CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO. 50 mikrogramów/ml: Jedna fiolka z 1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera octan oktreotydu w ilości

Transkrypt

1 CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Octreotide Kabi, 50 mikrogramów/ml, roztwór do wstrzykiwań Octreotide Kabi, 100 mikrogramów/ml, roztwór do wstrzykiwań Octreotide Kabi, 500 mikrogramów/ml, roztwór do wstrzykiwań 2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY 50 mikrogramów/ml: Jedna fiolka z 1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera octan oktreotydu w ilości odpowiadającej 50 mikrogramów oktreotydu. 100 mikrogramów/ml: Jedna fiolka z 1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera octan oktreotydu w ilości odpowiadającej 100 mikrogramów oktreotydu. 500 mikrogramów/ml: Jedna fiolka z 1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera octan oktreotydu w ilości odpowiadającej 500 mikrogramów oktreotydu. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt POSTAĆ FARMACEUTYCZNA Roztwór do wstrzykiwań. Klarowny, bezbarwny do lekko brązowawego roztwór. ph roztworu: 3,9 4,5. 4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 4.1 Wskazania do stosowania Endokrynne guzy przewodu pokarmowego (GEP) Łagodzenie objawów spowodowanych hormonalnie czynnymi guzami żołądka, jelit i trzustki, takimi jak: rakowiaki z objawami zespołu rakowiaka, VIPoma, glukagonoma. Oktreotyd nie jest lekiem przeciwnowotworowym i nie powoduje u tych pacjentów wyleczenia. Akromegalia Leczenie objawowe i w celu zmniejszenia stężenia hormonu wzrostu (GH) oraz insulinopodobnego czynnika wzrostu (IGF-1) w osoczu pacjentów z akromegalią, u których nie uzyskano zadowalającej poprawy w wyniku leczenia chirurgicznego lub radioterapii. Oktreotyd można również stosować u pacjentów z akromegalią, którzy nie mogą lub nie chcą poddać się operacji albo u pacjentów w początkowej fazie radioterapii, do czasu osiągnięcia jej skuteczności. Zapobieganie powikłaniom po operacjach trzustki. NL/H/2517/ /IB/001 1/11

2 4.2 Dawkowanie i sposób podawania Dawkowanie Endokrynne guzy przewodu pokarmowego (GEP) Początkowo 50 mikrogramów, raz lub dwa razy na dobę, we wstrzyknięciu podskórnym. W zależności od odpowiedzi klinicznej, wpływu na stężenie hormonów wytwarzanych przez guz (w przypadku rakowiaków na wydalanie kwasu 5-hydroksyindolooctowego z moczem) i tolerancji produktu, dawkę można stopniowo zwiększać do mikrogramów, trzy razy na dobę. W wyjątkowych sytuacjach może być konieczne zastosowanie większych dawek. Dawki podtrzymujące należy dobierać indywidualnie. Zaleca się podawanie podskórne. Jednak w przypadkach, gdy konieczne jest uzyskanie poprawy szybko np. przełom rakowiaka, początkową dawkę zalecaną oktreotydu można podać dożylnie, rozcieńczoną i podaną w szybkim wstrzyknięciu (bolus), przy jednoczesnej kontroli rytmu serca. W przypadku rakowiaków, jeżeli w ciągu 1 tygodnia nie zostanie uzyskana poprawa terapeutyczna przy zastosowaniu maksymalnej tolerowanej dawki, leczenie należy przerwać. Akromegalia Początkowo od 50 do 100 mikrogramów, co 8 lub 12 godzin, we wstrzyknięciu podskórnym. Dawkę należy dostosowywać na podstawie wyników comiesięcznej oceny wpływu leczenia na stężenia w osoczu GH i IGF-1 (wartości docelowe: GH <2,5 ng/ml; IGF-1 w granicach normy), objawów klinicznych i działań niepożądanych. Dla większości pacjentów optymalna dawka dobowa wynosi od 200 do 300 mikrogramów. Maksymalna dawka dobowa to 1500 mikrogramów. U pacjentów otrzymujących stałą dawkę oktreotydu, stężenie GH należy oznaczać co 6 miesięcy. Leczenie należy przerwać, jeśli po 3 miesiącach terapii nie uzyskuje się istotnego zmniejszenia stężenia GH lub poprawy objawów klinicznych. Zapobieganie powikłaniom po operacjach trzustki Zaleca się podawanie 100 mikrogramów, trzy razy na dobę, we wstrzyknięciu podskórnym, przez 7 dni, rozpoczynając od dnia operacji, na co najmniej 1 godzinę przed laparotomią. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek W przypadku podawania we wstrzyknięciu podskórnym, zmniejszona wydolność nerek nie wpływa na całkowitą ekspozycję na oktreotyd (AUC pole powierzchni pod krzywą), dlatego też dostosowanie dawki nie jest konieczne. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby U pacjentów z marskością wątroby, okres półtrwania produktu leczniczego może być wydłużony, dlatego konieczne jest dostosowanie dawki podtrzymującej. Pacjenci w podeszłym wieku Nie stwierdzono zmniejszonej tolerancji ani konieczności dostosowania dawki u pacjentów w podeszłym wieku leczonych oktreotydem. Dzieci i młodzież Brak dostępnych danych. Aktualnie brak zaleceń dotyczących dawkowania. Sposób podawania Podanie podskórne lub dożylne. Instrukcja dotycząca rozcieńczania produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6. Ten produkt leczniczy jest przeznaczony wyłącznie do jednorazowego użytku. NL/H/2517/ /IB/001 2/11

3 4.3 Przeciwwskazania Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Ogólne Ponieważ guzy przysadki mózgowej wydzielające hormon wzrostu mogą się czasami rozrastać, powodując ciężkie powikłania (np. ubytki w polu widzenia), bardzo istotna jest dokładna obserwacja każdego pacjenta. W przypadku pojawienia się cech rozrostu guza, należy rozważyć zastosowanie alternatywnych metod leczenia. U pacjentów z guzami wytwarzającymi hormon wzrostu, u których nie można zastosować leczenia operacyjnego lub radioterapii, może być konieczne stosowanie oktreotydu przez całe życie. Terapeutyczne korzyści wynikające ze zmniejszenia stężenia hormonu wzrostu (GH) i przywrócenia do normy stężenia insulinopodobnego czynnika wzrostu (IGF-1) u kobiet z akromegalią mogą przywracać płodność. Pacjentki w wieku rozrodczym należy, o ile to konieczne, poinformować o potrzebie stosowania odpowiedniej metody antykoncepcji podczas leczenia oktreotydem (patrz punkt 4.6). Należy kontrolować czynność tarczycy u pacjentów długotrwale przyjmujących oktreotyd. Częstość występowania działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego można zmniejszyć przez unikanie spożywania posiłków w porze wykonywania wstrzyknięć, tzn. podawanie produktu leczniczego między posiłkami lub przed snem. Działania niepożądane w miejscu wstrzyknięcia trwają zazwyczaj nie dłużej niż 15 minut. W celu zmniejszenia dyskomfortu w miejscu podania, zaleca się doprowadzenie roztworu do temperatury pokojowej przed wstrzyknięciem lub przez zastosowanie mniejszej objętości bardziej stężonego roztworu. Objawy sercowo-naczyniowe Bradykardia jest często zgłaszanym działaniem niepożądanym (patrz punkt 4.8). Konieczne może być dostosowanie dawek takich produktów leczniczych, jak antagoniści receptorów beta-adrenergicznych, antagoniści kanałów wapniowych czy środków stosowanych do utrzymania równowagi wodnoelektrolitowej. Endokrynne guzy przewodu pokarmowego (GEP) Podczas leczenia hormonalnie czynnych guzów żołądka, jelit i trzustki rzadko mogą wystąpić przypadki nagłego zaniku skuteczności oktreotydu z szybkim nawrotem ciężkich objawów choroby. Metabolizm glukozy Ze względu na działanie hamujące hormon