Bielsko - Biała, dnia 22.08.2011 r. Prezydent Miasta Bielsko - Biała Plac Ratuszowy 5 43-300 Bielsko Biała Dotyczy: zapytania o obowiązek podatkowy w zakresie pawilonów handlowych Na podstawie art. 14j 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa ( z 2005r. Dz. U. Nr 8 poz. 60 ze zmianami) w związku z art. 1c ustawy z dnia 12.01.1991r. o podatkach i opłatach lokalnych ( z 2010r. Dz. U. Nr 95 poz. 613 ze zmianami), dalej jako: ustawa podatkowa" składamy wniosek o udzielenie interpretacji indywidualnej w następującej sprawie: - czy pawilony handlowe, postawione na obszarze ogrodzonym, jednakŝe nie związane trwale z gruntem, podlegają podatkowi od nieruchomości jako budowle, tj. obiekty budowlane, nie będące budynkami, czy teŝ jako miejsca, w których prowadzi się handel, opłacie targowej? - czy utrata mocy obowiązującej art. 15 ust. 2a ustawy podatkowej na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8.12.2009r. (Dz. U. z 2009r. Nr 215 poz. 1674) ma wpływ na powyŝszą kwestię? Stan faktyczny. Nasza Spółdzielnia, dalej jako Wnioskodawca", wydzierŝawia podmiotom gospodarczym, tereny, oddzielone od innych części własnych zasobów ogrodzeniami, na działalność handlową. Jednocześnie Wnioskodawca wpływy z tej dzierŝawy traktuje jako własną działalność gospodarczą, odrębną od podstawowej działalności, którą jest dla niej gospodarka zasobami mieszkaniowymi. Na terenie jak wyŝej Wnioskodawcy dzierŝawca zgodnie z obowiązującą strony pisemną umową wybudował kilka pawilonów handlowych w miejscu, w którym poprzednio Wnioskodawca posiadał boisko sportowe ( obecnie zlikwidowane). DzierŜawca otrzymał od tutejszego organu stosowną Decyzję o warunkach zabudowy, obejmującą budowę 8 pawilonów handlowych, przy czym wielkość powierzchni Ŝadnego z nich nie mogła przekroczyć 25 metrów kwadratowych. Zgodnie z warunkami zabudowy pawilony te dotyczą drobnej sprzedaŝy przemysłowej i spoŝywczej. Pawilony te są co prawda wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych i posiadają dach, natomiast nie mają fundamentów. Ponadto Wnioskodawca zlikwiduje drugie z boisk sportowych pod parking słuŝący dla klientów pawilonów handlowych. Stanowisko Wnioskodawcy. Opłatę targową, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej, pobiera się od podmiotów, dokonujących sprzedaŝy na targowiskach, a targowiskami są według art. 15 ust.2 tej ustawy wszelkie miejsca, w których prowadzony jest handel. Opisany stan faktyczny przemawiałby za tym, by postawione przez dzierŝawcę pawilony handlowe objąć opłatą targową, gdyŝ znajdują się one na odrębnym terenie i odbywa się w nich handel. Wnioskodawca zauwaŝa, Ŝe opłata targowa nie moŝe go dotyczyć, bo on nie dokonuje sprzedaŝy ani w obrębie ogrodzonego terenu, ani w pawilonach postawionych na tym terenie. Ponadto zdaniem Wnioskodawcy istotne znaczenie dla oceny sprawy ma treść art. 16 ustawy podatkowej: Zwalnia się od opłaty targowej osoby i jednostki wymienione w art. 15 ust. 1, które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku z przedmiotami
opodatkowania połoŝonymi na targowiskach". Wnioskodawca jest osobą prawną, zatem na pewno spełnia kryterium podmiotowe zwolnienia od opłaty targowej, bo osoby prawne są wymienione w art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej. Czy Wnioskodawca spełnia kryterium przedmiotowe zwolnienia od opłaty targowej określone w art. 16 ustawy podatkowej, a zatem czy jest podatnikiem podatku od nieruchomości od połoŝonych na ogrodzonym terenie pawilonów? Niewątpliwie w rozumieniu ustawy podatkowej pawilony handlowe wzniesione przez dzierŝawcę są budowlami związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą. Według art. 1 a ust. 1 pkt. 1 tej ustawy budynek oznacza: obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach", a stosownie do art. 1 a ust. 1 pkt.2 ustawy budowlą jest obiekt budowlany w rozumieniu prawa budowlanego, który nie jest budynkiem ani obiektem małej architektury. Jak wskazano w stanie faktycznym, postawione przez dzierŝawcę pawilony handlowe nie mają fundamentów i niewątpliwie są obiektami budowlanymi w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Ponadto jako słuŝące drobnej działalności handlowej i spoŝywczej" (Decyzja o warunkach zabudowy) są bezspornie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, zresztą zarówno dla samego dzierŝawcy jak i Wnioskodawcy ( czynsz dzierŝawny to dla Wnioskodawcy przychód z działalności gospodarczej). Czy jednak Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od nieruchomości od w/w budowli, skoro nie są one jego własnością? Podstawą takiej własności nie jest umowa dzierŝawy z Wnioskodawcą, bo umowa ta nie zawiera Ŝadnych postanowień odnośnie przejścia pawilonów na własność Wnioskodawcy, a zasada objęcia własności obiektu przez właściciela gruntu ( super ficies solo cedit" ) dotyczy tylko budynków. Analizując katalog podatników podatku od nieruchomości, zawarty w art. 3 ust. 1 ustawy podatkowej, naleŝy stwierdzić, Ŝe Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od nieruchomości od budowli (pawilonów) znajdujących się na wyŝej opisanym terenie, bo ani nie jest ich właścicielem ( art. 3 ust. 1), ani posiadaczem samoistnym ( art. 3 ust.3). W tej sytuacji podatnikiem podatku od nieruchomości jest dzierŝawca, bo to on jest właścicielem pawilonów handlowych. Reasumując: Wnioskodawcy bezpośrednio