o mała Jadwinia p MAŁA JADWINIA nr 11 Opracowała Daniela Abramczuk Zdjęcie na okładce Julia na huśtawce pochodzą z książeczki Julia święta Urszula Ledóchowska za zgodą Wydawnictwa FIDES.
o Mała Jadwinia p Notesik Jadwini Wczoraj, gdy spacerowałam z rodzicami, widziałam dwie panie w długich szarych sukniach, na głowach miały małe czarne czapeczki. - Kim są te panie? zapytałam. Mamusia powiedziała mi, że są to zakonnice - siostry urszulanki. Te długie suknie nazywają się habity i jest to ich strój zakonny. Potem rodzice pokazali mi duży, piękny dom w ogrodzie. Tam właśnie mieszkają siostry urszulanki., a po drugiej stronie ulicy jest przedszkole i plac zabaw dla dzieci. W tym przedszkolu dziećmi opiekują się właśnie siostry urszulanki. - Jak jeszcze trochę podrośniesz, to też będziesz tu przychodzić powiedziała mamusia. Będzie ci tu dobrze. Siostry bardzo kochają dzieci i uczą kochać Pana Boga.
o Mała mała Jadwinia p Założycielką tej rodziny sióstr zakonnych i wzorem dla nich jest święta Urszula Ledóchowska. Urodziła się sto pięćdziesiąt lat temu w Austrii. Na chrzcie świętym otrzymała piękne imię Julia. Była bardzo radosnym dzieckiem. Lubiła malować, tańczyć i pływać. Jeździła konno, a zimą na łyżwach. Latem wdrapywała się na wszystkie drzewa w ogrodzie. Za jej wesołość i uśmiech nazywano ją promykiem słonecznym. Gdy Julia miała dziewięć lat, zwierzyła się bratu, że chce służyć Panu Bogu jako zakonnica i postanowiła zostać świętą. Co było dalej, opowiem ci innym razem. Dolna Austria W tym domu urodziła się Julia Julia w dzieciństwie napisała wiersz: O Panie, niech będę jak promyk słoneczny, co wszędzie pociechę, wesele roznosi co wszędzie Twą chwałę i dobroć Twą głosi, Co jakby Twój uśmiech, o Panie przedwieczny.
o Mała Jadwinia p Oto ona, Julia na huśtawce! Obok biegnie jej ukochany konik, farby czekają, by zaczęła nimi malować, a książka kusi ją do czytania.
o Mała mała Jadwinia p Wielki potop i tęcza Bardzo, bardzo dawno temu żył Noe, który kochał Pana Boga i był Mu posłuszny. Ale inni ludzie nie słuchali Boga i robili, co chcieli. Pan Bóg postanowił więc zatopić cały świat.tylko Noemu kazał zbudować arkę, czyli wielką łódź, i umieścić w niej rodzinę i różne zwierzęta. Zwierzęta wchodzą do arki Noe zrobił, jak mu Pan Bóg kazał. Gdy już wszyscy byli w arce, zaczęła się wielka ulewa. Deszcz padał przez czterdzieści dni i nocy, aż zatopił wszystko, co było złe i nieposłuszne Bogu. Gdy deszcz ustał, wody zaczęły powoli opadać. Trwało to bardzo długo. Ludzie i zwierzęta niecierpliwie oczekiwali końca tej strasznej przygody, ale wokół była wszędzie woda. Noe wypuszczał z arki ptaki, żeby szukały suchego miejsca do wyjścia na ląd, ale ptaki wracały, bo wszędzie była woda. Na pokładzie arki
o Mała Jadwinia p Krzyżówka Monika Maciuszek 1. Mizerna cicha, stajenka 2. Instrument ze strunami, czasem używany w kościele 4. Przysmak bociana 5. Na nich się zjeżdża z górki na pazurki 6. Inaczej o zakonnicy Aż wreszcie arka osiadła na szczycie góry Ararat. Noe wraz z rodziną i zwierzętami opuścił arkę, wzniósł ręce do góry i z całego serca dziękował Bogu za ocalenie. Dziękowały także zwierzęta. Uwolnione z ciasnej arki, ujrzały wreszcie słońce i poczuły swobodę. Konik brykał wokół arki, piesek szczekał radośnie, kotek wylegiwał się w słońcu, a ptaki szczebiotały Panu najpiękniejsze piosenki. Pan Bóg pobłogosławił Noemu i jego rodzinie i obiecał, że już nigdy potop nie zniszczy ziemi, a na dowód złożonej obietnicy rozciągnął Bóg na niebie wielką kolorową tęczę, aby człowiek wiedział, że Pan Bóg czuwa nad każdym, kto jest Mu posłuszny i wierny. Drogie Dzieci, przyglądajcie się pięknej tęczy, gdy pojawia się po deszczu. To dar od Pana Boga, to znak, że o nas pamięta i że bardzo nas wszystkich kocha. W podziękowaniu i Wy też namalujcie Panu Bogu piękną kolorową tęczę.
o Mała mała Jadwinia p Tęcza to kawałek nieba na ziemi.
o Mała Jadwinia p Ocaleni z potopu