Robert Rowiński. wicemistrz Anglii z Koszalina. Podróże. Pionierzy koszalińskiego handlu. Burn Reynolds. Rowerem wokół Bałtyku. Odkrywa polski funk

Transkrypt

1 miesięcznik bezpłatny nr 07 (08) wrzesień 2009 r. Burn Reynolds Odkrywa polski funk Podróże Rowerem wokół Bałtyku Pionierzy koszalińskiego handlu Robert Rowiński wicemistrz Anglii z Koszalina

2

3 miesięcznik bezpłatny Spis treści Wakacje były tak piękne, że mam nadzieję, iż wybaczycie nam tę małą przerwę. Być może przynajmniej część z Was podzieli pogląd, że letni czas można rewelacyjnie spędzić w Polsce i wcale nie drożej niż w Hiszpanii czy Turcji. Bo jest u nas naprawdę pięknie. Zresztą o tym, że jest nas, kochających polskie wakacje, niemała grupa, można się było przekonać latem w nadmorskich kurortach czy na Pojezierzu Drawskim wszędzie tłumy wczasowiczów. Oczywiście także za sprawą przyjaznej aury. Oby teorie o globalnym ochłodzeniu okazały się fałszywe!. Zatem wracamy po wakacjach wypoczęci i z wielką energią zachęcamy do przewertowania (najpierw) i przeczytania (później) naszego wrześniowego numeru. Podobno pięknym żyje się łatwiej. Kiedy spoglądamy na naszą okładkę z Miss World Anetą Kręglicką, łatwo się zgadzamy z tą tezą. Ale nie ona jest bohaterką naszego magazynu. Część z Was na pewno poznaje tańczącego obok Roberta Rowińskiego. Chłopaka z Koszalina, który mniej się szczyci swoim trzykrotnym udziałem w Tańcu z gwiazdami niż tytułami zdobytymi na parkietach całego nieomal świata. Czym jest taniec i dlaczego warto tańczyć o tym między innymi w naszym temacie z okładki. Wakacje spędzać można w różny sposób. Kolejny nasz bohater, koszalinianin Wojtek Grela, okrążył Bałtyk na rowerze. Zajęło mu to dwa i pół miesiąca, a celem wyprawy był Nordkapp, czyli Przylądek Północny. O tej niebanalnej wyprawie przeczytacie na naszych łamach. Kolejny człowiek pochodzący z Koszalina, którego tu prezentujemy, to Bartek Jankowski, znany bardziej jako Burn Reynolds. Znany najbardziej z tego, że wraz z kolegami odkrył na nowo polską muzykę z lat 60. i 70. i wydał ją na płytach z cyklu Polish Funk, które spodobały się także poza Polską. Mamy nadzieję, że spodoba się Wam także spacer śladami pionierów koszalińskiego handlu. Kto z czytających te słowa wymieni choć trzy sklepy istniejące w Koszalinie nieprzerwanie od kilkudziesięciu lat? Oprócz tego w numerze stałe pozycje, czyli moda i uroda, wydarzenia, kroniki towarzyskie i coś dla miłośników motoryzacji. Życzę przyjemnej lektury. Wypatrujcie nas w prestiżowych miejscach już za miesiąc. Jak zawsze czekamy na Wasze maile w każdej sprawie: redakcja.koszalin@eprestiz.pl KubaGrabski MIESIĘCZNIK BEZPŁATNY ul. Szczecińska 25a (2 piętro), Koszalin, tel.: , redakcja.koszalin@eprestiz.pl Redaktor Naczelna: Daria Prochenka Zastępca: Kuba Grabski Współpraca: Joanna Boruc, Agnieszka Miernicka, Katarzyna Szłapka, Wojciech Szwej, Mariusz Czajkowski Korekta: Małgorzata Duda Skład gazety: Jakub Ziemba Wydawca: Fabryka Słowa sc Tomasz Chaciński, Michał Stankiewicz Reklama: Katarzyna Paprocka: reklama.koszalin@eprestiz.pl, tel. kom.: (+48) Druk: PPH Zapol S.J. Redakcja nie odpowiada za treść reklam. Podróże Rowerem wokół Bałtyku nr 07 (08) wrzesień 2009 r. Burn Reynolds Odkrywa polski funk Robert Rowiński wicemistrz Anglii z Koszalina Na okładce: Aneta Kręglicka i Robert Rowiński w III edycji Tańca z Gwiazdami, Zdjęcie: agencja ZOOM Pionierzy koszalińskiego handlu FELIETON Rozmowy w pociągu. Mężczyna ma połowę duszy. JoannaOsińska WYDARZENIA Szczęśliwa siódemka Pawła Spisaka kolejny sukces naszego jeźdźca Stary Bronek ale pięknie odnowiony na swoje 60-lecie Sukces Koszałka więc będzie druga łódź do rejsów po Jamnie Ogólnopolska inauguracja Sprzątania Świata w Koszalinie Kablówka świętuje swoje 15-lecie TEMAT Z OKŁADKI Tańczący z fakultetami Robert Rowiński nie tylko tańczy z gwiazdami ale także zdobywa mistrzowskie tytuły i studiuje DJ-e ożywiają lata 70-te Burn Reynolds z Koszalina promuje Polish Funk Rowerem wokół Bałtyku. Niezwykłe dziesięć tygodni Wojtka Greli Jasna i nowoczesna `- zasady które rządzą w kuchni Pionierzy handlu. O najstarszych sklepach w Koszalinie Zawsze piękna na przełomie lata i jesieni Luksus z drugiej ręki. Jak znaleźć cuda w second-handach Drift Cup 2009 czyli o wyścigach w deszczu Prestizowe imprezy czyli subiektywny przegląd wydarzeń LUDZIE PODRÓŻE DESIGN STYL ŻYCIA ZDROWIE I URODA MODA MOTORYZACJA KULTURA KRONIKA PRESTIŻU Bizet pod strzechami, Generacja 2009, Rap nad Dzierżęcinką, Lotnisko otwarte Gimnazjaliści o Witkacym, Było lato, Otwarcie akt, Integracja na festiwalowo WRZESIEŃ 2009 / PRESTIŻ / 3

