Pismo do Przyjaciół i Sympatyków Misji. Misje. 2/2015 (165) marzec kwiecień. Salezjańskie SIOSTRY SALEZJANKI. na Wschodzie.

Transkrypt

1 ISSN Pismo do Przyjaciół i Sympatyków Misji 2/2015 (165) marzec kwiecień Salezjańskie SIOSTRY SALEZJANKI na Wschodzie strona 6

2 Spis treści Salezjańskie Salezjański Ośrodek Misyjny ul. Korowodu Warszawa tel.: fax: Konto złotówkowe: PKO BP O/XVI Warszawa Konto w euro: PKO BP O/XVI Warszawa PL swift code: BPKOPLPW Konto w USD: PKO BP O/XVI Warszawa PL swift code: BPKOPLPW Redaktor naczelny: Ks. Roman Wortolec SDB Zastępca redaktora naczelnego: S. Grażyna Sikora CMW Redaktor techniczny: Krzysztof Karpiński Współpracują: Renata Piotrowska Izabela Paszke Redakcja zastrzega sobie prawo dokonywania zmian w nadesłanych tekstach. 3 spis treści Słowo Dyrektora Ośrodka Misyjnego Ks. Roman Wortolec SDB 4-5 List Przełożonego Generalnego Wdzięczność wspaniała cecha ludzka i zakonna Ks. Ángel Fernández Artime SDB 6-11 Prosto z misji Siostry salezjanki na Wschodzie Wywiad z s. Małgorzatą Pietruszczak CMW, Przełożoną Wizytatorii na Wschodzie i w Gruzji Projekty misyjne Życzenia na Wielkanoc Sprawozdanie z działalności SOM Korespondencja Wybrzeże Kości Słoniowej: s. Małgorzata Tomasiak CMW 31 Ogłoszenia Salezjańskie 2

3 Słowo Dyrektora Ośrodka Misyjnego MISJONARZ NA WIELKI POST Drodzy Przyjaciele i Sympatycy misji salezjańskich! Jesteśmy w połowie Wielkiego Postu, okresu wyjątkowego w całym Kościele. W moich uszach rozbrzmiewają słowa proroka Izajasza: On się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści (Iz 53,4). On Chrystus, mój Zbawiciel. Kościół od wieków daje nam trzy środki do tego, aby jak najlepiej przeżyć ten szczególny czas. Są nimi: post, modlitwa i jałmużna. Na te ostatnie tygodnie tego szczególnego okresu chciałbym zachęcić Was do modlitwy. Niech będzie to modlitwa za naszych misjonarzy. Na ostatniej stronie naszego czasopisma jest plakat, który informuje o możliwości adoptowania misjonarza na Wielki Post. To piękna inicjatywa modlitewna, która trwa już od Środy Popielcowej. W modlitwie tej każdy z Was może uczestniczyć. Niech każdy pomyśli o jakimś misjonarzu, misjonarce i zechce modlić się za niego każdego dnia. Może nie zawsze pamiętamy o nich w modlitwie. To oni, także w naszym imieniu, wyjeżdżają głosić Ewangelię. Czy nie powinniśmy wspierać ich modlitwą? Bardzo serdecznie Was proszę, abyście tę modlitwę za misjonarza, misjonarkę przedłużyli jeszcze na cały miesiąc kwiecień. Niech w czasie radości ze Zmartwychwstania Pańskiego ta gorąca modlitwa płynie do Boga za naszych misjonarzy. Oni jej naprawdę potrzebują. Drodzy, w tym numerze naszego czasopisma znajdziecie sprawozdanie za 2014 rok. DZIĘKUJĘ Wam za to wszystko, co Salezjański Ośrodek Misyjny zrobił dla dzieci i młodzieży na misjach, gdyż jest to Wasza zasługa. Dołączamy też wkładkę z Nowenną do Maryi Wspomożycielki Wiernych. Nasz założyciel, św. Jan Bosko, którego 200. rocznicę urodzin w tym roku obchodzimy, mawiał: Chcecie wiedzieć co to są cuda? Zaufajcie Maryi Wspomożycielce. Do rozpoczęcia tej nowenny są jeszcze 2 miesiące, ale pragniemy, abyście już pomyśleli, w jakiej intencji chcecie ją ofiarować. Dla nas, salezjanów i salezjanek, nowenna do Maryi Wspomożycielki to ważne wydarzenie. W dniach maja będziemy gorliwie modlić się w intencjach, które wypiszecie na blankietach i odeślecie do nas. Będziemy prosić, aby Maryja zaniosła te wszystkie prośby przed Tron Boga. Drodzy, na zbliżające się Święta Wielkanocne życzę, aby pokój Zmartwychwstałego Pana zagościł w Waszych sercach i w Waszych rodzinach. 3 Salezjańskie

4 List Przełożonego Generalnego WDZIĘCZNOŚĆ WSPANIAŁA CECHA LUDZKA I ZAKONNA Rok 2015, rok 200. rocznicy urodzin Księdza Bosko, to czas wielu różnych inicjatyw duszpasterskich w każdym kraju, ale to szczególnie czas wdzięczności i dziękczynienia. Uznanie i podziw za to, co Pan dał nam w ciągu tych 200 owocnych lat domaga się stylu życia i postawy wdzięczności. Tak, obchody roku jubileuszowego w całym świecie wzbudzają wdzięczność, której jak każdej cnoty, trzeba się nauczyć i ją praktykować. Jest to zadanie na całe życie. Pozwólcie, że zaproponuję trzy konkretne sposoby jego realizacji. Umieć kontemplować Aby dziękować, najpierw trzeba umieć kontemplować; musimy być zdolni skupić naszą uwagę na historii naszej Rodziny Salezjańskiej. Przez te 200 lat od urodzin Księdza Bosko byliśmy bezwarunkowo kochani. Ponieważ wdzięczność karmi się pokorą, musimy znaleźć czas, aby dojrzewały nasze prawdziwe motywacje apostolskie: aby nie pomyliły kierunku, nie stanęły w miejscu, nie były pośpieszne, niedokończone lub bezowocne, ale by umiały otworzyć się na łaskę Boga. W wirze wielu inicjatyw i działań, podjętych z okazji 200. rocznicy urodzin Księdza Bosko, musimy zatroszczyć się o czas dla życia wewnętrznego, tych zielonych przestrzeni, wolnych od hałasu, aby powierzyć się Opatrzności Bożej i być wolni w dawaniu odpowiedzi. Nasze życie duszpasterskie zachęca nas, grzęznących na co dzień w tysiącach zobowiązań i uwięzionych czasem przez niekończące się pola działania, do przyjęcia na serio tego czasu łaski po to, by Salezjańskie 4

