Nawracać się. 5 tydzień Wielkiego Postu. Czytanie i rozważanie Słowa Bożego. tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę.

Transkrypt

1 Nawracać się 5 tydzień Wielkiego Postu Czytanie i rozważanie Słowa Bożego tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę. (Ewangelia św. Jana 6,37) Parafia NMP Bolesnej, Wrocław Strachocin, Teksty dostępne na stronie:

2 Rysunek tygodnia: Opracowanie rozważań: Korekta: Rysunek: Asysta kościelna: Aplikacja mobilna Android: Jolanta Prokopiuk, Łukasz Kneć, Wojciech Doliński,Monika Mosior, Jolanta Mikos, Krzysztof Mikos Jerzy Prokopiuk Marta Stańco ks. Wojciech Jaśkiewicz Tomek Romanowski Niniejsze rozważania przygotowują osoby ze wspólnoty On Jest, Ruchu Światło Życie Czytania zamieszczone w aneksie:

3 Lectio divina metoda osobistego studium Pisma Świętego Mnisi znali dwa sposoby medytacji Słowa Bożego: ruminatio przetrawianie Słowa Bożego poprzez jego ciągłe powtarzanie oraz lectio divina Bożą lekturę, w której chodziło o to, aby wszystkie słowa Biblii rozumieć jako drogę do Boga, jako opis drogi duchowej. Kluczowe jest tu pytanie: kim jestem, co jest tajemnicą mojego życia, kim i czym stałem się dzięki Jezusowi Chrystusowi? Kiedy bowiem poprzez medytację poczuję, kim jestem, zmieni się także moje działanie w świecie. Kilka uwag o miejscu modlitwy, czasie oraz pozycji modlitewnej. 1. Miejsce idealne to kościół czy kaplica z wystawionym Najświętszym Sakramentem. W praktyce będzie to każde miejsce, w którym znajdziemy choć odrobinę wyciszenia. 2. Czas przynajmniej kwadrans. Dobrze jeśli będzie to pół godziny. Pora dnia nie jest istotna, ważne tylko, byśmy byli przytomni i w czasie modlitwy nie zasnęli. 3. Pozycja w czasie modlitwy godna i wygodna. Można klęczeć, siedzieć na małej ławeczce, można też zwyczajnie usiąść na wygodnym krześle przy stole. Przebieg lectio divina Istotą tej metody jest jej podział na kilka części: 1. Czytanie (lectio), 2. Medytację (meditatio), 3. Modlitwę (oratio) i trwanie przed Bogiem (contemplatio). 4. Działanie (actio) Całość powinna być poprzedzona chwilą wyciszenia, skupienia, prośbą skierowaną do Ducha Świętego o dobre owoce. Na zakończenie powinniśmy podziękować Bogu oraz dokonać refleksji nad naszą modlitwą jak się czuliśmy, co było dobre w tej modlitwie a co należałoby w niej poprawić w przyszłości. Lectio Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty. Wybieramy dłuższy fragment tekstu. Nie zakładamy, że przeczytamy go w całości. Może się zdarzyć, że już pierwszy werset będzie tym fragmentem nad którym powinniśmy zatrzymać się dłużej. Czytam Pismo Święte powoli i uważnie, nie po to, by pomnożyć swoją wiedzę, lecz by spotkać Boga w Jego Słowie. W czytaniu chodzi bowiem o znalezienie takiego fragmentu (zwykle będzie to jeden werset), który nas poruszy. To poruszenie może mieć bardzo różny charakter. Może to być ciekawość, niezrozumienie, pociecha, piękno, niepokój. Poruszenie jest świadectwem, że ten werset jest dla nas osobiście ważny. Bardzo ważną informacją jest złość lub agresja rodząca się podczas czytania Słowa Bożego. Oznacza ona bowiem, że Jezus w Słowie Bożym dotyka jakiejś nieuporządkowanej dziedziny naszego życia. Jest bardzo istotne zwrócenie uwagi na uczucia, które nam towarzyszą. Nie mamy wpływu na uczucia, które się rodzą. Są ważne ponieważ, ukazują nam one stan naszego serca. Nie ma uczuć dobrych i złych, ponieważ są one obojętne moralnie. Jeżeli rodzi się uczucie zazdrości lub niechęci to nie jest to grzechem. Materią grzechu będzie dopiero nasza odpowiedź na to uczucie. Znalezienie tekstu, który Cię porusza jest sygnałem, że kończy się etap lectio.

