Zasady przygotowywania artykułów do zeszytów naukowych w GSW Milenium

Transkrypt

1 Zasady przygotowywania artykułów do zeszytów naukowych w GSW Milenium Marginesy: lewy 2 cm, prawy 3,5 cm, górny 2 cm, dolny 2 cm. I Imię i nazwisko (12 TNR) TYTUŁ, DUśE LITERY, BOLD, 13 PUNKTÓW WYŚRODKOWANY Artykuł rozpoczyna streszczenie (wyjaśnienie istoty poruszanego problemu, zastosowana metodyka rozwiązania problemu), pisane czcionką 12-punktową TNR, marginesy standardowe, odstęp między wierszami 1,5. 1. Śródtytuł, bold, czcionka 12 punktowa, margines od lewej strony Objętość tekstu około stron maszynopisu. Artykuł naleŝy pisać czcionką 12-punktową TNR z odstępem 1,5 między wierszami. Marginesy standardowe, wyliczenia naleŝy rozpoczynać od akapitu z myślnikiem, następny wiersz danego wyliczenia składamy od lewej strony np. - ułatwienie wprowadzenia nowych produktów na rynek, poprzez przeniesienie pozytywnego postrzegania produktów juŝ istniejących, JeŜeli wyliczenie jest podwójne, wprowadzamy takŝe z wcięciem akapitowym, ale oznaczamy je za pomocą liter: a), b), c) itd. Strona druga i dalsze rozpoczynają się bez górnego obniŝenia. II Tabele numeruje się kolejno 1, 2,, n. Wyliczenia w tabeli naleŝy rozpocząć myślnikiem np. Tabela 1. Tytuł tabeli, od lewej, czcionka 10 punktów, Tytuł Czcionka Odstęp przed Odstęp po Wyrównanie Źródło: Podpis, czcionka 10 punktów. Tytuł TNR 10 punktów 2 punkty 2 punkty Do lewej 1

2 III Rysunki, wykresy i fotografie numeruje się kolejno 1, 2,,n. Podpisy pod rysunkiem: Rys. 1. Podpis, czcionka 10 punktów. Nie naleŝy wprowadzać do rysunków kolorowych linii, które przy wydruku czarno-białym są zazwyczaj niereprodukowalne. IV Wzory matematyczne stylem równanie (12 punktów, wyśrodkowane). Numer wzoru w okrągłym nawiasie dosuniętym do prawego brzegu kolumny (jak w poniŝszym przykładzie). 1 c a + b x = 10 d 2 (1) V Na końcu artykułu umieszcza się streszczenie w języku angielskim o objętości ok wierszy. NaleŜy pisać podobnie jak streszczenie na początku artykułu np. Summary od lewej, bold, czcionka TNR 12-punktowa VI Za streszczeniem obcojęzycznym umieszcza się spis literatury (czcionka TNR, 12-punktową). Bibliografia - od lewej, bold, czcionka TNR 12-punktowa, alfabetycznie np. 1. Kaczmarek S., Badania marketingowe. Metody i techniki, PWN, Warszawa NieŜurawski L., Pawłowska B., Witkowska J., Satysfakcja klienta. Strategia, pomiar, zarządzanie, Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruń

3 ZASADY TWORZENIA PRZYPISÓW BIBLIOGRAFICZNYCH I BIBLIOGRAFII ZAŁACZNIKOWEJ Bibliografia to: rejestrowanie i opisywanie rękopisów i druków według określonych zasad; uporządkowany zbiór opisów bibliograficznych dokumentów dobrany według określonych kryteriów, którego celem jest informowanie o istnieniu tych dokumentów bez względu na ich przechowywanie; dziedzina wiedzy dotycząca nauki o ksiąŝce, zajmująca się badaniem i opisywaniem ksiąŝki w celach praktycznych i naukowych. Bibliografia załącznikowa (inaczej kryptobibliografia, literatura przedmiotu) to wykaz dokumentów wykorzystanych przez autora piszącego określoną pracę. Zawiera spis dzieł cytowanych i wykorzystanych przez autora bądź tylko wskazane przez niego dokumenty jako uzupełniające treść. 1. Opis bibliograficzny ksiąŝki autorskiej: nazwisko autora skrót imienia, tytuł danej pozycji. Podtytuł (jeŝeli nie ma to naleŝy pominąć), nazwa wydawnictwa, miejsce i rok wydania. np. Kaczmarczyk S., Badania marketingowe. Metody i techniki, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa Opis bibliograficzny ksiąŝki, gdzie występuje dwóch lub trzech autorów: nazwisko pierwszego autora skrót imienia, nazwisko drugiego autora skrót imienia, tytuł danej pozycji. Podtytuł (jeŝeli nie ma to naleŝy pominąć), nazwa wydawnictwa, miejsce i rok wydania. np. Garbarski L., Rutkowski I., Marketing. Punkt zwrotny nowoczesnej firmy, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa Opis bibliograficzny ksiąŝki powyŝej trzech autorów: nazwisko pierwszego autora skrót imienia skrót i in., tytuł danej pozycji. Podtytuł (jeŝeli nie ma to naleŝy pominąć), nazwa wydawnictwa, miejsce i rok wydania. np. Kotler P. i in., Marketing. Podręcznik akademicki, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa Opis bibliograficzny artykułu/rozdziału w pracy redakcyjnej: nazwisko autora artykułu skrót imienia, tytuł artykułu. Podtytuł, w: tytuł ksiąŝki. Podtytuł, redakcja, nazwa wydawnictwa, miejsce i roku wydania, strony na których znajduje się artykuł. np. Gniewek J., Ewolucja bankowości spółdzielczej, w: Bank na rynku finansowym. Problemy skali, efektywności i nadzoru, red. E. Miklaszewska, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2010, s. 42. Pająk K., Innowacyjność a kapitał społeczny, w: Innowacyjność w teorii i praktyce, red. M. StruŜycki, Szkoła Główna Handlowa Oficyna Wydawnicza, Warszawa 2006, s Opis bibliograficzny artykułu w zeszycie naukowym: nazwisko autora artykułu skrót imienia, tytuł artykułu. Podtytuł, w: tytuł ksiąŝki. Podtytuł, redakcja, numer zeszytu, nazwa wydawnictwa, miejsce i rok wydania, strony na których znajduje się artykuł. np. Moroz M., Komunikacja i interakcja z klientem poprzez serwis społecznościowy analiza studium przypadku, w: Komunikacja rynkowa. Kultura, perswazja, technologia, red. Z. Waśkowski, Zeszyty Naukowe 209, Wydawnictwo UE, Poznań 2011, s Opis bibliograficzny publikacji wydanych przez instytucje rządowe, organizacje, firmy (brak autora lub redaktora): nazwa instytucji sprawczej, tytuł. Podtytuł, nazwa wydawnictwa, miejsce i roku wydania. np. GUS, Rocznik demograficzny 2010, Zakład Wydawnictw Statystycznych, Warszawa

