PROJEKT USTAWY O KRWIODAWSTWIE I KRWIOLECZNICTWIE (nr UC79) ODWRÓCONA TABELA ZGODNOŚCI

Transkrypt

1 Lp. Przepis projektu ustawy Uzasadnienie wprowadzenia przepisu Art. 1 ust. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do: 1) pobierania, przechowywania i przeszczepiania tkanek pochodzących od żywego dawcy lub ze zwłok oraz komórek pochodzących od żywego dawcy, w tym komórek krwiotwórczych: a) szpiku, b) krwi obwodowej, c) krwi pępowinowej; 2) testowania, przetwarzania, przechowywania i dystrybucji komórek i tkanek ludzkich; 3) pobierania krwi i jej składników w celu: a) wykonywania czynności diagnostycznych, b) wytwarzania produktów do diagnostyki, c) naukowo-badawczym, d) leczniczym, innym niż do przetoczenia biorcy krwi. Art. 2. Krew i jej składniki są pobierane w celach leczniczych do przetoczenia biorcy krwi lub przetworzenia w produkty krwiopochodne, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271, z późn. zm.). Art Jednostki organizacyjne publicznej służby krwi, o których mowa w art. 4 pkt 1 są podmiotami leczniczymi, realizującymi zadania określone w ustawie, prowadzonymi w formie: 1) samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, dla których podmiotem tworzącym w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, jest w przypadku: a) regionalnych centrów minister właściwy do spraw zdrowia, b) Wojskowego Centrum Minister Obrony Narodowej, c) Centrum MSW minister właściwy do spraw wewnętrznych; 2) jednoosobowych spółek kapitałowych Skarbu Państwa utworzonych na podstawie ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, w których prawa z udziałów albo akcji wykonuje: a) w przypadku regionalnych centrów minister właściwy do spraw zdrowia, b) w przypadku Wojskowego Centrum Minister Obrony Narodowej, c) w przypadku Centrum MSW minister właściwy do spraw wewnętrznych. 2. Regionalne centra są dofinansowywane w formie dotacji z budżetu państwa, z części będącej w dyspozycji ministra właściwego do spraw zdrowia, w zakresie zadań określonych w art. 6 ust. 1 pkt 1 5, 7 9 i Regionalne centrum jest właściwą jednostką organizacyjną publicznej służby krwi dla podmiotów leczniczych, innych niż regionalne centra, których miejsce udzielania świadczeń zdrowotnych znajduje się na obszarze działania danego regionalnego centrum, określonego w statucie nadanym przez ministra właściwego do spraw zdrowia. 4. Wojskowe Centrum jest dofinansowywane w formie dotacji z budżetu państwa, z części W ustawie konieczne jest wskazanie zakresu jej regulacji poprzez definicję negatywną. Krew jest pobierana również w innych celach poza klinicznymi (przetoczeniem pacjentowi). Przepis ten umożliwia również pobieranie krwi do celów przetworzenia w produkty krwiopochodne (głównie z osocza, w tym m.in. koncentraty czynników krzepnięcia stosowane w leczeniu hemofilii, albuminy czy immunoglobuliny). W opinii projektodawcy, koniecznym jest określenie formy działania regionalnych centów krwiodawstwa i krwiolecznictwa oraz centrów krwiodawstwa i krwiolecznictwa podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych oraz Ministrowi Obrony Narodowej. Ponadto, uregulowano również kwestię finansowania działalności centrów. W świetle systemu organizacji ochrony zdrowia, przepis jest konieczny. 1

2 będącej w dyspozycji Ministra Obrony Narodowej, w zakresie zadań określonych w art. 6 ust. 1 pkt 1 5, 7 9 i oraz związanych z obronnością państwa, w tym zadań mobilizacyjnych. 5. Wojskowe Centrum jest właściwą jednostką organizacyjną publicznej służby krwi dla podmiotów leczniczych, dla których podmiotem tworzącym jest Minister Obrony Narodowej oraz utworzonych i prowadzonych przez Skarb Państwa reprezentowany przez tego ministra. 6. Centrum MSW jest dofinansowywane w formie dotacji z budżetu państwa, z części będącej w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych, w zakresie zadań określonych w art. 6 ust. 1 pkt 1 5, 7 9 i Centrum MSW jest właściwą jednostką organizacyjną publicznej służby krwi dla podmiotów leczniczych, dla których podmiotem tworzącym jest minister właściwy do spraw wewnętrznych oraz utworzonych i prowadzonych przez Skarb Państwa reprezentowany przez tego ministra. 8. W przypadku gdy jednostki organizacyjne publicznej służby krwi działają jako jednoosobowe spółki kapitałowe Skarbu Państwa, utworzone na podstawie ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, zysk z ich działalności przeznacza się na działalność statutową tych jednostek oraz pokrycie strat z lat ubiegłych. 9. Minister właściwy do spraw zdrowia lub ministrowie, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i c, mogą finansować lub dofinansować nakłady na inwestycje Instytutu oraz jednostek organizacyjnych publicznej służby krwi, służące realizacji zadań określonych w ustawie oraz realizację przez te jednostki programów polityki zdrowotnej z zakresu krwiodawstwa i krwiolecznictwa, w tym zakup wyrobów medycznych oraz wykonanie innych inwestycji koniecznych do ich realizacji. 4 Art Do zadań jednostek organizacyjnych publicznej służby krwi należy: 1) kwalifikowanie kandydatów na dawców krwi i dawców krwi; 2) prowadzenie rejestru, o którym mowa w art. 31 ust. 1; 3) pobieranie krwi i jej składników oraz dokonywanie zabiegów z tym związanych; 4) badanie, preparatyka, przechowywanie krwi i jej składników; 5) wydawanie krwi i jej składników do podmiotów leczniczych; 6) wydawanie krwi i jej składników do innych celów określonych w ustawie; 7) propagowanie honorowego krwiodawstwa i pozyskiwanie dawców krwi; 8) realizacja zaopatrzenia podmiotów leczniczych w produkty krwiopochodne i w koncentraty czynników krzepnięcia; 9) utrzymywanie zapasów osocza, o których mowa w art. 35 ust. 1; 10) udzielanie podmiotom leczniczym konsultacji związanych z leczeniem krwią i jej składnikami; 11) realizacja zadań związanych z tytułem Honorowy Dawca Krwi oraz przekazywanie Polskiemu Czerwonemu Krzyżowi informacji niezbędnych do nadawania tytułu Zasłużony Honorowy Dawca Krwi ; 12) niezwłoczne, jednak nie później niż w ciągu 24 godzin, przekazywanie do Instytutu informacji o wystąpieniu poważnego niepożądanego zdarzenia lub poważnej niepożądanej reakcji, otrzymanej od podmiotu leczniczego, w którym to zdarzenie lub reakcja miała miejsce, a także rocznych sprawozdań o niepożądanych zdarzeniach i niepożądanych reakcjach, w tym poważnych niepożądanych zdarzeniach i poważnych niepożądanych reakcjach; Dokładne określenie zadań jednostek organizacyjnych publicznej służby krwi jest konieczne do poprawnego działania całego systemu publicznej służby krwi. 2

3 5 6 13) sprawowanie nadzoru specjalistycznego przez właściwą jednostkę organizacyjną publicznej służby krwi, o której mowa w art. 5 ust. 3, 5 i 7, nad organizacją krwiolecznictwa w podmiotach leczniczych wykonujących działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, w których przebywają pacjenci ze wskazaniami do leczenia krwią i jej składnikami, bankach krwi oraz pracowniach immunologii transfuzjologicznej; 14) przekazywanie do Instytutu oraz NCK, oraz przechowywanie co najmniej przez 15 lat, sprawozdania na temat działalności jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi za poprzedni rok, zgodnie ze wzorem określonym w wymaganiach dobrej praktyki pobierania krwi i jej składników, badania, preparatyki, przechowywania, wydawania i transportu obejmujące w szczególności: a) całkowitą liczbę dawców krwi, b) całkowitą liczbę donacji z podziałem na ich rodzaje, c) aktualny wykaz zaopatrywanych banków krwi, d) całkowitą liczbę niewykorzystanych donacji, e) liczbę wszystkich składników krwi uzyskanych i wydanych, f) występowanie markerów chorób zakaźnych u dawców krwi i częstość ich występowania, g) liczbę wycofanych składników krwi, h) liczbę niepożądanych zdarzeń i niepożądanych reakcji, w tym poważnych niepożądanych zdarzeń i poważnych niepożądanych reakcji; 15) organizowanie i przeprowadzanie szkoleń z zakresu krwiodawstwa i krwiolecznictwa, o których mowa w art. 39 ust. 4, art. 44 ust. 3 i art. 50 ust. 4, na podstawie ramowych programów szkoleń; 16) prowadzenie pracowni konsultacyjnych w zakresie badań immunohematologicznych. 2. Zadanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, właściwa jednostka organizacyjna publicznej służby krwi, o której mowa w art. 5, realizuje na podstawie zamówienia indywidualnego lub zbiorczego na krew i jej składniki. W przypadku uzyskania przez podmiot leczniczy, dla którego podmiotem tworzącym jest minister właściwy do spraw wewnętrznych lub Minister Obrony Narodowej, zezwolenia wydanego przez jednostkę organizacyjną publicznej służby krwi, o której mowa w art. 5 ust. 5 i 7, zadanie to może być realizowane, na rzecz tego podmiotu leczniczego, przez najbliższą terytorialnie jednostkę organizacyjną publicznej służby krwi. 3. W przypadku braku możliwości zrealizowania zamówienia określonego w ust. 2 z własnych zasobów, właściwa jednostka organizacyjna publicznej służby krwi, o której mowa w art. 5, w pierwszej kolejności zwraca się do najbliższej jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi o wydanie zamówionej krwi lub jej składników. Art. 7. Instytut jest instytutem badawczym w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618, z 2011 r. Nr 112, poz. 654 i Nr 185, poz oraz z 2014 r. poz. 1198), nadzorowanym przez ministra właściwego do spraw zdrowia. Art Do zadań Instytutu, w ramach publicznej służby krwi, należy: 1) udzielanie, odmawianie udzielenia i cofanie akredytacji, o której mowa w art. 16 ust. 1; 2) przeprowadzanie kontroli, o których mowa w art. 17; 3) weryfikacja pod względem merytorycznym materiałów dotyczących propagowania honorowego krwiodawstwa; Przepis odnosi się Instytutu, który współtworzy publiczną służbę krwi, a którym jest Instytut Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie. Dokładne określenie zadań Instytutu jest konieczne do poprawnego działania całego systemu publicznej służby krwi. 3

