Bóg siê rodzi, moc truchleje... ROZWI ZUJ CA WÊZ Y YCIOWE

Transkrypt

1 Nr () Str. 1 NR () (ROK XVIII) KLASZTOR KARMELITÓW BOSYCH w PRZEMYŒLU GRUDZIEÑ R. NIEPOKALANA MARYJA ROZWI ZUJ CA WÊZ Y YCIOWE Tak o pp. Franciszku i jego umi³owaniu Maryi pisze jego rodzona siostra Maria Elena: Jest oddany Maryi. Ka dego roku odwiedza³ nasze narodowe [argentyñskie] sanktuarium MB w Lujan. Jednak s¹dzê, e wizerunek Matki Bo ej, który najbardziej pozosta³ w jego sercu i który wywar³ wp³yw na jego pos³ugê i maryjn¹ pobo noœæ, to obraz Santa Maria Desatadora de Nudos [MB Rozwi¹zuj¹cej Wêz³y]. Ten obraz doskonale odzwierciedla mi³oœæ Maryi do ka dego z nas; Maryi, która daje nadzieje i rozwi¹zuje wszelkie problemy cz³owieka, zarówno te duchowe, jak i materialne. Ojciec Œwiêty Jorge Mario Bergoglio w latach pe³ni³ funkcjê prowincja³a jezuitów w Argentynie. W tym okresie kilkakrotnie przebywa³ w Niemczech w celach naukowych. Podczas jednej z wizyt w bawarskim Augsburgu zachwyci³ siê barokowym obrazem Matki Bo ej, znajduj¹cym siê w koœciele œw. Piotra. W r. wróci³ tam, aby zabraæ do Argentyny zamówion¹ kopiê tego wizerunku. Od grudnia r. znajduje siê w Buenos Aires w parafii œw. Józefa Cieœli i obecnie jest jednym z popularniejszych sanktuariów maryjnych Argentyny. Autorem obrazu jest Johann Georg Smithson ( 1), który namalowa³ go na zlecenie ks. Hieronima Ambro ego Langenmantela kanonika koœcio³a œw. Piotra w Augsburgu. A by³o to wotum dziêkczynne za ocalenie przez Maryjê ma³ eñstwa jego dziadków, bêd¹ce na krawêdzi rozpadu. Modlitwa wstawiennicza wielu osób w tym przyjaciela rodziny o. Jakuba Rema, jezuity obrazu widnieje Maryja, jakby zawieszona miêdzy o treœci: W akcie pobo noœci przynoszê Ci, Matko, tych oto niebem a ziemi¹, jaœniej¹ca, nios¹ca pomoc rodzinie, dwoje ma³ onków, po³¹czonych sakramentalnym wêz³em Poœredniczka miêdzy Synem Bo ym a Niepokalana Niewiasta Apokaliptyczna obleczona w s³oñce, ma³ eñskim, proszê Ciê o rozwi¹zanie wszystkich yciowych wêz³ów, które s¹ przeszkod¹ dla mi³oœci i jednoœci w koronie z gwiazd dwunastu ma ksiê yc u stóp i g³owê wê a, któr¹ depcze wolna od grzechu. ma³ onków, abyœ Ty sama je rozwi¹za³a. Malarz zaznajomiony z t¹ rodzinn¹ histori¹ w taki w³aœnie sposób Towarzyszy Jej nad g³ow¹ Duch œw. w postaci go³êbicy wyrazi³ pêdzlem ow¹ modlitewn¹ ideê: Poœrodku dokoñczenie na str. Bóg siê rodzi, moc truchleje... 1,,,, 1,1,,,,1,,,,,,, 1,, 1, 1,, 1,1, 1,,,,,, 1, 1,,,,1,,,,1,,,,, 1, 1,,,, 1,,,1,,,, 1,,,,,,

2 Str. DROGA WIARY MARYI O. ZENON CHOMA OCD N iemal wszystkie wiadomoœci o Maryi pochodz¹ z Ewangelii, tam natomiast opisane s¹ wydarzenia zbawcze, ma³o zaœ jest informacji, dziêki którym moglibyœmy bli ej poznaæ wczesne ycie Maryi. Tradycja podaje, e Jej rodzicami byli Joachim i Anna, mieszkali oni w Nazarecie, ma³ej miejscowoœci w Galilei, lecz poza imionami rodziców Maryi nie posiadamy innych danych o Jej yciu. Natomiast wyobra enie o mieszkañcach Nazaretu jest pe³ne prostoty i zwyczajnoœci, w podobny te sposób wyobra ano sobie te lata Maryi, o których Ewangelie milcz¹. Kluczowym momentem na drodze wiary Maryi by³o zwiastowanie, lecz droga Jej wiary zaczê³a siê znacznie wczeœniej. Z pewnoœci¹ by³a przygotowywana przez œrodowisko i praktykê wiary w domu rodzinnym. Wiara musi byæ o ywiona w³asnym doœwiadczeniem Boga. Do tego momentu pozostaje ona przekazem pobo nych informacji, zbiorem wiadomoœci o duchowym charakterze. W ycie Maryi Bóg wkroczy³ w nadzwyczajny sposób, poniewa i zamys³y wobec Niej siêga³y daleko poza Jej w³asn¹ historiê. Plan Ojca, który bêdzie siê stopniowo ods³ania³, wymaga³ od Maryi szczególnej ³aski wiary. W tym momencie mo na dopowiedzieæ, e sam Bóg przygotowywa³ Maryjê do takiej ³aski wiary przez uchronienie Jej od grzechu pierworodnego. Czym e jest ta ³aska wiary? Jest ona przyjêciem S³owa w sensie G³os S³owa ywego Jeœli po ¹dasz m¹droœci, zachowuj przykazania, a Pan ciê ni¹ obdarzy. M¹droœæ Syracha 1,. pozytywnym. W ten sposób zwiastowanie za³amuje bieg historii zbawienia, czas siê dope³ni³, œw. Pawe³ okreœla ten moment pe³ni¹ czasu, Bóg wypowiedzia³ ostatnie s³owo, w którym zawar³ wszystko. Teraz nasta³a nowa rzeczywistoœæ, teraz jest czas zbawienia. Uniwersalny plan Boga realizuje siê poprzez jednostkow¹ historiê ycia Maryi. Ona odpowiedzia³a Bogu tak. Zwróæmy uwagê na fakt, e wiara rodzi siê zawsze w konfrontacji ze S³owem Boga, które jest jak¹œ form¹ Jego epifanii, st¹d œw. Pawe³ napisa³, i wiara rodzi siê ze s³uchania S³owa Bo ego. Maryja us³ysza³a owo s³owo z ust archanio- ³a. Jest to ten moment, w którym wiara o ywiona zostaje w³asnym doœwiadczeniem Boga. Zwiastowanie by³o namacalnym i rzeczywistym przyjêciem S³owa, które wed³ug zapowiedzi stanie siê cia³em. Maryja pocznie z Ducha Œwiêtego i narodzi dzieciê, które jest Synem Bo ym. Takich tajemnic nie sposób obj¹æ ludzkim rozumem. Wiara Maryi stanie siê nie tylko Jej w³asn¹ wiar¹, lecz wzorem dla wszystkich uczniów Pañskich. Pisz¹c o Maryi Sobór Watykañski II sformu³owa³ piêkne zdanie, nazywaj¹c J¹ pierwsz¹ z wierz¹cych. B³ogos³awiona Dziewica z racji daru i roli Boskiego macierzyñstwa, dziêki czemu jednoczy siê z Synem Odkupicielem, i z racji swoich szczególnych ³ask i darów zwi¹zana jest g³êboko tak e z Koœcio- ³em: Bo a Rodzicielka jest, jak uczy³ Nr () ju œw. Ambro y, pierwowzorem Koœcio³a, w porz¹dku wiary (LG ). Jak wiêc wspomnia³em we wstêpie zwiastowanie by³o kluczowym momentem nie tylko na drodze wiary Maryi, lecz tak e na drodze wiary przechodz¹cej ze Starego Przymierza a odnajduj¹cej siê w Nowym Przymierzu z now¹ jakoœci¹. Jest to teraz wiara Nowego Ludu, stwarza ona bowiem nowego cz³owieka w Chrystusie Jezusie. Od pocz¹tku, co widaæ, wiara Koœcio³a jest œciœle z³¹czona z wiar¹ Maryi. Ka de kolejne zbawcze wydarzenie, w którym pojawia siê Maryja, a które opisuj¹ Ewangelie, jest prze yciem Jej wiary, lecz tak e wydarzeniem kszta³tuj¹cym wiarê ca³ego Koœcio³a. To, co by³o zapowiedziane przez archanio³a, co póÿniej zaœ realizowa³o siê z czasem stawa³o siê treœci¹ nowej wiary, mo emy powiedzieæ, e by³o egzaminem wiary dla tej B³ogos³awionej Wybranki Boga. I tak kolejno narodzenie Jezusa, ofiarowanie, znalezienie w œwi¹tyni wymaga³o wci¹ wiêkszej wiary i g³êbokiego zaufania, e w tak niegodnych warunkach, w tak niezwyk³ych okolicznoœciach realizuje siê plan Ojca. Wiara ta wzbudza³a w Maryi du o szacunku i respektu wobec zamierzeñ Opatrznoœci, z drugiej strony trudno sobie wyobraziæ, ile rodzi³a wewnêtrznych rozterek i zmagañ, oraz uczuæ temu towarzysz¹cych. W wierze Maryja odkrywa wolê Boga wobec siebie samej, dokona³o siê to co prawda w zwiastowaniu, lecz poprzez póÿniejsze okolicznoœci i wydarzenia jeszcze bardziej siê ukonkretni. Zwróæmy uwagê na trzy takie wydarzenia podkreœlaj¹ce trzy aspekty roli Maryi wynikaj¹ce z wiary. To, co je ³¹czy to dar Bo- ego macierzyñstwa. Pierwszym wydarzeniem jest ukazanie Maryi jako s³uchaj¹cej s³owa i wype³niaj¹cej je ( k,-1). Czytaj¹c tê scenê wydaje siê, e Jezus odtr¹ci³ w³asn¹ matkê. Dla Maryi by³a to chwila oczyszczenia wiary, mo e przypomnienia sobie o tym, e sta³a siê Bo ¹ Rodzicielk¹ przez przyjêcie S³owa, i e nadal ma tego S³owa s³uchaæ i wype³niaæ je. Nie dlatego, e Maryja nie wype³nia Bo ych przykazañ, Jezus chce powiedzieæ, e przynale noœæ do Boga nie bierze dokoñczenie na str.,,,, 1,1,,,,1,,,,,,, 1,, 1, 1,, 1,1, 1,,,,,, 1, 1,,,,,1,,,,1,,,,, 1, 1,,,, 1,,,1,,,, 1,,,,,,

3 Nr () wiersz Str. GRUDZIEÑ 1 DODATEK DLA DZIECI EDYTA JURKIEWICZ-PILSKA KOLÊDOWAÆ MA EMU Œpij Dziecino, zmru oczêta, Ju nad lasem Ksiê yc lœni. Ja o Tobie wci¹ pamiêtam, Wiêc kolêdê nucê Ci: eœ opuœci³ piêkne niebo, Gdzie Cherubów p³ynie œpiew, Mi³oœæ Ojca od wiek wieków W nasze ludzkie wnosisz dnie. Kolêduje kraj nasz ca³y: Œpij Dziecino Bo a, œpij, Naród pe³ny szczêœcia, chwa³y, Dziœ tryumfu œwiêci dzieñ. Kolêda Polska taki jest tytu³ pieœni Bo onarodzeniowej, której tekst obok w ca³oœci zacytowaliœmy powsta³a z okazji wyboru Kardyna³a Karola Wojty³y na stolicê Piotrow¹ X roku. Dobrze by³oby, gdyby siê upowszechni³a i wesz³a do popularnych œpiewników zawieraj¹cych kolêdy. Postarajmy siê, aby ta piêkna kolêda zabrzmia³a w naszych domach i Koœcio³ach, ku radoœci naszych serc i na chwa³ê Bo ej Dzieciny. By³oby to o tyle mi³e i wskazane z racji maj¹cej nast¹piæ w przysz³ym roku kwietnia kanonizacji S³ugi Bo ego, B³ogos³awionego Jana Paw³a II. Aby mo na by³o zrealizowaæ ten zamiar jeszcze w tym roku, na to Bo e Narodzenie, umieszczamy nie tylko tekst, ale i nuty. K OLÊDA POLSKA (z okazji wyboru Papie a Polaka) S³owa i melodia Micha³ Winiarz Tak nam trzeba Twej mi³oœci I wejrzenia Twoich ócz. Œwiat dziœ pe³en nieprawoœci Szuka wiecznych jasnych zórz. Rozpal mi³oœæ, pomnó wiarê, Tak nam dzisiaj tego brak, Byœmy czynem swym ofiarnym Swej mi³oœci dali znak. Kolêduje Naród polski zgodnym chórem W swej kolêdzie niesie dar, Do Betlejem blaskiem swoim Jasnej Góry strze e skarb. Czêstochowskie bij¹ dzwony, Kraków z Rzymem nuci pieœñ; Naród polski wdziêcznym pieniem Swej Królowej g³osi czeœæ. Kolêduje,,,, 1,1,,,,1,,,,,,, 1,, 1, 1,, 1,1, 1,,,,,, 1, 1,,,,1,,,,1,,,,, 1, 1,,,, 1,,,1,,,, 1,,,,,,