4 Meditatio Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Pierwotne, łacińskie znaczenie tego słowa to powtarzanie. W tej części koncentrujemy się na znalezionym urywku. Czytamy go wielokrotnie, powoli, jakby smakując całość wersetu lub jego fragmenty. Czytając możemy akcentować różne części i wyrazy wersetu. Prawdopodobnie nauczymy się w ten sposób wersetu na pamięć. Powtarzajmy go zatem także w myśli może nam pomóc zamknięcie oczu. Angażujmy na tym etapie nie tylko rozum ale także i serce. Można się zastanowić, dlaczego ten fragment mnie zainteresował, pytać się co ten fragment mi mówi, objawia, komunikuje. Ważne jest aby medytować tylko jeden fragment. Jeśli poruszyło cię więcej fragmentów, zatrzymaj się na pierwszym, pozostałe w tej medytacji cię nie interesują. Oratio Teraz ty mów do Boga a jeśli zabraknie Ci słów to trwaj przed nim bez słów (contemplatio). Na pewnym etapie medytacji zamienia się ona w modlitwę. Będzie ona miała spontaniczny charakter. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie. Czasami będzie to nasza aktywność, ale możemy też być porwani przez Boże natchnienie. Wtedy modlitwa stanie się bardziej działaniem Boga w nas niż naszym działaniem. Trudno przewidzieć, co przyniesie modlitwa, jaki dokładnie charakter i kierunek przybierze. Może to być zarówno przebłaganie, prośba jak i dziękczynienie i uwielbienie. Może mieć także charakter krótkiej, żarliwej modlitwy, proszącej Boga, by ukoił moja tęsknotę, by pozwolił się doświadczyć i ujrzeć. Na lub po etapie oratio - Twojej modlitwy do Boga, którą wzbudziło rozważanie danego fragmentu - może przyjść czas, że braknie Ci słów. Trwaj wtedy przy Bogu bez słów - wtedy modlisz się samą swoją obecnością a Duch Święty działający w Tobie będzie kierował do Boga taką modlitwę, która Jemu się podoba: "Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą" (Rz 8, 26-28) W każdej głębokiej ludzkiej relacji przychodzi etap rozumienia się bez słów. Tak samo jest Bogiem. Ani On nic nie musi mówić, ani ja. Jesteśmy ze sobą razem. I to wystarczy. Actio Pytaj siebie: Co mam zrobić?. Ostatni etap lectio divina to zaproszenie do działania, zgodnie z napomnieniem św. Jakuba: "Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był" (Jk 1, 23-24). Zadaj sobie pytanie, czy przez to rozważanie Bóg wzywa Cię do podjęcia jakiegoś postanowienia, zadania, porozmawiania z kimś, przebaczenia komuś, pomocy komuś. Jeśli tak, to zapisz sobie konkretny fragment, który Cię porusza do działania albo to, co chcesz uczynić. Po pewnym czasie będziesz wyraźnie widział jak Bóg Cię prowadzi. Nie zawsze lectio divina będzie kończyło się podjęciem konkretnego postanowienia i wykonaniem konkretnego działania. Doświadczenie pokazuje jednak, że praktykowanie tej metody przebywania ze Słowem Bożym po pewnym czasie przemienia człowieka, porusza go, przekonuje o tym co prawdziwe i ważne, daje światło do podejmowania właściwych decyzji życiowych i zaprasza do podejmowania zmian. Jeśli jednak po wielokrotnym jej praktykowaniu nigdy nie będziesz się czuł poruszony i wezwany do konkretnego czynu, to może znaczyć, że Twoja modlitwa ze Słowem ma charakter czysto akademicki, nie przemienia Twojego serca, nie prowadzi do nawrócenia i nie dotyka Ciebie w Twojej własnej historii życia.

