PL B1. Zakłady Budowy Urządzeń Spalających ZBUS COMBUSTION Sp. z o.o.,głowno,pl BUP 04/06

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: (51) Int.Cl. F23N 5/00 ( ) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (22) Data zgłoszenia: (54) Instalacja spalania paliw w kotłach energetycznych (43) Zgłoszenie ogłoszono: BUP 04/06 (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: WUP 08/09 (73) Uprawniony z patentu: Zakłady Budowy Urządzeń Spalających ZBUS COMBUSTION Sp. z o.o.,głowno,pl (72) Twórca(y) wynalazku: Henryk Karcz,Wrocław,PL Łukasz Andryjowicz,Piotrków Trybunalski,PL (74) Pełnomocnik: Rogala Walerian PL B1

2 2 PL B1 Opis wynalazku Przedmiotem wynalazku jest instalacja spalania paliw w kotłach energetycznych, zwłaszcza pyłu węglowego w kotłach pyłowych oraz paliw ciekłych i gazowych, zarówno w przypadku gdy kilka palników pyłowych jest zasilanych z jednego zasobnika węglowego, z jednego kolektora olejowego lub gazowego, jak i z indywidualnych instalacji podawania paliwa zasilających pojedyncze palniki. Podstawowym parametrem decydującym o ekonomicznej eksploatacji kotła jest sprawność energetyczna i niezawodność eksploatacyjna tego urządzenia. W kotłach opalanych pyłem węglowym decydujący wpływ na sprawność ma strata kominowa, strata niezupełnego spalania i strata niecałkowitego spalania. Strata niezupełnego spalania wynika z udziału w spalinach tlenku węgla CO, a strata niecałkowitego spalania wynika z udziału węgla w lotnym popiele i w żużlu. Strata kominowa wynika z nadmiaru powietrza doprowadzanego do komory spalania oraz z temperatury spalin opuszczających instalację kotłową. Ze wzrostem nadmiaru powietrza zmniejsza się zawartość CO w spalinach i zmniejsza się zawartość węgla w popiele lotnym i w żużlu, lecz rośnie strata kominowa, a także zwiększa się emisja tlenków azotu. Przy obniżeniu nadmiaru powietrza wzrasta zawartość CO w spalinach i wzrasta zawartość węgla w popiele lotnym i w żużlu lecz maleje strata kominowa oraz zmniejsza się emisja tlenków azotu. Praca kotła pyłowego powinna być prowadzona w kierunku określenia takiego nadmiaru powietrza, przy którym suma strat kominowych, niezupełnego i niecałkowitego spalania będzie jak najmniejsza przy utrzymaniu dopuszczalnej emisji NO x oraz zachowania dopuszczalnego bezpiecznego progu temperaturowego w stosunku do temperatury roszenia spalin. Obniżenie temperatury spalin wylotowych w istotny sposób obniża stratę kominową, a więc zwiększa sprawność urządzenia kotłowego. Obniżenie temperatury wylotowej spalin poniżej temperatury krytycznej punktu rosy spalin powoduje powstanie osadów popiołowych i korozji niskotemperaturowej na elementach grzejnych, na obudowie obrotowego podgrzewacza powietrza, obudowie elektrofiltrów wentylatorów spalin, powierzchniach kanałów spalin i na powierzchni wewnątrz przewodu kominowego. Zjawiska te nasilają się szczególnie na blokach z instalacją odsiarczania spalin i na powietrznym podgrzewaczu spalin za instalacją odsiarczania spalin. Instalacja spalania paliw w kotłach energetycznych, zwłaszcza pyłu węglowego w kotłach pyłowych oraz paliw ciekłych i gazowych według wynalazku charakteryzuje się tym, że ma parowy podgrzewacz powietrza zasilający obrotowy podgrzewacz powietrza poprzez rurociąg, przepływomierz i termometr. Parowy podgrzewacz jest zasilany