4 7 4) przekazywanie raz w roku, do dnia 31 marca, do NCK analiz i wniosków z przeprowadzonych kontroli w jednostkach organizacyjnych publicznej służby krwi w roku poprzednim; 5) przekazywanie do Komisji Europejskiej corocznie, do dnia 30 czerwca, rocznego sprawozdania o poważnych niepożądanych zdarzeniach i poważnych niepożądanych reakcjach; 6) przekazywanie do NCK sprawozdań, o których mowa w pkt 5; 7) prowadzenie rejestru, o którym mowa w art. 31 ust. 1; 8) ocena gospodarki krwią i jej składnikami w podmiotach leczniczych i przekazywanie jej wyników do NCK raz w roku, do dnia 31 marca, a także opracowywanie bieżących i perspektywicznych programów, w tym zakresie oraz ich przekazywanie za pośrednictwem NCK, na żądanie ministra właściwego do spraw zdrowia; 9) opracowywanie i aktualizacja wymagań dobrej praktyki pobierania krwi i jej składników, badania, preparatyki, przechowywania, wydawania i transportu; 10) opracowywanie i przedstawianie NCK propozycji w sprawach, o których mowa w art. 16 ust. 14, art. 18 ust. 7, art. 19 ust. 1, art. 29 ust. 7, art. 31 ust. 16, art. 39 ust. 9, art. 44 ust. 6, art. 51 ust. 7 i art. 53 ust. 6; 11) udział w wyjaśnianiu i analizie poważnych niepożądanych zdarzeń i poważnych niepożądanych reakcji, a także w uzasadnionych przypadkach, w porozumieniu z jednostką organizacyjną publicznej służby krwi, udział w kontrolach podmiotów leczniczych wykonujących działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, prowadzonych w ramach sprawowanego przez tę jednostkę nadzoru specjalistycznego; 12) sporządzanie i przekazywanie do NCK, nie później niż do 31 marca roku następującego po roku objętym sprawozdaniem, rocznego sprawozdania z działalności Instytutu w zakresie objętym ustawą; 13) udzielanie konsultacji związanych z leczeniem krwią, jej składnikami i produktami krwiopochodnymi; 14) organizowanie i przeprowadzanie szkoleń z zakresu krwiodawstwa i krwiolecznictwa, o których mowa w art. 18 ust. 2 pkt 3, art. 39 ust. 4, art. 44 ust. 3 i art. 50 ust. 4; 15) prowadzenie, będącego jednostką lub komórką organizacyjną Instytutu, medycznego laboratorium diagnostycznego, wykonującego badania weryfikacyjne oraz czynności polegające na monitorowaniu wiarygodności wyników badań laboratoryjnych, w zakresie krwiodawstwa i krwiolecznictwa. 2. Zadania, o których mowa w ust. 1, pkt 1 13 są dofinansowane w formie dotacji z budżetu państwa, z części będącej w dyspozycji ministra właściwego do spraw zdrowia. Art NCK jest państwową jednostką budżetową utworzoną przez ministra właściwego do spraw zdrowia, działającą na podstawie ustawy i statutu. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia nadaje, w drodze zarządzenia, statut NCK. 3. NCK kieruje dyrektor powoływany przez ministra właściwego do spraw zdrowia, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego naboru. Minister właściwy do spraw zdrowia odwołuje dyrektora NCK. 4. Dyrektorem NCK może być osoba, która: Przepis określa formę działania NCK oraz sposób wyboru Dyrektora tej jednostki. W opinii projektodawcy konieczne jest uregulowanie tej kwestii. 4

5 1) posiada tytuł magistra lub równorzędny; 2) zna język polski w mowie i piśmie; 3) korzysta z pełni praw publicznych; 4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe; 5) posiada co najmniej 10-letni staż pracy, w tym co najmniej 6-letni staż pracy na stanowisku kierowniczym; 6) posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości NCK. 5. Ogłoszenie o naborze na stanowisko dyrektora NCK i jego wyniku umieszcza się w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie NCK oraz publikuje się w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zdrowia i NCK oraz w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. 6. Ogłoszenie zawiera: 1) nazwę i adres NCK; 2) określenie stanowiska; 3) wymagania związane ze stanowiskiem wynikające z przepisów prawa; 4) zakres zadań wykonywanych na stanowisku; 5) wskazanie wymaganych dokumentów; 6) termin i miejsce składania dokumentów; 7) informację o metodach i technikach naboru. 7. Termin, o którym mowa w ust. 6 pkt 6, nie może być krótszy niż 10 dni od dnia opublikowania ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. 8. Nabór na stanowisko dyrektora NCK przeprowadza zespół, powołany przez ministra właściwego do spraw zdrowia, liczący co najmniej 3 osoby, których wiedza i doświadczenie dają rękojmię wyłonienia najlepszych kandydatów. W toku naboru ocenia się doświadczenie zawodowe kandydata, wiedzę niezbędną do wykonywania zadań na stanowisku, na które jest przeprowadzany nabór, oraz kompetencje kierownicze. 9. Ocena wiedzy i kompetencji kierowniczych, o których mowa w ust. 8, może być dokonana na zlecenie zespołu przez osobę niebędącą członkiem zespołu, która posiada odpowiednie kwalifikacje do dokonania tej oceny. 10. Członek zespołu oraz osoba, o której mowa w ust. 9, mają obowiązek zachowania w tajemnicy informacji dotyczących osób ubiegających się o stanowisko, uzyskanych w trakcie naboru. 11. W toku naboru zespół wyłania nie więcej niż 3 kandydatów, których przedstawia ministrowi właściwemu do spraw zdrowia. 12. Z przeprowadzonego naboru zespół sporządza protokół zawierający: 1) nazwę i adres NCK; 2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór, oraz liczbę kandydatów; 3) imiona, nazwiska i adresy nie więcej niż 3 najlepszych kandydatów uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich wymagań określonych w ogłoszeniu o naborze; 4) informację o zastosowanych metodach i technikach naboru; 5) uzasadnienie dokonanego wyboru albo powody niewyłonienia kandydata; 5

6 8 6) skład zespołu. 13. Wynik naboru ogłasza się niezwłocznie przez umieszczenie informacji w Biuletynach Informacji Publicznej, o których mowa w ust. 5. Informacja o wyniku naboru zawiera: 1) nazwę i adres NCK; 2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór; 3) imiona, nazwiska wybranych kandydatów oraz ich miejsca zamieszkania w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego albo informację o niewyłonieniu kandydata. 14. Umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów ogłoszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru jest bezpłatne. Art. 10. Do zadań NCK należy: 1) wdrażanie i realizacja w imieniu i na rzecz ministra właściwego do spraw zdrowia programów polityki zdrowotnej w zakresie krwiodawstwa i krwiolecznictwa, w tym zawieranie i rozliczanie umów w celu realizacji tych programów, oraz kontrola prawidłowości wykonania umów; 2) realizacja zadań ministra właściwego do spraw zdrowia związanych z nadawaniem odznaki Honorowy Dawca Krwi Zasłużony dla Zdrowia Narodu ; 3) zawieranie, rozliczanie oraz kontrola wykonania umów zawartych, w imieniu i na rzecz ministra właściwego do spraw zdrowia, z regionalnymi centrami: a) na realizację zadań na potrzeby obronne państwa określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 6 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2015 r. poz. 144), b) w zakresie udzielania dotacji na realizację zadań, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 5, 7 9 i oraz art. 8 ust. 1 pkt 1 13; 4) analiza i ocena potrzeb, z uwzględnieniem oceny gospodarki krwią i jej składnikami, o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 8, w zakresie zaopatrzenia w krew, jej składniki, produkty lecznicze, w tym produkty krwiopochodne oraz koncentraty czynników krzepnięcia, a także opracowywanie bieżących i perspektywicznych programów w tym zakresie oraz ich przekazywanie ministrowi właściwemu do spraw zdrowia na jego żądanie; 5) dokonywanie, corocznie w terminie do dnia 31 marca, dla ministra właściwego do spraw zdrowia analizy kosztów przygotowania krwi i jej składników do użytku klinicznego ponoszonych przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi, w szczególności związanych z pobieraniem krwi i jej składników, preparatyką, badaniem, przechowywaniem i wydawaniem; 6) zlecanie państwowej jednostce budżetowej, podległej ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, której przedmiotem działalności jest przeprowadzanie postępowań o udzielanie zamówień publicznych przeprowadzenia przetargu publicznego lub rokowań na zbycie nadwyżek osocza; 7) organizacja i koordynacja pomocy w sytuacjach wymagających dodatkowego zaopatrzenia w krew i jej składniki oraz produkty krwiopochodne; 8) opracowywanie w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej zbiorczych planów działania i koordynacja współdziałania jednostek organizacyjnych publicznej służby krwi na potrzeby obronne i na wypadek sytuacji kryzysowych; 9) przekazywanie do Komisji Europejskiej, raz na trzy lata, sprawozdania dotyczącego W opinii projektodawcy dokładne określenie zadań NCK jest konieczne do poprawnego działania całego systemu publicznej służby krwi. 6

