iszy Młodzi Migają Muzykę (4) Terapeutyczna moc djembe (30) Spektakl Wilcze piętno (19) Zwiedzanie zamku w Gniewie (25)

Transkrypt

1 iszy czasopismo niesłyszących i nie tylko... II/2014 ISSN Młodzi Migają Muzykę (4) Spektakl Wilcze piętno (19) Zwiedzanie zamku w Gniewie (25) Terapeutyczna moc djembe (30) GŁUSI W KULTURZE KULTURA OTWARTA NA GŁUCHYCH NASZE SPRAWY KĄCIK DLA RODZICÓW I DZIECI

2 Kajetana Maciejska-Roczan prezes ZG PZG Drodzy Czytelnicy! Z przyjemnością oddajemy w Państwa ręce kolejny numer naszego kwartalnika dofinansowanego ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Promocja Literatury i Czytelnictwa Priorytetu Czasopisma. Dziękujemy wszystkim za wsparcie i entuzjastyczne przyjęcie zaproponowanych przez nową redakcję zmian i udogodnień. Zainteresowanie stroną internetową oraz żywe uczestnictwo we wspólnym kreowaniu tekstów i teamów, które Państwa interesują, motywują nas do zdwojonej pracy na rzecz środowiska osób Głuchych. Aktualnie przygotowaliśmy numer poświęcony muzyce. Głusi są pełnoprawnymi koneserami świata dźwięków. Pozasłuchowy fenomen poznania dzieła muzycznego, jaki reprezentują osoby niesłyszące, gwarantuje sukces naszego najnowszego numeru. Dźwięk, wibracja, dotyk to muzyka w sensie fizycznym, w sensie psychicznym muzyka to potrzeba, inspiracja przekraczanie granic z pozoru niemożliwych. W numerze same hity: poznamy bliżej Młodych Migających Muzykę ich marzenia, plany i dotychczasowe osiągnięcia, które mogą stanowić dla niejednego inspirację i wzór do naśladowania. Przyjrzymy się kulisom musicalu Wilcze Piętno, terapeutycznej mocy tajemniczego djembe oraz rytmów samby. Przekonamy się, że taniec może być pasją także dla osób Głuchych. Prześledzimy historie znanych niesłyszących muzyków. W numerze nie zabrakło wyjaśnień z zakresu praw autorskich, oraz relacji z wydarzeń kulturalnych Oddziałów Polskiego Związku Głuchych. Życzymy miłej lektury! iszy Kwartalnik Świat Ciszy w 2014 r. jest dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego Wydawca: Polski Związek Głuchych Zarząd Główny ul. Białostocka 4, Warszawa Redaktor Naczelna: Kajetana Maciejska-Roczan Redaktorki prowadzące: Agnieszka Grabowska, Benita Świerżewska Zespół Redakcji: pracownicy, stażyści, wolontariusze PZG Grafika i DTP: Efekt s.j. Materiałów redakcyjnych wydawnictwo nie wysyła do autoryzacji. Redakcja nie zwraca materiałów niezamówionych oraz zastrzega sobie prawo do skracania i adjustacji tekstów, a także zmiany tytułów. Wszelkie prawa zastrzeżone. Przedruk materiałów lub ich części tylko za pisemną zgodną redakcji. Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za treść reklam i ogłoszeń. Artykuły te nie muszą odzwierciedlać poglądów wydawnictwa. 2 iszy I/2014

3 SPIS TREŚCI GŁUSI W KULTURZE 4 Młodzi Migają Muzykę 15 Głusi muzycy 17 Taniec jest moją pasją KULTURA OTWARTA NA GŁUCHYCH 19 Szkoda, że Państwo tego nie widzieli spektakl Wilcze piętno 21 Piosenka - melodia czy tekst 23 Poczuj muzykę i Migaj na majka od równego tupania do samby batucady cz. I Młodzi Migają Muzykę 4 NASZE SPRAWY 25 Zwiedzanie zamku w Gniewie 26 Świat ciszy słyszany przez wszystkich 28 Prawa autorskie cz. I KĄCIK RODZICÓW I DZIECI 30 Terapeutyczna moc djembe Zwiedzanie zamku w Gniewie16 Terapeutyczna 30 Spektakl 19 moc djembe Wilcze piętno I/2014 iszy 3

4 GŁUSI W KULTURZE Grupa MMM Młodzi Migają Muzykę Czy niesłyszących interesuje muzyka??? Czy świat ciszy i świat dźwięków mogą się przenikać?? Czy osoby niesłyszące są w stanie odbierać muzykę i czerpać z niej przyjemność?? Czy osoby z uszkodzonym słuchem mogą tworzyć teledyski??? W jaki sposób pokazywać treść piosenek, by mogły one trafić do niesłyszących odbiorców??? Czy powinno się tłumaczyć piosenki czy może je interpretować? Jak to się stało, że powstała grupa Młodzi Migają Muzykę? Czy opieka nad takim zespołem to sama radość czy droga przez mękę??? Czy nagrywanie teledysków to tylko dobra zabawa czy ciężka praca??? Czy łatwo pogodzić pracę w ponad dziesięcioosobowym zespole? Czy jest sens migać muzykę?? Na te pytania można znaleźć odpowiedź zaglądając do świata Młodych Migających Muzykę grupy, która od listopada 2012 roku pracuje i tworzy w Ośrodku Szkolno Wychowawczym dla Głuchych im. Jana Siestrzyńskiego przy ul. Łuckiej w Warszawie. Zapraszamy do ich świata, świata między ciszą i dźwiękiem, świata pełnego wspólnej pracy i pozytywnej energii. Twarze MMM Od listopada 2012 do dnia dzisiejszego skład MMM się zmieniał, dziś w grupie jest ponad dziesięć osób. Chcemy przedstawić Wam wszystkie osoby, które brały udział w warsztatach interpretacyjno filmowych, występowały albo nadal występują w teledyskach. Przy okazji poznacie tajniki naszego warsztatu i zobaczycie co dzieje się, gdy zbieramy się, by wspólnie popracować. Hello, to ja Agata Smolińska. Pochodzę z Głuchej rodzinny, od urodzenia nie słyszę, ale zawsze bardzo lubiłam muzykę. Kiedy byłam dzieckiem marzyłam o tym, by zostać piosenkarką albo o robieniu czegoś związanego z muzyką. Tak jakoś wyszło, że trenowałam pływanie, startowałam w zawodach i do dziś bardzo lubię pływać. W liceum spotkałam kolegów i koleżanki, którzy też interesowali się muzyką. Chyba pani Anna Stopińska wiedziała co lubimy, bo zaproponowała zrobienie, na próbę, warsztatów, na których będziemy przekładać piosenki na polski język migowy (PJM). Ten warsztat w listopadzie 2012 roku zrobił na mnie duże wrażenie, bo to był dla mnie coś nowego, robiłam to po raz pierwszy. Od tego czasu już mieliśmy sześć warsztatów, na których zawsze panuje lekki chaos. Zawsze dyskutujemy, hałasujemy dużo się śmiejąc. To czas pełen żartów. Najwięcej ćwiczeń mamy z przekładania tekstów z języka polskiego na PJM. To trudne, bo w piosenkach jest dużo metafor, które trzeba zrozumieć, a potem zamigać. Bywało naprawdę ciężko, ale zawsze nam to dobrze wychodziło. Spróbowaliśmy też robić muzykę śpiewaną w języku angielskim. Teraz na warsztatach najczęściej migamy jedna piosenkę polską, a drugą angielską. Naprawdę lubię być w ruchu, myśleć w co się ubrać do przygotowywanej muzyki, jakiego koloru wybrać tło, jakie rzeczy ustawić z tyłu, jakie ma być światło jasne? ciemne? I na koniec najważniejsze kocham montować. Jak to się zaczęło? Po którymś warsztacie, kiedy Damian nie mógł zmontować teledysku, bo wyjechał, jedynym wyjściem było nauczyć się to robić. W ogóle tego nie umiałam, a jednak udało mi się! Jak? Pisałam z Damianem sms-y i on tłumaczył mi trudne sprawy, w domu sama próbowałam zrozumieć program i w końcu się nauczyłam, hihi. To bardzo potrzebna umiejętność w grupie. Montaż jest jedną z najtrudniejszych części naszej pracy. Ważne jest, żeby dopasować fragmenty nagrań filmowych dokładnie do tego, co śpiewa artysta. Trzeba pilnować gdzie się kończy wers i dopasować nasze miganie, potem dodać fajne efekty, przejścia, napisy, wybrać zdjęcia i kilkanaście razy poprawiać błędy. Wymaga to dużo czasu, ale to moja ulubiona robota! Mamy też własną grupę na Facebooku, wystarczy wyszukać nazwę: Młodzi Migają Muzykę. Mam nadzieję, że ta grupa nigdy nie zostanie usunięta i zostanie na zawsze. 4 iszy I/2014

