Przedmiotowy system oceniania z chemii w klasie 8 Wymagania edukacyjne na poszczególne oceny szkolne. Otrzymanie oceny wyższej oznacza spełnienie wymagań także na ocenę niższą.
Dział 6. Wodorotlenki a zasady definiuje wskaźnik; wyjaśnia pojęcie: wodorotlenek; wskazuje metale aktywne i mniej aktywne; wymienia dwie metody otrzymywania wodorotlenków; stosuje zasady bezpiecznego obchodzenia się ze stężonymi zasadami (ługami); wymienia przykłady zastosowania wodorotlenków sodu, potasu, magnezu i wapnia; definiuje zasadę na podstawie dysocjacji elektrolitycznej. wymienia rodzaje wskaźników; podaje przykłady tlenków metali reagujących z wodą; pisze ogólny wzór wodorotlenku oraz wzory wodorotlenków wybranych metali; nazywa wodorotlenki na podstawie wzoru; pisze równania reakcji tlenków metali z wodą; pisze równania reakcji metali z wodą; podaje zasady bezpiecznego obchodzenia się z aktywnymi metalami i zachowuje ostrożność w pracy z nimi; opisuje właściwości wodorotlenków sodu, potasu, wapnia; tłumaczy dysocjację elektrolityczną zasad; definiuje elektrolity i nieelektrolity; tłumaczy, czym różni się wodorotlenek od zasady. sprawdza doświadczalnie działanie wody na tlenki metali; zna zabarwienie wskaźników w wodzie i zasadach; sprawdza doświadczalnie działanie wody na metale; bada właściwości wybranych wodorotlenków; interpretuje przewodzenie prądu elektrycznego przez zasady; pisze równania dysocjacji elektrolitycznej przykładowych zasad; pisze ogólne równanie dysocjacji elektrolitycznej zasad; na podstawie tabeli rozpuszczalności wodorotlenków wskazuje wodorotlenki dobrze rozpuszczalne, słabo rozpuszczalne i trudno rozpuszczalne w wodzie. przedstawia za pomocą modeli przebieg reakcji tlenków metali z wodą; potrafi zidentyfikować produkty reakcji aktywnych metali z wodą; tłumaczy, w jakich postaciach można spotkać wodorotlenek wapnia i jakie ma on zastosowanie; przedstawia za pomocą modeli przebieg dysocjacji elektrolitycznej przykładowych zasad. Przykłady wymagań na ocenę celującą zna kilka wskaźników służących do identyfikacji wodorotlenków; wie, jak zmienia się charakter chemiczny tlenków metali wraz ze wzrostem liczby atomowej metalu; zna pojęcie alkaliów; rozwiązuje zadania problemowe związane z tematyką wodorotlenków i zasad.
Dział 7. Kwasy podaje przykłady tlenków niemetali reagujących z wodą; zna wzory sumaryczne trzech poznanych kwasów; podaje definicje kwasów jako związków chemicznych zbudowanych z atomu (atomów) wodoru i reszty kwasowej; podaje przykłady kwasów beztlenowych: chlorowodorowego i siarkowodorowego; zapisuje wzory sumaryczne poznanych kwasów beztlenowych; zna nazwę zwyczajową kwasu chlorowodorowego; zna zagrożenia wynikające z właściwości niektórych kwasów; wymienia właściwości wybranych kwasów; podaje przykłady zastosowań wybranych kwasów; wie, co to jest skala ph; rozumie pojęcie: kwaśne opady; wymienia skutki kwaśnych opadów. definiuje kwasy jako produkty reakcji tlenków kwasowych z wodą; nazywa kwasy tlenowe na podstawie ich wzoru; zapisuje równania reakcji otrzymywania dowolnych kwasów tlenowych w reakcji odpowiednich tlenków kwasowych z wodą; wskazuje we wzorze kwasu resztę kwasową oraz ustala jej wartościowość; zapisuje wzory strukturalne poznanych kwasów; zapisuje wzory sumaryczne i strukturalne kwasów beztlenowych oraz podaje nazwy tych kwasów; zapisuje równania otrzymywania kwasów beztlenowych; wymienia właściwości wybranych kwasów; wyjaśnia zasady bezpiecznej pracy z kwasami, zwłaszcza stężonymi; zachowuje ostrożność w pracy z kwasami; zapisuje równania dysocjacji elektroli-tycznej poznanych kwasów; definiuje kwas na podstawie dysocjacji elektrolitycznej; zapisuje równania reakcji otrzymywania kwasów (siarkowego(iv), siarkowego(vi), fosforowego(v), azotowego(v) i węglowego) w reakcji odpowiednich tlenków kwasowych z wodą; podaje, jakie barwy przyjmują wskaźniki w roztworach kwasów; rysuje modele cząsteczek poznanych kwasów (lub wykonuje ich modele przestrzenne); ustala wzory kwasów (sumaryczne i strukturalne) na podstawie ich modeli; zna trujące właściwości chlorowodoru, siarkowodoru i otrzymanych (w wyniku ich rozpuszczenia w wodzie) kwasów; sprawdza doświadczalnie zachowanie się wskaźników w rozcieńczonym roztworze kwasu solnego; zna i stosuje zasady bezpiecznej pracy z kwasami: solnym i siarkowodorowym; bada pod kontrolą nauczyciela niektóre właściwości wybranego kwasu; bada działanie kwasu solnego na żelazo, cynk i magnez; bada przewodzenie prądu elektrycznego przez roztwory