5 List Przełożonego Generalnego pozwolić się zaskoczyć każdego dnia, by uwierzyć w obietnice Boga tak jak Ksiądz Bosko. Ten jubileusz ma w pierwszym rzędzie dotknąć serca. Z energią Boga Po drugie, pamiętamy jak pasja wychowawcza przenikała życie Księdza Bosko od pierwszych kroków do końca, od pięciu lat aż do siedemdziesięciu trzech. W życiu salezjanina nie ma martwych okresów. Nie ma przerw w obietnicach Boga, ani we wspaniałomyślnych odpowiedziach tego, kogo Bóg wezwał. W sercu Rodziny Salezjańskiej są ludzie w każdym wieku, w których łatwo można dostrzec znaki tego zaangażowanego życia: ich uwaga na drugich, ich szacunek dla młodych, ich serdeczna obecność osiągają poziom intensywności równy sile Tego, kogo reprezentują. Budowniczy mostów Wreszcie, wdzięczność otwiera drzwi naszego życia na oryginalność, nowość i świeżość. To przybliża nas do młodych, których kochamy i którzy nas kochają, umacniając więzi i głęboko darmowe relacje. Żyjemy w kulturze zasług i w pokoleniu ja na to zasłużyłem, to mi się należy, gdzie najlepszym sojusznikiem jest narcyzm. Jest ona przeciwna kulturze darmowych relacji, szczerej i bezinteresownej przyjaźni. Duszpasterskie dziedzictwo otrzymane od Księdza Bosko, jego pedagogiczna i charyzmatyczna mądrość jest spisana nie w badaniach, sondażach czy wielotomowych traktatach, ale w doświadczeniu tych, którzy spędzają dużo czasu i bardzo pożytecznie z młodymi. Wdzięczność jest rzadkością w świecie relacji. Duch Święty wzbudził w Kościele charyzmat salezjański i my, spadkobiercy tego daru, jesteśmy wezwani, by być budowniczymi mostów między Bogiem i młodymi. Jesteśmy powołani, aby stale odwiedzać dwa brzegi: nowego pokolenia i Boga. Każdy młody człowiek jest kochany i godny zaufania ze strony Boga. To na tym opiera się przyjacielska i ojcowska obecność, którą Ksiądz Bosko okazywał młodym. Młodzi to nasza ziemia obiecana. Oni są krzakiem gorejącym, z którego Bóg wzywa nas do wdzięczności. Najlepszym sposobem, aby Mu podziękować za dar Księdza Bosko jest świętowanie życia. I nie chodzi tu o świętowanie liturgiczne, ale o nasze życie codzienne. Kiedy serce jest pełne wdzięczności trzeba świętować. Świętowanie jest zwieńczeniem naszej wdzięczności za wszystko, co otrzymaliśmy na przestrzeni historii naszej Rodziny. Jej głos rozbrzmiewał daleko poza Kościołem katolickim, wzbudzając sympatię we wszystkich kontekstach i budując mosty dialogu z innymi kulturami religijnymi. Jesteśmy szczęśliwi przede wszystkim dlatego, że słowo Księdza Bosko zostało przez młodych przyjęte z entuzjazmem. To oni stali się posiadaczami wspaniałego salezjańskiego sloganu, który ponownie ofiaruję młodym całego świata: Drodzy młodzi, kocham was z całego serca, i wystarczy, że jesteście młodzi, żebym was kochał z całej duszy. Ksiądz Bosko mówił to do wszystkich swoich chłopców. I ja proszę o ten dar naszego Ojca, Nauczyciela i Przyjaciela. Ks. Ángel Fernández Artime SDB 5 Salezjańskie

6 Prosto z misji SIOSTRY SALEZJANKI na Wschodzie Białoruś, Ukraina, Rosja i Gruzja tworzą dzisiaj Wizytatorię Matki Boga sióstr salezjanek, z siedzibą w Moskwie. Siostry rozpoczęły pracę na tych terenach w listopadzie 1990 roku. O jej początkach i dzisiejszej rzeczywistości opowiada s. Małgorzata Pietruszczak, przełożona Wizytatorii. S. Grażyna Sikora: Jak to się stało, że została Siostra salezjanką? S. Małgorzata Pietruszczak: Pan Bóg zaprasza człowieka do udziału w projekcie szczęścia. Trzeba tylko dać osobistą odpowiedź. Pierwsza część mojej odpowiedzi miała miejsce w tramwaju, kiedy miałam niewiele lat. Pewnego upalnego dnia jechałam z mamą tramwajem i na którymś przystanku wsiadła siostra zakonna w długim czarnym habicie. Zapytałam mamę, kto to jest. To siostra zakonna, która służy Panu Bogu i pomaga ludziom usłyszałam. Po chwili stwierdziłam stanowczo, że ja też będę siostrą zakonną. A mama na to, że będę musiała nosić taki długi, czarny habit i latem będzie mi gorąco i niewygodnie. Ale ja po chwili stwierdziłam: za to zimą będzie mi ciepło. Ta bardziej konkretna odpowiedź przyszła później. Bóg cierpliwie czekał na moje tak. Dziś potwierdzam jeszcze raz: to jest moje szczęście, to jest moje życie, to jest moje powołanie. S. Małgorzata Pietruszczak, Przełożona Wizytatorii (z prawej) Czy myślała Siostra o misjach? O misjach słyszałam, czytałam, może i nawet myślałam, ale nie byłam ich fanką. Pracę na misjach pojmowałam jak każde inne powołanie. W momencie pisania podania o przyjęcie do Zgromadzenia, napisałam również drugie, o możliwość wyjazdu na misje. Nie był to jakiś poryw, ale rzecz naturalna. Dla mnie salezjanka, to również misjonarka. Salezjańskie 6

7 Prosto z misji W 1997 roku, po ślubach wieczystych, wyjechała Siostra na Białoruś. Dlaczego tam? Jadąc na przygotowanie misyjne do Rzymu, nie miałam wybranego kraju, gdzie chciałabym pracować. Byłam gotowa na każdą placówkę. Przełożona Generalna, Matka Antonia Colombo, dzień przed wręczeniem krzyży misyjnych, 1 czerwca 1997 roku poprosiła mnie do siebie i zapytała, czy byłabym gotowa pojechać na Białoruś. I pojechałam tam. Po śmierci Jana Pawła II bardzo wiele osób zgłosiło się z prośbą o przyjęcie do Kościoła Katolickiego Pracowała Siostra w Smorgoniu. Jak ludzie przyjmowali siostry z Polski? Wspólnota katolicka w Smorgoniu, w diecezji grodzieńskiej, jest bardzo żywotna i aktywnie zaangażowana w życie Kościoła. Zawdzięcza to starszemu pokoleniu katolików, które zatroszczyło się o przekazanie wiary swoim dzieciom i wnukom w okresie komunizmu. Jest to też owoc gorliwej pracy księży i sióstr ze Zgromadzeń Salezjańskich, przybyłych na ten teren zaraz po otwarciu granicy. Ich ofiarna praca, poświęcenie i twórcza inicjatywa do dziś przynosi swoje owoce. Siostry Polki, a pracowało ich 7, były przyjmowane zawsze z wdzięcznością i serdecznością. Dzieci i młodzież akceptowały każdą siostrę, która pojawiała się w Smorgoniu. I pomagały im we wszystkim. Smorgoń liczy 40 tys. mieszkańców, ma jeden kościół rzymsko-katolicki, jedną budującą się cerkiew prawosławną, 6 szkół podstawowych, 2 ośrodki zawodowe, ośrodki sportowe i kulturalne. Smorgońska parafia gromadziła młode, średnie i starsze pokolenia na Mszy św., na katechezie, na różnych spotkaniach. Pobliska kawiarenka Skazka czyli Bajka, oddana parafii, służyła za salkę katechetyczną i oratorium, i nie zawsze mogła pomieścić wszystkich. Np. dzieci przygotowujących się do I Komunii św. było na katechezie ok Wspólnota sióstr salezjanek we Lwowie 7 Salezjańskie

