Co można zwiedzić w Bieczu Miasto Biecz ze względu na unikatowe walory architektoniczno-urbanistyczne jest perełką wśród miast Polski południowej. Liczne zabytki, skupione na stosunkowo niewielkiej przestrzeni w obrębie średniowiecznej zabudowy, ograniczonej murami obronnymi nadają miastu niepowtarzalny charakter. Stąd w literaturze Biecz otrzymał nazwę Perła Podkarpacia, Parva Cracovia, jak również Polskie Carcassonne. OBIEKTY PUBLICZNE Rynek centralny punkt miasta, w kształcie prostokąta, był przystosowany do celów handlowych. Na jego środku usytuowany jest ratusz z przylegającą wieżą ratuszową, najbardziej charakterystyczna budowla miasta. Tutaj swoją siedzibę mają samorządowe władze miasta. Budynek ratusza - pierwotnie gotycki zbudowany w drugiej połowie XV w., podlegał licznym przebudowom. Obecna bryła ratusza pochodzi z 1830 r. Do budynku ratusza przylega renesansowa wieża z 1569 r., zdobiona sgraffitem. Jest to najwyższa budowla miasta, liczy sobie 56 m. Na szczycie wieży, pod barokową kopułą znajduje się galeria widokowa. W podziemiach wieży zlokalizowane jest średniowieczne więzienie tzw. turma, miejsce wymuszania zeznań tzw. konfesat i przetrzymywania więźniów do czasu egzekucji. (fot. W.Bugno) Kamienica Chodorów Dom Zbója Becza, legendarnego założyciela miasta. Usytuowana w zachodniej pierzei Rynku. Posiada gotycki rodowód. Jest to jedna z ciekawszych kamienic mieszczańskich, z zabytkową sienią zajezdną. O zabytkowych walorach kamienicy świadczy gotycki wątek murów, piwnice z tego samego okresu oraz liczne renesansowe portale. (fot. W.Bugno)
Kamienica Barianów Rokickich - zwana Domem z basztą. Kamienica z epoki renesansu (1523 r.). Budynek wieńczy renesansowa attyka, liczne elementy dekoracyjne w postaci nadproży i fryzu sgraffitowego czynią budynek jednym z piękniejszych w mieście. Dodatkowy walor to przylegająca do budynku średniowieczna baszta obronna. Obecnie kamienica jest oddziałem Muzeum Ziemi Bieckiej, z bogatą ekspozycją poświęconą aptekarstwu w historycznym rozwoju. (fot. W.Bugno) Dom Kromera - Kamieniczka z 1519 r., będąca siedzibą Muzeum Ziemi Bieckiej, z ekspozycjami dotyczącymi historii miasta. Na uwagę zasługują głównie wnętrza obiektu, ciekawy wystrój architektoniczny sal, kolebkowe sklepienia, dekoracyjne portale i kolumny międzyokienne. (fot. W.Bugno) Szpital królowej Jadwigi - wybudowany na mocy przywileju wydanego przez królową Jadwigę w 1395 r. Jest to najcenniejszy zabytek budownictwa szpitalnego na terenie Polski południowo-wschodniej. Zachowany budynek szpitala pochodzi prawdopodobnie z około 1480 r. i jest jedynym obiektem fundacji królowej Jadwigi zachowanym do czasów współczesnych. Obecnie poddawany jest pracom remontowo - konserwatorskim. Usytuowany we wschodniej części miasta, na najdalej wysuniętym cyplu, otoczony od pd. wsch. resztkami murów obronnych, tworzy zwarty kompleks zabytkowych budowli.
