Politechnika Warszawska KATALOG PRZEDMIOTÓW. Studia stacjonarne drugiego stopnia (magisterskie) TOK 2006

Transkrypt

1 Politechnika Warszawska Wydział Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa KATALOG PRZEDMIOTÓW Studia stacjonarne drugiego stopnia (magisterskie) TOK 2006 Katalog zawiera 261 przedmiotów +1 obieralny. Warszawa 2011

2 Kierunki i specjalności studiów Studia drugiego stopnia (magisterskie) trwają 3 semestry (z wyjątkiem 4 semestralnej specjalności Energetyka Jądrowa). Studia magisterskie prowadzone są na następujących kierunkach i specjalnościach. Kierunek Automatyka i Robotyka Energetyka Lotnictwo i Kosmonautyka Mechanika i Budowa Maszyn Specjalność Biorobotyka opiekun: prof. Krzysztof Kędzior Robotyka opiekun: prof. Janusz Frączek Chłodnictwo i Klimatyzacja opiekun: prof. Zbysław Pluta Maszyny i Urządzenia Energetyczne opiekun: dr hab. Konrad Świrski Odnawialne Źródła i Przetwarzanie Energii opiekun: prof. Roman Domański Systemy Informatyczne w Energetyce opiekun: prof. Janusz Lewandowski Energetyka Jądrowa opiekun: dr Nikołaj Uzunow Automatyka i Systemy Lotnicze opiekun: prof. Janusz Narkiewicz Kosmonautyka opiekun: prof. Piotr Wolański Napędy Lotnicze opiekun: prof. Rudolf Klemens Statki Powietrzne opiekun: prof. Zdobysław Goraj Komputerowe Wspomaganie Projektowania Inżynierskiego opiekun: prof. Jacek Rokicki Mechanika Stosowana opiekun: prof. Tomasz Zagrajek Kierunki studiów oraz specjalności w ramach kierunków w danym roku akademickim są uruchamiane po zgłoszeniu się na nie odpowiedniej (ustalanej przez Dziekana) liczby studentów. Opiekunami kierunków są: Automatyka i Robotyka prof. Janusz Frączek Energetyka prof. Janusz Lewandowski Lotnictwo i Kosmonautyka dr hab. Cezary Galiński Mechanika i Budowa Maszyn prof. Jacek Rokicki Regulamin studiów i warunki przyjęć na studia Studentów studiów magisterskich stacjonarnych obowiązuje Regulamin Studiów w Politechnice Warszawskiej. Warunki przyjęć na studia magisterskie określane są coroczną decyzją Rady Wydziału i ogłaszane na wydziałowej stronie internetowej. Przyjęcia na studia magisterskie dokonywane są dwa razy w roku (po semestrze zimowym i letnim). W sprawach nie ujętych zasadami regulaminowymi decyzje podejmuje Dziekan Wydziału. Poniższe ustalenia precyzują niektóre punkty tego Regulaminu. 2

3 Przebieg studiów Student układa plan swoich zajęć na nadchodzący semestr. W planie uwzględnia się przedmioty wynikające z programu studiów na dany semestr dla odpowiedniego kierunku i specjalności, a także o ile zaistnieje taka potrzeba przedmioty powtarzane przez studenta. Dopuszcza się także zaliczanie pewnych przedmiotów awansem, czyli wpisywanie do planu zajęć przedmiotów przewidzianych na kolejne semestry nauki. Studenci przyjmowani na studia magisterskie po semestrze zimowym realizują najpierw plan studiów odpowiadający I semestrowi. Natomiast studenci przyjmowani na studia po semestrze letnim realizują najpierw program studiów semestru II-giego a następnie I-szego. Program studiów i treści przedmiotów są dobrane tak, iż dowolność sekwencji zaliczenia I-szego i II-giego semestru studiów nie stwarza problemów. Podczas przygotowywania planu studiów na kolejny semestr student dokonuje wyboru: Przedmiotów obieralnych, jeśli są one przewidziane programem studiów. Nie istnieje oddzielna lista przedmiotów obieralnych. Jako przedmioty obieralne dla studenta studiującego na określonym kierunku i specjalności są traktowane wszystkie przedmioty z pozostałych kierunków lub specjalności. Jednorazową decyzją Dziekana mogą być ogłoszone, w danym semestrze, i podane na stronie internetowej Wydziału dodatkowe przedmioty obieralne jak. na przykład, przedmioty prowadzone przez profesorów wizytujących z zagranicy. Miejsca wykonywania (Zakład) oraz tematyki pracy przejściowej. Miejsca wykonywania i tematyki seminarium dyplomowego. Tematyka seminarium ma za zadanie uzupełnić wiadomości studenta w zakresie pracy dyplomowej. Seminarium powinno być wykonywane w tym samym zakładzie co praca dyplomowa Miejsca wykonywania i tematyki pracy dyplomowej Podczas układania planu zajęć należy zwrócić uwagę na podane w katalogu prerekwizyty, czyli wykłady, których zaliczenie jest zalecane przed uczęszczaniem na wybrany przedmiot. Dopuszcza się uczęszczanie na przedmiot bez zaliczenia zalecanych prerekwizytów, jednakże student powinien mieć świadomość zwiększonego ryzyka uzyskania negatywnej oceny. W wypadkach, gdy prerekwizyt jest oczywisty, nie jest on sygnalizowany w katalogu. Po każdym semestrze postępy w nauce studenta są sprawdzane i dokonywana jest procedura rejestracji na kolejny semestr. Po zakończeniu nauki sprawdza się, czy student spełnia warunki ukończenia studiów. Zasady rejestracji na kolejne semestry System punktowy Każdemu przedmiotowi przypisywana jest określona liczba punktów ECTS (European Credit Transfer System). Liczba punktów odzwierciedla znaczenie przedmiotu, jego stopień trudności i nakład pracy niezbędny do uzyskania zaliczenia. Studenci uzyskują punkty, otrzymując pozytywną ocenę z przedmiotu (wysokość oceny nie ma znaczenia). Łączna liczba punktów przyporządkowanych przedmiotom występującym w planie każdego semestru studiów wynosi 30. System ocen 1. Z każdego przedmiotu po zakończeniu semestru wystawia się jedną ocenę, niezależnie od podziału zajęć na wykłady, ćwiczenia i laboratoria. 2. Skala ocen składa się jednej oceny negatywnej 2 oraz z pięciu ocen pozytywnych: 3, 3½, 4, 4½, W absolutnie wyjątkowych sytuacjach, jako wynik pracy semestralnej z przedmiotu może być wystawiony warunek N. Oznacza on, że prowadzący przedmiot pozytywnie ocenia postępy studenta w trakcie semestru, natomiast uznaje za uzasadnioną ważnymi przyczynami losowymi niemożność przystąpienia do ostatecznego sprawdzianu. Warunek N upoważnia studenta do zaliczenia przedmiotu najpóźniej do końca następnego semestru, bez konieczności powtórnego uczęszczania na zajęcia i bez odpłatności za powtarzanie. Nie rozliczenie się z warunku N przy następnej rejestracji sprawia, że dany przedmiot pozostaje niezaliczony i musi być powtarzany. Za przedmiot z warunkiem N nie przyznaje się punktów. 3

