Warszawa, dnia 5 kwietnia 2006 r.

Transkrypt

1 Warszawa, dnia 5 kwietnia 2006 r. Informacja Ministerstwa Środowiska w sprawie obowiązków dotyczących funkcjonowania systemu zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego w związku z ustawą z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym Przepisy ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. Nr 180, poz. 1495), zwanej dalej ustawą, określają zasady postępowania ze zużytym sprzętem w sposób zapewniający ochronę zdrowia i życia ludzi oraz ochronę środowiska zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju. Głównym celem ustawy jest stworzenie systemu gospodarowania, którego jednym z podstawowych elementów jest zbieranie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Art. 35 ustawy nakłada na użytkownika sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych obowiązek oddania zużytego sprzętu zbierającemu zużyty sprzęt. Jednocześnie umieszczanie zużytego sprzętu łącznie z innymi odpadami jest zabronione (art. 36 ustawy), co stanowi uszczegółowienie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm.), zgodnie z którym odpady powinny być zbierane w sposób selektywny. Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy, za zbierającego zużyty sprzęt uważa się prowadzącego punkt zbierania zużytego sprzętu, w tym sprzedawcę detalicznego i sprzedawcę hurtowego, oraz gminną jednostkę organizacyjną prowadzącą działalność w zakresie odbierania odpadów komunalnych i przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie odbierania odpadów komunalnych. Obowiązki zbierającego zużyty sprzęt określone zostały w art. 37 ustawy. Zgodnie z art. 37 ustawy zbierający zużyty sprzęt jest zobowiązany do selektywnego zbierania zużytego sprzętu oraz do nieodpłatnego przyjmowania zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych, czyli od użytkowników indywidualnych. Jednocześnie ustawodawca w art. 38 ustawy określił sposób postępowania z zebranym zużytym sprzętem, czyli nałożył na zbierającego obowiązek przekazania tych odpadów prowadzącemu zakład przetwarzania, wpisanemu do rejestru. Jednak ze względu na fakt, że zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy prowadzący zakład przetwarzania mają obowiązek, w terminie do 30 czerwca 2006 r., złożyć wniosek o wpisanie do 1

2 rejestru, oznacza to, że w tym czasie obowiązują ogólne przepisy ustawy o odpadach, tzn. zbierający sprzęt ma obowiązek przekazać zużyty sprzęt prowadzącemu zakład przetwarzania, który posiada zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie odzysku lub unieszkodliwiania odpadów. Jednocześnie art. 3 ust. 2 pkt 23 ustawy o odpadach definiuje zbieranie, jako każde działanie, w szczególności umieszczanie w pojemnikach, segregowanie i magazynowanie odpadów, które ma na celu przygotowanie ich do transportu do miejsc odzysku lub unieszkodliwiania. Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy o odpadach prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów wymaga uzyskania zezwolenia. Zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów, czyli w praktyce prowadzenie punktów zbierania odpadów, wydaje starosta właściwy ze względu na miejsce zbierania odpadów. Zezwolenie to, zgodnie z art. 28 ust. 5 pkt 1, powinno m.in. określać rodzaje odpadów przewidywanych do zbierania. Przedsiębiorcy posiadający zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów są upoważnieni do prowadzenia punktów zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Definicją zbierającego sprzęt objęci są również sprzedawcy detaliczni i sprzedawcy hurtowi. Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy sprzedawca detaliczny i sprzedawca hurtowy są obowiązani przy sprzedaży sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych do nieodpłatnego przyjęcia zużytego sprzętu w ilości nie większej niż sprzedawany nowy sprzęt, jeżeli zużyty sprzęt jest tego samego rodzaju. Jest to przepis szczególny dotyczący zbierania zużytego sprzętu, a odsunięcie terminu jego obowiązywania, tj. od dnia 1 lipca 2006 r., zgodnie z zasadą racjonalnego działania ustawodawcy, oznacza, że jakkolwiek sprzedawca detaliczny i sprzedawca hurtowy jest z definicji zbierającym sprzęt, to do dnia 30 czerwca 2006 r. nie mają zastosowania w stosunku do niego przepisy art. 37 ustawy w zakresie zbierania, w tym odbierania zużytego sprzętu od użytkowników indywidualnych. Należy w tym miejscu wyjaśnić, że realizacja przez sprzedawców detalicznych i hurtowych powyższego obowiązku nie będzie związana z koniecznością uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie zbierania lub transportu odpadów, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o odpadach. Podstawę prawną zwolnienia z obowiązku uzyskania powyższego zezwolenia stanowi art. 33 ust. 5 ustawy o odpadach oraz rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie rodzajów odpadów, których 2