wybranych kwasów; wymienia nazwy zwyczajowe kilku kwasów organicznych, które można znaleźć w kuchni i w domowej apteczce; bada zachowanie się wskaźników w roztworach kwasów ze swojego otoczenia; przeprowadza pod kontrolą nauczyciela reakcje wody z tlenkami kwasowymi: tlenkiem siarki(iv), tlenkiem fosforu(v), tlenkiem węgla(iv); oblicza na podstawie wzoru sumarycznego kwasu wartościowość niemetalu, od którego kwas bierze nazwę; tworzy modele kwasów beztlenowych; wyjaśnia metody otrzymywania kwasów beztlenowych; układa wzory kwasów z podanych jonów; przedstawia za pomocą modeli przebieg dysocjacji elektrolitycznej wybranego kwasu; opisuje wspólne właściwości poznanych kwasów; rozumie podział kwasów na kwasy nieorganiczne (mineralne) i kwasy organiczne; wyjaśnia, co oznacza pojęcie: odczyn roztworu; tłumaczy sens i zastosowanie skali ph; przygotowuje raport z badań odczynu opadów w swojej okolicy; proponuje działania zmierzające do ograniczenia kwaśnych opadów.
wskazuje kwasy obecne w produktach spożywczych i środkach czystości w swoim domu; wie, jakie wartości ph oznaczają, że rozwór ma odczyn kwasowy, obojętny lub zasadowy; wyjaśnia pochodzenie kwaśnych opadów; wie, w jaki sposób można zapobiegać kwaśnym opadom; bada odczyn opadów w swojej okolicy. bada odczyn (lub określa ph) różnych substancji stosowanych w życiu codziennym; omawia, czym różnią się od siebie formy kwaśnych opadów: sucha i mokra; bada oddziaływanie kwaśnych opadów na rośliny. Przykłady wymagań na ocenę celującą zna kilka wskaźników służących do identyfikacji kwasów; zna wzory i nazwy innych kwasów tlenowych i beztlenowych niż poznanych na lekcjach; wie, jakie są właściwości tych kwasów; zna zastosowanie większości kwasów mineralnych; przedstawia metody przemysłowe otrzymywania poznanych kwasów; proponuje doświadczenie mające na celu opracowanie własnej skali odczynu roztworu; stosuje zdobyte wiadomości w sytuacjach problemowych.
Dział 8. Sole definiuje sól; podaje budowę soli; wie, jak tworzy się nazwy soli; wie, co to jest reakcja zobojętniania; wie, że produktem reakcji kwasu z zasadą jest sól; podaje definicję dysocjacji elektrolitycznej; wie, że istnieją sole dobrze, słabo i trudno rozpuszczalne w wodzie; podaje przykłady soli obecnych i przydatnych w codziennym życiu (w kuchni i łazience); wie, w jakim celu stosuje się sole jako nawozy mineralne; zna główny składnik skał wapiennych. przeprowadza pod nadzorem nauczyciela reakcję zobojętniania kwasu z zasadą w obecności wskaźnika; pisze równania reakcji otrzymywania soli w reakcji kwasów z zasadami; podaje nazwę soli, znając jej wzór; pisze równania reakcji kwasu z metalem; pisze równania reakcji metalu z niemetalem; wie, jak przebiega dysocjacja elektrolityczna soli; podaje nazwy jonów powstałych w wyniku dysocjacji elektrolitycznej soli; pisze w formie cząsteczkowej równania reakcji otrzymywania soli wybranymi metodami; sprawdza doświadczalnie, czy sole są rozpuszczalne w wodzie; korzysta z tabeli rozpuszczalności soli i wskazuje sole dobrze, słabo i trudno rozpuszczalne w wodzie; pisze w formie cząsteczkowej równania reakcji soli z kwasami oraz soli z zasadami; podaje nazwy soli obecnych w organizmie człowieka; pisze równania reakcji tlenków zasadowych z kwasami; pisze równania reakcji tlenków kwasowych z zasadami; pisze równania reakcji tlenków kwasowych z tlenkami zasadowymi; ustala wzór soli na podstawie nazwy i odwrotnie; przeprowadza w obecności nauczyciela reakcje tlenków zasadowych z kwasami, tlenków kwasowych z zasadami oraz tlenków kwasowych z tlenkami zasadowymi; przeprowadza w obecności nauczyciela reakcje metali z kwasami; bada, czy wodne roztwory soli przewodzą prąd elektryczny; pisze równania dysocjacji elektrolitycznej soli; pisze w sposób jonowy i jonowy skrócony oraz odczytuje równania reakcji otrzymywania soli wybranymi metodami; ustala na podstawie tabeli rozpuszczalności wzory i nazwy soli dobrze, słabo i trudno rozpuszczalnych w wodzie; przeprowadza reakcję strącania; planuje doświadczalne otrzymywanie soli z wybranych substratów; przewiduje wynik doświadczenia; zapisuje ogólny wzór soli; przewiduje wyniki doświadczeń (reakcje tlenku zasadowego z kwasem, tlenku kwasowego z zasadą, tlenku kwasowego z tlenkiem zasadowym); weryfikuje założone hipotezy otrzymania soli wybraną metodą; interpretuje równania dysocjacji elektrolitycznej soli; interpretuje równania reakcji otrzymywania soli wybranymi metodami zapisane w formie cząsteczkowej, jonowej i jonowej w sposób skrócony; omawia przebieg reakcji strącania; doświadczalnie strąca sól z roztworu wodnego, dobierając odpowiednie substraty; wyjaśnia, w jakich warunkach zachodzi reakcja soli z zasadami i soli z kwasami; tłumaczy, na czym polega reakcja kwasów z węglanami i identyfikuje produkt tej reakcji;
