Prokuratura Okręgowa w Jeleniej Górze Jelenia Góra, dnia 28 stycznia 2009 roku

Transkrypt

1 Prokuratura Okręgowa w Jeleniej Górze Jelenia Góra, dnia 28 stycznia 2009 roku I A 06/5/09 KOMINIKAT PRASOWY nr 1/09 Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Akt oskarżenia przeciwko zabójcy 3,5-letniego Bartłomieja K. oraz matce dziecka w Sądzie. Jelenia Góra. Prokurator Okręgowy w Jeleniej Górze skierował do Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze akt oskarżenia przeciwko 30-letniemu mieszkańcowi Kamiennej Góry Mariuszowi V., któremu zarzucono znęcanie się ze szczególnym okrucieństwem nad 3,5-letnim Bartłomiejem K. oraz pozbawienie go życia, tj. czynów z art. 207 par. 2 kk i art. 148 par. 1 kk w zw. z art. 11 par. 2 kk. oraz z art. 207 par. 2 kk i art. 157 par. 2 kk w zw. z art. 11 par. 2 kk, a nadto wobec 37-letniej Iwony K. - matki Bartłomieja K., której również zarzucono znęcanie się nad w/wym. ze szczególnym okrucieństwem i nieudzielanie mu pomocy, gdy znajdował się w położeniu grożącym niebezpieczeństwem utraty życia bezpośrednio po pobiciu go przez Mariusza V., tj. czynów z art. 207 par. 2 kk i art. 157 par. 2 kk w zw. z art. 11 par. 2 kk oraz art. 162 par. 1 kk. Jak ustalono, w okresie od 1997 roku do 24 grudnia 2004 roku Iwona K. urodziła sześcioro dzieci. Najstarsze z nich 2-miesięczna Karina została pozbawiona życia przez konkubenta w/wym. Krzysztofa C. w dniu 29 czerwca 1997 roku. Czworo kolejnych jej dzieci umieszczono w rodzinach zastępczych. Natomiast najmłodsze dziecko - Bartłomiej K. do miesiąca kwietnia 2006 wychowywany był przez w/wym., a następnie na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Wałbrzychu umieszczony został w tamtejszym Domu Dziecka. bowiem Iwona K. nie opiekowała się nim należycie. Nadużywała alkoholu, dziecko było zaniedbane. Jednakże, postanowieniem z dnia 18 grudnia 2006 roku Sąd Rejonowy w Wałbrzychu nakazał Domowi Dziecka w Wałbrzychu wydanie małoletniego Bartłomieja K. do rąk jego matki Iwony K.

2 Z wyjaśnień Iwony K., a także analizy akt opiekuńczych tegoż Sądu wynika, iż oddając to dziecko pod opiekę matce, zobowiązał w/wym. do powstrzymania się od spożywania alkoholu, albowiem w/w była alkoholiczką i przed odzyskaniem syna leczyła się odwykowo. W okresie od czerwca 2006 roku do miesiąca maja 2007 roku zgodnie z poleceniem Sądu Iwona K. zamieszkała wraz z 3,5-letnim Bartłomiejem w ośrodku dla Samotnych Matek Fundacji Tarkowskich Herbu Klamry w Wałbrzychu. Jak wynika z zeznań kierownika tego Ośrodka, w tym czasie w/w zajmowała się dzieckiem w sposób należyty. Dbała o nie, chętnie uczestniczyła w pracach na rzecz ośrodka. Nie spożywała alkoholu Jednakże, pod koniec maja 2007 r. Iwona K. wyprowadziła się wraz z synem z Ośrodka i zamieszkała u swojego konkubenta ojca Bartłomieja Dariusza Z. Na początku miesiąca października 2007 r. Iwona K. poznała w agencji towarzyskiej, gdzie pracowała, Mariusza V. W dniu r. przeprowadziła się z Wałbrzycha do jego mieszkania w Kamiennej Górze. Początkowo mieszkała z nim sama. Natomiast w miesiącu listopadzie 2007 r. zabrała również z Wałbrzycha swojego 3,5 letniego syna Bartłomieja. Z zeznań świadków wynika, iż w okresie od listopada 2007 r. do 15 maja 2008 r. w Kamiennej Górze Iwona K. i Mariusz V. znęcali się ze szczególnym okrucieństwem nad dzieckiem. Wielokrotnie bili go rękoma po całym ciele, popychali z dużą siłą na meble, uderzali po