SAKRAMENT BIERZMOWANIA

Transkrypt

1 Notatnik 1 SAKRAMENT BIERZMOWANIA PLAN Podczas Wniebowstąpienia Jezus rzucił okiem w kierunku ziemi znikającej w ciemności. Tylko nieliczne, maleńkie światła błyszczały nieśmiało w mieście Jeruzalem. Archanioł Gabriel, który przybył na powitanie Jezusa, zapytał: - Panie, co to za światełka? Dla ułatwienia poszczególne zadania oznaczone są symbolami. Legenda pozwoli Ci łatwo zorientować się w znaczeniu tych symboli: - przeczytaj - pomódl się - przeczytaj fragment Pisma Świętego i zastanów się jakie ma ono odniesienie do twojego życia - napisz odpowiedź na podstawie podanego fragmentu - To moi uczniowie, zgromadzeni na modlitwie wokół mojej Matki. Mam plan, że jak tylko wstąpię do nieba, wyślę im mojego Ducha Świętego, aby te drżące płomyczki stały się nieugaszonym ogniem, powoli rozpalającym miłość wśród wszystkich narodów ziemi! Archanioł Gabriel ośmielił się ponownie zapytać: - A co zrobisz, Panie, jeśli ten plan się nie powiedzie? Po chwili ciszy Pan odpowiedział mu łagodnie: - Ale Ja nie mam innego planu... Jesteś małą lampeczką, drżącą pośród niezmierzonego mroku. Ale stanowisz część Bożego planu. I jesteś niezastąpiony. Ponieważ nie ma innego planu. Jeśli masz jakieś pytania lub musisz skontaktować się ze swoim animatorem pisz na adres: bierzmowanie.pawlow@gmail.com w temacie wpisując imię i nazwisko animatora.

2 W miarę dorastania, rodzice powierzają dzieciom coraz bardziej odpowiedzialne role do spełnienia. Gdy dziecko dorasta, jest też bardziej świadome zadań do wypełnienia w życiu rodzinnym. Podobnie jest w Kościele wielkiej rodzinie, do której wchodzimy przez Chrzest święty. Dziś będziemy mówić o bierzmowaniu jako o sakramencie, w którym Bóg umacnia nas Duchem Świętym do wypełnienia powierzonych zadań. Od momentu przyjęcia sakramentu Bierzmowania każdy staje się dojrzałym chrześcijaninem. Od tego momentu za moją wiarę jestem już sam odpowiedzialny. Bowiem przyjmując ten sakrament zakłada się, że człowiek osiągnął dojrzałość w wierze. Ta dojrzałość zakłada przyjęcie na siebie wszelkich konsekwencji wyborów. Sakrament Bierzmowania motywuje do pracy nad sobą, nad rozwojem własnej wiary, nad odkryciem swojego powołania życiowego. NAUCZANIE KOŚCIOŁA Drodzy kandydaci do bierzmowania! Pan Jezus po Zmartwychwstaniu, przyszedł do swoich uczniów i zwrócił się do nich słowami: Pokój wam!. Te słowa skierował do ludzi załamanych i wystraszonych wcześniejszymi wydarzeniami: pojmaniem Jezusa, sądem nad Nim, Jego drogą na Golgotę, ukrzyżowaniem i śmiercią. Z pewnością nie spodziewali się takiego spotkania. A jednak Jezus wszedł do sali, w której się zamknęli, i nagle wszystkie lęki, troski, cały ciężar znikł z ich serca, został zapomniany, a w miejsce doświadczeń ostatnich dni pojawiła się autentyczna radość z tego, że: Pan jest znowu z nimi. Pan Jezus przychodzi do każdego człowieka i z miłością mówi: Pokój tobie! Nie bój się, wierz i ufaj!". Dzisiaj Pan przychodzi także do was kandydaci do Bierzmowania, z tymi samymi słowami: Pokój wam!". Przynosi wam także tę samą propozycję, którą wówczas złożył swoim uczniom: Weźmijcie Ducha Świętego...". To właśnie te słowa dziś Jezus Chrystus kieruje do każdego i każdej z was i czeka na waszą odpowiedź. Jeśli odpowiesz tak", wejdziesz na drogę przygotowania do przyjęcia daru Ducha Świętego w dniu bierzmowania. Staniesz się kandydatem do tego sakramentu. Co oznacza bycie kandydatem do bierzmowania? Na kolejnym spotkaniu, po złożeniu przez was deklaracji, wspólnota Kościoła przyjmie was do grona kandydatów do bierzmowania. Oznacza to wasze osobiste pragnienie przyjęcia tego sakramentu oraz wszystkich darów, które są z nim związane. Każdy sakrament to ogromna Boża łaska, której Bóg udziela człowiekowi za pośrednictwem Kościoła. Jeśli chcesz przyjąć ten dar, musisz otworzyć swoje serce i dać Bogu jasną odpowiedź: jestem gotowy, chcę. Nie może powiedzieć tego za ciebie ktokolwiek inny: Twój rodzic, krewny, przyjaciel, katecheta. Tylko ty sam. Jeśli zdecydujesz się wstąpić na tę drogę, to powinieneś być również świadomy, że ona jest wymagająca. Przecież to, co rzeczywiście wartościowe, piękne, dobre, nigdy nie przychodzi człowiekowi łatwo, beż żadnego wysiłku. Podobnie jest z sakramentem bierzmowania. Owszem, sam dar jest dla nas niczym niezasłużoną Bożą łaską, jednak bez odpowiedniego przygotowania nie można dobrze go przyjąć. Dlatego zwróćcie uwagę, na następujące wymagania, które stawia przed wami wspólnota Kościoła. Nie mają one na celu krępowania waszego życia lub postępowania, lecz przede wszystkim mogą pomóc wam w godnym i owocnym przyjęciu tego sakramentu. Do najważniejszych należą: a) Troska o pogłębianie wiary. Dbajcie o swoje życie duchowe, religijne. Czy można mówić o dobrym przyjęciu sakramentu bierzmowania, jeśli nie będę uczestniczył regularnie w życiu sakramentalnym swojej wspólnoty parafialnej? Albo gdy, owszem, będę uczestniczył, ale bez przekonania, z przymusu? Z całą pewnością nie. Szukajcie w Eucharystii, w częstej spowiedzi świętej, w praktykowaniu pierwszych piątków miesiąca, w uczestniczeniu w różnych nabożeństwach, w codziennej modlitwie przede wszystkim spotkania z Jezusem - Zbawicielem i waszym Bratem. Na tej drodze kształtuje się i umacnia wasza wiara!