7 9 10 propagowania honorowego krwiodawstwa w Rzeczypospolitej Polskiej; 10) przekazywanie do ministra właściwego do spraw zdrowia sprawozdań, o których mowa w pkt 9; 11) opracowywanie i przekazywanie ministrowi właściwemu do spraw zdrowia danych i informacji niezbędnych do dokonywania ogólnokrajowych ocen zaopatrzenia w krew i jej składniki oraz produkty krwiopochodne, a także opracowywanie bieżących i perspektywicznych programów w tym zakresie; 12) propagowanie honorowego krwiodawstwa; 13) sporządzanie i przekazywanie ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, nie później niż do 30 marca roku następującego po roku objętym sprawozdaniem, rocznego sprawozdania z działalności NCK; 14) realizacja innych zadań zleconych przez ministra właściwego do spraw zdrowia w zakresie właściwości działania NCK. Art. 11. Nadzór nad wykonywaniem zadań ustawowych przez jednostki publicznej służby krwi, o których mowa w art. 4, należy do zadań ministra właściwego do spraw zdrowia, który ponadto: 1) nadaje tytuł Honorowy Dawca Krwi Zasłużony dla Zdrowia Narodu ; 2) powołuje i odwołuje członków Krajowej Rady do spraw Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa. Art Tworzy się Krajową Radę do Spraw Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa jako organ doradczy i opiniodawczy ministra właściwego do spraw zdrowia, zwaną dalej Radą. 2. W skład Rady wchodzi nie więcej niż 15 członków, w tym: 1) konsultant krajowy w dziedzinie transfuzjologii klinicznej; 2) konsultant krajowy w dziedzinie hematologii; 3) przedstawiciel Instytutu; 4) przedstawiciel NCK; 5) pięciu przedstawicieli jednostek organizacyjnych publicznej służby krwi; 6) członkowie wybrani spośród: a) przedstawicieli Naczelnej Izby Lekarskiej, b) przedstawicieli Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych, c) przedstawicieli Krajowej Izby Diagnostów Laboratoryjnych, d) specjalistów z różnych dziedzin nauk medycznych lub dziedzin pokrewnych, lub innych dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia. 3. Kandydatów na członków Rady, o których mowa w ust. 2 pkt 6, zgłaszają do ministra właściwego do spraw zdrowia Naczelna Izba Lekarska, Naczelna Izba Pielęgniarek i Położnych, Krajowa Izba Diagnostów Laboratoryjnych i Naczelna Izba Aptekarska oraz stowarzyszenia będące, zgodnie z postanowieniami ich statutów, towarzystwami naukowymi o zasięgu krajowym zrzeszające specjalistów w danej dziedzinie medycyny, farmacji, lub innej dziedziny mającej zastosowanie w ochronie zdrowia. 4. Członkiem Rady nie może być osoba prawomocnie skazana za przestępstwo umyślne. 5. Członków Rady powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw zdrowia. 6. Przewodniczącym Rady jest konsultant krajowy w dziedzinie transfuzjologii klinicznej, a zastępcą przewodniczącego Rady jest konsultant krajowy w dziedzinie hematologii. 7. Kadencja członka Rady wynosi 4 lata. Członek Rady może pełnić swoją funkcję nie dłużej W opinii projektodawcy, razem z wymienieniem zadań podmiotów tworzących publiczną służbę krwi, konicznym jest również wskazanie zadań ministra właściwego do spraw zdrowia w zakresie krwiodawstwa i krwiolecznictwa. Przepis reguluje funkcjonowanie Krajowej Rady do Spraw Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, która funkcjonuje obecnie. Stanowi ona ważny organ doradczy dla ministra właściwego do spraw zdrowia, a jej działalność powinna być kontynuowana. 7

8 11 12 niż przez dwie kolejne kadencje. 8. Przepisów ust. 7 nie stosuje się do przewodniczącego Rady oraz zastępcy przewodniczącego, którzy są powoływani na okres pełnienia funkcji konsultanta krajowego w dziedzinie transfuzjologii klinicznej i konsultanta krajowego w dziedzinie hematologii. 9. Minister właściwy do spraw zdrowia odwołuje członka Rady przed upływem kadencji w przypadku: 1) rezygnacji ze stanowiska; 2) utraty zdolności do pełnienia powierzonych obowiązków na skutek długotrwałej choroby; 3) nieusprawiedliwionej nieobecności na 4 kolejnych posiedzeniach Rady; 4) prawomocnego skazania za przestępstwo umyślne; 5) zawieszenia albo pozbawienia prawa wykonywania zawodu w przypadku członków Rady wykonujących zawód medyczny. 10. Poza przypadkami, o których mowa w ust. 9, minister właściwy do spraw zdrowia może odwołać członka Rady z pełnionej funkcji w każdym czasie, przed upływem kadencji. 11. W przypadku odwołania członka Rady albo jego śmierci przed upływem kadencji, minister właściwy do spraw zdrowia powołuje nowego członka na okres do końca tej kadencji, chyba że do końca kadencji pozostało mniej niż 3 miesiące. Art. 13. Do zadań Rady należy w szczególności: 1) ocena działalności publicznej służby krwi oraz opiniowanie zamierzeń i programów rozwoju w tym zakresie; 2) opiniowanie projektów aktów prawnych w zakresie krwiodawstwa i krwiolecznictwa; 3) wydawanie opinii w sprawie wymagań dobrej praktyki pobierania krwi i jej składników, badania, preparatyki, przechowywania, wydawania i transportu oraz wymagań dobrej praktyki: przechowywania i wydawania krwi i jej składników dla banków krwi oraz badań z zakresu immunologii transfuzjologicznej wykonywanych w przedsiębiorstwach podmiotów leczniczych innych niż jednostki organizacyjne publicznej służby krwi; 4) sporządzanie sprawozdań z działalności; 5) wykonywanie innych zadań zleconych przez ministra właściwego do spraw zdrowia. 2. Działalność Rady jest finansowana z budżetu państwa z części pozostającej w dyspozycji ministra właściwego do spraw zdrowia. 3. Członkom Rady przysługują: 1) wynagrodzenie, które wynosi nie więcej niż 250 zł za udział w posiedzeniu, jednak nie więcej niż 750 zł za miesiąc i jest corocznie waloryzowane o średnioroczny wskaźnik wzrostu cen towarów i usług ustalony w ustawie budżetowej na dany rok budżetowy; 2) diety i zwrot kosztów przejazdów na zasadach określonych dla pracowników zatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowych odbywanych na obszarze kraju. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia nadaje, w drodze zarządzenia, statut Rady określający szczegółowe zadania Rady, organizację i tryb jej działania, mając na celu zapewnienie sprawnego funkcjonowania Rady. Art. 14. Minister właściwy do spraw zdrowia, w ramach nadzoru, o którym mowa w art. 11: 1) uzyskuje informacje na podstawie rocznych sprawozdań z działalności Instytutu, w zakresie realizacji zadań, o których mowa w art. 8 ust. 1, NCK i Rady; W ocenie projektodawcy, określenie zadań Rady jest konieczne do jej poprawnego działania, jak również regulacja jej finansowania. W ocenie projektodawcy, zadanym jest wskazanie narzędzi nadzoru w ramach krwiodawstwa i krwiolecznictwa dla ministra właściwego do spraw zdrowia. 8