5 , niedziela NAWRACAĆ SIĘ TO SPOGLĄDAĆ NA INNYCH OCZAMI JEZUSA Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Jana 8, 1-11 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Faryzeusze i uczeni w Piśmie przyprowadzają do Jezusa kobietę przyłapaną na cudzołóstwie po to, by On ją także potępił, tak jak oni to zrobili w swoim sercu. Żydzi walczyli z cudzym grzechem, by tym chętniej zwolnić się z walki ze swoim grzechem. Jezus odwraca ich wzrok od kobiety i kieruje go na nich samych. "Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień". Jak często ja zwracam wzrok na cudzy grzech a nie na swój? Kiedy to ja osądzam innych wbrew nauce Jezusa "nie sądźcie abyście nie byli sądzeni" (Mt 7,1) «I Ja ciebie nie potępiam. Idź, a od tej chwili już nie grzesz». Jezusowi nie zależy na tym by być stróżem porządku moralnego ani by cudzołożna kobieta zapłaciła za swój grzech. To On zapłaci za jej grzech. Jezusowi zależy na tym by wyrwać ją z grzechu, by ją uratować od wiecznego potępienia. Przebacza i firmuje ją i po to, by mogła zacząć w swoim życiu kochać i wychodzić ze swojego grzechu. Kobieta, która właśnie została pochwycona na cudzołóstwie nie tłumaczy się, nie usprawiedliwia. Stoi w poczuciu winy i milczy. Jest świadoma swojego grzechu i zasłużonej kary za niego. Ta postawa otwiera wewnętrzną refleksję, żal za grzechy oraz postanowienie poprawy. A to wraz z łaską Bożą może prowadzić do decyzji, które zmieniają życie. W każdej spowiedzi gdy po raz kolejny przebaczone są mi moje grzechy, Jezus mówi mi: «I Ja ciebie nie potępiam. Idź, a od tej chwili już nie grzesz». Czy mam doświadczenie autentycznego i hojnego przebaczenia mi grzechów w sakramencie pojednania? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu, pomóż mi nie osądzać innych, lecz naucz mnie Twojej postawy Miłości do bliźnich. Spraw też, bym umiał raczej zauważać i żałować za własne grzechy. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

6 , poniedziałek NAWRACAĆ SIĘ TO Z MIŁOŚCIĄ PATRZEĆ NA BLIŹNICH Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Jana 8, 1-11 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Tak łatwo widzieć cudzy grzech. Czy nie reaguję na niego jak faryzeusze? oceniam, potępiam osobę grzeszącą zapominając o swojej własnej grzeszności? Czy staram się reagować jak Jezus? Po pierwsze oddzielić osobę od grzechu. Każdemu człowiekowi, choćby bardzo grzeszył, należy się szacunek i miłość chrześcijańska. Czy mój osąd, pogarda, drwina nie uderza w bliźnich jak rzucony kamień? Czy nie niszczę słabego człowieka zamiast go ratować? Pan Jezus nie zamyka oczu naprawdę o grzechu kobiety. Stwierdza, że jej nie potępia, ale jednocześnie potępia grzech: Idź i odtąd już nie grzesz. To zdanie, które wyraża prawdę został popełniony grzech. Daje ono też szansę, wyraża nadzieję i wiarę w człowieka, jego wartość mówi: nie grzesz więcej, nie rób sobie krzywdy, wierzę, że możesz nie grzeszyć więcej stać cię na to. Czy ja tak potrafię? Widząc grzech napomnieć bliźniego tak, aby to napomnienie było wyrazem mojej miłości i troski o tę osobę, i aby wlewało w nią nadzieję na zmianę? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu zmień moje serce, aby potrafiło kochać bliźnich miłością miłosierną. Naucz mnie Panie troszczyć się o zbawienie braci. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

