STĘSZEWSKIE SANKTUARIUM

Transkrypt

1 STĘSZEWSKIE SANKTUARIUM Pismo Parafii p. w. św. Trójcy nr 2 (40) rok 9 kwiecień 2017 Chrzty pogrzeby styczeń - marzec 2017 r. Biblijna 40 stka 40 numerów naszej Gazetki Triduum Paschalne Życzenia Wielkanocne Prace na Cmentarzu Parafialnym

2 INFORMATOR parafii p.w. Świętej Trójcy Kościół Farny p.w. Św. Trójcy Stęszew, ul. Kościelna 3 tel./fax Kościół filialny: Sanktuarium Niepokalanego Poczęcia NMP Stęszew, ul. Kościańska 39 Dom Sióstr Elżbietanek Stęszew, ul. Kościańska 39 tel MSZE ŚWIĘTE w niedzielę we Farze godz.: 7:30,10:00,11:15, 15:00, 18:00 w dni powszednie godz.: 7.30, w sobotę w Sanktuarium o 7.00 Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy środa godz. 18:00 Przed Mszą świętą ranną odmawiany jest różaniec. Przed Mszą świętą wieczorną odmawiany jest różaniec. W sobotę przed mszą świętą ranną śpiewane są Godzinki BIURO PARAFIALNE godz.: 9:00-10:00 poniedziałek, czwartek po wieczornej Mszy św. środa, piątek SPOWIEDŹ ŚWIĘTA Pół godziny przed Mszą św. przed I piątkiem- po południu- godziny podane w komunikatach (środa, czwartek, piątek) Odwiedziny chorych: -w I sobotę godz.:8;00 -w razie potrzeby po osobistym zgłoszeniu u kapłanów DUSZPASTERSTWO RODZIN Poradnia dla narzeczonych w Stęszewie: I spotkanie II spotkanie I spotkanie II spotkanie Spotkania o godz w salce katechetycznej przy kościele Narzeczeni są zobowiązani do uczestnictwa w dwóch spotkaniach CMENTARZ PARAFIALNY Zakład Pogrzebowy LAMENTO Sylwia Kubicka Dopiewo ul. Poznańska 21B/4 tel Godziny urzędowania biura: Stęszew, ul. Rynek 2 Poniedziałek-wtorek : Środa : Czwartek-Piątek : Redakcja zastrzega sobie prawo do skracania nadesłanych materiałów Niezamówionych materiałów redakcja nie zwraca steszewskiesanktuarium@wp.pl Skład: ks. Henryk Rynkiewicz Redaguje Kolegium Zdjęcia Archiwum 2

3 Chrzty styczeń - marzec 2017 Liliana Wieczorek Patryk Krupka Marcel Szwarc Marcelina Smelka Maksymilian Wieczorek Zofia Łuczak Adrian Antoni Sapa Olga Leśniak Stanisław Szajkowski Wojciech Cudak Jakub Jerzy Kowalak Hanna Maria Pietrzak Katarzyna Rożniakowska Jan Rożniakowski Maja Anna Becker Amelia Piasecka Laura Kozankiewicz Jagoda Maria Kaczmarek Lena Oliwia Wójcik Maciej Łukaszewicz Zofia Danielewicz Oliwier Franciszek Popowski Natalia Emine Nawrot Aleksander Cykowiak Zofia Szymankiewicz Tymon Jeziorecki Antoni Krzyżagórski Pogrzeby styczeń - marzec 2017 r. Marianna Witkowska Kazimierz Frąckowiak Marek Skrzypczak Marian Rumiński Filemona Krawiec Dorota Knop Czesław Nowak Kazimierz Wysocki Marian Hałas Halina Michalak Grażyna Krawiec Wiesław Jędrzejczak Władysław Maik Władysław Nowak Zofia Kubicka Dariusz Drożdżyński 3

