W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Transkrypt

1 IP Interpretacja dostarczona przez portal Największe archiwum polskich interpretacji podatkowych. Autor Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Data Rodzaj dokumentu interpretacja indywidualna Sygnatura ITPB1/ b/09/WM Źródło dochodowy-od-osob-fizycznych/5-koszty-uzyskania-przychodow/57- pojecie-i-wysokosc-kosztow-uzyskania-przychodow/ odrebnoscsrodek-trwaly-stawka-amortyzacyjna.html 1. Czy słusznym jest uznanie budynku, wiaty, placu i dystrybutorów paliw za odrębne środki trwałe? 2. Czy poprawnie przyporządkowano budynek, wiatę, plac i dystrybutory paliw do Klasyfikacji Środków Trwałych, a tym samym czy poprawnie ustalono stawkę amortyzacji dla powyższych składników majątku? INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2009 r. (data wpływu 18 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji poszczególnych składników stacji paliw odrębnie oraz ustalenia właściwych dla nich stawek amortyzacyjnych- jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 18 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji poszczególnych składników stacji paliw odrębnie oraz ustalenia właściwych dla nich stawek amortyzacyjnych. W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny. Rozpoczęła Pani budowę stacji paliw, jednakże w wyniku zdarzeń losowych zmuszona była budowę tę przerwać na kilka lat. Po ustabilizowaniu się sytuacji, wznowiła budowę, założyła działalność gospodarczą i doprowadziła inwestycję do końca w ramach działalności gospodarczej. Ponieważ nie posiada rachunków na zakup materiałów i usług za okres przed przerwą w budowie, przed wznowieniem inwestycji zleciła Pani rzeczoznawcy sporządzenie operatu szacunkowego, który odzwierciedliłby wartość rynkową

2 wykonanych poprzednio prac. Na obiekt w postaci stacji paliw składa się: budynek, wiata, plac i dystrybutory paliw. W skład pojedynczego obiektu inwentarzowego należy także wliczyć tzw. obiekty pomocnicze obsługujące dany budynek takie jak chodniki, dojazdy, place. Obiekty pomocnicze obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczyć do właściwych rodzajów, zgodnie z ich przeznaczeniem. Budynek jako obiekt niemieszkalny należy zakwalifikować do grupy 1 podgrupa 10 Klasyfikacji Środków Trwałych i amortyzować wg stawki 2,5% w skali roku. Zgodnie z Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, wiata stanowi szczególny rodzaj budynku, stanowiący pomieszczenie naziemne, nie obudowany ścianami ze wszystkich stron, a nawet w ogóle ich pozbawiony. Ponieważ wiata jest na stałe połączona z gruntem, ale nie jest połączona konstrukcyjnie z budynkiem, należy zaliczyć ją do grupy 2 rodzaj 291 Obiekty inżynierii lądowej i wodnej gdzie indziej nie sklasyfikowane, ze stawką 4,5% w skali roku. Plac na terenie stacji paliw stanowi część drogi dojazdowej, wjazdowej oraz miejsca parkingowe, które obsługują stację paliw jako całość, tzn. wiatę, dystrybutory paliw i budynek handlowy. Dlatego też plac stanowi odrębny środek trwały, który należy zaklasyfikować w grupie 2 pozycja 220 KŚT jako autostrady, drogi ekspresowe, ulice i drogi pozostałe i należy amortyzować go wg stawki 4,5% w skali roku. Dystrybutory paliwa mieszczą się w grupie 4 pod pozycją 449 KŚT, jako urządzenie dystrybucyjne do benzyny, olejów ręczne oraz urządzenie dystrybucyjne elektryczne i przepływomierze składowe do cieczy i paliw płynnych, które powinny być amortyzowane roczną stawką 18%. Każda z wymienionych części, powinna być traktowana oddzielnie jako środek trwały i amortyzowana zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych. Ponadto wartość początkową wszystkich wymienionych środków trwałych, stanowi wartość wytworzenia, którą zdaniem Wnioskodawcy będzie wartość wyceny w operacie szacunkowym dokonana przez rzeczoznawcę powiększona o wartość faktur jakie są w posiadaniu Wnioskodawcy związanych z dokończeniem inwestycji. W związku z powyższym zadano następujące pytania (oznaczone we wniosku numerem dwa i trzy). 1. Czy słusznym jest uznanie budynku, wiaty, placu i dystrybutorów paliw za odrębne środki trwałe Czy poprawnie przyporządkowano budynek, wiatę, plac i dystrybutory paliw do Klasyfikacji Środków Trwałych, a tym samym czy poprawnie ustalono stawkę amortyzacji dla powyższych składników majątku... Zdaniem Wnioskodawczyni, na obiekt w postaci stacji paliw składają się: budynek, wiata, plac i dystrybutory paliw. W skład pojedynczego obiektu inwentarzowego wlicza się również tzw. obiekty pomocnicze obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, place. Obiekty pomocnicze obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczyć do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem. Budynek jako obiekt niemieszkalny należy zakwalifikować do grupy 1 podgrupa 10 Klasyfikacji Środków Trwałych i amortyzować wg stawki 2,5% w skali roku. Zgodnie z Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, wiata stanowi szczególny rodzaj budynku, stanowiący pomieszczenie naziemne, nie obudowany ścianami ze wszystkich stron, a nawet w ogóle ich Strona: 2