4 Rozmowy w pociągu Mężczyzna ma połowę duszy Joanna Osińska, dziennikarka TVP rugą połową jest kobieta. Mężczyzna wie, czy już ją znalazł, czy tylko mu się wydawało. Z pochopnych decyzji rodzą się osobiste dramaty. Najczęściej wynikają z zakochania, a nie kochania. Faza zakochania może trwać i parę lat, ale zwykle już na początku znajomości dostajemy znaki, że to partnerka nie dla nas. Jednak znaki lekceważymy, mówiąc sobie: Chwilo trwaj! i tkwimy w zawiązku wciąż z połową duszy własnej, która woła: Musimy szukać dalej! Nie widzisz, że to nie Twój adres? Przecież klapki z oczu dawno spadły. Liczysz na cud? Człowieku w nogi!!! I tak znów rozpoczyna się wielka ucieczka w nieznane, po zakochanie czy kochanie. Za nami po drodze zostają złamane serca, bo nie wszyscy chcą się poddawać filozofii o połowach dusz czy jabłek. W chwili wyrzutów sumienia jest nam ciężko, po czym jednak trzeźwiejemy i mówimy sobie: Ale zaraz, zaraz, przecież nie jestem w Armii Zbawienia. To moje życie. Chcę być szczęśliwy. Chcę poznawać nowe kobiety. Ta adrenalina jest mi potrzebna. Miłość jest napędem, atomowym paliwem. W momencie zauroczenia wszystko mogę. Jestem ujmujący, szarmancki, mam pomysły i niewyczerpane pokłady energii. O tak, każda kobieta to wie. Znamy facetów jak zły szeląg, ale musimy być uczciwe i przyznać: lubimy ten moment znajomości. I jeśli nawet na początku jesteśmy nieufne, to potem nabieramy się na ten lep. Nawet te z nas, które uważają się za samodzielne, gdzieś w głębi serca tęsknią za mężczyzną, który jest opiekuńczy (dla nas i naszych dzieci), nieprzewidywalny w szeregu niespodzianek, które nam funduje, dobrze zarabiający i generalnie bardzo sprawny. Ludzie, gdzie są tacy faceci!!! W marzeniach, w marzeniach, a marzenia się spełniają. Wprawdzie niektórzy mężczyźni muszą mieć za sobą siedem rozwodów, aby zaczęli być jak z naszych marzeń, ale cóż, liczy się osiągnięcie celu. Nie będzie już taki przystojny, bo lata doświadczeń zrobiły swoje, ale jeśli reszta w porządku, to czemu nie Czy pani uwierzy, mam 70 lat. Mój trzeci mąż, który na pewno, tak jak mówi ten pan, jest drugą połową mojej duszy, ma 78 lat. My do dziś mamy dobry seks. Naszukaliśmy się siebie po świecie, ale opłaciło się. Jesteśmy razem od 20 lat i czuję, jakbym dopiero co go poznała. Ten dreszcz emocji jest wciąż niesamowity. Jadę po niego do Warszawy. Mimo swojego wieku jest ekspertem w swojej branży. Często jeździ po Polsce. Przyjedź kochanie, pójdziemy do Łazienek, pospacerujemy po starej Warszawie. Jak zawsze, mam coś miłego dla Ciebie, specjalnie przygotowałem mówił przez telefon. To jadę. Za nim wszędzie bym pojechała. A jeszcze pani powiem, że znałam wielu mężczyzn. Zawsze zauroczenie to silna emocja, ale to, co poczułam do Kazika, było jedyne w swoim rodzaju, dlatego uważam, że jeśli spotykamy uzupełnienie naszej duszy, to wiemy to na pewno. Nie ma nawet cienia wątpliwości. Fizycznie, nie tylko duchowo poczułam wtedy, że stanęłam na pewnym gruncie. Całe życie go szukałam. Ma pani szczęście. Mam już 50 lat i wciąż nie znalazłem. Może nigdy nie znajdę. Pozostaje wierzyć w reinkarnację. Wtedy mam poczucie, że sporo czasu przede mną. Z 15-minutowym opóźnieniem zbliżamy się do stacji Warszawa Centralna. Podróżnych prosimy o sprawdzenie, czy nie pozostał żaden bagaż. Dziękujemy za wspólną podróż Aforyzm na poprawienie humoru: Miłość ciężka choroba, ponieważ obydwoje od razu muszą iść do łóżka. (Robert Lembke) Kutasiki w kapuście po góralsku dobre jak licho Ogony wieprzowe (po 2 na głowę), kapusta kiszona (dość kwaśna) ok. 0,5 kg, włoszczyzna; przyprawy: ziele angielskie, pieprz czarny, kminek (dość obficie), listek laurowy Ogony umyć, włożyć do gara, zasypując tartą włoszczyzną i kapustą kiszoną. Dodać przyprawy. Zalać wodą do lustra. Gotować na wolnym ogniu im dłużej, tym lepiej. Podawać z odsmażonymi ziemniakami lub żytnim pieczywem. Smacznego i do zobaczenia w następnej podróży! Joanna Osińska 4 / PRESTIŻ / WRZESIEŃ 2009

