PRYMUSEK BEATYFIKACJA JANA PAWŁA II CAŁA PRAWDA O NEMECZKU PAMIĘTAJMY O DNIU MATKI 05/2011

Transkrypt

1 05/2011 PRYMUSEK Gazetka Katolickiej Szkoły Podstawowej nr 7 im. ks. kard. Stefana Wyszyńskiego BEATYFIKACJA JANA PAWŁA II PAMIĘTAJMY O DNIU MATKI CAŁA PRAWDA O NEMECZKU

2 Witajcie! Niedawno, bo 1 maja w Niedzielę Miłosierdzia Bożego świętowaliśmy bardzo ważne dla nas wydarzenie beatyfikację Jana Pawła II. Maj to miesiąc szczególnie poświęcony Matce Bożej, a 28 maja przypada 30. rocznica śmierci ks. kard. Stefana Wyszyńskiego. Zachęcamy Was do przeczytania artykułów o autorytetach i o Janie Pawle II, a potem do wyjścia na dwór i skorzystania ze świeżego powietrza, bo maj to przede wszystkim wiosna. Pozdrawiamy, Redakcja 2

3 W NUMERZE Jan Paweł II...4 Relacja z Watykanu...6 O autorytetach...10 Wiosna, ach to ty!...11 Najważniejsi w życiu...12 Spraw rodzicom radość...13 Przemoc na świecie...14 Cała prawda o Nemeczku...16 Przypadki piątoklasistów...20 Jasio Stasio...21 Rymowane części mowy...22 Kącik Poetycki...23 PRYMUSEK Gazetka Katolickiej Szkoły Podstawowej nr 7 im. ks. kard. Stefana Wyszyńskiego Redakcja: Michał Matczak, Filip Piotrowicz, Jakub Piechowicz, Łukasz Dybek, Helena Kozłowska, Magdalena Kopańska, Ewa Kaźmierska, Wiktoria Szydłowska, Michał Gutowski, Kinga Kłósek Opieka redakcyjna: Justyna Sotowicz Projekt i produkcja: Justyna Sotowicz 3

4 JAN PAWEŁ II Dziękujemy, że nam Go dałeś Panie EWA KAŹMIERSKA 1 maja, w Watykanie odbyła się beatyfikacja Jana Pawła II. Z tej okazji uczniowie klasy trzeciej i czwartej przygotowali uroczyste apele poświęcone Janowi Pawłowi II. Uczniowie opowiadali o życiu Jana Pawła II, o Jego postępowaniu i poświęceniu oraz kompletnym oddaniu się Kościołowi. Przypomniano, ważne dla nas, wypowiedzi Ojca Świętego: Musicie być mocni mocą miłości, która jest potężniejsza niż śmierć Zainspirowało to mnie do dalszej kontemplacji życia PAPIEŻA PO- LAKA. Jan Paweł II urodził się 20 maja 1920 roku w Wadowicach. Świętość Jana Pawła II była obecna w całym jego życiu. Można ją było zauważyć zarówno w jego relacji z Bogiem, jak też w Jego stosunku do drugiego człowieka. Świętość przejawiała się w wielkiej miłości. To właśnie miłość była naczelnym motywem Jego postępowania. Jak już wspominałam, 1 maja, w Watykanie, odbyła się beatyfikacja PA- PIEŻA POLAKA, czyli uznanie Go oficjalnie błogosławionym. Lecz w naszych sercach Jan Paweł II był świętym już dawno. Jan Paweł II (Karol Wojtyła) jest prawdziwym przykładem człowieka, dla którego cierpienie, chociaż było złem, stało się radością. W swoim życiu dużą uwagę poświęcał młodzieży, na nią stawiał. Sprawował pontyfikat (czyli okres kiedy był papieżem) przez 26 i pół roku (9666 dni). Podczas pontyfikatu kanonizował 478 i beatyfikował 1318 ludzi. Skończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim, chciał zostać aktorem, lecz Bóg widocznie miał inne plany. Był podróżującym papieżem - podczas swojego pontyfikatu odbył aż 104 podróże (w tym 8 do swojej ojczyzny POLSKI). Był wspaniałym człowiekiem. 4

5 NIECH NASZA DROGA BĘDZIE WSPÓLNA. NIECH NASZA MODLITWA BĘDZIE POKORNA. NIECH NASZA MIŁOŚĆ BĘDZIE POTĘŻNA. NIECH NASZA NADZIEJA BĘDZIE WIĘKSZA OD WSZYSTKIEGO, CO SIĘ TEJ NADZIEI MOŻE SPRZECIWIAĆ. - Jan Paweł II 5

