I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic. Białowieża, kwietnia 2014 r. Hotel Białowieski

Transkrypt

1 I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic Białowieża, kwietnia 2014 r. Hotel Białowieski

2 I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic Komitet Naukowy Przewodniczący: prof. Roman NOWICKI (Gdańsk) Wiceprzewodniczący: prof. Iwona FLISIAK (Białystok) prof. Dmitrii KHVORYK (Grodno) Sekretarze: Andrzej SHPAKOV (Grodno) Adam WROŃSKI (Białystok) Członkowie: prof. Uladimir ADASKEVICH (Witebsk), Przewodniczący Białoruskiego Towarzystwa Dermatologicznego prof. Bożena CHODYNICKA (Białystok) dr hab. Rafał CZAJKOWSKI (Bydgoszcz) prof. Maciej KACZMARSKI (Białystok) prof. Andrzej KASZUBA (Łódź) prof. Janis KISIS (Riga) prof. Cezary KOWALEWSKI (Warszawa) dr hab. Magdalena LANGE (Gdańsk) prof. Aliaksandr M. LUKYANAU (Mińsk) prof. Wiaczesław NICZYPORUK (Białystok) prof. Romuald OLSZAŃSKI (Gdynia) prof. Oleg PANKRATOV (Mińsk) prof. Lidia RUDNICKA (Warszawa) dr hab. Agnieszka SERWIN (Białystok) dr hab. Małgorzata SOKOŁOWSKA-WOJDYŁO (Gdańsk) prof. Jacek SZEPIETOWSKI (Wrocław), Prezes Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego prof. Katarzyna WOŹNIAK (Warszawa) Biuro organizacyjne 2 ABRANETIS Management and Promotion ul. Polanowicka 62a Wrocław tel tel./faks

3 I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic r., PIĄTEK Warsztaty/Workshops BIALOWIEZA :00-07:45 AZS MOKRE OPATRUNKI Nowicki R. Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Gdański Uniwersytet Medyczny Specjalne techniki bandażowania są szczególnie skuteczne w stanach erytrodemii, w ciężkich i nawrotowych przypadkach AZS. W metodzie tej stosowane są dwie warstwy opatrunków: wewnętrzne wilgotne nasączone emolientem i/lub substancją leczniczą stosowane bezpośrednio na skórę i zewnętrzne suche. Namoczony bandaż nakładany jest na skórę, po kąpieli chorego. Stosowanie podwójnych warstw bandaży wywołuje efekt chłodzący i szybkie ustępowanie stanu zapalnego. Ochłodzenie skóry działa przeciwzapalnie i zmniejsza świąd. Uwodnienie, a także okluzja poprzez opatrunki zwiększa równocześnie absorpcję leku przez skórę. Opatrunki mokre, tworząc barierę mechaniczną, zabezpieczają przed drapaniem i umożliwiają szybsze ustępowanie zmian zapalnych. Ta bezpieczna, prosta i skuteczna terapia jest dobrze tolerowana przez dzieci, zapewnia szybką remisję wyprysku i świądu, w istotny sposób podnosząc jakość życia (QoL), a także jakość snu zarówno samych pacjentów, jak również ich rodzin [1-3]. Piśmiennictwo 1. Oranje AP, Devillers AC, Kunz B, i wsp. Treatment of patients with atopic dermatitis. Using wet-wrap-dressings with diluted steroids and/or emollients. An export-panel s opinion and review of the literature. J Eur Acad Dermatol Venereol. 2006;20: Paller AS, Simpson EL, Eichenfield LF, Ellis CN, Mancini AJ. Treatment strategies for atopic dermatitis: optimizing the available therapeutic options. Semin Cutan Med Surg. 2012;3Suppl:S Williams HC, Grindlay DJ. What s new in atopic eczema? An analysis of the clinical significance of systematic reviews on atopic eczema published in 2006 and Clin Exp Dermatol. 2008;33: SUPPORTING ECZEMA TREATMENT WITH WET WRAPS Nowicki R. Department of Dermatology, Venereology and Allergology Medical University of Gdansk Wet wraps work via three different ways: cooling as water gradually evaporates from the bandages this cools the skin and helps relieve inflammation, itching and soreness, moisturising emollients covered over with wet bandages are deeply absorbed into the skin to provide a longer lasting moisturizing effect. and steroid absorption enhanced absorption of topical steroid molecules into both the superficial and deeper layers of skin where inflammation is present. The bandages provide protection from the itching and scratching cycle so that skin gets a chance to heal properly. Generally, wet wraps are used for a few days until the redness, swelling and weeping has settled down. To maintain results, emollients should be applied frequently throughout the day to the affected areas. Wet wraps were reported as a useful short term treatment to induce disease remission. The benefits of wet wrapping include: reduced itching and scratching, reduced redness and inflammation, skin rehydration, better skin healing proces, reduced steroid usage once the condition is controlled, improved QoL and quality of sleep atopic patients and their family [1-3]. References 1. Oranje AP, Devillers AC, Kunz B, et al. Treatment of patients with atopic dermatitis. Using wet-wrap-dressings with diluted steroids and/or emollients. An export-panel s opinion and review of the literature. J Eur Acad Dermatol Venereol. 2006;20: Paller AS, Simpson EL, Eichenfield LF, Ellis CN, Mancini AJ. Treatment strategies for atopic dermatitis: optimizing the available therapeutic options. Semin Cutan Med Surg. 2012;3Suppl:S Williams HC, Grindlay DJ. What s new in atopic eczema? An analysis of the clinical significance of systematic reviews on atopic eczema published in 2006 and Clin Exp Dermatol. 2008;33: :45-09:15 DIAGNOSTYKA ALERGII KONTAKTOWEJ. TESTY PŁATKOWE Grubska-Suchanek E. Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego Testy płatkowe uznawane są za złoty standard diagnostyczny w alergicznym wyprysku kontaktowym, schorzeniu związanym z IV mechanizmem immunologicznym. W 1895 r. niemiecki dermatolog Jadassohn po raz pierwszy zaprezentował tę wówczas innowacyjną metodę diagnostyczną. Od czasu ich odkrycia testy płatkowe były wielokrotnie modyfikowane w zakresie standaryzacji i optymalizacji alergenów, rodzaju podłoży, stężenia testowanych substancji, procedury ich aplikacji, a także zasad odczytu i interpretacji. Profesor Albert Kligman powiedział: Zakładać testy płatkowe może każdy, ale odczyt wymaga eksperta. W praktyce większość klinicystów używa do diagnostyki pacjentów z alergicznym wypryskiem kontaktowym, standardowych serii alergenów (tzw. zestawy standardowe). Serie te mogą być rozszerzane o inne alergeny w zależności od osobniczego wywiadu narażenia na różne szkodliwości środowiskowe lub zawodowe. Skład poszczególnych zestawów może być również indywidualizowany zależnie od różnic narażenia w populacji podlegającej testowaniu. Oryginalne serie standardowe są tworzone w oparciu o doświadczenie członków Międzynarodowej Grupy Badającej Wyprysk Kontaktowy (ICDRG) i odzwierciedlają wyniki badań i aktualną sytuację alergologiczną w różnych regionach Europy i w Stanach Zjednoczonych. Regionalne i międzynarodowe grupy badaczy zajmujące się diagnostyką wyprysku, regularnie modyfikują skład serii standardowych. Przyczyny alergicznego wyprysku kontaktowego różnią się w poszczególnych krajach i regionach. W naszym regionie najczęstsze alergeny kontaktowe to: siarczan niklu, dwuchromian potasu, mieszanki zapachowe, balsam peruwiański, parafenylenodiamina oraz konserwanty. 3

4 4 I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic DIAGNOSTIC OF CONTACT ALLERGY. PATCH TESTS Grubska-Suchanek E. Chair & Clinic of Dermatology, Venereology and Allergology. Medical University of Gdansk Allergic contact dermatitis (ACD) is a type IV delayed hypersensitivity reaction.patch tests are the the gold standard for the diagnosis of (ACD). In 1895 the German dermatologist, Josef Jadassohn, first presented the results of his innovative patch-testing technique. Since its discovery, much effort has been put into standardization and optimization of allergens, vehicles, and concentrations of patch-test materials; in procedures of its application; and in reading and scoring of test reactions. Profesor Albert Kligman said: Everybody can apply patch test. Reading requires an expert. For practical reasons, most clinicians use a standard series of allergens (the standard series ) to identify the most common offending allergens in patients with ACD. The series may be augmented by patch testing with other series specifically chosen on the basis of the patient s contact and occupational history. The standard series forms the core selection of allergens used to test every patient undergoing patch testing, representing the allergens that most commonly cause ACD in the population being patch tested. The original standard series are based on the experience of the members of the International Contact Dermatitis Research Group (ICDRG) and mirrored the findings and current situation in different parts of Europe and the United States. National and international CD groups regularly evaluate the series. Causes of allergic contact dermatitis (ACD may vary in different areas. The most common allergens in our area are: nickel sulfate, potassium dichromate, fragrance mix, balsam of Peru, PPD and preservatives. 09:15-10:45 LASEROTERAPIA W DERMATOLOGII Wroński A.A. NZOZ Specjalistyczny Ośrodek Dermatologiczny DERMAL w Białymstoku Ludzka skóra charakteryzuje się specyficznymi właściwościami optycznymi, które decydują o wnikaniu i pochłanianiu przez skórę światła lasera. O wzajemnym oddziaływaniu światła z materia decydują dwa podstawowe procesy: absorpcja i rozpraszanie. Absorpcja prowadzi do wzbudzenia chromoforu, co prowadzi do zajścia reakcji fotochemicznej, czyli rozproszenia energii w postaci ciepła. Rozpraszanie światła, które zachodzi w skórze właściwej jest silnie związane z długością fali. Współczynnik absorpcji skóry właściwej bez naczyń krwionośnych jest bardzo niski w zakresie światła widzialnego i bliskiej podczerwieni. W odróżnieniu od wody krew cechuje się wyjątkowo silnym pochłanianiem fal o długościach w zakresie niebieskim, zielonym i żółtym widma światła widzialnego oraz słabym, ale znaczącym prążkiem absorpcyjnym w zakresie od 800 nm do 1000 nm. Absorpcja oraz rozpraszanie wiązki światła laserowego nasilają się przy krótszych długościach fal, począwszy od nadfioletu (UV) do bliskiej podczerwieni (IR). Głębokość wnikania światła do skóry natomiast stopniowo wzrasta wraz z długością fali. W dermatologii wykorzystuje się więc zjawisko wybiórczej fototermolizy. Lasery o długości fali 800 i 755nm oddziałujące z melaniną wykorzystywane są do epilacji. Do usuwania zmian naczyniowych powierzchownych (na twarzy), gdzie głównym czynnikiem absorbcyjnym jest oksyhemoglobina, wykorzystuje się urządzenia emitujące światło o długości zbliżonej do 577 nm. Fala o długości ponad 900 zapewnia głębszą penetrację i wykorzystywana jest do usuwania dużych żylnych naczyń kończyn dolnych, o średnicy od 1 mm do 5 mm. Przebarwienia powierzchowne znikają po zadziałaniu fali o długości 532 w technologii Q-switch, a głębiej położone zmiany barwnikowe lub tatuaże niszczymy działając na nie falą 1064, również w technologii Q-switch. W nieablacyjnych metodach odmładzania skóry, które najczęściej polegają na selektywnym uszkodzeniu brodawek skóry właściwej, aktywacji fibroblastów i syntezie nowego kolagenu, wykorzystywane są fale Lasery frakcyjne Erb-Yag czy CO2 są połączeniem od lat znanego resurfejsingu i nowych, ale mało jednak skutecznych metod nieablacyjnego odmładzania skóry. Dzięki fototermolizie doprowadzają do mikroskopijnych uszkodzeń termicznych skóry, pobudzenia syntezy kolagenu i w rezultacie do bardzo spektakularnych efektów. USING LASEROTHERAPY IN DERMATOLOGY Wroński A.A. NZOZ Private Dermatological Consulting Dermal in Bialystok Very specific optical properties characterize human skin; these properties decide about penetration and absorption of laser light by the skin. There are two main processes that determine a mutual reaction of light and target: penetration and absorption. Absorption mobilizes chromophore and this leads to a photochemical reaction, in other words, energy diffuses in the form of heat. Scattering that occurs in the dermis is strongly associated with wavelengths. The absorption factor of the dermis without blood vessels is very low in the range of visible light and near infrared. In contrast to water, blood is characterized by exceptionally strong absorption of waves in the range of blue, green and yellow visible spectrum and weak but important absorption fringe in the ranges between 800 nm to 1000 nm. Absorption and scattering of light beam in the laser escalate in shorter wavelengths, ranging from ultraviolet (UV) to near infrared (IR). The depth the light penetrates into the skin gradually increases with the wavelength. Therefore, dermatology uses selective photothermolysis. Wavelengths of 800 and 755 nm that react together with melanin are used in epilation. In order to remove superficial vessel lesions (on face), where oxyhemoglobin is the main absorption factor, dermatologists use devices that emit the light of the length near to 577 nm. The wave near to 900 nm guarantees deeper penetration and is also used to remove large, venous vessels in lower limbs from 1 mm to 5 mm in diameter. Surface hyperchromia disappear when the wave of 532 in length is used in Q-switch technology. Pigmented lesions or tattoos that are placed deeper are destroyed using the 1064 wave in Q-switch technology. Nonablative methods of skin rejuvenating that most often are about selective damage to warts of the dermis, activation of fibroblasts and the synthesis of the new collagen use waves. Erb-Yag or CO2 fractional lasers are linked with a well-known skin resurfacing and a brand new but not very effective nonablative methods of skin rejuvenating. Thanks to photothermolysis, they lead to microscopic thermal damage to the skin, they stimulate collagen synthesis and result in very spectacular effects.

