Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 72. Legislacja. Akty o charakterze nieustawodawczym. Rocznik marca Wydanie polskie.

Transkrypt

1 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 72 Wydanie polskie Legislacja Rocznik marca 2018 Spis treści II Akty o charakterze nieustawodawczym UMOWY MIĘDZYNARODOWE Decyzja Rady (UE) 2018/398 z dnia 12 czerwca 2017 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, i tymczasowego stosowania Umowy między Unią Europejską a Islandią w sprawie przepisów dodatkowych dotyczących instrumentu na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, na lata Umowa między Unią Europejską a Islandią w sprawie przepisów dodatkowych dotyczących instrumentu na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, na lata ROZPORZĄDZENIA Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/399 z dnia 1 marca 2018 r. rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę [ Beelitzer Spargel (ChOG)] Rozporządzenie Komisji (UE) 2018/400 z dnia 14 marca 2018 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1126/2008 przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do Międzynarodowego Standardu Rachunkowości (MSR) 40 ( 1 ) Rozporządzenie Komisji (UE) 2018/401 z dnia 14 marca 2018 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 139/2014 w odniesieniu do klasyfikacji dróg startowych DECYZJE Decyzja Komisji (UE) 2018/402 z dnia 13 marca 2018 r. w sprawie powołania Europejskiej Grupy Doradczej na potrzeby utworzenia Europejskiego Urzędu ds. Pracy ( 2 ) ( 1 ) Tekst mający znaczenie dla EOG. ( 2 ) Tekst mający znaczenie dla EOG i Szwajcarii. (Ciąg dalszy na następnej stronie) Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną.

2 AKTY PRZYJĘTE PRZEZ ORGANY UTWORZONE NA MOCY UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH Decyzja nr 2/2017 komitetu ustanowionego na mocy Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie wzajemnego uznawania w odniesieniu do oceny zgodności z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie zmiany rozdziału 2 dotyczącego środków ochrony indywidualnej, rozdziału 4 dotyczącego wyrobów medycznych, rozdziału 5 dotyczącego urządzeń gazowych i kotłów grzewczych i rozdziału 19 dotyczącego urządzeń kolei linowych [2018/403]... 24

3 L 72/1 II (Akty o charakterze nieustawodawczym) UMOWY MIĘDZYNARODOWE DECYZJA RADY (UE) 2018/398 z dnia 12 czerwca 2017 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, i tymczasowego stosowania Umowy między Unią Europejską a Islandią w sprawie przepisów dodatkowych dotyczących instrumentu na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, na lata RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 77 ust. 2 oraz art. 218 ust. 5, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 515/2014 ( 1 ) stanowi, że państwa uczestniczące we wdrażaniu, stosowaniu i rozwijaniu dorobku Schengen uczestniczą w instrumencie na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz zgodnie z tym rozporządzeniem oraz że zawierane są porozumienia dotyczące wkładu finansowego tych państw oraz określane przepisy dodatkowe niezbędne dla takiego udziału, w tym postanowienia zapewniające ochronę interesów finansowych Unii i uprawnień kontrolnych Trybunału Obrachunkowego. (2) W dniu 14 lipca 2014 r. Rada upoważniła Komisję do podjęcia negocjacji z Królestwem Norwegii, Islandią, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu dotyczących umowy w sprawie warunków uczestnictwa tych państw w Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego granice i wizy na lata r. Negocjacje z Islandią zostały pomyślnie zakończone parafowaniem Umowy w dniu 21 września 2016 r. (3) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje. Ponieważ niniejsza decyzja ma na celu rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania podejmuje decyzję, w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszej decyzji, czy dokona jej transpozycji do swojego prawa krajowego. (4) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE ( 2 ); Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związane ani jej nie stosuje. (5) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE ( 3 ); Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związana ani jej nie stosuje. ( 1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 515/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, instrument na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz oraz uchylające decyzję nr 574/2007/WE (Dz.U. L 150 z , s. 143). ( 2 ) Decyzja Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotycząca wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowaniu wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 131 z , s. 43). ( 3 ) Decyzja Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotycząca wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 64 z , s. 20).

4 L 72/ (6) Należy podpisać, w imieniu Unii, Umowę, z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie. (7) Aby umożliwić bezzwłoczne stosowanie środków przewidzianych w Umowie i nie opóźniać zatwierdzenia i wdrożenia programu krajowego, niniejsza decyzja powinna wejść w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. (8) Zgodnie z art. 19 ust. 4 Umowy Umowę należy stosować tymczasowo, z wyjątkiem art. 5, od dnia następującego po dniu jej podpisania, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Niniejszym upoważnia się do podpisania, w imieniu Unii, Umowy między Unią Europejską a Islandią w sprawie przepisów dodatkowych dotyczących instrumentu na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, na lata , z zastrzeżeniem zawarcia przedmiotowej Umowy. Tekst Umowy dołącza się do niniejszej decyzji. Artykuł 2 Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania Umowy w imieniu Unii. Artykuł 3 Umowę, z wyjątkiem art. 5, stosuje się tymczasowo zgodnie z art. 19 ust. 4 Umowy od dnia następującego po dniu jej podpisania ( 1 ) do czasu zakończenia procedur niezbędnych do jej wejścia w życie. Artykuł 4 Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Sporządzono w Brukseli dnia 12 czerwca 2017 r. W imieniu Rady C. CAMILLERI Przewodniczący ( 1 ) Data, od której Umowa będzie tymczasowo stosowana, zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady.

