Forint i złoty w centrum zainteresowania. Zmiana nastawienia wobec NZD. Przełom w myśleniu Norges Banku?

Transkrypt

1 piątek, 23 września 2016 PLN i waluty regionu Forint i złoty w centrum zainteresowania str.2 Raport przygotowali: EUR Spokojny tydzień str.3 USD Sztuka interpretacji przekazu FED str.4 JPY Zaskakujący ruch Banku Japonii str.5 CHF SNB mniej aktywny na rynku? str.6 Marek Rogalski Główny analityk walutowy m.rogalski@bossa.pl GBP Ze spadkowymi perspektywami str.7 Waluty surowcowe Waluty skandynawskie Zmiana nastawienia wobec NZD Przełom w myśleniu Norges Banku? str.7 str.8 Surowce energetyczne Oczekiwanie na rezultaty spotkania w Algierii str.9 Miedź Rosnący eksport miedzi z Chin str.10 Dorota Sierakowska Analityk surowcowy d.sierakowska@bossa.pl Metale szlachetne Zboża Odbicie cen złota w górę po komunikacie FOMC Ulewy na terenach uprawy zbóż w USA str.11 str.12 Soft commodities Wyraźne wzrosty cen bawełny str.13 Nota prawna: Prezentowany komentarz został przygotowany w Wydziale Doradztwa i Analiz Rynkowych Domu Maklerskiego Banku Ochrony Środowiska S.A. z siedzibą w Warszawie (DM BOŚ) tylko i wyłącznie w celach informacyjnych i nie stanowi rekomendacji w rozumieniu Rozporządzenia Delegowanego Komisji (UE) nr 2016/958 z dnia 9 marca 2016 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących środków technicznych do celów obiektywnej prezentacji rekomendacji inwestycyjnych lub innych informacji rekomendujących lub sugerujących strategię inwestycyjną oraz ujawniania interesów partykularnych lub wskazań konfliktów interesów lub jakiejkolwiek porady, w tym w szczególności porady inwestycyjnej w zakresie doradztwa inwestycyjnego, o którym mowa w art. 76 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz. U. 2014, poz. 94 z póź. zm.), porady prawnej lub podatkowej, ani też jest wskazaniem, iż jakakolwiek inwestycja jest odpowiednia w indywidualnej sytuacji inwestora. Inwestor wykorzystuje informacje zawarte w niniejszym komentarzu na własne ryzyko i odpowiedzialność. Przedstawiony komentarz jest wyłącznie wyrazem wiedzy i poglądów autora według stanu na dzień sporządzenia. Przy sporządzaniu komentarza DM BOŚ działał z należytą starannością oraz rzetelnością. DM BOŚ, jego organy zarządcze, organy nadzorcze, i jego pracownicy nie ponoszą odpowiedzialności za działania lub zaniechania klienta lub innego inwestora podjęte na podstawie niniejszego komentarza ani za szkody poniesione w wyniku tych decyzji inwestycyjnych, skutki finansowe i niefinansowe powstałe w wyniku wykorzystania niniejszego komentarza lub zawartych w nim informacji. Niniejszy komentarz został sporządzony w celu udostępnienia klientom DM BOŚ, a także może być udostępniany innym osobom zainteresowanym w celu promocji usług świadczonych przez DM BOŚ. Niniejszy dokument nie stanowi podstawy do zawarcia jakiejkolwiek umowy lub powstania jakiegokolwiek zobowiązania po stronie DM BOŚ. W przypadku klientów DM BOŚ, którzy zawarli Umowę o Opracowania, o której mowa w Regulaminie doradztwa inwestycyjnego i sporządzania analiz inwestycyjnych, analiz finansowych oraz innych rekomendacji o charakterze ogólnym dotyczących transakcji w zakresie instrumentów finansowych oraz instrumentów bazowych instrumentów pochodnych (Regulamin), niniejszy raport stanowi Opracowanie w rozumieniu Regulaminu. Regulamin jest dostępny na stronie internetowej bossa.pl w dziale Dokumenty. DM BOŚ jest firmą inwestycyjną w rozumieniu Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz. U. 2014, poz. 94 z póź. zm.). Nadzór nad DM BOŚ sprawuje Komisja Nadzoru Finansowego. 1 / 13

