Rada Unii Europejskiej Bruksela, 27 listopada 2015 r. (OR. en)

Transkrypt

1 Rada Unii Europejskiej Bruksela, 27 listopada 2015 r. (OR. en) Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2015/0149 (COD) 14699/15 ENER 411 ENV 747 CONSOM 207 IA 17 CODEC 1614 WYNIK PRAC Od: Sekretariat Generalny Rady Data: 26 listopada 2015 r. Do: Delegacje Nr poprz. dok.: 13917/15 ENER 381 ENV 683 CONSOM 187 IA 16 CODEC 1054 Dotyczy: Wniosek dotyczący Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego ramy etykietowania efektywności energetycznej i uchylającego dyrektywę 2010/30/UE Podejście ogólne Delegacje otrzymują w załączeniu podejście ogólne konkluzje dotyczące wyżej wymienionego wniosku w wersji przyjętej przez Radę na posiedzeniu Rady ds. Transportu, Telekomunikacji i Energii (Energia), które odbyło się 26 listopada 2015 r. Na posiedzeniu Rady delegacja BG wyraziła sprzeciw wobec tekstu podejścia ogólnego, a Komisja zgłosiła zastrzeżenie ogólne do wniosku /15 lo/mik/dk 1 DGE 2B PL

2 ZAŁĄCZNIK Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY ustanawiające ramy etykietowania energetycznego i uchylające dyrektywę 2010/30/UE (Tekst mający znaczenie dla EOG) PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 194 ust. 2, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 1, uwzględniając opinię Komitetu Regionów 2, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Unia Europejska jest zaangażowana w tworzenie unii energetycznej opartej na przyszłościowej polityce w dziedzinie klimatu. Efektywność energetyczna, zasadniczy element ram polityki klimatyczno-energetycznej Unii Europejskiej do roku 2030 r., to klucz do zmniejszenia zapotrzebowania na energię. (2) Etykietowanie energetyczne pozwala konsumentom świadomie wybierać produkty pod kątem zużycia energii, co sprzyja innowacjom. Poprawa efektywności produktów związanych z energią, osiągana poprzez świadome wybory konsumentów i zharmonizowanie odnośnych wymogów na szczeblu Unii, przynosi korzyści producentom, branży i całej gospodarce UE. 1 2 Dz.U. C z, s. Dz.U. C z, s /15 lo/mik/dk 2

3 (3) Przeprowadzono ocenę skuteczności 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/30/UE 4. Ocena ta wykazała, że konieczna jest aktualizacja ram etykietowania energetycznego, która zwiększy ich skuteczność. (4) Należy zastąpić dyrektywę 2010/30/UE rozporządzeniem o takim samym zakresie, zmieniając jednak i udoskonalając niektóre przepisy, aby doprecyzować i zaktualizować ich treść. Ponieważ zużycie energii przez środki transportu osób lub towarów jest bezpośrednio lub pośrednio regulowane innymi przepisami i politykami unijnymi, należy w dalszym ciągu wyłączać je z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia. Niemniej jednak należy sprecyzować, że środki transportu, których silnik pozostaje podczas pracy w tym samym miejscu, jak windy, schody ruchome i przenośniki taśmowe, powinny być objęte zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia. (5) Rozporządzenie jest odpowiednim instrumentem prawnym, wprowadza bowiem jasne i szczegółowe przepisy, które nie pozostawiają pola do rozbieżnej transpozycji przez państwa członkowskie, zapewniając tym samym wysoki stopień harmonizacji w całej Unii. Dzięki temu, że zharmonizowane ramy regulacyjne obowiązują na poziomie Unii zamiast na poziomie państw członkowskich, przedsiębiorcy ponoszą niższe koszty i mają równe warunki działania. Harmonizacja w Unii zapewnia swobodę przepływu towarów na całym jednolitym rynku. (6) Zmniejszenie zapotrzebowania na energię uznano za jeden z głównych elementów europejskiej strategii bezpieczeństwa energetycznego 5. W Strategii ramowej 6 na rzecz unii energetycznej po raz kolejny podkreślono zasadę efektywność energetyczna przede wszystkim oraz konieczność pełnego wdrożenia obowiązującego prawa energetycznego UE. W określonym w tej strategii planie działania przewidziano, że w 2015 r. odbędzie się przegląd ram dotyczących efektywności energetycznej produktów. Niniejsze rozporządzenie udoskonali ramy prawne etykietowania energetycznego i zasady ich egzekwowania COM(2015) 345 Dz.U. L 153 z , s. 1. COM/2014/330 COM(2015) 80 final 14699/15 lo/mik/dk 3

4 (7) Za sprawą bardziej świadomych wyborów dokonywanych przez klientów poprawa efektywności produktów związanych z energią przynosi korzyści całej gospodarce Unii i napędza innowacje. Przyczyni się to także do osiągnięcia celów Unii w zakresie efektywności energetycznej na lata 2020 i Poprawa efektywności przyniesie również oszczędności pieniężne klientom. (8) W konkluzjach Rady Europejskiej z dnia 23 i 24 października 2014 r. ustalono orientacyjny cel na poziomie Unii, polegający na poprawie efektywności energetycznej do 2030 r. o co najmniej 27 % w stosunku do prognozowanego przyszłego zużycia energii. Cel ten zostanie poddany przeglądowi do 2020 r. z myślą o podniesieniu poziomu na szczeblu Unii do 30 %. W konkluzjach ustalono także wiążący unijny cel wewnętrznej redukcji emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 40 % do 2030 r. w stosunku do 1990 r., w tym zmniejszenie emisji w sektorach nieobjętych systemem handlu uprawnieniami do emisji o 30 %. (9) Podawanie dokładnych, właściwych i porównywalnych informacji o zużyciu energii przez produkty związane z energią ułatwia klientom wybieranie produktów, które zużywają mniej energii oraz innych istotnych zasobów w trakcie użytkowania. Zestandaryzowana obowiązkowa etykieta jest skutecznym środkiem udzielania potencjalnym klientom porównywalnych informacji o zużyciu energii przez produkty związane z energią. Powinna ona być uzupełniona kartą informacyjną produktu. Etykieta powinna być łatwo rozpoznawalna, prosta i zwięzła. W tym celu należy zachować obecną skalę kolorystyczną od ciemnej zieleni do czerwieni jako podstawę informowania klientów o efektywności energetycznej danego produktu. (9a) Klasyfikacja z wykorzystaniem liter od A do G okazała się skuteczna ekonomicznie z punktu widzenia klientów. W niektórych jednak przypadkach, kiedy np. w całym zakresie siedmiu klas osiąga się niewystarczające oszczędności, właściwa może być krótsza skala. W sytuacjach, w których ze względu na przepisy dotyczące ekoprojektu na podstawie dyrektywy 2009/125/WE nie można już wytwarzać produktów objętych klasą F lub G, nie należy podawać tych klas na etykiecie. W wyjątkowych przypadkach powinno to dotyczyć także klas D i E, chociaż taka sytuacja prawdopodobnie nie będzie miała miejsca, gdyż, w momencie kiedy 30% sprzedawanych produktów będzie w najwyższych klasach, a w najbliższym czasie można będzie się spodziewać dalszego postępu technicznego, nastąpi przegląd etykiety pod kątem zmiany skali /15 lo/mik/dk 4