5 KRIOTERAPIA W DERMATOLOGII I WENEROLOGII Wroński A.A. NZOZ Specjalistyczny Ośrodek Dermatologiczny DERMAL w Białymstoku Krioterapia (z grec. kry-os, zimno, lód) jest to forma leczenia polegająca na kontrolowanej destrukcji tkanek przez wykorzystanie ujemnych temperatur. W urządzeniach kriochirurgicznych stosuje się najczęściej: ciekły azot, będący skroplonym gazem o temperaturze -196,5 C, zestalony dwutlenek węgla (tzw. suchy lód) o temperaturze -78,9 C, podtlenek azotu o temperaturze -88,7 C, chlorek etylu. Stosowana w dermatologii krioterapia, która polega na zamrażaniu tkanki zmienionej chorobowo, prowadzi do zamarzania zawartości komórek, pękania błon biologicznych i w konsekwencji do destrukcji tkanki objętej leczeniem. W dermatologii stosujemy: mrożenie za pomocą wacików, metodę natryskową lub metodę kontaktową. Wybór metody leczenia zależy od rozległości i typu danej zmiany, dostępnej aparatury oraz doświadczenia lekarza. Metoda natryskowa polega na rozpyleniu czynnika chłodzącego, kontaktowa na zastosowaniu różnego kształtu i typu aplikatorów, wykonanych z metalu, będących dobrym przewodnikiem termicznym, natomiast doogniskowa na wprowadzeniu w obręb tkanki specjalnych aplikatorów nasączonych materiałem chłodzącym. Wskazania do krioterapii to: brodawki zwykłe, płaskie, łojotokowe kłykciny, modzele, nagniotki, rogowacenie słoneczne, włókniaki, rogi skórne, kępki żółte powiek, keloidy, przerosłe blizny, choroba Bowena, naczyniaki, leukoplakia, pachydermia, nowotwory. Przeciwwskazania to: nietolerancja zimna, wyniszczenie i wychłodzenie organizmu, brak, bądź zaburzenia czucia, choroba Raynauda i inne zaburzenia naczyniowe, alergia na zimno, miejscowe zaburzenia ukrwienia. Powikłania i przebieg zabiegu. Krioterapia jest bezpieczna i skuteczna i rzadko występują działania niepożądane. Możliwe jest natomiast odczuwanie pieczenia i bólu przez kilka godzin po zabiegu. W pierwszej dobie po zabiegu w okolicy zamrożonej tkanki pojawia się zaczerwienienie skóry i narasta jej obrzęk, a następnie pęcherze. Wskazane jest wówczas stosowanie maści z antybiotykiem w celu uniknięcia wtórnej infekcji bakteryjnej. Czas gojenia uzależniony jest od rozległości zmiany chorobowej i jej umiejscowienia. Najczęściej rana goi się w ciągu tygodnia. Po wygojeniu pozostaje przebarwienie bądź odbarwienie, stopniowo zanikające. CRYOTHERAPY IN DERMATOLOGY AND VENEREOLOGY Wroński A.A. NZOZ Private Dermatological Consulting Dermal in Bialystok Cryotherapy (comes from the Greek cryo meaning cold) is a form of treatment that involves the controlled destruction of the tissues by using minus temperatures. In cryosurgical devices the following compounds are most often used: Liquid nitrogen liquefied gas at the temperature of C, Solid carbon dioxide (Dry Ice) at the temperature of C, Nitrous oxide at the temperature of C, Ethyl chloride. Cryotherapy used in dermatology involves freezing of tissue lesions which leads to tissue freezing, bursting of biological membranes and, consequently, the destruction of the treated tissue. In dermatology we use: freezing by using a cotton swab, spray method, or contact method. The choice of method of treatment depends on the extent and type of lesions, on the available equipment and the doctor s experience. Spray method involves spraying the cooling factor. Contact method involves application of different applicators of various shapes and types. Ap- I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic plicators are made of metal which is a good thermal conductor. Intrafocal method involves inserting special applicators into the tissue; the applicators are soaked with cooling material. Indications: flat and common warts, seborrheic condyloma, calluses, corns, actinic keratoses, fibromas, skin corns, xanthelasma of eyelids, keloids, hypertrophic scars, Bowen s disease, angiomas, leukoplakia, pachyderma, cancers. Contraindications: intolerance for cold, lack of sensation or its disorder, Raynaud s disease and other vascular disorders, allergy to cold, local blood supply disorders. Complications and treatment: cryotherapy is safe and effective, side effects seldom occur. However, there is a possibility of burning feeling or pain on skin after a few hours after the treatment. In the 1 st day after the treatment, there is redness of the skin, the increased edema near the area of frozen tissue and vesicles. It is advisable to use an antibiotic ointment to avoid secondary bacterial infection. The healing time depends on the extent of the lesion and its location. Mostly, the wound heals within a week. After healing, there is hyperpigmentation or discoloration that fades gradually. 10:45-12:00 DIAGNOZOWANIE BARWNIKOWYCH I BEZBARWNIKOWYCH WYKWITÓW SKÓRNYCH ZA POMOCĄ DERMATOSKOPII Bulińska A. School of Medicine, The University of Queensland, Brisbane, Australia W sytuacji, kiedy czerniak staje się coraz częstszym nowotworem, z którym spotyka się dermatolog, pojawiła się potrzeba prostych i powszechnie dostępnych metod oceny wykwitów skóry. Taką metodą jest dermatoskopia. To proste, tanie, nieinwazyjne badanie stosowane w praktyce jest dopiero od lat 90. minionego wieku. Badanie za pomocą dermatoskopu (ręcznego mikroskopu skóry ze źródłem światła) polega na oglądaniu wykwitów w 10-krotnym powiększeniu i ocenie struktur i barw. Tej łatwej metody badawczej może nauczyć się każdy. Zaprezentowana metoda diagnozy barwnikowych [1] i niebarwnikowych [2] wykwitów skórnych za pomocą dermatoskopii wywodzi się z analizy wzorca i bazuje na logicznej strukturze, wykorzystującej proste, zrozumiałe oraz jasno zdefiniowane terminy [3]. System ten posłuży jako baza, która pozwoli zdobyć gruntowną wiedzę z zakresu dermatoskopii oraz diagnozować złośliwe wykwity już w ich wczesnym stadium (w tym wczesną postać czerniaka złośliwego). Aby opanować sztukę dermatoskopii, niezbędny jest taki system jak analiza wzorca [4]. Pozwala ona badającemu uporządkować i odpowiednio skatalogować jego spostrzeżenia oraz uniknąć sytuacji, w której opierałby się wyłącznie na własnych niepotwierdzonych obserwacjach. Piśmiennictwo 1. Rosendahl C, Cameron A, McColl I, Wilkinson D. Dermatoscopy in routine practice - Chaos and Clues. Aust Fam Physician. 2012;41: Rosendahl C, Cameron A, Tschandl P, Bulinska A, Zalaudek I, Kittler H. Prediction without Pigment: a decision algorithm for non-pigmented skin malignancy. Dermatol Pract Concept. 2013;4:9. 3. Kittler H, Rosendahl C, Cameron A, Tschandl P. Dermatoskopia. Via Medica, Gdańsk Pehamberger H, Steiner A, Wolff K. In vivo epiluminescence microscopy of pigmented skin lesions. I. Pattern analysis of pigmented skin lesions. J Am Acad Dermatol. 1987;17:

6 I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic DIAGNOSING OF PIGMENTED AND NON-PIGMENTED SKIN LESIONS BY DERMATOSCOPY Bulińska A. School of Medicine, The University of Queensland, Brisbane, Australia As melanoma rates are rising dramatically, and dermatologist meets with skin cancer more often, there is a need of bringing in easy, teachable and tested methods of skin examination. Such method is dermatoscopy. This simple, non-invasive skin examination became available in practice in the 1990s. Dermatoscopic examination (with hand-held 10 magnifying skin microscope with a source of light) essentially relies on the analysis and interpretation of structures and colors. Skilled use of dermatoscopy can be seen in surprisingly short training periods. The method presented here for the diagnosis of pigmented [1] and non-pigmented [2] skin lesions by dermatosopy is derived from pattern analysis and is based on a logical structure, using simple, easily comprehensible, and clearly defined terms [3]. This system will serve as a basis to help acquire a profound knowledge of dermatoscopy and to diagnose malignancies at an early stage including early melanoma. To master dermatoscopy one needs a system like pattern analysis [4] that helps to organize one s observations and catalog them appropriately. References 1. Rosendahl C, Cameron A, McColl I, Wilkinson D. Dermatoscopy in routine practice - Chaos and Clues. Aust Fam Physician. 2012;41: Rosendahl C, Cameron A, Tschandl P, Bulinska A, Zalaudek I, Kittler H. Prediction without Pigment: a decision algorithm for non-pigmented skin malignancy. Dermatol Pract Concept. 2013;4:9. 3. Kittler H, Rosendahl C, Cameron A, Tschandl P. Dermatoskopia. Via Medica, Gdańsk Pehamberger H, Steiner A, Wolff K. In vivo epiluminescence microscopy of pigmented skin lesions. I. Pattern analysis of pigmented skin lesions. J Am Acad Dermatol. 1987;17: :00-13:30 WYKORZYSTANIE WYPEŁNIACZY, TOKSYNY BOTULINOWEJ I NICI PDO W LIKWIDOWANIU ZMARSZCZEK Wroński A.A. NZOZ Specjalistyczny Ośrodek Dermatologiczny DERMAL w Białymstoku Jeden z wielu problemów, którym zajmują się dermatolodzy estetyczni, to zmarszczki, które są nieuniknioną składową procesu starzenia się skóry. Do ich usunięcia wykorzystywane są najczęściej tzw. wypełniacze, toksyna botulinowa i nici polidokanolowe. Wypełniacze zmarszczek to nic innego jak substancje wstrzykiwane pod powierzchnię skóry, a dokładnie pod samą zmarszczkę, które wzmacniają i podtrzymują skórę. Stanowią one swego rodzaju fundamenty dla skóry i kolagenu w miejscach, gdzie się zapada. Wypełnianie zmarszczek przeprowadzane jest przy użyciu różnych preparatów, najbardziej znane to: kwas L-polimlekowy efekty zabiegu utrzymują się do 2 lat; kwas hialuronowy rezultaty utrzymują się 6-12 miesięcy; hydroksyapatyt wapnia efekty utrzymują się przez ponad 12 miesięcy. Wypełniacze zmarszczek umożliwiają wygładzanie zmarszczek mimicznych, zarówno głębokich, jak i płytkich. Zabieg trwa zazwyczaj około 30 minut i zwykle już następnego dnia można wrócić do normalnej aktywności. Toksyna botulinowa, znana także jako jad kiełbasiany, po wstrzyknięciu w okolice zmarszczki blokuje przewodzenie impulsów nerwowych, które wywołują skurcze mięśni twarzy odpowiedzialnych za jej tworzenie się. Następuje paraliż mięśni, które w danym rejonie twarzy tracą zdolność kurczenia się, przez co skóra przestaje się marszczyć i rozluźnia się, a zmarszczki się nie pogłębiają. Unieruchomione zostają niewielkie fragmenty skóry, dlatego reszta mięśni może funkcjonować normalnie, a twarz nie wygląda nienaturalnie. Efekt jest widoczny po 3-4 dobach i utrzymuje się od 3 do 9 miesięcy. System nici PDO powstał 5 lat temu. Polidioksanon pobudza w tkankach proces neokolagenezy czyli stymuluje produkcję nowego kolagenu białka odpowiedzialnego za napięcie i jędrność skóry. Ponadto stymulacja fibroblastów powoduje pobudzenie syntezy elastyny. Nici PDO ograniczają też siłę mięśni mimicznych twarzy dając efekty estetyczne zbliżone do toksyny botulinowej. Poprawę uzyskujemy natychmiast, a po około dniach rozpoczyna się proces syntezy naturalnych białek kolagenu i elastyny i trwa przez 7-8 miesięcy. Otrzymane efekty utrzymują się do 2 lat. USING FILLERS, BOTULINUM TOXIN AND PDO THREADS TO ELIMINATE WRINKLES A.A. Wroński NZOZ Private Dermatological Consulting Dermal in Bialystok Wrinkles, which formulate the inevitable component of the skin aging process, cause many problems that aesthetic dermatologists must face with. In order to remove wrinkles, dermatologists often use the so called fillers, botulinum toxin and polidocanol threads. Wrinkle fillers are the substances injected beneath the skin surface, strictly speaking beneath the exact wrinkle, that strengthen and support skin. They make up a kind of foundations for the skin and collagen in the areas where skin falls. Wrinkle filling is conducted with the use of many various preparations. The most popular ones are: L-polylactic acid the effects of treatment last up to 2 years, Hyaluronic acid the effects of treatment last 6-12 months, Calcium Hydroxylapatite the effects of treatment last more than 12 months. Wrinkle fillers smoothen both deep and shallow laughter lines. The treatment usually lasts about 30 minutes and the patient may perform everyday duties the next day. After Botulinum Toxin (Botulin) is injected around the wrinkle area, it blocks nerve impulses that cause cramps of facial muscles responsible for its creation. There is paralysis of the muscles which in the exact face area lose their ability to contract. By this way, skin stops to wrinkle and is very relaxed. The wrinkles do not deepen. Small fragments of skin are immobilized so the rest of the muscles may function normally and face looks naturally. The effect is visible after 3-4 days and lasts between 3 to 9 months. PDO threads system began 5 years ago. Polydioxanone stimulates the neocolagenesis process in the tissues it stimulates the production of new collagen the protein which is responsible for skin firmness and skin elasticity. Moreover, fibroblasts stimulation causes stimulation of elastin synthesis. PDO threads also limit the strength of facial laughter lines giving similar effects to botulinum toxin. The improvement is seen immediately and after around days the synthesis process of natural proteins and elastin begins. It lasts 7-8 months. The effects last up to 2 years. 6