2 Złoty i waluty regionu: Forint i złoty w centrum zainteresowania Rubel: Mamy odreagowanie dzięki odbiciu cen ropy i innych surowców na globalnych rynkach. Wpływ miały też słowa szefowej Banku Rosji, która dała do zrozumienia, że w rządzie i banku centralnym panuje pełna zgoda, co do tego, że należy sprowadzić inflację poniżej 4 proc. na koniec 2017 r. (to może sugerować, że bank centralny nie będzie się zbytnio spieszył z kolejnymi obniżkami stóp). Turecka lira: Wydarzeniem tygodnia było czwartkowe posiedzenie Banku Turcji zgodnie z oczekiwaniami główna stopa benchmarkowa (jednotygodniowa repo) pozostała na poziomie 7,50 proc., ale podobnie jak na wcześniejszych posiedzeniach o 25 p.b. do 8,25 proc. zredukowana została stopa pożyczkowa overnight. Według banku centralnego jest to proces upraszczania polityki monetarnej. Jednocześnie zastępca premiera Mehmet Simsek nie wykluczył, że rząd może zredukować w dół tegoroczny cel wzrostu PKB na poziomie 4,50 proc. (choć nie jest to dla rynku zaskoczeniem biorąc pod uwagę słabsze dane publikowane w ostatnich tygodniach). W średnioterminowej perspektywie istotne będzie teraz to, co zrobi agencja Moody s w kwestii ratingu, który może (choć najprawdopodobniej nie zostanie) obniżony do poziomu śmieciowego już w październiku. Bilans tygodnia wypadł dla liry jednak korzystnie, co pośrednio można przypisać (chwilowemu?) ociepleniu się nastrojów po sygnałach, jakie napłynęły w środę z amerykańskiego FED. Wykres stóp procentowych w Turcji z zaznaczeniem ostatniego ruchu kolor czerwony. Źródło: 4CastWeb Złoty i waluty regionu CEE: Najmocniejszą walutą był w ostatnich dniach forint, choć przez większą część tygodnia to złoty był zwycięzcą. Na drugim biegunie tradycyjnie już stabilna korona czeska, oraz nieoczekiwanie rumuńska leja. W pierwszym przypadku nadal widoczne były echa podwyżki ratingu przez S&P, która zachęciła do zakupów węgierskich aktywów, ale wydarzeniem ostatnich dni było posiedzenie Banku Węgier. Główna stopa procentowa została utrzymana na rekordowo niskim poziomie 0,9 proc., zapowiedziano też utrzymanie niestandardowych narzędzi w polityce, mających wspierać wzrost gospodarki. W przypadku korony czeskiej, co jakiś czas pojawiają się spekulacje związane z planami Banku Czech dotyczącymi rezygnacji z utrzymywania kursu korony powyżej poziomu 27 za euro. Teraz pojawiły się one za sprawą wypowiedzi prezesa Jiri Rusnoka, który podtrzymał plany odejścia od utrzymywania tzw. capa w pierwszej połowie 2017 r., niezależnie od tego, czy inflacja zbliży się w stronę celu inflacyjnego na poziomie 2,0 proc. (w lipcu ceny rosły o 0,5 proc. r/r). Teoretycznie takie wypowiedzi mogą zwiększać zainteresowanie spekulacyjnego kapitału, liczącego na powtórkę scenariusza z uwolnienia kursu franka w styczniu 2015 r. Warto jednak zwrócić uwagę na fakt, że Czesi mogą ponownie przesunąć w czasie ten proces. W kraju wsparciem dla złotego okazały się lepsze dane nt. dynamiki produkcji przemysłowej, która wzrosła sierpniu do 7,5 proc. r/r po słabym lipcu (-3,4 proc. r/r), a także sprzedaży detalicznej, która przyspieszyła w tym samym okresie do 5,6 proc. r/r z 2,0 proc. r/r. Na tym tle opublikowane w czwartek zapiski z ostatniego posiedzenia RPP, która ucięła spekulacje nt. dyskusji nad ewentualną obniżką stóp za kilka miesięcy, licząc na to, że sytuacja w gospodarce zacznie się poprawiać, wyglądały bardziej wiarygodnie. Pośrednio wsparciem stał się też słaby dolar po sygnałach z FED, jakie napłynęły w środę. Przestrzeń do dalszego umocnienia naszej waluty zaczyna się jednak kurczyć, co dobrze widać też po wykresie koszyka BOSSA PLN, gdzie zbliżamy się do szczytów z połowy sierpnia. Ryzyka są bardziej natury globalnej to kwestia danych makro z USA, kształtu polityki prowadzonej przez FED, a także tego, kto wygra listopadowe wybory 2 / 13