4 Regulamin rejestracji na kolejny semestr 1. Warunkiem rejestracji na kolejny semestr jest zgromadzenie od początku studiów liczby punktów nie mniejszej niż podana w poniższych tabelach. Liczby te są obniżone w stosunku do nominalnych (30 punktów za semestr). Jest to równoważność rejestracji warunkowej. Studia magisterskie Rejestracja na semestr II III Liczba zgromadzonych punktów Osoba, która nie spełnia warunków rejestracji na kolejny semestr zostaje skreślona z listy studentów. Wyjątek stanowią dwa ostatnie semestry studiów, na które można uzyskać ponowną rejestrację. 3. Przedmiot, z którego student uzyskał negatywną ocenę musi być powtarzany. Przedmiot można powtarzać jedynie dwukrotnie. Osoba, która trzykrotnie nie zaliczyła przedmiotu zostaje wykreślona z listy studentów. 4. Dziekan może udzielić studentowi urlopu zdrowotnego, losowego lub okolicznościowego. 5. W szczególnych przypadkach Dziekan może udzielić studentowi przebywającemu na urlopie zgody na zaliczanie pewnych przedmiotów awansem. 6. Studia magisterskie nie mogą trwać dłużej niż pięć semestrów. W przypadku udzielenia studentowi urlopu, limit czasu studiów odpowiednio się przedłuża. 7. W przypadku kontynuacji studiów na Wydziale nadwyżka punktów zgromadzona podczas studiów inżynierskich nie jest zaliczana do punktacji studiów magisterskich. Drugi stopień studiów rozpoczyna się zawsze z zerowym stanem punktów. Przedmioty wybierane dowolnie Pewną część przedmiotów umieszczonych w planie studiów każdego z kierunków i wszystkich specjalności stanowią przedmioty obieralne. Przedmioty obieralne pozwalają na dostosowanie planu studiów do szczegółowych zainteresowań studenta. Studenci kierunku Mechanika i Budowa Maszyn wybierają nie tylko przedmioty obieralne lecz też przedmioty z grupy przedmiotów specjalnościowych. Wybór jest tu ograniczony do przedmiotów z podanej dla specjalności listy. Przedmioty obieralne Obowiązują następujące zasady wyboru przedmiotów obieralnych: 1. Jako obieralny może być wybrany dowolny znajdujący się w katalogu przedmiot przeznaczony dla innego kierunku studiów lub innej specjalności (przedmiotów zaliczanych awansem nie można traktować jako obieralnych). 2. Przed każdym semestrem będzie publikowana lista oferowanych dodatkowych wykładów, które będzie można zaliczać jako przedmioty obieralne. Przedmioty takie, na przykład, prowadzone przez profesorów wizytujących z zagranicy, uruchamiane będą decyzją Dziekana. 3. W planie studiów przedmioty obieralne oznaczane są jako wykłady, jednakże wybrany przedmiot może mieć także formę ćwiczeń lub laboratorium. 4. Student zaliczając przedmioty obieralne będzie mógł zgromadzić co najwyżej o 10 punktów więcej, niż to wynika z jego planu studiów. Na kolejne przedmioty obieralne będzie mógł uczęszczać, lecz punkty nie będą mu dopisywane. 5. Dla poszczególnych kierunków studiów opracowano listę sugerowanych przedmiotów obieralnych. Listy mają wyłącznie charakter doradczy i nie zawężają możliwości wyboru. 4

5 Przedmioty specjalnościowe Mechaniki i Budowy Maszyn Obowiązują następujące zasady wyboru przedmiotów specjalnościowych na kierunku Mechanika i Budowa Maszyn: 1. Jako specjalnościowy może być wybrany dowolny przedmiot z podanej listy. 2. W planie studiów przedmioty specjalnościowe oznaczane są nominalnie jako wykłady, jednakże wybrany przedmiot może mieć także formę ćwiczeń lub laboratorium. 3. Przedmioty specjalnościowe zaliczone w liczbie większej niż minimum wymagane planem studiów będą traktowane jak przedmioty obieralne. Warunki ukończenia studiów Warunki ukończenia studiów magisterskich są następujące: Zaliczenie wszystkich przedmiotów przewidzianych planem studiów magisterskich na wybranym kierunku i specjalności, Uzyskanie 90 punktów ECTS włącznie z pracą dyplomową. Wykonanie pracy dyplomowej magisterskiej i zdanie egzaminu dyplomowego magisterskiego. Ocena z przebiegu studiów jest średnią ważoną obliczaną według wzoru: gi Oi Z zbiór zaliczonych przedmiotów, i= 1,.. Z Ocena średnia =, gi liczba punktów przypisana przedmiotowi i, gi O ocena z przedmiotu i. i= 1,.., Z i Oceny negatywne nie są wliczane do średniej. Egzaminy dyplomowe organizowane są kilka razy w roku - nominalnie w styczniu, marcu, czerwcu, wrześniu i październiku. Szczegółowe terminy składania prac dyplomowych na każdy rok akademicki podawane są na stronach internetowych Wydziału. 5

6 Kierunek Automatyka i Robotyka Biorobotyka Robotyka 1 semestr 2 semestr 3 semestr 1 semestr 2 semestr 3 semestr

7 Lista przedmiotów kierunkowych: Lp. Nr katalogowy WYDZIAŁ MECHANICZNY ENERGETYKI I Kierunek Automatyka i Robotyka Specjalność Biorobotyka Semestr 1 Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NK336 Mechanika analityczna NK484 Miernictwo dynamiczne NK485 Podstawy robotyki NK481 Równania różniczkowe cząstkowe NK482 Teoria sterowania NK419 Układy sterowania automatycznego NK430 Zaawansowane zagadnienia wytrzymałości konstrukcji Lista przedmiotów specjalnościowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NS684 Roboty medyczne

8 Lista przedmiotów kierunkowych: Lp. Nr katalogowy WYDZIAŁ MECHANICZNY ENERGETYKI I Kierunek Automatyka i Robotyka Specjalność Biorobotyka Semestr 2 Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NK492 Dynamika układów wieloczłonowych NK441 Konstruowanie robotów NK493 Metody modelowania i identyfikacji NK491 Praca przejściowa magisterska NK494 Teoria sterowania Lista przedmiotów specjalnościowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NS685 Biomechanika kręgosłupa NS686 Biomechanika zdzerzeń

