ANEKS I CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 1
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Firazyr 30 mg roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce 2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY Każda ampułkostrzykawka o pojemności 3 ml zawiera octan ikatybantu w ilości odpowiadającej 30 mg ikatybantu. Każdy ml roztworu zawiera 10 mg ikatybantu. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1. 3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA Roztwór do wstrzykiwań. Roztwór jest klarownym i bezbarwnym płynem. 4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 4.1 Wskazania do stosowania Preparat Firazyr jest wskazany w leczeniu objawowym ostrych napadów dziedzicznego obrzęku naczynioruchowego (ang. hereditary angioedema; HAE) u osób dorosłych (z niedoborem inhibitora esterazy C1). 4.2 Dawkowanie i sposób podawania Zalecana dawka preparatu Firazyr wynosi jedno wstrzyknięcie podskórne 30 mg, wykonane przez personel medyczny, najlepiej w okolicy brzucha, w ramach leczenia napadu dziedzicznego obrzęku naczynioruchowego. Preparat Firazyr nie jest przeznaczony do samodzielnego podawania. Preparat Firazyr jest przeznaczony do podawania podskórnego. Wyłącznie do jednorazowego stosowania. U pacjentów z napadami krtaniowymi po wykonaniu wstrzyknięcia należy zastosować odpowiednie leczenie w odpowiedniej instytucji medycznej, do czasu aż lekarz uzna, że wypisanie pacjenta jest bezpieczne. Wstrzyknięcie należy wykonywać powoli ze względu na dużą objętość podawanego płynu (3 ml). W większości przypadków jedno wstrzyknięcie preparatu Firazyr jest wystarczające do leczenia napadu. W przypadku niewystarczającego ustąpienia lub nawrotu objawów po 6 godzinach można wykonać drugie wstrzyknięcie preparatu Firazyr. Jeżeli drugie wstrzyknięcie nie spowoduje wystarczającego ustąpienia objawów lub w przypadku zaobserwowania nawrotu objawów po dalszych 6 godzinach można wykonać trzecie wstrzyknięcie preparatu Firazyr. Nie należy wykonywać więcej niż 3 wstrzyknięcia preparatu Firazyr w okresie 24 godzin. W badaniach klinicznych nie podawano więcej niż 8 wstrzyknięć preparatu Firazyr na miesiąc. Dzieci i młodzież Nie ma doświadczeń dotyczących stosowania tego leku u dzieci. 2
Pacjenci w podeszłym wieku Informacje na temat stosowania leku u pacjentów w wieku powyżej 65 lat są ograniczone. U pacjentów w podeszłym wieku wykazano wzrost ekspozycji systemowej na ikatybant. Znaczenie tej obserwacji dla bezpieczeństwa leku Firazyr jest nieznane (patrz punkt 5.2). Niewydolność wątroby Nie jest konieczne korygowanie dawek u pacjentów z niewydolnością wątroby. Niewydolność nerek Nie jest konieczne korygowanie dawek u pacjentów z niewydolnością nerek. 4.3 Przeciwwskazania Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Choroba niedokrwienna serca W warunkach niedokrwienia może teoretycznie wystąpić pogorszenie czynności serca i spadek przepływu wieńcowego na skutek antagonistycznego działania leku na receptor bradykininy typu 2. Dlatego należy zachować ostrożność przy podawaniu preparatu Firazyr pacjentom z ostrą chorobą niedokrwienną serca lub niestabilną dusznicą bolesną (patrz punkt 5.3). Udar Choć istnieją dowody na korzystny wpływ blokady receptora B2 bezpośrednio po udarze, to jednak istnieje teoretyczna możliwość, że ikatybant może osłabiać korzystne w późnej fazie neuroprotekcyjne działania bradykininy. W związku z tym należy zachować ostrożność przy podawaniu ikatybantu pacjentom w okresie kilku tygodni po udarze. 4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji Nie przewiduje się interakcji farmakokinetycznych pomiędzy lekami, dotyczących cytochromu CYP450 (patrz punkt 5.2). Nie badano równoczesnego podawania preparatu Firazyr i inhibitorów ACE. Inhibitory ACE są przeciwwskazane u pacjentów z HAE ze względu na możliwość zwiększania poziomu bradykininy. 