ŚW. MAŁGORZATY MARII ALACOQUE,

Transkrypt

1 17 października 2016 r.- Poniedzialek ŚW. MAŁGORZATY MARII ALACOQUE, (Dziewicy) S. Margaritae Mariae Alaquoque Virginis - III classis Tempora: Feria Secunda infra Hebdomadam XXII post Octavam Pentecostes 17pażdziernika 2016r. - kolor szat Biały- Poniedziałek Św. Małgorzaty Marii Alacoque, Dziewicy 3. kl. Msza wł., Gloria, bez Credo, prefacja zwykła. Św. Małgorzata Maria urodziła się w Burgundii w 1647 roku. Mając 24 lata wstąpiła do klasztoru Sióstr Wizytek w Paray-le-Monial. W szeregu objawień Pan Jezus przedstawił jej swoje Serce kochająca ludzi i spragnione ich miłości oraz żądał ustanowienia w piątek po oktawie Bożego Ciała święta Jego Serca dla wynagrodzenia Mu zniewag, których doznaje w Najświętszym Sakramencie. Św. Małgorzata doznała wiele cierpień, zanim uwierzono jej posłannictwu. Zmarła 17 października 1690 roku. 3 klasy Szaty białe INTROITUS: Usiadłam w cieniu Tego, za którym tęskniłam i owoc Jego słodki memu gardłu. Ps. Jak miłe są przybytki Twoje, Panie Zastępów! Wzdycha i tęskni moja dusza do przedsionków Pańskich. V. Chwała Ojcu. ORATIO: Panie Jezu Chryste, któryś św. Dziewicy Małgorzacie Marii cudownie odsłonił niedościgłe bogactwo Serca swego, daj nam, abyśmy dzięki jej zasługom i za jej przykładem miłując Ciebie we wszystkim i nade wszystko, mogli mieć w Sercu Twoim stałe mieszkanie: Który żyjesz. Pnp2,3 Sub umbra illíus, quem desideráveram, sedi: et fructus eius dulcis gútturi meo Ps 83,2n Quam dilécta tabernácula tua, Dómine virtútum! concupíscit, et déficit ánima mea in átria Dómini. V. Glória Patri. Dómine Iesu Christe, qui investigábiles divítias Cordis tui beátæ Margarítæ Maríæ Vírgini mirabíliter revelásti: da nobis eius méritis et imitatióne; ut, te in ómnibus et super ómnia diligéntes, iugem in eódem Corde tuo mansiónem habére mereámur: Qui vivis. LECTIO: Ef 3,8-9; 1, 4-19 Šw. Małgorzata Maria została wybrana, aby przypomnieć ludzkości <<niedościgłe bogactwa Chrystusowe>>. Bracia: Mnie najmniejszemu ze wszystkich świętych została dana ta łaska, abym poganom wieścił niedościgle bogactwa Chrystusowe i oświecał wszystkich, na czym polega ta tajemnica, zakryta od wieków w Bogu, któ- Fatres: Mihi ómnium sanctórum mínimo data est grátia hæc, in géntibus evangelizáre investigábiles divítias Christi, et illumináre omnes, quæ sit dispensátio sacraménti abscónditi a saecu-