podaje wzory i nazwy soli obecnych i przydatnych w życiu codziennym; rozumie pojęcia: gips i gips palony. pisze równania reakcji strącania w formie cząstkowej i jonowej; podaje wzory i właściwości wapna palonego i gaszonego; podaje wzór i właściwości gipsu i gipsu palonego; doświadczalnie wykrywa węglany w produktach pochodzenia zwierzęcego (muszlach i kościach); omawia rolę soli w organizmach; podaje przykłady zastosowania soli do wytwarzania produktów codziennego użytku. Przykłady wymagań na ocenę celującą tłumaczy rolę mikroi makroelementów; wyjaśnia rolę nawozów mineralnych; wyjaśnia różnicę w procesie twardnienia zaprawy wapiennej i gipsowej; podaje skutki nadużywania nawozów mineralnych. korzysta z różnych źródeł informacji dotyczących soli, nie tylko tych wskazanych przez nauczyciela; stosuje zdobyte wiadomości w sytuacjach problemowych. formułuje problemy i dokonuje analizy/syntezy nowych zjawisk dotyczących soli; zna nazwy potoczne kilku soli; podaje właściwości poznanych soli; zna pojęcia: katoda i anoda; wie, na czym polega elektroliza oraz reakcje elektrodowe; rozumie, na czym polega powlekanie galwaniczne.
Dział 9. Węglowodory rozumie pojęcia: chemia nieorganiczna, chemia organiczna; wie, w jakich postaciach występuje węgiel w przyrodzie; pisze wzory sumaryczne, zna nazwy czterech początkowych węglowodorów nasyconych; zna pojęcie: szereg homologiczny; zna ogólny wzór alkanów; wie, jakie niebezpieczeństwo stwarza brak wystarczającej ilości powietrza podczas spalania węglowodorów nasyconych; wskazuje źródło występowania etenu w przyrodzie; pisze wzór sumaryczny etenu; zna zastosowanie etenu; pisze ogólny wzór alkenów i zna zasady ich nazewnictwa; podaje przykłady przedmiotów wykonanych z polietylenu; pisze ogólny wzór alkinów i zna zasady ich nazewnictwa; pisze wzór sumaryczny etynu (acetylenu); zna zastosowanie acetylenu; wskazuje źródła występowania węglowodorów w przyrodzie. wymienia odmiany pierwiastkowe węgla; wyjaśnia, które związki chemiczne nazywa się związkami organicznymi; pisze wzory strukturalne i półstrukturalne dziesięciu początkowych węglowodorów nasyconych; wyjaśnia pojęcie: szereg homologiczny; tłumaczy, jakie niebezpieczeństwo stwarza brak wystarczającej ilości powietrza podczas spalania węglowodorów nasyconych; opisuje właściwości fizyczne etenu; podaje przykłady przedmiotów wykonanych z tworzyw sztucznych; bada właściwości chemiczne etenu; opisuje właściwości fizyczne acetylenu; zna pochodzenie ropy naftowej i gazu ziemnego; wyjaśnia zasady obchodzenia się z cieczami łatwopalnymi; zna właściwości i zastosowanie przynajmniej trzech produktów przerobu ropy naftowej. podaje przykład doświadczenia wykazującego obecność węgla w związkach organicznych; pisze równania reakcji spalania węglowodorów nasyconych przy pełnym i ograniczonym dostępie tlenu; buduje model cząsteczki i pisze wzór sumaryczny i strukturalny etenu; pisze równania reakcji spalania alkenów oraz reakcji przyłączania wodoru i bromu; wyjaśnia, na czym polega reakcja polimeryzacji; uzasadnia potrzebę zagospodarowania odpadów tworzyw sztucznych; buduje model cząsteczki oraz pisze wzór sumaryczny i strukturalny etynu; opisuje metodę otrzymywania acetylenu z karbidu; pisze równania reakcji spalania alkinów oraz reakcji przyłączania wodoru i bromu; zna właściwości gazu ziemnego i ropy naftowej; wyjaśnia, na czym polega destylacja frakcjonowana ropy naftowej; tłumaczy, dlaczego węgiel tworzy dużo związków chemicznych; wyjaśnia, w jaki sposób właściwości fizyczne alkanów zależą od liczby atomów węgla w ich cząsteczkach; bada właściwości chemiczne alkanów; uzasadnia nazwę: węglowodory nasycone; podaje przykład doświadczenia, w którym można w warunkach laboratoryjnych otrzymać etylen; wykazuje różnice we właściwościach węglowodorów nasyconych i nienasyconych; zapisuje przebieg reakcji polimeryzacji na przykładzie tworzenia się polietylenu; omawia znaczenie tworzyw sztucznych dla gospodarki człowieka; bada właściwości chemiczne etynu; wskazuje podobieństwa we właściwościach alkenów i alkinów; wyjaśnia rolę ropy naftowej i gazu ziemnego we współczesnym świecie; wyjaśnia, na czym polega proces krakingu i uzasadnia jego celowość.