4.6 Ciąża i laktacja Nie są dostępne żadne dane kliniczne na temat stosowania ikatybantu podczas ciąży. Badania na zwierzętach wykazały wpływ na implantację w macicy i poród (patrz punkt 5.3), lecz potencjalne zagrożenia dla ludzi są nieznane. Preparat Firazyr można stosować podczas ciąży tylko wówczas, gdy potencjalne korzyści uzasadniają potencjalne zagrożenia dla płodu (np. w leczeniu potencjalnie zagrażających życiu napadów krtaniowych). Ikatybant jest wydalany do mleka szczurów w laktacji w stężeniach podobnych do stężeń występujących we krwi matki. Nie wykryto działań w rozwoju pourodzeniowym niemowląt szczurów. Nie wiadomo, czy ikatybant jest wydalany do mleka ludzkiego, lecz zaleca się, aby kobiety karmiące piersią, które zamierzają przyjąć preparat Firazyr, powstrzymały się od karmienia piersią przez 12 godzin po przyjęciu leku. U niedojrzałych zwierząt częste stosowanie ikatybantu w sposób odwracalny opóźniało dojrzewanie płciowe (patrz punkt 5.3). 3
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu Preparat Firazyr wykazuje niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Po zastosowaniu preparatu Firazyr w rzadkich przypadkach obserwowano zmęczenie, letarg, senność i zawroty głowy. Objawy te mogą wystąpić w wyniku napadu HAE. Nie można jednak wykluczyć związku przyczynowego ze stosowaniem preparatu Firazyr. Pacjentom należy zalecić, aby nie prowadzili oni pojazdów i nie obsługiwali maszyn, jeżeli odczuwają zmęczenie lub zawroty głowy. 4.8 Działania niepożądane Bezpieczeństwo ikatybantu oceniano u 1022 osób leczonych różnymi dawkami, schematami leczenia i przy użyciu różnych dróg podania w badaniach fazy I III w różnych wskazaniach. Sześćdziesięciu trzech pacjentów (z HAE) otrzymywało ikatybant w dwóch badaniach fazy III w ramach leczenia napadu w fazie kontrolowanej, a 118 pacjentów było leczonych w fazie otwartej. Niemal u wszystkich pacjentów, którzy byli leczeni ikatybantem podawanym podskórnie w badaniach klinicznych, wystąpiły reakcje w miejscu wstrzyknięcia, w tym rumień, obrzęk, uczucie ciepła, pieczenie, świąd i(lub) ból skóry. Reakcje te były zazwyczaj nieznacznie nasilone, przemijające i ustępowały bez dodatkowych interwencji. Częstość reakcji niepożądanych wymienionych w tabeli 1 jest zdefiniowana przy użyciu następującej konwencji: Bardzo częste ( 1/10); częste ( 1/100, <1/10); niezbyt częste ( 1/1 000, <1/100); rzadkie ( 1/10 000, <1/1 000); bardzo rzadkie (<1/10 000). Uwaga: ze względu na małą liczbę pacjentów każde ze zdarzeń niezbyt częstych odnotowano jedynie u jednego pacjenta. Tabela 1: Reakcje niepożądane zgłaszane po zastosowaniu ikatybantu w badaniach klinicznych fazy III. Zaburzenia o charakterze wrodzonym, rodzinnym i genetycznym Zaburzenia żołądka i jelit Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania leku Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Badania diagnostyczne Reakcje niepożądane Bardzo częste Częste Niezbyt częste Dziedziczny obrzęk naczynioruchowy (HAE)* Rumień, obrzęk, uczucie ciepła, pieczenie, świąd, ból skóry Bóle brzucha, nudności Astenia Zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi, Wymioty Uczucie zmęczenia, gorączka Zapalenie gardła Stłuczenia Zwiększenie masy ciała, wydłużenie czasu protrombinowego 4
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Zaburzenia układu nerwowego Zaburzenia nerek i dróg moczowych Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Zaburzenia naczyniowe nieprawidłowe wyniki badań czynnościowych wątroby Zawroty głowy, bóle głowy Zablokowany nos Wysypka Hiperurykemia Białkomocz Astma, kaszel Świąd, rumień Uderzenia gorąca * napady HAE zgłaszano jako reakcje niepożądane, jednak na podstawie częstości występowania można uznać, że większość z nich stanowiły napady nawracające i niezwiązane z leczeniem lekiem Firazyr. 4.9 Przedawkowanie Nie ma dostępnych informacji klinicznych na temat przedawkowania. Podana dożylnie dawka 3,2 mg/kg (około 8-krotnie przekraczająca dawkę terapeutyczną) powodowała przemijający rumień, świąd lub hipotonię u zdrowych osób. Interwencja terapeutyczna nie była konieczna. 