Szkoła otrzymała nazwę Trzyklasowa Publiczna Szkoła Powszechna w Sobieszczanach powiat Lublin.

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Szkoła otrzymała nazwę Trzyklasowa Publiczna Szkoła Powszechna w Sobieszczanach powiat Lublin."

Paweł Cichoń
8 lat temu
Przeglądów:

1 Historia Najstarsze dokumenty o istnieniu nauki szkolnej w naszej miejscowości pochodzą z lat Wpisu dokonała wtedy nauczycielka pani Janina Romanowska. Początek XX wieku to proste życie i analfabetyzm na naszym terenie. Tutejsi gospodarze na ważnych dokumentach podpisywali się krzyżykami. Dopiero przed zakończeniem I wojny światowej, kiedy przed Polakami otworzyła się droga do niepodległości, zaczęto organizować pierwsze powszechne szkoły do masowej nauki dzieci. Pierwszy oddział stanowiła liczna grupa uczniów w różnym wieku, od 7 do 15 lat. W tym oddziale dzieci uczyły się przez 2 lata. Po wynikach zapisanych w dokumentacji widać, że pierwsza nauka dla dzieci z Sobieszczan była trudna. Prawie połowa musiała powtarzać pierwszą klasę. Z uczęszczaniem też było różnie. W klasie następnej osiągnięcia uczniów były znacznie lepsze i kończyły się zapisem: uzdolniony do nauki w klasie drugiej. Na liście pierwszych uczniów były nazwiska: Dolecki Wacław, Drelich Antoni, Stępniówna Magdalena, Kozik Jan, Smoleń Władysław. Pierwsza szkoła w Sobieszczanach mieściła się w domu pana Doleckiego. Budynek stał tam, gdzie obecnie stoi dom państwa Drelichów. Na dokumentach z lat 1920/1921 widnieje pieczęć Szkoła Podstawowa w Sobieszczanach gmina Niedrzwica. W tych latach dzieci uczyły się w nowym, ładnym budynku drewnianym u pana Kozińskiego. Obecnie stoi tam dom pana Stelmasiewicza. Kierownikiem szkoły była wówczas pani Stefania Wróblewska.

Dopiero przed zakończeniem I wojny światowej, kiedy przed Polakami otworzyła się droga do niepodległości, zaczęto organizować pierwsze powszechne szkoły do masowej nauki dzieci.

2 W 1921 roku, po zakończeniu działań wojennych, przyjechał do pracy w Sobieszczanach młody nauczyciel w wojskowym mundurze, z krótko ostrzyżonymi włosami. Był to pan Jan Warzocha, pochodzący z miejscowości Budziwój gmina Tyczyn koło Rzeszowa.. W oddziale pierwszym w tym roku zapisano nazwiska: Golanówna Zofia, Janczarek Wojciech, Jurzyński Jan, Samolej Edward, Drelich Bronisława, Drelich Aleksander, Olszówka Stefan, Mróz Julianna, Figiel Stefan. W latach 1922/1923 szkoła mieściła się w innym domu. Był to budynek zimny u państwa Radomskich, w Kolonii Sobieszczany, gdzie obecnie znajduje się dom państwa Bakalarzów. Kierownikiem szkoły był wtedy pan Jan Warzocha, a nauczycielką pani Janina Szuperówna. Szkoła była dwuklasowa, ale z 5 oddziałami. Rok następny niektórzy uczniowie otrzymali świadectwa ukończenia oddziału IV i z powodu przekroczenia 14 roku życia zostali zwolnieni z obowiązku dalszego uczęszczania do szkoły. W tym czasie w tej dwuklasowej szkole o czterech oddziałach uczyło się średnio 120 uczniów. W latach w Majdanie Sobieszczańskim powstała Jednoklasowa Publiczna Szkoła Powszechna. Mieściła się w domu pana Emila Stachurskiego. Uczyły tam panie: Maria Żabska i Zofia Trunkiewiczówna. Uczęszczało do niej średnio około 40, 50 uczniów. W tym samym roku szkołę w Sobieszczanach przeniesiono do nowego ciepłego domu u pana Pawła Wójtowicza. Kto z gospodarzy chciał wysłać swoje dziecko do klasy wyższej, niż była w Sobieszczanach, to musiał zapisać je do szkoły w Niedrzwicy Kościelnej. Tam