3 b) Troska o formację religijną, Od wielu lat uczestniczycie w katechezie szkolnej. Po złożeniu deklaracji, zaczniecie uczestniczyć w parafialnych spotkaniach formacyjnych przybliżających was do przyjęcia Sakramentu Bierzmowania. Odpowiedz w swoim sercu na pytanie, czy katechizacja szkolna przybliża cię do Boga? Czy dzięki niej więcej wiesz o Bogu, o swojej wierze, o chrześcijańskim stylu życia? Zaangażowanie w katechezę i spotkania w parafii będzie znakiem, że chcesz przystąpić do Sakramentu Bierzmowania. c) Troska o świadectwo chrześcijańskiego życia. Drodzy kandydaci do bierzmowania. Świadectwo życia i postępowania oparte na wierze w Boga jest najważniejszym wymacaniem, stawianym kandydatowi do bierzmowania. Ten, kio chce przyjąć ten sakrament, powinien odznaczać się przykładnym życiem, dobrą postawą wobec innych, życzliwością, uprzejmością dobrocią. Trudno sobie wyobrazić, aby ktoś, kto daje zły przykład w szkole, w domu, w czasie spotkań z przyjaciółmi, w kościele, mógł być godny przyjęcia tego sakramentu. Być wierzącym w Chrystusa to być Jego świadkiem na co dzień. Chciałbym też, abyście byli świadomi, że Kościół, przyjmując was do grona kandydatów do bierzmowania, okazuje wam ogromne zaufanie. Jednak gdy ktoś z was nie odpowie na nie poprzez dobre życie, może wówczas zostać skreślony z listy kandydatów, a moment przyjęcia przez niego sakramentu bierzmowania może zostać odsunięty w czasie do momentu, aż zechce przyjąć i respektować te zasady. Jak przeżyć przygotowanie do sakramentu bierzmowania? Drodzy kandydaci! Wyliczone przed chwilą wymagania mogą wywołać w was pewne opory. Postarajcie się jednak spojrzeć na nie pozytywnie, z innej perspektywy. Przede wszystkim nie stanowią one krępujących nakazów i zakazów, lecz są cennymi drogowskazami, które mogą pomóc wam wzrastać w wierze. Niektórzy chodzą do kościoła, ale nie wierzą w to, że w sakramentach rzeczywiście działa Bóg. Są tacy, którzy wiedzą wszystko o wierze, o dogmatach wiary, znają historię Kościoła, ale to nie przekłada się w żaden sposób na ich wiarę w Boga. Czy takich wyznawców chce mieć Bóg? Z pewnością nie! Bogu zależy na otwartym sercu. Nigdy nie przyjdzie do kogoś, kto tego nie będzie chciał, zamknie swoje serce dla Niego. Jeżeli więc zależy wam na tym, aby do waszych serc przyszedł Pan, aby je przemieniał i umacniał swoją łaską, aby obdarzył was Darem Ducha Świętego, to otwórzcie dla niego swoje serce. Wszystkie zaś zasady i wymagania, mogą wam tylko w tym pomóc. Nie są one po to, aby dopełnić formalności, do przyjęcia Sakramentu Bierzmowania, ale mają wam przede wszystkim pomóc w owocnym przyjęciu daru Ducha Świętego. Życzymy Wam, aby czas przygotowania do bierzmowania był dla was czasem autentycznej radości oraz wzrostu w chrześcijańskim życiu. Ksiądz Proboszcz oraz Animatorzy Do przyjęcia jakiego Sakramentu mam się przygotować? Czyje dary w tym Sakramencie mam otrzymać? Jaką odpowiedź chcę dać Bogu na Jego gotowość do udzielenia mi tych darów? Jaka jest droga, na którą się decyduję i co w związku z tym muszę uczynić, aby ją przejść? Do czego mają mnie prowadzić te podejmowane przeze mnie trudy? Na czym najbardziej zależy Bogu?

