ANEKS I CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

Transkrypt

1 ANEKS I CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 1

2 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Tygacil 50 mg proszek do sporządzania roztworu do infuzji. 2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY SUBSTANCJI CZYNNYCH Każda 5 ml fiolka preparatu Tygacil zawiera 50 mg tygecykliny. Po przygotowaniu 1 ml roztworu zawiera 10 mg tygecykliny. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt POSTAĆ FARMACEUTYCZNA Proszek do sporządzania roztworu do infuzji. Liofilizowany proszek lub krążek koloru pomarańczowego. 4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 4.1 Wskazania do stosowania Tygacil jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń (patrz punkt 4.4 oraz 5.1): powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich, powikłane zakażenia wewnątrzbrzuszne. Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania preparatów przeciwbakteryjnych. 4.2 Dawkowanie i sposób podawania Dawkowanie Zalecane dawkowanie dla osób dorosłych: dawka początkowa 100 mg, a następnie 50 mg co 12 godzin przez 5 do 14 dni. Czas trwania leczenia dobiera się w zależności od nasilenia objawów, lokalizacji zakażenia oraz reakcji pacjenta na leczenie. Niewydolność wątroby U pacjentów z niewydolnością wątroby o nasileniu lekkim do umiarkowanego (stopień A i B w skali Child-Pugh) nie ma konieczności modyfikacji dawki. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (stopień C w skali Child-Pugh) należy zastosować tę samą dawkę nasycającą (100 mg) i zmniejszyć dawkę podtrzymującą do 25 mg co 12 godzin. Podczas leczenia pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (stopień C w skali Child-Pugh) należy zachować ostrożność i monitorować odpowiedź na leczenie (patrz punkt 4.4 i 5.2). Niewydolność nerek Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek ani u pacjentów poddawanych hemodializie (patrz punkt 5.2). Pacjenci w podeszłym wieku Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów w starszym wieku (patrz punkt 5.2). 2

3 Dzieci i młodzież Z uwagi na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności nie zaleca się stosowania preparatu Tygacil u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat (patrz punkt 5.2 i 4.4). Sposób podawania Preparat Tygacil jest przeznaczony wyłącznie do podawania we wlewie dożylnym trwającym 30 do 60 minut (patrz punkt 6.6). 4.3 Przeciwwskazania Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci, u których rozpoznano nadwrażliwość na antybiotyki tetracyklinowe, mogą być również uczuleni na tygecyklinę. 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Antybiotyki zaliczane do grupy glicylocyklin mają podobną budowę chemiczną do antybiotyków tetracyklinowych. Działania niepożądane tigeckliny oraz tetracyklin mogą być podobne i obejmować nadwrażliwość na światło, guz rzekomy mózgu, zapalenie trzustki oraz działanie antyanaboliczne, które może prowadzić do zwiększenia stężenia azotu mocznikowego (BUN), azotemii, kwasicy oraz hipofosfatemii. Istnieją jedynie ograniczone doświadczenia dotyczące leczenia zakażeń tygecykliną u pacjentów z ciężkimi współistniejącymi chorobami. Do najczęstszych zakażeń u pacjentów leczonych tygecykliną, w ramach badań klinicznych dotyczących powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich, należały: zapalenie tkanki podskórnej (59%) i duże ropnie (27,5%). Do badań nie kwalifikowano pacjentów, u których jednocześnie występowały ciężkie choroby, np. powodujące osłabienie odporności, zakażone owrzodzenia odleżynowe lub pacjentów z zakażeniami wymagającymi leczenia przez ponad 14 dni (np. z martwiczym zapaleniem powięzi). Do badania zakwalifikowano niewielką liczbę (5%) pacjentów z zakażeniami stopy na tle cukrzycowym. Do badań zakwalifikowano jedynie ograniczoną liczbę pacjentów z dodatkowymi czynnikami obciążającymi, np. cukrzycą (20%), chorobą naczyń obwodowych (7%), nadużywających dożylnych substancji psychoaktywnych (2%) oraz zakażonych wirusem HIV (1%). Również doświadczenia dotyczące leczenia pacjentów ze współistniejącą bakteriemią (3%) są ograniczone. Należy więc zachować ostrożność podczas leczenia tych grup pacjentów. W badaniach klinicznych dotyczących powikłanych zakażeń wewnątrzbrzusznych do najczęstszych rodzajów zakażeń u pacjentów leczonych tygecykliną należało powikłane zapalenie wyrostka robaczkowego (51%) oraz rzadziej powikłane zapalenie pęcherzyka żółciowego (14%), ropień wewnątrzbrzuszny (10%), występujące przed upływem 24 godzin zakażenie w następstwie perforacji ściany jelita (10%) oraz perforacji wrzodu żołądka lub dwunastnicy (5%). U 76% spośród tych pacjentów współwystępowało rozlane, wymagające interwencji chirurgicznej, zapalenie otrzewnej. Do badań zakwalifikowano niewielką liczbę pacjentów z występującymi jednocześnie takimi ciężkimi chorobami, jak, np. osłabienie odporności, ropnie wewnątrzbrzuszne wymagające interwencji chirurgicznej (10%) lub pacjentów z wynikiem >15 w skali APACHE II (4%). Również doświadczenia dotyczące leczenia pacjentów ze współistniejącą bakteriemią (6%) są ograniczone. Należy więc zachować ostrożność podczas leczenia tych grup pacjentów. Należy zachować ostrożność, rozważając stosowanie tygecykliny w leczeniu skojarzonym u pacjentów w ciężkim stanie, u których doszło do powikłanych zakażeń wewnątrzbrzusznych na skutek jawnej klinicznie perforacji ściany jelit, u pacjentów zagrożonych posocznicą lub wstrząsem septycznym (patrz punkt 4.8). Jak dotąd nie ustalono na ile zastój żółci wpływa na parametry farmakokinetyczne tygecykliny. Wydzielanie z żółcią stanowi około 50% całkowitego wydalania tygecykliny. Dlatego podczas leczenia należy prowadzić ścisłą obserwację pacjentów z zastojem żółci. 3

