DYREKTYWA RADY z dnia 5 grudnia 1995 zmieniająca dyrektywę 89/655/EWG dotyczącą minimalnych wymogów ochrony zdrowia i bezpieczeństwa w stosunku do sprzętu uŝywanego przez pracowników w miejscu pracy (druga dyrektywa specjalna w rozumieniu punktu 1 art. 16 dyrektywy 89/391/EWG) (95/63/WE) RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, a w szczególności art. 118a tego traktatu, uwzględniając wniosek Komisji ( 1 ), mając na uwadze opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ( 2 ), działając w zgodzie z procedurą, o której mowa w art. 189c ( 3 ), a takŝe biorąc pod uwagę co następuje: Art. 118a Traktatu ustala, Ŝe Rada powinna uchwalić, za pomocą dyrektyw, minimalne wymagania w celu zachęcenia do poprawy warunków zdrowia i bezpieczeństwa pracowników, szczególnie w miejscu pracy. Zgodnie z tym artykułem, dyrektywy takie powinny unikać narzucania ograniczeń administracyjnych, finansowych i prawnych w sposób, w który mogłyby one powstrzymywać powstawanie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw. Wprowadzenie w Ŝycie minimalnych wymagań stworzonych w celu zapewnienia lepszego poziomu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa podczas uŝywania sprzętu w miejscu pracy jest podstawą dla zapewnienia zdrowia i bezpieczeństwa pracowników. Państwa członkowskie muszą więc podjąć kroki w celu ułatwienia wprowadzania przepisów niniejszej dyrektywy przez przedsiębiorstwa, szczególnie małe i średnie. Kroki te mogą obejmować szkolenie i działania informacyjne dostosowane do specyficznych wymagań róŝnych sektorów gospodarki. Przepisy przyjęte w celu realizacji art. 188a Traktatu nie stanowią przeszkody dla państw członkowskich w ustanawianiu i utrzymywaniu bardziej surowych środków ochronnych dotyczących warunków pracy, zgodnych z tym traktatem. Punkt 1 art. 9 dyrektywy 89/655/EWG ( 4 ) zarządza dodanie do załącznika dodatkowych wymagań minimalnych odnoszących się do sprzętu, o których mowa w punkcie 3 załącznika, w zgodzie z procedurą ustaloną w art. 188 a Traktatu. 1 DzUWE nr C 104, z dnia 12.04.1994, str.4 oraz DzUWE nr C 246, z dnia 22.09.1995, str.3 2 DzUWE nr C 397, z dnia 31.12.1994, str.13 3 Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 17 lutego 1995 (DzUWE nr C 56, z dnia 6.03.1995, str. 175), Wspólne Stanowisko Rady z dnia 24 lipca 1995 ( DzUWE nr C 281, z dnia 25.10.1995, str.41) oraz Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 listopada 1995 (DzUWE nr C 323, z 4.12.1995). 4 DzUWE nr L 393, z dnia 30.12.1989, str.13