4 s wiersz Str. Z CYKLU: O. DR SZCZEPAN T. PRAŒKIEWICZ OCD MA O ZNANI ŒWIÊCI KARMELU () B. JAN DE PALAFLOX Y MENDOZA ZNANY HISZPAÑSKI BISKUP TEREZJANISTA Wdniu czerwca r., Biskup ten by³ zawsze pilnym uczniem œw. w Burgo de Osma w Hiszpanii zosta³ wyniesiony do chwa- bia³ jej doktrynê; wielekroæ pisma te cy- Teresy od Jezusa, czyta³ jej pisma i zg³ê- ³y o³tarzy Jan de Palafox y Mendoza, biskup tego miasta od Biskup Palafox y Mendoza utrzytowa³ i treœci¹ tych e pism y³. r. do œmierci, która nast¹pi³a w r.. Przed objêmywa³ bliski kontakt z zakonem ciem biskupstwa w Burgo de Osma, by³ on misyjnym biskupem diecezji Puebla de los Ángeles w Meksyku i broni³ tam praw i godnoœci tubylców. Nowego b³ogos³awionego w przemówieniu przed modlitw¹ Regina Coeli przywo³a³ tak e w Zagrzebiu papie Benedykt XVI, który pielgrzymowa³ wówczas do Chorwacji. Ojciec Œwiêty okreœli³ go jako œwietlan¹ postaæ biskupa w Meksyku i w Hiszpanii. Przypomnia³, e by³ on cz³owiekiem rozleg³ej kultury i g³êbokiej duchowoœci, wielkim reformatorem, niestrudzonym pasterzem Koœcio³a, obroñc¹ Indian. ZWI ZANY Z KARMELEM Zechciejmy zauwa yæ, e promotorem sprawy beatyfikacji œwiat³ego biskupa by³ Zakon Karmelitów Bosych i jego Postulacja Generalna wystêpowa³a oficjalnie wobec Stolicy Apostolskiej jako powód w procesie wyniesienia go na o³tarze. Nie sta³o siê to bez przyczyny. Jan de Palafox y Mendoza by³ bowiem wielkim propagatorem duchowoœci œw. Teresy od Jezusa i wydawc¹ jej listów. Podczas swoich studiów w Salamance nawiedza³ on grób œw. Teresy w Alba de Tormes pomiêdzy jej beatyfikacj¹ (1) i kanonizacj¹ (). By³ zapalonym czytelnikiem pism œw. Teresy od Jezusa. Jego pierwszy biograf, Antoni González de Rosende, w Ksiêdze ycia Palafoxa wydanej w r. napisa³: B³. Jan Palafox na obrazie ze œw. Teres¹ od Jezusa karmelitañskim, zarówno z mêsk¹ jak i z eñsk¹ jego ga³êzi¹. Zarówno w Puebla w Meksyku, jak i potem w Burgo de Osma w Hiszpanii, karmelitów bosych uczyni³ on swoimi spowiednikami i czêsto udawa³ siê na d³u sze pobyty, rekolekcje, dni modlitwy czy refleksji do le ¹cych na terenie jego diecezji klasztorów karmelitów bosych w Burgo de Osma i w Penaranda de Duero. Jego przywi¹zanie do zakonu by³o odwzajemniane przez wspó³czesnych mu i przez póÿniejszych karmelitów bosych. Karmel Terezjañski patronowa³ sprawie wprowadzenia procesu jego gloryfikacji w Koœciele oraz presti owemu wydaniu jego dzie³ w Madrycie w r. W wielu archiwach i bibliotekach hiszpañskich klasztorów karmelitañskich przechowywane s¹ nie tylko jego ksi¹ ki, obrazy i portrety, ale tak e autografy i inne pami¹tki. Nr () WYDAWCA LISTÓW ŒW. TERESY Podczas pe³nienia pos³ugi ordynariusza diecezji Burgo de Osma, b³. Jan Palafox, na proœbê przeora klasztoru karmelitów bosych w tym mieœcie podj¹³ siê opatrzenia komentarzem pierwszego wydania listów œw. Teresy od Jezusa, wybranych przez o. Dydaka od Ofiarowania, genera- ³a zakonu. Ksi¹ ka ujrza³a œwiat³o dzienne w Saragossie w r., w dwóch obszernych tomach. Jak s³usznie pisze o. Efrem J. Bielecki OCD, t³umacz listów œw. Teresy od Jezusa na jêzyk polski (Kraków ), przypisy i komentarze czcigodnego Jana Palafoxa zosta³y opracowane z mi³oœci¹ i kompetencj¹, stylem p³ynnym i napuszonym, bardzo przystaj¹cym do gustu barokowego tamtego czasu (s. ). Co wiêcej, publikacja odnios³a wielki sukces i jak podkreœla o. Efrem, listy w nastêpnych latach zosta³y wydane równie po francusku (Pary ) i po w³osku (Rzym ), a nastêpnie po angielsku (Londyn ). By³o te wiele reedycji w ka dym z tych jêzyków, tak, e mo na siê doliczyæ a wydañ listów œw. Teresy z komentarzem b³. Jana Palafoxa. Niechaj przypomnienie terezjañskiego oblicza tego biskupa, który jakkolwiek nie by³ karmelit¹, to jednak w swym yciu duchowym czerpa³ obficie z duchowoœci karmelitañskiej i propagowa³ pisma Reformatorki zakonu, inspiruje wszystkich yj¹cych duchowoœci¹ karmelitañsk¹ i terezjañsk¹ do d¹ enia do ewangelicznej doskona³oœci, by jako wprowadzeni do ziemi Karmelu spo ywali jej owoce i zasoby (por. Jer,). Wspomnienie liturgiczne b³. Jana de Palafox y Mendoza przypada paÿdziernika.,,,, 1,1,,,,1,,,,,,, 1,, 1, 1,, 1,1, 1,,,,,, 1, 1,,,,,1,,,,1,,,,, 1, 1,,,, 1,,,1,,,, 1,,,,,,

5 Nr () Str. NIEPOKALANA MARYJA... dokoñczenie ze str. 1 poniewa to dziêki Niemu Maryja staje siê Matk¹ Boga i pe³n¹ ³aski. Najœwiêtsz¹ Dziewicê otacza zastêp anio³ów, uznaj¹cych Jej królewsk¹ w³adzê. Us³uguj¹ Jej ze czci¹ i pos- ³uszeñstwem. Jeden z nich trzyma w rêku wst¹ kê, symbolizuj¹c¹ wstêgê naszego ycia, ca³¹ zamotan¹ w wêz³y ró nych rozmiarów to konsekwencje grzechów we wszystkich dziedzinach naszego ywota. Maryja bierze nasze ycie w swoje wspó³czuj¹ce rêce i rozwi¹zuje nimi wêz³y, jeden po drugim. Zasup³ana wstêga zmienia siê w now¹ wstêgê, woln¹ od wszystkich wêz³ów, które j¹ dot¹d pêta³y. Inny anio³ bierze tê wstêgê i patrz¹c na nas, wskazuje, co Maryja mo e zrobiæ przez swoje wstawiennictwo. W dolnej czêœci obrazu, pogr¹ onej w ciemnoœciach, widzimy anio³a, który prowadzi DROGA WIARY MARYI dokoñczenie ze str. siê z cia³a. Nastêpna scena z Ewangelii janowej opisuj¹ca wydarzenie z Kany Galilejskiej ukazuje Maryjê jako now¹ Niewiastê, w odniesieniu do pierwszej niewiasty Ewy (J,1-). Maryja rodz¹c Jezusa zapocz¹tkowa³a now¹ historiê zbawienia, teraz niejako rodzi Jezusa do rozpoczêcia dzia³alnoœci. Przejmuje inicjatywê podobnie jak Ewa, lecz ta inicjatywa poddana jest temu, co Maryja rozezna³a w wierze. I ostatnia scena, równie z Ewangelii wg œw. Jana ukazuje Maryjê stoj¹c¹ pod krzy em (J,-). Maryja bêd¹c matk¹ Chrystusa S³owa, które sta³o siê Cia³em, bêdzie odt¹d matk¹ Cia³a Chrystusowego, to znaczy matk¹ ca³ego Koœcio³a. W tych wydarzeniach ukonkretnia siê wola Boga wobec Maryi, lecz jak widaæ jest ona g³êboko zakorzeniona i wynika z pierwotnego ods³oniêcia tej woli w zwiastowaniu. Maryja jest Matk¹ S³owa. Wiarê Maryi najbardziej charakteryzuje wielokrotnie powtarzane w Ewangelii sformu³owanie: A Matka Jego chowa³a wiernie wszystkie te sprawy [s³owa] w swoim sercu. Jest to charakterystyczna i typowa postawa dla wiary ydowskiej. Pielêgnowaæ wiarê to pielêgnowaæ przymierze, pielêgnowaæ przymierze to mieæ s³owa Boga zawsze w swoim sercu. S³uchaj, Izraelu czytamy w ksiêdze Powtórzonego Prawa Niech pozostan¹ w twym sercu te s³owa (Pwt,-). Sformu³owanie, e Maryja zachowywa³a s³owa Boga oznaczaj¹, e je pielêgnowa³a, podtrzymywa³a, rozwa a³a, pozwala³a, aby ono do g³êbi przeniknê³o Jej duszê, jak miecz zapowiedziany przez Symeona. Maryja mia³aby z pewnoœci¹ powody do tego, aby s³owo st³umiæ, wyprzeæ ze œwiadomoœci, zgasiæ wraz z przykrymi uczuciami, uciec w pracê lub cz³owieka w kierunku koœcio³a wzniesionego na szczycie góry. To archanio³ Rafa³ towarzyszy Tobiaszowi, bohaterowi Starego Testamentu. Tobiasz ma poœlubiæ Sarê, która zmaga siê z wielkim problemem w swoim yciu wszyscy jej œwie o poœlubieni mê owie umieraj¹. Pragnie œmierci, jednak e dotkniêta ³ask¹ Bo ¹ Jemu zawierza swoje ycie i spotyka Tobiasza, który dziêki poœrednictwu archanio³a Rafa³a zostaje jej szczêœliwym mê em. Oto jak papie w ksi¹ ce Walka duchowa interpretuje teologiczne znaczenie namalowanych treœci: Jej [Maryi] d³onie maj¹ moc rozwik³aæ ka dy wêze³ yciowy pl¹tanina poddana próbom uporz¹dkowania przez kogokolwiek ni Maryja, zapêtla siê jeszcze bardziej. Co jednak sprawia, e wêze³ siê rozpl¹tuje? Dlaczego dokonuje tego Maryja? Wyjaœnia to œw. Ireneusz: <Wêze³ splatany przez niepos³uszeñstwo Ewy rozwi¹zany zosta³ przez pos³uszeñstwo Maryi; co zwi¹za³a przez niewiernoœæ dziewica Ewa, to Dziewica Maryja rozwi¹za³a przez wiarê>. Supe³ na nici ycia ludzi i narodów powsta³ z dwóch przyczyn: niepos³uszeñstwa i niedowiarstwa. Maryja rozwi¹zuje go w³aœnie dziêki swojemu pos³uszeñstwu i wierze. Wêze³ nie pochodzi z zewnêtrznych okolicznoœci zapl¹tujemy go sami. W taki czy inny sposób wszyscy uczestniczymy w tworzeniu tej gmatwaniny. Jednak nie tyle martwi¹ mnie same wêz³y, ile fakt, e czêsto sami próbujemy je rozwi¹zywaæ przy pomocy swoich w³asnych si³ i zdolnoœci. Czasami, gdy ów supe³ staje siê oczywistoœci¹, jest ju mocno zamotany, zaœ ci, którzy próbuj¹ rozwi¹zaæ go samodzielnie, nie radz¹ sobie, powiêkszaj¹c tylko pl¹taninê. Trzeba nam zatem jak najczêœciej siêgaæ po pomoc i wstawiennictwo Matki Bo ej, Niepokalanej Maryi. o. Przeor nieuzasadnion¹ troskê o Jezusa, lecz wtedy odrzuca³aby tak e wiarê, a poœrednio Boga. T³umi¹c s³owo Maryja nie by³aby Matk¹ S³owa, a przecie adna matka nie odrzuca w³asnych dzieci. Abp B. Forte napisa³ modlitwê, która podsumuje te rozwa ania, i niech stanie siê nasz¹ osobist¹: W Tobie Panno s³uchaj¹ca, wiara Abrahama siêgnê³a szczytów czystoœci wœród stworzeñ, które mog³y wierzyæ w niemo liw¹ mo liwoœæ Boga. Ty, jak Abraham, ojciec wierz¹cych, w godzinie ofiary Twojego Syna sta³aœ siê wzorem i Matk¹ dla tych, którzy wierz¹. Bogu ofiarowa³aœ Izaaka Twojego serca, a Bóg ofiarowa³ Go œwiatu jako zbawienie tych, którzy wierz¹. Ty Królowo drugiej nocy, nocy wiary, módl siê za nami! ZGO A NAJBARDZIEJ RELIGIJNA ALTERNATYWA Pytanie sformu³owane na kszta³t klucza otwiera hektary i kilometry przestrzeni. Bezsprzecznie rozbija siê w dylemacie religia albo wolnoœæ ten, kto odkry³ g³êbiê. W pierwszym odruchu odrzuci³ wiarê za parkan wymogów religii. O paradoksie! Wolnoœæ go wik³a imperatywem przymusu. Lecz czym e jest wolnoœæ, jeœli nie swobod¹ kochania?! I czym e religia, jeœli nie nauk¹ o mi³oœci?! Myœl wstaje rankiem, podobnie wybór przed koniecznoœci¹. Czy religia nam potrzebna? Nie wy³¹cznie Bóg. Wszak mo na zgubiæ drogê w pó³ zdania i na pocz¹tku, kiedy pytajnik stawia siê z b³êdem lub wcale. Zenon Choma ocd,,,, 1,1,,,,1,,,,,,, 1,, 1, 1,, 1,1, 1,,,,,, 1, 1,,,,1,,,,1,,,,, 1, 1,,,, 1,,,1,,,, 1,,,,,,