4 W przypadku jednoczesnego stosowania tygecykliny i leków przeciwzakrzepowych należy kontrolować u pacjenta czas protrombinowy lub inny właściwy parametr krzepliwości krwi (patrz punkt 4.5). Zgodnie z doniesieniami, podczas leczenia niemal każdym lekiem przeciwbakteryjnym może wystąpić rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, o przebiegu od łagodnego do zagrażającego życiu. Zatem rozpoznanie to należy uwzględnić u pacjentów zgłaszających się z powodu biegunki w trakcie lub po leczeniu jakimkolwiek lekiem przeciwbakteryjnym. Stosowanie tygecykliny może prowadzić do nadmiernego wzrostu organizmów opornych na leczenie, w tym grzybów. W trakcie leczenia należy starannie monitorować stan pacjentów, a jeśli dojdzie do nadkażenia podjąć stosowne środki zaradcze. W badaniach na szczurach stwierdzono odbarwienie kości po zastosowaniu tygecykliny. Podawanie tygecykliny u ludzi w okresie rozwoju zębów może spowodować trwałe odbarwienie zębów. Nie należy podawać preparatu Tygacil dzieciom w wieku poniżej 8 lat z uwagi na ryzyko odbarwienia zębów. Ponieważ brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności, nie zaleca się stosowania preparatu Tygacil u młodzieży poniżej 18. roku życia (patrz punkt 4.2). 4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych. Jednoczesne podawanie tygecykliny i warfaryny (w jednorazowej dawce 25 mg) zdrowym osobom prowadziło do zmniejszenia klirensu R-warfaryny i S-warfaryny odpowiednio o 40% i 23% oraz zwiększenia pola pod krzywą odpowiednio o 68% i 29%. Nie wyjaśniono dotychczas mechanizmu tego zjawiska. W oparciu o dostępne dane uważa się, że ta interakcja nie wpływa znacząco na wartości INR. Tym niemniej tygecyklina może powodować wydłużenie czasu protrombinowego (PT) oraz czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji (aptt). Dlatego u pacjentów otrzymujących jednocześnie tygecyklinę i leki przeciwzakrzepowe należy ściśle monitorować wyniki stosownych badań koagulologicznych (patrz punkt 4.4). Warfaryna nie wpływała na profil farmakokinetyczny tygecykliny. Ponieważ tygecyklina nie podlega intensywnym przemianom metabolicznym, uważa się, że substancje aktywne hamujące lub indukujące izoformy CYP-450 nie wpływają na klirens leku. W badaniach in vitro stwierdzono, że tygecyklina nie powoduje kompetycyjnego hamowania enzymów układu CYP- 450 (patrz punkt 5.2). Niemniej jednak, ponieważ nie przeprowadzono testów, nie można wykluczyć hamowania związanego z mechanizmem działania (patrz część dotycząca interakcji z warfaryną, powyżej). Tygecyklina podawana w zalecanych dawkach zdrowym dorosłym osobom nie wpływała na szybkość i stopień wchłaniania ani klirens digoksyny (dawkowanie: 0,5 mg, a następnie 0,25 mg na dobę). Digoksyna nie wpływała na właściwości farmakokinetyczne tigecyliny. Zatem nie ma konieczności modyfikacji dawki podczas jednoczesnego stosowania tygecykliny i digoksyny. W badaniach in vitro nie stwierdzono antagonizmu pomiędzy tygecykliną a innymi powszechnie stosowanymi grupami antybiotyków. Jednoczesne stosowanie antybiotyków i doustnych środków antykoncepcyjnych może zmniejszać skuteczność działania antykoncepcyjnego. 4.6 Ciąża i laktacja Brak wystarczających danych dotyczących stosowania tygecykliny u kobiet w ciąży. Wyniki badań na zwierzętach wykazały, że podanie tygecykliny ciężarnym samicom może być szkodliwe dla płodów (patrz punkt 5.3). Potencjalne ryzyko u ludzi nie jest znane. Podobnie jak antybiotyki tetracyklinowe, 4

5 tygecyklina może powodować trwałe uszkodzenie zębów (odbarwienia oraz defekty szkliwa) oraz opóźnienie procesu kostnienia u płodów matek, które stosowały lek w drugiej połowie ciąży, a także oraz u dzieci w wieku poniżej 8 lat. U podłoża tego działania leży odkładanie antybiotyku w tkankach o wysokim obrocie metabolicznym wapnia oraz tworzenia chelatów wapnia (patrz punkt 4.4). Tygecyklina nie powinna być stosowana u kobiet w ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne. Nie ustalono, czy ten produkt leczniczy przenika u ludzi do mleka. W badaniach na zwierzętach wykazano, że tygecyklina przenika do mleka u samic szczurów. Ponieważ nie można wykluczyć potencjalnego zagrożenia dla noworodka, należy zachować ostrożność podczas stosowania tygecykliny u karmiących matek i rozważyć przerwanie karmienia piersią (patrz punkt 5.3). 4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu Nie przeprowadzono badań nad wpływem tygecykliny na zdolność do prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Mogą wystąpić zawroty głowy, które mogą mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu (patrz punkt 4.8). 4.8 Działania niepożądane W badaniach klinicznych fazy III uczestniczyło łącznie 1415 pacjentów leczonych tygecykliną; u około 41% pacjentów otrzymujących tygecyklinę opisywano działania niepożądane. W 5% przypadków leczenie zostało przerwane z powodu wystąpienia reakcji niepożądanych. Związane z leczeniem działania niepożądane, jakie najczęściej stwierdzano w badaniach klinicznych, obejmowały przemijające nudności (20%) i wymioty (14%) o nasileniu od łagodnego do umiarkowanego, zwykle występujące we wczesnej fazie leczenia (1. i 2. dzień). Poniżej wymieniono objawy niepożądane opisywane u pacjentów uczestniczących w badaniach klinicznych. Bardzo często ( 1/10); często ( 1/100, <1/10); niezbyt często ( 1/1 000, 1/100); rzadko ( 1/10 000, 1/1 000); bardzo rzadko ( 1/10 000) Zakażenia i infestacje Często: ropień, zakażenia. Niezbyt często: posocznica lub wstrząs septyczny. W badaniach klinicznych fazy III w grupie pacjentów leczonych tygecykliną (6,7%) opisywano większą liczbę ciężkich zdarzeń niepożądanych niż wśród pacjentów otrzymujących leki porównawcze (4,6%). Zaobserwowano istotne różnice pod względem występowania posocznicy lub wstrząsu septycznego pomiędzy pacjentami leczonymi tygecykliną (1,5%) i lekami porównawczymi (0,5%). Zaburzenia krwi i układu chłonnego Często: wydłużenie czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji (aptt), wydłużenie czasu protrombinowego (PT). Niezbyt często: zwiększenie wartości INR (ang. - International Normalized Ratio). Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Niezbyt często: hiperproteinemia. Zaburzenia układu nerwowego Często: zawroty głowy. Zaburzenia naczyń 5