5 (9b) W przypadku gdy dostawcy dostarczają etykietę wraz z produktem, który wprowadzają do obrotu, powinna ona być załączona w formie papierowej do każdego egzemplarza produktu zgodnego z wymogami odnośnego aktu wykonawczego. Jeżeli akt wykonawczy daje taką możliwość, etykieta może być wydrukowana na opakowaniu produktu. Odnośne akty wykonawcze powinny określać najskuteczniejszy sposób uwidaczniania etykiet, z uwzględnieniem implikacji z punktu widzenia konsumentów, dostawców i sprzedawców. Sprzedawca powinien być w stanie uwidocznić dostarczoną etykietę wraz z danym urządzeniem w miejscu wymaganym odnośnym aktem wykonawczym. (10) Postęp technologii cyfrowej umożliwia wykorzystanie alternatywnych sposobów dostarczania i uwidaczaniania etykiet i kart informacyjnych produktu w postaci elektronicznej, np. w internecie lub w bazach danych dotyczących produktów, ale także na elektronicznych wyświetlaczach w sklepach. Należy wykorzystywać takie zdobycze techniki, bez uszczerbku dla obowiązku dostarczenia przez dostawcę etykiety w formie fizycznej. Dlatego w niniejszym rozporządzeniu należy zezwolić na stosowanie elektronicznych etykiet jako zamienników lub uzupełnienia fizycznego dostarczania etykiet energetycznych i uwzględnić w aktach wykonawczych alternatywny wariant dostarczania kart informacyjnych produktu jedynie za pośrednictwem informacji dostępnych w bazie danych dotyczącej produktu. (10a) Jeżeli nie ma możliwości umieszczenia etykiety energetycznej, na przykład w przypadku pewnych form sprzedaży na odległość lub w reklamach i w technicznych materiałach promocyjnych, potencjalnym klientom należy podać przynajmniej klasę energetyczną produktu, zakres klas efektywności energetycznej dostępnych na etykiecie oraz, w odpowiednich przypadkach, zużycie energii. W przypadku reklamy radiowej wskazane byłoby, aby akty wykonawcze przewidywały podawanie mniejszego zakresu informacji. (11) Producenci reagują na wprowadzenie etykiety energetycznej, wytwarzając coraz bardziej efektywne produkty. Te zmiany technologiczne doprowadziły do tego, że produkty plasują się głównie w najwyższych klasach etykiety energetycznej. Aby klienci mogli odpowiednio porównać produkty, konieczne może być wprowadzenie kolejnego zróżnicowania produktów, co będzie wiązało się z potrzebą zmiany skali etykiet. W niniejszym rozporządzeniu ustanowiono zatem szczegółowe przepisy dotyczące zmiany skali, aby zapewnić dostawcom i sprzedawcom jak największą pewność prawa /15 lo/mik/dk 5

6 (11a) (11b) Częstotliwość takich zmian skali należy ustalić jako odsetek sprzedanych produktów w najwyższych klasach; powinna ona uwzględniać potrzebę unikania nadmiernych obciążeń dostawców i sprzedawców oraz tempo postępu technicznego. Etykieta ze zmienioną skalą powinna mieć pustą jedną wyższą klasę, co zachęcałoby do postępu technicznego, dawało stabilność regulacyjną i ograniczało częstotliwość zmian skali. W wyjątkowych przypadkach, gdy oczekuje się, że technika będzie rozwijać się szybciej, wymogi powinny zostać określone w taki sposób, aby żadne produkty nie zostały zakwalifikowane do dwóch najwyższych klas w momencie wprowadzenia etykiety. W przypadku zmiany skali Komisja powinna przeprowadzić odpowiednie badanie przygotowawcze, w celu zachowania jedności etykiety w ujęciu długoterminowym; możliwość zmiany skali powinna pozostać otwarta, jeżeli jest mało prawdopodobne, że ustalone warunki zmiany skali zostaną spełnione. (12) Po zmianie etykiety należy w krótkim czasie wymienić wszystkie etykiety energetyczne, aby uniknąć dezorientowania klientów. Przez pewien czas dostawcy będą zobowiązani do dostarczania sprzedawcom zarówno starej etykiety, jak i etykiety ze zmienioną skalą. Wymiana etykiet umieszczonych na produktach będących w sprzedaży, w tym w internecie, na etykiety ze zmienioną skalą, powinna odbyć się jak najszybciej po dacie zastąpienia określonej w akcie wykonawczym dotyczącym etykiety ze zmienioną skalą. Sprzedawcy nie powinni zamieszczać na produktach etykiet ze zmienioną skalą przed datą zastąpienia. (13) Należy jasno i proporcjonalnie podzielić obowiązki odpowiadające roli poszczególnych podmiotów w procesie dostawy i dystrybucji. Podmioty gospodarcze powinny odpowiadać za wypełnianie obowiązków związanych z ich rolą w łańcuchu dystrybucji i wprowadzać odpowiednie środki w celu zapewnienia, by do obrotu wprowadzane były wyłącznie produkty zgodne z niniejszym rozporządzeniem i aktami wykonawczymi wydanymi na jego podstawie /15 lo/mik/dk 6

7 (14) Aby utrzymać zaufanie klientów do etykiety energetycznej, należy zakazać stosowania w odniesieniu do produktów związanych z energią objętych wymogami etykietowania innych etykiet naśladujących etykietę energetyczną. Dopóki jednak takie produkty nie są objęte innymi wymogami związanymi z energią na szczeblu Unii, państwa członkowskie powinny mieć możliwość utrzymywania lub wprowadzania nowych krajowych systemów etykietowani produktów. Należy zabronić stosowania dodatkowych etykiet, znaków, symboli lub napisów, które mogą wprowadzać klientów w błąd lub dezorientować ich w kwestii zużycia energii. Etykiety przewidziane w prawodawstwie UE, takie jak etykietowanie opon w odniesieniu do efektywności paliwowej i innych parametrów ekologicznych, a także dodatkowe etykiety, takie jak unijne Energy Star i ekoznak nie powinny być uznawane za wprowadzające w błąd lub dezorientujące. (15) Aby zagwarantować pewność prawa, należy sprecyzować, że przepisy dotyczące nadzoru rynku Unii i kontroli nad produktami wchodzącymi na rynek Unii przewidziane w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/ mają zastosowanie do produktów związanych z energią. Ze względu na zasadę swobodnego przepływu towarów niezbędna jest skuteczna współpraca organów nadzoru rynku w państwach członkowskich. Taką współpracę w dziedzinie efektywności energetycznej powinno wzmacniać wsparcie ze strony Komisji udzielane grupie ekspertów ds. ekoprojektu oraz grupie współpracy administracyjnej (ADCO) ds. etykietowania energetycznego. (15a) Przypomina się, że działania w zakresie nadzoru rynkowego objęte rozporządzeniem (WE) nr 765/2008 nie są nakierowane wyłącznie na ochronę zdrowia i bezpieczeństwo, ale mają również zastosowanie do egzekwowania prawodawstwa unijnego mającego na celu ochronę innych interesów publicznych, w tym efektywności energetycznej. Zgodnie z planem działania w zakresie nadzoru rynkowego na rzecz bezpieczniejszych i zgodnych z przepisami produktów dla Europy Komisja powinna ukończyć i zaktualizować ogólną metodykę oceny ryzyka dostępną w wytycznych RAPEX 8, tak by obejmowały one wszystkie ryzyka, w tym ryzyka związane z etykietowaniem energetycznym. 7 8 Dz.U. L 218 z , s. 30. Dz.U. L 22 z , s /15 lo/mik/dk 7

