Buczynowe Turnie mini monografia by Krzysiek Sobiecki

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Buczynowe Turnie mini monografia by Krzysiek Sobiecki"

Liliana Matuszewska
8 lat temu
Przeglądów:

1 Buczynowe Turnie mini monografia by Krzysiek Sobiecki Buczynowe Turnie to raczej zapomniany i dość rzadko odwiedzany przez taterników rejon Polskich Tatr. Dość powiedzieć, że wśród wielu wspinających się osób, nie do końca jasnym jest status udostępnienia przez Tatrzański Park Narodowy tego fragmentu Orlej Grani. Tymczasem rozporządzenie TPN-u mówi wprost iż działalność wspinaczkowa od strony południowej jest możliwa cyt. w rejonie Doliny Pięciu Stawów Polskich wraz z Dolinką Buczynową od szczytu Świnicy do Przełęczy Zawrat pomiędzy granią a czerwono znakowanym szlakiem turystycznym oraz w obrębie grani i leżących niżej ścian od Przełęczy Zawrat po Małą Buczynową Przełączkę, co dodatkowo obrazuje poniższa mapa. Południowe ściany Wielkiej i Małej Buczynowej Turni, są bardzo łatwo dostępne w sezonie letnim. Dojście szlakiem żółtym prowadzącym na przełęcz Krzyżne ze schroniska w Dolinie Pięciu Stawów nie zajmuje bowiem 1 godz. Nieco inaczej sprawy mają się zimą, gdzie o dostępności rejonu decydują warunki śniegowe i spore zagrożenie lawinowe na dojściu pod próg morenowy Dolinki Buczynowej. W morfologii ścian dominują wyraźne grzędy, spiętrzone w dolnych partiach, rozdzielone wyraźnymi i głębokimi depresjami i żlebami. Grzędy kulminują w wielu mniej lub bardziej wybitnych turniczkach, z których chyba najbardziej znaną i najwybitniejszą jest Buczynowa Turniczka (ok m n.p.m.) w środkowym (głównym) żebrze południowej ściany Wielkiej Buczynowej Turni. Charakter ścian, na który w ich środkowej i górnej części składa się wiele wklęsłych formacji, trawiastych depresji i wyraźny spadek nachylenia predysponuje rejon do wspinania zimowego. Skalno-śnieżno-trawiaste drogi liczą do m wysokości na Wielkiej i ok. 200 m wysokości, na Małej Buczynowej Turni. Żebra skalne oferują na ogół bardzo dobrą asekurację oraz są wolne od zagrożeń lawinowych. Bezpieczne zejście z obu wierzchołków Buczynowych Turni, w warunkach zimowych wiedzie Orlą Percią przez Buczynową Przełęcz i dalej żlebem, drogą nr 9 (WHP 306, WC 185 T.18, latem trudność I, zimą po śniegu) wprost na dno Doliny Buczynowej. Z wierzchołka Małej Buczynowej Turni można również zejść południowym ramieniem i dalej wyraźnym żlebem do Doliny Buczynowej drogą nr 14 (WHP 319, WC 210 T.18, trudność: 0).

Tymczasem rozporządzenie TPN-u mówi wprost iż działalność wspinaczkowa od strony południowej jest możliwa cyt.

2 Wielka Buczynowa Turnia, południowa ściana, główne spiętrzenie oraz przebieg Orlej Perci w kopule szczytowej. Otoczenie Doliny Buczynowej Mini monografia powstała w oparciu o następujące materiały źródłowe: W.Cywiński, Tatry przewodnik szczegółowy, Granaty, t.18, 2013 r. W.H. Paryski, Tatry Wysokie, Przewodnik Taternicki, t.3 A. Skłodowski, Otoczenie Dolinki Buczynowej, Taternik, 1979 r., nr 2 A. Skłodowski, M.Wołoszyński, Polskie Tatry Wysokie, Przewodnik taternicki dla początkujących, 1992 r. Czasy przejść podane dla poszczególnych dróg odnoszą się do warunków letnich, chyba że zaznaczono inaczej. Materiał ma charakter otwarty, tzn. będzie aktualizowany, a poprzez system komentarzy na stronie jest możliwość jego współtworzenia, do czego serdecznie zachęcam. Ponadto, chcę podkreślić iż, mini monografia jest pewnego rodzaju selektywnym wyborem dróg, a pełne ich zestawienie oraz opis, jak również rozważania na temat przebiegu licznych wariantów zawiera tom 18 przewodnika W. Cywińskiego.

Paryski, Tatry Wysokie, Przewodnik Taternicki, t.3 A. Skłodowski, Otoczenie Dolinki Buczynowej, Taternik, 1979 r., nr 2 A. Skłodowski, M.