opisuje właściwości i zastosowanie produktów przerobu ropy naftowej. Przykłady wymagań na ocenę celującą wie, co to oznacza, że atom węgla jest tetraedryczny; wie, co to są cykloalkany i węglowodory aromatyczne; rozumie i wyjaśnia pojęcie izomerii; zna inne polimery, np. polipropylen; zna wzory sumaryczne i nazwy alkanów o liczbie atomów węgla 11 15; stosuje zdobyte wiadomości w sytuacjach problemowych.
Dział 10. Pochodne węglowodorów definiuje alkohol i podaje ogólny wzór alkoholi monohydroksylowych; wymienia właściwości alkoholu metylowego i alkoholu etylowego; zapisuje wzór grupy karboksylowej; wymienia właściwości kwasów tłuszczowych; wie, że sole kwasów tłuszczowych to mydła; definiuje ester jako produkt reakcji kwasu z alkoholem; zna wzór grupy aminowej; wie, co to są aminy i aminokwasy. pisze wzory sumaryczne i strukturalne alkoholi o krótkich łańcuchach; wyjaśnia pojęcia: grupa karboksylowa i kwas karboksylowy; pisze wzory, omawia właściwości kwasu octowego i kwasu mrówkowego; podaje przykłady nasyconych i nienasyconych kwasów tłuszczowych oraz pisze ich wzory; prawidłowo nazywa sole kwasów karboksylowych; wie, co to jest twardość wody; wie, jaką grupę funkcyjną mają estry; zna budowę cząsteczki aminy (na przykładzie metyloaminy); opisuje budowę cząsteczki aminokwasu. wyjaśnia pojęcie: grupa funkcyjna; omawia właściwości alkoholu metylowego i alkoholu etylowego; pisze równania reakcji spalania alkoholi; omawia działanie alkoholu metylowego i alkoholu etylowego; omawia właściwości kwasu octowego i kwasu mrówkowego; pisze równania reakcji spalania i równania dysocjacji elektrolitycznej kwasów: mrówkowego i octowego; pisze równania reakcji spalania kwasów tłuszczowych; wyjaśnia, czym różnią się tłuszczowe kwasy nasycone od nienasyconych; pisze równania reakcji kwasu oleinowego z wodorem i z bromem; pisze równanie reakcji otrzymywania stearynianu sodu; omawia zastosowanie soli kwasów karboksylowych; wskazuje występowanie estrów; pisze wzory, równania reakcji otrzymywania i stosuje poprawne nazewnictwo estrów; omawia właściwości fizyczne estrów; wymienia przykłady zastosowania estrów; wyjaśnia proces fermentacji alkoholowej; podaje przykłady alkoholi polihydroksylowych glicerolu oraz glikolu etylenowego; pisze wzory sumaryczne i strukturalne alkoholi polihydroksylowych; omawia właściwości fizyczne alkoholi polihydroksylowych i podaje przykłady ich zastosowania; bada właściwości rozcieńczonego roztworu kwasu octowego; pisze w formie cząsteczkowej równania reakcji kwasów karboksylowych (mrówkowego i octowego) z metalami, tlenkami metali i z zasadami; wyprowadza ogólny wzór kwasów karboksylowych; bada właściwości kwasów tłuszczowych; omawia warunki reakcji kwasów tłuszczowych z wodorotlenkami i pisze równania tych reakcji; omawia przyczyny i skutki twardości wody; opisuje doświadczenie otrzymywania estrów;
opisuje właściwości: metyloaminy i glicyny. Przykłady wymagań na ocenę celującą pisze równania reakcji hydrolizy estrów; doświadczalnie bada właściwości glicyny; wyjaśnia, w jaki sposób obecność grup funkcyjnych wpływa na właściwości związków; wyjaśnia, na czym polega wiązanie peptydowe. zna wzory i nazwy wybranych fluorowcopochodnych; zna izomery alkoholi; zna wzory innych kwasów, np. wzór kwasu szczawiowego; pisze wzory i równania reakcji otrzymywania dowolnych estrów (w tym wosków i tłuszczów); podaje przykłady peptydów występujących w przyrodzie; stosuje zdobyte wiadomości w sytuacjach problemowych.
