Chór Akademicki Uniwersytetu Warszawskiego To jeden z najstarszych zespołów akademickich w Polsce, działający od 1921 roku. Śpiewają w nim studenci i absolwenci UW oraz innych warszawskich uczelni wyższych. Repertuar Chóru obejmuje szeroki wachlarz muzyki chóralnej a cappella różnych epok, od renesansu po utwory współczesne: klasyczne, folklorystyczne oraz rozrywkowe, jak również wielkie formy wokalno-instrumentalne. Znajdują się w nim takie dzieła, jak Requiem Verdiego oraz Mozarta, Carmina Burana Orffa, IX Symfonia Beethovena, oratorium Juda Machabeusz Haendla oraz Msza h-moll Bacha. W 2006 roku zespół został laureatem nagrody fonograficznej Fryderyk jako wykonawca Dies Irae Mariana Borkowskiego (płyta Baird, Łukaszewski, Błażewicz, Borkowski, wyd. Musica Sacra). Wielokrotnie odnosił sukcesy w krajowych i międzynarodowych konkursach. W ostatnich latach zdobył m.in. I miejsce na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Cerkiewnej Hajnówka w Białymstoku (2010), Grand Prix i Rubinową Lutnię Turnieju Chórów Legnica Cantat (2011), nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Chóralnym w Niszu (Serbia, 2012) oraz Brązowy Medal w kategorii muzyka klasyczna chóry mieszane podczas X Międzynarodowego Festiwalu Chóralnego w Busan (Korea Południowa, 2014). W tym roku został wyróżniony Grand Prix Mazowieckiego Festiwalu Chórów Vivat Academia (2015). Zespół wziął udział w ceremonii otwarcia EURO 2012 na Stadionie Narodowym w Warszawie oraz nagrał 15 hymnów państw biorących udział w turnieju odtwarzano je przed wszystkimi meczami zawodów. Wystąpił także podczas gali rozdania nagród Teraz Polska Fundacji Polskiego Godła Promocyjnego w 2014 roku, prezentując wiązankę przebojów zespołu Budka Suflera oraz utwory Stanisława Moniuszki. Chór często koncertuje za granicą, współpracując również z instytucjami kulturalnymi i zespołami o podobnym charakterze, ponadto organizuje własne projekty artystyczne, m.in. Międzynarodowy Festiwal Wiosna Chórów na UW. W ostatnich latach odwiedził takie kraje, jak Włochy, Słowacja, Hiszpania, Węgry, Czarnogóra, Francja, Portugalia, Litwa, Łotwa, Estonia, Niemcy, Chorwacja, Serbia, Grecja oraz Korea Południowa.
KATARZYNA LASKOWSKA Absolwentka Akademii Muzycznej (obecnie Uniwersytet Muzyczny) im. Fryderyka Chopina w Warszawie, klasy śpiewu Janiny Skalik (2001). Brała udział w kursach mistrzowskich prowadzonych przez wybitnych śpiewaków: Ryszarda Karczykowskiego, Rolanda Panerai i Katię Ricciarelli. Jest laureatką I miejsca Ogólnopolskiego Konkursu Polska Muzyka Wokalna w Warszawie (2004). W swoim repertuarze ma bogaty i bardzo zróżnicowany repertuar koncertowy: arie operowe, operetkowe, sakralne oraz największe dzieła muzyki oratoryjno-kantatowej. Koncertuje w kraju i za granicą, w tym we Włoszech, Niemczech (Jaś i Małgosia Humperdincka), Wielkiej Brytanii (koncerty solowe na zaproszenie księżnej Renaty Sapiehy), Francji, Hiszpanii (Filharmonia w Bilbao) i Pradze (Opera Praska: Louise Charpentiera). Festiwale, w których brała udział, to m.in. Międzynarodowy Festiwal Muzyki Wokalnej Viva il canto w Cieszynie, Festiwal im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju czy Festiwal Mozartowski w Pradze. Śpiewała na wielu scenach operowych, operetkowych czy filharmonicznych, pracując ze znakomitymi dyrygentami, orkiestrami i kompozytorami (głównie muzyki filmowej). Szczególnie cenna dla śpiewaczki jest współpraca z Michałem Lorencem nagrała wraz z kompozytorem muzykę do spektaklu Irlandzkie historie dla Teatru im. Jaracza w Łodzi, na jego zaproszenie wzięła udział (wraz z Polską Orkiestrą Radiową pod batutą Krzesimira Dębskiego) w koncercie Europejskiego Festiwalu Muzyki Filmowej. W latach 1992 2000 występowała z zespołem wokalnym Ars Antiqua, jako kameralistka i solistka. W tym czasie została wyróżniona honorową odznaką Polskiego Związku Chórów i Orkiestr. Do roku 2007 współpracowała z Operetką w Warszawie. Od 2009 roku Katarzyna Laskowska prowadzi, jako dyrektor naczelny i artystyczny, projekt własnego pomysłu o nazwie OperaLight. Ma on na celu przybliżenie szerokiej publiczności repertuaru operowego i operetkowego w sposób lekki, zabawny, niekiedy komediowy. Spektakle OperaLight mają formę teatralną i obok znanych śpiewaków i muzyków występują w nich gwiazdy polskiej sceny i filmu.