3 prezydenckie w USA (niepewność, co do wyniku zbyt małe różnice w sondażach w kilku kluczowych stanach może nasilić awersję do ryzyka). Wykres tygodniowy BOSSA PLN Euro: Spokojny tydzień Bilans tygodnia jest mieszany euro zyskało w relacji z funtem, dolarem nowozelandzkim, dolarem amerykańskim i koroną szwedzką. Danych makro nie było wiele. Uwagę zwróciły jedynie piątkowe, wstępne odczyty indeksów PMI dla przemysłu i usług, który były mieszane w pierwszym przypadku wzrost do 52,6 pkt. z 51,7 pkt., w drugim spadek do 52,1 pkt. z 52,8 pkt. W przyszłym tygodniu mamy indeks Ifo z Niemiec w poniedziałek, oraz szacunki dotyczące wstępnej inflacji za wrzesień dla strefy euro w piątek. Poza tym szereg wystąpień członków ECB, w tym Mario Draghiego w Bundestagu w środę (gdzie najpewniej szef ECB będzie musiał bronić słuszności kontynuacji programu QE). Niemniej nie są to informacje, które mogłyby jakoś zaszkodzić, lub wyraźnie pomóc euro. Rynek nadal kalkuluje możliwość wydłużenia w czasie programu QE, ale nie wcześniej, niż na grudniowym posiedzeniu. Analiza techniczna koszyka BOSSA EUR pokazuje, że spada prawdopodobieństwo testu spadkowej, rocznej linii trendu przy 114,05 pkt. Z drugiej strony wskaźniki nie dają sygnałów do zmiany trendu na spadkowy już teraz. 3 / 13

4 Wykres tygodniowy BOSSA EUR Dolar: Sztuka interpretacji przekazu FED Bilans tygodnia jest spadkowy na szerokim rynku z wyłączeniem relacji z funtem i NZD, co powszechnie tłumaczy się sygnałami z FED. Poświęćmy jednak nieco miejsca, na ich dokładniejszą analizę. Przed posiedzeniem FOMC, jakie zakończyło się w środę oczekiwania, co do podwyżki stóp były niewielkie (na dzień przed decyzją prawdopodobieństwo takiego ruchu wg. modelu CME FEDWatch wynosiło zaledwie 12 proc.). Tymczasem aż 3 członków FOMC głosowało za podwyżką stóp - George, Rosengren i Mester. W komunikacie dano do zrozumienia, że FED chce zaczekać na więcej danych, zanim podwyższy stopy procentowe. Chociaż w tym roku może być miejsce na jeden ruch. Poznaliśmy też prognozy makroekonomiczne, które nie różniły się znacząco od tego, co podawano w czerwcu nieznacznie spadły szacunki na ten rok dla PKB (do 1,7-2,0 proc.). Większą uwagę zwrócił wykres oczekiwań członków FED dotyczący kształtowania się stóp procentowych w przyszłości (tzw. dot-chart). W tym roku oczekiwana jest jedna podwyżka stóp (co nie jest żadnym zaskoczeniem), ale na 2017 r. mediana spada do 1,1 proc. z 1,6 proc., czyli o 0,5 p.p. (podobnie jak na 2018 r.). W długim okresie mamy zmianę z 3,0 proc. do 2,9 proc. Podczas konferencji prasowej Janet Yellen przyznała, że ścieżka podwyżek może zmieniać się w zależności od napływających danych gospodarczych, a na listopadowym posiedzeniu może być podjęta decyzja nt. ewentualnego zasygnalizowania grudniowej podwyżki. Dlaczego, zatem dolar wyraźnie potaniał, skoro szacunki dotyczące prawdopodobieństwa podwyżki w grudniu w zasadzie się nie zmieniły (60 proc.)? Wydaje się, że przede wszystkim jest to kwestia wyraźnej rewizji oczekiwań, co do podwyżek stóp w latach , a pośrednio też niepewności, na ile publikowane w najbliższych tygodniach kluczowe dane makro, oraz trwająca kampania wyborcza przed listopadowymi wyborami (ryzyko wygranej Trumpa może ograniczać aktywność biznesu, gdyż jego prezydentura może się wiązać ze zbyt wieloma niewiadomymi w istotnych, gospodarczo kwestiach), mogą ograniczyć prawdopodobieństwo grudniowej podwyżki. Reasumując dolar będzie teraz mocno uzależniony od napływających w najbliższych tygodniach informacji z lokalnego podwórka. 4 / 13