8 (15b) Aby zapewnić jednolite warunki stosowania unijnej procedury środków ochronnych, Komisja powinna określić w drodze aktów wykonawczych, czy środki podjęte przez państwa członkowskie w odniesieniu do produktów związanych z energią niezgodnych z przepisami są uzasadnione, czy nie. (16) Bez uszczerbku dla obowiązku sprawdzania spełniania przepisów przez produkty, aby ułatwić monitorowanie przestrzegania przepisów i dostarczyć aktualnych danych rynkowych do celów wprowadzania zmian do przepisów dotyczących etykiet i kart informacyjnych poszczególnych produktów, dostawcy powinni wprowadzać w formie elektronicznej etykiety, karty informacyjne produktów i dokumentację techniczną produktów do bazy danych utworzonej przez Komisję. Informacje na temat etykiet energetycznych oraz karty informacyjne produktów powinny być publicznie dostępne, aby mogli się z nimi zapoznać klienci oraz by umożliwić alternatywne sposoby dostarczania etykiet do sprzedawców. Dokumentacja techniczna nie powinna być udostępniana publicznie, a jedynie organom nadzoru rynku i Komisji. Jeżeli pewne informacje techniczne są tak wrażliwe, że niewłaściwe jest włączenie ich do kategorii dokumentacji technicznej określanej w odpowiednich aktach wykonawczych, organy nadzoru rynku zachować uprawnienia do dostępu do tych informacji w razie potrzeby zgodnie z obowiązkiem współpracy z dostawcami. W przypadku gdy dokonuje się jakichkolwiek zmian mających znaczenie dla etykiety i karty informacyjnej produktu znajdującego się już na rynku, produkt ten uważa się za nowy model i dostawca ma obowiązek zarejestrować go w bazie danych dotyczącej produktu. (17) Sankcje za naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia i aktów wykonawczych przyjętych na jego podstawie powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. (18) Państwa członkowskie powinny być w stanie tworzyć zachęty do stosowania produktów efektywnych energetycznie, aby promować efektywność energetyczną, sprzyjać łagodzeniu zmiany klimatu i ochronie środowiska. Państwa członkowskie mogą swobodnie decydować o charakterze takich zachęt. Powinny one być zgodne z unijnymi zasadami pomocy państwa i nie mogą stanowić nieuzasadnionych barier na rynku. Niniejsze rozporządzenie nie przesądza o wyniku żadnego postępowania w sprawie pomocy państwa, które może zostać w przyszłości wszczęte w sprawie takich zachęt zgodnie z art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej /15 lo/mik/dk 8

9 (19) Zużycie energii, parametry i inne informacje dotyczące produktów objętych wymogami dotyczącymi poszczególnych produktów na gruncie niniejszego rozporządzenia powinny być mierzone przy użyciu wiarygodnych, dokładnych i odtwarzalnych metod, uwzględniających ogólnie uznane metody pomiarowe i obliczeniowe zgodne z aktualnym stanem nauki. Obowiązywanie norm zharmonizowanych na poziomie Unii służy funkcjonowaniu rynku wewnętrznego. Jeżeli w chwili rozpoczęcia stosowania wymogów dotyczących danego produktu nie będzie jeszcze opublikowanych norm, Komisja powinna opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przejściowe metody pomiarowe i obliczeniowe mające zastosowanie do tych wymogów. Po opublikowaniu odniesienia do takiej normy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zgodność z taką normą powinna pociągać za sobą domniemanie zgodności z metodami pomiarowymi mającymi zastosowanie do wymogów dotyczących danego produktu przyjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia. (20) Komisja powinna opracować plan prac w zakresie zmiany etykiet poszczególnych produktów wraz z orientacyjnym wykazem kolejnych produktów związanych z energią, dla których można ustanowić etykiety energetyczne. Plan prac powinien być wdrażany po przeprowadzeniu analizy technicznej, środowiskowej i ekonomicznej danej grupy produktów. W analizie należy poruszyć także kwestię informacji dodatkowych, w tym możliwości i koszty udzielania konsumentom informacji o wydajności produktu związanego z energią, takich jak zużycie energii, trwałość lub ekologiczność, zgodnie z celem sprzyjania gospodarce o obiegu zamkniętym. Takie informacje dodatkowe powinny poprawiać zrozumiałość i skuteczność etykiety z perspektywy konsumentów i nie powinny mieć dla nich żadnych niekorzystnych skutków. (20a) Mimo uchylenia dyrektywy 2010/30/UE, dostawcy produktów, które są wprowadzane na rynek zgodnie z tą dyrektywą przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, powinni w dalszym ciągu podlegać obowiązkowi udostępniania wersji elektronicznej dokumentacji technicznej danych produktów na żądanie organów nadzoru rynkowego. Odpowiednie przepisy przejściowe powinny zapewnić pewność i ciągłość prawa w tym względzie /15 lo/mik/dk 9

10 (21) W celu określenia poszczególnych grup produktów związanych z energią zgodnie ze szczegółowymi kryteriami, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów i z Forum Konsultacyjnym. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. (21a) (21b) Aby zapewnić jednolite warunki stosowania niniejszego rozporządzenia, należy przekazać Komisji uprawnienia do określania szczegółowych wymogów dla poszczególnych grup produktów oraz szczegółów operacyjnych dotyczących bazy danych dotyczącej produktu. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/ Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, to jest umożliwianie konsumentom wyboru bardziej efektywnych produktów poprzez dostarczanie właściwych informacji, nie może zostać osiągnięty przez państwa członkowskie w sposób wystarczający, może natomiast, poprzez dalszy rozwój zharmonizowanych ram regulacyjnych i zapewnianie równych szans producentom, zostać lepiej osiągnięty na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów. (22) Niniejsze rozporządzenie nie powinno naruszać zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminów transpozycji do prawa krajowego i stosowania dyrektywy 2010/30/UE. (23) Należy zatem uchylić dyrektywę 2010/30/UE, 9 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z , s. 13) /15 lo/mik/dk 10