parą wodną poprzez rurociąg parowy, w który są wpięte zawór regulacyjny z siłownikiem, przepływomierz, manometr i termometr. Powietrze gorące z podgrzewacza powietrza jest rozdzielane na dwa strumienie, z których jeden jest rurociągiem wprowadzany do kanału spalin poprzez wpięte w rurociąg termometr, zawór regulacyjny z siłownikiem i poprzez przepływomierz. Drugi strumień jest kierowany do palników w komorze spalania kotła poprzez rurociąg, zawór regulacyjny z siłownikiem i rurociąg za zaworem regulacyjnym. W kanał spalin jest wpięty elektrofiltr, wyciągowy wentylator spalin, absorber, oraz przy wlocie do komina termometr do miejscowego odczytu i zdalnego przekazywania pomiaru, natomiast w kanał wlotowy spalin jest wpięty rosomierz, realizujący pomiar temperatury w sposób ciągły. W kanał spalin pomiędzy elektrofiltrem i wentylatorem spalin jest wpięty podgrzewacz spalin zasilany gorącym powietrzem doprowadzonym rurociągiem z podgrzewacza powietrza a powietrze gorące po przejściu przez podgrzewacz spalin jest poprzez rurociąg kierowane do spalania w komorze kotła. W kanał spalin na wlocie do komina jest wpięty termometr otrzymujący sygnał wejściowy We1 z zespołu sygnałów wejściowych Wet, który określa wartość temperatury mierzoną tym termometrem. Sygnał wejściowy We2 z zespołu Wet określa wartość temperatury w kanale spalin za obrotowym podgrzewaczem, mierzoną w sposób ciągły przez rosomierz. Sygnał wejściowy We3 określa wartość temperatury gorącego powietrza mierzoną przez termometr, a sygnał wejściowy We4 zespołu sygnałów wejściowych Wec określa stopień obciążenia cieplnego kotła, mierzony przez miernik mocy bloku i sygnał wejściowy We5 zespołu Wec określa zawartość tlenku węgla CO w spalinach wylotowych komory kotła, mierzoną miernikiem, natomiast sygnał wejściowy We6 określa zawartość pierwiastka C w lotnym popiele w kanale wylotowym kotła. Sygnał wyjściowy Wy1 zespołu sygnałów wyjściowych Wyn określa ilość podawanego powietrza do obrotowego podgrzewacza powietrza poprzez wentylator podmuchowy otrzymujący napęd od silnika elektrycznego z falownikiem. Sygnał wyjściowy Wy2, przynależny do zespołu Wyn określa ilość powietrza gorącego wprowadzanego do kanału za filtrem poprzez zawór regulacyjny z siłownikiem a sygnał Wy3 zespołu Wyn określa ilość gorącego powietrza podawanego do spalania w kotle poprzez zawór

3 PL B1 3 regulacyjny z siłownikiem, natomiast sygnał wyjściowy Wy4 zespołu Wyn steruje wielkością otwarcia zaworu regulacyjnego, poprzez który jest zasilany parą grzewczą parowy podgrzewacz powietrza. Zastosowane rozwiązania według wynalazku zapewniają optymalizację pracy kotła pyłowego i obniżenie strat niecałkowitego i niezupełnego spalania oraz straty wylotowej zwanej także stratą kominową poprzez regulację ilości doprowadzonego powietrza i obniżenie temperatury spalin wylotowych. Zastosowane rozwiązania obejmują zespoły automatycznych mierników mierzących w ciągły sposób zawartość tlenku węgla CO w spalinach wylotowych z komory kotła i zawartość części palnych w lotnym popiele w kanale wylotowym kotła oraz automatyczny miernik do ciągłego pomiaru krytycznej temperatury punktu rosy w spalinach wylotowych z kotła, umieszczony w wylotowym kanale spalinowym. Regulacja przepływu powietrza zimnego, powietrza gorącego i spalin jest realizowana poprzez zastosowanie