. W oddziale pierwszym w tym roku zapisano nazwiska: Golanówna Zofia, Janczarek Wojciech, Jurzyński Jan, Samolej Edward, Drelich Bronisława, Drelich Aleksander, Olszówka Stefan, Mróz Julianna, Figiel

3 była szkoła aż do oddziału VII. Ale tak jak w Sobieszczanach i w Majdanie dzieci uczyły się w domach gospodarzy. Do wyższych klas wysyłano mało dzieci. W Niedrzwicy Kościelnej do oddziału VI i VII chodzili uczniowie z Niedrzwicy Dużej, Niedrzwicy Kościelnej i z Sobieszczan. Od pierwszego roku pobytu w Sobieszczanach pan Jan Warzocha namawiał mieszkańców do postawienia budynku szkolnego. Mówił, skoro jest tu tak dużo dzieci, to szkoła powinna mieć własne pomieszczenie, a nie korzystać z różnych domów we wsi. Ludzie byli przychylni inicjatywie kierownika. Szukano miejsca, gdzie można by wybudować budynek dla szkoły. Odpowiednim wydawał się teren gdzieś w środku wsi. Początkowo myślano o lokalizacji przy szosie na Kolonii, tam gdzie obecnie jest posesja pana Bakalarza. Ostatecznie wybrano działkę przejętą przez państwo po księdzu, którą dzierżawił pan Gorajek i sąsiadującą z nią działkę pana Smolenia. Uregulowanie prawne terenu pod budowę trwało dość długo. Powstał komitet społeczny budowy szkoły, którego przewodniczącym został pan Paweł Olszówka. Od 1925 roku gromadzono materiały na budowę. Wkład mieszkańców wsi w budowę szkoły był bardzo duży. Pomagali w robociźnie niefachowej i darowali potrzebne drewno. Pieniądze na materiał i budowę dały władze gminy Niedrzwica. Przez 2 lata składowano budulec na placu szkolnym. Wartujący mieszkańcy pilnowali, by materiału nie kradziono. Budowę rozpoczęto w 1927 roku. Nadzorował ją inżynier pan Kosiński. Budynek szkolny oddany został do użytku w 1929 roku, w rocznicę Odzyskania Niepodległości. W uroczystości otwarcia wzięli udział między innymi: ksiądz proboszcz Galusiński, dziedzic Mazurkiewicz z Niedrzwicy Kościelnej, władze gminy Niedrzwica Duża, władze oświatowe z Lublina.

Od pierwszego roku pobytu w Sobieszczanach pan Jan Warzocha namawiał mieszkańców do postawienia budynku szkolnego.

4 Szkoła otrzymała nazwę Trzyklasowa Publiczna Szkoła Powszechna w Sobieszczanach powiat Lublin. Zlikwidowano wówczas szkołę w Majdanie Sobieszczańskim, a wszystkie dzieci rozpoczęły naukę w nowym budynku szkolnym. Liczba uczniów wynosiła wtedy 160, a grono pedagogiczne liczyło trzy osoby: Jan Warzocha, Genowefa Dąbkowska i Adela Jasnosnosówna. Do oddziału I w nowym budynku zostali przyjęci: Bronisław Adach, Felicja Drelichówna, Karolina Mierzwa, Stanisław Mróz, Kazimierz Samolej, Stefania Widomska, Wanda Baranówna, Feliks Bakalarz, Feliks Kloc, Stanisław Woźniak. To są tylko te osoby, które znaliśmy. Z każdym rokiem zwiększała się liczba uczniów. Od roku 1933 grono pedagogiczne w składzie Jan Warzocha, Eugenia Warzochowa i Adela Jasnosówna pracuje przez 10 lat. Rekordowa liczba 207 uczniów była w roku szkolnym 1937/1938. Wybuch wojny zdezorganizował pracę w szkole. W 1938 roku naukę rozpoczęło tylko 48 dzieci, a do końca roku uczęszczało tylko 20 uczniów. Zajęcia znowu odbywały się w domach, gdyż budynek szkolny zajęli Niemcy na magazyn wojskowy. W czasie okupacji uczyła pani Adela Jasnosówna. Są z tego okresu arkusze ocen. Brak na nich stopni, a o promocji jest zapis ołówkiem. Pod koniec wojny, w sierpniu 1944 roku, wycofujący się Niemcy aresztowali kierownika Jana Warzochę wraz z kilkoma innymi mieszkańcami wsi, których zastali w szkole. Więźniów bili, a potem zabrali ze sobą. Nikt o ich losie niczego nie wie. Rodziny nie odnalazły miejsca, gdzie zostali straceni. Po wojnie kierownictwo szkoły objęła wdowa pani Eugenia Warzochowa. Prowadziła ją przez 10 lat. W roku 1944/1945 odbył się kurs dla dorosłych i 20 kwietnia 1945 roku przeprowadzono egzamin nadzwyczajny ukończenia klasy VII dla dorosłych.