Niniejsza dyrektywa musi się ograniczyć do określenia celów, które naleŝy osiągnąć oraz zasad, które naleŝy respektować, pozostawiając państwom członkowskim swobodę w decydowaniu w jaki sposób zostanie dostosowane i poprawione ustawodawstwo krajowe. Po zasięgnięciu opinii obydwu stron przemysłu, i po uwzględnieniu ustawodawstwa krajowego i/lub praktyk wewnętrznych, państwa członkowskie ustanowią procedury, za pomocą których moŝna będzie osiągnąć poziom bezpieczeństwa zgodny z celami wyznaczonymi w zał. 2 do niniejszej dyrektywy. Niniejsza dyrektywa ustanawia praktyczny aspekt realizacji społecznego wymiaru rynku wewnętrznego. PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ: Artykuł 1 W dyrektywie 89/655/EWG wprowadza się następujące zmiany: 1. W art. 4 wprowadza się następujące zmiany: (a) w punkcie 1 (a) (ii) i (b), słowa w załączniku zostaną zastąpione przez w zał. 1 ; (b) w punkcie 1 wprowadzony zostanie następujący podpunkt: (c) bez wpływu na zastosowanie punktu (a) i (i) oraz pomimo punktu (a) (ii) oraz (b), specjalny sprzęt podlegający wymaganiom punktu 3 zał. 1, jeŝeli został dostarczony pracownikom w przedsiębiorstwie i/lub zakładzie przed dniem 5 grudnia 1998, będzie spełniał wymagania minimalne ustalone w zał. 1, nie później niŝ dwa lata po tej dacie ; (c) dodaje się następujący punkt: 3. Po zasięgnięciu opinii obydwu stron przemysłu, i po uwzględnieniu ustawodawstwa krajowego i/lub praktyk wewnętrznych, państwa członkowskie ustanowią procedury, za pomocą których moŝna będzie osiągnąć poziom bezpieczeństwa zgodny z celami wyznaczonymi w załączniku 2. 2. Wprowadza się następujący artykuł: Artykuł 4a Kontrola sprzętu w miejscu pracy 1. Pracodawca dopilnuje, aby w przypadkach w których bezpieczeństwo sprzętu uzaleŝnione jest od sposobu jego zainstalowania, został on poddany wstępnej kontroli (po zainstalowaniu i przed pierwszym uŝyciem) oraz kontroli po zmontowaniu na nowym miejscu przez osoby kompetentne, w rozumieniu ustawodawstwa krajowego i/lub praktyk wewnętrznych, tak aby upewnić się, Ŝe sprzęt został prawidłowo zainstalowany i działa we właściwy sposób. 2. Pracodawca dopilnuje, aby sprzęt, który naraŝony jest działanie czynników powodujących stopniowe niszczenie, które moŝe doprowadzić do niebezpiecznych sytuacji, został poddany: - okresowym kontrolom oraz, w razie potrzeby, testom wykonanym przez osoby kompetentne, w rozumieniu ustawodawstwa krajowego i/lub praktyk wewnętrznych,
- specjalnym kontrolom dokonywanym przez osoby kompetentne, w rozumieniu ustawodawstwa krajowego i/lub praktyk wewnętrznych, za kaŝdym razem, gdy zajdą wyjątkowe okoliczności, takie jak prace modyfikacyjne, wypadki, zjawiska naturalne lub długie okresy przestoju, które mogą zagrozić bezpieczeństwu sprzętu, tak, aby upewnić się, Ŝe poziom ochrony zdrowia i bezpieczeństwa jest utrzymany, a uszkodzenia mogą być wykryte i usunięte we właściwym czasie. 3. Wyniki kontroli muszą być rejestrowane i udostępniane właściwym władzom. Muszą one być przechowywane przez odpowiedni okres czasu. JeŜeli sprzęt jest uŝywany poza zakładem, musi mu towarzyszyć materialne zaświadczenie o ostatnio dokonanej kontroli. 