Spis treści. Dekoratory. 1 Dekoratory 1.1 Zadanie Zadanie Zadanie Zadanie 4

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Spis treści. Dekoratory. 1 Dekoratory 1.1 Zadanie Zadanie Zadanie Zadanie 4"

Kamil Pawłowski
7 lat temu
Przeglądów:

1 Spis treści 1 Dekoratory 1.1 Zadanie Zadanie Zadanie Zadanie 4 Dekoratory Dekoratory w Pythonie służą do zastępowania zdefiniowanych przez nas funkcji przez funkcje (lub inne obiekty) zgodnie z definicją dekoratora. Na początku najlepiej zapoznać się z prostym przykładem dekoratora, który powoduje, że przed i po wywołaniu dekorowanej funkcji wypisywane są linie informujące o tym jaka funkcja jest wywoływana: def init (self, f): self.f = f def call (self): print 'przed wejściem do ', self.f. name self.f() print 'po wyjściu z ', self.f. name def g(): print 'wewnątrz g' g() Taki sam efekt można osiągnąć wpisując w ciało funkcji g dwie dodatkowe linijki, więc jakie są zalety wykorzystywania dekoratorów? Po pierwsze jeśli w podobny sposób chcemy zmodyfikować nie jedną ale wiele funkcji to napisanie dekoratora znacznie ułatwi to zadanie, ponadto dekorowanie funkcji jest łatwo zauważalne przez czytającego kod pozwala na logiczne oddzielenie funkcjonalności na przykład właściwego działania funkcji od kodu realizującego logowanie użytkownika. Dekorowanie należy rozumieć jako składanie funkcji, kod z przykładu jest równoważny poniższemu: def init (self, f): self.f = f def call (self): print 'przed wejściem do ', self.f. name self.f()

2 print 'po wyjściu z ', self.f. name # def g(): print 'wewnątrz g' g = decorator(g) g() Dekoratory można definiować za pomocą klas lub funkcji, można dekorować funkcje mające argumenty lub nie, w końcu same dekoratory mogą przyjmować argumenty lub nie - omówimy teraz wszystkie te przypadki. Dekorator bezargumentowy zadany przez klasę musi mieć konstruktor przyjmujący jeden argument - funkcję, którą dekorujemy i implementować metodę call. Jeśli dekorujemy funkcję, która przyjmuje argumenty i chcemy aby funkcja po udekorowaniu przyjmowała takie same argumenty to metoda call musi przyjmować takie argumenty: def init (self, f): self.f = f def call (self, a, b, c): print 'przed wejściem do ', self.f. name self.f(a, b, c) print 'po wyjściu z ', self.f. name def g(a, b, c): W tym przykładzie w czasie dekorowania zostanie wywołany konstruktor klasy decorator, a później przy wywołaniu funkcji g zostanie wywołana metoda call klasy dekorator. Analogiczny dekorator zdefiniowany za pomocą funkcji musi być funkcją przyjmującą jeden parametr - funkcję, którą należy udekorować i zwracającą funkcję, którą funkcja dekorowana będzie zastąpiona: def decorator(f): def inner(a, b, c): print 'przed wejściem do ', f. name f(a, b, c) print 'po wyjściu z ', f. name

3 def g(a, b, c): Tym razem przy dekorowaniu zostanie wykonana funkcja decorator, a przy wywoływaniu funkcji g będzie wywoływana funkcja inner Kolejnym zagadnieniem jest tworzenie dekoratorów przyjmujących argumenty. Dekorator przyjmujący argumenty będący klasą musi mieć konstruktor przyjmujący dane argumenty i metodę call przyjmującą dokładnie jeden argument - funkcję dekorowaną - i zwracającą funkcję, którą należy podstawić w miejsce dekorowanej: def init (self, a): self.a = a def call (self, f): def inner(a, b, c): print 'parametr dekoratora a =', a print 'przed wejściem do ', f. name f(a, b, c) print 'po wyjściu z ', f. name (5) def g(a, b, c): Tym razem w momencie dekorowania zostanie wywołany konstruktor klasy dekorator i metoda call (będzie ona wywoływana tylko podczas dekorowania), a jej wynik zostanie przypisany na zmienną przechowującą dekorowaną funkcję. Przy wywołaniu funkcji g będzie wywoływana funkcja inner. Jeśli chcemy zrealizować analogiczną konstrukcję przy pomocy funkcji to dekorator musi być funkcją, która przyjmuje parametry dekoratora i zwraca funkcję, która przyjmuje dokładnie jeden argument - funkcję dekorowaną i zwraca funkcję, która ma być podstawiona w miejsce funkcji dekorowanej: def decorator(a): def wrapper(f): def inner(a, b, c): print 'parametr dekoratora a =', a print 'przed wejściem do ', f. name f(a, b, c) print 'po wyjściu z ', f. name

