Rodzaj dokumentu interpretacja indywidualna Sygnatura IPPB2/415-989/10-4/MG Data 2011.02.18 Autor Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Temat Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Przychody ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych Słowa kluczowe dojazdy parking pracownik przychody ze stosunku pracy samochód służbowy świadczenia na rzecz pracowników Istota interpretacji W zakresie zaliczenia do przychodów ze stosunku pracy wartości dojazdów pracowników samochodem służbowym do i z miejsca parkowania do miejsca świadczenia pracy. Wniosek ORD-IN 384 kb INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25.11.2010 r. (data wpływu 01.12.2010 r.) oraz w uzupełnieniu wniosku z dnia 11.02.2011 r. (data nadania 11.02.2011 r., data wpływu 14.02.2011 r.) stanowiącego odpowiedź na wezwanie organu z dnia 03.02.2011 r. Nr IPPB2/415-989/10-2/MG (data nadania 04.02.2011 r., data odbioru 08.02.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów ze stosunku pracy wartości dojazdów pracowników samochodem służbowym do i z miejsca parkowania do miejsca świadczenia pracy jest prawidłowe.
UZASADNIENIE W dniu 01.12.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów ze stosunku pracy wartości dojazdów pracowników samochodem służbowym do i z miejsca parkowania do miejsca świadczenia pracy. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny. Spółka prowadzi swoją działalność w branży budownictwa przemysłowego na terenie całej Polski oraz na terenie państw Unii Europejskiej. Siedziba główna firmy znajduje się w W, natomiast wszelkie służby techniczne i administracyjne mają swoje biura umiejscowione w:. Członkowie Zarządu Spółki oraz kierownicy kluczowych działów techniczno-administracyjnych dla realizacji nałożonych zadań obowiązani są odbywać częste podróże pomiędzy tymi lokalizacjami. Ze względu na duże odległości pomiędzy ww. lokalizacjami wyjazdy delegacyjne konieczne do załatwienia spraw służbowych odbywają się od wczesnych godzin rannych do późnych godzin wieczornych, dlatego też miejscem wyjazdu oraz powrotu jest miejsce zamieszkania pracowników. Podobnie realizowane przez Spółkę budowy są położone w różnych, często oddalonych od siebie częściach Polski i Europy. Zaplecza, na których zlokalizowane są tymczasowe budynki administracyjne i socjalne, znajdują się bezpośrednio na placach budowy w miejscach udostępnionych przez zleceniodawcę. Pracownicy Spółki odpowiedzialni za prawidłową realizację projektów, w szczególności: dyrektorzy oddziałów, kierownicy projektów, kierownicy budów / robót, służby BHP i inne, do wykonywania obowiązków służbowych wykorzystują samochody służbowe, w celu sprawnego i szybkiego przemieszczania się pomiędzy nadzorowanymi przez siebie budowami. Ze względu na brak możliwości bezpiecznego parkowania wszystkich samochodów służbowych w siedzibie Spółki oraz siedzibach jednostek terenowych i tymczasowych zapleczach budów, tj.: ze względu na ograniczoną ilość miejsc do parkowania (ok. 20 miejsc parkingowych, flota samochodowa firmy to ok. 150 pojazdów) i brak dostatecznej ochrony, pracownicy, którym przydzielono samochody do wykorzystywania w celach służbowych zobowiązani zostali do parkowania tychże pojazdów w miejscu zamieszkania (np. w garażach prywatnych, na parkingach przydomowych). W związku z brakiem jednoznacznego rozstrzygnięcia tej kwestii w przepisach prawa podatkowego, Spółka dotychczas obciążała tymi kosztami pracowników, którzy mieli postawione do dyspozycji samochody służbowe do wykonywania zadań służbowych. W celu doprecyzowania przedstawionego we wniosku stanu faktycznego organ podatkowy pismem z dnia 03.02.2011 r. Nr IPPB2/415-989/10-2/MG (data nadania 04.02.2011 r., data
doręczenia 08.02.2011 r.) wezwał Spółkę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez: wskazanie, czy zasady wykorzystywania samochodów służbowych zostały uregulowane w obowiązującym w Spółce regulaminie. Spółka uzupełniła braki formalne wniosku w ustawowym terminie, pismem z dnia 11.02.2011 r. (data nadania 11.02.2011 r., data wpływu 14.02.2011 r.), w którym poinformowała, że Spółka uregulowała ogólne zasady wykorzystywania samochodów służbowych Zarządzeniem Zarządu Spółki. Ponadto Spółka poinformowała, że w związku z licznymi zapytaniami i wątpliwościami zarówno pracowników, którym powierzono do użytkowania samochody służbowe, jak i płatnika, co do prawidłowości interpretacji prawa podatkowego w tym zakresie, podjęto