5 GŁUSI W KULTURZE Hej! Nazywam Damian Olak. Jestem Głuchy, zaimplantowany na prawe ucho. Uwielbiam grać na komputerze, rozkładać na czynniki pierwsze wszelki sprzęt elektryczny. Moją pasją są samochody marki BMW marzę o nowym modelu prosto z salonu. Należę do MMM od samego początku, czyli od listopada Co podoba mi się w grupie MMM? Wszystko! Spędzanie czasu z bliskimi osobami, gotowanie obiadów, ale najlepsze jest przekładanie tekstu piosenki na PJM. Nagrywanie nowych piosenek daje mi dużo emocji, jest to przyjemne, zdobywam nowe doświadczenia. Po warsztatach jesteśmy tak naładowani energią i emocjami, że chcielibyśmy już migać następną piosenkę. Chcemy pokazać, że głusi potrafią przełamać bariery. Mam nadzieję, że MMM stanie się popularne. Witam, nazywam się Adam Gerasik. Mieszkam w Andzinie ok 60 km do Warszawy. Mam 21 lat urodziłem się w Płońsku, nie słyszę od urodzenia. Obecnie chodzę do Szkoły Policealnej w Warszawie na Łuckiej. Kocham polski język migowy. Śpiewam w polskim języku migowym muzykę. Jestem od samego początku w grupie Młodzi Migają Muzykę. Marzę o zastaniu modelem i fotomodelem. Lubię chodzić na imprezy, podróżować i zwiedzać różne miasta. Lubię mieć towarzystwo do gadania i chodzenia na kawę. To właśnie mój ulubiony napój smaczna KAWA!! Lubię spacerować, gdy pogoda jest piękna i ciepła. A jeśli pada deszcz, to w domu posiedzę, pogram na komputerze, posłucham muzyki lub pooglądam telewizję. Uwielbiam jeść rosół, natomiast nie przepadam za słodyczami, ale oczywiście czasami je kupuję i jem. Nazywam się Katarzyna Mucha. Lubię słuchać muzyki, od małego kocham taniec... Jak w domu gra muzyka, to tańczę z siostrą, jest wtedy dużo śmiechu xd. W MMM jest świetnie, ponieważ dużo się śmiejemy, lubimy żartować i wspólnie spędzać czas. Dobrze się znamy i chyba dlatego wspólna praca tak dobrze nam wychodzi Migamy piosenki polskie i te w języku angielskim. Teksty zawsze trzeba przetłumaczyć na PJM, a te angielskie najpierw na język polski, a potem na migowy. Zastanawiamy się jak ustawić kamerę, żeby było dobrze widać osobę migającą, jak mają być ustawione lampy, żeby wszystko wyglądało naturalnie. Dużo pracujemy, ale też wspólnie gotujemy, odpoczywamy, a czasem robimy sobie przerwę na zabawę. Nazywam się Miłosz Szarłat. Jestem osobą słabosłyszącą, żyję w dwóch światach, ale najlepiej się czuję w świecie ciszy. Muzyka to mój pozytywny nałóg, od dziecka słucham wszystkiego co popadnie. Piłka nożna jest dla mnie jak religia. Podróżowanie jest dla mnie koniecznością chcę zobaczyć jak wygląda piękny świat. W wolnych chwilach robię wszystko, aby się nie nudzić, bo to jest najgorsza rzecz w życiu. W zespole MMM podoba się to, że wszyscy wierzą w siebie. Trzymamy się razem, jak w rodzinie. Na każdych warsztatach zdobywamy nowe doświadczenia i staramy się, aby nasze nowe teledyski były lepsze od poprzednich. Cześć jestem Tomek Wielańczyk, ostatnio dużo rozmyślam Doszedłem do wniosku, że uwielbiam dwie rzeczy: sport i MMM. Jestem dumny, że mogłem pracować w tej grupie. Tworzenie muzyki, jej odbieranie to dla mnie takie czyste uczucie. Lubię powariować z kolegami i koleżankami z MMM. Nasza warsztatowa współpraca bardzo mi się podoba, lubię kręcić dokumenty, a potem je fajnie zmontować. Występując w teledyskach mogłem poczuć się jak migający piosenkarz. Tam, gdzie jest ekipa z MMM tam nie ma nudy. Jestem Artasz Amirjan, mam 20 lat, pochodzę z Armenii. W Polsce mieszkam już 14 lat i czuje się tu dobrze. Interesuje się aktorstwem i fotografowaniem. W wolnym czasie chodzę na siłownię. Lubię wcielać się w różne role, wykorzystywać swoje ciało, mimikę i ruch by pokazywać emocje. Jestem w grupie Młodzi Migają Muzykę, bo bardzo dobrze się tu czuje. Jest to dla mnie nowa przygoda, uwielbiam muzykę i w ten sposób lepiej ją rozumiem. Podoba mi się ta praca, jest w niej radość, dobra zabawa, lubię też poczucie humoru kolegów z grupy i opiekunów. Hej, nazywam się Damian Szymański, mam 18 lat i pochodzę z Kutna. Uczę się w Liceum Ogólnokształcącym na Łuckiej. Lubię towarzystwo ludzi głuchych, dobrze się wśród nich czuję i bawię. Bardzo interesuję się kulturą świata i kulturą głuchych. Moją pasją jest historia, sztuka i fotografia. W grupie MMM pracuję od marca 2013 roku i nadal mam ochotę to robić. Ciekawie jest migać do muzyki, zdobywać doświadczenie w pracy z kamerą. Zawsze na warsztatach robię dużo zdjęć, więc ćwiczę też swoje oko fotografa. Czuję się w tej grupie naturalnie. Nazywam się Agnieszka Szeliga. Mam 17 lat, chodzę do OSWG w Warszawie, uczę się drugiej klasie w liceum. Jestem osobą słabosłyszącą, w drugim pokoleniu rodziny Głuchych. Interesuję się literaturą, szczególnie lubię książki autorstwa Cassandry Clare, brządkam na gitarze -jestem na razie amatorką, piszę opowiadania fantastyczne do gazetki szkolnej, uwielbiam rysować i malować głównie pejzaże. Mam naturę humanistki. Do MMM dołączyłam, mając nadzieję, że rozwinę swoje zainteresowania, kiedyś marzyłam o zostaniu aktorką, może to nie dokładnie to, ale MMM to jest to. Byłam podekscytowana i ciekawa, jak wyglądają warsztaty. Będąc w grupie MMM czuję tam ciepło rodzinne, sami gotujemy obiady, pomagamy sobie, a czasami się ze sobą kłócimy, ale to normalne w rodzinie. I/2014 iszy 5

6 GŁUSI W KULTURZE Nazywam się Paulina Dampc. Należę do grupy od października 2013 roku, późno do nich dołączyłam, ale nie żałuję :). Jestem w niej po to, żeby pokazać wszystkim co MY tak naprawdę potrafimy. A także chce żebyśmy, my Głusi bardziej połączyli się ze światem słyszących, żebyśmy normalnie w nim żyli. Chciałabym, żeby ludzie w końcu zwrócili na nas uwagę, żeby wiedzieli, że my jesteśmy na tym świecie. Chciałabym, żeby nauczyli się języka migowego. My nie jesteśmy odizolowani od świata, jesteśmy po prostu trochę innymi ludźmi, którzy mają własny język. Robię to też dla Głuchych, żeby poznali smak świata muzyki. Jestem ogromnie szczęśliwa, że należę do takiej wspaniałej grupy M 6 7 Nazywam się Joanna Berdzińska. Mam 21 lat, mieszkam w Ostrowie Wielkopolskim. Uczę się w studium policealnym w Warszawie, w klasie o profilu technik informatyk. Interesuje się MATE- MATYKĄ, muzyką, tańcem, fotografią, montowaniem filmów, modą. Kocham podróżować. Lubię zwiedzać nowe i ciekawe miejsca, jeździć na rowerze, słuchać muzyki, żartować i śmiać się, spacerować, oglądać filmy, spędzać czas ze znajomymi. We wrześniu 2013r dołączyłam do grupy MMM. Bardzo mi się spodobało to, że mogę tłumaczyć migając słowa piosenek innym osobom niesłyszącym. Poza tym spotkałam tu fajne i serdeczne osoby, z którymi lubię spędzać swój wolny czas. W grupie MMM JESTEM SZCZĘŚLIWA Nazywam się Tomasz Nowakowski. Mam dwadzieścia lat. Mieszkam w Dąbrowie Górniczej. Chodzę do szkoły policealnej (kierunek technik informatyk). Jestem Głuchy od urodzenia. Interesuję się modą, matematyką, serialami, kuchnią, podróżami po świecie. Lubię oglądać muzykę w języku migowym (PJM, ASL, IS itd). W pracy przy teledyskach poprzez wibracje odczuwam dźwięki muzyki. Działanie w MMM podoba mi się, ponieważ czuję, że nie ma barier, że pokazujemy światu co Głusi potrafią. M 1. Magdalena Bielak - Kościńska 2. Gabriela Włostowska 3. Agata Smolińska, 4. Tomasz Grabowski 5. Paulina Stangret Partasz Amirjan 7. Anna Stopińska 8. Paulina Dampc 9. Adam Nowacki 10. Katarzyna Mucha 11. Damian Olak 12. Konrad Kozłowski 13. Tomasz Mielańczyk 14. Jakub Kula 15. Krzysztof Stanówko 6 iszy I/2014

7 GŁUSI W KULTURZE 4 5 M 8 Nazywam się Konrad Kozłowski. Jestem Głuchy od urodzenia i jestem bardzo z siebie dumny. Dlaczego?! DLATEGO, ŻE JESTEM CZŁONKIEM MMM. Zanim przyjęto mnie do grupy musiałem postarać się, żeby wygrać w konkursie. Wykonałem zadanie przed kamerą samodzielne musiałem opowiedzieć o sobie, naprawdę czułem się z tym nie najlepiej, jakbym mówił do siebie, mało doświadczony byłem jeszcze wtedy. Udało się i w październiku 2013 był mój warsztatowy pierwszy raz. Zupełnie się nie nudziłem, w czasie zajęć było dużo żartów, dużo zabawy, dużo ćwiczeń. Cieszę się, że MMM jest znane, że ludzie nas oglądają, ale wciąż przed nami wiele pracy. Warsztaty zawsze dają mi radość, mimo że jest na nich dużo roboty grrrrr, ale UWIELBIAM TO! Oczywiście, tworzenie teledysków jest bardzo trudne, trzeba nad tym ciężko pracować... Nie robię tego tylko dla siebie i dla własnej przyjemności, robię to też dla wszystkich niesłyszących i nie tylko dla słyszących też. Chciałbym, żeby nasza praca, to, że migamy muzykę, którą Głusi mogą bez problemu odebrać, spowodowała, że uwierzą w siebie. Zobaczą, że osoba Głucha potrafi, jeśli tylko chce. Staram się, bo chcę, żeby Głusi przestali żyć w ciemności i zaczęli... spełniać swoje marzenia!!... Moją pasją jest nagrywanie filmów i montowanie ich Marzę o studiach filmowych Hmm, nie wiem co jeszcze powiedzieć?! POWIEM TAK, ŻE MMM JEST SYPPPPPERRRR*!!!!!! (* pracując razem pomału również tworzymy swój wewnętrzny słownik, związany z wydarzeniami w grupie. Na pierwszych warsztatach na zadane w Internecie pytanie: Jak się bawicie? W pośpiechu Justyna odpowiedziała: Syper I tak już zostało ) Hej, nazywam się Jakub Kula, mam 17 lat i jestem z Wrocławia. Chodzę aktualnie do technikum informatycznego na Łuckiej. Można powiedzieć o mnie, że jestem zbiornikiem czystej energii. Lubię działać, nie lubię nudy. Lubię towarzystwo innych ludzi, zabawę. Nie znoszę sztywniactwa. Mam bardzo szerokie zainteresowania, w skład których wchodzi m. in.: Japonia i jej kultura, pisanie, czytanie, koszykówka, taniec, kultura głuchych. W grupie jestem od października 2013 roku, od tamtego czasu aktywnie biorę udział we wszystkich projektach. I myślę, że w najbliższym czasie nie przestanę. MMM daje mi niepowtarzalną możliwość wykazania się kilkoma umiejętnościami. To takie pozytywne ujście dla mojej niespożytej energii. MMM stało się już czymś naturalnym, częścią mnie Karolina Jakóbczak 17. Miłosz Szarłat 18. Agnieszka Szeliga 19. Adam Gerasik 20. Tomasz Nowakowski 21. Damian Szymański 22. Justyna Cieślak Źródło: archiwum MMM, Kinga Hołda fot. nr 4. Nazywam się Magdalena Kozłowska. Jestem blondynką o niebieskich oczach. Lubię spędzać czas z bliskimi Bardzo lubię się śmiać, uśmiechem witać każdy dzień. Myślę pozytywnie, dużo żartuję, to poprawia mi humor. Nie znoszę kłamstw! Najbardziej kocham podróżowanie. Moim największym marzeniem jest wyjazd do Australii. Kocham zwierzęta! Interesuje się modą, aktorstwem i muzyką. W grupie jestem od listopada 2013r. Lubię być z nimi na warsztatach. Uwielbiam stać za i przed kamerą. Na warsztatach przekonałam się, że kamera mnie kocha: D W czasie trzydniowych warsztatów wspólnie przygotowujemy obiady i kolacje, gotujemy to, na co mamy ochotę. Tradycyjnie zawsze wybieramy dwie piosenki, które nam się podobają. Zawsze sobie pomagamy. W czasie nagrań mamy dużo nowych pomysłów. Dzięki udziałowi w tych zajęciach zdobywam nowe umiejętności i zbieram doświadczenia. Czuję się tam wspaniale. I/2014 iszy 7