3 Buczynowe Turnie mini monografia Lista dróg: 1. Przełęcz Nowickiego, od południa, WHP 290, WC 145 T.18, trudność: 0, czas: 30 min, J. Budz, W. Gadowski, F.H. Nowicki, A. Panek, r. 2. Przełęcz Nowickiego, wprost żlebem od południa, WC 146 T.18; trudność: II, czas: 1 godz., T. Orłowski, W. Żuławski, r. 3. Wielka Buczynowa Turnia, środkową częścią południowej ściany, WHP 304, WC 183 T.18, trudność: II, czas: 2 godz., K.Dobrucki, W.H. Paryski, M. Paully, J. Staszel, r. 4. Wielka Buczynowa Turnia, przez płytową załupę i południową depresję, WC 182 T.18, trudność: II, czas: 1 godz., W. Cywiński, r. 5. Wielka Buczynowa Turnia, lewą częścią środkowego żebra południowej ściany, WC 181 T.18, trudność: IV, czas: 3 godz., K. Jakubowski, T. Nowicki, r. 6. Wielka Buczynowa Turnia, środkiem środkowego żebra południowej ściany, WC 180 T.18, trudność: IV, czas: 3 godz., K. Jakubowski, T. Nowicki, r. 7. Wielka Buczynowa Turnia, środkowym żebrem południowej ściany, droga Szumskiego, WC 179 T.18, trudność: IV, czas: 3 godz., A. Górka, T.Hildt, A.Kural, J.Szumski, r. 8. Wielka Buczynowa Turnia, prawą częścią środkowego żebra południowej ściany, droga Sawickiego, WHP 303, WC 177 T.18, trudność: IV, czas: 3 godz., J. Goetel, J. Sawicki, 28 i r.

Dobrucki, W.H. Paryski, M. Paully, J. Staszel, 27.07.1931 r. 4. Wielka Buczynowa Turnia, przez płytową załupę i południową depresję, WC 182 T.18, trudność: II, czas: 1 godz., W. Cywiński, 1.08.1991 r.

4 9. Buczynowa Przełęcz, od południowego zachodu, WHP 306, WC 185 T.18, trudność: I, czas: 1 godz., W. Gadowski i tow., 1900 r. 10. Wielka Buczynowa Turnia, zejście ku południowemu wschodowi, południową depresją, WHP 302, WC 176 T.18, trudność: II, czas: 1 godz., J. Sawicki, J. Wójcik, r. 11. Mała Buczynowa Turnia, lewym żebrem południowo-zachodniej ściany, WC 214 T.18, trudność: IV, czas: 3 godz., M. Budny, M. Harasimiuk, W. Kłaput, M. Malatyński, r. 12. Mała Buczynowa Turnia, środkiem południowo-zachodniej ściany, WC 213 T.18, trudność: III, czas: 3 godz., M. Paully-Fedorowicz, K. Fedorowicz, I r. 13. Mała Buczynowa Turnia, prawą częścią południowo-zachodniej ściany, droga Łazarski Rudnicki, WC 211 T.18, trudność: IV, miejsca V, czas: 3 godz., R. Łazarski, J. Rudnicki, r. 14. Mała Buczynowa Turnia, południowym ramieniem, WHP 319, WC 210 T.18, trudność: 0, czas: 1 1/2 godz., K. Narkiewicz-Jodko, J.A. Szczepański, r. A - Wielka Buczynowa Turnia, prawym żebrem południowej ściany (od Orlej Perci), WHP 301, WC 173 T.18, trudność II, czas: 10 min, Z. Dąbrowski i tow., r. B - Mała Buczynowa Turnia, południowo-wschodnim żlebem, Szeroki Buczynowy Żleb, WHP 317, WC 207 T.18, trudność III, czas: 3 godz., A. Byczkowski, W. Wachowski, K. Sielski, r. (wejście wprost z Doliny Roztoki). C Buczynowa Turniczka, południową grzędą, droga Głazka, WC 178 T.18, trudność: III, czas: 3 godz., A. i S. Głazkowie, r.

Mała Buczynowa Turnia, lewym żebrem południowo-zachodniej ściany, WC 214 T.18, trudność: IV, czas: 3 godz., M. Budny, M. Harasimiuk, W. Kłaput, M. Malatyński, 14.02.1970 r. 12.

5 Schematy: Schemat drogi nr 11, Mała Buczynowa Turnia, lewym żebrem południowo-zachodniej ściany, trudność: IV, czas: 3 godz.; Źródło: A. Skłodowski, M. Wołoszyński, Polskie Tatry Wysokie, Przewodnik taternicki dla początkujących, 1992 r. str. 55 Schemat drogi nr 13 Mała Buczynowa Turnia, prawą częścią południowo-zachodniej ściany, droga Łazarski-Rudnicki, trudność: IV, miejsca V, czas: 3 godz. Źródło: A. Skłodowski, M.Wołoszyński, Polskie Tatry Wysokie, Przewodnik taternicki dla początkujących, 1992 r. str. 54 Schemat drogi nr C, Buczynowa Turniczka, południową grzędą, droga Głazka, trudność: III, czas: 3 godz.; Źródło: W. Cywiński, WC 178, T18, str. 216

55 Schemat drogi nr 13 Mała Buczynowa Turnia, prawą częścią południowo-zachodniej ściany, droga Łazarski-Rudnicki, trudność: IV, miejsca V, czas: 3 godz. Źródło: A.

6 Mała Buczynowa Turnia przebieg dróg nr 14 i B

Podobne dokumenty

Buczynowa Strażnica i Czarne Ściany mini monografia by Krzysiek Sobiecki

Buczynowa Strażnica i Czarne Ściany mini monografia by Krzysiek Sobiecki Buczynowa Strażnica (2242 m n.p.m.) to mało wyraźna turnia w długiej, północno-wschodniej grani Koziego Wierchu, oddzielona Przełączką