Dział 11. Substancje o znaczeniu biologicznym definiuje tłuszcze; podaje przykłady występowania tłuszczów w przyrodzie; wie, że aminokwasy są podstawowymi jednostkami budulcowymi białek; podaje skład pierwiastkowy białek; wie, że białko można wykryć za pomocą reakcji charakterystycznych (rozpoznawczych); omawia pochodzenie włókien białkowych i ich zastosowanie; zna wzór glukozy; wyjaśnia, z jakich surowców roślinnych otrzymuje się sacharozę; zna wzór sumaryczny skrobi; zna wzór celulozy; wymienia właściwości celulozy; wymienia rośliny będące źródłem pozyskiwania włókien celulozowych; wskazuje zastosowania włókien celulozowych. omawia pochodzenie tłuszczów i ich właściwości fizyczne; odróżnia tłuszcze roślinne od zwierzęcych oraz stałe od ciekłych; wie, jak odróżnić tłuszcz od oleju mineralnego; omawia rolę białek w budowaniu organizmów; omawia właściwości fizyczne białek; omawia reakcję ksantoproteinową i biuretową jako reakcje charakterystyczne dla białek; omawia wady i zalety włókien białkowych; pisze równanie reakcji otrzymywania glukozy w procesie fotosyntezy; wyjaśnia pojęcia: cukier i węglowodany; pisze wzór sumaryczny sacharozy; omawia występowanie i rolę skrobi w organizmach roślinnych; pisze wzór sumaryczny skrobi i celulozy; omawia rolę celulozy w organizmach roślinnych; wyjaśnia budowę cząsteczki celulozy; omawia wady i zalety włókien celulozowych. pisze wzór cząsteczki tłuszczu i omawia jego budowę; wyjaśnia, na czym polega próba akroleinowa; tłumaczy pojęcie: reakcja charakterystyczna (rozpoznawcza); wyjaśnia rolę tłuszczów w żywieniu; wyjaśnia rolę aminokwasów w budowaniu białka; wyjaśnia pojęcia: koagulacja i denaturacja białka; bada właściwości glukozy; pisze równanie reakcji spalania glukozy i omawia znaczenie tego procesu w życiu organizmów; wyjaśnia różnice między glukozą a fruktozą; bada właściwości sacharozy; pisze równanie hydrolizy sacharozy i omawia znaczenie tej reakcji dla organizmów; omawia rolę błonnika w odżywianiu; wymienia zastosowania celulozy; tłumaczy wady i zalety włókien na podstawie ich składu chemicznego. wykazuje doświadczalnie nienasycony charakter oleju roślinnego; tłumaczy proces utwardzania tłuszczów; doświadczalnie sprawdza skład pierwiastkowy białek i wyjaśnia przemiany, jakim ulega spożyte białko w organizmach; bada działanie temperatury i różnych substancji na białka; wykrywa białko w produktach spożywczych, stosując reakcje charakterystyczne; wykrywa glukozę w owocach i warzywach, stosując reakcję charakterystyczną (rozpoznawczą) próbę Trommera; bada właściwości skrobi oraz przeprowadza reakcję charakterystyczną (rozpoznawczą) skrobi; proponuje doświadczenie pozwalające zbadać właściwości celulozy; porównuje właściwości skrobi i celulozy; identyfikuje włókna celulozowe i białkowe;
wyjaśnia potrzebę oszczędnego gospodarowania papierem. Przykłady wymagań na ocenę celującą zna inne reakcje charakterystyczne dla glukozy, np. próbę Tollensa; potrafi wyjaśnić, co to jest struktura pierwszorzędowa, drugorzędowa (trzeciorzędowa) białek; zna przykłady włókien sztucznych, wie, jaką mają budowę; wymienia sposoby konserwowania żywności i podaje przykłady środków konserwujących żywność; analizuje etykiety artykułów spożywczych i wskazuje zawarte w nich dodatki (np. barwniki, przeciwutleniacze, środki, konserwujące i in.). Ogólne wymagania edukacyjne na poszczególne oceny z chemii w klasie 8 szkoły podstawowej Otrzymanie oceny wyższej oznacza spełnienie wymagań także na ocenę niższą: Stopień celujący otrzymuje uczeń, który: wyróżnia się wiedzą i umiejętnościami określonymi w programie nauczania przedmiotu obowiązującymi w danej klasie, samodzielnie i twórczo rozwija własne uzdolnienia, zdobytą wiedzę stosuje w rozwiązywaniu problemów teoretycznych i praktycznych, samodzielnie i twórczo dobiera stosowne rozwiązanie w nowych, nietypowych sytuacjach problemowych,