6 Często: zapalenie żył. Niezbyt często: zakrzepowe zapalenie żył. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe Bardzo często: nudności, wymioty, biegunka. Często: ból brzucha, niestrawność, jadłowstręt. Niezbyt często: ostre zapalenie trzustki. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Często: zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej (AspAT) oraz aminotransferazy alaninowej (AlAT) w surowicy, bilirubinemia. Niezbyt często: u pacjentów leczonych preparatem Tygacil zaburzenia aktywności AspAT i AlAT opisywano częściej po zakończeniu leczenia, natomiast u pacjentów otrzymujących leczenie porównawcze podobne zaburzenia występowały częściej w trakcie terapii. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: świąd, wysypka. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często: ból głowy. Niezbyt często: odczyn, stan zapalny, ból, obrzęk, zapalenie żył w miejscu wstrzyknięcia. Badania Często: zwiększenie aktywności amylazy, zwiększenie stężenia azotu mocznikowego (BUN) we krwi. W badaniach fazy III dotyczących powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich oraz powikłanych zakażeń wewnątrzbrzusznych zmarło 2,3% (32 z 1383) pacjentów otrzymujących tygecyklinę i 1,6% (22 z 1375) pacjentów otrzymujących lek porównawczy. 4.9 Przedawkowanie Brak szczegółowych informacji dotyczących leczenia przedawkowania. Po dożylnym podaniu tygecykliny w pojedynczej dawce 300 mg w ciągu 60 minut u zdrowych ochotników stwierdzono zwiększenie częstości występowania nudności i wymiotów. Tygecyklina nie jest w znaczących ilościach usuwana podczas hemodializy. 5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 5.1 Właściwości farmakodynamiczne Grupa farmakoterapeutyczna: jeszcze nie określona, kod ATC: jeszcze nie nadany. Sposób działania Tygecyklina, antybiotyk glicylocyklinowy, powoduje zahamowanie procesu translacji w komórkach bakterii przez wiązanie się do podjednostki 30S rybosomu i blokowanie procesu przyłączania cząsteczki aminoacylo-trna w miejscu A na rybosomie. Zapobiega to wbudowywaniu reszt aminokwasowych podczas procesu wydłużania łańcuchów polipeptydowych. Tygecyklina jest zaliczana do substancji o działaniu bakteriostatycznym. Podczas stosowania tygecykliny w stężeniu 4-krotnie przekraczającym najmniejsze stężenie hamujące (MIC) obserwowano 2-krotne (w skali logarytmicznej) zmniejszenie liczebności kolonii Enterococcus spp., Staphylococcus aureus i Escherichia coli. 6

7 Mechanizm oporności Tygecyklina jest w stanie pokonać dwa główne mechanizmy oporności na tetracykliny ochrony rybosomu i pompy usuwającej lek z wnętrza komórki (ang. efflux). Jednak lek nie działa na bakterie z rodziny Proteeae, dysponujące mechanizmem kodowanej mikrosomalnie wielolekowej pompy usuwającej lek z komórki (patrz poniżej) oraz Pseudomonas aeruginosa (układ pomp MexXY-OprM). Nie występuje oporność krzyżowa typu target based pomiędzy tygecykliną i większością grup antybiotyków. Patogeny należące do rodziny Proteae (Proteus spp., Providencia spp. i Morganella spp.) na ogół wykazują mniejszą wrażliwość na działanie tygecykliny niż inni przedstawiciele Enterobacteriaceae. Wykryto również przypadki nabytej oporności u Klebsiella pneumoniae, Enterobacter aerogenes i Enterobacter cloacae. Obniżenie wrażliwości w obu grupach przypisuje się nadekspresji nieswoistej pompy AcrAB aktywnej wobec wielu leków. Istnieją również doniesienia o obniżeniu wrażliwości na Acinetobacter baumannii. Wartości graniczne Poniżej przedstawiono wartości graniczne najmniejszego stężenia hamującego (MIC) ustalone przez European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing (EUCAST): Staphylococcus spp.: W 0,5 mg/l; O 0,5 mg/l Streptococcus spp.: (z wyjątkiem S. pneumoniae): W 0,25 mg/l; O 0,25 mg/l Enterococcus spp.: W 0,25 mg/l; O 25 mg/l Enterobacteriaceae: W 1 (^)mg/l; O 2 mg/l (^)W warunkach in vitro stwierdzono słabsze działanie tygecykliny na Proteus, Providencia i Morganella spp. Istnieją dowody kliniczne przemawiające za skutecznością przeciwko bakteriom beztlenowym wywołującym mieszane zakażenia wewnątrzbrzuszne, jednak nie ustalono korelacji pomiędzy wartościami MIC, danymi farmakokinetycznymi i farmakodynamicznymi oraz przebiegiem klinicznym. Tak więc nie podano granicznych wartości wrażliwości. Należy pamiętać, że drobnoustroje należące do rodzajów Bacteroides oraz Clostridium charakteryzują się znacznym zróżnicowaniem wartości MIC, które mogą sięgać 2 mg/l w przypadku tygecykliny. Istnieją ograniczone dowody na skuteczność kliniczną tygecykliny wobec enterokoków. Tym niemniej w badaniach klinicznych wykazano odpowiedź na leczenie tygecykliną wewnątrzbrzusznych zakażeń florą mieszaną. Wrażliwość Ponieważ rozkład profilu nabytej oporności danych gatunków drobnoustrojów może wykazywać zmienność w zależności od czasu i położenia geograficznego, zaleca się uwzględnienie lokalnych danych dotyczących oporności, zwłaszcza podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności, szczególnie jeżeli skuteczność preparatu budzi wątpliwości w przypadku co najmniej pewnych typów zakażeń z uwagi na dużą lokalną częstość występowania organizmów opornych, należy zasięgnąć porady specjalisty. Drobnoustroje wywołujące zakażenie Gatunki bakterii zwykle wykazujące wrażliwość Enterococcus spp. Staphylococcus aureus* Staphylococcus epidermidis Staphylococcus haemolyticus Streptococcus agalactiae* Grupa Streptococcus anginosus* (w tym S. anginosus, S. intermedius i S. constellatus) Streptococcus pyogenes* 7