9 Lista przedmiotów wspólnych: Lp. Nr katalogowy 1. NW137 WYDZIAŁ MECHANICZNY ENERGETYKI I Kierunek Automatyka i Robotyka Specjalność Biorobotyka Semestr 3 Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS Przygotowanie pracy dyplomowej magisterskiej NW138 Seminarium dyplomowe magisterskie Lista przedmiotów kierunkowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NK499 Metody optymalizacji NK380 Projekt obliczeniowy

10 Lista przedmiotów kierunkowych: Lp. Nr katalogowy WYDZIAŁ MECHANICZNY ENERGETYKI I Kierunek Automatyka i Robotyka Specjalność Robotyka Semestr 1 Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NK336 Mechanika analityczna NK484 Miernictwo dynamiczne NK485 Podstawy robotyki NK481 Równania różniczkowe cząstkowe NK482 Teoria sterowania NK419 Układy sterowania automatycznego NK430 Zaawansowane zagadnienia wytrzymałości konstrukcji Lista przedmiotów specjalnościowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NS660 Fizyka inżynierska

11 Lista przedmiotów kierunkowych: Lp. Nr katalogowy WYDZIAŁ MECHANICZNY ENERGETYKI I Kierunek Automatyka i Robotyka Specjalność Robotyka Semestr 2 Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NK492 Dynamika układów wieloczłonowych NK441 Konstruowanie robotów NK493 Metody modelowania i identyfikacji NK491 Praca przejściowa magisterska NK494 Teoria sterowania Lista przedmiotów specjalnościowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NS661 Manipulatory równoległe NK379 Programowanie obiektowe w języku C

12 Lista przedmiotów wspólnych: Lp. Nr katalogowy 1. NW137 WYDZIAŁ MECHANICZNY ENERGETYKI I Kierunek Automatyka i Robotyka Specjalność Robotyka Semestr 3 Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS Przygotowanie pracy dyplomowej magisterskiej NW138 Seminarium dyplomowe magisterskie Lista przedmiotów kierunkowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NK499 Metody optymalizacji NK380 Projekt obliczeniowy

13 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Biomechanika kręgosłupa Biomechanics of Spine BIOKREG NS685 polski dr hab. inż. Marek Matyjewski Liczba punktów ECTS: 3 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: zaawansowany tygodniowy: [ 2, 0, 0, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 30, 0, 0, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Automatyka i Robotyka Biorobotyka stacjonarne II stopnia 2 Przedmioty na których bazuje dany przedmiot (prerekwizyty): Mechanika 2 (NW115) Skrócone treści: Anatomia układu ruchowego człowieka; ogólna analiza mechaniczna, modelowanie i symulacja komputerowa w biomechanice; zastosowanie metody elementów skończonych, modelowanie układu kręgosłupa, ilościowa analiza statyczna i dynamiczna. Zastosowania w ergonomii i medycynie. Urazy kręgosłupa, metody leczenia. Bibliografia: 1. Nałęcz M. red., "Tom 5 Biomechanika i Inżynieria Rehabilitacyjna", Akademicka Oficyna Wyd. Exit, Warszawa, Będziński R., Biomechanika inżynierska - zagadnienia wybrane, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław Gzik M.: "Biomechanika kręgosłupa człowieka", Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice Bober T., Zawadzki J., Biomechanika układu ruchu człowieka, Wydawnictwo BK, Wrocław Efekty kształcenia: Rozumienie zjawisk zachodzących w układzie kręgosłupa. Umiejętność tworzenia modeli matematycznych w biomechanice. Kryteria oceny: zaliczenie kolokwium oraz zadań domowych Szczegółowe treści merytoryczne: Anatomia układu ruchowego kręgosłupa, funkcje kręgosłupa, budowa tkanek układu ruchowego kręgosłupa: kości, krążka międzykręgowego, więzadeł i mięśni; ogólna analiza mechaniczna, przykłady modeli matematycznych kręgosłupa, stateczność kręgosłupa, skolioza, analiza stateczności modeli mechanicznych kręgosłupa, badania eksperymentalne, techniki pomiarowe, modelowanie i symulacja

14 komputerowa w biomechanice; zastosowanie metody elementów skończonych (MES), modelowanie układu kręgosłupa, optymalizacja działania układu mięśniowego, kryteria optymalizacji, ilościowa analiza statyczna i dynamiczna. Zastosowania w ergonomii i medycynie. Biomechanika kręgosłupa podczas zderzeń, urazy typu "whiplash". Urazy i schorzenia kręgosłupa, metody leczenia. Stabilizatory kręgosłupa, endoprotezy krążka międzykręgowego.

15 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Biomechanika zdzerzeń Biomechanics of impact BZDERZ NS686 polski dr inż. Cezary Rzymkowski Liczba punktów ECTS: 3 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: zaawansowany tygodniowy: [ 1, 0, 1, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 15, 0,15, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Automatyka i Robotyka Biorobotyka stacjonarne II stopnia 2 Przedmioty na których bazuje dany przedmiot (prerekwizyty): Biomechanika (NK456), Mechanika 1 (NW108), Mechanika 2 (NW115), Mechanika analityczna (NK336) Skrócone treści: Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów ze specyficzną reakcją ciała człowieka na obciążenia o charakterze udarowym (obiążenia takie występują na przykład w czasie wypadków komunikacyjnych, wypadków na stanowiskach pracy, w sporcie, w czasie działań podejmowanych przez wojsko i policję itp.) i metodami badawczymi (w szczególności symulacyjnymi) stosowanymi w tej dziedzinie. Bibliografia: Ze względu na brak odpowiedniego podręcznika w języku polskim obejmującego całość zagadnień przewidzianych programem przedmiotu, do każdego wykładu zalecana literatura będzie podawana przez prowadzącego. Dodatkowa literatura: Schmitt Kai-Uwe, Niederer Peter F., Muser Markus H. and Walz Felix: Trauma Biomechanics, Accidental injury in traffic and sports, ISBN Springer, Berlin, Heidelberg, New York, 2004, Simms Ciran, Wood Denis: Pedestrian and Cyclist Impact, A Biomechanical Perspective, ISBN , Springer Science+Business Media B.V., Dortrecht, Heidelberg, London, New York, Efekty kształcenia: Rozumienie różnic między reakcją (i tolerancjami) ciała człowieka poddanego obciążeniom o charakterze (quasi)statycznym i dynamicznym (w tym udarowym). Zdobycie podstawowych informacji o wybranych metodach zmniejszania ryzyka obrażeń osób podanych obciążeniom udarowym. Poznanie i opanowanie (na poziomie elementarnym) umiejętności stosowania do rozwiązywania prostych zadań, profesjonalnego narzędzia do symulacji układów biomechanicznych w warunkach obciążeń udarowych.