Liczba uczniów wynosiła wtedy 160, a grono pedagogiczne liczyło trzy osoby: Jan Warzocha, Genowefa Dąbkowska i Adela Jasnosnosówna.

5 Egzamin ten zdało 26 osób. Od tego roku w szkole było VII oddziałów, a uczniów w każdym roku ok Po 1954 roku zmiany kierownictwa były dość częste. Pani Krystyna Lasek była kierownikiem 1 rok, pani Maria Miśniakiewicz 3 lata, pan Tadeusz Jersak 5 lat, pan Jan Miziński 2 lata, pani Irena Mizińska 4 lata, pan Józef Latoch 4 lata. Ośmioklasową Szkołę Podstawową wprowadzono w roku 1963, sześć lat później ogniska przedszkolne, a następnie oddział zerowy dla przedszkolaków. W szkole funkcjonowały liczne koła zainteresowań oraz uczniowskie organizacje społeczne, a wśród nich: Związek Harcerstwa Polskiego, Liga Ochrony Kraju, Liga Ochrony Przyrody, Drużyna Zuchowa, Polski Czerwony Krzyż, Szkolna Kasa Oszczędności. W 1966 roku szkolny Związek Harcerstwa Polskiego im. Janusza Korczaka otrzymał miano Drużyny Sztandarowej. Nasza szkoła do tego czasu nie zmienia się. Dopiero w 1970 roku zaniechano smarowania podłóg pyłochłonem, a zaczęto je myć, aby w dalszej kolejności wymalować je olejną farbą. Remonty wykonywano tylko niewielkie, bez dużych zmian na lepsze. W roku 1973/1974 dyrektorem szkoły został pan Henryk Pacek. Nauczycieli obowiązywały już znacznie wyższe kwalifikacje niż wcześniej. Zmniejszone pensum pozwalało na zatrudnianie większej ilości kadry o różnych specjalnościach. W szkole były trudności lokalowe. Placówka pracowała na dwie zmiany. Wieloletnie opóźnienia w modernizacji obiektu zaczęto odrabiać dopiero od 1988 roku, dzięki pomocy finansowej sołectw i Rady Gminy. W latach szkołą kierowała dyrektor pani Maria Machaj. Dobudowano pomieszczenia na kotłownię, łazienki, szatnię i zastępczą salę gimnastyczną. Założono centralne ogrzewanie i wodę. Zmodernizowano klatkę schodową oraz wejście do budynku szkoły. Rozpoczęto wymianę stolarki okiennej. Reforma oświatowa wprowadzona w 1999 roku pozostawiła w szkole podstawowej oddział zerowy i sześć klas szkoły podstawowej. Obecnie funkcję dyrektora szkoły pełni pani Beata Bąk.

Ośmioklasową Szkołę Podstawową wprowadzono w roku 1963, sześć lat później ogniska przedszkolne, a następnie oddział zerowy dla przedszkolaków.

Podobne dokumenty

Historia Szkoły Podstawowej nr 6 im. Juliusza Słowackiego w Sosnowcu

Historia Szkoły Podstawowej nr 6 im. Juliusza Słowackiego w Sosnowcu Szkoła Podstawowa nr 6 im. Juliusza Słowackiego w Sosnowcu swoją obecną siedzibę przy ul. Wawel 13 zajmuje od 1924 roku. Fragment internetowego