4 Biblijna 40-stka W Piśmie Świętym występuje wiele liczb, które nie tylko służyły do określania jednostek miar i wag, lub podawania liczby wrogów, ale miały także swoje znaczenie symboliczne. Liczby te do dziś funkcjonują w naszej nomenklaturze i możliwe, iż nieraz nie zdajemy sobie sprawę z ich biblijnego rodowodu. Jedną z takich liczb, którą chciałbym teraz wspomnieć jest liczba czterdzieści, która w Piśmie Świętym występuje w wielu różnych miejscach i okolicznościach. Po raz pierwszy, wyraźnie została wspomniana w Księdze Rodzaju, w czasie opisu potopu, który miał trwać czterdzieści dni i nocy. Był to czas zagłady tego co złe i ocalenia tego co dobre. Czterdzieści dni i nocy trwał Mojżesz przed Panem na Synaju, gdzie otrzymał tablice przykazań dla ludu izraelskiego. Czterdzieści lat wędrował naród wybrany po pustyni, z powodu swojego nieposłuszeństwa wobec Boga. Ten czas stał się okresem dojrzewania młodego pokolenia, które miało zająć ziemię Kannan i rozpocząć nowe dzieje Izraela. Liczba ta jak widać jest związana z historią całego narodu, a także z pojedynczymi osobami. Czterdzieści może dotyczyć całego Izraela, albo jego poszczególnych przedstawicieli. W Nowym Testamencie Liczba ta była też w jakiś sposób związana z osobą Pana Jezusa. To właśnie czterdzieści dni po Jego narodzeniu, rodzice zanieśli Dziecię do świątyni, aby je ofiarować Panu. Jezus znalazł się po raz pierwszy w domu Ojca. To wydarzenie dziś wspominamy i świętujemy. Ofiarowanie Chrystusa jest zapowiedzią tego, co ma nastąpić za Jego przyczyną, co przewidział wiele lat wcześniej, natchniony Duchem Świętym starzec Symeon. Nie była to jedyna czterdziestka w życiu Chrystusa. Wiemy z kart ewangelii, że spędził On na pustyni czterdzieści dni i nocy, w czasie których nic nie jadł i nie pił. Jest to niezwykłe dlatego, że poszczono zwykle w ciągu dnia, a posilano się o zachodzie słońca. Pan Jezus narzucił sobie bardzo surowy post. Liczba czterdzieści nie precyzuje czasu trwania Jezusowego postu, oznacza symbolicznie dłuższy okres czasy. Może być to nawiązanie dom czasu pobytu Mojżesza na górze Synaj. Są to tylko niektóre przykłady występowania liczby czterdzieści w Biblii. Tych przypadków jest o wiele więcej. Jak mogliśmy zaobserwować, liczba ta nie tylko występuje w różnych sytuacjach, ale także ma różnorakie znaczenia. Bywa, że oznacza czas wyciszenia, oczyszczenia i odnowy, ale nieraz oznacza czas zniszczenia i kary. W pewnych sytuacjach oznacza liczbę dni, w innych liczbę lat, które minęły. Dziś ta liczba kojarzy się nam przede wszystkim z czterdziestodniowym okresem Wielkiego Postu, który przygotowuje nas do obchodu Świąt Wielkanocnych. 4

5 STĘSZEWSKIE SANKTUARIUM nr 2 (40) rok 9, kwiecień

6 STĘSZEWSKIE SANKTUARIUM nr 2 (40) rok 9, kwiecień

7 STĘSZEWSKIE SANKTUARIUM nr 2 (40) rok 9, kwiecień 2017 Wszystkie numery Gazetki są dostępne na stronie internetowej naszej Parafii: Triduum Paschalne jedno wielkie święto zwycięstwa życia na śmiercią Okres Wielkiego Postu ma za zadanie przygotować chrześcijan na przeżywanie Świąt Wielkanocnych. Wielu uczestniczyło w nabożeństwach wielkopostnych. Wielu też podejmowało specjalne postanowienia, by okres ten przyniósł większe owoce w ich życiu, będąc tym samym źródłem dodatkowej radości z nadchodzących świąt. Kiedy jednak zapytamy zwykłego zjadacza chleba, o jakie święta chodzi, wchodząc nieco w szczegóły, możemy być nieraz zdziwieni z niepełnej znajomości treści tych świąt. Stąd nigdy nie jest za mało mówić o ich istocie i przesłaniu, nie szczędząc pióra czy klawiatury komputera, nawet jeśli czynimy to każdego roku. 7

