2019/01/18 00:41 1/9 NIEPOTRZEBNE POWTARZANIE ZNAKU B-36 NIEPOTRZEBNE POWTARZANIE ZNAKU B-36 Zgodnie z przepisami Rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz.U. 2002 Nr 170, poz. 1393z późn.zm.) zakaz wyrażony znakiem B-36 dotyczy tej strony drogi, po której znak się znajduje, z wyjątkiem miejsc, gdzie za pomocą znaku dopuszcza się postój lub zatrzymanie ( 28 ust.3 pkt 1 i ust.4). Zakaz wyrażony znakiem B-36 obowiązuje, z zastrzeżeniem 32 ust. 2, do odwołania lub do miejsca umieszczenia znaku B-35 (( 28 ust.4). Jeżeli zakaz wyrażony przez znaki B-36 nie jest uprzednio odwołany znakiem oznaczającym koniec zakazu, to obowiązuje on do najbliższego skrzyżowania; nie dotyczy to skrzyżowania na drodze dwujezdniowej, na którym wlot drogi poprzecznej znajduje się tylko z lewej strony i nie ma połączenia z prawą jezdnią ( 32 ust.2). Powtarzanie znaków zakazu po lewej stronie drogi jest możliwe, ale nie obligatoryjne, stosowane w miejscach o dużym natężeniu ruchu, w szczególnie niebezpiecznych. Parkując przy lewej krawędzi jezdni należy upewnić się, czy w miejscu gdzie pozostawia się swój pojazd nie obowiązuje znak B-36 zakaz zatrzymywania się (Wyrok Sądu Rejonowego w Olsztynie Wydział IX Karny sygn. akt IX W 1205/17). Czy w świetle obowiązujących przepisów istnieje możliwość rejestracji pojazdów samochodowych innych o mocy powyżej 15 kw? Odpowiedź: Istnieje taka możliwość, lecz ma ona znikome znaczenie praktyczne. Uzasadnienie: Wyrażona w pytaniu wątpliwość jest konsekwencją niezgodności siatki terminologicznej stosowanej w prawie polskim i w prawie wspólnotowym. Zadane pytanie wiąże się bezpośrednio z klasyfikacją pojazdów stosowaną na potrzeby ich rejestracji, a stanowiącą załącznik nr 4 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 roku w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach. Zgodnie z przywołaną do rodzaju samochodowy inny (kod 16) zalicza się następujące podrodzaje: 1) czterokołowce lekkie (kod 02, kategoria homologacyjna L6e); 2) czterokołowce (kod 01, kategoria homologacyjna L7e); 3) inne (kod 99). Niestety definicja pojęcia czterokołowiec lekki i czterokołowiec, wynikające z Prawa o ruchu drogowym, nie pokrywają się z definicjami stosowanymi w prawie wspólnotowym dla kategorii homologacyjnych odpowiednio L6e i L73. Otóż zgodnie z art. 2 pkt 42c za czterokołowiec lekki uznaje się czterokołowiec, którego masa własna nie przekracza 350 kg i konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 45 km/h. Definicja kategorii homologacyjnej wymaga dodatkowo, aby były to pojazdy: 1) których pojemność skokowa nie przekracza 50 cm3, w przypadku silnika z zapłonem iskrowym (dodatni), lub 2) których maksymalna użyteczna moc wyjściowa nie przekracza 4 kw, w przypadku innych silników ze spalaniem wewnętrznym, lub 3) których maksymalna ciągła moc znamionowa jest niewiększa niż 4 kw, w przypadku silnika elektrycznego.