5 L 72/3 UMOWA między Unią Europejską a Islandią w sprawie przepisów dodatkowych dotyczących instrumentu na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, na lata UNIA EUROPEJSKA, zwana dalej Unią, oraz ISLANDIA, zwane dalej łącznie Stronami, UWZGLĘDNIAJĄC Umowę zawartą przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącą włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen ( 1 ) ( umowa dotycząca włączenia Islandii i Norwegii w dorobek Schengen ), a także mając na uwadze, co następuje: (1) Unia ustanowiła, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, instrument na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 515/2014 ( 2 ). (2) Rozporządzenie (UE) nr 515/2014 stanowi rozwinięcie dorobku Schengen w rozumieniu umowy dotyczącej włączenia Islandii i Norwegii w dorobek Schengen. (3) Ze względu na to, że rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 514/2014 ( 3 ) ma bezpośredni wpływ na stosowanie przepisów rozporządzenia (UE) nr 515/2014, tym samym wywierając również wpływ na ramy prawne tego rozporządzenia, oraz na to, że w celu przyjęcia rozporządzenia (UE) nr 514/2014 zastosowano procedury ustanowione w umowie dotyczącej włączeniu Islandii i Norwegii w dorobek Schengen, o czym Islandia została powiadomiona, Strony potwierdzają, że rozporządzenie (UE) nr 514/2014 stanowi rozwinięcie dorobku Schengen w rozumieniu umowy dotyczacej włączenia Islandii i Norwegii w dorobek Schengen w zakresie, w jakim jest to niezbędne do wykonania rozporządzenia (UE) nr 515/2014. (4) Art. 5 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 515/2014 stanowi, że państwa w tym Islandia uczestniczące we wdrażaniu, stosowaniu i rozwijaniu dorobku Schengen uczestniczą w instrumencie zgodnie z tym rozporządzeniem, oraz że należy zawrzeć porozumienia dotyczące wkładu finansowego tych państw oraz określić przepisy dodatkowe niezbędne dla takiego udziału, w tym postanowienia zapewniające ochronę interesów finansowych Unii i uprawnień kontrolnych Trybunału Obrachunkowego. (5) Instrument na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, (zwany dalej Funduszem Bezpieczeństwa Wewnętrznego granice i wizy ) stanowi szczególny instrument w kontekście dorobku Schengen, zaprojektowany w celu podziału obciążeń oraz zapewnienia wsparcia finansowego w dziedzinie granic zewnętrznych i polityki wizowej w państwach członkowskich i państwach stowarzyszonych. (6) Art. 60 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 ( 4 ) ustanawia przepisy dotyczące zarządzania pośredniego, które stosuje się w przypadk, gdy państwom trzecim, w tym państwom stowarzyszonym, powierzone zostały zadania związane z wykonywaniem budżetu. ( 1 ) Dz.U. L 176 z , s. 36. ( 2 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 515/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, instrument na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz oraz uchylające decyzję nr 574/2007/WE (Dz.U. L 150 z , s. 143). ( 3 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 514/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Funduszu Azylu, Migracji i Integracji oraz instrumentu na rzecz wsparcia finansowego współpracy policyjnej, zapobiegania i zwalczania przestępczości oraz zarządzania kryzysowego (Dz.U. L 150 z , s. 112). ( 4 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (Dz.U. L 298 z , s. 1).

6 L 72/ (7) Art. 17 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 514/2014 przewiduje, że wydatki poniesione w 2014 r. przez organ odpowiedzialny, który nie został jeszcze formalnie wyznaczony, kwalifikują się do objęcia wsparciem, gwarantując tym samym sprawne przechodzenie z Funduszu Granic Zewnętrznych do Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Ważne jest również, aby kwestia ta znalazła swoje odzwierciedlenie w niniejszej Umowie. Zważywszy, że niniejsza Umowa nie weszła w życie przed końcem 2014 r., należy zapewnić kwalifikowalność wydatków poniesionych przed formalnym wyznaczeniem organu odpowiedzialnego oraz do tego momentu, pod warunkiem że systemy zarządzania i kontroli stosowane przedtem są co do istoty takie same jak systemy obowiązujące po formalnym wyznaczeniu organu odpowiedzialnego. (8) Aby ułatwić obliczenia i wykorzystanie rocznych wkładów Islandii na rzecz Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego granice i wizy, wkład tego państwa w odniesieniu do okresu zostanie uiszczony w pięciu rocznych transzach w latach Roczne wkłady za lata to kwoty w stałej wysokości, podczas gdy wkłady za lata 2019 i 2020 zostaną określone w 2019 r. w oparciu o produkt krajowy brutto wszystkich państw uczestniczących w Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego granice i wizy, z uwzględnieniem faktycznie zrealizowanych płatności, UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE: Artykuł 1 Zakres Niniejsza Umowa określa przepisy dodatkowe niezbędne do udziału Islandii w Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego granice i wizy zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 515/2014. Artykuł 2 Zarządzanie finansami i kontrola 1. Islandia podejmie niezbędne środki mające na celu zapewnienie zgodności z odpowiednimi postanowieniami Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) oraz przepisaami prawa Unii przyjętymi na podstawie TFUE, które dotyczą zarządzania finansami i kontroli. Postanowienia TFUE i przepisy prawa wtórnego, o których mowa w akapicie pierwszym, obejmują: a) art. 287 ust. 1, 2 i 3 TFUE; b) art. 30, 32, 57, art. 58 ust. 1 lit. c) pkt (i), art. 60, art. 79 ust. 2 i art. 108 ust. 2 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012; c) art. 32, 38, 42, 84, 88, 142 i 144 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1268/2012 ( 1 ); d) rozporządzenie Rady (Euratom, EWG) nr 2185/96 ( 2 ); e) rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 ( 3 ). Strony mogą zgodnie zdecydować o zmianie powyższego wykazu. 2. Islandia stosuje na swoim terytorium postanowienia i przepisy, o których mowa w ust. 1, zgodnie z niniejszą Umową. Artykuł 3 Poszanowanie zasady należytego zarządzania finansami Środki przyznane Islandii w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego granice i wizy są wykorzystywane zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami. ( 1 ) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1268/2012 z dnia 29 października 2012 r. w sprawie zasad stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii (Dz.U. L 362 z , s. 1). ( 2 ) Rozporządzenie Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (Dz.U. L 292 z , s. 2). ( 3 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999 (Dz.U. L 248 z , s. 1).