FORTYFIKACJE OBRONNE O walorach zabytkowych miasta w dużej mierze świadczą średniowieczne mury obronne wraz z barbakanem oraz baszty. System fortyfikacyjny Biecza początkami sięga XIV w. Pierwsze wzmianki źródłowe dotyczące fortyfikacji pochodzą z 1399 z dokumentu podpisanego przez króla Władysława Jagiełłę i mówią o remoncie murów obronnych. W obrębie murów miejskich było 17 baszt, które obsługiwane były przez cechy rzemieślnicze. Wraz ze zmianą techniki wojennej w XVII wieku utraciły znaczenie i popadały w ruinę. Do czasów obecnych zachowały się nieliczne. (fot. W.Bugno) Baszta radziecka - usytuowana przy wjeździe do miasta od strony zachodniej. Pochodzi z XIV wieku, stanowi integralną część kamienicy Barianów Rokickich. Służyła celom obronnym o czym świadczą liczne okienka strzelnicze, grube mury oraz znaczna wysokość. Baszta radziecka po konserwacji została przystosowana do celów ekspozycyjnych. (fot. M.Kozień) Baszta kowalska - zwana również basztą plebańską zamyka ciąg fortyfikacji zachodnich, składających się z resztek czworobocznej baszty u stóp dzwonnicy farnej (pełniła również funkcje obronne tzw. baszta rzeźnicka), dzwonnicy i kurtyny biegnącej łukiem aż do baszty plebańskiej. W latach osiemdziesiątych XX wieku została w znacznej części odbudowana wraz z fragmentem murów obronnych i przeznaczona na obiekt muzealny. (fot. W.Bugno)
OBIEKTY SAKRALNE Kolegiata - kościół parafialny pw. Bożego Ciała najbardziej reprezentacyjna budowla miasta. Zaliczany jest do najcenniejszych zabytków architektury sakralnej w Polsce. Monumentalna bryła świątyni pochodzi z późnego gotyku. Jest to budowla trójnawowa, halowa z bocznymi kaplicami. Najstarszą częścią kościoła jest prezbiterium zbudowane przed 1480 rokiem. Ceglane sklepienie prezbiterium stanowi ostrołukowa kolebka z lunetami, ozdobiona bogatą siecią żeber. Prezbiterium zdobi polichromia wykonana w 1905 roku przez Włodzimierza Tetmajera. (fot. W.Bugno) Bardzo cennym zabytkiem jest ołtarz główny wykonany w stylu późnego renesansu około 1604 r. W części centralnej ołtarza znakomite dzieło malarstwa włoskiego, obraz Zdjęcie z krzyża z XVI wieku, przypisywany warsztatowi Michała Anioła. Wystrój kościoła imponujący, odzwierciedla kolejne epoki: gotyk, renesans, barok. (fot. W.Bugno) Zespół kolegiaty - późnogotycka dzwonnica z XV w. z elementami obronnymi. Pełniła funkcje baszty obronnej, broniona przez cech rzeźników, stąd zamiennie zwana basztą rzeźnicką. Dzwonnica w górnej partii zdobiona dekoracją sgraffitową, przedstawieni: św. Wojciech i św. Stanisław. Dzwonnica łączy się z neogotycką kaplicą św. Barbary. W tej samej linii znajduje się stara plebania z XVI/XVII w., wielokrotnie przebudowywana. Pozostałość klasztoru Norbertanek. (fot. W.Bugno)
Klasztor OO. Franciszkanów fundacja z 1624 r. Klasztor usytuowany na wzgórzu, otoczony murem obronnym z czasów Potopu szwedzkiego. Centrum zespołu stanowi kościół pw. Św. Anny i budynek klasztorny. Kościół barokowy, jednonawowy wybudowany w latach 1645-1663 na miejscu zamku starościńskiego. W podziemiach kościoła pochowany jest Wacław Potocki, największy poeta doby baroku. W klasztorze na uwagę zasługuje cenna biblioteka starodruków. (fot. W.Bugno) Do kościoła przylega dziedziniec z kaplicami Męki Pańskiej. Na dziedzińcu umiejscowiona klasycystyczna kaplica z 1834 r. (fot. W.Bugno) Kościół cmentarny pw. Św. Piotra położony na cmentarzu komunalnym. Obecna bryła kościoła została wzniesiona na fundamentach pierwotnego XIV - wiecznego kościoła parafialnego. Na uwagę zasługuje kamienna chrzcielnica, o cechach romańskich usytuowana obok wejścia do świątyni. (fot. W.Bugno) MAŁA ARCHITEKTURA Kapliczka słupowa - najstarsza z bieckich kapliczek, położona na ul. Bochniewicza, w miejscu średniowiecznej szubienicy, tędy w średniowieczu wiódł historyczny trakt krakowski. Kapliczka dat. na XIV w., o cechach gotyckich. (fot. W.Bugno) Kapliczka na Harcie - usytuowana na zachód od miasta na południowym stoku wzgórza pomiędzy cmentarzem komunalnym, a cmentarzem z I wojny światowej. Kapliczka o cechach barokowych z pierwszej poł. XVIII w., dwukondygnacyjna, kryta dachem namiotowym. (fot. W.Bugno)
Kapliczka św. Michała Archanioła - usytuowana pod skarpą klasztorną od strony ul. Fuska. Kapliczka barokowa, zbudowana prawdopodobnie w 1721 r., jako wotum wdzięczności za ocalenie z zarazy. (fot. W.Bugno) Kapliczka św. Floriana - na bieckim Rynku, p. XIX w., wsparta na czterech kolumnach, nakryta dachem namiotowym. W środku kapliczki figura św. Floriana, przedstawionego w stroju rzymskiego rycerza. (fot. M.Kozień) CMENTARZE WOJENNE Na terenie miasta znajduje się pięć cmentarzy z I wojny światowej. Na szczególną uwagę zasługuje cmentarz położony na sąsiednim wzgórzu, nieopodal kolegiaty. Jeden z piękniejszych bieckich cmentarzy, o tarasowym założeniu, naśladujący tyrolskie winnice został wzniesiony przez włoskich jeńców. Projektantem cmentarza jest Hans Mayr.