Last update: 2018/08/06 12:42 infrastruktura:ruch_drogowy http://www.wiki.leba.eu/infrastruktura/ruch_drogowy Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 42b czterokołowiec to pojazd samochodowy przeznaczony do przewozu osób lub ładunków (z odpowiednimi wyłączeniami), którego masa własna nie przekracza 550 kg w przypadku przewozu rzeczy i 400 kg w przypadku przewozu osób. Różnice z określeniem odpowiedniej kategorii homologacyjnej (L7e) są tutaj jeszcze większe. Do kategorii L7e należą bowiem pojazdy czterokołowe, których masa bez ładunku nie przekracza 400 kg (550 kg dla pojazdów przeznaczonych do przewożenia towarów), nie wliczając w to masy akumulatorów w przypadku pojazdów elektrycznych i których maksymalna moc użyteczna nie przekracza 15 kw z wyłączeniem pojazdów spełniających warunki dla kategorii homologacyjnej L6e. Ze względu na sposób sformułowania tabeli w załączniku nr 4 wydaje się jednak za konieczne do przyjęcia klasyfikowanie pojazdów na potrzeby rejestracji przy uwzględnieniu dodatkowych wymagań stawianych przez poszczególne kategoria homologacyjne. Zatem co do zasady pojazdy należące do rodzaju samochodowe inne mają moc użyteczną nie przekraczającą 15 kw. Wyjątek od tej zasady mogą stanowić pojazdy zaliczone do podrodzaju inne (kod 99). Następuje to na podstawie świadectwa zgodności WE albo świadectwa zgodności wraz z oświadczeniem zawierającym dane i informacje o pojeździe niezbędne do rejestracji i ewidencji pojazdu, dopuszczenia jednostkowego pojazdu, decyzji o uznaniu dopuszczenia jednostkowego pojazdu albo świadectwa dopuszczenia indywidualnego WE pojazdu, albo wyciągu ze świadectwa homologacji, albo zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu. Proponowane zmiany w ustawie prawo o ruchu drogowym dot. meleksów 11 lutego 2016 r. wpłynęła interpelacja nr 1051 Posła RP Bogusława Sonika do Ministra Infrastruktury i Budownictwa oraz Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie wprowadzenia przepisów dotyczących elektrycznych pojazdów wolnobieżnych (meleksów). Interpelacja podyktowana była brakiem aktów prawnych regulujących kwestię wykorzystywania elektrycznych pojazdów wolnobieżnych (meleksów) do działalności gospodarczej głównie o charakterze usług turystycznych - zachodzi konieczność wprowadzenia ustawowej definicji nowego rodzaju pojazdu. Zgłoszona propozycja skutkuje możliwością rejestracji takich pojazdów, a co za tym idzie obowiązkiem przeprowadzania corocznych badań technicznych. Zgłaszający złożył następujące propozycje: - wprowadzenie zmian w ustawie z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. 1997 nr 98 poz. 602, szczególnie art. 2, art. 65, art. 65j, art. 66 ust. 5a., art. 73 ust. 1 i 3, art. 81 ust. 1). W Art. 2 proponuje się dodanie punktu 49b podającego definicję w brzmieniu: pojazd wolnobieżny pasażerski pojazd wolnobieżny, przeznaczony do przewozu osób, wykorzystywany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. - Art.65 otrzymałby brzmienie: Zawody sportowe, rajdy, wyścigi, przewóz osób pojazdem wolnobieżnym pasażerskim oraz kolejką turystyczną i inne imprezy, które powodują utrudnienia w ruchu lub wymagają korzystania z drogi w sposób szczególny, mogą się odbywać pod warunkiem zapewnienia bezpieczeństwa porządku podczas trwania imprezy oraz uzyskania zezwolenia na jej przeprowadzenie. - Art.65j Artykuł otrzymałby brzmienie: Do przewozu osób pojazdem wolnobieżnym pasażerskim oraz kolejką turystyczną stosuje się przepisy oddziału 5 z wyłączeniem przepisów art. 65a ust. 2 pkt 2 5, 7 8, ust. 3 pkt 3, 6 11, ust. 4, art. 65b ust. 4 pkt 4 oraz art. 65h. - Art. 66 ust. 5a otrzymałby brzmienie: Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, warunki techniczne pojazdu wolnobieżnego pasażerskiego i pojazdów wchodzących w http://www.wiki.leba.eu/ Printed on 2019/01/18 00:41