4. Państwa członkowskie określą warunki, w których te kontrole będą dokonywane. ; 3. Wprowadza się następujący artykuł: Artykuł 5a Ergonomia i ochrona zdrowia w miejscu pracy Stosując minimalne wymagania ochrony zdrowia i bezpieczeństwa, pracodawca musi wziąć pod uwagę zasady ergonomii, a takŝe pozycję i postawę, jaką przyjmują pracownicy podczas uŝywania sprzętu. ; 4. Na końcu punktu 2 art. 6 dodaje się następujący podpunkt: Pracownicy muszą być świadomi groŝącego im niebezpieczeństwa związanego ze sprzętem znajdującym się w miejscu pracy, a takŝe muszą być powiadomieni o zmianach wpływających na sprzęt znajdujący się w ich najbliŝszym otoczeniu, które mogą mieć wpływ na nich, nawet jeŝeli bezpośrednio nie uŝywają oni tego sprzętu. ; 5. W art. 8, słowo załącznik zostanie zastąpione przez załączniki ; 6. W art. 9 wprowadza się następujące zmiany: - w tytule artykułu, słowo załącznika zostanie zastąpione przez załączników, - w punkcie 1, gdzie słowo załącznik pojawia się dwukrotnie, zostanie ono zastąpione przez zał. 1, - w punkcie 2, słowo załącznik zostanie zastąpione przez załączniki ; 7. Załącznik, który stanie się zał. 1 zostanie zmieniony zgodnie z zał. 1 do niniejszej dyrektywy; 8. Dodaje się zał. 2, którego tekst zawarty jest w zał. 2 do niniejszej dyrektywy. Artykuł 2 1. Państwa członkowskie wprowadzą w Ŝycie ustawy, rozporządzenia oraz inne przepisy administracyjne konieczne dla realizacji niniejszej dyrektywy nie póŝniej niŝ do 5 grudnia 1995. Państwa członkowskie bezzwłocznie powiadomią o tym Komisję. Przepisy uchwalane przez państwo członkowskie powinny, przy ich publikacji, albo zawierać odnośniki do niniejszej dyrektywy albo teŝ poprzedzać takie odnośniki. Dokładniejsze
instrukcje jak naleŝy formułować odnośniki, powinny być wydane przez kaŝde państwo członkowskie. 2. Państwa członkowskie przekaŝą Komisji teksty przepisów prawa wewnętrznego, które juŝ zostały lub zostaną przyjęte w zakresie objętym niniejszą dyrektywą. 3. Komisja będzie okresowo przedstawiać Parlamentowi Europejskiemu, Radzie oraz Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu raport z realizacji niniejszej dyrektywy. Artykuł 3 Niniejsza dyrektywa odnosi się do państw członkowskich. Sporządzono w Brukseli, 5 grudnia 1995. W imieniu Rady J. A. GRIąAN Przewodniczący
ZAŁĄCZNIK 1 Załącznik (który staje się zał. 1) do dyrektywy 89/655/EWG zmienia się w następujący sposób: 1. Do uwag ogólnych dodaje się następujący punkt: Następujące poniŝej wymagania minimalne, w stopniu w jakim odnoszą się do sprzętu będącego w uŝyciu, niekoniecznie wymagają takich samych środków jak podstawowe wymagania odnoszące się do nowego sprzętu. ; 2. W punkcie 2.1, ostatni podpunkt otrzymuje brzmienie: Systemy kontroli muszą być bezpieczne i muszą zostać wybrane z uwzględnieniem awarii, wad i ograniczeń, do których moŝe dochodzić w przewidywanych okolicznościach uŝycia. ; 3. Punkt 3 otrzymuje brzmienie: 3. Dodatkowe wymagania minimalne odnoszące się do szczególnych rodzajów sprzętu. 3.1. Wymagania minimalne odnoszące się do sprzętu ruchomego, zarówno bez jak i z własnym napędem. 