8 Drobnoustroje wywołujące zakażenie Paciorkowce grupy viridans Citrobacter freundii* Citrobacter koseri Enterobacter aerogenes Enterobacter cloacae* Escherichia coli* Klebsiella oxytoca* Klebsiella pneumoniae* Serratia marcescens Bacteroides grupy fragilis Clostridium perfringens Peptostreptococcus spp. Prevotella spp. Gatunki bakterii, w przypadku których może wystąpić oporność nabyta Acinetobacter baumannii Burkholderia cepacia Morganella morganii Providencia spp. Proteus spp. Stenotrophomonas maltophilia Organizmy wykazujące oporność dziedziczną Pseudomonas aeruginosa * Oznacza gatunki, wobec których w badaniach klinicznych wykazano zadowalającą skuteczność. Patrz punkt 5.1, Wartości graniczne, powyżej. 5.2 Właściwości farmakokinetyczne Wchłanianie Ponieważ tygecyklina jest podawana dożylnie, jej dostępność biologiczna wynosi 100%. Dystrybucja W badaniach in vitro stwierdzono, że w zakresie stężeń tygecykliny obserwowanych podczas badań klinicznych (0,1-1,0 µg/ml), około 71-89% tego związku wiąże się z białkami osocza. W badaniach farmakokinetycznych, prowadzonych na zwierzętach i u ludzi, wykazano dobrą dystrybucję tkankową tygecykliny. U szczurów, którym podawano pojedyncze lub wielokrotne dawki tygecykliny znakowanej izotopem 14 C, stwierdzono dobre rozmieszczenie radioaktywności w większości tkanek, przy czym największą całkowitą ekspozycję obserwowano w szpiku kostnym, śliniankach, tarczycy, śledzionie i nerkach. U ludzi objętość dystrybucji tygecykliny w warunkach stanu stacjonarnego wynosiła średnio l (7-9 l/kg mc.), co oznacza, że dystrybucja tygecykliny znacznie przekracza objętość osocza i dochodzi do koncentracji leku w tkankach. Brak danych potwierdzających, że tygecyklina przenika przez barierę krew-mózg u ludzi. W badaniach klinicznych dotyczących właściwości farmakologicznych podczas stosowania zalecanego schematu dawkowania: początkowo 100 mg, a następnie 50 mg co 12 godzin, stężenie tygecykliny w surowicy w stanie stacjonarnym (C max ) wyniosło 866 ±233 ng/ml w przypadku podawania w 30-minutowej infuzji oraz 634 ±97 ng/ml w przypadku infuzji 60-minutowej. Pole pod krzywą (AUC 0-12 h ) w stanie stacjonarnym wyniosło 2349 ±850 ng h/ml. Metabolizm 8

9 Ocenia się, że mniej niż 20% tygecykliny podlega metabolizmowi przed eliminacją. Po podaniu tygecykliny znakowanej izotopem 14 C zdrowym mężczyznom ochotnikom, którzy dobrowolnie poddali się badaniu stwierdzono, że głównym źródłem radioizotopu 14 C w moczu i stolcu była niezmieniona tygecyklina; wykazano również obecność glukuronidu, metabolitu N-acetylowego oraz epimeru tygecykliny. W badaniach in vitro wykazano, że tygecyklina nie powoduje kompetycyjnego hamowania metabolizmu następujących 6 izoform cytochromu P-450 (CYP): 1A2, 2C8, 2C9, 2C19, 2D6 i 3A4 w mikrosomach wyizolowanych z ludzkiej wątroby. Eliminacja (wydalanie) Wartość odzysku pełnej dawki radioaktywności w kale i moczu po podaniu tygecykliny znakowanej radioizotopem 14 C świadczy, że 59% dawki jest wydalane z żółcią i kałem, a 33% dawki z moczem. Reasumując, główną drogą eliminacji tygecykliny jest wydalanie z żółcią niezmienionej cząsteczki leku, a glukuronidacja oraz wydalanie przez nerki niezmienionej tygecykliny stanowią dodatkowe drogi eliminacji. Klirens całkowity tygecykliny po podaniu dożylnym wynosi 24 l/godz., przy czym klirens nerkowy stanowi około 13% klirensu całkowitego. Proces eliminacji tygecykliny z osocza ma przebieg wielowykładniczy; średni końcowy okres półtrwania w fazie eliminacji po podaniu wielu dawek wynosi 42 godz., przy czym istnieje znaczna zmienność osobnicza. Szczególne grupy pacjentów Niewydolność wątroby U pacjentów z lekkim zaburzeniem czynności wątroby po podaniu jednej dawki tygecykliny nie stwierdzono zmian właściwości farmakokinetycznych. Tym niemniej u osób z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością wątroby (stopień B i C w skali Child-Pugh) stwierdzono zmniejszenie ogólnoustrojowego klirensu tygecykliny o, odpowiednio, 25% i 55% oraz wydłużenie okresu półtrwania o, odpowiednio, 23% i 43% (patrz punkt 4.2). Niewydolność nerek U pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min, n=6) podanie jednej dawki tygecykliny nie wpłynęło na właściwości farmakokinetyczne. Pole pod krzywą (AUC) u pacjentów z niewydolnością nerek było o 30% większe niż u osób z prawidłową czynnością nerek (patrz punkt 4.2). Pacjenci w podeszłym wieku Nie zaobserwowano znaczących różnic pod względem parametrów farmakokinetycznych pomiędzy zdrowymi osobami w podeszłym wieku i osobami młodszymi (patrz punkt 4.2). Dzieci i młodzież Jak dotąd nie ustalono charakterystyki farmakokinetycznej tygecykliny u pacjentów, którzy nie przekroczyli 18. roku życia (patrz punkt 4.2). Płeć Nie stwierdzono istotnych klinicznie różnic pod względem klirensu tygecykliny u mężczyzn i kobiet. Ocenia się, że AUC u kobiet przekracza o 20% AUC u mężczyzn. Rasa Nie stwierdzono różnic klirensu tygecykliny u osób należących do różnych ras. Masa ciała Nie stwierdzono istotnych różnic klirensu, klirensu znormalizowanego względem masy ciała oraz AUC u osób z różną masą ciała, w tym również masą ciała 125 kg. AUC było mniejsze o 24% w grupie pacjentów o masie ciała 125 kg. Brak jest informacji na temat pacjentów o masie ciała równej lub większej 140 kg. 9