aparatury kontrolno-pomiarowej do pomiaru temperatury powietrza, spalin, do pomiaru ciśnienia pary oraz do pomiaru ilości dostarczanego powietrza i pary wodnej. Przedmiot wynalazku jest objaśniony za pomocą rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat instalacji z parowym podgrzewaczem powietrza, fig. 2 - schemat instalacji z parowym podgrzewaczem powietrza i z powietrznym podgrzewaczem rurowym, fig. 3 - schemat odmiany instalacji ze spalinowym podgrzewaczem spalin, fig. 4 - schemat odmiany instalacji z wentylatorem podmuchowym zasilanym częścią powietrza gorącego. Instalacja obejmuje obrotowy podgrzewacz powietrza 3 umieszczony w kanale wylotowym spalin 2 na wylocie z kotła 1, do którego jest doprowadzone powietrze z parowego podgrzewacza powietrza 5 poprzez rurociąg 4. Do podgrzewacza 5 jest tłoczone zimne powietrze przez wentylator podmuchowy 6 rurociągiem 7 z wpiętym w ten rurociąg termometrem 8. Wentylator podmuchowy 6 otrzymuje napęd od silnika elektrycznego 9 wyposażonego w falownik 10. Zimne powietrze jest podgrzewane parą wodną doprowadzoną do rurowego podgrzewacza 5 rurociągiem parowym 11, w który jest wpięty zawór regulacyjny 12 w z siłownikiem 12a, przepływomierz 14, manometr 13 oraz termometr 15. Para po przejściu przez podgrzewacz 5 jest odprowadzana do zbiornika kondensatu poprzez rurociąg 16, ręczny zawór odcinająco-regulacyjny 17, termometr 18 i manometr 19 do miejscowego odczytu. Podgrzane powietrze w podgrzewaczu 5 jest przesyłane rurociągiem 4 do obrotowego podgrzewacza 3 poprzez przepływomierz 20 z pomiarem temperatury przez termometr 21, natomiast gorące powietrze z podgrzewacza 3 jest rozdzielane na dwa strumienie, z których jeden jest rurociągiem 22 wprowadzany do kanału spalin 23 poprzez wpięte w rurociąg 22 termometr 24 zawór regulacyjny 25 z siłownikiem 25a oraz przepływomierz 26 do miejscowego odczytu i zdalnego przekazywania pomiarów, natomiast drugi strumień jest kierowany do zasilania gorącym powietrzem palników 27 w komorze spalania kotła 1 poprzez rurociąg 28, zawór regulacyjny 29 z siłownikiem 29a i rurociąg 30. Gorące powietrze jest wprowadzane do kanału spalin 23, w który jest wpięty elektrofiltr 35 do odpylania spalin, wyciągowy wentylator spalin 31, absorber 33 oraz przy wlocie do komina 32 termometr 34 do miejscowego odczytu i zdalnego przekazywania pomiarów. Instalacja jest wyposażona w programowalny sterownik 36 zawierający zespół sygnałów wejściowych Wet, z których sygnał We1 określa wartość temperatury spalin na wlocie do kanału komina 32, sygnał We2 wartość temperatury w kanale wylotowym spalin 2 za podgrzewaczem 3, mierzonej w ciągły sposób przez rosomierz 37 i sygnał We3 wartość temperatury gorącego powietrza mierzoną przez termometr 24, oraz zespół sygnałów wejściowych Wec, z których sygnał wejściowy We4 określa stopień obciążenia cieplnego kotła 1, mierzonego przez miernik 38 mocy bloku 39, sygnał wejściowy We5 określa zawartość CO w spalinach wylotowych z komory kotła 1, mierzoną przez miernik 40 oraz sygnał wejściowy We6 określający zawartość pierwiastka C w lotnym popiele mierzoną przez miernik 41 do ciągłego pomiaru zawartości części palnych w lotnym popiele w kanale wylotowym kotła 1. Programowalny sterownik 36 zawiera zespół sygnałów wyjściowych Wyn, którego sygnał Wy1 określa ilość powietrza