16 Kryteria oceny: Test z części wykładowej oraz wykonanie indywidualnych zadań o charakterze projektu obliczeniowego. Praca własna: Indywidualne zadani o charakterze projektu obliczeniowego. Szczegółowe treści merytoryczne: Tematy bloków wykładowych: Tolerancja poszczególnych części ciała człowieka na obciążenia, zależność zagrożeń od amplitudy i czasu działania, biomechaniczne kryteria oceny ryzyka i skale obrażeń. Metody badawcze: analiza retrospektywna danych dotyczących rzeczywistych zdarzeń/wypadków, badania eksperymentalne z udziałem ochotników oraz wykorzystaniem zwierząt i PMHS (zwłok lub preparatów pochodzących ze zwłok), badania symulacyjne. Ogólne wprowadzenie do metod stanowiących podstawę programów symulacyjnych wykorzystywanych w biomechanice zderzeń. Informacje wstępne na temat oprogramowania wykorzystywanego w czasie ćwiczeń. Laboratorium komputerowe: Zindywidualizowane zadania dla poszczególnych studentów (ewentualnie małych 2-3 osobowych zespołów) głównie badania symulacyjne (MADYMO) dla zadanych scenariuszy, w których dochodzi do obciążeń o charakterze udarowym (np. różne typy wypadków komunikacyjnych, sportowych, na stanowiskach pracy) z możliwością porównania z danymi eksperymentalnymi; w niektórych przypadkach może to też być analiza/opracowanie danych doświadczalnych z typowych "crash-testów" przeprowadzanych na potrzeby projektów badawczych. Uwagi dodatkowe (opiekuna przedmiotu): ---

17 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Dynamika układów wieloczłonowych 2 Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: DUW2 Numer katalogowy: NK492 Język wykładowy: polski Odpowiedzialny za przedmiot: prof. nzw. dr hab. inż. Janusz Frączek Liczba punktów ECTS: 5 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: podstawowy tygodniowy: [ 1, 1, 2, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 15,15,30, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Automatyka i Robotyka Biorobotyka stacjonarne II stopnia 2 Robotyka stacjonarne II stopnia 2 Skrócone treści: Przygotowanie do samodzielnego formułowania i rozwiązywania zagadnień z dziedziny układów wieloczłonowych sztywnych i odkształcalnych z wykorzystaniem profesjonalnego oprogramowania inżynierskiego Bibliografia: 1. Frączek J., Wojtyra M.: Kinematyka układów wieloczłonowych. Metody obliczeniowe. WNT, Wojtyra M, Frączek J.: Metoda układów wieloczłonowych w dynamice mechanizmów. Ćwiczenia z zastosowaniem programu ADAMS. OWPW, Nikravesh P.E.: Computer-Aided Analysis of Mechanical Systems. Prentice Hall, Haug E.J.: Computer-Aided Kinematics and Dynamics of Mechanical Systems. Volume I: Basic Methods, Allyn and Bacon, Garcia de Jalon J., Bayo E.: Kinematic and Dynamic Simulation of Multibody Systems. Springer-Verlag, Dodatkowe literatura: Materiały na stronie (zakładka Dla Studentów) Efekty kształcenia: Po zaliczeniu przedmiotu student będzie potrafił rozwiązywać złożone zagadnienia inżynierskie z dziedziny dynamiki odkształcalnych układów wieloczłonowych i sterowania złożonymi mechanizmami, świadomie i efektywnie wykorzystując nowoczesne oprogramowanie inżynierskie. Kryteria oceny: Ocenie podlega samodzielny projekt (40% oceny końcowej) oraz test zaliczeniowy (60% oceny końcowej). Praca własna: Wykonanie samodzielnego projektu obliczeniowego z dziedziny sterowania układami wieloczłonowymi lub analizy dynamicznej odkształcalnego układu wieloczłonowego.

18 Szczegółowe treści merytoryczne: Wykład/Ćwiczenia: Równania ruchu odkształcalnych UW o wielu stopniach swobody w zakresie liniowym (małe przemieszczenia i małe odkształcenia). Zagadnienia własne, metody modalne, superpozycja modalna, równania ruchu we współrzędnych modalnych (głównych). Całkowanie równań ruchu metodami Wilsona i Newmarka przy dowolnym wymuszeniu. Inne metody niejawne i jawne całkowania równań ruchu. Metody przyrostowe MES analiz układów odkształcalnych. Metody UW i MES analizy układów odkształcalnych. Niezmienniki. Metody redukcji stopni swobody odkształcalnych UW w analizie dynamicznej. Metoda redukcji stopni swobody techniką podstruktur i Craig a-bamptona. Całkowanie układu równań UW z członami odkształcalnymi metodami niejawnymi. Współpraca środowisk programowych ANSYS (NASTRAN)-ADAMS. Krótka charakterystyka i porównanie pakietów dużej skali używanych w obliczeniach inżynierskich, np.: MSC.ADAMS/NASTRAN/ DYTRAN, ANSYS, LS-DYNA, MADYMO. Laboratorium: Ćwiczenia laboratoryjne z wykorzystaniem programu ADAMS w analizie odkształcalnych UW: Przykłady obliczeń inżynierskich z dziedziny lotnictwa, mechaniki i robotyki. Analiza dynamiczna UW z uwzględnieniem sterowania. Integracja pakietów ADAMS, ANSYS, MATLAB. Prototypy wirtualne (virtual prototyping). Samodzielny projekt studencki.

19 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Fizyka inżynierska 2 Nazwa przedmiotu w drugim języku: Engineering Physics Nazwa skrócona: FIZI2 Numer katalogowy: NS660 Język wykładowy: polski Odpowiedzialny za przedmiot: prof. dr hab. inż. Piotr Furmański Liczba punktów ECTS: 2 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: podstawowy tygodniowy: [ 1, 1, 0, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 15,15, 0, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Automatyka i Robotyka Robotyka stacjonarne II stopnia 1 Przedmioty na których bazuje dany przedmiot (prerekwizyty): Termodynamika 1 (NW116) Skrócone treści: Nauczenie rozróżniania i matematycznego opisu podstawowych i złożonych procesów wymiany ciepła, podstaw elektrochemicznej i fotoelektrycznej konwersji energii, metod detekcji w podczerwieni oraz kontroli temperatury urządzeń elektronicznych Bibliografia: 1) S. Wiśniewski: Wymiana ciepła, PWN 2) J. Madejski: Teoria wymiany ciepła, PWN 3) S. Wiśniewski, T.S. Wiśniewski: Wymiana ciepła, WNT 4) P. Furmański, R. Domański: Wymiana ciepła. Przykłady i zadania, Oficyna wydawnicza PW Dotatkowe literatura: - Materiały dla studentów zamieszczane na stronie Efekty kształcenia: Znajomość złożonych mechanizmów wymiany ciepła związanych z wyznaczaniem i kontrolą temperatury ciał stałych. Rozumienie podstaw działania urządzeń wykorzystujących elektrochemiczną i fotoelektryczną konwersję energii. Umiejętność rozwiązywania podstawowych problemów inżynierskich związanych z wymianą ciepła w urządzeniach elektronicznych. Kryteria oceny: Kolokwium dotyczące podstaw wymiany ciepła oraz detekcji w podczerwieni. Rozwiązanie złożonego problemu z wymiany ciepła lub przygotowanie opisu jednego z przedstawionych tematów z wymiany ciepła. Szczegółowe treści merytoryczne:

20 1. Podstawy termodynamiczne elektrochemicznych i fotoelektrycznych źródeł energii (akumlatory, ogniwa paliwowe, fotoogniwa, itp.,). 2. Podstawy wymiany ciepła. Przewodzenie ciepła w stanie ustalonym i nieustalonym. 3, Właściwości dynamiczne czujników temperatury i strumienia ciepła. 4. Termiczny opór kontaktowy i jego kontrola. 5. Wyznaczanie rozkładów temperatury w ciałach stałych wpływ na naprężenia cieplne. 6. Przejmowanie ciepła, współczynnik przejmowania ciepła, metody intensyfikacji wymiany ciepła przy przejmowaniu ciepła. 7. Promieniowanie cieplne, emisyjność, współczynniki konfiguracji, metody intensyfikacji wymiany ciepła przy promieniowaniu cieplnym. 8. Promieniowanie podczerwone i zasady detekcji obiektów w podczerwieni. 9. Metody ochrony przed oddziaływaniami cieplnymi. 10. Metody chłodzenia urządzeń elektronicznych.

21 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Konstruowanie robotów KROBOT NK441 polski dr inż. Krzysztof Mianowski Liczba punktów ECTS: 5 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: podstawowy tygodniowy: [ 1, 2, 0, 1, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 15,30, 0,15, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Automatyka i Robotyka Biorobotyka stacjonarne II stopnia 2 Robotyka stacjonarne jednolite, stacjonarne II stopnia 2, 3, 9 Skrócone treści: Nauczenie sposobu formułowania i kształtowania podstawowych charakterystyk funkcjonalnych i technicznych robota. Projekt zrobotyzowanego stanowiska produkcyjnego. Wykonanie projektu konstrukcyjnego robota technologicznego Bibliografia: 1. Morecki A.: Podstawy robotyki, teoria i elementy manipulatorów i robotów, WNT, Warszawa 1993, wyd. II 1999, 2. Honczarenko J,: Roboty przemysłowe, elementy i zastosowanie, WNT, Warszawa 1996, Dodatkowe literatura: - Katalogi łożysk, silników, przekładni, elementów złącznych, normy materiałowe, - Materiały dostarczone przez wykładowcę w postaci skryptu w pdf. Efekty kształcenia: Po zaliczeniu przedmiotu student będzie umiał dokonać analizy problemu robotyzacji stanowiska produkcyjnego, sformułować założenia dla robota w zakresie kształtowania podstawowych charakterystyk funkcjonalnych i technicznych, opracować projekt techniczny robota w zakresie doboru układu nośnego, kinematycznego, napędowego, transmisyjnego i sformułować założenia dla układu sterowania. Kryteria oceny: w trakcie semestru studenci piszą dwa kolokwia na ćwiczeniach z zakresu przedmiotu oraz w zespołach 3-4 osobowych opracowują projekt konstrukcyjny i technologiczny manipulatora lub robota, który jest oceniany. w trakcie zajęć studenci podzieleni na zespoły otrzymają zadanie zaprojektowania robota do obsługi określonych procesów, w ramach pracy mają za zadanie sformułować założenia konstrukcyjne, opracować koncepcję robota, wykonać dokumentację projektową, konstrukcyjną i technologiczną oraz wstępną dokumentację eksploatacyjną.

22 Szczegółowe treści merytoryczne: Omówienie zasad konstruowania manipulatorów robotów przemysłowych. Zasady doboru i kształtowania podstawowych charakterystyk funkcjonalnych i technicznych robota omówienie wpływu podstawowych parametrów technicznych na jakość obsługiwanych procesów. Zasady doboru parametrów robota dla określonych typów obsługiwanych zadań technologicznych i transportowych. Zasady zintegrowanego konstruowania układów sterowania silnikami z uwzględnieniem właściwości układów mechanicznych wraz z układami pomiarowymi, przekładniowymi i transmisyjnymi. Sposoby formułowania zadań dla robota technologicznego i związane z nimi założenia dotyczące konstrukcji robota technologicznego.

23 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Manipulatory równoległe Parallel manipulators MANROW NS661 polski dr inż. Krzysztof Mianowski Liczba punktów ECTS: 3 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: zaawansowany tygodniowy: [ 1, 1, 0, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 15,15, 0, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Automatyka i Robotyka Robotyka stacjonarne II stopnia 2 Przedmioty na których bazuje dany przedmiot (prerekwizyty): Podstawy robotyki 2 (NK373) Skrócone treści: Nauczenie sposobu wyznaczania algorytmów do określania podstawowych charakterystyk kinematycznych i dynamicznych manipulatorów równoległych, Bibliografia: 1. Knapczyk J., Lebiediew P.: Teoria mechanizmów przestrzennych i manipulatorów, WNT, Warszawa 1990, 2. Morecki A., Knapczyk J.: Podstawy robotyki, teoria i elementy manipulatorów i robotów, WNT, Warszawa 1999, 3. Strony internetowe nt. tzw. robotów równoległych - Materiały dostarczone przez wykładowcę konspekt autorski w pdf nt. najnowszych rozwiązań manipulatorów równoległych Efekty kształcenia: Po zaliczeniu przedmiotu student będzie umiał rozpoznać manipulator równoległy, dokonać jego analizy kinematycznej i rozpoznać osobliwości oraz dokonać analizy kinetostatycznej w celu doboru napędów i analizy błędów w celu doboru układów pomiarowych Kryteria oceny: w ramach przedmiotu student otrzyma do wykonania projekt manipulatora równoległego, jego zadaniem będzie sformułowanie założeń, zaprojektowanie układu kinematycznego, analiza osobliwości, analiza kinetostatyczna oraz sformułowanie założeń do układu napędowego i pomiarowego. Szczegółowe treści merytoryczne:

24 Podstawowe schematy kinematyczne manipulatorów równoległych, metody opisu kinematyki, zadanie odwrotne i proste kinematyki, wyznaczanie przestrzeni roboczej manipulatorów. Macierze jakobianowe manipulatorów równoległych. Analiza błędów modeli kinematyki. Analiza osobliwości modeli kinematyki MR. Metody analizy dynamicznej. Przykłady zastosowań m.in. w konstrukcji symulatorów lotu i superszybkich robotach do obsługi operacji technologicznych.

