SANATHANA SARATHI Pismo poświęcone moralnemu i duchowemu rozwojowi ludzkości przez SATJĘ * DHARMĘ * ŚANTI * PREMĘ * AHIMSĘ (prawdę * prawość * pokój * miłość * niekrzywdzenie) Sierpień 2012 Wszystko na tym świecie jest tymczasowe jak przemijające chmury. Nikt nie wie, kiedy będzie musiał opuścić ciało. Ciało jest ulotne jak bańka na wodzie, a umysł niespokojny jak szalona małpa. Dlatego też nie idź za ciałem, nie idź za umysłem - idź za sumieniem. Twoje sumienie jest twoim świadkiem. Gdy idziesz za niestałym umysłem i tymczasowym ciałem, skutki również muszą być tymczasowe.' -BABA Tłum. z ang. Grzegorz Leończuk Red. Bogusław Posmyk
2
SPIS TREŚCI * Zasłużcie na miłość Boga Orędzie Bhagawana z 22 lipca 1996 roku * Obchody święta Guru Purnima Sprawozdanie * Występy muzyczno-kulturalne Sprawozdanie * Nie ma siły większej niż miłość Z naszych archiwów * Uroczystości w Praśanthi Nilajam Sprawozdanie * Potrzeba szczególnej witaminy Blask boskiej chwały * Nowiny z ośrodków Sai 3
Amrita Dhara Orędzie Bhagawana z 22 lipca 1996 r. ZASŁUŻCIE NA MIŁOŚĆ BOGA Wszyscy ludzie dążą tego, aby było im łatwo; do wysokiej pozycji społecznej i dobrobytu. Niewielu szuka intelektu, mądrości i dobrego charakteru. Cóż ponadto przekazać temu zgromadzeniu szlachetnych dusz? J E D Y N I E D O Ś W I A D C Z E N I E A T M Y J E S T T R W A Ł E Drodzy studenci! Każda istota na tym wielkim świecie pragnie wiecznego szczęścia. Jak można uzyskać to szczęście? Piękno jest szczęściem, które jest słodkim sensem życia. Jakie rzeczy są piękne na tym świecie? Człowieka pociąga wiele rzeczy na różne sposoby. Myślicie, że tym, co pociąga, jest ich piękno. Ale piękno jest przemijające, bez względu na to, czy dotyczy ludzi, zwierząt czy przedmiotów. Na przykład, to jest róża. Wygląda pięknie. Jak długo jednak będzie trwało jej piękno? Może skończyć się dzisiaj lub jutro. Opadną z niej płatki i straci swoje piękno. Kiedy straci swe piękno, nie będzie już dawać ci szczęścia. Nie sposób znaleźć trwałego piękna i trwałego szczęścia na tym świecie. Szczęście, które zawsze trwa, można zdobyć tylko od Boga. Na tym świecie trwały jest tylko Bóg - reszta jest tymczasowa jak przepływające chmury. Anitjam asukham lokam (Ten świat jest tymczasowy i pełen nieszczęścia). Jak można doznawać wiecznego szczęścia w tym ulotnym świecie pozbawiony szczęścia? Jeśli chcecie doświadczać 4
wiecznego szczęścia, musicie przyjąć schronienie u Boga, który jest ucieleśnieniem szczęścia. Bóg jest też ucieleśnieniem piękna. Możesz doznawać wiecznego szczęścia, kontemplując piękną postać Boga. Dlatego też przyjmij schronienie w Bogu. Dopiero wówczas będziesz mógł doświadczać wiecznego szczęścia. Kiedy zaznajesz wiecznego szczęścia, możesz stać się nieśmiertelny. Dzisiejszy człowiek uważa jednak chwilowe szczęście, jakie otrzymuje od świata, za trwałe. Stąd też Adi Śankara ostrzegł człowieka: Ma kuru dhana dźana jauwana garwam, Harathi nimeśath kalah sarwam. (Nie bądź dumny ze swego majątku, potomstwa czy młodości. Fala czasu może je zniszczyć w jednej chwili). Jak długo będzie trwać duma z młodości, pieniędzy itd.? Wszystko to jest chwilowe. Kiedyś pewien student udał się do osoby wróżącej z ręki. Czytając z jego dłoni, człowiek ten wykrzyknął: - Masz bardzo dobrą linię bogactwa! Mój drogi, będziesz bardzo bogaty. Słysząc to, student bardzo się ucieszył. Czytając dalej z jego dłoni, człowiek ten rzekł: - Mój drogi, będziesz też wysoko wykształcony. Radość studenta nie znała granic. Człowiek czytający z ręki powiedział też: - Zdobędziesz sławę i dobre imię. Student doznał uniesienia. Następnie człowiek czytający z ręki zamilkł na pewien czas. Wyglądał na bardzo zamyślonego. - O czym pan myśli? Czy chce pan jeszcze coś powiedzieć? - spytał student. Człowiek czytający w ręki rzekł: - Linia twojego życia jest bardzo krótka. Usłyszawszy to student popadł w przygnębienie. Można być bardzo bogatym, wysoce wykształconym i zdobyć wielki rozgłos. Jaki jest jednak z tego pożytek, jeśli żyje się krótko? Podobnie człowiek może zaznawać chwilowo szczęścia dowolnego rodzaju, ale pozostanie rozczarowany, o ile nie doświadczy wiecznego szczęścia. Szczęście, jakie czerpie się z tego świata, nie jest trwałe. 5
Gautama Buddha wstał w środku nocy, spojrzał na żonę i syna i pomyślał o swym królestwie. Potem powiedział do siebie: 'Jak długo trwa wszystko na tym świecie? Szczęście, jakie dają te nietrwałe rzeczy, nie jest stałe. Muszę zdobyć trwałe szczęście nirwany (wyzwolenia)'. Postanowiwszy tak, w jednej chwili porzucił wszystko. Jeśli człowiek chce doświadczać wiecznego szczęścia na tym tymczasowym świecie, powinien prowadzić swe życie uważnie i ostrożnie. Pragnienie stałego szczęścia wiedzie człowieka do niwritti (drogi wewnętrznej), podczas gdy pragnienie ziemskiego szczęścia niesie człowieka do prawritti (drogi zewnętrznej). Dlatego powinniście dążyć do tego, żeby doświadczać stałego szczęścia. Dzisiejszy człowiek, choć jest wysoce inteligentny i wykształcony, nie jest w stanie uświadomić sobie tej prawdy. Ból i przyjemność są wspólne dla człowieka i innych stworzeń Podczas wojny Mahabharaty mędrzec Wjasa zauważył małego robaka uciekającego z wielką szybkością. Spytał go: - Dlaczego biegniesz tak szybko? Dał robakowi zdolność mówienia i czekał na odpowiedź. Robak odparł: - Swami, zaraz nadjedzie z wielką prędkością rydwan Ardżuny. Gdy poczułem drżenie ziemi, poraził mnie strach. Muszę dotrzeć do domu, zanim rydwan nadjedzie. Więc uciekam. Wjasa, słysząc to, zdziwił się. Zapytał: - Jesteś tak drobnym stworzeniem. Jak to jest, że w tobie jest tyle miłości do życia? Robak odparł na to: - Swami, pierwiastek życia jest taki sam we wszystkich stworzeniach, czy małych, czy dużych. Człowiek jest wykształcony, inteligentny i wielki, jednak szczęście, wygody i przyjemności ziemskie, jakich doznaje, są takie same jak te, których my zaznajemy. To nie postać jest ważna. Każda istota, czy to wielka, czy mała, kocha swe życie. Wszystkie inne stworzenia zaznają tego samego rodzaju ziemskich przyjemności, jak człowiek. Są szczęśliwe jedząc pyszne jedzenie, my również czerpiemy tego rodzaju szczęście podczas jedzenia. Człowiek czuje się szczęśliwy zajmując się rodziną, my również to odczuwamy. 6
Doświadczenie to otworzyło oczy mędrcowi Wjasie. Powiedział do siebie: - No proszę, ten mały robak powiedział głęboką prawdę. Każda żywa istota doznaje tego samego bólu i przyjemności. Nie ma pod tym względem różnicy pomiędzy człowiekiem, a innymi stworzeniami. Zarówno on, jak i one doznają szczęścia i smutku tego samego rodzaju. Tym, co odróżnia człowieka od innych stworzeń, jest jego inteligencja. Jeśli spotka się kogoś płaczącego, pyta się go: Dlaczego płaczesz?" - ponieważ smutek jest nienaturalny dla człowieka. Czy jednak pytasz się jakiegoś szczęśliwego człowieka: Dlaczego nie płaczesz?. Nie, ponieważ szczęście jest naturalne dla człowieka, a smutek jest nienaturalny. Dzisiaj to, co nienaturalne dla człowieka, uważacie za naturalne, a to, co naturalne - za nienaturalne. Ponieważ ludzie nie potrafią dziś zrozumieć, co jest dla nich naturalne, a co nienaturalne, w swoim złudzeniu myślą, że jest wielka różnica pomiędzy ludźmi, a innymi żywymi istotami. Nie ma różnicy pomiędzy doświadczeniami przyjemności i bólu, jest jedynie różnica w upadhi (postaci). Możecie myśleć, że mniejsze stworzenia cierpią mały ból, a duże wielki, albo że ból, jakiego doznaje człowiek, jest dużo większy w porównaniu do bólu innych stworzeń. Jest to wielki błąd. Smak kropli wody ogromnego oceanu jest taki sam, jak smak samego oceanu. Możecie myśleć, że jest bardzo mało soli w kropli wody oceanicznej. Ilość soli może być mała, ale jakość słonego smaku jest taka sama, jak jakość słonego smaku oceanu. Podobnie, doznanie przyjemności i bólu jest takie samo dla wszystkich żywych istot. Utrzymujcie równowagę umysłu Jak człowiek powinien postępować? Bhagawadgita naucza: Sukhadukhe samekruthwa labhalabhau dźajadźajau (Powinieneś zachowywać równowagę w szczęściu i smutku, zysku i stracie, w zwycięstwie i klęsce). Człowiek powinien jednakowo podchodzić do przyjemności i bólu, pochwały i krytyki. Oto prawdziwa joga. Samatwam jogamućjate (Zrównoważenie nazywane jest prawdziwą jogą). Mędrzec Wjasa ogłosił światu to, czego dowiedział się od tamtego robaka i wezwał człowieka do rozwijania równowagi umysłu. Nie dostrzegajcie różnic związanych z postacią. Ważna jest nie postać, ale jakość i cnoty. Główną cechą człowieka jest możliwość utrzymywania zrównoważonego umysłu. Człowiek przywiązuje dziś wielką wagę do postaci. Myśli, że forma jest najważniejsza. Ale głód jest taki sam dla matki i noworodka. Matka 7