8 Prosto z misji Była Siostra też w stolicy Białorusi, w Mińsku. Praca w 2-milionowym Mińsku była trudniejsza. Dzieci i młodzież trzeba było nieustannie szukać, zapraszać, zachęcać do wzięcia udziału w katechezie, we Mszy św., w nabożeństwach, w spotkaniach oratorium. Odczuwało się większą pustynię duchową. Potrzeba było czasu, cierpliwości i nadziei. Widać było, jak ważnym czynnikiem w wychowaniu jest wiara przekazywana w rodzinie. Tam, gdzie jej nie było lub wygasła, trud był podwójny, ale przynosił owoce. Dzieci przyprowadzały do kościoła swoich rodziców i swoich dziadków. Były dla nich misjonarzami i ewangelizatorami. Jak Siostra wspomina pracę na Białorusi? To był piękny czas. Miał swoje radości i swoje trudy. Pierwszy uśmiech na mojej twarzy pojawił się, gdy wyszłam z kościoła po pierwszej Mszy św. w Smorgoniu. Ludzie z wielką prostotą, ale i z sercem na dłoni przywitali mnie u bram kościoła. Po kilku dniach podeszła do mnie babcia ze słoikiem kiszonych ogórków i surowych ziemniaków: To dla Was, siostruniu. Opatrzność Boże przemawiała przez ubogich. Największym cierpieniem był dla mnie nieoczekiwany, wymuszony wyjazd z Białorusi, po 6 latach pracy. Powiedziano, że musimy wyjechać i tyle. Do dziś nie wiem, kto chciał naszego przymusowego wyjazdu. Nie dociekam tego. Wyjechałyśmy wszystkie, ale po 9 latach siostry salezjanki wróciły. Ludzie wtedy powtarzali ze wzruszeniem: Wróciły nasze siostry. Potem przyszedł czas na duszpasterstwo w prawosławnej rzeczywistości, w Moskwie. Realia moskiewskie są bardzo inne i trudne do opisania w kilku słowach. Po misji na ziemi białoruskiej przywitała mnie szara i potężna Moskwa. To było moje pierwsze wrażenie. Wielkie gmachy, mnóstwo ludzi w metrze, niesamowita ilość samochodów na ulicach. Na początku do moich obowiązków należała zakrystia i dwie godziny katechezy: jedna z dziećmi przygotowującymi się do pierwszej spowiedzi i Komunii świętej, druga z dziećmi starszymi. Praca w zakrystii katedry w Moskwie to w dużej mierze kontakt z ludźmi, którzy często z cieka- S. Anna Kużdżał (Gruzja) wości zaglądają do kościoła rzymsko- -katolickiego. Chcą porozmawiać, chcą, by ktoś ich wysłuchał. Widząc zainteresowanie, mówią o swoich najgłębszych przeżyciach, o swoim głodzie Boga. Po śmierci Jana Pawła II bardzo wiele osób zgłosiło się z prośbą o przyjęcie do Kościoła Katolickiego. Wtedy rozpoczęłam katechizować dorosłych. To byli chłonący wszystko i wdzięczni słuchacze. Salezjańskie 8

9 Prosto z misji S. Teresa Szewc (Rosja) To rzeczywiście rozległe pole pracy. Co jest celem obecności sióstr salezjanek w krajach, gdzie nie tylko katolicyzm, ale i religijność w ogóle napotyka na tak wiele przeszkód? Pierwszym i podstawowym celem jest nasze świadectwo życia i otwartość na drugich, bez względu na ich wyznanie, język, pochodzenie, przynależność. To pomaga ludziom zrozumieć, że można żyć razem i budować społeczeństwo w oparciu o zrozumienie, dialog, akceptację. Ludziom na co dzień potrzebna jest nasza normalność. Ewangelia Dobra Nowina, to dobroć wyrażona w gestach życzliwości, prostym powitaniu, pozytywnym spojrzeniu. Potrzebujemy też nowych S. Dorota Worsowicz (Rosja) misjonarek, które nie bałyby się realności Europy Wschodniej i kawałka Azji W 2009 roku została Siostra Przełożoną Wizytatorii Wschodu i Gruzji. Tak. Nasza Wizytatoria Matki Boga to bardzo piękna i bardzo różnorodna rzeczywistość. Obejmuje 4 kraje z 2 kontynentów Europy i Azji: Białoruś, Gruzję, Rosję i Ukrainę; 3 obrządki: rzymsko-katolicki, ormiańsko-katolicki i greko-katolicki; 6 języków: białoruski, gruziński, ormiański, rosyjski, ukraiński i włoski. Pracuje tu 27 sióstr na 8 placówkach (po 2 w każdym kraju). Wśród sióstr jest 15 Polek, 1 Filipinka, 4 Ormianki z Gruzji, 2 Ukrainki, 5 Białorusinek. Rosną też powołania: 1 nowicjuszka z Białorusi, 2 postulantki (z Białorusi i Ukrainy) i 1 aspirantka Białorusinka. Na czym polega praca sióstr na Wschodzie? Ona się różni w poszczególnych krajach, zależy od potrzeb danego miejsca, Kościoła lokalnego, społeczeństwa. Wszystko, co robimy, jest z myślą o człowieku. Staramy się tworzyć środowiska międzynarodowe, międzywyznaniowe, międzykulturowe, gdzie katolik spotyka się z prawosławnym, dziecko gruzińskie rozmawia z dzieckiem z rodziny rosyjsko-języcznej, młody człowiek w Rosji modli się w intencji Ukrainy itd. Różnorodność to nasze bogactwo, a nie powód do podziałów i konfliktów. Nasze duszpasterstwo to przede wszystkim katecheza 9 Salezjańskie