2019/01/18 00:41 3/9 NIEPOTRZEBNE POWTARZANIE ZNAKU B-36 skład kolejki turystycznej oraz zakres ich niezbędnego wyposażenia. - Art. 73 ust. 1 i 3 otrzymałyby brzmienie: 1.Dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego pasażerskiego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. Przepis ten nie dotyczy pojazdów, o których mowa w ust. 3. 3. Pojazd niewymieniony w ust. 1, przyczepa motocyklowa oraz przyczepa specjalna przeznaczona do ciągnięcia przez ciągnik rolniczy lub pojazd wolnobieżny za wyjątkiem pojazdu wolnobieżnego pasażerskiego jest dopuszczony do ruchu, jeżeli odpowiada warunkom określonym w art. 66. - Art. 81 ust. 1 otrzymałby brzmienie: Właściciel pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego pasażerskiego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest obowiązany przedstawiać go do badania technicznego. Zmiany w powyższym zakresie prowadzą ponadto do określenia szczegółowych wymagań technicznych w stosunku do meleksów, co ma istotne znaczenie w kontekście bezpieczeństwa osób przewożonych takimi pojazdami. W odpowiedzi Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa reprezentowane przez Podsekretarza Stanu Jerzego Szmita pismem znak DTD.III.054.2.2016.MŻ z marca 2016 r. stwierdza,że: warunki dopuszczenia pojazdów do ruchu określone w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm), w tym związane z homologacją pojazdów, ich rejestracją oraz okresowymi badaniami technicznymi są ściśle powiązane z obowiązującym w tych zakresie prawem UE. Biorąc pod uwagę propozycje Pana Posła dotyczące wprowadzenia przepisów dla elektrycznych pojazdów wolnobieżnych do przewozu osób ( meleksów ) uprzejmie informuję, że rozpatrując te propozycje należy wyodrębnić dwa przypadki omawianych pojazdów w kontekście prawa europejskiego tj. rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 168/2013 z dnia 15 stycznia 2013 r. w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów dwu- lub trzykołowych oraz czterokolowców i przepisów krajowych: ww. ustawa - Prawo o ruchu drogowym i akty do niej wykonawcze. Pierwszy przypadek to czterokołowce (kategorii homologacyjnej L6e i L7e) podlegające obowiązkowi homologacji, rejestracji oraz procedurze okresowych badań technicznych. Drugi przypadek to oferowane przez producentów elektryczne pojazdy wolnobieżne, które nie są homologowane gdyż przeznaczone są do wykorzystania na terenach zamkniętych np. szpitale, centra logistyczne, fabryki,lotniska, czy też pola golfowe - pojazdy takie nie podlegają obowiązkowi rejestracji oraz procedurze okresowych badań technicznych pojazdów. W świetle ww. regulacji bezpodstawne byłoby zwolnienie z obowiązku homologacji typu pojazdów elektrycznych do przewozu osób. W związku z powyższym definiowanie w ww. ustawie pojazdu wolnobieżnego pasażerskiego i dopuszczanie do przewozu osób tymi pojazdami, z pominięciem procedury homologacji typu, oraz ich rejestracja na podstawie jedynie krajowych warunków technicznych, oceniam za nieuzasadnione i będące w sprzeczności z przepisami ww. rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 168/2013. Wyjaśniam również, że co do zasady rodzaje pojazdów podlegających rejestracji odpowiadają kategoriom pojazdów podlegających homologacji. Wynika to również z zakresu stosowania dyrektywy 1999/37/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów. Jednocześnie odnosząc się do podnoszonych w interpelacji kwestii zapewnienia bezpieczeństwa użytkowników omawianych pojazdów należy podkreślić, że to procedury homologacji typu pojazdu (nie zezwolenia administracyjne) zapewniają przede wszystkim wysoki poziom bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w tym w szczególności w kontekście bezpieczeństwa osób przewożonych takimi pojazdami.