chętnie podejmuje prace dodatkowe, służy pomocą innym, pomaga w pracach związanych z prawidłowym funkcjonowaniem pracowni chemicznej, bierze udział w konkursach i olimpiadach przedmiotowych, bardzo aktywnie uczestniczy w procesie lekcyjnym. Stopień bardzo dobry otrzymuje uczeń, który: opanował wiedzę i umiejętności określone w programie nauczania przedmiotu obowiązującego w danej klasie, potrafi zastosować zdobytą wiedzę w praktyce, samodzielnie rozwiązuje zadania problemowe i obliczeniowe o dużym stopniu trudności, wie, jak poprawić ewentualne błędy, aktywnie uczestniczy w procesie lekcyjnym. Stopień dobry otrzymuje uczeń, który: dobrze opanował wiadomości określone programem nauczania, samodzielnie rozwiązuje zadania problemowe i obliczeniowe o średnim stopniu trudności, zna podstawowe pojęcia i właściwą terminologię z przedmiotu, czasem popełnia błędy, ale potrafi je wskazać i poprawić, jest aktywny na lekcji. Stopień dostateczny otrzymuje uczeń, który: opanował podstawowe treści programowe określone programem nauczania danej klasy, rozwiązuje proste zadania obliczeniowe i problemowe, posługuje się podstawowymi pojęciami podczas opisu zjawisk i procesów chemicznych, stara się poprawiać błędy wskazane przez nauczyciela, wykazuje zadowalającą aktywność na lekcjach. Stopień dopuszczający otrzymuje uczeń, który: opanował wiadomości i umiejętności w stopniu dopuszczającym możliwość dalszego kształcenia, posiadając braki, rozumie podstawowe pojęcia chemiczne, ale zdarzają się mu pomyłki podczas operowania nimi, korzystając z pomocy nauczyciela rozwiązuje bardzo proste zadania obliczeniowe, stosuje posiadane wiadomości tylko z pomocą nauczyciela,
ma trudności z zastosowaniem swojej wiedzy w praktyce i operowaniem terminologią chemiczną, jest mało aktywny na lekcji. Stopień niedostateczny otrzymuje uczeń, który: nie opanował wiadomości i umiejętności określonych programem nauczania danej klasy, braki w wiadomościach i umiejętnościach uniemożliwiają kontynuację dalszej nauki z zakresu przedmiotu, nie potrafi wykonać zadań o podstawowym stopniu trudności, nawet z pomocą nauczyciela, wykazuje postawę bierną Ocenianie śródroczne działy 6,7,8 Ocenienie roczne działy 9,10,11 Zasady oceniania z chemii w klasie 8 szkoły podstawowej Ocenie podlega w szczególności: odpowiedź ustna, kartkówki, sprawdziany, prace klasowe, zeszyt ćwiczeń, referaty, prezentacje, zadanie domowe, zaangażowanie uczniów w lekcje, praca w grupie, udział w konkursach, wykonywanie eksperymentów chemicznych. Uczeń przed lekcją może zgłosić nieprzygotowanie do zajęć 2 razy w ciągu półrocza klasa. Jako nieprzygotowanie rozumie się w szczególności; brak zeszytu, podręcznika, zeszytu ćwiczeń, brak zadania domowego, brak gotowości do odpowiedzi, brak pomocy potrzebnych do lekcji. Prace klasowe, sprawdziany, kartkówki, odpowiedzi ustne i zadania domowe są obowiązkowe. Jeśli uczeń nie pisał pracy klasowej, sprawdzianu, kartkówki to powinien ją napisać w ciągu miesiąca od dnia powrotu do szkoły. Termin uzgadnia z nauczycielem. Uczeń może poprawić ocenę niedostateczną z pracy klasowej, sprawdzianu w ciągu miesiąca od dnia oddania przez nauczyciela sprawdzonych prac. Termin uzgadnia z nauczycielem. Inne oceny może poprawić po uzgodnieniu z nauczycielem. Uczeń, który posiada nieusprawiedliwioną nieobecność na lekcji, na którą zapowiedziano pisemną kontrolę wiadomości, nie ma prawa do zaliczania pracy i otrzymuje ocenę niedostateczną. Odpowiedzi ustne obejmują materiał z 3 ostatnich lekcji; kartkówki materiał z kilku ostatnich lekcji. Nieodrobione zadanie domowe uczeń musi wykonać na kolejną lekcję. Każdy uczeń ma prawo do otrzymania oceny za wykonane prace nadobowiązkowe. Ocena roczna/śródroczna ucznia jest wynikiem całorocznej/śródrocznej pracy i nie jest ona średnią arytmetyczną ocen cząstkowych.