8 Kościał w swych oficjalnych wypowiedziach mówi o nich: największe misteria ludzkiego odkupienia, święto świąt, uroczystość uroczystości, Wielka Niedziela, Triduum Paschalne (Katechizm Kościoła katolickiego, 1169), kulminacja życia liturgicznego, największe misteria ludzkiego odkupienia (Kongregacja Kultu Bożego, List Okólny o przygotowaniu i obchodzeniu Świąt Paschalnych, 38). Wszystkie te nazwy wyrażają ich istotę: chodzi o coś najważniejszego w Chrześcijaństwie, o coś, co stanowi fundament, bez którego wszystko inne traci swój sens. Są to święta celebracji męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, celebracji wydarzeń, które zmieniły bieg całej ludzkości. Ich treść jest tak bogata, że trzeba je rozpatrywać w wielu aspektach; a ponadto, ze względu na to, iż zostały dokonane w ludzkiej historii przez Boga, który stał się jednym z nas, podlega logicznej kolejności wydarzeń, w jakich miały miejsce, rozciągając się na trzy kolejne dni: czwartek, piątek i sobotę. Pascha Chrystusa Mimo tej rozpiętości w trzech dniach, Kościał jednak woli je brać pod wspólny mianownik, nazywając je jednym wielkim świętem: Triduum Paschalnym. Triduum, z łaciny, znaczy trzy dni, ponieważ mowa o wydarzeniach zbawczych Chrystusa mających miejsce w ciągu trzech dni (Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielka Sobota, a właściwie Wigilia Paschalna); paschalne, ponieważ ich istota wyraża się w tym, co nazywa się Paschą Chrystusa, tj. ofiarą Jego męki i śmierci na krzyżu, która dopełniona w Jego zmartwychwstaniu przynosi ludzkości rzeczywiste wyzwolenie z grzechu i śmierci (zbawienie) oraz nadzieję życia wiecznego. Historycznie święto to ukształtowało się najwcześniej w liturgii Kościoła, nawiązując do bogatej spuścizny żydowskiej, Starego Testamentu (Wyj 12,1-14), z której to tradycji poniekąd wyrosło i w której przybrało swój znaczenieniowy kontekst. Kluczem jest świętowanie Paschy żydowskiej, uroczystości upamiętniającej historyczne wyjście (gr. pascha, łac. exodus) Izraelitów z długoletniej niewoli Egipskiej (ok przed Chrystusem). Żydowska Pascha Fakt wyjścia Izraelitów z niewoli egipskiej przy pomocy potężnej ręki Bożej jest momentem kluczowym w zrozumieniu głębszego znaczenia Świąt Paschalnych. Po kilkuset latach (ok. 430 lat) trwającej niewoli narodu izraelskiego w Egipcie Bóg organizuje jego wielkie wyzwolenie. Faraon po doświadczeniu dziesięciu plag, szczególnie tej ostatniej, gdzie wymarli wszyscy pierworodni Egipcjan, włącznie z synem samego faraona, zgodził się wreszcie na wypuszczenie niewolników izraelskich ze swego kraju. Sam moment zgody był zaskoczeniem dla wszystkich, wobec wcześniejszych jego kategorycznych odmόw, więc należało działać szybko, by faraon nie zmienił swego zdania. Wcześniej już Izraelczycy byli zabezpieczeni przed niszczycielską ręką Boga, ponieważ zgodnie z pouczeniem Bożym odrzwia ich domostw były naznaczone krwią jednorocznego baranka, ktόrego każda rodzina miała ofiarować Bogu i spożyć jeszcze tej samej nocy przed wyjściem. Jahwe widząc krew omijał ich domostwa rażąc śmiercią pierworodnych tylko domy egipskie. W takiej atmosferze spożyto pierwszą Paschę, na cześć wyjścia Izraelitów z niewoli egipskiej. Pośpiech sprawił, że spożywano ją na stojąco, mając biodra przepasane i przygotowany cały dobytek. Późniejsze wydarzenia potwierdziły, że faraon jednak zmienił zdanie, zdając sobie sprawę z wielkiej straty niewolników dla swego kraju i zorganizował pościg, który skończył się dramatycznie klęską jego wojsk zalanych falami Morza Czerwonego. 8