25 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Mechanika analityczna MANALIT NK336 polski prof. dr hab. inż. Krzysztof Arczewski Liczba punktów ECTS: 5 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: podstawowy tygodniowy: [ 2, 2, 0, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: egzamin semestralny: [ 30,30, 0, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Automatyka i Robotyka Biorobotyka stacjonarne II stopnia 1 Robotyka stacjonarne jednolite, 1, 2, 8 stacjonarne II stopnia Mechanika i Budowa Komputerowe Wspomaganie stacjonarne jednolite, 1, 2, 8 Maszyn Projektowania Inżynierskiego stacjonarne II stopnia Mechanika Stosowana stacjonarne jednolite, stacjonarne II stopnia 1, 2, 8 Przedmioty na których bazuje dany przedmiot (prerekwizyty): Calculus 2 (ANW90), Mechanika 2 (NW115) Skrócone treści: Zapoznanie studenta z analityczną metodą modelowania układów nieswobodnych. Wprowadzenie zasad wariacyjnych jako bazy modelowania matematycznego układów z więzami. Bibliografia: 1. Roman Gutowski, Mechanika analityczna, PWN, Warszawa I.M. Gelfand, S.W. Fomin, Rachunek wariacyjny, PWN, Warszawa Dodatkowe literatura: - Materiały na stronie - Materiały dostarczone przez wykładowcę Efekty kształcenia: Formułowanie i rozwiązywanie prostych zagadnień wariacyjnych. Formułowanie praw mechaniki w języku zasad wariacyjnych. Układanie równań ruchu układów mechanicznych. Zastosowanie metod MA do badania układów elektro-mechanicznych i sterowanych. Kryteria oceny: 3 kolokwia, egzamin Praca własna: przygotowanie do kolokwiów

26 Szczegółowe treści merytoryczne: Wykład: 1. Kinematyka układów nieswobodnych: więzy, współrzędne i prędkości uogólnione. 2. Elementy Rachunku wariacyjnego: warunek konieczny ekstremum funkcjonału, równania Eulera Lagrange a, zagadnienia wariacyjne warunkowe. Warunki transweralności. 3. Zasady wariacyjne mechaniki analitycznej: prac przygotowanych, d Alemberta, Gaussa i Hamiltona. 4. Równania ruchu układów holonomicznych: Lagrange a I-go i II-go rodzaju, Hamiltona 5. Równania ruchu układów nieholonomicznych: Maggiego, Boltzmana-Hamela. 6. Wybrane zastosowania metod mech. analitycznej, np. do układów elektro-mechanicznych i sterowania, do badania stateczność układów dyskretnych, Ćwiczenia ilustrują treści wykładu; są ściśle skorelowane z wykładem

27 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Metody modelowania i identyfikacji MMI NK493 polski prof. dr hab. inż. Krzysztof Arczewski Liczba punktów ECTS: 3 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: podstawowy tygodniowy: [ 1, 1, 0, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 15,15, 0, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Automatyka i Robotyka Biorobotyka stacjonarne II stopnia 2 Robotyka stacjonarne II stopnia 2 Skrócone treści: Przygotowanie do samodzielnego rozwiązywania problemów z zakresu modelowania i identyfikacji. Bibliografia: 1. Kowalski J.: Modelowanie nieliniowe. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Dodatkowe literatura: - Materiały dostarczone przez wykładowcę Efekty kształcenia: Po zaliczeniu przedmiotu student będzie potrafił opracować wyniki pomiarów identyfikowanego obiektu, zbudować jego model matematyczny i oszacować parametry modelu. Kryteria oceny: Testy w trakcie semestru Praca własna: zadanie domowe, polegające na przeprowadzeniu obliczeń identyfikacyjnych wybranego układu. Szczegółowe treści merytoryczne: Obiekty, modele i niepewność. Struktury modeli i błędy modelowania. Metoda najmniejszych kwadratów. Statyczne modele liniowe. Metody rekurencyjne estymacji parametrów. Liniowe modele dynamiczne. Modele adaptacyjne. Modelowanie nieliniowe statyki i dynamiki z wykorzystaniem systemów rozmytych i sieci neuronowych. Testowanie modeli.

28 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Metody optymalizacji MOPTY NK499 polski prof. nzw. dr hab. inż. Janusz Frączek Liczba punktów ECTS: 2 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: podstawowy tygodniowy: [ 1, 1, 0, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 15,15, 0, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Automatyka i Robotyka Biorobotyka stacjonarne II stopnia 3 Robotyka stacjonarne II stopnia 3 Skrócone treści: Przedstawienie metod optymalizacji i przygotowanie do samodzielnego rozwiązywania problemów z zakresu optymalizacji Bibliografia: 1. Findeisen W. i inni: Teoria i metody obliczeniowe optymalizacji, PWN, Warszawa, Seidler I., Badach A., Molisz W.: Metody rozwiązywania zadań optymalizacji, WNT, Warszawa, Dodatkowe literatura: - Materiały dostarczone przez wykładowcę Efekty kształcenia: Po zaliczeniu przedmiotu student będzie potrafił zaimplementować algorytmy optymalizacji dla zadań ciągłych bez ograniczeń i z ograniczeniami oraz zadań dyskretnych, stosować algorytmy ewolucyjne, wykorzystywać procedury standardowe. Kryteria oceny: Testy w trakcie semestru Praca własna: zadanie domowe, polegające na zoptymalizowaniu parametrów wybranego układu technicznego. Szczegółowe treści merytoryczne: Programowanie liniowe. Warunki optymalności. Metody nieliniowej optymalizacji lokalnej bez ograniczeń i z ograniczeniami. Podstawy optymalizacji dyskretnej i mieszanej. Metoda podziału i ograniczeń. Optymalizacja globalna. Algorytmy ewolucyjne.

29 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Miernictwo dynamiczne Dynamic Measurement MDYN NK484 polski dr inż. Mirosław Świetlik Liczba punktów ECTS: 2 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: średnio-zaawansowany tygodniowy: [ 1, 0, 1, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 15, 0,15, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Automatyka i Robotyka Biorobotyka stacjonarne II stopnia 1 Robotyka stacjonarne II stopnia 1 Przedmioty na których bazuje dany przedmiot (prerekwizyty): Podstawy automatyki i sterowania 2 (M3111), Podstawy automatyki i sterowania 4 (NK362) Skrócone treści: Cele pomiarów dynamicznych. Parametry i funkcje charakterystyczne sygnałów. Liniowe modele dynamiczne analogowych przetworników pomiarowych. Struktury modeli i błędy modelowania. Testowanie modeli. Typowe zagadnienia pomiarowe robotyki. Bibliografia: 1. Hagel R., Miernictwo dynamiczne. Warszawa, WNT Morecki A., Nazarczuk K., Zarys miernictwa dynamicznego wielkości mechanicznych, Sydenham P.,Handbook of measuring system design, Instrukcje laboratoryjne materiały wewnętrzne Efekty kształcenia: Po zaliczeniu przedmiotu student będzie potrafił: dobrać parametry aparatury pomiarowej do potrzeb określonych pomiarów dynamicznych; wykonać podstawowe pomiary wielkości z dziedziny miernictwa dynamicznego. Kryteria oceny: Kolokwium - zakres materiału pierwszych pięciu wykładów. Test ze znajomości zagadnień teoretycznych. Zaliczenie wszystkich odrobionych ćwiczeń. Wykonanie zespołowych sprawozdań z ćwiczeń. Ocena końcowa przedmiotu wyznaczana, jako średnia z kolokwium, testu i ćwiczeń laboratoryjnych. Szczegółowe treści merytoryczne: Wykłady: 1. Pojęcia podstawowe miernictwa dynamicznego. Cele pomiarów dynamicznych.