działania zmierzające do uszczegółowienia zasad wykorzystywania samochodów służbowych. W chwili obecnej trwają prace zmierzające do wydania Regulaminu korzystania z samochodów służbowych, gdzie uregulowane zostaną wszelkie aspekty organizacyjne i techniczne powierzonego mienia, ale również podatkowe - zgodnie z wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej interpretacją prawa podatkowego. W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy pracownikom należy doliczyć do przychodów ze stosunku pracy wartość dojazdów samochodem służbowym do i z miejsca parkowania do miejsca świadczenia pracy... Zdaniem Wnioskodawcy: Zdaniem Spółki, jako płatnika przejazdy pracowników samochodami służbowymi na trasie pomiędzy miejscem parkowania, a miejscem świadczenia pracy nie będą stanowić świadczenia w naturze lub innego nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie Spółki przepisy dotyczące określenia przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów wewnątrzzakładowych oraz dyspozycji art. 124 2 Kodeksu pracy: Pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. W świetle powyższych wniosków, zdaniem Spółki, należy przyjąć, że przydzielenie samochodu służbowego, z jednoczesnym wskazaniem miejsca parkowania w miejscu zamieszkania, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy. W konsekwencji przejazdy do i z miejsca parkowania nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem, stanowią realizację postawionego pracownikowi celu służbowego,
jakim jest utrzymanie stałej gotowości do użytkowania samochodu dla wykonywania obowiązków służbowych, a przez to do osiągnięcia przychodu przez Spółkę. Parkowanie samochodu w wyznaczonym przez Spółkę miejscu gwarantującym, w najwyższym stopniu jego bezpieczeństwo, jest wyrazem dbałości o powierzone mienie. Zdaniem Spółki wykonywanie obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tegoż pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe. W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m. in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.
W świetle wskazanych powyżej przepisów prawa pracownicy dojeżdżający samochodem służbowym do i z miejsca parkowania do miejsca świadczenia pracy nie uzyskują przychodu ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało wyznaczone przez pracodawcę zgodnie z wewnątrzzakładowymi uregulowaniami, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracowników, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych na danym stanowisku pracy. Sytuacja taka występuje wówczas, gdy pracodawca nie dysponuje zabezpieczonym placem bądź garażem, w którym samochody stanowiące własność pracodawcy mogą być bezpiecznie parkowane. Zatem przydzielenie samochodu służbowego pracownikom i wyznaczenie przez pracodawcę miejsca garażowania w miejscu zamieszkania tych osób gwarantuje jego bezpieczeństwo, stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, a tym samym dbałość o powierzone mienie. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym przydzielenie pracownikom samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku oraz zobowiązanie do parkowania tychże pojazdów w miejscu zamieszkania (np. w garażach prywatnych, na parkingach przydomowych) nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy, o ile samochody te są wykorzystywane w celach służbowych, a nie osobistych. W konsekwencji dojazdy samochodem służbowym do i z miejsca parkowania do miejsca świadczenia pracy nie generują przychodu ze stosunku pracy. Należy zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, iż parkowanie samochodu w wyznaczonym przez Spółkę miejscu gwarantującym w najwyższym stopniu jego bezpieczeństwo, jest wyrazem dbałości o powierzone mienie. Oznacza to, że dojazdy samochodem służbowym do i z miejsca parkowania do miejsca świadczenia pracy, o ile dojazdy te nie służą osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych, nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Reasumując, Spółka jako płatnik podatku dochodowego nie jest zobowiązana do doliczania do przychodu ze stosunku pracy pracowników, o którym mowa w przepisie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartości dojazdów samochodem służbowym do i z miejsca parkowania do miejsca świadczenia pracy. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznych. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na
piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.