10 Prosto z misji S. Anna Gretkierewicz (Gruzja) dzieci, młodzieży i dorosłych, oratorium, centrum młodzieżowe, grupy parafialne. W Gruzji prowadzimy żłobek i przedszkole. Na Ukrainie, zarówno we Lwowie jak i w Odessie, w miastach z dużą liczbą studentów, mamy pensjonaty dla dziewcząt. Wszędzie praca typowo salezjańska. Czy widzicie owoce tej pracy? Tak. Cieszy nas coraz więcej ludzi na niedzielnych Mszach św. i przystępujących do sakramentów. Ludzie na serio biorą swoją wiarę i starają się odpowiedzialnie podejmować obowiązki wobec rodziny, Kościoła, społeczeństwa. Jest wiele grup parafialnych, skupiających młodzież i dorosłych. Wciąż rośnie liczba dzieci na katechezach. Kościół żyje. Czego ludzie najbardziej oczekują od sióstr i kapłanów? Tego, byśmy byli autentyczni. Chcą widzieć zgodność naszych słów, czynów i życia. Tego chcą się od nas nauczyć. Chcą spotkać w nas Chrystusa. Oczekują, że będziemy dla nich widzialnymi znakami Jego miłości, miłosierdzia i dobroci, Jego ludźmi ludźmi Bożymi, którzy wymagają od siebie i nie boją się wymagać od innych. A Wasze trudności? Napotykamy na przeszkody, które wpływają na naszą pracę. To np. odległości między wspólnotami (do 2,5 tys. km), brak częstego kontaktu, mała ilość sióstr we wspólnotach (3-4), kalejdoskop obrządków, języków i kultur, sytuacje ekonomiczne i polityczne poszczególnych państw, relacje międzypaństwowe. Walczymy jednak, aby trudności nas nie przerażały ani nie stopowały naszego działania, bo jak burze sprawiają, że dąb głębiej zapuszcza korzenie, tak i przeciwności rozwijają kreatywność, pomysłowość i radość wspinania się na szczyt. Wierzymy, że ze szczytu góry ujrzymy przepiękny krajobraz. Salezjańskie 10

11 Prosto z misji Wszyscy przeżywamy konflikt na Ukrainie. Czy Siostry są tam bezpieczne? Sytuacja na Ukrainie nie jest łatwa, lecz na pewne działania nie mamy bezpośredniego wpływu. Staramy się pomagać ludziom poprzez mądrą obecność, roztropne słowa i stałą modlitwę. Sprawa ukraińska to sprawa nas wszystkich, każdej siostry. Nie zamykamy się jednak w swoim problemie, widzimy też to, co się dzieje w innych częściach świata: tragedia na Bliskim Wschodzie, dramat w Nigerii, zamach we Francji. Modlimy się o cud pojednania. Na Ukrainie mamy dwie wspólnoty, we Lwowie i w Odessie. Na razie nasze siostry są tam bezpieczne, Wspomożycielka ochrania każdy ich krok. Jak Siostra jako Przełożona Wizytatorii kontaktuje się ze swoimi Siostrami, które żyją we wspólnotach oddalonych od siebie o 2,5 tys. km? Dwa razy do roku odwiedzam każdą wspólnotę, a poza tym korzystam ze świata wirtualnego (Skype, , telefon, SMS). Największe potrzeby Waszej Wizytatorii to Nowe, miejscowe powołania i to do wszystkich trzech obrządków. Potrzebujemy też nowych misjonarek, które nie bałyby się realności Europy Wschodniej i kawałka Azji. W tej intencji, proszę o modlitwę, abyśmy mogły być darem dla tutejszych ludzi, na miarę Księdza Bosko. Wywiad przeprowadziła s. Grażyna Sikora CMW Ludzie na serio biorą swoją wiarę i starają się odpowiedzialnie podejmować obowiązki wobec rodziny, Kościoła, społeczeństwa S. Teresa Solniczek (Białoruś) S. Wioletta Wróbel (Rosja) 11 Salezjańskie

12 Projekty misyjne podziękowanie PODZIĘKOWANIE Z TIMORU WSCHODNIEGO Kochani Darczyńcy! W imieniu naszych dzieci i moim własnym pragnę podziękować wszystkim hojnym ofiarodawcom i osobom, które wsparły materialnie nasz projekt. Dzięki temu około 160 dzieci oraz młodzieży z oratoriów w Venilale uczestniczy w zajęciach szkolnych w mundurkach i butach, ale co najważniejsze, dzięki zakupie ryżu przychodzą do szkoły po zjedzeniu należytego śniadania. Tą pomocą są uszczęśliwieni głównie ci nasi uczniowie, którzy nie mieszkają w naszym internacie, ale gdzieś kątem, często u obcych ludzi. Przybyli do Venilale po to, aby móc się uczyć. Ich rodziny są daleko, często są to rodziny bardzo ubogie i nie mogą wystarczająco wspomóc swoich dzieci. Nasi wychowankowie za swoje drobne grosze nie muszą teraz kupować ryżu a mogą dokupić do niego trochę jarzyn, puszkę najtańszej sardynki czy jakiś owoc. To dla nich wielka pomoc. Wiele dzieci z naszych oratoriów, po zdarciu butów lub mundurka, pojawiało się w szkołach boso lub nieodpowiednio ubrane. To narażało je w szkołach państwowych na kary cielesne lub inne poniżające praktyki ze strony nauczycieli. Dzięki otrzymanej pomocy najbardziej potrzebujące dzieci zostały obdarowane nowymi butami lub mundurkiem. Dodałyśmy do tego zeszyty i inne przybory szkolne. Kupiłyśmy też w Dili gitary do naszego oratorium. Są one jeszcze w stolicy, czekając na dogodniejszy transport niż nasza otwarta terenówka. Jest bowiem teraz pora deszczowa i naszym samochodem nie możemy ich przywieść. Zakupione gitary, piłki i skakanki pomogą naszym dzieciom i młodzieży dobrze i pożytecznie spędzać wolny czas. Kochani Darczyńcy dziękujemy Wam za Waszą otwartość i dobroć serca. Naszą wdzięczność za Was wyrażamy przed Panem Bogiem w modlitwach. Venilale, 13 grudnia 2014 S. Joanna Goik CMW Salezjańskie 12 (projekt 407)

13 Projekty misyjne Projekty misyjne 2015 UGANDA Budowa szkoły dla chłopców ulicy z Namugongo (projekt 209) (ks. Jean Marie Mushibwe) PERU Pomoc w ewangelizacji Indian, San Lorenzo (projekt 319) Kwota: EURO (ks. Roman Olesiński) UGANDA Pomoc chłopcom ulicy w ośrodku CALM w Namugongo (projekt 320) (ks. Jean Marie Mushibwe) ZAMBIA Kształcenie kleryków inspektorii zambijskiej ZMB (projekt 323) (ks. George Chalissery) TIMOR WSCHODNI Wymiana komputerów w szkole w Venilale (projekt 361) Kwota: EURO (s. Joanna Goik) TANZANIA Pracownia komputerowa w szkole podstawowej sióstr salezjanek w Dar es Salam (projekt 367) Kwota: EURO (s. Katarzyna Urbańska) KONGO BRAZZAVILLE Budowa klas dla alfabetyzacji dzieci w Pointe Noire (projekt 376) (s. Joanna Wala) BRAZYLIA Budowa kaplicy dla Indian w wiosce N. Senhora dos Gracas (projekt 378) (ks. Klemens Deja) ETIOPIA Remont klas w szkole sióstr salezjanek w Dilla (projekt 384) Kwota: EURO (s. Helena Kamińska) PERU Dofinansowanie ośrodka dla dzieci Don Bosco House w Calce (projekt 395) Kwota: EURO (ks. Stefan Górecki) SUDAN Pomoc uchodźcom w Chartumie (projekt 399) (s. Teresa Roszkowska) 13 Salezjańskie

14 Dziękujemy! Dzięku Salezjańskie 14 Projekty misyjne ZAMBIA Budowa sali konferencyjnej dla Centrum Młodzieżowego w Kabwe (projekt 407) Kwota: EURO (ks. Michał Wziętek) CZAD Budowa kaplicy w wiosce Gydwolo (projekt 409) Kwota: EURO (ks. Artur Bartol) CZAD Odprowadzenie wody deszczowej z boisk w Sarh (projekt 410) Kwota: EURO (ks. Artur Bartol) WYBRZEŻE KOŚCI SŁONIOWEJ Remont domu dla zagrożonych dziewcząt w Abidżanie (projekt 411) Kwota: EURO (s. Małgorzata Tomasiak) MALAWI Zakup książek do biblioteki i wyposażenie biura szkolnego w Nkhotakota (projekt 413) Kwota: EURO (ks. Józef Czerwiński) MADAGASKAR Wyposażenie placu zabaw w przedszkolu w Mahajandze (projekt 415) Kwota: EURO (s. Krystyna Soszyńska) MADAGASKAR Dożywianie 200 ubogich dzieci z Mahajangi (projekt 416) Kwota: EURO (s. Krystyna Soszyńska) MADAGASKAR Alfabetyzacja 150 opuszczonych dzieci z Mahajangi (projekt 417) Kwota: EURO (s. Krystyna Soszyńska) MADAGASKAR Ławki do szkoły podstawowej w Betafo (projekt 418) Kwota: EURO (s. Teresa Leonik) MADAGASKAR Wyposażenie przedszkola w Betafo (projekt 419) Kwota: EURO (s. Teresa Leonik) BANGLADESZ Dofinansowanie przedszkola w Lokhikul (projekt 420) Kwota: USD (ks. Paweł Kociołek)

15 Projekty misyjne BANGLADESZ Dofinansowanie internatu w JoypurHat (projekt 421) Kwota: USD (ks. Paweł Kociołek) BANGLADESZ Dofinansowanie oratorium w Lokhikul (projekt 422) Kwota: USD (ks. Paweł Kociołek) BANGLADESZ Dofinansowanie prenowicjatu salezjańskiego w Utrail (projekt 423) Kwota: USD (ks. Paweł Kociołek) ZAMBIA Remont domku dla wolontariuszek w Chingoli (projekt 424) Kwota: EURO (ks. Leszek Aksamit) MADAGASKAR Dożywianie 300 dzieci z najbiedniejszych rodzin w Betafo (projekt 425) Kwota: EURO (s. Teresa Leonik) UGANDA Budowa bloku administracyjnego w Kampali (projekt 426) Kwota: EURO (ks. Ryszard Józwiak) UGANDA Zakup narzędzi do szkoły zawodowej w Kampali (projekt 427) Kwota: EURO (ks. Ryszard Józwiak) UGANDA Materace i koce dla internatu w Kampali (projekt 428) Kwota: EURO (ks. Ryszard Józwiak) ZAMBIA Reaktywowanie szkoły rolniczej w Lufubu (projekt 429) Kwota: EURO (ks. Piotr Malec) MADAGASKAR Dokształcanie dzieci i młodzieży w Fianarantsoa (projekt 430) Kwota: EURO (ks. Tomasz Łukaszuk) TIMOR WSCHODNI Zakup mleka, żywności i leków dla ubogich dzieci i rodzin w Venilale (projekt 431) Kwota: EURO (s. Joanna Goik) Dziękujemy! jemy! Wspierajmy misjonarzy! Wybierz projekt i prześlij ofiarę z dopiskiem: Projekt Nr Dziękujemy! 15 Salezjańskie

16

17 Bóg w swoim wielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nas do żywej nadziei Dlatego radujcie się! 1 P 1,3.6 Kochani Misjonarze, Misjonarki i Wolontariusze misyjni! Drodzy Darczyńcy i Przyjaciele salezjańskiego dzieła misyjnego! Jezus Chrystus, nasz Pan i Zbawiciel, prawdziwie zmartwychwstał i żyje! Niech nasze serca pałają radością Jego żywej obecności w naszym życiu, w życiu naszych rodzin, w środowiskach naszej pracy. Bądźmy wszędzie i zawsze odważnymi świadkami Chrystusa Zmartwychwstałego! Z darem modlitwy Ks. Roman Wortolec SDB Dyrektor Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego wraz z salezjanami, salezjankami i pracownikami SOM Warszawa, Wielkanoc 2015

18 Sprawozdanie z działalności SOM 2014 DZIAŁALNOŚĆ SALEZJAŃSKIEGO OŚRODKA MISYJNEGO W WARSZAWIE SPRAWOZDANIE 2014 SALEZJANIE i SALEZJANKI W ŚWIECIE SALEZJANIE w świecie: w 131 krajach w Polsce: 939 SALEZJANKI w świecie: w 94 krajach w Polsce: 403 Polscy salezjanie misjonarze: 115 w 35 krajach świata Polskie salezjanki misjonarki: 43 w 23 krajach świata W 2014 roku na misje wyjechali: Ks. Tadeusz Mietła na Ukrainę Ks. Ireneusz Piekorz na Ukrainę S. Anna Serafin do Albanii S. Jolanta Kosińska (przygotowanie misyjne w Rzymie) S. Anna Łukasińska (przygotowanie misyjne w Rzymie) S. Ewa Potaczek (przygotowanie misyjne w Rzymie) Salezjańskie 18

19 Sprawozdanie z działalności SOM 2014 ANIMACJA MISYJNA Uwrażliwia na rzeczywistość misyjną Kościoła, zwłaszcza Rodziny Salezjańskiej, sprzyja otwarciu się na pomoc ludziom najbardziej potrzebującym w krajach misyjnych. Animację misyjną prowadzili: ks. Marek Kowalski, ks. Tadeusz Niedziela, ks. Maciej Makuła, Pan Sanza Mulangu i wolontariusze Międzynarodowego Wolontariatu Don Bosco. Przesłanie misyjne przekazaliśmy: w 43 parafiach w 27 szkołach Z misyjnym orędziem dotarliśmy do ok osób. MUZEUM MISYJNE W 2014 roku Muzeum odwiedziły 23 grupy tj. ok. 595 osób. I Ty je odwiedź, choćby wirtualnie BANK DUCHA ŚWIĘTEGO Inicjatywa wznowiona we wrześniu 2003 w celu wspierania misjonarzy i misjonarek modlitwą. Uczestniczy w niej osób. 19 Salezjańskie

20 Sprawozdanie z działalności SOM 2014 ADOPCJA NA ODLEGŁOŚĆ Dajmy dziecku szanse nauki to hasło programu Adopcji na odległość rozpoczętego w kwietniu Zapewnia on dzieciom i młodzieży w krajach misyjnych edukację i pomoc niezbędną do życia oraz wspiera kształcenie kleryków salezjańskich w Afryce. Od 2008 roku działa jako grupowa Adopcja na odległość, finansując naukę biednych dzieci i młodzieży z konkretnej placówki misyjnej, a nie wspierając imiennie pojedynczych osób. Program grupowej Adopcji na odległość prowadzimy w 52 placówkach w 23 krajach świata: Albania, Czad, Demokratyczna Republika Konga, Egipt, Etiopia, Gruzja, Kamerun, Kenia, Kongo Brazzaville, Madagaskar, Malawi, Mongolia, Peru, Rosja, Rwanda, Sudan, Tanzania, Timor Wschodni, Togo, Uganda, Ukraina, Wybrzeże Kości Słoniowej, Zambia. Procentowy udział uczniów w programie według etapów nauczania kształtuje się następująco: przedszkola 5%; szkoły podstawowe 63%; szkoły średnie (w tym gimnazja) 22%; szkoły zawodowe, techniczne i wyższe: 10%. W minionym roku 412 uczniów zakończyło udział w programie. Ukończyli oni szkoły zawodowe, techniczne lub wyższe i mogą podjąć pracę w wyuczonym zawodzie. Obecnie program wspiera ofiarodawców z Polski i zagranicy (o 375 osoby więcej niż w 2013). Zgłoszenia do programu napływają drogą online: 74% lub pocztą tradycyjną: 26%. Ofiary wysłane w 2014 roku na dzieci objęte Adopcją na odległość: PLN. Wśród 52 placówek: 30 to placówki salezjanów, a 22 to placówki sióstr salezjanek. Zakończyliśmy wspieranie placówek w Bóbrce i w Odessie (Ukraina) obie placówki przeszły pod patronat prowincji krakowskiej salezjanów oraz w Ułan Bator (Mongolia) placówka pozyskała środki pomocowe z innych źródeł. Wg danych szacunkowych w 2013 roku pomocą objęliśmy uczniów, z czego 39% otrzymało wsparcie doraźne. Finansowaliśmy też edukację 38 kleryków z prowincji ZMB (Zambia, Zimbabwe, Namibia, Malawi). Salezjańskie 20

21 Sprawozdanie z działalności SOM 2014 Ważniejsze wydarzenia związane z programem Adopcji na odległość: Kenia/Nairobi: Operacja i rekonwalescencja 11-letniej wychowanki domu dziecka sióstr salezjanek, która po upadku z huśtawki na betonowe podłoże poważnie uszkodziła szczękę. Kenia/Nairobi: Operacja i rekonwalescencja wychowanka szkoły salezjanów Bosco Boys, u którego zdiagnozowano poważną chorobę serca. Sudan/Chartum: Pomoc żywnościowa dla dzieci, chorych i rodzin uchodźców z Sudanu Południowego. Uganda/Namugongo: Wybudowanie pierwszego skrzydła szkoły podstawowej, z 6 salami lekcyjnymi. Czad/Sarh: Zaadoptowanie pomieszczeń na klasy w szkole podstawowej (wyposażenie w ławki, zakup książek do nauki). Madagaskar/Mahajanga: Wzrost liczby uczniów o 300, dzięki rozbudowie szkoły. Madagaskar/Manazary: Letnie warsztaty dla ok. 500 dziewcząt i chłopców, połączone z nauką gotowania, krawiectwa, ciesielstwa i majsterkowania. Egipt/Aleksandria: Warsztaty edukacyjne z zajęciami praktycznymi dla osób (od przedszkola po szkołę zawodową) na temat zdrowia, higieny osobistej i prawidłowej postawy podczas nauki i pracy na komputerze. Zambia/Kabwe: 7 czerwca salezjański biskup diecezji Kabwe Clement Mulenga wyświęcił na kapłanów dwóch diakonów, podopiecznych programu Adopcji na odległość: Jerome Bwalya i Macariusa Mpundu. Ks. Jerome był w programie ponad 10 lat, natomiast ks. Macarius 4 lata. Tanzania/Mafinga: Całkowita opieka medyczna i edukacyjna dla 2 dziewcząt, będących nosicielkami wirusa HIV, osieroconych we wczesnym dzieciństwie przez oboje rodziców z powodu AIDS. Obie zostały zakwaterowane na terenie misji, gdzie zapewniono im odpowiednią opiekę zdrowotną, a następnie ukończenie kursu krawiectwa. Otrzymały od misji maszyny do szycia, by służyły im jako warsztat pracy i ułatwiły pozyskiwanie środków na własne utrzymanie. 21 Salezjańskie

22 Sprawozdanie z działalności SOM 2014 MIĘDZYNARODOWY WOLONTARIAT DON BOSCO (MWDB) Powstał w marcu 2002 roku na apel Jana Pawła II, aby młodzież zaangażowała się w dzieło ewangelizacji świata. Głównym celem MWDB jest przygotowanie wolontariuszy do pracy na misjach i zaangażowanie na rzecz misji w kraju. Wolontariat zrzesza głównie młodzież akademicką z całej Polski. Działalność wolontariuszy na misjach: Do pracy misyjnej na okres minimum jednego roku wyjechało 10 wolontariuszy: Joanna Studzińska do Limy w Peru (SDB) Renata Gawarska i Justyna Kowalska do Mahajangi na Madagaskarze (CMW) Karolina Gajdzińska i Paulina Pawłowska do Chingoli w Zambii (SDB) Klaudia Kołodziej i Kamila Maśluszczak do Lufubu w Zambii (SDB) Sylwia Młyńska i Katarzyna Socha do Mansy w Zambii (CMW) Magdalena Piórek do Betlejem w Autonomii Palestyńskiej (siostry elżbietanki) Po około rocznej posłudze wróciło z misji 11 wolontariuszy: Małgorzata Bożek i Magdalena Strączek z Piura w Peru (SDB) Agnieszka Kania i Małgorzata Wiśniewska z San Felix w Wenezueli (SDB) Agnieszka Głowacka i Aleksandra Nurzyńska z Lufubu w Zambii (SDB) Patrycja Szczeradłowska i Agnieszka Wojda z Lusaki w Zambii (CMW) Małgorzata Dadej i Judyta Machnicka z Mansy w Zambii (CMW) Antoni Święcki z Kazembe w Zambii (SDB) Salezjańskie 22

23 Sprawozdanie z działalności SOM 2014 Podczas wakacji pracowało na misjach 18 wolontariuszy: w Lufubu w Zambii (Małgorzata Gliniecka, Adrianna Gorzka, Dominika Kowalska) w ośrodku CALM dla chłopców ulicy w Namugongo w Ugandzie (Marek Braun, Anna Juszczakiewicz, Hanna Rutkowska, Awelina Szumnarska) w Calce w Peru (Anna Hertmanowska, Paweł Jacewicz) w Addis Abebie i Dilla w Etiopii (Monika Piskorowska, Zofia Ruducha) w Tiranie w Albanii (Paweł Burny, Anna Fronczak, Joanna Golba, Weronika Jędrzejewska, Anna Juszczakiewicz, Anna Kornicka, Anna Krogulec, Marta Różalska) Działalność wolontariuszy w kraju i po powrocie z misji: Animacja misyjna w czasie pielgrzymek na Jasną Górę: Białostocka, Płocka, Łomżyńska, Lubelska (ks. Maciej Makuła i wolontariusze MWDB) 12 formacyjnych spotkań wolontariuszy MWDB: stycznia lutego marca kwietnia maja (z rodzicami wolontariuszy wyjeżdżających na misje) 7 czerwca (posłanie misyjne wolontariuszy na Polach Lednickich) września (dla nowych wolontariuszy) października (dla wolontariuszy którzy wrócili z misji) października listopada grudnia Rekolekcje w miejscach salezjańskich we Włoszech dla wolontariuszy długoterminowych [25 kwietnia - 3 maja] Misyjne posłanie podczas Spotkania Młodych w Lednicy 10 wolontariuszy długoterminowych [7 czerwca] Udział wolontariuszy MWDB w Campo Bosco 2013 [21-24 sierpnia] Animacje misyjne w parafiach, w szkołach i na różnych spotkaniach, m.in. w ramach Salezjańskiej Niedzieli Misyjnej w Suwałkach [23 lutego] Posłania misyjne wolontariuszy w parafiach 23 Salezjańskie