5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 5.1 Właściwości farmakodynamiczne Grupa farmakoterapeutyczna: [zostanie określona] Kod ATC: [jeszcze nie przydzielono]. HAE (choroba autosomalna dominująca) jest wywołany przez brak lub zaburzenia czynności inhibitora esterazy C1. Napadom HAE towarzyszy wzrost uwalniania bradykininy, która jest kluczowym mediatorem w rozwoju objawów klinicznych. HAE przejawia się w postaci przemijających napadów obrzęku podskórnego i(lub) podśluzówkowego, obejmującego górne drogi oddechowe, skórę i przewód pokarmowy. Napad zwykle trwa 2 do 5 dni. Ikatybant jest selektywnym, kompetycyjnym antagonistą receptora bradykininy typu 2 (B2). Jest to syntetyczny dekapeptyd o strukturze podobnej do bradykininy, lecz zawierający 5 aminokwasów niebiałkogennych. W przebiegu HAE bradykinina występująca w zwiększonym stężeniu jest kluczowym mediatorem w rozwoju objawów klinicznych. U zdrowych, młodych osób ikatybant podawany w dawkach 0,8 mg/kg przez 4 godziny, 1,5 mg/kg/dobę lub 0,15 mg/kg/dobę przez 3 dni zapobiegał indukowanej bradykininą hipotonii, rozszerzeniu naczyń i odruchowej tachykardii. Wykazano, że ikatybant jest kompetycyjnym antagonistą w warunkach, gdy dawkę bradykininy w teście prowokacji zwiększono 4-krotnie. Dane na temat skuteczności uzyskano we wstępnym, otwartym badaniu fazy II oraz w dwóch randomizowanych, podwójnie zaślepionych, kontrolowanych, wieloośrodkowych badaniach fazy III (jednym z zastosowaniem kwasu traneksamowego podawanego doustnie jako leku porównawczego i 5
jednym kontrolowanym placebo). Poza tym projekt osiowych badań fazy III był identyczny. Łącznie 130 pacjentów zrandomizowano do grup otrzymujących dawkę 30 mg ikatybantu (63 pacjentów) lub lek porównawczy (kwas traneksamowy 38 pacjentów albo placebo 29 pacjentów). Kolejne epizody HAE leczono w badaniu dodatkowym prowadzonym metodą otwartą. Pacjenci z objawami obrzęku naczynioruchowego krtani otrzymywali ikatybant w sposób niezaślepiony. W badaniach fazy III pierwszorzędowym kryterium oceny skuteczności był czas do zmniejszenia nasilenia objawów ocenianego na wizualnej skali analogowej (VAS). W obu badaniach u pacjentów otrzymujących ikatybant odnotowano krótszą medianę czasu do zmniejszenia nasilenia objawów (odpowiednio 2,0 i 2,5 godziny) w porównaniu z kwasem traneksamowym (12,0 godzin) i placebo (4,6 godziny). Efekt leczenia ikatybantem potwierdzono w drugorzędowych kryteriach oceny skuteczności. W poniższej tabeli przedstawiono wyniki dwóch osiowych badań. Kontrolowane badanie kliniczne preparatu FIRAZYR w porównaniu z kwasem traneksamowym/placebo: wyniki dotyczące skuteczności BADANIE 1 BADANIE 2 Ikatybant Kwas traneksamowy Ikatybant Placebo Liczba pacjentów Liczba pacjentów 36 38 w populacji ITT w populacji ITT 27 29 Poziom wyjściowy Poziom wyjściowy 63,7 61,5 skala VAS (mm) skala VAS (mm) 69,3 67,7 Zmiana z poziomu wyjściowego w ciągu 4 godzin Różnica między metodami leczenia (95% CI, wartość p) Zmiana z poziomu wyjściowego w ciągu 12 godzin Różnica między metodami leczenia (95% CI, wartość p) Mediana czasu do zmniejszenia nasilenia objawów (godziny) Wszystkie epizody (N = 74) Częstość odpowiedzi (%, CI) po 4 godzinach od rozpoczęcia leczenia Wszystkie epizody (N = 74) Mediana czasu do zmniejszenia nasilenia objawów: wszystkie objawy (godz.): -41,6-14,6-27,8 (-39,4-16,2) p < 0,001-54,0-30,3-24,1 (-33,6-14,6) p < 0,001 2,0 12,0 Zmiana z poziomu wyjściowego w ciągu 4 godzin Różnica między metodami leczenia (95% CI, wartość p) Zmiana z poziomu wyjściowego w ciągu 12 godzin Różnica między metodami leczenia (95% CI, wartość p) Mediana czasu do zmniejszenia nasilenia objawów (godziny) Wszystkie epizody (N = 56) Częstość odpowiedzi (%, CI) po 4 godzinach od rozpoczęcia leczenia -44,6 23,5-22,3 (-36,1-9,3) p = 0,002-53,9-41,0-14,0 (-27,7-0,3) p = 0,046 2,5 4,6 80,0 (63,1, 91,6) 30,6 (16,3, 48,1) Wszystkie epizody (N = 56) 66,7 (46,0, 83,5) Mediana czasu do zmniejszenia nasilenia objawów: wszystkie objawy (godz.): Bóle brzucha 1,6 3,5 Bóle brzucha 2,0 3,3 Obrzęk skóry 2,6 18,1 Obrzęk skóry 3,1 10,2 Bóle skóry 1,5 12,0 Bóle skóry 1,6 9,0 46,4 (27,5, 66,1) 6