całym ciele gumowym wężem i paskiem od spodni, powodując powstanie szeregu obrażeń ciała w postaci licznych otarć naskórka na tułowiu i twarzy, rozległych podbiegnięć krwawych na całym ciele, które skutkowały rozstrojem zdrowia na czas poniżej 7 dni. Ponadto krzyczeli na dziecko, wyzywali je obelżywymi słowami. Do najdrastyczniejszej formy znęcania się przez Mariusza V. nad 3,5-letnim Bartłomiejem K. zakończonym zabójstwem dziecka, doszło w okresie od 15 do 18 maja 2008 r. w Kamiennej Górze w mieszkaniu w/wym. W dniu 15 maja 2008 r. Mariusz V. otrzymał pieniądze z opieki społecznej, za które zakupił 0,5 litra alkoholu w postaci wódki. Razem z Iwoną K. zaczęli go spożywać. W pewnym momencie Bartłomiej K. zaczął popłakiwać. Nie chciał jeść. Wtedy to Mariusz V. podszedł do niego, złapał go za ciało w okolicy pasa i z całej siły rzucił nim o łóżko. Z ust dziecka wypadły jedzone przez niego ziemniaki. W/wym. kazał mu je pozbierać. Następnie posadził go na wersalce, po czym przyniósł elektryczny kabel, chwycił chłopca za rękę, uniósł do góry i trzymając w powietrzu bił nim dziecko po całym ciele. Po chwili upuścił go na podłogę. Chłopiec płakał. Wtedy to Mariusz V. podniósł go chwytając za rękę i zaczął go kopać po nogach i brzuchu. 2

3 Bił go też z otwartej dłoni po twarzy. Bartuś płakał i prosił w/wym., aby przestał go bić, mówiąc wujku nie bij, za co mnie bijesz. Jednakże oprawca znęcał się w ten sposób nad dzieckiem, bijąc go i kopiąc po całym ciele przez niemal godzinę. Widząc, co robi Mariusz V. matka dziecka Iwona K. nie uczyniła nic, aby temu zapobiec. Na drugi dzień Mariusz V. udał się do banku. Po powrocie początkowo zachowywał się spokojnie. Przyniósł zakupy i wspólnie z konkubiną zrobili obiad, przy czym podczas jedzenia Bartłomiej K. na skutek wcześniejszego pobicia go przez Mariusza V. źle się poczuł i dlatego też płakał. Jadł jednak obiad na siłę, bo bał się dalszego pobicia. Jednakże, w pewnej chwili Mariusz V. podszedł do dziecka i bez powodu z całej siły uderzył je z otwartej dłoni w twarz tak mocno, że chłopczyk uderzył głową o piec kaflowy. Dziecko zaczęło płakać. Wtedy Iwona K. oświadczyła, że zabiera chłopca i wyprowadza się. Mariusz V. złożył obietnicę, że nie będzie bił już dziecka. Około godziny Mariusz V. udał się do toalety. W tym momencie dziecko żaliło się matce, że boli go głowa i że chce spać. W/wym., mimo że widziała, iż syn jest chory nie wezwała pogotowia, tylko położyła go spać. W sobotę 17 maja 2008 r. około godziny 5 00 rano Bartłomiej K. obudził się. Mariusz V. polecił mu, aby poszedł do toalety. Dziecko natychmiast wykonało to polecenie. Kiedy wróciło, Mariusz V. kazał mu iść spać. Chłopiec był zaspany, nie zrozumiał polecenia. Wtedy to Mariusz V., podszedł do Bartka i zaczął go bić rękoma po pośladkach. Dziecko chcąc uniknąć razów zaczęło się cofać, potknęło się i upadło. Oprawca chwycił je wtedy za rękę, podniósł z podłogi i zaczął kopać po całym ciele. Następnie rzucił nim o łóżko i bił rękoma po całym ciele, po czym wziął do ręki kabel elektryczny i dalej bił go po nogach, plecach i całym ciele oraz kopał w krocze. Dusił go też rękoma za szyję. Chłopiec nie płakał, prosił Mariusza V., aby przestał go bić. Ten jednak na prośby dziecka nie zważał i dalej zadawał mu ciosy. Kiedy przestał, Iwona K. podniosła chłopca z ziemi. Mimo że wiedziała, jak bardzo pobity jest jej syn, nie zrobiła nic, aby mu pomóc. Nie