Kto zbudował potęgę Hitlera i ZSRR?

Transkrypt

1 Strona - 1

2 Wszystkie prawa zastrzeżone. Nieautoryzowane rozpowszechnianie całości lub fragmentu niniejszej publikacji w jakiejkolwiek postaci jest zabronione. Zakaz udostępniania książki osobom trzecim. Wykonywanie kopii oraz modyfikowanie książki na własne potrzeby jest dozwolone. Autor dołożył wszelkich starań, by zawarte w tej publikacji informacje, były kompletne i rzetelne. Nie bierze jednak żadnej odpowiedzialności za ich wykorzystywanie, jak i za związane z tym ewentualne naruszenie praw autorskich, patentowych lub innych. Autor nie ponosi żadnej odpowiedzialności za ewentualne szkody i straty wynikłe z wykorzystania informacji zawartych w tej publikacji. Copyright 2015 Robert Brzoza Opublikowano w USA. biuro@robertbrzoza.pl Strona - 2

3 Jeżeli przeanalizujesz powstanie potęgi Hitlera, oraz ZSRR, to dojdziesz do bardzo ciekawych wniosków. Oba twory powstały przy udziale międzynarodowych bankierów. Prezentuję poniżej fragmenty książek, w których znani autorzy przedstawiają dowody współpracy Hitlera z bankowcami, oraz dowody na pomoc finansową i materialną udzieloną ZSRR przez...usa. Potęga Niemiec W książce Nowy porządek świata odwieczny plan tajnych stowarzyszeń William S. Still pisze: Niemiecki gigant chemiczny I.G. Farben otrzymał po I wojnie światowej, 30 milionów dolarów pożyczki z National City Bank Rockefellera (USA). Szybko rozwinął się do rangi największego koncernu chemicznego na świecie. Po II wojnie światowej, dochodzenie Departamentu Wojny USA ujawniło, że bez ogromnych zasobów I.G. Farben prowadzenie wojny przez Niemcy byłoby nie do pomyślenia lub niemożliwe. Gdy w 1939 roku Niemcy gotowi byli zaatakować Europę Zachodnią, Standard Oil Rockefellera z New Jersey (USA), sprzedał I.G. Farben (Niemcy) paliwo lotnicze za 20 milionów dolarów. Dlaczego USA handlowało z państwem, które na potęgę zbroiło się i przygotowywało do wojny? Wszyscy wiedzieli, że Niemcy mają plany podbicia Europy. Gdyby USA nie sprzedawało Hitlerowi paliwa, to armia hitlerowska nie byłaby tak skuteczna. To tak jakby dzisiaj USA sprzedawało broń ISIS? Totalny absurd. 8 lat przed inwazją Hitlera na Polskę, Loius McFadden prezes Komisji ds. Bankowości i Waluty ostrzegł Kongres, mówiąc, że Amerykanie płacą za dojście Hitlera do władzy. W filmie The Money Masters McFadden powiedział: Po pierwszej wojnie światowej Niemcy wpadły w ręce niemieckich międzynarodowych bankierów...oni wykupili przemysł, obciążyli hipoteką ziemię, kontrolują produkcję i wszystkie przedsiębiorstwa użyteczności publicznej. Ci niemieccy międzynarodowi bankierzy, wspierają finansowo obecny rząd Strona - 3