8 GŁUSI W KULTURZE Jestem w MMM, bo Agata: naprawdę lubię być na warsztatach bo to daje mi wiele satysfakcji, dużo radości, śmiechu, to czas ciepłych pogaduch. Najważniejsze jest to, że dogadujemy się i staramy znaleźć najlepsze słowa przy tłumaczeniu piosenek na PJM!!! I lubię to myślenie na planie- jak wszystko ustawić, aby efekt był jeszcze lepszy i bombowy. To o to w tym chodzi! Tomek N.: chętnie zdobywam nowe doświadczenia i umiejętności. Chciałbym pokazać ludziom, że ja potrafię. Paulina S: daje mi to dużo doświadczeń, chcę być w tej grupie Niezła ekipa jest z tego MMM:) Konrad: zbieram doświadczenia przed studiami filmowymi Kasia: naprawdę lubię być na warsztatach, bo tam wcale nie jest nudno. Zawsze jest radośnie i czuć ciepłą atmosferę, lubię ten wspólny czas. Miłosz: chciałem być bliżej muzyki, poczuć ją, jak ją zamigam. Chciałem też pokazać, że w środowisku Głuchych słowo muzyka istnieje. Adam: jest dla mnie bardzo ciekawe, nowe doświadczenie. Dlatego, że śpiewając w języku migowym możemy sprawić, że głusi mogą odebrać sens piosenki, zrozumieć jakie emocje pokazuje, np: miłość, żal. Asia: chcę, żeby osoby niesłyszące i słabosłyszące rozumiały teksty piosenek, ponieważ dla Nas osób niesłyszących jest dużym problemem zrozumieć słowa piosenki. Pragnę, by to się zmieniło. Magda: chcę, żeby ludzie nas zobaczyli. Jakub: to przynosi mi radość. Lubię być z ludźmi z tej grupy, z moimi przyjaciółmi, wspólnie się bawić, rozwijać. Dołączyłem, bo zaintrygowała mnie idea projektu. Jestem, bo tu jest jak w rodzinie. Zostanę, bo rodziny się nie zostawia. Byli w MMM Każda przygoda musi się zakończyć Jest wtedy szansa na zrobienie czegoś nowego, być może wyruszenia w nową podróż Pożegnania nigdy nie są łatwe, ale zawsze miło wspominamy wspólną pracę. Przedstawiamy osoby, które zakładały grupę, dały jej swój zapał, pozytywną energię i wiarę w to, że można migać piosenki Hey jestem Gabrysia Włastowska, byłam w pierwszym składzie MMM. Lubię spędzać całe dnie z książkami, a moją pasją jest robienie biżuterii sutasz. Bycie w grupie MMM i zadania z tym związane, wymagały ode mnie podjęcia pewnego wyzwania, pokonania siebie, własnej nieśmiałości. Byłam osobą, która nigdy nie lubiła być w centrum zainteresowania, a dzięki doświadczeniu w MMM nauczyłam się pokonywać codzienne przeciwności. To zaowocowało w moim życiu, teraz chętnie poznaję nowych ludzi, nawiązuję z nimi relacje. Jak mi było w MMM? Panowała bardzo ciepła atmosfera i wprost czuliśmy się jak we włoskiej rodzinie pełna współpraca, pełne wsparcie zarówno ze strony koleżeństwa jak i opiekunów. Cieszę się, że MMM dalej działa, oglądam nowe teledyski. I co najważniejsze jestem zadowolona zainteresowaniem mediów naszą pracą. Nazywam się Justyna Cieślak, mam 20 lat i od urodzenia nie słyszę. Pochodzę z Warszawy, ze słyszącej rodziny. Od przedszkola do matury uczyłam się w Instytucie na Placu Trzech Krzyży. Planuję rozpocząć studia menadżerskie w Siedlcach. Marzę o założeniu własnej firmy - klubu dla głuchych. Teraz pracuję. Jak wspominam pracę w MMM? To było dla mnie coś nowego, robiłam to pierwszy raz w życiu. Pokazaliśmy wszystkim, że głusi potrafią migać muzykę. To było dla mnie ciekawe. Lubię być w towarzystwie osób niesłyszących, bo nie jestem sama, czuję się jak w większej rodzinie. Gdy migam piosenkę, czuję wolność i przypływ dobrych emocji. Chętnie montuję filmy, pracuję ze światłem, zastanawiam się jak zamigać tekst, by było dobrze. Wyniosłam z grupy nowe doświadczenia. Nazywam się Adam Nowacki. Kocham wolność i nie znoszę rutyny. Wydaję się być ciągle w ruchu, w poszukiwaniu nowych doświadczeń, okazji do zdobycia wiedzy i poszerzenia horyzontów. Mam szczere i bezpośrednie podejście do życia i ludzi. Mój optymizm i niefrasobliwość sprawiają, że jestem miłym towarzyszem dla innych. Mam poczucie sprawiedliwości, prawdy i moralności. Jestem bardzo otwarty na świat. Zarażam wszystkich swoim entuzjazmem. Jestem wesoły, bezpośredni, spontaniczny i energiczny. Od listopada 2012 do września 2013 byłem członkiem MMM. W grupie pracowało mi się rewelacyjnie, uczyłem się języka migowego do przekładu piosenek. Mogłem zobaczyć jak to wygląda, uczyłem się innej formy przekazu. Ciężko pracowałem, nie było łatwo, ćwiczyliśmy nawet od rana do wieczora, ale były przerwy i czas na różne przyjemności np. taniec, karaoke, wygłupy, oglądanie filmów wieczorem. Mam wrażenie, że na warsztatach dobrze się bawiłem, nie nudziłem się, było super. Nazywam się Paulina Stangret. Mam 19 lat. Jestem osobą niesłyszącą. Właśnie w tym roku skończyłam szkołę na Łuckiej. Co dalej? Jeszcze 8 iszy I/2014

9 GŁUSI W KULTURZE nie wiem:) Moje hobby to sztuki walki, podróże, jestem miłośniczką psów. Moja przygoda w MMM zaczęła od warsztatu rok temu. W MMM jestem niejako gościnnie, brałam udział w kręceniu interpretacji piosenki dla Polskiej Akcji Humanitarnej. To było dla mnie naprawdę ciekawe doświadczenie. Stanie przed kamerą to dla mnie najtrudniejsze zadanie, bo to mnie bardzo stresuje. A tu trzeba ten stres pokonać. W czasie nagrania można się dobrze bawić, śmiać się, pożartować, nigdy nie jest nudno, a mimo, że czasem się kłócimy, to naprawdę jest normalnie. Z ekipą MMM byłam na planie klipu do piosenki Video Dobrze, że jesteś. Oglądaliśmy pracę na prawdziwym planie, w profesjonalnym studio To naprawdę było niesamowite przeżycie... Spotkać się z zespołem Video, który nas zaprosił do współpracy, a jego wokalista bardzo chętnie uczył się języka migowego to jest coś. Nigdy się nie spodziewałam, że zaproszą nas na plan Czekała mnie jeszcze większa niespodzianka Podczas uroczystości mojego zakończenia szkoły, na Łucką przybyli, na taki mini koncert, Panowie z zespołu Video! Z Magdą uczyłyśmy się migać tekst piosenki Środa, czwartek, a potem wystąpiłyśmy na żywo razem z Video. Było NIESAMOWICIE! Na początku myślałam, że wszyscy będą siedzieli i się nudzili, ale nie Ludzie wstali, tańczyli i śpiewali z nami. Byłam bardzo szczęśliwa, wzruszenie ściskało mnie w gardle, ale udało mi się zamigać tekst do końca. Potem były brawa. Do końca życia będę mieć we wspomnieniach to, że miałam takie zakończenie szkoły na Łuckiej. Okiem opiekuna Od 2003 roku pracuję w Przystanku Łucka w Warszawie. To mój świat, w którym na co dzień mam kontakt z młodzieżą niesłyszącą, z którą rozmawiam, między innymi, w polskim języku migowym. Przekazywane w ten sposób emocje, połącznie języka migowego i muzyki bardzo mi się spodobały. To fascynacja językiem, jego piękno spowodowały, że z przyjemnością oglądałam i poszukiwałam różnych form wyrazu wykorzystującego ten język. W intrenecie oglądałam różne interpretacje piosenek w języku migowym, niekoniecznie polskim. Trafiłam na piosenkę zespołu Powder See What I m Saying, tematyka tego klipu, pokazanie, że osoby niesłyszące często są niedostrzegane przez społeczeństwo, podkreślenie, że mają swój język i dużo do przekazania innym, bardzo mnie poruszyła. Zamarzyłam sobie, żeby nagrać piosenkę w polskim języku migowym. Od marzenia, do realizacji trochę czasu minęło Zastanawiałam się jak, gdzie, kiedy i z kim można byłoby coś takiego zrobić? Jak już wszystko przemyślałam i znalazłam podobnych do mnie pasjonatów -Tomka Grabowskiego i Kasię Kłosowicz, którzy zaangażowali się w realizację tego pomysłu, wyszłam z tą propozycją do moich uczniów z Łuckiej Oferta byłą skierowana do wszystkich z jednej strony myślałam, że nikt nie przyjdzie, z drugiej zastanawiałam się co będzie, jak będzie dużo chętnych? Ostatecznie zebrała się ósemka śmiałków zdecydowanych spróbować czegoś nowego. Osiem różnych temperamentów, osiem różnych wrażliwości, osiem niespodzianek Jesienią dwa lata temu zaczęliśmy tworzyć Nikt z nas nie miał doświadczenia, nie wiedział jak będzie nam się układała współpraca, każdy pewnie miał swoje wątpliwości i niepokoje W listopadzie 2012 spotkaliśmy się na pierwszych weekendowych warsztatach interpretacyjno filmowych. Dlaczego tak nazywamy wspólny czas? Nasza praca nie polega na tłumaczeniu tekstów piosenek, to jest interpretacja tego co zaśpiewał wykonawca. Trudno tłumaczyć poezję, przekazywać metaforę, oddawać emocje, które kryją się między słowami piosenek. Nikt z nas nie wie jakie, tak naprawdę, intencje miął autor tekstu, możemy to próbować zrozumieć, odebrać, przemielić wewnętrznie, a potem zastanowić się jak oddać sens tekstu w pjm, To wymaga dużego nakładu pracy, wielu burzliwych dyskusji, a i tak nie zawsze jesteśmy zadowoleni z efektu końcowego, czasem chodzimy na językowe kompromisy. Zdarza się, że w czasie montażu, albo już po premierze, gdy analizujemy nasze produkcje stwierdzamy, że ten wers/słowo byśmy teraz zamigali inaczej Wszystkiego uczyliśmy się od podstaw i na własnych błędach, co zresztą widać w kolejnych teledyskach. Jednak efekty naszej pracy są potwierdzeniem tego, że zebrał się zespół pełnych energii i pomysłów młodych ludzi, którzy chcą, mogą i realizują swoje pasje. Jesteśmy samoukami, cały czas doskonalimy swój warsztat pracy, popełniamy błędy, omawiamy je i próbujemy być coraz lepsi. Nie poddajemy się, chociaż czasem dopadają nas wątpliwości i kryzysy. Młodzi migają muzykę tak jak czują, nikogo nie udają, są przede wszystkim sobą. W to, co robią wkładają dużo pracy, zaangażowania, a że czasem trzeba na nich krzyknąć, o czymś przypomnieć czy zmotywować, cóż taka już rola opiekuna Obserwuję Młodych drugi rok, widzę jak każdy z nich się rozwija, jaką radość sprawia im nagrywanie kolejnych klipów, bycie razem, robienie czegoś pozytywnie odbieranego przez innych ludzi. Niektórzy dzięki pracy w grupie odkryli swoje talenty w zakresie montażu, inni przełamali nieśmiałość, a niektórzy zaskoczyli niebanalnymi pomysłami czy talentem kulinarnym. Każdy z nich jest niepowtarzalny, wspólnie tworzą bardzo energetyczny zespół. Cieszę się, że pomysł został zrealizowany, że powstała grupa MMM. Praca z Młodymi daje mi ogromną radość i satysfakcję, chociaż czasem tak mnie zdenerwują, że mam ochotę rzucić to wszystko w diabły. Lubimy się i lubimy wspólnie pracować, a przy okazji sprawiamy również radość osobom głuchym, co ma dla nas bardzo duże znaczenie. Koordynowanie tak dużego zespołu nie należy do najłatwiejszych zadań, wymaga sporego nakładu czasu I/2014 iszy 9