wzrostu, glukagon i insulinę, oktreotyd może wpływać na regulację stężenia glukozy. Tolerancja glukozy po posiłku może być zaburzona, a w niektórych przypadkach długotrwałe stosowanie produktu leczniczego może wywołać stan przewlekłej hiperglikemii. Obserwowano również hipoglikemię. Należy rozważyć rutynowe kontrole stężenia glukozy we krwi. U pacjentów z guzami wydzielającymi insulinę (insulinoma), oktreotyd może pogłębiać i wydłużać czas trwania hipoglikemii, z powodu względnie silniejszego niż insulina hamowania wydzielania GH i glukagonu, oraz z powodu krótszego trwania działania hamującego na insulinę. Pacjentów z insulinoma należy ściśle monitorować zwłaszcza podczas rozpoczynania terapii oktreotydem oraz każdej zmiany dawki. Należy rozważyć rozpoczęcie terapii w warunkach szpitalnych. Znacznym wahaniom stężenia glukozy we krwi można zapobiec, podając oktreotyd częściej i w mniejszych dawkach. NL/H/2517/ /IB/001 3/11

4 Oktreotyd może zmniejszać zapotrzebowanie na insulinę i doustne leki przeciwcukrzycowe u pacjentów leczonych na cukrzycę typu I. U pacjentów bez cukrzycy oraz w przypadku cukrzycy typu II z częściowo zachowanymi rezerwami insuliny, podawanie oktreotydu może powodować zwiększenie stężenia glukozy we krwi po posiłku. Dlatego zaleca się monitorowanie tolerancji glukozy i leczenia przeciwcukrzycowego. Objawy związane z pęcherzykiem żółciowym Oktreotyd wywiera hamujący wpływ na motorykę pęcherzyka żółciowego, wydzielanie kwasów żółciowych i przepływ żółci. Istnieje potwierdzony związek pomiędzy stosowaniem oktreotydu i powstawaniem kamieni żółciowych. Częstość powstawania kamieni żółciowych w czasie stosowania oktreotydu ocenia się na 15% do 30%. Z tego względu zaleca się wykonywanie badania ultrasonograficznego pęcherzyka żółciowego przed rozpoczęciem oraz w czasie leczenia oktreotydem, w odstępach około 6 do 12-miesięcznych. U pacjentów leczonych oktreotydem przebieg kamicy żółciowej jest zwykle bezobjawowy. Kamicę żółciową objawową należy leczyć standardową metodą z uwzględnieniem nagłego odstawienia produktu leczniczego. U pacjentów z marskością wątroby konieczne jest dostosowanie dawki (patrz punkt 4.2). Reakcje w miejscu podania W 52-tygodniowym badaniu toksyczności przeprowadzonym na szczurach, głównie samcach, obserwowano występowanie mięsaków w miejscu wstrzyknięcia podskórnego tylko po podaniu największej dawki (około 40-krotnie większej od maksymalnej dawki stosowaniej u ludzi). W 52- tygodniowym badaniu toksyczności, przeprowadzonym na psach, nie obserwowano żadnych zmian rozrostowych i nowotworowych w miejscu wstrzyknięcia podskórnego. Nie zanotowano przypadków tworzenia się guza w miejscu wstrzyknięcia u pacjentów leczonych oktreotydem przez okres do 15 lat. Wszystkie dostępne obecnie dane wskazują, iż obserwacje u szczurów są specyficzne dla gatunku i nie mają znaczenia dla stosowania produktu leczniczego u ludzi. Żywienie U niektórych pacjentów oktreotyd może zmieniać wchłanianie spożywanych tłuszczów. Wprawdzie dotychczas nie opisano niedoborów żywieniowych na skutek zaburzeń wchłaniania podczas długotrwałego leczenia oktreotydem, zaleca się kontrolowanie wydalania tłuszczów z kałem i w razie konieczności zastosowanie odpowiedniego leczenia (patrz punkt 4.8). Obserwowano zmniejszenie stężenia witaminy B 12 i nieprawidłowe wyniki testu Schillinga u niektórych pacjenów leczonych oktreotydem. U pacjentów, u których w przeszłości występował niedobór witaminy B 12, zaleca się monitorowanie stężenia witaminy B 12 podczas leczenia oktreotydem. Substancje