10 5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie Przeprowadzono badania toksyczności na szczurach i psach, z zastosowaniem dawek wielokrotnych, powodujących narażenie przekraczające, odpowiednio 8- oraz 10-krotnie narażenie występujące po dawkach dobowych stosowanych u ludzi (oceniane na podstawie pola pod krzywą). Obserwowano zmniejszenie liczby komórek limfoidalnych lub zanik węzłów chłonnych, śledziony i grasicy, zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, retikulocytów, leukocytów i płytek krwi, związane ze zmniejszeniem liczby komórek szpiku kostnego, oraz działania niepożądane na nerki oraz układ pokarmowy. Wykazano, że zaburzenia te ustępowały po dwóch tygodniach leczenia wspomniane miały charakter odwracalny. Po 2 tygodniach leczenia u szczurów obserwowano nieodwracalne odbarwienie kości. Wyniki uzyskane w badaniach na zwierzętach wskazują, że tygecyklina przenika przez barierę łożyska i do tkanek płodu. W badaniach toksycznego wpływu tygecykliny na reprodukcję obserwowano zmniejszenie masy ciała płodów szczurzych i króliczych oraz opóźnienie procesu kostnienia; ponadto u samic królików obserwowano utratę płodów. Nie wykazano działania teratogennego u szczurów i królików. Wyniki badań na zwierzętach wskazują, że tygecyklina znakowania radioizotopem 14 C szybko przenika do mleka samic szczurów w okresie laktacji. Z uwagi na ograniczoną dostępność biologiczną tygecykliny po podaniu doustnym ogólnoustrojowe narażenie na lek osesków karmionych mlekiem samic otrzymujących tygecyklinę jest minimalne lub nie występuje. Nie przeprowadzono badań kancerogenności tygecykliny obejmujących obserwację całego okresu życia zwierząt, jednak w badaniach krótkotrwałych stwierdzono brak działania genotoksycznego tego leku. W badaniach na zwierzętach podanie tygecykliny w pojedynczym wstrzyknięciu dożylnym (bolus) było związane z wystąpieniem reakcji histaminowej. Działanie takie obserwowano w badaniach na szczurach i psach, u których narażenie matek przekraczało odpowiednio 14- oraz 3-krotnie narażenie występujące po dawkach dobowych stosowanych u ludzi (oceniane na podstawie pola pod krzywą). W badaniach na szczurach nie wykazano nadwrażliwości na światło po podaniu tygecykliny. 6. DANE FARMACEUTYCZNE 6.1 Wykaz substancji pomocniczych Brak. 6.2 Niezgodności farmaceutyczne Następujących substancji czynnych nie należy podawać przez ten sam łącznik typu Y do wlewów dożylnych, przez który podaje się preparat Tygacil: amfoterycyna B, chloropromazyna, metyloprednizolon i worykonazol. Nie mieszać preparatu Tygacil z innymi produktami leczniczymi, dla których brak danych dotyczących zgodności (patrz punkt 6.6). 6.3 Okres trwałości 18 miesięcy. Roztwór tygecykliny należy zużyć natychmiast po przygotowaniu i rozcieńczeniu w worku lub innym pojemniku na płyn infuzyjny (np. w szklanej butelce). 10

11 6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25 C. W celu zapoznania się z warunkami przechowywania produktu leczniczego po przygotowaniu, patrz punkt Rodzaj i zawartość opakowania Fiolki 5 ml z bezbarwnego szkła typu I z korkami z szarej gumy butylowej, zabezpieczonymi zrywalnymi aluminiowymi kapslami. Preparat Tygacil jest dostarczany w opakowaniach zawierających po 10 fiolek. 6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania Aby uzyskać roztwór tygecykliny o stężeniu 10 mg/ml, liofilizowany proszek należy rozpuścić w 5,3 ml 0,9% (9 mg/ml) roztworu chlorku sodu do wstrzykiwań lub 5% (50 mg/ml) roztworu glukozy do wstrzykiwań. Należy wymieszać zawartość fiolki, ostrożnie poruszając ruchem okrężnym, aż do rozpuszczenia się produktu. Następnie należy bezzwłocznie pobrać z fiolki 5 ml przygotowanego roztworu i dodać do 100 ml worka do wlewów dożylnych lub innego stosownego pojemnika (np. szklanej butelki). W celu sporządzenia dawki 100 mg należy przygotować roztwór w dwóch fiolkach i dodać do 100 ml worka do wlewów dożylnych lub innego stosownego pojemnika (np. szklanej butelki). Uwaga: ponieważ we fiolce znajduje się 6% nadmiar substancji, 5 ml przygotowanego roztworu odpowiada 50 mg substancji czynnej. Roztwór po przygotowaniu powinien mieć barwę żółtą do pomarańczowej; w przeciwnym wypadku należy go wyrzucić. Przed zastosowaniem produktów przeznaczonych do podawania pozajelitowego należy sprawdzić, czy nie zawierają widocznych drobin oraz czy nie doszło do zmiany barwy roztworu (np. na zieloną lub czarną). Preparat Tygacil można podawać dożylnie przez odrębny przewód do wlewów bądź przez łącznik typu Y. Jeżeli przez ten sam przewód do wlewów dożylnych podaje się kolejno kilka substancji czynnych, przed rozpoczęciem wlewu preparatu Tygacil i po jego zakończeniu należy przepłukać przewód 0,9% (9 mg/ml) roztworem chlorku sodu do wstrzykiwań lub 5% (50 mg/ml) roztworem glukozy do wstrzykiwań. Przez wspólną linię do wlewów należy wstrzykiwać roztwór produktu (produktów) zgodny farmaceutycznie z tygecykliną i pozostałymi produktami leczniczymi (patrz punkt 6.2) Produkt przeznaczony wyłącznie do jednorazowego użytku niewykorzystany roztwór należy wyrzucić. Zgodne farmaceutycznie roztwory do wlewów dożylnych: 0,9% (9 mg/ml) roztwór chlorku sodu do wstrzykiwań i 5% (50 mg/ml) roztwór glukozy do wstrzykiwań. Wykazano zgodność roztworu preparatu Tygacil, podawanego przez łącznik typu Y, po rozcieńczeniu w 0,9% roztworze chlorku sodu do wstrzykiwań, z następującymi produktami leczniczymi lub roztworami: dobutamina, chlorowodorek dopaminy, chlorowodorek lidokainy, chlorek potasu, chlorowodorek ranitydyny, płyn Ringera buforowany mleczanem i teofilina. 7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Wyeth Europa Ltd. Huntercombe Lane South Taplow, Maidenhead Berkshire, SL6 0PH 11