10 GŁUSI W KULTURZE i energii, ale sprawia też ogromną satysfakcję, mobilizuje do rozwoju. To od Młodych nauczyłam się wielu nowych rzeczy, w tym montowania, poszerzyłam gust muzyczny (dzięki dyskusjom nad wyborami kolejnych piosenek), a w domowym menu znalazło się przepyszne curry z kurczaka, które uwielbia moja córka Anna Stopińska. Nazywam się Magda Bielak-Kościńska. W zespole MMM pomagam przy interpretacji tekstów na PJM. Młodzież bardzo dobrze radzi sobie z przekładaniem tekstów, więc w tej chwili moja rola zeszła na drugi plan. Lubię obserwować młodych ludzi, którzy działają sami i potrafią wykorzystać maksymalnie swój potencjał artystyczny. Mam nadzieję, że w niedalekiej przyszłości będą tworzyć własne piosenki w PJM. Wierzę w to! Jestem Tomasz Grabowski, urodziłem się w roku Jestem absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie na Wydziale Grafiki uzyskałem z wyróżnieniem tytuł licencjata i obecnie uczę się na II roku na Studiach Niestacjonarnych II stopnia Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Stypendysta programu Socrates Erasmus na uczelni artystycznej École supérieure Estienne des arts et industries graphiques w Paryżu (Francja) w roku Jestem współzałożycielem Grupy Artystów Głuchych. Staram się uchwycić różne chwile z naszego życia, uwiecznić ludzkie nastroje i emocje. Do rysowania i malowania inspiruje mnie natchnienie oraz bezpośrednie przeżycie. Dla mnie ludzkie ciała są znakami. Pasjonują mnie różne dziedziny sztuki: grafika, animacja, fotografia i malarstwo. Z grupą Młodych współpracuję do początku jej powstania, więc mam okazję przyglądać się postępom, które robią jej członkowie. Najbardziej zapadł mi w pamięć projekt realizowany w plenerach Warszawy. Warsztaty zostały przygotowane i przeprowadzone w sposób profesjonalny. Poziom warsztatów oceniam jako bardzo wysoki. Ponad to wszystko odbyło się w bardzo miłej atmosferze i w uroczych miejscach. Uczestnicy i opiekunowie wymieniali się swoimi doświadczeniami, wszyscy byli otwarci na różne tematy oraz pełni chęci niesienia pomocy w przypadku niejasności. Mimo iż posiadam duże doświadczenie, w zakresie, który obejmowały warsztaty, część wiedzy przekazywana przez młodzież pozwoliła mi utrwalić moje wiadomości. Dodatkowym atutem było wyjście w plener, co przyniosło mi osobiście wiele radości i satysfakcji. Były to moje trzecie warsztaty. Pierwsze i drugie, sprzed ponad pół roku, wspominam bardzo miło. Zarówno okoliczności, jak i miejsce były wspaniałe. I tym razem pobyt razem z młodzieżą i opiekunami zachowam w pamięci na długo. Karolina Jakóbczak. Urodziłam się w Warszawie w 1984 roku. Jestem absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (uzyskałam w 2009 dyplomu magisterskiego na Wydziale Wzornictwa Przemysłowego, specjalizacja komunikacja wizualna) oraz Polsko Japońskiej Wyższej Szkoły Technik Komputerowych w Warszawie (w 2011 obroniłam pracę magisterską na Wydziale Sztuki Nowych Mediów, specjalizacja animacja klasyczna), studiowałam także na Erasmusie w Fachhochschule Trier Communicationdesign w Niemczech 2006/2007. Z zawodu jestem grafikiem i zajmuję się wszystkim co jest związane ze sztuką płaskiego wymiaru: ilustratorstwem, grafiką komputerową, grafiką warsztatową, fotografią, malarstwem i rysunkiem. Moje prace: można było oglądać na różnych wystawach zbiorowych oraz indywidualnych w Polsce i za granicą. Przygodę z grupą rozpoczęłam w 2013 roku, kiedy zostałam zaproszona na warsztaty grupy Młodzi Migają Muzykę. «Język migowy plus tłumaczenie piosenek plus oprawa artystyczna wideoklipów.czemu nie?» pomyślałam sobie. I tak stałam się opiekunem do spraw artystycznych. Było to bardzo budujące doświadczenie, ponieważ wszystko było nowe dla mnie i ciekawe! Razem z Młodzieżą zajmowałam się przygotowywaniem oprawy artystycznej wideoklipów. Zależało mi na tym, aby uczniowie odkrywali swoje mocne strony przy kręceniu oraz montażu teledysków. Świat Głuchych zacząłem poznawać 12 lat temu odwiedzając pierwszy w Polsce lokal integracyjny prowadzony przez Głuchych. Najpierw poznałem alfabet palcowy, potem stopniowo uczyłem się nowych zwrotów. Wszystkiego uczyłem się od rozmów z niesłyszącymi. Fakt, że języki wizualno-przestrzenne mają inną gramatykę niż foniczne powodowały większą ciekawość. Dowiedziałem się o Kulturze Głuchych, charakterystycznych zasadach savoir vivre itp. Po prostu zakochałem się w języku migowym. Pasjonuję się również dziennikarstwem, fotografią i tworzeniem filmów. Jestem twórcą kampanii Cała Polska miga. O OSWG na Łuckej słyszałem dużo już od dawna. Pierwszy raz odwiedziłem to miejsce w listopadzie 2010 roku, gdy byłem na konferencji dotyczącej znaków własnych i przydomków w języku migowym. Już wtedy widziałem, że młodzi ludzie tam uczęszczający mają bardzo duży potencjał, aby robić coś pozytywnego. Kiedy otrzymałem propozycję współpracy z grupą MMM dosłownie podskoczyłem z radości, ponieważ śledziłem ich wcześniejsze poczynania i od początku trzymałem kciuki za kolejne teledyski. Weekend spędzony w towarzystwie tych młodych, zdolnych ludzi pozostawił w mojej pamięci bardzo pozytywne wspomnienia. Urzekło mnie w jaki sposób wszyscy się dogadują, pomimo, że na co dzień razem się uczą, mieszkają w internacie, to nie było żadnych zgrzytów, a w czasie warsztatowego weekendu spędzaliśmy ze sobą prawie każdą minutę. Razem robiliśmy posiłki, braliśmy udział w różnych ćwiczeniach poprawiających uzewnętrznianie emocji, wymyślaliśmy nowe pomysły na ujęcia, świetnie się przy tym bawiąc. Podczas warsztatów zawsze jest ktoś kto pilnuje poprawności przekładu na Polski Język Migowy ukłon w stronę pani Magdy Bielak-Kościńskiej. To doświadczenie na długo zostanie w mojej pamięci, dlatego bardzo pragnę podziękować pani Annie Stopińskiej za zaproszenie. Krzysztof Ostanówko 10 iszy I/2014