pomocnicze Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na ml, to znaczy, uznaje się go zasadniczo za wolny od sodu. 4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji Stwierdzono, że oktreotyd zmniejsza jelitowe wchłanianie cyklosporyny i opóźnia wchłanianie cymetydyny. Jednoczesne podawanie oktreotydu i bromokryptyny zwiększa biodostępność bromokryptyny. Nieliczne opublikowane dane wskazują, że analogi somatostatyny mogą zmniejszać klirens metaboliczny związków metabolizowanych przez enzymy układu cytochromu P450. Może to być spowodowane hamowaniem wydzielania hormonu wzrostu. Ponieważ nie można wykluczyć, że oktreotyd może wywierać takie działanie, należy stosować ostrożnie inne leki metabolizowane głównie przez CYP3A4 i te o małym indeksie terapeutycznym (np. chinina, karbamazepina, digoksyna, fenprokumon i terfenadyna). NL/H/2517/ /IB/001 4/11

5 Oktreotyd zmniejsza wątrobowy przepływ krwi o około 30%. Dlatego należy wziąć pod uwagę ryzyko wystąpienia interakcji oktreotydu z substancjami czynnymi, których metabolizm zależny jest od przepływu krwi w wątrobie. 4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację Ciąża Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania oktreotydu u kobiet w okresie ciąży. Ze względu na działanie hamujące hormon wzrostu, można założyć, że oktreotyd stanowi zagrożenie dla płodu. Badania na zwierzętach wykazały przejściowe opóźnienie wzrostu u potomstwa (patrz punkt 5.3), prawdopodobnie wynikające z profili hormonalnych badanego gatunku, ale nie udowodniono toksyczności dla płodu, teratogenności ani innego wpływu na reprodukcję. Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Octreotide Kabi nie stosować w okresie ciąży chyba, że stan kliniczny kobiety wymaga podawania oktreotydu. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia. Karmienie piersią Nie wiadomo, czy oktreotyd lub jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków i dzieci. Podczas stosowania oktreotydu nie należy karmić piersią. Badania na zwierzętach wykazały, że oktreotyd przenika do mleka zwierząt. Płodność Podczas stosowania oktreotydu przez kobiety z akromegalią może zostać przywrócona płodność. 4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn Nie badano wpływu oktreotydu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. 4.8 Działania niepożądane Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Najczęściej występujące działania niepożądane zgłaszane podczas leczenia oktreotydem dotyczyły zaburzeń żołądka i jelit, układu nerwowego, wątroby i dróg żółciowych oraz metabolizmu i odżywiania. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi w badaniach klinicznych dotyczących stosowania oktreotydu były: biegunka, ból brzucha, nudności, wzdęcia, ból głowy, kamica żółciowa, hiperglikemia i zaparcia. Inne często zgłaszane działania niepożądane to: zawroty głowy, miejscowy ból, osady w drogach żółciowych, zaburzenia czynności tarczycy (np. zmniejszenie aktywności hormonu tyreotropowego [TSH], całkowitego T4 i wolnego T4), luźne stolce, zmniejszona tolerancja glukozy, wymioty, astenia i hipoglikemia. W rzadko występujących przypadkach działania niepożądane ze strony żołądka i jelit mogą przypominać ostrą niedrożność jelit, z nasilającym się rozdęciem brzucha, ostrym bólem w nadbrzuszu, tkliwością i obroną mięśniową powłok jamy brzusznej. Ból lub uczucie kłucia, mrowienia lub pieczenia w miejscu wstrzyknięcia podskórnego, z zaczerwienieniem i obrzękiem, rzadko utrzymuje się dłużej niż 15 minut. Uczucie miejscowego dyskomfortu można zmniejszyć przez podawanie roztworu doprowadzonego przed wstrzyknięciem do temperatury pokojowej. Pomimo, że wydalanie tłuszczu w kale może się zwiększyć, brak jest danych potwierdzających, iż długotrwałe stosowanie oktreotydu prowadzi do niedoboru pokarmowego spowodowanego złym wchłanianiem. NL/H/2517/ /IB/001 5/11