6 RELACJA Z WATYKANU Uroczystości beatyfikacyjne Jana Pawła II WIKTOR DANEL Głównym celem mojego wyjazdu do Rzymu była obecność na uroczystości BEATYFI- KACJI OJCA ŚWIĘTEGO JANA PAWŁA II w niedzielę r. Ponieważ przebywałem w Rzymie od do mogłem zwiedzić miasto i poczuć jego klimat. Pierwszego dnia zwiedzałem Watykan, Plac św. Piotra, Bazylikę św. Piotra, kopułę bazyliki, Muzea Watykańskie, Kaplicę Sykstyńską i oczywiście groby papieży i najważniejsze, grób Jana Pawła II, który znajdował się jeszcze w podziemiach bazyliki. W następnych dniach zwiedzałem: Bazylikę na Lateranie, Święte Schody, Bazylikę Santa Maria Maggiore, inne kościoły i bazyliki oraz Rzym antyczny, Rzym renesansowy i współczesny. Najważniejsze - w niedzielę uczestniczyłem we Mszy świętej beatyfikacyjnej błogosławionego Jana Pawła II (miejsce zajmowaliśmy już o godz. 4:00 rano). Oj, ciężko było!!! Następnego dnia byłem na mszy dziękczynnej za beatyfikację Jana Pawła II na Placu św. Piotra. Przebijałem się przez niezliczone tłumy pielgrzymów z całego świata. Piłem świeżo wyciskane dla pielgrzymów soki z pomarańczy, potykałem się o śmieci zostawione przez pielgrzymów, które jednak szybciutko posprzątano. Udzieliłem też wywiadu dla Polskiego Radia. Zacznijmy od początku. Watykan - Państwo Miasta Watykańskiego. To najmniejsze państwo świata pod względem powierzchni, wydzielone w obrębie miasta Rzym. To siedziba najwyższych władz Kościoła katolickie- 6

7 go, gdzie rezyduje papież. Obywatele Watykanu to głównie dostojnicy kościelni, księża, zakonnice i Gwardia Szwajcarska, w kolorowych pasiastych mundurach. Oprócz tego do pracy przychodzi około 3000 osób mieszkających poza murami Watykanu (pracownicy poczty, radia, gazety, sklepów, dworca kolejowego i służby medycznej). Początkowo siedzibą papieży nie był sam Watykan lecz Lateran. Watykan był miejscem pielgrzymek do Grobu św. Piotra. Przeniesienia siedziby papieskiej do Watykanu dokonał Grzegorz XI w XIV w. Następnie siedziba papieży była upiększana i rozbudowywana. Dobudowano Bibliotekę Watykańską, Kaplicę Sykstyńską ze słynnymi freskami Michała Anioła, którą połączono z Muzeami Watykańskimi. Muzea Watykańskie to ogromny zespół muzeów i galerii mieszczących się w Watykanie, głównie w pałacach papieskich, tworzących kompleks muzealny o niezwykłym znaczeniu ze względu na bogactwo i wartość dzieł sztuki zgromadzonych w ciągu wieków przez papieży, a także na piękno pomieszczeń, w których są eksponowane. W obrębie Muzeów Watykańskich na największą uwagę zasługują: Apartamenty Borgiów, Galeria Map Geograficznych, Galeria Arrasów, Galeria Rzeźb oraz Kaplica Sykstyńska. Papież Sykstus IV zlecił najlepszym malarzom epoki, m.in. Perugino, Botticellemu, Michałowi Aniołowi - wykonanie malowideł w Kaplicy Sykstyńskiej, obrazujących dzieje Starego i Nowego Testamentu. W Kaplicy Sykstyńskiej od 1492 r. odbywają się wybory papieży, czyli Konklawe. W centrum Placu Świętego Piotra, otoczonego kolumnadą znajduje się Bazylika św. Piotra. Jest największym kościołem na świecie. Jej całkowita długość wynosi 211,5 m, a powierzchnia przekracza 2 ha. Wedle tradycji stoi na miejscu ukrzyżowania i pochówku św. Piotra, uznawanego za pierwszego papieża jego grób leży pod głównym ołtarzem. Najważniejszym miejscem w kościele jest grób św. Piotra, nakryty ogromnym baldachimem ze złoconego brązu. Po prawej stronie stoi brązowa figura św. Piotra. Jest tradycją, że przybywający do kościoła głaszczą stopę apostoła. W Bazylice mieszczą się kapli- 7

8 ce zbudowane dla pomieszczenia cennych relikwii: chusty św. Weroniki, drzazgi z Krzyża Świętego, włóczni św. Longina oraz czaszki św. Andrzeja. W bazylice i w jej podziemiach znajdują się groby papieży. Od 2005 do r. po prawej stronie podziemi, znajdował się też grób naszego Papieża - błogosławionego w dniu r. - Jana Pawła II. Stąd trumna Ojca Świętego została przeniesiona do Bazyliki. Od poniedziałku znajduje się po prawej stronie Bazyliki, za Pietą wykonaną przez Michała Anioła w Kaplicy Świętego Sebastiana. Następnym odwiedzonym przeze mnie obiektem była Bazylika św. Jana na Lateranie katedra biskupa Rzymu. Bazylika była siedzibą kolejnych papieży od roku 313. do XIV w. Do Bazyliki przylega budynek, w którym mieści się dawna kaplica papieska, w której znajduje się obraz Chrystusa. Obraz widoczny jest przez okratowane okienko, do którego prowadzą Święte Schody. Zostały one przywiezione z Jerozolimy do Rzymu w 326 r. i pochodzą z pałacu Poncjusza Piłata i po nich wchodził Jezus Chrystus. Obecnie pokryte są drewnianą okładziną i wolno nimi wchodzić tylko na kolanach. Kolejnym punktem zwiedzania Rzymu była Bazylika Matki Bożej Większej - Santa Maria Maggiore - należąca wraz z bazylikami: św. Piotra na Watykanie, św. Jana na Lateranie do bazylik papieskich. Wnętrze bazyliki ma 8

9 długość 86 m. Posadzka ułożona jest z porfiru i marmuru a sufit i kaplice zostały ozdobione złotem przywiezionym przez Krzysztofa Kolumba. Ołtarz główny osłania baldachim, a pod nim znajdują się relikwie żłóbka Jezusa. Charakterystyczną budowlą, oczywiście odwiedzoną przeze mnie, jest Zamek św. Anioła. Dzisiejszy zamek był pierwotnie monumentalnym grobowcem Hadriana i jego rodziny. W średniowieczu zamieniono go w fortecę, która przez blisko tysiąc lat pozostawała najpotężniejszym punktem obronnym Rzymu. W dolnej części budowli mieściły się więzienia, a w górnej luksusowe apartamenty papieskie oraz archiwum i skarbiec Państwa Kościelnego. Od IX wieku zamek jest połączony z Watykanem murem obronnym mającym chronić Vaticano. W 1277 r. powstał ukryty korytarz, który zapewniał papieżom możliwość ucieczki do fortecy. Zamek jest zwieńczony barokową figurą anioła jest to nawiązanie do wizji Grzegorza Wielkiego, który zobaczył w tym miejscu postać archanioła Michała. W centrum Rzymu znajduje się też wiele pięknych placów, monumentalnych zabytków i uroczych zakątków. Tu nowoczesność przeplata się ze sztuką z ubiegłych epok, a pomiędzy budynkami mieszkalnymi kryją się prawdziwe skarby sztuki. Właściwie w każdym miejscu kryją się zabytki cesarstwa rzymskiego, częściowo odkopane a częściowo jeszcze ukryte. Do najbardziej znanych i odwiedzanych miejsc należą: Coloseum, Panteon, Forum Romanum, Palatyn, Kapitol i muzeum kapitolińskie z rzeźbą Wilczycy karmiącej Romulusa i Remusa. Pobyt w Rzymie, Watykanie a zwłaszcza odwiedzenie grobu i możliwość uczestniczenia w beatyfikacji Jana Pawła II były dla mnie niesamowitym przeżyciem. 9

10 O AUTORYTETACH MICHAŁ MATCZAK Autorytet to uznanie, jakim obdarzana jest dana osoba w jakiejś grupie; osoba, instytucja, pismo itp. cieszące się szczególnym uznaniem.to definicja ze słownika języka polskiego. Autorytet to wzór do naśladowania, osoba, na której można polegać. Autorytetami mogą być osoby najbliższe - rodzice, koledzy, nauczyciele, z którymi spotykamy się na co dzień, ale także osoby publiczne, znane nam z mediów. Czy w XXI wieku dzieci mają autorytety? Osobą, która cieszy się największym autorytetem wśród Polaków jest Jan Paweł II. Był wspaniałym papieżem, przewodnikiem duchowym, dobrym człowiekiem. Pomagał biednym, bezdomnym i głodującym. Wielu ludzi przyjeżdżało do Watykanu, żeby zobaczyć Go na własne oczy, posłuchać, gdy przemawia do ludu. Wszyscy kochali i wielbili Go za to, co robił dla ludzi i dla świata. Był wzorem do naśladowania, idealnym autorytetem. MAGDALENA KOPAŃSKA Autorytet to osoba ciesząca się uznaniem, mająca kredyt zaufania co do profesjonalizmu i prawdomówności w ocenie jakiegoś zjawiska lub wydarzenia. Ludziom potrzebne są autorytety po to, by mogli je naśladować w dobrych sprawach oraz czynach. Autorytet może zatem dotyczyć spraw ogólnych: postaw życiowych, rozpoznawania dobra od zła oraz konkretnych dziedzin np.: mody, polityki czy techniki. Autorytetem dla wielu osób może być Jan Paweł II. Był człowiekiem, który nie bał się wyrazić swojej opinii, chronił praw ludzkich oraz był wspaniałym człowiekiem. Często autorytetem może być własny rodzic, który uczy nas od chwili narodzenia odróżniać dobro od zła. Jest on wytrwały i cierpliwy w tej nauce. 10 Moim autorytetem jest moja mama, która ma anielską cierpliwość do codziennych spraw, jest dobra i mądra. To ona codziennie pomaga mi podjąć decyzje, (np.: na temat szkoły) pomoże, gdy czegoś nie rozumiem czy nie umiem. W sprawach związanych z komputerem autorytetem jest mój tata. Myślę, że ludzie powinni mieć autorytety, bo dzięki nim łatwiej mogą podejmować właściwe decyzje i stawać się lepszymi. Warto jednak uważać, aby naszym autorytetem była naprawdę dobra osoba.

11 WIOSNA, WIOSNA, ACH TO TY! KINGA KŁÓSEK Wiosna to piękna pora roku, wszystko się budzi do życia. Teraz już można zaobserwować zakończone dzieła wiosny: zielona trawa, ulistnione drzewa. Lecz pierwsze objawy nowej pory roku widać było już w marcu. W wielu miejscach można było zobaczyć kwitnące krokusy, pąki na drzewach i krzakach, bazie zdobiące gałązki wierzby oraz słońce, które nareszcie zdecydowało się wyjść zza zimowej chmury. I oczywiście przeróżne kwiaty. Na wiosnę kwitnie ich naprawdę wiele. Wśród najpopularniejszych wiosennych kwiatków znajdą się: krokusy, narcyzy, tulipany, pierwiosnki, forsycje Wraz z zielenią wracają do nas ptaki: bociany, jaskółki i prawie wszystkie ptaki lęgowe. Kalendarzowa wiosna rozpoczyna się 21 marca, a kończy pierwszym dniem lata, czyli 21 czerwca. W tym okresie przypadają różne święta i rocznice, które wypisuję poniżej (zgodnie z tegorocznym kalendarzem): 2 kwietnia - rocznica śmierci Jana Pawła ll kwietnia - Triduum Paschalne kwietnia - Święta Wielkanocne. 1 maja - Beatyfikacja Jana Pawła ll Święto Pracy, Niedziela Miłosierdzia Bożego. 3 maja - Święto Konstytucji 3 Maja. 21 maja o godz I komunia św. uczniów kl. II SP w kościele pw. św. Augustyna. W związku z tym w maju nie będzie niedzielnej Mszy św. dla wspólnoty szkolnej. 26 maja - Dzień Matki 28 maja rocznica śmierci ks. kard. Stefana Wyszyńskiego. 30 maja - 3 czerwca - zielona szkoła. 11

12 NAJWAŻNIEJSI W ŻYCIU każdego człowieka HELENA KOZŁOWSKA Tylko Tobie Mogłem oddać wszystko I z Twego spojrzenia Czytałem życia prawdę. Tylko Tobie Mogłem wyznać wszystko. O pierwszej miłości Wszystkich snach Tak właśnie o Matce śpiewał Seweryn Krajewski. Mieczysław Fogg śpiewał, że O matce pieśń to pieśń bez słów. To prawda, miłości do Matki nie da się opisać. Wyrazić też ciężko. Obrazek namalowany przez małe dziecko, według niektórych uzewnętrznia to najlepiej. Dorośli starają się dawać Matkom dowody miłości. Obrazy, wiersze, pieśni To z miłości. Ale trudno jest wyrazić tę miłość obrazem czy słowem. smakował uśmiech w wargach wąskich i wtedy w tych odległych czasach gdy pochylony siedział z książką mówiłem: ojciec jest Sindbadem ( ) na święta raz firanki zdjęto przez szybę wyszedł i nie wrócił Podziękuj ojcu Gdyby nie on, nie byłoby cię na świecie Podziękuj mu dziś za miłość, którą Cię obdarza każdego dnia. PAMIĘTAJCIE! DZIEŃ MATKI - 26 maja DZIEŃ OJCA - 23 czerwca Bo miłość do matki, to coś co i matka, i dziecko wie, i słów nie potrzeba, by ją wyrazić. Zbigniew Herbert Mój Ojciec Mój ojciec bardzo lubił France a i palił Przedni Macedoński w niebieskich chmurach aromatu 12

13 SPRAW RODZICOM RADOŚĆ w te ważne dni FILIP PIOTROWICZ Zbliża się Dzień Ojca i Matki. Podam Wam zatem kilka rad, by ten dzień był dla nich najmilszym w roku. Po pierwsze, wykonujcie od razu wszystkie polecenia, prośby i życzenia o jakie Was poproszą. Po drugie, bądźcie mili i uprzejmi dla swoich rodziców. Po trzecie, pytajcie się, tak często jak to możliwe, czy możecie im w czymś pomóc. Po czwarte, wykonujcie swoje obowiązki domowe najlepiej jak potraficie i bez pomagania! Po piąte, zróbcie im jakąś niespodziankę: śniadanie do łóżka czy laurkę. Możecie nazbierać polnych kwiatów albo poświęcić kieszonkowe na kwiatki z kwiaciarni albo upominek. Najlepiej jednak wykonać go samodzielnie. Wiersz dla mamy Spośród wielu różnych mam, Właśnie Ciebie super mam. Podaruję bukiet róż A z podłogi wytrę kurz. Moja mama miła i dobra, Zawsze dla mnie szczodra. Dziękuję jej też za to, Że czas spędzam z moim tatą. Wiersz dla taty Kocham swego tatę, Bardzo lubię go. Fajny z niego gość I nie byle kto. Dotrzymuje słowa, Nigdy go nie boli głowa. Ale gdy jest zły, To jest bardzo groźny Robi niespodzianki I ze mną pisanki Dziękuję za zabawki Twą miłość I dla mamy bratki. 13

14 PRZEMOC NA ŚWIECIE MICHAŁ GUTOWSKI Przemoc na świecie jest zjawiskiem znanym od najdawniejszych czasów. To bardzo smutny fakt, lecz bardzo prawdziwy. Trzeba temu jakoś przeciwdziałać. Powinien tak postępować każdy, jednak najgorsze jest to, że większość ludzi używa przemocy (słownej i fizycznej) i uznaje to za słuszne. Pomyślmy więc logicznie: jak człowiek, który uważa jakąś czynność za coś naturalnego, ma ją potępiać? Przemoc to rzecz najgorsza ze wszystkich złych rzeczy. Powód? To z przemocy narodziły się wszystkie inne rzeczy wojny, bójki, itp. Gdyby człowiek choćby chwilkę się zastanowił przed powiedzeniem wulgaryzmu, uderzeniem lub rozpętaniem wojny, świat byłby już o 30% lepszy. Przemoc jest wszędzie: w domu, w szkole, w biurze, w sklepie, na podwórku, na ulicy, przy budce parkingowej Te miejsca mógłbym wymieniać godzinami. Gdybym chciał, mógłbym nimi zapełnić sto stronic i jeszcze byłoby ich mało. Wystarczy napisać dwa słowa: cały świat. 14

15 Trzeba przemocy zapobiegać. To jedyny sposób, ponieważ Pan Bóg dał człowiekowi wolną wolę, by człowiek mógł wybierać, co chce robić. Czasem, gdy jesteśmy kuszeni przez szatana, poprzez innych ludzi, musimy stanowczo powiedzieć im nie. Często słyszymy takie słowa: No, co ty!? Nie zapalisz!? Ale z ciebie tchórz!!! albo: Nie wypijesz za moje zdrowie!? Wówczas powiedzmy: Bądźże tolerancyjny! Mamy akceptować tych, co nam płuca zatruwają, ale tych co nie chcą zapalić, to mamy odrzucać? Niby dlaczego? albo: Nie wystarczą ci życzenia? Z dobrego serca!? Przecież wiesz, że nie mogę pić alkoholu! My musimy być w stosunku do przemocy tak samo brutalni, jak ona jest brutalna dla nas. Niestety, ale inaczej zwalczyć się jej nie da. Polecam Wam do przeczytania książeczkępod tytułem Z młodzieżą spokojnie o WOLNOŚCI autorstwa księdza Piotra Pawlukiewicza (Oficyna Wydawnicza Liberton, 1995). Jest to chrześcijański przewodnik, pomoc w mówieniu nie przemocy. 15

16 ODKRYWAMY CAŁĄ PRAWDĘ O NEMECZKU NINA KARPIŃSKA - Witam Państwa w dzisiejszym programie SEKRETY BOHATERÓW! Dzisiaj przeprowadzę szczegółowy wywiad z przyjacielem niejakiego Erna Nemeczka, (BRAWA!) bohatera powieści Chłopcy z Placu Broni. Zapraszamy zatem na scenę: oto znany profesor i filozof: Pan Czonakosz! (Na scenę wchodzi mocno przygarbiony siwy staruszek) Reporter zwraca się do profesora: - Witam profesorze Czonakoszu! - Witam droga Pani redaktor! Następnie poufale zwraca się do niej: - Czy już jestem na wizji? - Tak Panie Czonakoszu - szepce Pani redaktor. Następnie mówi już głośniej: - Chciałabym Pana, Panie profesorze, zapytać o parę spraw z dzieciństwa. Czy znał Pan może niejakiego Erna Nemeczka? - Ależ oczywiście. Co prawda myślałem, że będziecie mnie pytać o moją karierę, ale skoro chcecie, tak, tak. - Zatem, skoro Pan go znał, to proszę mi o nim szczegółowo opowiedzieć. - Och, więc Erno Nemeczek (Brawa) był, jak zresztą ja, Węgrem. Należał do potajemnej organizacji Związku Kitowców. Ale przede wszystkim do Chłopców z Placu Broni. - Kto jeszcze należał do tej organizacji? - Ach..., kilku moich przyjaciół i jeden kolega - Tu spojrzał na Panią redaktor tak, jakby podejrzewał ją o rozpowiadanie plotek, że ów kolega jest jego przyjacielem. - Weiss, Czele, Boka, oczywiście Nemeczek, Barabasz i Colnay oraz Rychter - to byli moi przyjaciele, zaś owym kolegą był... zresztą nieważne. - Gdzie znajdowało się miejsce spotkań organizacji? - Czy Pani pochodzi z miasta? - odpowiedział pytaniem na pytanie profesor. - Eeee - redaktor spojrzała z zakłopotaniem po widowni. - Tak - Cóż, w takim razie wie Pani czym dla dzieci z miasta, pozbawionym łąk i lasów jest plac. Taki właśnie plac był naszym, jak to Pani określiła, miejscem spotkań. Wszyscy kochaliśmy ten skrawek ziemi najbardziej w świecie! - profesor rozczulił się. - Tak, tak, przejdźmy jednak do Erna Nemeczka. Jakim powodzeniem 16

17 cieszył się ten chłopiec w Waszym gronie? Przypuszczam, że był kimś ważnym? - Eeh, no... niezupełnie - Pan Czonakosz poczerwieniał - szczerze mówiąc, był dość niedoceniany. Być może ze względu na wzrost i budowę ciała. Był bardzo niski i wątły. Poza tym dużo chorował. Miał bardzo bladą i szczupłą twarz i wątłe rączki, co czyniło go drobniutkim i wyglądał zupełnie jak mały chłopiec. Jednak jego oczy, spoglądające spod blond kędzierzawych i krótkich włosów, wzbudzały we mnie szczery respekt. - Dobrze, niech mi Pan jednak powie, jaką funkcję Nemeczek pełnił w Związku Kitowców i wśród Chłopców z Placu Broni? - No cóź, tak jak mówiłem, na początku nie docenialiśmy go i był trochę jakby kozłem ofiarnym. - Proszę o prostą odpowiedź. - Dobrze - Pan profesor westchnął rozczarowany. - Był szeregowcem, a w Związku Kitowców pełnił funkcję sekretarza. Po sali przebiegł szmer oburzenia. Reporterka zwróciła się do kamery i automatycznie zmieniła głos na ton spikerki. - Oto widzą Państwo, niedoceniany, a jednak jakże ważny w organizacji Erno Nemeczek. Biedny, opuszczony... - redaktor coraz bardziej się nakręcała. - Bez grosza przy duszy, bez przyjaciół! - O, przepraszam, tego nie powiedziałem! - zawołał biedny Pan profesor, czerwony aż po uszy. - Co prawda, najbogatszy to on może nie był, choć jego ojciec, krawiec z zawodu, starał się jak mógł. Wystarał się i napracował, żeby dostać mieszkanie w kamienicy. Tak, to może i prawda, ale przyjaciół Erno miał na pewno! Choćby Boka, ja, Czele, ja!!! - Wymienił Pan dwa razy siebie! To się nie liczy! - Nieważne! W naszym gimnazjum był bardzo lubiany! - Dobrze, niech się Pan już nie denerwuje! - redaktor sama z trudem łapała oddech. - Co było dalej? - Okazało się, że nasz kolega, nazwiska jego nie wymienię, bo wiem, że media od razu rzucą mu się do gardła. Ów kolega zdradził nas, tym samym zdradzając nasz Plac. Boka, Nemeczek i ja wybraliśmy się na zwiady. Wtedy to właśnie Nemeczek po raz pierwszy, przez przypadek wpadł do zimnej wody, jednak jako człowiek odważny nie pisnął przy tym ani słówkiem. 17

18 18 - Czy na zwiadach dowiedzieliście się może czegoś? - Do tego właśnie zmierzam. To tam dowiedzieliśmy się, że Gee... KOLE- GA zdradził nas. Wstąpił do Czerwonych Koszul, naszych wrogów, którzy chcieli odebrać nam nasz Plac!!! - O Boże - zaszemrała widownia. - O nie! - krzyknęła redaktor. - Co to za człowiek! - zawołał pan kamerzysta, chcąc również czymś zabłysnąć. - I co dalej? - zapytała redaktor z przejęciem. - Cóż, na początku nie mówiliśmy kolegom o zdradzie Gee... KOLEGI, bo myśleliśmy, że chłopak się poprawi. On jednak nawet nie próbował... - Niech Pan mówi dalej, co się wydarzyło? - No co, co, co???!!! - wołała widownia - Tylko proszę, niech tematem przewodnim zostanie Nemeczek! - Oczywiście! Właśnie to wydarzenie z całą pewnością dotyczy Nemeczka!... Później miał nam to za złe, ale... no więc Związek Kitowców był nieco zarozumiałą organizacją... gdy Ger... zdrajca zakradł się na teren naszego Placu, tylko Nemeczek to zauważył i chcąc bronić swojej małej ojczyzny zerwał się ze zbiórki, a Kitowcy, nic nie wiedząc o zdradzie kolegi, obrazili się bardzo na Erna i... och, to trudny temat... za karę wpisali do księgi jego imię i nazwisko małymi literami!!!!! - O matko! - zaszemrała widownia. - Ojej! - zawołał kamerzysta. - I co dalej?- zapytała redaktor. - Ciekawski Nemeczek zakradł się do szopy i podsłuchał rozmowę kolegi z dozorcą. Może Nemeczek był nieco zbyt wścibski? Następnego dnia, a był już wtedy mocno przeziębiony, wdrapał się na drzewo w bazie naszych wrogów i podsłuchał ich rozmowę. W pewnym momencie zdrajca powiedział, że wśród chłopców z Placu Broni są same tchórze. Nemeczek był oburzony i jako człowiek honoru, dumny i śmiały, zeskoczył z drzewa i oświadczył, że on na takie zachowanie się nie zgadza. Jednak przeciwnicy go wyśmiali!!!!! - Co?- zawołała widownia. - Jak to?- spytała redaktor. - CISZA!!!!! - ryknął profesor. - Wasze udawane krzyki oburzenia w niczym nie pomogą! Ten dzielny chłopak już wtedy był chory, a oni, te bezwzględne potwory wykąpały go jeszcze raz!!

19 - Spokojnie... - Wyśmiali go!!! Lecz on, ten lojalny i honorowy człowiek podniósł dumnie głowę i im wszystkim rzucił w twarze to, co chciał powiedzieć. Zarumieniły się ze wstydu buzie Czerwonych Koszul! Tak go za tą szczerość zaczęli podziwiać, że zaproponowali mu posadę w swoich szeregach! On jednak pozostał wierny Chłopcom z Placu Broni i odmówił współpracy. Wtedy zdrajca zrozumiał swoje grzechy, Nemeczek odszedł, a on został wyrzucony z drużyny Czerwonych Koszul. Następnego dnia została wypowiedziana wojna. Jej ceną był teren Placu. Uczestniczyli w niej wszyscy oprócz Nemeczka. Ten bowiem leżał ciężko chory w domu. W tym czasie do Chłopców wrócił KOLEGA. Tak błagał o litość, no, i w grę wszedł również jego ojciec, więc nie mieliśmy wyboru. I nagle rozpętało się piekło. Wszystkie dotychczasowe problemy uciekły nam z głów, liczyła się tylko nasza mała ojczyzna. Byliśmy prawie pewni, że wygramy bitwę, lecz w ostatnim jej momencie sytuacja zaczęła się nam wymykać spod kontroli... - Słucham? Ach tak. To rzeczywiście okropne. - Tak, naturalnie... Chce pani słuchać? - To proszę o ciszę! Więc traciliśmy już zwycięstwo, gdy nagle między nas wpadł... NEMECZEK! Z siłą spotęgowaną gorączką powalił dowódcę Czerwonych Koszul. Czerwoni wpadli w popłoch. Szybko się z nimi uporaliśmy. Wkrótce Plac opustoszał. To Boka pierwszy zauważył leżącego nieprzytomnie Nemeczka. Szybko oblaliśmy go zimną wodą z wiadra. Erno oprzytomniał nieco. - Wygraliście?- spytała redaktor. - Cisza! - zaszemrał tłum z widowni. - Nemeczka mianowaliśmy kapitanem!!!! Wygraliśmy, rzecz oczywista!!! - Dobrze. Musimy, niestety, również omówić smutne wydarzenia... Proszę opowiedzieć mi o jego śmierci. - Nie jestem do tego zdolny. Mogę tylko powiedzieć, że powaliła go gorączka. Rodzice się o niego martwili. Dowiedzieliśmy się, że uciekł z łóżka. Majaczył. Widać było jednak, co musiało być dla niego najważniejsze... - profesor ukradkiem wytarł łzę z oka -...W ciągu swoich ostatnich godzin mówił tylko o Placu - W tle słychać było płacz pani redaktor. - Dziękuję, dziękuję za wywiad!! - łkała. - Do widzenia - rzekł pan profesor i z trudem powstrzymując łzy, wyszedł czym prędzej z sali. 19