Uczniowie posiadający opinie z poradni psychologiczno pedagogicznej o specyficznych trudnościach w uczeniu się oraz uczniowie posiadający orzeczenia o potrzebie nauczania indywidualnego są oceniani z uwzględnieniem zaleceń z poradni. Nauczyciel dostosowuje wymagania edukacyjne do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia posiadającego opinie poradni psychologiczno pedagogicznej o specyficznych trudnościach w uczeniu się. W stosunku do wszystkich uczniów posiadających dysfunkcje zastosowane zostaną zasady wzmacniania własnej wartości, bezpieczeństwa, motywowania do pracy i doceniania małych sukcesów. Prace pisemne w ciągu semestru ocenia się wg następującej skali: 0 30 % możliwych do zdobycia punktów ocena ndst 31% - 43% możliwych do zdobycia punktów ocena dop 44% - 49% możliwych do zdobycia punktów ocena + dop 50% - 67% możliwych do zdobycia punktów ocena dst 68% - 74% możliwych do zdobycia punktów ocena + dst 75% - 84% możliwych do zdobycia punktów ocena db 85% - 89% możliwych do zdobycia punktów ocena + db 90% 94% możliwych do zdobycia punktów ocena bdb 95% - 97% możliwych do zdobycia punktów - ocena + bdb 98% - 100% możliwych do zdobycia punktów ocena cel Uwagi końcowe Rodzice informacje o postępach ucznia uzyskują na zebraniu klasowym lub w czasie dyżuru nauczyciela. Oceny są jawne; uczniowie i rodzice maja prawo wglądu do prac pisemnych.
Uczeń lub jego rodzice mogą złożyć pisemny wniosek do nauczyciela o ustalenie wyższej, niż przewidywana rocznej oceny klasyfikacyjnej z zajęć edukacyjnych w terminie do trzech dni roboczych od uzyskania informacji. Nauczyciel jest obowiązany dokonać analizy zasadności wniosku według następujących kryteriów: 1) uczeń był obecny na 90% zajęć edukacyjnych z danego przedmiotu; 2) w całorocznym ocenianiu bieżącym występuje przynajmniej 50% ocen równych lub wyższych od oceny, o którą ubiega się uczeń. W oparciu o tę analizę nauczyciel może ocenę podwyższyć lub utrzymać. Nauczyciel może dokonać sprawdzenia wiedzy i umiejętności ucznia w formie ustnej lub pisemnej w obszarze uznanym przez niego za konieczny. (zgodnie z postanowieniami ze Statutu Szkolnego).
Dostosowanie metod i form pracy dla uczniów ze względu na potrzeby rozwojowe i edukacyjne. Uczniowie dyslektyczni Metody i formy pracy: uwzględniać mniejsze możliwości dziecka dyslektycznego w zakresie czytania niż możliwości przeciętnie zdolnego ucznia nie odpytywać z głośnego czytania przy całej klasie, zwłaszcza tekstu, którego nie ćwiczyło
ocena poprawności rozumowania, trafność interpretacji zagadnienia jest przedkładana nad ocenę szczegółowej poprawności zapisu symboli i znaków, braku dokładnych obliczeń, wydłużaniu czasu na prace pisemne (w trakcie sprawdzianów, klasówek), nauczyciel nie stosuje (o ile to możliwe) presji czasowej w ocenie wiedzy ucznia dyslektycznego powinny dominować odpowiedzi ustne i testowa forma sprawdzianów nie robić wymówek, lecz rzeczowo wskazywać możliwości poprawienia błędów nie przeciążać czytaniem i przepisywaniem, lecz dostosowywać ćwiczenia do możliwości ucznia nagradzać nawet za niewielkie efekty, uwzględniać wszystkie osiągnięcia ucznia dostrzegane w danym przedmiocie naukę definicji, wzorów i symboli chemicznych rozłożyć w czasie, często przypominać i utrwalać materiał sprawiający trudność dłużej utrwalać, dzielić na mniejsze fragmenty. zachęcać do korzystania przez ucznia dyslektycznego z form pomocy włączonej do programu pracy dydaktyczno-wychowawczej szkoły w trakcie rozwiązywania zadań tekstowych sprawdzać, czy uczeń przeczytał treść zadania i czy prawidłowo ją zrozumiał, w razie potrzeby udzielać dodatkowych wskazówek uwzględniać trudności związane z myleniem znaków działań, przestawianiem cyfr, zapisywaniem reakcji chemicznych nie wyrywać dzieci dyslektycznych do natychmiastowej odpowiedzi, ponieważ mają trudności z szybkim przypomnieniem sobie nazw, wzorów, terminów, posadzić je blisko siebie, aby lepiej koncentrowało uwagę, aby móc je obserwować i pomóc mu w razie potrzeby zezwolić na korzystanie z kalkulatora Uczniowie z trudnościami w czytaniu i pisaniu Metody i formy pracy: uwzględniać mniejsze możliwości w zakresie czytania niż możliwości przeciętnie zdolnego ucznia nie odpytywać z głośnego czytania przy całej klasie, zwłaszcza tekstu, którego nie ćwiczyło, ocena poprawności rozumowania, trafność interpretacji zagadnienia jest przedkładana nad ocenę szczegółowej poprawności zapisu symboli i znaków, braku dokładnych obliczeń,