12 Wielka Brytania 8. NUMER(-Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU 9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA 10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO. 12

13 ANEKS II A. WYTWÓRCA ODPOWIEDZIALNY ZA ZWOLNIENIE SERII B. WARUNKI POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU 13

14 A. WYTWÓRCA ODPOWIEDZIALNY ZA ZWOLNIENIE SERII Nazwa i adres wytwórcy odpowiedzialnego za zwolnienie serii Wyeth Pharmaceuticals New Lane Havant Hampshire, PO9 2NG Wielka Brytania B. WARUNKI POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI Produkt leczniczy wydawany na receptę. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE BEZPIECZNEGO I SKUTECZNEGO STOSOWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO Nie dotyczy. INNE WARUNKI Przed wprowadzeniem produktu na rynek podmiot posiadający pozwolenie na dopuszczenie do obrotu musi zapewnić skuteczny system monitorowania i nadzoru nad działaniami niepożądanymi leku. Podmiot posiadający pozwolenie na dopuszczenie do obrotu zobowiązuje się do przeprowadzenia badań oraz dodatkowych czynności z zakresu monitorowania działań niepożądanych leku wyszczególnionych w planie nadzoru farmaceutycznego. 14

15 ANEKS III OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ I ULOTKA DLA PACJENTA 15

16 A. OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ 16

17 INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH ZEWNĘTRZNY KARTON 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Tygacil 50 mg proszek do sporządzania roztworu do infuzji Tygecyklina 2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ (CZYNNYCH) Każda fiolka zawiera 50 mg tygecykliny. 3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH 4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA 10 fiolek 5. SPOSÓB I DROGA (DROGI) PODANIA Przed zastosowaniem leku należy przeczytać ulotkę, aby zapoznać się z zaleceniami dotyczącymi przygotowania i rozcieńczenia. Do podania dożylnego po rozpuszczeniu i rozcieńczeniu. 6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEDOSTĘPNYM I NIEWIDOCZNYM DLA DZIECI Lek przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci. 7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE 8. TERMIN WAŻNOŚCI Termin ważności 9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25 C. 10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE 11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO 17

18 Wyeth Europa Ltd. Huntercombe Lane South Taplow, Maidenhead Berkshire, SL6 0PH Wielka Brytania 12. NUMER (NUMERY) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU EU/0/00/000/ NUMER SERII Nr serii 14. KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI Lek wydawany na receptę. 15. INSTRUKCJA UŻYCIA 16. INFORMACJA PODANA BRAJLEM 18

19 MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA MAŁYCH OPAKOWANIACH BEZPOŚREDNICH ETYKIETA FIOLKI 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO I DROGA (DROGI) PODANIA Tygacil 50 mg proszek do sporządzania infuzji Tygecyklina Wyłącznie do stosowania dożylnego 2. SPOSÓB PODAWANIA 3. TERMIN WAŻNOŚCI EXP 4. NUMER SERII Lot 5. ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA Z PODANIEM MASY, OBJĘTOŚCI LUB LICZBY JEDNOSTEK 6. INNE 19

20 B. ULOTKA DLA PACJENTA 20

21 ULOTKA DLA PACJENTA: INFORMACJA DLA UŻYTKOWNIKA Tygacil 50 mg proszek do sporządzania roztworu do infuzji tygecyklina Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - Należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty, gdy potrzebna jest rada lub dodatkowa informacja. - Lek ten został przepisany ściśle określonej osobie i nie należy go przekazywać innym, gdyż może im zaszkodzić, nawet jeśli objawy ich choroby są takie same. - Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane nie wymienione w ulotce, należy powiadomić lekarza lub farmaceutę. Spis treści ulotki: 1. Co to jest Tygacil i w jakim celu się go stosuje 2. Zanim zastosuje się Tygacil 3. Jak stosować Tygacil 4. Możliwe działania niepożądane 5. Jak przechowywać lek Tygacil 6. Inne informacje 1. CO TO JEST TYGACIL I W JAKIM CELU SIĘ GO STOSUJE Tygacil jest antybiotykiem zaliczanym do grupy glicylocyklin, którego działanie polega na hamowaniu wzrostu bakterii wywołujących zakażenia. Lekarz prowadzący przepisał Tygacil w celu leczenia jednego z następujących rodzajów ciężkich zakażeń: powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich, powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej. 2. INFORMACJE WAŻNE PRZED ZASTOSOWANIEM LEKU TYGACIL Kiedy nie stosować leku Tygacil Jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie (nadwrażliwość) na tygecyklinę. Pacjenci, u których rozpoznano nadwrażliwość na antybiotyki tetracyklinowe (np. minocyklina, doksycyklina i itp.), mogą być również uczuleni na tygecyklinę. Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Tygacil Należy poinformować lekarza, jeżeli aktualnie lub kiedykolwiek w przeszłości wystąpiły działania niepożądane po stosowaniu antybiotyków tetracyklinowych (np. nadwrażliwość na światło słoneczne, przebarwienia zębów w okresie ich rozwoju, zapalenie trzustki i zmiany niektórych wyników badań laboratoryjnych wykonywanych w celu kontroli krzepliwości krwi). W niektórych ciężkich zakażeniach lekarz może rozważyć podawanie leku Tygacil razem z innymi antybiotykami. Jeśli pacjent stosuje niektóre leki (określane jako leki przeciwzakrzepowe) mające na celu niedopuszczenie do nadmiernego krzepnięcia krwi, powinien poinformować lekarza (patrz Stosowanie innych leków w tej ulotce). Jeśli pacjentka przyjmuje tabletki antykoncepcyjne podczas stosowania preparatu Tygacil, powinna o tym poinformować lekarza, gdyż może być konieczne zastosowanie dodatkowej metody zapobiegania ciąży (patrz Stosowanie z innymi lekami w tej ulotce). 21