6 Częstość występowania działań niepożądanych ze strony żołądka i jelit można zmniejszyć przez unikanie spożywania posiłków w porze podawania oktreotydu, tzn. wykonywanie wstrzyknięć między posiłkami lub przed spoczynkiem. W rzadko występujących przypadkach zgłaszano występowanie ostrego zapalenia trzustki w ciągu pierwszych godzin lub dni leczenia oktreotydem, ustępujące po przerwaniu podawania produktu leczniczego. Ponadto, u pacjentów długotrwale stosujących oktreotyd, obserwowano zapalenie trzustki wywołane kamicą żółciową. Odnotowano pojedyncze przypadki wystąpienia kolki żółciowej po nagłym odstawieniu produktu leczniczego u pacjentów z akromegalią, u których wystąpiły osady w drogach żółciowych lub kamienie żółciowe. U pacjentów, zarówno z akromegalią, jak i rakowiakiem obserwowano zmiany w obrazie EKG, takie jak wydłużenie odstępu QT, zmiany osi serca, wczesna repolaryzacja, niski woltaż, przejście załamka R/S, wczesna progresja załamków R oraz niespecyficzne zmiany odcinka ST-T. Nie ustalono związku między wymienionymi zdarzeniami i stosowaniem octanu oktreotydu, ponieważ u wielu pacjentów występowały współistniejące choroby serca (patrz punkt 4.4). Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych Poniższe działania niepożądane (wymienione w Tabeli 1), zebrano w badaniach klinicznych dotyczących stosowania oktreotydu. Działania niepożądane przedstawiono zgodnie z częstością występowania, według następującej konwencji: bardzo często ( 1/10); często ( 1/100 do <1/10); niezbyt często ( 1/1,000 do <1/100); rzadko ( 1/10,000 do <1/1,000); bardzo rzadko (<1/10,000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Tabela 1 - Działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych Zaburzenia endokrynologiczne Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Bardzo często: Niezbyt często: Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często: Zaburzenia serca Niezbyt często: Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często: Niedoczynność tarczycy, zaburzenia czynności tarczycy (np. zmniejszenie stężenia TSH, zmniejszenie stężenia całkowitej T4 oraz zmniejszenie stężenia wolnej T4). Hiperglikemia. Hipoglikemia, zaburzenia tolerancji glukozy, brak łaknienia. Odwodnienie. Ból głowy. Zawroty głowy. Bradykardia. Tachykardia. Duszność. Biegunka, ból brzucha, nudności zaparcie, gazy. NL/H/2517/ /IB/001 6/11

7 Rzadko: Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo często: Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często: Badania diagnostyczne Niestrawność, wymioty, wzdęcia, stolce tłuszczowe, luźne stolce, odbarwienie kału. Ostra niedrożność jelit, silny ból w nadbrzuszu, tkliwość brzucha, obrona mięśniowa powłok jamy brzusznej, ostre zapalenie trzustki, zapalenia trzustki wywołane kamicą pęcherzyka żółciowego. Kamica żółciowa. Zapalenie pęcherzyka żółciowego, osady w drogach żółciowych, hiperbilirubinemia. Świąd, wysypka, łysienie. Ból w miejscu podania. Zwiększenie aktywności aminotransferaz. Dane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu O spontanicznie zgłaszanych działaniach niepożądanych, przedstawionych w Tabeli 2 informowano na zasadzie dobrowolności, a rzetelne ustalenie częstości ich występowania oraz