7 I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic r., PIĄTEK Sesja I. Inauguracyjna 15:00-15:20 HISTORIA WSPÓŁPRACY DERMATOLOGÓW BIAŁORUSKICH I POLSKICH Adaskevich U. (Witebsk) 15:55-16:15 POLSKI KONSENSUS DIAGNOSTYKI I LECZENIA PĘCHERZYCY Kowalewski C. (Warszawa) 15:20-15:35 HISTORIA KIŁY W GRODNIE Khvorik D. (Grodno) 16:15-16:35 Trichoskopia grzybicy skóry owłosionej głowy Rudnicka L. (Warszawa) 15:35-15:55 PSYCHOLOGICZNE KONSEKWENCJE ŚWIĄDU PRZEWLEKŁEGO Szepietowski J. (Wrocław) 16:35-16:55 ACNE VULGARIS Woźniak K. (Warszawa) r., PIĄTEK Sesja II. Dermatozy alergiczne 17:20-17:40 ZMIANY SKÓRNE W PRZEBIEGU NADWRAŻLIWOŚCI POKARMOWEJ Kaczmarski M. (Białystok) 18:00-18:20 Emolienty i kosmeceutyki 2014 Kapińska-Mrowiecka M. (Kraków) 17:40-18:00 Jak naprawiać barierę naskórkową? Kowalewski C. (Warszawa) 18:20-18:40 Nowe metody leczenia AZS Kaszuba A. (Łódź) 7

8 8 I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic 18:40-19:00 EUROPEJSKI ALGORYTM LECZENIA AZS Nowicki R. Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego Leczenie atopowego zapalenia skóry (AZS) wymaga stałej kontroli objawów chorobowych, zapobiegania zaostrzeniom i zapewnienia pacjentowi dobrej jakości życia. Ze względu na przewlekły i nawrotowy przebieg AZS, terapia powinna zachęcać do współpracy i być dobrze tolerowana. Miejscowe glikokortykosteroidy (mgks) i miejscowe inhibitory kalcyneuryny (mik) są podstawowymi preparatami stosowanymi powszechnie w leczeniu zmian zapalnych w przebiegu AZS. Jednak aplikacja mgks może indukować atrofię skóry, szczególnie na twarzy, powiekach, genitaliach, okolicach wyprzeniowych oraz u dzieci. Miejscowe inhibitory kalcyneuryny: pimekrolimus i takrolimus są alternatywą dla mgks i mogą być bezpiecznie stosowane na twarz, powieki i fałdy skórne. W większości przypadków objawy zapalne ustępują już w pierwszym tygodniu leczenia. Terapia z zastosowaniem mik zmniejsza ryzyko zaostrzeń AZS, a także zapotrzebowanie na mgks zarówno wśród dzieci, jak i u dorosłych. W nowym algorytmie leczenia pacjentów z łagodnym lub średnio nasilonym wypryskiem atopowym rekomendowanym lekiem pierwszego wyboru jest pimekrolimus. Lek ten jest rekomendowany również po wstępnym leczeniu mgks. Zastosowanie pimekrolimusu w terapii podtrzymującej po ustąpieniu zmian zapalnych skutecznie zapobiega ich nawrotom. Pimekrolimus poprawia jakość życia pacjentów i umożliwia ograniczenie stosowania mgks. Profil kliniczny pimekrolimusu sugeruje, że może być on stosowany jako lek z wyboru w leczeniu łagodnej i średnio nasilonej postaci AZS zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Piśmiennictwo 1. Frankel HC, Qureshi AA. Comparative effectiveness of topical calcineurin inhibitors in adult patients with atopic dermatitis. Am J Clin Dermatol. 2012;13: Luger T, De Raeve L, Gelmetti C., i wsp. Recommendations for pimecrolimus 1% cream in the treatment of mild-to-moderate atopic dermatitis: from medical needs to a new treatment algorithm. Eur J Dermatol 2013;23: Segal AO, Ellis AK, Kim HL. CSACI position statement: safety of topical calcineurin inhibitors in the management of atopic dermatitis in children and adults. Allergy, Asthma & Clinical Immunology 2013, 9:24; THE EUROPEAN TREATMENT ALGORITHM FOR ATOPIC DERMATITIS Nowicki R. Department of Dermatology, Venereology and Allergology Medical University of Gdansk Treatments for atopic dermatitis (AD) need to rapidly control symptoms of the disease, prevent exacerbations and improve QoL. Given the chronic and relapsing nature of the disease, therapies need to encourage good compliance and be well tolerated. Topical corticosteroids (TCSs) and topical calcineurin-inhibitors (TCIs) are the principal substances which are currently used for antiinflammatory therapy in AD. However, TCSs therapy may induce skin atrophy, especially after application to facial lesions, eyelids, genitalia, intertriginous areas, or in young infants. TCIs: tacrolimus and pimecrolimus are safetly alternatives to corticosteroids for AD on the face, eyelids and skin folds. In most patients an improvement of their eczema occurred during the first week of treatment. TCIs treatment significantly reduced the incidence of flares and the need for TCSs in children and adults. In the new treatment algorithm for patients with mild-to-moderate AD pimecrolimus is recommended as a first line therapy for patients with established mild AD at the first signs and symptoms of disease. Pimecrolimus is also recommended for mild-to-moderate AD after initial treatment with a TCS. After resolution of lesions, maintenance treatment with pimecrolimus may effectively prevent subsequent disease flares. Pimecrolimus improves patients QoL and also has a steroid sparing effect. The clinical profile of pimecrolimus suggests that it may be considered the drug of choice for the treatment of mild to moderate AD in children as well as adults. References 1. Frankel HC, Qureshi AA. Comparative effectiveness of topical calcineurin inhibitors in adult patients with atopic dermatitis. Am J Clin Dermatol. 2012;13: Luger T, De Raeve L, Gelmetti C., i wsp. Recommendations for pimecrolimus 1% cream in the treatment of mild-to-moderate atopic dermatitis: from medical needs to a new treatment algorithm. Eur J Dermatol 2013;23: Segal AO, Ellis AK, Kim HL. CSACI position statement: safety of topical calcineurin inhibitors in the management of atopic dermatitis in children and adults. Allergy, Asthma & Clinical Immunology 2013, 9:24; 19:00-19:20 JAK SKUTECZNIE I BEZPIECZNIE LECZYĆ POKRZYWKI Wilkowska A. Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego Pokrzywka to niejednolity zespół chorobowy wywołany przez różne czynniki zewnątrz- i wewnątrzpochodne charakteryzujący się powstawaniem bąbli pokrzywkowych i/lub obrzękiem naczynioruchowym. Obecny podział pokrzywek zaproponowany przez EAACI w 2009 r. wyróżnia pokrzywkę spontaniczną ostrą i przewlekłą, grupę pokrzywek fizykalnych oraz inne pokrzywki, jak pokrzywkę z wody, cholinergiczną, kontaktową oraz powysiłkową anafilaksję. W leczeniu pokrzywek należy przede wszystkim uwzględnić eliminację czynników przyczynowych. Poza tym istotną rolę odgrywają leki przeciwhistaminowe, które zalecane są jako leki pierwszego rzutu w większości pokrzywek. Obecnie rekomendowane są leki przeciwhistaminowe antyh1 nowej generacji (niesedatywne leki przeciwhistaminowe). Według wytycznych EAACI z 2009 r. w pokrzywce jako leki pierwszego rzutu zaleca się leki przeciwhistaminowe antyh1 (nsah) w zalecanej dawce. Jeżeli objawy utrzymują się powyżej 2 tygodni zaleca się zwiększenie dawki do 4, a w przypadku nieskuteczności tych leków w podwyższonej dawce (utrzymywanie się objawów dłużej niż 1-4 tygodni) zaleca się dodanie leków antyleukotrienowych i zmianę leku przeciwhistaminowego, a gdy dochodzi do zaostrzenia, należy dodać układowe kortykosteroidy przez 3-7 dni. Jeżeli objawy utrzymują się nadal przez 1-4 tygodni, zaleca się dodanie Cy A, leków przeciwhistaminowych anty H2, Dapsonu lub Omalizumabu. Jednym z nowych leków przeciwhistaminowych anty H1 drugiej generacji jest Bilastyna. Powinowactwo Bilastyny do receptora H1 jest 3 większe niż cetyryzyny i 5 większe niż feksofenadyny. Bila-

9 I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic styna jest zarejestrowana do leczenia alergicznego nieżytu nosa oraz pokrzywki. W piśmiennictwie pojawiły się dotychczas nieliczne prace oceniające skuteczność i bezpieczeństwo Bilastyny w leczeniu pokrzywki. Skuteczność Bilastyny w pokrzywce jest porównywalna do skuteczności innych leków przeciwhistaminowych nowej generacji. Lek jest bezpieczny i nie wykazuje działania sedatywnego. HOW TO TREAT URTICARIA EFFECTIVELY AND SAFE Wilkowska A. Department of Dermatology, Venereology and Allergology Medical University of Gdansk Urticaria is a heterogeneous disorder caused by different exogenous and endogenous factors, characterized by the appearance of wheals and /or angioedema. The current classification of urticaria proposed by EAACI in 2009 includes spontaneous acute and chronic urticaria, the group of physical urticaria disorders and others like aquagenic, cholinergic, contact urticaria and exercise-induced anaphylaxis. The treatment of urticaria includes primarily the elimination of causative factors. Antihistamines which play an important role in urticaria management, are recommended as a first-line therapy in most cases. Current recommendations include new generation of selective towards H1-receptor antihistamines (nonsedating antihistamines). According to EAACI guidelines from 2009, H1-antihistamines (nsah) should be used at registered dose as a first-line therapy of urticaria. However, if symptoms occur for more than two weeks it is recommended to increase the dose of antihistamines fourfold and in the case of ineffectiveness of that therapy (persistence of symptoms for more than 1 to 4 weeks) a combination with antileukotriens or other antihistamine drugs should be introduced. Systemic corticosteroids are advised only in case of acute exacerbations for 3 to 7 days. If symptoms still persist for 1 to 4 weeks it is recommended to add ciclosporine A, H2-antihistamines, dapsone or omalizumab to the overall treatment. Bilastine is a novel H1-antihistamine of second generation. Its affinity towards H1-receptor is three folds higher than cetirizine and five folds higher than fexofenadine. Bilastine is approved for the treatment of allergic rhinitis and urticaria. There are a few studies on the evaluation of efficacy and safety of bilastine in the treatment of urticaria. Its efficacy in urticaria treatment is comparable to other new generation antihistamines. Bilastine has a satisfactory safety profile and does not cause sedation. 19:20-19:40 Alergia na kosmetyki Grubska-Suchanek E. Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego Kosmetyki stanowią szeroką gamę produktów aplikowanych na skórę. Każdy z nas codziennie stosuje produkty kosmetyczne do oczyszczania, perfumowania, zmiany wyglądu oraz utrzymania w dobrym stanie zarówno skóry, jak również zębów i błon śluzowych. Wraz ze wzrostem zużycia kosmetyków obserwuje się narastanie problemu nadwrażliwości na różne składowe produktów kosmetycznych. Spośród wszystkich składników kosmetyków najsilniejsze właściwości alergizujące mają kompozycje zapachowe i konserwanty, uczulać mogą także farby i inne produkty do pielęgnacji włosów, kosmetyki do paznokci, produkty ochrony słonecznej, jak również antyoksydanty, emulgatory, a także składniki podłoża. Alergia na kosmetyki ma najczęściej charakter wyprysku kontaktowego lub fotokontaktowego, (IV mechanizm immunologiczny), rzadziej przybiera postać reakcji natychmiastowej (ostra pokrzywka). Dermatolodzy starają się identyfikować przyczyny alergii kontaktowej wywołanej kosmetykami i dzięki temu pomagają pacjentom unikać szkodliwych produktów. Alergic reactions to cosmetics Grubska-Suchanek E. Chair & Clinic of Dermatology, Venereology and Allergology. Medical University of Gdansk Cosmetics represent a large diverse group of products apply to the skin. Nowadays everyone is using cosmetics products. to clean, perfume, change the appearance, and protect and keep the skin, teeth, and mucosal membranes in good condition. With increased use of cosmetics, the rate of sensitization to many allergenic components has increased. Fragrances and preservative agents are the most important contact allergens, but reactions also occur to category-specific products such as hair dyes and other hair-care products, nail cosmetics, sunscreens, as well as to antioxidants, emulsifiers, vehicles, and, in fact, any possible cosmetic ingredient. Contact-allergic reactions to cosmetics may be delayed-type reactions such as allergic and photo-allergic contact dermatitis, and more exceptionally also immediate-type reactions, that is, contact urticaria. Dermatologists try to identify contact allergies to cosmetic ingredients and help patients avoid the offending products. 9