podawanego do obrotowego podgrzewacza powietrza 3 poprzez wentylator podmuchowy 6 napędzany silnikiem 9 z falownikiem 10, sygnał Wy2 określa ilość powietrza gorącego wprowadzanego do kanału 23 za elektrofiltrem 35 poprzez zawór regulacyjny 25 z siłownikiem 25a, sygnał Wy3 określa ilość gorącego powietrza podawanego do spalania w kotle 1 poprzez zawór regulacyjny 29 z siłownikiem 29a oraz sygnał Wy4 do siłownika 12a zaworu regulacyjnego 12 pary grzewczej zasilającej parowy podgrzewacz powietrza 5. Ilość doprowadzanego powietrza do kotła 1 jest regulowana wydajnością wentylatora podmuchowego 6 otrzymującego napęd od silnika elektrycznego 9 z regulowaną ilością obrotów przez falownik 10, do którego jest włączony sygnał Wy1 z programowalnego sterownika 36. Obroty silnika elektrycznego 9 wentylatora podmuchowego 6 są regulowane sygnałem wyjściowym Wy1 programowalnego sterownika 36 w zależności od wartości sygnałów wejściowych We4, We5 i We6 do sterownika 36 w tym sygnał

4 4 PL B1 We4 określa stopień obciążenia cieplnego kotła 1, sygnał We5 określa zawartość CO w spalinach wylotowych z komory kotła 1, oraz sygnał We6 określa zawartość pierwiastka C w lotnym popiele. Ilość podawanego powietrza przez wentylator podmuchowy 6 w pierwszej kolejności jest regulowana sygnałem We4 zależnym od mocy bloku 39 a następnie doregulowywana sygnałem We5 aż do osiągnięcia w spalinach tlenku węgla CO poniżej 100 ppm oraz sygnałem We6 aż do osiągnięcia zawartości pierwiastka C w lotnym popiele poniżej 5%. Doprowadzona do obrotowego podgrzewacza powietrza 3 ilość powietrza jest w dużej mierze zależna od składu elementarnego paliwa. Duża zawartość wilgoci, wodoru i siarki w paliwie powoduje wzrost temperatury spalin, przy której zaczyna się wykraplać woda z pary wodnej tworząca z SO 2 lub SO 3 kwas siarkawy lub siarkowy powodujące niskotemperaturową korozję części metalowych przynależnych do instalacji spalania. Temperatura, przy której zaczyna się wyodrębniać woda, zwana krytyczną temperaturą punktu rosy limituje temperaturę wylotową spalin z instalacji kotłowej, która z kolei limituje stratę wylotową zwaną stratą kominową. Strata ta przy określonej ilości spalin zależnych od ilości doprowadzonego powietrza, wyznaczona jest wyłącznie temperaturą wylotową spalin na wylocie z kotła 1 za obrotowym podgrzewaczem powietrza 3. Temperatura za podgrzewaczem 3 równa się krytycznej temperaturze punktu rosy mierzonej w sposób ciągły oraz poprawce temperatury uwzględniającej spadek temperatury na urządzeniach znajdujących się w instalacji spalinowej pomiędzy kanałem wylotowym spalin 2 za obrotowym podgrzewaczem powietrza 3 mierzonym przez rosomierz 37 a wlotem spalin do kanału komina 32 mierzonym przez termometr 34. Pomiar zawartości tlenku węgla CO na wylocie z komory kotła 1 odbywa się w sposób ciągły miernikiem 40, a także w sposób ciągły odbywa się analiza niedopału w lotnym popiele miernikiem węgla 41 umieszczonym w kanale wylotowym spalin 2 za obrotowym podgrzewaczem powietrza 3. Także pomiar temperatury spalin na wylocie z kotła 1 odbywa się w sposób ciągły automatycznym rosomierzem 37 umieszczonym na wylocie z kotła za obrotowym podgrzewaczem powietrza 3. Powietrze zasilające obrotowy podgrzewacz powietrza 3 jest podgrzewane w rurowym podgrzewaczu 5 parą wodną pobieraną rurociągiem 11 z upustu