wezwała pogotowia, nie powiadomiła policji, nie poprosiła o pomoc sąsiadów. Przy czym wiedziała, że stan zdrowia dziecka jest bardzo ciężki, bo kiedy chciała je przytulić, prosiło ją, aby go nie dotykała, gdyż wszystko je boli. Iwona K., mimo że miała możliwość wezwania pomocy dla dziecka, bo Mariusz V. wyszedł do sklepu, nie zrobiła tego. Kiedy oskarżony wrócił do domu, jeszcze tego samego dnia wieczorem dwukrotnie pobił pokrzywdzonego. Bił go po pośladkach i plecach paskiem od spodni z metalową klamrą, gumowym wężem, a także rękoma. Chłopiec już wtedy nie płakał, bo nie miał sił. Następnie Mariusz V. położył Bartłomieja spać. 3

4 W dniu 18 maja 2008 r. około 3 00 nad ranem dziecko zaczęło majaczyć. Oskarżonych to jednak nie zaniepokoiło. Dopiero około 5 00 wstała do niego Iwona K. Obudziła też Mariusza V. Ten wziął chłopca na ręce. Bartłomiej K. był już wówczas nieprzytomny, miał wysoką gorączkę. Iwona K. poprosiła w/w, aby poszedł do sklepu i kupił jakiś lek przeciwgorączkowy. Mariusz V. po chwili powrócił, ale kupił tylko papierosy. Tabletek nie przyniósł. Wtedy to Iwona K. poprosiła oskarżonego, aby dał jej telefon, chcąc wezwać do dziecka pogotowie. Mariusz V. się jednak na to nie zgodził. Zaczął krzyczeć do niej, aby zabierała dziecko i wynosiła się wraz z nim z jego mieszkania. Polecił jej, żeby w szpitalu odnośnie sposobu powstania obrażeń na ciele u chłopca powiedziała, że spadł z rowerka. Iwona K wzięła dziecko na ręce i zaniosła je w dniu r. około godz do Izby Przyjęć Szpitala w Kamiennej Górze. Tam położyła dziecko w rejestracji na ławce. Pielęgniarki natychmiast wezwały lekarza dyżurnego, a pokrzywdzonego zaniosły na Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii. Chłopiec nie wykazywał już jednak oznak życia. Nie oddychał, brak było tętna, ciśnienia, był cały siny, nie reagował na bodźce zewnętrzne. Mimo to lekarz podjął próbę reanimacji, która nie przyniosła oczekiwanego rezultatu. Dziecko zmarło. Jeszcze tego samego dnia funkcjonariusze policji zatrzymali Iwonę K oraz Mariusza V. W trakcie prowadzonego śledztwa powołano biegłego lekarza sądowego, który przeprowadził oględziny zewnętrzne i sekcję zwłok Bartłomieja K. W protokole z tej czynności biegły szczegółowo opisał obrażenia, jakie ujawnił na ciele nieżyjącego dziecka. Jednakże, celem poznania mechanizmu powstawania stwierdzonych podczas sekcji zwłok obrażeń, czasu ich powstania, a także przyczyny zgonu dziecka powołano biegłego lekarza z Zakładu Medycyny Sądowej Akademii Medycznej we Wrocławiu. W opinii sądowo-lekarskiej biegły stwierdził, iż na ciele nieżyjącego dziecka znajdowały się obrażenia w postaci podbiegnięć krwawych i otarć naskórka na twarzy, pęknięcia śluzówki wargi dolnej i rany dartej śluzówki tej wargi w przedsionku ust, podbiegnięć krwawych na małżowinach usznych, rany tłuczonej na małżowinie usznej prawej, otarć naskórka w okolicy potylicznej prawej, licznych podbiegnięć krwawych i otarć naskórka, a także skupisk śródskórnych wybroczyn krwawych o geometrycznym kształcie niemal na całej powierzchni szyi, otarć naskórka na czole po stronie prawej, pojedynczych podspojówkowych wybroczyn krwawych na spojówce powieki dolnej oka lewego, podbiegnięć krwawych na klatce piersiowej, rozległych podbiegnięć krwawych na tułowiu w obrębie pośladków i w okolicy lędźwiowej, głębokich otarć naskórka na brzuchu, powierzchownych i głębokich otarć naskórka w obrębie podbiegnięć na pośladkach, udzie prawym i lewym, powierzchownej rany kłuto-ciętej pośladka prawego drążącej do tkanki podskórnej na głębokość 1 cm, poziomą powierzchowną ranę skóry tego pośladka, otarć naskórka i podbiegnięć 4