3 pozbawiony. Ponieważ wiata jest na stałe połączona z gruntem, ale nie jest połączona konstrukcyjnie z budynkiem, należy zaliczyć ją do grupy 2 rodzaj 291 Obiekty inżynierii lądowej i wodnej gdzie indziej nie sklasyfikowane, ze stawką 4,5% w skali roku. Plac na terenie stacji paliw stanowi część drogi dojazdowej, wjazdowej oraz miejsca parkingowe, które obsługują stację paliw jako całość, tzn. wiatę, dystrybutory paliw i budynek handlowy. Dlatego plac stanowi odrębny środek trwały, który należy zaklasyfikować w grupie 2 pozycja 220 KŚT jako autostrady, drogi ekspresowe, ulice i drogi pozostałe i należy amortyzować go wg stawki 4,5% w skali roku. Dystrybutory paliwa mieszczą się w grupie 4 pod pozycją 449 KŚT, jako urządzenie dystrybucyjne do benzyny, olejów ręczne oraz urządzenie dystrybucyjne elektryczne i przepływomierze składowe do cieczy i paliw płynnych, które powinny amortyzowane być roczną stawką 18%. Każda z wymienionych części, powinna być traktowana oddzielnie jako środek trwały i amortyzowana zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe. Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zmianami) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością; maszyny, urządzenia i środki transportu; inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Klasyfikując środki trwałe do poszczególnych grup należy posiłkować się Klasyfikacją Środków Trwałych. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112 poz ze zmianami) Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Tut. organ podatkowy nadmienia, że to na podatniku ciąży obowiązek dokonania prawidłowej klasyfikacji środka trwałego do odpowiedniej grupy KŚT. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania składnika majątku zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem o wskazanie symbolu (grupy) środka trwałego oraz wydanie opinii do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Powyższe wynika z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Strona: 3

4 Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m. in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania KŚT. W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych, zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla lub zespoły komputerowe (część I objaśnienia uwagi wstępne KŚT). Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych w skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. obiekty pomocnicze obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem. W kwestii możliwości amortyzowania poszczególnych elementów wchodzących w skład wybudowanej przez Wnioskodawczynię stacji paliw należy wskazać, co następuje. Zgodnie z art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Dokonując szczegółowego podziału budynków i lokali ze względu na ich przeznaczenie, Klasyfikacja Środków Trwałych w podgrupie 10 Budynki niemieszkalne i w rodzaju 103 Budynki handlowo usługowe wskazuje, iż rodzaj ten obejmuje m. in. stacje paliw. Takie przyporządkowanie stacji paliw oznacza, iż według rodzaju 103 ewidencjonowane są wyłącznie te jej obiekty, które są budynkiem w rozumieniu wskazanym w objaśnieniach szczegółowych, a nie cały zespół obiektów rzeczowych składających się na przedsięwzięcie gospodarcze w zakresie dystrybucji paliw, także i tych, które ani nie stanowią wyposażenia samego budynku, ani nie sposób im przydać charakteru obiektu pomocniczego, obsługującego dany budynek (np. podziemne zbiorniki na paliwo, dystrybutory itp.). W uwagach szczegółowych dotyczących grupy 1, a przywołanych w Części III dotyczącej szczegółowego podziału środków trwałych, Klasyfikacja Środków Trwałych określa, iż przez budynki rozumie się obiekty budowlane, trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadające fundamenty i dach, nawiązując jednocześnie do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41, Nr 92, poz. 881, Nr 93, poz. 888 i Nr 96, poz. 959). Zgodnie z Wykazem stawek amortyzacyjnych, stawka amortyzacyjna dla budynków niemieszkalnych, sklasyfikowanych w grupie 10 (z wyjątkami wymienionymi w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych) wynosi 2,5%. Uwzględniając powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, o ile budynek obsługi stacji paliw spełnia powyższe parametry dotyczące budynków i zgodnie z Wykazem rocznych stawek Strona: 4