wyznaczyć dodatkowy czas na wykonanie poleconych prac, powinny dominować formy ustnego sprawdzania wiedzy, uwzględnianie rozbieżności między wymowa, a pismem, nie robić wymówek, lecz rzeczowo wskazywać możliwości poprawienia błędów, zachęcać do samodzielnej pracy, pamiętać, że nadmiar poleceń do wykonywania w krótkim czasie utrudnia koncentrację, nie przeciążać czytaniem i przepisywaniem, lecz dostosowywać ćwiczenia do możliwości ucznia, nagradzać nawet za niewielkie efekty, uwzględniać wszystkie osiągnięcia ucznia dostrzegane w danym przedmiocie, naukę definicji, wzorów i symboli chemicznych rozłożyć w czasie, często przypominać i utrwalać, w trakcie rozwiązywania zadań tekstowych sprawdzać, czy uczeń przeczytał treść zadania i czy prawidłowo ją zrozumiał, w razie potrzeby udzielać dodatkowych wskazówek, uwzględniać trudności związane z myleniem znaków działań, przestawianiem cyfr, zapisywaniem reakcji chemicznych, posadzić je blisko siebie, aby lepiej koncentrowało uwagę, aby móc je obserwować i pomóc mu w razie potrzeby zezwolić na korzystanie z kalkulatora Uczniowie przewlekle chorzy Metody i formy pracy: konieczność zapewnienia pomocy przy nadrabianiu zaległości związanych z absencją, umacniać w dziecku poczucia własnej wartości poprzez stwarzanie sytuacji umożliwiających mu kreatywne działania, odnoszenie sukcesu oraz dokonywanie samodzielnych wyborów, odpowiednia organizacja czasu pracy ucznia na lekcji (konieczność przerw) i w domu (szczególnie ważne jest dobre rozeznanie, ile czasu uczeń może przeznaczyć na odrabianie pracy domowej, a ile czasu musi przeznaczyć na odpoczynek), w bieżącej pracy z uczniem uwagę na: - rodzaj choroby i wpływ leków na organizm,
- zmiany psychofizycznej dyspozycji do nauki (np. trudności w koncentracji uwagi, męczliwość wolne tempo pracy, zmienność zainteresowań), zależne od samopoczucia współistniejących zaburzeń emocjonalnych, stosowanych leków, zmienności nastroju (powodujące zakłócenia w kontaktach społecznych) Uczniowie z inteligencją niższą niż przeciętna Metody i formy pracy: dostosowanie poziomu trudności zadań szkolnych i domowych do indywidualnych możliwości ucznia ( mniejsza liczba zadań, o mniejszym stopniu trudności), unikanie trudnych, czy bardzo abstrakcyjnych pojęć dzielenie materiału na mniejsze części, aby ułatwić ich zapamiętanie i odtworzenie, niewskazane jest nagłe wyrywanie do odpowiedzi bez uprzedzenia, szczególnie z odległych partii materiału, polecenia ustne i pisemne winny mieć prostą konstrukcję, należy upewniać się, czy zostały dobrze zrozumiane, w razie potrzeby dodatkowo wyjaśniać, oceniać za wkład pracy w wykonanie ćwiczenia, chęci, odwoływać się do konkretu, treści zadań przedstawiać graficznie, ukierunkowywać i naprowadzać w myśleniu, nawiązując do codziennych sytuacji życiowych, utrwalać zdobyte wiadomości i umiejętności poprzez częste ich powtarzanie i przypominanie, dawać więcej czasu na odpowiedzi ustne i samodzielne prace pisemne, w czasie których należy podchodzić do uczniów, upewniać się, czy nie wymaga pomocy, pomagać podczas wypowiedzi ustnych w doborze słownictwa, naprowadzać poprzez pytania pomocnicze, przy tematach przekrojowych pomóc uczniom w tworzeniu wyraźnego schematu analizy poprzez zadawanie dodatkowych pytań naprowadzających, pomagać w porządkowaniu wiadomości, wyciąganiu wniosków, częściej sprawdzać zeszyty szkolne,
w trosce o prawidłowy rozwój sfery emocjonalno społecznej należy ucznia często wzmacniać, tworzyć atmosferę życzliwości i bezpieczeństwa, dbać o prawidłowe relacje z rówieśnikami, Uczniowie słabo widzący Metody i formy pracy: właściwe umiejscowienie dziecka w klasie zapobiegające odblaskowi pojawiającemu się pobliżu okna, zapewnienie właściwego oświetlenia i widoczności udostępnianie tekstów, sprawdzianów, kart pracy w wersji powiększonej, podawanie modeli i przedmiotów do obejrzenia z bliska, zwracanie uwagi na szybką męczliwość ucznia związana ze zużywaniem większej energii na patrzenie i interpretację informacji uzyskanych droga wzrokową wydłużenie czasu na wykonanie określonych zadań, częste zadawanie pytania co widzisz? w celu sprawdzenia i uzupełnienia słownego trafności doznań wzrokowych.