5 krwawych na kończynach górnych i dolnych, pojedynczych podbiegnięć krwawych w powłokach miękkich czaszki w okolicy skroniowej prawej i w okolicy potylicznej, krwiaka podtwardówkowego prawostronnego, pourazowego obrzęku mózgu, podbiegnięć krwawych zaotrzewnowych w okolicy lędźwiowej prawej, podbiegnięć krwawych podopłucnowych w lewej jamie opłucnej w linii łopatkowej, podbiegnięć krwawych i rozległych obrzęków w tkance podskórnej na brzuchu po stronie prawej w podżebrzu i poniżej oraz w podżebrzu lewym, dużego obrzęku i balotowania tkanki podskórnej w okolicy lędźwiowej, rozerwania mięśni w okolicy lędźwiowej z krwiakiem o objętości 400 ml w tkance podskórnej, krwiaka i obrzęku worka mosznowego, podbiegnięć krwawych osłonek jądra lewego, krwiaka podotrzewnowego w obrębie miednicy mniejszej, które to obrażenia doprowadziły do sumowania się krwawień i powiększenia obszarów stłuczonej i częściowo zmiażdżonej tkanki podskórnej, powstania zatorów tłuszczowych w płucach oraz rozwijającej się w przebiegu zespołu zmiażdżenia ostrej niewydolności nerek. Zdaniem biegłego wyniki sekcji zwłok pozwalają na przyjęcie, że przyczyną nagłej i gwałtownej śmierci dziecka było wykrwawienie się do tkanki podskórnej w miejscu rozległych podbiegnięć krwawych i krwiaka w okolicy lędźwiowej oraz krwiaka miednicy mniejszej. Na skutek uszkodzenia dużych powierzchni tkanki tłuszczowej podskórnej do śmierci z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością przyczyniły się również zatory tłuszczowe w płucach oraz rozwijająca się w przebiegu zespołu zmiażdżenia ostra niewydolność nerek. W toku prowadzonego śledztwa powołano także biegłego z Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej w celu przeprowadzenia badania chemicznotoksykologicznego próbki krwi pobranej od Mariusza V. na obecność substancji psychotropowych. Z opinii biegłego wynika, iż badanie próbki krwi pobranej w dniu r. od Mariusza V. nie wykazało obecności najczęściej spotykanych substancji psychotropowych. Również we krwi pobranej od Iwony K. nie stwierdzono środków psychotropowych. W trakcie postępowania powołano również biegłego w celu zbadania krwi pobranej w dniu r. od sprawców na obecność alkoholu. Ze sprawozdania biegłego wynika, iż krew pobrana zaraz po zaistniałym zdarzeniu od Mariusza V. i Iwony K. nie zawierała alkoholu. Mariuszowi V. zarzucono czyny, z art kk i art kk w zw. z art kk, albowiem w/w znęcając się nad 3,5-letnim Bartłomiejem K. ze szczególnym okrucieństwem, metodycznie bijąc dziecko przez kilka dni, co najmniej godził się, że może doprowadzić do jego śmierci. Natomiast znęcając się ze szczególnym okrucieństwem nad dzieckiem od listopada 2007 roku do 15 maja 2008 roku wyczerpał znamiona występku z art kk i art w zw. z art kk. Iwona K. nie udzielając zaś pomocy Bartłomiejowi K., kiedy znajdował się w położeniu grożącym bezpośrednio niebezpieczeństwem utraty życia po pobiciu 5