RAFAŁ BARTMIŃSKI Absolwent Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, klasy śpiewu Eugeniusza Sąsiadka. Uczestniczył w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Ryszarda Karczykowskiego, Helenę Łazarską i Christiana Elsnera. Jest laureatem III miejsca XI Konkursu Wokalnego im. Ady Sari w Nowym Sączu (2001) oraz II miejsca i kilku nagród pozaregulaminowych VI Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Stanisława Moniuszki w Warszawie (2007). Już w trakcie studiów nawiązał współpracę z Warszawską Operą Kameralną i Teatrem Wielkim Operą Narodową w Warszawie. Na narodowej scenie zadebiutował partią Leńskiego w Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego (2002), następnie śpiewał w Czarodziejskim flecie Mozarta (Tamino), Nabucco Verdiego (Ismaele), Wozzecku Berga (Tamburmajor), Katii Kabanowej Janáčka (Borys), Madame Butterfly Pucciniego (Pinkerton), Słowiku Strawińskiego (Rybak), Strasznym Dworze (Stefan) i Halce (Jontek) Moniuszki. Z zespołem Teatru Wielkiego występował w Sadler's Wells Theatre (Londyn), Litewskiej Operze Narodowej (Wilno), na Festiwalu Castell de Perelada w Hiszpanii i podczas tournée po Japonii. Artysta gościł na wielu znaczących scenach w Polsce i na świecie. Od 2006 roku stale współpracuje z Operą Wrocławską, śpiewał w Napoju miłosnym Donizettiego (Nemorino), Królu Rogerze Szymanowskiego (Pasterz), Raju utraconym Pendereckiego (Gabriel) czy Don Giovannim Mozarta (Don Ottavio). W 2009 roku miał miejsce jego pierwszy występ w moskiewskim Teatrze Bolszoj w Wozzecku (Tamburmajor). Dwa lata później zadebiutował na Wexford Festival Opera w Irlandii w partii Wacława w Marii Statkowskiego. Regularnie występuje z Orkiestrą Filharmonii Narodowej, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej, Sinfonią Varsovią oraz Filharmonią Krakowską. Śpiewał pod batutą tak znakomitych dyrygentów, jak Łukasz Borowicz, Gabriel Chmura, Teodor Currentzis, Miguel Gómez-Martínez, Tomáš Hanus, Jacek Kaspszyk, Hannu Lintu, Wojciech Michniewski, Ewa Michnik, Marc Minkowski, Krzysztof Penderecki, Andrzej Straszyński, Antoni Wit, Tadeusz Wojciechowski czy Alberto Zedda. Spektakle, w których występował, przygotowywali uznani reżyserzy, m.in. David Alden, Dymitr Czerniakow, Mariusz Treliński, Krzysztof Warlikowski i Michał Znaniecki.
WOJCIECH KOCYAN Uczył się gry na fortepianie u Krystyny Moszyńskiej w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia w Gliwicach, następnie u Andrzeja Jasińskiego w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, którą ukończył z najwyższym wyróżnieniem. Po studiach mistrzowskich u Johna Perry ego na Uniwersytecie Południowej Kalifornii otrzymał stopień doktora sztuki muzycznej. Zdobył I nagrodę oraz nagrody specjalne w Konkursie Pianistycznym im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy, znalazł się też w gronie laureatów międzynarodowych konkursów, w tym Ferruccio Busoniego w Bolzano i Giovanniego Battisty Viottiego w Vercelli. Podróże koncertowe zaprowadziły Wojciecha Kocyana na cztery kontynenty. Występuje z recitalami i w koncertach symfonicznych. Jest gościem takich festiwali muzycznych, jak American Liszt Society Festival, Festiwal Chopinowski w Paryżu, Beethovenfest w Bonn, Paderewski Festival w Paso Robles (Kalifornia), Festival Internacional Cervantino w Guanajuato (Meksyk), Musica Antiqua Europae Orientalis w Bydgoszczy i wielu innych. Nagrywał dla Polskiego Radia, Telewizji i filmu, jego interpretacje można było również usłyszeć na falach radiowych w Ameryce, Meksyku, Japonii i Australii. Solowa płyta pianisty z dziełami Skriabina, Prokofiewa i Rachmaninowa (DUX) otrzymała znakomite recenzje na całym świecie. Jed Distler na ClassicsToday.com pisał: Dysponuje wszystkim: błyskotliwą techniką, pięknym dźwiękiem, cudowną muzykalnością i prawdziwą indywidualnością. Jeśli przeoczysz tę płytę, stracisz wiele. [ ] To historyczne nagranie na lata, którego nie może pominąć żaden kolekcjoner nagrań pianistycznych. W 2007 roku magazyn Gramophone umieścił album Wojciecha Kocyana na liście 50 najznakomitszych, lecz nieznanych szerokiej publiczności, nagrań w historii. W zestawieniu tym znalazły się także nagrania Leonarda Bernsteina, Nikolausa Harnoncourta, Artura Rubinsteina, Dietricha Fischera-Dieskaua
czy Leopolda Stokowskiego. Najnowsza płyta pianisty z muzyką Schumanna ukazała się w maju 2012 roku (DUX). Obecnie jest profesorem fortepianu oraz Artist-in-Residence na Loyola Marymount University w Los Angeles, często prowadzi kursy mistrzowskie w USA, Polsce, Francji, Austrii, Serbii, na Węgrzech i w Meksyku. Ponadto pełni też funkcję dyrektora artystycznego Towarzystwa Muzycznego im. Ignacego Jana Paderewskiego w Los Angeles.