turbiny lub z instalacji pary technologicznej, przy czym ilość przepływającej pary przez podgrzewacz 5 jest regulowana zaworem regulacyjnym 12 z siłownikiem 12a. Stopień otwarcia zaworu regulacyjnego 12 jest określony sygnałem wyjściowym Wy4. Odmiana I instalacji spalania paliw w kotłach energetycznych zawiera powietrzny podgrzewacz spalin 42 wpięty w kanał spalin 23 pomiędzy elektrofiltr 35 i wentylator spalin 31. Podgrzewacz 42 jest zasilany gorącym powietrzem doprowadzonym rurociągiem 22 z obrotowego podgrzewacza powietrza 3. Gorące powietrze po przejściu przez powietrzny podgrzewacz spalin 42 jest rurociągiem 43 kierowane do spalania w komorze kotła 1. Odmiana II instalacji spalania paliw w kotłach energetycznych zawiera wentylator podmuchowy powietrza 44 napędzany silnikiem 45 z falownikiem 46, który poprzez rurociąg 47 tłoczy zimne powietrze do obrotowego podgrzewacza powietrza 48 z pomiarem temperatury przez termometr 47a. Z podgrzewacza 48 gorące powietrze jest kierowane rurociągiem 49 do kolektorów 50 i 51 zasilających palniki 52 w komorze kotła 53, poprzez wpięte w rurociąg 49, zawór odcinający 54, miernik przepływu 5 i termometr 56. Instalacja odprowadzania spalin jest wyposażona w elektrofiltr 57 główny wyciągowy wentylator spalin 58, absorber 59, rurowy podgrzewacz spalin 60 i pomocniczy wentylator wyciągowy spalin 61 połączony rurociągiem 62 z wentylatorem spalin 58, w który jest wpięty zawór regulacyjno- -odcinający 63 z siłownikiem 64. W rurociąg 62 jest wpięte rurowe odgałęzienie 65 z zaworem regulacyjno-odcinającym 66 uruchamianym siłownikiem 66a. Pomocniczy wentylator wyciągowy spalin 61 jest połączony rurociągiem 67 z rurowym podgrzewaczem 60 spalin, a podgrzewacz ten jest połączony z absorberem 59 i z kanałem spalin 68 odprowadzającym spaliny do komina 69. Kanał spalin 68 jest wyposażony w zawór regulacyjno-odcinający 70 i w miernik 71 temperatury spalin do odczytu lokalnego i zdalnego przekazywania wyników umieszczony w kanale spalin 68 bezpośrednio przed wlotem do czopucha komina 69. Do kanału spalin 68 za zaworem regulacyjno-odcinającym 66 jest włączone rurowe odgałęzienie 65 gorących spalin. Programowalny sterownik 72 zawiera zespół wejść Wet, z którego wejście We1 określa wartość temperatury spalin mierzoną termometrem 71 na wlocie do kanału komina 69. Wejście We2 określa wartość temperatury w kanale wylotowym spalin 73 za obrotowym podgrzewaczem 48 powietrza mierzoną w sposób ciągły przez rosomierz 74 oraz sygnał wejściowy We3 określa wartość temperatury gorącego powietrza mierzoną przez termometr 56. Programowalny sterownik 72 zawiera zespół sygnałów wejściowych Wec, z którego sygnał We4 określa stopień obciążenia cieplnego kotła 53, mierzony przez miernik 75 mocy bloku 76, a sygnał We5 określa zawartość tlenku węgla CO w spalinach wylotowych z komory kotła 53, mierzoną miernikiem 77 oraz sygnał wejściowy We6 określa zawartość pierwiastka C w lotnym popiele w kanale wylotowym