9 Jezus barankiem ofiarnym Jednak najważniejsze było powiązanie uczty paschalnej z tym wydarzeniem wyjścia Izraelitów z niewoli egipskiej i nadanie mu charakteru uroczystego święta, które należało potem celebrować przez pokolenia, wspominając wielkie dzieło wyzwolenia politycznego jakiego Jahwe dokonał wśród swego ludu. Jezus Chrystus bazując właśnie na tym święcie nadał mu nowego duchowego znaczenia. On sam miał stać się barankiem złożonym w ofierze podczas Paschy, Barankiem Paschalnym, którego ofiara miała przynieść wyzwolenie z większego zniewolenia, niż polityczne, zniewolenia grzechu. Najpierw sprawował z uczniami Paschę ustanawiając podczas niej Eucharystię, nową bezkrwawą ofiarę z samego siebie pod postaciami chleba i wina (Wielki Czwartek), którą zaraz następnego dnia złożył ze swego ciała i krwi na krzyżu (Wielki Piątek). Jego krew w ten sposób miała skrapiać dusze wszelkich pokoleń ludzkich, ratując ich przed wiecznym potępieniem, co jest szczególnym udziałem każdego, kto partycypuje w Eucharystii. Gwarantem przyjęcia samej ofiary przez Boga miało być ostateczne pokonanie śmierci poprzez zmartwychwstanie Chrystusa, które zgodnie z Jego zapowiedziami i z Pismem miało miejsce trzeciego dnia po Jego śmierci krzyżowej (Wielka Sobota Wigilia Paschalna). W ten sposób wydarzenia dokonane na krzyżu w oparciu o ryty Starego Testamentu, stały się wydarzeniami paschalnymi, zwycięstwem Chrystusa nad śmiercią, jednym wielkim świętem całego Chrześcijaństwa zwycięstwa życia nad śmiercią. Chrystus naszą Paschą Po takim szczegółowym wstępie właściwie już wszystko jest jasne, co się dzieje podczas liturgii Triduum Paschalnego, i wiadomo dlaczego dokumenty Kościoła nazywają je kulminacją życia liturgicznego : bo dotyczą samej istoty Chrześcijaństwa zmartwychwstania Chrystusa i zwycięstwa życia. Jeszcze jedną rzecz trzeba wyjaśnić dla lepszego zrozumienia ich przebiegu: stosownie do sposobu żydowskiej tradycji dni były liczone od zapadnięcia zmroku: więc od czwartku wieczora do piątku wieczora (1 dzień), od piątku wieczora do soboty wieczora (2 dzień), od soboty wieczora do niedzieli wieczora (3 dzień). Kościał po części przejął tę tradycję, rozpoczynając uroczyste dni od Nieszporów (modlitw wieczornych) dnia poprzedniego, mówiąc tu też o tzw. Wigilii. Stąd należy mówić o celebracji trzech dni (Triduum), w których dokonuje się Pascha Chrystusa: -Wielki Czwartek jest dniem ustanowienia Eucharystii a zarazem Sakramentu Kapłaństwa, który tę Eucharystię sprawia oraz pojmania i uwięzienia Jezusa 9

10 STĘSZEWSKIE SANKTUARIUM nr 2 (40) rok 9, kwiecień Wielki Piątek, jest dniem przeżywania męki i śmierci Chrystusa na krzyżu, - Wielka Sobota, jest dniem ciszy i spoczywania Jezusa w grobie, zapowiadając wielką Wigilię Paschalną Zmartwychwstania Pańskiego, która ma miejsce z soboty na niedzielę i jest nazywana Wielką Nocą, stąd też się wzięła inna polska nazwa Świąt Paschalnych: Święta Wielkanocne. Wieczernik Bazylika Krzyża i Grobu 10