9 13 2) może żądać informacji, we wskazanym zakresie, od Instytutu, NCK lub Rady. Art. 15 ust. 2. Czynności przechowywania oraz wydawania krwi i jej składników mogą również wykonywać banki krwi. 3. Składniki krwi mogą być przechowywane poza jednostkami organizacyjnymi publicznej służby krwi przez podmioty inne niż wskazane w ust. 1 i 2, zgodnie z wymaganiami obowiązującymi w tym zakresie w jednostkach organizacyjnych publicznej służby krwi, na podstawie umów na przechowanie składników krwi zawartych z tymi jednostkami. Bieżący nadzór nad warunkami przechowywania prowadzi jednostka organizacyjna publicznej służby krwi, zlecająca przechowywanie. W umowach na przechowanie składników krwi ustala się, że podmiot przechowujący podda się kontroli Instytutu w każdym czasie, na zasadach określonych w art. 17. Obecna organizacja krwiolecznictwa opiera się również na bankach krwi, które są częścią podmiotu leczniczego. Bank krwi ma za zadanie zapewnie jednostkom lub komórkom organizacyjnym przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego ciągły, całodobowy dostęp do krwi i jej składników. Ust. 3 daje możliwość przechowywania składników krwi poza jednostkami organizacyjnymi publicznej służby krwi i bankami krwi, zgodnie z wymaganiami obowiązującymi w tym zakresie. 14 Art Dawcy krwi przysługuje tytuł Honorowy Dawca Krwi. 2. Honorowy Dawca Krwi otrzymuje legitymację Honorowego Dawcy Krwi wydaną przez jednostkę organizacyjną publicznej służby krwi, w której dawca krwi oddał krew. 3. Dawcy krwi: 1) kobiecie, która oddała w dowolnym okresie co najmniej 5 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość jej składników, 2) mężczyźnie, który oddał w dowolnym okresie co najmniej 6 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość jej składników przysługuje tytuł Zasłużony Honorowy Dawca Krwi III stopnia i brązowa odznaka honorowa Zasłużony Honorowy Dawca Krwi III stopnia. 4. Dawcy krwi: 1) kobiecie, która oddała w dowolnym okresie co najmniej 10 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość jej składników, 2) mężczyźnie, który oddał w dowolnym okresie co najmniej 12 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość jej składników przysługuje tytuł Zasłużony Honorowy Dawca Krwi II stopnia i srebrna odznaka honorowa Zasłużony Honorowy Dawca Krwi II stopnia. 5. Dawcy krwi: 1) kobiecie, która oddała w dowolnym okresie co najmniej 15 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość jej składników, 2) mężczyźnie, który oddał w dowolnym okresie co najmniej 18 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość jej składników przysługuje tytuł Zasłużony Honorowy Dawca Krwi I stopnia i złota odznaka honorowa Zasłużony Honorowy Dawca Krwi I stopnia. 6. Odznakę, o której mowa w ust. 3 5, wraz z legitymacją Zasłużonego Honorowego Dawcy Krwi, wydaje Polski Czerwony Krzyż, na podstawie danych przekazanych przez jednostkę organizacyjną publicznej służby krwi, w której dawca krwi uzyskał objętość krwi lub jej składników, uprawniającą do nadania tej odznaki. O wydaniu odznaki wraz z legitymacją Polski Czerwony Krzyż zawiadamia jednostkę organizacyjną publicznej służby krwi, która przekazała dane, będące podstawą jej nadania. 7. Polski Czerwony Krzyż, w ramach realizacji zadania, o którym mowa w ust. 6, prowadzi Aktualnie w ramach systemu krwiodawstwa istnieje odznaka i tytuł Zasłużony Honorowy Dawca Krwi, która zostaje utrzymana w projekcie ustawy. Odznaka i tytuł ma na celu uhonorowanie Honorowych Dawców Krwi za ich długotrwałe poświęcenie i oddawanie krwi i jej składników. Ponadto, podział na rodzaje odznak postanowiono umieścić w ustawie (obecnie jest to zrobione w odpowiednim rozporządzeniu Ministra Zdrowia). Dodatkowo, ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.) przewiduje określone przywileje dla osób posiadających ten tytuł. Jednocześnie wskazane zostały nowe, w porównaniu z obecnymi, obowiązki PCK dotyczące tego zadania. 9

10 15 centralną ewidencję wydanych odznak i legitymacji oraz ich duplikatów. 8. Wydatki związane z wydawaniem odznak honorowych i legitymacji, o których mowa w ust. 6, są pokrywane z budżetu państwa. 9. Legitymacje, o których mowa w ust. 2 i 6, zawierają następujące dane: 1) imię i nazwisko dawcy krwi; 2) numer PESEL, a w przypadku osób, które nie mają nadanego numeru PESEL serię, numer oraz rodzaj dokumentu stwierdzającego tożsamość dawcy krwi; 3) nazwę i adres jednostki wystawiającej legitymację; 4) oznaczenie stopnia odznaki, o której mowa w ust Legitymacje, o których mowa w ust. 2 i 6, są ważne wyłącznie z dokumentem stwierdzającym tożsamość. 11. W razie utraty, po raz pierwszy, legitymacji lub odznaki honorowej "Zasłużony Honorowy Dawca Krwi" jej duplikat jest wydawany po uiszczeniu opłaty w wysokości odpowiadającej kosztom jej wytworzenia. W przypadku kolejnej utraty, duplikat legitymacji lub odznaki jest wydawany po uiszczeniu opłaty w wysokości 100 zł. Kwotę przewyższającą koszty wytworzenia duplikatu przeznacza się wyłącznie na zadania związane z promocją honorowego krwiodawstwa. 12. Minister właściwy do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzory odznak, o których mowa w ust. 3 5, 2) wzory legitymacji, o których mowa w ust. 2 i 6, 3) sposób prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 7, oraz zakres danych, innych niż określone w ust. 9, będących podstawą wydania odznaki i legitymacji, 4) tryb wydawania odznak i legitymacji mając na celu zapewnienie prawidłowego dokumentowania nadanych tytułów, zapewnienie niezaprzeczalności danych i jednolitości tych wzorów oraz uwzględniając stopnie nadawanych odznak. Art Zasłużonemu Honorowemu Dawcy Krwi: 1) kobiecie, która oddała co najmniej 17 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość jej składników, 2) mężczyźnie, który oddał co najmniej 20 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość jej składników nadaje się brązową odznakę Honorowy Dawca Krwi Zasłużony dla Zdrowia Narodu. 2. Zasłużonemu Honorowemu Dawcy Krwi: 1) kobiecie, która oddała co najmniej 43 litry krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość jej składników, 2) mężczyźnie, który oddał co najmniej 50 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość jej składników nadaje się srebrną odznakę Honorowy Dawca Krwi Zasłużony dla Zdrowia Narodu. 3. Zasłużonemu Honorowemu Dawcy Krwi: 1) kobiecie, która oddała co najmniej 60 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość jej składników, 2) mężczyźnie, który oddał co najmniej 70 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość jej składników Odznaka Honorowy Dawca Krwi Zasłużony dla Zdrowia Narodu funkcjonuje pod obecnie obowiązującą ustawą o publicznej służbie krwi. Jedyną różnicą w porównaniu z obecnie obowiązującymi normami, jest wprowadzenie stopni tej odznaki. Odznaka ma charakter resortowy i jej nadawanie ma za cel uhonorowanie Honorowych Dawców Krwi za ich długotrwałe poświęcenie i oddawanie krwi i jej składników. 10