4 niemiecki, jak również dostarczyli każdego dolara z pieniędzy, których Adolf Hitler użył w swojej kampanii do budowania zagrożenia dla rządu Brueninga. Kiedy Bruening zawodzi w wykonywaniu rozkazów niemieckich międzynarodowych bankierów, Hitler został wniesiony do władzy, żeby wystraszyć Niemców w celu ich uległości. Poprzez Radę Rezerwy Federalnej, ponad 30 miliardów dolarów amerykańskich pieniędzy, zostało wpompowane w Niemcy. Słyszeliście już o wydatkach, które mają miejsce w Niemczech: modernistyczne mieszkania, wielkie planetaria, sale gimnastyczne, baseny, świetne publiczne autostrady, fabryki. Wszystko to zostało zrobione za nasze pieniądze. Wszystko to zostało dane Niemcom przez Radę Rezerwy Federalnej. Rada Rezerwy Federalnej wpompowała tyle miliardów dolarów w Niemcy, że oni nie ośmielą się wymienić całej kwoty. W innym miejscu książki Nowy porządek świata odwieczny plan tajnych stowarzyszeń czytamy: Roosevelt trudził się, próbując zapewnić, aby Sowieci zdobyli jak najwięcej terytoriów w Europie w okresie chaosu panującego pod koniec II wojny światowej. Oskarżenie to oburza niektórych, lecz fakty mówią same za siebie. W maju 1943 roku alianci wyparli Niemców z Afryki. 11 czerwca dokonali inwazji na Sycylię, a 3 września 1943 roku siły alianckie wkroczyły do Włoch. Nagle i w niewytłumaczalny sposób wojska alianckie zostały przyhamowane w odległości zaledwie kilkuset kilometrów od południowej granicy Niemiec. Straszliwa machina bojowa", jak nazywał armię aliancką generał Mark Clark zwróciła się na północ poprzez Włochy i została tak osłabiona, że wojna przeciągnęła się o wiele miesięcy. Strona - 4

5 W książce Wojna o pieniądz Prawdziwe źródła kryzysów międzynarodowych, Song Hongbing w taki sposób opisuje dojście Hitlera do władzy: 24 listopada 1933 roku, New York Times zamieścił artykuł na temat książki- autorstwa Sidneya Warburga. Tytuł tej książki brzmiał De Geldbronnen van Het Nationaal Socialisme - Drie Gesprekkeri Met Hitler (Źródła finansowe narodowego socjalizmu - Trzy rozmowy z Hitlerem). Została opublikowana przez wydawnictwo Van Hokelman und Warendor. Powszechnie uważa się, że nazwisko Sidney Warburg było pseudonimem autora znającego kulisy kontaktów między Wall Street a Hitlerem. Książka ta ukazała się w Holandii, jednak na półkach księgarskich spędziła tylko kilka dni, gdyż bardzo szybko została wycofana i zakazana. Kilka egzemplarzy zostało przetłumaczonych na język angielski. Angielskojęzyczna wersja książki, była wystawiona w brytyjskim muzeum. Później wprowadzono zakaz jej udostępniania opinii publicznej i badaczom. Mówiło się, że autor książki, Sidney Warburg, był pracownikiem jednej z największych rodzin bankierów świata, Warburgów. Wiarygodność treści książki, została zdecydowanie zdementowana przez rodzinę Warburgów. Książka ujawnia tajne kulisy działań bankierów ze Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, dostarczających Adolfowi Hitlerowi kapitału i wsparcia w jego drodze do władzy. Autor książki twierdzi, że w okolicach 1929 roku, Wall Street poprzez plany Dawesa i Younga, udzieliło Niemcom pomocy w spłacie reparacji wojennych. W latach , wykorzystując oba plany, Wall Street udzielił Niemcom kredytów na łączną sumę 138 miliardów marek, podczas gdy w tym samym czasie, tytułem reparacji wojennych, Niemcy wypłaciły 86 miliardów marek. W rzeczywistości, Niemcy uzyskały gigantyczną pomoc kapitałową ze Stanów Zjednoczonych, która umożliwiła im rozpoczęcie przygotowań wojennych. Środki na pożyczki dla Niemiec, zostały zgromadzone poprzez sprzedaż niemieckich papierów wartościowych na Wall Street, a ich źródłem był Strona - 5