6 go przez Mariusza V. wyczerpała znamiona przestępstwa z art kk. Natomiast znęcając się nad synem ze szczególnym okrucieństwem, powodując u niego lekkie obrażenia ciała, wyczerpała znamiona czynu z art kk i art kk w zw. z art kk. Przesłuchany w charakterze podejrzanego Mariusz V. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Podczas pierwszego przesłuchania wyjaśnił, że czasami uderzył Bartłomieja K., gdy był on niegrzeczny, ale nigdy nie pozostawiał po uderzeniu żadnych śladów na ciele dziecka. Wyjaśnił też, że to Iwona K. pobiła swojego syna. Podczas kolejnych przesłuchań w/w odmówił składania wyjaśnień. Przesłuchana w charakterze podejrzanej Iwona K. przyznała się do nie udzielenia dziecku pomocy, gdy znajdowało się ono w położeniu grożącym bezpośrednio niebezpieczeństwem utraty życia, po pobiciu go przez Mariusza V. Przyznała się także do znęcania, ale nie ze szczególnym okrucieństwem. W/w podała, że wielokrotnie biła i krzyczała na syna, ponieważ był niegrzeczny. Jednak po jej uderzeniach nigdy na ciele dziecka nie było śladów. Iwona K. nie potrafiła wyjaśnić, dlaczego nie udzieliła dziecku pomocy, pozwalając tym samym na to, aby Mariusz V. je zakatował. W trakcie prowadzonego śledztwa z uwagi na to, iż Iwona K. leczyła się wcześniej odwykowo albowiem nadużywała alkoholu, zaś Mariusz V. twierdził, że leczy się psychiatrycznie, powołano biegłych lekarzy psychiatrów i psychologa w celu zbadania ich stanu zdrowia psychicznego oraz ustalenia, czy w chwili popełnienia zarzucanych im czynów byli poczytalni. Odnośnie Iwony K. biegli psychiatrzy orzekli, iż w/w nie jest chora psychicznie i nie była chora psychicznie w krytycznym czasie. Nie jest również upośledzona umysłowo. Biegli stwierdzili, że Iwona K. w chwili popełnienia zarzucanych jej przestępstw nie miała z przyczyn chorobowych zniesionej, ani w stopniu znacznym ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem. Wobec w/w nie zachodzą warunki określone w art i 2 kk. Może ona brać udział w toczącym się przeciwko niej postępowaniu karnym. Natomiast odnośnie Mariusza V. biegli psychiatrzy na podstawie jednorazowego badania jego stanu psychicznego nie byli w stanie wydać opinii sądowo-psychiatrycznej dotyczącej poczytalności w/w w chwili popełnienia zarzucanych mu czynów. Podczas badania Mariusz V. przyjął bowiem postawę negatywistyczną, był w zbywającym kontakcie, rozdrażniony. Dlatego też biegli biorąc pod uwagę postawę badanego, niemożność przeprowadzenia badania stanu psychicznego, rodzaj i okoliczności zarzucanych mu czynów, a także wcześniejsze jego leczenie psychiatryczne, zawnioskowali o poddanie Mariusza V. obserwacji sądowo-psychiatrycznej w warunkach szpitalnych. 6

7 Po zakończonej obserwacji biegli psychiatrzy orzekli, iż Mariusz V. nie jest chory psychicznie. W chwili popełnienia zarzucanych mu przestępstw nie miał zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia zarzucanych mu czynów i pokierowania swoim postępowaniem. Nie zachodzą więc warunki z art i 2 kk. W aktualnym stanie psychicznym może brać udział w toczącym się postępowaniu karnym oraz przebywać w warunkach Aresztu Śledczego. Iwona K. i Mariusz V. nie byli dotychczas karani sądownie. Na wniosek Prokuratora Rejonowego w Kamiennej Górze miejscowy Sąd zastosował wobec w/wym. środki zapobiegawcze w postaci tymczasowego aresztowania. Mariuszowi V. za zarzucone przestępstwa grozi kara nie krótsza niż 8 lat pozbawienia wolności, 25 lat pozbawienia wolności albo dożywotniego pozbawienia wolności, natomiast Iwonie K. kara od roku do 10 lat pozbawienia wolności. RZECZNIK PRASOWY Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Violetta Niziołek Prokurator Prokuratury Okręgowej 7