11 GŁUSI W KULTURZE Z perspektywy dyrektora Przystanku Łucka Pamiętam pierwsze rozmowy z panią Anią Stopińską, wicedyrektorem OSWG na temat jej pomysłu- projektu nagrywania z młodzieżą w pjm tekstów znanych przebojów i tworzenia teledysków. Był w nich jej zapał, entuzjazm, nadzieja na twórcze ukierunkowanie nadmiaru energii kilku młodych osób, ale także dużo obaw czy się uda, czy dadzą radę, jak zareaguje środowisko Mnie osobiście od razu pomysł spodobał się ze względu na to, że nasza młodzież otrzymałaby możliwość uczestniczenia w przekazie muzycznym dostępnym z racji głuchoty w sposób niepełny, czy mocno ograniczony i dzięki temu stałaby się pełnoprawnym uczestnikiem kultury młodzieżowej, w której to kulturze muzyka, zespoły i teledyski stanowią ważny element, wnosząc do niej swoją własną migową formę przekazu. Także dlatego, że miało to być przedsięwzięcie twórcze, a takie działania są zawsze rozwijające dla młodzieży. Przypuszczałam także, że może powstać nowa jakość z połączenia dźwięku, słowa i gestu, bo przecież gest zawsze wzmacnia wypowiadane słowa. Liczyłam także, nie ukrywam, że jeśli przedsięwzięcie powiedzie się, będzie to znakomita promocja placówki. Efekt przerósł najśmielsze oczekiwania, ekspresja wyrazu niewyobrażalna, wzruszenie przy szkolnej premierze pierwszego teledysku ogromne Radość, że się udało. Potem powstawały kolejne teledyski, pierwsze pozytywne recenzje od autorów oryginalnych wersji piosenek, w ślad za tym przyszedł niemały rozgłos i wreszcie profesjonalne nagranie z zespołem Video. Wizyty w studiach radiowych i telewizyjnych, wywiady, nagrania zainteresowanie. Dla mnie szalenie istotne jest, że młodzież głucha dowiodła, iż to co z pozoru wydawało się niemożliwe stało się możliwe trzeba tylko chcieć i być aktywnym. Także to, że udało się jej przebić ze swoim pięknym, ekspresyjnym językiem, bo taki był jego powszechny odbiór i może w ten sposób przybliżyć swoje sprawy i problemy. A swoją drogą to nie wiem jak pani Ania godziła to szalenie angażujące zadanie z normalnymi codziennymi obowiązkami w pracy Wiem natomiast, że wymagało to od niej niebywałego wysiłku. Teraz w końcówce roku szkolnego zwyczajnie po matczynemu martwię się, czy sukces MMM nie przewróci Młodym w głowach, ale mam nadzieję, że tak się nie stanie Elżbieta Opara- Zawistowska MMM w pigułce, czyli jak to się wszystko dzieje Planujemy warsztaty Piosenki Jedzenie Na warsztatach A po warsztatach musimy zsynchronizować kalendarze i wybrać termin, który pasuje wszystkim, dlatego średnio spotykamy się co kilka miesięcy szukamy opiekunów, którzy będą nas wspierać w miganiu, pracy z kamerą, a czasem też w gotowaniu pyszności pamiętamy, by do grupy dołączały nowe osoby, chcemy się rozwijać staramy się mieć normalne oceny i zachowywać dobrze w szkole, chociaż nie zawsze nam się to udaje składamy się na jedzenie tu często mamy problem, bo każdy chce migać coś innego, a dodatkowo p. Ania stawia swoje warunki wrzucamy propozycje piosenek na grupę na FB, dyskutujemy i głosujemy jak się nie możemy zdecydować, to najczęściej na warsztatach znajdujemy coś extra, co podoba się wszystkim ustalamy co będziemy jeść, czasami kłócimy się o to kilka osób z grupy robi zakupy, żebyśmy na warsztatach mieli co do garnków włożyć w sklepie spędzamy dużo czasu na szukaniu smakołyków, na specjalną prośbę p. Ani staramy się nie kupować sosów w proszku w lodówkach musi być pełno do naszego menu na stałe weszło spaghetti i ryż z kurczakiem w sosie curry w kuchni zawsze jest dużo śmiechu, chyba wszyscy lubimy wspólne gotowanie, wymyślamy nowości piekliśmy ciasta, chleb, robiliśmy sałatki, desery Musimy przygotować studio, wymyślić scenariusz, zrozumieć tekst piosenki Omawiamy to co zrobiliśmy wcześniej- rozmawiamy jakie błędy zrobiliśmy, co trzeba poprawić, ci nam się podoba, szukamy pomysłów do nowych teledysków Zawsze mamy jakieś zajęcia, na których się czegoś uczymy kompozycji, pracy z kamerą, przekazu mimicznego, ćwiczymy przekład testu na polski język migowy ustalamy jakie stroje pasują do muzyki, przebieramy się, robimy make-up by nie świecić się przed kamerą Nagrywamy to zawsze trwa długooooooooooooo, bo poprawiamy błędy, zmieniamy pomysły, próbujemy, jest przy tym dużo śmiechu, trwa to czasem do późna robimy montaż to zajmuje wiele czasu, bo trzeba mieć nastrój i pomysł, by wyszło coś fajnego, trzeba obejrzeć wszystkie nagrania, wybrać najlepsze, przy okazji wybieramy tez filmy do dokumentu, a potem tniemy, sklejamy, poprawiamy, poprawiamy i po setnej poprawce materiał jest gotowy Wysyłamy teledyski i filmy pokazujące jak pracujemy w świat, czyli na nasz profil na FB i Youtube Czytamy komentarze i cieszymy się, gdy widzimy, że nasza praca się podoba I/2014 iszy 11

12 GŁUSI W KULTURZE MMM ciągle w działaniu Od listopada 2012 do dnia dzisiejszego w grupie dużo się dzieje. Swoje teledyski pokazują w sieci, sukcesywnie nagrywają materiały do nowych klipów. Zainteresowały się nimi media, a zespół Video zaprosił ich do współpracy, przy tworzeniu nowego singla Dobrze, że jesteś. Byli w radiowej Trójce, Czwórce, Radio Kolor i Campus. Z zespołem Video gościli również w Dzień dobry TVN, Pytaniu na śniadanie, rozmawiali z nimi reporterzy Panoramy, Kuriera Warszawskiego, czy programu Dzień dobry Warszawo. Mają na swoim koncie pierwsze występy na żywo, szykują się do realizacji nowych pomysłów. Skąd czerpią fundusze? Głównie finansują się z własnych środków, przy wsparciu lokalowo- socjalnym Ośrodka. W czerwcu 2013 członkowie grupy MMM zdecydowali się wziąć udział w konkursie Aktywna Młodzież mieszka w Warszawie zorganizowanym przez Zarząd Główny Polskiego Związku Głuchych przy wsparciu finansowym Urzędu m.st. Warszawa. Oto ich wspomnienia z tego czasu. pomysły był super, mieliśmy bombową energię i chęć nagrania ciekawych miejsc w Warszawie. Widzę, że mamy więcej doświadczenia, więcej umiemy, rozwinęliśmy się, a nagrywanie w plenerze, zainteresowanie ludzi sprawiło, że czułam się jak prawdziwa aktorka. Agata Projekt Warszawa w rękach MMM, źródło archiwum MMM Długo zastanawialiśmy się jak przetłumaczyć wybrane piosenki na PJM i przestawić ich charakter. To był pierwszy warsztat, w czasie którego nagrywaliśmy na zewnątrz. Praca na zewnątrz była cudowna, mieliśmy piękną pogodę, ale czasami było ciężko znaleźć miejsca, które pasowałyby do wybranych piosenek. Było wspaniale, czuliśmy się ze sobą super i dzięki temu dobrze nam się współpracowało. Udało nam się przygotować materiał do trzech piosenek o Warszawie. Bardzo mi podobał ten wspólny, trochę szalony, czas. Było wspaniale, rodzinnie, czułam się szczęśliwa. Kasia na ulicach Warszawy. Mieliśmy ochotę wychodzić poza studio. Nowe Na warsztatach było super Zero, zero, zero minusów Kręciliśmy na dworze, dużo ćwiczyliśmy, szukaliśmy ciekawych miejsce w Warszawie Pierwszego dnia po śniadaniu, rozmawialiśmy o tym, co będziemy robić, przynieśliśmy cały sprzęt i sprawdziliśmy czy działa... W czwartek byliśmy na Starym Mieście i na Pradze wszystko było dobrze i udało się zrobić fajne zdjęcia Po południu zrobiliśmy reklamę grupy MMM (próbujemy zgłosić naszą grupę na Festiwal w Czechach). Po raz kolejny spotkaliśmy na warsztatach filmowych. Tym razem nasza praca trwała od 4 do 8 września. Przez pięć dni razem nagrywaliśmy Warsztaty MMM 2013, źródło archiwum MMM 12 iszy I/2014

13 GŁUSI W KULTURZE W piąteczek pojechaliśmy na Młociny, a po obiedzie na Most Gdański Zrobiłem dużo dobrych zdjęć razem z Damianem i Justyną. Po kolacji razem z Kasią, Justyną, Agatą, p. Tomkiem, p. Karoliną i p. Magdą wyszliśmy na wieczorne zdjęcia było pięknie... Tej nocy krótko spałem, bo w sobotę wstaliśmy po godz. 4 tej, najtrudniej było podnieść Agatę. W końcu udało się i razem pojechaliśmy nad Wisłę Widoki piękne, była mała mgła, nakręciliśmy wszystko, co chcieliśmy i wróciliśmy zmęczeni na śniadanie do Ośrodka Z Damianem zdrzemnęliśmy się, ale już po godzinie obudziła nas pani Ania... Poprosiliśmy o dodatkowe 10 minut, i obiecaliśmy, że jeśli się spóźnimy kupujemy czekoladę Potem wszyscy w koszulkach MMM nagrywaliśmy kolejne sceny do trzeciej piosenki. Udało nam się nagrać scenę, w której cztery osoby (ja, Damian, Miłosz i Justyna) migamy ten sam fragment piosenki Wyszło wspaniale. W niedzielę posprzątaliśmy wszystko. Podobało mi się, że pracowaliśmy w sześcioosobowej grupie, było wygodnie. Super współpracowaliśmy z opiekunami, przygotowaliśmy smaczne jedzenie BYŁO SUPERR Pozdrawiam WIELAN MMM i PAH Jak to się zaczęło? Pani Ania Stopińska zaproponowała, żebyśmy zrobili teledysk i sprawili niespodziankę pani Janinie Ochojskiej, która zarządza Polską Akcją Humanitarną (PAH) i miała być gościem w naszym Ośrodku. Zdecydowałem się dołączyć do tego projektu i to był mój warsztatowy debiut. Na początku wszystko było trudne, ponieważ robiłem to pierwszy raz. Przetłumaczyć tekst piosenki na polski język migowy nie jest łatwe, trzeba wielu dyskusji, by ustalić czy to, co chcemy migać ma sens. Gdy stanąłem przed kamerą, to byłem zestresowany i wiele razy powtarzałem swoje wersy, ale to normalne na początku. Byłem zadowolony z efektu. Moim zdaniem, to był bardzo dobry pomysł. Na pokazie pani Janina Ochojska była bardzo wzruszona. Ja też się wzruszyłem, gdy zobaczyłem, że nasz gość płakał. Na pamiątkę tego spotkania dostaliśmy przepiękne podziękowania, a nasz teledysk pojawił się na stronie PAH. Tomek Nowakowski MMM współpracuje z VIDEO Gdy pewnego dnia otrzymaliśmy propozycję od zespołu Video, by nagrać z wspólnie teledysk do piosenki Dobrze, że jesteś ćwiczyliśmy cały tekst. Gdy się spotkaliśmy z Wojtkiem Łuszczykiewiczem jego też nauczyliśmy tak, żeby dobrze zamigał. Bardzo szanuję Wojtka za to, że zauważył Głuchych i że chciał zamigać piosenkę. Gdy stałam przed kamerą, a z tyłu było zespół muzycy Video, poczułam się jak piosenkarka. Sprawiło mi to przyjemność. Dzień nagrywania klipu z Video był wspaniały i nigdy go nie zapomnę. Magdalena Kozłowska W grudniu 2013 zostaliśmy zaproszeni przez wokalistę zespołu Video Wojtka Łuszczykiewicza, i żebyśmy wspólnie zaprezentowali teledysk w języku migowym. Bardzo mi się podoba jak Wojtek nauczył się migać. W studio było strasznie super, bo było dużo miejsca, muzycy gitarzyści, perkusista, mnóstwo świateł i wielkie kamery. Światła mnie oślepiały, głośna muzyka pomagała wyczuć rytm. Mmrrr, chciałabym powtórzyć ten czas. Gdy dziennikarze z telewizji i radia zadawali nam pytania czyliśmy się jak gwiazdy. To było takie wspaniale uczucie Jak gwiazdy, do studia, wchodziliśmy po czerwonym dywanie. Ta przygoda miała swój ciąg dalszy, którego nie zapomnę. Czego? Tego, że byłam w telewizji i na żywo migałam z Kasią z piosenkę Dobrze, że jesteś. To było naprawdę super uczucie z jednej strony było stresujące, musiałam uważnie migać, bez błędu, aby w telewizji wyszło dobrze. Było naprawdę niesamowicie, dziękuję Wojtkowi, że nas zaprosił. Super się czułam po powrocie do szkoły. Koledzy byli w lekkim szoku, część nas nie poznała z powodu mocnego makijażu. To było nawet zabawne... Gdy Wojtek z zespołem Video odwiedził w kwietniu naszą szkołę na Łuckiej byłam bardzo, bardzo zachwycona. Panowie zagrali dla nas mini koncert, zaśpiewali pięć piosenek, a my zamigaliśmy cztery z nich na żywo dla naszych kolegów i koleżanek. Wszyscy tańczyli, krzyczeli, robili hałas, aż mnie ciarki przechodziły! Było BOM- BOWO!!! Mam nadzieję, że VIDEO nas nie zapomniiiiii!!! Agata Smolińska Prace nad interpretacją tekstu dla Video zaczęły się bardzo wcześnie, bo już w styczniu. Próbowaliśmy wspólnymi siłami przetłumaczyć tekst. Nie było to łatwe zadanie, ale po niejednej burzy mózgów, powstała wersja końcową. Pozostało tylko pojechać do studia i zrobić to! W studiu uderzył mnie pełen profesjonalizm ekipy, atmosfera też była inna niż się spodziewałem. Z jednej strony wszyscy byli skupieni na pracy, poważni, ale jednocześnie żartowali ze wszystkiego. Dobrze się czułem w takim klimacie. Zdobyłem cenne doświadczenia, poznałem wielu ludzi, w tym wokalistę zespołu, Wojtka Łuszczykiewicza, który nota bene okazał się bardzo towarzyską duszą i nieźle się dogadywaliśmy. Dla mnie to ciekawe doświadczenie i wiem, że tak szybko nie opuszczę tego magicznego świata pomiędzy ciszą a muzyką. Jakub Kula I/2014 iszy 13