10 I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic r., SOBOTA Wykład poranny 07:00-07:20 ANTIHISTAMINES IN URTICARIA, AE AND AD Nowicki R. Department of Dermatology, Venereology and Allergology Medical University of Gdansk Histamine is one of the major mediators of most forms of urticaria although in some cases, especially physical urticaria, other mediators seem to play a role. Therefore antihistamines, and mainly H1 antihistamines, are the mainstay of antiurticaria therapy. More than 50 years after the first introduction of an antihistamine into allergy therapy, antihistamines still represent modern and exciting agents contributing to the continuous improvement of antiallergic therapy. Antihistamine therapy can be performed with either the classical or second generation antihistamines. Classical antihistamines are connected with considerable side-effects especially sedation and anticholinergic effects. New non-sedating antihistamines have been developed that do not cross the blood-brain barrier. All second-generation H1-antihistamines appear to be very well tolerated in CU patients, with rare reports of adverse effects. Nonsedating antihistamines are the first-choice treatment for all forms of urticaria. In patients with recalcitrant urticaria who do not respond to conventional doses of antihistamines, current guidelines recommend increasing doses by up to 4 times in order to obtain better control of the disease [1]. Antihistamines may be helpful in decreasing pruritus and permit sleep during atopic dermatitis (AD). In this setting, sedative anti H1 molecules such as hydroxyzine are recommended by clinicians as helpful. Recent articles revealed novel H1 receptor-independent properties for second-generation H1-antihistamines, such as modulation of cytokine and chemokine production, tissue remodeling, and indicated its favorable effects on AD. Antihistamines might have a positive impact on the course of atopic dermatitis, by allowing for a better repair of the skin barier [2]. References 1. Sánchez-Borges M, Caballero-Fonseca F, Capriles-Hulett A. Treatment of recalcitrant chronic urticaria with nonsedating antihistamines: is there evidence for updosing? J Investig Allergol Clin Immunol. 2013;23: Gschwandtner M, Mildner M, Mlitz V, et al. Histamine suppresses epidermal keratinocyte differentiation and impairs skin barrier function in a human skin model. Allergy. 2013;68: r., SOBOTA Sesja III. Pokaz przypadków 10 07:20-07:30 Patologia skóry, związana z wirusowym zapaleniem wątroby typu C Jahowdzik-Teleznaya E., Jahowdzik N., Belugina I. (Mińsk) 07:30-07:37 Rumień wędrujący w przebiegu boreliozy przenoszonej przez kleszcze Tsyrkunou U., Sowkicz A. (Grodno) 07:37-07:44 PEMFIGOID PĘCHERZOWY U PACJENTKI Z ERYTRODERMIĄ ŁUSZCZYCOWĄ SPROWOKOWANY MIEJSCOWYM ZASTOSOWANIEM ALTACETU Kiluk P., Baran A., Janczyło-Jankowska M., Flisiak I. Klinika Dermatologii i Wenerologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku Wprowadzenie: Łuszczyca jest przewlekłą, zapalną chorobą skóry dotyczącą 1-3% populacji. Wykazano zależność pomiędzy łuszczycą a chorobami ogólnoustrojowymi oraz innymi dermatozami. W literaturze istnieją pojedyncze doniesienia o współwystępowaniu pemfigoidu pęcherzowego z łuszczycą. Cel pracy: Przedstawienie pacjentki z 4-miesięcznym wywiadem łuszczycy zwykłej, u której w wyniku leczenia miejscowymi preparatami glikokortykosteroidowymi doszło do rozwoju erytrodemii łuszczycowej oraz w związku z miejscowym zastosowaniem altacetu (octanowinian glinu) do wystąpienia pemfigoidu pęcherzowego potwierdzonego badaniem immunologicznym. Opis przypadku: 63-letnia pacjentka, z wywiadem łuszczycy zwykłej, po przewlekłym leczeniu miejscowym silnymi preparatami glikokortykosteroidowymi została przyjęta do Kliniki z powodu zaostrzenia zmian skórnych z tendencją do erytrodermii. W pierwszych dniach pobytu obserwowano zlewny stan zapalny skóry całego ciała oraz pojawienie się wykwitów krostkowych. W trakcie hospitalizacji wystąpił obrzęk grzbietowych powierzchni dłoni i stóp, doraźnie zastosowano miejscowo okłady z altacetu. W kolejnej dobie zaobserwowano powstawanie dobrze napiętych pęcherzy, początkowo w obrębie skóry rąk i stóp, a następnie tułowia oraz kończyn górnych i dolnych. Badanie immunologiczne surowicy potwierdziło rozpoznanie pemfigoidu pęcherzowego. W wyniku zastosowanego leczenia ogólnego (antybiotykoterapia i acytretyna) i miejscowego obserwowano ustępowanie zmian skórnych. Wnioski: Prawdopodobną przyczyną pojawienia się pęcherzy u przedstawionej pacjentki było zastosowanie miejscowe altacetu, który z uwagi na uszkodzoną barierę ochronną naskórka oraz nasilony stan zapalny w przebiegu erytrodermii łuszczycowej mógł sprowokować wystąpienie reakcji immunologicznej. Patogenetyczna zależność pomiędzy obiema chorobami pozostaje niewyjaśniona. Współwystępowanie łuszczycy i pemfigoidu stwarza trudności terapeutyczne i wymaga rozważnego postępowania.

11 BULLOUS PEMPHIGOID IN A PATIENT WITH ERYTHRODERMIC PSORIASIS PROVOKED BY TOPICAL TREATMENT WITH ALTACET Kiluk P., Baran A., Janczyło-Jankowska M., Flisiak I. Department of Dermatology and Venereology, Medical University of Bialystok Introduction: Psoriasis is a chronic, inflammatory skin disease affecting 1-3% of the population worldwide. Associations between psoriasis and various systemic and skin diseases have been reported. In the literature, there are also a few reports of coexistence of bullous pemphigoid with psoriasis. Objective: The aim of this paper was to present a patient with a 4 month history of psoriasis, in whom after chronic topical treatment with high-potency corticosteroids occurred erythrodermia and in connection with the use of local altacet (aluminum acetotartrate) bullous pemphigoid confirmed by immunoassay was developed. Case report: We present a case of 63-year-old patient with psoriasis, in whom after chronic topical treatment with high-potency corticosteroids, an exacerbation of skin lesions with a tendency to erythrodermia occured. During the hospitalization generalized inflammation of the skin and numerous pustules were observed. In the following days swelling of the dorsal surfaces of the hands and feet were observed on which compresses with altacet were applied. The next day well-tense blisters formation was observed, initially in the skin of the hands and feet, then of the trunk and the upper and lower extremities. Immunological test of serum confirmed the diagnosis of bullous pemphigoid. Due to systemic (antibiotic and acitretin) and topical treatment After treatment with acitretin a receding of skin lesions was observed. Conclusions: The probable cause of the appearance of blisters in the presented patient was topical use of altacet that due to damaged epidermal barrier and severe inflammation in the psoriatic skin could provoke the immune reaction. Pathogenetic relationship between this two diseases remains unclear. Coexistence of psoriasis and pemphigoid creates therapeutic difficulties and require careful approach. 07:44-07:51 LINIJNA IgA DERMATOZA PĘCHERZOWA U PACJENTKI Z PIERWOTNĄ ŻÓŁCIOWĄ MARSKOŚCIĄ WĄTROBY OPIS PRZYPADKU Bacharewicz J., Reduta T., Flisiak I. Klinika Dermatologii i Wenerologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku Wprowadzenie: Linijna IgA dermatoza pęcherzowa (Linear IgA bullous dermatosis, LABD) jest rzadką, autoimmunologiczną chorobą pęcherzową, charakteryzującą się obecnością linijnych złogów IgA na granicy skórno-naskórkowej. Pierwotna żółciowa marskość wątroby (Primary biliary cirrhosis, PBC) jest postępującym schorzeniem autoimmunologicznym, dotyczącym głównie kobiet, prowadzącym do niewydolności wątroby. Swoiste dla PBC są krążące przeciwciała antymitochondrialne AMA-M2. W znacznej części przypadków PBC mogą współwystępować inne choroby autoimmunologiczne. Cel pracy: Przedstawienie przypadku chorej z pierwotną żółciową marskością wątroby, u której rozwinęła się linijna IgA dermatoza pęcherzowa. I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic Opis przypadku: 60-letnia pacjentka, rolniczka, z rozpoznaną w 2011 r. pierwotną żółciową marskością wątroby, obecnie w stadium niewydolności, została przyjęta do Kliniki Dermatologii i Wenerologii z powodu utrzymujących się od tygodnia pęcherzy. Badaniem dermatologicznym stwierdzono na kończynach i tułowiu zmiany rumieniowo-obrzękowe i liczne, rozsiane pęcherze o dobrze napiętej pokrywie miejscami układające się obrączkowato. U chorej występowało ponadto zażółcenie powłok skórnych, obrzęki kończyn dolnych, wodobrzusze i cechy krążenia obocznego. Badanie immunopatologiczne wycinka skórnego wykazało złogi IgA w zonie błony podstawnej, natomiast w badaniu immunofluorescencyjnym pośrednim (IIF) stwierdzono w surowicy przeciwciała AMA-M2, ponadto przeciwciała: ACA, Ro/SS-A, PM-Scl. Po konsultacji hepatologicznej włączono leczenie metyloprednizolonem 16 mg/dobę p.o. i sulfasalazyną 1.5/d., z efektem remisji zmian skórnych. Wnioski: Współwystępowanie u pacjentki dwóch chorób autoimmunologicznych oraz obecność licznych autoprzeciwciał typowych dla chorób tkanki łącznej wskazuje na potrzebę dalszej obserwacji w kierunku rozwoju zespołu złożonych zaburzeń autoimmunologicznych (Multiple autoimmune syndrome, MAS). LINEAR IgA BULLOUS DERMATOSIS IN A PATIENT WITH PRIMARY BILIARIS CIRRHOSIS A CASE REPORT Bacharewicz J., Reduta T., Flisiak I. Department of Dermatology and Venereology, Medical University in Bialystok Introduction: Linear IgA bullous dermatosis (LABD) is a rare, autoimmune bullous disease characterized by the presence of the linear deposition of IgA at the dermoepidermal junction. Primary biliary cirrhosis (PBC) is a progressive autoimmune disease, mainly affects women, leading to liver failure. Circulating mitochondrial antibodies AMA-M2 are typical for PBC. PBC may coexist with other autoimmune diseases in most cases. Objective: The aim of this paper was to present a patient with primary biliary cirrhosis, in whom, linear IgA bullous dermatosis developed. Case report: A 60-year-old patient, farmer was admitted to the Department of Dermatology and Venereology due to bullous lesions lasting for one week. Primary biliary cirrhosis was diagnosed in 2011, currently at the stage of liver failure. On admission erythematous and oedematous lesions and numerous, scattered bullous lesions with ring-like configuration on the limbs and trunk was observed. In addition jaundice, swelling of the lower limbs, ascites and features of the collateral circulation was observed. Immunopathological examination showed deposits of IgA in the stratum basale and the intermediate immunofluorescence exmination (IIF) has been found antimitochondrial antibodiesama- M2 in the serum and the antibodies: ACA, Ro/SS -A, PM- Scl. After consulting of hepatology specialist treatment with methylprednisolone 16 mg/day and sulfasalazine 1.5/d was applied. The effect of remission of skin lesions was observed. Conclusions: The coexistence of the two autoimmune diseases was observed in the patient. The presence of multiple autoantibodies which are typical for connective tissue diseases indicates the need for further observation in the direction of the multiple autoimmune syndrome (MAS). 11