22 Należy poinformować lekarza o aktualnych lub występujących w przeszłości schorzeniach wątroby. W zależności od stanu wątroby lekarz może zmniejszyć dawkę, aby uniknąć wystąpienia działań niepożądanych. Należy poinformować lekarza, jeśli przed rozpoczęciem stosowania leku Tygacil u pacjenta występowała biegunka. Jeśli w trakcie lub po leczeniu wystąpi biegunka, należy niezwłocznie poinformować lekarza. Nie należy stosować żadnych leków przeciwbiegunkowych bez uprzedniej konsultacji z lekarzem. Wprawdzie lek Tygacil zwalcza pewne rodzaje bakterii, jednak podczas kuracji inne rodzaje bakterii lub grzybów mogą kontynuować wzrost. Takie zjawisko określa się mianem nadkażenia. Lekarz będzie obserwował stan pacjenta, aby na czas rozpoznać i leczyć ewentualne zakażenie. Preparatu Tygacil nie należy stosować u dzieci i młodzieży (poniżej 18. roku życia). U dzieci w wieku poniżej 8 lat tygecyklina może powodować trwałe uszkodzenie zębów, np. odbarwienia zębów w fazie rozwoju. Stosowanie z innymi lekami Zawsze należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również tych, które wydawane są bez recepty. Tygacil może powodować zwiększenie wartości niektórych parametrów oznaczanych w celu kontroli krzepliwości krwi. Pacjent powinien poinformować lekarza, jeżeli przyjmuje leki zapobiegające nadmiernemu krzepnięciu krwi. W takim przypadku lekarz będzie dokładnie śledził stan zdrowia pacjenta. Lek Tygacil może zakłócać działanie tabletek ( pigułek ) antykoncepcyjnych. Pacjentka powinna omówić z lekarzem, czy podczas stosowania leku Tygacil nie ma konieczności stosowania dodatkowej metody zapobiegania ciąży. Ciąża i karmienie piersią Tygacil może być szkodliwy dla płodu. Jeżeli pacjentka jest w ciąży bądź planuje ciążę, przed rozpoczęciem stosowania leku Tygacil powinna poradzić się lekarza. Nie wiadomo, czy Tygacil przenika do mleka karmiących matek. Przed rozpoczęciem karmienia piersią należy poradzić się lekarza. Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn Tygacil może powodować takie objawy niepożądane, jak zawroty głowy, co może prowadzić do osłabienia zdolności kierowania pojazdami lub obsługi maszyn. 3. JAK STOSOWAĆ TYGACIL Tygacil jest podawany przez lekarza lub pielęgniarkę. Zalecana dawka, to początkowo 100 mg, a następnie 50 mg co 12 godzin. Lek podawany jest dożylnie (bezpośrednio do krwiobiegu) w czasie od 30 do 60 minut. O długości okresu leczenia zadecyduje lekarz, jednak trwa ono przeważnie od 5 do 14 dni. Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Tygacil Jeśli pacjent obawia się, że otrzymał zbyt dużą dawkę leku Tygacil, powinien natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Pominięcie zastosowania leku Tygacil Jeśli pacjent obawia się, że pominięto dawkę leku Tygacil, powinien natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. 22

23 4. MOŻLIWE DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE Jak każdy lek, Tygacil może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Najczęściej zgłaszane (występujące częściej niż u 1 na 10 pacjentów) objawy niepożądane podczas stosowania leku Tygacil: nudności, wymioty, biegunka. Często zgłaszane (występujące częściej niż u 1 na 100 i rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów) objawy niepożądane podczas stosowania leku Tygacil: ropień, zakażenia, wyniki badań laboratoryjnych wskazujące na zmniejszenie krzepliwości krwi, zawroty głowy, podrażnienie żył po wstrzyknięciu, mogące powodować ból, odczyn zapalny, obrzęk oraz zakrzepy krwi, ból brzucha, niestrawność, jadłowstręt, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, bilirubinemia, świąd, wysypka, bóle głowy, zwiększenie aktywności amylazy (enzymu znajdującego się w gruczołach ślinowych i trzustce) oraz zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi. Niezbyt często zgłaszane (występujące częściej niż u 1 na 1000 i rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów) objawy niepożądane podczas stosowania leku Tygacil: posocznica lub wstrząs septyczny, małe stężenie białek we krwi, ostre zapalenie trzustki, reakcja w miejscu wstrzyknięcia (ból, zaczerwienienie, stan zapalny). Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane nie wymienione w ulotce, należy powiadomić lekarza lub farmaceutę. 5. JAK PRZECHOWYWAĆ LEK TYGACIL Przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci. Leku Tygacil nie należy przechowywać w temperaturze powyżej 25 C. Nie stosować leku Tygacil po upływie terminu ważności (EXP) zamieszczonego na fiolce. Przygotowany roztwór powstały po całkowitym rozpuszczeniu proszku powinien zostać natychmiast podany pacjentowi. 6. INNE INFORMACJE Co zawiera lek Tygacil Substancją czynną jest tygecyklina. Każda fiolka zawiera 50 mg tygecykliny. Jak wygląda Tygacil i co zawiera opakowanie Tygacil jest dostarczany w fiolce, której zawartość przed rozcieńczeniem ma postać pomarańczowego proszku lub krążka. Fiolki są dostarczane do szpitali w opakowaniach zawierających po 10 sztuk. Liofilizowany proszek należy rozpuścić w fiolce, dodając niewielką ilość rozpuszczalnika. Należy ostrożnie mieszać zawartość fiolki ruchem okrężnym, aż dojdzie do rozpuszczenia produktu. 23