5 A w przyszłym tygodniu informacji mamy wiele, choć nie tak bardzo istotnych. I tak we wtorek indeks zaufania konsumentów Conference Board za wrzesień, w środę dynamika zamówień na dobra trwałego użytku za sierpień, w czwartek końcowe dane nt. dynamiki PKB, a w piątek dane nt. dochodów i wydatków Amerykanów w sierpniu, oraz wrześniowe odczyty indeksu Chicago PMI i nastrojów konsumenckich. Słabsze dane mogą wzbudzić obawy przed kluczowymi odczytami, jakie napłyną w pierwszym tygodniu października indeksy ISM, oraz dane Departamentu Pracy USA. Układ techniczny na koszyku BOSSA USD pokazuje, że mimo spadkowego tygodnia, linia wzrostowa trendu rysowana od dołka z przełomu kwietnia i maja b.r. nadal pełni swoją rolę. Niemniej mamy zakrycie białej świecy z poprzedniego tygodnia, oraz niejasne wskazania na przebiegu wskaźnika MACD. Tym samym ryzyko wyraźniejszego osłabienia dolara w najbliższych tygodniach nadal istnieje, chociaż mocnym sygnałem będzie dopiero złamanie wspomnianej linii trendu wzrostowego (obecnie 79,80 pkt.). Wykres tygodniowy BOSSA USD Jen: Zaskakujący ruch Banku Japonii Bilans tygodnia dla jena jest wzrostowy, co jest wynikiem informacji, jakie napłynęły po czwartkowym posiedzeniu Banku Japonii. Stopy procentowe nie zostały obniżone, BOJ nie zdecydował się też zwiększyć skali programu QQE, która pozostała na poziomie 80 bln JPY. W zamian za to wprowadził tzw. program kontroli krzywej dochodowości, który jest zbliżony do tzw. operacji Twist, jaką FED przeprowadzał w 2011 r. chodziło wtedy o kupno obligacji długoterminowych i sprzedaż krótkoterminowych. Podczas konferencji prasowej prezes Kuroda przyznał, że luźna polityka będzie kontynuowana do momentu osiągnięcia celu inflacyjnego na poziomie 2,00 proc., co tym samym oznacza, że bank centralny liczy się z tzw. przestrzeleniem celu inflacyjnego. Szef BOJ przyznał też, że bank nie zamyka sobie furtki na dalsze kroki w postaci cięcia stóp, czy zwiększenia skali QQE i tym samym nie jest blisko krańca swoich możliwości, ale rynki finansowe odebrały to inaczej, choć początkowo jen się osłabił. Wydaje się, że BOJ jest wewnętrznie coraz bardziej podzielony, zwłaszcza w temacie negatywnego wpływu luzowania na sektor finansowy, stąd nowe propozycje, mające wyjść mu nieco naprzeciw. Mocny jen tradycyjnie doprowadził do pojawienia się 5 / 13

6 stosownych komentarzy ze strony oficjeli, którzy starali się tłumaczyć, że ostatnie ruchy są nazbyt spekulacyjne i tym samym władze są gotowe do interwencji, gdyby taki stan rzeczy miał się utrzymać. Tylko, ile razy w tym roku słyszeliśmy podobne zapewnienia? Pytanie też, gdzie jest tzw. poziom bólu? Czy to poziom 100 jenów za dolara testowany w czwartek, czy chociażby 95 jenów za dolara, który nieraz padał w opiniach byłych oficjeli, np. Mr. Yena. W przyszłym tygodniu uwagę zwrócą zaplanowane na poniedziałek i czwartek wystąpienia szefa Banku Japonii, a także dane makro (sprzedaż detaliczna w czwartek, oraz inflacja CPI, wydatki gospodarstw domowych, stopa bezrobocia i produkcja przemysłowa w piątek). Diagram stóp zwrotu dla par z JPY za okres , źródło: BOSSA FX Frank: SNB mniej aktywny na rynku? W najbliższy poniedziałek przed południem na konferencji SWIFT w Genewie głos zabierze szef Narodowego Banku Szwajcarii. Niewykluczone, że Thomas Jordan nie będzie mówił na tematy makro i kursu walutowego, a swoje zwyczajowe uwagi na temat przewartościowanego franka powtórzy przez chwilę dziennikarzom co w zasadzie nic nowego do obrazu rynku nie wniesie. Tymczasem CHF ma za sobą nieco lepszy tydzień, co nie jest aż takim dużym zaskoczeniem. We wpisie sprzed tygodnia, gdzie komentowaliśmy posiedzenie SNB z 15 września, zwróciliśmy uwagę, że lepsze dane makro (PKB i inflacja) sprawiają, że SNB będzie mniej zobligowany do fizycznych działań na rynku w celu osłabienia franka, a będzie reagować wtedy, kiedy CHF nadmiernie umocni się w krótkim terminie. Na razie ta teza wciąż pozostaje aktualna. Diagram stóp zwrotu dla par z CHF za okres , źródło: BOSSA FX 6 / 13