30 2. Analiza sygnałów zdeterminowanych. Oszacowanie pulsacji granicznej sygnałów pomiarowych. 3. Parametry i funkcje charakterystyczne sygnałów. Metody pomiaru. 4. Liniowe modele dynamiczne analogowych przetworników pomiarowych. Własności dynamiczne i identyfikacja parametrów przetworników. 5. Korekcja dynamicznych właściwości przetworników. 6. Typowe zagadnienia pomiarowe robotyki. 7. Przetworniki siły oraz przetworniki przemieszenia liniowego i kątowego. Sensory cyfrowe. 8. Identyfikacji parametrów modeli dynamicznych robotów. Diagnostyka osiągów robota. 9. System LabView w zastosowaniu do pomiarów dynamicznych. Ćwiczenia laboratoryjne: 1. Pomiary charakterystyk dynamicznych układu wirnikowego. 2. Pomiary współczynnika restytucji i czasu zderzenia w parze kinematycznej I klasy. 3. Modelowanie i symulacja silników prądu stałego. 4. Zastosowanie analizy harmonicznej do diagnostyki mechanizmu napędowego gramofonu. 5. Pomiar charakterystyk ultradźwiękowych czujników odległości zabudowanych na robocie mobilnym.

31 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Podstawy robotyki 3 Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: PROBO3 Numer katalogowy: NK485 Język wykładowy: polski Odpowiedzialny za przedmiot: dr inż. Andrzej Chmielniak Liczba punktów ECTS: 2 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: podstawowy tygodniowy: [ 2, 0, 0, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 30, 0, 0, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Automatyka i Robotyka Biorobotyka stacjonarne II stopnia 1 Robotyka stacjonarne II stopnia 1 Skrócone treści: Przedmiot ma na celu przekazanie studentom wiedzy dotyczącej robotów mobilnych oraz zasygnalizowania szerokiego spektrum problemów, na jakie może się natknąć projektant, programista i użytkownik robota mobilnego. Bibliografia: 1. T. Zielińska, Maszyny kroczące: podstawy, projektowanie, sterowanie i wzorce biologiczne. PWN K. Tchoń, Manipulatory i roboty mobilne: modele, planowanie ruchu, sterowanie. PLJ J.-C. Latombe, Robot motion planning. Kluwer Academic Publ Efekty kształcenia: Po zaliczeniu przedmiotu Student posiada wiedzę o konstrukcjach i zastosowaniach robotów mobilnych i maszyn kroczących. Umie zaprojektować robota mobilnego (układ napędowy, oczujnikowanie, system sterujący oraz wyposażenie dodatkowe) do konkretnego zadania. Umie także rozwiązać zagadnienia z zakresu sterowania robotów mobilnych, w szczególności planowanie bezkolizyjnej ścieżki. Kryteria oceny: W terminie przedostatniego wykładu w semestrze przeprowadzany jest pisemny sprawdzian, który jest podstawą do wystawienia oceny końcowej z przedmiotu. W terminie wykładu ostatniego przeprowadzany jest sprawdzian poprawkowy. Szczegółowe treści merytoryczne: Kinematyka mobilnych robotów kołowych: budowa, kinematyka napędów. Problemy samolokalizacji. Rozpoznawanie otoczenia za pomocą czujników. Reprezentacja otoczenia. Algorytmy planowania ścieżki. Śledzenie trajektorii. Zagadnienia dynamiki. Wyposażenie dodatkowe robotów. Przegląd konstrukcji i zastosowań. Maszyny kroczące: rozwiązania konstrukcyjne, zagadnienia kinematyki i dynamiki, metody planowania ruchu. Aktualne kierunki badawcze w robotyce, nowoczesne konstrukcje.

32 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Praca przejściowa magisterska Intermediate Masters project PPM NK491 polski prof. dr hab. inż. Paweł Pyrzanowski Liczba punktów ECTS: 6 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: zaawansowany tygodniowy: [ 0, 0, 0, 6, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: egzamin semestralny: [ 0, 0, 0,90, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Automatyka i Robotyka Biorobotyka stacjonarne II stopnia 2 Robotyka stacjonarne II stopnia 2 Energetyka Chłodnictwo i Klimatyzacja stacjonarne II stopnia 2 Energetyka Jądrowa stacjonarne II stopnia 2 Maszyny i Urządzenia Energetyczne stacjonarne II stopnia 2 Odnawialne Źródła i Przetwarzanie stacjonarne II stopnia 2 Energii Silniki Tłokowe stacjonarne II stopnia 2 Systemy Informatyczne w Energetyce stacjonarne II stopnia 2 Lotnictwo i Kosmonautyka Automatyka i Systemy Lotnicze stacjonarne II stopnia 2 Kosmonautyka stacjonarne II stopnia 2 Napędy Lotnicze stacjonarne II stopnia 2 Statki Powietrzne stacjonarne II stopnia 2 Skrócone treści: Rozwiązanie postawionego zadania i przedstawienie w formie pisemnej krótkiego sprawozdania z wykonanej pracy. Bibliografia: Książki i podręczniki akademickie, czasopisma naukowe, internet Efekty kształcenia: Opanowanie umiejętności: - rozwiązania postawionego problemu, - doboru literatury, - wyboru metod badawczych, - przedstawienia i krytycznej analizy wyników. Kryteria oceny: Ocenie podlega odpowiednie wyodrębnienie zadania, analiza literatury, rozwiązanie zadania i jego pisemne przedstawienie. Szczegółowe treści merytoryczne:

33 Szczegółowe treści merytoryczne zależą od tematu oraz charakteru pracy (projektowo-konstrukcyjna, obliczeniowa, eksperymentalna) Uwagi dodatkowe (opiekuna przedmiotu): Tematykę pracy przejściowej ustala student w porozumieniu ze swoim opiekunem indywidualnym. Tematyka musi być zgodna z kierunkiem i specjalnością studiów wybranymi przez studenta.