6 Str. O. PAWE FERKO OCD SANKTUARIA KARMELITAÑSKIE () K POD ZNAKIEM DZIECI TKA JEZUS 1. MA Y KRÓL CHWA Y Z BEAUNE (FRANCJA) ult Dzieci¹tka Jezus ju w œredniowieczu (za spraw¹ cystersów i franciszkanów) sta³ siê istotnym elementem duchowoœci chrzeœcijañskiej. W XVI i XVII w. dziêki œw. Teresie od Jezusa, œw. Janowi od Krzy a i b³. Annie od œw. Bart³omieja kult ten poprzez liczne nabo eñstwa i zwyczaje zakorzenia siê w Karmelu. Ma³e barokowe figurki Dzieci¹tka ubrane w bogato zdobione szaty œw. Teresa darowuje ka demu nowopowsta³emu klasztorowi sióstr. Mia³y one przypominaæ o obecnoœci Chrystusa Króla. Najstarsza taka figurka przechowywana jest w Avila w klasztorze œw. Józefa. Dzieci¹tko Jezus ma na sobie królewski p³aszcz i koronê (b¹dÿ diadem) na g³owie. Praw¹ r¹czkê wznosi w geœcie b³ogos³awieñstwa. BEAUNE W pierwszej po³owie XVII w. zaczê³y siê kszta³towaæ dwa karmelitañskie oœrodki szczególnego kultu Dzieci¹tka Jezus: klasztor karmelitanek bosych w Beaune (Burgundia, Francja) oraz klasztor karmelitów bosych w Pradze. Do klasztoru w Beaune, za³o onego w r. figurka taka przyby³a z Dijon dok¹d trafi³a z Hiszpanii za spraw¹ Matki Anny od Jezusa, fundatorki klasztorów w Pary u () i w Dijon (). Siostry kilkakrotnie zmuszone by³y opuœciæ klasztory: pierwotny w latach, przez wojska Napoleoñskie; drugi zastêpczy w roku z powodu ciasnoty, przenosz¹c siê do dawnego Domu Kawalerów Maltañskich i w 1 r. definitywnie (oddaj¹c klasztor w rêce Wspólnoty B³ogos³awieñstw). Wszystkie te perypetie w dobrym stanie przetrwa³a figurka Ma³ego Króla Chwa³y (jak zwyk³o siê nazywaæ Boskie Dzieciê Jezus z Beaune; wys. cm, na g³owie ma diadem, w lewej r¹czce trzyma ber³o, a praw¹ b³ogos³awi podarowane przez barona Gastona de Renty z Normandii). A historia Jego kultu rozpoczyna siê wraz z Ma³gorzat¹ Parigot, mieszkank¹ Beaune która wst¹piwszy do Karmelu otrzyma³a imiê zakonne: s. Ma³gorzata od Najœwiêtszego Sakramentu. SIOSTRA. MA GORZATA OD NAJŒW. SAKRAMENTU Nr () Ma³gorzata urodzi³a siê w Beaune dok³adnie w roku za³o enia tam Karmelu w. Od najm³odszych lat przejawia³a duchowe przymioty. Ju w wieku lat opiekowa³a siê chorymi w hospicjum Hotel Boga, gdzie musia³a pokonaæ w sobie odruchy md³oœci, strach wchodz¹c do cuchn¹cych sal. Maj¹c siedem lat spêdza³a ca³e noce na modlitwie, nawet zim¹. Kiedy mia³a lat zmarli jej rodzice i poprosi³a o przyjêcia do klasztoru karmelitanek. Pomimo jej bardzo m³odego wieku w r. zosta³a przyjêta do postulatu. Przejawia³a wielkie nabo- eñstwo do Dzieci¹tka Jezus bêd¹c pod wp³ywem inkarnacyjnej teologii kard. Piotra de Berulle a. Pewnego dnia, podczas modlitwy przed figurk¹ Dzieci¹tka Jezus siostra us³ysza³a nastêpuj¹ce s³owa Wybra³em Ciebie, abyœ czci³a i uczyni³a dostrzegalnym w tobie moje dzieciêctwo i moj¹ niewinnoœæ, gdy le a³em w ³óbku. W r. przy wspó³pracy z o. J. Parisot (oratorianin) za³o y³a Stowarzyszenie Rodziny Dzieci¹tka Jezus, które zatwierdzi³ w roku 1 pp. Aleksander VII jako Bractwo. Cz³onkowie zobowi¹zywali siê do rozwa ania dzieciêcego okresu ycia Chrystusa i naœladowania Jego cnót, takich jak: prostota, pokora, dobroæ, uprzejmoœæ i pos³uszeñstwo. Nabo- eñstwa brackie odbywa³y siê dnia ka dego miesi¹ca w nawi¹zaniu do daty Zwiastowania i Bo ego Narodzenia, odmawiano równie Koronkê do Dzieci¹tka Jezus. Ju za ycia s. Ma³gorzaty przez wstawiennictwo Ma³ego Króla Chwa³y dokonywa³y siê cuda i uzdrowienia (jak choæby uproszenie potomka dla króla Ludwika XIII po dwudziestu latach próœb). Ofiarowana drewniana figurka przez zachwyconego spotkaniem i rozmowami z s. Ma³gorzat¹ barona Gastona de Renty za pozwoleniem wspólnoty karmelitanek ubrana w wykwintn¹ szatê znalaz³a miejsce poza koœcio³em w specjalnie wybudowanej kapliczce, co w efekcie da³o pocz¹tek narodowej pielgrzymce do Dzieci¹tka z Beaune (dorocznej a do wybuchu Rewolucji Francuskiej). S. Ma³gorzata zmar³a.v. r. w opinii œwiêtoœci. W r. wydano dekret o heroicznoœci jej cnót. Kult Dzieci¹tka Jezus rozszerzy³ siê nie tylko na Francjê, ale i na inne kraje. W tym duchu g³êboko prze y-,,,, 1,1,,,,1,,,,,,, 1,, 1, 1,, 1,1, 1,,,,,, 1, 1,,,,,1,,,,1,,,,, 1, 1,,,, 1,,,1,,,, 1,,,,,,

7 Nr () Str. wa³a swe powo³anie œw. Teresa od Dzieci¹tka Jezus id¹ ma³¹ drog¹ dzieciêctwa duchowego. A w Beaune za spraw¹ Wspólnoty B³ogos³awieñstw nadal Ma³y Król Chwa³y odbiera czeœæ i rozdaje ³aski.. PRASKIE DZIECI TKO Z AVESSADAS (PORTUGALIA) KONGREGACJA PORTUGALSKA Pierwszy klasztor karmelitów bosych zosta³ otwarty w Portugalii w 1 r. (Lizbona), w rok po zawarciu unii personalnej z Hiszpani¹. Szybki rozwój Karmelu i sprzyjaj¹ce warunki pozwoli³y ju w r. utworzyæ z klasztorów portugalskich, Andaluzji Dolnej, a nieco póÿniej równie hiszpañskiej Estremadury oddzieln¹ prowincjê, która w r. zosta³a oficjalnie zatwierdzona pod patronatem œw. Filipa. Kiedy za rz¹dów króla Filipa IV Hiszpania os³ab³a, przeciwnicy unii w roku zerwali z Hiszpani¹. Doprowadzi³o to do wojny portugalsko-hiszpañskiej, która utrudni³a kontakty prze- ³o onych prowincji portugalskiej z Kongregacj¹ w Madrycie. Doprowadzi³o to do usamodzielnienia siê prowincji portugalskiej, któr¹ popar³ pp. Urban VIII w breve Postulat commissi nobis, obowi¹zuj¹cym do czasu zakoñczenia konfliktu. A wszystkie wa ne decyzje Kapitu³ zatwierdza³a Stolica Apostolska. Po zakoñczeniu wojny wszystko wróci³o do stanu poprzedniego, a wiêc zale noœci prowincji portugalskiej od Kongregacji Hiszpañskiej (mimo licznych prób ze strony zakonników portugalskich). Do pe³nego usamodzielnienia siê i przekszta³cenia w Kongregacjê dosz³o dopiero na Kapitule Prowincjalnej w Lizbonie w r. Na mocy breve Paterna sedes pp. Klemensa XIV, kwietnia r. zostaje prawnie erygowana Kongregacja Portugalska pod wezwaniem NMP z Góry Karmel, dziêki zgodnej wspó³pracy Koœcio³a, króla i prowincji. W okresie najwiêkszego rozkwitu Kongregacja liczy³a domów w Portugalii, 1 w Angoli (kolonii portugalskiej), w Brazylii, w Indiach oraz kilka ma³ych hospicjów. W 1 r. upad³a monarchia a ustanowiono republikê. Do wybuchu II wojny œwiatowej powstaj¹ klasztory: w Aveiro (), Viana do Castelo () i Porto (), a po wojnie kolejne : w Lizbonie (), Funchal (), Marco de Canaveses (1) i Braga (). SANKTUARIUM W roku po³o ony zosta³ kamieñ wêgielny pod budowê domu nowicjackiego i Sanktuarium Pras- kiego Dzieci¹tka Jezus w Marco de Canaveses, w dzielnicy Avessadas. Potê nych rozmiarów obiekt podzielony jest na dwa segmenty z umiejscowion¹ w samym œrodku œwi¹tyni¹ z króluj¹c¹ w niej, przywiezion¹ z Pragi kopi¹ figurki Cudownego Praskiego Dzieci¹tka. W roku w jednej z czêœci klasztoru utworzono Dom Modlitwy, a w r. w innej otwarto Centrum Duchowoœci Karmelitañskiej. Ka dego dnia miesi¹ca prowadzone jest specjalne nabo eñstwo gromadz¹ce licznych czcicieli Ma³ego Króla oraz w niedziele w okolicach dnia miesi¹ca o godz.. sprawowana jest wotywna Eucharystia ku czci Dzieci¹tka Jezus. Do dyspozycji rekolektantów i pielgrzymów jest te spora czêœæ klasztornego ogrodu. Jest to zas³uga zarówno zakonników jak i œwieckich cz³onków Karmelu Bosego oraz Bractwa Praskiego Dzieci¹tka Jezus opiekuj¹cych siê sanktuarium. W o³tarzu g³ównym na podobieñstwo têczowej kapliczki w niszy stoi z wyci¹gniêt¹ do b³ogos³awieñstwa r¹czk¹ Ma³y Jezus, a na œciankach ³uku têczowego przy prezbiterium widniej¹ postacie œw. Józefa z Dzieci¹tkiem na rêku oraz MB Szkaplerznej z Jezusem w d³oniach. Na fasadzie sanktuarium góruje nad schodami równie (tym razem kamienna) figura Praskiego Dzieci¹tka witaj¹c i egnaj¹c wszystkich przyby³ych. Na bastionie promenadowych schodów mo na podziwiaæ sporej wielkoœci malowid³a przedstawiaj¹ce z jednej strony œw. Jana od Krzy a unosz¹cego w d³oniach w górê ma³ego Jezusa, a z drugiej strony œw. Teresê od Jezusa spotykaj¹c¹ na schodach klasztoru w Avila ma³ego ch³opczyka, który przedstawia siê jako Jezus od Teresy. Stosunkowo m³ode i prê ne sanktuarium jawi siê jako bardzo funkcjonalne, piêknie usytuowane, sprzyjaj¹ce modlitwie i wyciszeniu.,,,, 1,1,,,,1,,,,,,, 1,, 1, 1,, 1,1, 1,,,,,, 1, 1,,,,1,,,,1,,,,, 1, 1,,,, 1,,,1,,,, 1,,,,,,