3.1.1. Sprzęt, na którym jeŝdŝą pracownicy, musi być wyposaŝony w taki sposób, aby zmniejszyć zagroŝenie dla pracowników podczas jazdy. Do zagroŝeń tych muszą być zaliczone zagroŝenia związane z moŝliwością kontaktu lub zaczepienia się o koła lub gąsienice. 3.1.2. JeŜeli wynikające z nieuwagi unieruchomienie części napędowej pomiędzy ruchomym sprzętem a jego częściami składowymi lub/i przedmiotami, które za sobą ciągnie, moŝe stworzyć specyficzne zagroŝenie, taki sprzęt musi zostać wyposaŝony lub dostosowany tak, aby zapobiec unieruchomieniu części napędowych. JeŜeli nie moŝna uniknąć przypadków takiego unieruchomienia, muszą zostać podjęte wszystkie moŝliwe środki w celu uniknięcia skutków groźnych dla pracowników. 3.1.3. W przypadkach, w których, w wyniku ciągnięcia się po ziemi, moŝe dochodzić do zanieczyszczenia lub uszkodzenia wałów napędowych słuŝących do przenoszenia energii pomiędzy ruchomymi elementami sprzętu, musi istnieć moŝliwość łatwego dokonania napraw. 3.1.4. Ruchomy sprzęt, na którym jeŝdŝą pracownicy, musi być tak zaprojektowany, aby, w rzeczywistych warunkach uŝytku, ograniczyć zagroŝenie wywróceniem się sprzętu : - poprzez konstrukcję ochronną zapewniającą, Ŝe sprzęt nie przechyli się więcej niŝ 90O, lub
- konstrukcję zapewniającą wystarczającą wolną przestrzeń wokół osób jadących na nim w razie przechylenia sprzętu o więcej niŝ 90O, lub - inne urządzenie o podobnym działaniu. Wymienione konstrukcje ochronne mogą stanowić części składowe sprzętu. Konstrukcje ochronne nie są konieczne jeśli sprzęt jest stabilny podczas działania lub jeśli jego budowa uniemoŝliwia wywrócenie się. Tam gdzie istnieje zagroŝenie przygniecenia pracowników jadących na sprzęcie przez jego części w przypadku wywrócenia się, naleŝy zainstalować system umocowujący pracowników. 3.1.5. Wózki widłowe przewoŝące jednego lub więcej pracowników muszą zostać dostosowane lub wyposaŝone tak, aby ograniczyć zagroŝenie pracowników w przypadku wywrócenia się wózka, np: - przez zainstalowanie kabiny kierowcy, lub - konstrukcję zapobiegającą wywróceniu się wózka widłowego, lub - konstrukcję zapewniającą, w razie wywróceniu się wózka widłowego, wystarczającą wolną przestrzeń, dla przewoŝonych pracowników, pomiędzy ziemią a częściami pojazdu, lub - system umocowujący kierowców w siedzeniach tak, aby uchronić ich przed przygnieceniem przez części wózka widłowego w przypadku jego wywrócenia się. 3.1.6. Sprzęt z własnym napędem, który w czasie poruszania się moŝe spowodować zagroŝenie dla ludzi musi spełniać następujące warunki: (a) sprzęt musi być wyposaŝony w urządzenia chroniące przed niepoŝądnym uruchomieniem się; (b) musi być wyposaŝony w odpowiednie urządzenia słuŝące zmniejszeniu skutków zderzenia, jeŝeli więcej niŝ jeden pojazd szynowy jest w ruchu w tym samym czasie; (c) musi być wyposaŝony w urządzenia hamujące i zatrzymujące. Tam gdzie wymaga tego bezpieczeństwo, muszą działać zapasowe urządzenia hamujące lub zatrzymujące, w