34 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Programowanie obiektowe w języku C++ PROGCPP NK379 polski prof. dr hab. inż. Jacek Rokicki Liczba punktów ECTS: 3 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: podstawowy tygodniowy: [ 1, 1, 0, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 15,15, 0, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Automatyka i Robotyka Robotyka stacjonarne jednolite, 1, 2, 7 stacjonarne II stopnia Mechanika i Budowa Komputerowe Wspomaganie stacjonarne jednolite, 1, 2, 7 Maszyn Projektowania Inżynierskiego stacjonarne II stopnia Mechanika Stosowana stacjonarne jednolite, stacjonarne II stopnia 1, 2, 7 Przedmioty na których bazuje dany przedmiot (prerekwizyty): Informatyka 1 (NW106) Skrócone treści: Nauczenie programowania w języku C++, zapoznanie z metodologią programowania obiektowego Bibliografia: 1. B. Stroustrup: Język C++, WNT, Warszawa, inna dowolna książka o programowaniu w C++ Dodatkowe literatura: - Materiały na stronie - Materiały dostarczone przez wykładowcę Efekty kształcenia: Umiejętność wykorzystania programowania obiektowego w języku C++ do tworzenia prostych aplikacji Kryteria oceny: 1 test w laboratorjum komputerowym, 1 praca domowa Praca własna: Projekt którego celem jest poznanie obiektowego podejścia do programownia w języku C+ + Szczegółowe treści merytoryczne: 1. Podstawy koncepcji programowania obiektowego 2. Obiekty w C++ - atrybuty i metody, konstruktory i destruktory

35 3. Przeciążanie operatorów 4. Dziedziczenie, klasy abstrakcyjne, polimorfizm 5. Wzorce (template y) dla funkcji i klas. Konkretyzacja wzorców. 6. Obiektowe strumienie wejścia/wyjścia 7. Biblioteka standardowa STL WYDZIAŁ MECHANICZNY ENERGETYKI I Uwagi dodatkowe (opiekuna przedmiotu): Liczebność grupy laboratoryjnej 12 osób

36 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Projekt obliczeniowy PROBL NK380 polski prof. dr hab. inż. Tomasz Zagrajek Liczba punktów ECTS: 4 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: podstawowy tygodniowy: [ 0, 0, 0, 4, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: egzamin semestralny: [ 0, 0, 0,60, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Automatyka i Robotyka Biorobotyka stacjonarne II stopnia 3 Robotyka stacjonarne II stopnia 3 Energetyka Chłodnictwo i Klimatyzacja stacjonarne jednolite, 2, 3, 9 stacjonarne II stopnia Energetyka Jądrowa stacjonarne II stopnia 2 Maszyny i Urządzenia Energetyczne stacjonarne jednolite, 2, 3, 9 stacjonarne II stopnia Odnawialne Źródła i Przetwarzanie stacjonarne jednolite, 2, 3, 9 Energii stacjonarne II stopnia Silniki Tłokowe stacjonarne jednolite, 2, 3, 9 stacjonarne II stopnia Systemy Informatyczne w Energetyce stacjonarne jednolite, 2, 3, 9 stacjonarne II stopnia Mechanika i Budowa Komputerowe Wspomaganie stacjonarne II stopnia 2 Maszyn Projektowania Inżynierskiego Mechanika Stosowana stacjonarne II stopnia 2 Przedmioty na których bazuje dany przedmiot (prerekwizyty): Metoda elementów skończonych 1 (NK342), Wytrzymałość konstrukcji 1 (NW117) Skrócone treści: Pełna analiza wytrzymałościowa wybranych konstrukcji lub fragmentów konstrukcji lotniczych, energetycznych, robotów. Bibliografia: 1. Bijak-Żochowski M., Jaworski A., Krzesiński G., Zagrajek T.: Mechanika Materiałów i Konstrukcji, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, Brzoska Z.: Wytrzymałość Materiałów, PWN, Warszawa, Brzoska Z.: Statyka i Stateczność Konstrukcji Prętowych i Cienkościennych, PWN, Warszawa, Zagrajek T., Krzesiński G., Marek P.: Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 2006.

37 Dodatkowe literatura: - Materiały dostarczone przez wykładowcę. Efekty kształcenia: Student po zaliczeniu przedmiotu nabywa umiejętności budowy modeli MES złożonych konstrukcji inżynierskich, ich analizy statycznej, dynamicznej, termicznej oraz oceny merytorycznej otrzymanych wyników. Kryteria oceny: raport przedstawiający pracę wykonaną przez studenta oraz dyskusja zaliczająca z prowadzącym zajęcia. Praca własna: Poszerzenie wiadomości związanych z projektem. Szczegółowe treści merytoryczne: Modelowanie głównie za pomocą MES rzeczywistych konstrukcji inżynierskich oraz analizy statyczne, dynamiczne, wyznaczanie obciążeń krytycznych oraz rozkładu temperatur w przypadku konstrukcji energetycznych.

38 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Przygotowanie pracy dyplomowej magisterskiej Master Diploma Thesis PPDM NW137 polski prof. dr hab. inż. Paweł Pyrzanowski Liczba punktów ECTS: 20 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: zaawansowany tygodniowy: [ 0, 0, 0,15, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: egzamin semestralny: [ 0, 0, 0,225, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Automatyka i Robotyka - stacjonarne jednolite, 3, 4, 10 stacjonarne II stopnia Computer Aided - stacjonarne II stopnia 3 Engineering Energetyka - stacjonarne jednolite, 3, 4, 10 stacjonarne II stopnia Energetyka Jądrowa stacjonarne II stopnia 3, 4 Lotnictwo i Kosmonautyka - stacjonarne jednolite, 3, 4, 10 stacjonarne II stopnia Mechanika i Budowa Maszyn - stacjonarne jednolite, stacjonarne II stopnia 3, 4, 10 Skrócone treści: Synteza wiedzy nabytej podczas studiów 1. i 2. stopnia. Umiejętnośc rozwiązania postawionego problemu badawczego i jego przedstawienia w formie rozprawy. Bibliografia: Książki i podręczniki akademickie, czasopisma naukowe, internet Efekty kształcenia: Opanowanie umiejętności: - rozwiązania postawionego zadania badawczego, - doboru literatury, - wyboru metod rozwiązania, - przedstawienia i krytycznej analizy wyników. Dokładna specyfikacja zależna jest od tematyki pracy Kryteria oceny: Prowadzący pracę (promotor) oraz recenzent sprawdzają wykonanie założonego zadania oceniając poszczególne jej aspekty wg formularza oceny pracy dyplomowej. W przypadku pozytywnej oceny następuje jej zaliczenie, zaś ostateczna ocena wystawiana jest przez komisję podczas egzaminu dyplomowego. Szczegółowe treści merytoryczne: