Miś z walizką pełną przygód

Transkrypt

1 Miś z walizką pełną przygód Szanowni Państwo, Bardzo dziękujemy za zainteresowanie bezpłatnym programem edukacyjnym przygotowanym wspólnie przez Społeczny Instytut Wydawniczy Znak i Ośrodek Twórczej Edukacji Kangur. Pragniemy zaproponować Państwu cykl zajęć dla dzieci oparty na przygodach misia Paddingtona, bohatera książeczek wydawanych przez Wydawnictwo Znak. Nasze scenariusze przygotowaliśmy z myślą o 4 6 latkach. To wymagające, ale jednocześnie, mamy nadzieję, niezwykle rozwojowe zabawy. Celem jest ukazanie misia Paddingtona jako podróżnika, odkrywcy, z którym każde dziecko może przeżyć niezapomniane przygody, poznając zarówno najbliższe otoczenie (dom, pokój), jak i dalsze (miejsce zamieszkania, okolice, region), i z którym może uczyć się angielskiego. Pragniemy, aby dzieci, zaprzyjaźniając się z Paddingtonem, miały możliwość odbycia podróży (wirtualnych bądź realnych, z rodzicami lub z nauczycielami przedszkolnymi) w miejsca dotąd dla nich nieznane. Realizując nasz program, stajecie się Państwo jednocześnie członkami wielkiego Klubu Misia Paddingtona. Zachęcamy do odwiedzania naszej strony internetowej pl oraz do udziału w konkursie Walizka Pełna Przygód. Mamy nadzieję, że po zrealizowaniu naszego programu wspólnie z dziećmi przygotują Państwo prezentację całorocznych wędrówek i odkryć w dowolnej postaci (kronika, walizka, teczka itp.), które prześlecie do wydawnictwa. Wszystkie prace zostaną ocenione przez jury, a najlepsza zostanie nagrodzona bardzo atrakcyjnym zestawem nagród (komputer oraz komplet zabawek i książek), który zostanie przekazany na potrzeby przedszkola. Ponadto przewidzieliśmy 10 równie atrakcyjnych wyróżnień. Zachęcamy do udziału w naszej zabawie. to mądra zabawa i nauka języka angielskiego Redakcja literatury dziecięcej i młodzieżowej powstała w Znaku niedawno, ale może się poszczycić wieloma sukcesami. Nasze książki wielokrotnie zdobywały najważniejsze polskie nagrody literackie (między innymi przez dwa lata z rzędu główną nagrodę w konkursie Dziecięcy Bestseller Roku), a ich wydania ukazują się również za granicą. Mikołajek, Miś i Tygrysek, Koszmarny Karolek i wreszcie miś Paddington bohaterowie naszych książek są uwielbiani przez dzieci w każdym wieku. KONTAKT Artur Mrozowski tel.: mrozowski@kktakk.eu Krzysztof Janiczek tel.: 12/ janiczek@znak.com.pl 1

2 Słowo od autorek Część I Tydzień z misiem Paddingtonem Nazywam się Maja Dobkowska. Wraz z współautorką niniejszych scenariuszy Agnieszką Larysz-Onyszko należymy do zespołu Ośrodka Twórczej Edukacji Kangur w Krakowie miejsca, gdzie uczy się dzieci myślenia oraz otwierania się na świat (zapraszamy na W Ośrodku szkolimy także nauczycieli z całej Polski. Obie prowadziłyśmy przez wiele lat treningi twórczego myślenia dla dzieci, a pracując w Kangurowym Przedszkolu uczyłyśmy twórczymi metodami języka angielskiego. Obie też jesteśmy mamami. Tworząc konspekty paddingtonowych spotkań, opierałyśmy się więc w dużej mierze na własnych doświadczeniach, zarówno zawodowych, jak i osobistych. Wiedząc, jak ważne jest dostosowanie programu do możliwości, preferencji i temperamentu nauczyciela, gorąco zachęcamy nauczycieli korzystających z niniejszych materiałów do odwagi w interpretowaniu, adaptowaniu do własnych potrzeb, a wręcz modyfikowaniu niniejszych scenariuszy tak, by w największym stopniu pobudzały wyobraźnię dzieci, z którymi Państwo pracujecie, ale również by ich realizowanie było przyjemnością dla Państwa. Będzie nam niezmiernie miło, jeśli zechcecie Państwo twórczo zainspirować się naszym materiałem i wzbogacicie go o swoje pomysły. Liczymy się również z tym, że z różnych powodów mogą mieć Państwo trudności ze zrealizowaniem scenariuszy w całości. W takich przypadkach zachęcamy do dokonywania wyborów jednego spośród kilku ćwiczeń, skracania lub upraszczania poszczególnych zadań. Niniejsze scenariusze, skupione tematycznie wokół przygód sympatycznego misia Paddingtona, zbudowane zostały na trzech filarach. Pierwszym z nich jest kontekst kulturowy a więc wiedza o odwiedzanej przez misia Wielkiej Brytanii.Przy okazji lektury możemy przekazać ją dzieciom. Zdajemy sobie sprawę, że dla dzieci w wieku 5 6 lat, dla których pisane były te konspekty, Anglia jest nie tyle odległym państwem, co niewiadomą, niemal fantastyczną nazwą, za którą kryje się jakiś obcy świat. Jednocześnie część dzieci była tam po prostu na wakacjach. Dlatego staramy się oswajać ten kraj, projektując zajęcia tak, by dzieci mogły nie tylko poszerzyć swoją wiedzę, ale odkryć niezwykłość tego miejsca, a jednocześnie ocenić, że życie w Londynie nie różni się tak bardzo od naszego. Każdy scenariusz zawiera ponadto zabawy z językiem angielskim oznaczone w scenariuszach ramkami. Wydało nam się naturalne, by, towarzysząc misiowi w jego codziennych sytuacjach, używać, na tyle, na ile przedszkolak sobie z tym poradzi, jego języka. Zabawy te wymagają od nauczyciela jedynie znajomości wymowy kilku bardzo podstawowych zwrotów. Jeśli jednak nauczyciel nie czuje się gotowy, by tego typu zabawy prowadzić, z łatwością może z nich zrezygnować. Drugi filar wiąże się z poznawaniem otoczenia przedszkola, włączając w to konkretne miejsca, lokalne ciekawostki, zwyczaje, krajobrazy. Chciałyśmy, by przygody misia, mocno osadzone w kontekście kulturowym Anglii, inspirowały do poszukiwań przygód na naszym lokalnym terenie. Trzecim filarem jest myślenie twórcze. Chcemy, by zabawy z misiem dodały dzieciom skrzydeł, pokazały im, że ich siłą jest wyobraźnia. Zależało nam, by znalazł się czas na wypowiedzi dzieci, prezentacje ich pomysłów, hipotez, interpretacji zdarzeń. Wiele konkursów i ćwiczeń nie zakłada istnienia jedynego słusznego rozwiązania, wiele zabaw nie musi albo wręcz nie może odbyć się według ściśle zaplanowanego schematu. Bardzo ważne, by nauczyciel otworzył się na pomysły dzieci, podążał za nimi na ile to możliwe, pobudzał do myślenia poza schematami. Wiedząc, że materiał ten będzie realizowany w ramach zajęć programowych, zadbałyśmy ponadto, by tematy zajęć korespondowały z programem realizowanym w przedszkolu. Życzymy miłej zabawy! Część pierwsza spotkań z misiem Paddingtonem to pięć scenariuszy zajęć trwających około minut i zaplanowanych tak, by mogły się odbywać codziennie. Ich celem jest twórcza, rozwijająca, ucząca myślenia zabawa, a także zapoznanie dzieci z postacią misia Paddingtona, bohatera książki Miś zwany Paddington oraz z kontekstem kulturowym książki (Wielka Brytania, Londyn). Każde dziecko, które weźmie udział w zajęciach, otrzyma naklejkę Klubu Misia Paddingtona ze specjalnym miejscem, w którym można wpisać imię dziecka (więcej informacji o Klubie znajdą Państwo na stronie Spotkania dotyczą pierwszych rozdziałów książki mają wciągnąć w przygody misia i pokazać jego świat. Każdy scenariusz ma również swoją oś tematyczną w programie ujęto kolejne tematy: WYPRAWA DO ANGLII, DWORZEC KOLEJOWY MIASTO (LONDYN) DOM RODZINA Podczas zajęć przeplatają się różnego rodzaju zabawy, wymagające od dzieci innych aktywności (plastycznej, ruchowej, intelektualnej). Nauczyciel, biorąc pod uwagę możliwości i potrzeby grupy, może zmieniać układ ćwiczeń, bądź rezygnować z niektórych z nich. Karty pracy (każdy scenariusz wzbogacony jest o jedną z nich) można wykorzystać w trakcie zajęć tak jak proponujemy, ale można również rozdać je dzieciom w innym momencie dnia jako nawiązanie do odbytych wcześniej zajęć. Scenariusze zakładają wiele inwencji twórczej nauczycieli, zachęcamy do modyfikowania, uatrakcyjniania i wzbogacania ich treści. Ważne, by nauczyciel dokumentował przebieg zajęć, jak i prace stworzone podczas ich trwania wraz z innymi zadaniami wypełnią one Walizkę Pełną Przygód (więcej o Walizce Pełnej Przygód przeczytasz we wstępie do drugiej części scenariuszy). 2 3

3 Scenariusz 1 Depesza o zaginionym misiu CZAS TRWANIA : OK MIN. LICZBA UCZESTNIKÓW : OK. 25 WIEK UCZESTNIKÓW : 5 6 LAT MI E J S C E : SALA PRZEDSZKOLNA CELE: twórcza, rozwijająca wyobraźnię, a także ucząca myślenia zabawa wprowadzenie dzieci w symboliczną umiejętność czytania mapy zachęcenie do używania języka angielskiego, ćwiczenie aparatu mowy kształtowanie świadomości różnic i podobieństw kulturowych zachęcanie dzieci do autorefleksji, odwagi w autoprezentacji, wymieniania doświadczeń doskonalenie umiejętności rozumienia komunikatów ustnych zapoznanie z treścią książki Miś zwany Paddington, zachęcenie do lektury METODY: zabawy ruchowe (ćw. 4, 8) twórcze zabawy plastyczne (ćw. 2) ćwiczenia językowe (ćw. 3) praca indywidualna z kartą pracy (ćw. 2) zabawy aktorskie i ekspresyjne (ćw. 3) zabawy wymagające refleksji, autorefleksji, prezentacji (ćw. 1, 5, 6) zabawy polegające na wymyślaniu (ćw. 6,7) POTRZEBNE REKWIZYTY I MATERIAłY: ksero kart pracy nr 1 i 2 (po jednej dla uczestnika) tekst depeszy egzemplarz książki Miś zwany Paddington pluszowe misie długi sznurek kredki, ołówki dla chętnych: aparat fotograficzny UWAGI PROGRAMOWE: Spotkanie to stanowi pierwszą część cyklu pięciu spotkań z misiem Paddingtonem. Choć nie pada na nim jeszcze imię niedźwiadka, dzieci dowiadują się, z kim będą miały do czynienia i gdzie będzie rozgrywała się akcja książki. Pod koniec spotkania symbolicznym lotem grupa przeniesie się do Londynu, by szukać zaginionego misia. Przed zaplanowaną datą zajęć nauczyciel może poprosić dzieci o przyniesienie w tym dniu swoich misiów z domu. Można też zachęcić dzieci, by dowiedziały się, skąd i w jaki sposób misie trafiły do ich domów. Zachęcamy do stworzenia improwizowanej sesji fotograficznej z misiami (ćw. 4) pozowanie ze swoimi misiami może sprawić dzieciom dużo przyjemności, a zdjęcia można następnie wykorzystać do stworzenia Misiowej Wystawy WAżNA WSKAZÓWKA PEDAGOGICZNA: Większość zabaw ma charakter twórczy opiera się na wyobraźni i pomysłowości dzieci. Zaletą tego typu ćwiczeń jest to, że nie ma dobrych i złych rozwiązań są one co najwyżej mniej lub bardziej pomysłowe, oryginalne. Nauczyciel powinien o tym pamiętać, komentując wypowiedzi dzieci. Ważne również, by osoba prowadząca przewidziała czas na wszystkie wypowiedzi, pozwoliła dojść do głosu wszystkim chętnym, jednocześnie zachęcając i motywując osoby mniej otwarte na tego typu zabawy. PRZEBIEG: 1. WPROWADZENIE DEPESZA Dzieci siadają na dywanie, a prowadzący informuje je, że przedszkole otrzymało tajemniczą depeszę z Peru adresowaną właśnie do nich (nauczyciel może pokazać dzieciom na mapie, gdzie jest Peru oraz objaśnić słowo depesza). Nauczyciel odczytuje list o następującej treści: Poszukuję niewielkiego misia, którego wysłałam w daleką podróż. STOP. Obawiam się, czy aby nie wpadł w jakieś tarapaty. Ostatnio był widziany na statku zmierzającym do Europy. STOP. Ma walizkę i karteczkę na szyi, lubi marmoladę. STOP. Mam nadzieję, że codziennie myje zęby i pamięta o mówieniu przepraszam, gdy coś napsoci. Jeśli go spotkacie, spytajcie go o to. STOP. Szaleję z niepokoju. STOP. Ciocia Lucy P.S. Miś nie mówi niestety po polsku, ale rozumie język angielski. Wygląda na to, że zaginął miś, a my mamy pomóc go odnaleźć. Czy macie przy sobie jakieś misie (jeśli dzieci ich nie przyniosły, można wykorzystać zabawki przedszkolne)? Dobrze. W takim razie sprawdzimy zaraz, czy któryś z nich nie przywędrował z Peru i nie jest podobny do misia, za którym tęskni ciocia Lucy. Czy możecie mi opowiedzieć, skąd wasze misie się u was wzięły? 2. ZAMAZANA FOTOGRAFIA Nauczyciel informuje dzieci, że do listu dołączone było także zdjęcie, które mogłoby ułatwić rozpoznanie zaginionego misia. Niestety, zdjęcie zniszczyło się podczas długiej drogi z Peru do Polski i widać na nim bardzo niewiele. Nauczyciel rozdaje dzieciom karty pracy (nr 1) i prosi, by spróbowały odtworzyć rysunek misia według jego opisu (posiłkuje się przy tym ilustracją z okładki książki, a więc mówi na przykład: na głowie ma czerwony kapelusz ma mały nosek i małe oczka nosi niebieski płaszcz, itd. pytać po angielsku (bo tylko taki język rozumie miś), czy lubi marmoladę. Ten, który zrozumie pytanie i odpowie twierdząco, być może jest zagubionym siostrzeńcem pani Lucy. Nauczyciel uczy więc dzieci pytania: Do you like marmalade? prosząc, by zapytały swoje misie (jeśli misiów jest mało, można to zrobić na głos, wybierając ochotników, którzy zapytają lub pytając chórem. W innym razie każdy może na głos lub szeptem zapytać swojego misia). 4. PIEśń ŁAKOMCZUCHÓW Nauczyciel uczy dzieci krótkiego wierszyka o następującej treści: Konfitura, konfitura! Bez niej obiad misia? Bzdura! Marmoladka, marmoladka, będzie uczta dla niedźwiadka! Następnie prosi dzieci o pomoc w uzupełnieniu słów wiersza gestami. Wspólnie powstaje pantomimiczna wersja wierszyka. 5. DLA CHęTNYCH: FOTOGRAFIA Jeśli nauczyciel dysponuje aparatem fotograficznym, można poprosić dzieci, by pozowały do zdjęć ze swoimi misiami. Nauczyciel tłumaczy, że zdjęcia te wysłane zostaną do Peru, by ciocia Lucy osobiście mogła stwierdzić, że żaden z nich nie jest jej zaginionym siostrzeńcem. Z wywołanych zdjęć można zrobić wystawę. 6. GDZIE ON SIę MOżE PODZIEWAć? A jeśli ciocia Lucy na żadnej z fotografii nie rozpozna swojego misia? Jeśli on trafił zupełnie gdzie indziej, a ciocia Lucy napisała do nas całkiem przez pomyłkę? Gdzie on się może podziewać? Nauczyciel zachęca dzieci, by kolejno przedstawiły swoje przypuszczenia, gdzie może być miś. 7. KTÓRęDY DO LONDYNU? Nauczyciel pokazuje dzieciom książkę Miś zwany Paddington. Mówi, że właśnie przeczytał coś, co może naprowadzić przedszkolaki na trop. Czyta z okładki książki zdanie: Na stacji kolejowej Paddington w Londynie pojawia się mały zagubiony miś. Na szyi ma karteczkę:»proszę zaopiekować się tym niedźwiadkiem. Dziękuję«". Wspólnie grupa zastanawia się, czy to daleko. Jak się tam dostać? 8. SAMOLOTOWA GONITWA Nauczyciel zaprasza dzieci do zabawy ruchowej: każde z dzieci zamienia się w samolot (rozkłada proste ręce na boki jako skrzydła). Początkowo samoloty latają luźno w przestworzach (dzieci biegają po sali). Muszą jednak bardzo dbać o bezpieczeństwo dwa samoloty nie tylko nie mogą się ze sobą zderzyć, ale nawet dotknąć się skrzydłami (można wprowadzić rygorystyczną wersję, w której osoby, które się dotkną, odpadają z gry). Po chwili nauczyciel zawęża za pomocą sznurka teren, po którym samoloty mogą latać. Zasady nadal pozostają takie same, przy czym żaden samolot nie może zatrzymać się w powietrzu bez ruchu. ZAKOńCZENIE Nauczyciel zaprasza dzieci na kolejne spotkanie, w czasie którego poszukiwawcza wyprawa do Londynu będzie kontynuowana. 3. CZY LUBISZ MARMOLADę? Nauczyciel podsuwa dzieciom pomysł na sprawdzenie, czy poszukiwany miś jest wśród nich. Wystarczy wszystkie misie za- Nauczyciel namawia dzieci, by niezwłocznie udać się do Londynu na poszukiwania. Ale gdzie jest ten Londyn? Nauczyciel rozdaje dzieciom mapę (karta pracy nr 2) i prosi, by połączyły najkrótszą drogą Polskę z Londynem. 4 5