24 Następnie przygotowany roztwór należy bezzwłocznie pobrać z fiolki i dodać do 100 ml worka do wlewów dożylnych lub innego pojemnika (np. szklanej butelki) stosowanego w szpitalu. Roztwór po przygotowaniu powinien mieć barwę żółtą do pomarańczowej; w przeciwnym wypadku należy go wyrzucić. Podmiot odpowiedzialny: Wyeth Europa Ltd. Huntercombe Lane South Taplow, Maidenhead Berkshire, SL6 0PH Wielka Brytania Wytwórca: Wyeth Pharmaceuticals New Lane Havant Hampshire PO92NG Wielka Brytania W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego. België/Belgique/Belgien Luxembourg/Luxemburg Wyeth Pharmaceuticals S.A./N.V. Tél/Tel: Fax: Česká republika Wyeth Whitehall Czech s.r.o. Tel: Fax: Danmark Wyeth Danmark Tlf: Fax: Deutschland Wyeth Pharma GmbH Tel: Fax: Eesti/Latvija/Lietuva/ Österreich /Slovenija Wyeth-Lederle Pharma GmbH Tel/Tãlr: Faks/Fakss/Faksas/Fax: Ελλάδα Wyeth Hellas A.E.B.E. Tηλ: Φαξ: España Wyeth Farma S.A. Tel: Fax: Kύπρος Wyeth Hellas (Cyprus Branch) AEBE Tηλ: Φαξ: Magyarország Wyeth Kft Tel: Fax: Malta Vivian Corporation Ltd. Tel: Fax: Nederland Wyeth Pharmaceuticals B.V. Tel: Fax: Norge Wyeth Tlf: Fax: Polska Wyeth Sp. z o.o. Tel: Fax: Portugal Wyeth Lederle Portugal (Farma) Lda. Tel: Fax:

25 France Wyeth-Pharmaceuticals France Tél: Fax: Ireland Wyeth Pharmaceuticals Tel: Fax: Ísland Icepharma hf. Tel: Fax: Italia Wyeth Lederle S.p.A. Tel: Fax: Slovenská republika Wyeth Whitehall Export GmbH, organizačná zložka Tel: Fax: Suomi/Finland Wyeth Puh/Tel: Fax: Sverige Wyeth AB Tel: Fax: United Kingdom Wyeth Pharmaceuticals Tel: Fax: Data zatwierdzenia ulotki {MM/RRRR}. Szczegółowa informacja o tym leku jest dostępna na stronie internetowej Europejskiej Agencji ds. Produktów Leczniczych (EMEA) Poniższe informacje przeznaczone są wyłącznie dla personelu medycznego lub pracowników służby zdrowia: Instrukcja dotycząca przygotowania leku do stosowania (patrz także punkt 3. JAK STOSOWAĆ TYGACIL w tej ulotce). Aby uzyskać roztwór tygecykliny o stężeniu 10 mg/ml, liofilizowany proszek należy rozpuścić w 5,3 ml 0,9% (9 mg/ml) roztworu chlorku sodu do wstrzykiwań lub 5% (50 mg/ml) roztworu glukozy do wstrzykiwań. Należy wymieszać zawartość fiolki, ostrożnie poruszając ruchem okrężnym, aż dojdzie do rozpuszczenia substancji czynnej. Następnie należy bezzwłocznie pobrać z fiolki 5 ml przygotowanego roztworu i dodać do 100 ml worka do wlewów dożylnych lub innego stosownego pojemnika (np. szklanej butelki). W celu sporządzenia dawki 100 mg należy rozpuścić proszek z dwóch fiolek i dodać do 100 ml worka do wlewów dożylnych lub innego stosownego pojemnika (np. szklanej butelki) Uwaga: ponieważ w fiolce znajduje się 6% nadmiar substancji, 5 ml przygotowanego roztworu odpowiada 50 mg substancji czynnej. Roztwór po przygotowaniu powinien mieć barwę żółtą do pomarańczowej; w przeciwnym wypadku należy go wyrzucić. Przed zastosowaniem produktów przeznaczonych do podawania pozajelitowego należy sprawdzić, czy nie zawierają widocznych drobin bądź czy nie doszło do zmiany barwy roztworu (np. na zieloną lub czarną). Preparat Tygacil można podawać dożylnie przez odrębny przewód do wlewów bądź przez łącznik typu Y. Jeżeli przez ten sam przewód do wlewów dożylnych podaje się kolejno kilka substancji czynnych, przed rozpoczęciem wlewu preparatu Tygacil i po jego zakończeniu należy przepłukać przewód 0,9% (9 mg/ml) roztworem chlorku sodu do wstrzykiwań lub 5% (50 mg/ml) roztworem glukozy do wstrzykiwań. Przez wspólną linię do wlewów należy wstrzykiwać jedynie roztwory wykazujące zgodność z tygecykliną i pozostałymi produktami leczniczymi. 25

26 Zgodne roztwory do wlewów dożylnych: 0,9% (9 mg/ml) roztwór chlorku sodu do wstrzykiwań i 5% (50 mg/ml) roztwór glukozy do wstrzykiwań. Wykazano zgodność roztworu preparatu Tygacil, podawanego przez łącznik typu Y po rozcieńczeniu w 0,9% roztworze chlorku sodu do wstrzykiwań, z następującymi produktami leczniczymi lub rozpuszczalnikami: dobutamina, chlorowodorek dopaminy, chlorowodorek lidokainy, chlorek potasu, chlorowodorek ranitydyny, płyn Ringera buforowany mleczanem i teofilina. Roztwór tygecykliny należy wykorzystać bezpośrednio po przygotowaniu i rozcieńczeniu w worku lub innym pojemniku na płyn infuzyjny (np. w szklanej butelce). Wyłącznie do użytku jednorazowego niewykorzystany roztwór należy wyrzucić. 26