6 kapitał publiczny. Morgan i rodzina Warburgów, uczestniczący w tym procesie, zagarnęli kolosalne zyski. W trakcie całej operacji pojawił się jeden problem: była nim twarda polityka rządu francuskiego w kwestii spłaty reparacji wojennych przez Niemcy. Polityka ta doprowadziła do zamrożenia pewnej części amerykańskich kredytów na terenie Niemiec i Austrii, a Francja uzyskała najważniejszą część niemieckich reparacji wojennych. W ostatecznym rozrachunku, wszystkie te pieniądze pochodziły z Wall Street. Coraz niechętnie spoglądający na Francję bankierzy z Wall Street w czerwcu 1929 roku, zorganizowali konferencję. Rodzina Morgana, Rockefellera oraz szefowie Rezerwy Federalnej, zgromadzili się na spotkaniu, by zastanowić się nad tym, jak uwolnić Niemcy spod francuskiej presji. Spotkanie zakończyło się osiągnięciem wspólnego stanowiska. Należało za pomocą narzędzia zwanego rewolucją obalić francuską kontrolę. Prawdopodobnym kandydatem na lidera ruchu rewolucyjnego był Adolf Hitler. Posługujący się amerykańskim paszportem dyplomatycznym i wyposażony w listy osobiście napisane przez prezydenta Hoovera oraz Rockefellera, Sidney Warburg otrzymał misję nawiązania prywatnych kontaktów z Adolfem Hitlerem. Kontakty Sidneya z nazistami nie należały do łatwych, a konsulat USA w Monachium nie pracował jak należy. Dopiero po dłuższym czasie, dzięki pomocy burmistrza Monachium, Sidney Warburg zdołał spotkać się z Hitlerem. Na tym pierwszym spotkaniu poinformował go o wstępnym warunku bankierów: prowadzenie ofensywnej dyplomacji, prowokowanie domagających się rewanżu antyfrancuskich nastrojów. Cena, której domagał się Hitler, nie była niska: za 100 milionów marek zgodził się mówić wszystko, co mu każą. Sidney przekazał odpowiedź Hitlera do Nowego Yorku. Zażądana przez niego kwota odpowiadająca 24 milionom dolarów, znacznie odbiegała od tej, która wydawała im się właściwa. Zaoferowali 10 milionów dolarów. Ponieważ nastroje społeczne nie były jeszcze sprzyjające dla nazistów, Hitler zgodził się na to. Strona - 6

7 Zgodnie z poleceniem Hitlera, pieniądze przelano do Mendelssohn & Co. Bank w Holandii, by następnie w postaci 10 czeków wysłać je do 10 niemieckich miast. Gdy Sidney powrócił do Nowego Yorku, by złożyć raport, Rockefeller był głęboko oczarowany programem nazistów. W rezultacie, dotąd niezwracający uwagi na Hitlera New York Times, nagle rozpoczął publikację materiałów i artykułów prezentujących jego sylwetkę, jego przemówienia i idee nazistowskie. Gdy w 1931 roku prezydent Hoover obiecał Francji, że każde rozwiązanie dotyczące kwestii reparacji wojennych będzie wpierw z nią skonsultowane i przez nią zaakceptowane, błyskawicznie utracił względy Wall Street. Wielu historyków utrzymuje, że klęska, którą poniósł Hoover w wyborach prezydenckich, była bezpośrednim wynikiem tej sytuacji. W październiku 1931, roku Hitler napisał do Sidneya Warburga list. Z tego powodu bankierzy z Wall Street zwołali kolejne posiedzenie, na którym pojawił się dodatkowo sir Norman z Banku Anglii. Podczas spotkania uczestnicy podzieli się na dwie grupy, pierwsza, pod przywództwem Rockefellera, skłaniała się ku wspieraniu Hitlera, druga zaś reprezentowała słabo określone, neutralne stanowisko. Sir Norman uważał, że 10 milionów dolarów wydanych już na Adolfa Hitlera w zupełności wystarczy. Wątpił, czy Hitler będzie zdolny do działania, jednak podjęto decyzję o podjęciu kolejnego kroku w celu wsparcia Hitlera. Warburg ponownie udał się w podróż do Niemiec, pojawiając się na spotkaniu sympatyków Hitlera. Jeden z jego uczestników poruszył kwestię uzbrojenia oddziałów SA i SS, którym brakowało amunicji, pistoletów, karabinów maszynowych. W tym czasie zaraz za granicą, w Belgii oraz w miastach Holandii i Austrii powstały wielkie magazyny z bronią. Wystarczyło, by naziści zapłacili gotówką, a towar zostałby błyskawicznie wysłany. Hitler poinformował Sidneya Warburga o swoich dwóch planach przejęcia władzy - albo przemocą, albo drogą legalną. Hitler zapytał: zdobycie władzy przemocą wymaga 500 milionów marek, przejęcie władzy legalnymi metodami 200 Strona - 7