je ryż, natomiast dziecko pije mleko. Pożywienie jest różne, ale doznanie głodu to samo dla obojga. Podobne doznania są wspólne dla wszystkich istot. Mędrzec Wjasa był wielkim joginem i człowiekiem mądrości, który skodyfikował Wedy, ale nawet on nie potrafił zrozumieć tej prawdy, dopóki nie spotkał owego robaka. Człowiek może dostać wiele lekcji nawet od małych stworzeń. Przyroda uczy go wielkich ideałów. Człowiek nie zazna wiecznego szczęścia jedynie przez czytanie świętych tekstów czy słuchanie nauk nauczycieli. Nie może otrzymać go w darze. Aby doświadczyć szczęścia, powinien stosować rozróżnianie, należycie wnikając w każdą sprawę. Powinien badać, co jest prawdziwe, a co nieprawdziwe, w codziennym kieracie własnego życia. Powinien rozróżniać pomiędzy tym, co wieczne, a tym co krótkotrwałe, pomiędzy kszetrą i kszetradżnią (polem i znawcą pola). Ciało ludzkie jest kszetrą, a świadomość to kszetradżnia. Jak można rozpoznać tę świadomość? Świadomość możesz rozpoznać jedynie przy pomocy ciała. Ciało jest podstawą. Świadomości nie można zobaczyć gołym okiem. Tego, czego nie można zobaczyć gołym okiem, można doznać jedynie poprzez skierowanie wzroku do wnętrza. Nazywa się to medytacją. To duchowa praktyka, podczas której zamykasz oczy i starasz się doświadczyć tego, czego nie możesz zobaczyć gołym okiem. Normalną praktyką jest też chodzenie do świątyni. Dlaczego ludzie idą do świątyni? Idziecie tam, aby zobaczyć Boga i oddać Mu cześć. Ale gdy stajecie przed podobizną Boga zamykacie oczy. Podróżujecie długo, by dotrzeć do świątyni i zamykacie oczy przed posągiem bóstwa. Dlaczego nie delektujecie oczu ukochaną postacią Boga? Przyczyną jest to, że posąg jest tylko widzialnym wyobrażeniem niewidzialnego Boga. Błogość, jaka emanuje z posągu, jest niewidzialna. To dlatego możesz doświadczać niewidzialnego szczęścia z pomocą niewidzialnej mądrości, bo sam je posiadasz. Świadomość jest obecna w każdym człowieku. Jest ona świadkiem wszystkiego, czego on doświadcza. Chłopiec, który mówił wcześniej, wspominał o tym. Doświadczajcie atmy kontemplując Boga Pewnego razu podczas rozmowy z ministrami i dworzanami podczas kolacji, król Dżanaka poczuł zmęczenie i poszedł do swej sypialni. Królowa i słudzy wykonali swoją służbę dla króla i 8
on zasnął. Widząc to królowa poleciła służbie wyjść i usiąść naprzeciw króla. Po pewnym czasie król nagle zerwał się z łóżka i zaczął głośno powtarzać: Czy to jest prawda, czy tamto?. Królowa zaniepokoiła się i zadawała królowi pytania, lecz on zamiast odpowiedzieć, wciąż powtarzał Czy to prawda, czy tamto?. Wtedy królowa wysłała służbę, by zawołali ministrów. Ministrowie przybyli i zapytali króla o jego wątpliwości. Ale król nadal powtarzał Czy to prawda, czy tamto?. Ministrowie wezwali więc mędrca Wasisztę. Mędrzec zapytał: Królu, co się stało?. Ale nawet na pytanie mędrca Wasiszty król udzielił tej samej odpowiedzi. Mędrzec Wasiszta zamknął oczy i zatopił się w medytacji. Ponieważ posiadał wiedzą o trzech czasach - przeszłości, teraźniejszości i przyszłości - dowiedział się o co chodzi i powiedział: - Królowi przyśnił się sen. Oto co w nim zobaczył. Stracił królestwo i błąkał się po lesie. W lesie cierpiał ostry głód. Zaczął krzyczeć: 'Jestem głodny, jestem głodny'. Była tam jakaś grupa złodziei, którzy coś jedli. Na jego widok pomyśleli sobie: Ten facet wygląda jak król!. Ulitowali się i ofiarowali mu jedzenie. Kiedy król wyciągnął rękę, aby przyjąć pożywienie, przyleciał orzeł i porwał mu je z rąk. Ponieważ nie mógł obronić nawet danego sobie jedzenia, król zaczął jeszcze głośniej krzyczeć: 'Jestem głodny, jestem głodny'. I właśnie wówczas obudził się. Podniósłszy się ze snu, zobaczył, że leży na swym łożu w sypialni swojego pałacu, a we śnie wędrował po lesie, krzycząc: 'Jestem głodny, jestem głodny'. Dlatego zaczął się zastanawiać, co jest prawdą, to czy tamto. Mędrzec odsłonił to wszystkim obecnym. Później Wasiszta zwrócił się do króla i uświadomił mu rzeczywistość: - Królu! Ani to, ani tamto nie jest prawdą. Tym, co jest prawdziwe, jesteś ty. Ty byłeś we śnie i jesteś również na jawie. Sen nie istnieje na jawie, a jawa nie istnieje we śnie. Prawdziwe jest to, co istnieje w obu tych stanach, zarówno we śnie jak i na jawie. W prawdziwym stanie wyrzeczenia życie jest zaledwie snem. Wiedząc, że sen ten może zniknąć w każdej chwili, człowiek powinien żyć bez przywiązań. Jakie jest głębsze znaczenie tej opowieści? Wszystko, czego doświadczacie na tym świecie, zniknie ostatecznie pewnego dnia w łonie czasu. Trwałe jest tylko doświadczanie atmy. Doświadczyć atmy można jedynie poprzez kontemplację Boga. Kontemplując Boga można 9
doświadczać wiecznego szczęścia - jest On prawdziwy i wieczny. Dlatego właśnie opisywany jest jako Nirgunam, nirandźanam, sanathana niketanam, nitja, suddha, buddha, mukta, nirmala swarupinam (Nie ma cech, skazy, jest ostatecznym schronieniem, jest wieczny, czysty, oświecony, wolny i jest ucieleśnieniem świętości). Wieczne szczęście możecie zdobyć jedynie od Boga. Wszystkie inne doznania nigdy nie dadzą wam trwałego szczęścia. Jeśli jesteście głodni, idziecie do stołówki, płacicie 2 rupie, jecie placki czapati i zaspokajacie swój głód. Kiedy głód jest zaspokojony, czujecie się szczęśliwi. Jak długo jednak trwa wasze szczęście? Po dwóch godzinach znów jesteście głodni. Stąd też szczęście czerpane z jedzenia czapati jest jedynie krótkotrwałe. Aby zaspokoić głód musicie znów jeść. Wszystkie doczesne szczęścia są tymczasowe i ulotne. Dlatego Adi Śankara powiedział: Punarapi dźananam punarapi maranam, Punarapi dźanani dźathare sajanam, Iha samsare bahu dustare, Kripajapare pahi murare. (O Panie! Zostałem schwytany w to koło narodzin i śmierci i wiele razy zaznałem męczarni w łonie matki. Przedostanie się przez ten ocean ziemskiego życia jest bardzo trudne. Proszę, zabierz mnie przez ten ocean i udziel mi wyzwolenia). Wszystko na tym świecie jest tymczasowe jak przemijające chmury. Nikt nie wie, kiedy będzie musiał opuścić to ciało. Ciało jest ulotne jak wodna bańka, a umysł jest niespokojny jak szalona małpa. Dlatego nie idź za ciałem, nie idź za umysłem - idź za sumieniem. Sumienie jest twoim świadkiem. Jeśli idziesz za zmiennym umysłem i tymczasowym ciałem, skutki także muszą być tymczasowe. Na tym tymczasowym świecie możecie zaznawać jakiegoś szczęścia, jeśli macie majątek i inne środki komfortu, jednak nawet to nie jest gwarantowane. Jest wielu ludzi na świecie, którzy mają wszystko, ale szczęścia zaznać nie mogą. Dhritarasztra miał olbrzymi majątek i królewskie wygody, a mimo to brakowało mu szczęścia. Chociaż miał miękkie łoże z piór, umysł jego był niespokojny i gorejący jak wulkan. Fizyczne wygody nie mogą dać prawdziwego szczęścia. Jeśli 10
ktoś ma pieniądze, może kupić klimatyzator. Jednak klimatyzator ten będzie schładzał tylko ciało, a nie umysł. Umysł schłodzi jedynie kontemplacja Boga. Możecie mieć wszystkie rodzaje wygód, nie potrafią one jednak uspokoić niespokojnego umysłu. Ardżuna powiedział do Kriszny: - Ćanćalam hi manah kriszna pramathi balawadrudham (Umysł jest bardzo niestały, niespokojny i potężny). Umysł ten jest wysoce zmienny, uparty i niebezpieczny. Jak mam z nim zaznawać szczęścia? Na to Kriszna odparł: -Och, głuptasie, rób jak mówię. Nie idź za swym umysłem. W ogóle nie myśl o umyśle. Pomijaj go zupełnie. Zawsze myśl o Bogu. Ardźuna spytał: - Swami, jak mogę myśleć o Tobie, gdy walczę na polu bitwy? Kriszna powiedział: - Maam anusmara juddhjaća (Pamiętaj o Mnie i tocz bitwę). Możesz być w samym ogniu bitwy, ale walczy tylko twoje ciało. Co robi umysł? Skup umysł na Mnie. Jeśli będziesz rozmyślać i kontemplować Boga we wszelkich okolicznościach i sytuacjach, na pewno doświadczysz wiecznego szczęścia. Możesz tego dokonać. Nie ma wątpliwości, co do tego. W twoim umyśle jest wystarczająco siły, żeby to zrobić. Postrzegajcie Boga w każdym Każdy jest obdarzony boską mocą. Błędem jest sądzić, że mają ją tylko niektórzy ludzie, inni zaś nie. Od małego brzdąca po starego człowieka, od ubogiego po milionera, od malutkiego owada po wielkie zwierzę, jest ona obecna w każdym. Postać może się różnić, ale boskość jest obecna we wszystkich w równej mierze. Wykonuj swoje obowiązki we wszelkich okolicznościach. Wykonuj swoje obowiązki szczerze. Cokolwiek widzisz, uważaj, że jest to boskie. Jeśli będziesz patrzeć mając doczesne uczucia, zobaczysz tylko fizyczny i ulotny świat. Patrz na świat z boskimi uczuciami. Upaniszady mówią: Sahasra sirsha purusza sahasraksza sahasra pad (Kosmiczna Istota ma tysiąc głów, oczu i nóg). Wszystkie głowy są Jego, wszystkie postaci są Jego. Kiedy żywisz takie uczucia, jakże szczęśliwy i spokojny się stajesz! Jeśli natomiast widzisz 11