razie awarii głównego systemu, sterowane za pomocą łatwych do uŝycia przełączników lub hamujące lub zatrzymujące systemy automatyczne; (d) jeŝeli bezpośrednie pole widzenia kierowcy nie wystarcza dla zapewnienia bezpieczeństwa naleŝy zainstalować odpowiednie urządzenia poprawiające widoczność; (e) sprzęt przewidziany do uŝytku w nocy lub w ciemności musi być wyposaŝony w światła dostosowane do rodzaju wykonywanych prac i musi zapewniać odpowiedni poziom bezpieczeństwa pracowników;
(f) sprzęt stwarzający zagroŝenie poŝarowe, sam lub ze względu na to co przewozi lub ciągnie, i stanowiący zagroŝenie dla pracowników, musi zostać wyposaŝony w odpowiednie urządzenia przeciwpoŝarowe, jeŝeli takie urządzenia nie znajdują się wystarczająco blisko miejsca pracy sprzętu; (g) sprzęt zdalnie sterowany musi się automatycznie zatrzymywać w momencie wyjścia poza zasięg kontroli; (h) sprzęt zdalnie sterowany, który w normalnych warunkach moŝe grozić przygnieceniem lub uderzeniem musi zostać wyposaŝony w urządzenia chroniące przed takim zagroŝeniem, jeśli nie ma innych sposobów przed nim chroniących. 3.2 Wymagania minimalne w stosunku do sprzętu dźwigającego ładunki 3.2.1. JeŜeli sprzęt dźwigający jest zainstalowany na stałe, naleŝy się upewnić co do jego mocy i stabilności, mając na uwadze szczególnie ładunki, które będzie dźwigał oraz nacisk wywierany na podstawę lub punkt umocowania konstrukcji. 3.2.2. Urządzenia słuŝące do dźwigania muszą być wyraźnie oznakowane podając przybliŝony ładunek, a takŝe, w razie potrzeby, tablicę podającą przybliŝone ładunki dla wszystkich układów urządzenia. Urządzenia słuŝące do dźwigania muszą być tak oznakowane, aby moŝliwe było odczytanie cech istotnych dla bezpiecznego uŝytku. Sprzęt, który nie jest przeznaczony do dźwigania ludzi, a który moŝe być do tego celu niewłaściwie wykorzystany musi być wyraźnie oznakowany, aby przed tym ostrzec. 3.2.3. Sprzęt zainstalowany na stałe musi być umocowany w taki sposób, aby zmniejszyć zagroŝenie: (a) uderzeniem pracowników przez ładunek; (b) niebezpiecznym przesunięciem się lub niekontrolowanym upadkiem ładunku; (c) nieumyślnym uwolnieniem się ładunku. 3.2.4. Sprzęt słuŝący do dźwigania lub przenoszenia pracowników musi: (a) zabezpieczać przed ewentualnym zagroŝeniem upadkiem pojazdu poprzez zastosowanie odpowiednich urządzeń; (b) zabezpieczać przed ewentualnym zagroŝeniem upadkiem uŝytkownika z pojazdu; (c) zabezpieczać przed zagroŝeniem zgnieceniem, zaczepieniem się lub uderzeniem, szczególnie w wyniku nieostroŝnego kontaktu z przedmiotami. (d) zapewniać bezpieczeństwo osobom zamkniętym wewnątrz pojazdu w razie awarii oraz umoŝliwiać uwolnienie ich. JeŜeli, ze względu na charakter miejsca pracy lub róŝnice wysokości, nie moŝna uniknąć zagroŝeń, o których mowa w punkcie a, musi zostać zainstalowana lina zawieszeniowa o zwiększonym współczynniku bezpieczeństwa oraz musi ona być kontrolowana kaŝdego dnia pracy.
