Technologia NFC: Komórka jako karta płatnicza

Transkrypt

1

2

3

4 Technologia NFC: Komórka jako karta płatnicza W 2012 roku przełom w płatnościach za pomocą komórki ma przynieść Near Field Communication. Pokazujemy, jak funkcjonuje ta nowa technologia. Od ponad dziesięciu lat eksperci prowadzą na ten temat gorące dyskusje, kombinują przy standardach i tworzą jeden projekt pilotażowy po drugim. Ale dopiero ten rok ma przynieść przełom w płatnościach komórką. Odpowiedzialna zań technologia nazywa się Near Field Communication (NFC) dzięki niej do płacenia wystarcza smartfon z chipem NFC. Uciążliwe odliczanie monet, tak samo jak noszenie kart płatniczych, odejdzie do przeszłości. NFC to najgorętszy spośród nowych trendów w smartfonach, dlatego highendowe modele, jak np. Samsung Galaxy Nexus, mają już wbudowany chip z tą technologią, a plotka głosi, że NFC będzie także zaimplementowany w następnej generacji iphone a. badacze rynku szacują, że w tym roku na całym świecie sprzedanych zostanie około 80 milionów smartfonów z omawianą technologią. A to dopiero początek. Near Field Communication bazuje natechnologii RFID (Radio Frequency Identification) i działa tylko na krótkich odległościach. W praktyce, aby transmisja była możliwa, chip płatniczy i kasa muszą znajdować się w odległości mniej niż czterech centymetrów od siebie. Parametry techniczne określa rozszerzenie standardu ISO 14443, który definiuje normy dla bezkontaktowych kart chipowych. Opisuje on także ogólne warunki, jakie muszą spełniać urządzenia NFC: mowa o fizykalnych właściwościach chipa, modulacji i kodowaniu transmisji sygnału, inicjalizacji i rozpoznawaniu kolizji połączenia radiowego oraz protokole transmisji danych określających kwoty płatności. Oprócz tego standard transmisji NFC definiuje trzy różne tryby protokołu: peer-2-peer, read-write i card emulation. Jest to konieczne, bo zasadniczo przez NFC można przesyłać wszystkie możliwe dane, no. Kontakty, zdjęcia albo pliki MP3. W trybie peer-3-peer NFC sprzęga dwa równorzędne urządzenia, na przykład dwa smartfony, które przez radio wymieniają się danymi. W trybie read-write smartfon może odczytywać inne taki dostępne w technologii RFID, np. etykiety z cenami. Za płacenie telefonem odpowiada tryb card emulation. Smartfon pozostaje wtedy całkowicie pasywny i zachowuje się wobec kasy jak karta magnetyczna z modułem radiowym. Od standardu do realizacji: jeśli klient chce skorzystać z technologii NFC, informuje o tym kasjera, który aktywuje taki tryb w kasie. Ta przejmuje wtedy aktywną rolę i staje się inicjatorem połączenia ze smartfonem. W pierwszej kolejności sprawdza, czy w pobliżu są inne sygnały radiowe, które mogłyby zakłócić bądź podsłuchać zaplanowaną płatność. Jeśli tak jest, kasa odczekuje kilka sekund i ponownie wszczyna procedurę rozpoznawania kolizji. Jeśli nie ma żadnych innych sygnałów radiowych kasa wysyła drogą radiową żądanie do bliskiego otoczenia. Generuje przy tym sygnał nośny na częstotliwości 13,56 MHz i określa jedną z trzech możliwych szybkości transmisji. W chipie NFC całą komunikacją steruje kontroler hosta.

5 NFC funkcjonuje tylko na krótkim dystansie Kolejny ruch należy do klienta ze smartfonem NFC. Urządzenie musi się znajdować w bezpośredniej bliskości kasy tylko w ten sposób chip NFC w telefonie zdoła przyjąć żądanie połączenia od niej. Parowanie odbywa się automatycznie i bardzo szybko standard pozostawia tu pole manewru na poziomiee maksymalnie do 0,1 s. s Smartfon staje się wtedy tzw. targetem połączenia NFC. Chip w telefonie rozkodowuje żądanie i potwierdza, żee telefon jest gotowy na połączenie, odsyłając przyy tym swój unikatowy identyfikatoi or w formie numeru urządzenia. W tym momencie zostaje nawiązane odrębne połączenie pomiędzy kasąą a smartfonem NFC. Wszystko jest przygotowanie do transmisji danych: kasa ponownie p podaje w tym celu parametry połączenia i testuje, jakie protokoły wymiany danychh obsługuje smartfon. W taki sam sposób pyta też o kolejne szczegóły sprzętu, np. obsługiwaną wielkośćć ramki, szybkość transferu i dodatkowe zestawy poleceń. Smartfon NFC odpowiada na pytania kasy, a t wysyła do niego zapytanie o sumę do zapłaty. Naa telefonie automatyczn nie uruchamia się aplikacja do płatności, która wyświetla wszystkie informacje o transakcji, np. nazwę sklep i dokładną sumę. Na koniec, naciskając palcem ikonę na ekranie, użytkownik zatwierdza proces zapłaty.