12 12 I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic 07:51-07:58 Przypadek zakażenia kiłowego Jarmolik E., Khvorik D., Tsyrkunou U., Bogucki W. (Grodno) 07:58-08:05 KIŁA WCZESNA OBJAWOWA TRUDNOŚCI WYWIADU EPIDEMIOLOGICZNEGO Zwierz-Gugała D., Serwin A.B., Flisiak I. Klinika Dermatologii i Wenerologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku 40-letnia pacjentka z wywiadem w kierunku chorób alergicznych (wstrząs anafilaktyczny po linkomycynie, alergia na jad owadów błonkoskrzydłych, hydrokortyzon, penicylinę, cefalosporyny) została hospitalizowana z powodu zmian skórnych o charakterze obfitej, symetrycznej, monomorficznej, drobnoplamistej osutki w obrębie skóry tułowia i kończyn, trwającej 10 dni. W wynikach badań dodatkowych stwierdzono dodatnie odczyny serologiczne w kierunku kiły (USR +++,VDRL /32, FTA 1/32000, TPHA 1/10240, IgM-FTA-ABS +1/10). Pacjentka podała dwa kontakty: męża, z którym ostatni stosunek był przed miesiącem, oraz nowego partnera, z którym stosunki były przed dwoma miesiącami. Została poinformowana o konieczności powiadomienia i zbadania partnerów seksualnych. Badanie serologiczne partnera wypadło ujemnie (zalecono kontrolę po 6 tygodniach); wyniki odczynów serologicznych męża ani powtórnych odczynów partnera pacjentka nie ujawniła. Na podstawie danych z wywiadu, badania fizykalnego i wyników badań laboratoryjnych rozpoznano kiłę II okresu wczesną. W Klinice rozpoczęto leczenie doksycykliną w dawce mg. Obserwowano odczyn Jarischa-Herxheimera-Łukasiewicza. Na przykładzie prezentowanego przypadku demonstrujemy trudności w ustalaniu i badaniu kontaktów, które pojawiły się po wprowadzeniu Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 10 lipca 2013 r., i które będą, z dużym prawdopodobieństwem, sprzyjały szerzeniu się zakażeń przenoszonych drogą płciową w Polsce. EARLY SYMPTOMATIC SYPHILIS DIFFICULTIES IN CONTACT TRACING Zwierz-Gugała D., Serwin A.B., Flisiak I. Department of Dermatology and Venereology, Medical University of Bialystok A 40-year-old patient, with history of allergic diseases (anaphylactic shock after lincomycin, allergy to insects bite, hydrocortisone, penicillin and cephalosporins) was admitted to the Department for profuse, symmetric, monomorphic, macular exanthema in trunk and extremities lasting 10 days. Serological tests for syphilis occured to be positive (USR +++,VDRL /32, FTA 1/32000, TPHA 1/10240, IgM-FTA-ABS +1/10). The patient had two sexual partners: her husband and a recent new partner with whom she had last sexual intercourse one month and two months previously, respectively. She was informed about necessity of partner notification. Serological tests for syphilis (STS) in a new partner were negative but repeated tests were advised in six weeks apart. The patients didn t reveal the results of STS of her husband nor results of repeated tests in a partner. The diagnosis of secondary syphilis was made, taking into consideration data from sexual history, clinical picture and re- sults of laboratory tests. The regimen with doxycycline 0.1 BID was started. A Jarish-Herxheimer reaction was observed after first dose of the antibiotic. The case presented demonstrates difficulties in partner notification and contact tracing that arise after implementation of new Regulation of the Mister of Health of July 10 th 2013 which, most probably, will contribute to the spread of sexually transmitted infections in Poland. 08:05-08:12 DYLEMATY DIAGNOSTYCZNE I TERAPEUTYCZNE KIŁY W CIĄŻY OPIS DWÓCH PRZYPADKÓW Koper M., Serwin A.B., Baran A., Flisiak I. Klinika Dermatologii i Wenerologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku Według szacunków Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization WHO) każdego roku blisko 1,5 miliona ciężarnych kobiet choruje na kiłę, co skutkuje powikłaniami, takimi jak poronienie, wewnątrzmaciczne obumarcie płodu, niska masa urodzeniowa noworodka oraz urodzenie dziecka z objawami kiły wrodzonej. Równocześnie ciąża jest jednym ze stanów, w którym można stwierdzać dodatnie odczyny serologiczne u osób niechorujących na kiłę. Przedstawiamy dwa przypadki pacjentek w ciąży hospitalizowanych w Klinice Dermatologii i Wenerologii w Białymstoku, skierowanych z powodu dodatnich odczynów serologicznych w kierunku kiły, stwierdzonych podczas wizyty prenatalnej. Pacjentka pierwsza, lat 24, w ciąży pierwszej, 14 hbd, została skierowana z następującymi wynikami badań serologicznych: VDRL (+) 1/8, FTA (+) 1/1300, FTA-ABS (+). U pacjentki drugiej, lat 27, w ciąży trzeciej, 8 hbd, ambulatoryjnie stwierdzono: USR (++), VDRL (+++) ½, TPHA (+). Wyniki badań serologicznych potwierdzono w laboratorium Ośrodka Diagnostyczno-Badawczego Chorób Przenoszonych Drogą Płciową w Białymstoku. Na podstawie wywiadu, badania przedmiotowego i analizy odczynów serologicznych u pierwszej pacjentki rozpoznano kiłę utajoną wczesną, u drugiej brano pod uwagę odczyny biologicznie mylne. U obu pacjentek rozpoczęto leczenie penicyliną prokainową. Badania przesiewowe w czasie ciąży jako stały element opieki prenatalnej oraz wdrożenie leczenia penicyliną stanowią najważniejsze czynniki eliminujące prenatalne powikłania zakażenia krętkiem bladym. W Polsce badania przesiewowe w kierunku kiły wykonuje się w I trymestrze ciąży. Biorąc pod uwagę potencjalnie poważne skutki nieleczonej kiły w ciąży, trudności w interpretacji odczynów serologicznych oraz różnice w terapeutycznych wytycznych polskich i WHO, podjęcie leczenia lub odstąpienie od niego w przypadku podejrzenia odczynów biologicznie mylnych jest dylematem.

13 DIAGNOSTIC AND THERAPEUTIC DILEMMAS OF SYPHILIS IN PREGNANCY REPORT OF TWO CASES Koper M., Serwin A.B., Baran A., Flisiak I. Department of Dermatology and Venereology, Medical University of Bialystok World Health Organization (WHO) estimates that nearly 1.5 million pregnant women suffer from syphilis with subsequent complications, namely early fetal loss, stillbirth, low-birth-weight infants and newborns with congenital syphilis. On the other hand, pregnancy is a condition when false positive results of serological tests for syphilis (STS) are more likely to occur. We present two cases of pregnant women hospitalized in the Department of Dermatology and Venereology in Bialystok, Poland, due to positive STS performed during the antenatal visit. First patient, at the age of 24, first pregnancy, gestational age of 14 weeks, was referred with following serological test results: VDRL (+) 1/8, FTA (+) 1/1300, FTA-ABS (+). The second patient, aged 27, third pregnancy, gestational age of 8 weeks, had serological tests resuts, performed at out-patient clinic, as follows: USR (++), VDRL (+++) ½, TPHA (+). All serological syphilis tests were confirmed in Center for Diagnosis and Research of Sexually Transmitted Infections in Bialystok. On the base of patients history, physical examination and STS results, in the first patient early latent syphilis was diagnosed. In second patient biological false positive reactions were considered. Both patients received procaine penicillin treatment. Screening for syphilis in pregnancy as a part of antenatal care and appropriate treatment with penicillin are the most effective interventions to prevent congenital syphilis. In Poland, all pregnant women are screened once, in the first trimester. Decision of starting treatment in the case of suspicion of false positive syphilis serology is a dilemma. Influencing factors are: potential adverse outcomes of untreated syphilis in pregnancy, difficulties in interpretation of serological tests and differences between Polish and WHO s therapeutic recommendations. 08:12-08:19 PRURITIC DERMATOSES? Pankratov O., Krumkachou U., Tarasevich S. Belarusian Medical Academy of Postgraduate Education, Minsk, Republic of Belarus Minsk City Clinical Dermatovenereological Dispensary, Minsk, Republic of Belarus We present three patients, one man and two women, with a rare skin disease, associated with skin itching and characteristic skin lesions. Norwegian scabies or crusted scabies is a severe form of the scabies infestation. It most commonly affects the elderly, immunecompromised, malnourished, people taking steroid medications, and people with certain conditions (such as Down syndrome or leukemia). In individuals never before exposed to scabies, the onset of clinical signs and symptoms is 4-6 weeks after infestation. Some people may not realize that they have it for years. Previously exposed individuals can expect symptoms within 2-4 days after re-infestation. Symptoms can look similar to psoriasis or neurodermitis and include numerous blisters, a thick crust over the skin containing thousands of mites, thickened and deformed nails, and slight itching. Differential diagnostics should be spent with psoriasis, neurodermite, pyoderma or skin lymphoma. I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic Clinical feature of the Norwegian scabies is massive stratification of hyperkeratosis masses, crusts on various sites of skin. Crusts are dirty yellow, brown-grey colour, dense, with a smooth or furrowed surface from several millimetres to 2-3 sm settle down in the thickness in some layers (5-7). Between these layers and under all crust a lot of itch mites is found out; on the bottom surface of cortical layers the twisting excavations corresponding to scabious courses are visible. After putting off of cortical stratifications extensive erosive surfaces are found out. Attracts attention almost full, and in some cases full absence of itch, that, apparently, it is necessary to put in communication with immunodeficiency. For Norwegian scabies localisation of rashes typical for classical scabies (hands, flexor surfaces of the extremities, internal surface of hips, a stomach, etc.) is characteristic. In difference from usual scabies process can amaze a face skin, necks, scalp, quite often it has generalised character. Disease often becomes complicated a secondary pyoderma, a lymphadenitis, is accompanied by an eosinophilia, a leukocytosis and accelerated ESR. Norwegian scabies is the form of scabies that is hardest to treat. Norwegian scabies is treated with topical permethrin cream and the oral medication ivermectin. 08:19-08:26 Ulcerative defect of the hard palate Pankratov O., Pankratov V., Klimova L. Belarusian Medical Academy of Postgraduate Education, Minsk, Republic of Belarus Belarusian State Medical University, Minsk, Republic of Belarus Minsk City Clinical Dermatovenereological Dispensary, Minsk, Republic of Belarus Patient Р., male, 36 y.o., driver, dissolved, smoker, were cases of alcoholic drinking-bout, was revealed at syphilis screening in traumatology unit where was due to craniocerebral trauma. RMP and ELISA were positive. Five days earlier he has found out the breaking up node of the hard palate and has made excision of necrotic masses by a tooth-brush independently «it was no pain and no blood». Last 5 years had only heterosexual casual contacts with not less than 10 partners, last 1.5 month ago (last partner was surveyed healthy). At the hospital doctor did not properly collected the anamnesis and did not examined oral mucous, has prescribed penicillin regimen for early latent seropositive syphilis. Later 2 hours after the penicillin therapy beginning a short-term rising of temperature to 37.3 о С was fixed, new rashes were not detected. Next day the patient has been advised by the head of the dermatovenereological department. The general condition of the patient was satisfactory, body temperature 36.8 о С. Lungs, heart, internal organs no abnormality, HR 70 bpm, blood pressure 120/70 mmhg. Skin without specific rashes. On mucous the hard palate with transition to the soft palate a large ulcerative defect sm and depth from 5 to 8 mm of the original form with the central septum was founded. Ulcer edges equal, saped, at the bottom are available the rests of necrotic hinge and small amount of fresh granulations. The expressed inflammation around ulcer was not detected. Submandibular lymph nodes were painless and enlarged: on the right to 2,5 sm, at the left to 1 sm. Inguinal, axillary and other lymph nodes were not enlarged. After 2 days the central septum of ulcer was completely blasted, bottom of ulcer was cleared. Consultations of the physician, ophthalmologist, neurologist without pathology. Otolaryngologist, stomatologist have taped ulcerative specific defect of the hard palate. 13