24 Sprawozdanie z działalności SOM 2014 PROJEKTY MISYJNE Od 2003 roku Salezjański Ośrodek Misyjny realizuje projekty misyjne. W ten sposób wspiera działalność misyjną salezjanów, salezjanek i wolontariuszy MWDB, związaną głównie z edukacją, ewangelizacją i budową infrastruktury. W 2014 roku zrealizowaliśmy 29 projektów misyjnych na łączną kwotę PLN. ANGOLA 385. Dożywianie dzieci z Benguela (s. Maria Domalewska) EURO CZAD 346. Budowa kaplicy w wiosce Ndila (ks. Artur Bartol) EURO 348. Sprzęt muzyczny i sportowy dla oratorium w Shar (ks. Artur Bartol) EURO 408. Budowa przedszkola w Sarh (ks. Artur Bartol) EURO 386 AFRYKA 345 EGIPT 386. Podwyższenie muru misji w Aleksandrii (ks. Jan Bednarz) EURO ETIOPIA 396. Śniadanie dla dzieci z Dilla (s. Helena Kamińska) EURO 397. Domki dla ubogich rodzin w Dilla (s. Helena Kamińska) EURO KENIA 403. Zakup mebli do ośrodka w Embu (s. Iwona Skwierawska) EURO 404. Żywność dla szkoły w Embu (s. Iwona Skwierawska) EURO LIBERIA 400. Salezjańskie Forum Młodzieżowe (ks. Piotr Wojnarowski) EURO Salezjańskie 24

25 Sprawozdanie z działalności SOM MADAGASKAR 358. Dobudowa piętra szkoły w Mahajandze (s. Krystyna Soszyńska) EURO 387. Dożywianie 300 biednych dzieci z Betafo (s. Teresa Leonik) EURO 415. Plac zabaw w przedszkolu w Mahajandze (s. Krystyna Soszyńska) EURO MALAWI 393. Dojazdy duszpasterskie z misji Nkhotakota (ks. Józef Czerwiński) EURO 394. Budowa kościółka w wiosce Bua (ks. Józef Czerwiński) EURO 412. Sprzęt sportowy dla oratorium w Nkhotakota (ks. Józef Czerwiński) EURO 414. Domki dla katechetów w Nkhotakota (ks. Józef Czerwiński) EURO SUDAN 399. Pomoc dla uchodźców pod Chartumem (s. Teresa Roszkowska) EURO WYBRZEŻE KOŚCI SŁONIOWEJ 402. Pomoc szkole cukierniczej w Abidżanie (s. Małgorzata Tomasiak) EURO 405. Pomoc szkole podstawowej w Abidżanie (s. Małgorzata Tomasiak) EURO ZAMBIA 353. Programy formacyjne dla młodzieży w Kabwe (ks. Michał Wziętek) USD 356. Budowa kościoła w Kabwe (ks. Michał Wziętek) USD 406. Dożywianie dzieci z Makululu (ks. Michał Wziętek) EURO 424. Dom dla wolontariuszek w Chingoli (ks. Leszek Aksamit) EURO 25 Salezjańskie

26 Sprawozdanie z działalności SOM 2014 AMERYKA POŁUDNIOWA PERU 277. Warsztaty komputerowe w Limie (ks. Ryszard Łach) EURO 345. Sprzęt sportowy dla oratorium w San Lorenzo (ks. Roman Olesiński) EURO AZJA BANGLADESZ 389. Ogrodzenie cmentarza parafialnego w Lokhikul (ks. Paweł Kociołek) EURO 390. Budowa internatu w Joypur (ks. Paweł Kociołek) EURO TIMOR WSCHODNI 401. Pomoc oratoriom w Venilale (s. Joanna Goik) EURO Ponadto misjonarze i misjonarki, będąc na urlopach czy leczeniu w Polsce, otrzymali na ten cel pomoc materialną. Mogli też skorzystać z pobytu w Ośrodku. Kapłani otrzymali intencje mszalne: 119 gregorianek, 132 nowenny (9 Mszy św.) i intencji pojedynczych (wraz ze stypendiami na łączną sumę: PLN). Wiele stypendiów wysłaliśmy również na placówki misyjne. Salezjańskie 26

27 Sprawozdanie z działalności SOM 2014 MULTIMEDIA DON BOSCO I DZIAŁALNOŚĆ WYDAWNICZA Głównym celem działalności multimedialnej jest propagowanie misji poprzez tradycyjne i nowoczesne środki społecznego przekazu. w środkach społecznego przekazu Administrujemy 3 strony internetowe: Współpracujemy z mediami: Rozgłośnie radiowe: PR I, PR IV, Radio Plus, Radio Warszawa, Radio Maryja, Radio Podlasie Stacje telewizyjne: TVP1, TVP 2, TV Trwam Portale internetowe: bosko.pl, salezjanie.pl, ekai.pl, opoka.org.pl, mateusz.pl, katolik.pl, wiara.pl, infoans.org, deon.pl Portale społecznościowe: FACEBOOK Prasa: Don Bosco, Pro Memoria, Wzrastanie Agencje prasowe: KAI, INFOANS Nasza działalność wydawnicza Od 1987 roku wydajemy dwumiesięcznik Salezjańskie Wydaliśmy Kalendarz 2015 Salezjanie i salezjanki na Madagaskarze oraz materiały animacyjne Wydaliśmy płytę DVD Salezjanie i salezjanki na Madagaskarze z 5 filmami oraz filmiki okazjonalne: 15 relacji ze spotkań MWDB i wyjazdów z wolontariuszami, życzenia wielkanocne 2014, życzenia bożonarodzeniowe 2014 W 2014 roku wydaliśmy egz. materiałów misyjnych: egz. dwumiesięcznika Salezjańskie egz. folderów i innych materiałów misyjnych egz. Kalendarza Misyjnego egz. filmu misyjnego Salezjanie i salezjanki na Madagaskarze 27 Salezjańskie

28 Sprawozdanie z działalności SOM 2014 WAŻNE WYDARZENIA 2014 Nominacja ks. Romana Wortolca, dyrektora SOM, na członka Krajowej Rady Misyjnej (Warszawa, 20 marca) XXVII Kapituła Generalna Towarzystwa Salezjańskiego (Włochy Rzym, 3 marca-12 kwietnia) Kanonizacja Papieży Jana Pawła II i Jana XXIII (Watykan, 27 kwietnia) Wizyta nowego Radcy Generalnego ds. Misji ks. Guillermo Basanesa i Ekonoma Generalnego ko. Jeana Paula Mullera w Salezjańskim Ośrodku Misyjnym (Warszawa SOM, 27 maja) 145. Salezjańska Wyprawa Misyjna (Włochy Turyn, 28 września) Pierwsza wizyta ks. Ángela Fernándeza Artime, Przełożonego Generalnego salezjanów w Polsce, w tym w SOM (15-21 września) Ponowny wybór Matki Yvonne Reungoat na IX Przełożoną Generalną Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki (Włochy Rzym, 24 października) Salezjańskie 28

29 Sprawozdanie z działalności SOM 2014 Wybór ks. Ángela Fernándeza Artime na X następcę Księdza Bosko (Włochy Rzym, 25 marca) XXIII Kapituła Generalna Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki (Włochy Rzym, 22 września-15 listopada) Drodzy Darczyńcy i Przyjaciele Misji Salezjańskich! Podsumowaliśmy kolejny rok Dobry Bóg hojnie błogosławił salezjańskiemu dziełu misyjnemu, zarówno misjonarzom, misjonarkom i wolontariuszom w krajach misyjnych, jak i tym, którzy wspierają misje w jakikolwiek sposób, tak w Polsce, jak i spoza jej granic. Dlatego najpierw Bogu dziękuję za Jego hojne błogosławieństwo i udzielone łaski. Ale dziękuję także Wam, każdemu z Was nasi Drodzy Darczyńcy i Przyjaciele misji salezjańskich. Dziękuję za Waszą modlitwę i inne dary duchowe, składane Bogu w intencji misji, i za ofiary materialne, przesyłane zawsze z sercem i wielkodusznie. To dzięki Wam można było zrobić tak wiele dla ludzi, którzy mają tak mało. To dzięki Wam wiele dzieci i młodzieży się uczy, ma co jeść, ma dach nad głową i nie żyje już na ulicy. To dzięki Wam ludzie w ubogich krajach misyjnych wierzą w ludzką dobroć i solidarność, żyją odzyskaną nadzieją na lepsze i dotykają namacalnie, że Bóg w imię Którego pomaga się innym jest naprawdę Miłością. Niech On sam każdemu Was wszystko hojnie wynagrodzi. Z kapłańskim błogosławieństwem Ks. Roman Wortolec SDB Dyrektor Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego Warszawa, 6 lutego 2014 Beatyfikacja Papieża Pawła VI (Watykan, 19 października) 29 Salezjańskie

30 Korespondencja KORESPONDENCJA Z WYBRZEŻA KOŚCI SŁONIOWEJ S. Małgorzata Tomasiak CMW Nasza misja tętni życiem. Obecnie w naszym domu dla dziewczynek mamy ich 19, od 5 do 18 roku życia. Na miejsce Lolity, która w tym roku zdała maturę i dostała się na studia, przyszła Benedykta. Dziewczynka jest u nas od dwóch miesięcy. Jej tato jest dokerem. Po śmierci żony, która urodziła bliźniaki, nie dawał sobie rady. Rodzina podesłała mu pomoc, ale ta okazała się bardzo surowa dla dzieci i się nimi nie przejmowała. Ojciec, wracając w nocy z pracy i wychodząc z domu do pracy, gdy było jeszcze ciemno, nie zdawał sobie sprawy, co się dzieje z dziećmi, aż w końcu Benedykta trafiła do szpitala. Okazało się, że dziewczynka jest prawie zagłodzona i nosi ślady bicia. Ojciec odesłał pomoc, ale nie wiedział jak sobie poradzić z dziećmi. Bliźnaki zostały umieszczone w sierocińcu dla niemowląt a Benedyktą i jej bratem zajęłyśmy się my i salezjanie. Dziewczynka była tak słaba, że nie mogła chodzić. Myślałyśmy, że ma problem z nogami, ale okazało się, że jest to wynik złego odżywiania. Postanowiłyśmy, że Benedykta w tym roku nie pójdzie do szkoły, ale będzie nabierać sił i bawić się do woli. Gdy niedawno odwiedził ją tata, nie wierzył własnym oczom, tak dziecko się zmieniło. Mała chodzi bez wysiłku, zaczyna się otwierać i chętnie uczy się prac domowych. W naszym Centrum Zawodowym mamy w tym roku na dziennej zmianie 74 dziewczęta i 6 chłopców, uczących się zawodu cukiernika. Na wieczornej zmianie jest 140 dziewcząt, które nie mialy szansy skończyć nawet szkoły podstawowej. Te dziewczęta bardzo angażują się w naukę zawodu, bo chcą iść w dorosłe życie, nie będąc zależne we wszystkim od innych. W imieniu sióstr oraz naszych dziewczynek i młodzieży z Centrum serdecznie dziękuję wszystkim za pomoc dla naszej misji. Bez niej i bez Waszej modlitwy nie pomogłybyśmy tak wielu dzieciom i młodzieży. Niech Bóg będzie Wam nagrodą i radością każdego dnia. Abidżan, 23 grudnia 2014 Salezjańskie 30

31 Odeszli do Pana... Ogłoszenia KS. JÓZEF MICHURSKI SDB zmarł 15 stycznia 2015 w Warszawie, w 78 roku życia, 58 ślubów zakonnych i 49 kapłaństwa JÓZEF KIRAGA Tata s. Barbary, misjonarki w Gabonie, zmarł 13 lutego 2015 w Radomiu, w 86 roku życia ROZLICZENIA PODATKOWE Na podstawie art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej każdy ofiarodawca rozliczając się z Urzędem Skarbowym za rok 2014 może odliczyć od dochodu: całość ofiarowanej kwoty na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą lub 6% na cele kultu religijnego WAŻNE! W tym numerze czasopisma wysyłamy Państwu potwierdzenie wpłat dokonanych w 2014 roku (kartka z Państwa adresem) MSZA ŚW. DAREM NA MISJE Zamawiając Msze św. u nas, także wspierasz misje. Przyjmujemy Msze św. zwykłe, nowenny (9 Mszy św.) oraz gregorianki (30 Mszy św. za zmarłych). DZIĘKUJEMY za wywoływanie naszych zdjęć. znajdź nas na facebooku REKLAMA salezjanie.pl Salezjanie w Polsce 31 Salezjańskie

32 Warto dobrze przeżyć Wielki Post Stąd pomysł, aby wspierać misjonarzy modlitwą, postem, dobrymi czynami. Włącz się w ogólnopolską inicjatywę Misjonarz na Post. Jej celem jest wsparcie duchowe polskich misjonarzy. Na całym świecie jest ich ok W projekcie Misjonarz na Post może wziąć udział każdy. Trzeba tylko wypełnić formularz zgłoszeniowy na stronie i wybrać kraj pobytu misjonarza: świeckiego, zakonnego, czy diecezjalnego. Nie zastanawiaj się! Dołącz do nas już dziś!