związku przyczynowego ze stosowanie produktu nie zawsze jest możliwe. Tabela 2 - Działania niepożądane pochodzące ze zgłoszeń spontanicznych Zaburzenia układu immunologicznego Zaburzenia serca Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Badania diagnostyczne Anafilaksja, reakcje alergiczne i nadwrażliwość. Arytmia. Ostre zapalenie trzustki, ostre zapalenie wątroby bez cholestazy, cholestatyczne zapalenie wątroby, cholestaza, żółtaczka, cholestatyczna żółtaczka. Pokrzywka. Zwiększona aktywność fosfatazy zasadowej, zwiększona aktywność transferazy gammaglutamylowej. 4.9 Przedawkowanie Zgłoszono ograniczoną liczbę przypadków niezamierzonego przedawkowania oktreotydu u dorosłych i dzieci. U dorosłych, dawki wynosiły od do mikrogramów/dobę, podawanych w infuzji ciągłej (od 100 do 250 mikrogramów/godzinę) lub podskórnie (1 500 mikrogramów, trzy razy na dobę). Zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były: arytmia, hipotensja, zatrzymanie akcji serca, niedotlenienie mózgu, zapalenie trzustki, zapalenie wątroby ze stłuszczeniem, biegunka, osłabienie, letarg, zmniejszenie masy ciała, hepatomegalia i kwasica mleczanowa. U dzieci, dawki wynosiły od 50 do mikrogramów/dobę, podawanych w infuzji ciągłej (od 2,1 do 500 mikrogramów/godzinę) lub podskórnie (od 50 do 100 mikrogramów). Jedynym zgłaszanym działaniem niepożądanym była łagodna hiperglikemia. Nie zgłoszono żadnych niespodziewanych działań niepożądanych u pacjentów z nowotworem, otrzymujących podskórnie oktreotyd w dawkach podzielonych od do mikrogramów/dobę. W przypadku przedawkowania stosuje się leczenie objawowe. NL/H/2517/ /IB/001 7/11

8 5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 5.1 Właściwości farmakodynamiczne Grupa farmakoterapeutyczna: Hormony podwzgórza i przysadki mózgowej oraz ich analogi; Somatostatyna i jej analogi. Kod ATC: H 01 CB 02. Mechanizm działania Oktreotyd jest syntetycznym oktapeptydem, pochodną naturalnie występującej somatostatyny, o podobnych właściwościach farmakologicznych ale znacząco dłuższym okresie działania. Hamuje patologicznie zwiększone wydzielanie hormonu wzrostu oraz peptydów i serotoniny wytwarzanych przez żołądkowo-jelitowo-trzustkowy układ wewnątrzwydzielniczy (GEP). Rezultat działania farmakodynamicznego U zwierząt oktreotyd silniej niż somatostatyna hamuje uwalnianie hormonu wzrostu, glukagonu i insuliny, wykazując większą selektywność w hamowaniu hormonu wzrostu i glukagonu. U zdrowych ochotników wykazano, że oktreotyd, podobnie jak somatostatyna, hamuje: - uwalnianie hormonu wzrostu stymulowane argininą, wysiłkiem fizycznym i hipoglikemią wywołaną przez podanie insuliny; - poposiłkowe uwalnianie insuliny, glukagonu, gastryny i innych peptydów, wytwarzanych przez wewnątrzwydzielniczy układ GEP, oraz uwalnianie insuliny i glukagonu stymulowane przez argininę i - uwalnianie hormonu tyreotropowego (TSH) - stymulowane przez hormon uwalniający tyreotropinę (TRH). W przeciwieństwie do somatostatyny, oktreotyd hamuje przede wszystkim uwalnianie hormonu wzrostu i w mniejszym stopniu insuliny, a jego podanie nie powoduje efektu z odbicia wynikającego z hipersekrecji hormonów (tj. GH u pacjentów z akromegalią). Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Dla pacjentów przechodzących operację trzustki, podawanie oktreotydu przed i po zabiegu, zwykle zmniejsza częstość występowania typowych powikłań pooperacyjnych (np. przetoka trzustkowa, ropień trzustki z następową posocznicą, pooperacyjne ostre zapalenie trzustki). U większości pacjentów z akromegalią, oktreotyd obniża stężenie GH i przywraca do normy stężenie IGF-1 w osoczu. W większości przypadków oktreotyd znacznie zmniejsza nasilenie objawów chorobowych takich jak: ból głowy, nadmierne pocenie się, parestezje, bóle kostno stawowe i zespół cieśni nadgarstka. U pacjentów z makrogruczolakami przysadki, leczenie oktreotydem może prowadzić do zmniejszenia masy guza. Oktreotyd powoduje łagodzenie objawów wywołanych hormonalnie czynnymi guzami żołądka, jelit i trzustki. Działanie oktreotydu w różnych typach guzów żołądka, jelit i trzustki przedstawia się następująco: Dotychczas wyraźnie nie udokumentowano wpływu oktreotydu na wielkość guza, szybkość rozrostu i powstawanie przerzutów. Rakowiaki Stosowanie oktreotydu może prowadzić do zmniejszenia objawów choroby, szczególnie takich, jak nagłe zaczerwienienia skóry twarzy i biegunka. W wielu przypadkach towarzyszy temu zmniejszenie stężenia serotoniny w osoczu i zmniejszenie wydalania kwasu 5-hydroksyindolooctowego z moczem. NL/H/2517/ /IB/001 8/11

9 VIPoma Guzy te charakteryzują się nadmiernym wytwarzaniem wazoaktywnego peptydu jelitowego (VIP). W większości przypadków stosowanie oktreotydu łagodzi przebieg ostrej biegunki wydzielniczej, będących typowym objawem tej choroby, co w rezultacie daje poprawę jakości życia. Jednocześnie obserwuje się zmniejszenie zaburzeń elektrolitowych, np. hipokaliemii, co umożliwia zaprzestanie podawania płynów i elektrolitów, zarówno dojelitowo, jak i pozajelitowo. Poprawie klinicznej z reguły towarzyszy zmniejszenie w osoczu stężenia wazoaktywnego peptydu jelitowego, aż do wartości prawidłowych. Glukagonoma U większości pacjentów podawanie oktreotydu powoduje wyraźną poprawę zmian skórnych, występujących w postaci charakterystycznego dla tej choroby nekrolitycznego rumienia wędrującego. Oktreotyd w niewielkim stopniu wpływa na pojawiającą się często w tych przypadkach łagodną cukrzycę i zazwyczaj jego stosowanie nie zmniejsza zapotrzebowania na insulinę lub doustne leki przeciwcukrzycowe. Oktreotyd łagodzi przebieg biegunki, co sprzyja zwiększaniu masy ciała. Podanie oktreotydu często prowadzi do natychmiastowego zmniejszenia stężenia glukagonu w osoczu. Działanie to nie utrzymuje się w czasie długotrwałego leczenia, mimo stałej poprawy klinicznej. Zapobieganie powikłaniom po operacjach trzustki Badania wykazały, że podawanie oktreotydu w okresie przed- i pooperacyjnym zmniejsza zwłaszcza częstość tworzenia przetok. Oktreotyd w mniejszym stopniu wpływa na częstość innych swoistych powikłań pooperacyjnych, takich jak ropień trzustki z możliwością rozwoju posocznicy i ostre zapalenie trzustki. Badaniem objęto pacjentów, którzy mieli być poddani planowym operacjom resekcji trzustki i (lub) zespolenia trzustkowo-jelitowego z powodu nowotworu trzustki, raka okołobrodawkowego lub przewlekłego zapalenia trzustki. 5.2 Właściwości farmakokinetyczne Wchłanianie Oktreotyd podany we wstrzyknięciu podskórnym jest szybko i całkowicie wchłaniany. Maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest w ciągu 30 minut. Dystrybucja Objętość dystrybucji wynosi 0,27 l/kg, a całkowity klirens 160 ml/min. Oktreotyd wiąże się z białkami osocza w 65%. W nieznacznym stopniu wiąże się z krwinkami. Eliminacja Po podaniu podskórnym, okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi 100 min. Po podaniu dożylnym, eliminacja ma przebieg dwufazowy, z okresami półtrwania wynoszącymi odpowiednio 10 i 90 minut. Około 32% jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem. Po podaniu podskórnym, zaburzenia czynności nerek nie wpływają na całkowitą ekspozycję na oktreotyd (AUC pole powierzchni pod krzywą). Szybkość eliminacji może być zmniejszona u pacjentów z marskością wątroby, ale nie u pacjentów ze stłuszczeniem wątroby. 