PIT: Leasingowany samochód służbowy do celów prywatnych

Transkrypt

1 Informacje dodatkowe dotyczące wykorzystania samochodu służbowego do celów prywatnych pochodzą ze stron: PIT: Leasingowany samochód służbowy do celów prywatnych Pytanie podatnika: Czy sposób szacowania przychodu pracownika polegający na przemnożeniu stawki za jeden kilometr przez liczbę kilometrów przejechanych przez pracownika dla celów prywatnych (na podstawie oświadczenia pracownika), przy czym stawka za jeden kilometr obliczona by była poprzez podzielenie sumy rat najmu pojazdu jaką Spółka płaci firmie leasingowej w przeciągu całego okresu najmu przez liczbę kilometrów jaką Spółka ma prawo przejechać danym samochodem (obie wartości podane są w umowie najmu z leasingodawcą) spełnia kryteria art. 11 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowi prawidłowe oszacowanie przychodu pracownika używającego służbowego samochodu dla celów prywatnych? INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia r. (data wpływu r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia pracownikom samochodów służbowych do korzystania w sprawach prywatnych - jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia pracownikom samochodów służbowych do korzystania w sprawach prywatnych. W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe: P Polska Sp. z o.o. zajmuje się sprzedażą leków i kosmetyków na rynku polskim. Spółka zatrudnia ok. 100 osób, w większości są to przedstawiciele handlowi, których głównym zadaniem jest promocja produktów Spółki.

2 Przedstawiciele pracują na terenie całego kraju: obszar kraju podzielony został na części i każda część przyporządkowana została do konkretnego przedstawiciela. Przedstawiciel zobowiązany jest do codziennego odwiedzania lekarzy, aptek oraz hurtowni w swoim obszarze działania. Niezbędnym środkiem pracy przedstawiciela jest samochód służbowy. Samochód taki jest najmowany przez Spółkę (najem długoterminowy) od specjalistycznych firm zajmujących się najmem i leasingiem samochodów i wydany przedstawicielom do eksploatacji. Poza przedstawicielami handlowymi oraz ich bezpośrednimi przełożonymi: dyrektorami regionalnymi osobami, którym Spółka udostępnia samochody są dyrektorzy pracujący w siedzibie Spółki. Spółka zezwala pracownikom na prywatne użycie samochodów służbowych i dokonuje wyceny takiego użycia, po czym dolicza pracownikom posiadającym samochody służbowe wartość takiego świadczenia do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych traktując go, jako świadczenie w naturze. Spółka zamierza zmienić sposób szacowania przychodów pracownika z tytułu prawa do eksploatacji samochodu służbowego do celów prywatnych w sposób opisany poniżej. Spółka najmuje samochody od firm leasingowych na podstawie umowy. Umowa taka zawiera indywidualne dane dotyczące samochodu (np. numer rejestracyjny) okres przez jaki pojazd będzie eksploatowany przez Spółkę oraz liczbę kilometrów jaką samochód może przejechać w okresie najmu. W przypadku gdyby faktyczny przebieg samochodu w uzgodnionym okresie czasu (najczęściej w przeciągu trzech lat) przekroczył przebieg określony w umowie Spółka dokonuje dopłaty wg stawek określonych w umowie, natomiast gdyby przebieg był niższy niż określony w umowie: wynajmujący dokonuje zwrotu kwoty wg stawek określonych w umowie. Spółka zamierza dokonywać wyceny wartości przychodu pracownika wykorzystującego samochód do celów prywatnych w dwu etapach: pierwszy etap polegałby na obliczeniu przychodu za jeden kilometr przebiegu dla celów prywatnych, drugi etap: na uzyskaniu oświadczenia pracownika co do ilości kilometrów wykorzystanych dla celów prywatnych w danym miesiącu. Ostateczny przychód zwiększający podstawę opodatkowania stanowiłby iloczyn stawki za jeden kilometr oraz liczby przejechanych w danym miesiącu kilometrów dla celów prywatnych. Stawka za jeden kilometr jazdy dla celów prywatnych obliczona by była poprzez podzielenie sumy rat najmu podczas całego okresu najmu (wartość ta jest znana gdyż jest określona w umowie dotyczącej najmu) przez liczbę kilometrów jakie pojazd może przejechać podczas całego okresu najmu (jak opisano powyżej liczba ta znajduje się w umowie leasingu dotyczącej każdego pojazdu). Każdy pojazd wydany pracownikom Spółki miałby więc swoją indywidualną stawkę za jeden kilometr jazdy do celów prywatnych. Spółka zamierza co miesiąc zbierać oświadczenia pracowników co do ilości kilometrów przejechanych w celach prywatnych. Wynik przemnożenia stawek za jeden kilometr i liczby przejechanych dla celów prywatnych kilometrów będzie zwiększał podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

3 Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, tutejszy organ podatkowy wezwał telefonicznie w dniu r. (na tę okoliczność została sporządzona notatka służbowa) Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie czy zawarte umowy najmu długoterminowego z leasingodawcą dotyczą najmu czy leasingu. Braki uzupełniono prawidłowo w kwestii doprecyzowania wyjaśniono, że: Spółka używa samochodów najmowanych od specjalistycznych firm zajmujących się wynajmem samochodów (potocznie nazywanych firmami leasingowymi) na podstawie umów najmu długoterminowego. Spółka wyjaśnia, że w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej należałoby używać słowa wynajmujący zamiast leasingodawca na określenie firm, które są właścicielami samochodów i które wynajmują je innym podmiotom za odpłatnością na podstawie umów najmu długoterminowego. W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy opisany sposób szacowania przychodu pracownika polegający na przemnożeniu stawki za jeden kilometr przez liczbę kilometrów przejechanych przez pracownika dla celów prywatnych (na podstawie oświadczenia pracownika), przy czym stawka za jeden kilometr obliczona by była poprzez podzielenie sumy rat najmu pojazdu jaką Spółka płaci firmie leasingowej w przeciągu całego okresu najmu przez liczbę kilometrów jaką Spółka ma prawo przejechać danym samochodem (obie wartości podane są w umowie najmu z leasingodawcą) spełnia kryteria art. 11 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowi prawidłowe oszacowanie przychodu pracownika używającego służbowego samochodu dla celów prywatnych? Zdaniem Wnioskodawcy: Zgodnie z zasadą odnoszącą się do szacowania wartości pieniężnej nieodpłatnych świadczeń określoną w art. 11 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość taką w przypadku usług zakupionych ustala się według cen zakupu. Opisany sposób szacowania przychodu spełnia zdaniem Spółki to kryterium, gdyż wartość przychodu pracowników używających samochodów służbowych dla celów prywatnych wynika wprost z umowy najmu długoterminowego z leasingodawcą. Należy zaznaczyć, że Spółka przed podpisaniem umowy najmu długoterminowego każdorazowo dokonuje weryfikacji cen oferowanych przez leasingodawcę poprzez wybór najlepszej oferty z kilku przedstawionych Spółce przez różnych leasingodawców. Spółka wnosi o potwierdzenie, że sposób szacowania przychodu pracowników używających samochody służbowe dla celów prywatnych, jaki Spółka zamierza wprowadzić w życie jest prawidłowy. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe. Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju

4 dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21 wymienionej ustawy o podatku dochodowym oraz zwolnionych od podatku na podstawie odrębnych przepisów. Na mocy art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że udostępnienie przez Spółkę pracownikowi samochodu służbowego w celach prywatnych stanowi w świetle powyższych regulacji nieodpłatne świadczenie na rzecz pracownika, będące jego przychodem ze stosunku pracy. W związku z powyższym, wartość tego nieodpłatnego świadczenia pracodawca dodaje do innych przychodów pracownika pochodzących ze stosunku pracy i od łącznej kwoty pobiera miesięczną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Z uwagi na brak szczególnych regulacji prawnych w kwestii wykorzystywania samochodu służbowego w celach prywatnych, wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń w przypadku świadczeń polegających na nieodpłatnym korzystaniu z samochodów służbowych - ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się zgodnie z treścią ust. 2a: 1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorów; 2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu; 3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku; 4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustalona według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

5 Ponieważ w przedstawionym stanie faktycznym opodatkowaniu podlega wartość pieniężna nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników, których przedmiotem są usługi zakupione przez Spółkę w formie najmu samochodów wartość powyższych świadczeń należy ustalić na podstawie art. 11 ust. 2a pkt 2 cytowanej ustawy w zakresie kosztów zakupu usług przez Spółkę. Z treści wniosku wynika, że Spółka za podstawę opodatkowania przekazanych nieodpłatnie świadczeń, zamierza przyjąć iloczyn stawki za jeden kilometr oraz liczby przejechanych w danym miesiącu kilometrów dla celów prywatnych. Z czego na stawkę za jeden kilometr jazdy dla celów prywatnych składałaby się suma rat najmu podczas całego okresu najmu podzielona przez liczbę kilometrów jakie pojazd może przejechać podczas całego okresu najmu. W konsekwencji każdy pojazd wydany pracownikom Spółki miałby swoją indywidualną stawkę za jeden kilometr jazdy do celów prywatnych. Spółka zamierza co miesiąc zbierać oświadczenia pracowników co do ilości kilometrów przejechanych w celach prywatnych. W świetle obowiązujących przepisów należy uznać, że Spółka zasadnie przyjęła, iż opisane we wniosku świadczenie stanowi przychód pracownika zgodnie z dyspozycją przepis art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który znajduje zastosowanie w sytuacji zakupu usług np. w postaci najmu samochodu a następnie przekazaniu tegoż samochodu pracownikowi w celu wykorzystania do celów prywatnych. Nie mniej organ podatkowy zauważa, iż wówczas zasadnym jest również ustalanie na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy, tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, wartości pieniężnej świadczeń w naturze przekazanych pracownikowi wraz z samochodem w postaci materiałów niezbędnych do eksploatacji tego pojazdu (np. koszt paliwa zakupionego przez Wnioskodawcę), które nie zostaną uwzględnione w wartości świadczenia wyliczonego zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy przy tym zastrzec, iż rolą postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, nie jest ustalenie czy sposób kalkulacji przychodu dla pracownika z tytułu nieodpłatnego korzystania, dla potrzeb prywatnych z samochodu służbowego jest prawidłowy, bowiem stanowi to domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Interpretacja indywidualna z dnia r., sygn. IPPB2/ /10-3/MK - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Samochód służbowy udostępniony pracownikowi dla celów prywatnych a PIT

6 Pytanie podatnika: Czy ustalając cenę usługi polegającej na udostępnieniu samochodu służbowego dla celów prywatnych, Spółka może posłużyć się iloczynem faktycznie przejechanych kilometrów dla celów prywatnych i stawką za 1 kilometr przebiegu samochodu osobowego, ogłaszaną na podstawie wspomnianego rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy? INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia r. (data wpływu r.) oraz w uzupełnieniu wniosku z dnia r. (data nadania r., data wpływu r.) stanowiącego odpowiedź na wezwanie organu z dnia r. Nr IPPB2/ /09-2/MG i Nr IPPP3/ /09-2/SM (data nadania r., data odbioru r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych po stronie pracownika z tytułu udostępnienia samochodu służbowego do celów prywatnych - jest nieprawidłowe. UZASADNIENIE W dniu r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych po stronie pracownika z tytułu udostępnienia samochodu służbowego do celów prywatnych. Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne wezwano Wnioskodawcę pismem z dnia r. Nr IPPB2/ /09-2/MG i Nr IPPP3/ /09-2/SM do jego uzupełnienia poprzez przesłanie dokumentu (odpowiednio wypis z KRS lub kopii urzędowo poświadczonego odpisu), z którego wynika umocowanie do udzielenia pełnomocnictwa Doradcy podatkowemu Panu Wojciechowi P w imieniu Wnioskodawcy do występowania z wnioskiem o udzielenie interpretacji indywidualnej przez Pana Stefana S. Wnioskodawca prawidłowo uzupełnił braki formalne wniosku w ustawowym terminie, pismem z dnia r. (data nadania r., data wpływu do tut. organu r.). W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny: Sp. z o.o. (dalej Spółka ) powierzyła swojemu pracownikowi odpowiedzialnemu m. in. za bieżącą obsługę techniczną obecnych kontrahentów Spółki samochód służbowy. Samochód ten jest leasingowany przez Spółkę. Spółka pokrywa koszt rat leasingowych, a także wszelkie inne koszty związane z eksploatacją samochodu, w tym w szczególności koszty ubezpieczenia, przeglądów, napraw.

7 Zasadniczo samochód będzie wykorzystywany w związku z obowiązkami wykonywanymi przez pracownika na podstawie zawartej umowy o pracę. Jednak Spółka dopuściła również wykorzystanie przez pracownika samochodu w celach prywatnych, przy czym jeżeli samochód wykorzystywany jest w tych celach, pracownik zobowiązany jest do uiszczenia wynagrodzenia na rzecz Spółki za udostępnienie pracownikowi samochodu do celów prywatnych. Wynagrodzenie należne jest w okresach miesięcznych. Strony określiły jednocześnie kwotowo stałą opłatę za miesięczny limit kilometrów do używania samochodu w celach prywatnych, która należna jest Spółce. Opłata ta została skalkulowana jako iloczyn kilometrów objętych limitem oraz stawki za 1 kilometr przebiegu samochodu osobowego, ogłaszanej na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271 ze zm.). W przypadku przekroczenia wspomnianego limitu kilometrów, Spółka ma prawo obciążyć pracownika dodatkową opłatą, która będzie kalkulowana jako iloczyn kilometrów przejechanych przez pracownika w celach prywatnych powyżej ustalonego przez strony limitu oraz stawki za 1 kilometr przebiegu samochodu osobowego, ogłaszaną na podstawie wskazanego rozporządzenia. W związku z powyższym zadano następujące pytania: 1. Czy dokumentowanie opłat za korzystanie przez pracownika z samochodu służbowego do celów prywatnych fakturami VAT (dokumentami wewnętrznymi jeśli pracownik nie zażąda wystawienia faktury) i opodatkowanie VAT wynagrodzenia Spółki z tego tytułu stawką 22% jest działaniem prawidłowym? 2. Czy ustalając cenę usługi polegającej na udostępnieniu samochodu służbowego dla celów prywatnych, Spółka może posłużyć się iloczynem faktycznie przejechanych kilometrów dla celów prywatnych i stawką za 1 kilometr przebiegu samochodu osobowego, ogłaszaną na podstawie wspomnianego rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy? Przedmiotowa interpretacja indywidualna udzielona została w zakresie pytania Nr 2 wniosku w odniesieniu do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpowiedź na pytanie Nr 1 wniosku w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług udzielona została odrębną interpretacją indywidualną. Zdaniem Wnioskodawcy: W opinii Spółki ustalając cenę usługi polegającej na udostępnieniu pracownikowi samochodu służbowego dla celów prywatnych, może ona posłużyć się iloczynem faktycznie przejechanych kilometrów dla celów prywatnych i stawką za 1 kilometr przebiegu samochodu osobowego, ogłaszaną na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy.

8 Zdaniem Spółki, przepisy nie przewidują formuły, którą należy zastosować przy ustalaniu wynagrodzenia udostępniającego pracownikowi do celów prywatnych za jego udostępnienie. Strony w ramach swobody umów mogą dowolnie kształtować mechanizm kalkulacji wynagrodzenia za świadczone usługi. W związku z tym dopuszczalna jest każda metodologia kalkulacji wynagrodzenia przyjęta przez Spółkę. Spółka oparła kalkulację swego wynagrodzenia na obiektywnych stawkach regulowanych przepisami rozporządzenia mającymi zastosowanie w podobnych sytuacjach. Skoro bowiem stawka za 1 kilometr przebiegu pojazdu, ogłaszana przez Ministra Infrastruktury, rekompensuje koszty poniesione przez pracownika z tytułu używania pojazdu stanowiącego własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, przebiegu samochodu osobowego, ogłaszanych na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, zdaniem Spółki analogiczne zastosowanie tej stawki do ustalenia wynagrodzenia Spółki za udostępnienie samochodu pracownikowi do celów prywatnych jest jak najbardziej uzasadnione. Spółka podkreśliła, iż w związku z tym, że odpłatnie udostępnia pracownikowi samochód do celów prywatnych, u pracownika nie powstaje przychód ze stosunku pracy. Do kalkulacji wynagrodzenia Spółki z tytułu udostępnienia samochodu służbowego do celów prywatnych nie mogą mieć zastosowania przepisy dotyczące ustalania przychodu z nieodpłatnego świadczenia (art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), czy też zasad ustalania przychodu ze świadczeń w naturze (art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zasady te właściwe są tylko w sytuacji, gdy pracownik otrzymuje nieodpłatne świadczenie od pracodawcy w ramach łączącego go z pracodawcą stosunku pracy. Biorąc pod uwagę, że pracownik może korzystać z samochodu osobowego dla celów prywatnych wyłącznie odpłatnie, reguły dotyczące ustalania przychodu ze stosunku pracy nie mają zastosowania. Jednocześnie Spółka i pracownik mogą dowolnie kształtować zasady korzystania z samochodu oraz wynagrodzenie Spółki od pracownika z tytułu wykorzystania samochodu w celach prywatnych. Tym samym, zdaniem Spółki przy kalkulacji wynagrodzenia spółki za udostępnienie samochodu do celów prywatnych pracownika możliwe jest zastosowanie stawek za 1 kilometr przebiegu samochodu osobowego, ogłaszanych na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy. Powyższe stanowisko zdaniem Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 grudnia 2008 r., sygn. IBPB2/ /08/ASZ, gdzie wskazano, że: Użyczenie pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych jest świadczeniem usług, a o odpłatnym charakterze tej czynności świadczy fakt, iż rozliczenie z pracownikiem następować będzie na podstawie wystawionej faktury. W przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z usługą polegającą na odpłatnym oddaniu pracownikowi do używania samochodu służbowego do celów prywatnych, tym samym ww. usługa nie jest nieodpłatnym świadczeniem wynikającym ze stosunku pracy.

9 Przy zawieraniu wskazanego porozumienia mamy do czynienia z umową cywilno-prawną, która w dowolny sposób może kształtować warunki sprzedaży, w tym cenę za jaką wykonywana jest usługa; tutaj usługa udostępnienia samochodu osobowego dla celów osobistych. W związku z tym ustalając cenę ww. usługi Spółka może posłużyć się ustalonym przez siebie limitem kilometrów i stawką wynikającą z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy. Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje: W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 ww. ustawy, przychodem ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zgodnie z art. 12 ust. 3 omawianej ustawy wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b. Z treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art , art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się: 1. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia według cen stosowanych wobec innych odbiorców, 2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione według cen zakupu, 3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku według równowartości czynszu, jaki

10 przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku, 4. w pozostałych przypadkach na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. Przepis art. 11 ust. 2b ww. ustawy stanowi, iż jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka powierzyła swojemu pracownikowi samochód służbowy, który jest przez Spółkę leasingowany. Spółka pokrywa koszt rat leasingowych, a także wszelkie inne koszty związane z eksploatacją samochodu, w tym w szczególności koszty ubezpieczenia, przeglądów, napraw. Zasadniczo samochód wykorzystywany jest do celów służbowych, jednakże Spółka dopuściła możliwość wykorzystanie samochodu do celów prywatnych, przy czym jeżeli samochód wykorzystywany jest w tych celach, pracownik zobowiązany jest do uiszczenia wynagrodzenia na rzecz Spółki za udostępnienie pracownikowi samochodu do celów prywatnych. Wynagrodzenie należne jest w okresach miesięcznych. Strony określiły kwotowo stałą opłatę za miesięczny limit kilometrów do używania samochodu w celach prywatnych. Opłata ta została skalkulowana jako iloczyn kilometrów objętych limitem oraz stawki za 1 kilometr przebiegu samochodu osobowego, ogłaszanej na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271 ze zm.). W przypadku przekroczenia ustalonego limitu kilometrów, Spółka ma prawo obciążyć pracownika dodatkową opłatą, która również będzie skalkulowana jako iloczyn kilometrów przejechanych przez pracownika w celach prywatnych powyżej ustalonego przez strony limitu oraz stawki za 1 kilometr przebiegu samochodu osobowego, ogłaszanej w rozporządzeniu. W związku z powyższym należy stwierdzić, że nieodpłatne świadczenie otrzymane od pracodawcy w formie używania samochodu służbowego do celów prywatnych stanowi po stronie pracownika przychód podlegający opodatkowaniu. Jeżeli jednak pracownik obciążany jest kosztami ww. świadczenia nie będzie to świadczenie nieodpłatne skutkujące powstaniem przychodu. Udostępnienie pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych jest świadczeniem usług, a o odpłatnym charakterze tej czynności świadczy fakt, iż rozliczenie z pracownikiem następuje na podstawie wystawionej faktury lub dokumentu wewnętrznego, jeżeli pracownik nie zażąda jej wystawienia. Jednakże w ocenie organu podatkowego ustalając cenę usługi polegającej na udostępnieniu samochodu służbowego dla celów prywatnych Spółka nie może posłużyć się ustalonym przez siebie limitem kilometrów i stawką wynikającą z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych,

11 motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy. Powyższe rozporządzenie dotyczy bowiem zwrotu kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy. Dotyczy zatem wyłącznie sytuacji, gdy pracownik swoim prywatnym samochodem świadczy usługę na rzecz zakładu pracy. Nie można przepisów powyższego rozporządzenia stosować w przedstawionym stanie faktycznym, gdyż wbrew twierdzeniu Spółki, dla określenia wartości świadczenia z tytułu udzielenia prawa do korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych pracownika, będą miały zastosowanie przepisy art. 12 ust. 1 i ust. 3 w powiązaniu z art. 11 ust. 2a i ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym: wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. Ustalając zatem wartość udostępnienia samochodu służbowego do celów prywatnych pracownika należy wziąć pod uwagę markę samochodu, rok produkcji, stan techniczny, przebieg, wyposażenie i porównać z cenami usług świadczonych przez działające na tym samym terenie co Spółka, firmy zajmujące się wynajmem takich samochodów, które po analizie powyższych kryteriów odpowiadają samochodowi wykorzystywanemu przez pracownika. Należy podkreślić, iż wartość przyznanego pracownikowi miesięcznego limitu kilometrów za korzystanie z samochodu służbowego do celów prywatnych, także w przypadku przekroczenia przedmiotowego limitu, skutkującego dodatkową opłatą skalkulowaną jako iloczyn przejechanych kilometrów razy stawka za 1 kilometr, wynikającą z rozporządzenia, nie obrazuje rzeczywistej wartości uzyskiwanego przez pracownika świadczenia. Tym samym wysokość przychodu, tj. świadczenia częściowo odpłatnego dla pracownika należy ustalić z uwzględnieniem art. 11 ust. 2b w związku z art. 11 ust. 2 lub 2a. Zatem tylko wówczas, gdy wartość miesięcznego limitu kilometrów przyznanego danemu pracownikowi oraz dodatkowa opłata, jaką pracownik zostanie obciążony w przypadku przekroczenia ustalonego limitu kilometrów, za które pracownik uiszcza wynagrodzenie Spółce, odpowiada rzeczywistemu kosztowi użytkowania danego samochodu, z uwzględnieniem marki tego samochodu, roku produkcji, stanu technicznego, przebiegu, wyposażenia, a więc wynikającego z porównaniem cen usług świadczonych przez działające na danym terenie co Spółka, firmy zajmującej się wynajmem takich samochodów, pracownik nie osiągnie przychodu ze świadczenia częściowo odpłatnego. Końcowo - odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego wskazać należy, iż orzeczenie to nie jest wiążące dla Wnioskodawcy i tutejszego organu podatkowego. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

12 Interpretacja indywidualna z dnia r., sygn. IPPB2/ /09-4/MG - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Samochód służbowy dla celów prywatnych Pytanie podatnika: Czy wycena uzyskiwanych przez pracowników świadczeń nieodpłatnych na poziomie średniej ponoszonych kosztów eksploatacyjnych zawierających podatek VAT jest prawidłowa jako podstawa opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych? INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2007 r. (data wpływu 5 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia podstaw opodatkowania nieodpłatnych świadczeń w formie korzystania przez pracowników z samochodów służbowych dla celów prywatnych jest nieprawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 5 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia podstaw opodatkowania nieodpłatnych świadczeń w formie korzystania przez pracowników z samochodów służbowych dla celów prywatnych. W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe. Spółka prowadzi działalność polegającą m.in. na świadczeniu usług informatycznych i finansowych (zgodnie z PKD: pozostałe pośrednictwo finansowe, działalność pomocnicza związana z pośrednictwem finansowym, ubezpieczeniami, usługi informatyczne). Spółka jest dostawcą rozwiązań teleinformatycznych dla sektora

13 ubezpieczeń. W celu prowadzenia aktywnej działalności handlowej oraz marketingowej Spółka zatrudnia pracowników na stanowiskach takich, jak np. project manager czy administratorzy rozwiązań teleinformatycznych wdrożonych u klientów Spółki. Spółka zamierza oddać tym pracownikom do dyspozycji samochody służbowe również w dni wolne od pracy, w związku z charakterem zadań przez nich wykonywanych (konieczność zachowania stałego kontaktu z obsługiwanym klientem, możliwość natychmiastowego stawienia się w miejscu pracy albo w innym miejscu, gdy jest to niezbędne, częste podróże służbowe). Chodzi zatem o sytuacje, w których realizowane zadania wymagają jak najszybszej reakcji i podjęcia się realizacji celu służbowego ze względu na charakter wykonywanej pracy. Druga grupa osób, w stosunku do których Spółka rozważa oddanie do dyspozycji samochodów służbowych w dni wolne od pracy oraz dodatkowo podczas urlopów, to członkowie kadry menedżerskiej wyższego szczebla (członkowie zarządu, dyrektorzy biur). Osobom tym samochód jest niezbędny do realizacji wykonywanych obowiązków a użytkowanie go uzasadnia dodatkowo ranga pełnionej funkcji w Spółce. Osoby te często, w różnym czasie i w różnych miejscach, prowadzą rozmowy handlowe o poważnych konsekwencjach finansowych z członkami kadry menedżerskiej kontrahentów Spółki. Samochód służbowy często okazuje się niezbędny w powyższym celu. Spółka zamierza uznać oddanie tym osobom samochodu do dyspozycji również poza godzinami pracy za motywacyjny system wynagradzania i jako świadczenie nieodpłatne uznać je za część wynagrodzenia. Jednocześnie Spółka zastanawia się nad sposobem ustalenia wartości świadczenia nieodpłatnego. Zamierza obliczyć przychód pracownika korzystającego z samochodu służbowego również dla własnych celów na podstawie średniej z 6-ciu ostatnich miesięcy kosztów eksploatacyjnych (paliwo, usługi związane z samochodem, koszt amortyzacji lub rata leasingowa), łącznie z podatkiem VAT 22%. Stawka dniówki świadczenia nieodpłatnego byłaby aktualizowana co 6 miesięcy. Na tej podstawie, w zależności od ilości dni, w których pracownik będzie korzystał z samochodu służbowego dla celów prywatnych, Spółka zamierza ustalić wartość świadczenia nieodpłatnego, które będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy wycena uzyskiwanych przez pracowników świadczeń nieodpłatnych na poziomie średniej ponoszonych kosztów eksploatacyjnych zawierających podatek VAT jest prawidłowa jako podstawa opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

14 Zdaniem Wnioskodawcy wycena wartości dniówki świadczenia nieodpłatnego, oparta o obliczenie średniej z 6- ciu ostatnich miesięcy kosztów eksploatacyjnych samochodu plus VAT, będzie zgodna z zasadami wyceny świadczeń nieodpłatnych określonymi w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie Spółka poddaje w wątpliwość stosowanie jako miernika dla wyceny świadczenia Spółki cen rynkowych stosowanych przez podmioty zajmujące się wynajmem samochodów zawodowo. Cel działalności przedsiębiorcy trudniącego się wynajmem samochodów jest rozbieżny z celem działalności Spółki, która tylko ubocznie nieodpłatnie zamierza świadczyć na rzecz pracowników, których stanowisko uzasadnia takie świadczenie, zezwalając im na używanie samochodu służbowego w celach prywatnych, ale tylko przy okazji realizacji celu służbowego. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe. Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, udostępnienie przez Spółkę swoim pracownikom samochodów służbowych w celach prywatnych w dni wolne od pracy lub też dodatkowo za czas urlopów stanowi w świetle powyższych regulacji nieodpłatne świadczenie na rzecz pracowników. W związku z powyższym, wartość tego nieodpłatnego świadczenia pracodawca powinien dodać do innych przychodów pracownika pochodzących ze stosunku pracy i od łącznej kwoty pobrać miesięczną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń w przypadku świadczeń polegających na nieodpłatnym korzystaniu z samochodów służbowych Spółki ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

15 Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się zgodnie z treścią ust. 2a: 1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia według cen stosowanych wobec innych odbiorców; 2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione według cen zakupu; 3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku; 4. w pozostałych przypadkach na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. Jak wynika z powołanych wyżej uregulowań, ustawodawca w art. 11 ust. 2a ściśle określił sposoby ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń. Dlatego też średnia z 6-ciu ostatnich miesięcy kosztów eksploatacyjnych tj. paliwo, usługi związane z samochodem, koszt amortyzacji, czy też w przypadku samochodów użytkowanych przez Spółkę na podstawie umów leasingowych w oparciu o raty leasingowe, nie może służyć do ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników. Ustalając zatem przychód z udostępniania samochodu służbowego do celów prywatnych pracownika należy wziąć pod uwagę m.in. markę samochodu, rok produkcji, stan techniczny, przebieg, wyposażenie i porównać z cenami usług świadczonych przez działające na tym samym terenie co Spółka, firmy zajmujące się wynajmem takich samochodów, które po analizie powyższych kryteriów odpowiadają samochodowi wykorzystywanemu przez pracownika. Realizacja dyspozycji zawartej w przytoczonym powyżej art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oznacza, że w omawianej sytuacji w celu ustalenia wartości świadczenia Spółka jako pracodawca, która w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie świadczy usług najmu samochodów powinna uwzględnić ceny rynkowe stosowane przez firmy zajmujące się wynajmem samochodów tej samej marki. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w

16 terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, Toruń. (Interpretacja indywidualna z dnia r., sygn. ITPB1/ /07/RS - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy) Samochód służbowy wykorzystywany przez pracownika dla celów prywatnych Na podstawie aneksów do umów o pracę pracownicy spółki mają możliwość używania służbowych samochodów do celów prywatnych. Udostępnianie pracownikom samochodów firmowych nie wynika z zakładowych przepisów o wynagradzaniu. Zasady korzystania z samochodów służbowych w celach prywatnych określono w regulaminie ich użytkowania. Przychód pracownika ustalany jest jako iloczyn przyznanego limitu kilometrów (150 km miesięcznie) i stawki za 1 kilometr. 1) Czy od ustalonego w ten sposób przychodu spółka powinna obliczyć i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy? Na wstępie wspomnijmy, że wypłaty wynagrodzenia dokonuje się w formie pieniężnej. Wynagrodzenie może być częściowo spełnione w innej formie, ale jest to dopuszczalne tylko wtedy, gdy przewidują to ustawowe przepisy prawa pracy lub układ zbiorowy pracy (art Kodeksu pracy). W przedmiotowej sprawie sytuacja taka nie ma miejsca, zatem wykorzystując samochód służbowy do celów prywatnych pracownik uzyskuje od pracodawcy świadczenie o charakterze pozapłacowym, niebędące formą częściowego wynagrodzenia za pracę. Pisaliśmy o tym w Biuletynie Informacyjnym nr 18 z 20 czerwca 2010 r. Używając samochodu służbowego w celach prywatnych pracownik otrzymuje nieodpłatne świadczenie, które stanowi dla niego przychód ze stosunku pracy. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Są to w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona. Ponadto, za przychody ze stosunku pracy uważa się świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

17 Przepisy ustawy o PDOF wprost wskazują (w art. 11 ust. 2a), w jaki sposób należy ustalić przychód z tytułu uzyskania nieodpłatnego świadczenia. I tak, w przypadku nieodpłatnego używania przez pracownika do celów prywatnych samochodu, stanowiącego własność pracodawcy, wartość przychodu z tego tytułu ustala się: według cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli pracodawca świadczy usługi wynajmu samochodów, na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia - jeżeli pracodawca nie świadczy usług wynajmu samochodów. Z pytania wynika, że spółka ustala przychód pracownika jako iloczyn miesięcznego limitu kilometrów oraz stawki za 1 km. Takiego sposobu ustalania przychodu ze stosunku pracy nie przewidują przepisy ustawy o PDOF, zatem sposób ten jest nieprawidłowy. Spółka powinna ustalić przychód pracownika na zasadach określonych w ustawie o PDOF. Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 20 sierpnia 2009 r., nr IPPB2/ /09-4/MK: ( ) aby obliczyć dla celów podatkowych wartość nieodpłatnego świadczenia z tytułu korzystania przez pracownika z samochodu służbowego w celach prywatnych, tj. do przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy, nie jest właściwe stosowanie iloczynu przyznanych kilometrów i stawki za kilometr. ( ) w celu ustalenia wartości świadczenia - Spółka jako pracodawca, która w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie świadczy usług najmu samochodów, powinna uwzględnić ceny rynkowe stosowane przez firmy zajmujące się wynajmem samochodów tej samej marki. ( ) Wartość tego nieodpłatnego świadczenia spółka powinna doliczyć do pozostałych przychodów ze stosunku pracy, uzyskanych przez pracownika w danym miesiącu. Od łącznej sumy ma obowiązek (jako płatnik) pobrać i odprowadzić do właściwego urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy, na zasadach określonych w art. 32 ustawy o PDOF. 2) Czy wartość nieodpłatnego świadczenia z tytułu używania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych podlega oskładkowaniu? Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenia chorobowe i wypadkowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Przychód ten stanowi również podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne, po pomniejszeniu o kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe finansowanych przez pracownika. Tak wynika z art. 18 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 205, poz ze zm.) oraz art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. nr 164, poz ze zm.).

18 Jak już wspomnieliśmy, wartość nieodpłatnego świadczenia z tytułu korzystania z samochodu służbowego w celach prywatnych stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy. Zatem wartość tego nieodpłatnego świadczenia powinna być również uwzględniona w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne. Przy ustalaniu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (a także na ubezpieczenie zdrowotne) stosuje się regulacje zawarte w 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. nr 161, poz ze zm.). Wynika z niego, że wartość pieniężną świadczeń w naturze ustala się w wysokości ekwiwalentu pieniężnego, określonego w przepisach o wynagradzaniu. Jeżeli jednak w przepisach o wynagradzaniu nie uregulowano tej kwestii, to wartość pieniężną świadczeń w naturze (np. z tytułu bezpłatnego korzystania z samochodu służbowego w celach prywatnych) ustala się: według cen stosowanych wobec innych odbiorców niż pracownicy - jeżeli pracodawca świadczy usługi w zakresie wynajmu samochodów, według cen zakupu - jeżeli świadczenie zostało zakupione przez pracodawcę. Powyższe regulacje nie dają odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób ustalać wartość świadczenia w naturze, jeżeli pracownik wykorzystuje samochód stanowiący własność pracodawcy, a pracodawca nie świadczy usług w zakresie wynajmu samochodów. Naszym zdaniem, w takiej sytuacji można określić wartość tego nieodpłatnego świadczenia według ceny rynkowej, analogicznie jak na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych. Jeżeli natomiast pracodawca określił w zakładowych przepisach o wynagradzaniu wartość ekwiwalentu z tytułu udostępnienia samochodu służbowego do prywatnych celów pracownika, to do oskładkowania powinien przyjąć kwotę tego ekwiwalentu. W niektórych sytuacjach wartość nieodpłatnego świadczenia w postaci używania samochodu służbowego do celów prywatnych może podlegać wyłączeniu z oskładkowania. W 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia zapisano, że podstawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji (tu: samochodów służbowych). Podsumowując: Wartość nieodpłatnego świadczenia z tytułu używania do celów prywatnych samochodu należącego do pracodawcy, uwzględniane jest w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne. Świadczenie to może być jednak wyłączone z oskładkowania, jeżeli samochód służbowy jest udostępniany pracownikowi na podstawie układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu.

19 3) Czy należy naliczyć VAT należny z tytułu udostępnienia pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych, a jeżeli tak, to od jakiej podstawy? Opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatne świadczenie usług. Za takie uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części (art. 8 ust. 2 ustawy o VAT). Z powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu VAT podlega nieodpłatne świadczenie usług na rzecz pracowników, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki: podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów związanych z tymi nieodpłatnie świadczonymi usługami (w całości lub w części), nieodpłatne świadczenie usług nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Nieodpłatne udostępnienie pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych nie ma związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa, jest świadczeniem na potrzeby osobiste pracownika. Dlatego wartość tego nieodpłatnego świadczenia będzie podlegała opodatkowaniu VAT, jeżeli oczywiście podatnikowi (tu spółce) przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków eksploatacyjnych do tego samochodu. Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 15 lutego 2010 r., nr ITPP1/ /09/DM: (...) Uwzględniając (...) to, iż przez usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać te usługi, których świadczenie odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności, wskazać należy, że w opisanej we wniosku sytuacji nie występuje związek pomiędzy użyczeniem a prowadzoną działalnością pracodawcy, tj. Spółki. Użytkowanie samochodu do celów prywatnych odbywa się bowiem w interesie pracownika i jest związane z korzyściami osobistymi tego pracownika, a nie zaś z prowadzonym przez pracodawcę przedsiębiorstwem. Z tych też względów nie można zgodzić się z twierdzeniem Spółki, iż przekazanie samochodu na potrzeby prywatne dyrektora zarządzającego jest związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że udostępnianie pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych spełnia przesłanki uznania tej czynności za nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste pracowników, a czynność ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w przypadku gdy Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tą usługą. ( ) Podstawę opodatkowania stanowi w tym przypadku koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika (art. 29 ust. 12 ustawy o VAT). Czynność nieodpłatnego udostępnienia pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych należy udokumentować fakturą wewnętrzną (art. 106 ust. 7 ustawy

20 o VAT) i naliczyć VAT należny. Przykład Pan Jan pracuje w spółce z o.o. na podstawie umowy o pracę i uzyskuje z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości zł miesięcznie (wynagrodzenie płatne do końca danego miesiąca). Pracodawca jest uprawniony do zmniejszenia zaliczki na podatek o tzw. kwotę zmniejszającą (46,33 zł). W aneksie do umowy o pracę zapisano, że pracownik może korzystać bezpłatnie z samochodu służbowego do celów prywatnych, do limitu 150 km miesięcznie. Z tytułu nieodpłatnego używania samochodu służbowego do celów prywatnych pan Jan uzyskał w lipcu przychód, który został określony w wysokości 300 zł, tj. według cen rynkowych (samochód stanowi własność pracodawcy, a pracodawca nie świadczy usług najmu samochodów). Obowiązujące u pracodawcy przepisy o wynagradzaniu nie przewidują, że wynagrodzenie ze stosunku pracy zostanie spełnione częściowo w formie nieodpłatnego używania samochodu służbowego do celów prywatnych. Wartość nieodpłatnego świadczenia z tytułu korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych nie korzysta ze zwolnienia z oskładkowania. Pracownik uzyskał w lipcu łączny przychód w kwocie zł. Spółka wystawiła fakturę wewnętrzną VAT z tytułu nieodpłatnego udostępnienia pracownikowi samochodu służbowego. Podstawę opodatkowania ustalono w kwocie 100 zł netto (koszt świadczenia usługi poniesiony przez spółkę), VAT należny wyniósł 22 zł. 1. Ustalenie zaliczki na podatek dochodowy i składek na ubezpieczenia społeczne: Wyszczególnienie Poz. Wysokość obciążeń podatkowo- - składkowych Przychód ze stosunku pracy ,00 zł Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (poz. 1) ,00 zł Składki na ubezpieczenia społeczne - poz. 2 x 13,71% (emerytalne - 9,76%, rentowe - 1,5%, chorobowe - 2,45%) ,85 zł Podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne (poz. 1 - poz. 3) ,15 zł Składka na ubezpieczenie zdrowotne do pobrania z wynagrodzenia pracownika (poz. 4 x 9%) Składka na ubezpieczenie zdrowotne podlegająca odliczeniu od podatku dochodowego (poz. 4 x 7,75%) ,81 zł ,06 zł Koszty uzyskania przychodu ,25 zł Podstawa obliczenia zaliczki na podatek, po zaokrągleniu do pełnego złotego (poz. 1 - poz. 7 - poz. 3) ,00 zł Zaliczka na podatek [(poz. 8 x 18%) - 46,33 zł (kwota wolna)] ,29 zł Zaliczka na podatek do pobrania (po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne), po zaokrągleniu do pełnego złotego (poz. 9 - poz. 6) Kwota do wypłaty (poz. 1 - poz. 3 - poz. 5 - poz. 10) ,00 zł 2.505,34 zł 2. Składki ZUS obciążające pracodawcę: 646,80 zł - emerytalna zł x 9,76% 341,60 zł