11 PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 Zakres stosowania i przedmiot 1. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do produktów związanych z energią wprowadzanych do obrotu lub oddawanych do użytku na rynku Unii. Produkty te są zgodne z niniejszym rozporządzeniem i odnośnymi aktami wykonawczymi. 2. Rozporządzenie nie ma zastosowania do: a) [ ] b) środków transportu osób i towarów innych niż środki napędzane silnikiem stacjonarnym. 3. W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się ramy podawania, w formie etykietowania oraz standardowych informacji o produkcie, informacji o efektywności energetycznej, zużyciu energii oraz innych zasobów podczas użytkowania produktów związanych z energią oraz podawania informacji dodatkowych o produktach związanych z energią, aby umożliwić klientom wybieranie bardziej efektywnych produktów i ograniczanie zużycia energii. Artykuł 2 Definicje Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje: (1) klient oznacza osobę fizyczną lub prawną, która kupuje lub wynajmuje lub otrzymuje produkt objęty niniejszym rozporządzeniem na własny użytek, nawet jeżeli czyni to w celach wykraczających poza jej działalność handlową, gospodarczą, rzemieślniczą lub zawodową; (2) wprowadzenie do obrotu oznacza pierwsze udostępnienie produktu na rynku Unii; (3) udostępnianie na rynku oznacza dostarczanie produktu do dystrybucji lub użytkowania na rynku Unii w ramach działalności komercyjnej, odpłatnie lub nieodpłatnie; 14699/15 lo/mik/dk 11

12 (4) oddanie do użytku oznacza pierwsze użycie produktu zgodne z jego przeznaczeniem na rynku Unii; (5) dostawca oznacza producenta w Unii, upoważnionego przedstawiciela producenta, który nie ma siedziby w Unii lub importera, który wprowadza produkty objęte niniejszym rozporządzeniem do obrotu w Unii; (6) producent oznacza osobę fizyczną lub prawną, która wytwarza produkt lub zleca projektowanie lub produkcję produktu, oraz prowadzi obrót tym produktem pod własną nazwą lub znakiem towarowym; (7) upoważniony przedstawiciel oznacza osobę fizyczną lub prawną z miejscem zamieszkania lub siedzibą w Unii, która otrzymała pisemne pełnomocnictwo od producenta do działania w jego imieniu w zakresie określonych zadań; (8) importer oznacza osobę fizyczną lub prawną z miejscem zamieszkania lub siedzibą w Unii, która wprowadza do obrotu w Unii produkt z państwa trzeciego; (9) sprzedawca oznacza detalistę lub inną osobę, która sprzedaje, wynajmuje, oferuje w sprzedaży ratalnej lub produkty klientom lub instalatorom w ramach działalności handlowej, odpłatnie lub nieodpłatnie; (10) sprzedaż na odległość oznacza sprzedaż, najem lub oferowanie w sprzedaży ratalnej przez zamówienie pocztowe, w katalogu, przez internet, przy użyciu telemarketingu lub jakiejkolwiek innej metody, która powoduje, że nie można oczekiwać, by potencjalny [ ] klient zobaczył produkt na wystawie; (10a) efektywność energetyczna oznacza stosunek uzyskanych wyników, usług, towarów lub energii do wkładu energii; (11) produkt związany z energią (dalej zwany produktem ) oznacza towar lub system mający wpływ na zużycie energii podczas użytkowania, który jest wprowadzany do obrotu lub oddawany do użytku w Unii; 14699/15 lo/mik/dk 12

13 (12) norma zharmonizowana oznacza normę europejską zdefiniowaną w art. 2 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1025/2012; 10 (13) etykieta oznacza schemat graficzny, w formie drukowanej lub elektronicznej, zawierające klasyfikację z wykorzystaniem liter od A do G w siedmiu różnych kolorach od ciemnej zieleni do czerwieni w celu wskazania efektywności energetycznej i zużycia energii; Pojęcie to obejmuje etykiety ze zmienioną skalą oraz etykiety z mniejszą liczbą klas i kolorów zgodnie z art. 7 ust. 1b i art. 4; (14) model oznacza wersję produktu, której wszystkie egzemplarze mają te same właściwości techniczne istotne w kontekście etykiety i karty informacyjnej produktu oraz mają ten sam identyfikator modelu; (15) identyfikator modelu oznacza kod, zwykle alfanumeryczny, który odróżnia dany model produktu od innych modeli objętych tym samym znakiem towarowym lub nazwą dostawcy; (16) model równoważny oznacza model, który ma tę samą charakterystykę techniczną w rozumieniu etykiety i karty informacyjnej produktu, ale został wprowadzony do obrotu przez tego samego dostawcę jako inny model, z innym identyfikatorem modelu; (17) karta informacyjna produktu oznacza standardową tabelę, w formie drukowanej lub elektronicznej, z informacjami dotyczącymi produktu; (18) zmiana skali oznacza zaostrzenie kryteriów klasy energetycznej na etykiecie określonego produktu; (19) [ ] (20) informacje dodatkowe oznaczają informacje o parametrach funkcjonalnych i ekologicznych produktu, takich jak jego zużycie energii; 10 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 w sprawie normalizacji europejskiej (Dz.U. L 316 z , s. 12) /15 lo/mik/dk 13

14 (21) dokumentacja techniczna oznacza dokumentację wystarczającą do określenia dokładności etykiety i karty informacyjnej produktu, w tym zestawienie wyników badań lub inne dowody techniczne; (22) system oznacza połączenie różnych towarów, które łącznie wypełniają konkretną funkcję w oczekiwanym środowisku i których efektywność energetyczną można określić jako efektywność energetyczną jednego urządzenia; (23) tolerancja weryfikacji oznacza maksymalne dopuszczalne odchylenie wyników obliczeń i pomiarów w badaniach weryfikacyjnych, przeprowadzanych przez organy nadzoru rynku lub w ich imieniu, w stosunku do wartości deklarowanych lub publikowanych parametrów, odzwierciedlające odchylenie zmienności miedzy poszczególnymi laboratoriami. (24) grupa produktów oznacza grupę zbliżonych produktów o pokrewnych funkcjach; 14699/15 lo/mik/dk 14