14 14 I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic Complete blood count: erythrocytes /l, Hb 97 g/l, leucocytes /l: eosinophils 1%; segmented neutrophils 63%; lymphocytes 34%; monocytes 2%; ESR - 65 mm/h. Urine test, blood chemistry no abnormality. Blood analyses for HIV, viral hepatitis were negative. Serological tests: RMP 4+ 1:8; FTA-abs and FTA :3200; TPI 66%. Diagnosis Tertiary syphilis: syphilitic gumma of the hard and soft palate (A52.7). The patient received two courses of benzylpenicillin treatment: 1 million units 4 times a day IM for 28 days and after 2 weeks 6 million units IV every 6 hours for 14 days. Local therapy: the first 12 days: Chlorofillipt 2% oil solution 2 times a day on a napkin for 20 minutes, after 2 hours Oleum Hippophaes 2 times a day on a napkin for 20 minutes. Laserotherapy (helium-neon laser) on ulcer area once a day for 12 days. After the first course of treatment defect of tissues of the hard and soft palate sm was remained, communication between oral and nasal cavities was formed. During 2-week break patient continued application of Oleum Hippophaes and ointment Actovegin on ulcer area. The aperture has closed; the ulcer has completely cicatrised after second course of treatment. 08:26-08:33 AUTOIMMUNOLOGICZNY ZESPÓŁ NIEDOCZYNNOŚCI WIELOGRUCZOŁOWEJ TYPU 1 Baran A., Wierzbicka B., Flisiak I. Klinika Dermatologii i Wenerologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku Wprowadzenie: Autoimmunologiczny zespół niedoczynności wielogruczołowej typu 1 (APS-1, autoimmune polyendocrine syndrome type 1) jest rzadką odmianą poliendokrynopatii o podłożu immunologicznym, dziedziczoną w sposób autosomalny recesywny. Przyczyną jest mutacja genu regulacji autoimmunologicznej AIRE (autoimmune regulator) w locus 21q22.3. Oprócz występowania klasycznej triady objawów (kandydozy skóry i błon śluzowych, niedoczynności przytarczyc i choroby Addisona), mogą być obecne inne choroby skóry jak bielactwo, łysienie, dystrofia paznokci oraz schorzenia układowe m.in. cukrzyca typu 1, nadczynność przysadki, autoimmunologiczne choroby tarczycy, moczówka prosta, encefalopatia, niedokrwistość złośliwa. Cel pracy: Przedstawienie chorej z wieloletnim wywiadem autoimmunologicznego zespołu niedoczynności wielogruczołowej typu 1, u której oprócz klasycznej triady objawów obecne były bielactwo, łysienie oraz hipoplazja szkliwa i paznokci. Opis przypadku: 43-letnia pacjentka, z wywiadem zespołu APS- 1 od wczesnego dzieciństwa, została przyjęta do Kliniki z powodu nasilenia się zmian o charakterze kandydozy błon śluzowych jamy ustnej. Chora stosuje leczenie substytucyjne z powodu niedoczynności przytarczyc i niewydolności kory nadnerczy. Przy przyjęciu obserwowano liczne białawe naloty w obrębie błon śluzowych jamy ustnej oraz rozległe nadżerki języka, z towarzyszącym uczuciem bólu, pieczenia i chrypki oraz trudnościami w połykaniu. Widoczne były zmiany troficzne w obrębie paznokci rąk i stóp oraz hipoplazja szkliwa, łysienie uogólnione i liczne ogniska bielactwa w obrębie skóry całego ciała. W wyniku zastosowanego leczenia przeciwgrzybiczego ogólnego i miejscowego uzyskano częściową poprawę kliniczną w obrębie błon śluzowych jamy ustnej. Wnioski: Kandydoza błon śluzowych jest najczęstszą dermatozą występującą w zespole APS-1, dotyczącą ponad 70% chorych, o przewlekłym i nawrotowym przebiegu. Z uwagi na możliwość rozwoju nowych objawów chorobowych, potencjalnie zagrażających życiu, pacjenci z autoimmunologicznym zespołem niedoczynności wielogruczołowej typu 1 wymagają wielospecjalistycznej opieki lekarskiej i wielokierunkowego leczenia. AUTOIMMUNE POLYENDOCRINE SYNDROME TYPE 1 Baran A., Wierzbicka B., Flisiak I. Department of Dermatology and Venereology, Medical University of Bialystok Introduction: Autoimmune polyendocrine syndrome type 1 (APS-1) is a rare type of immune mediated polyendocrinopathy, inherited in an autosomal recessive manner. This is caused by mutation in the gene regulation of autoimmune AIRE (autoimmune regulator) locus 21q22.3. In addition to the presence of the classic triad of symptoms (candidiasis of the skin and mucous membranes, hypoparathyroidism and Addison s disease) other skin diseases such as vitiligo, alopecia, nail dystrophy and systemic diseases, among others type 1 diabetes, an overactive pituitary gland, autoimmune thyroid diseases, diabetes insipidus, encephalopathy, pernicious anemia may be present. Objective: Presentation of a patient with long-standing history of autoimmune polyendocrine syndrome type 1, in which in addition to the classic triad of symptoms vitiligo, alopecia, and dental enamel hypoplasia and nail dystrophy were present. Case report: 43-year-old patient, with a history of APS-1 syndrome from the early childhood, was admitted to the hospital because of exacerbation of candidiasis of the mucous membranes of the mouth. The patient uses substitution treatment because of hypoparathyroidism and adrenal insufficiency. On the admission multiple whitish mucous patches in the mouth and extensive erosions with accompanying pain, burning and hoarseness and difficulty in swallowing. Dystrophy of the nails and dental enamel hypoplasia, generalized alopecia and numerous vitiligo patches over the skin of the whole body were observed. Due to antifungal systemic and topical treatment partial clinical improvement in the mucous membranes of the mouth was achieved. Conclusions: Candidiasis of the mucous membranes is the most common skin disorder occurring in APS-1 syndrome, affecting over 70% of patients with chronic and recurrent course. Due to the possibility of developing new symptoms, potentially life-threatening, patients with autoimmune polyendocrine syndrome type 1 require a multi-specialist medical care and multidirectional treatment. 08:33-08:40 Cutis marmorata telangiectatica congenital Zykava V.S., Adaskevich U.P. (Witebsk) 08:40-08:47 Epidermoid cyst Miadzelets V.A., Adaskevich U.P. (Witebsk)

15 I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic 08:47-08:54 PODSKÓRNA INIEKCJA PREPARATU KOSMETYCZNEGO PRZEZNACZONEGO DO UŻYTKU ZEWNĘTRZNEGO OPIS PRZYPADKU Okruszko A., Wierzbicka B., Myśliwiec H., Flisiak I. Klinika Dermatologii i Wenerologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku Pacjentka, lat 38, została przyjęta do Kliniki Dermatologii i Wenerologii UMB z powodu infekcji tkanek miękkich twarzy na skutek podskórnego zdeponowania materiału kosmetycznego przeznaczonego do użytku zewnętrznego. Zabieg wykonano w salonie fryzjersko-kosmetycznym przez personel kosmetyczny. W dniu przyjęcia badaniem dermatologicznym stwierdzono masywny obrzęk tkanek miękkich twarzy, zaczerwienienie, naciek zapalny tkanek w miejscach iniekcji preparatu oraz liczne podbiegnięcia krwawe i guzy zapalne. W wywiadzie pacjentka podała dreszcze, temperaturę ciała 38,6⁰C. W badaniach laboratoryjnych z istotnych odchyleń od normy stwierdzono wysokie wartości parametrów ostrej fazy. W USG tkanek miękkich twarzy obserwowano cechy obrzęku, bez zbiorników płynu, z zachowaną drożnością naczyń krwionośnych. W trakcie hospitalizacji stosowano antybiotykoterapię, glikokortykosteroidoterapię dożylną, leki antyhistaminowe oraz miejscowe preparaty steroidowe, uzyskując całkowite ustąpienie zmian skórnych i poprawę stanu ogólnego. SUBCUTANEOUS INJECTION OF COSMETIC FOR EXTERNAL USE ONLY CASE REPORT Okruszko A., Wierzbicka B., Myśliwiec H., Flisiak I. Department of Dermatology and Venereology, Medical University of Białystok 38 years old patient was admitted to the Department of Dermatology and Venorology Medical University of Białystok because of the edema of the face soft tissue as a result of the subcutaneous deposit of the cosmetic for external use only. The injection was performed in the hair and beauty salon by the aesthetician. In the day of admission massive edema of the face soft tissue, erythema, infectious infiltration in the palce of injection and numerous bruising and inflammation nodules were observed. The patient had fever 38.6 C. In blood test there was high serum level of CRP, WBC and fibrinogen. In USG of the soft tissue edema was observed, there was no reservoirs of the fluids, good patency of the blood vessels. During the hospitalization antibiotics, intravenous steroid therapy, antihistaminics and topical steroids were applied. We received total remission of the skin lesions, edema and improvement of the general condition. 08:54-09:01 Aplasia cutis congenita in monozygotic twins Serzhanava H.G., Kozin V.M. (Witebsk) r., SOBOTA Sesja IV. Gorące tematy 09:15-09:30 Analiza epidemii kiły na Białorusi w latach Nawrocki A., Agalarova A. (Mińsk) 09:30-09:50 PROPOZYCJA NOWYCH, 2014 ZALECEŃ EUROPEJSKICH DOTYCZĄCYCH DIAGNOSTYKI I LECZENIA KIŁY Serwin A.B. Klinika Dermatologii i Wenerologii Uniwersytet Medyczny w Białymstoku Pierwsza wersja zaleceń europejskich dotyczących diagnostyki i leczenia kiły została opublikowana w 2001 r. [1], kolejna w 2009 r. [2]. Obecnie przedstawiony jest szkic uaktualnionych zaleceń [3]. W najnowszej wersji zaleceń, w części dotyczącej diagnostyki, zwrócono uwagę na ograniczoną wartość odczynów krętkowych w modyfikacji ilościowej dla diagnostyki kiły (z możliwym wyjątkiem diagnostyki kiły wrodzonej) oraz dla oceny aktywności procesy chorobowego i skuteczności leczenia. Również IgG-immunoblot nie przewyższa wartością innych odczynów krętkowych, ze względu na trudną interpretację wyników. Do kontroli po leczeniu polecany jest ilościowy odczyn VDRL/RPR wykonywany po 1., 3., 6. i 12. miesiącu w kile wczesnej. Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego nie jest zalecane u pacjentów w kiłą wczesną (bez względu na współistniejące lub nie zakażenie HIV), u których nie stwierdza się odchyleń w badaniu neurologicznym, okulistycznym lub otolaryngologicznym. Obliczanie wskaźników oceniających stan bariery krew-płyn mózgowordzeniowy w diagnostyce kiły ośrodkowego układu nerwowego nie ma istotnego znaczenia w praktyce klinicznej. W leczeniu kiły lekiem pierwszego rzutu pozostaje penicylina, ze schematów terapeutycznych kiły ośrodkowego układu nerwowego wycofano doksycyklinę. Najnowsza propozycja zaleceń Europejskich dotyczących diagnostyki i leczenia kiły powinna stanowić podstawę podejmowania decyzji w pracy dermatologa-wenerologa. Piśmiennictwo 1. Goh BT, van Voost Vader, European Branch of the International Union against Sexually Transmitted Infections and the European Office of the World Health Organization. European guideline for the management of syphilis. Int J STD AIDS. 2001;12 Suppl 3: French P, Gomberg M, Janier M, i wsp European guideline on the management of syphilis. Int J STD AIDS. 2009;20: Janier M, Hegyi V, Dupin N, i wsp European guideline on the management of syphilis. 15

16 16 I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic DRAFT OF THE 2014 EUROPEAN GUIDELINE ON THE MANAGEMENT OF SYPHILIS Serwin A.B. Department of Dermatology and Venereology, Medical University of Bialystok The first European guideline for the management of syphilis was published in 2001 [1], then updated in 2008 [2]. Now, a draft of updated 2014 guideline has been presented [3]. The authors stated that quantitative treponemal tests are of low value for diagnosis of syphilis (with possible exception of congenital syphilis) and should not be used for assessment of disease activity and treatment efficacy. IgG-immunoblot for Treponema pallidum adds no major value to other treponemal test, mainly because of difficulties in interpretation of results. Quantitative VDRL/RPR performed in 1., 3., 6., and 12. week after treatment of early syphilis is still recommended for assessment of treatment efficacy. Lumbar puncture is not recommended in patients with early syphilis (HIV positive or negative) in whom no neurological, ophtalmological or auricular signs/symptoms are found. The calculation of indexes assessing blood-brain barrier has no value in diagnosis of neurosyphilis in routine practice. Penicillin remains the first-line treatment in syphilis, doxycycline is no longer recommended as second-line treatment in neurosyphilis. New, 2014 guideline can be used by dermato-venereologists in every-day practice. References 1. Goh BT, van Voost Vader, European Branch of the International Union against Sexually Transmitted Infections and the European Office of the World Health Organization. European guideline for the management of syphilis. Int J STD AIDS. 2001;12 Suppl 3: French P, Gomberg M, Janier M, i wsp European guideline on the management of syphilis. Int J STD AIDS. 2009;20: Janier M, Hegyi V, Dupin N, et al European guideline on the management of syphilis. 09:50-10:05 Experience and prospects of treatment of HPV infection of skin and mucous in Belarus Pankratov O. Belarusian Medical Academy of Postgraduate Education, Minsk, Republic of Belarus It is known that to achieve full elimination of HPV from organism is impossible. The purpose of therapy is the sanction of clinical and subclinical forms of the HPV-infection. Search of new effective methods of treatment of HPV infection of skin and mucous is actual problem of modern dermatology. We have defined clinical efficiency of Solcoderm application in treatment of warts and acuminate condylomas. 110 patients with warts (64 vulgar, 46 plantar) and 45 patients with acuminate condylomas (including 5 pregnant women) were treated with Solcoderm. Age of patients from 3.5 till 54 years, including children younger 14 years with warts patients were earlier treated by other methods: Podophyllin 8, cryotherapy 16, laser therapy 3, surgical methods 6, other methods 2. No antiseptic precautions or local anesthesia were used during the treatment. In 67 patients (60.9%) warts disappeared after 1 application of Solcoderm, in 22 (20.0%) after double and in 14 (12.7%) after triple processing by a preparation. Clinical convalescence was registered in 103 (93.6%) patients. Therapeutic failures were marked in 4 patients with plantar warts and 3 patients with vulgar warts. Relapse of the disease took place in 4 patients in months after treatment. Desiccation and mummification of condylomas occurred for 2-6 days. Clinical convalescence was registered in all observed patients: after 1 application of Solcoderm in 31 (67.4%), double in 9 (19.6%) and triple in 6 (13.0%) patient. Systemic or serious local side effects were not registered. Relapse of the disease was registered in 3 patients (1 man and 2 women) in 1-2 months after treatment. Today we have new prospects of treatment of HPV infection of skin and mucous in Belarus. Aldara (Imiquimod) is an immune-response modifying agent, first approved by FDA for the topical treatment of external genital and perianal warts in It induces, through stimulation of Toll-like receptors localized on the surface of antigen-presenting cells, synthesis and release of several endogenous pro-inflammatory cytokines such as interferon-α, tumor necrosis factor-α and interleukins 6 and 12, which in turn stimulate both the innate and acquired immune pathways, resulting in upregulation of natural antiviral and antitumor activity. Local skin reactions, which can range from mild to severe in intensity, but usually resolve 1-2 weeks after interrupting treatment, are possible. Relative safety and efficacy of Aldara 5% cream were supported by randomized controlled trials in treatment of some disorders, such as genital and perianal warts, actinic keratoses, basal cell carcinomas, Bowen s disease and molluscum contagiosum. Solcoderm is an effective and safe agent of local therapy of warts and acuminate condylomas. Aldara (Imiquimod) is perspective topically active immunomodulatory agent that is currently available as a 5% cream in single-use sachets for the treatment of some viral and non-viral conditions. 10:05-10:20 Imikwimod w leczeniu kłykcin kończystych i innych manifestacji klinicznych zakażenia wirusem HPV Michajłowski I., Nowicki R. Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego Obecne w leczeniu zmian w przebiegu zakażania wirusem brodawczaka ludzkiego (Human Papilloma Virus HPV) posługujemy się metodami inwazyjnymi oraz niezabiegowymi. Coraz częściej metody te są łączone. W pracy przestawiamy aktualny stan wiedzy na temat miejscowego leczenia kłykcin kończystych oraz innych manifestacji klinicznych infekcji HPV w okolicy anogenitalnej za pomocą imikwimodu w monoterapii i przy łączeniu z innymi metodami. 10:20-10:35 Imiquimod 3.75% Reduction in lesions from Lmax: a new concept for assessing efficacy of field-directed therapy for actinic keratosis (AK) Kisis J. (Riga)