8 milionów. Jaką wy, bankierzy, podejmiecie decyzję?. Pięć dni później przyszedł telegram ze wskazówką: te sumy są całkowicie nie do zaakceptowania. Transfer tak wielkich kapitałów do Europy z pewnością wstrząsnąłby całym rynkiem finansowym. Sidney Warburg przygotował raport. Trzy dni później przyszedł kolejny telegram z Wall Street: raport otrzymaliśmy, przygotować 10, góra 15 milionów. Proszę powiedzieć temu człowiekowi o konieczności prowadzenia ofensywnej polityki zagranicznej. Przejęcie władzy legalnymi metodami za cenę 15 milionów dolarów, zostało ostatecznie zaakceptowane przez bankierów z Wall Street. Sposób płatności musiał skutecznie ukryć prawdziwe źródło kapitału. Z powyższej sumy, pięć milionów wpłacono do amsterdamskiego Mendelsohn & and Co. Bank, kolejne pięć milionów do Rotterdamsehe Bankvereinigung i ostatnie pięć do Banca d ltalia. Wieczorem 27 lutego 1933 roku, gdy w Reichstagu wybuchł pożar, Sidney Warburg odbywał swoje trzecie spotkanie z Hitlerem. Hitler stwierdził, że potrzebuje kolejne 100 milionów marek, by za ich pomocą zakończyć proces przejmowania władzy. Wall Street zgodziło się na siedem milionów dolarów. Hitler domagał się dokonania przelewu pięciu milionów do rzymskiego Banca dltalia, a pozostałych dwóch milionów na konto Renania Joint Stock Company w Dusseldorfie. 30 stycznia 1933 roku, Hitler otrzymał nominację na urząd kanclerza Niemiec. Niemcy nie tylko całkowicie wyszły z gospodarczej katastrofy hiperinflacji z 1923 roku, ale w świecie targanym ostrą recesją gospodarczą, bardzo szybko zaczęły nadrabiać starty. W sytuacji, gdy niemiecka gospodarka musiała ponosić gigantyczne koszty związane ze spłatą reparacji wojennych, Niemcy z zadziwiającą wszystkich szybkością zdołały wyposażyć największą w Europie siłę militarną, by 1 września 1939 roku rozpocząć II wojnę światową. Na to wszystko potrzebowały zaledwie sześciu lat! Strona - 8