7 Funt: Ze spadkowymi perspektywami Spadki funta nabrały w ostatnich dniach tempa, co doprowadziło do złamania ważnego wsparcia na koszyku handlowym funta, jakim jest poziom 77,7 pkt. bazujący na minimum z marca 2013 r. Rynek nie wycenia zbytnio ryzyka kolejnego cięcia stóp procentowych przez BOE w najbliższych miesiącach, tymczasem nie można wykluczyć, że dane makroekonomiczne zaczną poddawać tą tezę w wątpliwość. W ostatni czwartek poznaliśmy wskaźnik zamówień liczony przez CBI, który we wrześniu pozostał na poziomie -5 pkt. z sierpnia, zamiast odbić w górę. W najbliższy wtorek poznamy analogiczny parametr dla sprzedaży detalicznej. Natomiast w piątek mamy odczyt danych PKB za II kwartał to dane końcowe, więc bez większych emocji. Te pojawią się na początku października (wrześniowe indeksy PMI i dynamika produkcji przemysłowej w sierpniu). Niemniej to co obecnie najbardziej rzutuje na funta, to pojawiające się spekulacje nt. kształtu procesu negocjacyjnego, jaki oficjalnie ma rozpocząć się już w styczniu przyszłego roku, czyli Brexitu. Z niektórych wypowiedzi przedstawicieli rządu wynika, że nie zamierzają się oni zgodzić na wolny przepływ osób, co tym samym może utrudnić dostęp Wielkiej Brytanii do wspólnego, unijnego rynku, co miałoby już wymierne, niestety negatywne skutki dla gospodarki. Wykres tygodniowy koszyka handlowego funta liczonego przez Bank Anglii (=GBP), źródło: Thomson Reuters Waluty surowcowe: Zmiana nastawienia wobec NZD Dolar australijski: Ma za sobą dobry tydzień, co należy przypisać sygnałom, jakie popłynęły z RBA. Wpierw we wtorek poznaliśmy zapiski z wrześniowego posiedzenia Banku, które potwierdziły jego bardziej neutralne, niż gołębie nastawienie w polityce monetarnej, chociaż pojawiło się odniesienie do mocnego AUD, to rynek bardziej nastawiał się pierwsze wystąpienie nowego szefa RBA (Philip Lowe), które miało miejsce w nocy ze środy na czwartek, spekulując, że może być on mniej gołębi od swojego poprzednika, chociaż wcześniej był jego zastępcą. I to się potwierdziło. Lowe przyznał, ze bank centralny nie może być nadmiernie zdeterminowany w dążeniu do celu inflacyjnego, gdyż nazbyt niskie stopy procentowe mogą prowadzić do nadmiernego zadłużenia, kreowania nadmiernych wzrostów cen pewnych aktywów, czy też spadku chęci do oszczędzania. Szef RBA odniósł się też do kursu AUD dając do zrozumienia, że chętnie widziałby go na niższym poziomie, ale podlega on fluktuacjom rynkowym. Lowe odrzucił też pomysły dotyczące niekonwencjonalnych działań banku centralnego, przyznając, że więcej dla wsparcia gospodarki mogą zrobić teraz rządy poprzez działania zwiększające wydajność pracy, czy też wyższe nakłady na 7 / 13

8 infrastrukturę. To wszystko sprawiło, że oczekiwania związane z możliwością cięcia stóp w perspektywie do lutego 2017 r. spadły do 33 proc., a notowania AUD ruszyły bardziej do góry. Niemniej uważamy, że optymizm rynku, co do perspektyw AUD, jest nadmierny. Nie jest uwzględniane ryzyko związane z sytuacją w Chinach, na którą AUD jest dość wrażliwy, a także możliwość pogorszenia się globalnego sentymentu za sprawą obaw, co do sytuacji w amerykańskiej gospodarce, dalszych działań FED, czy wreszcie ryzyka związanego ze zbliżającymi się wyborami prezydenckimi w USA (gdyby pozycja Trumpa przed listopadowym głosowaniem miała się wzmocnić). Dolar nowozelandzki: Zaszkodził komunikat po posiedzeniu RBNZ, gdzie wprawdzie nie obniżono stóp procentowych (2,00 proc.), co było oczekiwane, to jednak pozostawiono otwartą szeroko furtkę do dalszych cięć (utrzymują się ryzyka dla niższej inflacji, perspektywy dla rynku mleka są nadal niepewne, polityka powinna pozostać akomodacyjna). Pojawiły się też odniesienia do nazbyt wysokiego kursu NZD - negatywnie wpływa on na odbicie inflacji i tym samym jego osłabienie jest pożądane. Krytycznie nt. kursu NZD wypowiedział się też szef koncernu mleczarskiego Fonterra. Bilans tygodnia to osłabienie NZD na całej szerokości, poza funtem i peso. Dalsze spadki są możliwe, jeżeli pojawią się werbalne próby interwencji