różnice związane z postacią, będziesz mieć dwoisty umysł i stracisz spokój. Dwoistość ta jest główną przyczyną braku pokoju. Człowiek z dwoistym umysłem jest na wpół ślepy. Dwoistość czyni nas ślepymi na prawdę. Rozwijaj poczucie, że ty i ja jesteśmy jednym, a wszechświat uważaj za postać Pana. Jak mówią Wedy: Sarwam Wisznumajam dżagat (Pan Wisznu przenika cały wszechświat). Boska moc jest taka sama we wszystkich. Dlatego nigdy nikogo nie krytykuj, nie ośmieszaj i nie miej do nikogo nienawiści. Postrzegaj w każdym Boga, nieustannie rozmyślaj o Bogu i poddaj Mu się. Tylko wtedy możesz zdobyć wieczne szczęście. Jeśli chcesz osiągnąć wieczne szczęście, musisz przyjąć schronienie w Bogu. Jeśli pragniesz tylko fizycznego i doczesnego szczęścia, musisz cierpieć. Ramajana uczy wielu subtelnych prawd. Rawana był bardzo potężny i wykonał wielką pokuty. Mimo to nie potrafił opanować swego pożądania. Chciał wykorzystać przyrodę, lekceważąc Stwórcę. Sita, która była córką Matki Ziemi, symbolizuje przyrodę. Czyją własnością jest przyroda? Jest ona własnością Boga. Jeśli chcesz posiąść przyrodę bez woli Boga, jaki spotka cię los? Rawana chciał posiąść Sitę, która była małżonką Ramy. Jaki był ostatecznie jego los? Stracił królestwo, rodzinę i w końcu spotkała go zguba. Jeśli próbujesz ukraść własność kogoś innego, na pewno dopadnie cię smutek. Jedynie kiedy zdobędziesz łaskę Boga, masz prawo do Jego własności. Rawana, wskutek swego pożądania i ego, chciał siłą porwać Sitę. To doprowadziło do jego upadku. Co jest główną podstawą Ramajany? Główna przyczyna Ramajany to kama i krodha (pragnienie i gniew). Manthara symbolizuje gniew, a Surpanaka przedstawia sobą pożądanie. Manthara i Surpanakha są odpowiedzialne za całą historię Ramajany. To właśnie Manthara stała się przyczyną zesłania Ramy do lasu, a Surpanakha była odpowiedzialna za porwanie Sity na Lankę. Te dwie postaci tworzą podstawę Ramajany. Podobnie kama i krodha odpowiadają za wszystkie cierpienia człowieka. Ludzie myślą, że cierpią wskutek wpływu dziewięciu graha (planet). W rzeczywistości nie powodują one niczyjego cierpienia, wypełniają jedynie swoje obowiązki. Są jednak dwie grahy, które odpowiadają za wszystkie wasze cierpienia. Są to kama i krodha, które są bardzo potężne i powodują ogromne cierpienia u człowieka. Co powinniście 12
robić, aby nad nimi panować? Powinniście rozwijać przyjaźń z Bogiem. Tylko Bóg jest waszym prawdziwym i stałym przyjacielem. Prahlada jako dziecko powiedział swemu ojcu: Ojcze, może i masz siłę, aby pokonać wszystkie światy, ale cóż takiego osiągnąłeś, skoro nie jesteś w stanie pokonać własnych zmysłów i ćitty (myśli)? Myślisz w swoim złudzeniu, że tak wiele osiągnąłeś... Tak naprawdę jednak nie osiągnąłeś niczego. Jak ten, który poddał się swoim wewnętrznym wrogom, może cokolwiek osiągnąć? W ten sposób Prahlada dał lekcję swemu ojcu. Ty też musisz ujarzmić swoich wewnętrznych wrogów. Jak możesz ich pokonać? To jest możliwe tylko przez zdobycie łaski Boga. Jest wielu takich, którzy nie doświadczyli boskości. Jednakże wiele szlachetnych dusz z pomocą modlitwy i pokuty osiągnęło wielkie moce. Jeśli uzyskasz łaskę Boga, wówczas możesz zawojować cały świat. Stąd też powinniście zasłużyć sobie na Jego miłość. Czas to Bóg. Uświęcaj czas i zbaw swoje życie poprzez kontemplację Boga i służenie Bogu. (Bhagawan zakończył orędzie bhadźanem Prema mudita manase kaho.) Z orędzia Bhagawana, wygłoszonego w Sai Kulwant 22 lipca 1996 roku. Oprócz wiedzy czerpanej ze świętych tekstów człowiek powinien zdobywać mądrość przez doświadczenie. Wykształcenie i wiedza bez osobistego doświadczenia będą bezowocne. Będą mieć postać zwyczajnej wiedzy. Jeśli taką wiedzę wprowadzi się w obręb praktyki i doświadczania, stanie się ona chwalebna. Zdobywanie i gromadzenie bogactwa nie przyniesie żadnej korzyści, jeśli się go nie uświęci i nie użyje dla dobrobytu świata. Podobnie, zwykłe zdobywanie wiedzy z książek jest bezowocnym ćwiczeniem. Baba 13
OBCHODY ŚWIĘTA GURU PURNIMA Wielu wielbicieli przybyło ze wszystkich części świata, aby wziąć udział w obchodach świąt Guru Purnima w Praśanthi Nilajam. Z tej okazji przeprowadzono sympozjum pt. Jedność wierzeń, podczas którego mówcy reprezentujący wielkie religie świata wygłaszali światłe mowy na temat wspólnych cech tych religii i oddawali cześć Bhagawanowi Śri Sathya Sai Babie jako ucieleśnieniu wszystkich wiar. Oprócz tego przygotowano w ramach obchodów Guru Purnimy szereg występów kulturalnych i religijnych w hali Sai Kulwant, którą ozdobiono ze smakiem. Sympozjum poświęcone jedności wiar Sesja otwierająca sympozjum 'Jedność wierzeń' odbyła się rankiem 2 lipca 2012 roku, po śpiewach wedyjskich w wykonaniu studentów. Na początku odtworzono wiersz Bhagawana o jedności wiar: Ten, którego muzułmanie czczą jako Allacha, aspiranci zaś chrześcijańscy jako Jahwe, wielbiciele Wisznu jako Pana o lotosowych oczach, czciciele zaś Siwy jako Śambhu, chętnie odpowiada, bez względu na sposób, w jaki się Go czci, zsyła łaskę sławy i majątku i obficie obdarza szczęściem i radością. On jest tym Jednym, ostateczną jaźnią. On jest Paramatmą. We fragmencie nagrania dźwiękowego z orędzia Bhagawana, odtworzonego po tym wierszu, Bhagawan powiedział: Uświadomienie sobie własnej boskości to religia. Jeśli wiesz, kim jesteś, możesz rozumieć, czym jest religia. Dalej Bhagawan powiedział, że boskość obecna jest w każdym. Prawdziwa duchowość to 14
widzenie jedności w różnorodności. Boskość - jak powiedział - jest jedna; różnice tworzy umysł człowieka. Śri Srirangaradźan, kontroler egzaminów w Instytucie Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai, który zapowiadał wydarzenia tego sympozjum, przedstawił następnie dwóch mówców sesji porannej. Pierwszym z nich był prof. Akhtarul Wasey, szef Wydziału Studiów Islamskich na Jamia Millia Islamia University w New Delhi. Ów uczony mówca zwrócił uwagę na to, że prawdziwym muzułmaninem jest ktoś, kto rozpoznał prawdę, iż Allach obecny jest we wszystkich. Zauważył, że religia nie dzieli - ona wszystkich jednoczy. Podając prawdziwe znaczenie dżihadu, prof. Wasey zauważył, że dżihad nie oznacza świętej wojny przeciwko innym religiom, a najwyższą walkę z własnymi złymi pragnieniami i skłonnościami. Po wystąpieniu prof. Waseya odtworzono inny fragment orędzia. Bhagawan zauważył, że wszystkie religie zalecają pokój, żadna zaś nie popiera przemocy. Objaśniając znaczenie muzułmańskich określeń zakat i salat, Bhagawan powiedział, że człowiek powinien z wiarą i oddaniem oddawać cześć Bogu oraz pomagać swoim bliźnim. Drugim mówcą sesji porannej był swami Dajananda Saraswati, sławny uczony i nauczyciel wedanty. W swoim przemówieniu ów wybitny mówca zauważył, że Bhagawana Śri Sathya Sai Babę kochają nie tylko ludzie z Indii, ale także z wszystkich narodów, ras i religii świata, głosi On bowiem sanathana dharmę, która rozpoznaje boskość człowieka oraz jedność Boga. Przywołując jeden z wierszy Upaniszad - Isawasjam idam sarwam (cały wszechświat jest przeniknięty Bogiem), wezwał wszystkich do tego, aby rozpoznali tę podstawową prawdę o boskości człowieka i jedności ludzkości. Stwierdził, że Bóg nie dostrzega różnic. Módlcie się do Boga w jakimkolwiek języku, oddawajcie cześć w jakiejkolwiek postaci - powiedział. Po tym wystąpieniu Swamiego Saraswati odbyły się krótkie bhadźany. Sesję poranną tego sympozjum zakończyło Arati o godzinie 10:30. Druga sesja sympozjum rozpoczęła się o godzinie 17.00 odtworzeniem fragmentu orędzia Bhagawana, w którym powiedział On, że prawdziwy muzułmanin, prawdziwy chrześcijanin, prawdziwy sikh czy prawdziwy hinduista to osoba, której serce jest przepełnione miłością. Pierwszym mówcą tej sesji był ojciec Dominik Emmanuel, kierujący diecezją katolicką w Delhi. 15