4 return wrapper (5) def g(a, b, c): W tym przypadku podczas dekorowania zostanie wywołana funkcja decorator z argumentem 5 i funkcja wrapper z argumentem g, wywołując później funkcję g będziemy wywoływali funkcję inner. W Pythonie mamy dwa wbudowane dekoratory - classmethod i staticmethod - służą one do definiowania metod w klasach, które nie wymagają instancji klasy do ich wywołania - mogą być wywoływane przez klasę - metody udekorowane classmetod jako pierwszy parametr otrzymują klasę na rzecz której zostały wywołane, a staticmethod nie wiedzą nawet na rzecz jakiej klasy zostały wywołane: class A(object): def normalna(self): print "metoda normalna, wywołana na obiekcie", def klasowa(cls): print "metoda klasowa, wywołana na klasie", def statyczna(): print "metoda statyczna" A.klasowa() A.statyczna() A().normalna() Zauważ, że do wywołania metod statyczna() i klasowa() nie potrzebowaliśmy tworzyć obiektu klasy A, z kolei próba wywołania metody normalna() na klasie powoduje wyjątek: >>> A.normalna() Traceback (most recent call last): File "<pyshell#195>", line 1, in <module> A.normalna() TypeError: unbound method normalna() must be called with A instance as first argument (got nothing instead) Dekoratory można też wykorzystywać do modyfikowania klas, jeśli na przykład chcemy dodać zmienną klasową a i metodę b do klasy A możemy stworzyć następujący dekorator:

5 def decorator(c): C.a = 5 def b(self): print self C.b = b return C class A(object): pass a = A() a.b() print a.a Funkcje i klasy można dekorować wieloma dekoratorami na raz: def A(f): def inner(): print 'dekorator A' f() def B(f): def inner(): print 'dekorator def f(): print 'funkcja f' f() Zadanie 1 Napisz dekorator modelujący pamięć dla funkcji, tak aby gdy powtórnie wywołamy ją z jakimiś parametrami funkcja nie była wywoływana i zwracana była wartość jaką otrzymano wcześniej dla tych samych argumentów. Zadanie 2 Napisz dekorator do funkcji zwracającej wartość logiczną wywołujący funkcję do czasu gdy zwróci

6 True. Przetestuj na funkcji czytającej z wejścia i sprawdzającej czy użytkownik wpisał 'python'. Niech dekorator jako argument przyjmuje liczbę całkowitą oznaczającą maksymalną liczbę prób wywołania funkcji dekorowanej. Zadanie 3 Napisz dekorator, który będzie wymagał podania hasła przed właściwym wywołaniem funkcji, jeśli zostanie podane błędne hasło to niech będzie wypisany komunikat o braku dostępu. Zadanie 4 Napisz dekorator rejestrujący funkcje do listy będącej parametrem dekoratora, a następnie wywołaj wszystkie funkcje z listy "Programowanie dla Fizyków Medycznych"

Podobne dokumenty

Dekoratora używa się wstawiając linijkę zaczynającą się przed definicją dekorowanego obiektu (klasy czy funkcji).

Dekoratora używa się wstawiając linijkę zaczynającą się przed definicją dekorowanego obiektu (klasy czy funkcji). Dekoratory są w miarę ezoteryczną cechą Pythona w przeciwieństwie do funkcji, klas czy iteratorów nie są powszechną cechą języków programowania. Niemniej, warto je omówić mimo wszystko, gdyż są niezwykle