5 PL B1 5 spalin 73 poprzez miernik 73a. Programowalny sterownik 72 zawiera także zespół sygnałów wyjściowych Wyn, którego sygnał Wy1 do falownika 46 silnika 45 wentylatora podmuchowego powietrza 44 określa ilość powietrza podawanego do obrotowego podgrzewacza powietrza 48, a sygnał Wy2 podawany do siłownika 64 zaworu regulacyjnego 63 określającego ilość spalin gorących podawanych przez pomocniczy wentylator wyciągowy spalin 61 do rurowego podgrzewacza 60 spalin przepływających z odsiarczania spalin w absorberze 59, natomiast sygnał wyjściowy Wy3 podawany jest do siłownika 66a zaworu regulacyjno-odcinającego 66 kierującego dopływ spalin gorących do kanału spalin 68 chłodnych przepływających przez absorber 59 i rurowy podgrzewacz 60 spalin w celu osiągnięcia przed wlotem do kanału komina 69 temperatury wyższej od temperatury krytycznej punktu rosy. Odmiana III instalacji spalania paliw w kotłach energetycznych zawiera wentylator 78 powietrza podmuchowego wyposażonego w silnik 79 z falownikiem 80 i wpięty w rurociąg ssący 81 połączony z kanałem 82 zimnego powietrza w który jest wpięty zawór regulacyjny 85 z siłownikiem 85a. Rurociąg ssący 81 jest połączony z kanałem 86 gorącego powietrza, w który jest wpięty przepływomierz 87, termometr powietrza 88 oraz zawór regulacyjny 89 z siłownikiem 89a. Kanał 86 jest połączony z kanałem 90 doprowadzającym gorące powietrze do palników pyłowych 91 umieszczonych w komorze spalania kotła 92 poprzez zawór regulacyjny 94 z siłownikiem 94a. Instalacja odprowadzania spalin zawiera elektrofiltr 95, wentylator wyciągowy spalin 96 i absorber 97 połączony kanałem spalin 98 odprowadzającym spaliny z kanału wylotowego spalin 93 na wylocie z kotła 92. W kanał spalin 98 jest wpięty miernik 99 temperatury spalin usytuowany w kanale spalin 98 bezpośrednio przed wlotem do czopucha komina 100. Stopień obciążenia cieplnego kotła 92 jest mierzony przez miernik 102 mocy bloku 103. Powietrze podmuchowe z wentylatora 78 jest podawane rurociągiem 104 do obrotowego podgrzewacza powietrza 106 z pomiarem temperatury przez termometr 105. Pomiar zawartości tlenku węgla CO na wylocie z komory kotła 92 odbywa się w sposób ciągły miernikiem 107. Analiza niedopału odbywa się w sposób ciągły w lotnym popiele miernikiem węgla 109 umieszczonym w kanale wylotowym spalin 93 za obrotowym podgrzewaczem powietrza 106. Temperatura za podgrzewaczem 106 równa się krytycznej temperaturze punktu rosy mierzonej w sposób ciągły rosomierzem 108. Instalacja jest wyposażona w programowalny sterownik 101 zawierający zespoły sygnałów Wet i Wec, z których sygnał wejściowy We1 określa wartość temperatury spalin na wlocie do kanału komina 100, sygnał We2 wartość temperatury w kanale wylotowym spalin 93 mierzonej przez rosomierz 108, sygnał We3 wartość temperatury gorącego powietrza mierzoną przez termometr 88, sygnał We4 określa stopień obciążenia cieplnego kotła 92 mierzonego przez miernik 102, sygnał We5 określa zawartość CO w spalinach wylotowych z komory kotła 92 mierzoną przez miernik 107 oraz sygnał wejściowy We6 określa zawartość pierwiastka C w lotnym popiele mierzoną miernikiem 109. Programowalny sterownik 101 zawiera zespół sygnałów wyjściowych Wyn, którego sygnał Wy1 określa ilość powietrza podawanego do obrotowego podgrzewacza powietrza 106 przez wentylator podmuchowy 78, sygnał Wy2 określa ilość powietrza wprowadzanego do kanału 86, sygnał Wy3 określa ilość gorącego powietrza podawanego do spalania w kotle 92 poprzez zawór regulacyjny 94 z siłownikiem 94a oraz sygnał Wy4 do siłownika 85a zaworu regulacyjnego 85 wpiętego w kanał 82 zimnego powietrza. Zastrzeżenia patentowe 1. Instalacja spalania paliw w kotłach energetycznych, zwłaszcza