11 16 17 nadaje się złotą odznakę Honorowy Dawca Krwi Zasłużony dla Zdrowia Narodu. 4. Wraz z odznaką wydaje się legitymację zawierającą dane, o których mowa w art. 5 ust Odznakę Honorowy Dawca Krwi Zasłużony dla Zdrowia Narodu nadaje minister właściwy do spraw zdrowia na wniosek złożony do NCK: 1) kierownika jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi, w której dawca krwi oddał krew i uzyskał wymaganą objętość krwi lub jej składników, uprawniającą do nadania odznaki; 2) organów ogólnopolskich stowarzyszeń honorowych dawców krwi. 6. Wniosek o nadanie odznaki zawiera: 1) dane dawcy krwi: a) imię i nazwisko, b) numer PESEL, a w przypadku osób, które nie mają nadanego numeru PESEL serię, numer oraz rodzaj dokumentu stwierdzającego tożsamość, c) adres miejsca zamieszkania i adres do korespondencji; 2) informację o objętości pobranej od dawcy krwi lub równoważnej ilości innych jej składników. 7. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzory: a) wniosku o nadanie odznaki, b) legitymacji i odznak Honorowy Dawca Krwi Zasłużony dla Zdrowia Narodu, 2) sposób dokumentowania objętości oddanej krwi lub równoważnej ilości jej składników dla celów nadania odznaki Honorowy Dawca Krwi Zasłużony dla Zdrowia Narodu mając na celu zapewnienie jednolitości tych wzorów oraz uwzględniając objętość oddanej krwi lub równoważnej ilości jej składników. Art. 25. Równoważnymi ilościami składników krwi odpowiadającymi jednemu litrowi oddanej krwi uprawniającymi do tytułu i jednej z odznak, o których mowa w art. 23 ust. 3 5 oraz art. 24 ust. 1-3, są: 1) 3 litry osocza; 2) 2 donacje krwinek płytkowych, pobranych przy użyciu separatora komórkowego; 3) 0,5 donacji krwinek białych, pobranych przy użyciu separatora komórkowego; 4) 2 jednostki krwinek czerwonych, pobranych przy użyciu separatora komórkowego. Art Zasłużonemu Honorowemu Dawcy Krwi i Honorowemu Dawcy Krwi przysługuje: 1) zwolnienie od pracy w dniu, w którym oddaje krew, na czas oznaczony przez jednostkę organizacyjną publicznej służby krwi, nie dłużej jednak niż do godziny 24:00 dnia, w którym dawca krwi oddał krew lub jej składniki oraz na czas okresowego badania lekarskiego dawców krwi na w trybie i na zasadach określonych w przepisach prawa pracy lub w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687, z późn. zm. )), ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2011 r. Nr 116, poz. 675, z późn. zm. )), ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1340, z późn. zm. )), ustawie z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. z 2014 r. poz. 170, z późn. zm. )), ustawie z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2010 r. Nr 29, poz. 154, z późn. zm. )), ustawie z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2014 r. poz i 1822), ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U. z 2014 r. poz i 1822), ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o służbie funkcjonariuszy Służby Z uwagi na fakt, iż dawcy mogą oddawać poza krwią pełną, również poszczególne składniki krwi (płytki krwi, krwinki białe leukocyty, krwinki czerwone oraz osocze), istnieje potrzeba wprowadzenia odpowiedniego sposobu przeliczania donacji. Obecnie, ww. przelicznik ustanawiany jest w drodze rozporządzenia Ministra Zdrowia. Regulacja dotyczy podstawowych przywilejów dla honorowych dawców krwi: zwolnienia z czasu pracy, zwrotu zarobku, zwrotu kosztów przejazdu oraz rekompensaty energetycznej. Identyczne normy funkcjonują w obecnie obowiązującej ustawie o publicznej służbie krwi, z tą różnicą, iż projekt przewiduje zwolnienie od pracy, nie dłużej jednak niż do godziny 24:00 dnia, w którym dawca krwi oddał krew. Należy zaznaczyć, iż są to prawa honorowych dawców krwi, z których mogą skorzystać. Ponadto, określono wartość rekompensaty energetycznej (4.500 kcal), która obecnie jest wskazana w stosownym rozporządzeniu Ministra Zdrowia. 11

12 18 19 Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego (Dz. U. z 2014 r. poz i 1822) oraz ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2014 r. poz i 1822); 2) zachowanie prawa do wynagrodzenia na zasadach wynikających z przepisów, o których mowa w pkt 1; 3) zwrot kosztów przejazdu do i z jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi, położonej najbliżej miejsca zamieszkania dawcy krwi, na zasadach określonych w przepisach w sprawie diet i innych należności z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju; koszt przejazdu ponosi jednostka organizacyjna publicznej służby krwi; 4) rekompensata energetyczna wydawana przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi. 2. Kandydatowi na dawcę krwi przysługuje: 1) zwolnienie od pracy na czas badania lekarskiego na zasadach określonych w przepisach, o których mowa w ust. 1 pkt 1; 2) zachowanie prawa do wynagrodzenia na zasadach wynikających z przepisów, o których mowa w ust. 1 pkt Dawcy krwi, który oddał jedną donację krwi lub jej składników przysługuje rekompensata energetyczna w wysokości kcal ( kj). Rekompensata przysługuje również dawcom krwi, którzy zostali poddani zabiegom uodpornienia lub innym zabiegom wykonywanym w celu uzyskania osocza lub surowic diagnostycznych. Art Dawcom krwi rzadkich grup i dawcom, którzy przed pobraniem krwi zostali poddani zabiegowi uodpornienia lub innym zabiegom w celu uzyskania osocza lub surowic diagnostycznych, przysługuje, oprócz uprawnień określonych w art , rekompensata pieniężna za niedogodności związane z koniecznością stawienia się, na każde żądanie jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi, w celu oddania krwi lub poddania się zabiegowi uodpornienia lub innym zabiegom wykonywanym w celu uzyskania osocza lub surowic diagnostycznych. Koszt rekompensaty ponosi jednostka organizacyjna publicznej służby krwi. Maksymalna wysokość rekompensaty nie może przekroczyć jednorazowo złotych. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wysokość rekompensaty pieniężnej, o której mowa w ust. 1, uwzględniając częstotliwość występowania w populacji poszczególnych antygenów krwinek czerwonych, rodzaje osocza i surowic diagnostycznych wymagających, przed pobraniem krwi, zabiegu uodpornienia dawcy krwi lub innych zabiegów, które są niezbędne w celu uzyskania osocza lub surowic diagnostycznych, określonych w wymaganiach dobrej praktyki pobierania krwi i jej składników, badania, preparatyki, przechowywania, wydawania i transportu. Art Minister właściwy do spraw zdrowia, do dnia 31 maja każdego roku dokonuje analizy kosztów przygotowania krwi i jej składników do użytku klinicznego ponoszonych przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi, w szczególności związanych z pobieraniem krwi i jej składników, preparatyką, badaniem, przechowywaniem i wydawaniem. 3. Na podstawie analizy, o której mowa w ust. 2, oraz po zasięgnięciu opinii Rady, minister właściwy do spraw zdrowia określi, do dnia 31 sierpnia, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za przetworzoną krew, jej składniki oraz za czynności preparatyki dotyczące krwi lub jej składników, przeznaczonych do przetoczenia biorcy krwi, obowiązujących od następnego roku Przepis wprowadza możliwość wypłaty honorowemu dawcy krwi rekompensaty pieniężnej za niedogodności związane z koniecznością stawienia się, na każde żądanie jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi, w celu oddania krwi lub poddanie się niezbędnym zabiegom uodpornienia lub innym zabiegom wykonywanym w celu uzyskania osocza lub surowic diagnostycznych. Rekompensata nie stanowi zapłaty za krew i jej składniki i stosowana jest tylko do dwóch grup dawców: dawcom krwi rzadkich grup i dawcom, którzy przed pobraniem krwi zostali poddani zabiegowi uodpornienia lub innym zabiegom w celu uzyskania osocza lub surowic diagnostycznych. Wysokość rekompensaty pieniężnej ustali minister właściwy do spraw zdrowia w drodze rozporządzenia. Podobna norma funkcjonuje w obecnej ustawie o publicznej służbie krwi. W opinii projektodawcy, istnieje potrzeba ustalania na szczeblu centralnym, w formie aktu prawa powszechnie obowiązującego, wysokości opłat za krew i jej składniki. Podobny system istnieje obecnie, z tym, że rozporządzenie Ministra Zdrowia w tym zakresie jest wydawane corocznie. 12

13 20 kalendarzowego, o ile przeprowadzona analiza kosztów, o której mowa w ust. 2 wykaże wzrost lub obniżenie tych kosztów. 4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, opłata za krew i jej składniki, o której mowa w ust. 1, ulega podwyższeniu nie więcej jednak niż o wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w roku poprzedzającym rok wydania rozporządzenia, ogłaszany przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Art Jednostki organizacyjne publicznej służby krwi są obowiązane do utrzymywania wymaganego zapasu osocza niezbędnego dla zabezpieczenia potrzeb lecznictwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Poziom zapasów dla poszczególnych jednostek organizacyjnych publicznej służby krwi, konieczny do utrzymywania w danym roku kalendarzowym, stanowi co najmniej 30% liczby pełnych donacji krwi pełnej, pobranych w roku poprzednim. 3. Nadwyżki osocza, ponad wymagany poziom zapasu osocza, o którym mowa w ust. 2, mogą być przedmiotem zbycia do przetwarzania, w celu wytwarzania z nich produktów krwiopochodnych. 4. Zbycie nadwyżek osocza, następuje w drodze przetargu publicznego, a w przypadku gdy drugi przetarg publiczny nie doprowadził do wyłonienia nabywcy - w drodze rokowań. 5. NCK zleca przeprowadzenie przetargu publicznego lub rokowań państwowej jednostce budżetowej podległej ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, której przedmiotem działalności jest przeprowadzanie postępowań o udzielanie zamówień publicznych na podstawie wniosku złożonego przez jednostkę organizacyjną publicznej służby krwi posiadającą nadwyżkę osocza ponad zapas określony w ust Przetarg publiczny i rokowania przeprowadza komisja przetargowa, w skład której wchodzą w szczególności przedstawiciele jednostek organizacyjnych publicznej służby krwi, NCK i ministra właściwego do spraw zdrowia. 7. Od niezgodnej z przepisami ustawy czynności komisji przetargowej podjętej w przetargu lub rokowaniach, lub w przypadku zaniechania czynności, do której komisja przetargowa jest obowiązana, oferentowi przysługuje prawo zaskarżenia czynności komisji przetargowej lub jej zaniechania w terminie 10 dni odpowiednio od dnia dokonania tej czynności albo powzięcia wiadomości przez oferenta o zaniechaniu tej czynności. 8. Minister właściwy do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia sposób organizacji, ogłoszenia i przeprowadzenia przetargu publicznego oraz rokowań, uwzględniając konieczność zapewnienia jawności postępowania, równego dostępu do udziału w postępowaniu oraz uzyskania najkorzystniejszego wyniku przetargu publicznego albo rokowań. 9. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 8, minister właściwy do spraw zdrowia określi: 1) wysokość wadium oraz terminy i formy jego wnoszenia i zwrotu; 2) sposób, terminy i treść ogłoszenia o przetargu; 3) warunki przeprowadzenia rokowań; 4) tryb powoływania, skład i sposób działania komisji przetargowej ; 5) sposób sporządzania oraz wzór protokołu z przeprowadzonego przetargu oraz rokowań; 6) tryb postępowania w przypadku zaskarżenia przetargu; 7) tryb postępowania przy przeprowadzaniu poszczególnych rodzajów przetargów oraz W opinii projektodawcy istnieje potrzeba regulacji kwestii zbywania nadwyżek osocza oraz ustanowienia, na poziomie ustawowym, tzw. niezniżalnego zapasu osocza w jednostkach organizacyjnych publicznej służby krwi. Obecnie nie wykorzystuje się całości osocza jakie pozostaje w procesie preparatyki krwi pełnej do celów klinicznych, do których przeznacza się około 30 % całego pobranego osocza. Pozostała część może zostać zbyta do frakcjonatorów, w celu przetworzenia w produkty krwiopochodne, w tym koncentraty czynników krzepnięcia stosowane w leczeniu hemofilii, albuminy czy immunoglobuliny. Wprowadzenie przetargu centralnego oraz powierzenie jednej instytucji czynności z zakresu gospodarowania nadwyżkami osocza, przyczyni się do zwiększenia efektywności gospodarki tym składnikiem krwi. 13