ZAŁĄCZNIK 2 ZAŁĄCZNIK 2 PRZEPISY DOTYCZĄCE UśYWANIA SPRZĘTU OMÓWIONEGO W PUNKCIE 3 ART. 4. 0. Uwagi ogólne Obowiązki ustalone w niniejszym załączniku mają zastosowanie z uwzględnieniem przepisów niniejszej dyrektywy oraz w tych przypadkach, w których istnieje podobne zagroŝenie związane z omawianym sprzętem w miejscu pracy. 1. Przepisy ogólne dotyczące wszystkich rodzajów sprzętu w miejscu pracy 1.1. Sprzęt w miejscu pracy musi być zainstalowany, umieszczony i uŝywany w taki sposób, aby zmniejszyć zagroŝenie dla osób uŝywających sprzętu, a takŝe dla innych pracowników, np. poprzez dopilnowanie aby istniała wystarczająca przestrzeń pomiędzy ruchomymi częściami sprzętu a ruchomymi lub nieruchomymi częściami znajdującymi się w jego otoczeniu oraz aby wszystkie formy energii i wszystkie substancje wykorzystywane lub wytwarzane mogły być dostarczone i/lub usunięte w bezpieczny sposób. 1.2. Sprzęt musi być zmontowany i rozmontowywany w bezpieczny sposób, szczególnie zgodnie z instrukcjami podanymi przez producenta. 1.3 Sprzęt, który moŝe zostać raŝony piorunem w czasie pracy, musi być chroniony przed skutkami uderzenia za pomocą urządzeń lub innych odpowiednich środków. 2. Przepisy dotyczące uŝywania sprzętu ruchomego, zarówno bez jak i z własnym napędem 2.1. Sprzęt ruchomy z własnym napędem będzie kierowany tylko przez pracowników odpowiednio przeszkolonych w zakresie bezpiecznego prowadzenia tego typu sprzętu. 2.2. JeŜeli sprzęt ruchomy porusza się na terenie miejsca pracy naleŝy sformułować i przestrzegać odpowiednich przepisów ruchu. 2.3. NaleŜy podjąć środki organizacyjne, aby zapobiec wchodzeniu pieszych pracowników na teren, na którym porusza się sprzęt ruchomy z własnym napędem. JeŜeli prace nie mogą być właściwie wykonane bez pieszych pracowników obecnych na tym terenie naleŝy podjąć odpowiednie środki zapobiegające uszkodzeniom ciała, które moŝe spowodować sprzęt ruchomy. 2.4. Na przewoŝenie pracowników za pomocą sprzętu o napędzie mechanicznym moŝna pozwolić tylko jeŝeli istnieją bezpieczne urządzenia na to pozwalające. JeŜeli pracownicy muszą wykonywać prace w czasie jazdy naleŝy odpowiednio dostosować szybkość. 2.5. Sprzęt o napędzie spalinowym moŝe być uŝywany w miejscu pracy tylko jeśli zapewniona jest wystarczająca ilość powietrza nie stanowiącego zagroŝenia dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników. 3. Przepisy dotyczące uŝywania sprzętu słuŝącego do dźwigania ładunków
3.1. Uwagi ogólne 3.1.1. Sprzęt, który jest ruchomy lub który moŝe być rozmontowywany, a który jest przeznaczony do dźwigania ładunków, musi być uŝywany w sposób zapewniający stabilność sprzętu podczas uŝytku we wszystkich przewidywalnych warunkach z uwzględnieniem rodzaju podłoŝa. 3.1.2. Ludzie mogą być dźwigani tylko przy pomocy sprzętu i urządzeń przeznaczonych do tego celu. Bez względu na zastosowanie art. 5 dyrektywy 89/391/EWG, w wyjątkowych przypadkach sprzęt, który nie jest przeznaczony do dźwigania osób moŝe być wykorzystany do tego celu, pod warunkiem, Ŝe zostaną podjęte odpowiednie działania zapewniające bezpieczeństwo, zgodnie z prawodawstwem i/lub praktykami krajowymi ustalającymi odpowiedni nadzór. W czasie, gdy pracownicy znajdują się na sprzęcie przeznaczonym do dźwigania ładunków, musi być on przez cały czas sterowany przez człowieka. Osoby dźwigane muszą dysponować godnymi zaufania środkami komunikacji. W razie niebezpieczeństwa muszą istnieć pewne sposoby ewakuowania pracowników. 