14 GŁUSI W KULTURZE Zawsze marzyłem o tym, żeby poznać jakiś zespół Udało się, poznałem zespół Video. Byłem ciekaw jak wygląda praca nad teledyskiem. Czy też trzeba poprawiać błędy, ustawiać rzeczy na planie, kręcić detale??? Czy praca w profesjonalnym studio wygląda tak, jak naszej grupy Młodzi Migają Muzykę w czasie pracy na warsztatach w Ośrodku? My dużo ćwiczymy, potrzebujemy mieć czas na zrobienie przekładu tekstu z języka polskiego na polski język migowy (PJM), tak by był na 100%, bez błędów. Było podobnie, tylko w studio zespół Video grał na żywo, więc mogliśmy poczuć mocniejszy rytm Zespół Video to bardzo sympatyczni ludzie, czułem się szczęśliwy na planie. Cieszę się, że mogłem tam być, mam nadzieję, że na zawsze zapamiętam to spotkanie na żywo z zespołem Video. Życzę Wam sukcesów i dużo, dużo energii. Pozdrawiam Adam Gerasik Jak pracę z Młodymi widzieli członkowie Video?? Przeczytajcie wrażenia wokalisty zespołu Wojciecha Łuszczykiewicza: Praca nad klipem Dobrze, że jesteś była dla mnie fascynującą przygodą. Nie pamiętam, żebym kiedykolwiek przeżywał tyle emocji podczas pracy nad teledyskiem. Początki były stresujące. Otrzymałem instruktażowy filmik z wymiganym tekstem. Uczyłem się na wyczucie, mając nadzieję, że moje ruchy nie są zbyt niezdarne czy niedokładne. Kiedy pierwszy raz spotkałem się z MMM już na planie, przećwiczyliśmy wszystko i nie pamiętam kiedy wcześniej tak trzęsły mi się ręce. Miałem nadzieję, że nie pomyślą, że niepoważnie podszedłem do tematu. Na szczęście są to tak wyrozumiali i przemili ludzie, że stres znikł w sekundę i po krótkiej chwili nadawaliśmy na wspólnych falach. Kiedy już zaczęliśmy kręcić, wszyscy zaniemówiliśmy. Nie spodziewaliśmy się, że słowa piosenki zabrzmią tak dosadnie, tak wyraziście. Z zapartym tchem obserwowaliśmy każdy ruch i gest naszych migających gości. Byliśmy niewiarygodnie wzruszeni. Chyba pierwszy raz poczuliśmy, że mamy do czynienia z prawdziwą sztuką a nasz projekt stał się w całej rozciągłości projektem artystycznym. Efekt końcowy powala na kolana. Ludzie z całej Polski dzwonili, pisali do nas mówiąc, że mieli łzy w oczach. I tym razem wierzę, że to nie pusty frazes. MMM dostarczyli wszystkim potężną dawkę wzruszeń. Jestem pewien, że nasz cel nadrzędny czyli zwrócenie uwagi, że obok nas jest cała rzesza wrażliwych, utalentowanych, młodych ludzi, na których z własnego egoizmu czy braku wyobraźni nie zwracamy uwagi został z całą pewnością osiągnięty. Po dniu spędzonym na planie Bartek Szymański gitarzysta Video, na swoim profilu w pewnym portalu społecznościowym napisał tak: Muzyka i Polski Język Migowy najdoskonalsza choreografia jaką kiedykolwiek widziałem. Pomijam aspekt praktyczny nie jestem osobą głuchą (choć koledzy w to czasami wątpią;)) ani niedosłysząca, więc tego nie czuję, ale sama estetyka i ładunek emocjonalny, jaki niesie ze sobą ten język, w połączeniu z muzyką zwalał z nóg. Młodzi Migają Muzykę - odwaliliście wczoraj kawał dobrej roboty!!! Dzięki Poza tym świetni z Was ludzie I przepraszam, że tak hałasowaliśmy Gdy okazało się, że Wojtek zaprosił nas do występu w klipie VIDEO zebraliśmy się w grupie i wybraliśmy pięć osób, które w nim będą migać. Dwunastego lutego pojechaliśmy na plan, na miejscu poznaliśmy zespół i to naprawdę było cudowne.. Kilka tygodni później dni razem z Agatą wystąpiłyśmy w Dzień dobry TVN, była też z nami pani Ania. Po występie na żywo cały czas rozmawiałyśmy z Agatą, że chcemy to powtórzyć, ponieważ było rewelacyjnie. To niesamowite przeżycie być w telewizji, mieć robiony makijaż, mogłam poczuć się przez chwilę jak VIP. Udało mi się to powtórzyć i wystąpić z Video w programie Pytanie na śniadanie w TVP 2. To były bardzo emocjonujące i cudowne doświadczenia. Kasia Pierwszy raz widziałem projekt MMM w teledysku Video. Wspólnie z zespołem stworzyli bardzo wzruszający klip. Słowa Dobrze, że jesteś w języku migowy wydają się być bardziej szczere. Te kilka minut uświadomiło mi jak piękny jest ten język. Jakub Kapała Uczestnictwo w nagrywaniu teledysku Video do piosenki,, Dobrze, że jesteś było dla mnie cudownym przeżyciem. Nie tylko dlatego, że spędziłam ten czas z moim ulubionym zespołem, ale też dlatego, że poznałam niesamowitych ludzi z grupy Młodzi Migają Muzykę. Cieszę się, że miałam okazję brać udział w nagrywaniu akurat tego teledysku, siedząc metr od osoby migającej tekst piosenki człowiek nie jest w stanie oderwać oczu od tego niesamowitego widowiska. Ludzie, którzy grają w tym teledysku są bardzo skupieni na tym co pokazują, chcą jak najlepiej przekazać tekst piosenki osobom takim jak Oni- głuchym. Dla Nas-ludzi słyszących jest to niecodzienne,,zjawisko - patrzenie na ludzi, którzy migają, rzadko spotykamy takich na ulicy, a jeśli już spotkamy, to ich ignorujemy, bo nie potrafimy się z nimi porozumieć. To bardzo nieprzyjemne uczucie, kiedy widzisz osobę, taką jak ty, widzisz, że konwersacja z nią zapowiadałaby się interesująco, ale nie możesz z nią porozmawiać, ponieważ nie umiesz migać. To ogromna sztuka, trzeba zwracać uwagę na każdy najmniejszy gest, to poezja dla oczu, nie jestem w stanie opisać tego, jak wiele pozytywnych uczuć towarzyszyło mi podczas oglądania tego teledysku, mam naprawdę ogromny szacunek do osób głuchych i podziwiam je za to, że tak wspaniale radzą sobie w życiu, mimo wielu trudności. Monika Kalewska 14 iszy I/2014

15 GŁUSI W KULTURZE Marta Wojcieszak-Paluch : Kierownik Centrum Kompleksowej Rehabilitacji Ruchowej oraz Słuchu i Mowy Polskiego Związku Głuchych w Warszawie Głusi w świecie muzyki Muzyka towarzyszyła ludziom od zawsze. Czerpanie przyjemności z muzyki nie jest absolutnie zarezerwowane tylko dla osób słyszących. Osoby głuche odbierają fale dźwiękowe, a więc zjawiska muzyczne, jednak nie za pośrednictwem narządu słuchu. Stymulację wibracyjną wyczuwają całym swoim ciałem. Naukowcy udowodnili, że osoby głuche potrafią już od urodzenia przekładać drgania na wrażenia słuchowe, co daje im taką samą przyjemność jak osobom słyszącym. Historia ujawnia przykłady osób głuchych bądź z problemami wad słuchu, którzy zaistnieli w świecie muzyki dzięki ogromnej determinacji i pasji. Evelyn Elizabeth Ann Glennie Sean Forbes Shawn Dale Barnett EVELYN ELIZABETH ANN GLENNIE światowej sławy szkocka perkusistka Urodziła się w 1965 roku w Aberdeen (północno-wschodnia Szkocja). Muzyka od zawsze była dla niej wszystkim. Uczyła się gry na kilku instrumentach, m.in. na gitarze, pianinie, harmonijce ustnej, powoli odnosząc sukcesy muzyczne. Jednakże zaczęły się u niej problemy ze słuchem. W wieku 12 lat straciła słuch całkowicie. Mimo to kontynuowała swoje zamiłowanie do muzyki, zamieniając dotychczasowe instrumenty na perkusję. Pomimo faktu, że wiele osób w nią nie wierzyło, nauczyła się odbierać muzykę całym ciałem, przez dotyk, osiągając ogromną fizyczną wrażliwość akustyczną. Dzięki swojemu uporowi dostała się na wyższe studia na Królewskiej Akademii Medycznej w Londynie. W klasie perkusyjnej doskonaliła swoje umiejętności muzyczne i uczyła się nowych zjawisk muzycznych. Mimo swojej głuchoty Evelyn Glennie jest światowej sławy perkusistką. Obecnie najczęściej występuje boso, aby jak najlepiej wyczuwać drgania i wibracje akustyczne. SEAN FORBES amerykański twórca piosenek, raper Sean urodził się w 1982 roku w Detroit. Stracił słuch w okresie niemowlęcym w wyniku zapalenia opon mózgowych. Jednakże od maleńkości był zainteresowany muzyką. Muzyka towarzyszyła mu całe życie. Kiedy miał 5 lat rodzice, którzy sami są muzykami, podarowali mu zestaw perkusyjny. Potem zaczął pisać teksty do piosenek i grać na gitarze. Rodzice uczyli syna odbierania rytmów muzycznych. Dzięki temu nauczył się czerpać przyjemność z muzyki odczuwając wibracje muzyczne. Swoje przyszłe życie również wiązał z muzyką. Jego nurt gatunkowy to głównie hip hop z domieszką rock and rolla, folku, jazzu, country, big bandu. O sobie mówi, że jest twórcą piosenek, raperem i aktorem. Jest również producentem video. Zajmuje się promocją różnych artystów, z którymi ma bieżący kontakt. Jest współzałożycielem organizacji D-PAN, która tworzy muzykę dostępną dla społeczności niesłyszących i słabosłyszących są to m.in. teledyski popularnych piosenek w amerykańskim języku migowym. D-PAN jest organizacją I/2014 iszy 15