Last update: 2018/08/06 12:42 infrastruktura:ruch_drogowy http://www.wiki.leba.eu/infrastruktura/ruch_drogowy Postój w pasie drogowym przyczep campingowych Zgodnie Z Art.2 Pkt 30 Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. w Dz.U. z 2012 r. poz.1137 z późn. zmianami) postój pojazdu jest to unieruchomienie pojazdu niewynikające z warunków lub przepisów ruchu drogowego, trwające dłużej niż 1 minutę. Przyczepą zgodnie z art.2 pkt 50 p.r.d. jest pojazd bez silnika, przystosowany do łączenia go z innym pojazdem. Postój przyczep na parkingach Zgodnie z 52 ust.1 Rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz.U. nr 170 poz.1393 z późn. zmianami) oznaczenie obiektu znakiem D-18 parking oznacza,że miejsce to przeznaczone na postój pojazdów (zespołów pojazdów), z wyjątkiem przyczep kempingowych. Dopiero umieszczenie pod znakiem tabliczki T-23e oznacza, że na parkingu jest dopuszczony także postój przyczep kempingowych. Wysokość grzywny nakładanej w drodze mandatu karnego na naruszenie tego przepisu określa tab.b pkt 230 Załącznika do Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 listopada 2003 r. w sprawie wysokości grzywien nakładanych w drodze mandatów karnych za wybrane rodzaje wykroczeń (j.t. w Dz.U z 2013 r. poz. 1624 z późn. zmianami) 100 zł. Należy tu zaznaczyć,że przepis 52 ust.1 Rozporządzenia, mówiący o istnieniu parkingu za znakiem D-18 mówi wyraźnie, że w tym miejscu mogą parkować wszystkie pojazdy i zespoły pojazdów, Z WYJĄTKIEM przyczep campingowych. Nie ma ani słowa o tym, że nie jest dopuszczane także parkowanie ZESPOŁÓW, złożonych z samochodu i ciągniętej przez niego przyczepy. Jeżeli pod znakiem D-18 nie ma tabliczki T-30, mówiącej o zakazie parkowania pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej, mogą w tym miejscu parkować zespoły pojazdów o dowolnej masie, także te, w skład których wchodzi przyczepa campingowa. Natomiast wprowadzenie ograniczenia tonażu automatycznie zakazuje parkowania w tym miejscu zespołów, o większej, niż wymieniona na tabliczce masa (Tabliczka T-30 stosowana ze znakiem D-18 wskazuje właściwy sposób ustawienia pojazdu względem krawędzi jezdni (oznaczonej kolorem szarym). Jednocześnie oznacza, że miejsce przeznaczone jest dla pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 2,5 t.). Zwykle samochód, nawet niewielki, w połączeniu z przyczepą, ma DMC (dopuszczalną masę całkowitą) w granicach 3 do 3,5 tony. Postój przyczep na innych elementach pasa drogowego Postój na chodniku Zgodnie z art.47 ust.1 p.o.r.d. dopuszcza się zatrzymanie lub postój na chodniku kołami jednego boku lub przedniej osi pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 2,5 t, pod warunkiem że: 1) na danym odcinku jezdni nie obowiązuje zakaz zatrzymania lub postoju; 2) szerokość chodnika pozostawionego dla pieszych jest taka, że nie utrudni im ruchu i jest nie mniejsza niż 1,5 m; 3) pojazd umieszczony przednią osią na chodniku nie tamuje ruchu pojazdów na jezdni. Oznacza to,że w/w przepis nie dotyczy przyczep kempingowych gdyż nie są one pojazdami samochodowymi w rozumieniu Art.2 pkt 32 i 33 u.p.o.r.d. (pojazd samochodowy to pojazd silnikowy którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h ). Zgodnie z ust.2 dopuszcza się, przy zachowaniu warunków określonych w ust. 1 pkt 2, zatrzymanie lub postój na chodniku przy krawędzi jezdni całego samochodu osobowego, motocykla, motoroweru, roweru lub wózka rowerowego. Inny pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 2,5 t może być w całości umieszczony na chodniku tylko w miejscu wyznaczonym odpowiednimi http://www.wiki.leba.eu/ Printed on 2019/01/18 00:41
2019/01/18 00:41 5/9 NIEPOTRZEBNE POWTARZANIE ZNAKU B-36 znakami drogowymi. Wysokość grzywny nakładanej w drodze mandatu karnego na naruszenie tego przepisu określa tab.b pkt 139 Załącznika do Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 listopada 2003 r. w sprawie wysokości grzywien nakładanych w drodze mandatów karnych za wybrane rodzaje wykroczeń (j.t. w Dz.U z 2013 r. poz. 1624 z późn. zmianami) 100 zł. Postój w pasie zieleni Zgodnie z Art. 144 ustawy z dnia z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (t.j. Dz.U z 2015 r. poz. 1094 z późn. zmianami) kto na terenach przeznaczonych do użytku publicznego niszczy lub uszkadza roślinność albo na terenach przeznaczonych do użytku publicznego depcze trawnik lub zieleniec w miejscach innych niż wyznaczone dla celów