5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności oraz potencjalnego działania rakotwórczego, nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla człowieka. Badania na zwierzętach wykazały przejściowe opóźnienie wzrostu u potomstwa, prawdopodobnie spowodowane działaniem farmakodynamicznym oktreotydu, ale nie udowodniono jednak toksyczności dla płodu, teratogenności ani innego wpływu na reprodukcję. NL/H/2517/ /IB/001 9/11

10 6. DANE FARMACEUTYCZNE 6.1 Wykaz substancji pomocniczych Kwas (S)-mlekowy Sodu wodorowęglan Mannitol Woda do wstrzykiwań 6.2 Niezgodności farmaceutyczne Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6. Octan oktreotydu jest nietrwały w roztworach przeznaczonych do całkowitego żywienia pozajelitowego. 6.3 Okres ważności Nieotwarta fiolka: 50 mikrogramów/ml: 2 lata 100 mikrogramów/ml: 2 lata 500 mikrogramów/ml: 2 lata Produkt leczniczy należy zużyć natychmiast po otwarciu fiolki. Rozcieńczony roztwór: Wykazano chemiczną i fizyczną stabilność roztworu przez 24 godziny w temperaturze pokojowej. Z mikrobiologicznego punktu widzenia rozcieńczony produkt leczniczy należy zużyć natychmiast. Jeśli produkt leczniczy nie zostanie wykorzystany niezwłocznie, odpowiedzialność za czas i warunki jego przechowywania przed użyciem ponosi użytkownik. 6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania Przechowywać w lodówce (2 C 8 C). Przechowywać w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem. W przypadku codziennego stosowania, nieotwarte fiolki można przechowywać w temperaturze pokojowej, ale nie dłużej niż przez 2 tygodnie. Warunki przechowywania produktu leczniczego po rozcieńczeniu, patrz punkt Rodzaj i zawartość opakowania Fiolka o pojemności 2 ml, zawierająca 1 ml roztworu do wstrzykiwań, z bezbarwnego szkła typu I, zamykana korkiem z gumy chlorobutylowej pokrytym fluoropolimerem (Fluorotec-film), z aluminiowym uszczelnieniem typu flip-off. Wielkości opakowań: 1 fiolka. 5 fiolek. 30 fiolek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie. NL/H/2517/ /IB/001 10/11

11 6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania Fiolki należy otwierać tylko bezpośrednio przed użyciem, a niewykorzystany roztwór należy wyrzucić. Przed podaniem roztwór należy obejrzeć, czy nie zmienił barwy i nie ma w nim zanieczyszczeń. W celu zmniejszenia dyskomfortu w miejscu podania, zaleca się doprowadzenie roztworu do temperatury pokojowej przed wstrzyknięciem. Należy unikać wielokrotnych wstrzyknięć w krótkich odstępach czasu w to samo miejsce. Podanie podskórne: Octreotide Kabi należy podawać we wstrzyknięciu podskórnym bez wcześniejszego rozcieńczania. Podanie dożylne: W przypadku podawania w infuzji dożylnej, oktreotyd należy rozcieńczyć w 9 mg/ml roztworze chlorku sodu w stosunku objętościowym 1:1 nie przekraczając stosunku objętościowego 1:9. Nie zaleca się rozcieńczania oktreotydu w roztworze glukozy. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. 7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o. ul. Hrubieszowska Warszawa 8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Octreotide Kabi, 50 mikrogramów/ml: Octreotide Kabi, 100 mikrogramów/ml: Octreotide Kabi, 500 mikrogramów/ml: DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU /DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO NL/H/2517/ /IB/001 11/11