20 PRZYPADKI PIĄTOKLASISTÓW ODCINEK TRZECI - KAJTEK MICHAŁ GUTOWSKI W naszej klasie nie panują tak, jak być może w waszych klasach, przemoc, zło, agresja, bezład i nietolerancja. Przeciwnie tutaj jest zupełnie inaczej. W naszej klasie jest pogodnie i miło i każdy lubi każdego. Wszyscy są tu prymusami i w nauce, jak i w wychowaniu fizycznym. No, może wszyscy Powiecie: raj. Nie. To prawda (chociaż nasza SZKOŁA nie istnieje, ale o tym już nie musicie wiedzieć, to w nieistniejącej szkole może istnieć jakaś klasa ). Ale przejdźmy do rzeczy: To JA nie umiem grać w piłkę nożną. Wyszliśmy wczoraj na boisko, ale co miałem powiedzieć Pani? Proszę Pani! Nie wychodźmy, bo JA nie umiem grać w piłkę nożną! Czujesz, że jesteś pępkiem świata, Grzegorz? Mamy nigdy nie wychodzić na dwór z twojego powodu? Miałem jakąś szansę zobaczyłem chłopca, który umie grać w piłkę świetnie, a teraz siedział bezczynnie. Usiadłem obok niego. Zagadał do mnie: Jak się nazywasz? Grzegorz odpowiedziałem. A ja Kajtek. Dlaczego nie grasz w piłkę razem z kolegami? Nie umiem grać w piłkę. Może zmieńmy temat: W której jesteś klasie? Nie to znaczy w szóstej, ale Tak, wiem. Też nie możesz w to uwierzyć. Trudno. Tego się spodziewałem. I odszedłem od tego chłopca, który sprawiał miłe wrażenie, a wcale miły nie był. Ale nie, zaczekaj! krzyknął do mnie Kajtek. Może chcesz, byśmy się razem pouczyli grać w piłkę nożną? Nie, to nie mogła być prawda! Ktoś chciał mnie nauczyć! Tak! odkrzyknąłem. Oczywiście, że tak! 20

21 JASIO STASIO, czyli wypadki chodzą po ludziach HELENA KOZŁOWSKA, MAGDALENA KOPAŃSKA Dziś są moje urodziny! Kończę pięć latek! Przyjadą ciocie, wujkowie i wszyscy z całego półświatka przestępczego (nie wiem co to znaczy, ale tak mówi mój tatuś i strasznie się przy tym śmieje). Przyjedzie też Nieubłagany Wróg. No, ale cóż, przynajmniej przyniesie prezenty. Najbardziej chciałbym dostać taką ciuchcię na pilota (jedną już mam, ale tatuś się nią bawi) albo taki niebieski lub czerwony sportowy samochodzik, a tak najbardziej pod słońcem to kupon do raju bez Nieubłaganego Wroga, lecz to niestety niemożliwe. Ehhhh. Przyjdzie na moje przyjęcie ze swoją bandą. Miejmy nadzieję, że przyniesie prezent. Zaczynamy od tortu (wiem, zwykle jest inaczej, ale moja mama jest osobą nieuporządkowaną). Otwieram oczy, bo mam zdmuchnąć świeczki i nagle wielkie 4 maluje mi się przed moimi oczami. O nie! To jakiś koszmar! Moja mama nie wie kiedy się urodziłem! Co za kompromitacja. Wstyd mi za nią. Wszyscy się śmieją! Ale czemu ze mnie? Idę do mojego pokoju. Mama smaży gofry. Wezmę sobie pierwszego. Ej, ale co to! Nieubłagany Wróg zabrała mi go sprzed nosa! To bezczelność! Ale to moje urodziny. Kolejny, znów to samo! I znów, i znów, i znów. Ostatni. Teraz będę pierwszy. Zamach i już. Ten jest mój i w tym momencie - Jasiu! Zjadłeś wszystkie gofry! - Co? - pomyślałem. - Nie wymiguj się. Widzę, że trzymasz gofra. To nie jest uczciwe. To najgorsze urodziny w moim życiu. 21

22 RYMOWANE CZĘŚCI MOWY same wejdą Ci do głowy! WIKTORIA SZYDŁOWSKA Kto? Co? - o rzeczownik pytaj: uczeń, Stach, gramofon, płyta. Jaki? Który? - żółty, słodki. Czyj? - państwowy - to przymiotnik. Ja, ty, jakiś, nigdzie, wielu - to zaimki przyjacielu! Liczebniku - właź w nasz wierszyk! Ile? - jeden. Który (z kolei)? - pierwszy. Co ktoś robi? Co się dzieje? Czasowniki : śpiewa, dnieje. 22

23 KĄCIK POETYCKI Leśne skrzaty Bez mamy i bez taty mieszkają leśne skrzaty, a w kwiatach mają chaty i chaty mają w kwiatach i sobie śpią na matach. A gdy się jakiś skrzat obudzi, to zaraz wszystkich zbudzi. Bo dobry mają słuch, a to przyda się w łapaniu much. Kiedy skrzaty te wiosnę wypatrzą, to się w koszyk zaopatrzą. Pora na piknik iść i muchy zjeść, i liść. Jakub Gutowski Mój pies Lubię mojego psa, Co uszy piękne ma. Lubi jeść kości I ryby bez ości. Wychodze z nią na spacer, Bo taką w domu mam pracę. Na spacerze biega w koło I skacze na mnie wesoło. Mój pies Rusty się nazwywa A jedyne co ma długie to grzywa. Sprzątam po niej opornie, Lecz kocham ją ogromnie! Filip Piotrowicz 23

24 KATOLICKI ZESPÓŁ EDUKACYJNY Federacji Sodalicji Mariańskich w Polsce ul. Ogrodowa 3A Warszawa tel. (0-22)