rekreacji przez właściwego zarządcę terenu podlega karze grzywny do 1.000 złotych albo karze nagany. Z kolei kto usuwa, niszczy lub uszkadza drzewa lub krzewy stanowiące zadrzewienie przydrożne lub ochronne albo żywopłot przydrożny, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. W razie popełnienia w/w wykroczeń można orzec nawiązkę do wysokości 500 złotych. Do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia określone w Art.144 ustawy Kodeks wykroczeń są uprawnieni strażnicy miejscy/gminni na podstawie 2 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych I Administracji z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie wykroczeń, za które strażnicy straży gminnych są uprawnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego (Dz.U. nr 208 poz.2026 z późn. zmianami). Usuwanie przyczep kempingowych z pasa drogowego Zgodnie z u.p.o.r.d. pojazd jest usuwany z drogi na koszt właściciela w przypadku m.in. pozostawienia pojazdu w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób zagraża bezpieczeństwu. Dyspozycję przemieszczenia lub usunięcia pojazdu z drogi wydaje: 1) policjant - we wszystkich sytuacjach 2) strażnik gminny (miejski) - w sytuacjach: - pozostawienia pojazdu w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób zagraża bezpieczeństwu; - przekroczenia wymiarów, dopuszczalnej masy całkowitej lub nacisku osi określonych w przepisach ruchu drogowego, chyba że istnieje możliwość skierowania pojazdu na pobliską drogę, na której dopuszczalny jest ruch takiego pojazdu; - pozostawienia pojazdu w miejscu obowiązywania znaku wskazującego, że zaparkowany pojazd zostanie usunięty na koszt właściciela. 3) osoba dowodząca akcją ratowniczą - jeżeli pojazd utrudnia prowadzenie akcji ratowniczej Usuwanie pojazdów z dróg publicznych Usuwanie pojazdów z dróg i dalsze postępowanie z tymi pojazdami jest uregulowane przez art. 130a ustawy 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012r. poz. 1137 z późn. zm.). DEFINICJA POJAZDU: Zgodnie z art.2 pkt 31 u.p.r.d. pojazdem jest środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane. Pojazdem jest więc także przyczepa, której definicję okreslono w pkt 50 ( pojazd bez silnika, przystosowany do łączenia go z innym pojazdem ).
Last update: 2018/08/06 12:42 infrastruktura:ruch_drogowy http://www.wiki.leba.eu/infrastruktura/ruch_drogowy USUNIECIE POJAZDU Z DROGI: Zgodnie z u.p.r.d. pojazd jest usuwany z drogi na koszt właściciela w przypadku: 1) pozostawienia pojazdu w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób zagraża bezpieczeństwu; 2) nieokazania przez kierującego dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub dowodu opłacenia składki za to ubezpieczenie, jeżeli pojazd ten jest zarejestrowany w kraju, o którym mowa w art. 129 ust. 2 pkt 8 lit. c (pojazd zarejestrowany w kraju niebędącym państwem członkowskim) 3) przekroczenia wymiarów, dopuszczalnej masy całkowitej lub nacisku osi określonych w przepisach ruchu drogowego, chyba że istnieje możliwość skierowania pojazdu na pobliską drogę, na której dopuszczalny jest ruch takiego pojazdu; 4) pozostawienia pojazdu nieoznakowanego kartą parkingową, w miejscu przeznaczonym dla pojazdu osoby niepełnosprawnej o obniżonej sprawności ruchowej oraz osób wymienionych w art. 8 ust. 2 (kierującego pojazdem przewożącego osobę o obniżonej sprawności ruchowej oraz pracowników placówek zajmujących się opieką, rehabilitacją lub edukacją osób niepełnosprawnych pozostających pod opieką tych placówek.) 5) pozostawienia pojazdu w miejscu obowiązywania znaku wskazującego, że zaparkowany pojazd zostanie usunięty na koszt właściciela. Pojazd jest usuwany z drogi na koszt wykonującego przejazd drogowy po drogach publicznych pojazdów nienormatywnych bez zezwolenia lub niezgodnie z zezwoleniem, w przypadku gdy przejazd ten jest wykonywany przez zagraniczny podmiot mający siedzibę w państwie, z którym Rzeczpospolita Polska nie jest związana umową o wzajemnej egzekucji kar pieniężnych, a w kaucja (w wysokości odpowiadającej przewidywanej karze pieniężnej) nie jest złożona podczas kontroli na drodze. Pojazd może być również usunięty z drogi na koszt właściciela, jeżeli nie ma możliwości zabezpieczenia go w inny sposób, w przypadku gdy kierowała nim osoba znajdująca się w stanie nietrzeźwości lub w stanie po użyciu alkoholu albo środka działającego podobnie do alkoholu, lub osoba nieposiadająca przy sobie dokumentów