15 Artykuł 3 Obowiązki dostawców i sprzedawców 1. Dostawcy: a) zapewniają, by produkty wprowadzane do obrotu były opatrzone, nieodpłatnie, rzetelnymi etykietami i kartami informacyjnymi produktu, z osobna dla każdego egzemplarza, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i odnośnymi aktami wykonawczymi przyjętymi na mocy art. 12 niniejszego rozporządzenia. Jako rozwiązanie alternatywne wobec dostarczania karty informacyjnej produktu wraz z produktem, akty wykonawcze mogą stanowić, że wprowadzenie parametrów tych kart informacyjnych produktu do bazy danych dotyczącej produktów utworzonej na mocy art. 8 (dalej zwanej bazą danych dotyczącą produktu ) jest wystarczające. Akty wykonawcze mogą stanowić, że etykieta ma być drukowana na opakowaniu produktu. b) na prośbę sprzedawców szybko i nieodpłatnie dostarczają etykiety, w tym etykiety ze zmienioną skalą zgodnie z art. 7 ust. 5, oraz karty informacyjne produktu; c) zapewniają rzetelność dostarczanych etykiet i kart informacyjnych produktu oraz sporządzają dokumentację techniczną, która wystarcza do przeprowadzenia oceny tej rzetelności. d) nie wprowadzają do obrotu produktów, zaprojektowanych tak, aby ich skuteczność była automatycznie zmieniana w warunkach badania w celu osiągnięcia bardziej korzystnego poziomu któregokolwiek z parametrów określonych w akcie wykonawczym lub zawartych w dokumentacji dostarczanej razem z produktem /15 lo/mik/dk 15

16 W odniesieniu do bazy danych dotyczącej produktu, dostawcy: a) przed wprowadzeniem do obrotu egzemplarza modelu objętego aktem wykonawczym na mocy niniejszego rozporządzenia wprowadzają, w odniesieniu do tego modelu, do bazy danych informacje wymienione w załączniku I. Produkt, w odniesieniu do którego wprowadzono zmiany mające znaczenie dla etykiety i karty informacyjnej, uważa się za nowy model produktu. Wskazują oni w bazie danych, kiedy egzemplarze danego modelu nie są już wprowadzane do obrotu. b) w odniesieniu do modeli, których egzemplarze są wprowadzane do obrotu między 1 stycznia 2017 r. a 31 grudnia 2018 r., wprowadzają do bazy danych dotyczących produktów informacje określone w załączniku I nie później niż 1 lipca 2019 r. Do momentu wprowadzenia danych do bazy danych dotyczącej produktów udostępniają do wglądu wersję elektroniczną dokumentacji technicznej w ciągu 10 dni od wpłynięcia wniosku ze strony organów nadzoru rynku lub Komisji. c) w odniesieniu do modeli, których egzemplarze są wprowadzane do obrotu przed 1 stycznia 2017 r., mogą wprowadzać do bazy danych dotyczących produktów informacje określone w załączniku I /15 lo/mik/dk 16

17 2. Sprzedawcy: a) eksponują w sposób widoczny, w tym w sprzedaży na odległość przez internet, etykietę dostarczoną przez dostawcę lub udostępnioną zgodnie z ust. 2 lit. b) w odniesieniu do produktu objętego aktem wykonawczym; aa) udostępniają klientom kartę informacyjną produktu; b) w przypadku gdy, wbrew przepisom ust. 1 lit. a), nie mają etykiety lub karty informacyjnej produktu: i) występują o nie do dostawcy; lub (ii) (iii) drukują je lub pobierają je z bazy danych dotyczących produktów do celów ukazania w formie elektronicznej, jeżeli funkcje te są dostępne w odniesieniu do tego produktu; lub drukują je lub pobierają je ze strony internetowej dostawcy do celów ukazania w formie elektronicznej, jeżeli funkcje te są dostępne w odniesieniu do tego produktu; lub 14699/15 lo/mik/dk 17

18 3. Dostawcy i sprzedawcy: a) podają klasę efektywności energetycznej produktu oraz zakres klas efektywności dostępnych na etykiecie w każdej reklamie lub technicznym materiale promocyjnym danego modelu zgodnie ze odnośnym aktem wykonawczym, a także zużycie energii, chyba że odnośny akt wykonawczy stanowi inaczej; b) współpracują z organami nadzoru rynku i podejmują niezwłoczne działania w celu naprawienia każdego przypadku niezgodności z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu oraz w aktach wykonawczych wydanych na jego podstawie, z własnej inicjatywy lub na żądanie organów nadzoru rynku; c) w odniesieniu do produktów objętych aktami wykonawczymi na mocy niniejszego rozporządzenia nie opatrują ich innymi etykietami, znakami, symbolami ani napisami niezgodnymi z wymogami niniejszego rozporządzenia i odnośnych aktów wykonawczych, ani ich nie uwidaczniają, jeżeli mogłoby to wprowadzić w błąd lub zdezorientować klientów w odniesieniu do zużycia energii lub innych zasobów podczas użytkowania produktu; d) w odniesieniu do produktów nieobjętych aktami wykonawczymi na mocy niniejszego rozporządzenia nie dostarczają dla nich etykiet naśladujących etykietę zgodną z definicją z niniejszego rozporządzenia ani nie umieszczają na tych produktach takich etykiet. Nie ma to odniesienia do etykiet przewidzianych w prawodawstwie państw członkowskich, jeżeli nie są one objęte aktami wykonawczymi na mocy niniejszego rozporządzenia /15 lo/mik/dk 18

19 Artykuł 4 Obowiązki państw członkowskich 1. Państwa członkowskie nie utrudniają, w odniesieniu do kwestii objętych niniejszym rozporządzeniem, wprowadzania do obrotu ani oddawania do użytku na ich terytoriach produktów, które są zgodne z niniejszym rozporządzeniem i odnośnymi aktami wykonawczymi na mocy niniejszego rozporządzenia. 2. [ ] 3. Jeżeli państwa członkowskie przewidują zachęty dotyczące produktu objętego niniejszym rozporządzeniem i określonego w akcie wykonawczym, zachęty te dotyczą najwyższych klas efektywności energetycznej, w których dostępne są produkty, określonych we właściwym akcie wykonawczym. 4. Państwa członkowskie zapewniają, by wprowadzeniu etykiet, w tym etykiet ze zmienioną skalą, oraz kart informacyjnych produktu, towarzyszyły kampanie informacyjne o charakterze edukacyjnym i promocyjnym dotyczące etykietowania energetycznego, w stosownych przypadkach we współpracy ze sprzedawcami i dostawcami. Komisja wspiera współprace i wymianę najlepszych praktyk w odniesieniu do tych kampanii, w tym poprzez opracowanie podstawowego scenariusza. 5. Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące sankcji i mechanizmów egzekwowania mających zastosowanie do naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia i aktów wykonawczych do niego oraz wprowadzają wszelkie środki niezbędne do zapewnienia wdrożenia tych przepisów. Sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Przepisy spełniające wymogi art. 15 dyrektywy 2010/30/UE uznaje się za spełniające te wymogi w odniesieniu do sankcji. Państwa członkowskie notyfikują Komisji przepisy dotyczące sankcji i mechanizmów egzekwowania, które nie zostały uprzednio notyfikowane Komisji przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia oraz niezwłocznie notyfikują wszelkie późniejsze zmiany tych przepisów /15 lo/mik/dk 19