8 Str. S. Ma³gorzata od Najœwiêtszego Sakramentu za³o y³a Rodzinê Dzieci¹tka Jezus, zapraszaj¹c wszystkich, którzy tego zapragn¹, do uroczystego obchodzenia. dnia ka dego miesi¹ca na pami¹tkê Bo ego Narodzenia oraz do odmawiania Koronki do Dzieci¹tka Jezus ( razy Ojcze Nasz i Zdrowaœ Maryjo), aby uczciæ pierwszych lat ycia Pana Jezusa. Ten sposób modlitwy objawi³ siostrze Ma³gorzacie od Najœwiêtszego Sakramentu sam Bóg, obiecuj¹c szczególne ³aski tym, którzy bêd¹ tê koronkê odmawiaæ. SPOSÓB ODMAWIANIA KORONKI Na krzy yku: Czynimy znak krzy a œw. ca³ujemy krzy yk i odmawiamy antyfonê: Najœwiêtsze Dzieci¹tko Jezus, uwielbiam Twój Krzy i zgadzam siê na wszystkie krzy e, którymi zechcesz mnie obdarzyæ. Trzy ziarenka duchowe zwrócenie siê do Trójcy Przenajœwiêtszej przez osoby œw. Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa. 1 ziarenko ANTYFONA: Trójco Przenajœwiêtsza ofiarujê Ci wszystkie duchowe prze ycia Serca Najœwiêtszego Dzieci¹tka Jezus. A S³owo cia³em siê sta³o i zamieszka³o miêdzy Ojcze Nasz... ziarenko ANTYFONA: Trójco Przenajœwiêtsza ofiarowujê Ci wszystko, co zdzia³a³aœ w duszy Najœwiêtszej Dziewicy Maryi w momencie Wcielenia. A S³owo cia³em siê sta³o i zamieszka³o miêdzy Ojcze Nasz... ziarenko ANTYFONA: Trójco Przenajœwiêtsza dziêkujê Ci za ³aski, jakimi obdarzy³aœ chwalebn¹ postaæ œw. Józefa. A S³owo cia³em siê sta³o i zamieszka³o miêdzy Ojcze Nasz... DWANAŒCIE TAJEMNIC DZIECIÊCTWA JEZUSA 1 ziarenko Tajemnica: Zwiastowanie Wcielenia Naszego Pana Jezusa Chrystusa. ANTYFONA: A S³owo cia³em siê sta³o i zamieszka³o miêdzy ziarenko Tajemnica: Nawiedzenie œw. El biety czas pobytu Pana Jezusa w ³onie ziemskiej matki. ANTYFONA: A S³owo cia³em siê sta³o i zamieszka³o miêdzy ziarenko Tajemnica: Narodzenie Dzieci¹tka Jezus. ANTYFONA: A S³owo cia³em siê sta³o i zamieszka³o miêdzy Nr () KORONKA DO DZIECI TKA JEZUS ziarenko Tajemnica: Pobyt w stajence uwielbienie Dzieciêcia przez Pasterzy. ANTYFONA: A S³owo cia³em siê sta³o i zamieszka³o miêdzy ziarenko Tajemnica: Obrzezanie Dzieci¹tka Jezus. ANTYFONA: A S³owo cia³em siê sta³o i zamieszka³o miêdzy ziarenko Tajemnica: Objawienie œwiatu Dzieci¹tka Jezus jako Syna Bo ego uwielbienie Dzieciêcia przez Trzech Króli. ANTYFONA: A S³owo cia³em siê sta³o i zamieszka³o miêdzy ANTYFONA: Najœwiêtsze Dzieci¹tko Jezus b³ogos³aw nas. ziarenko Tajemnica: Ofiarowanie Dzieci¹tka Jezus w Œwi¹tyni. ANTYFONA: A S³owo cia³em siê sta³o i zamieszka³o miêdzy ziarenko Tajemnica: Ucieczka œw. Rodziny do Egiptu. ANTYFONA: A S³owo cia³em siê sta³o i zamieszka³o miêdzy ziarenko Tajemnica: Pobyt œw. Rodziny w Egipcie. ANTYFONA: A S³owo cia³em siê sta³o i zamieszka³o miêdzy 1 ziarenko Tajemnica: Powrót œw. Rodziny z Egiptu. ANTYFONA: A S³owo cia³em siê sta³o i zamieszka³o miêdzy ziarenko Tajemnica: Ukryte ycie Jezusa w Domu w Nazarecie. ANTYFONA: A S³owo cia³em siê sta³o i zamieszka³o miêdzy ziarenko Tajemnica: Spotkanie Jezusa w œwi¹tyni z nauczycielami. ANTYFONA: A S³owo cia³em siê sta³o i zamieszka³o miêdzy Zakoñczenie Chwa³a Ojcu... Pod Twoj¹ Obronê... Modlitwa do Dzieci¹tka Jezus

9 Nr () Str. 1. Nd. I Niedziela Adwentu.. Wt. Œw. Franciszka Ksawerego. W r. 1 O. Feliks od œw. Teresy od Dz. Jezus.. Œr. Œw. Barbary.. Cz. Pierwszy Czwartek Miesi¹ca.. Pt. Œw. Miko³aja. Pierwszy Pi¹tek Miesi¹ca.. So. Œw. Ambro ego. Pierwsza Sobota Miesi¹ca.. Nd. II Niedziela Adwentu. Niepokalane Poczêcie Najœw. Maryi Panny.. Pt. Œw. ucji, dz. i mêczennicy. 1. Sb. Œw. Jana od Krzy a, prezbitera i dra Koœcio³a, naszego Ojca.. Nd. III Niedziela Adwentu.. Pn. Rozpoczyna siê Nowenna do Dz. Jezus.. Nd. IV Niedziela Adwentu.. Wt. Wigilia Bo ego Narodzenia. Adama i Ewy.. Œr. BO E NARODZENIE.. Cz. II Dzieñ Œwi¹t. Œw. Szczepana.. Pt. Œw. Jana.. So. Œwiêto œwiêtych M³odzianków, mêczenników. 1. Wt. Œw. Sylwestra. GRUDZIEÑ Œw. Szczepan GODZINA ASKI DLA CA EGO ŒWIATA GRUDNIA OD GODZ. DO Matka Bo a, objawiaj¹c siê pielêgniarce Pierinie Gilli we W³oszech, w Montichiari w œwiêto Niepokalanego Poczêcia grudnia r. powiedzia³a: yczê sobie, aby mnie czczono jako Maryjê Ró ê Mistyczn¹, Matkê Koœcio³a. yczê sobie, aby ka dego roku w dniu grudnia w po³udnie mia³a miejsce Godzina aski dla ca³ego œwiata. Dziêki modlitwie w tej godzinie zeœlê niezliczone ³aski dla duszy i cia³a. Bêd¹ liczne nawrócenia. Pan mój, Boski Syn Jezus oka e wielkie mi³osierdzie, je eli dobrzy ludzie bêd¹ siê modliæ za swych grzesznych braci. Ci, którzy nie mog¹ przyjœæ do koœcio³a, niech modl¹ siê w domu. Jest moim yczeniem, aby ta Godzina aski by³a praktykowana na ca³ym œwiecie. W NASZYM KOŒCIELE: W KA DY PONIEDZIA EK, po Mszy œw. wieczornej, zapraszamy na Spotkania Biblijne. W ŒRODY ca³odzienne wystawienie Najœwiêtszego Sakramentu, mo liwoœæ Spowiedzi œw. W OSTATNI ŒRODÊ, po Mszy œw. wieczornej, odbywaj¹ siê w sali przykoœcielnej Spotkania Bractwa œw. Józefa. W PI TKI po Mszy œw. wieczornej (o godz. ), sprawowane jest Nabo eñstwo do Mi³osierdzia Bo ego z wyczytywaniem próœb i podziêkowañ. Po Nabo eñstwie Modlitewna Grupa Krzy owa udaje siê do parku miejskiego do Trzech Krzy y na specjaln¹ modlitwê. Spotkania BRACTWA SZKA- PLERZNEGO w trzecie soboty miesi¹ca po Mszy œw. wieczornej. Zapraszamy czcicieli MB Szkaplerznej. W KA D SOBOTÊ przed Msz¹ œw. wieczorn¹, œpiewane jest Salve Regina przed figur¹ Matki Bo ej Szkaplerznej. MSZA œw. ZA CHORYCH w ostatni¹ niedzielê miesi¹ca po Mszy œw. wieczornej. MSZA œw. w jêzyku ³aciñskim jest sprawowana w ka d¹ ostatni¹ niedzielê miesi¹ca o godz. 1. Zapraszamy! Wkrótce ludzie poznaj¹ wielkoœæ tej GODZINY ASKI. Oto œwiadectwo polecamy gor¹co! Za zezwoleniem w³adzy duchownej. Imprimatur ksi¹dz biskup dr Rudolf Graber. Formê uczczenia Maryi Matki Jezusa praktykujê od wielu lat. P. Bonifacius Guenther CCD Szatan najwiêkszy wróg cz³owieka (Szatan istnieje naprawdê Po raz pierwszy us³ysza³am o niej tytu³ z ok³adki). Wydanie trzecie. Wydawnictwo Arka, Wroc³aw 1, ss.. lat temu. By potwierdziæ to, co (Imprimatur O. Werner Parel, prowincja³ Karmelitów Bosych. Monachium, III.) dokoñczenie na str.

10 Str. 1 Jeszcze kilkanaœcie dni temu drogi prowadz¹ce na cmentarze by³y zat³oczone setkami samochodów, a same cmentarze oœwietlone tysi¹cami zniczy i lampek nagrobnych nios³y poœwiatê, eby nie powiedzieæ ³unê z daleka wskazuj¹c¹, gdzie s¹ pochowani nasi bliscy. Uroczystoœæ Wszystkich Œwiêtych, a zaraz potem Dzieñ Zmar³ych, jako wyj¹tkowe w skali ca³ego roku przypomnienie nam wszystkim zarówno wierz¹cym, jak i wyznaj¹cym tylko œwieckie zwyczaje, e jest œmieræ, a tym samym za murami wszystkich cmentarzy ca³ego œwiata przybywa grobów. Jednak dla wierz¹cych te dwa s¹siaduj¹ce ze sob¹ dni s¹ czymœ wiêcej, mianowicie przypomnieniem o miliardach œwiêtych znanych i nieznanych, których imiona zna tylko Bóg, a którzy po Bo emu rozegrali przygodê swego ycia i ciesz¹ siê teraz chwa³¹ nieba. Ich w³aœnie wspomnieniu ludzi b³ogos³awionych przed Bogiem, jak ich nazwa³ Chrystus w Kazaniu na Górze poœwiêæmy to rozwa anie o relikwiach, jako znakach naszej wiêzi ze œwiêtymi. Tym bardziej, e dla wielu wierz¹cych kontakt z relikwiami i czeœæ im oddawana jest ogromn¹ pomoc¹ ku praktykowaniu pobo noœci, oraz przypomnieniem o Œwiêtych Obcowaniu. Ludzie wszystkich cywilizacji zamieszkuj¹cych ziemiê od zawsze mieli i do dzisiaj maj¹ zwyczaj przechowywania drogich sercu pami¹tek po swych bliskich. Któ z nas nie ma fotografii, zapisków, obr¹czki lub innych tym podobnych rzeczy, dziêki którym podtrzymujemy pamiêæ o ludziach, z którymi wiele dobra nas za ycia ³¹czy³o? W³aœnie dobra, bo nie przechowuje siê przecie pami¹tek po ludziach, z którymi kojarz¹ siê z³e wspomnienia. Co wiêcej, wspóln¹ cech¹ wszystkich kultur jest szacunek i troska o groby z doczesnymi szcz¹tkami swych bliskich zmar³ych. Tak otaczano szacunkiem groby bohaterów starotestamentowej historii Izraela: Abrahama, Izaaka, Jakuba, Racheli, czy króla Dawida. Podobnie te by³o w innych narodach, bo np. Egipcjanie specjalnie mumifikowali i konserwowali zw³oki, by one po œmierci jak najd³u ej zachowywa³y dobry wygl¹d. W staro ytnoœci istnia³o przekonanie, e w relikwiach kryje siê moc cz³owieka. Ewangelista Mateusz pisze o dotkniêciu siê frêdzli p³aszcza Jezusa przez kobietê, która od lat cierpia³a na krwotok (Mt,-). Za czasów Apostolskich nawet cieñ padaj¹cy od przechodz¹cego Piotra uzdrawia³ chorych (Dz.,;,). Mówimy na tym miejscu o szacunku okazywanym przez staro ytnych dla zmar³ych przodków. Czym innym jednak o wiele bogatszym w treœæ jest czeœæ oddawana zmar- ³emu ze wzglêdu na œwiêtoœæ jego ycia. Z tego rodzaju kultem rezerwowanym ju nie dla ogó³u zmar³ych, ale dla tych, którzy odeszli z tej ziemi w opinii œwiêtoœci spotykamy siê dopiero w pierwszych wiekach chrzeœcijañstwa. Szcz¹tki tych o³nierzy Chrystusa przez trzy pierwsze wieki pozostawiano w takim stanie, w jakim zosta³y z³o one do katakumb, gdzie m³ody Koœció³ celebrowa³ nabo eñstwa. By³ to czas, 1 Nr () RELIKWIE, JAKO ZNAKI NASZEJ WIÊZI ZE ŒWIÊTYMI O. STEFAN SKÓRNÓG OCD kiedy na wyznawców Chrystusa spada³y liczne przeœladowania, nierzadko koñcz¹ce siê mêczeñsk¹ œmierci¹. Dlatego mêczennicy nazywani przez pierwszych chrzeœcijan martyres, czyli œwiadkowie Chrystusa byli pierwszymi, których Koœció³ pierwszych wieków otacza³ szczególn¹ czci¹, mimo utajnienia ich kultu ze wzglêdu na szalej¹ce przeœladowania. Dopiero po edykcie mediolañskim w r., gdy w cesarstwie rzyskim nasta³a wolnoœæ wyznania i usta³y przeœladowania, coraz popularniejsze sta³y siê pielgrzymki do grobów œwiêtych mêczenników. Pielgrzym przyby³y na ten grób stawa³ wobec doczesnych szcz¹tków œwiadka Chrystusa, dla którego wiara by³a najwa niejsz¹ spraw¹ jego ycia, za co zreszt¹ przyp³aci³ yciem. Pielgrzymka do grobu œwiêtego by³a doskona³¹ okazj¹ ku temu, by pokrzepiæ sw¹ wiarê i uczyæ siê wiernoœci Bogu od kogoœ, kto mimo utrapieñ ycia szed³ wiernie za Chrystusem. Dlatego gromadzenie siê wiernych przy grobach œwiêtych by³o w odró nieniu od pogrzebów pogañskich nacechowanych rozpacz¹ pe³ne wiary w zmartwychwstanie cz³owieka i z tego wynikaj¹cej radoœci, e oto nowy wyznawca Chrystusa w chwili swej œmierci narodzi³ siê dla nieba. Tak wiêc kult œwiêtych w pierwszych wiekach by³ nacechowany optymizmem, wrêcz radoœci¹ wyznawców Chrystusa. Ze wzglêdu na du y szacunek dla cia³ zmar³ych pierwsi chrzeœcijanie nie palili ich doczesnych szcz¹tków, co wiêcej, pieczo³owicie podpisywali groby, co by³o dodatkowym wyznaniem, e zmar³y cz³owiek nie obróci³ siê w nicoœæ, ale dalej yje u Boga. Dlaczego czcimy œwiêtych? Œwiêci nie s¹ w pierwszym rzêdzie po to, by byli jak napisa³ Karl Rahner biurem poœrednictwa miêdzy ziemi¹, a niebem tak, jakbyœmy nie mogli mieæ bezpoœredniego dostêpu do Boga. Przecie jedynym i skutecznym Poœrednikiem miêdzy nami, a Ojcem jest sam Syn Bo y, Jezus. Owszem œwiêci równie wype³niaj¹ rolê poœredniczenia, ale czcimy ich dlatego, e s¹ doskona³ymi cz¹stkami Cia³a Chrystusa, nale ¹ do istoty Koœcio³a. Bez œwiêtych nie,,,, 1,1,,,,1,,,,,,, 1,, 1, 1,, 1,1, 1,,,,,, 1, 1,,,,,1,,,,1,,,,, 1, 1,,,, 1,,,1,,,, 1,,,,,,

11 Nr () Str. by³oby Koœcio³a. Jak czytamy w Liœcie do Hebrajczyków (Hbr, 1) Koœció³ musi posiadaæ mnóstwo œwiadków, którzy sw¹ doskona³oœci¹ dowodz¹, jak potê n¹ jest ³aska Boga zdolna s³abych ludzi doprowadziæ do wielkiej doskona³oœci. Dziêki œwiêtym Koœció³ staje siê dla narodów znakiem obecnoœci Boga i Jego dzia³ania, oni s¹ œwiat³oœci¹ ludów przewodnikami dla ka dego, kto za ich przyk³adem równie chcia³by iœæ drog¹ doskona³oœci. W pierwszych wiekach chrzeœcijañstwa ycie w wiernoœci Ewangelii cieszy³o siê tak ogromnym uznaniem, e groby i ogólnie szcz¹tki ludzi zmar³ych w opinii œwiêtoœci by³y nawiedzane przez coraz liczniejszych pielgrzymów. Wtedy te coraz bardziej staje siê znana nazwa: relikwie. Œw. Ambro y biskup Mediolanu w IV wieku upowszechni³ tê nazwê na okreœlenie szcz¹tków cia- ³a mêczenników i innych zmar³ych w opinii œwiêtoœci. Sam termin relikwie wywodzi siê z j. ³aciñskiego i oznacza dziedzictwo, spuœcizna, pami¹tka, szcz¹tki. Wa nym œwiadectwem na temat kultu relikwii jest dokument z II w. mówi¹cy o czci oddawanej szcz¹tkom œw. Polikarpa zamordowanego w koœciele w Smyrnie (obecnie w Turcji) w r. 1. Z tego dokumentu dowiadujemy siê, e kult relikwii ma na uwadze uœwiêcenie miejsca, w którym siê znajduj¹, wzrost czci dla danego œwiêtego, oraz przyk³ad dla wiernych do naœladowania œwiêtych. Wyznawcy Chrystusa otaczali czci¹ groby ich przewodników duchowych, mêczenników, a nawet wykupywali za wygórowan¹ cenê cia³a braci zamêczonych przez wrogów wiary. Tak w³aœnie uczyni³ król Boles³aw Chrobry wykupuj¹c od Prusów cia³o zamordowanego przez nich œw. Wojciecha. Nad grobami mêczenników wznoszono specjalne budowle (zwane martyrium, lub confessio), gdzie sprawowano Eucharystiê w rocznicê ich œmierci. Aby kult danej osoby by³ znany szerszemu ogó³owi chrzeœcijan, od VII stulecia biskupi dokonywali obrzêdu zwanego elewacj¹ (³ac. elevatio). Elewacja polega³a na przeniesieniu œmiertelnych szcz¹tków z dotychczasowego miejsca ich spoczynku i z³o enia ich w miejscu godniejszym, czyli w koœciele. Warto wspomnieæ, e jednym z najbardziej uroczystych w Polsce przeniesieñ doczesnych szcz¹tków œwiêtego by³o triumfalne przeniesienie cia³a œw. Andrzeja Boboli z Rzymu do Warszawy w r. Z praktyki przenoszenia relikwii utrwali³ siê zwyczaj umieszczania ich w mensie o³tarzowej, powo³ywano siê tutaj na tekst Apokalipsy: Ujrza³em pod o³tarzem dusze zabitych dla S³owa Bo ego i dla œwiadectwa, jakie mieli (Ap,). W ten sposób, jak powiedzia³ œw. Augustyn, relikwia œwiêtego stawa³a siê o³tarzem samego Boga. Ci¹gle jednak pamiêtano, e nie tyle sam mêczennik by³ centrum odprawianej liturgii, ale Syn Bo y. Œwiêty by³ dla pielgrzymów tylko przewodnikiem wiary na drodze do Boga. Od VI w. dla wspomnienia zwyciêskiej walki mêczenników zaczêto nadawaæ o³tarzowi formê grobu. Zwyczaj sk³adania relikwii œwiêtych w mensie o³tarza przetrwa³ do odnowy liturgii po Vaticanum II. Nowe prawodawstwo liturgiczne przewiduje umieszczenie relikwii tylko w o³tarzach sta³ych, ale nie w mensie, lecz pod o³tarzem, bo Eucharystia jest sk³adana tylko Bogu. Dla umo liwienia kontaktu z relikwiami ludziom mieszkaj¹cym w oddalonych miejscowoœciach ustali³ siê zwyczaj dzielenia doczesnych szcz¹tków œwiêtego na ma³e cz¹stki. Niekiedy umieszczano relikwie w drzwiach koœcio³a, by wierni wchodz¹c mogli je ca³owaæ, nastêpnie w zakrystii, lub w specjalnych szafach, b¹dÿ po prawej i lewej stronie o³tarza. Niektórzy nosili relikwie na szyi w relikwiarzach o ró nych kszta³tach. Kult relikwii wywodzi siê nie Rzym. Relikwie œw. Piotra z odgórnego ustalenia Koœcio³a, ale z oddolnie rozwijaj¹cej siê pobo - noœci ludowej. St¹d nie ujmuj¹c szlachetnych intencji oddawania czci œwiêtym i zyskiwania ³ask przez ich poœrednictwo, z biegiem wieków zaczê³y pojawiaæ siê ró ne nadu ycia z tym zwi¹zane maj¹ce pewien posmak zabobonów (spodziewanie siê automatycznych, natychmiastowych skutków adoracji relikwii), handel relikwiami, ich gromadzenie, wykradanie, czy wrêcz ich kolekcja przez ludzi nie zawsze yj¹cych w zgodzie z wiar¹. Wraz z coraz wiêksz¹ popularnoœci¹ relikwii pojawi³ siê problem ich braku (ka dy region, czy koœció³ zabiega³ o posiadanie œwiêtej pami¹tki po danym œwiêtym). Dlatego z biegiem czasu zaczêto czciæ tzw. relikwie wotywne, czyli nie wprost cz¹stkê cia³a œwiêtego, ale przedmioty dotkniête do tych e cz¹stek (p³ótno, przedmioty u ywane przez œwiêtego). W zwi¹zku z tym utrwali³a siê gradacja relikwii i tak: relikwie pierwszego stopnia, to czêœci cia³a œwiêtego (teraz pobierane s¹ wy³¹cznie z koœci, sporadycznie drobiny krwi), ale te jego w³osy. Zalicza siê do nich tak e Drzewo Krzy a Œwiêtego. Relikwie drugiego stopnia stanowi¹ rzeczy maj¹ce bezpoœredni kontakt ze œwiêtym jego szaty, osobisty modlitewnik, dokumenty przez niego sporz¹dzane, rêkopisy, osobiste dewocjonalia, ró aniec i inne przedmioty jego codziennego u ytku, oraz rzeczy znalezione przy œwiêtym w czasie eksumacji jego cia³a. Najbardziej znan¹ i godn¹ szacunku relikwi¹ drudokoñczenie na str.,,,, 1,1,,,,1,,,,,,, 1,, 1, 1,, 1,1, 1,,,,,, 1, 1,,,,1,,,,1,,,,, 1, 1,,,, 1,,,1,,,, 1,,,,,,

12 Str. RELIKWIE... dokoñczenie ze str. giego stopnia jest Ca³un Turyñski. Relikwie trzeciego stopnia to rzeczy, które towarzyszy³y œwiêtemu za jego ycia, np. konfesjona³, w którym spowiada³, p³ótno, którym otarto czêœæ cia³a zmar³ego, narzêdzia pracy, którymi œwiêty siê pos³ugiwa³. Co takiego jest w relikwiach, e ciesz¹ siê wielk¹ sympati¹ wiernych, a koœcio³y i sanktuaria posiadaj¹ce cia³o œwiêtego przyci¹gaj¹ tysi¹ce ludzi pomimo postêpuj¹cej laicyzacji spó³czesnego œwiata? Wystarczy choæby wspomnieæ poœmiertn¹ wêdrówkê œw. Teresy z Lisieux, co dodatkowo przypomnia³o œwiatu o ogromnym wk³adzie Karmelu dla wiary ludzkoœci. Od r. przepiêkny relikwiarz Ma³ej Œwiêtej opasa³ sw¹ wêdrówk¹ ca³¹ kulê ziemsk¹. Najwiêksze brytyjskie i amerykañskie katedry nie mieœci³y wiernych, którzy chcieli siê pomodliæ przy jej trumience. W Irlandii czeœæ relikwiom Teresy odda³o / mieszkañców tego kraju. Klêkali przy nich ludzie proœci i g³owy pañstw, wierz¹cy i ludzie znajduj¹cy siê poza nawiasem spo- ³ecznym. Oddawali im ho³d muzu³manie i buddyœci, a nawet protestanci, którzy przecie odrzucaj¹ kult œwiêtych. Œw. Terenia odwiedza³a zamkniêtych w wiêzieniach, by³a wœród o³nierzy walcz¹cych na pustyniach Bliskiego Wschodu, na pok³adzie promu kosmicznego i na stadionie, gdzie odbywa³y siê mistrzostwa œwiata w pi³ce no nej. Gdyby wiêc miliony ludzi nie wierzy³o w Œwiêtych Obcowanie i w moc relikwii, do których kultu przypisane s¹ ogromne ³aski Bo e czy takie peregrynacje by³yby mo liwe? Choæby wspomniane relikwie œw. Teresy, œw. Beretty Molli matki trojga dzieci, która choruj¹c na raka nie zgodzi³a siê przerwaæ ci¹ y, œwiête pami¹tki po Janie Pawle II i po setkach innych œwiêtych i b³ogos³awionych. Szczególny rozwój kultu œwiêtych i ich relikwii dokona³ siê w wiekach œrednich, czemu sprzyja³y trudne warunki ycia, jak epidemie, najazdy barbarzyñskich ludów, oraz bezradnoœæ ludzi wobec ywio³ów natury. Ludnoœæ œredniowiecza szuka³a obroñców, by zapewniæ sobie ich opiekê przed ró nymi nieszczêœciami i chorobami. Dla wielu ludzi Bóg w Swym majestacie wydawa³ siê Kimœ odleg³ym, surowym i potê nym, natomiast uwa ano, e œwiêty, którzy prze y³ podobne koleje ycia, jak ka dy z nas jest przez to bli szy ludziom i prêdzej bêdzie siê sk³ania³ ku ich b³aganiom. Dlatego ka da prawie miejscowoœæ zabiega³a o jakieœ relikwie, co spowodowa³o ich dzielenie i poszukiwanie nowych. Wzros³o znaczenie miejsc, które cieszy³y siê posiadaniem cia³a mêczennika (tak tworzy³y siê sanktuaria). Z czasem kult relikwii powodowa³ nadawanie poszczególnym œwiêtym ich specjalizacji na poszczególne ludzkie bol¹czki (œwiêci od chorób gard³a, oczu, utraty mowy, od rzeczy zagubionych, stra aków, lekarzy itd.). Poszczególne bractwa i cechy rzemieœlnicze chcia³y posiadaæ w³asnego patrona, oczywiœcie z jego relikwiami. Kultura gotyku to rozkwit sztuki równie w dziedzinie tworzenia relikwiarzy. Pojawi³y siê wiêc relikwiarze nie tylko do ogl¹dania i czci oddawanej na odleg³oœæ, ale do dotykania, zw³aszcza przez ich uca- ³owanie. W tym celu tworzono relikwiarze w ró nych kszta³tach: w formie krzy a, monstrancji, rêki, czy srebrnej kasety z wysuwanym wiekiem, pod którym umieszczano relikwie. Do ich tworzenia u ywano szlachetnego materia³u (ze z³ota, srebra, drogich kamieni, z kamienia, z drewna, metalu, koœci s³oniowej). TEOLOGIA RELIKWII Nr () Wœród przykazañ koœcielnych nie ma obowi¹zku oddawania czci relikwiom, jednak dla wielu ludzi dobrej woli s¹ one ogromn¹ pomoc¹ w praktykowaniu wiary. Z tego wzglêdu Sobór Trydencki odrzuci³ protestanckie opinie neguj¹ce kult relikwii. Patrzenie, czy dotykanie doczesnych szcz¹tków œwiêtego jest mocnym impulsem i zachêt¹ do wiernoœci Bogu, gdy siê wie, e dany œwiêty doœwiadczany za ycia tak samo jak i my wieloma trudnoœciami jednak zdo³a³ i to w sposób heroiczny wytrwaæ przy Bogu. Cz³owiek œwiêty jest nam dany przez Koœció³, jako wzorzec d¹ enia do œwiêtoœci i jej osi¹gania. Relikwie nie dzia³aj¹ automatycznie na zasadzie talizmanu, ale naprowadzaj¹ serce i umys³ na Boga i motywuj¹ do pójœcia w¹sk¹, ale jedynie godn¹ cz³owieka œcie k¹ ku œwiêtoœci. Podsumowuj¹c uznajemy zgodnie z nauczaniem Koœcio³a, e kult œwiêtych i ich relikwii jest godnym zalecenia. Odnowiony Msza³ Rzymski mówi: Nale y zachowaæ zwyczaj sk³adania pod o³tarzem relikwii œwiêtych, choæby nie byli mêczennikami, bo one wskazuj¹, e ofiara wyznawców Chrystusa bierze pocz¹tek z ofiary G³owy Koœcio³a, to jest z Chrystusa. Œwiêci potwierdzaj¹, e swym yciem dali œwiadectwo wiary, nawet za cenê w³asnej krwi. Mo na powiedzieæ, e wierni kochaj¹ relikwie, jednak przed ich zainstalowaniem i rozpowszechnianiem ich kultu nale y wczeœniej: Upewniæ siê co do ich autentycznoœci. W przypadku w¹tpliwoœci w tym wzglêdzie, dan¹ relikwiê nale y wy³¹czyæ z oddawania jej czci. Napominaæ wiernych, by nie ulegali kolekcjonowaniu relikwii; w przesz- ³oœci mia³o to nieraz op³akane, gorsz¹ce innych konsekwencje. Czuwaæ nad tym, by unikano wszelkiego oszustwa i zabobonnych nieprawid³owoœci. Ró ne formy publicznej czci relikwii, jak uca³owanie, zdobienie ich œwiat³ami i kwiatami, udzielanie nimi b³ogos³awieñstwa, noszenie ich w procesji, oraz zanoszenie ich do chorych celem duchowego wspierania cierpi¹cych winno byæ praktykowane z wielk¹ godnoœci¹ i wynikaæ z prawdziwej wiary. Cz³owiek wierz¹cy chce dotkn¹æ, zobaczyæ prawdziwego naœladowcê Chrystusa, który za ycia wiernie naœladowa³ swego Mistrza i heroicznie s³u y³ bliÿnim. St¹d fizyczny kontakt z relikwiami (uca³owanie, adoracja, dotykanie, niesienie w procesji) jest pasem transmisyjnym pomagaj¹cym cz³owiekowi nawi¹zywaæ bezpoœredni, osobowy kontakt z konkretnym œwiêtym. Wa na tutaj jest wiara w orêdownictwo œwiêtych, w ich pomoc, o jak¹ my ludzie ziemscy prosimy naszych braci zbawionych czy to czcz¹c ich relikwie, czy te stoj¹c nad ich grobami. Pamiêtajmy jednak, e czeœæ oddawana relikwiom nie mo e siê koñczyæ na osobie danego œwiêtego, ale musi prowadziæ do pog³êbiania naszej relacji z PraŸród³em, z Wzorcem œwiêtoœci, czyli z samym Bogiem, Jezusem Chrystusem.,,,, 1,1,,,,1,,,,,,, 1,, 1, 1,, 1,1, 1,,,,,, 1, 1,,,,,1,,,,1,,,,, 1, 1,,,, 1,,,1,,,, 1,,,,,,