2 ry wszystko stworzył. Z tej to przyczyny zginam kolana przed Ojcem Pana naszego Jezusa Chrystusa, od którego bierze swe imię wszelkie ojcostwo na niebie i na ziemi, aby dał wam według bogactw chwały swojej, a za sprawą Ducha jego, wzmocnić się potężnie w wewnętrznego człowieka, tak aby przez wiarę Chrystus zamieszkał w sercach waszych. A wy, umocnieni i ugruntowani w miłości, abyście wraz ze wszystkimi świętymi pojąć mogli, jak ona jest rozległa i daleka, wzniosła i głęboka, abyście też mogli poznać, jak miłość Chrystusa przewyższa wszelką wiedzę, i (w ten sposób) byli napełnieni całą pełnością Bożą. GRADUALE: Wody mnogie nie mogły ugasić miłości i rzeki nie zatopią jej. V. Niszczeje me ciało i moje: Bóg jest opoką mego serca i mym udziałem w wieczności. ALLELUJA: Alleluja, alleluja. V. ja należę do umiłowanego mego i ku mnie się zwraca jego tęsknota. Alleluja. lis in Deo, qui ómnia creávit. Huius rei grátia flecto génua mea ad Patrem Dómini nostri Iesu Christi, ex quo omnis patérnitas in cælis et in terra nominátur, ut det vobis secúndum divítias glóriæ suæ, virtúte corroborári per Spíritum eius in interiórem hóminem: Christum habitáre per fidem in córdibus vestris: in caritáte radicáti et fundáti, ut póssitis comprehéndere cum ómnibus sanctis, quæ sit latitúdo et longitúdo et sublímitas et profúndum: scire étiam supereminéntem sciéntiæ caritátem Christi, ut impleámini in omnem plenitúdinem Dei. Pnp 8,7 Aquæ multæ non potuérunt exstínguere caritátem, nec flúmina óbruent illam Ps 72,26 Defécit caro mea et cor meum: Deus cordis mei, et pars mea Deus in ætérnum. Pnp 7,10 Allelúia, alleluia V. Ego dilécto meo, et ad me conversio eius. Allelúia. EVANGELIUM: Mt 11,25-30 Onego czasu: Odpowiadając Jezus rzekł: wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, żeś te rzeczy In illo témpore: Respóndens Iesus, dixit: Confíteor tibi, Pater, Dómine cæli et terræ, zakrył przed mądrymi i przewidującymi, quia abscondísti hæc a a objawiłeś je malucz- kim. Tak, Ojcze, bo tak się spodobało Tobie. Wszystko dane mi jest od Ojca mego. I nikt nie zna Syna, jeno Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, jeno Syn i komu by Syn sapiéntibus et prudéntibus, et revelásti ea párvulis. Ita, Pater: quóniam sic fuit plácitum ante te. Omnia mihi trádita sunt a Patre meo. Et nemo novit Fílium nisi Pa-

3 zechciał objawić. Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy pracujecie i uginacie się pod ciężarem, a ja was pokrzepię. Wyżmijcie jarzmo moje na siebie i uczcie się ode mnie, żem jest cichy i pokornego serca, a znajdziecie odpocznienie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje słodkie jest, a brzemię moje lekkie». OFFERTORIUM: Cóż jest dobrem jego i co pięknem jego, jeno zboże wybranych i wino, które rodzi dziewice? SECRETA: Przyjmij, Panie, dary ludu Swojego í spraw, by nas zapalił ten Boski ogień, który wychodząc z Serca Syna Twojego, tak mocno płonął w świętej Małgorzacie Marii. Przez tegoż. PRAEFATIO COMMUNIS: Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze Święty, wszechmogący, wieczny Boże, przez Chrystusa, Pana naszego. Przez Niego Twój majestat chwalą Aniołowie, uwielbiają Państwa, z lękiem czczą Potęgi, Niebiosa i Moce niebios oraz błogosławieni Serafini we wspólnej wysławiają radości. Z nimi to, prosimy, dozwól i naszym głosom wołać w pokornym uwielbieniu: ter: neque Patrem quis novit nisi Fílius, et cui volúerit Fílius reveláre. Veníte ad me, omnes, qui laborátis et oneráti estis, et ego refíciam vos. Tóllite iugum meum super vos, et discite a me, quia mitis sum et húmilis corde: et inveniétis réquiem animábus vestris. Iugum enim meum suave est et onus meum leve. Zach 9,17 Quid bonum eius est et quid pulchrum eius, nisi fruméntum electórum et vinum gérminans vírgines? Accépta tibi sint, Dómine, plebis tuæ múnera: et concéde; ut ignis ille divínus nos inflámmet, quo de Corde Fílii tui emisso beáta Margaríta María veheménter æstuávit. Per eundem. Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias agere: Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per Christum, Dóminum nostrum. Per quem maiestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Coeli coelorúmque Virtútes ac beáta Séraphim sócia exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut admitti iubeas, deprecámur, súpplici confessione dicéntes:

4 COMMUNIO:. Ja dla umiłowanego mego i dla mnie umiłowany mój; on pasie trzody swe wśród lilii. POSTCOMMUNIO: Przyjąwszy Sakrament Ciała i Krwi Twojej prosimy Cię, Panie Jezu-, spraw za przyczyną św. Dziewicy Małgorzaty Marii, abyśmy wyzbyli się pychy i próżności świata i mogli się przyoblec w cichość oraz pokorę Twojego Serca: Który żyjesz. Pnp 6,2 Ego dilécto meo, et diléctus meus mihi, qui páscitur inter lília. Córporis et Sánguinis tui, Dómine Iesu, sumptis mystériis: concéde nobis, quaesumus, beáta Margaríta María Vírgine intercedénte; ut, supérbis saeculi vanitátibus exútis, mansuetúdinem et humilitátem Cordis tui indúere mereámur: Qui vivis. Małgorzata urodziła się 22 lipca 1647 r. w Burgundii (Francja). Kiedy Małgorzata miała zaledwie 4 lata, złożyła ślub dozgonnej czystości. Jej ojciec był notariuszem i sędzią. Zmarł, gdy Małgorzata miała 8 lat. Oddano ją wtedy do kolegium klarysek w Charolles. Ciężka choroba zmusiła ją jednak do powrotu do domu. Oddana z kolei na wychowanie do apodyktycznego wuja i gderliwych ciotek, wiele od nich wycierpiała. Choroba trwała cztery długie lata. Dziecko dojrzało w niej duchowo. Nie pociągał jej świat, czuła za to wielki głód Boga. Pragnęła też gorąco poświęcić się służbie Bożej. Musiała jednak pomagać w domu swoich opiekunów. Marzenie jej spełniło się dopiero kiedy miała 24 lata. Wstąpiła wtedy do Sióstr Nawiedzenia (wizytek) w Paray-le-Monial. Zakon ten założyli św. Franciszek Salezy (+ 1622) i św. Joanna Chantal (+ 1641), a przez 40 lat kierownictwo duchowe nad nim miał św. Wincenty a Paulo (+ 1660). Małgorzata otrzymała habit zakonny 25 sierpnia 1671 r. Musiała wyróżniać się wśród sióstr, skoro dwa razy piastowała urząd asystentki przełożonej, a w latach była mistrzynią nowicjuszek. Małgorzata była mistyczką - od 21 grudnia 1674 r. przez ponad półtora roku Pan Jezus w wielu objawieniach przedstawiał jej swe Serce, kochające ludzi i spragnione ich miłości. Chrystus żądał od Małgorzaty, by często przystępowała do Komunii świętej, jak tylko pozwoli jej na to posłuszeństwo, a przede wszystkim tego, by przyjmowała Go w Komunii świętej w pierwsze piątki miesiąca. Polecał także, aby w każdą noc z czwartku na pierwszy piątek uczestniczyła w Jego śmiertelnym konaniu w Ogrójcu między godziną 23 a 24: "Upadniesz na twarz i spędzisz ze Mną jedną godzinę. Będziesz wzywała miłosierdzia Bożego dla uproszenia przebaczenia grzesznikom i będziesz się starała osłodzić mi choć trochę gorycz, jakiej doznałem". W związku z otrzymanym orędziem i poleceniem, aby ustanowiono święto czczące Jego Najświętsze Serce oraz przystępowano przez 9 miesięcy do pierwszopiątkowej Komunii św. wynagradzającej, Małgorzata doznała wielu przykrości i sprzeciwów. Nawet jej przełożona nie wierzyła w prawdziwość objawień. Dopiero w 1683 r., gdy wybrano nową przełożoną, Małgorzata mogła rozpocząć rozpowszechnianie Bożego przesłania. Od 1686 r. obchodziła święto Najświętszego Serca Jezusa i rozszerzyła je na inne klasztory sióstr wizytek. Z jej inicjatywy wybudowano w Paray-le-Monial kaplicę poświęconą Sercu Jezusa. Małgorzata zmarła 17 października 1690 r. po 43 latach życia,

5 w tym 18 latach profesji. Beatyfikował ją Pius IX (1864), kanonizował Benedykt XV (1920). Wraz ze św. Janem Eudesem jest nazywana "świętą od Serca Jezusowego". Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa został uznany oficjalnie w 1765 r. przez Klemensa XIII. W ikonografii św. Małgorzata Maria przedstawiana jest w czarnym habicie wizytek, w rękach trzyma przebite serce.