16 GŁUSI W KULTURZE non-profit, a jej celem jest wspieranie rozwoju zawodowego osób głuchych i niesłyszących, jak również sprawienie aby mieli dostęp do muzyki i kultury poprzez wizualizację np. teledyski, DVD, filmy itp. Sean cieszy się dużą popularnością na całym świecie. Ma bardzo duży sentyment do Polski i do polskiej kuchni może dlatego, że jego żona jest Polką? SHAWN DALE BARNETT amerykański perkusista Shawn Dale Burnett urodził się w 1963 roku w Leavenworth. Stwierdzono u niego całkowitą głuchotę. Mimo to stale interesował się muzyką. Sam mówi, że posiadał naturalny rytm. W wieku 5 lat zaczął grać na perkusji. Muzyka dawała mu niesamowitą radość. Marzył tylko o tym, aby spełniać się grając na tym instrumencie. W szkole dla osób niesłyszących w stanie Kansas, do której uczęszczał, nikt w niego nie wierzył. Koledzy wyśmiewali go, a nawet bili. Pomimo odrzucenia i ogólnego braku akceptacji, Shaw nie zniechęcił się i nadal realizował swoje marzenia. Ale pewnego dnia szczęście się do niego uśmiechnęło. Założył się z kilkoma szkolnymi kolegami o 20 dolarów, że zagra na perkusji z zespołem grającym w lokalnym barze. Zagrał jak profesjonalny muzyk wprowadzając w zdumienie wszystkich obecnych. Wygrał wtedy nie tylko 20 dolarów, o które się założył, ale coś więcej pewność, że mimo swojej głuchoty poradzi sobie zawodowo na rynku muzycznym. Odtąd Barnett rozwijał swoją karierę, przyłączył się do zespołu, z którym występował i jeździł w trasy, pisał piosenki. Nie załamał się mimo nagłej śmierci swojej rocznej córeczki działał dalej. Próbując różnych stylów muzyki, rozwinął swój własny styl, któremu nadano etykietę głuchej muzyki. Utwory są wykonywane wyłącznie przy użyciu perkusji przy akompaniamencie efektów wizualnych. Wystąpił we wszystkich amerykańskich stanach i pięciu innych państwach. Shawn motywował niesłyszących uczestnicząc w różnych wydarzeniach związanych z tą społecznością. Ponadto uczył muzyki w szkołach dla osób niesłyszących. Jego celem było nauczenie jak rozumieć muzykę, jak odczuwać wibracje i rytm i jak czerpać z tego przyjemność. Shawn został pierwszą osobą głuchą, której utwór stał się przebojem w telewizji MTV. Zmarł w 2003 roku na raka. LUDWIG VAN BEETHOVEN niemiecki kompozytor i pianista Urodził się w 1770 roku w Bonn. Już od dzieciństwa był zakochany w muzyce. W młodości przeniósł się do Wiednia, gdzie w szybkim czasie uzyskał reputację pianisty wirtuoza, a potem wybitnego kompozytora. Dużą rolę odegrał jego nauczyciel Christian Gottlob Neefe, który sam był kompozytorem i organistą. Zaznajomił on Ludwiga z muzyką Jana Sebastiana Bacha, kiełkując miłość do tej muzyki. Jego zdolności zostały zauważone w niedługim czasie na elektorskim dworze, również przez ówczesnych książąt. Beethoven rozwijał swoje umiejętności. Wciąż komponował, tworzył utwory na fortepian, koncertował (jego pierwszy koncert miał miejsce w 1800 roku). W 25 roku życia Beethoven zaczął tracić słuch. Mimo trudności i dużego kryzysu nie poddawał się i nie zaprzestał swojej działalności. Nadal tworzył znakomite dzieła. W wieku 48 lat stał się całkowicie głuchy. Z otoczeniem porozumiewał się wyłącznie za pomocą tzw. zeszytów konwersacyjnych, których część przetrwała do dzisiaj. Dzięki temu dysponujemy wspaniałym dokumentem historycznym, w którym dowiadujemy się wiele Ludwig van Beethoven, źródło wikipedia Karl Jäger - Library of Congress o życiu Beethovena, tworzeniu dzieł, a nawet o jego przemyśleniach. Aby móc nadal tworzyć, odciął nogi swojego fortepianu i grał siedząc na podłodze. Dzięki wibracjom mógł nadal słyszeć muzykę. W ostatnich latach przed śmiercią Beethoven osiągał sukcesy, m.in. został członkiem szwedzkiej Akademii Nauk oraz otrzymał złoty medal od Ludwika XVIII. Beethoven zmarł w Wiedniu w 1827 roku po długotrwałej chorobie. Ludwig van Beethoven zapisał się na kartach historii jako wybitny kompozytor, którego twórczość wytyczyła kierunek rozwoju muzyki na cały XIX wiek. Muzykę postrzegał zupełnie inaczej. W ówczesnych czasach dominowała muzyka wokalna. Jednak Beethoven wyniósł ponad nią muzykę instrumentalną. Światową popularność artysta zawdzięcza swym dziewięciu symfoniom, sonatom i wariacjom fortepianowym oraz muzyce kameralnej, jak również kwartetom smyczkowym. Beethoven jest postacią często wykorzystywaną w filmach i książkach, tak jak i jego twórczość. Nie jest łatwo tworzyć muzykę osobom niesłyszącym, ale również osobom tracącym słuch w trakcie swojego życia. Ludwig van Beethoven jest tego bardzo dobrym przykładem. W dzisiejszych czasach istnieje również wiele sławnych osób borykających się z utratą słuchu. Jednakże mimo to tworzą dalej, nie poddając się trudnościom losu. STING brytyjski twórca rockowy, wokalista, aktor PHIL COLLINS angielski piosenkarz i perkusista, autor tekstów, aktor OZZY OSBOURNE brytyjski wokalista, muzyk, autor tekstów ERIC CLAPTON brytyjski muzyk rockowy i bluesowy, wokalista, gitarzysta, kompozytor CHER amerykańska piosenkarka, aktorka, reżyserka i producentka muzyczna 16 iszy I/2014

17 GŁUSI W KULTURZE Dominik Fedyk Taniec jest moją pasją Dominik Fedyk, źródło archiwum PZG ZG Nazywam się Dominik Fedyk, lat 21. Mieszkam w Dobrzycy blisko Koszalina, a właściwie w Warszawie. Jestem nowym uczniem w szkole policealnej dla głuchych w Warszawie na ulicy Łuckiej. Wcześniej chodziłem do szkoły w Sławnie przez szesnaście lat. Moją największą pasją jest taniec. Tańczę głównie popping i breakdance. Aż do szóstej klasy podstawowej niczego nie umiałem tańczyć, oglądałem wiele razy filmy jak tańczą. Chciałem umieć tańczyć tak jak oni. Jesienią 2005 roku, w szóstej klasie szkoły podstawowej, była dyskoteka andrzejkowa. Zobaczyłem jak mój kolega kręci się na głowie (jeden z wielu elementów power moves tak go nazywam tak jak inni tancerze breakdance). Następnego roku sam próbowałem poćwiczyć, ale wszystko było nieskutecznie. Ja jednak wierzyłem że dam sobie radę. W gimnazjum razem z kolegami zaczęliśmy ćwiczyć sami breakdance, dokładnie SAMI. Ponieważ razem z kolegami nie mieliśmy pieniędzy na jakieś specjalne treningi tańca. Mój pierwszy występ był na imprezie andrzejkowej. Moja ekipa nazywała się Impuls Boys. Wystąpiliśmy razem pięć razy. Grupa rozpadła się w roku 2011, kiedy mój kolega zmienił szkołę. Nie miałem co robić ze swoją ekipą i do występu było zdecydowanie za mało osób. Dwa lata później na obozie sportowym, poznałem nowego kolegę który tańczył popping (taki taniec jak robot czy udawanie lalek). On mnie nauczył tylko 3 podstawowe kroki. Potem sam się uczyłem przede wszystkim z filmików na Youtube. Sporo czasu spędzałem ucząc się przed komputerem. W szkole, w bibliotece.. w domu. Chodziłem też na lekcje prywatne z POPPINGU z moim bratem. Popping lepiej mi wychodził niż breakdance tu nie chodziłem na specjalne zajęcie. 10 maja 2011 pojechałem do Gdańska z panią opiekunką na precasting do programu Mam Talent w telewizji TVN. Niestety, nie przeszedłem do następnego etapu. Chciałem żeby wszyscy mogli mnie zobaczyć, że potrafię tańczyć pomimo problemu ze słuchem. W lewym uchu mam ubytek 51dB a w prawym około 80dB, czyli gorszy. Jak tańczę? Niestety nie od bicia serca:) ponieważ jestem osobą niedosłyszącą, dobrze słyszę jeśli noszę aparat I/2014 iszy 17