Kontrolowane badanie kliniczne preparatu FIRAZYR w porównaniu z kwasem traneksamowym/placebo: wyniki dotyczące skuteczności BADANIE 1 BADANIE 2 Ikatybant Kwas traneksamowy Ikatybant Placebo Mediana czasu do niemal całkowitego ustąpienia objawów (godziny) Wszystkie epizody (N = 74) Mediana czasu do ustąpienia objawów, według pacjenta (godziny) Wszystkie epizody (N = 74) Mediana czasu do ogólnej poprawy stanu pacjenta, według lekarza (godziny) Wszystkie epizody (N = 74) 10,0 51,0 0,8 7,9 1,5 6,9 Mediana czasu do niemal całkowitego ustąpienia objawów (godziny) Wszystkie epizody (N = 56) Mediana czasu do ustąpienia objawów, według pacjenta (godziny) Wszystkie epizody (N = 56) Mediana czasu do ogólnej poprawy stanu pacjenta, według lekarza (godziny) Wszystkie epizody (N = 56) 8,5 23,3 0,8 16,9 1,0 5,7 W otwartej fazie dodatkowej (OLE) leczonych było 118 pacjentów z powodu łącznie 597 oddzielnych napadów. Wyniki dotyczące skuteczności były podobne do zaobserwowanych w kontrolowanej fazie badań. Większość napadów (odpowiednio 89,3% i 90,9%) w obu badaniach wymagała zastosowania tylko jednej dawki ikatybantu. Łącznie leczono 36 pacjentów z powodu łącznie 61 napadów HAE dotyczących krtani. Tu także wyniki były podobne jak u pacjentów z niekrtaniowymi napadami HAE, przy czym mediana czasu do rozpoczęcia ustępowania objawów wynosiła 0,6 1,0 godzin (faza kontrolowana). 5.2 Właściwości farmakokinetyczne Farmakokinetyka ikatybantu została szczegółowo określona w badaniach z zastosowaniem leku podawanego zdrowym ochotnikom i pacjentom zarówno dożylnie, jak i podskórnie. Profil farmakokinetyczny ikatybantu u pacjentów z HAE jest podobny jak u zdrowych ochotników. Wchłanianie Po podaniu podskórnym bezwzględna biodostępność ikatybantu wynosi 97%. Czas do wystąpienia maksymalnego stężenia wynosi około 0,5 godziny. Dystrybucja Objętość dystrybucji ikatybantu (Vss) wynosi około 20-25 l. Lek wiąże się z białkami osocza w 44%. Eliminacja Ikatybant jest eliminowany głównie przez metabolizm, przy czym mniej niż 10% dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionego leku. Klirens wynosi około 15-20 l/h i jest niezależny od dawki. Okres półtrwania w fazie eliminacji końcowej wynosi około 1-2 godzin. Metabolizm Ikatybant jest intensywnie metabolizowany przez enzymy proteolityczne do nieaktywnych metabolitów, które są wydalane głównie z moczem. 7
Badania in vitro potwierdziły, że ikatybant nie jest rozkładany w oksydacyjnych szlakach metabolicznych i nie jest inhibitorem głównych izoenzymów cytochromu P450 (CYP) (CYP 1A2, 2A6, 2B6, 2C8, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 i 3A4) oraz nie indukuje CYP 1A2 i 3A4. Szczególne populacje Dane sugerują występowanie związanego z wiekiem spadku klirensu prowadzącego do około 50-60% większej ekspozycji w grupie pacjentów w podeszłym wieku (75-80 lat) w porównaniu z pacjentami w wieku 40 lat. Dane sugerują, że płeć i masa ciała nie mają znacznego wpływu na farmakokinetykę ikatybantu. Ograniczone dane sugerują, że ekspozycja na ikatybant nie jest uzależniona od niewydolności wątroby lub nerek. Nie oceniano wpływu rasy na farmakokinetykę ikatybantu. Nie są dostępne dane farmakokinetyczne dotyczące dzieci. 