Opisując Indie jako przykład jedności w różnorodności na świecie, uczony mówca zauważył, że Indie witają ludzi wszystkich wiar i ras. Przywołując słynne powiedzenie Bhagawana Śri Sathya Sai Baby o jedności wiar, wybitny mówca powiedział, że Bhagawan przez całe życie nauczał jedności wiar i dał ludzkości religię miłości. Nawiązując do nauk Bhagawana i Jezusa Chrystusa, wybitny mówca zauważył: "Jeśli nie ma się miłości, nie ma się niczego". Miłość - powiedział - jest źródłem wszystkiego i powinno się ją przekładać na działanie przez służbę wszystkim, jak to czynią oddani wielbiciele Bhagawana. Następnie odtworzono inny fragment orędzia Bhagawana, w którym kładzie On nacisk na jedność ludzi, bo we wszystkich obecna jest ta sama atma. Prawda jest jedna - powiedział - ale uczeni tłumaczą ją na różne sposoby. Drugim mówcą był dr B.W. Radźaram, znany mówca buddyjski z Towarzystwa Mahabodhi w Bengaluru. Na początek uczony mówca powiedział, że miał szczęście wielokrotnie dostąpić darśanu Bhagawana w Puttaparthi. Bhagawan - stwierdził - był ucieleśnieniem miłości, prawdy i bezinteresownej miłości. Podobnie jak Bhagawan wzywał wszystkich do postrzegania dobra, czynienia dobra i bycia dobrym, Buddha uczył tego 2500 lat temu. Jak dodał uczony mówca, Buddha uważał miłość za wartość najwyższą, nauczał ludzkość drogi współczucia i wzywał swych zwolenników, aby pozbywali się nienawiści, chciwości i przemocy, tak jak Bhagawan uczył tego w czasach współczesnych. Sympozjum zakończył stosowny fragment orędzia Bhagawana, w którym Bhagawan podkreślił wagę szanowania wszystkich religii, gdyż wszystkie religie nauczają jedności wszystkich ludzi i tolerancji wobec innych. Następnie odbyły się krótkie bhadźany i całemu zgromadzeniu rozdano prasadam. Sympozjum dobiegło końca wraz z Arati o godzinie 18.45. Uroczystość Guru Purnima 3 lipca 2012 roku, w pomyślny dzień Guru Purnimy, odbyło się wielkie zgromadzenie wielbicieli w Sai Kulwant, pięknie przystrojonej na tę ważną okoliczność. Samadhi Bhagawana było upiększone ozdobami roślinnymi, a w prawej części podwyższenia stało piękne krzesło dla Bhagawana. Uroczystość rozpoczęła się o 8.00 rano śpiewaniem Wed. Potem studenci Bhagawana złożyli swemu ukochanemu Sadguru, Bhagawanowi Babie, hołdy muzyczne. 16
Rozpocząwszy występ od Sadguru Sai Stotram, wykonali następnie piękny, klasyczny, karnatyjski utwór muzyczny. Później śpiewacy zaśpiewali pieśń celowo ułożoną na tę okoliczność: Śri Sai Gurudew. Następnie wykonali Sadguru Asztakam. Swój występ zakończyli pieśnią Bhadźo re parama nama Śri Sai (Śpiewaj boskie imię Sai). Po tej wzniosłej ofierze studentów nastąpiły przemówienia trzech wybitnych mówców. Zapowiedział ich i przedstawił Śri Sai Giridhar, uczony-badacz z Sri Sathya Sai Institute of Higher Learning. Pierwszym mówcą był Śri Kota Siwakumar, wychowanek Instytutu Bhagawana. Rozpocząwszy swoje wystąpienie wierszem oddającym cześć guru, ów wybitny mówca wspomniał wiele osobistych doświadczeń nauk, jakimi obdarzył go Bhagawan i złożył Mu hołd. Jak powiedział, uważa Bhagawana za swoją matkę, ojca, guru i Boga. Wyjaśniając nauki Bhagawana przy pomocy wielu anegdot, wezwał wszystkich, aby umieścili Bhagawana w swoich sercach. Kolejnym mówcą tej sesji był dr Narendranath Reddy, przewodniczący Prasanthi Council, Sri Sathya Sai International Organisation. Odnosząc się do pierwszego bhadźanu, jaki zaśpiewał Bhagawan Manasa bhadźare guru ćaranam - ten wybitny mówca zauważył, że powinniśmy poddać się lotosowym stopom Bhagawana, który przeniesie nas przez ocean doczesności. Podkreślając potrzebę miłości w sercu współczesnego człowieka, dr Reddy powiedział, że miłość jest królewską drogą do Boga i że wszystkie nauki Bhagawana mieszczą się w słowie miłość. Ostatnim z mówców tej sesji był Śri Nimiś Pandja, vice przewodniczący Sri Sathya Sai Seva Organisations w Indiach. Wskazując na wagę miłości w naukach Bhagawana, Śri Pandja zauważył, iż Bhagawan pokazał człowiekowi, że miłość może poruszyć serca milionów na świecie. Nawiązując do przemówienia Swamiego Dajanandy Saraswatiego, wygłoszonego dzień wcześniej na sympozjum 'Jedność wierzeń', powiedział, że człowiek powinien uświadomić sobie prawdę o tym, że jest boski. Stwierdził, że Bhagawan zawsze mówił: 'Jestem Bogiem. Ale ty też jesteś Bogiem'. Śri Pandja dodał: Kiedy zostanie rozwiązana ta tajemnica, świat stanie się jednym. Po przemówieniu Nimiśa Pandji odtworzono fragment orędzia Bhagawana, w którym wzywa On człowieka do opanowania swoich pragnień. Nawiązując do znaczenia Guru Purnimy Bhagawan powiedział, że Guru Purnima oznacza pełnię księżyca, czyli pełne oświetlenie. 17
Człowiek powinien usunąć ze swego serca ciemność niewiedzy oraz ujemnych cech i osiągnąć pełne oświecenie - powiedział Bhagawan. Orędzie zakończył bhadźanem "Prema mudita manase kaho Rama Rama Ram, który chóralnie powtarzało całe zgromadzenie. Potem nastąpiły bhadźany oraz rozdano prasadam. Uroczystość dobiegła końca wraz z Arati o 10:30. Koncert muzyki religijnej Malladi Brothers Wielkim finałem uroczystości Guru Purnimy był poruszający ducha koncert muzyki nabożnej, jaki dali Bracia Malladi, Śri Śriram Prasad and Śri Rawi Kumar. Rozpocząwszy swój występ o 17:15 słynnym utworem Tjagaradży Rama nannu browara (O Ramo! ochraniaj mnie!), sławni wykonawcy muzyki karnatackiej oczarowali na ponad godzinę słuchaczy swoim pełnym zapału wykonaniem pieśni nabożnych, wśród których znalazły się Brahma dźnana pradajaka (Ten, który obdarza wiedzą o Brahmanie) oraz Sathya Sai Dewa, zakończyli zaś pieśnią mangalam Ramaćandraja. Po koncercie uczczono śpiewaków podarunkami w postaci szali i pamiątek. Szale i pamiątki ofiarowano również artystom, którzy zapewniali im wsparcie muzyczne. Następnie odbyły się bhadźany i rozdano prasadam. Wielkie obchody Guru Purnimy dobiegły końca wraz z Arati o godzinie 19.00. WYSTĘPY MUZYCZNO-KULTURALNE Pielgrzymka z Odishy Ponad 1800 wielbicieli przybyło z wszystkich regionów Odishy w pielgrzymce na święto Guru Purnimy w Praśanthi Nilajam, 4-6 lipca 2012 roku. 5 lipca Sri Sathya Sai Seva Organization z Odiszy przedstawiła trzyczęściowy program kulturalny w Sai Kulwant. Rozpoczęli od sankirtanu (zbiorowego śpiewania boskiego imienia), wykonanego w dwóch częściach. Najpierw grupa młodzieży zatańczyła piękny taniec w takt muzyki, jaką grali na muszlach i bębnach. Następnie grupa dorosłych wystąpiła z żywym tańcem, śpiewając pieśni nabożne przy akompaniamencie tradycyjnych instrumentów muzycznych, takich jak bęben, mridangam i talerze perkusyjne. 18
Kolejnym punktem występu było taneczne przedstawienie o nazwie Śri Kriszna Lila Madhuri, wykonane przez studentów Sri Sathya Sai Vidya Vihar z Bhadrak. Opowiadało ono o dzieciństwie Pana Kriszny, ukazując Jego boskość przez różne zdarzenia z Jego życia w Brindawan. Kiedy śpiewacy przedstawiali śpiewając tę opowieść, studenci w barwnych strojach odgrywali stosowne zdarzenia, takie jak zabicie diablicy Putany, ujarzmienie srogiego węża Kaliji, podniesienie przez Krisznę góry Gowardhana, ukazanie przez Krisznę w swych ustach wszechświata Matce Jasiodzie, gdy był dzieckiem oraz inne. Wdzięczny i szybki taniec dzieci podczas wykonywania pięknych figur sprawił, że był to żywy i znakomity występ. Trzecim punktem programu był występ muzyczny, o nazwie 'Symfonia Sai'. Rozpoczęto pieśnią Sathja ki raha dikhane aje (Pan Sai przyszedł w ciele, aby pokazać drogę prawdy), zakończyli zaś pieśnią Sai Rama Sai Kriszna śpiewając łącznie cztery pieśni poświęcone Bhagawanowi Śri Sathya Sai Babie. Wszystkie pieśni były przesycone pobożnymi uczuciami śpiewających, którzy wyrażali głęboką miłość dla swego ukochanego Bhagawana. Na koniec tego pięknego programu kulturalnego podarowano wszystkim jego uczestnikom ubrania. Następnie odbyły się bhadźany, zakończone bhadźanem Hej Siwa Śankara Namami Śankara, zaśpiewanym złotym głosem Bhagawana. Cała uroczystość dobiegła końca wraz z Arati o godzinie 18: 30, po rozdaniu wszystkim prasadamu. Koncert muzyki religijnej wielbicieli z krajów rosyjskojęzycznych Poruszający koncert wykonali 6 lipca 2012 roku wielbiciele z sześciu krajów rosyjskojęzycznych, którzy przybyli w pielgrzymce do Praśanthi Nilajam na święto Guru Purnimy. Zaczęli od występu chóru, liczącego ponad stu śpiewaków i muzyków z Rosji, Białorusi, Ukrainy, Kazachstanu, Azerbejdżanu i Uzbekistanu. Śpiewacy ci i muzycy, płci obojga, przybrani w barwne stroje i nakrycia głowy, przez 30 minut oczarowali słuchaczy w hali Sai Kulwant uczuciowym wykonaniem po rosyjsku 11 pieśni, takich jak: 'O Panie, usłysz, proszę, tę pieśń', 'Niech boska nowina przelatuje nad Rosją', 'Dusza jest pełna czystego światła', 'Niech dobroć będzie na ziemi', 'Pielgrzymi miłości, wierzcie w siebie'. Cały występ zakończyło donośne wykonanie ludowej pieśni 'Kalinka'. 19