4 Katechizm Kościoła Katolickiego SAKRAMENT BIERZMOWANIA BIERZMOWANIE jest Sakramentem, który jest dopełnieniem chrztu i w którym zostajemy obdarzeni Duchem Świętym. Kto w wolności decyduje się na życie jako dziecko Boże i poprzez znaki nałożenia rąk i namaszczenia krzyżmem prosi o Ducha Bożego, otrzymuje siłę, aby świadczyć o Bożej miłości i potędze słowem i czynem. Staje się wówczas pełnoprawnym, odpowiedzialnym członkiem Kościoła katolickiego. Kiedy trener wysyła na boisko piłkarza, kładzie mu rękę na ramieniu i daje mu ostatnie wskazówki. W ten sposób można zobrazować bierzmowanie. Zostaje na nas położona ręka. Wkraczamy na boisko życia". Dzięki Duchowi Świętemu wiemy, co mamy robić. Słowa Jego posłania dźwięczą nam w uszach. Czujemy Jego pomoc. Nie doznamy od Niego zawodu i będziemy zdecydowani grać dla Niego. Musimy tylko chcieć i Go słuchać. Już w Starym Testamencie lud Boży oczekiwał na wylanie Ducha Świętego na Mesjasza. Jezus żył w szczególnym Duchu miłości i doskonałej jedności ze swoim Ojcem w niebie. Ten Duch Jezusa był Duchem Świętym" upragnionym przez lud Izraela. Był to też ten sam Duch, którego Jezus obiecał swoim uczniom, ten sam Duch, który 50 dni po Wielkanocy zstąpił na uczniów. I jest to ten sam Święty Duch Jezusa, który zstępuje na każdego, kto otrzymuje Sakrament Bierzmowania. Już w Dziejach Apostolskich, kilka dziesięcioleci po śmierci Jezusa, widzimy Piotra i Jana bierzmujących". Obaj podczas podróży misyjnej kładą ręce na chrześcijan, którzy niegdyś byli ochrzczeni jedynie w imię Pana Jezusa", żeby ich serca zostały napełnione Duchem Świętym. Podczas BIERZMOWANIA na duszy ochrzczonego chrześcijanina zostaje odciśnięte niezatarte duchowe znamię, które można otrzymać tylko raz i które takiego człowieka na zawsze naznacza jako chrześcijanina. Dar Ducha Świętego jest mocą z góry, dzięki której taki człowiek uwiarygodnia swoim życiem łaskę otrzymaną na chrzcie i staje się świadkiem" Chrystusa. Przyjąć sakrament bierzmowania oznacza zawrzeć z Bogiem swego rodzaju umowę. Bierzmowany mówi: Tak, wierzę w Ciebie, mój Boże, daj mi Twojego Ducha Świętego, żebym do Ciebie całkowicie należał, nigdy od Ciebie nie odstąpił i całe moje życie świadczył o Tobie duszą i ciałem, słowem i czynem, na dobre i na złe". A Bóg mówi: Tak, ufam ci, moje dziecko - i obdaruję cię moim Duchem, czyli sobą samym. Będę cały twój. Nie odstąpię od ciebie w tym życiu tu na ziemi i tym w niebie. Będę w twoim ciele i twojej duszy, w twoich czynach i słowach. Nawet jeśli zapomnisz o mnie, ja będę przy tobie - na dobre i na złe". Każdy chrześcijanin, katolik, który przyjął Sakrament Chrztu i jest w stanie łaski uświęcającej, może być dopuszczony do Bierzmowania. Stan łaski uświęcającej oznacza, że nie popełniło się żadnego grzechu ciężkiego (śmiertelnego). Przez grzech ciężki człowiek odłącza się od Boga i może znowu pojednać się z Bogiem jedynie poprzez spowiedź. Młody chrześcijanin, który przygotowuje się do bierzmowania, znajduje się w jednej z najważniejszych faz swojego życia. Powinien zrobić wszystko, aby całym sercem i umysłem pojąć wiarę; powinien sam i z innymi modlić się o Ducha Świętego; powinien wszelkimi sposobami pojednać się ze sobą, z ludźmi i z Bogiem, czemu służy spowiedź, która zbliża do Boga także wówczas, gdy nie popełniło się grzechu ciężkiego. Zazwyczaj Sakramentu Bierzmowania udziela Biskup. W razie potrzeby biskup może wyznaczyć w swoim zastępstwie kapłana. W przypadku zagrożenia życia każdy kapłan może bierzmować. Co to jest bierzmowanie?