5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie Przeprowadzono trwające do 3 miesięcy badania z zastosowaniem wielokrotnych dawek u szczurów i u psów. Maksymalna ekspozycja dobowa (AUC) przy poziomie bez widocznych działań niepożądanych w badaniu 3 miesięcznym u szczurów była 3,6 razy większa, a w badaniu 4-tygodniowym u psów była 9,4 razy większa niż AUC u ludzi po podaniu dawki podskórnej 30 mg. Do tej pory nie prowadzono długotrwałych badań mających na celu ocenę działań rakotwórczych ikatybantu. Ikatybant nie wykazywał genotoksyczności w standardowym zestawie testów in vitro oraz in vivo. Ikatybant nie wykazywał działania teratogennego po podaniu we wstrzyknięciu podskórnym we wczesnej fazie rozwoju zarodkowego lub płodowego u szczurów (największa dawka 25 mg/kg/dobę) i u królików (największa dawka 10 mg/kg/dobę). Ikatybant jest silnym antagonistą bradykininy, w związku z czym leczenie z zastosowaniem dużych dawek tego leku może mieć wpływ na proces implantacji w macicy oraz późniejszą stabilność macicy we wczesnej fazie ciąży. Te działania dotyczące macicy przejawiają się także w późnej fazie ciąży, gdzie ikatybant wykazuje działanie tokolityczne, powodując opóźnienie porodu u szczurów, zwiększenie częstości zaburzeń u płodów oraz zgony okołoporodowe po zastosowaniu dużych dawek (10 mg/kg/dobę). U niedojrzałych szczurów i psów częste stosowanie ikatybantu w sposób odwracalny opóźniało dojrzewanie płciowe. Oddziaływanie to okazało się wtórne wobec zmian indukowanych ikatybantem na poziomie gonadotropin i były odwracalne. Podobne oddziaływanie ikatybantu na gonadotropiny wystąpiło również u dojrzałych płciowo psów. Ikatybant nie wykazuje wpływu na płodność samców myszy i szczurów. Ikatybant nie powoduje żadnych zmian przewodzenia sercowego w warunkach in vitro (kanał herg) ani in vivo u zdrowych psów oraz w różnych modelach psich (stymulacja komór, wysiłek fizyczny i podwiązanie naczyń wieńcowych), przy czym nie zaobserwowano żadnych zmian hemodynamicznych. W kilku modelach nieklinicznych wykazano, że ikatybant nasila indukowane niedokrwienie serca, choć nie wykazano w sposób spójny szkodliwego działania w przebiegu ostrego niedokrwienia. 6. DANE FARMACEUTYCZNE 6.1 Wykaz substancji pomocniczych Chlorek sodu Kwas octowy, lodowaty (do skorygowania ph) Wodorotlenek sodu (do skorygowania ph) Woda do wstrzykiwań 8
6.2 Niezgodności farmaceutyczne Nie dotyczy. 6.3 Okres ważności 18 miesięcy. 6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu Przechowywać w temperaturze do 25 C. Nie zamrażać. 6.5 Rodzaj i zawartość opakowania Jedna ampułkostrzykawka (szkło typu I) z tłoczkiem (bromobutyl powlekany polimerem fluorowęglowym). 3 ml roztworu w strzykawce 5 ml. Do opakowania dołączona jest igła podskórna (25G; 16 mm). 6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania leku do stosowania Roztwór powinien być klarowny i bezbarwny oraz nie powinien zawierać widocznych cząstek. Wyłącznie do użytku jednorazowego. Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu lub jego odpady należy usunąć w sposób zgodny z lokalnymi przepisami. 7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Jerini AG Invalidenstr. 130 D-10115 Berlin Niemcy 8. NUMER(Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU 9 DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA 10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO Szczegółowe informacje o tym produkcie leczniczym są dostępne na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków (EMEA) http://www.emea.europa.eu. 9
ANEKS II A. WYTWÓRCA ODPOWIEDZIALNY ZA ZWOLNIENIE SERII B. WARUNKI POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU 10
A. WYTWÓRCA ODPOWIEDZIALNY ZA ZWOLNIENIE SERII Nazwa i adres wytwórcy odpowiedzialnego za zwolnienie serii RENTSCHLER Biotechnologie GmbH Erwin-Rentschler-Strasse 21 D-88471 Laupheim Niemcy B. WARUNKI POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE BEZPIECZNEGO I SKUTECZNEGO STOSOWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO Produkt leczniczy wydawany na receptę. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE BEZPIECZNEGO I SKUTECZNEGO STOSOWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO Nie dotyczy. INNE WARUNKI System nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii Podmiot posiadający pozwolenie na dopuszczenie do obrotu musi dopilnować, by system nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii, jak opisano w wersji 5.0 z dnia 11 kwietnia 2008 r. przedstawionej w module 1.8.1. wniosku o pozwolenie na dopuszczenie do obrotu, był wdrożony i funkcjonował przed wprowadzeniem i po wprowadzeniu produktu na rynek. Plan zarządzania ryzykiem Podmiot posiadający pozwolenie na dopuszczenie do obrotu zobowiązuje się do przeprowadzenia badań i dodatkowych działań związanych z nadzorem nad bezpieczeństwem farmakoterapii wyszczególnionych w planie nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii, jak ustalono w wersji 1.2 z dnia 15 kwietnia 2008 r. planu zarządzania ryzykiem przedstawionego w module 1.8.2. wniosku o pozwolenie na dopuszczenie do obrotu i którejkolwiek kolejnej aktualizacji planu zarządzania ryzykiem zaakceptowanej przez CHMP. Co się tyczy Wytycznych dotyczących systemów zarządzania ryzykiem dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi CHMP, zaktualizowany plan zarządzania ryzykiem należy przedłożyć w tym samym czasie co kolejny okresowy raport o bezpieczeństwie (PSUR). Ponadto należy przedłożyć zaktualizowany plan zarządzania ryzykiem. w przypadku otrzymania nowych informacji mogących mieć wpływ na obecne wymagania bezpieczeństwa, plan nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii lub działania związane z minimalizowaniem ryzyka; w okresie 60 dni od istotnego wydarzenia (w zakresie nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii lub minimalizowania ryzyka); na wniosek EMEA. 11
ANEKS III OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ I ULOTKA DLA PACJENTA 12
A. OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ 13
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH Kartonik 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Firazyr 30 mg roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce Ikatybant 2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ(YCH) Każda ampułkostrzykawka o objętości 3 ml zawiera octan ikatybantu równoważny 30 mg ikatybantu. Każdy ml roztworu zawiera 10 mg ikatybantu. 3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH Zawiera: kwas octowy lodowaty, wodorotlenek sodu, chlorek sodu, wodę do wstrzykiwań 4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA Roztwór do wstrzykiwań 1 ampułkostrzykawka. Igła 25G 5. SPOSÓB I DROGA(I) PODANIA Podanie podskórne. Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku. Wyłącznie do jednorazowego użytku. 6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEDOSTĘPNYM I NIEWIDOCZNYM DLA DZIECI Przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci. 7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE 8. TERMIN WAŻNOŚCI Termin ważności (EXP) 9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA Przechowywać w temperaturze do 25 C. Nie zamrażać. 14
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE 11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO Podmiot odpowiedzialny Jerini AG Invalidenstrasse 130 D-10115 Berlin Niemcy 12. NUMER(Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU EU/0/00/000/000 13. NUMER SERII Seria 14. KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI Lek wydawany na receptę. 15. INSTRUKCJA UŻYCIA 16. INFORMACJA PODANA BRAJLEM Firazyr 30 mg 15
MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA BLISTRACH LUB OPAKOWANIACH FOLIOWYCH {Pokrywka tacki blistra} 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Firazyr 30 mg roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce Ikatybant 2. NAZWA PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO Jerini 3. TERMIN WAŻNOŚCI EXP 4. NUMER SERII Seria 5. INNE Podanie podskórne 16
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA MAŁYCH OPAKOWANIACH BEZPOŚREDNICH {Etykieta strzykawki} 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO I DROGA PODANIA Firazyr 30 mg Icatibant sc 2. SPOSÓB PODAWANIA 3. TERMIN WAŻNOŚCI EXP 4. NUMER SERII Lot 5. ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA Z PODANIEM MASY, OBJĘTOŚCI LUB LICZBY JEDNOSTEK 30mg/3 ml 6. INNE Jerini 17