Drugim punktem programu były bhadźany, prowadzone przez śpiewaków i śpiewaczki z wyżej wymienionych krajów. Rozpocząwszy bhadźanem Winajaka Winajaka, zaśpiewali następnie Durge Durge Durge dźai dźai ma, Sathyam dźńanam anantam Brahma, Salam salam, zakończyli zaś bhadźanem Om Namah Siwaja Siwaja Namah Om. Zdumiewająca swoboda i doskonałość wykonania bhadźanów w języku hindi, jaką okazali rosyjscy śpiewacy, zyskały im podziw wszystkich. Na koniec tego pięknego występu obdarowano śpiewaków i muzyków ubraniami. Po krótkich bhadźanach w wykonaniu studentów i po rozdaniu wszystkim prasadamu, całą uroczystość zamknęło o godzinie 18 Arati. Duchowe rekolekcje dla młodzieży Sai z Indonezji, Malezji, Tajlandii, Singapuru i Nepalu Prawie 600 młodych osób przybyło z Indonezji, Malezji, Tajlandii, Singapuru i Nepalu (Strefa 4 Międzynarodowej Organizacji Sai), aby uczestniczyć w Duchowych Rekolekcjach Młodzieży Śri Sathya Sai 2012, które odbyły się 5-7 lipca. 7 lipca 2012 roku grupa tej młodzieży wystąpiła w Sai Kulwant z tradycyjnym tańcem balijskim 'Kecak'. Taniec opowiadał część Ramajany, przedstawiając bitwę pomiędzy Lakszmaną a Meghanathem, omdlenie Lakszmany na polu walki, przyniesienie przez Hanumana wzgórza, na którym rosło zioło sandźiwini, powrót Lakszmany do życia i unicestwienie Meghanathy. Taniec nie tylko ukazał męstwo Hanumana, ale także jego nieskazitelne oddanie Ramie. Ukoronowaniem była scena, w której Rama, w swej bezgranicznej miłości do Hanumana, przytulił go. Następnie Hanuman wyraził swoją radość w pięknym tańcu, podczas którego kobiety śpiewały bhadźan: 'Dźaj Dźaj Hanuman Dźai Hanuman'. Wyjątkowość tego tańca balijskiego polegała na tym, że wykonywano go bez wsparcia żadnych instrumentów muzycznych, poza dźwiękami wydawanymi przez aktorów. Wdzięcznemu tańcowi głównych aktorów, to jest Hanumana, Ramy i Lakszmany, towarzyszyły ruchy rąk aktorów wspierających i śpiewaków oraz kołyszący ruch ich ciał. Pod każdym względem taniec ten był doskonałym i przepięknym widowiskiem. Po jego zakończeniu, śpiewacy i tancerze dostali w podarunku ubrania. Później odbyły się bhadźany i rozdano prasadam. Uroczystość dobiegła kresu wraz z Arati o godzinie 18. 20
Duchowe rekolekcje wielbicieli z krajów Zatoki Perskiej i Bliskiego Wschodu Ponad 250 bhaktów z Dubaju, Abu Dhabi, Omanu, Szardża, Bahrajnu, Kuwejtu, Kataru, Arabii Saudyjskiej, Turcji, Syrii i Iranu, przybyło z pielgrzymką do Praśanthi Nilajam, 6-12 lipca 2012 roku i wzięło udział w duchowych rekolekcjach. Przedstawili urzekający występ z muzyką religijną, pod nazwą Sarwa dharma swarupa Sai (Sai, ucieleśnienie wszystkich wiar). Miał on miejsce 10 lipca w Sai Kulwant. Rozpocząwszy o godzinie 17 pieśnią Allah Allah śpiewacy i muzycy obojga płci, ubrani w tradycyjne kostiumy, oczarowali zgromadzenie na blisko 40 minut donośnym i pełnym uczuć wykonaniem pieśni arabskich o pięciu wartościach ludzkich - satji, dharmie, śanthi, premie i ahimsie - nauczanych przez Bhagawana Śri Sathya Sai Babę. Każdą pieśń poprzedzał pełen znaczenia komentarz ukazujący, jak te pięć zasadniczych wartości ludzkich tworzy rdzeń nauk islamu, przedłożonych w Świętym Koranie i właściwie stanowi podstawowe nauki wszystkich religii. Melodia oraz słodycz muzyki urzekły serca wszystkich. Następnie odbyły się bhadźany, również przez nich prowadzone. W międzyczasie wszystkim wykonawcom podarowano ubrania. Rozdane zostało też prasadam. Uroczystość znalazła zakończenie w Arati o godzinie 18:10. Pielgrzymka z Mahabubnagar Przeszło 1400 wielbicieli przyjechało do Praśanthi Nilajam z okręgu Mahabubnagar w stanie Andhra Pradeś na dwudniową pielgrzymkę, która przypadła na 14-15 lipca 2012 roku. 15 lipca wystąpili z muzyką nabożną w Sai Kulwant. Rozpocząwszy swój występ o 17.00 oczarowali zgromadzenie na prawie godzinę melodyjnymi pieśniami nabożnymi, poświęconymi Bhagawanowi Śri Sathya Sai Babie, wytwarzając w całym otoczeniu nastrój oddania. Kiedy skończyli, wszyscy śpiewacy i muzycy, którzy dali ten wzniosły występ - otrzymali podarunki w postaci ubrań. Po występie odbyły się bhadźany, które także poprowadzili ci bhaktowie. Zakończyły się bhadźanem "Narajana bhadźa Narajan, zaśpiewanym złotym głosem 21
Bhagawana. Uroczystość dobiegła końca wraz z Arati o 18:20. Sambhawami juge juge: burra katha Ludowa forma artystyczna pochodząca ze stanu Andhra Pradeś, burra katha, ożyła w Praśanthi Nilajam, gdy trzech studentów Instytutu Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai przedstawiło w niej opowieść o wojnie Mahabharaty, 14 lipca 2012 roku. Swoje przedstawienie o nazwie 'Sambhawami juge juge' zaczęli o godzinie 17 wezwaniem do Pana Ganeśy. Studenci w rolach: Kathakudu (opowiadacza - narratora), Radźakiji (analityka politycznego) i Hasjaki (żartownisia) opisali wydarzenia związane z misją pokojową Pana Kriszny na dwór Kaurawów, problemami Ardżuny na polu bitwy, przesłaniem Pana Kriszny jakim była Gita, ekspresyjne sceny z wojny Mahabharaty i wreszcie zwycięstwo Pandawów nad Kaurawami. Następnie odbyły się krótkie bhadźany, po czym o godzinie 18.00 uroczystość zakończyło Arati. 22
Z NASZYCH ARCHIWÓW NIE MA WIĘKSZEJ SIŁY NIŻ MIŁOŚĆ B O G A M O Ż E S Z K O C H A Ć T Y L K O W T E D Y, G D Y K O C H A S Z W S Z Y S T K I C H Owocem miłości jest tylko miłość. Miłość jest swoim własnym świadkiem. Nie ma niej ani śladu interesowności. Ponieważ miłość istnieje dla samej siebie, nie zna strachu. Awatarowie przychodzą na świat właśnie po to, aby uczyć ludzkość drogi miłości. Świat ukazuje różnorodność, która wypłynęła z Jednego. Boskość dowodzi jedności, która obejmuje tę różnorodność. Rozpoznawania tej 'Jedności w różnorodności' można nauczyć się jedynie od Boskości. Awatarowie pokazują człowiekowi drogę miłości Awatara Krisznę opisywano na wiele sposobów: jako Boga bawiącego się w ludzkiej postaci, jako ideał dla świata, jako świętego władcę, jako przejawienie atmy. Boskość przychodzi jako awatar, aby głosić czystą, niesplamioną i bezinteresowną miłość wielbicieli do Boga. Ludzie mogą uważać, że działania awatara obejmują karanie nikczemnych, ochronę dobrych, wyplewianie nieprawości i przywracanie prawości. Tak to może wyglądać, gdy patrzy się na czyny awatara. Jednak Bóg nie tak to widzi. Bóg nie widzi zła, więc nie powinniście żywić nienawiści ani niechęci wobec żadnej istoty. Tylko wtedy możecie powiedzieć, że kochacie Boga, gdy kochacie wszystkich. 23
Zawsze myślcie o boskości Stan umysłu dzisiejszych aspirantów jest mniej więcej taki: gdy tkwią w medytacji, sprawiają wrażenie joginów. Po medytacji powracają do codziennych zajęć i pogrążeni są w ziemskich przyjemnościach. To nie jest sposób życia, jakiego nauczał Kriszna. Oświadczył On: Satatam joginah (zdobądź stały stan jogiczny). A oto czego jesteśmy świadkami dzisiaj: 'jogini rano, bhogini (epikurejczycy) w ciągu dnia, a rogini (chorzy) wieczorem'. Jak takie osoby mogą stać się pełnymi joginami? Musicie myśleć o Bogu o każdym czasie, we wszystkich sytuacjach, widzieć Go we wszystkim, co widzicie, robicie, mówicie czy doświadczacie. Modlenie się do Boga, kiedy jest wam dobrze, a obwinianie Boga, gdy macie kłopoty, oddaje samolubne i ciasne spojrzenie na życie. Nie możecie wiedzieć, co się zdarzy w jakiejś chwili, w jakiejś sytuacji. Nie da się powstrzymać tego, co musi się wydarzyć. Stąd wszystko, co się zdarza, musicie poczytywać za dar od Boga. Prawdziwa duchowość może wzrastać tylko wówczas, gdy rozwiniecie taką wiarę i miłość do Boga. Nie powinniście pozwalać, żeby doczesne przywiązania mnożyły się bez ograniczeń. Trwałe jest przywiązanie jedynie do Boskości, które przewyższa wszystkie inne przywiązania. Gdziekolwiek się udajesz, cokolwiek widzisz, rozwijaj to święte uczucie, że raduje cię tylko to, co sprawia przyjemność Bogu. Ciało jest jedynie narzędziem. To Boskość je ożywia i sprawia, że porusza się ono oraz doświadcza różnych rzeczy. Kłopotów, które nie dają spokoju dzisiejszemu światu, nie da się usunąć bez wspierania jedności. Tę jedność można krzewić jedynie miłością. Nie ma takiej rzeczy, której nie można osiągnąć miłością. Miłość jest Bogiem. Bóg to miłość. Żyjcie w miłości. Napełniaj serce miłością Kiedy napełnisz serce miłością, wówczas nie ma w tobie wrogości czy niechęci do kogokolwiek. Żywcie wiarę, że boskość jest w każdym. Poddaj się boskości w duchu poświęcenia. Symboliczne znaczenie związku pomiędzy Kriszną a gopikami jest następujące: Serce to Brindawan (w każdej osobie). Myśli człowieka są jak gopiki. Atma to Kriszna. Rozrywką Kriszny jest błogość. Każdy musi przemienić swe serce w Brindawan, a mieszkającą w nim atmę uważać 24