7 , wtorek NAWRACAĆ SIĘ TO PRZYJĄĆ JEZUSA ZA PRZEWODNIKA Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Jana 8, zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: "Jezus powiedział do faryzeuszów: Ja odchodzę, a wy będziecie Mnie szukać i w grzechu swoim pomrzecie. Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie. Wiele lat i wiele pokoleń Izrael oczekiwał Mesjasza a gdy już przyszedł przez wielu został odrzucony. Ci co go odrzucili oczekują na Niego do dziś i "pomrą w swoim grzechu". Oni nie czekali na Syna Bożego tylko na swoje o Nim wyobrażenie. Miał był silny i potężny, miał zgładzić wszystkich przeciwników. Czy czekam na Jezusa władcę, który mnie wywyższy i dzięki któremu pognębię tych, których nie lubię, czy czekam na Jezusa, który jednako kocha swoje dzieci. Te, które w Niego wierzą i te, które się pogubiły, a także te, które Go odrzucają i prześladują Jego wyznawców. "Rzekł więc do nich Jezus: gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że Ja jestem i że Ja nic od siebie nie czynię, ale że to mówię, czego Mnie Ojciec nauczył. A Ten, który Mnie posłał, jest ze Mną: nie pozostawił Mnie samego, bo Ja zawsze czynię to, co się Jemu podoba. Kiedy to mówił, wielu uwierzyło w Niego". Czy ja sam zawsze czynię to co podoba się Ojcu? Czy naśladuję w moim działaniu Jezusa?. Jego ostatnie słowa na ziemi to: "wykonało się!" (J 19, 20). Cała Jego ziemska droga to posłuszna realizacja woli Ojca. Moja droga to pasmo uniesień i upadków. Czy proszę Jezusa aby podał mi rękę ilekroć upadnę? "Odpowiedział mu Jezus: "Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie" (J 14, 6). Nie ma innej drogi ani innego przewodnika. Jeśli myślę o Domu Ojca muszę uznać Jego Jednorodzonego Syna i żyć według Jego słów. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, weź mnie za rękę i prowadź do Domu Ojca. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

8 , środa NAWRACAĆ SIĘ TO UWIERZYĆ W SŁOWO BOŻE, KTÓRE WYZWALA Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Jana 8, zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Czytając dzisiejszy fragment Ewangelii wyobrażałem sobie Pana Jezusa nauczającego na schodach świątyni otoczonego tłumem zagniewanych Żydów. Słuchali Jego nauki, lecz ich twarze były zagniewane a głosy podniesione. Krzyczeli: nie jesteśmy grzesznikami! Jesteśmy Narodem Wybranym! Jesteśmy potomkami Abrahama! My wiemy lepiej. Żydzi są zapatrzeni w swoją tradycję i uważają, że budując na niej stają się lepsi od innych oraz, że są nieomylni. Dlatego własnie nie przyjmują Jezusa, który przecież wyzwala (J 8,33). Oni mają tradycję i siebie, więc nic więcej nie potrzebują. Trwają ślepo przy tym, co usłyszeli od ojców przedkładając to nad świadectwo Jezusa, który przecież mówi "Co Ja widziałem u mego Ojca, to głoszę". Warto na tym miejscu zastanowić się, jak ja odnoszę się do Ewangelii? Czy przyjmuję z pokorą, że jestem grzesznikiem i każdą swoją decyzję oraz czyn powinienem prześwietlać w jej kontekście? A może przyjąłem, że chodząc reguralnie do Kościoła, czytając Pismo Św. jestem wyłączony z ułomności jaką jest grzech? Pan Jezus odpowiada na to bardzo jasno i dobitnie Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu. A niewolnik nie pozostaje w domu na zawsze. Jedyną droga do wyzwolenia z grzechu jest zawierzenie i trwanie przy Jego nauce «Jeżeli trwacie w nauce mojej, jesteście prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli». Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu proszę ukazuj mi moja grzeszność, abym nie zaufał sobie samemu tylko twemu Słowu. Zwracam się też do Twojego Boskiego Miłosierdziu z prośbą o wybaczenie moich wszystkich grzechów a w szczególności tych związnych z pychą. Bądź uwielbiony Miłosierny Panie. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