B. ULOTKA DLA PACJENTA 18
ULOTKA DLA PACJENTA: INFORMACJE DLA UŻYTKOWNIKA Firazyr 30 mg roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce Ikatybant Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - Należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty, gdy potrzebna jest rada lub dodatkowe informacje. - Lek ten został przepisany ściśle określonej osobie i nie należy go przekazywać innym, gdyż może im zaszkodzić, nawet jeśli objawy ich choroby są takie same. - Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiadomić lekarza lub farmaceutę. Spis treści ulotki: 1. Co to jest Firazyr i w jakim celu się go stosuje 2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Firazyr 3. Jak stosować Firazyr 4. Możliwe działania niepożądane 5. Jak przechowywać Firazyr 6. Inne informacje 1. CO TO JEST FIRAZYR I W JAKIM CELU SIĘ GO STOSUJE Lek Firazyr jest przeznaczony do leczenia objawów dziedzicznego obrzęku naczynioruchowego (HAE) u pacjentów dorosłych. W przebiegu HAE dochodzi do zwiększenia stężenia we krwi substancji o nazwie bradykinina, co prowadzi do wystąpienia objawów takich jak obrzęk, ból, nudności i biegunka. Lek Firazyr blokuje aktywność bradykininy, w związku z czym przerywa rozwój objawów napadu HAE. 2. INFORMACJE WAŻNE PRZED ZASTOSOWANIEM LEKU FIRAZYR Kiedy nie stosować leku Firazyr - Jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie (nadwrażliwość) na ikatybant lub którykolwiek z pozostałych składników leku Firazyr. Kiedy zachować szczególną ostrożność, stosując lek Firazyr - Niektóre z działań niepożądanych związanych ze stosowaniem leku Firazyr są podobne do objawów choroby. W przypadku zauważenia pogorszenia objawów ataku po otrzymaniu leku Firazyr, należy natychmiast powiadomić lekarza. - Jeżeli u pacjenta występuje dusznica bolesna (zmniejszony dopływ krwi do mięśnia sercowego), przed zastosowaniem leku Firazyr należy skonsultować się z lekarzem. - Jeżeli u pacjenta niedawno wystąpił udar, przed zastosowaniem leku Firazyr należy skonsultować się z lekarzem. 19
Stosowanie leku Firazyr z innymi lekami Nie są znane interakcje leku Firazyr z innymi lekami, lecz należy poinformować lekarza lub farmaceutę o wszystkich przyjmowanych obecnie lub w ostatnim czasie lekach, również tych, które wydawane są bez recepty. Jeżeli pacjent przyjmuje lek określany jako inhibitor konwertazy (inhibitor ACE) (na przykład: kaptopril, enalapril, ramipril, chinapril, lizynopril), stosowany w celu obniżenia ciśnienia tętniczego lub z jakiegokolwiek innego powodu, przed zastosowaniem leku Firazyr należy poinformować o tym lekarza. Stosowanie leku Firazyr z jedzeniem i piciem Jedzenie i picie nie ma wpływu na działanie leku Firazyr. Ciąża i karmienie piersią Jeżeli pacjentka jest w ciąży lub zamierza zajść w ciążę, powinna ona omówić tę kwestię z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania leku Firazyr. Pacjentka nie powinna karmić piersią przez 12 godzin po przyjęciu leku Firazyr. Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn Pacjenci, u których występuje uczucie zmęczenia lub zawroty głowy w wyniku napadu HAE lub po zastosowaniu leku Firazyr, nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn. Ważne informacje o niektórych składnikach leku Firazyr Roztwór do wstrzykiwań zawiera mniej niż 1 mmol (23 miligramów) sodu, czyli w zasadzie nie zawiera sodu. 3. JAK STOSOWAĆ FIRAZYR Lek Firazyr jest zawsze wstrzykiwany przez lekarza lub pielęgniarkę. Lekarz powie pacjentowi, kiedy może on bezpiecznie udać się do domu. Kiedy i jak często należy stosować lek Firazyr? Lekarz określi dokładną dawkę leku Firazyr i powie pacjentowi, jak często należy go stosować. Zalecana dawka preparatu Firazyr to jedno wstrzyknięcie (3 ml, 30 mg), której zawartość podaje