3.1.3. JeŜeli nie jest to konieczne dla skutecznego przeprowadzania prac, naleŝy podjąć środki, w celu dopilnowania, aby pracownicy nie znajdowali się pod zawieszonymi ładunkami. Ładunki nie mogą być przenoszone ponad nie chronionymi miejscami pracy, w których zazwyczaj znajdują się pracownicy. JeŜeli jednak dochodzi do tego, a prace nie mogą być inaczej właściwie wykonane, naleŝy ustalić i zastosować odpowiednie procedury. 3.1.4. Sprzęt pomocniczy przy dźwiganiu musi być dobrany w zaleŝności od sposobu obchodzenia się z ładunkiem, punktów zaczepienia, sprzętu mocującego i warunków atmosferycznych, z uwzględnieniem rodzaju i układu pętli. Sprzęt pomocniczy przy dźwiganiu musi być tak oznakowany, aby moŝliwe było odczytanie jego cech, w razie gdy nie jest on rozmontowany po uŝyciu. 3.1.5 Sprzęt pomocniczy przy dźwiganiu musi być przechowywany w sposób zabezpieczający przed uszkodzeniem lub stopniowym niszczeniem. 3.2. Sprzęt słuŝący do dźwigania ładunków nie kierowanych 3.2.1. JeŜeli na tym samym terenie zainstalowane lub zmontowane są dwa urządzenia słuŝące do dźwigania ładunków nie kierowanych, a promienie ich zasięgu zachodzą na siebie, naleŝy podjąć środki zapobiegające zderzeniu ładunków i/lub części sprzętu. 3.2.2. W przypadku uŝywania ruchomego sprzętu słuŝącego do dźwigania ładunków nie kierowanych, naleŝy podjąć działania zapobiegające przechylaniu się, wywróceniu, a takŝe, w razie potrzeby, jego poruszeniu lub ześlizgnięciu się. NaleŜy przeprowadzać regularne kontrole w celu upewnienia się, Ŝe środki te są właściwie stosowane. 3.2.3 JeŜeli operator sprzętu słuŝącego do dźwigania ładunków nie kierowanych, nie jest w stanie obserwować całej drogi przebytej przez ładunek, zarówno bezpośrednio jak i przy pomocy dodatkowych urządzeń dostarczających koniecznych informacji, kompetentna osoba musi być w kontakcie z operatorem, aby udzielać mu wskazówek; naleŝy teŝ podjąć środki zapobiegające zderzeniu ładunków, które moŝe stanowić zagroŝenie dla pracowników.
3.2.4. Prace muszą być zorganizowane w taki sposób, aby w sytuacji gdy pracownik ręcznie umocowuje lub odpina ładunek, było to wykonywane w sposób bezpieczny, szczególnie poprzez umoŝliwienie pracownikowi bezpośredniej lub pośredniej kontroli nad sprzętem. 3.2.5. Wszystkie prace wymagające dźwigania ładunków muszą być właściwie zaplanowane, stosownie dozorowane i przeprowadzone w sposób zapewniający bezpieczeństwo pracowników. Szczególnie w sytuacji, gdy ładunek ma być podniesiony przez dwa urządzenia słuŝące do dźwigania ładunków nie kierowanych jednocześnie, naleŝy ustalić i stosować procedurę zapewniającą dobrą koordynację pracy operatorów. 3.2.6. JeŜeli urządzenie przeznaczone do dźwigania ładunków nie kierowanych nie jest w stanie utrzymać ładunku w przypadku całkowitego lub częściowego odcięcia dopływu prądu, naleŝy podjąć odpowiednie działania w celu uniknięcia wynikającego z tej sytuacji zagroŝenia dla pracowników. Zawieszone ładunki nie mogą pozostawać bez nadzoru, z wyjątkiem przypadków gdy wstęp na zagroŝony teren jest zabroniony, a ładunek został bezpiecznie zawieszony i jest bezpiecznie umocowany. 3.2.7. Urządzenia przeznaczone do dźwigania ładunków nie kierowanych działające pod gołym niebem muszą zostać zatrzymane jeŝeli warunki pogodowe ulegną pogorszeniu do takiego stopnia, Ŝe moŝe to zagrozić bezpiecznemu uŝywaniu sprzętu i narazić pracowników na niebezpieczeństwo. NaleŜy podjąć odpowiednie środki ochronne, szczególnie w celu zapobieŝenia przewróceniu się urządzenia, tak aby uniknąć naraŝenia pracowników na niebezpieczeństwo.