20 Artykuł 5 Nadzór rynku Unii i kontrola produktów związanych z energią wchodzących do obrotu w Unii 1. Artykuły rozporządzenia (WE) nr 765/2008 stosuje się do produktów związanych z energią objętych niniejszym rozporządzeniem i aktami wykonawczymi wydanymi na jego podstawie. 2. Komisja wspiera współpracę i wymianę informacji o nadzorze rynku w zakresie etykietowania energetycznego produktów między organami krajowymi państw członkowskich odpowiedzialnymi za nadzór rynku lub za kontrole granic zewnętrznych oraz między takimi organami i Komisją. Artykuł 6 Procedura na szczeblu krajowym dotycząca produktów stwarzających zagrożenie 1. Jeżeli organy nadzoru rynku jednego państwa członkowskiego mają wystarczające powody, by sądzić, że produkt objęty niniejszym rozporządzeniem stanowi ryzyko dla aspektów ochrony interesu publicznego objętych niniejszym rozporządzeniem, takich jak aspekty środowiskowe i ochrony konsumenta, organy te przeprowadzają ocenę w odniesieniu do tego produktu, uwzględniając wszystkie wymogi dotyczące etykietowania energetycznego mające znaczenie dla danego zagrożenia, a określone w niniejszym rozporządzeniu oraz w aktach wykonawczych wydanych na jego podstawie. Dostawcy i sprzedawcy współpracują w tym celu, w razie potrzeby, z organami nadzoru rynku. 2. Jeżeli w wyniku tej oceny organy nadzoru rynku stwierdzą, że produkt nie spełnia wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu oraz w odnośnych aktach wykonawczych wydanych na jego podstawie, niezwłocznie zobowiązują dostawcę lub sprzedawcę do podjęcia wszelkich odpowiednich działań naprawczych, aby dostosować produkt do tych wymogów, w odpowiednich przypadkach wycofać produkt związany z energią z rynku lub, w odpowiednich przypadkach, wycofać go od użytkowników w rozsądnym terminie według uznania tych organów, współmiernym do rodzaju ryzyka. Art. 21 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 stosuje się do środków, o których mowa w niniejszym ustępie /15 lo/mik/dk 20

21 3. Jeżeli organy nadzoru rynku uznają, że niezgodność nie ogranicza się do terytorium ich kraju, informują Komisję i inne państwa członkowskie o wynikach oceny i o działaniach, do których zobowiązały dostawcę lub sprzedawcę. 4. Dostawca lub sprzedawca zapewnia, by wszystkie odpowiednie działania naprawcze zostały podjęte w stosunku do wszystkich przedmiotowych produktów udostępnionych przez niego na rynku Unii. 5. Jeżeli dostawca lub sprzedawca nie podejmie odpowiednich działań naprawczych w terminie, o którym mowa w ust. 2, organy nadzoru rynku przyjmują wszystkie odpowiednie środki tymczasowe w celu zakazania lub ograniczenia udostępniania tego produktu na swoim rynku krajowym, wycofania tego produktu z tego rynku lub wycofania go od użytkowników. Organy nadzoru rynku niezwłocznie informują Komisję i inne państwa członkowskie o tych środkach. 6. Informacje, o których mowa w ust. 5, obejmują wszystkie dostępne szczegóły, w szczególności dane niezbędne do identyfikacji produktu, pochodzenie produktu, rodzaj domniemanej niezgodności oraz związane z nią ryzyko, rodzaj i okres obowiązywania przyjętych środków krajowych oraz argumenty przedstawione przez dostawcę lub sprzedawcę. W szczególności organy nadzoru rynku zaznaczają, czy niezgodność jest spowodowana niespełnieniem przez produkt wymogów związanych z aspektami ochrony interesu publicznego określonymi w niniejszym rozporządzeniu czy też brakami w normach zharmonizowanych, o których mowa w art. 9 wprowadzającym domniemanie zgodności. 7. Państwa członkowskie inne niż państwo członkowskie wszczynające procedurę niezwłocznie informują Komisję i inne państwa członkowskie o jakichkolwiek przyjętych środkach, przekazują wszelkie dodatkowe informacje, którymi dysponują w związku z niezgodnością przedmiotowego produktu oraz zgłaszają zastrzeżenia, jeżeli nie zgadzają się ze zgłoszonym środkiem krajowym /15 lo/mik/dk 21

22 8. Jeżeli w ciągu 60 dni od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 5, państwa członkowskie ani Komisja nie zgłoszą żadnych zastrzeżeń do środka tymczasowego przyjętego przez państwo członkowskie, środek ten uznaje się za uzasadniony. 9. Państwa członkowskie zapewniają, by odpowiednie środki ograniczające, takie jak wycofanie produktu z ich rynku, zostały niezwłocznie wprowadzone w stosunku do przedmiotowego produktu. Artykuł 6a Unijna procedura w sprawie środków ochronnych 1. Jeżeli po zakończeniu procedury określonej w art. 6 ust. 4 i 5 zostaną zgłoszone zastrzeżenia do środka przyjętego przez państwo członkowskie lub Komisja uzna, że środek krajowy jest sprzeczny z prawem Unii, Komisja niezwłocznie podejmuje konsultacje z państwami członkowskimi i z dostawcą lub sprzedawcą oraz przeprowadza ocenę środka krajowego. Na podstawie wyników tej oceny Komisja przyjmuje akt wykonawczy określający, czy środek krajowy jest uzasadniony. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 12a ust Decyzja Komisji jest skierowana do wszystkich państw członkowskich i zostaje niezwłocznie przekazana wszystkim tym państwom oraz dostawcy lub sprzedawcy. 3. Jeżeli środek krajowy zostaje uznany za uzasadniony, wszystkie państwa członkowskie podejmują środki konieczne, aby zapewnić wycofanie z ich rynku produktu, który nie spełnia wymagań, i informują o nich Komisję. Jeżeli środek krajowy został uznany za nieuzasadniony, państwo członkowskie, którego to dotyczy, cofa go. 4. Jeżeli środek krajowy zostaje uznany za uzasadniony, a niezgodność produktu jest spowodowana brakami w normach zharmonizowanych, o których mowa w art. 6 ust. 6, Komisja stosuje procedurę określoną w art. 11 rozporządzenia (UE) nr 1025/ /15 lo/mik/dk 22