6 Stary sprzęt. Zrób z niego supergadżet Wiele starych urządzeń czeka na to, aby móc sprawdzić się w nowej roli. Mając smykałkę do majsterkowania, ze sprzętu w stanie spoczynku wydobędzieciee ciekawe funkcje i znajdziecie dla niego nieoczekiwane zastosowania. Producenci wciąż zachęcają nas do kupowania nowych urządzeń, a stary sprzęt ląduje w skrzynce w piwnicy. Najlepszy przykład stanowi telefon komórkowy. Dlaczego nie przerobić starej Nokii na pilota do domowej elektroniki? Z pewnościąą macie teżż gdzieś niepotrzebny zasilacz zamieńcie go w uniwersalną ładowarkę. Również zastąpiony już nowszym modelemm ruter otrzyma nowe życie: jako repeater WLAN rozszerzy waszą domową sieć, obejmując zasięgiem najodleglejszyy kąt nawet dużego mieszkania. Dzięki naszym radom od prostego łączenia starych komponentów aż po pomysłowe operacje z użyciem lutownicy kolbowej wydobędziecie z dawnego sprzętu nowy funkcje i przygotujecie go do nowych zadań. Komórka jako radio internetowe 1. bierzemy telefon obsługujący aplikacje. Do zastosowan ia w roli stacjonarnego radia, które postawimy w kuchni lub pokoju, nadaje się każdy smartfon z obsługą WLAN mogący za pośrednictwem aplikacji lub przeglądarki odtwarzać radio internetowe. Może to być na przykład stary telefon z Windows Mobile (jak HTC Touch) albo, tak jak w naszym przykładzie, Nokia E52. Nie potrzebujec cie karty SIM. Akumulator może być już słaby bądź pusty, ale powinienn jeszcze działać, bo telefonów na ogół nie daa się włączyć bez akumulatora. 2. podłączamy głośniki. Do pracy stacjonarnej podłączcie zasilaczz i komputerowe głośniki. Na telefonie musicie ustawić głośność maksymalną, aby poziom sygnału był wystarczający dla d głośników. Zasilacze smartfonów i głośników podłączcie najlepiej do listwy zasilającej z wyłącznikiem, aby oszczędzać prąd, kiedy nie są one używane. Majsterkowicze mogą zamontować wszystkie urządzenia w obudowie, na przykład drewnianej szufladzie, która jednocześnie będzie pełnić rolę pudła rezonansowego dla głośników. 3. wybieramy oprogramowanie. Nokia E52 ma już odpowiedni program Nokia Internet Radio (>>Menu Mediaa Radio Internet Radio<<), który pozwala na wyszukiwan nie i odtwarzanie internetowych stacji radiowych. Do Windows

7 Mobile 6.5 jest dużo aplikacji. Szeroko rozpowszechnione jestt na przykład oprogramowanie openwebradio.mobi. Do starych telefonów z Androidem zalecamy aplikację Winamp, która przez menu >>Shoutcast<< dostarczy do mieszkaniaa sygnał tysięcy internetowych nadawców. Ładowarka USB ze starego zasilacz za 1. wyszukujemyy odpowiedni zasilacz. Gdy smartfon w biurze opadnie z sił i okaże się, że ładowarka została w domu, to wybawieniem z sytuacji będzie druga ładowarka. Dzięki odrobinie zręczności ze starego zasilacza i kabla USB skonstruujecie drugą ładowarkę, za pomocąą której naładujecie wszystkie urządzenia posiadające takie gniazdo. Wybierając zasilacz, miejcie na uwadze, aby generował 5V i więcej amperów niż odbiornik. 2. przelutowujemy wtykę. Odetnijcie fabryczną wyczkę ę zasilacza praz wtyczkę przewoduu USB, która nie pasuje do waszego telefonu. Białe i zielone żyły kabla USB odegnijcie na bok. Naciągnijci ie grubą rurkę termokurczliwą na kabel główny, a drugą. Małą i cienką, na czerwone i czarne żyły. Zlutujcie ze sobą żyły tego samego koloru. 3. łączyny kable. Przeciągnijciee małe rurki termokurczliwe przez punkty lutowania i obkurczcie je za pomocą lampy lutowniczej. Ewentualnie przesuwajcie po nich ostrożnie kolbę lutownicy. Gdy oba punkty są już w ten sam sposób zaizolowane, przesuńcie na punkt łączenia grubą rurkę termokurczliwą i obkurczcie ją.