za Krisznę. Każde działanie winno się uważać za lilę Kriszny. Gokulasztami obchodzi się poprzez ofiarowanie Krisznie paramannamu (ryżu gotowanego z brązowym cukrem). Prawdziwe znaczenie paramannam to annam (jedzenie) związane z Param (Najwyższym). Paramannam jest słodkie. Wasza miłość musi być słodka. Tym, co ofiarowujecie Bogu, musi być wasza słodka miłość, która musi obejmować wszystkich. Oto główne przesłanie awatara. Połącz się w jedno z Kriszną poprzez miłość Obchodzicie narodziny Kriszny, Ramy i Sai. Oni jednak nie mają narodzin. Nie starzeją się - pojawiają się i znikają jak słońce, wschodzące i zachodzące. Wy zmieniacie się, oni są stali i zawsze obecni! Oni przejawiają się, abyście mogli zdać sobie sprawę z Nieskończoności i w tej upojnej radości zapomnieć o tym, co ograniczone, a do czego jesteście przykuci kajdanami. Nie czerpcie zadowolenia wielbiąc po prostu obrazy i wizerunki, czytając lub recytując hymny czy pochwalne pieśni. Przejdźcie na wyższy etap, jakim jest sewa, a potem, na najwyższy etap anandy, jakim jest go-loka (niebo)! Poznajcie własną rzeczywistość i rzeczywistość wszystkich istot, jaka została wam objawiona - staniecie się wówczas, w tej samej chwili, Radhą, a z uwagi na to, że Radha jest Kriszną, a Kriszna jest Radhą i zjednoczycie się z Kriszna-tattwą (esencją Kriszny), boską prawdą. Ktokolwiek ciągle wielbi Krisznę - nie niepokojony żadną inną myślą ani uczuciem - jest Radhą. Patrz oczami miłości; słuchaj uszami miłości, pracuj rękami miłości, miłuj myśli miłości; odczuwaj miłość w każdym nerwie. Bóg miłości, Kriszna, przyjdzie do ciebie na fali miłości i napełni sobą twe serce! Nie umieszczajcie Go w klatce ram obrazu, nie więźcie Go w jakimś posągu. On jest wszystkimi postaciami. Wszystkie imiona są Jego. On jest istotą wszystkich istot. Zaraźcie się szaleństwem na Jego punkcie, w miejsce szaleństwa na punkcie świata. Ktoś napisał o mnie piosenkę mówiącą, że leczę z szaleństwa i przyprawiam o szaleństwo; że ocieram łzy i również sprawiam, że płynęły! Tak, szaleństwo na punkcie wizji Boga jest tak czy owak lepsze od szaleństwa związanego z bogactwem i sławą. Siła miłości jest najwyższa Niech z waszych oczu płyną łzy anandy (błogości), a nie smutku. Tęsknijcie za taką miłością, 25
która przyniesie wam miłość Boga. Nie mam żadnej mocy potężniejszej niż moc miłości. Mógłbym zamienić ziemię w niebo, a niebo w ziemię, ale ta moc jest niczym wobec mocy miłości, która może związać świat i rządzić światem. Kochajcie; nie nienawidźcie ani nie szkodźcie. Komary też mogą się chełpić zdolnością do ranienia, szkodzenia i wywoływania chorób! Pluskwy potrafią robić to samo. Jeśli więc pysznicie się wprawą w szkodzeniu, upodlacie tylko samych siebie. Kochajcie i służcie - oto sadhana (duchowa praktyka), która wynagrodzi was najlepiej. Obchodzenie świąt takich jak to, zostało zalecone przez mędrców, ponieważ zachęcają was one do zastanawiania się nad podstawami duchowego postępu. Błogosławię was, abyście stale kontemplowali Pana i aby wasze umysły nieprzerwanie doznawały słodyczy boskości. Z orędzi Bhagawana wygłoszonych podczas świąt Śri Kriszna Dżanmasztami 26
UROCZYSTOŚCI W PRAŚANTHI NILAJAM PIELGRZYMKA Z MUSKATU Grupa ponad 60 wielbicieli, ze studentami włącznie, przybyła z Muskatu w sułtanacie Omanu na pielgrzymkę do Praśanthi Nilajam, w ostatnim tygodniu czerwca 2012 roku. 24 czerwca uczniowie z Saraswati Natyalaya (szkoły tańca) oraz dzieci z organizacji Wychowania w Wartościach Ludzkich Śri Sathya Sai z Muskatu dali piękny występ w Sai Kulwant Hall. Składał się on z trzech tańców. Pierwsze dwa poświęcone były Panu Śiwie. Trzeci, końcowy taniec oparty był na Guru paduka stotram - utworze Adi Śankary, poświęconym czci dla guru. Występ, który rozpoczął się o 17:30 po śpiewie Wed, trwał do godziny 18. Po jego zakończeniu uczniom uczestniczącym w tych trzech tańcach podarowano ubrania. Potem odbyły się bhadźany i rozdane zostało prasadam. Uroczystość zamknęło Arati. USTAWIENIE POSĄGU GANEŚI Posąg Pana Ganeśy, wcześniej zdobiący scenę w Sai Kulwant, został ustawiony 29 lipca 2012 roku przed bramą Gopuram, która wcześniej była otwarta ku wygodzie bhaktów. Poświęcenie posągu rozpoczęło się o 17:30. Kapłani ofiarowali mu pudżę przy śpiewie mantr wedyjskich. Wielbienie posągu trwało do godziny 18. Następnie złożono ofiary w jadźnia kundam, wzniesionym blisko północnej bramy sali. Jadźnia dobiegła końca wraz z purnahuti (końcowymi ofiarami), jakie złożyli w jadźnia kundam Śri W. Sriniwasam i Śri R.Dź. Rathnakar, członkowie zarządu Głównego Trustu Śri Sathya Sai, o godzinie 18:15. Później dokonano abhiszekam (obmycia) posągu, podczas którego kapłani śpiewali pochwalne pieśni wedyjskie. Po obrzędzie 27
abhiszekam posąg ozdobiono i złożono przy nim ofiary. Po rozdaniu wszystkim prasadamu, uroczystość instalowania owego posągu Ganeśy zakończyło Arati, o 7:15 rano. Oprócz bramy Gopuram otwarta została ku wygodzie bhaktów jeszcze jedna brama - przy bramie Ganeśy. Uroczystość jej otwarcia rozpoczęto o 8:15 rano - odbyła się pudża, rozbite zostały orzechy kokosowe, przecięto wstęgę i odprawiono Arati. ODDANIE CZCI WATA WRIKSZY Dla utrwalenia pamięci o tym, że 29 czerwca 1959 roku Bhagawan zasadził na pagórku koło budynku uniwersytetu Wata-wrikszę (drzewo banjanowe), przeprowadzono pod tym świętym drzewem uroczystość, 29 czerwca 2012 roku. Wyrosłe do olbrzymich rozmiarów w ciągu tych 53 lat drzewo przyciąga licznych szczerych poszukiwaczy duchowych, medytujących pod nim dla pokoju ducha i postępu duchowego. Sadząc to drzewo, Bhagawan stworzył jatrę (mistyczny diagram), mający moc duchową, który umieszczono pod tym drzewem. Ponieważ zostało ono posadzone przez Niego, jedno z imion Bhagawana w Śri Sathya Sai Asztothara Sata Namawali brzmi: Om Śri Sai Sadhakanugraha Wata Wriksza Pratiszthapakaja Namah (Pozdrowienia dla Śri Sai, który posadził drzewo banjanowe, aby obsypać łaską duchowych poszukiwaczy). Uroczystość oddania czci temu drzewu rozpoczęła się o 9:45 rano obrzędem, jaki prowadził kapłan, przy śpiewie mantr wedyjskich. Następnie grupa studentów recytowała: Om Śri Sai Sadhakanugraha Wata Wriksza Pratiszthapakaja Namah, po czym nastąpiły bhadźany i rozdano prasadam. Uroczystość dobiegła końca wraz z Arati o godzinie 10.30 rano. ASZADI EKADASI Nabożnością i powagą cechowały się obchody święta Aszadi Ekadasi w Praśanthi Nilajam, 30 czerwca 2012 roku. Wielka liczba wielbicieli przybyła z Maharasztry i Goa, aby uczcić to święto w świętym obszarze Praśanthi Nilajam. Zarówno rano, jak i wieczorem przedstawili występ muzyczno-kulturalny na Sali Sai Kulwant. Program poranny rozpoczął się o 8:30, kiedy czterech bhaktów ubranych w tradycyjny strój, 28
zadęło w muszle. Zwiastowało to wejście tradycyjnego pochodu z dindi (palankinem) do hali Sai Kulwant, rozbrzmiewającej donośnym śpiewem Panduranga Witthale. Warkari (pielgrzymi) wraz z palankinem Pana Witthali przybyli następnie do Samadhi Bhagawana i ofiarowali przed nim wieniec z tulsi (bazylii) i kwiatów. Potem odbył się przejmujący taniec grupy młodzieży z Maharasztry i Goa. Zapanuj nad umysłem, stań się mistrzem umysłu spektakl taneczny Sztuka pod powyższym tytułem była drugim punktem porannego programu. Odegrana przez dzieci Bal Wikas z Maharasztry i Goa oraz uczniów Śri Sathya Sai Vidya Mandir z Dharmakszetry (Mumbaj) przedstawiała sytuację współczesnego człowieka, który stracił spokój i szczęście, ponieważ ma niespokojny umysł wskutek pragnień, przywiązania, chciwości, złości-gniewu, ego itd. W życiu dochodzi do zwrotu, kiedy człowiek słucha głosu intelektu, panuje nad umysłem i postępuje zgodnie z naukami Bhagawana Śri Sathya Sai. Wówczas intelekt otwiera człowiekowi jego oko mądrości i pokazuje światło atmy, które sprawia, że uświadamia on sobie, jaka jest jego własna rzeczywistość, a jest nią pokój, spokój ducha i błogość. Urozmaicona porywającymi tańcami dzieci, sztuka ta była pod każdym względem wyśmienitym przedstawieniem. Budujący i realistyczny temat, dobra gra aktorska dzieci, barwne stroje, odpowiednia charakteryzacja i znakomita reżyseria przyczyniły się do powodzenia sztuki. Po jej zakończeniu aktorzy dostali w podarunku ubrania. Później odbyły się bhadźany i rozdano prasadam. Cała uroczystość poranna dobiegła końca wraz z Arati o godzinie 10. Koncert muzyki religijnej Uroczystość popołudniową rozpoczęły o 16:30 dzieci Bal Wikas i młodzież z Maharasztry i Goa, śpiewając Wedy. Następnie miał miejsce koncert muzyki nabożnej w wykonaniu słynnego śpiewaka Git Sagara. Otwierając swój występ bhadźanem Paśupati tanaja bala gadźanan (O Gadźanan, ukochany synu Pana Śiwy), oczarował on zgromadzonych znanymi bhadźanami i 29