5 amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie zaliczony do grupy 10 rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych, to winien być amortyzowany przyporządkowaną dla tego rodzaju środków trwałych stawką 2,5%. Wiata jako obiekt budowlany, na stałe połączony z gruntem, ale konstrukcyjnie nie połączony z budynkiem obsługi stacji paliw i nie jest zaliczona do grupowania kioski towarowe o kubaturze poniżej 500 m 2, stanowi zgodnie z powyższymi ustaleniami odrębny środek trwały. O ile Wnioskodawczyni poprawnie przyporządkowała ją do odpowiedniej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych, tj. wskazanej przez nią grupy 2 rodzaj 291 obiekt inżynierii lądowej i wodnej gdzie indziej nie sklasyfikowany, to właściwa roczna stawka amortyzacyjna przewidziana w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych wynosi 4,5%. Konsekwencją uznania budynku stacji paliw oraz wiaty za odrębne obiekty inwentarzowe jest konieczność uznania obiektu pomocniczego w postaci placu (chodniki, dojazdy, place) obsługującego te dwa obiekty, jako odrębnego obiektu inwentarzowego. Jeżeli więc Wnioskodawczyni dobrze zakwalifikowała ww. środek trwały do odpowiedniej grupy KŚT, tj. wskazanej przez nią grupy 2 pozycji 220 autostrady, drogi ekspresowe, ulice i drogi pozostałe to właściwa roczna stawka amortyzacyjna wynosi 4,5%. Tak jak wskazano powyżej, dystrybutory paliw, nie stanowią ani wyposażenia budynku stacji paliw, ani też nie można im przydać charakteru obiektu pomocniczego dla tego budynku, w związku z powyższym należy uznać je także za odrębne środki trwałe. Jeżeli więc Wnioskodawczyni dobrze zakwalifikowała ww. środek trwały do odpowiedniej grupy KŚT, tj. wskazanej przez nią do grupy 4 pozycji 449 urządzenie dystrybucyjne do benzyny olejów ręczne oraz urządzenie dystrybucyjne elektryczne i przepływowe składowe do cieczy i paliw płynnych, to właściwa roczna stawka amortyzacyjna wynosi 18%. Reasumując, biorąc po uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz zapisy wskazanych powyżej przepisów, stwierdzić należy, że wymienione przez Wnioskodawczynię składniki majątkowe jak budynek, wiata, place (chodniki, dojazdy, place) oraz dystrybutory paliwa wchodzące w skład przedsięwzięcia jakim jest stacja benzynowa należy ująć w ewidencji środków trwałych jako odrębne, pojedyncze obiekty inwentarzowe. O ile Wnioskodawczyni poprawnie przyporządkowała te składniki do odpowiednich grup Klasyfikacji Środków Trwałych, to wskazane przez nią roczne stawki amortyzacyjne przewidziane w Wykazie stanowiącym załącznik do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są prawidłowe. Organ podatkowy ponownie podkreśla, że nie jest właściwym dla dokonania klasyfikacji środków trwałych do odpowiedniego grupowania, stąd nie rozpatrywał prawidłowości dokonanego przez Wnioskodawczynię grupowania, a jedynie ograniczył się do przyporządkowania dokonanemu przez Wnioskodawczynię grupowaniu odpowiednich stawek amortyzacyjnych. Tak jak wskazano powyżej, w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m. in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych, bądź też upewnieniu się co do prawidłowości dokonania takiego grupowania przez Wnioskodawczynię może ona zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania Klasyfikacji Środków Trwałych. Strona: 5

6 Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, Toruń. Strona: 6