11 Liturgia Triduum Paschalnego Nic też dziwnego, że uroczystości podczas Triduum Paschalnego odbywają się wieczorem, co według liturgicznej poprawności powinno następować po zapadnięciu zmroku. Wszystkie celebrowane w niej ryty starają się oddać prawdę poszczegόlnych dni, oddając atmosferę samych wydarzeń, ktόre miały miejsce za sprawą Chrystusa. Triduum Paschalne rozpoczyna wieczorna liturgia Wielkiego Czwartku, ktόra mówi o ustanowieniu Najświętszego Sakramentu Eucharystii, jako znaku Bożej miłości. Zarόwno czytania jak i obrzędy tego dnia podkreślają służebną postawę Chrystusa, który przepasuje się prześcieradłem i myje uczniom nogi, każąc im w tym naśladować siebie. W relacji trzech Ewangelistów (Mateusza, Marka i Łukasza, tzw. Ewangelie synoptyczne) to była właśnie żydowska uczta paschalna, ktόrą Jezus spożył ze swymi uczniami w przeddzień swej męki. Podczas niej ustanowił swόj wieczny testament: Najświętszy Sakrament swej obecności: Eucharystię (o czym mόwi czytane wtedy w liturgii słowa drugie czytanie z pierwszego listu św. Pawła do Koryntian). Na zakończenie mszy Najświętszy Sakrament przenoszony jest do kaplicy adoracji tzw. Ciemnicy (więzienia). Na znak pojmania Jezusa w Ogrójcu i zamknięcia na czas sądu przed Annaszem, Kajfaszem i Piłatem. Po liturgii kapłan wraz z asystą w ciszy wracają do zakrystii. Choć wszyscy wracamy do domów, to jednak liturgia się nie zakończyła. Będzie kontynuowana w piątek wieczorem. Wielki Piątek to jedyny dzień w roku liturgicznym, w którym nie celebruje się Mszy Świętej, jako że tego dnia Jezus Baranek Paschalny umierał na krzyżu za nasze grzechy, po czym został złożony w grobie. Te wydarzenia są też celebrowane podczas liturgii. Kapłan liturgię rozpoczyna w ciszy padając na twarz na posadzkę kościoła. Nie pozdrawia wiernych, ponieważ kontynuuje liturgię poprzedniego dnia. Bardzo skromna oprawa, ołtarz bez obrusów, wyniesione wszystkie sprzęty liturgiczne oraz kolor czerwony szat liturgicznych mają podkreślać jego pełen powagi i zadumy charakter. Po Modlitwie Powszechnej, jest czytana Męka Pańska (z Jana, 18-19) i adorowany (odkrywany i całowany) Krzyż, na którym umierał nasz Zbawiciel. Po czym następuje już tylko rozdanie Komunii Świętej i przeniesienie Najświętszego Sakramentu okrytego welonem do specjalnie przygotowanego Grobu Pańskiego, na znak złożenia Jezusa do grobu. Kapłan znowu opuszcza kościół w ciszy, bez rozesłania wiernych, ponieważ zakończenie święta będzie dopiero w noc z soboty na niedzielę. W Wielką Sobotę Kościół trwa przy Grobie Pańskim, rozważając Mękę i Śmierć Chrystusa, a także Jego zstąpienie do otchłani. W otchłani, jak nam każe wierzyć Kościół zgodnie z tradycją, Jezus ogłasza wieść o pokonaniu śmierci wszystkim zmarłym przed wiekami. W godzinach porannych zaleca się sprawowanie Godziny Czytań i Jutrzni (modlitw brewiarzowych Psalmami) z udziałem ludu. W atmosferze zadumy, modlitwy i postu Kościał oczekuje w ten sposób na Zmartwychwstanie Chrystusa celebrowane podczas liturgii Wigilii Wielkiej Nocy, która następuje po zapadnięciu zmierzchu. Liturgia Zmartwychwstania Pańskiego Wigilia Paschalna jest długim oczekiwaniem na Zmartwychwstanie Chrystusa. Towarzyszy jej: -liturgia światła, która wyraża czuwanie wiernych na modlitwie w oczekiwaniu na zbawcze wydarzenia; -czytanie licznych (dziewięciu, choć z przyczyn praktycznych ilość czytań można ograniczyć) długich fragmentów Pisma Świętego, głównie ze Starego Testamentu, wraz ze śpiewaniem Psalmów, które mają za zadanie wprowadzić w atmosferę potężnego działania Bożego w historii ludzkości, od stworzenia świata, a w nim człowieka, poprzez przymierze z Abrahamem, cudowną interwencję zbawczą w stosunku do Izraela nad Morzem Czerwonym, zapowiedź nowego, trwałego Przymierza zawartego w sercach ludzkich; wszystko, co się spełniło w ofierze Jezusa Chrystusa i do czego mamy przystęp w sakramencie chrztu (czytanie z Nowego Testamentu); wreszcie uroczyste Chwała na wysokości Bogu (w tym czasie biją dzwony i grają organy, które zamilkły w wielkoczwartkowy wieczór), Alleluja i Ewangelia zapowiadają długo oczekiwane Zmartwychwstanie Chrystusa; po niej następuje: -liturgia odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych (lub udzielania chrztu i innych sakramentów, kiedy są kandydaci) na znak potwierdzenia przez uczestników przyjętego planu Bożego; całość kończy, -liturgia eucharystyczna, która wieńczy dzieło zbawienia Jezusa Chrystusa. Ponieważ całość wydarzeń paschalnych dokonuje się podczas tej liturgii Wielkiej Nocy, Kościół poleca, by zaraz po jej zakończeniu odbyła się uroczysta Procesja Rezurekcyjna (z łac. resurrectus - zmartwychwstały), mająca za zadanie obwieścić światu fakt zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Mocna jeszcze tradycja stawia tę procesję na początku celebracji Zmartwychwstania Pańskiego w niedzielny poranek wielkanocny. Jednak niedzielna celebracja jest już praktycznie tylko ciągłą kontynuacją obwieszczania przez Kościόł dzieła zmartwychwstania Chrystusa, Jego zwycięstwa nad śmiercią i grzechem, ktόre dokonało się poprzedniej nocy. 11