13 Nr () wiersz REGIONALNE SPOTKANIE BRACTW I R ODZIN S ZKAPLERZNYCH Str. skiego... módl siê teraz i w godzinê œmierci naszej... Amen. Gdy s³uch w uszach ustanie, gdy ustami nie bêdziemy mogli wypowiedzieæ swego aktu, to niech on bêdzie w naszym wnêtrzu. PARAFIA ŒW. KRZY A W RZESZOWIE,.. R. S potkanie rozpocz¹³ ks. W³adys³aw Jagustyn, proboszcz Parafii Œw. Krzy a, który witaj¹c wszystkich pielgrzymów serdecznie (z Krosna, Drohobyczki, Le ajska, Rozwadowa, Przemyœla, Rzeszowa oraz S³ociny, Niechobrza, Zaczernia, Trzciany i Brzozowa) zapewni³ nas o ³¹cznoœci duchowej o. Jana Ewangelisty Krawczyka (nie móg³ przybyæ na spotkanie z powodów zdrowotnych). Podkreœli³, i o. Jan dok³ada do naszej modlitwy swoje cierpienie i równie otrzyma³ od nas duchowe wsparcie i tym bardziej potêguje siê nasza modlitwa. Wszystko Tobie Matko ofiarujemy, trudy znoje i to opuszczenie swoich zajêæ od godzin porannych. Po przywitaniu zosta³y odœpiewane Godzinki Szkaplerzne, po których odmówiliœmy Koronkê Szkaplerzn¹, prowadzon¹ przez ks. Jagustyna. Maryjo, która jesteœ przewodniczk¹ na drogach wiary, powierzamy Ci nasz¹ pielgrzymkê wiary, abyœ uczy³a nas rozpoznawaæ i odpowiadaæ na Twoje wezwania wiary na drogach naszej codziennoœci. Chcemy zachowaæ yw¹ wieÿ z Jezusem Chrystusem w zjednoczeniu z Koœcio³em, który jest Mistycznym Cia³em Chrystusa. Na o³tarzu s¹ relikwie œwiêtych, tu uczyli siê dróg wiary i wzrastali w œwiêtoœci, dziêki temu, e rozpoznawali drogê, któr¹ prowadzi³ ich sam Bóg i Najœwiêtsza Maryja Panna. B³. Stanis³aw Papczyñski, przygotowywany by³, aby uczyæ retoryki, sztuki piêknego przekazu. Na o³tarzu, przy ambonie poucza³ s³uchaczy o tajemnicy objawienia. W roku 1 przyj¹³ œwiêcenia kap³añskie. Tajemnica Krzy a pozwoli³a mu zg³êbiæ tajemnicê objawion¹. arliwie naucza³ o tajemnicy Niepokalanego Poczêcia NMP. Ta, która by³a pod Krzy em, ta, której Syn zosta³ nazwany zbrodniarzem, e mia³a jeszcze jak¹œ moc, to tê moc mia³a z poczêcia bez grzechu, a pe³nia ³aski pozwoli³a Jej byæ wiern¹ pod krzy em. Za³o yciel Marianów by³ spowiednikiem i duchowym doradc¹ Jana III Sobieskiego. Bêd¹c na salonach nie wstydzi³ siê zejœæ do prostego ludu, zatroskany o tych, którzy w szeregach polskiego orê a, mieli broniæ chrzeœcijañstwa w potyczkach z Turkami, Tatarami i Wo³ochami, a zapominali o swojej duszy. Zapominali o tym, e najgorszym wrogiem jest ten, który jest wrogiem duszy. Dlatego pochyla³ siê nad tymi, którzy ginêli, rozgrzesza³ ich i poucza³, i zobowi¹zywa³ wszystkich w swoim zgromadzeniu do codziennej modlitwy za konaj¹cych. O zbawienie duszy trzeba walczyæ. Ta duchowa zbroja to szkaplerz, ró aniec, wiatyk, sakrament namaszczenia chorych. Maryjê nazywamy orêdowniczk¹ w œmierci naszej. Zwracajmy uwagê na ten zwrot z pozdrowienia Aniel- Mamy relikwie b³. Stanis³awa Papczyñskiego, ale tak e œw. Józefa Pelczara, rozmodlonego przy Sercu Jezusowym, Eucharystii i Maryi, która jest Matk¹ i Królow¹. Zobowi¹zania jakie zaci¹gn¹³ król Jan Kazimierz, nadal nas obowi¹zuj¹. Józef Pelczar w r. napisa³, gdy towarzyszy³ biskupowi w œwiêto narodowe wchodzi³ lud wierny do œwi¹tyni i s³ychaæ by³o nawo³ywania do wojny. Do wojny wzywaj¹, a tak trudno us³yszeæ s³owa, które do ratowania dusz wzywaj¹. W r. czterej klerycy zg³osili siê, aby móc pójœæ w oddzia³y powstañcze. Pelczar wówczas powiedzia³: na có siê to przyda, e pójdziesz do powstania, bêdziesz ranny albo kula przeszyje twoje cia³o, a ty znacznie lepiej pos³u ysz ojczyÿnie przygotowuj¹c siê do stanu duchownego. Jeden z nich poszed³ i zgin¹³. Walcz¹c z wadami dokoñczenie na str. 1,,,, 1,1,,,,1,,,,,,, 1,, 1, 1,, 1,1, 1,,,,,, 1, 1,,,,1,,,,1,,,,, 1, 1,,,, 1,,,1,,,, 1,,,,,,

14 Str. 1 Nr () wiersz REGIONALNE SPOTKANIE... dokoñczenie ze str. g³ównymi zdobywaj¹c cnoty jak Maryja przez dary Ducha œw. mamy rozwa aæ cierpienia Chrystusa, by przezwyciê yæ swoje wady g³ówne, by przyodziaæ siê w jej cnoty. Pragniemy skorzystaæ z tych wzorców œwiêtoœci, na które nam wskaza³ Jan Pawe³ II. Wo³a³: nie pozwólcie aby brak³o œwiadków œwiêtoœci, nie lêkajcie siê œwiêtoœci, nie lêkajcie siê byæ œwiêtymi. Skoro czas zaborów przyczyni³ siê do tego, e tak wielu by³o œwiêtych, to teraz gdy jest nowy czas Koœcio³a, czas modlitwy, szkaplerza, ró añca œw., niech to bêdzie równie czas ludzi œwiêtych. Po konferencji rozpoczê³a siê Eucharystia, której przewodniczy³ i homiliê wyg³osi³ Ks. Infu³at Wies³aw Szurek, (w niej uczestniczyli tak e, m.in. ks. Edward Soko³owski, ks. Józef Koœcielny). Powiedzia³ m.in.: Je eli ws³uchamy siê w S³owo Bo e z listu do Koryntian i w S³owo z Ewangelii, a tak e wpatrzymy siê w to co siê dzieje, to wspólnym tematem s¹ oczy. Prorok mówi oto zobaczy³em bramy Jerozolimy. Bêdzie bez murów i bêdzie bez granic, bêdzie bardzo ludna. To wizja symbolizuj¹ca Ojczyznê. W Ewangelii patrz¹cy na Jezusa i jego czyny byli pe³ni podziwu, ale Pan Jezus pracuje nad pog³êbieniem patrz¹cych z wnikliwoœci¹ ich wzroku. Ten Syn Cz³owieczy wydany bêdzie w rêce ludzi, ale nie skupia siê nad tym lecz na zmartwychwstaniu i darzy radoœci¹ te ludy. Kiedy siê na was patrzy odzianych w brackie peleryny i uczestnicz¹cych we Mszy œw. to raduj¹ siê oczy wiary. Nas te raduje wasza obecnoœæ i waszego pasterza, który was prowadzi. Przyszliœcie nie dla p³ytkiego bezpieczeñstwa szkaplerza, ale dla tego, który wyroœnie w blasku Krzy a w o³tarzu. Przyszliœcie nios¹c w sercu zrozumienie Tej tajemnicy, której wyraz da³ Chrystus w s³owach: Przyszed³em, aby ycie mieli i mieli je w obfitoœci, tzn., aby byæ zatroskanym o rozwój ycia duchowego, wewnêtrznego, chrzeœcijañskiego. Patrz¹c w Jej wizerunek, Matki Bo ej Szkaplerznej, chcemy prosiæ o rozwój ycia wewnêtrznego. Obserwujemy sp³aszczenie ycia do biologii, do konsumpcji, co wyra a siê znudzeniem ycia, czy targniêciem siê na ycie, któremu brak szacunku, jako wartoœci, czy grymaszeniu w yciu. Czy te wczorajsze g³osowanie w sejmie za zabijaniem dzieci obci¹ onych zagro eniem, e mog¹ byæ chore. Cz³owiek to nie tylko cia³o, nie tylko biologia, to równie dusza i ycie wewnêtrzne. Szans¹ dla obfitoœci Chrystusowego ycia w nas i poœród nas, jest dany nam przez Opatrznoœæ Bo ¹ Rok Wiary. Na œwiêto Piotra i Paw³a, Ojciec œw. Franciszek podarowa³ Encyklikê Lumen Fidei (Œwiat³o Wiary). W tej Encyklice papie próbuje otworzyæ nasze oczy i serce, e Wiara jest œwiat³em i to œwiat³em, które trzeba na nowo odkryæ, abyœmy odkryli pe³niê wiary w chrzeœcijañstwie. W ka dej religii s¹ s³owa prawdy, ale pe³nia wiary zaistnia³a w Jezusie Chrystusie. Uczy Ojciec Œwiêty, byœmy dostrzegli, e Wiara nie jest zagro eniem, ale jest szans¹. Cz³owiek nie zrozumie niczego w swoim yciu bez wiary. Jest dialog i wspó³dzia³anie. Wiara jest szans¹ rozwoju duchowego i wspólnotowego. Nam siê próbuje wt³oczyæ, e wiara jest zaprzeczeniem rozumu. Wiara jest motorem i inspiracj¹ zarazem. Wiara jest si³¹ do poszukiwania Boga i tego, co Bóg cz³owiekowi gotuje i przynosi. Ani oko nie widzia³o ani ucho nie s³ysza³o, co Bóg przygotowa³ dla tych, którzy go mi³uj¹. Encyklika mówi: Wiara niesie zbawienie i wybawienie. A któ z nas nie wzdycha i nie têskni za tym, aby byæ wybawionym od wielu ciê arów i aby byæ zbawionym z wielu k³opotów, w które sam siê wpêdza. O wiarê trzeba dbaæ nie samotnie, lecz w Koœciele. Trzeba dbaæ, eby z Bo ¹ ask¹ siê pomna a³a, nie samemu, ale w Koœciele. Nie tylko kap³ani czy zakonnicy, ale wszyscy, którzy weszli do Koœcio³a. Szkaplerz ma byæ w tym pomoc¹ i narzêdziem, a myœmy powinni dbaæ o rozwój ycia duchowego w nas i w tych co nam s¹ bliscy. W tych dniach trwa kongres milionów katechetów. Spotka³ siê z nimi Ojciec Œw. i uœwiadomi³ im, e potrzebujemy dobrych katechetów. Katecheza jest filarem w wierze, to mo na odnieœæ do nas, którzy nosimy szkaplerz, którzy jesteœmy w rodzinie tymi katechetami i w tym œrodowisku gdzie yjemy. Trzeba nam troszczyæ siê o rozwój ycia duchowego, a to znaczy mieæ obraz s³ów Jezusa przed oczyma, Ja Jestem krzewem winnym wy latoroœlami trzeba abyœcie trwali we Mnie i aby Moje ycie ustawicznie w was by³o i przep³ywa³o przez nie. Droga, któr¹ siê to dokonuje jest Eucharystia, jako Najœwiêtsza Ofiara, jako obecnoœæ. Jezus nie jest rzecz¹, ale osob¹. Bóg jest Osob¹ Najdoskonalsz¹. Nietakt, uchybienie wobec osoby Boga, ka dy grzech to straszliwy zgrzyt ale nie trzeba siê go lêkaæ, aby nie popadaæ w depresjê, ale aby trwaæ w tym winnym krzewie. Troska o wiarê rozwija siê przez to, co mówi w Koœciele S³owo Bo e, a tak e przez jego rozprowadzanie i komentarze. My te rozwijamy ycie duchowe poprzez dobr¹ ksi¹ kê katolick¹, czy prasê katolick¹, która jest nam zalecona. Piêæ lat temu odby³ siê w Rzymie Synod pod has³em: S³owo Bo e w yciu i misji Koœcio³a. S³owo Bo e ma swój g³os, a tym g³osem jest Objawienie dostêpne w Piœmie Œwiêtym i Tradycji ma swoje oblicze i twarz Jezusa Chrystusa, ma swój dom Koœció³, ma swoje drogi, na które wysy³a wierz¹cych w Chrystusa. ycie Bo e w nas rozwija siê przez systematyczn¹ i arliw¹ modlitwê. Bóg traktuje nas, jak osoby i do nas mówi i oczekuje, e bêdziemy Go s³uchali i e w odpowiedzi bêdziemy do Niego mówili. S³uchali i nie lekcewa yli, co do nas mówi i odpowiadali w modlitwie, wielbi¹c Go, dziêkuj¹c Mu, przepraszaj¹c Go, prosz¹c Go. My swoj¹ modlitwê zawê amy do proœby. Modlitwa to nie dodatek, ale coœ zasadniczego, co przynale y do istoty naszego ycia. Kiedy zbli a siê paÿdziernik, gdy s³yszymy o krucjatach ró añcowych, Jerychach do³¹czmy do nich. W Polsce i w œwiecie potrzeba ogromnie naszej modlitwy. ycie duchowe w nas, a z nami w innych rozwija siê przez czyny, które zrodzone s¹ ze s³uchania Boga i wra- liwoœci na Ducha œw. Jezus do Aposto³ów powiedzia³ tak: je eli bêdziecie prawdziwie czynili, to co do was mówiê to bêdziecie prawdziwie moimi uczniami. Je eli oprzemy siê na wierze w Jego S³owa, to znajdziemy, decyzje, s³owo, czyn i bêdziemy wiedzieli, jak post¹piæ w trudnych sytuacjach. Je- eli bêdziemy yli w przestrzeni ycia duchowego, to wyjdziemy nawet z najgorszych opresji. Po skoñczonej Eucharystii udaliœmy siê na poczêstunek. Spotkanie zakoñczyliœmy Koronk¹ Szkaplerzn¹. Marta Dziedzic Animatorka Bractwa Szkaplerznego z Trzciany,,,, 1,1,,,,1,,,,,,, 1,, 1, 1,, 1,1, 1,,,,,, 1, 1,,,,,1,,,,1,,,,, 1, 1,,,, 1,,,1,,,, 1,,,,,, 1

15 Nr () Str. Z PIELGRZYMK DO ZAGÓRZA p o raz wtóry we Wspomnienie wszystkich Zmar³ych Zakonu Karmelitañskiego listopada, Bractwo œw. Józefa zorganizowa³o pielgrzymkê do Zagórza, miejsca dawnej bytnoœci Karmelitów Bosych z klasztorem na Marymoncie (Wzgórzu Maryi). Ufundowany w r. jako twierdza na wynios³ym brzegu rzeki Os³awy, s³u- y³ Konfederatom Barskim za lazaret, i pos³u y³ za obronê w r. Znacznie zniszczony zosta³ odbudowany, by w r. popaœæ w ruinê na skutek po aru. Opuszczony na d³ugie dziesi¹tki lat znalaz³ restauratorów w dawnych w³aœcicielach (Karmelitach Bosych) pod koniec lat -tych ubieg³ego stulecia. GODZINA ASKI... dokoñczenie ze str. zacytowa³am wy ej, pozwólcie, e dam osobiste œwiadectwo w tym wypadku bardzo wa ne w sytuacji nachalnej promocji in vitro. Choæ byliœmy wówczas niemal 1, roku po œlubie, nie mieliœmy upragnionego dzieci¹tka. grudnia r. pojechaliœmy na uroczystoœæ œlubów zakonnych mojej siostry do jej domu zakonnego w Gorzkowie k. Bochni. Po uroczystej Mszy œw. zosta³am w koœciele, by pomodliæ siê w tej intencji przed cudownym obrazem Maryi. Modli³am siê w tym czasie prosz¹c o dar macierzyñstwa. Mama Po kilku latach prac i starañ po œmierci jednego z propagatorów (o. Józefa Prusa) zakon musia³ wycofaæ siê z Zagórza. Obecnie w rêkach Gminy Zagórz od kilku lat prze ywa swój renesans. Trwaj¹ prace przy murach zewnêtrznych, dawnych zabudowaniach na potrzeby konfederatów, fasadzie i wie y koœcio³a, ogrodów Za spraw¹ ks. proboszcza zagórskiej parafii i licznych fundatorów powsta³a plenerowa Droga Krzy- owa co znacznie o ywi³o ruch pielgrzymkowy i turystyczny. Nasza pielgrzymka liczy³a osób z o. Przeorem i br. Maciejem a nawiedziliœmy wpierw grób Karmelitów Bosych na starym cmentarzu (wspólna mogi³a wydobytych z ruin doczesnych szcz¹tek zakonników), na którym z³o yliœmy wi¹zanki, zapaliliœmy znicze i odmówiliœmy Anio³ Pañski i modlitwy za zmar³ych. Potem w drodze pod klasztor odprawiliœmy Drogê Krzy ow¹ wed³ug specjalnie przygotowanych rozwa añ pod twórców i symbolikê zagórskich stacji krzy owych. Zwiedziliœmy dÿwigaj¹cy siê z ruin klasztor (w³¹cznie z wyjœciem na nowo otwart¹ wie ê widokow¹ i powstaj¹ce ogrodowe alejki spacerowe) ciesz¹c siê z zaawansowanych prac remontowo-konserwatorskich. W samo po³udnie w Sanktuarium MB Nowego ycia uczestniczyliœmy w Eucharystii sprawowanej przez naszego Przeora, o. Paw³a Ferko. Zapoznaliœmy siê z histori¹ dawnego klasztoru i mogliœmy zobaczyæ ocala³e dzie³a sztuki i kultu zagórskich karmelitów. S¹ tam obrazy: œw. Teresy od Jezusa, naszego Patrona œw. Józefa, MB Szkaplerznej, Œwiêtej Rodziny i figurka Praskiego Jezusa wstawi³a siê za nami u Boga. Mój syn urodzi³ siê na pocz¹tku wrzeœnia r. Bêd¹c w stanie b³ogos³awionym (w. miesi¹cu) powierzy³am syna Matce Bo ej na Jasnej Górze, poniewa lekarka straszy³a mnie, e to dziecko mo e stanowiæ dla mnie zagro enie i ju wczeœniej w. miesi¹cu próbowa³a sk³oniæ mnie do usuniêcia ci¹ y, choæ czu³am siê doskonale i nie mia³am dos³ownie adnych dolegliwoœci. Doskona³e samopoczucie towarzyszy³o mi do koñca ci¹ y. Syn urodzi³ siê zdrowy w sposób naturalny. Od najwczeœniejszych lat dzieciêcych syn darzy Maryjê szczególnym zaufaniem i ogromn¹ mi³oœci¹, do Niej zanosi Dzieci¹tka Jezus przekazana jednej z mieszkanek przez wspomnianego ju o. Józefa Prusa (otrzyma³ j¹ od s. ucji z Fatimy) i po latach oddana do Sanktuarium. Teraz odnowiona i zdobna w piêkne szaty pod szklanym kloszem jakby w kapliczce, w bocznym o³tarzu odbiera czeœæ. Po Mszy œw., dziêki goœcinnoœci miejscowego Proboszcza, ks. Józefa Kasiaka mogliœmy zobaczyæ mini muzeum z pami¹tkami sanktuaryjnymi, gdzie znajduje siê m.in. makieta rekonstrukcyjna dawnego za³o enia klasztornego Karmelitów Bosych (robi¹ca mocne wra enie) i na koniec przy skromnym pielgrzymim, aczkolwiek smacznym domowym poczêstunku dowiedzieliœmy siê wielu ciekawych historii (zarówno starych jak i nowych) z Zagórza oraz planowanych przez ks. Proboszcza inicjatyw. Obopólna radoœæ wyrazi³a siê te w podziêce za zadzierzgniêt¹ przyjaÿñ i wspó³pracê parafii karmelitañskiej w Przemyœlu oraz parafii w Zagórzu. Józefek mod³y prosz¹c o wstawiennictwo w ka dej wa nej dla siebie sprawie, a Ona go nie zawodzi, a dopiero niedawno dowiedzia³ siê, e swoje ycie zawdziêcza w³aœnie wstawiennictwu Maryi. Jeœli wiêc pragniecie zostaæ rodzicami, a z jakiegoœ powodu macie problemy z poczêciem lub donoszeniem ci¹ y, zaufajcie Maryi i powierzcie Jej wasze zmartwienie jeœli to jest zgodne z wol¹ Bo ¹, Ona uprosi Wam ten dar. Nie decydujcie siê na metodê in vitro obra aj¹c¹ Boga, poni aj¹c¹ godnoœæ cz³owieka i poci¹gaj¹c¹ za sob¹ œmieræ bezbronnych maleñstw odrzuconych przez lekarzy jako zarodki zbêdne czy nie spe³niaj¹ce oczekiwañ.,,,, 1,1,,,,1,,,,,,, 1,, 1, 1,, 1,1, 1,,,,,, 1, 1,,,,1,,,,1,,,,, 1, 1,,,, 1,,,1,,,, 1,,,,,,

16 Str. 1 O Bo ym Narodzeniu grudnia obchodzimy Uroczystoœæ œw. Jana od Krzy a i warto w kontekœcie zbli aj¹cych siê Œwi¹t Bo ego Narodzenia zajrzeæ do poezji œw. Jana mówi¹cej o tej przedziwnej Tajemnicy Bo ej mi³oœci i Bo- ego uni enia oraz do komentarza o. Federico Ruiza Salvadora, hiszpañskiego karmelity bosego, znawcy dzie³ œw. Jana od Krzy a. Trzeba dodaæ te w tym miejscu s³owo o tym, jak bardzo pod wp³ywem œw. Teresy od Jezusa g³êboko i radoœnie prze ywany by³ czas Adwentu i Bo ego Narodzenia w Karmelu i e o. Jan ogromnie lubi³ braæ udzia³ w inicjowanych i odgrywanych misteriach bo onarodzeniowych (gdzie by³ œw. Józefem). Oto strofy œw. o. Jana, a poni ej komentarz. Gdy przyszed³ czas wybrany, czas Jego Narodzenia Jak Oblubieniec z komnat przyszed³ do swego stworzenia. A Matka Jego wdziêczna, wybrana z wszech na œwiecie Po³o y³a w ³óbeczku swe narodzone Dzieciê. Pomiêdzy bydlêtami ludzie Mu czeœæ sk³adali Pasterskiej prostej pieœni Anieli wtórowali. Zawarte zaœlubiny miêdzy Cz³owiekiem-Bogiem I Bóg zap³aka³ gorzko na bar³ogu ubogim. To by³y œlubne dary Oblubienicy duszy Matka w bólu zadr a³a, ujrza³a krzy katuszy. P³acz u Boga-Cz³owieka, u ludzi pieœñ wesela Dziwne to zespolenie i nic go nie rozdziela. Misterium Wcielenia osi¹ga swój szczyt w objawieniu siê Boga ludziom. Plastyczny liryzm, z jakim œw. Jan szkicuje tê scenê, przemienia j¹ prawie w akcjê Przedszkolak pyta kolegê: Co dosta³eœ na gwiazdkê? Tr¹bkê. Mówi³eœ przecie, e dostaniesz super prezenty! To jest super prezent! Dziêki niej zarabiam codziennie z³otówkê! W jaki sposób? Tata mi daje, ebym przesta³ tr¹biæ! œw. Jana od Krzy a Policjant pyta œw. Miko³aja: Obywatelu Miko³aju, czemu tak krzyczycie i p³aczecie? Jakiœ z³odziej ukrad³ mój worek. Z premedytacj¹? Nie, z prezentami! F¹fara pyta Jasia: Dlaczego chcesz, aby œw. Miko³aj przyniós³ ci dwa komplety kolejki? Bo ja te chcê siê bawiæ, kiedy tatuœ jest w domu. Nr () dramatyczn¹. Poemat sk³ada siê z trzech scen, z których jedna jest piêkniejsza od drugiej: 1. Najpierw S³owo Bo e triumfalnie wkracza na œwiat w objêciach swojej oblubienicy, to jest natury ludzkiej; Jego zaœ samego niesie w ramionach urocza Matka, która sk³ada Go w ³obie miêdzy bydlêtami.. Kontrast: oblubienica to jest anio³owie i ludzie uroczyœcie obchodz¹ te zarêczyny œpiewem i radoœci¹, gdy tymczasem Bóg-Oblubieniec le y w twardym ³obie, p³acze i szlocha.. Maryja staje zdumiona na widok tego kontrastu. Dopatruje siê w tym jakiejœ wielkiej tajemnicy: oto nast¹pi³a wymiana darów pomiêdzy zarêczonymi. Jezus Chrystus, stawszy siê cz³owiekiem, daje nam coœ swojego, to jest wesele i radoœæ, gdy tymczasem my ofiarujemy Mu coœ typowo naszego, to jest ból i p³acz. Chwilami trudno jest opanowaæ wzruszenie, które wywo³uje powolna i po³¹czona z rozwa aniem lektura tych wersów. przyg. o. Pawe³ Ferko OCD Wspó³pracuj¹cemu od wielu lat z nasz¹ gazet¹ o. Szczepanowi Praœkiewiczowi OCD z okazji Imienin sk³adamy najserdeczniejsze yczenia mocy Ducha œw., przylgniêcia do Jezusa Kap³ana i opieki MB Loretañskiej oraz zdrowia, g³êbokiego pokoju serca, radoœci i twórczej aktywnoœci. Wdziêczna Redakcja Po dewocjonalia i pami¹tki z naszego koœcio³a zapraszamy do naszej furty klasztornej! Miesiêcznik Duszpasterstwa koœcio³a pw. œw. Teresy od Jezusa w Przemyœlu, pod redakcj¹ o. Paw³a Ferko OCD. Zastrzegamy sobie prawo dokonywania skrótów. Adres redakcji: Karmelici Bosi, ul. Karmelicka 1; - Przemyœl, tel. () 1. pfmelon@wp.pl. DRUK: Studio Kolor; ul. Wybrze e Marsza³ka Józefa Pi³sudskiego ; - Przemyœl; piotr@konik-polny.pl,,,, 1,1,,,,1,,,,,,, 1,, 1, 1,, 1,1, 1,,,,,, 1, 1,,,,,1,,,,1,,,,, 1, 1,,,, 1,,,1,,,, 1,,,,,,