9 Według powyższej książki w sierpniu 1942 roku, opozycyjna frakcja w Niemczech oferowała aliantom pokój, proponując powrót do granic sprzed 1 września 1939 roku. Siły wewnątrz Niemiec przygotowały plan zbrojnego przewrotu i obalenia władzy Adolfa Hitlera oraz partii nazistowskiej. Niestety, Roosevelt nie zgodził się na poparcie opozycji, osłabiając jej pozycję w Rzeszy. Potęga ZSRR Podobna sytuacja była ze Związkiem Radzieckim. Nigdy Stalin sam nie dokonałby takiego rozkwitu radzieckiej gospodarki. Komunizm czy socjalizm nie jest systemem ekonomicznym, który powoduje dobrobyt. Systemy te potrzebują albo ciągłego dofinansowania, albo tyranii. Żaden człowiek na dłuższą metę, nie będzie pracował efektywnie dla idei jakieś organizacji, jeżeli nie ma widocznych zysków. Dlatego komunizm z samego założenia jest tworem skazanym na porażkę. Stany Zjednoczone potrzebowały zarówno III Rzeszy Hitlera, jak i mocnego przeciwnika Związku Radzieckiego do zastraszania społeczeństwa światowego globalną wojną. W książce Nowy porządek świata odwieczny plan tajnych stowarzyszeń William S. Still pisze: Stalin, wyraził swoje uznanie dla wsparcia udzielonego przez Stany Zjednoczone przemysłowi sowieckiemu, przed wojną i w czasie wojny. Powiedział on, że około dwóch trzecich wielkich przedsiębiorstw przemysłowych w Związku Sowieckim, zbudowano z pomocą lub przy wsparciu technicznym Stanów Zjednoczonych. Do 1946 roku, USA wysłała w towarach, technologiach, walucie około 250 milionów dolarów do Związku Radzieckiego. Natomiast Związek Radziecki był głównym dostawcom towarów potrzebnych do prowadzenia wojny. ZSRR transportowała do Niemiec: tony ropy, rudy żelaza, materiały budowlane, żywność. Po wojnie świat został podzielony na dwa obozy. Część Europy Wschodniej dostała się pod panowanie stalinowskiego - ZSRR, część zachodu pod panowanie kapitalistów. Celem takiego podziału nie była wspólna nienawiść czy chęć rozpoczęcia kolejnej wojny światowej. Za blokiem komunistów i kapitalistów stały te same struktury. Oczywiście mogła zdarzyć się sytuacja, w której komuniści kontrolowani przez finansjerę, będą chcieli niezależności. Stalin dokładnie wiedział, jak duże pieniądze dostał od USA na zbudowanie ZSRR. Również wiedział, że utrzymanie nierentownego systemu komunistycznego kosztuje. Dlatego nie mógł wyciągnąć szabelki i walczyć z międzynarodowymi bankowcami. Oznaczałoby to wcześniejsze bankructwo ZSRR. Zimna wojna pomiędzy tymi systemami, miała dać pozwolenie społeczne na wydawanie maksymalnych pieniędzy na zbrojenia. Klika rządząca od lat posługuje się sprawdzonym schematem wpływania na ludzi. Społeczeństwo światowe musi być cały czas zastraszane groźbą Strona - 9

10 utraty wolności. Wtedy zgadza się na wszystko i o nic nie pyta. Głównym celem komunizmu i socjalizmu, było przejęcie władzy w regionie Europy Wschodniej. Finansjera dokładnie wiedziała, że do prawidłowego działania, system potrzebuje tyranii. Dlatego zbudowali komunizm i potęgę ZSRR. W trakcie drugiej wojny światowej, USA wysyłała do Rosji pieniądze i produkty. Wybudowano wiele fabryk dzięki pomocy Roosevelta. Napędziło to produkcje i przez pewien okres, ZSRR była potęgą. Komunistom udało się przekonać naród radziecki do pracy dla partii. Wmawiali im, że są wybitnym narodem, który o przodownictwo na świecie musi walczyć z USA. Nieposłusznych mordowali lub wysyłali do Łagrów. Natomiast inne kraje będące w bloku rosyjskim, nie podzielały tych poglądów. To głównie ZSRR utrzymywało gospodarczo blok wschodni. Od 1968 roku, przygotowywano komunizm do kontrolowanego upadku. Jego bankructwo nie było porażką finansjery, ale realizacją kolejnych planów. System komunistyczny doprowadził państwa będące w bloku wschodnim do biedy i upadku finansów publicznych. Dlatego tak łatwo po 1990 roku, uwierzyliśmy wysłannikom karteli finansowych o chęci pomocy w zbudowaniu silnej Polski. Ich plan był całkowicie sprzeczny z Polską racją stanu. Prawdopodobnie nikt z Solidarności nie zdawał sobie sprawy z podstępu, który krył się za licznie przyznanymi kredytami, jakie otrzymała Polska w latach dziewięćdziesiątych. Strona - 10