18 GŁUSI W KULTURZE słuchowy. Najczęściej słucham amerykańskiego hip hop, rock, metal i właściwie różnej muzyki nawet piosenki Adele przydają się do ćwiczenia tańca breakdance i popping. Nie ma znaczenia styl ubierania, muzyki. Liczy się tylko co, potrafię z siebie dać. Gdy minęły wakacje w 2011 roku, słyszałem że będą zajęcia taneczne w mojej szkole w ramach programu Comenius. Od października był trening breakdance, nie mogłem się doczekać, że za darmo będę uczył się tańca. Nauka breakdance w Sławnie trwała rok i pół. Pamiętam ze ostatni trening breakdance w Sławnie był w kwietniu rok temu ukończyłem technikum. Od maja chciałem zacząć kolejny trening breakdance. Znalazłem osobę na facebook, kogoś, kto uczył głuche dzieci breakdance w Instytucie Głuchoniemych. Skontaktowałem się z tą osobą. Dostałem się do szkoły na Łuckiej w Warszawie, i sporo chodziłem do Instytutu Głuchoniemych na zajęcia breakdance we wtorek i w czwartek. Poza tym tam uczy się moja dziewczyna i chodzi też na zajęcia tańca. Ja i moi znajomi przestaliśmy ćwiczyć gdy trener odszedł z zajęć.. Od tego czasu sam ćwiczę breakdance, ale jest lepiej niż przed 2011 rokiem. A popping? Wszystko jest pod kontrolą. Teraz planuję dołączenie do ekipy ulicznych tancerzy oraz będę próbować uczyć się sam. Przymierzam się do nauki kolejnego tańca tango :). Dodatkowo, także przygotowuję się do kolejnego precastingu do programu Mam Talent, tym razem w Warszawie. CASTING Dnia 25 maja 2014, w niedzielę przyjechałem do Warszawy na casting do programu TVN Mam Talent. O 7:20 dotarłem na miejsce. Sala znajdowała się w Pałacu Prymasowskim na ul. Senatorskiej. Wybrałem taniec Popping do pokazania na castingu, odrzuciłem pomysł połączenia z breakdance ponieważ jeszcze nie ćwiczyłem tego typu tańca, a chciałem wypaść jak najlepiej. O 10:00 było otwarcie castingu, więc musiałem poczekać. Podczas czekania poznałem kilku uczestników tego castingu. Kolega z Radomia był fajny i śmieszny :). On głównie śpiewa razem z gitarą. Gadałem z nim przez dwie godziny. W końcu producenci TVN przyszli, rozdali formularze zgłoszeniowe uczestnikom castingu. Wypełniłem szybko i czekałem przed wejściem do Pałacu. Musiałem poczekać w kolejce do komisji sprawdzającej formularze. Wpuścili mnie, ochroniarze pokazali gdzie jest poczekalnia. W poczekalni było bardzo dużo uczestników, moim zdaniem około trzystu ludzi. Trzy lata temu, na moim pierwszym castingu w Gdańsku było dwukrotnie więcej. W poczekalni czekałem prawie 7 godzin masakra. Podczas czekania ćwiczyłem taniec na pustym parkiecie. Widziałem tam wielu uczestników, którzy podobnie jak ja ćwiczyli przed występem większość z nich to tancerze i tancerki. Najwięcej zdecydowanie było osób tańczących w stylu Hip Hop. Spotkałem znaną drużynę na castingu, która nazywa się Dangerous Team, ale z nimi nie rozmawiałem. Myślę, że chyba nie mieli czasu żeby z kimś się zapoznać i pogadać. Rozmawiałem z tuzinem uczestników, nawet z tancerzem, który podobnie tańczy jak ja. Nareszcie dopiero o 18:10 dostałem informację, że zaraz będzie moja kolej i muszę się dostać do sali C. Dotarłem przed salę. Przede mną stały 3 kolejki. Jurorzy wezwali mnie na pokaz. Przed drzwiami zbladłem ze strachu, ale nabrałem powietrza i wszedłem. Jak przeszedłem przez drzwi strach mnie opuścił. Pokazałem im co umiem. Po pokazach jurorzy podziękowali mi za pokaz. Po pokazie pojechałem do ośrodka na Łuckiej. Teraz czekam na potwierdzenie sms-em od producentów TVN (termin do 3 czerwca) czy dostałem się do II etapu tego programu na tak zwany Casting Jurorski, który polega na tym, że jurorzy wybierają najlepszych uczestników na awans do III etapu, czyli nagranie telewizyjne. Trzymajcie mnie za kciuki! :) 18 iszy I/2014

19 KULTURA OTWARTA NA GŁUCHYCH Małgorzata Furga Szkoda, że tego Państwo nie widzieli spektakl Wilcze piętno To było dla nich niezapomniane doświadczenie. Młodzi artyści, słuchacze i absolwenci Szkół Artystycznych Top-Art w Szczecinie otrzymali szansę poznania świata Głuchych i wspólnej pracy przy kilku artystycznych zadaniach w ramach projektu zatytułowanego Renesans dwóch światów. Wszystko zaczęło się od zaangażowania młodych ludzi w poszukiwania korzeni historycznych miejsca, w którym się urodzili, czyli Szczecina i Pomorza Przedniego. Początkowo, gdzieś z dwa lata wstecz wynikało to z zaciekawienia wykładami z historii sztuki, chęci odkrywania tajemnic starych budowli zachowanych w najbliższej okolicy. Za budowlami kryły się tajemnice ludzi, którzy w różnych zakresach mieli z nimi coś wspólnego. Pośród wielu opisywanych w dokumentach i legendach postaci pojawiła się Sydonia von Borck. Postać owiana tajemnicą i magią od razu stała się ich ulubienicą. Postanowili dotrzeć do możliwie jak największej ilości notatek, obrazów, książek i wszystkiego, co tylko było z nią związane. Ponieważ samo odkrywanie tajemnic w jakimś momencie staje się dla odkrywców niewystarczające postanowili się tą wiedza podzielić z kimś, kto wiedzy jest spragniony, ale ma utrudniony do niej dostęp przez barierę w komunikowaniu się, ale tak jak oni szuka tajemnic i pragnie się rozwijać a zarazem ma umiejętności, których oni nie posiadają i chętnie się nimi podzieli. Tą napotkaną grup byli Głusi pasjonaci fotografii, których również interesowały zabytki pomorskie. Zaczęła się typowa wymiana wiedzy. Pierwszą koniecznością stała się nauka języka migowego, który dawał szansę na codzienne porozumiewanie się uczestników projektu. Na początku jak wspominają Ola i Dorota palce nie chciały układać się do pokazywania trudniejszych liter. Potem, kiedy na warsztaty zaczęli przychodzić Agata i Darek, cieszyły ich pierwsze proste rozmowy. Darek prowadząc zajęcia odbierał systematycznie jeden komunikat w języku migowym powtórz. Ponieważ uczestnicy spotkań chcieli z Darkiem pogadać pomigać, czuli się zdopingowani do wytężonej pracy. Jednak najwięcej radości dały im wspólnie organizowane wycieczki, podczas których poznawali zabytki związane z Renesansem i siebie nawzajem. Asia, Sektakl Wilcze piętno, fot. Olgierd Koczorowski na co dzień zajmująca się fotografią zauważyła, że Głusi są uważniejszymi obserwatorami i dzięki temu więcej widzą w obserwowanym obiekcie. Zaczęła, więc podpatrywać ich pracę z aparatem fotograficznym, rozmawiała o fotografowaniu zdając sobie sprawę jak wiele może się od nich nauczyć. To było niezapomniane przeżycie nie tylko dla Asi. Innym równie ciekawym doświadczeniem było dla młodych artystów przygotowanie wraz z Głuchymi zestawu informacji opisujących epokę Renesansu poprzez wykorzystanie słowa i filmu. Nie było to łatwe zadanie, I/2014 iszy 19

20 KULTURA OTWARTA NA GŁUCHYCH ponieważ większość starszego pokolenia osób niesłyszących nie miała okazji uczyć się historii sztuki w szkole. Przed laty ich edukacja kończyła się na szkole zawodowej. Tylko nielicznym jednostkom dano szansę na dalszą edukację, dzięki zaangażowaniu rodziny lub pedagogów. Warto podkreślić, że trudność tematu polegała również na tym, że wiele określeń odnoszących się do opisywanego w projekcie Renesansu nie ma odniesienia w języku migowym. Trzeba było je tworzyć wraz ze stosownym wyjaśnieniem. Tak, więc opisy i filmy pokazujące architekturę, rzeźbę, portret wymagały od młodzieży, Głuchych i specjalistów ogromnego zaangażowania. Każdy etap pracy sprawdzano. Czy wszystko jest zrozumiałe, czy osoba niesłysząca będzie w stanie Sektakl Wilcze piętno, fot. Olgierd Koczorowski skorzystać z oferowanej wiedzy o Renesansie? Dodajmy filmy przygotowali głusi artyści, którzy musieli wczuć się w ducha epoki, czyli wykazać się odpowiednią wiedzą. Obecnie informacje te dostępne są na stronie internetowej OZ PZG. Kolejnym krokiem zachęcającym do zapoznania się z dorobkiem Renesansu było ogłoszenie Konkursu Malarstwa i Fotografii Osób Niepełnosprawnych Słuchowo. Powstały niezwykłe prace osób w różnym wieku, które pokazały, że Głusi zrozumieli Renesans i świetnie odnajdują go w swoim otoczeniu. W projekcie obok lekcji języka migowego, spotkań integracyjnych i tworzenia vademecum Renesansu powstawał równolegle spektakl teatralny inspirowany tematyką zachodniopomorską, oparty na motywach życia legendarnej na Pomorzu Sydonii von Borck. Damian, który od samego początku angażował się w pisanie scenariusza i piosenek, wspomina jak wiele pracy kosztowało ich znalezienie ciekawych informacji o Sydonii i jak wykłócali się o to, co jest jeszcze legendą, a co faktem. W końcowym efekcie w dopracowaniu scenariusza pomogła pochodząca ze Szczecina dziennikarka oraz autorka słuchowisk Magdalena Walusiak. Role przedstawieniu zatytułowanym Wilcze Piętno otrzymały osoby słyszące; studenci i absolwenci Zespołu Szkół Artystycznych Top-Art w Szczecinie jak i niesłyszący aktorzy z Teatru-3. Aktorzy reprezentowali różne grupy wiekowe, najstarszy przekroczył 60- tkę, natomiast najmłodsza aktorka nie ukończyła szkoły podstawowej. Obserwowanie pracy aktorów podczas prób było kolejnym ciekawym doświadczeniem. Młodzież korzystała z języka migowego nie tylko do rozmowy z niesłyszącymi aktorami. W trakcie oczekiwania na swoją scenę język migowy służył im do pogawędek. Mimowie z ogromną energią uczyli się nut i rytmicznego ruchu na scenie. Damian odgrywający Sydonię po pierwszych próbach musiał prosić mimów, aby mniej siły wkładali w scenę uwalniania się bohaterki z objęć drapieżnego drzewa. Dosłowność trzeba było zamienić na teatralną grę. Przedstawienie wymagało dużo pracy nie tylko ze strony aktorów, ale również reżysera Arkadiusza Buszko i Piotra Klimka szczecińskiego kompozytora, który stworzył aranżacje do piosenek Damiana Rybickiego i współpracował z wokalistami. Spotkanie dwóch światów, dwóch teatrów, aktorów posługujących się słowem i mimów wykorzystujących ruch i gest dało temu przedstawieniu trudną do opisania siłę. Przedstawienie żyje dalej w głowach aktorów i widzów i szkoda, że tego Państwo nie widzieli. 12 listopada miała miejsce premiera przedstawienia Wilcze Piętno w Teatrze Współczesnym. Projekt Renesans dwóch światów realizowany przez OZ PZG i Szkoły Artystyczne Top- -Art w Szczecinie dofinansowało Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej z Programu Operacyjnego ASOS oraz Urząd Miasta Szczecin. 20 iszy I/2014