ze strony resortu finansów, a przede wszystkim, jeżeli wzrośnie globalna awersja do ryzyka (analogicznie jak dla AUD, o czym piszemy powyżej). Dolar kanadyjski: Bilans tygodnia dla CAD jest mieszany mogłoby być lepiej, gdyby nie rozczarowanie danymi makro, jakie napłynęły w piątek. Sprzedaż detaliczna w lipcu wypadła poniżej prognoz spadając o 0,1 proc. m/m, wyraźnie niższa od oczekiwań była też sierpniowa inflacja (-0,2 proc. m/m i 1,1 proc. r/r, oraz 0,0 proc. m/m i 1,8 proc. r/r) w relacji bazowej, co nasiliło tylko wcześniejsze obawy, że okres niskich stóp procentowych w Kanadzie znacząco się wydłuży. Szansa dla CAD, jaką było odbicie cen ropy, nie została zbytnio wykorzystana. W przyszłym tygodniu uwagę przykuje zaplanowane na noc z poniedziałku na wtorek, wystąpienie Stephena Poloza (szefa BOC). Waluty skandynawskie: Przełom w myśleniu Norges Banku? Korona szwedzka: Bilans tygodnia jest lekko negatywny. Pretekstu do umocnienia SEK nie dały zapiski z posiedzenia Riksbanku z 6-7 września. Pokazały one, że o ile członkowie tego gremium lepiej wypowiadają się nt. perspektyw gospodarki, to nadal liczą się z negatywnymi niespodziankami, także po stronie inflacji CPI (tą nadal trzeba uważnie śledzić). Szef Riksbanku Ingves zwrócił uwagę, że z jednej strony stopy procentowe powinny pozostać na niskim poziomie, ale z drugiej konieczna jest tu rozwaga, aby nie doprowadzić do nadmiernego wzrostu zadłużenia, oraz przegrzania rynku nieruchomości. W najbliższych dniach ważne dane napłyną we wtorek to bilans w handlu zagranicznym, inflacja PPI i sprzedaż detaliczna. Korona norweska: Zanotowała wyraźne umocnienie po tym, jak na czwartkowym posiedzeniu Norges Bank zasugerował, że dalsze cięcia stóp procentowych mogą nie być już potrzebne, gdyż perspektywy dla gospodarki zaczynają się poprawiać. Wsparciem były też zwyżki cen ropy naftowej 8 / 13

9 Surowce energetyczne: Oczekiwanie na rezultaty spotkania w Algierii zzkiki Ropa naftowa: Ceny ropy naftowej WTI w minionym tygodniu systematycznie rosły, a na jego koniec przekroczyły poziom 46 USD za baryłkę. Amerykański Departament Energii podał, że w minionym tygodniu zapasy ropy naftowej w USA spadły o 6,2 mln baryłek przy oczekiwaniach ich wzrostu o 3,4 mln baryłek. Import ropy naftowej do Japonii w sierpniu wzrósł o 0,5% w ujęciu rdr i znalazł się na poziomie 3,38 mln baryłek dziennie. Libia w minionym tygodniu po raz pierwszy od 2014 r. eksportowała ropę z portu Ras Lanuf. Inwestorzy na rynku ropy naftowej wyczekują spotkania przedstawicieli krajów OPEC oraz Rosji, które ma się odbyć w Algierii w dniach września, przy okazji trwającego tam Międzynarodowego Forum Energetycznego. Producenci ropy naftowej mają rozmawiać na temat możliwych działań zmierzających do wspierania cen ropy na globalnym rynku. Gaz ziemny: o Notowania gazu ziemnego w USA w minionym tygodniu przebiły w górę ważny techniczny opór na poziomie 3 USD za mln BTU. o Według Departamentu Energii, zapasy gazu ziemnego w USA w minionym tygodniu wzrosły o 52 mld stóp sześciennych, czyli dokładnie o tyle ile oczekiwano. Zapasy gazu ziemnego w USA wynoszą obecnie 3,551 biliardy stóp sześciennych. Naszym zdaniem: Mimo odbicia w górę notowań ropy naftowej, cena tego surowca pozostaje pod presją podaży ze względu na dużą globalną podaż. Obecnie kupującym sprzyjają nadzieje na porozumienie producentów ropy naftowej w Algierii, ale póki co wydaje się mało prawdopodobne, by przyniosło ono przełom. Z kolei notowania gazu ziemnego po ostatnich wzrostach mogą z powrotem skierować się w dół, gdyż presję podażową wywołuje wysoki poziom zapasów tego surowca w USA. Kluczowym poziomem na wykresie tego surowca pozostaje 3 USD za mln BTU, który w najbliższych dniach może być testowany jako wsparcie. Wykres dzienny cen ropy naftowej WTI. Ważne dane w kolejnym tygodniu: Wtorek: Raport Amerykańskiego Instytutu Paliw dot. zapasów paliw w USA. Środa: Raport Departamentu Energii dot. zapasów paliw w USA. Czwartek: Raport Departamentu Energii dot. zapasów gazu ziemnego w USA 9 / 13

10 Miedź: Rosnący eksport miedzi z Chin Notowania miedzi zakończyły miniony tydzień na wyraźnym plusie, już po raz drugi z rzędu. Cena tego surowca w Stanach Zjednoczonych mocno zwyżkowała zwłaszcza w czwartek i zakończyła tydzień w okolicach 2,19-2,20 USD za funt. Z technicznego punktu widzenia, nie zmieniła się ogólna tendencja cenowa na rynku miedzi: w długoterminowej perspektywie na rynku tym wciąż trwa trend spadkowy. Dynamiczny wzrost cen miedzi podczas ostatnich tygodni był przede wszystkim rezultatem tzw. short covering, czyli masowego zamykania krótkich pozycji na rynku miedzi. Kupującym na rynku miedzi sprzyjała decyzja Komitetu Otwartego Rynku o braku podwyżki stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych. Wpłynęła ona negatywnie na wartość amerykańskiego dolara, tym samym generując presję na wzrost cen miedzi. Rośnie eksport miedzi z Chin. W sierpniu eksport rafinowanej miedzi z Państwa Środka wyniósł 57 tysięcy ton, a skumulowany eksport w miesiącach styczeń-sierpień 2016 r. wyniósł 335 tysięcy ton i jest największy w historii. Naszym zdaniem: Duża globalna podaż miedzi oraz niepewność związana z popytem na ten surowiec (głównie ze strony Chin) sprawiają, że potencjał spadkowy cen miedzi wciąż jest duży. Według prognoz, bieżący rok ma przynieść nadwyżkę na tym rynku, a to sprzyja kontynuacji trendu spadkowego. Wykres dzienny cen miedzi w USA. Ważne dane w kolejnym tygodniu: Brak istotnych danych. 10 / 13

11 Metale szlachetne: Odbicie cen złota w górę po komunikacie FOMC Złoto: o W minionym tygodniu notowania złota odbiły się w górę od technicznego wsparcia w okolicach USD za uncję. Na koniec tygodnia dotarły do okolic 1343 USD za uncję. o Cena złota mocno wzrosła zwłaszcza w środę ze względu na oczekiwanie na komunikat FOMC ws. stóp procentowych oraz późniejszą na niego reakcję. Fed nie zaskoczył, powstrzymując się od podwyżki stóp procentowych w USA. Jednocześnie przedstawiciele Rezerwy Federalnej dali wyraźnie do zrozumienia, że podwyżka jest możliwa jeszcze w bieżącym roku. Instytucja ta zwróciła uwagę na fakt, że sytuacja na amerykańskim rynku pracy wciąż się poprawia i to jest czynnik przemawiający za rychłym podniesieniem stóp. Pozostałe metale szlachetne: o Notowania srebra w minionym tygodniu dynamicznie odbiły się w górę. Największy wzrost miał miejsce w środę, a pod koniec tygodnia cena srebra oscylowała w okolicach 19,80 USD za uncję. o Cena platyny w minionym tygodniu odbiła się w górę i na jego koniec dotarła do okolic 1050 USD za uncję. o Notowania palladu w minionym tygodniu systematycznie rosły, by na jego koniec znaleźć się tuż poniżej technicznego oporu w okolicach 700 USD za uncję. Naszym zdaniem: Brak wrześniowej podwyżki stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych osłabił amerykańskiego dolara, przyczyniając się do odbicia cen złota w górę. Ruch wzrostowy może być jednak krótkotrwały, zwłaszcza jeśli będą pojawiać się coraz częstsze spekulacje na temat podwyżki stóp procentowych na kolejnych posiedzeniach FOMC, jeszcze w tym roku. Wykres dzienny cen złota. Ważne dane w kolejnym tygodniu: Poniedziałek-piątek: Dane makro w USA i wystąpienia przedstawicieli Rezerwy Federalnej, mogące wpłynąć na wartość USD i pośrednio na złoto. 11 / 13

12 Zboża: Ulewy na terenach uprawy zbóż w USA Kukurydza: Notowania kukurydzy w USA rosły w pierwszej połowie minionego tygodnia, ale już środowa sesja przyniosła wyhamowanie wzrostów, a później cena tego zboża spadała, by zakończyć tydzień w okolicach 3,33-3,34 USD za buszel. Cena kukurydzy w USA wciąż pozostaje pod presją podaży, głównie ze względu na panujące tego lata dobre warunki pogodowe na terenach uprawy kukurydzy w Stanach Zjednoczonych, które zwiększyły prognozy produkcji tego zboża. Obecnie w tym kraju trwają żniwa, które negatywnie wpływają na ceny kukurydzy. Soja: Notowania soi zakończyły miniony tydzień w miarę neutralnie. Cena tego surowca rosła w pierwszej połowie tygodnia, jednak w kolejnych dniach zniwelowała wcześniejsze wzrosty. Pewnym wsparciem dla notowań soi są ulewne deszcze na terenach uprawy tej rośliny w USA. O ile nie wpływają one istotnie na jakość kukurydzy, to mogą wpłynąć na jakość soi, której zbiory dopiero się rozpoczynają. Jednak ogólnie na rynku tym utrzymuje się presja podaży, która w ostatnich miesiącach wynikała przede wszystkim z dobrych warunków uprawy soi w Stanach Zjednoczonych, a obecnie dodatkowo ze zmniejszonego popytu na amerykańską soję ze strony Chin. Pszenica: W minionym tygodniu notowania pszenicy utrzymywały się w konsolidacji tuż powyżej poziomu 4 USD za buszel. Stronie podażowej cały czas sprzyjają duże globalne zapasy pszenicy oraz obfite zbiory i duży eksport tego zboża z rejonu Morza Czarnego tania rosyjska i ukraińska pszenica stanowi konkurencję dla droższej pszenicy z USA. W minionym tygodniu 240 tysięcy ton pszenicy z Rosji kupił Egipt największy importer tego zboża na świecie. Naszym zdaniem: Notowania zbóż w Stanach Zjednoczonych pozostają pod presją podaży. Sprzedającym wciąż sprzyjają fundamenty w postaci dużej podaży zbóż w różnych częściach świata, ze Stanami Zjednoczonymi i Rosją na czele. Trwające obecnie żniwa w USA generują dodatkową presję na spadek cen. Wykres dzienny cen kukurydzy w USA. Ważne dane w kolejnym tygodniu: Poniedziałek: Raport Departamentu Rolnictwa dot. postępu uprawy zbóż w USA i ich jakości Czwartek: Raport Departamentu Rolnictwa dot. eksportu zbóż z USA Piątek: Raport Departamentu Rolnictwa dot. zapasów zbóż w USA 12 / 13

13 Soft commodities: Wyraźne wzrosty cen bawełny Cukier: W minionym tygodniu na rynku cukru wciąż silna pozostawała strona popytowa. W czwartek cena tego surowca w USA sięgnęła w trakcie sesji okolic 23,80 centów za funt, jednak cały tydzień zakończył się poniżej poziomu 22 centów za funt. Cena cukru w minionym tygodniu dotarła do najwyższego poziomu od czterech lat, co sprawiło, że część inwestorów instytucjonalnych zdecydowała się na zamykanie długich pozycji na tym rynku tym samym, doprowadzili oni do zatrzymania zwyżki. Ogólnie, kupującym na rynku cukru sprzyja sytuacja fundamentalna, która zmienia się w długoterminowej perspektywie: po kilku latach nadwyżek, sezony 2015/2016 oraz 2016/2017 mają być mocno deficytowe. Bawełna: Notowania bawełny w minionym tygodniu dynamicznie zwyżkowały, jednak podczas piątkowej sesji część tych wzrostów została zniwelowana. Cena bawełny w Stanach Zjednoczonych zakończyła jednak tydzień na plusie, w okolicach 70,50 centów za funt. Australijski rząd podwyższył prognozy cen bawełny o ponad 10% w sezonie 2016/2017 ze względu na zmieniające się fundamenty na tym rynku rosnącą konsumpcję, która już drugi sezon z rzędu ma przewyższyć produkcję. Kakao: Notowania kakao w minionym tygodniu cechowały się dużą zmiennością. Przez większość tygodnia pięły się one w górę, docierając ponad poziom 2900 USD za tonę w czwartek. Piątkowa sesja przyniosła jednak dynamiczną przecenę kakao, która zepchnęła notowania tego surowca w USA do okolic 2800 USD za tonę. Naszym zdaniem: Notowania cukru i bawełny poruszają się w średnioterminowym trendzie wzrostowym, co stanowi wsparcie dla kupujących. Z kolei na rynku kakao może być utrzymana duża zmienność cen za sprawą niepewności dotyczącej produkcji i eksportu kakao w krajach Afryki Zachodniej. Wykres dzienny cen bawełny w USA. Ważne dane w kolejnym tygodniu: Brak istotnych danych. 13 / 13