23 Artykuł 7 Etykiety i zmiana skali 1. Zgodnie z procedurami określonymi w art. 11a i 12 Komisja może wprowadzać etykiety lub zmieniać skalę istniejących etykiet. 1a. Etykiety podlegają zmianie skali, kiedy postęp techniczny w danej grupie produktów powoduje, że jest to właściwe. Komisja przeprowadza badanie przygotowawcze z wyprzedzeniem w celu zainicjowania procesu przeglądu etykiety. Dokonuje ona przeglądu etykiety, jeżeli a) oceni, że 30 procent produktów sprzedawanych na rynku unijnym należy do najwyższej klasy efektywności energetycznej i w najbliższej przyszłości można się spodziewać dalszego rozwoju technologii; b) wykaże, że po ośmiu latach funkcjonowania obecnej etykiety przy obecnym podziale klas warunki określone w lit. a) prawdopodobnie nie zostaną spełnione w ciągu następnych siedmiu lat. 2. W przypadku gdy z powodów technicznych nie jest możliwe określenie siedmiu klas energetycznych odpowiadających istotnym oszczędnościom energii i kosztów z punktu widzenia klienta, etykieta może, w drodze wyjątku od art. 2 pkt 13, zawierać mniej klas. W takim przypadku zostaje zachowane spektrum etykiety od ciemnej zieleni do czerwieni. 3. Komisja zapewnia, aby w momencie wprowadzenia etykiety lub zmiany skali etykiety wymogi były ustalone w taki sposób, by nie można było się spodziewać, że jakikolwiek produkt znajdzie się w klasie energetycznej A w chwili wprowadzenia etykiety oraz by przewidywany okres, w którym większość modeli znajdzie się w tej klasie, wynosił co najmniej dziesięć lat. 4. Jeżeli w danej grupie produktów nie dopuszcza się już wprowadzania do obrotu żadnych modeli należących do klas energetycznych D, E, F lub G ze względu na środek wykonawczy przyjęty na podstawie dyrektywy 2009/125/WE, na etykiecie nie podaje się już tej klasy lub klas /15 lo/mik/dk 23

24 5. Jeżeli etykieta podlega zmianie skali: a) dostawcy dostarczają zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. a) zarówno obecne etykiety, jak i etykiety ze zmienioną skalą przez okres sześciu miesięcy przed datą określoną w lit. b); Ponadto dostawcy dostarczają etykiety ze zmienioną skalą na wniosek sprzedawców zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. b) dla egzemplarzy wprowadzonych do obrotu wcześniej niż w okresie, o który mowa w akapicie pierwszym. Akapit drugi tej litery ma zastosowanie do modeli, których egzemplarze nie są już wprowadzane do obrotu po rozpoczęciu tego okresu, wyłącznie w przypadkach, gdy nie są wymagane nowe badania. Sprzedawcy otrzymują etykiety ze zmienioną skalą zgodnie z art. 3 ust. 2 lit. b) dla produktów, o których mowa w akapicie drugim i trzecim. b) sprzedawcy zastępują istniejące etykiety na produktach wystawionych do sprzedaży, w tym w internecie, etykietami ze zmienioną skalą w ciągu 10 dni od daty określonej w tym celu w odpowiednim akcie wykonawczym. Przed tą datą sprzedawcy nie uwidaczniają na produktach etykiet ze zmienioną skalą. c) W drodze odstępstwa od lit. a) i b), akty wykonawcze mogą przewidywać szczegółowe przepisy w celu uwzględnienia przypadków, w których etykiety energetyczne są drukowane na opakowaniu. 6. Etykiety wprowadzone aktami delegowanymi przyjętymi zgodnie z art. 10 dyrektywy 2010/30/UE przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia uznaje się za etykiety do celów niniejszego rozporządzenia /15 lo/mik/dk 24

25 Artykuł 8 Baza danych produktów 1. Komisja ustanawia i prowadzi bazę danych produktów do następujących celów: a) aby ułatwić organom nadzoru rynku wykonywanie ich zadań wynikających z niniejszego rozporządzenia; b) aby dostarczać Komisji aktualne informacje dotyczące efektywności energetycznej produktów do celów przeglądów etykiet energetycznych; c) aby dostarczać społeczeństwu informacje dotyczące produktów wprowadzonych do obrotu, ich etykiet energetycznych i kart informacyjnych produktu; d) aby umożliwić dostawcom wypełnienie obowiązków wynikających z art. 3 ust. 1a lit. a) i b); e) aby umożliwić sprzedawcom wypełnienie obowiązków wynikających z art. 3 ust. 2 lit. b) ppkt (ii); 2. Baza danych obejmuje informacje, o których mowa w załączniku I. 3. Informacje te są wprowadzane do bazy danych przez dostawców, jak wyszczególniono w art. 3 ust. 1a lit. a) i b). Dostawcy mają dostęp do wprowadzonych przez siebie informacji oraz prawo ich edytowania. Do celów nadzoru rynku prowadzona jest ewidencja zmian rejestrująca poszczególne wersje oraz daty edytowania. 4. Informacje wymienione w załączniku I pkt 1 są publicznie dostępne. Organy nadzoru rynku i Komisja mają dostęp do informacji wyszczególnionych w załączniku II pkt 2, zapewniając ochronę informacji poufnych. 5. Komisja i organy nadzoru rynku zapewniają, by dane osobowe były, w stosownych przypadkach, przetwarzane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 oraz dyrektywą 95/46/WE /15 lo/mik/dk 25

26 6. Tworzenie bazy danych bierze pod uwagę kryteria minimalizacji obciążeń administracyjnych dla dostawców i innych użytkowników bazy danych, przyjazności dla użytkownika i racjonalności kosztowej, a także zapewnia właściwe ustalenia w zakresie bezpieczeństwa i praw dostępu w oparciu o zasadę ograniczonego dostępu. 7. Komisja posiada uprawnienia do określenia, w drodze aktów wykonawczych, szczegółów technicznych dotyczących bazy danych produktów, w tym obowiązków dostawców i sprzedawców. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 12a ust. 2. Artykuł 9 Zharmonizowane normy Po przyjęciu na podstawie niniejszego rozporządzenia aktu wykonawczego określającego szczegółowe wymogi odnośnie do etykietowania Komisja, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1025/ , publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej odniesienia do norm zharmonizowanych, które spełniają stosowne wymogi pomiarowe i obliczeniowe określone w tym akcie wykonawczym. Jeżeli w czasie oceny zgodności produktu stosowane są te normy zharmonizowane, produkt uznaje się za zgodny z odnośnymi wymogami pomiarowymi i obliczeniowymi określonymi w akcie wykonawczym. Do czasu ustalenia odnośnych wymogów pomiarowych i obliczeniowych oraz norm zharmonizowanych, o których mowa w ust. 1, Komisja może publikować przejściowe metody pomiarowe i obliczeniowe. 11 Dz.U. L 316 z , s /15 lo/mik/dk 26