14 warunki organizowania przetargu ograniczonego; 8) tryb postępowania przy przeprowadzaniu rokowań. Art Kwota uzyskana ze zbycia nadwyżek osocza stanowi przychód jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi. 2. W przypadku gdy uzyskana kwota przewyższa koszty wytworzenia osocza, kwota przewyższająca koszt wytworzenia może zostać przeznaczona wyłącznie na działalność statutową jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi. Art Nie można uzależniać zastosowania krwi lub jej składników w leczeniu od oddania krwi lub jej składników przez inną osobę. 2. Zakazuje się rozpowszechniania ogłoszeń o odpłatnym zbyciu, nabyciu krwi lub jej składników. 3. Zakaz określony w ust. 2 nie dotyczy podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 3, art. 37 ust. 1 oraz art. 45 ust. 2. Art Przetoczenia krwi i jej składników mogą dokonywać wyłącznie: 1) lekarz wykonujący zawód w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne; 2) na zlecenie lekarza pielęgniarka, położna lub ratownik medyczny, wykonujący zawód w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, mogą dokonywać przetoczeń, pod warunkiem że odbyły odpowiednie szkolenie praktyczne i teoretyczne w jednostce organizacyjnej publicznej służby krwi lub Instytucie, zwanej dalej jednostką przeprowadzającą szkolenie, potwierdzone zaświadczeniem o odbyciu szkolenia i uzyskaniu uprawnień do przetaczania krwi i jej składników. 3. Kierownik jednostki przeprowadzającej szkolenie, w terminie 7 dni od dnia zakończenia szkolenia, wydaje osobie przeszkolonej, która uzyskała pozytywny wynik zaliczenia szkolenia zaświadczenie o odbyciu szkolenia i uzyskaniu uprawnień do przetaczania krwi i jej składników. 4. Zaświadczenie o odbyciu szkolenia i uzyskaniu uprawnień do przetaczania krwi i jej składników zawiera: 1) imię i nazwisko; 2) numer PESEL, a w przypadku braku numeru PESEL rodzaj i numer, dokumentu stwierdzającego tożsamość; 3) numer prawa wykonywania zawodu, jeżeli dotyczy; Przepis ma na celu doprecyzowanie art. 35 w zakresie prowadzenia zbycia nadwyżek osocza oraz przeznaczenia zysków z tego działania. Podobnie jak obecnie obowiązująca ustawa o publicznej służbie krwi, również projekt przewiduje normę, która zakazuje wprost uzależnienia przez zastosowania krwi lub jej składników w leczeniu od oddania krwi lub jej składników przez inną osobę. Norma ma na celu zachowanie bezpieczeństwa krwi i jej składników oraz stanowi odzwierciedlenie obowiązującej zasady honorowego krwiodawstwa. Dodatkowo, przy istnieniu obecnie funkcjonującego systemu zaopatrzenia w krew i jej składniki na potrzeby kliniczne, wymuszanie na rodzinie, przyjaciołach i znajomych pacjenta, oddania krwi, stanowi czynność wysoce naganną. Tego typu sytuacji nie należy jednak utożsamiać z działaniem lekarzy i pozostałego personelu medycznego, polegającym na należytym oraz rzetelnym uświadamianiu i edukowaniu pacjentów oraz osób im bliskich na temat konieczności oddawania krwi na potrzeby kliniczne. Ponadto, wprowadzono zakaz rozpowszechniania ogłoszeń o odpłatnym zbyciu, nabyciu krwi lub jej składników. W ocenie projektodawcy, istnieje potrzeba, podobnie jak ma to miejsce w obecnie obowiązujących regulacjach, wskazania osób, które mogą dokonać przetoczenia krwi i jej składników. Nowością jest natomiast możliwość dokonania przetoczenia krwi na zlecenie lekarza przez ratownika medycznego oraz nowe szkolenia w zakresie krwiolecznictwa dla lekarzy i ratowników medycznych, dokonujących przetoczeń krwi, które w opinii projektodawcy znajdują uzasadnienie. 14

15 24 4) rodzaj przeprowadzonego szkolenia; 5) datę szkolenia; 6) informację o uprawnieniu do przetaczania krwi i jej składników; 7) termin ważności zaświadczenia. 5. Zaświadczenie o odbyciu szkolenia i uzyskaniu uprawnień do przetaczania krwi i jej składników wydane lekarzowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest ważne przez okres 10 lat, a osobom innym niż lekarz określonym w ust. 1 pkt 2, przez okres 4 lat. 6. Szkolenia, o których mowa w ust. 2, prowadzi się w formie: 1) szkolenia wstępnego dla lekarzy, pielęgniarek, położnych i ratowników medycznych dotychczas nie dokonujących przetoczeń krwi i jej składników; 2) szkoleń ustawicznych dla osób wymienionych w ust. 1: a) w pkt 1 nie rzadziej niż raz na 10 lat, b) w pkt 2 nie rzadziej niż raz na 4 lata. 7. Podmiot leczniczy wykonujący działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, najpóźniej na 6 miesięcy przed upływem terminu ważności zaświadczenia, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany złożyć wniosek o przeprowadzenie szkolenia do jednostki przeprowadzającej szkolenie. 8. Jednostka przeprowadzająca szkolenie jest obowiązana do zorganizowania i przeprowadzenia szkolenia, o którym mowa w ust. 2, w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust Koszty udziału w szkoleniach, o których mowa w ust. 2, pokrywa podmiot leczniczy kierujący na szkolenie. Maksymalna wysokość opłaty za jeden rodzaj szkolenia, o którym mowa w ust. 2, za jedną przeszkoloną osobę, nie może przekroczyć 100 zł i jest corocznie waloryzowana o średnioroczny wskaźnik wzrostu cen towarów i usług ustalony w ustawie budżetowej na dany rok budżetowy. 10. Dokumentacja przebiegu szkoleń jest przechowywana przez jednostkę przeprowadzającą szkolenie przez okres 15 lat od dnia zakończenia szkolenia. 11. Przepisów ust. 1 pkt 1 i ust i 12 nie stosuje się do lekarza dokonującego przetoczenia krwi w przypadku określonym w art. 30 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2011 r. Nr 277, poz. 1634, z późn. zm.). Art Pielęgniarka, położna lub ratownik medyczny, wykonujący zawód medyczny w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, są odpowiedzialni za: 1) czynności związane z pobieraniem próbek krwi od pacjenta; 2) identyfikację biorcy krwi i kontrolę dokumentacji przed przetoczeniem na zlecenie lekarza; 3) obserwację biorcy krwi w trakcie przetoczenia i niezwłoczne informowanie lekarza o objawach występujących w trakcie i po przetoczeniu, mogących świadczyć o niepożądanej reakcji; 4) wydawanie wypełnionego i podpisanego przez lekarza zamówienia na krew i jej składniki; 5) prawidłowe udokumentowanie zabiegu przetoczenia; 6) czynności wykonywane w ramach zabiegu przetoczenia na zlecenie lekarza. 3. Kierownik podmiotu leczniczego, wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, w porozumieniu z ordynatorem lub inną osobą kierującą Przepis wskazuje dokładnie zakres odpowiedzialności pielęgniarki, położnej oraz ratownika medycznego w zakresie przetaczania krwi. W ocenie projektodawcy jest on koniczny. 15

16 jednostką lub komórką organizacyjną przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, prowadzi aktualną listę, zawierającą imiona i nazwiska lekarzy, pielęgniarek, położnych i ratowników medycznych uprawnionych do dokonywania przetoczeń i czynności związanych z tym zabiegiem, posiadających ważne zaświadczenie, o którym mowa w art. 38 ust. 2. Art. 41. Do zadań lekarzy, pielęgniarek, położnych i ratowników medycznych, dokonujących przetoczeń i czynności związanych z tym zabiegiem, należy: 1) wypełnienie zamówienia na krew i jej składniki dotyczy wyłącznie lekarza; 2) złożenie zamówienia na krew i jej składniki; 3) pobranie od pacjenta próbek krwi w celu wykonania badania grupy krwi i próby zgodności biorcy z krwią dawcy krwi przed przetoczeniem; 4) poinformowanie pacjenta o ryzyku i korzyściach wynikających z przetoczenia dotyczy wyłącznie lekarza; 5) identyfikacja biorcy krwi i kontrola dokumentacji przed przetoczeniem; 6) przetoczenie; 7) obserwacja pacjenta w trakcie i po przetoczeniu oraz podjęcie odpowiednich czynności, jeżeli wystąpi niepożądana reakcja; 8) wypełnienie formularza zgłoszenia niepożądanego zgłoszenia lub reakcji związanej z przetoczeniem krwi, w szczególności poważnego niepożądanego zdarzenia lub reakcji dotyczy wyłącznie lekarza. Art Zabieg przetoczenia krwi lub jej składników wymaga zgody pacjenta wyrażonej w formie pisemnej. 2. Do zgody, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 34 i 35 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Art Kierownik podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne wyznacza lekarza specjalistę w dziedzinie transfuzjologii klinicznej jako lekarza odpowiedzialnego za gospodarkę krwią, zwanego dalej lekarzem odpowiedzialnym za gospodarkę krwią. 2. W przypadku gdy w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne nie zatrudnia się lekarza specjalisty z dziedziny transfuzjologii klinicznej zadania lekarza odpowiedzialnego za gospodarkę krwią wykonuje lekarz specjalista, w szczególności w jednej z następujących dziedzin medycyny: chirurgii naczyniowej i ogólnej, kardiochirurgii, kardiologii, położnictwa i ginekologii, anestezjologii i intensywnej terapii, intensywnej terapii, chorób wewnętrznych, hematologii, pediatrii lub nefrologii. 3. Lekarz odpowiedzialny za gospodarkę krwią: 1) odbywa szkolenie w jednostce organizacyjnej publicznej służby krwi lub Instytucie, nie rzadziej niż co 5 lat, potwierdzone zaświadczeniem; 2) bierze udział w seminariach i kursach organizowanych przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi lub Instytut. 4. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, zawiera: 1) imię i nazwisko; 2) numer PESEL, a w przypadku braku numeru PESEL - rodzaj i numer, dokumentu W ocenie projektodawcy, istnieje potrzeba wskazania na poziomie ustawowym, dokładnych zadań lekarzy, pielęgniarek, położnych i ratowników medycznych, dokonujących przetoczeń i czynności związanych z tym zabiegiem. Aktualnie, regulacje w tym przedmiocie, zawarte są w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw zdrowia, wydanego na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy o publicznej służbie krwi. W opinii projektodawcy, przepis jest konieczny ze względu na potrzebę zachowania spójności w systemie ochrony zdrowia, w zakresie zgody pacjenta. W opinii projektodawcy, istnieje potrzeba utrzymania instytucji lekarza odpowiedzialnego za gospodarkę krwią, który poprzez realizację wskazanych w tym przepisie zadań, ma na celu zwiększenie efektywności w gospodarowaniu krwi i jej składnikami w danym podmiocie leczniczym. Aktualnie, normy dotyczące działania lekarza odpowiednego za gospodarkę krwi, zawarte są w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw zdrowia, wydanego na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy o publicznej służbie krwi. 16

17 28 stwierdzającego tożsamość; 3) numer prawa wykonywania zawodu; 4) rodzaj przeprowadzonego szkolenia; 5) datę szkolenia; 6) termin ważności zaświadczenia. 5. Dokumentacja przebiegu szkoleń jest przechowywana przez jednostkę przeprowadzającą szkolenie przez okres 15 lat od dnia zakończenia szkolenia. 6. Do zadań lekarza odpowiedzialnego za gospodarkę krwią należy: 1) nadzór nad leczeniem krwią lub jej składnikami w jednostkach lub komórkach organizacyjnych przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne; 2) planowanie zaopatrzenia podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w krew i jej składniki; 3) kierowanie bankiem krwi, jeżeli nie powierzono tej czynności kierownikowi pracowni immunologii transfuzjologicznej; 4) zapewnienie przestrzegania SOP sporządzonych w porozumieniu z właściwą jednostką organizacyjną publicznej służby krwi, o której mowa w art. 5, przez bank krwi lub pracownię immunologii transfuzjologicznej lub też inne jednostki lub komórki organizacyjne przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne; 5) organizacja wewnętrznych szkoleń lekarzy, pielęgniarek, położnych i ratowników medycznych w dziedzinie leczenia krwią w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne; 8) sporządzanie i przekazywanie do właściwej jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi, o której mowa w art. 5, rocznych sprawozdań z działalności podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w zakresie krwiolecznictwa, zgodnie z zaleceniami tej jednostki dotyczącymi tych sprawozdań, nie później niż do dnia 30 stycznia każdego roku, za rok poprzedni. 7. Koszty udziału w szkoleniach, o których mowa w ust. 3 pkt 1, pokrywa podmiot leczniczy wykonujący działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne kierujący na szkolenie. Maksymalna wysokość opłaty za jeden rodzaj szkolenia, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, za jedną przeszkoloną osobę, nie może przekroczyć 150 zł i jest corocznie waloryzowana o średnioroczny wskaźnik wzrostu cen towarów i usług ustalony w ustawie budżetowej na dany rok budżetowy. 8. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, ramowe programy szkoleń dla lekarzy odpowiedzialnych za gospodarkę krwią, sposób dokumentowania ich przebiegu oraz wzór zaświadczenia o odbytym szkoleniu, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, uwzględniając konieczność zapewnienia tym lekarzom nabycia umiejętności niezbędnych do wykonywania zadań, o których mowa w ust. 4. Art W podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, w którym krew i jej składniki są przetaczane w więcej niż czterech jednostkach lub komórkach organizacyjnych przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego, kierownik tego podmiotu powołuje komitet transfuzjologiczny, zwany dalej komitetem, jeżeli w Podobnie jak w przypadku lekarza odpowiedzialnego za gospodarkę krwią, projektodawca przewiduje również zachowanie instytucji komitetu transfuzjologicznego, który dotychczas został uregulowany w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw zdrowia, wydanego na 17

18 29 30 tych jednostkach lub komórkach organizacyjnych przetacza się łącznie, średnio, w ciągu roku, co najmniej jedną jednostkę składnika krwi dziennie. 2. W skład komitetu wchodzą: 1) ordynatorzy lub inne osoby kierujące jednostkami lub komórkami organizacyjnymi przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, w których często przetacza się krew, lub ich zastępcy; 2) lekarz odpowiedzialny za gospodarkę krwią; 3) kierownik pracowni immunologii transfuzjologicznej wykonującej badania na rzecz tego podmiotu; 4) naczelna pielęgniarka, położna lub ratownik medyczny, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt Komitet współpracuje z właściwą jednostką organizacyjną publicznej służby krwi, o której mowa w art. 5. Art Do przeprowadzania badań związanych z przetaczaniem krwi i badań immunohematologicznych na potrzeby leczenia krwią są uprawnione wyłącznie pracownie immunologii transfuzjologicznej wykonujące badania immunohematologiczne zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 38 ust Pracownie immunologii transfuzjologicznej są obowiązane do przestrzegania wymagań dobrej praktyki, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2, w zakresie dotyczącym ich działalności. Art W strukturze przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego pracownia immunologii transfuzjologicznej, działa jako: 1) samodzielna jednostka albo komórka organizacyjna; 2) wydzielona pracownia wchodząca w skład medycznego laboratorium diagnostycznego; 3) samodzielna jednostka albo komórka organizacyjna połączona z bankiem krwi; 4) wydzielona pracownia wchodząca w skład medycznego laboratorium diagnostycznego połączona z bankiem krwi. 2. Kierownikiem pracowni immunologii transfuzjologicznej może być diagnosta laboratoryjny mający tytuł specjalisty w dziedzinie laboratoryjnej transfuzjologii medycznej lub lekarz specjalista w dziedzinie transfuzjologii klinicznej. 3. Kierownik pracowni immunologii transfuzjologicznej musi posiadać zaświadczenie upoważniające do samodzielnego wykonywania i autoryzowania wyników badań w zakresie immunologii transfuzjologicznej, wydane przez jednostkę organizacyjną publicznej służby krwi, o której mowa w art. 5, lub Instytut, oraz co najmniej dwuletnią praktykę w wykonywaniu badań immunohematologicznych. 4. Osoby zatrudnione w pracowni immunologii transfuzjologicznej, w tym jej kierownik, odbywają szkolenie teoretyczne i praktyczne, w jednostkach organizacyjnych publicznej służby krwi lub Instytucie. 5. Zaświadczenie upoważniające do samodzielnego wykonywania badań immunohematologicznych może uzyskać diagnosta laboratoryjny, technik analityki medycznej oraz lekarz, posiadający co najmniej roczną praktykę w wykonywaniu tych badań, odbytą w pełnym wymiarze czasu pracy lub w niepełnym wymiarze czasu pracy odpowiadającym rocznemu pełnemu wymiarowi czasu pracy przez okres nie dłuższy niż trzy lata. podstawie art. 21 ust. 3 ustawy o publicznej służbie krwi. Zarówno komitet transfuzjologiczny, jak również lekarz odpowiedzialnego za gospodarkę krwią, stanowią ważne ogniwo w procesie gospodarowania krwią w podmiocie leczniczym. Ważnym ogniwem w krwiolecznictwie są pracownie immunologii transfuzjologicznej, które wykonują odpowiednie badania w zakresie krwiolecznictwa. Muszą one odpowiadać stosownym normom jakościowym. Istnieje konieczność określenia podstawowych zasad dotyczących funkcjonowania pracowni immunologii transfuzjologicznej oraz kwestii uprawnień dla ich pracowników. Pracownie immunologii transfuzjologicznej stanowią ważne ogniwo w procesie krwiolecznictwa i w opinii projektodawcy istnieje potrzeba regulacji tej materii. Podobne normy obowiązują obecnie, z tą różnicą, iż są ustanowione na mocy rozporządzenia Ministra Zdrowia, wydanego na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy o publicznej służbie krwi. 18

19 Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, zawiera: 1) imię i nazwisko; 2) numer PESEL, a w przypadku braku numeru PESEL rodzaj i numer, dokumentu stwierdzającego tożsamość; 3) numer prawa wykonywania zawodu; 4) rodzaj przeprowadzonego szkolenia; 5) datę szkolenia 6) zakres uprawnień do wykonywania badań; 7) termin ważności zaświadczenia. 7. Dokumentacja przebiegu szkoleń jest przechowywana przez jednostkę przeprowadzającą szkolenie przez okres 15 lat od dnia zakończenia szkolenia. 8. W przypadku przerwy w wykonywaniu badań immunohematologicznych dłuższej niż 1 rok osoba zatrudniona w pracowni immunologii transfuzjologicznej, aby samodzielnie wykonywać badania immunohematologiczne lub autoryzować wyniki badań, musi odbyć dodatkowe szkolenie w jednostce organizacyjnej publicznej służby krwi lub Instytucie. Art Szkolenia, o których mowa w art. 50 ust. 4, prowadzi się w formie: 1) szkolenia wstępnego; 2) szkolenia ustawicznego, nie rzadziej niż raz na 3 lata. 2. Szkolenia, o których mowa w art. 50 ust. 4 i 6, mają na celu: 1) zdobycie umiejętności w realizowaniu wyznaczonych zadań; 2) zdobycie odpowiedniej wiedzy i zrozumienie procesów oraz zasad wykonywanych zadań; 3) zrozumienie struktury organizacyjnej publicznej służby krwi, zasad systemu zapewnienia jakości i zasad ochrony zdrowia; 4) zdobycie odpowiednich wiadomości o etycznych i prawnych aspektach wykonywanych zadań związanych z krwiodawstwem i krwiolecznictwem. 3. Szkolenia, o których mowa w art. 50 ust. 4 i 6, prowadzą jednostki organizacyjne publicznej służby krwi lub Instytut, w oparciu o ramowy program szkoleń określony w przepisach wydanych na podstawie ust Podmiot leczniczy, prowadzący pracownię immunologii transfuzjologicznej, co najmniej na 6 miesięcy przed upływem terminu ważności zaświadczeń o odbytym szkoleniu, o którym mowa w art. 50 ust. 5, posiadanych przez osoby zatrudnione w tej pracowni, jest obowiązany złożyć wniosek o przeprowadzenie szkolenia do właściwej jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi, o której mowa w art. 5, lub Instytutu. 5. Właściwa jednostka organizacyjna publicznej służby krwi, o której mowa w art. 5, lub Instytut jest obowiązana zorganizować i przeprowadzić szkolenia, o których mowa w art. 50 ust. 4 i 6, w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust Koszty udziału w szkoleniach, o których mowa w art. 50 ust. 4 i 6, pokrywa podmiot leczniczy kierujący na szkolenie. Maksymalna wysokość opłaty za jeden rodzaj szkolenia, o którym mowa w art. 50 ust. 4 i 6, za jedną przeszkoloną osobę, nie może przekroczyć 400 zł i jest corocznie waloryzowana o średnioroczny wskaźnik wzrostu cen towarów i usług ustalony w ustawie budżetowej na dany rok budżetowy. Art. 61. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) w art. 26 w ust. 1 w pkt 9 lit. c otrzymuje brzmienie: Przepis stanowi rozwinięcie art. 50 w ocenie projektodawcy konieczne jest określenie podstawowych norm dotyczących szkoleń dla osób zatrudnionych w pracowni immunologii transfuzjologicznej. Z uwagi na zmianę przepisów dotyczących rekompensaty dla dawców, którzy stawili się na żądanie jednostki organizacyjnej publicznej służby 19

20 c) krwiodawstwa realizowanego przez honorowych dawców krwi zgodnie z art. 5 i art. 6 ustawy z dnia. o krwiodawstwie i krwiolecznictwie (Dz. U. poz. ), w wysokości wynikającej z kwoty rekompensaty określonej przepisami wydanymi na podstawie art. 27 ust. 2 tej ustawy i ilości litrów oddanej krwi lub równoważnej ilości jej składników przeliczonej zgodnie z art. 25 tej ustawy;. Art. 62. W ustawie z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2013 r. poz. 947 oraz z 2014 r. poz. 619 i 1138) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 po pkt 20 dodaje się pkt 21a w brzmieniu: 21a) publiczna służba krwi podmioty, o których mowa w art. 4 ustawy z dnia... o krwiodawstwie i krwiolecznictwie (Dz. U. poz....) ; 2) w art. 30 po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: 4a. Dane zgromadzone w rejestrach zakażeń i zachorowań na chorobę zakaźną, zgonów z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej, ich podejrzeń oraz przypadków stwierdzenia dodatniego wyniku badania laboratoryjnego dotyczące osób, które z przyczyn zdrowotnych nie mogą być kandydatem na dawcę lub dawcą krwi, są udostępniane publicznej służbie krwi. Udostępnianie danych odbywa się w formie raportów o zakażeniach i zachorowaniach na chorobę zakaźną i ich podejrzeniach oraz przypadkach stwierdzenia dodatniego wyniku badania laboratoryjnego.. Art. 63. W ustawie z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2012 r. poz. 159, z późn. zm.) w art. 29 ust. 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: 1a) dokumentacji medycznej zawierającej dane niezbędne do monitorowania losów krwi i jej składników, która jest przechowywana przez okres 30 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano ostatniego wpisu;. Art. 64. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej (Dz. U. z 2014 r. poz i 1491) w rozdziale 3 po art. 20 dodaje się art. 20a w brzmieniu: Art. 20a. W przypadku laboratoriów posiadających w swojej strukturze pracownie immunologii transfuzjologicznej podstawę wykreślenia z ewidencji stanowi wniosek kierownika jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi lub dyrektora Instytutu Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie, o którym mowa w art. 16 ust. 6 ustawy z dnia r. o krwiodawstwie i krwiolecznictwie (Dz. U. poz. ).. Art. 65. W ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 217, z późn. zm.14)) w art. 108 w ust. 2 po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu: 6a) wniosku kierownika jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi lub dyrektora Instytutu Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie w przypadku niewykonania przez kontrolowany podmiot w wyznaczonym terminie zaleceń pokontrolnych, wydanych w wyniku przeprowadzenia kontroli, o której mowa w art. 16 ust. 5 ustawy z dnia r. o krwiodawstwie i krwiolecznictwie (Dz. U. poz. ).. Art Jednostki organizacyjne publicznej służby krwi, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2 4 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi (Dz. U. z 2013 r. poz. 332), działające w dniu wejścia w życie ustawy stają się, z tym dniem, jednostkami organizacyjnymi publicznej służby krwi, o których mowa w art. 4 pkt Dyrektorzy regionalnych centrów krwiodawstwa i krwiolecznictwa wykonują swoje zadania krwi, w porównaniu z ustawą o publicznej służbie krwi, istnieje potrzeba dokonania odpowiedniej zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w celu zachowania spójności. Przepis ma na celu możliwość wymiany informacji pomiędzy jednostkami organizacyjnymi publicznej służby krwi a służbą sanitarną w zakresie danych dotyczących osób zakażonych, których zakażenie może wpłynąć na bezpieczeństwo pobieranej krwi i jej składników. Przepis wprowadza obowiązek dla podmiotów leczniczych do przechowywania przez 30 lat dokumentacji medycznej zawierającej dane niezbędne do monitorowania losów krwi i jej składników. Przepis stanowi rozwinięcie kwestii uregulowanej w art. 16 ust. 6 projektu ustawy. Przepis stanowi rozwinięcie kwestii uregulowanej w art. 16 ust. 5 projektu ustawy. Przepis jest konieczny w celu zachowania ciągłości działania publicznej służby krwi (ust. 1) oraz spójności z ustawą o działalności leczniczej (ust. 2 i 3). 20