7 L 72/5 Artykuł 4 Poszanowanie zasady unikania konfliktu interesów Wszystkim podmiotom działającym w sferze finansów oraz wszystkim innym osobom uczestniczącym w wykonaniu budżetu i zarządzaniu budżetem, w tym w czynnościach służących jego przygotowaniu, audycie lub kontroli, które działają na terytorium Islandii, zakazuje się podejmowania działań, które mogą spowodować konflikt ich interesów z interesami Unii. Artykuł 5 Egzekucja Decyzje przyjęte przez Komisję, które nakładają zobowiązanie pieniężne na podmioty inne niż państwa, stanowią tytuł podlegający egzekucji na terytorium Islandii. Egzekucja odbywa się zgodnie z obowiązującymi w Islandii przepisami postępowania cywilnego. Bez żadnych formalności, z wyjątkiem sprawdzenia autentyczności tytułu, decyzję opatruje się klauzulą egzekucyjną; badanie to przeprowadza organ krajowy wyznaczony do tego celu przez rząd Islandii, o którego wyznaczeniu rząd Islandii zawiadamia Komisję. Po spełnieniu, na wniosek Komisji, tych wymogów formalnych, Komisja może przystąpić do egzekucji zgodnie z prawem krajowym, kierując sprawę bezpośrednio do właściwego organu. Egzekucja może zostać zawieszona wyłącznie na mocy orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Sądy Islandii są jednak właściwe w sprawach skarg dotyczących nieprawidłowości w przeprowadzaniu egzekucji. 1. Islandia: Artykuł 6 Ochrona interesów finansowych Unii przed nadużyciami finansowymi a) przeciwdziała nadużyciom finansowym oraz wszelkiej innej nielegalnej działalności przynoszącej szkody interesom finansowym Unii poprzez podejmowanie środków, które mają skutek odstraszający i zapewniają skuteczną ochronę w Islandii; b) podejmuje takie same środki do zwalczania nadużyć finansowych naruszających interesy finansowe Unii, jakie podejmuje do zwalczania nadużyć finansowych naruszających swoje własne interesy finansowe; oraz c) koordynuje swoje działania mające na celu ochronę interesów finansowych Unii z państwami członkowskimi i Komisją. 2. Islandia przyjmuje środki równoważne środkom przyjętym przez Unię zgodnie z art. 325 ust. 4 TFUE, które obowiązują w dniu podpisania niniejszej Umowy. Strony mogą zgodnie zdecydować o przyjęciu środków równoważnych środkom przyjętym później przez Unię zgodnie z tym artykułem. Artykuł 7 Kontrole oraz inspekcje na miejscu przeprowadzane przez Komisję (OLAF) Bez uszczerbku dla swoich uprawnień wynikających z art. 5 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 514/2014 Komisja (Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)) jest uprawniona do przeprowadzania, na terytorium Islandii, kontroli oraz inspekcji na miejscu w odniesieniu do Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego granice i wizy, zgodnie z warunkami ustanowionymi w rozporządzeniu Rady (Euratom, WE) nr 2185/96. Organy Islandii ułatwiają przeprowadzanie kontroli oraz inspekcji na miejscu, które na wniosek tych organów mogą być przeprowadzane wspólnie z nimi.

8 L 72/ Artykuł 8 Trybunał Obrachunkowy Zgodnie z art. 287 ust. 3 TFUE oraz rozdziałem I tytuł X część pierwsza rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012 Trybunał Obrachunkowy może przeprowadzać kontrole w pomieszczeniach każdego organu zarządzającego w imieniu Unii dochodami i wydatkami dotyczącymi Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego granice i wizy na terytorium Islandii, w tym w pomieszczeniach każdej osoby fizycznej lub prawnej otrzymującej płatności z budżetu. Kontrole Trybunału Obrachunkowego przeprowadza się w Islandii łącznie z krajowymi instytucjami kontrolnymi lub, jeżeli nie mają one niezbędnych uprawnień, z właściwymi krajowymi jednostkami organizacyjnymi. Trybunał Obrachunkowy oraz krajowe instytucje kontrolne Islandii współpracują ze sobą na zasadzie wzajemnego zaufania, zachowując swoją niezależność. Instytucje te lub jednostki organizacyjne zawiadamiają Trybunał Obrachunkowy o zamiarze uczestniczenia w kontroli. Trybunałowi Obrachunkowemu przysługują co najmniej takie same uprawnienia jak Komisji określone w art. 5 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 514/2014 i art. 7 niniejszej Umowy. Artykuł 9 Zamówienia publiczne Islandia stosuje przepisy własnego prawa krajowego dotyczące zamówień publicznych zgodnie z załącznikiem XVI do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym ( 1 ). Artykuł 10 Wkłady finansowe 1. W latach Islandia dokonuje płatności rocznych na rzecz budżetu Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego granice i wizy zgodnie z poniższą tabelą: (wszystkie kwoty w EUR) Islandia Wkłady Islandii za lata 2019 i 2020 zostaną obliczone zgodnie z jej odpowiednim produktem krajowym brutto (PKB) jako odsetek PKB wszystkich państw uczestniczących w Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego granice i wizy, zgodnie ze wzorem określonym w załączniku. 3. Wkłady finansowe Islandii, o których mowa w niniejszym artykule, są należne niezależnie od daty przyjęcia programu krajowego, o którym mowa w art. 14 rozporządzenia (UE) nr 514/2014. Artykuł 11 Wykorzystanie wkładów finansowych 1. Łączną kwotę rocznych płatności za lata 2016 i 2017 przeznacza się w następujący sposób: a) 75 % na przegląd śródokresowy, o którym mowa w art. 8 rozporządzenia (UE) nr 515/2014; b) 15 % na rozwój systemów informatycznych, o których mowa w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 515/2014, z zastrzeżeniem przyjęcia odpowiednich aktów ustawodawczych Unii do dnia 30 czerwca 2017 r.; c) 10 % na działania Unii, o których mowa w art. 13 rozporządzenia (UE) nr 515/2014 oraz na pomoc w sytuacjach nadzwyczajnych, o której mowa w art. 14 rozporządzenia (UE) nr 515/2014. Jeżeli kwota, o której mowa w lit. b), nie zostanie przydzielona lub wydana, wówczas Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 5 ust. 5 lit. b) akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 515/2014, ponownie przydziela ją na działania szczegółowe, o których mowa w art. 7 rozporządzenia (UE) nr 515/2014. Jeżeli niniejsza Umowa nie wejdzie w życie ani nie będzie tymczasowo stosowana do dnia 1 czerwca 2017 r., pełen wkład Islandii wykorzystuje się zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu. ( 1 ) Dz.U. L 1 z , s. 461.

9 L 72/7 2. Łączną kwotę rocznych płatności za lata 2018, 2019 i 2020 przeznacza się w następujący sposób: a) 40 % na działania szczegółowe, o których mowa w art. 7 rozporządzenia (UE) nr 515/2014; b) 50 % na rozwój systemów informatycznych, o których mowa w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 515/2014, z zastrzeżeniem przyjęcia odpowiednich aktów ustawodawczych Unii do dnia 31 grudnia 2018 r.; c) 10 % na działania Unii, o których mowa w art. 13 rozporządzenia (UE) nr 515/2014 oraz na pomoc w sytuacjach nadzwyczajnych, o której mowa w art. 14 rozporządzenia (UE) nr 515/2014. Jeżeli kwota, o której mowa w lit. b), nie zostanie przydzielona lub wydana, wówczas Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 5 ust. 5 lit. b) akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 515/2014, ponownie przydziela ją na działania szczegółowe, o których mowa w art. 7 rozporządzenia (UE) nr 515/ Dodatkowe kwoty przydzielone na przegląd śródokresowy, działania Unii, działania szczegółowe lub program rozwoju systemów informatycznych wykorzystuje się zgodnie z odpowiednią procedurą określoną w jednym z następujących przepisów: a) art. 6 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 514/2014; b) art. 8 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 515/2014; c) art. 7 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 515/2014; d) art. 15 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 515/ Komisja może corocznie wykorzystać nie więcej niż EUR z płatności dokonywanych przez Islandię na pokrycie wydatków administracyjnych związanych z personelem lub personelem zewnętrznym na rzecz wspierania procesu wdrażania przez Islandię rozporządzenia (UE) nr 515/2014 oraz niniejszej Umowy. Artykuł 12 Poufność Informacje przekazane lub uzyskane na mocy postanowień niniejszej Umowy, niezależnie od ich postaci, są objęte tajemnicą służbową i są chronione w taki sam sposób, w jaki chroni się podobne informacje na mocy przepisów mających zastosowanie do instytucji Unii oraz odpowiednich przepisów prawa Islandii. Informacje takie mogą być przekazywane wyłącznie tym osobom, które muszą zapoznać się z nimi ze względu na pełnione funkcje w instytucjach Unii, w państwach członkowskich lub w Islandii; ponadto informacje takie nie mogą być wykorzystywane do celów innych niż skuteczna ochrona interesów finansowych Stron. Artykuł 13 Wyznaczenie organu odpowiedzialnego 1. Niezwłocznie po zatwierdzeniu programu krajowego Islandia powiadamia Komisję o formalnym wyznaczeniu na szczeblu ministerialnym organu odpowiedzialnego za zarządzanie wydatkami w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego granice i wizy i ich kontrolę. 2. Warunkiem wyznaczenia, o którym mowa w ust. 1, jest spełnienie przez podmiot kryteriów wyznaczenia dotyczących otoczenia wewnętrznego, działań kontrolnych, informowania i komunikacji oraz monitorowania, przewidzianych w rozporządzeniu (UE) nr 514/2014 lub na jego podstawie. 3. Wyznaczenie organu odpowiedzialnego opiera się na opinii podmiotu audytowego, którym może być organ audytowy, oceniającego, czy organ odpowiedzialny spełnia kryteria wyznaczenia. Podmiotem tym może być niezależna instytucja publiczna odpowiedzialna za monitorowanie, ocenę i audyt administracji. Podmiot audytowy musi funkcjonować niezależnie od organu odpowiedzialnego i wypełniać swoje zadania zgodnie z uznanymi międzynarodowymi standardami audytu. Islandia może oprzeć decyzję o wyznaczeniu na tym, czy systemy zarządzania i kontroli są co do istoty takie same jak systemy już istniejące w poprzednim okresie i czy funkcjonowały one skutecznie. Jeżeli wyniki audytów i kontroli wykazują, że wyznaczony podmiot nie spełnia już kryteriów wyznaczenia, Islandia podejmuje środki niezbędne do zapewnienia naprawy uchybień w realizacji zadań tego podmiotu, w tym przez zakończenie jego wyznaczenia.

10 L 72/ Artykuł 14 Definicja roku budżetowego Do celów niniejszej Umowy rok budżetowy, o którym mowa w art. 60 ust. 5 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012, obejmuje zrealizowane wydatki i uzyskane dochody zapisane w księgach rachunkowych organu odpowiedzialnego w okresie rozpoczynającym się w dniu 16 października roku N 1 i kończącym się w dniu 15 października roku N. Artykuł 15 Kwalifikowalność wydatków W drodze odstępstwa od art. 17 ust. 3 lit. b) i ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 514/2014 wydatki są kwalifikowalne, jeżeli zostały poniesione przez organ odpowiedzialny przed dniem jego formalnego wyznaczenia zgodnie z art. 13 niniejszej Umowy, pod warunkiem że systemy zarządzania i kontroli stosowane przed tym formalnym wyznaczeniem organu odpowiedzialnego są co do istoty takie same jak systemy obowiązujące po jego formalnym wyznaczeniu. Artykuł 16 Wniosek o płatność salda rocznego 1. Do dnia 15 lutego roku następującego po danym roku budżetowym Islandia przedkłada Komisji dokumenty i informacje wymagane na podstawie art. 60 ust. 5 akapit pierwszy lit. b) i c) rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012. W drodze odstępstwa od art. 44 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 514/2014 oraz zgodnie z art. 60 ust. 5 akapit trzeci rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012, Islandia przedstawia Komisji opinię, o której mowa w art. 60 ust. 5 akapit drugi rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012, do dnia 15 marca roku następującego po danym roku budżetowym. Przedłożone dokumenty, o których mowa w niniejszym ustępie, służą jako wniosek o płatność salda rocznego. 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, sporządza się zgodnie ze wzorami przyjętymi przez Komisję na podstawie art. 44 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 514/2014. Artykuł 17 Sprawozdanie z realizacji W drodze odstępstwa od art. 54 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 514/2014 oraz zgodnie z art. 60 ust. 5 akapit trzeci rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012 Islandia przedkłada Komisji roczne sprawozdanie z realizacji programu krajowego w poprzednim roku budżetowym do dnia 15 lutego każdego roku do roku 2022 włącznie, i może opublikować powyższe informacje na odpowiednim szczeblu. Pierwsze sprawozdanie roczne z realizacji programu krajowego przedkłada się w dniu 15 lutego po wejściu w życie niniejszej Umowy lub rozpoczęciu jej tymczasowego stosowania. Pierwsze sprawozdanie obejmuje lata budżetowe począwszy od roku 2014 do roku budżetowego poprzedzającego termin złożenia pierwszego sprawozdania rocznego zgodnie z akapitem drugim. Islandia przedstawia sprawozdanie końcowe z realizacji programu krajowego do dnia 31 grudnia 2023 r. Artykuł 18 System elektronicznej wymiany danych Zgodnie z art. 24 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 514/2014 wszelka oficjalna wymiana informacji między Islandią a Komisją odbywa się z wykorzystaniem systemu elektronicznej wymiany danych udostępnionego w tym celu przez Komisję.

11 L 72/9 Artykuł 19 Wejście w życie 1. Depozytariuszem niniejszej Umowy jest Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej. 2. Strony zatwierdzają niniejszą Umowę zgodnie z ich własnymi procedurami. Strony notyfikują sobie wzajemnie zakończenie tych procedur. 3. Niniejsza Umowa wchodzi w życie pierwszego dnia pierwszego miesiąca następującego po dniu złożenia ostatniej notyfikacji, o której mowa w ust Strony tymczasowo stosują niniejszą Umowę, z wyjątkiem art. 5, od dnia następującego po dniu jej podpisania, z zastrzeżeniem wymogów konstytucyjnych. Artykuł 20 Obowiązywanie i rozwiązanie Umowy 1. Zarówno Unia, jak i Islandia mogą rozwiązać niniejszą Umowę, powiadamiając o tym drugą Stronę. Umowa przestaje obowiązywać trzy miesiące od takiego powiadomienia. Projekty i działania będące w trakcie realizacji w momencie rozwiązania są kontynuowane na warunkach określonych w niniejszej Umowie. Strony uregulują zgodnie kwestię ewentualnych konsekwencji rozwiązania. 2. Rozwiązanie niniejszej Umowy nastąpi w momencie rozwiązania umowy dotyczącej włączenia Islandii i Norwegii w dorobek Schengen zgodnie z art. 8 ust. 4, art. 11 ust. 3 lub art. 16 umowy dotyczącej włączenia Islandii Norwegii w dorobek Schengen. Artykuł 21 Języki Niniejszą Umowę sporządza się w jednym egzemplarzu w językach angielskim, bułgarskim, chorwackim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim, włoskim i islandzkim, przy czym każdy z tych tekstów jest na równi autentyczny. Съставено в Брюксел на втори март две хиляди и осемнадесета година. Hecho en Bruselas, el dos de marzo de dos mil dieciocho. V Bruselu dne druhého března dva tisíce osmnáct. Udfærdiget i Bruxelles den anden marts to tusind og atten. Geschehen zu Brüssel am zweiten März zweitausendachtzehn. Kahe tuhande kaheksateistkümnenda aasta märtsikuu teisel päeval Brüsselis. Έγινε στις Βρυξέλλες, στις δύο Μαρτίου δύο χιλιάδες δεκαοκτώ. Done at Brussels on the second day of March in the year two thousand and eighteen. Fait à Bruxelles, le deux mars deux mille dix-huit. Sastavljeno u Bruxellesu drugog ožujka godine dvije tisuće osamnaeste. Fatto a Bruxelles, addì due marzo duemiladiciotto. Briselē, divi tūkstoši astoņpadsmitā gada otrajā martā. Priimta du tūkstančiai aštuonioliktų metų kovo antrą dieną Briuselyje. Kelt Brüsszelben, a kétezer-tizennyolcadik év március havának második napján. Magħmul fi Brussell, fit-tieni jum ta' Marzu fis-sena elfejn u tmintax. Gedaan te Brussel, twee maart tweeduizend achttien. Sporządzono w Brukseli dnia drugiego marca roku dwa tysiące osiemnastego. Feito em Bruxelas, em dois de março de dois mil e dezoito. Întocmit la Bruxelles la doi martie două mii optsprezece. V Bruseli druhého marca dvetisícosemnásť. V Bruslju, dne drugega marca leta dva tisoč osemnajst. Tehty Brysselissä toisena päivänä maaliskuuta vuonna kaksituhattakahdeksantoista. Som skedde i Bryssel den andra mars år tjugohundraarton. Gjört í Brussel hinn annan dag marsmánaðar árið tvö þúsund og átján.

12 L 72/ За Европейския съюз Рог la Unión Europea Za Evropskou unii For Den Europæiske Union Für die Europäische Union Euroopa Liidu nimel Για την Ευρωπαϊκή Ένωση For the European Union Pour l'union européenne Za Europsku uniju Per l'unione europea Eiropas Savienības vārdā Europos Sąjungos vardu Az Európai Unió részéről Għall-Unjoni Ewropea Voor de Europese Unie W imieniu Unii Europejskiej Pela União Europeia Pentru Uniunea Europeană Za Európsku úniu Za Evropsko unijo Euroopan unionin puolesta För Europeiska unionen Fyrir hönd Evrópusambandsins За Исландия Por Islandia Za Island For Island Für Island Islandi nimel Για τηv Ισλανδία For Iceland Pour l'islande Za Island Per l'islanda Islandes vārdā Islandijos vardu Izland részéről Għall-Iżlanda Voor IJsland W imieniu Islandii Pela Islândia Pentru Islanda Za Island Za Islandijo Islannin puolesta För Island Fyrir hönd Íslands

13 L 72/11 ZAŁĄCZNIK WZÓR DO OBLICZANIA WKŁADÓW FINANSOWYCH ZA LATA 2019 I 2020 ORAZ SZCZEGÓŁY DOTYCZĄCE PŁATNOŚCI Wkład finansowy Islandii do Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego granice i wizy, o którym mowa w art. 5 ust. 7 akapity drugi i trzeci rozporządzenia (UE) nr 515/2014, za lata 2019 i 2020 oblicza się następująco: Dla każdego roku w okresie od 2013 r. do 2017 r. dzieli się ostateczną wartość produktu krajowego brutto (PKB) Islandii, według danych dostępnych dnia 31 marca 2019 r., przez sumę wartości PKB wszystkich państw uczestniczących w Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego granice i wizy w danym roku. Średnią z uzyskanych pięciu wartości procentowych za lata stosuje się do sumy rzeczywistych rocznych środków na Fundusz Bezpieczeństwa Wewnętrznego granice i wizy na lata i rocznych środków na zobowiązania dla Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego granice i wizy na 2020 r., zgodnie z projektem budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2020 przyjętym przez Komisję, w celu uzyskania całkowitej kwoty do zapłaty przez Islandię przez cały okres realizacji Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego granice i wizy. Od tej kwoty odejmuje się kwoty rocznych płatności faktycznie zrealizowanych przez Islandię zgodnie z art. 10 ust. 1 niniejszej Umowy w celu uzyskania całkowitej kwoty wkładów tego państwa za lata 2019 i Połowa tej kwoty zostanie zapłacona w 2019 r., a druga połowa w 2020 r. Wkład finansowy jest uiszczany w euro. Islandia wnosi swój odpowiedni wkład finansowy nie później niż 45 dni po otrzymaniu noty debetowej. Każde opóźnienie wpłaty wkładu stanowi podstawę do naliczenia odsetek od należnej kwoty od terminu wymagalności. Stopa oprocentowania jest równa stopie stosowanej przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowanej w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującej pierwszego dnia kalendarzowego miesiąca, na który przypada ostateczny termin płatności, powiększonej o 3,5 punktu procentowego.

14 L 72/ ROZPORZĄDZENIA ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2018/399 z dnia 1 marca 2018 r. rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę [ Beelitzer Spargel (ChOG)] KOMISJA EUROPEJSKA, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych ( 1 ), w szczególności jego art. 52 ust. 2, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Niemiec o rejestrację nazwy Beelitzer Spargel został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej ( 2 ). (2) Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (WE) nr 1151/2012, nazwę Beelitzer Spargel należy zatem zarejestrować, PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Nazwa Beelitzer Spargel (ChOG) zostaje zarejestrowana. Artykuł 1 Nazwa, o której mowa w akapicie pierwszym, określa produkt należący do klasy 1.6. Owoce, warzywa i zboża świeże lub przetworzone, zgodnie z załącznikiem XI do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 668/2014 ( 3 ). Artykuł 2 Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia 1 marca 2018 r. W imieniu Komisji, za Przewodniczącego, Phil HOGAN Członek Komisji ( 1 ) Dz.U. L 343 z , s. 1. ( 2 ) Dz.U. C 388 z , s. 9. ( 3 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 668/2014 z dnia 13 czerwca 2014 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. L 179 z , s. 36).

15 L 72/13 ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2018/400 z dnia 14 marca 2018 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1126/2008 przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do Międzynarodowego Standardu Rachunkowości (MSR) 40 (Tekst mający znaczenie dla EOG) KOMISJA EUROPEJSKA, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości ( 1 ), w szczególności jego art. 3 ust. 1, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1126/2008 ( 2 ) przyjęto określone międzynarodowe standardy rachunkowości oraz ich interpretacje istniejące w dniu 15 października 2008 r. (2) W dniu 8 grudnia 2016 r. Rada Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (RMSR) opublikowała zmiany Międzynarodowego Standardu Rachunkowości (MSR) 40 Nieruchomości inwestycyjne. Zmiany te służą doprecyzowaniu, kiedy przedsiębiorstwo ma prawo do zmiany klasyfikacji nieruchomości na kategorię (lub z kategorii) nieruchomości inwestycyjne. (3) Na podstawie konsultacji z Europejską Grupą Doradczą ds. Sprawozdawczości Finansowej Komisja stwierdza, że zmiany Międzynarodowego Standardu Rachunkowości (MSR) 40 spełniają kryteria przyjęcia określone w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1606/2002. (4) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1126/2008. (5) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Regulacyjnego ds. Rachunkowości, PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 W załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1126/2008 Międzynarodowy Standard Rachunkowości (MSR) 40 Nieruchomości inwestycyjne zmienia się zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia. Artykuł 2 Wszystkie przedsiębiorstwa stosują zmiany, o których mowa w art. 1, najpóźniej wraz z rozpoczęciem swojego pierwszego roku obrotowego rozpoczynającego się dnia 1 stycznia 2018 r. lub później. Artykuł 3 Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. ( 1 ) Dz.U. L 243 z , s. 1. ( 2 ) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1126/2008 z dnia 3 listopada 2008 r. przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 320 z , s. 1).

16 L 72/ Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia 14 marca 2018 r. W imieniu Komisji Jean-Claude JUNCKER Przewodniczący

17 L 72/15 ZAŁĄCZNIK Przeniesienia nieruchomości inwestycyjnych (Zmiany MSR 40) Zmiany MSR 40 Nieruchomości inwestycyjne Paragrafy zostały zmienione. PRZESUNIĘCIA 57. Jednostka dokonuje przeniesienia poszczególnych nieruchomości do lub z nieruchomości inwestycyjnych tylko wówczas, gdy następuje zmiana sposobu ich użytkowania. Zmiana sposobu użytkowania następuje, w przypadku gdy dana nieruchomość spełnia lub przestaje spełniać definicję nieruchomości inwestycyjnej oraz istnieją dowody świadczące o zmianie sposobu użytkowania. Sama tylko zmiana intencji kierownictwa w odniesieniu do sposobu użytkowania nie stanowi dowodu świadczącego o zmianie sposobu użytkowania. Przykłady dowodów świadczących o zmianie sposobu użytkowaniu: a) rozpoczęcie zajmowania nieruchomości przez jej właściciela, dostosowywania nieruchomości do zajmowania jej przez właściciela w przypadku przeniesienia z nieruchomości inwestycyjnych do nieruchomości zajmowanej przez właściciela; b) rozpoczęcie dostosowywania nieruchomości do sprzedaży w przypadku przeniesienia z nieruchomości inwestycyjnych do zapasów; c) zakończenie użytkowania nieruchomości przez jej właściciela w przypadku przeniesienia nieruchomości zajmowanej przez właściciela do nieruchomości inwestycyjnych; oraz d) oddanie nieruchomości stronie trzeciej w leasing operacyjny w przypadku przeniesienia z zapasów do nieruchomości inwestycyjnych. e) [usunięta] 58. Jeżeli jednostka zdecyduje się na sprzedaż nieruchomości, która nie zostanie poprzedzona jej dostosowywaniem, jednostka traktuje tę nieruchomość jako nieruchomość inwestycyjną aż do czasu usunięcia jej z bilansu (wyeliminowania ze sprawozdania z sytuacji finansowej), a więc nie dokonuje jej przeklasyfikowania do zapasów. Analogiczna sytuacja ma miejsce, gdy jednostka rozpoczyna modernizację istniejącej już nieruchomości inwestycyjnej z intencją dalszego jej używania jako nieruchomości inwestycyjnej; wówczas nieruchomość ta pozostaje nieruchomością inwestycyjną i nie jest przeklasyfikowywana do nieruchomości zajmowanych przez właściciela na czas prowadzenia modernizacji. Dodaje się paragrafy 84C 84E i powiązany z nimi nagłówek oraz paragraf 85G. PRZEPISY PRZEJŚCIOWE Przeniesienia nieruchomości inwestycyjnych 84C Na podstawie dokumentu Przeniesienia nieruchomości inwestycyjnych (zmiany MSR 40) wydanego w grudniu 2016 r. zmienione zostały paragrafy Jednostka stosuje te zmiany w odniesieniu do zmian w sposobie użytkowania, które następują z początkiem rocznego okresu sprawozdawczego, w którym jednostka po raz pierwszy zastosowała te zmiany (data pierwszego zastosowania), lub po rozpoczęciu tego okresu. Na dzień pierwszego zastosowania jednostka ponownie ocenia klasyfikację nieruchomości posiadanej w tym dniu i w stosownych przypadkach dokonuje jej przeklasyfikowania zgodnie z paragrafami 7 14, aby odzwierciedlić warunki, jakie istniały w tym dniu. 84D Niezależnie od wymogów określonych w paragrafie 84C jednostka może stosować zmiany paragrafów retrospektywnie zgodnie z MSR 8 wtedy i tylko wtedy, gdy jest to możliwe bez wykorzystania wiedzy zdobytej po fakcie. 84E Jeżeli, zgodnie z paragrafem 84C, jednostka dokonuje przeklasyfikowania nieruchomości na dzień pierwszego zastosowania, wówczas jednostka: a) rozlicza przeklasyfikowanie z zastosowaniem wymogów określonych w paragrafach W związku z zastosowaniem paragrafów jednostka: (i) uznaje wszelkie odniesienia do daty zmiany sposobu użytkowania jako datę pierwszego zastosowania; oraz (ii) ujmuje każdą kwotę, która zgodnie z paragrafami byłaby ujęta w zysku lub stracie, jako korektę bilansu otwarcia zysków zatrzymanych na dzień pierwszego zastosowania;

18 L 72/ b) ujawnia kwoty przeklasyfikowane z lub do nieruchomości inwestycyjnej zgodnie z paragrafem 84C. Jednostka ujawnia te przeklasyfikowane kwoty jako część uzgodnienia wartości bilansowej nieruchomości inwestycyjnej na początku okresu i na końcu okresu zgodnie z wymogami określonymi w paragrafach 76 i 79. DATA WEJŚCIA W ŻYCIE 85G Na podstawie dokumentu Przeniesienia nieruchomości inwestycyjnych (zmiany MSR 40) wydanego w grudniu 2016 r. zmienione zostały paragrafy oraz dodano paragrafy 84C 84E. Jednostka stosuje te zmiany w odniesieniu do okresów rocznych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2018 r. lub po tej dacie. Dopuszcza się wcześniejsze stosowanie. Jeżeli jednostka zastosuje te zmiany w odniesieniu do wcześniejszego okresu, ujawnia ten fakt.

19 L 72/17 ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2018/401 z dnia 14 marca 2018 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 139/2014 w odniesieniu do klasyfikacji dróg startowych KOMISJA EUROPEJSKA, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008 z dnia 20 lutego 2008 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego oraz uchylające dyrektywę Rady 91/670/EWG, rozporządzenie (WE) nr 1592/2002 i dyrektywę 2004/36/WE ( 1 ), w szczególności jego art. 8a ust. 5, a także mając na uwadze, co następuje: (1) W załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 139/2014 ( 2 ) określono na potrzeby przedmiotowego rozporządzenia definicję terminu droga startowa przyrządowa. Przepisy wspomnianego rozporządzenia powinny odzwierciedlać stan techniki i najlepsze praktyki w dziedzinie lotnisk oraz uwzględniać stosowne normy międzynarodowe. (2) W oficjalnym piśmie AN /20 Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego przyjęła poprawkę 11-B do załącznika 14, tom 1 do konwencji chicagowskiej, która obowiązuje w umawiających się państwach ICAO od dnia 13 listopada 2014 r. W zmianach wprowadzonych w ramach poprawki uproszczono dotychczasową klasyfikację konfiguracji podejść i opisano bardziej precyzyjnie różne rodzaje operacji podejścia i lądowania. (3) Przedmiotowe zmiany w załączniku 14 do konwencji chicagowskiej należy uwzględnić w rozporządzeniu (UE) nr 139/2014, w szczególności w jego przepisach dotyczących operacji podejścia z nawigacją w oparciu o charakterystyki systemów (PBN) z naprowadzaniem pionowym oraz wymogów w zakresie dróg startowych w odniesieniu do operacji podejścia. Oprócz tego należy ułatwić wdrożenie operacji podejścia PBN z naprowadzaniem pionowym przez znaczną liczbę lotnisk bez konieczności modernizacji ich infrastruktury drogi startowej. (4) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 139/2014. (5) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu opierają się na opinii nr 03/2016 wydanej przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego zgodnie z art. 17 ust. 2 lit. b) oraz art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 216/2008. (6) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 65 rozporządzenia (WE) nr 216/2008, PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 W załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 139/2014 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia. Artykuł 2 Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. ( 1 ) Dz.U. L 79 z , s. 1. ( 2 ) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 139/2014 z dnia 12 lutego 2014 r. ustanawiające wymagania oraz procedury administracyjne dotyczące lotnisk zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008 (Dz.U. L 44 z , s. 1).

20 L 72/ Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia 14 marca 2018 r. W imieniu Komisji Jean-Claude JUNCKER Przewodniczący

21 L 72/19 ZAŁĄCZNIK W załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 139/2014 wprowadza się następujące zmiany: 1) pkt 22 otrzymuje brzmienie: 22)»droga startowa przyrządowa«oznacza jeden z następujących rodzajów dróg startowych przeznaczonych dla statków powietrznych wykonujących operacje z wykorzystaniem procedur podejścia według wskazań przyrządów: 1.»droga startowa z podejściem nieprecyzyjnym«: droga startowa obsługiwana przez pomoce wzrokowe i przynajmniej jedną pomoc niewzrokową, przeznaczona do operacji lądowania po operacji podejścia według wskazań przyrządów typu A; 2.»droga startowa z podejściem precyzyjnym, kategorii I«: droga startowa obsługiwana przez pomoce wzrokowe i przynajmniej jedną pomoc niewzrokową, przeznaczona do operacji lądowania po operacji podejścia według wskazań przyrządów typu B CAT I; 3.»droga startowa z podejściem precyzyjnym, kategorii II«: droga startowa obsługiwana przez pomoce wzrokowe i przynajmniej jedną pomoc niewzrokową, przeznaczona do operacji lądowania po operacji podejścia według wskazań przyrządów typu B CAT II; 4.»droga startowa z podejściem precyzyjnym, kategorii III«: droga startowa obsługiwana przez pomoce wzrokowe i przynajmniej jedną pomoc niewzrokową, przeznaczona do operacji lądowania po operacji podejścia według wskazań przyrządów typu B CAT IIIA, IIIB lub IIIC do i wzdłuż powierzchni drogi startowej; ; 2) dodaje się pkt 47a i 47b w brzmieniu: 47a)»operacja podejścia według wskazań przyrządów typu A«oznacza operację podejścia według wskazań przyrządów przy minimalnej wysokości względnej zniżania lub wysokości względnej decyzji nie mniejszej niż 75 m (250 stóp); 47b)»operacja podejścia według wskazań przyrządów typu B«oznacza operację podejścia według wskazań przyrządów przy wysokości względnej decyzji mniejszej niż 75 m (250 stóp). Operacje podejścia według wskazań przyrządów typu B dzieli się na następujące kategorie: 1. kategoria I (CAT I): wysokość względna decyzji nie mniejsza niż 60 m (200 stóp) przy widzialności nie mniejszej niż 800 m albo zasięgu widzialności wzdłuż drogi startowej nie mniejszym niż 550 m; 2. kategoria II (CAT II): wysokość względna decyzji mniejsza niż 60 m (200 stóp), ale nie mniejsza niż 30 m (100 stóp), przy zasięgu widzialności wzdłuż drogi startowej nie mniejszym niż 300 m; 3. kategoria IIIA (CAT IIIA): wysokość względna decyzji mniejsza niż 30 m (100 stóp) bądź bez wysokości względnej decyzji i przy zasięgu widzialności wzdłuż drogi startowej nie mniejszym niż 175 m; 4. kategoria IIIB (CAT IIIB): wysokość względna decyzji mniejsza niż 15 m (50 stóp) bądź bez wysokości względnej decyzji i przy zasięgu widzialności wzdłuż drogi startowej mniejszym niż 175 m, ale nie mniejszym niż 50 m; 5. kategoria IIIC (CAT IIIC): bez wysokości względnej decyzji i bez ograniczenia dotyczącego zasięgu widzialności wzdłuż drogi startowej;.

22 L 72/ DECYZJE DECYZJA KOMISJI (UE) 2018/402 z dnia 13 marca 2018 r. w sprawie powołania Europejskiej Grupy Doradczej na potrzeby utworzenia Europejskiego Urzędu ds. Pracy (Tekst mający znaczenie dla EOG i Szwajcarii) KOMISJA EUROPEJSKA, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 46 i 48, art. 53 ust. 1, art. 62 i art. 91 ust. 1, a także mając na uwadze, co następuje: (1) W orędziu o stanie Unii z 2017 r. ( 1 ) przewodniczący Jean-Claude Juncker zaproponował utworzenie Europejskiego Urzędu ds. Pracy w celu zwiększenia sprawiedliwości na rynku wewnętrznym oraz w celu zapewnienia sprawiedliwego, prostego i skutecznego egzekwowania przepisów UE dotyczących mobilności pracowników. (2) W dniu 13 marca 2018 r. Komisja zaproponowała ustanowienie Europejskiego Urzędu ds. Pracy ( 2 ) w celu wsparcia państw członkowskich i Komisji w ułatwianiu obywatelom i pracodawcom dostępu do informacji o ich prawach i obowiązkach oraz do odpowiednich usług w sytuacjach mobilności transgranicznej pracowników, a także w celu wsparcia współpracy między państwami członkowskimi w zakresie transgranicznego egzekwowania odnośnych przepisów prawa Unii oraz w celu stosowania mediacji i łatwiejszego znajdowania rozwiązań w przypadku transgranicznych sporów lub zakłóceń na rynku pracy. (3) Należy powołać grupę doradczą, która będzie służyć Komisji radą i pomocą w szybkim utworzeniu Europejskiego Urzędu ds. Pracy i jego funkcjonowaniu w przyszłości. Grupa powinna nosić nazwę: Europejska Grupa Doradcza na potrzeby utworzenia Europejskiego Urzędu ds. Pracy (dalej zwana grupą ). Grupa, nie biorąc udziału w procedurze legislacyjnej prowadzącej do przyjęcia proponowanego rozporządzenia ustanawiającego Europejski Urząd ds. Pracy, powinna jednak przyczynić się do stworzenia podstaw dla powołania Europejskiego Urzędu ds. Pracy. (4) Grupa powinna w szczególności umożliwiać wymianę najlepszych praktyk i doświadczeń w zakresie współpracy w dziedzinie transgranicznej mobilności pracowników i koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, które mogłyby być rozwijane przez Europejski Urząd ds. Pracy, jak również rozpatrywanie spraw ogólnych, kwestii zasadniczych oraz problemów praktycznych wynikających z wykonywania odnośnych przepisów prawa Unii. Grupa powinna również pomagać w określaniu sposobów współdziałania i wkładu odpowiednich istniejących organów, w tym agencji UE, na rzecz ustanowienia i właściwego funkcjonowania Europejskiego Urzędu ds. Pracy. (5) Grupie powinna przewodniczyć Komisja (DG ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i Włączenia Społecznego), a w jej skład powinni wchodzić przedstawiciele wysokiego szczebla władz państw członkowskich, partnerów społecznych na szczeblu Unii, Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy (Eurofound), Europejskiego Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego (Cedefop), Europejskiej Fundacji Kształcenia (ETD) oraz Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (EU-OSHA). Partnerzy społeczni na szczeblu Unii powinni w równym stopniu reprezentować organizacje pracodawców i związki zawodowe. (6) Państwa Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) oraz Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (Europol) powinny otrzymać status obserwatora. (7) Grupa powinna współpracować z organami działającymi w dziedzinie mobilności pracowników i koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. (8) Należy określić zasady dotyczące ujawniania informacji przez członków i obserwatorów grupy. ( 1 ) Tekst orędzia o stanie Unii z 2017 r. jest dostępny pod adresem: ( 2 ) COM(2018) 131.