Dedykuję Stasiowi, Dominikowi, Marysi i Dorotce

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Dedykuję Stasiowi, Dominikowi, Marysi i Dorotce"

Ignacy Sawicki
4 lat temu
Przeglądów:

2 Magdalena Kulus Cykor by Magdalena Kulus by Wydawnictwo Literatura Okładka i ilustracje: Marta Kurczewska Korekta: Lidia Kowalczyk, Joanna Pijewska, Aleksandra Różanek Wydanie II ISBN Wydawnictwo Literatura, Łódź Łódź, ul. Srebrna 41 handlowy@wyd-literatura.com.pl tel. (42) Dedykuję Stasiowi, Dominikowi, Marysi i Dorotce

3 Cykor urodził się w stodole. To była naprawdę wielka stodoła, dlatego znalazło się w niej miejsce i dla rodzeństwa Cykora pięciu rozkosznych kociaków, i dla jego mamy ślicznej kotki Mrau, i dla jej licznych adoratorów, przybywających co jakiś czas w odwiedziny, i dla myszy, które chowały się po kątach. Całe to towarzystwo zupełnie sobie nie przeszkadzało, co więcej wszyscy bardzo się lubili i miło spędzali czas, chociaż koty czasami udawały, że polują na myszy, ale tylko dla zachowania pozorów. W rzeczywistości zaś były to niewinne harce, pełne śmiechu i radości. 5

Cykora nie miał więc kto ostrzec nie wiedział, że tuż za bramą gospodarstwa mogą czyhać na niego liczne niebezpieczeństwa szybko mknące samochody, bezpańskie psy, źli ludzie.

4 Kotka Mrau nie podejrzewała, że dla wielu kotów polowanie to nadal ich być albo nie być. Wychowywana w domu, w którym zwierzęta traktowano jak członków rodziny, rozpieszczana, przytulana i głaskana, żyła beztrosko i przyjemnie. Cykora nie miał więc kto ostrzec nie wiedział, że tuż za bramą gospodarstwa mogą czyhać na niego liczne niebezpieczeństwa szybko mknące samochody, bezpańskie psy, źli ludzie. Jednak tak naprawdę zgubiła go lekkomyślność i nieposłuszeństwo udał się na samotny spacer, chociaż wiedział, że jest to surowo wzbronione. Co więcej w ogóle nie zgłosił mamie Mrau, że zamierza się oddalić od ich wesołego stadka. Jego nieobecność zauważono dopiero o zmierzchu, gdy kociaki układały się do snu. Synku, kto by w dzisiejszych czasach polował? mama Cykora pukała się znacząco w łebek i podsadzała kocurka na parapet domu, przy którym mieszkali. Lubili sypiać na tym parapecie w słoneczne popołudnia. Wewnątrz domu, w eleganckim pokoju, często włączano telewizor. Kotka Mrau najchętniej oglądała reklamy, w których pokazywano masę kocich przysmaków. Widzisz? Saszetki z łososiem, puszki z pasztetem, galaretki, karma na błyszczącą sierść, a nawet na lepsze trawienie kłaczków! Polowanie to już przeszłość. 6 7

Cykor był już wówczas daleko. Początkowo chciał tylko wyjrzeć za bramę, jednak zainteresował się pięknym stawem po drugiej stronie drogi. Kiedyś słyszał, że gospodarz w tym stawie hoduje karpie.

5 Cykor był już wówczas daleko. Początkowo chciał tylko wyjrzeć za bramę, jednak zainteresował się pięknym stawem po drugiej stronie drogi. Kiedyś słyszał, że gospodarz w tym stawie hoduje karpie. Cykor nie pojmował, jak te stworzenia mogą oddychać pod wodą. Chciał je koniecznie poznać, ale bardzo się zawiódł, bo karpi nie było widać. Zaczepiły go natomiast dwie bezczelne dzikie kaczki. Pływały dostojnie i robiły sobie z niego żarty. 8 9

Karpie? Karpie to można zobaczyć tylko w Wigilię wymądrzały się. Pod choinką? pytał zaciekawiony Cykor. Mama Mrau opowiadała mu o Bożym Narodzeniu. Kaczki wybuchły śmiechem.

Cykor nic z tego nie rozumiał, odszedł więc bez pożegnania i ułożył się w słońcu na popołudniową drzemkę. Zbudził go chłód, który nadciągał od strony stawu było późno i ciemno.

6 Karpie? Karpie to można zobaczyć tylko w Wigilię wymądrzały się. Pod choinką? pytał zaciekawiony Cykor. Mama Mrau opowiadała mu o Bożym Narodzeniu. Kaczki wybuchły śmiechem. Kto wie, kto wie, może kotom półmiski podają pod choinką. Teraz koty bardziej rozpuszczone niż psy. Cykor nic z tego nie rozumiał, odszedł więc bez pożegnania i ułożył się w słońcu na popołudniową drzemkę. Zbudził go chłód, który nadciągał od strony stawu było późno i ciemno. Wysokie trawy zasłaniały mu widok, szedł więc na oślep przed siebie, aż do świtu. Drżał z zimna i ze strachu nocą łąka żyła własnym życiem, słychać było szelesty, kroki, świsty. A on przecież był tylko maleńkim kotem. Nad ranem jego futerko pokryło się wilgocią od wszechobecnej rosy. Był coraz bardziej zmęczony i głodny pora karmienia dawno minęła. Ile by dał za bliskość rodzeństwa, za ciepło mamy Mrau, do której można się zawsze przytulić! Nagle przed jego oczami zamajaczył jakiś dom przeczołgał się pod płotem i ułożył na rabacie wśród kwitnących peonii. Tam zasnął

Podobne dokumenty

Agnieszka Frączek Siano w głowie, by Agnieszka Frączek by Wydawnictwo Literatura. Okładka i ilustracje: Iwona Cała. Korekta: Lidia Kowalczyk

Agnieszka Frączek Siano w głowie, czyli trafiła kosa na idiom by Agnieszka Frączek by Wydawnictwo Literatura Okładka i ilustracje: Iwona Cała Korekta: Lidia Kowalczyk Wydanie II ISBN 978-83-61224-67-9