SCENA 1 ON: Przepraszam, która godzina? Zimno noc krawężnik noc siedzi tam przepraszam siedzisz tam. Jakieś Ty tam siedzi tak, tak. Ej ty.

Transkrypt

1 Nocny autobus

2 SCENA 1 ON: Przepraszam, która godzina? Zimno noc krawężnik noc siedzi tam przepraszam siedzisz tam. Jakieś Ty tam siedzi tak, tak. Ej ty. Powiedziałem, zacząłem, Ty. Tak, przepraszam, która godzina ej ty. Będzie najlepiej, która godzina ej ty. ONA: Ale ja cię nie kocham. ON: Słucham? Dobrze, że powiedziałem słucham. Boże, jak zimno. Skąd ty, nieznajoma, wzięłaś to ja cię nie kocham... Przecież zimno jest... Chryste, jak się dziwnie mówi, zimno... Zapytałem tylko... Tu tak szumi, mimo wszystko, szszsz... Słyszy? Ty słyszy? Nieznajoma słyszy jak szumi. Dojść, dojść wreszcie, jak cholernie zimno... Dobrze, słyszysz jak szumi? Nic... Zapytałem tylko, która godzina, o co pani chodzi. Tak jest nieźle, w miarę. O co pani chodzi? ONA: Jestem zmęczona tym wszystkim. Głowa mnie boli. ON: Szszsz... Cholerna dziwna rozmowa się zaczyna. Zmęczona tym wszystkim. Nieznajoma zmęczona. Pomyśleć, przyszedłem tylko na przystanek, po autobus, żeby mnie tak w noc gdzieś... a tu zmęczona... ONA: Kto ty jesteś? ON: Co? ONA: Cześć. Głowa mnie boli. Wzięłam jakiś proszek. Nie pomogło. Karol mi dał. Głowa.

3 ON: I ja zmęczony, zimno, i ja zmęczony... szszsz... Co to tak szumi? Kto to jest Karol? Fabryka pracuje. Noc, a szumi. Słuchaj, nie zaśmiecać sobie pamięci, nie zaśmiecać kolejną twarzą. Nie mam nic do twojej twarzy, zrozum. Twarz jak twarz, a zaśmieca. Widzi się, niby noc, a widzi się twarz, nieznajoma. Potem będę ci musiał mówić cześć. W najlepszym wypadku tylko cześć, ewentualnie będziemy się zatrzymywać na środku ulicy w jakiś słoneczny dzień, i będzie mi pani opowiadała o jakimś filmie, albo o udanych wakacjach. Nienawidzę udanych wakacji. Przypadkowo będziemy się spotykać, tak, tak... Oni tak to nazywają. Przypadkowo. ONA: Masz może papierosy? Masz fajki? Możesz mnie poczęstować fajką? Masz może fajki? ON: Przepraszam, która godzina? ONA: Słucham? ON: Czy ma pani zegarek? ONA: A ogień? ON: Proszę. ONA: Dziękuję. ON: To ja chciałem ewentualnie pierwszy powiedzieć, że jestem zmęczony. Tak mi się wydaje. Uświadomiłem sobie to dopiero, kiedy nieznajoma powiedziała. No, nieważne.

4 110 Michał Walczak ONA: Autobusy nocne jeżdżą mniej więcej raz na godzinę. Mają numery od sześćset w górę. Tablica z numerem jest czarna. Kierowcy... To nieciekawe, co mówię? ON: Ale tak od razu w środku czegoś tam. I ta noc... Nie, nie. Ja to znam. Ja rozumiem nocne autobusy. To jest statystycznie uzasadnione. Wie pani czasem mam ochotę mówić do ciebie pani, choć przecież jesteś nieznajomą to jednak dziwaczna sytuacja. Taka, z której potem rodzą się dziwaczne stosunki... Trzeba być odpowiedzialnym za swoją pamięć... ONA: Biały numer na czarnej tablicy. Ty gadasz za dużo, obcy. ON: Ja? Nie, nie, ja jestem nieśmiały, nieśmiały, o ile sobie przypominam... Ale ta noc. Od razu my rozmawiamy. Przez zimno i noc. Głosy ćwiczymy, tak? ONA: Nie wiem. Daj mi spokój. Nie dotykaj mnie. Nie rozumiesz, że cię nie kocham? Tłumaczyłam ci to już dziesięć razy, więc może daj sobie spokój. Musimy o tym w nieskończoność rozmawiać. Zawsze chcesz o tym rozmawiać. Głowa mnie boli. ON: Tak niedawno jeszcze nikt, a teraz już nieznajoma, znajoma nieznajoma. ONA: Dziesięć po drugiej. ON: Dziesięć po drugiej... Zapytałem o godzinę, tak? Rozumiem... Tak mi się wydaje. Przepraszam, mam ochotę przepraszać panią, pani naturalnie nieznajoma, rozmowa inaczej, ale noc i autobus zaraz. Ja przepraszam za dziwne rozmawianie. Podejdę lepiej do rozkładu jazdy. Małe cyferki... ONA: To idiotyczne. Niech mnie pan jeszcze raz zapyta i zachowujmy się jak ludzie. Boję się. ON: Tak. Przepraszam, która godzina? ONA: Albo nie. Wiesz co, obcy, albo nie. Zmęczona to zmęczona. Pilnuj, czy nie jedzie. Głowa. ON: Tam coś jakby... jedzie. ONA: Tramwaj. ON: Tramwaj? ONA: Nocny tramwaj.

5 Nocny autobus 111 ON: Wszystko nocne. ONA: Tramwaj dziwny, nocny, co szyny czyści, noc patroluje. Co ma być, to będzie. ON: Może masz rację, może to i trzeba normalnie, nieznajoma, normalnie... Ale my zmęczeni, tak? ONA: Tak. ON: Słuchaj, a gdyby tak, gdzieś tam, w nocy... publiczność siedziała. ONA: Publiczność? ON: Albo, dajmy na to, kamera... To my zupełnie niezrozumiali, dziwni. ONA: Czemu? ON: Bo nieznajomi. A tak, ze zmęczenia o nieznajomości zapominamy. Przygodę udajemy. ONA: Och, zamknij się. ON: Ja powiem, nieznajoma, powiem tej publiczności... Nowoczesny imperatyw moralny, postępuj tak, jakby zawsze gdzieś wokół... Jakbyś w telewizji nieustannie była, w telewizji świata, a Bóg siedzi przed ekranem tam, w górze, i kanały przerzuca, a my z nieznajomą w jednym kanale, na przystanku w środku nocy niezrozumiałą rozmowę prowadzimy. ONA: Patrz, czy nie jedzie, obcy. ON: Ja powiem, powiem. Sobie powiem, czy publiczności, nieważne... Ja nie znam, jej nie znam, w ogóle. To zdarzenie nie będzie miało żadnego wpływu na dzień jutrzejszy. To tylko taka sobie, rozmowa, nocna, alkoholowa... ONA: Ja nie jestem pijana. ON: Tak, tak. Ja przyszedłem tu, bez zdarzeń, w noc pojechać tylko, do wanny, do łóżka, żeby jutro wstać. Ty wiesz, co to tak szumi? ONA: Ja szumię, ja dym w tę noc... szszsz... ON: Nie, nie, to fabryka szumi. Fabryka miasta. Kotły pracują. Jutrzejsze zdarzenia szykują, wytapiają, ty słyszy? ONA: Więc ty, obcy, nie żaden przypadkowy pasażer na przystanku, ale uciekinier.

6 112 Michał Walczak ON: Uciekinier? ONA: Uciekinier z fabryki. Dezerter z dnia. Szukają cię. ON: Szukają? Może, szukają. Niech szukają. Wisi mi. ONA: Ty się boisz, boisz, że przyjdą i zabiorą, do dnia zabiorą. Idą po ciebie, zaraz tu będą, zaraz przyjdą i cię zabiorą. Idą po ciebie. ON: Przestań tak mówić. Boję się. Przestań... ONA: Przepraszam. Ej, stary, uspokój się. Wszystko będzie dobrze. ON: Jaka laska. A ty, ty, nieznajoma, co ty robisz tutaj? Dyskoteka? Impreza? Rozstanie? Udane, nieudane? ONA: To nie ma znaczenia. ON: Wiesz, jaka to jest ciężka praca, w fabryce, przy kotłach zdarzeń, rozmów, twarzy? ONA: Przecież też tam pracuję. Nie kocham cię. To nie ma sensu. ON: Nie, nie. Ja takie jak ty to znam. Wy tylko przechadzacie się pomiędzy maszynami, wzdychacie i stroicie się jak damy. To ja jestem zmęczony. Ty, nieznajoma, najwyżej znudzona. Znudzony Eloj. ONA: Piękna teoria, gratuluję. Poproszę jeszcze o papierosa. Zmęczona, zimno, i dupa. Nic nikomu nie potrzebuję wyjaśniać. ON: Świeże, gorące zdarzenie, my jeszcze nie znamy naszych twarzy, ja cię jeszcze nie zapamiętałem, więc można to wszystko jeszcze odkręcić... Dlaczego ty, że ja uciekinier? ONA: Nocny, nocny. Sześćset siedem. ON: Dziwnie zaczyna się nasza nieznajomość. ONA: Ja się oprę o ciebie i zasnę, obcy. Ty mnie obudź, kiedy przyjedzie. Ty, obcy, kto ty właściwie jesteś? To nieważne. ON: Bezdomny. ONA: Bezdomny? ON: Bezdomny, bezdomny, bo nie jestem w domu. ONA: Bezdomny uciekinier. Ty mnie obudź, dobrze? Chyba, że przyjdą po ciebie ci z fabryki. ON: Dobrze, dobrze. ONA: Wiem, że powinniśmy jakoś inaczej, ale zmęczona.

7 Nocny autobus 113 ON: Ziewasz. Śpij. Nieznajoma śpi. Moja nieznajoma. Jutro pomyślę, pomyślę to wszystko. Słuchaj, powiedz mi, czy ty mi się w ogóle podobasz? ONA: No jasne. ON: Tak myślałem. Wiedziałem. Tak jakoś, od razu. Pamiętasz, kochanie, jak poznaliśmy się na nocnym przystanku, zimno jak cholera, a myśmy poznali się, albo nie, nie poznaliśmy się, myśmy już się znali. ONA: Kretyn. ON: Romans, nieznajoma, seks, och, och, szaleństwo, efekty specjalne, nieznajoma, śpisz? Albo ty żona, z welonem, z dzidziusiem przy piersi, mamusia nieznajoma, tak przyjemnie nieznajoma, można i tak cię myśleć i tak cię myśleć, kurde nie wiem. Moja nieznajoma. ONA: Na innych kobietach trenowany, nocny... Czuć to. Śpię. Nie będę już mówiła. ON: Dobrze, dobrze, ja obudzę. Cześć, cześć. Śpij. Do zobaczenia potem, jak się obudzisz. Pierwszy etap jest taki, że się udaje, że się śpi. To zrozumiałe, zwłaszcza przy obcym. Gada się od zimna. Pal licho, niech się gada. Usłyszeć głos swój. Co to w ogóle jest, to nocne zdarzenie... przyjedzie za moment, z pewnością. Też spać. Albo nie, jeszcze powiedzieć coś. Albo spać... SCENA 2 NOCNY AUTOBUS: Wwwwwszszszczczriiiiii...psss! ON: Co? NOCNY AUTOBUS: Pssss! ON: Jesteś pewny? NOCNY AUTOBUS: Nocny autobus. Masz coś? ON: Kto ty jesteś? NOCNY AUTOBUS: To żona? ON: Nie, nieznajoma. Po prostu nieznajoma. NOCNY AUTOBUS: Może kiedyś? ON: Tak. Może. Nie wiem.

8 114 Michał Walczak NOCNY AUTOBUS: Czyli wolna? ON: Nieznajoma... Powiedzmy. NOCNY AUTOBUS: Aha. Niezła dupa. ON: Ty, autobus, sobie nie pozwalaj. Nieznajoma, to nieznajoma. NOCNY AUTOBUS: Co, ja nocny, to mogę. Nie dzienny, z kulturą. Nocny. Kapewu? ON: Tak. Może. Jesteś sześćset siedem? NOCNY AUTOBUS: Nocny. Po prostu nocny. Bez spoufaleń. ON: Dobrze, dobrze. NOCNY AUTOBUS: Te dzienne, to są straszne dupki, zrozumiano? ON: Tak, tak. NOCNY AUTOBUS: Jeździć, kurwa, nie potrafią. Wolno jeżdżą. Zrozumiano? ON: Aha... NOCNY AUTOBUS: Śpi, tak? ON: Tak. NOCNY AUTOBUS: Fajna dupa. ON: Tak. NOCNY AUTOBUS: A widzisz! Noc, bracie, noc tu. ON: Tak. NOCNY AUTOBUS: Masz coś przeciwko nocnym autobusom? ON: Nie, nie. NOCNY AUTOBUS: Bo mi się ta mina nie podoba. Słuchaj, bo ja mogę zaraz kumpli zawołać. Oni tu jeżdżą w pobliżu i jak razem pierdolniemy w ten cały przystanek, to z ciebie i z twojej laluni marmolada zostanie, zrozumiano? ON: Tak, tak, spokojnie. NOCNY AUTOBUS: Czyli co, przyjaźń będzie? ON: Oczywiście. NOCNY AUTOBUS: Przyjaźń, nie miłość, zrozumiano? ON: Nie bardzo. NOCNY AUTOBUS: Słuchaj no, przystanek, ja na miłość zmęczony jestem, nocny za bardzo. Przyjaźń okey, ale miłości nie będzie. Miłość tutaj, chyba żartujesz...

9 Nocny autobus 115 ON:? NOCNY AUTOBUS: A może już się we mnie zakochałeś, co? We mnie, nocnym? Nie? We mnie jedna ulica się zakochała, to potem przez rok się odczepić nie mogła. Zabujałeś się we mnie? Zakochałeś się we mnie? Zakochany! Zakochany! Zakochany! Zakochany! ON: Cicho. Czego powtarzasz. Co. Wynocha stąd. Czego powtarzasz? No czego? Moja nieznajoma. NOCNY AUTOBUS: Bo we mnie się zakochują, kojarzysz. Tak sobie jeżdżę, to się zakochują. Bo ja nocny, niezależny. Może nie? ON: Gówno. NOCNY AUTOBUS: A widzisz! Więc zakochałeś się jednak! Nie, stary, ja mam dość, dość mam tych wszystkich miłości, kapujesz? Ja zmęczony, przystanek, zmęczony. Z głowy sobie to wybij. ON: Ja nie przystanek. NOCNY PRZYSTANEK: Co? To kto ty? ON: No... z nocy. NOCNY PRZYSTANEK: A widzisz, zakochany, i to przystanek, cha, cha. Świat jest dziwny, bracie. Co wy wszyscy we mnie widzicie, to ja naprawdę nie wiem, jak Boga kocham. Przystanek zakochany. Dobre! No to spadam, przystanek. ON: Cześć, cześć. NOCNY AUTOBUS: Tylko, słuchaj, nie zamęczaj się, naprawdę, to nie ma sensu. Przyjaźń zgoda. Twarda, nocna przyjaźń. Ale, stary, miłość o nie. Nie teraz, rozumiesz. ON: Tak, tak. NOCNY AUTOBUS: Więc co, śpi? ON: Śpi. NOCNY AUTOBUS: Fajna scena. Na ramieniu twoim. Zimno, a śpi. ON: Tak. Śpi. Śpi nieznajoma. NOCNY AUTOBUS: Fajne cycuszki. Dasz dotknąć? ON: Ej, stary, zabieraj łapy... NOCNY AUTOBUS: Co, co, tylko se dotknę. Dotknąć nie wolno? Wolny kraj. Demokracja. Cycki cycki.

10 116 Michał Walczak ON: Spadaj, bo jak ci kurwa zaraz odwinę... NOCNY AUTOBUS: O Jezu. Jaki bohater. Se dotknąć nie pozwoli. Cycków nie pozwoli. Cham. ON: Cham. NOCNY AUTOBUS: Obraziłem się w tym momencie. Serio się obraziłem... Się obraziłem. Kurwa... Przykro mi, wiesz? Boli mnie wiesz? Kurwa. ON: Sorry. NOCNY AUTOBUS: Wiesz, nigdy mi zdarzenia nie wychodzą... Dlatego nocny... Nie mam czegoś, czy jak... Wzruszyłem się, kurwa... Słuchaj, ja bym was zabrał, naprawdę, ale skoro... Po prostu chcę uniknąć dodatkowych komplikacji... Nie umiem. ON: Rozumiem. NOCNY AUTOBUS: No bo po co mamy się wikłać, a potem jeszcze coś dziwnego z tego, prawda? ON: Prawda. NOCNY AUTOBUS: W noc, to najlepiej z daleka, ostrożnie. No, a my, widzisz, już dziwnie zaczęliśmy, nie? ON: No. NOCNY AUTOBUS: Stary, no bo powiedzmy sobie szczerze, my tak sobie gadamy, a ja przecież autobus, nie? ON: No. NOCNY AUTOBUS: A ty przystanek, nie? ON: No, nie... NOCNY AUTOBUS: Ej, nie rozumiesz. Nie rozumiesz. No to sobie tu zostań, przystanek. Na razie. Dzięki, dzięki ci za wszystko przyjacielu. To na razie. ON: Tak, na razie... SCENA 3 ONA: I co? ON: Uciekł. ONA: Uciekł. ON: Uciekł.

11 Nocny autobus 117 ONA: Idiota! Ręką trzeba zamachać. Bo noc idioto, noc. Ręką. ON: Uciekł. ONA: Tak to jest z nieznajomymi. Nieznajomi niezdarni. Zresztą, sorry, mówiłam ci już od początku, mówiłam ci. Mówiłam. Sorry. Sorry stary sorry. Sorry stary sorry. ON: Gdzie leziesz. Siedź. Siadaj. ONA: Co? Co? Masz coś? Masz jakiś problem? Jakiś problem masz? ON: Siadaj, powiedziałem. ONA: A co ty jesteś? Co ty jesteś? Nikt nie jesteś dla mnie, nikt. Gówno. ON: Uspokój się i siadaj. Ty się jeszcze nie rozbudziłaś. Zły sen. Uspokój się. ONA: Idę na piechotę. Kretyn. Aua, puszczaj, co robisz, puszczaj. Aua, puszczaj. Boli. ON: Siadaj. Czekamy. ONA: Co czekamy. Na co czekamy. Jacy my. Jacy my. Wkurwiłam się. ON: Cicho cicho cicho. Już dobrze już dobrze już dobrze już dobrze. ONA: Przepraszam. Miałam sen. Przepraszam. Jak byłam mała, to się zgubiłam, siedziałam na przystanku i płakałam. Mamo, mamusiu! ON: Już dobrze, dobrze. ONA: Ej, to był żart. Weź mnie nie dotykaj. Jaki koleś. Co mnie dotykasz. Albo przytul mnie. Albo nie. Albo przytul. Albo nie. Albo przytul. Albo nie. Zresztą już ci mówiłam. Sorry stary. Nie. ON: Co ci, ej. Dobrze się czujesz? ONA: Nie chcę tu być, co to ma być, chcę do domu, jakiś kurewski przystanek. Przepraszam. Miałam zły sen. Niewygodne masz ramię. Fajnie cię było poznać. No to pa. ON: Czekaj. ONA: Co? ON: Podjąłem decyzję. Zmieniam strategię. ON: Ok. No to dawaj. ON: Sekunda.

12 118 Michał Walczak ONA: Się kurna pośpiesz ze swoją strategią. ON: Chcesz iść do mnie czy do ciebie. Powiedz chcę. Powiedz, że chcesz. Do mnie czy do ciebie. Taka jest to strategia. ONA: Chyba sobie sorry żartujesz. ON: Ja tu mieszkam powtarzam tu czy tu nie tak daleko, więc co. Mówię po dobroci. Tu mam gdzieś mieszkanie, tu czy tam, blisko gdzieś niedaleko. ONA: Nie chcę. Nie chcę tego psuć. Ach, nie chcę ja. Ach. Mam łzy w oczach. Łzy mam. ON: To to to ja znam. Nie ma czasu, idziemy. Nie ma czasu. Trzeba coś zrobić. ONA: Puść mnie, co robisz. Bo będę krzyczała. Krzyknę. Jezu... ON: Cisza. Chodź tu do mnie i się zamknij, możesz się zamknąć na chwilę. Cisza. ONA: Nic. Nie rób tego proszę mi, nie rób mi, mi, nie rób błagam Jezu. Ludzie... Robi mi. Robi. ON: Ej, ty normalna jesteś? Normalna jesteś. Nienormalna. ONA: Zawiodłam się na tobie, wiesz, cholernie się zawiodłam. A ja myślałam, tyle myślałam, zawiodłam się na tobie, cholernie się zawiodłam, wiesz, cholernie się na tobie zawiodłam, zawiodłam się na tobie, cholernie się zawiodłam. ON: Co ty, zacięłaś się? Uspokój się. Co się powtarzasz? Uważaj, bo jak ja ci zacznę powtarzać to, no. ONA: Już nigdy się do ciebie nie odezwę. Ufałam ci. Drań. Zabrałeś mi moją wiarę w seks. Chciałam powiedzieć, w sens. W sens wszystkiego. Każdy się myli. Wszystko mi się myli. Już nigdy się do ciebie nie odezwę. ON: Pamiętasz, jak powiedziałaś na nocnym przystanku, że już nigdy się do mnie nie odezwiesz. Byłem naprawdę zesrany. Myślałem, że zrobiłem najgorszą rzecz w życiu. Wróciłem do domu i cały dzień gapiłem się w sufit. ONA: Co ty pamiętnik piszesz? Gierki, gierki, co to za gierki. ON: Chciałem... ONA: Chcesz się ze mną pierdolić, wiem.

13 Nocny autobus 119 ON: Tak, chcę się z tobą pierdolić. Zadowolona? Wkurwiłem się. I jeszcze ci powiem, że masz zajebiste cycki. I jeszcze ci powiem, powiem ci, że masz genialny tyłek. I jeszcze ci powiem, powiem, że... ONA: Że co? ON: Wiesz co. ONA: Nie wiem co. ON: Wiesz co. ONA: Słuchaj, to nie może tak dalej trwać. Nie da rady. Ej. Sorry stary. Wiesz co mam na myśli, mówiąc sorry stary. Ej sorry stary. Teraz ty. ON: Czekaj, myślę, co mam powiedzieć. Myślę nad następną kwestią. ONA: Daj fajkę. Albo nie. Rzucam. Szybciej, bo zimno. ON: Trzeba to jakoś rozwiązać, rozumiesz. To jest za ładna sytuacja, trzeba się jakoś zachować. Nie obojętnie jak, ale jakoś. Jakoś. Nie rozumiesz. Zawsze to ja muszę się troszczyć o rozwiązania naszych sytuacji. W ogóle cię to nie interesuje. ONA: Nieprawda. ON: Chyba to kurde widać. Siedzisz i się gapisz. ONA: Naprawdę wyluzuj. Będzie jak będzie, nie? ON: Tak. Na razie. Idę. ONA: Ej, nieznajomy. Ej, ej. ON: Co? ONA: Czekaj... ON: nie, na razie cześć do widzenia pa do zobaczenia na razie ONA: Siadaj. ON: Pa, powiedziałem. ONA: Gdzie leziesz. Siedź, siadaj. ON: Już ci lepiej? Głowa nie boli? ONA: Co robisz? ON: Że co? ONA: No, co robisz, potem co robisz, jak wróciłeś do domu, co robisz.