12 Gdyby Chrystus nie zmartwychwstał, daremna byłaby nasza wiara i daremny byłby nasz trud, bo dopiero ta Prawda o Zmartwychwstałym nadaje sens naszemu życiu. Drodzy Parafianie, Szanowni Goście! W ten Wielkanocny poranek, kiedy okazuje się, że grób Pana Jezusa jest pusty, niech ustąpią Wasze lęki i obawy, niech Chrystus Zmartwychwstały napełnia Was radością i pokojem, niech każdemu z Was przyniesie, zdrowie, zadowolenie z podejmowanych wyzwań i dodaje potrzebnych sił duchowych i fizycznych do codziennego życia. Błogosławionych Świąt! Z modlitwą i kapłańskim błogosławieństwem Ks. Proboszcz Zdzisław Błaszczyk Aby Święta Wielkiej Nocy były wzorem duchowego wzbogacenia i umocnienia dającego radość, pokój i nadzieję. Wszelkiej pomyślności z serca życzy Redakcja Gazetki Stęszewskie Sanktuarium 12

13 Prace na Cmentarzu Parafialnym W ubiegłym tygodniu zostały zakończone prace na cmentarzu parafialnym związane z ogłowieniem drzew. Pozostała część drzew zostanie ogłowiona na przełomie września i października br. 13

14 Równocześnie trwały prace remontowo budowlane w kaplicy cmentarnej. Zostało zamontowane tabernakulum, który bardzo ułatwi komunikowanie podczas ceremonii pogrzebowych. Przesunięto ołtarz oraz zamontowano dodatkowy podest. Cała kaplica została pomalowana, a ściana frontowa otrzymała szczególny charakter poprzez pomalowanie w innym kolorze. 14

15 STĘSZEWSKIE SANKTUARIUM nr 2 (40) rok 9, kwiecień 2017 Tak jest teraz Tak było Położono nową papę termoizolacyjną na całej połaci dachu. Wywieziono śmieci z cmentarza w ilości około 14 ton. Prosimy o segregację odpadów w części sanitarnej. Pozostawione gałęzie na cmentarzu zostaną w najbliższym czasie zutylizowane. W związku z przeprowadzoną kontrolą sanepidu otrzymaliśmy zalecenia zamontowania w części socjalnej kaplicy umywalki z ciepłą i zimną wodą. 15

16 Wszystkim zaangażowanym w powyższe prace i złożone na nie ofiary składamy serdeczne Bóg Zapłać. Tak było Odnowiona kaplica Cmentarna