SYSTEMY OPERACYJNE I SIECI KOMPUTEROWE

Transkrypt

1

2 Adresy IP Konfiguracja interfejsu sieciowego Konfiguracja i instalacji pakietów

3 Stosowane w sieci adresu komputerów wynikają z budowy nagłówka datagramu IP. Na adres w nagłówku IP przewidziane są cztery bajty(32 bity), taka jest więc też długość adresu internetowego. Każdy taki adres można podzielić na dwie części: Część identyfikującą daną sieć Część identyfikując konkretny komputer w tej sieci.

4 Klasy adresów IP 0nnnnnnn.hhhhhhhh.hhhhhhhh.hhhhhhhh klasa A - N < nnnnnn.nnnnnnnn.hhhhhhhh.hhhhhhhh klasa B - 127<N< nnnnn.nnnnnnnn.nnnnnnnn.hhhhhhhh klasa C - 191<N< xxxx.xxxxxxxx.xxxxxxxx.xxxxxxxx multicast 1111xxxx.xxxxxxxx.xxxxxxxx.xxxxxxxx adresy zarezerwowane

5 Bezklasowe routowanie międzynarodowe (CIDR). Metody opierające się wyłącznie na klasach A, B, C były bardzo nie ekonomiczne. Wyobraźmy sobie firmę mającą w swoim obrębie 500 komputerów taka ilość maszyn w jednej sieci może być zaadresowana w klasie B dla której pozostaje niewykorzystanych adresów. Wprowadzono więc nowy system adresowania CIDR (Classless Inter-Domain Routing). Wraz z CIDR powstało pojęcie maski sieci. Maska adresu jest także liczbą 32 bitową

6 Przykład 1. Adres IP : Maska sieci : Adres IP : Maska sieci : Adres sieci : Broadcast : Adres sieci : Broadcast : komputer : Ostatni kom.:

7 Przy wydłużeniu maski o n bitów dzielimy przestrzeń adresową na 2^n podsieci. Informację o sieci można zapisywać w inny sposób podając adres sieci oraz liczbę bitów maski podsieci np /24

8 Nadawanie adresów interfejsowi sieciowemu Polecenia: ifconfig ip Aby na stałe zmienić konfigurację interfejsu sieciowego edytujemy plik konfiguracyjny znajdujący się w katalogu /etc/network/interfaces Wcześniej sprawdzamy nasz interfejs poleceniem ip list Odpowiedni interfejs konfigurujemy

9 Instalowanie pakietów w Debianie można wykonywać na kilka sposobów. Najprostszą z metod jest wykorzystanie do tego celu narzedzia apt (Advanced Package Tool). Inną z metod jest używanie jednego z poleceń: dselect, dpkg, aptitude, deity, synaptic, gsynapti. Jest jeszcze jedna metoda instalacja ze źródeł z wykorzystaniem polecenia make to zdecydowanie najlepsza z metod pod względem możliwości konfiguracji niestety wymaga nieco większego nakładu pracy.

10 Tak więc aby zainstalować program możemy wydać polecenie apt-get install nazwa_pakietu(lub nazwa podobna) Przykład - instalacja pakietu tworzącego okna dialogowe Bash. apt-get install dialog

11 Parametry polecenia apt-get - narzędzia zarządzania pakietami APT: update upgrade dselect-upgrade dist-upgrade install pakiet1 [pakiet2] [...] remove pakiet1 [pakiet2] [...] source pakiet1 [pakiet2] [...] check clean autoclean

12 Znaczenie parametrów: update - używane do zsynchronizowania zawartości plików indeksu pakietów z ich źródłem upgrade - instaluje najnowsze wersje wszystkich aktualnie zainstalowanych w systemie pakietów, na podstawie źródeł wymienionych w pliku /etc/apt/sources.list. dselect-upgrade - śledzi zmiany pola Status dostępnych pakietów, wykonane programem dselect i podejmuje działania niezbędne do osiągnięcia określonego tam stanu (na przykład poprzez usunięcie starych pakietów i dodanie nowych). dist-upgrade wykonuje to samo, co upgrade, jednakże w inteligentny sposób wykrywa zmiany zależności międzypakietowych w nowych wersjach pakietów. install instaluje pakiet wymieniony po install. remove odpowiada poleceniu install z tą różnicą, że pakiety są usuwane, a nie instalowane.

13 Znaczenie parametrów (cd): source powoduje, że apt-get pobiera pakiety ze źródłami. APT na podstawie listy dostępnych pakietów decyduje, który pakiet źródłowy ściągnąć. check jest poleceniem diagnostycznym, które odświeża bufor pakietów i poszukuje pakietów uszkodzonych. Usuwa z katalogów /var/cache/apt/archives/ i /var/cache/apt/archives/partial/ wszystko oprócz pliku blokady. clean czyści lokalne repozytorium pobranych plików z pakietami. autoclean podobnie jak clean, czyści lokalne repozytorium pobranych plików z pakietami. Różnica polega na tym, że autoclean usuwa tylko te pliki pakietów, które już nie mogą zostać pobrane i w większości są bezużyteczne.

14 apt-cdrom - narzędzie APT do zarządzania źródłami typu CDROM Składnia apt-cdrom [ -hvrmfan ] [ -d=katalog zamontowania cdroma ] [ -o=opcja konfiguracji ] [ -c=plik ] { add ident } Opis apt-cdrom jest używany w celu dodania nowego CD-ROM-u do listy dostępnych źródeł programu APT. apt-cdrom określa strukturę dysku, poprawia ewentualne błędy powstałe podczas produkcji CD-ROM-u i weryfikuje pliki indeksów. Dodanie nowych CD do systemu APT nie może być zrobione ręcznie, tak więc używanie apt-cdrom jest konieczne. Co więcej, każdy dysk w wielodyskowym archiwum musi być włożony i zeskanowany oddzielnie. Jedno z poniższych poleceń musi być użyte, chyba że została podana opcja -h lub help:

15 apt-cdrom - narzędzie APT do zarządzania źródłami typu CDROM (cd) add add jest używane do dodania nowego dysku do listy źródeł. add odmontuje urządzenie CDROM, poprosi o włożenie dysku, a następnie zeskanuje go i skopiuje pliki indeksu. Jeżeli dysk nie ma właściwego katalogu.disk/, użytkownik zostanie poproszony o podanie opisu dysku. APT używa identyfikatora CDROM-u do określenia, który dysk obecnie znajduje się w napędzie, oraz przechowuje bazę tych identyfikatorów w pliku /var/lib/apt/cdroms.list ident Narzędzie debugujące, wyświetlające identyfikator włożonego dysku oraz nazwę pliku, w którym jest przechowywany.