pieśniami nabożnymi, w tym: Bhakta watsala tero naam (Twoim imieniem jest ukochany bhaktów), Sai mata pita guru bandhu sakha (Sai jest matką, ojcem, guru, przyjacielem i krewnym, Hari nam gate ćalo (ciągle śpiewaj Imię Boga). Zgromadzenie powtarzało chórem te bhadźany, nasycając całe otoczenie oddaniem i pobożnością. Śpiewak wykonał też utwór Moula moula, występ swój kończąc pieśnią Sai Baba bolo (śpiewaj imię Sai Baby). Po koncercie uczczono go szalem i innymi podarunkami, obdarowując też jego żonę podarkami oraz sari. Artystom, którzy zapewniali mu wsparcie muzyczne, również ofiarowano ubrania i inne podarunki. Następnie odbyły się bhadźany i rozdano prasadam. Program dobiegł końca wraz z Arati o 18:30. OGÓLNOINDYJSKIE WARSZTATY RODZICIELSTWA Ogólnoindyjskie Warsztaty Rodzicielstwa odbyły się w Praśanthi Nilajam w dniach 1-2 lipca 2012 roku w sali konferencyjnej. Warsztaty rozpoczęło przemówienie Śri Sriniwasana, ogólnoindyjskiego przewodniczącego Sri Sathya Sai Seva Organization. Wybitny mówca zauważył, że myślą przewodnią Organizacji Sai jest przemiana świata przez przemianę pojedynczych ludzi. Dodał, iż Bal Wikas, będące sercem i duszą Organizacji Sai, powinno być całościowym programem dla całej rodziny. Podkreślając potrzebę wciągnięcia rodziców w programy Bal Wikas, Śri Sriniwasan powiedział, że należy sprawić, aby były one ciekawe nie tylko dla dzieci, ale i dla rodziców. Po przemówieniu Śri Sriniwasana, Pani Sarla Shah, narodowa koordynatorka edukacji Bal Wikas, ogłosiła ukazanie się drukiem książki Sai Parenting The Child is the Father of the Man (Rodzicielstwo w duchu Sai dziecko ojcem człowieka). Zawiera ona artykuły o rodzicielstwie, otrzymane z różnych stanów Indii. Później wystąpiła Pani Widja Sriniwasan, narodowa koordynatorka edukacji. Mówiła o 'Celach warsztatów rodzicielstwa'. Podkreśliła wagę tych warsztatów poświęconych rodzicielstwu oraz wyliczyła oczekiwania wobec takich programów rodzicielskich. Następnie odbyła się inspirująca sesja dr. Guru Radż Kardźagiego o 'Doradztwie dla rodziców i 30
twórczych technikach nauczania'. Przeplatana ożywionymi zajęciami, ciekawymi anegdotami i stosownymi fragmentami filmów wideo, dotyczyła różnych stylów rodzicielstwa i mówiła o potrzebie bezwarunkowej akceptacji dziecka. Sesję poobiednią rozpoczęła prezentacja Samhithy Nehru z Delhi NCR, poświęcona 'Organizowaniu spotkań rodziców w zmiennych warunkach ekonomicznych'. Później prof. E. Mukundan, przewodniczący Sri Sathya Sai Seva Organization z Kerali, przemawiał do uczestników warsztatów dla rodziców o sposobach motywowania. Szczegółowo objaśnił, 'co, dlaczego i jak', odwołując się do wielu anegdot i użytecznych ilustracji dla lepszego przedstawienia tematu. Dr D. Sjamala z Andhry Pradeś wyjaśnił, jak projekty wiejskie oraz przedsięwzięcia acquacare, medicare i sociocare Bhagawana pobudziły do działania i natchnęły wiejskich uczniów Bal Wikas i rodziców z plemiennych obszarów okręgu Wschodniej Godawari. Dzieląc się wnioskami z bardzo dokładnego badania rodziców Bal Wikas z Nanganallur Samithi z Tamil Nadu, (Śri Sai Sundar) absolwenci Uniwersytetu Sai wyrazili potrzebę regularnych spotkań z rodzicami, aby zwiększyć moc Bal Wikas - tak jakościową, jak i ilościową. Sesję po kolacji rozpoczęło: Podejście do rodzicielstwa w ośrodkach miejskich - zagadnienie to omawiali uczestnicy z Mumbaju. Następnie dzielono się doświadczeniami w prowadzeniu warsztatów rodzicielskich w miastach; mówili o nich uczestnicy z Zachodniego Bengalu, Uttar Pradeś, Karnataki i Gudżaratu. Mówcy dzielili się doświadczeniami podczas prowadzenia warsztatów i podkreślili wagę uczestnictwa i zaangażowania rodziców w działania Organizacji Sai. 2 lipca warsztaty rozpoczęły się o 11:30 przemówieniem Śri Nimiśa Pandji, zastępcy ogólnoindyjskiego przewodniczącego Sri Sathya Sai Seva Organization, który położył nacisk na ustanawianie etosu Organizacji Sai i przemianę świata poprzez samo-przemianę. Doradził guru, nauczycielom, aby uczyli dzieci panować nad umysłami i przekształcać je w 'mistrzowskie umysły'. Podając przykłady dzieci Bal Wikas, które odniosły powodzenie, poradził guru, aby uczyli dzieci uczestnictwa we wprowadzaniu pozytywnych zmian w rodzicach i społeczeństwie. Po tym budzącym natchnienie wystąpieniu Sri Nimiśa Pandji, uczestnicy ze stanów Odisza, 31
Bihar, Harjana, Madhja Pradeś i Manipur podzieli się swymi doświadczeniami z prowadzenia warsztatów rodzicielskich na obszarach wiejskich. Następnie zespół guru z Tamilnadu pokazał żywą demonstrację rodzicielstwa. Później prof. Jogendra Werma z Himaćal Pradeś wygłosił przemówienie, dostarczając cennych wytycznych rodzicom nastolatków, jak postępować i jak podejść do drażliwych spraw nastoletnich dzieci. Potem do uczestników przemówił Śri N. Ramani, zastępca ogólnoindyjskiego przewodniczącego Sri Sathya Sai Seva Organization. Mówił o 'Rodzicielstwie w duchu Sathya Sai', podając jako przykład własne życie i pokazując, jak rodzicielstwo pomogło mu się ukształtować. Jako sposób na bycie rodzicem podał on podążanie wskazaną przez Sathya Sai drogą miłości i tylko miłości. Podczas zakończenia warsztatów, Dr L. Sasi Bala, zastępca narodowego koordynatora ds. rodzicielstwa, streścił ich obrady i podziękował wszystkim uczestnikom. Warsztaty zamknęło Arati o godz. 16.00 32
Blask boskiej chwały POTRZEBA WITAMINY B KAŻDY w naszej rodzinie miał w trudniejszych dla siebie czasach błogosławieństwo i łaskę Bhagawana. Mój młodszy brat M.L. Sampath Kumar mieszka w Delhi. Jego żona Ćithra powiła dziecko 3 lutego 1964 roku w Madrasie (Chennai). Miało ono zniekształcenia obu stóp. Jego stopy były zakrzywione jak przecinek w zdaniu. Było to wrodzone kalectwo. Baba był w Whitefield i poprosił, abyśmy przywieźli dziecko do Whitefield przed poddaniem go jakiemukolwiek leczeniu. Stworzył mały medalionik do zawieszenia dziecku na szyi. Następnego dnia obie nogi obandażowano plastrem i co dwa tygodnie go wymieniano. W maju 1965 roku, podczas wesela mojego najmłodszego brata, Baba stworzył piękny, złoty wisiorek z Panem Siwą i Parwati wewnątrz prabhawali (dekoracyjnego łuku). Bhagawan chciał, abyśmy codziennie wykonywali abhiszekam, czyli obmywanie wisiorka, wodę zaś dawali dziecku do picia. Lekarze powiadomili nas, że kiedy chłopiec osiągnie wiek 9 lat, zoperują te nogi, aby wyprostować stopy. Baba jednak powiedział nam, że nie trzeba będzie przeprowadzać żadnej operacji, a stopy te staną się proste przez działanie Jego prasadamu. Nazwał to niemowlę Widźaja Sai. W przeciągu kilku lat chłopiec mógł nawet grać w piłkę. To właśnie oddanie rodziców i ich wiara w Bhagawana wyleczyły wrodzone kalectwo. Przypomniało mi się, jak Baba mówił: Chorobę wywołuje bardziej niedożywienie umysłu niż ciała. Lekarze mówią o niedoborze witamin. Ja nazywam to niedoborem specjalnej witaminy B. Będę zalecał powtarzanie imienia Boga, któremu powinno towarzyszyć rozmyślanie o chwale i łasce Boga. To jest witamina B - lekarstwo. Zaczerpnięte z Lokanatha Sai 33
NOWINY Z OŚRODKÓW SAI M A L E Z J A Kampung Bawie to wieś, położona głęboko w lasach deszczowych Borneo w okręgu Ulu Lemenak, we wschodnio-malezyjskim stanie Sarawak. 45 żyjących tam rodzin to głównie myśliwi i rolnicy. Nie ma tam żadnych nowoczesnych wygód, a mieszkańcy wsi podróżują pieszo. Najbliższa szkoła znajduje się o 4 godziny drogi pieszo, a chodzące do szkoły dzieci pozostają w tej szkole w ciągu tygodnia, zaś wracają do domu na weekendy. W dniach 20-22 kwietnia 2012 roku 45 ochotników Sathya Sai, w tym młodzież Sathya Sai z Malezji, Singapuru i Brunei, wzięło udział w 3-dniowym scalonym programie doskonalenia wsi w Kampung Bawie. Jako bazy wypadowej ochotnicy użyli Ośrodka Sai z Kućing (stolicy tego stanu). Odbyli 14-godzinną podróż po trudnych drogach przez lasy deszczowe Borneo. Do przewiezienia towarów i ludzi z Ośrodka Sai w Kućing do wioski zostało użytych 11 samochodów z napędem na cztery koła. To trzydniowe działanie służebne było planowane i przygotowywane przez pięć miesięcy. Prace służebne objęły bezpłatny, trzydniowy obóz dla mieszkańców wsi oraz rozdawanie leków i witamin; przygotowywanie i podawanie jedzenia około dwustu ludziom trzy razy dziennie; zaopatrywanie rodzin w suche racje żywnościowe, drzewa owocowe, młode sadzonki roślinne oraz niezbędne rzeczy; rozdawanie podręczników, materiałów do czytania, materiałów piśmienniczych oraz miękkich zabawek dla dzieci; założenie nowego placu zabaw (boiska) oraz boiska do badmintona na otwartym powietrzu oraz założenie baterii słonecznych i oświetlenia dla pięciu z najbiedniejszych rodzin w tej wiosce. Z mieszkańcami wsi dzielono się podstawowymi wiadomościami o higienie. Dla kobiet z wioski zorganizowano salon fryzjerski. Wieczorami ochotnicy Sathya Sai bawili się z dziećmi z wioski w różne zabawy. Ochotnicy ci czuli obecność Bhagawana przez całą podróż, jak również podczas pobytu w tamtej wsi. 34