5 Co mówi Pismo Święte o Sakramencie Bierzmowania? Co dokonuje się podczas Bierzmowania? Kto może zostać bierzmowanym i czego wymaga się od kandydata do Bierzmowania? Komu wolno bierzmować? SPOTKANIE ZE SŁOWEM BOŻYM Poniższy fragment Ewangelii opisuje sytuację, w której wielu słuchaczy Jezusa odeszło. Dopóki działał cuda, dawał za darmo chleb, wszystko było w porządku. Nawet chcieli Go obwołać królem. Spodziewali się łatwego życia i pokarmu, na który nie trzeba pracować. Bardzo kusząca wizja. Jezus daje jednak coś więcej. Daje swoje Ciało na pokarm i słowa, które są duchem i życiem. Wielu tego nie rozumie. Są rozczarowani i odchodzą. Jezus zadaje pytanie Apostołom, ale dziś mógłby je zadać każdemu z nas. Czy Ty chcesz odejść? Czy chcesz odwrócić się do mnie plecami i pójść swoją drogą? Nie musisz wszystkiego rozumieć. Nie musisz mieć wiary nie wiadomo jak wielkiej i doskonałej. Na początku wystarczy mała iskierka wiary, świadomość, że Jezus jest Bogiem i pragnie mi ofiarować, szczególnie w Sakramencie Bierzmowania swojego Ducha. Zaprasza do szczególnej więzi, jak przyjaciel z przyjacielem. Tylko czy to dla Ciebie cokolwiek znaczy? Czy nie zwycięży strach przed trudami pójścia za Jezusem? Jak dzisiaj odpowiesz na wezwanie Jezusa? J 6,60-71 A spośród Jego uczniów, którzy to usłyszeli, wielu mówiło: «Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?» Jezus jednak świadom tego, że uczniowie Jego na to szemrali, rzekł do nich: «To was gorszy? A gdy ujrzycie Syna Człowieczego, jak będzie wstępował tam, gdzie był przedtem? Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem. Lecz pośród was są tacy, którzy nie wierzą». Jezus bowiem na początku wiedział, którzy to są,co nie wierzą, i kto miał Go wydać. Rzekł więc: «Oto dlaczego wam powiedziałem: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli mu to nie zostało dane przez Ojca». Odtąd wielu uczniów Jego się wycofało i już z Nim nie chodziło. Rzekł więc Jezus do Dwunastu: «Czyż i wy chcecie odejść?» Odpowiedział Mu Szymon Piotr: «Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga». Na to rzekł do nich Jezus: «Czyż nie wybrałem was dwunastu? A jeden z was jest diabłem». Mówił zaś o Judaszu, synu Szymona Iskarioty. Ten bowiem - jeden z Dwunastu - miał Go wydać. Jaka była postawa wielu uczniów? Co ją spowodowało? Czego zabrakło? Co lub kto daje prawdziwe życie?

6 W jaki sposób mogę przyjść do Jezusa? Którą drogę wybiorę? Większości, czy garstki na czele z Piotrem? MODLITWA O DARY DUCHA ŚWIĘTEGO POSTANOWIENIE Przygotowujesz się do sakramentu dojrzałości chrześcijańskiej. Dojrzały człowiek zdaje sobie sprawę z tego, jak niedoskonały jeszcze jest. Dlatego ważna jest ciągła praca nad sobą. W tym pomoże Ci codzienne wypełnianie postanowień. Moje postanowienie:. Postanowienie wypełniłem: /wpisz daty/ Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary. Proszę o dar mądrości, bym poznawał i miłował Prawdę wiekuistą, którą jesteś Ty, mój Boże. Proszę o dar rozumu, abym, na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział, jak postąpić. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako narzędzie Twej ojcowskiej opieki. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który Ciebie, o Boże, obraża. Amen.