się podskórnie niezwłocznie po zauważeniu umiarkowanego lub znacznego nasilenia napadu dziedzicznego obrzęku naczyniowego (na przykład nasilony obrzęk skóry, szczególnie w obrębie twarzy i szyi, bądź nasilenie bólu brzucha). Jeżeli po 6 godzinach objawy nie ustępują, można wykonać następne wstrzyknięcie leku Firazyr (3 ml). Jeżeli po kolejnych 6 godzinach objawy nadal nie ustępują, można wykonać trzecie wstrzyknięcie leku Firazyr (3 ml). Nie należy wykonywać więcej niż 3 wstrzyknięcia leku Firazyr w okresie 24 godzin oraz łącznie więcej niż 8 wstrzyknięć leku Firazyr na miesiąc. Jak podawać lek Firazyr? Lek Firazyr jest przeznaczony do podawania podskórnego. Każdą strzykawkę należy użyć wyłącznie jeden raz. Lek Firazyr wstrzykuje się za pomocą krótkiej igły do tkanki tłuszczowej pod skórą brzucha. 20
4. MOŻLIWE DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE Jak każdy lek, Firazyr może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Niemal u wszystkich pacjentów otrzymujących lek Firazyr występuje reakcja w miejscu wstrzyknięcia. Reakcja taka może obejmować uczucie pieczenia, zaczerwienienie skóry (rumień), ból, obrzęk, uczucie ciepła i świąd (swędzenie). Działania te są zazwyczaj łagodne i ustępują samoistnie bez konieczności stosowania dodatkowego leczenia. Częstotliwość występowania możliwych działań niepożądanych wymienionych poniżej określa się przy użyciu następującej konwencji: bardzo częste (występują u 1 do 10 pacjentów na 10 ), częste (występują u 1 do 10 pacjentów na 100 ), niezbyt częste (występują u 1 do 10 pacjentów na 1 000), rzadkie (występują u 1 do 10 pacjentów na 10 000), bardzo rzadkie (występują u poniżej 1 pacjenta na 10 000), nieznane (nie można oszacować częstotliwości na podstawie dostępnych danych). Bardzo częste: Reakcje w miejscu wstrzyknięcia (uczucie pieczenia, zaczerwienienie skóry, ból, obrzęk, uczucie ciepła, świąd. Częste: Nieprawidłowe wyniki niektórych badań krwi Zatkany nos Bóle głowy Zawroty głowy Osłabienie mięśni Nudności Bóle brzucha Wysypka, zaczerwienienie skóry Niezbyt częste: Astma Zasinienia Kaszel Gorączka Uderzenia gorąca Zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi (wskaźnik dny moczanowej) Świąd Ból gardła Dodatni wynik oznaczenia białka w moczu Wymioty Uczucie zmęczenia Zwiększenie masy ciała Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiadomić lekarza lub farmaceutę. W przypadku zaobserwowania nasilenia objawów lub napadu choroby po zastosowaniu leku Firazyr należy niezwłocznie powiadomić lekarza. 5. JAK PRZECHOWYWAĆ FIRAZYR Przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci. Nie stosować leku Firazyr po upływie daty ważności podanej na etykiecie. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca. Przechowywać w temperaturze do 25 C. Nie zamrażać. 21
Nie należy stosować leku Firazyr, jeżeli strzykawka lub opakowanie igły są uszkodzone lub gdy występują jakiekolwiek widoczne oznaki zepsucia, na przykład jeżeli roztwór jest mętny, występują w nim cząstki stałe lub gdy jego zabarwienie ulegnie zmianie. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji lub domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, co zrobić z lekami, których się już nie potrzebuje. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko. 6. INNE INFORMACJE Co zawiera lek Firazyr - Substancję czynną - ikatybant 30 miligramów (w postaci octanu) w 3 ml roztworu do wstrzyknięć w każdej ampułko-strzykawce. - Inne składniki to: chlorek sodu, kwas octowy lodowaty, wodorotlenek sodu i woda do wstrzykiwań. Roztwór nie zawiera żadnych środków konserwujących. Jak wygląda lek Firazyr i co zawiera opakowanie Lek Firazyr ma postać klarownego, bezbarwnego roztworu do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce (3 ml). Do opakowania dołączona jest igła podskórna (25G; 16 mm). Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Jerini AG Invalidenstrasse 130 10115 Berlin Niemcy. 22