4 7. Opis bibliograficzny dysertacji naukowych (prac doktorskich, magisterskich i licencjackich): nazwisko autora skrót imienia, tytuł pracy. Podtytuł, określenie rodzaju pracy, nazwa instytucji, siedziba instytucji rok, forma/tryb udostępniania. np. Szczygłowski P., Ocena przydatności wybranych modeli gaussowskich w obliczeniach stanu zanieczyszczenia powietrza, praca doktorska, Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica, Kraków 2007, [wydruk komputerowy]. JeŜeli praca dostępna jest w Internecie naleŝy podać adres WWW i dostęp: np. Szczygłowski P., Ocena przydatności wybranych modeli gaussowskich w obliczeniach stanu zanieczyszczenia powietrza, praca doktorska, Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica, Kraków 2007, [dostęp: 7 września 2012]. 8. Opis bibliograficzny artykułu z czasopisma: nazwisko autora artykułu skrót imienia, tytuł artykułu. Podtytuł, Nazwa Czasopisma rok wydania, nr czasopisma, strony na których znajduje się artykuł. np. Wrzosek W., KrzyŜanowska M., Podstawy oceny efektywności marketingu, Marketing i Rynek 2007, nr 12, s Opis bibliograficzny źródeł elektronicznych (ksiąŝek, artykułów z czasopism, prac zbiorowych, materiałów z witryn internetowych, wiadomości pocztowej): wymagane elementy w zaleŝności od rodzaju dokumentu (patrz wyŝej), jeŝeli nie ma któregoś z elementów naleŝy pominąć, dodać [tryb dostępu], dokładny adres WWW i [datę dostępu]. np. nazwisko autora artykułu skrót imienia, tytuł artykułu. Podtytuł, Nazwa Czasopisma [online], rok wydania, nr czasopisma, strony na których znajduje się artykuł, adres WWW [data dostępu]. Karwatka T., Jak kupują klienci online, Marketing w Praktyce [online] 2012, nr 9, [dostęp: 5 września 2012]. Wikipedia, Controlling finansowy [online], [dostęp: 5 września 2012]. 10. Opis bibliograficzny wiadomości pocztowej ( ): nazwisko skrót imienia osoby wysyłające wiadomość (adres poczty) (data wysyłania wiadomości), temat wiadomości, nazwisko odbiorcy skrót imienia (adres poczty). np. śebrowska A. (zebrowska@onet.pl) (10 sierpnia 2012), Jak rozwiązać problemy z markami, e- mail do A. Kowalskiej (kowalska.a@pb.gniezno.pl). 11. Opis bibliograficzny witryny internetowej: np. Witryna internetowa Ministerstwa Spraw Zagranicznych: Opis bibliograficzny aktów prawnych: np. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2000 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego, Dz.U., nr 113, poz Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Warszawie dnia 13 września 2011 r., Dz.U., poz Przypis to: objaśnienie lub uzupełnienie określonego miejsca tekstu, zaznaczonego cyferką czy innym znakiem. Zawiera najczęściej bibliograficzny adres źródła, z którego została zaczerpnięta myśl, wiadomość lub cytat. Przypisy umieszcza się najczęściej na dole strony, bądź na końcu odpowiedniego fragmentu dzieła (np. rozdziału), a w niektórych wypadkach na samym końcu dzieła. Rolą przypisów jest dokumentowanie korzystania z cudzych opinii i osiągnięć oraz wyprowadzenie poza tekst główny w celu budowania tekstu zrozumiałego dla odbiorcy. 4

5 Zasady dotyczące przypisów: Przypis zaznaczamy cyfrą i opisujemy na dole strony w zaleŝności od rodzaju dokumentu (patrz na przykłady wyŝej). Stosujemy skróty polskie: dz. cyt.; tamŝe; zob.; tenŝe; taŝ. Uwaga! w opisie bibliograficznym przypisu zmienia się kolejność, najpierw skrót imienia dalej nazwisko. Na końcu opisu naleŝy podać stronę, z której zaczerpnięto myśl czy cytat. np.: K. Pająk, Innowacyjność a kapitał społeczny, w: Innowacyjność w teorii i praktyce, red. M. StruŜycki, Szkoła Główna Handlowa Oficyna Wydawnicza, Warszawa, 2006, s. 41. Zapis dokumentu ponownie przywołanego w danym artykule: np: 1. W. Wrzosek, M. KrzyŜanowska, Podstawy oceny efektywności marketingu, Marketing i Rynek 2007, nr 12, s TamŜe. (przywoływana ta sama strona pracy) 3. TamŜe, s. 7. (ta sama praca, ale inna strona) 4. T. Karwatka, Jak kupują klienci online, Marketing w Praktyce [online] 2012, nr 9, [dostęp: 5 września 2012]. 5. W. Wrzosek, M. KrzyŜanowska, dz. cyt., s W. Wrzosek, M. KrzyŜanowska, Podstawy oceny..., dz. cyt., s. 8. (podczas gdy w pracy wykorzystujemy inne dokumenty tych samych autorów naleŝy podać początek tytułu, aby było wiadomo, do której pozycji przypis się odnosi) 5