9 , czwartek NAWRACAĆ SIĘ, TO WIERZYĆ W KAŻDE SŁOWO JEZUSA Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Jana 8,51-59 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Jeśli ktoś zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki; Żydzi nie wierzyli słowom Jezusa, mimo że na ich oczach działał cuda. My dzisiaj wiemy, że spełniły się obietnice zmartwychwstania, a mimo tego mamy trudności aby wierzyć Jego słowom. Obietnica nieśmiertelności jest skierowana również do nas. Czy w to wierzę? Co jeszcze Jezus musiałby zrobić, abym w końcu uwierzył? Ja Jestem; to imię, którym Bóg przedstawił się Mojżeszowi w krzaku gorejącym (Wj 3,14). Teraz tym samym imieniem przedstawił się Jezus. To znaczy, że On jest Bogiem. Prawdę tę potwierdzają również wyjaśnienia, że zanim Abraham się narodził, Ja Jestem. Abraham był (urodził się i umarł), a Jezus powiedział o sobie jestem, czyli nie ma początku ani końca, tak samo jak Bóg. Jezus jest więc Bogiem, który ludziom, bardzo niedoskonałym, usiłuje wytłumaczyć boskie tajemnice. Czy ja wierzę, w Trójjedynego Boga? Żydzi oczekiwali na Mesjasza, a gdy przyszedł, nie rozpoznali Go i nie wierzyli Jego słowom. Ta historia się powtarza. Dzisiaj też ludzie poszukują Boga, a gdy On zaczyna działać w ich życiu, nie chcą w to uwierzyć. Często jest też tak, że obecność Boga w życiu staje się niewygodna. Bo Jego obecność zobowiązuje do zmiany postępowania, nie wszystko, na co mielibyśmy ochotę, wypada robić. Czego ja tak naprawdę poszukuję w życiu? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie udzielaj mi łaski wiary, abym z nadzieją oczekiwał życia wiecznego. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

10 , piątek NAWRACAĆ SIĘ TO OTWIERAĆ SIĘ NA DUCHA ŚWIĘTEGO Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Jana 10, zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Jezus w dzisiejszej Ewangelii zostaje mocno skonfrontowany z Żydami. Jego myślenie przekracza myślenie ludzkie i trudne jest do przyjęcia przez Żydów. Stare schematy myślowe i brak otwartości sprawia, że człowiek zamyka się na dialog i przyjęcie nowej lub głębszej prawdy. Zamknięcie, brak dialogu, nieprzyjmowanie prawdy o sobie to objawy głębszej choroby serca, którą Jezus nazywa zatwardziałością serca. Prorok Izajasz tak charakteryzuje tą chorobę serca. Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli: i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił. (Mt 13, 14) Jezus potwierdza swoją naukę czynami, ale ludziom o zatwardziałym sercu nic one nie mówią. Ukazałem wam wiele dobrych czynów pochodzących od Ojca. Za który z tych czynów chcecie Mnie ukamienować? Święty Szczepan swoją konfrontację z Żydami przypłacił życiem. Przed ukamienowaniem tak mówił do swoich ziomków: Twardego karku i opornych serc i uszu! Wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu. Jak ojcowie wasi, tak i wy. (Dz 7,51) Zatwardziałość serca zamyka na Ducha Świętego i Jego natchnienia. Zamyka na nawrócenie, które jest darem Ducha Świętego. Czy jesteś człowiekiem Ducha Świętego? Czy jesteś wrażliwy na natchnienia Ducha Świętego? Czy masz pragnienie nawracania się? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu proszę Cię o łaskę otwartości na Ducha Świętego. Proszę Cię o pragnienie nawracania, aby moje serce nie stawało się twarde i niewrażliwe. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

11 , sobota, święto św. Józefa NAWRACAĆ SIĘ TO UWIERZYĆ NADZIEI WBREW NADZIEI Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Mateusza 1, a zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Józef był człowiekiem sprawiedliwym. Czyli, inaczej mówiąc, dobrym i wrażliwym na potrzeby i problemy innych osób. Zależało mu na dobru Maryi, nie chciał Jej narazić na zniesławienie więc postanowił oddalić Ją potajemnie. W ówczesnych realiach byłby to dobry czyn, po ludzku patrząc jak najbardziej godny pochwały. Kim byłby Józef, gdyby uznał, że to co zobaczył we śnie to tylko wytwór jego przemęczonego i zestresowanego umysłu? Pewnie pozostałby człowiekiem dobrym, sprawiedliwym i wrażliwym na potrzeby i problemy innych osób. Czasem wydaje nam się, że w chrześcijaństwie chodzi o to, aby być dobrym i sprawiedliwym. Tymczasem dzisiejsze czytania prezentują nam galerię Mężów Bożych: Abrahama, Dawida i Józefa, którzy pełnią takie a nie inne role w historii nie dlatego, że byli dobrzy i wrażliwi (choć byli), ale dlatego, że w pewnym momencie swojego życia zdecydowali się na coś co inni mogliby uznać za szaleństwo, na uwierzenie nadziei wbrew nadziei (Rz 4, 18), na oparcie swojego życia i swoich losów jedynie na wierze w to, że Bóg istnieje i jest wierny swoim obietnicom. To co najbardziej zbliża mnie do Boga to podejmowane przeze mnie kroki wiary: decyzje, które po ludzku mogą wydawać się bez sensu, ale których pełny sens jest w wierze. Za każdym razem jest to krok w ciemność, podjęcie ryzyka bez zabezpieczeń, oparcie się jedynie na zaufaniu Bogu. Doświadczenie obecności Boga, który odpowiada na takie decyzje wkraczając z mocą w moje życie nie może się równać z niczym innym. Bez wiary nie można podobać się Bogu (Hbr 11, 6). Do czego wzywa cię Bóg? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Boże, ufam Tobie, przyjdź w swojej mocy, chcę całe swoje życie powierzyć Tobie. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