A U S T R A L I A W dniach 24-26 lutego 2012 roku przeprowadzono Narodowy Obóz Młodzieżowy w Victor Harbour, nadmorskim mieście południowej Australii. Uczestniczyło w nim 108 osób z młodzieży Sai z różnych części Australii. Temat obozu brzmiał: 'Tam gdzie jest zaufanie, tam jest miłość'. Obóz obejmował kółka studyjne prowadzone przez młodzież, a związane z naukami Bhagawana o wierze w siebie, działalność służebną, sesje mówców, sesje sportowe, inspirujące gry, poranne modlitwy i śpiew nabożny. Działalność służebna objęła przygotowanie 2,5 tysiąca zestawów porodowych dla zapewnienia sterylnych warunków i sprzętu ciężarnym kobietom w Etiopii. Wśród mówców na tym obozie znaleźli się Śri Neville Fredericks, narodowy koordynator Organizacji Śri Sathya Sai w Australii i Papui Nowej Gwinei; Śri Alvin Leo, koordynator młodzieży Śri Sathya Sai strefy 3, panna Mojia O'Brien oraz wychowankowie Instytutu Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai - Śri Ramnareś Gorlamandala i Śri Sunder Ijer. Obóz zakończył się sesją o praktycznym zastosowaniu otrzymanych w jego trakcie lekcji o samo-zaufaniu. Głównym aspektem obozu była jedność i miłość wśród młodzieży, oparta na zbiorowej miłości tej młodzieży do Bhagawana. Jeden z nich tak to skomentował: 'Ten obóz przyniósł nam sposobność, aby skupić się na tym, kim jesteśmy i uwierzyć w swoje rozległe istnienie'. Inny zaś skomentował: 'Łatwo jest dać pochłonąć się wzlotom i upadkom życia - czasami potrzeba nam jakiejś przerwy, aby zbadać samych siebie i zastanowić się, dokąd zmierzamy w życiu. Uważam, że ten obóz młodzieży Sai właśnie to zapewnił! B A H R A J N 24 kwietnia 2012 roku około 130 wielbicieli wzięło udział w nabożnym śpiewaniu Wed i bhadźanów w ramach obchodów Mahasamadhi Bhagawana. 25 kwietnia uroczystości, w których uczestniczyło 125 bhaktów, objęły budzącą wielkie natchnienie prezentację o doświadczeniach bhaktów oraz występy chóru. Na dzień 26 kwietnia przygotowano obóz medyczny dla robotników w Bahrajnie, gdzie zbadano stan zdrowia 325 osób, w tym badania poziomu cukru we krwi. Zajmowało się nimi z miłością 15 ochotników Sathya Sai. Gałąź 'Śakti' 35
(kobieca) Sri Sathya Sai Seva Organization z Ośrodka w Bahrajnie przygotowała sute posiłki wegetariańskie dla 325 robotników. Przez ostatnie 27 lat Sri Sathya Sai Seva Organization przygotowuje i przeprowadza z okazji Urodzin Bhagawana akcje honorowego krwiodawstwa w miejscowym szpitalu rządowym. W tym roku, 27 kwietnia, przed szpitalem, ofiarowało swoją krew 117 ludzi, podtrzymując boską atmosferę i zachęcając do szerszego uczestnictwa. Lekarze i pracownicy szpitala docenili ten gest i poprosili grupę o ponowne przybycie. U S A Wiele działań służebnych i programów nabożnych przygotowano w USA z okazji pierwszej rocznicy Mahasamadhi Bhagawana. W St. Louis w Missouri dzieci z organizacji Edukacji Sathya Sai podarowały dzieciom w schronisku dla bezdomnych 39 paczek. Zawierały one kredki, mazaki, ołówki, wycieralne tabliczki oraz dwie olbrzymie książki do kolorowania, zapakowane w ładną, dużą torbę. Inne działania służebne objęły zebranie i podarowanie żywności o dłuższym okresie trwałości wraz ze 108 paczkami obiadowymi. W Columbii, w Missouri, Dzień Maha Samadhi obchodzono wyrażając wdzięczność Bhagawanowi. Dzień ten świętowano sesją bhadźanową. Oprócz tego przygotowano i podarowano 50 zestawów higieny osobistej. W Memphis, w Tennessee, ochotnicy Sathya Sai przyrządzili jedzenie i ofiarowali je w schronisku dla bezdomnych, podarowali prześcieradła i koce uchodźcom oraz podarowali żywność o dłuższym okresie trwałości, jak też inne zasoby, Bankowi Żywności w Memphis, mającemu akurat najniższą w swej historii ilość żywności. W Ośrodku Sathya Sai śpiewano bhadźany. W Nashville, Tennessee, działania służebne obejmowały ochotniczą służbę związaną z walkathonem (długodystansowym marszem na cele dobroczynne), przygotowanie i ofiarowanie jedzenia około 190 kobietom i dzieciom oraz rozdanie paczek z potrzebnymi rzeczami - każda taka paczka zawierała dziewięć niezbędnych rzeczy. W Chattanooga, Tennessee, w kuchni charytatywnej, ochotnicy Sathya Sai pomogli w wydaniu jedzenia ponad stu ludziom. 24 kwietnia podarowano tej kuchni około 25 wielkich puszek z owocami i warzywami. Międzynarodowe Organizacje Śri Sathya Sai 36
B H A R A T Gudżarat: W dniach 12-13 maja Sri Sathya Sai Seva Organization z Gudżaratu przygotowała Letni Kurs Kultury i Duchowości Indyjskiej dla uczniów 3 klas Bal Wikas. Odbył się w Ośrodku Wadodara, a wzięło w nim udział 80 uczestników z całego stanu Gudżarat. Znakomici mówcy wygłosili wówczas mowy dotyczące kultury i duchowości indyjskiej. Oto niektóre z tematów: kultura indyjska, doświadczenia byłych studentów Uniwersytetu Sai, gospodarowanie czasem, działalność służebna, motywacja młodzieży, znaczenie modlitwy w codziennym życiu, znaczenie umiejętności porozumiewania się, siła myśli, duchowość i jej znaczenie w życiu codziennym, wartości ludzkie i educare. Na zakończenie tego kursu wszyscy uczestnicy otrzymali świadectwa i pamiątki. 3 czerwca 2012 roku przygotowano w Nawsari warsztaty stanowe Zintegrowanego Programu Wiejskiego Śri Sathya Sai, w których wzięło czynny udział 83 delegatów obojga płci (63 mężczyzn i 20 kobiet). Były to osoby funkcyjne, przewodniczący okręgów, kierownicy samithi, kierownicy młodzieży, kierownicy Programu Wiejskiego Śri Sathya Sai. Warsztaty dotyczyły głównie opieki nad nieuprzywilejowanymi członkami społeczeństwa. Z pierwszą prezentacją wystąpił Śri Nirma Patel, który wcześniej dokonał również prezentacji na Ogólnoindyjskich Warsztatach Zintegrowanego Programu Wiejskiego Śri Sathya Sai. Ogólnie, 13 delegatów przedstawiło swoje poglądy poprzez własne prezentacje. Dzięki łasce Swamiego, Śri Sathya Sai Sewa Samithi z Suratu otrzymało 'Nagrodę za wybitne osiągnięcia w programie na rzecz pomyślności społecznej dla organizacji pozarządowych przez dwa kolejne lata, 2007-2008 oraz 2009-2011, ustanowioną przez Izbę Handlu i Przemysłu Południowego Gudżaratu, za usługi świadczone przez Organizację Sai na rzecz ludzkości. Były to bezpłatne usługi medyczne, takie jak operacje katarakty, protezy dentystyczne, codzienne leczenie, pomoc upośledzonym na ciele i potrzebującym przez ofiarowanie wózków 37
inwalidzkich, maszyn do szycia, wózków ręcznych itd., Narajana Sewę, bezpłatne rozdawanie zeszytów, pomoc w nauczaniu itd., w myśl nauk Swamiego, że służenie człowiekowi jest służeniem Bogu. Nagrodę tę wręczył Śri Suresz Kotak, były przewodnicący Indyjskich Izb Kupieckich oraz prezes Kotak Chemicals. Nagrodę przyjęli przedstawiciele tej samithi: Śri Ćittarandźan S. Patel oraz Śri Madhukar G. Rao. Harjana i Ćandigarh Organizacja Sai z tego stanu przygotowała cztery obozy, na których sprawdzono stan 223 pacjentów, mających kłopoty z oczami, zaś 34 pacjentów skierowano do szpitali na operacje. Po etapie szpitalnym zaopiekowano się nimi i dano im okulary. Każdy okręg tego stanu objął opiekę nad jakąś wioską w ramach Zintegrowanego Programu Wiejskiego Śri Sathya Sai. Organizacja Sai zbudowała dwa domy i dała je dwóm rodzinom będącym w potrzebie, jak również zbudowała 26 toalet dla mieszkańców wsi Mandora w okręgu Sonipat. Dzień tego programu wiejskiego obchodzony był 5 marca 2012 roku w owej wsi, przy uczestnictwie tysiąca jej mieszkańców oraz członków Sewa Dal. Objętym opieką rodzinom dano 31 amruta kalasamów (racji żywnościowych). Rozdano też 51 toreb szkolnych. Odbyło się również przemówienie o rolnictwie, wygłoszone przez znawcę tej dziedziny. Inne przemówienie dotyczyło rządowych programów dotacji dla ludzi wsi. Maharasztra i Goa Rok 2012 został nazwany rokiem Bal Wikas przez Organizację Sewy Śri Sathya Sai obszaru Maharasztry i Goa. Częścią uroczystości były pudże Matru pitru pada (oddawanie czci stopom matki i ojca), zorganizowane w różnych samithi w całym tym stanie. Głównym celem owej pudży jest odświeżenie starożytnej, indyjskiej tradycji, która ogniskuje się na wedyjskim przekazie: Matru dewo bhawa, pitru dewo bhawa (Czcij matkę i ojca jak Boga). Poprzez miłość i cześć wobec matki i ojca, dziecko łatwo uczy się rozciągać tę samą miłość na Najwyższego Pana. Wydarzenie to było dla tych dzieci sposobnością do wyrażenia swojej miłości, wdzięczności i szacunku dla starszych, rodziców i dziadków. 38
Potrójna czystość Są trzy rzeczy niezmiernie miłe Panu: język, który nigdy nie kłamie, ciało niesplamione wyrządzaniem zła innym oraz umysł wolny od przywiązania i nienawiści. Te trzy tworzą trikarana suddhi (potrójną czystość). Powstrzymujcie się od mówienia nieprawdy, zadawania bólu innym i wrogości wobec innych. Ćwiczcie ciszę jako środek powstrzymujący język przed odchodzeniem od prawdy. Baba 39