27 Artykuł 10 Forum konsultacyjne Działając na mocy niniejszego rozporządzenia, Komisja zapewnia w odniesieniu do każdego aktu delegowanego i wykonawczego, a także dla określenia sektorów, w których mało prawdopodobne jest spełnienie wymogu, aby 30% produktów sprzedawanych na rynku unijnym należało do najwyższej klasy energetycznej, wyważony udział przedstawicieli państw członkowskich i stron zainteresowanych daną grupą produktów, takich jak przedstawiciele branż przemysłowych, w tym MŚP i rzemieślników, związki zawodowe, handlowcy, sprzedawcy detaliczni, importerzy, organizacje ochrony środowiska naturalnego i organizacje konsumenckie. W tym celu Komisja ustanawia forum konsultacyjne, w którym spotykają się te strony. Forum to jest połączone z Forum Konsultacyjnym ds. Ekoprojektu, o którym mowa w art. 18 dyrektywy 2009/125/WE. O ile jest to stosowne, przy przygotowywaniu aktów wykonawczych, Komisja testuje z udziałem klientów projekt i treść etykiet dla określonych grup produktów, aby upewnić się, że etykiety są dla nich zrozumiałe. Artykuł 11 Plan prac Po zasięgnięciu opinii forum konsultacyjnego, o którym mowa w art. 10, Komisja sporządza plan prac i podaje go do publicznej wiadomości. Plan pracy określa orientacyjny wykaz grup produktów uznanych za priorytetowe do celów przyjęcia szczegółowych grup produktów na mocy art. 11a oraz szczegółowych wymogów dotyczących etykietowania energetycznego na mocy art. 12. W planie prac ustala się także plany przeglądu i zmiany skali etykiet produktów lub grup produktów. Komisja okresowo zmienia plan prac po zasięgnięciu opinii forum konsultacyjnego. Plan prac jest połączony z planem prac wymaganym w art. 16 dyrektywy 2009/125/WE i jest poddawany przeglądowi co trzy lata /15 lo/mik/dk 27

28 Artykuł 11a Wyszczególnienie grupy produktów 1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 13 celu ustanawiania poszczególnych grup produktów związanych z energią ( poszczególne grupy produktów ), które spełniają następujące kryteria: a) zgodnie z najnowszymi dostępnymi danymi oraz przy uwzględnieniu ilości wprowadzanych do obrotu w Unii grupa produktów ma znaczący potencjał, jeżeli chodzi o oszczędności energii oraz, w stosownych przypadkach, innych zasobów; b) grupy produktów o równoważnych funkcjach znacznie się różnią pod względem poziomów parametrów; c) nie występują istotne niekorzystne skutki w zakresie przystępności cenowej i kosztów cyklu życia danej grupy produktów.; d) wprowadzenie wymogów etykiety energetycznej dla grupy produktów nie ma znaczącego niekorzystnego wpływu na funkcjonalność produktu będącego w użyciu. 2. Produkty objęte aktem delegowanym przyjętym na mocy dyrektywy 2010/30/UE oraz dyrektywy Komisji 96/60/WE 12 uznaje się za poszczególne grupy produktów w rozumieniu niniejszego artykułu. 12 Dyrektywa Komisji 96/60/WE z dnia 19 września 1996 r. wykonująca dyrektywę Rady 92/75/EWG w zakresie etykiet efektywności energetycznej pralko-suszarek bębnowych typu domowego Dz.U. L 266 z , s.1. Uwaga: Określenie tej dyrektywy Komisji jest niezbędne w celu uwzględnienia w nowych ramach jedynego pozostałego aktu przyjętego na mocy dyrektywy 92/75/EWG, który nadal obowiązuje /15 lo/mik/dk 28

29 Artykuł 12 Wprowadzanie wymogów w zakresie etykietowania energetycznego 1. Komisja posiada uprawnienia do określenia, w drodze aktów wykonawczych, szczegółowych wymogów w zakresie etykietowania dla szczegółowych grup produktów określonych na podstawie art. 11a. 2. Te akty wykonawcze określają w szczególności: a) definicję szczegółowych grup produktów objętych definicją produktu związanego z energią zawartą w art. 2 pkt 11, które mają być objęte szczegółowymi wymogami dotyczącymi etykietowania; b) projekt i treść etykiety, w tym skalę od A do G pokazującą zużycie energii; projekt etykiety ma w miarę możliwości jednolity wygląd we wszystkich grupach produktów, a w każdym przypadku etykieta jest jasna i czytelna. Progi klasyfikacji A G odpowiadają istotnym oszczędnościom energii i kosztów i odpowiedniemu zróżnicowaniu produktów z punktu widzenia klienta; c) w stosownych przypadkach zużycie innych zasobów oraz informacje dodatkowe dotyczące produktów związanych z energią; w takich przypadkach etykieta uwypukla informacje o efektywności energetycznej produktu; Dodatkowe informacje są jednoznaczne i nie mają niekorzystnego wpływu na wyraźną czytelność oraz skuteczność całej etykiety w stosunku do klientów. Są one oparte na danych dotyczących parametrów fizycznych produktu, które mogą zostać zmierzone przez organy nadzoru rynku. d) miejsca, w których uwidaczniana jest etykieta, np. dołączona do produktu, wydrukowana na opakowaniu, dostarczona w formacie elektronicznym lub ukazana na stronie internetowej, z uwzględnieniem implikacji z punktu widzenia konsumentów, dostawców i sprzedawców /15 lo/mik/dk 29

30 e) w stosownych przypadkach elektroniczne sposoby etykietowania produktów; f) sposób dostarczania etykiety oraz karty informacyjnej produktu informacji technicznej w przypadku sprzedaży na odległość; g) treść oraz, w stosownych przypadkach, format i inne szczegóły dotyczące dokumentacji technicznej i karty informacyjnej produktu; ga) że niedozwolone jest wprowadzanie do obrotu produktów, zaprojektowanych tak, aby ich skuteczność była automatycznie zmieniana w warunkach badania w celu osiągnięcia bardziej korzystnej wartości któregokolwiek z parametrów określonych w akcie wykonawczym lub zawartych w dokumentacji dostarczanej razem z produktem; h) informacja o tym, że przy weryfikacji zgodności z wymogami państwa członkowskie stosują tylko takie odchylenia weryfikacji, jakie są określone w danym akcie wykonawczym lub w aktach wykonawczych; i) obowiązki dostawców i sprzedawców w odniesieniu do bazy danych produktów; j) konkretne odniesienie do klasy energetycznej, które należy podawać w reklamach i w technicznych materiałach promocyjnych, w tym wymóg podawania tego odniesienia w czytelnej i widocznej formie; k) metody pomiarowe i obliczeniowe, które należy stosować do ustalenia informacji zawartych na etykiecie i w karcie informacyjnej produktu; l) czy w przypadku większych urządzeń do osiągnięcia danej klasy energetycznej wymagany jest wyższy poziom efektywności energetycznej; m) format dodatkowych odniesień podawanych na etykiecie, przy pomocy których klienci mogą uzyskać drogą elektroniczną dostęp do bardziej szczegółowych informacji o wydajności produktu zawartych w karcie informacyjnej produktu; 14699/15 lo/mik/dk 30