12 Aneks: CZYTANIA ROZWAŻANE W POSZCZEGÓLNYCH DNIACH TYGODNIA , niedziela Ewangelia według św. Jana 8, 1-11 Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Wszystek lud schodził się do Niego, a On, usiadłszy, nauczał. Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę, którą pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją na środku, powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, kobietę tę dopiero pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co mówisz?». Mówili to wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz Jezus, nachyliwszy się, pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: «Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień». I powtórnie nachyliwszy się, pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, wszyscy jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych. Pozostał tylko Jezus i kobieta, stojąca na środku. Wówczas Jezus, podniósłszy się, rzekł do niej: «Niewiasto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił?». A ona odrzekła: «Nikt, Panie!». Rzekł do niej Jezus: «I Ja ciebie nie potępiam. Idź, a od tej chwili już nie grzesz» , poniedziałek Ewangelia według św. Jana 8, 1-11 Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud schodził się do Niego, a On, usiadłszy, nauczał ich. Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę, którą dopiero co pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją na środku, powiedzieli do Niego: Nauczycielu, tę kobietę dopiero co pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co powiesz? Mówili to, wystawiając Go na próbę, aby mieli Go o co oskarżyć. Lecz Jezus, schyliwszy się, pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem. I powtórnie schyliwszy się, pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta stojąca na środku. Wówczas Jezus, podniósłszy się, rzekł do niej: Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił? A ona odrzekła: Nikt, Panie! Rzekł do niej Jezus: I Ja ciebie nie potępiam. Idź i odtąd już nie grzesz.

13 , wtorek Ewangelia według św. Jana 8, Jezus powiedział do faryzeuszów: Ja odchodzę, a wy będziecie Mnie szukać i w grzechu swoim pomrzecie. Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie. Rzekli więc do Niego Żydzi: czyżby miał sam siebie zabić, skoro powiada: tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie? A On rzekł do nich: Wy jesteście z niskości, a Ja jestem z wysoka. Wy jesteście z tego świata, Ja nie jestem z tego świata. Powiedziałem wam, że pomrzecie w grzechach swoich. Tak, jeżeli nie uwierzycie, że Ja jestem, pomrzecie w grzechach swoich. Powiedzieli do Niego: Kimże Ty jesteś? Odpowiedział im Jezus: Przede wszystkim po cóż jeszcze do was mówię? Wiele mam o was do powiedzenia i do sądzenia. Ale Ten, który Mnie posłał, jest prawdziwy, a Ja mówię wobec świata to, co usłyszałem od Niego. A oni nie pojęli, że im mówił o Ojcu. Rzekł więc do nich Jezus: Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że Ja jestem i że Ja nic od siebie nie czynię, ale że to mówię, czego Mnie Ojciec nauczył. A Ten, który Mnie posłał, jest ze Mną: nie pozostawił Mnie samego, bo Ja zawsze czynię to, co się Jemu podoba. Kiedy to mówił, wielu uwierzyło w Niego , środa Ewangelia według św. Jana 8, Jezus powiedział do Żydów, którzy Mu uwierzyli: «Jeżeli trwacie w nauce mojej, jesteście prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli». Odpowiedzieli Mu: «Jesteśmy potomstwem Abrahama i nigdy nie byliśmy poddani w niczyją niewolę. Jakże Ty możesz mówić: Wolni będziecie?» Odpowiedział im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu. A niewolnik nie pozostaje w domu na zawsze, lecz Syn pozostaje na zawsze. Jeżeli więc Syn was wyzwoli, wówczas będziecie rzeczywiście wolni. Wiem, że jesteście potomstwem Abrahama, ale wy usiłujecie Mnie zabić, bo nie ma w was miejsca dla mojej nauki. Co Ja widziałem u mego Ojca, to głoszę; wy czynicie to, co usłyszeliście od waszego ojca». W odpowiedzi rzekli do niego: «Ojcem naszym jest Abraham». Rzekł do nich Jezus: «Gdybyście byli dziećmi Abrahama, to dokonywalibyście czynów Abrahama. Teraz usiłujecie Mnie zabić, człowieka, który wam powiedział prawdę usłyszaną u Boga. Tego