17 10:35-10:50 Male genital dermatoses Adaskevich U. (Witebsk) 10:50-11:05 INFEKCJE GRZYBICZE U DZIECI I MŁODZIEŻY Lange M., Bykowska B., Ornowska M., Nowicki R. Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego Wprowadzenie: Zakażenia skóry i jej przydatków wywołane przez dermatofity należą do najczęstszych chorób infekcyjnych w populacji dzieci i młodzieży. Cel pracy: Ocena klinicznych i epidemiologicznych aspektów grzybic właściwych u dzieci i młodzieży w rejonie Gdańska. Materiał i metody: W ciągu 5 lat ( ) w Klinice Dermatologii, Wenerologii i Alergologii GUMed zdiagnozowano 138 przypadków zakażeń grzybiczych wywołanych przez dermatofity u dzieci i młodzieży. Zakażenia te rozpoznawano na podstawie obrazu klinicznego, bezpośredniego badania mikologicznego oraz we wszystkich przypadkach potwierdzano wynikiem hodowli mikologicznej. Wyniki: W badanej grupie chorych najczęściej izolowanym patogenem był Microsporum canis 104 (75,3%) przypadki, rzadziej stwierdzano zakażenia wywołane przez Trichophyton mentagrophytes var. granulosum 22 (16%) oraz Trichophyton rubrum 12 (8,7%) przypadków. Najczęstszą postać kliniczną stanowiła grzybica skóry owłosionej głowy 71 (51,4%) przypadków, znacznie rzadziej występowała grzybica tułowia 24 (17,4%) oraz grzybica twarzy 18 (13%) przypadków. Microsporum canis był dominującym patogenem we wszystkich tych lokalizacjach. Szczyt zachorowań na grzybicę skory owłosionej głowy odnotowano u dzieci w wieku od 4 do 7 lat. Zakażenia grzybicze paznokci wywołane przez dermatofity rozpoznano w 16 (11,6%) przypadkach, przede wszystkim u młodzieży. Grzybica stóp została zdiagnozowana tylko w 1 (0,72%) przypadku. Zakażenia paznokci powodował głównie Trichophyton rubrum. Wnioski: Obecnie Microsorum canis jest najczęstszym patogenem wywołującym grzybicę skóry głowy i skóry gładkiej u dzieci i młodzieży. Grzybica paznokci nie jest schorzeniem rzadkim w populacji pediatrycznej, dlatego też powinna być uwzględniana w diagnostyce różnicowej w przypadkach nieprawidłowego zabarwienia i struktury płytki paznokciowej. DERMATOPHYTOSIS IN CHILDREN AND ADOLESCENTS Lange M., Bykowska B., Ornowska M., Nowicki R. Department of Dermatology, Venereology and Allergology, Medical University of Gdansk Background: Dermatophytis have become one of the most common infectious diseases in children and adolescents. Objective: The aim of the study was to estimate the clinical and epidemiologic aspects of dermatophytosis in children and adolescens in the district of Gdańsk Methods: During a 5-year period ( ) a total of 138 cases of dermatophytosis were seen in children and adolescents (1 month-18 years of age) attending the Department of Dermatolo- I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic gy, Venereology and Allergology of Gdańsk Medical University. Mycoses were diagnosed on the basis of clinical presentation, direct microscopy and confirmed by positive culture in all cases. Results: The most frequent isolated pathogen in the study group was Microsporum canis 104 (75.3%) cases, followed by Trichophyton mentagrophytes var. granulosum 22 (16%) cases and Trichophyton rubrum 12 (8.7%) cases. The most common clinical forms of dermatophytosis occurred tinea capitis 71 (51.4%) cases, tinea corporis 24 (17.4%) cases and tinea faciei 18 (13%) cases. Microsporum canis predominated in all these locations. The peak of scalp infection was found in children aged 4-7 years. Onychomycosis due to dermatophytes was diagnosed in 16 (11.6%) cases, mainly in adolescents, whereas tinea pedis was highly uncommon 1 (0.72%) case. Onychomycosis and tinea pedis were caused predominantly by Trichophyton rubrum. Conclusion: Nowadays Microsorum canis is the most frequent pathogen with respect to tinea capitis and glabrous skin dermatophyte infections in children and adolescents. Onychomycosis due to dermatophytes is not exceptional finding in paediatric population and should be considered in differential diagnosis of nail plate disorders. 11:05-11:20 CYKLOSPORYNA A W DERMATOLOGII Wilkowska A. Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego Cyklosporyna A jest selektywnym lekiem immunosupresyjnym. Należy ona do inhibitorów fosfatazy kalcineurynowej. Poprzez zahamowanie fosfatazy kalcineurynowej cyklosporyna hamuje odczepianie grup fosforanowych od cytoplazmatycznego czynnika transkrypcyjnego i w efekcie końcowym hamuje transkrypcję genów cytokin zapalnych koniecznych do pobudzenia limfocytów T. Cyklosporyna A po raz pierwszy została zastosowana w dermatologii w leczeniu łuszczycy w 1979 r. Od tego czasu znalazła ona zastosowanie w wielu chorobach skóry. Cykosporyna A jest między innymi stosowana w leczeniu ciężkich postaci atopowego zapalenia skóry, piodermii zgorzelinowej, pokrzywki przewlekłej, chorobach pęcherzowych, chorobach tkanki łącznej, liszaju płaskim, wyprysku potnicowym, chorobie Behceta, nabytego oddzielania naskórka i innych (TEN, łysienie plackowate). Cyklosporyna A jest lekiem stosowanym ogólnie. W związku z tym wykazuje szereg działań niepożądanych. Do najważniejszych z nich należą uszkodzenie nerek oraz nadciśnienie tętnicze. Ponadto obserwuje się zaburzenia elektrolitowe,zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego i wątroby, uczucie zmęczenia, pieczenie dłoni i podeszew oraz przerost dziąseł. Dlatego też leczenie Cyklosporyną A powinno być ściśle monitorowane celem zabezpieczenia skuteczności i bezpieczeństwa. jej stosowania. Preferuje się stosowanie Cyklosporyny A w pulsach trwających 12 tygodni. Cyklosporyna A powinna być stosowana w dawkach 2,5-5mg/kg m.c./dobę. Należy ściśle monitorować funkcje nerek oraz ciśnienie tętnicze. Stosowanie się do zaleceń monitorowania znacząco ogranicza ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. W doniesieniu monitorowanie funkcji nerek oraz ciśnienia krwi u pacjentów leczonych Cyklosporyną A. 17

18 I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic CYCLOSPORINE A IN DERMATOLOGY Wilkowska A. Department of Dermatology, Venereology and Allergology Medical University of Gdansk Cyclosporine A is a selective immunosuppressive drug. It belongs to the group of calcineurin phosphatase inhibitors. The inhibition of calcineurin phosphatase activity by cyclosporine A prevents the process of detachment of phosphate groups from the cytoplasmic transcription factor, what as a consequence leads to the inhibition of gene transcription of inflammatory cytokines essential for T-cell stimulation. Cyclosporine A was first introduced to dermatology within psoriasis treatment in Since then, it has found further indications in many other skin diseases. Among other things, the drug is used to treat severe atopic dermatitis, pyoderma gangrenosum, chronic urticaria, bullous diseases, connective tissue diseases, lichen planus, dyshydrotic eczema, Behcet s disease, acquired epidermolysis bullosa and others (TEN, alopecia areata). Cyclosporine A is a systemic drug. Due to that fact it has a number of side effects. The most important side effects include renal failure and hypertension. Electrolyte disturbances, disorders of the gastrointestinal tract and liver, fatigue, burning palms and soles and gingival hyperplasia may be also observed. For effective and safe treatment, the therapy with cyclosporine A should be monitored at close intervals. Cyclosporine A administration includes pulse therapy in periods of 12 weeks. The doses of mg per kilogram of body weight per day are most frequently chosen. Renal function and blood pressure should be closely monitored. Following the indications of monitoring significantly reduces the risk of side effects. 11:20-11:40 Chłoniaki 2014 Sokołowska-Wojdyło M. (Gdańsk) 11:40-12:00 Białe plamy w dermatologii Czajkowski R. (Bydgoszcz) 12:00-12:15 Leiszmanioza nieznana dermatoza z importu Olszański R. Zakład Medycyny Morskiej i Tropikalnej Wojskowego Instytutu Medycznego W miejscu ukłucia, najczęściej na twarzy, kończynach górnych i dolnych, po 2-4 tygodniach od zarażenia pierwotniakiem pojawia się rumieniowa grudka. Po kilku tygodniach lub miesiącach grudka stopniowo się powiększa i przekształca w guzek z wałowatym brzegiem. Następnie w centralnej części guzka tworzy się płytkie owrzodzenie pokryte strupem. Jeśli nie dojdzie do wtórnego zakażenia, zmiany skórne są zazwyczaj niebolesne. Najczęściej goją się one samoistnie po 6-18 miesiącach z pozostawieniem szpecącej blizny [1]. Objawy najczęściej pojawiają się dopiero po kilku tygodniach od powrotu z tropiku i ani pacjent, ani lekarz nie wiążą zmian skórnych z pobytem w krajach tropikalnych. Problem złego rozpoznania, a w konsekwencji błędnego leczenia leiszmaniozy skórnej występuje w krajach europejskich oraz w USA i w Kanadzie. Z piśmiennictwa wynika, że niemal każdy dotychczasowy przypadek leiszmaniozy był niewłaściwie leczony z powodu opóźnionego o co najmniej kilka tygodni rozpoznania [2-5]. Leiszmaniozę skórną powinno się różnicować z czyrakiem lub niesztowicą, ale także z liszajcem zakaźnym, grzybicą, łuszczycą, nabłoniakiem, toczniem rumieniowatym, wrzodem tropikalnym, kiłą III-rzędową, gruźlicą, a nawet trądem [6]. Najskuteczniejsze jest leczenie pochodnymi 5-wartościowego antymonu (Pentostam, Glucantime). W początkowej etapie leiszmaniozy skórnej, bardzo skuteczna i jednocześnie bezpieczna jest krioterapia [7, 8]. Jak na razie brak jest szczepionki zabezpieczającej przed leiszmaniozą [9]. Piśmiennictwo 1. Vares B, Mohseni M, Heshmatkhah A, i wsp. Quality of life in patients with cutaneous leishmaniasis. Arch Iran Med. 2013;16: Bart A, van Thiel P, de Vries H, i wsp. Imported leishmaniasis in the Netherlands from 2005 to 2012: epidemiology, diagnostic techniques and sequence-based species typing from 195 patients. Euro Surveill. 2013;25;18: Stebut E, Schleicher U, Bogdan C. Cutaneous leishmaniasis as travelers disease. Clinical presentation, diagnostics and therapy. Hautarzt. 2012;63: Poeppl W, Oeser C, Grabmeier-Pfistershammer K, i wsp. Clinical findings and management of imported cutaneous leishmaniasis: report of 14 cases from Austria. Travel Med Infect Dis. 2013;11, Kelly P, Baudry T, Peyron F. Imported cutaneous leishmaniasis in a shortterm traveler returning from Central Mali The role of PCR. Travel Med Infect Dis. 2012;10: Saab J, Fedda F, Khattab R, i wsp. Cutaneous leishmaniasis mimicking inflammatory and neoplastic processes: a clinical, histopathological and molecular study of 57 cases. J Cutan Pathol. 2012;39: Mohammadzadeh M, Behnaz F, Golshan Z. Efficacy of glucantime for treatment of cutaneous leishmaniasis in Central Iran. J. Infect Public Health. 2013;6: Negera E, Gadisa E, Hussein J, i wsp. Treatment response of cutaneous leishmaniasis due to Leishmania aethiopica to cryotherapy and generic sodium stibogluconate from patients in Silti, Ethiopia. Trans R Soc Trop Med Hyg. 2012;106: Okwor I, Mou Z, Liu D, Uzonna J. Protective immunity and vaccination against cutaneous leishmaniasis. Front Immunol. 2012;3: Leiszmaniozę skórną wywołują pierwotniaki z rodzaju Leishmania. Ich rezerwuarem jest ponad 100 gatunków ssaków zwierząt domowych (głównie są to psy, rzadziej koty i konie) oraz dzikich (lisy, szakale, leniwce, szczury, myszy). Pierwotniaki Leishmania są przenoszone na człowieka przez muszki piaskowe: Phlebotomus (w Afryce, Azji i Europie) oraz Lutzomyia i Psychodopygus (w Ameryce Środkowej i Południowej).