uprawniających do kierowania lub używania pojazdu. Usuniecie pojazdu może nastąpić także w przyopadku gdy jego stan techniczny zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego, powoduje uszkodzenie drogi albo narusza wymagania ochrony środowiska. Od usunięcia pojazdu odstępuje się, jeżeli przed wydaniem dyspozycji usunięcia pojazdu lub w trakcie usuwania pojazdu ustaną przyczyny jego usunięcia. Jeżeli wydanie dyspozycji usunięcia pojazdu w przypadkach, o których mowa powyżej, spowodowało powstanie kosztów, do ich pokrycia jest obowiązany właściciel pojazdu. Pojazd może być także przemieszczony lub usunięty z drogi, jeżeli utrudnia prowadzenie akcji ratowniczej. Dyspozycję przemieszczenia lub usunięcia pojazdu z drogi wydaje: 1) policjant - we wszystkich sytuacjach 2) strażnik gminny (miejski) - w sytuacjach: - pozostawienia pojazdu w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób zagraża bezpieczeństwu; - przekroczenia wymiarów, dopuszczalnej masy całkowitej lub nacisku osi określonych w przepisach ruchu drogowego, chyba że istnieje możliwość skierowania pojazdu na pobliską drogę, na której dopuszczalny jest ruch takiego pojazdu; http://www.wiki.leba.eu/ Printed on 2019/01/18 00:41
2019/01/18 00:41 7/9 NIEPOTRZEBNE POWTARZANIE ZNAKU B-36 - pozostawienia pojazdu w miejscu obowiązywania znaku wskazującego, że zaparkowany pojazd zostanie usunięty na koszt właściciela. 3) osoba dowodząca akcją ratowniczą - jeżeli pojazd utrudnia prowadzenie akcji ratowniczej Pojazd usunięty z drogi, w wyżej opisanych przypadkach oprócz przypadku dotyczacego utrudnia prowadzenie akcji ratowniczej, umieszcza się na wyznaczonym przez starostę parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłaty za jego usunięcie i parkowanie. Usuwanie pojazdów oraz prowadzenie parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych w tych przypadkach, należy do zadań własnych powiatu. Starosta realizuje te zadania przy pomocy powiatowych jednostek organizacyjnych lub powierza ich wykonywanie zgodnie z przepisami o zamówieniach publicznych. OPŁATY ZA USUNIĘCIE POJAZDU I JEGO PRZECHOWYWANIE Rada powiatu, biorąc pod uwagę konieczność sprawnej realizacji zadań związanych z usuwaniem pojazdów, oraz koszty usuwania i przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu, ustala corocznie, w drodze uchwały, wysokość opłat (za usuniecie pojazdu, za przechowywanie na pojazdu na parkingu, oraz za wydanie dyspozycji usunięcia pojazdu w przypadkach gdy spowodowało to powstanie kosztów). Wysokość kosztów, określonych w drodze uchwały, nie może być wyższa niż maksymalne stawki opłat określane na każdy rok kalendarzowy przez minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej Monitor Polski. Opłaty pobrane za usuniecie pojazdów i ich przechowywanie na parkingu stanowią dochód własny powiatu. Wydanie pojazdu następuje po okazaniu dowodu uiszczenia wszystkich należnych opłat. Pojazd może być unieruchomiony przez zastosowanie urządzenia do blokowania kół w przypadku pozostawienia go w miejscu, gdzie jest to zabronione, lecz nieutrudniającego ruchu lub niezagrażającego bezpieczeństwu. Pojazd unieruchamia Policja lub straż gminna (miejska). PRZEPADEK POJAZDU NA RZECZ POWIATU Starosta w stosunku do pojazdu usuniętego z drogi, w wyżej opisanych przypadkach, oprócz przypadku dotyczącego utrudnia prowadzenie akcji ratowniczej oraz wykonywania przejazdu nienormatywnego, występuje do sądu z wnioskiem o orzeczenie jego przepadku na rzecz powiatu, jeżeli prawidłowo powiadomiony właściciel lub osoba uprawniona nie odebrała pojazdu w terminie 3 miesięcy od dnia jego usunięcia. Powiadomienie zawiera pouczenie o skutkach nieodebrania pojazdu. Starosta występuje z wnioskiem, nie wcześniej niż przed upływem 30 dni od dnia powiadomienia. Jeżeli pojazd usunięty nie jest zarejestrowany w żadnym z państw członkowskich Unii Europejskiej, przekazuje się go właściwemu miejscowo naczelnikowi urzędu celnego w celu uregulowania jego sytuacji zgodnie z przepisami prawa celnego. Nie można stosować przepisów dotycząch przepadku pojazdu, gdy okoliczności wskazują, że nieodebranie pojazdu nastąpiło z przyczyn niezależnych od właściciela lub osoby uprawnionej. Procedurę przepadku pojazdu stosuje się odpowiednio, gdy w terminie 4 miesięcy od dnia usunięcia pojazdu nie został ustalony jego właściciel lub osoba uprawniona do jego odbioru, mimo że w jej poszukiwaniu dołożono należytej staranności.
Last update: 2018/08/06 12:42 infrastruktura:ruch_drogowy http://www.wiki.leba.eu/infrastruktura/ruch_drogowy W sprawach o przepadek pojazdu sąd stwierdza, czy zostały spełnione wszystkie przesłanki niezbędne do orzeczenia przepadku, w szczególności, czy usunięcie pojazdu było zasadne i czy w poszukiwaniu osoby uprawnionej do jego odbioru, dołożono należytej staranności oraz czy orzeczenie przepadku nie będzie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Do wykonania orzeczenia sądu o przepadku pojazdu jest obowiązany starosta. Wykonanie orzeczenia następuje w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, z uwzględnieniem przepisów ustawy PoRD. Jednostka prowadząca parking strzeżony, w przypadku nieodebrania pojazdu z parkingu w terminie trzech miesięcy, powiadamia o tym fakcie właściwego miejscowo starostę oraz podmiot, który wydał dyspozycję usunięcia pojazdu nie później niż trzeciego dnia od dnia upływu tego terminu. Koszty związane z usuwaniem, przechowywaniem, oszacowaniem, sprzedażą lub zniszczeniem pojazdu powstałe od momentu wydania dyspozycji jego usunięcia do zakończenia postępowania ponosi osoba będąca właścicielem tego pojazdu w dniu wydania dyspozycji usunięcia pojazdu, z zastrzeżeniem, iż jeżeli w chwili usunięcia pojazd znajdował się we władaniu osoby dysponującej nim na podstawie innego niż własność tytułu prawnego, osoba ta jest zobowiązana solidarnie do pokrycia kosztów. Decyzję o zapłacie tych kosztów wydaje starosta Termin płatności należności ustalonych tą decyzją, wynosi 30 dni od dnia, w którym decyzja ta stała się ostateczna. Odsetki ustawowe nalicza się od dnia następującego po upływie terminu płatności. Należności te wraz z odsetkami podlegają egzekucji w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, kierując się zasadą zagwarantowania ochrony prawa własności oraz potrzebą zapewnienia porządku na drogach publicznych i bezpieczeństwa ruchu drogowego, określa, w drodze rozporządzenia: 1) tryb oraz warunki współdziałania z Policją i innymi podmiotami uprawnionymi do podejmowania decyzji o usunięciu pojazdu jednostek usuwających pojazdy lub prowadzących strzeżone parkingi; 2) tryb i warunki wydawania pojazdu z parkingu; Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 czerwca 2011 r.w sprawie usuwania pojazdów, których używanie może zagrażać bezpieczeństwu lub porządkowi ruchu drogowego albo utrudniających prowadzenie akcji ratowniczej (Dz. U. z 2011r. Nr 143, poz. 846) Treść rozporządzenia Uchwała nr XLI/346/2014 Rady Powiatu Lęborskiego z dnia 26 września 2014r. w sprawie ustalenia opłat za usuwanie i przechowywanie pojazdów usuniętych z dróg na parkingach strzeżonych oraz kosztów powstałych w wyniku wydania dyspozycji usunięcia a następnie odstąpienia od usunięcia pojazdu na 2015 rok. Treść uchwały Do dnia 30 czerwca 2015 r. nie udało się Starostwu Lęborskiemu wyłonic wykonawcy usługi (dwukrotne nieudane postepowanie o udzielenie zamówienia publicznego). http://www.wiki.leba.eu/ Printed on 2019/01/18 00:41
2019/01/18 00:41 9/9 NIEPOTRZEBNE POWTARZANIE ZNAKU B-36 From: http://www.wiki.leba.eu/ - Wiki Łeba Permanent link: http://www.wiki.leba.eu/infrastruktura/ruch_drogowy Last update: 2018/08/06 12:42