14 Abraham nie czynił. Wy dokonujecie czynów ojca waszego». Rzekli do Niego: «My nie urodziliśmy się z nierządu, jednego mamy Ojca Boga». Rzekł do nich Jezus: «Gdyby Bóg był waszym Ojcem, to i Mnie byście miłowali. Ja bowiem od Boga wyszedłem i przychodzę. Nie wyszedłem sam od siebie, lecz On Mnie posłał» , czwartek Ewangelia według św. Jana 8,51-59 Słowa Ewangelii według Świętego Jana Jezus powiedział do Żydów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ktoś zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki». Rzekli do Niego Żydzi: «Teraz wiemy, że jesteś opętany, Abraham umarł, i prorocy a Ty mówisz: Jeśli ktoś zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki. Czy Ty jesteś większy od ojca naszego, Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kimże Ty siebie czynisz?» Odpowiedział Jezus: «Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, co otacza Mnie chwałą, o którym wy mówicie: Jest naszym Bogiem. Lecz wy Go nie poznaliście. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy kłamcą. Ale Ja Go znam i słowo Jego zachowuję. Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień ujrzał go i ucieszył się». Na to rzekli do Niego Żydzi: «Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?» Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem». Porwali więc kamienie, aby rzucić w Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni , piątek Ewangelia według św. Jana 10, Żydzi porwali za kamienie, aby Jezusa ukamienować. Odpowiedział im Jezus: «Ukazałem wam wiele dobrych czynów, które pochodzą od Ojca. Za który z tych czynów chcecie Mnie kamienować?» Odpowiedzieli Mu Żydzi: «Nie kamienujemy Cię za dobry czyn, ale za bluźnierstwo, za to, że Ty, będąc człowiekiem, uważasz siebie za Boga».

15 Odpowiedział im Jezus: «Czyż nie napisano w waszym Prawie: Ja rzekłem: Bogami jesteście? Jeżeli Pismo nazwało bogami tych, do których skierowano słowo Boże a Pisma nie można odrzucić to czemu wy o Tym, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, mówicie: Bluźnisz, dlatego że powiedziałem: Jestem Synem Bożym? Jeżeli nie dokonuję dzieł mojego Ojca, to Mi nie wierzcie! Jeżeli jednak dokonuję, to choć nie wierzylibyście Mi, wierzcie moim dziełom, abyście poznali i wiedzieli, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu». I znowu starali się Go pojmać, ale On uszedł z ich rąk. I powtórnie udał się za Jordan, na miejsce, gdzie Jan poprzednio udzielał chrztu, i tam przebywał. Wielu przybyło do Niego, mówiąc, iż Jan wprawdzie nie uczynił żadnego znaku, ale wszystko, co Jan o Nim powiedział, było prawdą. I wielu tam w Niego uwierzyło , sobota Ewangelia według św. Mateusza 1, a Słowa Ewangelii według świętego Mateusza Jakub był ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem. Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem prawym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański.

16 Możesz korzystać z rozważań Lectio Divina używając swojego smartfona lub innego urządzenia mobilnego. Aplikację możesz pobrać gratis ze strony Google Play pod hasłem Lectio Divina lub bezpośrednio po zeskanowaniu kodu QR zamieszczonego obok.