4 Scenariusz 2 Na stacji Paddington CZAS TRWANIA : OK MIN. LICZBA UCZESTNIKÓW : OK. 25 WIEK UCZESTNIKÓW : 5 6 LAT MI E J S C E : SALA PRZEDSZKOLNA CELE: twórcza, rozwijająca wyobraźnię, a także ucząca myślenia zabawa wprowadzenie dzieci w symboliczną umiejętność czytania mapy zachęcenie do używania języka angielskiego, ćwiczenie aparatu mowy kształtowanie świadomości różnic i podobieństw kulturowych zachęcanie dzieci do autorefleksji, odwagi w autoprezentacji, wymieniania doświadczeń doskonalenie umiejętności rozumienia komunikatów ustnych zapoznanie z treścią książki Miś zwany Paddington, zachęcenie do lektury METODY: zabawy ruchowe (ćw. 1, 6) twórcze zabawy plastyczne (ćw. 4, 9) ćwiczenia językowe (ćw. 5, 7, 9) zabawy aktorskie i ekspresyjne (ćw. 7) praca z tekstem (ćw. 2, 3) zabawy poszerzające wiedzę o świecie, uczące zaradności (ćw. 7, 8) zabawy wymagające refleksji, autorefleksji, prezentacji (ćw. 5, 6, 7) zabawy polegające na wymyślaniu (ćw. 1, 4, 5, 6, 9) POTRZEBNE REKWIZYTY I MATERIAłY: ksero kart pracy nr 3 (po jednej dla uczestnika) tekst depeszy do cioci Lucy materiały plastyczne do stworzenia biletów przykładowe bilety egzemplarz książki Miś zwany Paddington UWAGI PROGRAMOWE: Spotkanie to stanowi drugą część cyklu pięciu spotkań z misiem Paddingtonem. Miś zostaje odnaleziony na stacji Paddington w Londynie, a zatem zajęcia koncentrują się wokół zagadnień związanych z koleją. Zajęcia kończą się zadaniem domowym prośbą do dzieci i ich rodziców (można ją zapisać i rozdać w formie karteczek) o rozważenie dość nietypowej sytuacji. Warto zachęcić rodziny, by zabawę z misiem Paddingtonem kontynuowały w domu. Kolejne spotkanie rozpocznie się od prezentacji przyniesionych z domu pomysłów. WAżNA WSKAZÓWKA PEDAGOGICZNA: Większość zabaw ma charakter twórczy opiera się na wyobraźni i pomysłowości dzieci. Zaletą tego typu ćwiczeń jest to, że nie ma dobrych i złych rozwiązań są one co najwyżej mniej lub bardziej pomysłowe, oryginalne. Nauczyciel powinien o tym pamiętać, komentując wypowiedzi dzieci. Ważne również, by osoba prowadząca przewidziała czas na wszystkie wypowiedzi, pozwoliła dojść do głosu wszystkim chętnym, jednocześnie zachęcając i motywując osoby mniej otwarte na tego typu zabawy. PRZEBIEG : 1. PRZEPRAWA PRZEZ KANAł LA MANCHE Nauczyciel opowiada dzieciom, że samolot w drodze do Londynu musiał awaryjnie lądować. Dalej podróż musi odbyć się statkiem, a następnie koleją. Dzieci ustawiają się w szeregu przy ścianie. Nauczyciel opowiada, że przestrzeń przed nimi to kanał La Manche, który trzeba pokonać. W tym celu należy zapytać kapitana, jaka jest woda. Kapitanem zostaje ochotnik. Grupa pyta chórem: Kapitanie, kapitanie, jaka jest woda?, a kapitan odpowiada według swojego uznania (np. zimna, pełna rekinów, gorąca, wzburzona sztormem itd.). Grupa pyta dalej: A jak mamy przez nią przejść?. Tu kapitan prezentuje adekwatny sposób (np. bardzo szybko, nurkując pod wodę, chlapiąc, stylem grzbietowym itd.). Następnie cała grupa przeprawia się na drugi brzeg, po czym nauczyciel wybiera nowego kapitana, by zabawa mogła być powtórzona (można ją powtarzać tak długo, aż znudzi się dzieciom). 2. PROSZę ZAOPIEKOWAć SIę TYM NIEDźWIADKIEM Nauczyciel zachęca dzieci, by siadły na dywanie, a następnie odczytuje początkowy fragment powieści Miś zwany Paddington (str. 5 9, do słów Proszę zaopiekować się tym niedźwiadkiem. Dziękuję. ) Wygląda na to, że to był dobry pomysł z wyprawą do Londynu chyba jesteśmy tym razem na tropie właściwego misia. Ciocia Lucy ucieszy się, kiedy do niej napiszemy. 3. PISZEMY DO CIOCI LUCY Nauczyciel proponuje treść depeszy do cioci Lucy: Znalazł się Pani królik! Jest w Paryżu. Widziano go na lotnisku. Na głowie miał czepek kąpielowy, a w ręku parasolkę. Twierdzi, że przybył z Chin, a w drodze jadł tylko frytki. Zdaje się, że podróżował na gapę. 4. PADDINGTON Nauczyciel zachęca dzieci do krótkiej zabawy słowotwórczej. Miś Paddington dostał swoje imię od stacji kolejowej Paddington w Londynie. A jak nazywają się stacje, dzielnice, przystanki czy też okoliczne miejscowości, gdzie my mieszkamy? [Tu prawdopodobnie będzie trzeba podsunąć dzieciom kilka nazw]. Jak można by nazwać misie, które tam zostały znalezione? (przykładowo: Kleczków miś Kleczuś, Bałuty Bałutek, Łobzów miś Łobzek, itd.) 5. GIMNASTYKA POCIąGOWA Nauczyciel zaprasza dzieci do specjalnej gimnastyki pociągowej i prosi je, aby stanęły tak, by każdy mógł się swobodnie poruszać. Nie wiem, czy miś Paddington o tym pamiętał, ale przed długą podróżą pociągiem warto przećwiczyć to i owo, żeby żadna sytuacja nas nie zaskoczyła. A zatem przećwiczmy: doganianie pociągu, który właśnie chce uciec nam sprzed nosa wsiadanie po wysokich schodach przeciskanie się przez wąski korytarz wsadzanie bardzo ciężkich walizek na półkę, która jest wysoko szukanie biletu na dnie plecaka Ochotnicy zgłaszają swoje propozycje ćwiczeń, które następnie wykonuje cała grupa. 6. POWITANIA Choć na misia Paddingtona nikt na dworcu nie czekał, to zazwyczaj podróżni witają się w tym miejscu ze swoimi bliskimi. Czy wiecie, jak robi się to w Anglii? Nauczyciel prezentuje, jak witają się Anglicy. Następnie dzieci ćwiczą powitanie w parach. 7. JEśLI SIę ZGUBISZ Nauczyciel pyta dzieci, czy wiedzą, co trzeba zrobić, jeśli ktoś zgubi się na dworcu kolejowym. 8. LITERKOWE WAGONY Nauczyciel zaprasza dzieci do stolików, gdzie rozdaje im karty pracy nr 3. nają się na podaną przeze mnie literkę [można każdemu podać inną lub poprosić, by wszyscy rysowali przedmioty zaczynające się na tę samą literkę. Jeśli zaś literki są dla grupy za trudne, można zamiast nich wskazać kolory np. wagon z samymi zielonymi rzeczami itd.]. Po skończeniu wszystkie prace zostają sklejone w długi pociąg. 9. ZAKOńCZENIE Nauczyciel kończy zajęcia, obiecując, że jutro znów będzie okazja do podążania za misiem Paddingtonem, ponieważ ciocia Lucy wciąż się o niego martwi. Nauczyciel może też zachęcić dzieci, by w domu, wspólnie z rodzicami zastanowiły się, co by zrobili, gdyby spotkali na stacji kolejowej niedźwiedzia. Dzieci są zobowiązane do poprawiania błędów w depeszy. Niektóre pociągi mają mnóstwo wagonów, a co w nich jest? Nie wiemy, choć bardzo nas to ciekawi. Tym razem możemy sobie to wyobrazić. Narysujcie w waszym wagonie rzeczy, które zaczy- 6 7

5 Scenariusz 3 W mieście CZAS TRWANIA : OK MIN. LICZBA UCZESTNIKÓW : OK. 25 WIEK UCZESTNIKÓW : 5 6 LAT MI E J S C E : SALA PRZEDSZKOLNA CELE: WAżNA WSKAZÓWKA PEDAGOGICZNA: 5. KIEROWANIE RUCHEM 9. TOWER BRIDGE twórcza, rozwijająca wyobraźnię, a także ucząca myślenia zabawa ćwiczenie umiejętności komunikacyjnych dzieci poszerzanie wiedzy o świecie kształtowanie świadomości różnic i podobieństw kulturowych zachęcenie do używania języka angielskiego, ćwiczenie aparatu mowy pobudzanie ciekawości, zachęcanie dzieci do aktywnego eksplorowania otaczającego ich świata, ćwiczenie spostrzegawczości zapoznanie z treścią książki Miś zwany Paddington, zachęcenie do lektury METODY: zabawy ruchowe (ćw. 5, 9) praca indywidualna z kartą pracy (ćw. 6) zabawy wymagające samodzielnego formułowania problemów (ćw. 3, 9) ćwiczenia językowe (ćw. 2) zabawy aktorskie i ekspresyjne (ćw. 7) zabawy polegające na wymyślaniu (ćw. 3, 4, 6, 7, 8) POTRZEBNE REKWIZYTY I MATERIAłY: ksero karty pracy nr 4 (po jednej dla uczestnika) sznurek fotografie lub rysunki charakterystycznych miejsc w Londynie fotografie z miejsc znajdujących się w okolicy przedszkola (np. w tym samym mieście, wsi) opaski lub naklejki w 4 kolorach, po 1 dla każdego uczestnika narysowany przez nauczyciela na dużym arkuszu papieru plan miasta piktogramy z charakterystycznymi punktami miasta, np. pocztą, szkołą, posterunkiem policji itd. egzemplarz książki Miś zwany Paddington ołówki UWAGI PROGRAMOWE: W kolejnym spotkaniu z misiem Paddingtonem tematem przewodnim jest miasto, ze szczególnym zwróceniem uwagi na angielską stolicę jako miasto typowe, a zarazem pod wieloma względami wyjątkowe. Nauczyciel powinien przygotować kilka zdjęć lub obrazków przedstawiających charakterystyczne dla Londynu miejsca i zjawiska. Może przynieść także zdjęcia okolicy przedszkola mogą one przedstawiać ulice, fasady budynków, znane budowle znajdujące się w okolicy itd. Większość zabaw ma charakter twórczy opiera się na wyobraźni i pomysłowości dzieci. Zaletą tego typu ćwiczeń jest to, że nie ma dobrych i złych rozwiązań są one co najwyżej mniej lub bardziej pomysłowe, oryginalne. Nauczyciel powinien o tym pamiętać, komentując wypowiedzi dzieci. Ważne również, by osoba prowadząca przewidziała czas na wszystkie wypowiedzi, pozwoliła dojść do głosu wszystkim chętnym, jednocześnie zachęcając i motywując osoby mniej otwarte na tego typu zabawy. PRZEBIEG: 1. NIEDźWIEDź NA DWORCU Nauczyciel zachęca dzieci, by podzieliły się odpowiedziami na zadane poprzedniego dnia pytanie: Co zrobiłbyś, gdybyś na dworcu kolejowym spotkał niedźwiedzia?. 2. OKEY! Nauczyciel informuje dzieci, że gdzieś w tłumie na dworcu Paddington miś zniknął z oczu i trzeba będzie na nowo go odnaleźć, wszak ciocia Lucy martwi się o niego i chciałaby się dowiedzieć, czy na pewno pamięta o myciu zębów. Dlatego trzeba będzie dogonić misia oddalającego się prawdopodobnie w taksówce ulicami Londynu. Pyta dzieci, czy mają ochotę na przejażdżkę po Londynie. Prosi, by wszyscy, którzy są chętni, wykrzyknęli wraz z nim po angielsku OKEY! 3. LONDYN MIASTO INNE NIż WSZYSTKIE Jak się pewnie już domyślacie, Londyn to naprawdę duże miasto. Są w nim ulice, sklepy, kina, restauracje, kościoły, taksówki, mosty. Ale to nie wszystko. Nauczyciel prosi dzieci, by każdy zastanowił się nad jednym pytaniem, zaczynającym się od Czy w Londynie są... (np. sklepy z zabawkami, cyrki, restauracje McDonald s, tygrysy, morze, itd.). Dzieci kolejno zadają pytania, przy czym żadne nie może się powtórzyć. Jeśli nauczyciel zna odpowiedź, mówi yes lub no. Jeśli jej nie zna, mówi: I don t know, I m sorry. Potem nauczyciel pokazuje dzieciom obrazki lub zdjęcia przedstawiające Londyn i charakterystyczne dla niego budki telefoniczne, autobusy i budowle, opowiadając w kilku zdaniach o specyfice tego miasta. 4. DWA ALBUMY Teraz nauczyciel miesza obrazki lub zdjęcia z Londynu ze zdjęciami najbliższej okolicy przedszkola (mogą przedstawiać np. sklepy, ulice, domy itd.). Prosi dzieci, by posegregowały fotografie, tworząc dwa albumy Londyn i... (nazwa waszej miejscowości). Każde z dzieci losuje opaskę lub naklejkę w jednym z 4 kolorów (żółty, niebieski, czerwony, zielony). Nauczyciel informuje uczestników zabawy, że teraz zamieniają się w samochody jeżdżące po zatłoczonych ulicach Londynu. Każdy jest samochodem w innym kolorze, zaś nauczyciel wciela się w rolę policjanta kierującego ruchem. Następnie samochody jeżdżą swobodnie po sali, a nauczyciel wydaje komendy, np. zielone samochody skręcają w prawo! Czerwone samochody cofają! Żółte samochody tankują! Niebieskie samochody wyprzedzają zielone! Można też wprowadzać dodatkowe komendy, np. karetka! (wtedy wszyscy zjeżdżają na bok). Można również spróbować wywoływać kolory samochodów po angielsku. Wreszcie, można pozwolić wybranym ochotnikom wcielić się w policjantów i kierować dalej ruchem ulicznym. 6. NAJDłUżSZA ULICA Dzieci siadają przy stołach. Pracują indywidualnie nad kartą pracy nr 4, która polega na połączeniu fragmentów ulicy w jak najdłuższą drogę. Po zakończeniu pracy można sprawdzić za pomocą sznurka, która droga była najdłuższa. 7. PIęTROWY AUTOBUS Nauczyciel informuje dzieci, że dalszą drogę odbędą w piętrowym autobusie. Zachęca dzieci, by siadły na krzesełkach ustawionych w rzędach, tak jak siedzenia w autobusie. Następnie informuje, że chwilowo prawie wszystkie miejsca na górnym pokładzie są zajęte zostało tylko jedno. Wobec tego proponuje, że kolejno ochotnicy będą wchodzić na górę i opowiadać, co widzą przez okno (wskazany przez nauczyciela ochotnik wstaje i wymyśla swoją opowieść o mijanych budynkach, osobach, zdarzeniach na ulicy itd). 8. MAPA Nauczyciel przygotowuje przed zajęciami duży (np. narysowany na arkuszu szarego papieru) schematyczny plan miasta (nie musi odzwierciedlać rzeczywistości chodzi o krzyżujące się ze sobą ulice i place). Nauczyciel wiesza plan w taki sposób, by wszyscy go widzieli. Informuje dzieci, że w dalszych poszukiwaniach Paddingtona pomocny będzie plan. Ale niestety, nie jest on kompletny i trzeba go teraz uzupełnić. Następnie rozdaje ochotnikom obrazki przedstawiające ważne punkty w mieście, np. pocztę, posterunek policji, przedszkole itp. Ochotnicy mają za zadanie opisać jak najdokładniej miejsce na mapie, gdzie życzą sobie, by ich obrazek umieścić a więc np. poczta znajduje się na samym środku, przy okrągłym placu. Pozostałe dzieci wskazują miejsce, o którym myślała osoba mówiąca ten kto trafi, może zawiesić obrazek. Nauczyciel opowiada dzieciom o londyńskim zwodzonym moście Tower Bridge, który podnosi się, gdy Tamizą chcą przepłynąć duże statki. Proponuje zabawę: dwoje dzieci tworzy most. Mówią one: Most otwiera się teraz dla wszystkich, którzy... tu mogą dowolnie dokończyć zdanie, np. dla wszystkich, którzy mają siostrę, lub dla wszystkich, którzy lubią mieć urodziny itd. Każdy, kogo dotyczy wypowiedziane zdanie, może ustawić się w kolejce do przepłynięcia pod mostem. 10. DROGA DO NOWEGO DOMU Nauczyciel podsumowuje zajęcia, mówiąc dzieciom, że poznały już na tyle Londyn, by odnaleźć w nim Paddingtona. Toteż na koniec czyta im fragment książki o podróży Paddingtona przez miasto (s. 18 od słów Chodź, mój Paddingtonie do końca str. 21). 8 9

6 Scenariusz 4 Nowy dom dla misia CZAS TRWANIA : OK MIN. LICZBA UCZESTNIKÓW : OK. 25 WIEK UCZESTNIKÓW : 5 6 LAT MI E J S C E : SALA PRZEDSZKOLNA CELE: twórcza, rozwijająca wyobraźnię, a także ucząca myślenia zabawa ćwiczenie zmysłów poszerzanie i systematyzowanie wiedzy o świecie i najbliższym otoczeniu kształtowanie świadomości różnic i podobieństw kulturowych wspomaganie pomysłowości, twórczej ekspresji nauka koncentracji zachęcenie do używania języka angielskiego, ćwiczenie aparatu mowy zapoznanie z treścią książki Miś zwany Paddington, zachęcenie do lektury METODY: zabawy ruchowe (ćw. 5, 6, 9) twórcze zabawy plastyczne ( ćw. 1, 4, 7) praca indywidualna z kartą pracy (ćw. 7) ćwiczenia językowe (ćw. 8) zabawy aktorskie i ekspresyjne (ćw. 5, 9) zabawy polegające na odgadywaniu (ćw. 2, 3, 6, 9) zabawy z dźwiękiem (ćw. 2) POTRZEBNE REKWIZYTY I MATERIAłY: ksero karty pracy nr 4 (po jednej dla uczestnika) ksero ilustracji z książki Miś zwany Paddington, str. 22 duży arkusz papieru, flamastry lub kredki nagranie z odgłosami domowymi lub parawan z koca klocki, puste opakowania lub kolorowe papiery klej, nożyczki parasol, nożyczki, miotła, kapelusz, garnek, lalka, koc egzemplarz książki Miś zwany Paddington UWAGI PROGRAMOWE: Tym razem, podążając za misiem Paddingtonem, zwiedzamy dom, w którym zamieszka wraz z rodziną państwa Brown. Scenariusz zakłada usystematyzowanie wiedzy o domu jego pomieszczeniach, przedmiotach w nim obecnych oraz jego funkcji. Jest w nim również miejsce na zaprojektowanie wymarzonego pokoju dla Paddingtona, a także na poznanie kilku nowych słów po angielsku. Nauczyciel przed zajęciami powinien zgromadzić wymienione wśród potrzebnych rekwizytów przedmioty. Jeśli tych akurat nie ma, może zastąpić je innymi. Można również skorzystać z piktogramów, choć prawdziwe przedmioty będą dla dzieci na pewno atrakcyjniejsze. WAżNA WSKAZÓWKA PEDAGOGICZNA: Większość zabaw ma charakter twórczy opiera się na wyobraźni i pomysłowości dzieci. Zaletą tego typu ćwiczeń jest to, że nie ma dobrych i złych rozwiązań są one co najwyżej mniej lub bardziej pomysłowe, oryginalne. Nauczyciel powinien o tym pamiętać, komentując wypowiedzi dzieci. Ważne również, by osoba prowadząca przewidziała czas na wszystkie wypowiedzi, pozwoliła dojść do głosu wszystkim chętnym, jednocześnie zachęcając i motywując osoby mniej otwarte na tego typu zabawy. PRZEBIEG: 1. NOWY DOM PADDINGTONA Nie wiem, czy pamiętacie, ale ciocia Lucy wciąż poszukuje misia Paddingtona. Martwi się, czy na pewno bezpiecznie przebył podróż statkiem i czy znalazł dla siebie jakiś dom z łazienką, w której mógłby myć swoje niedźwiedzie zęby. My ostatnio widzieliśmy Paddingtona, misia z walizką pełną przygód, kiedy przemierzał taksówką ulice Londynu wraz z rodziną państwa Brown, u których ma zamieszkać. Nie wiem dokładnie, co było dalej, ale rysunek w książce wygląda tak: (nauczyciel pokazuje rysunek ze str. 22). Nauczyciel pozwala dzieciom skomentować ilustrację i snuć domysły, co przytrafiło się misiowi Paddingtonowi. Wygląda na to, że to jest właśnie nowy dom Paddingtona. A raczej jego drzwi. Czy wam też się wydaje, że ilustrator książki zapomniał dorysować mury, okna i inne jego części? Nauczyciel przykleja skserowaną ilustrację na dole dużego arkusza papieru i wspólnie z dziećmi dorysowuje resztę domu, następnie rozdziela zadania, pytając np., kto chce dorysować okno. Ochotnik dostaje kredkę lub flamaster i dorysowuje wskazany element. 2. ODGłOSY ZZA DRZWI Kiedy się stoi przed drzwiami, tak jak Paddington na tym obrazku, nie widać tego, co jest w środku. Ale za to słychać różne ciekawe rzeczy. Teraz nauczyciel zachęca dzieci do odgadywania różnych odgłosów typowych dla domu (kroki, szuranie kapci, kapanie wody, czyjś śpiew, płacz dziecka, przybijanie gwoździa itp.). Odgłosy te najlepiej odtwarzać z płyty (można je ściągnąć z internetu lub kupić specjalną płytę). Jeśli nie ma takiej możliwości, to można ograniczyć się do prostszych dźwięków (np. stukanie garnków, szelest gazety itp.) wydawanych przez nauczyciela ukrytego za parawanem z koca. 3. W KTÓRYM POMIESZCZENIU JESTEM? Nauczyciel zachęca dzieci, by w wyobraźni zwiedziły wraz z nim nowy dom Paddingtona. Pantomimicznie przedstawia różne czynności, np. gotowanie, mycie się, spanie itp. Następnie prosi dzieci, by zgadywały, w którym pomieszczeniu jestem. Jeśli zabawa się dzieciom spodoba, można im pozwolić zadawać podobne zagadki. 4. POKÓJ DLA PADDINGTONA Nauczyciel opowiada dzieciom, że w nowym domu Paddington zajmie pokój gościnny od tej pory będzie to wyłącznie jego pokój. Pyta dzieci, co będzie misiowi w nim niezbędne. Następnie proponuje wspólną zabawę w urządzenie pokoiku dla Paddingona. Dzieli dzieci w mniejsze zespoły jedno przygotowuje szafę, drugie łóżko, itd. Meble można budować z klocków, robić z pudełek i starych opakowań albo wycinać z papieru. Ważne, by na końcu wspólnymi siłami umeblować pokój (w którego roli może wystąpić np. pudełko lub duży arkusz papieru). Bardzo ważne jest również, by wspólnie ustalić, w którym miejscu przechowywana będzie słynna Walizka Pełna Przygód. 5. NIEZWYKłE MEBLE Nauczyciel zachęca dzieci do zamienienia się w meble w pokoju Paddingtona. Mówi: Potrzebuję cztery osoby, które będą szafą dwie jako szafa i dwie jako drzwi od szafy. Czy są ochotnicy? Potrzebuję dwie osoby, które zamienią się w bardzo miękki fotel Potrzebuję jedną osobę, która będzie stojącą lampą Potrzebuję czterech osób, które stworzą łóżko A teraz ja zamienię się w walizkę. Proszę, ukryjcie mnie w szafie, wsuńcie mnie pod fotel, schowajcie za lampą Dzieci wcielają się w rolę mebli. Można też kontynuować zabawę meble mogą się np. zepsuć, a nauczyciel je naprawia. 6. LISTA RZECZY DOMOWYCH PAńSTWA BROWN Nauczyciel opowiada dzieciom, że dom państwa Brown jest pełen różnych przedmiotów czasem dziwnych, a czasem bardzo zwyczajnych. Następnie dzieli dzieci na 4 grupy każda z nich jest odpowiedzialna za inne pomieszczenie: łazienkę, kuchnię, sypialnię i piwnicę. Następnie czyta powoli listę przedmiotów państwa Brown. Każda z grup ma uważnie słuchać, a gdy padnie nazwa przedmiotu, którego miejsce jest w ich pomieszczeniu, jej członkowie muszą podskoczyć i zawołać Tu!. Lista przedmiotów państwa Brown: 3 puchowe kołdry w kropki mydło o zapachu marmoladowym przyprawa do szarlotki dziurawe wiadro nóż do siekania ręcznik z frędzelkami rękawice ogrodnicze spodnie od piżamy flanelowej 4 skrzynki soku z jabłek korek do wanny w kształcie żaby lawendowy płyn do mycia naczyń itp. 7. NOWE PORZąDKI KARTA PRACY Dzieci siadają przy stolikach i pracują indywidualnie z kartą pracy nr 5. Zadanie polega na dorysowaniu na każdej z półek w szafie przedmiotów z danej kategorii np. okrągłych, czerwonych, brudzących się. 8. MIś PADDINGTON UCZY SIę NOWYCH SłÓW PO ANGIELSKU Nauczyciel opowiada dzieciom, iż, choć Paddington pilnie uczył się angielskiego w Peru, tu, w Anglii, okazało się, że niektórych słów nie zna i musi się ich szybko nauczyć. Następnie pokazuje dzieciom przedmioty (lub piktogramy je przedstawiające): na przykład kapelusz, parasol, garnek, nożyczki, miotłę i lalkę. Głośno wymawia ich angielskie nazwy i prosi dzieci o ich powtórzenie. Po przećwiczeniu nauczyciel przykrywa kocem przedmioty, a jeden z nich niepostrzeżenie chowa. Zadaniem dzieci jest odgadnięcie i nazwanie po angielsku przedmiotu, którego brakuje. 9. OKRZYK RADOśCI MISIA PADDINGTONA Nauczyciel mówi dzieciom, że Paddington jest zachwycony swoim nowym domkiem. Z radości wymyślił nawet radosny okrzyk: Ma swój ładny nowy domek Misiek z Peru Paddingtonek! Nauczyciel zachęca dzieci do radosnego, ekspresyjnego wykonania okrzyku (można przy tym tupać, skakać, wyklaskiwać, itp)

7 Scenariusz 5 Witamy u państwa Brown CZAS TRWANIA : OK MIN. LICZBA UCZESTNIKÓW : OK. 25 WIEK UCZESTNIKÓW : 5 6 LAT MI E J S C E : SALA PRZEDSZKOLNA CELE : twórcza, rozwijająca wyobraźnię, a także ucząca myślenia zabawa ćwiczenie systematyzowania wiedzy, odróżniania prawdy od fałszu wspomaganie pomysłowości, twórczej ekspresji w zakresie języka nauka koncentracji, ćwiczenie rozumienia ze słuchu ćwiczenie pracy zespołowej kształtowanie świadomości różnic i podobieństw kulturowych zachęcenie do używania języka angielskiego, ćwiczenie aparatu mowy uaktywnienie rodziców, zachęcenie ich do twórczej zabawy zapoznanie z treścią książki Miś zwany Paddington, zachęcenie do lektury METODY: zabawy ruchowe (ćw. 5, 7) twórcze zabawy plastyczne ( ćw. 4, 6, 8) praca indywidualna z kartą pracy (ćw. 7) zabawy zespołowe (ćw. 4) zabawa z językiem angielskim (ćw. 4) zabawa dotycząca różnic i podobieństw kulturowych (ćw. 8) zabawy aktorskie i ekspresyjne (ćw. 2, 5) zabawy polegające na odgadywaniu (ćw. 1, 3, 4, 5) zabawy rozwijające kreatywność językową (ćw. 2) POTRZEBNE REKWIZYTY I MATERIAłY : ksero karty pracy nr 6 (po jednej dla uczestnika) ilustracje przygód Paddingtona (do pobrania ze strony www. paddington.com.pl) dla chętnych: stare rękawiczki i materiały do ich ozdobienia lub rękawice gumowe i niezmywalne flamastry kartonowe tabliczki z wypisanymi nazwiskami rodzin (ok w zależności od liczebności grupy) farby lub kredki buty różnego rodzaju (damskie, męskie, dziecięce) wycięte znaczki (po jednym dla uczestnika), duża koperta dla chętnych: autentyczne znaczki angielskie dyplomy Klubu Misia Paddingtona egzemplarz książki Miś zwany Paddington UWAGI PROGRAMOWE: W ostatniej odsłonie spotkań z misiem Paddingtonem bohaterem jest rodzina państwa Brown, a także szerzej rodzina jako zjawisko społeczne. Zajęcia mają wzmocnić poczucie jedności rodziny, pokazać na przykładzie państwa Brown, jak można wspólnie podejmować decyzje. Podczas tego spotkania zostanie także domknięta fabuła zajęć dzieci napiszą list do opiekunki misia, zapewniając ją, że jej podopieczny odnalazł nowy dom w Anglii. Jeśli nauczyciel ograniczony jest czasem trwania zajęć lub któraś z zabawa przeciągnie się, można zrezygnować z jednego lub więcej ćwiczeń wybór tych, które warto zrealizować, pozostawiamy do oceny nauczycielom (uwzględniając potrzeby, poziom i upodobania grupy). Nauczyciel przed zajęciami powinien zgromadzić wymienione wśród potrzebnych rekwizytów przedmioty w tym buty różnego rodzaju (im większa inwencja nauczyciela, tym ciekawsze eksponaty może on zgromadzić, od butów niemowlęcych po buty narciarskie). W zabawie nr 4 pojawia się praca metodą zespołową nauczyciel musi zdecydować sam, ile osób może pracować na wspólnej tabliczce (zależy to również od wielkości tabliczek). Istotne jest, by nauczyciel odczytał dla każdej grupy treść tabliczki, pomagając odgadnąć dzieciom jej znaczenie po polsku. Cykl spotkań kończy się rozdaniem dzieciom dyplomów Klubu Misia Paddingtona można to zrobić podczas tego spotkania, lub, jeśli zabraknie czasu, następnego dnia). WAżNA WSKAZÓWKA PEDAGOGICZNA: Większość zabaw ma charakter twórczy opiera się na wyobraźni i pomysłowości dzieci. Zaletą tego typu ćwiczeń jest to, że nie ma dobrych i złych rozwiązań są one co najwyżej mniej lub bardziej pomysłowe, oryginalne. Nauczyciel powinien o tym pamiętać, komentując wypowiedzi dzieci. Ważne również, by osoba prowadząca przewidziała czas na wszystkie wypowiedzi, pozwoliła dojść do głosu wszystkim chętnym, jednocześnie zachęcając i motywując osoby mniej otwarte na tego typu zabawy. PRZEBIEG: 1. OBRAZKOWA HISTORYJKA W formie przypomnienia nauczyciel pokazuje dzieciom obrazki ilustrujące dotychczasowe przygody Paddingtona: miś żegna się z ciocią miś na statku miś na dworcu miś w taksówce miś wchodzi do domu państwa Brown Dzieci mają za zadanie ułożyć je w wyżej wymienionej kolejności rozsypane obrazki leżą na podłodze, a nauczyciel wskazuje ochotnika, który ma podejść i wybrać pierwszy obrazek. Następna osoba wskazuje kolejny itd. 2.POZNAJEMY RODZINę PAńSTWA BROWN TEATRZYK PALUSZ- KOWY Nauczyciel prezentuje dzieciom następujący wierszyk (deklamując, wskazuje kolejne palce u ręki) : Ja jestem dziewczynką o imieniu Judyta Odpowiem..., jeśli ktoś zapyta. A ja na imię Jonatan mam Potrafię... zupełnie sam. Jestem pani Brown, mama Judytki Na obiad... i frytki. A ja jestem tatą i głową rodziny Pracuję... do 5 godziny. Jestem pani Bird, gosposia w tym domu Że... nie mówcie nikomu! Nauczyciel pyta dzieci, czy wierszyk na pewno jest kompletny. Kiedy dzieci zauważą, że są w nim braki, nauczyciel wyznaje, że miś Paddington musiał poplamić kartkę marmoladą. Zachęca jednak dzieci, by pomogły mu uzupełnić brakujące wyrazy według własnych pomysłów. Kiedy wierszyk jest naprawiony, dzieci uczą się go, wspólnie z nauczycielem wyliczając i pokazując kolejne palce symbolizujące osoby w rodzinie państwa Brown (można też zginać palce tak, by wyglądało, że przedstawiająca się osoba kłania się). Odważni nauczyciele mogą pozwolić dzieciom narysować na palcach twarze postaci z wierszyka (można również wykorzystać do tego stare rękawiczki lub rękawice gumowe). 3. NARADA U PAńSTWA BROWN Nauczyciel opowiada dzieciom, że rodzina państwa Brown, choć chętnie przyjęła Paddingtona, musiała najpierw się naradzić. Pyta dzieci, czy ich rodziny również naradzają się czasem w ważnych sprawach i czego tego typu narady mogą dotyczyć. Następnie nauczyciel czyta fragment książki Miś zwany Paddington str. 29 (od słów Cała rodzina odbywała w jadalni naradę wojenną (...) do str. 31 na dole). Miś Paddington, jak się domyślacie, nie brał udziału w tej naradzie, był więc bardzo zaciekawiony, kiedy Judyta i Jonatan opowiadali mu jej przebieg. Niestety, dzieci państwa Brown bywają bardzo nierozgarnięte i niektóre rzeczy całkiem im się pomyliły. Nim się ze sobą pokłócą, pomóżcie mi rozstrzygnąć, kto ma rację. Nauczyciel prezentuje dzieciom wypowiedzi chłopca i dziewczynki. Zachęcamy do odegrania tego ćwiczenia nauczyciel może wykorzystać tu np. lalki lub pacynki. Oczywiście zabawę można rozbudować o kolejne punkty sporne pomiędzy dziećmi. Zadaniem dzieci jest wskazanie, które z nich mówi prawdę, które zaś się myli (mogą na przykład stawać po odpowiedniej stronie ściany, lub wskakiwać na odpowiednią planszę). 1. Judyta: Pamiętam, że nasz tatuś chciał, żeby zgłosić Paddingtona do cyrku. Jonatan: Bzdura! Chciał, żeby zgłosić władzom, że Paddington zamieszka razem z nami. 2. Jonatan: O ile sobie przypominam, tatuś postanowił, żeby Paddington dostawał 12 szylingów tygodniowo kieszonkowego. Judyta: Pomyliłeś się braciszku - będzie dostawał tyle, co my: półtora szylinga tygodniowo. 3. Judyta: Tatuś powiedział, że na pobyt Paddingtona u nas musi wyrazić zgodę gosposia, pani Bird. Jonatan: Nie, tatuś zażyczył sobie, żeby wypowiedział się ogrodnik (bo misie depczą czasami kwiatki i wspinają się na drzewa)! 4. Judyta: Ja uważam, że pani Bird zgodziła się, bo Paddington był wobec niej grzeczny. Jonatan: Nie, moim zdaniem zgodziła się, bo była ciekawa interesujących opowieści Paddingtona o Peru. 4. PAńSTWO BROWN, PAńSTWO YELLOW Czy wiecie, co oznacza nazwisko Brown? Jest nazwą koloru. Jeśli chcecie odgadnąć jakiego, wysłuchajcie zagadki: Zagadka dla pań i szanownych panów: Kolor czekolady, konia i kasztanów. Gdy dzieci odgadną, nauczyciel kontynuuje: Wyobraźcie sobie, że sąsiedzi państwa Brown również mają kolorowe nazwiska. By nikt się nie pomylił, wywiesili sobie tabliczki na drzwiach. Zaraz się przekonacie, co to za sąsiedzi. Nauczyciel dzieli dzieci na zespoły (ok. 3 4-osobowe). Każdy zespół dostaje wyciętą z kartonu tabliczkę z wypisanym kolorowym nazwiskiem po angielsku (np. Ms&Mr Green ). Nauczyciel podchodzi do każdego zespołu i w tajemnicy informuje ich, jakie nazwisko mają wypisane na swojej tabliczce i co ono oznacza. Zadaniem dzieci jest ozdobienie tabliczek przy użyciu kolorów adekwatnych do nazwiska a więc np. właściciele tabliczki z nazwiskiem Ms&Mr Yellow rysują na tabliczce same żółte obrazki lub ornamenty (w zależności od czasu, jaki nauczyciel chciałby poświęcić na to ćwiczenie, można użyć farb lub kredek). Kiedy wszystkie tabliczki są już gotowe, nauczyciel prezentuje je, głośno odczytując nazwiska z tabliczek. Zadaniem dzieci jest odgadnięcie, co oznacza dane nazwisko

8 5. CZYJ TO BUT? Nauczyciel pokazuje dzieciom różne buty męskie półbuty, pantofle, damskie buty na obcasie, dziecięce trampki, itp. Dzieci mają odgadnąć, kto w rodzinie chodzi w takim obuwiu. Przy każdym rodzaju obuwia dzieci wstają i, chodząc w kręgu, prezentują, jak chodzi się w takich butach (tata bardzo tupie swoimi dużymi stopami, mama robi małe kroczki, jakby na paluszkach, pantofle szurają, itd.). Można też zastanowić się, z jakimi przygodami kojarzą się buty np. jaką przygodę przeżył miś w butach narciarskich, jaką w kaloszach, a co przydarzyło mu się, gdy założył łyżwy. 6. KARTA PRACY: TATA MA 3..., MAMA MA 1, JUDYTA MA 5.., A MIś NIE MA WCALE! Nauczyciel zaprasza dzieci do stolików, gdzie rozdaje im kartę pracy nr 6. Zadaniem dzieci jest wymyślenie i narysowanie w odpowiedniej ilości przedmiotów należących do domowników. Po zakończonej pracy dzieci prezentują swoje pomysły. 7. DOBRANOC MISIU! Nauczyciel opowiada dzieciom o pierwszej nocy Paddingtona u państwa Brown: miś był tak zmęczony, że zasnął na kanapie podczas opowiadania swoich losów w Peru! Troskliwa rodzina państwa Brown postanowiła ukołysać misia, by zasnął jeszcze smaczniej. Dzieci dzielą się na grupy po cztery osoby. Każda czwórka dostaje chustę lub ręcznik oraz maskotkę (najlepiej małego misia). Każde dziecko trzyma za jeden róg materiału. Nauczyciel włącza spokojną, relaksacyjną muzykę, a dzieci w takt kołyszą swoje misie, dbając, by żaden z nich nie upadł na ziemię. Można też urozmaicić zabawę przerzucaniem misiów z chusty na chustę na umówione hasło. 8. PISZEMY DO CIOCI LUCY Kończąc cykl zajęć o misiu Paddingtonie, misiu z walizką pełną przygód, i wręczając dzieciom dyplomy, nauczyciel informuje dzieci, że ich misja została spełniona: odnaleźli misia i mają pewność, że nic mu nie grozi. Ostatnią czynnością będzie napisanie listu do cioci Lucy z dobrymi dla niej wiadomościami. Dzieci dyktują list. Jeśli wystarczy czasu, można również poprosić dzieci o narysowanie znaczków pocztowych (nauczyciel wycina uprzednio kształty za pomocą nożyczek z ząbkami). Ponieważ list nadany będzie z Londynu, znaczek powinien zawierać motyw związany z Anglią lub Londynem (wskazane, by nauczyciel pokazał dzieciom autentyczne angielskie znaczki z brytyjską królową jako przykład). Koperta z listem powinna być więc na tyle duża, by zmieściły się na niej wszystkie znaczki wszak list do Peru jest bardzo drogi i duża ilość znaczków jest niezbędna! W DOMU DLA CHęTNYCH W domu dzieci mogą zrobić głosowanie wśród domowników czy zgodzilibyście się, żeby zamieszkał z wami nowy domownik? Można również zachęcić rodziców, by ułożyli wraz z dziećmi wierszyki o swoich rodzinach (analogiczne do wyliczanki z ćwiczenia nr 2). Przyniesione z domów wierszyki prosimy przesłać do nas wraz z Walizką Pełną Przygód (patrz scenariusze części drugiej). Część II Comiesięczne spotkania z misiem Paddingtonem Po intensywnym tygodniu spotkań z misiem Paddingtonem proponujemy Państwu 7 scenariuszy zajęć do realizacji raz w miesiącu. Zajęcia zaplanowano tak, by były powiązane tematycznie z treściami realizowanymi w danym okresie w przedszkolu. Scenariusz Jesienna wycieczka powinien być realizowany w listopadzie, kolejny dotyczący Bożego Narodzenia w okolicy świąt, a Urodziny zaraz po Nowym Roku (urodziny misia Paddingtona przypadają na 25 grudnia). Kolejne tematy mogą być realizowane w dowolnej kolejności. Ostatni scenariusz, Wakacje nad morzem, powinien być wykorzystany najpóźniej w maju ze względu na to, że prace konkursowe dzieci zbierane do Walizki Pełnej Przygód powinny w odpowiednim czasie zostać przedłożone jury. Walizka Pełna Przygód, w której przedszkola gromadzą prace dzieci, może być prawdziwą walizką specjalnie na ten cel przygotowaną, może być równie dobrze większą tekturową teczką, lub czymś całkiem innym w zależności od inwencji, decyzję zostawiamy nauczycielowi i dzieciom. Warto zachęcać rodziców i dzieci do kontynuacji naszych zabaw z misiem Paddingtonem w domu poprzez wspólne przygotowywanie konkursowych prac. Na końcu każdego ze scenariuszy znajdą Państwo w ramce tekst poleceń konkursowych do powielenia i rozdania rodzicom przedszkolaków. Więcej informacji na

9 Scenariusz 6 Jesienna wycieczka z Paddingtonem CZ A S T R W A N I A : OK. 45 MIN W SALI I OK. 60 MINUT SPACERU LICZBA UCZESTNIKÓW : OK. 25 WIEK UCZESTNIKÓW : 5 6 LAT MI E J S C E : SALA PRZEDSZKOLNA, TEREN SPACERÓW CELE: twórcza, rozwijająca wyobraźnię, a także ucząca myślenia zabawa twórcze i aktywne spędzenie czasu na świeżym powietrzu poszerzanie wiedzy o świecie, rozbudzanie ciekawości świata usystematyzowanie wiedzy dzieci na temat jesieni trening interpretacji dzieła malarskiego kształtowanie świadomości różnic i podobieństw kulturowych zachęcenie do używania języka angielskiego, ćwiczenie aparatu mowy uaktywnienie rodziców, zachęcenie ich do twórczej zabawy zapoznanie z treścią książki Miś zwany Paddington, zachęcenie do lektury METODY: wycieczka w teren (ćw. 7 12) twórcze zabawy plastyczne (ćw. 4, 10) zabawy ekspresyjno-ruchowe (ćw. 3, 9, 11) praca z reprodukcją dzieła malarskiego (ćw. 5 7) zabawy polegające na eksplorowaniu terenu i jego zasobów (ćw. 7, 8, 10, 12) zabawy polegające na wymyślaniu, wyobrażaniu sobie, transformowaniu (ćw. 2, 3, 4, 5, 6, 8, 11, 12) zabawy z językiem angielskim (ćw. 9) POTRZEBNE REKWIZYTY I MATERIAłY: walizka, mała torba podróżna i torebka papierowa piktogramy przedstawiające różne pokarmy (tyle ile uczestników) kolorowe, dobrej jakości reprodukcje obrazu Paula Gauguina Les Alyscamps lub innego malowidła o tematyce jesiennej ok. 20 kartoników o równych bokach (ok. 12 cm x 12 cm) klej dla chętnych: przezroczyste słoiki, samoprzylepne etykiety (białe) kredki książka Miś zwany Paddington UWAGI PROGRAMOWE: Pierwszy z serii scenariuszy realizowanych wciągu roku szkolnego zakłada możliwość wyjścia na spacer lub wycieczkę w teren. Należy więc zaplanować jego realizację na odpowiednie warunki pogodowe. Wyjście poprzedza ok. 45 minutowa zabawa w sali. Można tę część zrealizować dzień lub nawet kilka dni wcześniej. WAżNA WSKAZÓWKA PEDAGOGICZNA: Większość zabaw ma charakter twórczy opiera się na wyobraźni i pomysłowości dzieci. Zaletą tego typu ćwiczeń jest to, że nie ma dobrych i złych rozwiązań są one co najwyżej mniej lub bardziej pomysłowe, oryginalne. Nauczyciel powinien o tym pamiętać, komentując wypowiedzi dzieci. Ważne również, by osoba prowadząca przewidziała czas na wszystkie wypowiedzi, pozwoliła dojść do głosu wszystkim chętnym, jednocześnie zachęcając i motywując osoby mniej otwarte na tego typu zabawy. PRZEBIEG: 1. ZNÓW PADDINGTON Nauczyciel zaczyna tajemniczo, czytając dzieciom fragment książki Miś zwany Paddington znajdujący się na str. 118 (od słów Pani Bird, Judyta i Jonatan siedzieli z tyłu do końca akapitu). Pyta dzieci, czy rozpoznają tych bohaterów, czy pamiętają, kim są. Prosi też, by spróbowały odgadnąć, gdzie obecnie znajduje się miś. 2. DOKąD NA WYCIECZKę? Po wysłuchaniu pomysłów dzieci nauczyciel wraca do początku rozdziału i czyta fragment opowiadania do końca str No cóż, my chyba w tym roku nie będziemy mogli kąpać się w morzu i bawić się w piasku, bo dni są już na to o wiele za zimne. Ale to nie znaczy, że nie możemy pójść, jak państwo Brown, na wycieczkę. Gdzie chcielibyście się wybrać? Nauczyciel prosi, by siedząc w kręgu, kolejno każde dziecko dokończyło zdanie Nigdy jeszcze nie byłem/byłam..., a ty? to ostatnie pytanie, skierowane jest do sąsiada, który, zanim zada swoje pytanie, ma odpowiedzieć. (Zabawa ma służyć wskazaniu potencjalnych celów podróży również tych nierealnych i bardzo odległych, nie ma natomiast piętnować poszczególnych dzieci, które akurat w danym miejscu nie były. Dlatego ważny jest komentarz nauczyciela, podkreślający, że jest wiele pięknych i ciekawych miejsc na świecie i nikt jeszcze nie zdołał być wszędzie. Każdy natomiast, nawet nie wyjeżdżając ze swojej miejscowości, mógł zobaczyć coś fascynującego. A pomarzyć o dalekich wyprawach zawsze jest miło). 3. KANAPKI Zanim jednak wyruszy się na wycieczkę, trzeba zadbać o prowiant. Pani Brown przygotowała stos kanapek. Spróbujmy i my. Dzieci stoją w kręgu. Nauczyciel rozdaje każdemu z uczestników zabawy piktogram z dowolnym składnikiem kanapki (np. masło, szynka, dżem, sałata). Istotne, by każdy miał inny obrazek. Dzieci, za pomocą taśmy klejącej, przyklejają sobie obrazki jako wizytówki tym samym każde z nich zamienia się w rzecz przedstawioną na obrazku. Następnie wybrany ochotnik wchodzi do kręgu. Ma on prawo skomponować swoją wymarzoną kanapkę wzywa do środka składniki, np.: zapraszam masło i dżem; chcę mieć kanapkę z salami, sałatą, serem i majonezem. Wybrane osoby wchodzą do środka. Reszta dzieci zaciska krąg wokół nich, udając bułkę. Czynność tę można powtarzać kilka razy, za każdym razem wybierając innego autora kanapek. 4. TORBY I WALIZKA Nauczyciel zaprasza dzieci do kręgu i prosi, by wygodnie usiadły, gdyż chce im pokazać wycieczkowy ekwipunek Paddingtona. Pokazuje im następnie dużą walizkę, małą podróżną torbę oraz woreczek papierowy. Prosi dzieci, by pomogły mu zdecydować, gdzie ma spakować potrzebne mu rzeczy. Następnie nauczyciel czyta listę potrzebnych misiowi przedmiotów, a dzieci wskazują, gdzie je zapakować (czynność pakowania nauczyciel lub któreś dziecko może wykonać pantomimicznie). wielka tabliczka czekolady dla pokrzepienia sił piłka plażowa wielka encyklopedia, którą można komuś dać w prezencie miękka poduszka kanapka z salami mała kulka lubiąca się gubić, ale przynosząca szczęście składana wędka kieszonkowy zestaw do puszczania baniek tabletki na kaszel bez opakowania pół arbuza i 8 gruszek płyn na komary i pchły zestaw 5 kredek pięknie uprasowana przez panią Bird piżama laptop (by sprawdzić trasę i opisać swoje przygody w u do przyjaciela) namiot grzebień malutkie pudełeczko na muszelki książka o smokach zapasowy kapelusz, gdyby wiał mocny wiatr Te właśnie przedmioty Paddington uznał za najważniejsze. Nie sądzicie jednak, że mógł o czymś ważnym zapomnieć? Co jeszcze radzilibyście mu ze sobą zabrać? 5. JESIEń I JEJ KOLORY Nauczyciel pokazuje dzieciom kolorową reprodukcję obrazu Les Alyscamps Paula Gauguina (lub dowolną inną przedstawiającą jesienny krajobraz). Prosi dzieci, by nazwały jak najwięcej kolorów, dostrzeżonych na reprodukcji. 6. A GDZIE PADDINGTON? Nauczyciel podsuwa dzieciom hipotezę, że prezentowany przed chwilą obraz jest w rzeczywistości fotografią przesłaną przez misia Paddingtona do cioci Lucy z jakiejś jesiennej wycieczki. Nauczyciel ostrzega jednak dzieci, że Paddington nie potrafi usiedzieć długo w jednym miejscu i nim fotograf zdążył nacisnąć guzik, on już się gdzieś schował. Pytanie, które następnie zostaje zadane dzieciom, brzmi: Gdzie na tym obrazie schował się Paddington?. Można również pobudzić wyobraźnię dzieci, pytając, kim są trzy postaci w czerni na głównym planie obrazu. 7. WYRUSZAMY NA WYCIECZKę Nauczyciel informuje dzieci, że pora wyruszyć na jesienną wycieczkę. Jeśli to możliwe, zajęcia kontynuowane są na świeżym powietrzu, podczas spaceru. Dzieci zabierają ze sobą reprodukcję wykorzystaną w poprzednim ćwiczeniu jest to ich jesienna mapa, która ma prowadzić tak, by udało się odnaleźć jak najwięcej kolorów z reprodukcji. 8. TO NIE KASZTAN, TO... Dzieci zatrzymują się w miejscu, gdzie grupa może na chwilę stanąć lub usiąść w kręgu. Nauczyciel bierze do ręki szyszkę, kamień, kasztan, lub inny jesienny przedmiot o ciekawym wyglądzie i mówi: To nie szyszka (odpowiednio kamień, szyszka, itd.), tylko... " tu wstawia dowolne skojarzenie, np. to nie szyszka, tylko kaktus. Następnie podaje przedmiot kolejnej osobie, która ma dokończyć to samo zdanie, ale w inny sposób, np. to nie szyszka, tylko mikrofon. Przedmiot wolno dowolnie odwracać, można również podrzucić go, ukryć w dłoni itp. tak, by uwiarygodnić swoje skojarzenie. Ważne, by żaden raz wypowiedziany pomysł się nie powtórzył. 9. ZAKLINAMY POGODę Nauczyciel prosi dzieci, by pomogły mu zaklinać pogodę, aby można było wyjść na spacer. Miś Paddington ma w tej kwestii pewne doświadczenie, bo w Anglii, gdzie teraz przecież mieszka, często pada deszcz. Znam pewien wierszyk, który, jak twierdzi Paddington, zawsze pomaga: Rain, rain, go away Come again a sunny day! 16 17

10 Scenariusz 7 Boże Narodzenie CZAS TRWANIA : OKOŁO MINUT LICZBA UCZESTNIKÓW : OK. 25 WIEK UCZESTNIKÓW : 5-6 LAT MIEJSCE : SALA PRZEDSZKOLNA Nauczyciel uczy dzieci wierszyka, a gdy go już opanują, ustawia dzieci w kręgu i wskazuje, kto zacznie recytację. Wskazana osoba mówi rain, jego sąsiad wypowiada kolejne słowo wierszyka itd. (na zasadzie wyliczanki). Osoba, która wypowie ostatni wyraz, zaczyna gonić pozostałe. Gonitwa trwa, aż ktoś zostanie złapany wtedy wszyscy wracają do kręgu, a złapana osoba rozpoczyna znów od słowa rain. 10. LIśCIASTE MEMORY Nauczyciel zachęca dzieci, by pomogły mu zbierać liście pochodzące z drzew różnego gatunku. Ważne, by zebrać po dwa liście z tego samego drzewa. Takich par (a więc różnych gatunków liści) powinno być co najmniej 10. Po przyjściu do przedszkola, podsuszeniu i sprasowaniu liści grupa tworzy wspólnie liściastą grę w memory każdy liść zostaje przyklejony do kartonika (kartoniki, które przygotowuje nauczyciel, muszą być identyczne). Kiedy gra będzie gotowa, zabawa może się odbywać według tradycyjnych zasad gry w memory (należy wśród zakrytych kartoników odsłonić dwa, szukając dwóch identycznych, czy w tym przypadku pochodzących z drzewa tego samego gatunku). Warto przy odkrywaniu poszczególnych kart przypominać dzieciom nazwy drzew, z których pochodzą wylosowane liście. 11. GłAZIE, GłAZIE, JAK CIę OMINąć? Nauczyciel wybiera jednego ochotnika, który wcieli się w rolę głazu (góry, strumienia, kłody lub dowolnej innej przeszkody). Głaz staje na środku ścieżki, a reszta dzieci ustawia się w kolejce, by przeszkodę ominąć. Każdy, kto podchodzi do głazu, musi zapytać Głazie, głazie, jak cię ominąć?. Głaz odpowiada np.: Trzeba obejść mnie naokoło na jednej nodze". Osoba ta zostanie przepuszczona dopiero wtedy, gdy wykona zadanie. Po jednej kolejce ochotnik zostaje zmieniony. Przy dużej ilości dzieci można ustawić na raz kilka przeszkód do pokonania, tworząc coś w rodzaju toru przeszkód. JESIENNE KONFITURY ZADANIE DOMOWE Nauczyciel przypomina dzieciom, że miś Paddington jest wielkim smakoszem marmolady i wszelkich konfitur. Pyta, czy dzieci wiedzą, z czego się robi konfitury. Następnie proponuje wymyślenie nowych receptur konfitur co prawda niejadalnych dla ludzi, ale być może atrakcyjnych dla misiów, lub innych zwierzątek leśnych. Podczas spaceru z rodzicami dzieci są więc zobowiązane do zbierania różnych jesiennych plonów szyszek, żołędzi, jarzębiny, liści itp. Te skarby należy umieścić w słoiku i dorobić konfiturom ozdobną etykietę, na której znajdzie się nazwa specjału. Jeśli rodzice nie będą chcieli zaangażować się w tę zabawę, można ograniczyć ich rolę do zbierania wraz z dziećmi darów lasu, zaś wkładaniem do słoików i ozdabianiem etykiet zająć się w przedszkolu. Zapraszamy do dołączenia przynajmniej jednego wybranego słoiczka konfitur do Walizki Pełnej Przygód! CELE: twórcza, rozwijająca wyobraźnię, a także ucząca myślenia zabawa zachęcenie do używania języka angielskiego, ćwiczenie aparatu mowy zachęcanie dzieci do autorefleksji, odwagi w autoprezentacji, wymieniania doświadczeń doskonalenie umiejętności rozumienia ze słuchu zapoznanie z treścią książki Miś zwany Paddington, zachęcenie do lektury METODY: zabawy ruchowe (ćw. 2, 7) zabawy plastyczne (ćw. 4, 6) ćwiczenia językowe (ćw. 8) zabawy aktorskie i ekspresyjne (ćw. 2, 7, 8) zabawy polegające na wymyślaniu (ćw. 5) zabawy polegające na odgadywaniu (ćw. 1) praca indywidualna z kartą pracy (ćw 5.) zabawy dotyczące różnic i podobieństw kulturowych (ćw. 4, 5) klasyfikowanie, porządkowanie (ćw. 3) praca z tekstem (ćw. 1) POTRZEBNE REKWIZYTY I MATERIAłY: ksero kart pracy nr 7 (po jednej na uczestnika) egzemplarz książki Miś zwany Paddington karty obrazkowe do ćw. 4 i 6 dwa arkusze dużego białego papieru (np. flipchart lub bristol) kredki UWAGI PROGRAMOWE: Podczas tego spotkania z misiem Paddingtonem pomagamy mu w przygotowaniach do świąt Bożego Narodzenia. Miś Paddington wprowadza dzieci w tradycje z angielskiego kręgu kulturowego, a z pomocą nauczyciela dzieci mogą dostrzec podobieństwa i różnice w angielskich i polskich tradycjach. WAżNA WSKAZÓWKA PEDAGOGICZNA: Większość zabaw ma charakter twórczy opiera się na wyobraźni i pomysłowości dzieci. Zaletą tego typu ćwiczeń jest to, że nie ma dobrych i złych rozwiązań są one co najwyżej mniej lub bardziej pomysłowe, oryginalne. Nauczyciel powinien o tym pamiętać, komentując wypowiedzi dzieci. Ważne również, by osoba prowadząca przewidziała czas na wszystkie wypowiedzi, pozwoliła dojść do głosu wszystkim chętnym, jednocześnie zachęcając i motywując osoby mniej otwarte na tego typu zabawy. PRZEBIEG: 1. LISTA ZAKUPÓW Nauczyciel czyta fragment książki (str. 78 od słów Państwo Brown mieszkali.. do str. 79, wers 9). Pani Brown tym razem przygotowała Paddingtonowi zaskakującą listę zakupów. Oto ona: kilogram pomarańczowych króliczych przysmaków do chrupania 1 opakowanie ciasteczek do herbaty 1 zielona, z lasu wycięta, co będzie stała w domu na święta 20 dkg włoskich 1 duży ptak, co ma czerwonych korali sznur i woła gul gul gul Biedny miś musi się trochę nagłowić, by wymyślić, jakie produkty ma przynieść w swoim koszyku. Może mu pomożecie? 2. MAłY MIś POSZEDł NA TARG Nauczyciel mówi i pokazuje, co Paddington kupił na targu, dzieci stoją lub siedzą w kręgu, powtarzając oraz naśladując nauczyciela. Mały miś poszedł na targ i kupił dzwoneczek (potrząsa prawą dłonią, udając, że trzyma w niej dzwoneczek, i mówi dzyń dzyń). Kiedy już wszyscy powtórzą i pokażą, co kupił miś, nauczyciel mówi dalej: Mały miś poszedł na targ i kupił dzwoneczek, oraz fotel bujany (potrząsa prawą dłonią, udając, że trzyma w niej dzwoneczek, i mówi dzyń-dzyń, a jednocześnie zaczyna się wychylać rytmicznie do przodu i do tyłu, jakby bujał się na fotelu). Kiedy już wszyscy powtórzą i pokażą, co kupił miś, nauczyciel mówi dalej: Mały miś poszedł na targ i kupił dzwoneczek oraz fotel bujany oraz wielką papugę (potrząsa prawą dłonią, udając, że trzyma w niej dzwoneczek, i mówi dzyń-dzyń a jednocześnie zaczyna się wychylać rytmicznie do przodu i do tyłu, jakby bujał się na fotelu, wyciąga palec wskazujący lewej dłoni tak, jakby siedziała na nim papuga i na zmianę z dzyń-dzyń mówi arra arra) 18 19

11 3. PORZąDKI W KOSZYKU Nauczyciel wykorzystuje karty obrazkowe przedstawiające: marchew ziemniak indyka karpia choinkę Christmas Cracker makowiec Christmas Pudding barszcz z uszkami ciasteczko cynamonowe migdał rodzynek sianko świeczkę gwiazdę (rysunki można pobrać ze strony Dzieci mają za zadanie posegregować zakupy według różnych kategorii, które podaje nauczyciel, np. warzywa, zwierzęta, desery, dodatki do ciast. Potem wspólnie z dziećmi nauczyciel zastanawia się, które produkty łączą ze sobą inne jeszcze cechy np. kształt, kolor, zastosowanie 4. NAKRYWANIE DO STOłU Nauczyciel używa kart obrazkowych z poprzedniego ćwiczenia. Dzieci dostają dwa arkusze białego papieru (flipchart lub bristol). Jeden z nich będzie obrusem na polskim stole wigilijnym, drugi na stole angielskim do obiadu w dzień Bożego Narodzenia. W pierwszym etapie ćwiczenia dzieci mają za zadanie położyć odpowiednie produkty i dania na właściwym stole. Problematyczne może się okazać przyporządkowanie następujących kart: marchew ziemniak indyk choinka świeczka gwiazda migdał rodzynek Zamiast trzech pierwszych, nauczyciel wyciąga kartę obrazkową przedstawiającą pieczonego indyka z duszoną marchewką i ziemniakami. Choinka, świeczka i gwiazdka to elementy wspólne świąt w obu kulturach, przy czym raczej nie kładziemy ich na stole, przy którym jemy. Migdały i rodzynki to dodatki do świątecznych wypieków, ale też słodki wkład do Christmas Crackers, więc również mogą znaleźć się na obu stołach. Nauczyciel dzieli grupę na pół i sadza zespoły dookoła świeżo nakrytych Bożonarodzeniowych stołów. Teraz każde dziecko rysuje swoją zastawę stołową (talerze oraz sztućce) oraz serwetkę ze świątecznym motywem. 5. GDZIE ŚWIęTY MIKOłAJ ZOSTAWIA PREZENTY? Dzieci siedzą w kręgu. W Polsce Święty Mikołaj przychodzi najczęściej jeszcze przed świętami 6 grudnia. W jaki sposób dostarcza Wam prezenty? Dzieci spontanicznie opowiadają swoje doświadczenia. Angielskie dzieci, a więc Judyta i Jonatan, a także miś Paddington czekają na Świętego Mikołaja aż do dnia Bożego Narodzenia. Wtedy rano zaglądają do powieszonych na kominku, (a jeśli dom nie ma kominka, to na swoim łóżku), specjalnych skarpet zwanych Christmas Stockings. Tam znajdują adresowane do nich podarki. Dzieci zatem najczęściej znajdują swoje prezenty pod poduszką, pod choinką albo w skarpetach. A gdyby Mikołaj zapomniał, gdzie się zostawia dzieciom prezenty, albo wszystko by mu się pomyliło, to gdzie jeszcze w domu moglibyśmy szukać naszych podarunków? Nauczyciel zachęca dzieci do szukania niecodziennych odpowiedzi, podając możliwe przykłady, np. pod dywanem, w wannie Dzieci spontanicznie podają swoje pomysły (np. w szafie, pod łóżkiem, w psiej budzie, na żyrandolu, w lodówce itd). 6. CO KRYJE SIę W CH R I S T M A S ST O C K I N G S? Nauczyciel rozdaje dzieciom kartę pracy nr 7, przedstawiającą kominek i wiszące na nim skarpety każda z podpisanym imieniem domowników: Pani Brown, Pan Brown, Judyta, Jonatan, Paddington, Pani Bird). Są to bożonarodzeniowe tzw. Christmas Stockings, do których Święty Mikołaj włożył prezenty (w każdej skarpecie rysuje się inny niedookreślony kształt : Jonatantrapezowaty, Judyta prostokątny, Pan Brown podłużny, Pani Brown trójkątny, Paddington okrągły, Pani Bird owalny) Dzieci mają za zadanie narysować pod każdą ze skarpet, co według nich kryje się w ich wnętrzu. 7. NAśLADOWANIE ŚWIęTEGO MIKOłAJA Spróbujmy razem odegrać, jak może wyglądać wizyta Świętego Mikołaja w jednym z angielskich domów. Najpierw Święty Mikołaj siedzi wygodnie w wielkich saniach (dzieci siadają), pogania swoje renifery, żeby zdążyć na czas z rozwożeniem wszystkich prezentów (dzieci pokrzykują na renifery). Potem dociera przed pierwszy dom. Renifery zatrzymują się gwałtownie, więc Święty Mikołaj równie gwałtownie przesuwa się w saniach (dzieci naśladują ten ruch). Mikołaj powoli wychodzi z sań (dzieci udają, że powoli wychodzą z sań) i sięga po ciężki wór prezentów, który z trudem zarzuca sobie na plecy (dzieci sięgają po wyimaginowany wór i zarzucają go sobie na plecy). Teraz wspina się po stromym dachu i wrzuca worek przez komin, a następnie sam do niego wskakuje (dzieci odgrywają scenkę). Mikołaj ostrożnie wyciąga prezenty i rozgląda się, czy wiszą gdzieś Christmas stockings. Ponieważ nigdzie ich nie ma, na paluszkach zbliża się do choinki i układa pod nią prezenty. Kiedy worek jest już pusty, Mikołaj upycha go sobie w kieszeń. Dumnie wypręża pierś, składa dłonie na wielkim brzuchu i mówi grubym głosem Ho, ho, ho, Merry Christmas. Pstryka palcami (nauczyciel pokazuje jak) i znika. 8. KOLęDOWANIE Z MISIEM Nauczyciel uczy dzieci kolędowych życzeń po angielsku. We wish you a Merry Christmas, we wish you a Merry Christmas, we wish you a Merry Christmas and a Happy New Year! Wszyscy stają w półokręgu i śpiewają na różne sposoby, za każdym razem inaczej: cicho głośno powoli szeptem krzykiem mrucząc wyklaskując rytm itd. 9. ZAKOńCZENIE Zajęcia kończą się zadaniem domowym prośbą do dzieci i ich rodziców o to, by wspólnie z rodzicami stworzyli jedną kartę do książki o tradycjach polskiego Bożego Narodzenia. Jej treść i sposób wykonania zależy od pomysłu i inwencji rodzin, choć warto zasugerować rodzicom, że szczególnie ważne będzie przedstawienie w dowolny sposób lokalnych tradycji. Nauczyciel umawia się z rodzicami na format kart, ponieważ z wszystkich zrobionych w domu kart złoży później prawdziwą księgę (jej okładkę mogą potem zaprojektować i ozdobić przedszkolaki). Zachęcamy ponownie do wspólnej zabawy z Klubem Misia Paddingtona! Tym razem tworzymy Księgę Bożego Narodzenia każda rodzina może przygotować jedną kartę do niej. Jej treść i sposób wykonania zależy od Państwa pomysłu i inwencji, zachęcamy jednak, by szczególnie skupić się na przedstawieniu lokalnych tradycji. Każda karta ma mieć jednakowy format i ułożenie pionowe. Kolejne przedszkolne spotkanie zacznie się od prezentacji przyniesionych z domu kart do książki, dlatego prosimy Państwa o dostarczenie kart do dnia 20 21

12 Scenariusz 8 Urodziny CZAS TRWANIA : OKOłO MINUT LICZBA UCZESTNIKÓW : OK. 25 WIEK UCZESTNIKÓW : 5 6 LAT MI E J S C E : SALA PRZEDSZKOLNA CELE : twórcza, rozwijająca wyobraźnię, a także ucząca myślenia zabawa poszerzanie wiedzy o świecie ćwiczenie kompetencji językowych zachęcenie do używania języka angielskiego, ćwiczenie aparatu mowy zachęcanie dzieci do prezentacji własnych pomysłów, odwagi w autoprezentacji doskonalenie umiejętności rozumienia ze słuchu zapoznanie z treścią książki Miś zwany Paddington, zachęcenie do lektury METODY: zabawy ruchowe (ćw. 1, 6, 7) twórcze zabawy plastyczne (ćw. 2, 4) ćwiczenia językowe (ćw. 3, 7) zabawy aktorskie i ekspresyjne (ćw. 1, 9) zabawy polegające na wymyślaniu (ćw. 2, 3) zabawy polegające na odgadywaniu (ćw. 8) praca indywidualna z kartą pracy (ćw. 2, 4) praca z tekstem (ćw. 1, 4) POTRZEBNE REKWIZYTY I MATERIAłY: ksero kart pracy nr 8 (po jednej dla uczestnika) egzemplarz książki Miś zwany Paddington skrawki bibuły w różnych kolorach (najlepiej w kolorze fioletowym, czerwonym, żółtym, pomarańczowym, białym, brązowym, zielonym) papier kredki patyczek udający różdżkę zestaw kart obrazkowych (do pobrania na stronie www) przedstawiających: kapelusz, słój marmolady, walizkę, płaszcz, zegarek na rękę, kwiatek, młotek, piłę, piłkę nożną, lornetkę, konewkę, okulary przeciwsłoneczne, fotel bujany, łóżko kształt wielkiego tortu wyciętego z bristolu klej UWAGI PROGRAMOWE: To spotkanie z misiem Paddingtonem związane jest z jego urodzinami. Ćwiczenia zostały zaplanowane tak, by najpierw przygotować się do obchodów urodzin misia poprzez symboliczne przygotowywanie tortu urodzinowego, prezentów i życzeń. Scenariusz kończą zabawy w czarowanie, nawiązujące bezpośrednio do treści książki. Aby uatrakcyjnić zabawy w czarowanie, warto przygotować patyczek i ozdobić go tak, by imitował czarodziejską różdżkę. Do ćwiczenia nr 3 może przydać się słownik polsko -angielski, ponieważ życzenia dzieci mogą być naprawdę zaskakujące. WAżNA WSKAZÓWKA PEDAGOGICZNA: Większość zabaw ma charakter twórczy opiera się na wyobraźni i pomysłowości dzieci. Zaletą tego typu ćwiczeń jest to, że nie ma dobrych i złych rozwiązań są one co najwyżej mniej lub bardziej pomysłowe, oryginalne. Nauczyciel powinien o tym pamiętać, komentując wypowiedzi dzieci. Ważne również, by osoba prowadząca przewidziała czas na wszystkie wypowiedzi, pozwoliła dojść do głosu wszystkim chętnym, jednocześnie zachęcając i motywując osoby mniej otwarte na tego typu zabawy. PRZEBIEG: 1. TORT URODZINOWY Nauczyciel czyta fragment książki Miś zwany Paddington (str. 135 wers 7 do końca wersu 7 na stronie 136). Usiądźcie w kręgu na podłodze. Wyobraźcie sobie, że nasze koło jest miską, w której pani Bird miesza składniki na pyszny tort dla Paddingtona. Na początek potrzebujemy kilku jajek. Które z Was będą jajkami? Bądźcie rozbitymi jajkami i połóżcie się na podłodze. Teraz potrzebuję dużo mąki mąkę wsypuje się do ciasta Dodajemy też do ciasta kostkę masła, cukier puder. Następnie pytamy same dzieci, co chcą jeszcze dodać. Mogą tam być rodzynki, orzechy, migdały, nawet mleko Dzieci, które wchodzą do miski jako nowe składniki, muszą się dokładnie wymieszać ze składnikami, które już są w misce. Na końcu zostaje jedno lub dwoje dzieci, wtedy nauczyciel uznaje, że wszystkie składniki zostały już wymieszane i można z nich formować tort. Ustawia, zatem dzieci w kręgu, a to jedno lub dwoje dzieci, które pozostały, stają w środku nieruchomo, udając świeczki urodzinowe. 2. OZDABIANIE TORTU Nauczyciel przynosi skrawki bibuły w kolorze fioletowym, czerwonym, żółtym, pomarańczowym, białym, brązowym, zielonym. Wszystkie skrawki umieszczone są w miseczkach w kręgu, w którym siedzą dzieci. W środku kręgu leży też wycięty z bristolu kształt tortu. Miś Paddington dostanie piękny i smaczny tort od nas wszystkich. Wyobraźcie sobie, że leżące przed wami skrawki to przepyszne owoce, bakalie i słodkości, służące do dekoracji tortu. Bierze do ręki skrawek czerwonej bibuły, zgniata go w rękach i pyta dzieci: Jak myślicie, jaki to może być owoc?" (np. truskawka, malina, arbuz, czerwona porzeczka itp). Kiedy dzieci podadzą już swoje pomysły, nauczyciel robi to samo z zielonym skrawkiem bibuły. Tym razem pyta: A to co może być?" Możliwe odpowiedzi: kiwi, liść np. mięty, ogórek, gruszka, jabłko itp. Podobnie postępuje nauczyciel z kolejnymi skrawkami. Następnie dzieci ozdabiają tort, naklejając na niego bibułę imitującą owoce, bakalie i inne słodkie tortowe dekoracje. 3. ŻYCZENIA URODZINOWE PO ANGIELSKU Dzieci uczą się śpiewać: Happy Birthday to you, Happy Birthday to you, Happy Birthday Paddington, Happy Birthday to you! Grupa wspólnie odśpiewuje życzenia maskotce. Następnie dzieci zastanawiają się, czego jeszcze można misiowi życzyć. Może słodyczy I WISH YOU SWEETS? A może marmolady - I WISH YOU MARMALADE, a może miś marzy o wielkim słoju marmolady I WISH YOU A BIG JAR OF MARMALADE? A może po prostu szczęścia? I WISH YOU HAPPINESS Dalej dzieci wymyślają, czego jeszcze mogłyby misiowi życzyć, a nauczyciel stara się powiedzieć im, jak te życzenia brzmiałyby po angielsku. Każde dziecko powtarza swoje życzenia w języku angielskim. 4. NOWY KAPELUSZ DLA MISIA Nauczyciel czyta fragment książki Miś zwany Paddington (str. 45, wers 13 19). Jak przed chwilą usłyszeliście, Paddington nosi kapelusz buszowy. Czy macie jakiś pomysł na to, jak taki kapelusz wygląda? Jaki ma kolor, jakie ozdoby, czy w ogóle ma jakieś zdobienia? Dzieci zastanawiają się nad wyglądem kapelusza Paddingtona. Następnie nauczyciel rozdaje kartę pracy nr 8. Paddington wspomniał, że jego kapelusz uratował mu życie. Spróbujcie udoskonalić ten zwykły kapelusz, tak by mógł pomóc misiowi poradzić sobie w różnych, czasem niebezpiecznych sytuacjach. Dorysuj do kapelusza to, co może ratować misiowi życie lub zapewnić mu inne przygody. 5. OBDAROWYWANIE MISIA Każde z dzieci w tej zabawie będzie miało za zadanie w sposób pantomimiczny wręczyć maskotce (udającej na potrzeby tej zabawy misia Paddingtona) jakiś prezent. Na początek nauczyciel może poprosić, by dzieci przypomniały sobie, czego życzyły misiowi we wcześniejszym ćwiczeniu i tym razem to pokazać pantomimicznie. Można też (lub zamiast tego) użyć kart obrazkowych, przedstawiających np. kapelusz, słój marmolady, walizkę, płaszcz, zegarek na rękę, kwiatek, młotek, piłę, piłkę nożną, lornetkę, konewkę, okulary przeciwsłoneczne, fotel bujany, łóżko. Zadaniem dzieci jest podchodzenie do misia i wręczanie mu wylosowanych lub wymyślonych przez siebie prezentów tak, aby pozostałe dzieci domyśliły się, o jaki prezent chodzi. 6. HOKUS POKUS, ABRAKADABRA Paddington otrzymał w prezencie urodzinowym zestaw do magicznych sztuczek. W jego skład wchodził między innymi magiczny stolik, czarodziejska różdżka i książka. Nauczyciel czyta fragment książki Miś zwany Paddington (str. 139 od wersu 22 do str. 140 wers 7). Jedno z was będzie mogło spróbować teraz magicznych sztuczek, dostanie ode mnie różdżkę. Wszyscy będą chodzić po sali, ale kiedy dziecko-czarodziej dotknie kogoś różdżką i wypowie słowo ABRA- KADABRA dotknięte dziecko będzie musiało znieruchomieć na chwilkę. Ale nic się nie martwcie ja też potrafię czarować i to bez różdżki! Kiedy dotknę stojące nieruchomo dziecko i powiem HOKUS POKUS będzie ono znów mogło chodzić po sali. 7. ANGIELSKIE ZAKLęCIA Kontynuując poprzednią zabawę, nauczyciel może wprowadzić nowe angielskie słowa, które będą w tym przypadku działały jak zaklęcia, np. JUMP powoduje że ktoś zaczyna skakać, TURN AROUND oznacza że ktoś zaczyna się kręcić wokół własnej osi, SIT DOWN że siada na podłodze po turecku, nauczyciel zaś odczarowuje dzieci za pomocą słowa RUN, pozwalając im w ten sposób biegać po sali. 8. ZNIKAJąCE DZIECI Miś Paddington sprawił, że zniknął słoik marmolady. Teraz ja będę próbowała sprawić, że jedno z Was zniknie. Musicie tylko na chwilkę zamknąć oczy 22 23

13 Scenariusz 9 W łazience CZAS TRWANIA : OKOłO MINUT LICZBA UCZESTNIKÓW : OK. 25 WIEK UCZESTNIKÓW : 5 6 LAT MI E J S C E : SALA PRZEDSZKOLNA Podczas gdy dzieci mają zamknięte oczy, nauczyciel wychodzi i prosi jedno z dzieci, by schowało się pod kocem. Pozostałe dzieci mają zgadnąć, którego nie ma. 9. ZAKOńCZENIE Czy wiecie, że miś Paddington obchodzi urodziny dwa razy do roku: 25. XII i 25. VI. A wy kiedy obchodzicie urodziny? A wiecie, kiedy przypadają urodziny waszych rodziców? Na zadanie dowiedzcie się, kiedy są urodziny innych członków waszej rodziny. Dla osoby, której urodziny przypadają najprędzej, już teraz przygotujcie specjalne rysunkowe życzenia. Dzisiaj na zajęciach obchodziliśmy urodziny misia Paddingtona. Na zadanie dzieci mają się dowiedzieć, kto z rodziny będzie miał wkrótce urodziny, i już teraz mają przygotować dla niego rysunkowe życzenia. Nie ma to być zwykła kartka urodzinowa czy laurka, ale w symboliczny sposób przedstawione to, czym chcieliby, aby jubilat został obdarowany. CELE : twórcza, rozwijająca wyobraźnię, a także ucząca myślenia zabawa poszerzanie wiedzy o świecie ćwiczenie kompetencji językowych zachęcenie do używania języka angielskiego, ćwiczenie aparatu mowy zachęcanie dzieci do prezentacji własnych pomysłów, odwagi w autoprezentacji doskonalenie umiejętności rozumienia ze słuchu zapoznanie z treścią książki Miś zwany Paddington, zachęcenie do poznania całej jej treści METODY: zabawy ruchowe (ćw. 8) twórcze zabawy plastyczne (ćw. 7) ćwiczenia językowe (ćw. 8) zabawy aktorskie i ekspresyjne (ćw. 9) zabawy polegające na wymyślaniu (ćw. 1, 2, 5, 6) zabawy polegające na odgadywaniu (ćw. 3, 4) praca indywidualna z kartą pracy (ćw. 7) praca z tekstem (ćw. 2, 6) zabawy rozwijające zmysły (ćw. 4) POTRZEBNE REKWIZYTY I MATERIAłY: ksero kart pracy nr 9 (po jednej dla uczestnika) egzemplarz książki Miś zwany Paddington karty obrazkowe przedstawiające różne pomieszczenia, w tym łazienkę, w której stoi Paddington (do pobrania na stronie www. paddington.com.pl) mapa świata lub globus przedmioty łazienkowe (szczoteczka do zębów, pasta do zębów, szampon, gąbka, ręcznik, mydło, dywanik łazienkowy, grzebień, lusterko/lustro, suszarka do włosów), ewentualnie zamiast tego karty obrazkowe przedstawiające te przedmioty koc taśma papierowa skoczna muzyka, odtwarzacz niebieskie i czerwone kartoniki oraz taśma klejąca (najlepiej dwustronna) do ćw. 8 wycięty z bristolu kształt Ameryki Południowej oraz Wielkiej Brytanii UWAGI PROGRAMOWE: Podczas tego spotkania dzieci zwiedzają razem z misiem łazienkę i omawiają czynności związane z higieną. Warto do tych zajęć przygotować przedmioty, które na co dzień można znaleźć w łazience. Można je w razie potrzeby zastępować piktogramami, ale do ćwiczenia nr 4 są one jednak niezbędne. WAżNA WSKAZÓWKA PEDAGOGICZNA: Większość zabaw ma charakter twórczy opiera się na wyobraźni i pomysłowości dzieci. Zaletą tego typu ćwiczeń jest to, że nie ma dobrych i złych rozwiązań są one co najwyżej mniej lub bardziej pomysłowe, oryginalne. Nauczyciel powinien o tym pamiętać, komentując wypowiedzi dzieci. Ważne również, by osoba prowadząca przewidziała czas na wszystkie wypowiedzi, pozwoliła dojść do głosu wszystkim chętnym, jednocześnie zachęcając i motywując osoby mniej otwarte na tego typu zabawy. PRZEBIEG: 1. GDZIE JEST MIś? Dziś spotkanie z Paddingtonem musimy zacząć od poszukiwań. Judyta i Jonatan już zaczęli go szukać we wszystkich zakamarkach domu. Pomożemy im? Nauczyciel pokazuje karty obrazkowe z różnymi pomieszczeniami. Dzieci mają za zadanie wymyślić, gdzie mógł schować się miś, np. w kominku, pod stołem, pod łóżkiem, w szafie, pod dywanem itp. Jako ostatni rysunek nauczyciel pokazuje łazienkę, w której stoi Paddington. 2. ZWIEDZANIE łazienki Nauczyciel czyta fragment książki Miś zwany Paddington str. 28 wers 2 4 (od słów W łazience ). W każdej łazience można znaleźć jeszcze wiele innych przedmiotów poza tymi, które wymieniła Judyta. Wyobraźcie sobie, że jesteśmy teraz w łazience. Miś Paddington spędził dotychczas swoje życie w mrocznych zakątkach Peru i po raz pierwszy w życiu widzi łazienkę i wszystko, co się w niej znajduje. Spróbujmy oprowadzić go po łazience i wytłumaczyć, do czego służą poszczególne przedmioty. Niektórzy z was będą mogli zaraz opowiedzieć misiowi i nam o jakimś przedmiocie zwykle znajdującym się w łazience, a reszta pomoże misiowi zgadywać, jak się ten przedmiot nazywa. Dam wam przykład: Misiu Paddingtonie oto przedmiot służący do suszenia włosów. Dzieci zgadują, o jaki przedmiot chodzi, a następnie nauczyciel pokazuje dziecku-ochotnikowi przedmiot, o którym będzie musiało coś opowiedzieć w formie podobnej zagadki

14 3. CZEGO TU BRAKUJE? Nauczyciel wykłada zgromadzone przedmioty łazienkowe. Dzieci nazywają je, liczą, starają się zapamiętać. Następnie zakrywa je kocem i razem z dziećmi stara sobie przypomnieć, co jest pod nim. Następnie nauczyciel odkrywa koc i wspólnie z dziećmi sprawdza, czy zadanie się udało. Zabawę można kontynuować: nauczyciel przykrywa ponownie przedmioty, ale tym razem ukrywa jeden z przedmiotów, odkładając go na bok. Po odsłonięciu koca dzieci zgadują, czego brakuje. Brakujący łazienkowy eksponat wraca na swoje miejsce. Czynność nauczyciel powtarza z kolejnymi przedmiotami. Jeśli dzieciom podoba się zabawa i dobrze sobie radzą, nauczyciel może równocześnie chować dwa lub trzy przedmioty. 4. ZGADYWANIE ZA POMOCą DOTYKU Każde dziecko wkłada ręce pod koc i za pomocą dotyku ma zgadnąć, co trzyma w ręku. 5. NIETYPOWE ZASTOSOWANIA Nauczyciel wybiera jeden z przedmiotów łazienkowych, np. szczoteczkę do zębów. Dzieci siedzą w kręgu i mają za zadanie spontanicznie odpowiadać na następujące pytanie : Do czego innego, oprócz mycia zębów, można użyć szczoteczki do zębów? Przykładowe odpowiedzi to: do czyszczenia butów do czesania włosów do drapania po plecach do malowania etc Inne pytania: Do czego innego, oprócz czesania, można użyć grzebienia? Do czego można użyć papieru toaletowego? 6. TO NIE JEST AMERYKA POłUDNIOWA, TO JEST Nauczyciel czyta fragment książki Miś zwany Paddington (str. 32 wers 23 do strony 33 wers 14). Czy wy też lubicie geografię? Spróbujemy poznać trochę geografii... Nauczyciel wyciąga mapę świata lub globus i wycięte z bristolu kształty Ameryki Południowej i Wielkiej Brytanii. Dzieci próbują odnaleźć, gdzie na mapie/globusie widnieje kraj, kontynent o tym kształcie. Dzieci sprawdzają, czy daleko jest z Ameryki Południowej do Wielkiej Brytanii. Porównują, co jest większe, gdzie jest więcej zieleni itd. Wszyscy siedzą w kręgu, a nauczyciel obraca w dłoniach kształt Ameryki Południowej, patrząc na niego z różnych perspektyw, i mówi: Ten kształt Ameryki Południowej jest jak serce. A może wam ten kształt przypomina coś jeszcze innego? Co to może być według was? Kto spróbuje?" Dziecko, które się zgłosi, dostaje do ręki kształt i obraca go w dłoniach, patrząc na niego, podobnie jak wcześniej nauczyciel, z różnych perspektyw. Następnie mówi, co mu ten kształt przypomina. Zabawę można kontunuować z użyciem kształtu Wielkiej Brytanii. 7. MYDłA Nauczyciel sadza dzieci przy stolikach i rozdaje kartę pracy nr 9. Na karcie pracy narysowane są kostki mydła: jedna cała prostokątna i kilka częściowo już zużytych mydeł o nieokreślonym kształcie. Państwo Brown rzeczywiście mają w łazience wiele mydeł. Część z nich, jak widać, już się trochę zużyła i teraz ma bardzo śmieszne kształty. Co przypominają wam te kształty? Spróbujcie za pomocą kredek dorysować coś do tych kształtów i w ten sposób zamienić mydła w coś zupełnie innego. 8. HOT/COLD WATER Nauczyciel tłumaczy dzieciom, że w Anglii, inaczej niż w Polsce, w większości domów są dwa osobne krany: jeden do wody ciepłej, a drugi do zimnej. Wynika z tego pewien mały problem, ponieważ nie da się zrobić tak, by z kranu popłynęła woda letnia. Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy. Jedna grupa to będą kropelki hot water a druga cold water oznacza je przez naklejenie na ubranie niebieskich lub czerwonych kartoników. Na środku sali nauczyciel rysuje lub wykleja taśmą papierową kształt wanny. Następnie włącza muzykę. Kiedy gra muzyka, kropelki radośnie pryskają sobie po całej sali, także przebiegając przez wannę. Kiedy muzyka ucichnie, wszyscy nieruchomieją tam, gdzie stoją. Wtedy dzieci wraz z nauczycielem liczą, ile kropelek hot water, a ile cold water stoi w wannie i szacują, czy woda w wannie jest zimna czy gorąca (używając angielskich słów cold i hot). Jeśli takich i takich kropelek jest mniej więcej po równo, to woda w wannie jest warm, czyli ciepła i gotowa do kąpieli. 9. MÓJ PORANEK/MÓJ WIECZÓR Nauczyciel czyta fragment książki Miś zwany Paddingtonem (str. 45, wers 1 do 4). Odegrajmy teraz wspólnie scenkę, jak wygląda nasza poranna i wieczorna toaleta. Będziemy pokazywali, jakie czynności wykonujemy po przebudzeniu rano, a potem jakie przed snem. Każdy z was będzie mógł dodać coś od siebie, ale jednocześnie będziemy pokazywać wszystko to, co już zostało powiedziane wcześniej. Wszyscy stoją w kręgu. Nauczyciel zaczyna zabawę, pokazując, jak dobrze rozpocząć swój poranek, czyli co robimy zaraz po przebudzeniu. Zaraz po przebudzeniu trzeba mocno się przeciągnąć (i pokazuje, jak się przeciąga). Dziecko stojące po jego lewej stronie może dodać, że następnie trzeba założyć pantofle. Dobrze zatem, najpierw trzeba się mocno przeciągnąć a potem założyć pantofle (i pokazuje obie czynności a dzieci naśladują). Następne dziecko może dodać, że potem trzeba pójść do łazienki. Najpierw trzeba się mocno przeciągnąć, potem założyć pantofle i pójść do łazienki (pokazuje czynności, a dzieci naśladują). W ten sposób zabawa toczy się dalej. Kiedy wydaje się, że wszystkie niezbędne czynności już zostały wymienione, możemy analogicznie zacząć pokazywać wieczorną toaletę. 10. ZAKOńCZENIE Zajęcia kończy zadanie. Dzieci mają ułożyć hasła promujące higienę osobistą, zaczynające się od następujących słów: Kąpiel w pianie. Szczotka zęby myje.. Umyj ręce.. Dzisiaj odwiedziliśmy z misiem Paddingtonem łazienkę. Dzieci pokazywały mu, jak wygląda ich wieczorna i poranna toaleta, opisywały przedmioty używane do utrzymania higieny osobistej. Na zadanie mają ułożyć hasła promujące higienę osobistą a zaczynające się od słów: Kąpiel w pianie. Szczotka zęby myje.. Umyj ręce.. Prosimy Państwa o pomoc w wymyślaniu! 26 27

15 Scenariusz 10 Gentleman, czyli miś o dobrych manierach CELE: twórcza, rozwijająca wyobraźnię, a także ucząca myślenia zabawa poszerzanie wiedzy o świecie ćwiczenie kompetencji językowych zachęcenie do używania języka angielskiego, ćwiczenie aparatu mowy zachęcanie dzieci do prezentacji własnych pomysłów, odwagi w autoprezentacji doskonalenie umiejętności rozumienia ze słuchu zapoznanie z treścią książki Miś zwany Paddington, zachęcenie do poznania całej jej treści promowanie uprzejmości i dobrego wychowania na co dzień METODY: zabawy ruchowe (ćw. 5) twórcze zabawy plastyczne (ćw. 7) ćwiczenia językowe (ćw. 2) zabawy aktorskie i ekspresyjne (ćw. 5, 6) zabawy polegające na wymyślaniu (ćw. 1, 3, 4, 6) klasyfikowanie, porządkowanie, dopasowywanie (ćw. 4, 7) praca z tekstem (ćw. 4) POTRZEBNE REKWIZYTY I MATERIAłY: ksero kart pracy nr 10 (po jednej dla uczestnika) egzemplarz książki Miś zwany Paddington UWAGI PROGRAMOWE: Do tych zajęć nie potrzeba żadnych szczególnych pomocy. Istotą tego spotkania jest pokazanie, jakie zachowania i wypowiedzi przystoją dobrze wychowanej i uprzejmej osobie. Wzorcem osobowym staje się miś o nienagannych manierach angielskiego gentlemana. WAżNA WSKAZÓWKA PEDAGOGICZNA: Większość zabaw ma charakter twórczy opiera się na wyobraźni i pomysłowości dzieci. Zaletą tego typu ćwiczeń jest to, że nie ma dobrych i złych rozwiązań są one co najwyżej mniej lub bardziej pomysłowe, oryginalne. Nauczyciel powinien o tym pamiętać, komentując wypowiedzi dzieci. Ważne również, by osoba prowadząca przewidziała czas na wszystkie wypowiedzi, pozwoliła dojść do głosu wszystkim chętnym, jednocześnie zachęcając i motywując osoby mniej otwarte na tego typu zabawy. CZAS TRWANIA : OKOłO MINUT LICZBA UCZESTNIKÓW : OK. 25 WIEK UCZESTNIKÓW : 5 6 LAT MI E J S C E : SALA PRZEDSZKOLNA PRZEBIEG: 1. UPRZEJME POWITANIA Nauczyciel czyta fragment książki Miś zwany Paddington, str. 98 od wersu 15 do wersu 21. Jak słyszeliście, Paddington przywitał się z portierem, a portier z nim. W jaki sposób to się odbyło? A teraz zastanówcie się, jak inaczej możemy się z kimś przywitać, by okazać swą uprzejmość? Następnie dzieci przypominają sobie, jakie powitania znają, a potem same wymyślają nietypowe uprzejme powitania i witają w ten sposób misia i przynajmniej dwóch swoich kolegów. Przykłady powitań: przytulanie się pocałunek w rękę ale może też dotykanie się czubkiem palców wskazujących itp. 2. ANGIELSKIE POWITANIE Każdy ma za zadanie podejść do maskotki misia Paddingtona i przywitać ją po angielsku Hello! Nice to meet you! 3. PODRęCZNY SłOWNIK Słownik dobrze wychowanego misia zawiera kilka niezbędnych słów. Jak myślicie, jakie to mogą być słowa? Dzieci uczą się angielskich odpowiedników słów: dziękuję - thank you przepraszam I m sorry poproszę herbaty tea please proszę, to dla ciebie here you are Następnie ćwiczą zwroty w parach ze swoimi ulubionymi zabawkami, udając, że piją z nimi popołudniową herbatę. 4. BARDZO UPRZEJME DIALOGI Nauczyciel czyta następujące fragmenty z książki Miś zwany Paddington: str. 10, wers 12 do str. 11, wers 20 spotkanie z państwem Brown str. 13, wers 9 do końca str. 14 w bufecie str. 24, wers 16 do końca spotkanie z panią Bird str. 49, wers 17 do końca str. 50 w metrze Czy zauważyliście, jak uprzejmie za każdym razem Paddington zwraca się do swoich rozmówców? Spróbujcie dopasować bardzo uprzejmą wypowiedź misia do mniej uprzejmej, ale znaczącej to samo. Nauczyciel czyta naprzemiennie bardzo uprzejme wypowiedzi misia i mniej uprzejme ich odpowiedniki. Dzieci mają za zadanie rozróżnić przy uprzejmych wypowiedziach robią gest, jak gdyby uchylały z głowy kapelusza przy powitaniu. Przy tych mniej uprzejmych pokasłują znacząco. Bardzo uprzejme wypowiedzi misia: Tak, bardzo chętnie. Ogromnie by mi to odpowiadało. Widzi Pani, z pieniędzmi nie jest u mnie najlepiej. Czy Pańskim zdaniem ktoś mógłby wziąć mi za złe, gdybym wszedł na stolik i zjadł to ciastko? Nigdy w życiu nie jeździłem jeszcze takimi schodami, więc mam pewne trudności Tak chcę. Pasuje mi to. Wiesz, nie mam pieniędzy Myślisz, że mogę wejść na stolik i zjeść to ciastko? Nie umiem jeździć takimi schodami Teraz spróbujmy razem wymyślić, jak Paddington powiedziałby w sposób bardziej uprzejmy: Hej! Ty nie umiesz tego zrobić! Tak! Chcę iść do kina Ej! Mogę zjeść cukierka? 5. PRZECHADZKA GENTLEMANA Nauczyciel prosi dzieci, by siadły w kręgu z dłońmi opartymi na udach. Dzieci będą dłońmi wystukiwały rytm, odgłos kroków gentlemana przechadzającego się po mieście. Podczas tej przechadzki gentleman spotyka różne osoby i różnie reaguje na te spotkania. Za każdym razem nauczyciel będzie pokazywał, jak zachowuje się gentleman, dzieci zaś mają go naśladować. Każde z was wie już, jak uprzejmie się witać i jak miło rozmawiać. Wyobraźcie sobie, że jesteście takimi gentlemenami jak Paddington i udajecie się na spacer po mieście. Idziemy wszyscy powoli (nauczyciel wystukuje dłońmi rytm powolnych kroków), mamy na głowie eleganckie kapelusze. Proszę, uchylcie kapelusz panu Gruberowi, bo właśnie stoi przed swoim sklepem (nauczyciel wykonuje gest uchylania kapelusza połączony z lekkim skłonem). Idziemy dalej i widzimy, że ktoś nam macha ręką pomachajmy do niego (nauczyciel macha). O, to nasza dobra znajoma! Podchodzimy do niej i całujemy ją w rękę (nauczyciel udaje, że całuje kogoś w rękę), idziemy dalej i mijamy teatr portier stojący przed drzwiami kłania nam się my również mu się kłaniamy (nauczyciel wykonuje głęboki ukłon). Wracamy do domu, a tam w drzwiach wita nas pani Brown. Całujemy panią Brown w oba policzki (nauczyciel udaje że całuje panią Brown w oba policzki). 6. SCENKI Dzieci dzielą się na zespoły 2 3 osobowe. Każdy zespól dostaje do odegrania scenkę, w której trzeba się wyjątkowo uprzejmie zachowywać. Tematy scenek: rodzinny obiad zakupy na targu w szatni teatralnej w sklepowej przymierzalni Tematy mogą się powtarzać i kilka zespołów ma za zadanie odegrać scenkę na ten sam temat. Po przedstawieniu wszystkich scenek grupa zastanawia się, czy aktorzy zachowywali się wystarczająco uprzejmie. 7. PADDINGTON DZIELI SIę Z INNYMI Nauczyciel prosi dzieci, by usiadły przy stolikach i rozdaje im kartę pracy nr 10. Na karcie narysowany jest Paddington. Przed nim stoi słój marmolady do połowy nią wypełniony, talerz z słodkimi bułeczkami (5 sztuk i 10 monet), obok narysowana jest Judyta, która ma przed sobą pusty słój marmolady, jedną bułeczkę i 3 monety. Dzieci mają za zadanie dorysować smakołyki tak, by Judyta miała ich przed sobą dokładnie tyle samo, co miś. 8. ZAKOńCZENIE W ramach zadania domowego dzieci mają stać się bacznymi obserwatorami. W domu, przedszkolu, sklepie, czy na ulicy ich zadaniem będzie zaobserwowanie oraz udokumentowanie (np. rysunkiem lub opisem) kilku szczególnie uprzejmych zachowań lub wypowiedzi. Drodzy Rodzice! Dziś dowiedzieliśmy się, że miś Paddington ma maniery angielskiego gentlemana. My też postanowiliśmy zachęcić Państwa do tropienia wraz z dziećmi dobrych manier. W domu, przedszkolu, sklepie czy na ulicy zachęcamy, by zwrócić uwagę i udokumentować (np. rysunkiem lub opisem) dostrzeżone przez was szczególnie uprzejme zachowania i wypowiedzi

16 Scenariusz 11 Idziemy do teatru CZAS TRWANIA : OKOłO MINUT LICZBA UCZESTNIKÓW : OK. 25 WIEK UCZESTNIKÓW : 5 6 LAT MI E J S C E : SALA PRZEDSZKOLNA CELE : twórcza, rozwijająca wyobraźnię, a także ucząca myślenia zabawa poszerzanie wiedzy o świecie ćwiczenie kompetencji językowych zachęcenie do używania języka angielskiego, ćwiczenie aparatu mowy zachęcanie dzieci do prezentacji własnych pomysłów, odwagi w autoprezentacji doskonalenie umiejętności rozumienia ze słuchu zapoznanie z treścią książki Miś zwany Paddington, zachęcenie do lektury METODY: zabawy plastyczne (ćw. 2, 4) ćwiczenia językowe (ćw. 5) zabawy aktorskie i ekspresyjne (ćw. 6) zabawy polegające na wymyślaniu (ćw. 2, 7) klasyfikowanie, porządkowanie (ćw. 3) praca indywidualna z kartą pracy (ćw. 2) praca z tekstem (ćw. 1) POTRZEBNE REKWIZYTY I MATERIAłY: ksero kart pracy nr 11 (po jednej dla uczestnika) egzemplarz książki Miś zwany Paddington różnego rodzaju elementy garderoby - rękawiczki, szaliki, apaszki, sukienki, buty itd, w różnych kolorach i z różnych tkanin kilka kawałków starych puzzli kilka prostych rysunków przedstawiających np. postaci (można je pobrać na stronie kredki UWAGI PROGRAMOWE: W tym scenariuszu dzieci wcielają się w rolę widzów i aktorów. Ta wyimaginowana wizyta w tatrze ma pobudzać także dziecięcą fantazję. Podczas zajęć nauczyciel odniesie się także do Londyńskiego teatru THE GLOBE, a dzieci poznają polskie i angielskie słownictwo związane z teatrem. WAżNA WSKAZÓWKA PEDAGOGICZNA: Większość zabaw ma charakter twórczy opiera się na wyobraźni i pomysłowości dzieci. Zaletą tego typu ćwiczeń jest to, że nie ma dobrych i złych rozwiązań są one co najwyżej mniej lub bardziej pomysłowe, oryginalne. Nauczyciel powinien o tym pamiętać, komentując wypowiedzi dzieci. Ważne również, by osoba prowadząca przewidziała czas na wszystkie wypowiedzi, pozwoliła dojść do głosu wszystkim chętnym, jednocześnie zachęcając i motywując osoby mniej otwarte na tego typu zabawy. PRZEBIEG: 1. PRZYGOTOWANIE Nauczyciel czyta fragment książki Miś zwany Paddington (str. 98, wers 7 do str. 99 wers 1). Nauczyciel ustawia w sali krzesła w rzędach i mówi : My także udamy się z Misiem Paddingtonem dzisiaj do teatru. Ale czy jesteśmy do tego dobrze przygotowani? Spróbujmy przećwiczyć to, co będziemy prawdopodobnie robić w teatrze. Najpierw będziemy grzecznie przeciskali się przez wąskie rzędy, by zająć swoje miejsce (dzieci próbują przeciskać się miedzy dwoma rzędami krzeseł) następnie uważnie przyglądamy się temu, co się dzieje na scenie (dzieci siedzą na krzesełkach i wpatrują się przez chwilę w jeden punkt). Na wypadek gdyby konieczne okazało się porozumienie się z kimś podczas spektaklu, musimy poćwiczyć porozumiewanie się szeptem (tu szeptem nauczyciel pyta dzieci: zrozumieliście? A dzieci szeptem odpowiadają) na koniec sztuki będziemy bić brawo (dzieci biją brawo), a jeśli sztuka spodoba nam się bardzo, to będziemy bić brawo na stojąco! (dzieci wstają i biją brawo). 2. CO KRYJE SIę ZA KURTYNą? Nauczyciel sadza dzieci przy stolikach i rozdaje im kartę pracy nr 11. Na jednej stronie narysowana jest scena z rozsuwająca się dopiero kurtyną, ujawniającą jednak fragment tego, co się za nią kryje. Na drugiej stronie kurtyna jest już całkiem rozsunięta, ale nadal nie widać, co się za nią kryje. Jak myślicie, co ukazało się oczom widzów, kiedy kurtyna rozsunęła się całkowicie? Dokończcie rysunek! 3. PORZąDKI W TEATRALNEJ GARDEROBIE Nauczyciel gromadzi w sali stos różnego rodzaju elementów garderoby. Powinny tam znaleźć się najróżniejsze rzeczy rękawiczki, szaliki, apaszki, sukienki, buty, itd. w różnych kolorach, zrobione z różnych gatunków materiałów. Zadaniem dzieci będzie wyszukiwanie i tworzenie nowych stosów, według określonych kategorii. W każdej rundce powstaje nowy stos, po czym rzeczy ponownie są mieszane wszystkie razem. Kategorie garderoby do układania w różne stosy: wełniane ciepłe przewiewne kobiece męskie buty to, co nosimy na głowie itp. 4. RYSUNKOWY SUFLER Nauczyciel opowiada dzieciom, na czym polega praca suflera i dlaczego jest ona niezbędna. Następnie zachęca dzieci, by wypróbowały swoich sił, jako podpowiadacze. Dzieci dobierają się w pary i siadają naprzeciwko siebie, zasłaniając przestrzeń między sobą postawioną pionowo książką. Jedno dziecko ma przed sobą bardzo prosty rysunek, jego partner ma zaś przed sobą tylko białą kartkę. Zadaniem dziecka, które ma przed sobą rysunek, będzie opisywanie tego, co na nim jest, podpowiadanie, co należy narysować. Zadaniem jego partnera będzie narysowanie rysunku według wskazówek kolegi lub koleżanki. 5. SKUTECZNE PODPOWIADANIE (GłUCHY TELEFON PO ANGIELSKU) Ta zabawa to klasyczny głuchy telefon, przy czym słowa, jakie podaje nauczyciel, są słówkami angielskimi związanymi z teatrem. Trzeba je naprawdę wyraźnie podpowiadać, żeby na końcu nauczycielowi udało się usłyszeć właściwe słowa i wytłumaczyć, co one znaczą. Globe Theatre bardzo stary i bardzo sławny teatr w Londynie Play sztuka Acting aktorstwo, odgrywanie Applause - oklaski Stage - scena 6. GłUCHY TELEFON MIN W tym ćwiczeniu dzieci podają sobie wiadomość, tak jak w zabawie w głuchy telefon, tyle, że wiadomość nie ma charakteru słownego, lecz jest nią mina. Dzieci pokazują sobie miny, przekazując je od jednego do drugiego (trzeba przy tym zasłaniać dłońmi twarz, tak żeby minę widziało tylko to dziecko, które w danym momencie minę odbiera ). Na końcu grupa sprawdza jak zmieniła się mina po drodze (bo rzadko kiedy udaje się przekazać dobrą minę od początku do końca). 7. WIDOK PRZEZ LORNETKę Do tego ćwiczenia nauczyciel wykorzystuje stare, kolorowe puzzle (dobrze, by wybrał kawałki kolorowe i dość niejednoznaczne). lepiej widzieć scenę, widownię, różne teatralne zakamarki. Popatrzcie co zobaczył przez nią Paddington? Co wam to przypomina? Co to może być? Pamiętajcie, że być może to tylko fragment czegoś większego widziany z bardzo bliska Nauczyciel pokazuje dzieciom elementy puzzli i wspólnie z nimi zastanawia się, co one mogą przedstawiać. ZAKOńCZENIE Ostatnie zadanie wymaga od rodziców i dzieci trochę więcej czasu i wysiłku niż poprzednie. Swoją pierwszą wizytę w teatrze Paddington udokumentował poprzez wklejenie do swojego pamiątkowego albumu wycinków prasowych, programu sztuki i dedykacji od aktora grającego główną rolę. Waszym zadaniem będzie stworzenie karty pamiątkowej podobnej do tej, którą wyklejał miś. Poproście rodziców, by pomogli wam się dowiedzieć, gdzie znajduje się najbliższy teatr. Dowiedzcie się, jak się nazywa, jeśli możecie, udajcie się, by go zobaczyć lub poszukajcie z rodzicami fotografii teatru np. w Internecie. Wyklejcie kartę tym co uda wam się dowiedzieć o teatrze i przedstawieniach, jakie można w nim zobaczyć. Może nawet wam się uda zobaczyć z rodzicami jedno z tych przedstawień. Koniecznie uzupełnijcie wtedy kartę pamiątkową o bilety z przedstawienia. Pomocne w wykonaniu zadania byłoby także wspólne wyjście do teatru z grupą przedszkolną. Dziś ostatnie w tym roku zadanie dla członków Klubu Misia Paddingtona! Tym razem dotyczy teatru. Zachęcamy do dowiedzenia się, gdzie znajduje się Wasz najbliższy teatr. Warto dowiedzieć się, jak się nazywa, jak wygląda, a także zdobyć jego repertuar. Jeśli to możliwe, zachęcamy do udania się z dziećmi na przedstawienie. Efektem poszukiwań i spotkań z teatrem ma być stworzenie karty do albumu pamiątkowego dotyczącego kontaktu Państwa dziecka z teatrem. Gdyby udało się odbyć wycieczkę do teatru, karta do albumu może zawierać także bilety (w tym również te, dokumentujące samą podróż na przedstawienie), autografy, program teatralny, prasowe recenzje, ale także kwiatki zerwane w drodze itp Nawet gdyby nie udało się dotrzeć na przedstawienie, proszę pomóc w wykonaniu karty zawierającej wszystko to, czego dzieci się dowiedziały o teatrze! niebieskie/żółte/czerwone wielokolorowe Miś Paddington użył w teatrze lornetki, by z loży, w której siedział, 30 31

17 Scenariusz 11 Wakacje nad morzem CZAS TRWANIA : OKOłO MINUT LICZBA UCZESTNIKÓW : OK. 25 WIEK UCZESTNIKÓW : 5 6 LAT MI E J S C E : SALA PRZEDSZKOLNA CELE : twórcza, rozwijająca wyobraźnię, a także ucząca myślenia zabawa poszerzanie wiedzy o świecie ćwiczenie kompetencji językowych zachęcenie do używania języka angielskiego, ćwiczenie aparatu mowy zachęcanie dzieci do prezentacji własnych pomysłów, odwagi w autoprezentacji doskonalenie umiejętności rozumienia ze słuchu zapoznanie z treścią książki Miś zwany Paddington, zachęcenie do lektury METODY: zabawy ruchowe (ćw. 5) twórcze zabawy plastyczne (ćw. 6) ćwiczenia językowe (ćw. 9) zabawy aktorskie i ekspresyjne (ćw. 5, 7) zabawy polegające na wymyślaniu (ćw. 4, 5, 8) zabawy rozwijające pamięć (ćw. 3) praca indywidualna z kartą pracy (ćw. 4) zabawy zespołowe (ćw. 2) praca z tekstem (ćw. 6) POTRZEBNE REKWIZYTY I MATERIAłY: ksero kart pracy nr 12 (po jednej dla uczestnika) egzemplarz książki Miś zwany Paddington masa solna torby plażowe i plażowe rekwizyty do ćw. 2 (kapelusz, okulary przeciwsłoneczne, piłka dmuchana, ręcznik, woda mineralna w butelce wszystko po 2 lub 4 sztuki) różne przedmioty, które można spakować do walizki, w tym słoik marmolady, album z fotografiami, płaszcz przeciwdeszczowy materace lub poduszki UWAGI PROGRAMOWE: To już ostatnie spotkanie z misiem Paddingtonem. Dotyczy ono wakacji, więc daje nadzieję, że gdy wakacje miną, miś Paddington znowu zagości w przedszkolu. Szalenie istotne jest, by podczas tych zajęć otworzyć Walizkę Pełną Przygód i podsumować wszystkie dotychczasowe spotkania z misiem Paddingtonem, wrócić jeszcze raz do omawianych tematów, a także zastanowić się jaki angielski bagaż mamy ze sobą jakie angielskie słówka i zwroty zostały nam w głowie i czego ciekawego dowiedzieliśmy się o Anglii. WAżNA WSKAZÓWKA PEDAGOGICZNA: Większość zabaw ma charakter twórczy opiera się na wyobraźni i pomysłowości dzieci. Zaletą tego typu ćwiczeń jest to, że nie ma dobrych i złych rozwiązań są one co najwyżej mniej lub bardziej pomysłowe, oryginalne. Nauczyciel powinien o tym pamiętać, komentując wypowiedzi dzieci. Ważne również, by osoba prowadząca przewidziała czas na wszystkie wypowiedzi, pozwoliła dojść do głosu wszystkim chętnym, jednocześnie zachęcając i motywując osoby mniej otwarte na tego typu zabawy. PRZEBIEG: 1. PAKUJEMY WALIZKę Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel zaczyna zabawę, mówiąc: Jedziemy nad morze, więc mam w walizce strój kąpielowy Dziecko siedzące obok niego musi powtórzyć, co już jest w walizce, dodając swoją rzecz, którą warto do niej spakować. Mówi np. jedziemy nad morze, więc mam w walizce strój kąpielowy i kapelusz, kolejne dziecko mówi np. jedziemy nad morze więc mam w walizce strój kąpielowy, kapelusz i okulary przeciwsłoneczne itp. 2. ZAWODY W PAKOWANIU Nauczyciel przynosi dwie torby plażowe i zestaw przedmiotów składający się z dwóch lub czterech (w zależności od dostępności) sztuk następujących przedmiotów i ubrań: kapelusz (hat), okulary przeciwsłoneczne (sunglasses), piłka dmuchana (ball), ręcznik (towel), woda mineralna w butelce (mineral water). Nauczyciel najpierw podaje angielskie nazwy tych przedmiotów i ćwiczy je z dziećmi tak, by je zapamiętały. Następnie dzieli przedmioty na dwa stosy. Dzieci tworzą dwa zespoły stojące w dwóch rzędach jedno za drugim wzdłuż sali, tak, że dziecko będące głową takiej stonogi stoi przy jednym ze stosów. Ostatnie dziecko w stonodze trzyma torbę plażową. Nauczyciel szepta na ucho dzieciom trzymającym torby plażowe, co powinny do nich najpierw zapakować. Trudność polega na tym, że nazwa przedmiotu podana jest po angielsku, a dziecko musi najpierw posłać prośbę dalej jak w głuchym telefonie, tak by dziecko stojące najbliżej stosu z przedmiotami wybrało właściwy i przyniosło mu je na koniec kolejki. Wtedy samo odbiera od niego torbę plażową i zabawa zaczyna się od nowa i trwa aż do momentu, gdy stosy znikną. Wygrywa zespół, który zdobędzie więcej punktów przyznawanych za szybkość i skuteczność w przekazywaniu nazw przedmiotów w każdej z kolejek. 3. WALIZKA PADDINGTONA Miś Paddington niezależnie od tego, gdzie się wybiera, zawsze zabiera ze sobą cały swój dobytek. W jego walizce znaleźć możemy: słomkowy kapelusz zielony beret niebieski płaszcz z kapturem słój marmolady album pamiątkowy w pomarańczowej oprawie garść złotych monet zdjęcie cioci Lucy Zapamiętaliście? Teraz nauczyciel wyciąga różne przedmioty (wśród nich kilka z wymienionych powyżej), pytając dzieci, czy należą one do ekwipunku misia. 4. ŚLADY NA PIASKU Nauczyciel sadza dzieci przy stolikach. Każde z nich dostaje kartę pracy nr 12. Na pierwszej jej stronie mamy misia Paddingtona, Judytę, psa, mewę i kangura, oraz 5 rodzajów śladów pozostawionych na piasku przez te zwierzątka. Zadaniem dzieci jest dopasowanie śladów do zwierzątek. Na drugiej stronie karty pracy narysowane są ślady, jakich z pewnością nie zostawiło żadne ze znanych nam zwierząt. Popatrzcie, takie nietypowe ślady odkryli na piasku miś Paddington z Judytą. Nie zostawiło ich z pewnością żadne ze znanych nam stworzeń. To musiało być zupełnie niezwykłe zwierzątko. Spróbujcie je narysować! 5. NOWE STYLE PłYWACKIE Miś Paddington uczy się pływać. Pokażę Wam i jemu dwa style pływackie: ŻABKA i PIESEK. Nauczyciel i dzieci kładą się na materacach lub poduszkach i wykonują razem z nauczycielem charakterystyczne dla obu stylów ruchy rąk i nóg. Ale można też pływać inaczej. Jak myślicie, jak wyglądałby styl pływania na krokodyla? Dzieci próbują wymyślić i pokazać, jak należy poruszać nogami i rękami w tym stylu. Inne style do wymyślenia przez dzieci: kaczka, wąż, hipopotam, ośmiornica, kangur. 6. KONKURS NA ZAMEK Z PIASKU Nauczyciel czyta fragment książki Miś zwany Paddington (str. 122, wers 22 do str. 123, wers 8 i str. 125, wers 5 do 10). Z przygotowanej masy solnej dzieci wykonują zamki podobne do tego, jaki wyobraził sobie Paddington. Każdy zamek musi mieć wieże, blanki i mury obronne, ale inne elementy także można dodawać. Skończone zamki nauczyciel ocenia i przyznaje nagrody w następujących kategoriach: największy zamek najmniejszy zamek zamek z największą ilością wież zamek z największą ilością okien Dzieci mogą też same wymyślić inne kategorie, pozwalające wyłonić zwycięski zamek. 7. FOTOGRAFIA/FILM Z WAKACJI Nauczyciel dzieli dzieci na grupy 4 5 osobowe. Zespoły będą miały za zadanie ustawić się w żywy obraz pocztówkę z wakacji. Przykłady tematów: spływ kajakowy opalanie się budowanie zamku z piasku puszczanie latawców gra w piłkę zbieranie muszelek Wybrany zespół ustawia się w żywy obraz, a reszta dzieci zgaduje co takiego ta grupa robi na wakacjach. 8. NA CO PATRZY MIś? Nauczyciel pokazuje dzieciom ilustrację ze strony 96. Dzieci spontanicznie wymyślają, na co może patrzeć lub czego wypatruje miś. ZAKOńCZENIE Nauczyciel z dziećmi otwiera Walizkę Pełną Przygód. Wspólnie wspominają wszystkie spotkania i zadania domowe. Dzieci starają się powiedzieć, jaki angielski bagaż mają teraz ze sobą czyli jakie angielskie słówka i zwroty zostały im w głowie i co zapamiętały ze wszystkich ciekawostek o Anglii i Londynie. Zadaniem dodatkowym dla chętnych przedszkoli może być wymyślenie quizu o misiu Paddingtonie. Podczas kolejnego spotkania z misiem Paddingtonem w naszym przedszkolu dowiedzieliśmy się, że jest on wielkim smakoszem domowych przetworów. Marmolady, dżemy, konfitury robimy z różnych owoców. Gdyby jednak wyobrazić sobie, że zwierzęta również smażą i robią konfitury, pewnie powstawałyby one z szyszek, żołędzi, jarzębin, liści, itd. Zachęcamy Państwa do zbierania z dziećmi różnych jesiennych plonów. Te skarby należy umieścić w słoiku i dorobić konfiturom ozdobną etykietę, na której znajdzie się wymyślona przez Was nazwa specjału. Takie niezwykłe konfitury może trafią do naszej przedszkolnej Walizki Pełnej Przygód! 32 33

18

19

20