pyłu węglowego w kotłach pyłowych, oraz paliw ciekłych i gazowych, znamienna tym, że ma parowy podgrzewacz powietrza (5) zasilający obrotowy podgrzewacz powietrza (3) poprzez rurociąg (4) przepływomierz (20) i termometr (21), natomiast parowy podgrzewacz powietrza (5) jest zasilany parą wodną poprzez rurociąg parowy (11) w który są wpięte zawór regulacyjny (12) z siłownikiem (12a), przepływomierz (14), manometr (13) i termometr (15), a z podgrzewacza (3) gorące powietrze jest rozdzielane na dwa strumienie, z których jeden jest rurociągiem (22) wprowadzany do kanału spalin (23) poprzez wpięte w rurociąg (22) termometr (24), zawór regulacyjny (25) z siłownikiem (25a) oraz poprzez przepływomierz (26), zaś drugi strumień jest kierowany do palników (27) w komorze spalania kotła (1) poprzez rurociąg (28) zawór regulacyjny (29) z siłownikiem (29a) i rurociąg (30) przy czym w kanał spalin (23) jest wpięty elektrofiltr (35), wyciągowy wentylator spalin (31), absorber (33) oraz przy wlocie do komina (32) termometr (34) do miejscowego odczytu i zdalnego przekazywania pomiaru, a w kanał wylotowy spalin (2) jest wpięty rosomierz (37) realizujący pomiar temperatury w sposób ciągły, przy czym w kanał spalin (23) pomiędzy elektrofiltr (35) i wentylator spalin (31) jest wpięty podgrzewacz spalin (42) zasilany gorącym powietrzem

6 6 PL B1 doprowadzonym rurociągiem (22) z podgrzewacza (3), z którego powietrze gorące po przejściu przez podgrzewacz (42) jest rurociągiem (43) kierowane do spalania w komorze kotła (1). 2. Instalacja według zastrzeżenia 1, znamienna tym, że w kanał spalin (23) na wlocie do komina (32) jest wpięty termometr (34) otrzymujący sygnał wejściowy (We1) z zespołu sygnałów wejściowych (Wet), który określa wartość temperatury mierzoną termometrem (34), a wartość temperatury w kanale spalin (2) za obrotowym podgrzewaczem (3) mierzona w sposób ciągły przez rosomierz (37) jest określana sygnałem wejściowym (We2) zespołu (Wet), zaś sygnał wejściowy (We3) określa wartość temperatury gorącego powietrza mierzoną przez termometr (24) oraz sygnał wejściowy (We4) zespołu sygnałów wejściowych (Wec) określa stopień obciążenia cieplnego kotła (1) mierzony przez miernik (38) mocy bloku (39) i z zespołu (Wec) sygnał wejściowy (We5) określa zawartość tlenku węgla CO w spalinach wylotowych z komory kotła (1), mierzoną miernikiem 40 oraz sygnał wejściowy (We6) określa zawartość pierwiastka C w lotnym popiele w kanale wylotowym kotła (1), natomiast sygnał wyjściowy (Wy1) zespołu sygnałów wyjściowych (Wyn) określa ilość podawanego powietrza do obrotowego podgrzewacza (3), poprzez wentylator podmuchowy (6), który otrzymuje napęd od silnika elektrycznego (9), zaś drugi sygnał wyjściowy (Wy2) zespołu (Wyn) określa ilość gorącego powietrza wprowadzanego do kanału (23) za filtrem (35) poprzez zawór regulacyjny (25) z siłownikiem (25a) a trzeci sygnał wyjściowy (Wy3) zespołu (Wyn) określa ilość gorącego powietrza podawanego do spalania w kotle (1) poprzez zawór regulacyjny (29) z siłownikiem (29a), natomiast czwarty sygnał wyjściowy (Wy4) zespołu (Wyn) steruje wielkością otwarcia zaworu regulacyjnego (12), poprzez który jest zasilany parą grzewczą parowy podgrzewacz powietrza (5).

7 PL B1 7 Rysunki

8 8 PL B1

9 PL B1 9

10 10 PL B1 Departament Wydawnictw UP RP Cena 2,00 zł.