14 120 Michał Walczak ON: To, co zwykle robię robię. Telewizor włączyłem. Wyłączyłem. Muzyka. Fajka. Druga, trzecia, czwarta, piąta. Do nocnego po nową paczkę. Browar. Książka. Wanna. Jedna strona, może dwie. Poduszka. Sen. Teraz ty. ONA: Ja podobnie. Muzyka. Telefon. Majtki wyprałam. Budzik. Wanna. Prysznic. Telefon. Pomyłka. Medytacja. Łóżko. Śpię z kołdrą, o tak. Czuję się przez to bezpieczna. ON: Aha. ONA: Co patrzysz? ON: Siedziałaś tak sama na przystanku. Spodobałaś mi się. Taka jakaś sama siedziałaś, smutna, wiesz, o co mi chodzi. Smutna. Kurwa, szkoda. ONA: Ty też mi. Siedziałam tak sama na przystanku. Tam ktoś podszedł to ty, lepiej mi się zrobiło. ON: Spytałem cię o godzinę, a ty popatrzyłaś. Przepraszam, która godzina? Dokładnie tak. Nie wiem, dlaczego nic więcej nie powiedziałem. Chciałem, nie powiedziałem. Szkoda. ONA: Też żałuję. Dlaczego nic nie powiedziałeś? Wiesz, że kurwa już nigdy się nie spotkamy? Wiesz, że to był ten jedyny moment? Wkurwiłam się. ON: Minęło. Trudno. ONA: Trudno. Ale szkoda. ON: Jesteś w mojej głowie. ONA: Nie, to ty jesteś w mojej głowie. ON: Śnisz mi się. ONA: Śnisz mi się. ON: Nie powtarzaj jak papuga. To mój sen. ONA: Nie, to ty jesteś w mojej głowie. ON: To mój sen, nie powtarzaj jak papuga. ONA: Głupek. ON: Głupek. ONA: Mogę z tobą wszystko zrobić. Jesteś w mojej głowie. Wszystko. ON: Mogę z tobą wszystko zrobić. Jesteś w mojej głowie. Wszystko.

15 Nocny autobus 121 ON: Nie, nie, z całym szacunkiem, ale to wszystko to jest typowo moja wyobraźnia. Mam takie sny non stop. Sorry. ONA: Nie wiem, dlaczego tak mi utkwiłeś. Może dlatego, że patrzyłam na ciebie na tym przystanku i się zastanawiałam, które z nas ma większy problem ze sobą. Teraz mi się śnisz. Mój sen. ON: Dobra, niech ci będzie. ONA: Dobra, niech ci będzie. Twój. ON: Twój. ONA: Może być twój. ON: Nie, nie. Chcę, żeby twój. ONA: Nie chcę go, po co mi. ON: Przecież chciałaś. ONA: Nie chcę, mam ładniejsze sny. Weź go sobie. ON: Nie, ty chciałaś. Mam ładniejsze sny. ONA: Nie chcę. ON: Nie chcę. ONA: Świta. ON: Świta. ONA: Budzimy się ON: Czuję, że się budzę. Trochę cię słabiej słyszę, mów trochę głośniej, bo się budzę. ONA: Przewracam się, kiedy zaczynam się przewracać, budzę się. Kołdra zsunęła mi się na podłogę, źle się czuję bez kołdry, budzę się. ON: Czekaj, podam ci. ONA: Dzięki. ON: Słuchaj, może jednak, skoro ostatecznie, to prawdopodobnie sen, niech ci będzie sen, może pójdziemy do mnie, mieszkam tu niedaleko tu czy tu blisko chodźmy do mnie, muzyka, browar, wanna, łóżko. Mam fajną muzykę, która na pewno niezmiernie cię zainteresuje. ONA: Wiesz, to chyba jednak jest tylko twój sen. Sorry stary. ON: Masz naprawdę ładne piersi. Cała taka jesteś nieźle skomponowana, że się tak wyrażę. W ogóle podobasz mi się i te sprawy.

16 122 Michał Walczak ONA: Dzięki. Idę. ON: To mój sen. Musisz wykonywać moje rozkazy. ONA: To twój sen. Musisz wykonywać cudze rozkazy. Czułam się zraniona. Uważałam, że to nie powinno tak zostać. Że ta rozmowa powinna się odbyć, w jakiejś formie, powinna się zdarzyć. Powinna się powtórzyć. Żegnaj. Obcy. ON: Autobus nie zatrzymał się, zakląłem, kurwa, siedziałaś jeszcze chwilę, po czym wstałaś, patrzyłem za tobą obojętnie, nie ma obowiązku zaczepiania każdej samotnej dziewczyny w tym mieście, stanęłaś tam, dokładnie tam, gdzie teraz, odwróciłaś się, wróciłaś, zapomniałaś torebki. Tak. Potem poszłaś. To wszystko.