19 I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic Leishmaniasis an unknown imported dermatosis Olszański R. Department of Maritime and Tropical Medicine of Military Medical Institute. Cutaneous leishmaniasis is caused by protozoa of the genus Leishmania. Their natural reservoir is a group of mammals constituted of more than 100 species domestic (predominantly dogs, cats and horses) and wild animals (foxes, jackals, sloths, rats, mice). Leishmania protozoa are transmitted to man by infected sandflies: Phlebotomus (in Africa, Asia and Europe) and Lutzomyia and Psychodopygus (in Central and South America). Within 2 to 4 weeks following the contagion an erythematous papule appears in the site of bite, most often located on the face or limbs. After several weeks or months it gradually extents and transforms into a nodule with a roller-shaped brim. Then a shallow crusted ulceration develops in the middle of the nodule. The lesions are usually painless, unless secondary infection occurs. They tend to heal spontaneously after 6-18 months, leaving ugly scars [1]. As a rule, the symptoms appear no sooner than after several weeks since the return from the tropics, so neither the patient nor the medical doctor associate the lesions with the stay in the tropical zone. The problem of misdiagnosis, and in consequence, problem of inadequate therapy employed is actual in Europe, USA and Canada. According to literature, almost every case of improperly treated leishmaniasis noted so far was due to a delayed diagnosis - by several weeks at least [2-5]. Cutaneous leishmaniasis should be distinguished from furuncle, ecthyma, impetigo, mycosis, epithelioma, lupus erythematodes, chancre, tropical ulcer, tertiary syphilis, tuberculosis and even leprosy [6]. The best healing results are obtained with pentavalent antimonial drugs (Pentostam, Glucantime). In the preliminary phase of cutaneous leishmaniasis kriotherapy proves a very effective and safe method [7, 8]. For the time being no vaccine against leishmaniasis has been developed [9]. References 1. Vares B, Mohseni M, Heshmatkhah A, i wsp. Quality of life in patients with cutaneous leishmaniasis. Arch Iran Med. 2013;16: Bart A, van Thiel P, de Vries H, i wsp. Imported leishmaniasis in the Netherlands from 2005 to 2012: epidemiology, diagnostic techniques and sequence-based species typing from 195 patients. Euro Surveill. 2013;25;18: Stebut E, Schleicher U, Bogdan C. Cutaneous leishmaniasis as travelers disease. Clinical presentation, diagnostics and therapy. Hautarzt. 2012; 63: Poeppl W, Oeser C, Grabmeier-Pfistershammer K, i wsp. Clinical findings and management of imported cutaneous leishmaniasis: report of 14 cases from Austria. Travel Med Infect Dis. 2013;11, Kelly P, Baudry T, Peyron F. Imported cutaneous leishmaniasis in a shortterm traveler returning from Central Mali The role of PCR. Travel Med Infect Dis. 2012;10: Saab J, Fedda F, Khattab R, et al. Cutaneous leishmaniasis mimicking inflammatory and neoplastic processes: a clinical, histopathological and molecular study of 57 cases. J Cutan Pathol. 2012;39: Mohammadzadeh M, Behnaz F, Golshan Z. Efficacy of glucantime for treatment of cutaneous leishmaniasis in Central Iran. J. Infect Public Health. 2013;6: Negera E, Gadisa E, Hussein J, et al. Treatment response of cutaneous leishmaniasis due to Leishmania aethiopica to cryotherapy and generic sodium stibogluconate from patients in Silti, Ethiopia. Trans R Soc Trop Med Hyg. 2012;106: Okwor I, Mou Z, Liu D, Uzonna J. Protective immunity and vaccination against cutaneous leishmaniasis. Front Immunol. 2012;3: r., SOBOTA Sesja V. Łuszczyca Terapia Biologiczna 12:25-12:45 ŁUSZCZYCA WIEKU DZIECIĘCEGO Flisiak I. Klinika Dermatologii i Wenerologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku Łuszczyca wieku dziecięcego różni się od łuszczycy występującej u osób dorosłych nieco odmiennym obrazem klinicznym, który zmienia się wraz z dorastaniem dziecka. Różnice dotyczą również epidemiologii, możliwości terapeutycznych, długotrwałych efektów klinicznych oraz wpływu na psychikę. Łuszczyca występuje dwa razy częściej u dziewcząt niż u chłopców, a częstość jej występowania zwiększa się wraz z wiekiem dziecka. W 27% przypadków pierwsze zmiany łuszczycowe występują przed 15. r.ż., w 10-12% przed 10. r.ż., w 6,5% przed 5. r.ż., a u 2% ujawniają się przed 2. r.ż. Wczesne pojawienie się zmian łuszczycowych jest niekorzystnym objawem prognostycznym, ponieważ w przyszłości przebieg jest zazwyczaj ciężki. U dzieci mogą wystąpić wszystkie postacie kliniczne łuszczycy opisywane u dorosłych, jednak z różną częstością i zazwyczaj o większym nasileniu świądu. U najmłodszych dzieci łuszczyca może sprawiać trudności diagnostyczne, ponieważ zmiany łuszczycowe mogą imitować pieluszkowe zapalenie skóry, łojotokowe zapalenie skóry, atopowe zapalenie skóry, kontaktowe alergiczne zapalenie skóry oraz wyprzenia mechaniczne, drożdżakowe czy bakteryjne. Łuszczyca wieku dziecięcego w większości przypadków ma przebieg łagodny i leczenie miejscowe jest wystarczające. W ciężkich postaciach choroby, a także w przypadku oporności na leczenie miejscowe lub gdy przebieg łuszczycy istotnie obciąża stan psychosocjalny pacjenta wskazana jest terapia ogólna. Metody terapeutyczne u dzieci są zasadniczo podobne jak u dorosłych, często jednak ograniczone ze względu na brak standaryzowanych badań w tej grupie wiekowej i związane z tym bezpieczeństwo, oraz często trudną współpracę lekarza z małym pacjentem i jego rodzicami. Toteż wybór właściwej metody leczenia łuszczycy u dzieci, powinien być dostosowany indywidualnie do wieku pacjenta, rozległości i lokalizacji zmian chorobowych, jak również bezpieczeństwa oraz dostępności leczenia. 19

20 20 I Międzynarodowy Kongres: Dermatologia bez granic CHILDHOOD PSORIASIS Flisiak I. Department of Dermatology and Venereology, Medical University of Bialystok Childhood psoriasis differs from psoriasis in adult by the clinical picture, which is changing with growing-up. Differences are also associated with epidemiology, therapeutic oportunities, long-term clinical effects and impact of psychic factors. Prevalence of psoriasis in girls is twice of that in boys, and frequency increases with the age. In 27 % cases initial psoriatic lesions develop before 15 year, in 10-12% before 10 year, in 6.5% before 5 year and in 2% before the second year of life. Early development of psoriatic lesions is an unfavorable prognostic sign, that usually predict severe course of the disease in the future. Psoriasis in children can show up in any clinical form of the disease described in adults, but usually with different frequency and more intensive pruritus. In the youngest children dignosis of the disease can be difficult, because it can mimic napkin dermatitis, seborrheic dermatitis, atopic dermatitis, contact dermatitis and fungal or bacterial intertrigo. Clinical course of childhood psoriasis is usually mild and topical treatment is sufficient. However in severe cases, resistance to topical medication or in cases associated with psychosocial events of exacerbation, systemic treatment can be necessary. Therapeutic methods applied in children are usually similar to these used in adults, but possibility of their use can be limited by lack of registration, unsufficient experience in clinical trials, possible safety issues and expected problems related to collaboration between physician and children or their parents. Therefore choosing of the appropriate method of psoriasis treatment in children should be adjusted individually to the patient age, extent and location of skin lesions, as well as safety and availability of the treatment. 12:45-13:00 Biologic Interventions for Psoriasis Lukyanau A.M. Psoriasis is a chronic inflammatory immune-mediated genodermatosis with multifactorial genesis, with increased proliferation rate of keratinocytes and with following pathologic lesion development in the skin and appendages (nails). Psoriasis appears to be quite prevalent among other skin disorders, it is one of the most common chronic relapsing disease; according to most reviews the prevalence of psoriasis is 1-3% of the world s population and it is considered as a systemic disease nowadays. Its incidence varies with geography from 0% in children in Taiwan to 6.,6% of population in Norway. Republic of Belarus is an endemic area for unfavorable incidence of psoriasis. It is nearly 5%. Psoriasis treatment is the challenge and includes topical treatment, phototherapy and systemic therapy. Conventional treatment will not ensure a successful outcomes in some cases. There are more patients with distinctive variants of psoriasis who do not respond to treatment last days. Targeted therapy of psoriasis hold significant promise, first of all due to implementation of biologics in clinical practice. It will allow to decrease significantly rate of severe psoriasis and rate of disability due to psoriasis. Numerous comparative trials are held systematically concerning clinical efficacy, pharmacological and economic values of biologics. Indications and contraindications were determined for different classes of biologics for psoriasis. Long term treatment risks and variants of outcomes of withdrawal biologics are studied. How often biologics are used worldwide, varies significantly with regional pattern of healthcare. Challenge for biologics wide use is still its cost. Uprising on market of new drugs of this class and biosimilars necessarily will lead to lower cost of treatment and subsequently will increase an availability of this modality of treatment for wide use in practice. 13:00-13:20 SKUTECZNOŚĆ TERAPII BIOLOGICZNEJ Wilkowska A. Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego Leki biologiczne to leki uzyskiwane drogą technik inżynierii genetycznej, wykazujące dużą aktywność biologiczną. Mechanizm ich działania polega na naśladowaniu funkcji białek naturalnych. Wchodzą one w intereakcje z elementami procesu zapalnego, tj. cytokinami, receptorami na powierzchni wielu komórek, przeciwciałami. Wykazano, że leki biologiczne wykazują większą skuteczność i są bezpieczniejsze aniżeli klasyczne leki immunosupresyjne. W Polsce, w dermatologii leki biologiczne zostały zarejestrowane w leczeniu łuszczycy stawowej oraz ciężkich postaci łuszczycy plackowatej. W tym celu zarejestrowane zostały leki hamujące TNFα (Etanercept, Infliximab, Adalimumab) oraz lek hamujący IL 12 i IL 23 (Ustekinumab). Wszystkie te leki wykazują dużą skuteczność w leczeniu łuszczycy. Ponadto w piśmiennictwie istnieje wiele doniesień na temat skuteczności leków biologicznych w leczeniu innych chorób skóry. Są próby leczenia lekami biologicznymi m.in. atopowego zapalenia skóry, ropni mnogich pach, piodermii zgorzelinowej, choroby Bechceta, sarkoidozy, ziarniaka Wegenera, twardziny, reakcji przeszczep przeciw gospodarzowi, toksycznej nekrolizy naskórka oraz chorób pęcherzowych. W piśmiennictwie najwięcej doniesień można spotkać na temat skuteczności leków biologicznych w łuszczycy. THE EFFICACY OF BIOLOGIC THERAPY Wilkowska A. Department of Dermatology, Venereology and Allergology Medical University of Gdansk Biologics are produced by genetic engineering techniques and show high biological activity. Their mechanism of action includes the imitation of natural proteins function. Biologics interact with elements of inflammatory paths, like cytokines, receptors on the surface of many cells and antibodies. It has been shown that biologic therapy is more effective and safer than classical immunosuppressants. In Polish dermatology, biologics have been registered for the treatment of psoriatic arthritis and severe plaque psoriasis. Due to that fact, TNF inhibitors (etanercept, infliximab, adalimumab) as well as IL-12 and IL-23 inhibitors (ustekinumab) have been introduced. All of these are characterized by high efficacy in the treatment of psoriasis. Moreover, there are many reports on the efficacy of biological drugs in the treatment of other skin diseases. There are attempts to