3 zbieranie lub transport nie wymagają zezwolenia na prowadzenie działalności (Dz. U. z 2004 r. Nr 16, poz. 154). Zgodnie z tym rozporządzeniem zbieranie odpadów wskazanych w załączniku (w tym określonych rodzajów zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego) w placówkach handlowych prowadzących sprzedaż produktów, z których powstają te rodzaje odpadów, nie wymaga uzyskania wyżej wymienionego zezwolenia. Zwolnienie dotyczy również transportu odpadów wymienionych w załączniku do rozporządzenia do placówek handlowych i z placówek handlowych do następnego posiadacza prowadzącego lub uczestniczącego w procesie odzysku lub unieszkodliwiania tych odpadów. Pojęcie placówki handlowej prowadzącej sprzedaż produktów, z których powstają określone rodzaje odpadów, którym posługuje się cytowane wyżej rozporządzenie, należy uznać za tożsame z pojęciem sprzedawcy detalicznego lub hurtowego, którym z kolei posługuje się ustawa o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym. Tak więc, zgodnie z art. 33 ust. 5 ustawy o odpadach, sprzedawca detaliczny i hurtowy w momencie rozpoczęcia działalności w zakresie zbierania będzie w tym zakresie podlegał jedynie obowiązkowi wpisu do rejestru prowadzonego przez starostę właściwego ze względu na miejsce prowadzenia zbierania. Zgodnie z art. 10 ust. 2 ustawy o odpadach podmiot prowadzący działalność w zakresie odbierania odpadów komunalnych jest zobowiązany do selektywnego odbierania tych odpadów. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2005 r. Nr 236, poz. 2008), której ostatnia nowelizacja zawarta w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 175, poz. 1458) - weszła w życie z dniem 13 października 2005 r., rada gminy uchwala regulamin czystości i porządku w na terenie gminy, który staje się aktem prawa miejscowego. Regulamin ten określa szczegółowe wymagania w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości obejmujące m.in. sposób prowadzenia selektywnego zbierania i odbierania odpadów komunalnych, w tym zużytego sprzętu, a rada gminy miała obowiązek uchwalić powyższy regulamin zgodnie z nowymi przepisami w terminie do 13 stycznia 2006 r. Warunki udzielania zezwoleń w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości określa ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Zgodnie z art. 7 ust. 6 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach zezwolenie na odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości wydaje, w drodze decyzji, wójt, burmistrz lub prezydent miasta właściwy ze względu na miejsce świadczenia usług. 3

4 Wymagania jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o wydanie powyższego zezwolenia, zgodnie z art. 7 ust. 3a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, określi i poda do publicznej wiadomości w terminie do 13 kwietnia 2006 r., wójt, burmistrz lub prezydent miasta. Ponadto art. 10 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych innych ustaw stanowi, że przedsiębiorcy posiadającym zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości mają obowiązek dostosować swoją działalność do zmian wprowadzonych przez ustawę o zmianie ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych innych ustaw do ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz wystąpić z wnioskiem o zmianę posiadanego zezwolenia, w terminie 6 miesięcy, od podania do publicznej wiadomości powyższych wymagań. Przedsiębiorca ubiegający się o zmianę posiadanego zezwolenia, zgodnie z art. 8 ust. 2b ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, jest obowiązany do odbierania wszystkich selektywnie zebranych odpadów komunalnych, w tym m.in. powstającego w gospodarstwach domowych zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Przepis ten wszedł w życie z dniem 13 października 2005 r. Oznacza to, że przedsiębiorcy, którzy w chwili obecnej prowadzą działalność związaną z odbieraniem odpadów komunalnych, obowiązani są do selektywnego odbierania odpadów komunalnych, biorąc pod uwagę art. 10 ust. 2 ustawy o odpadach. Właściciele nieruchomości mają obowiązek, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3b ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, pozbywania się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych w sposób zgodny z przepisami tej ustawy i przepisami odrębnymi, czyli przepisami ustawy o odpadach oraz przepisami przedmiotowej ustawy. Właściciele nieruchomości, będący jednocześnie użytkownikami indywidualnymi sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych, są zobowiązani do oddania zużytego sprzętu zbierającemu zużyty sprzęt. Może to być przedsiębiorca lub gminna jednostka organizacyjna, z którą właściciel nieruchomości zawarł umowę dotyczącą odbierania niesegregowanych odpadów komunalnych. Warto w tym miejscu podkreślić, że właściciele nieruchomości, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, od dnia 1 stycznia 1997 r. mają obowiązek podpisania umowy na odbieranie niesegregowanych odpadów komunalnych z gminną jednostką organizacyjną lub przedsiębiorcą posiadającego zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości. W przypadku właścicieli nieruchomości, którzy nie zawarli takiej umowy, zgodnie z art. 6 ust. 6 ustawy o 4

5 utrzymaniu czystości i porządku w gminach, odbieranie odpadów komunalnych ma obowiązek zorganizować gmina. Ponadto użytkownik sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych w momencie uznania tego sprzętu za odpad może przekazać taki zużyty sprzęt do punktu zbierania (przy czym jako wytwórca odpadu nie jest zobowiązany do posiadania zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie transportu odpadów), a od 1 lipca 2006 r. dokonując zakupu nowego sprzętu - do sprzedawcy detalicznego lub hurtowego, pod warunkiem, że oddawany zużyty sprzęt będzie tego samego rodzaju oraz w ilości nie większej niż sprzedawany nowy sprzęt. Zgodnie z art. 27 ustawy wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany, z dniem wejścia w życie ustawy, do zorganizowania i sfinansowania odbierania od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu. Ustawa o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym nie definiuje pojęcia punktu zbierania zużytego sprzętu, posługując się (poza użyciem tego pojęcia w art. 27 oraz w definicji zbierającego sprzęt) raczej pojęciem zbierającego zużyty sprzęt. Tak więc zarówno gminna jednostka organizacyjna, jak i przedsiębiorca prowadzący działalność w zakresie odbierania odpadów komunalnych mogą posiadać punkt zbierania odpadów, o ile posiadają zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów. Punkt zbierania będzie oznaczał zarówno punkt skupu, w którym będą przyjmowane odpady od użytkowników, jak i miejsca wykonywania innych działań zdefiniowanych jako zbieranie w ustawie o odpadach w stosunku do odpadów odbieranych od właścicieli nieruchomości. Art. 28 ustawy uszczegóławia przepis art. 27 w zakresie zapewnienia zbierania zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych. W przypadku tzw. sprzętu nowego, tj. wprowadzonego de facto po dniu wejścia w życie ustawy - obowiązek dotyczy wprowadzającego sprzęt w stosunku do odpadów, które powstają ze sprzętu, który wprowadza (tzw. indywidualna odpowiedzialność wprowadzającego sprzęt za wprowadzone produkty, która odnosi się do wprowadzonego rodzaju sprzętu, określonego w załączniku nr 1 do ustawy). Odpowiedzialność zapewnienia zbierania zużytego sprzętu powstałego z tzw. sprzętu starego, czyli wprowadzonego przed wejściem w życie ustawy została, analogicznie jak w przepisach dyrektywy 2002/96/WE, przeniesiona na wprowadzającego sprzęt w stosunku do sprzętu wprowadzonego w ramach grupy, określonej w załączniku nr 1 do ustawy, proporcjonalnie do udziału danego wprowadzającego w rynku, tj. w masie wprowadzonego sprzętu. Powyższy obowiązek, zgodnie z art. 96 pkt 4 ustawy, wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2008 r. Przesunięcie terminu wejścia w życie art. 28 ma istotne znaczenie, gdyż określenie udziału w rynku będzie możliwe jedynie 5

6 w momencie funkcjonowania rejestru, w którym znajdą się niezbędne dane. Nie oznacza to jednak, że termin realizacji obowiązku zbierania został przesunięty na dzień 1 stycznia 2008 r., a jedynie, że z tą datą będzie obowiązywał podział zbieranego sprzętu na sprzęt nowy i sprzęt stary. Ponadto należy zauważyć, że ustawodawca nie wnika w szczegółowy sposób realizacji tego obowiązku przez wprowadzającego sprzęt, zaś wprowadzający może zrealizować ten obowiązek np. poprzez zawarcie umowy ze zbierającym zużyty sprzęt, który zgodnie z art. 37 pkt 2 ustawy jest zobowiązany do nieodpłatnego przyjęcia zużytego sprzętu. Jednocześnie ustawa nie zakazuje zbierającym zużyty sprzęt, przeniesienia kosztów związanych z odbieraniem i magazynowaniem zużytego sprzętu na wprowadzającego sprzęt. Obowiązki wprowadzającego sprzęt inny niż przeznaczony dla gospodarstw domowych w zakresie zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego zostały określone w art. 29 ustawy. Zgodnie z art. 29 ustawy wprowadzający sprzęt inny niż przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany do zorganizowania i sfinansowania zbierania zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu nowego, natomiast w przypadku sprzętu starego, jeżeli zużyty sprzęt jest zastępowany przez sprzęt tego samego rodzaju co sprzęt dostarczony przez tego wprowadzającego, przy czym finansowanie zbierania tego sprzętu może być również ponoszone przez jego użytkownika w zakresie określonym w umowie zawartej pomiędzy wprowadzającym sprzęt i użytkownikiem. Należy podkreślić, iż powyższa informacja nie jest prawnie wiążące, a wyraża jedynie opinię Ministerstwa Środowiska w sprawie stosowania przepisów ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym. 6