nie dotyczy ani opłata targowa, bo nie prowadzi sprzedaŝy w obrębie pawilonów postawionych na terenie ogrodzonym, ani teŝ podatek od nieruchomości dotyczący budowli (pawilonów), bo nie jest ich właścicielem. Natomiast zdaniem Wnioskodawcy dzierŝawca jest zobowiązany na podstawie art. 2 ust. 1 pkt.3 w związku z art. 3 ust. 1 pkt. 1 i art. 16 ustawy podatkowej do rozliczenia podatku od nieruchomości od budowli, a nie opłaty targowej, który to podatek Wnioskodawca jako właściciel opisanego terenu rozliczy działając w charakterze płatnika, po obciąŝeniu dzierŝawcy kosztami tego podatku. JeŜeli chodzi o ocenę skutków orzeczenia TK, wskazanego w drugim pytaniu niniejszego wniosku, które weszło w Ŝycie z dniem 19.06.2011 r., to zdaniem Wnioskodawcy właściwie orzeczenie to nie skutkuje w przedstawionej sprawie. Przepis, który zgodnie z tym orzeczeniem, stracił jako sprzeczny z Konstytucją moc obowiązującą, brzmiał: Opłacie targowej nie podlega sprzedaŝ dokonywana w budynkach lub częściach budynków, z wyjątkiem targowisk pod dachem oraz hal uŝywanych do targów, aukcji i wystaw." Utrata mocy obowiązującej tego przepisu powoduje w przekonaniu Wnioskodawcy taki skutek prawny, Ŝe nie są z góry" wyłączone spod działania opłaty targowej budynki lub części budynków, w których prowadzona jest sprzedaŝ, a mogą być uznane za targowiska lub ich części. Nie o taki rodzaj obiektów budowlanych chodziło Wnioskodawcy, więc jego zdaniem powołane orzeczenie TK nie ma w tym przypadku znaczenia. TakŜe przewidziany w uchylonym przepisie wyjątek ( chodzi o ewentualne jego stosowanie przed 19.06.2011 r. przez Wnioskodawcę) nie wchodzi w rachubę, bo co prawda pawilony są obiektami
zadaszonymi, ale opisany wyŝej teren jako całość nie jest pod dachem". Oświadczenie podatnika. Wnioskodawca zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej, oświadcza, Ŝe sprawa stanowiąca przedmiot niniejszego wniosku ma charakter indywidualny, a takŝe nie jest objęta kontrolą podatkową, ani teŝ postępowaniem podatkowym, jak i teŝ, Ŝe nie toczy się co do niej postępowanie przed samorządowym kolegium odwoławczym, jak i przed sądami administracyjnymi.
DB-III.3120.161.2011.BK Bielsko-Biała, dnia 22.10.2011 r. Spółdzielnia 43-300 Bielsko- Biała INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Prezydent Miasta działając na podstawie : 13 1 pkt 1, art. 14c, art. 14j, art. 143 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), stwierdza, Ŝe stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji dotyczącej przepisów prawa podatkowego - ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.) w zakresie opodatkowania pawilonów handlowych nie związanych trwale z gruntem, postawionych na obszarze ogrodzonym, jest prawidłowe. UZASADNIENIE Zgodnie z treścią art. 14j ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości interpretacje indywidualne wydaje wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa. W dniu 29.08.2011 r. zgodnie z właściwością, wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek o udzielenie interpretacji indywidualnej w następującej sprawie: - Czy pawilony handlowe, postawione na obszarze ogrodzonym, jednakŝe nie związane trwale z gruntem, podlegają podatkowi od nieruchomości jako budowle, tj. obiekty budowlane, nie będące budynkami, czy teŝ jako miejsca, w których prowadzi się handel, opłacie targowej? - Czy utrata mocy obowiązującej art. 15 ust. 2a ustawy podatkowej na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8.12.2009 r. (Dz. U. Nr 215 poz. 1674) ma wpływ na powyŝszą kwestię. Podatnik przestawił stan faktyczny oraz własną ocenę prawną tego stanu. Organ podatkowy podziela ten pogląd. Zgodnie z art. 1a. ust 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych: 1) budynek - obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród
budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. 2) budowla - obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a takŝe urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia moŝliwość uŝytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Zgodnie z przedstawionym przez Spółkę stanem faktycznym przedmiotowe pawilony handlowe są własnością osób fizycznych (dzierŝawców terenu), są obiektami budowlanymi i nie posiadają fundamentów są więc budowlami w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Jednocześnie budowle te są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, a więc podlegają podatkowi od nieruchomości zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. W takim stanie rzeczy przedmiotowe kioski będą podlegały podatkowi od nieruchomości i podatnikami będą osoby fizyczne jako właściciele tych budowli. Jednocześnie naleŝy stwierdzić, Ŝe orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8.12.2009 r. (Dz. U. Nr 215 poz. 1674) nie ma wpływu na rozstrzygnięcie niniejszej interpretacji. W związku z powyŝszym orzeczono jak w sentencji. POUCZENIE Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu wydającego interpretację do usunięcia naruszenia prawa, w terminie 14 dni od dnia doręczenia interpretacji. Skargę wnosi się w 2 egzemplarzach, za pośrednictwem organu wydającego interpretację, w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeŝeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47, art. 52 3, art. 53 2, art. 54 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.)