5

6 Wydarzenia Szczęśliwa siódemka Pawła Spisaka A ż 290 tysięcy franków szwajcarskich wyniosła pula nagród podczas tegorocznego Pucharu Świata we wszechstronnym konkursie konia wierzchowego Strzegom W zawodach startowała ścisła światowa czołówka wraz z naszym reprezentantem Pawłem Spisakiem z JKS Skibno. Tegoroczny konkurs nie należał do łatwych. Po ciężkim crossie zmęczone konie musiały jeszcze zaliczyć wyjątkowo trudny parkur. Tłumy kibiców wstrzymały oddech, kiedy najlepszy z Polaków Paweł Spisak na Weriuszu rozpoczął przejazd. Tego dnia jeździec i koń stanowili perfekcyjny duet, który bezbłędnie pokonał parkur, zajmując ostatecznie siódme miejsce. To największy dotychczas sukces polskiego zawodnika w Pucharze Świata wkkw. Radość tym większa, że do historii wszedł koszalinianin. Gratulacje! jb Stary Bronek N o i stało się - Bronkowi stuknęła sześćdziesiątka. Mimo to wciąż ma świetny kontakt z młodzieżą, a z wiekiem zyskuje nawet na urodzie. II Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Broniewskiego wchodzi w siódme dziesięciolecie odnowione, pełne roześmianych uczniów i nowych pomysłów edukacyjnych. Ten rok szkolny z powodu jubileuszu jest wyjątkowy nie tylko dla aktualnie zdobywających wiedzę, ale przede wszystkim dla absolwentów. Zjazd z okazji jubileuszu oraz oficjalne uroczystości zaplanowano na 25 i 26 września. Będą wspomnienia, chwalenie się zdjęciami dzieci, a potem huczna zabawa do białego rana. Oczywiście tylko dla tych, którzy w Bronku pomyślnie zdali maturę 5, 10, a może nawet 59 lat temu... jb FOTO: JAROSŁAW RYFUN FOTO: ARCHIWUM WŁASNE Festiwal młodzieży D zieli ich język, łączy region zamieszkania. Ponad półtora tysiąca młodych ludzi przyjechało do Koszalina, by znaleźć więcej wspólnych cech. Okazją do tego, jest XIV Festiwal Młodzieży Euroregionu Pomerania, w którym uczestnikami są młodzi Szwedzi, Niemcy i Polacy. Koszalin przypadł euroregionalnej młodzieży do gustu, bo festiwal odbywa się tu już po raz kolejny. Przez trzy dni uczestnicy pokazują co potrafią i uczą się od siebie, a przy okazji dobrze się bawią, nawiązując znajomości z kolegami z zagranicy. Integracja odbywa się poprzez taniec, zmagania sportowe i warsztaty tematyczne. Wszystko w scenerii niepowtarzalnego koszalińskiego amfiteatru i w zdrowej nadmorskiej atmosferze. jb Stary ale pięknie odnowiony Bronek REKLAMA FOTO: ARCHIWUM WŁASNE Siła w euromłodzieży 6 / PRESTIŻ / WRZESIEŃ 2009

7 Sukces Koszałka J edyny w swoim rodzaju statek, pływający z Jamna do Unieścia, podbił serca mieszkańców Koszalina i turystów. Długo oczekiwany Koszałek w pierwszy rejs wypłynął dopiero pod koniec lipca, ale szybko stał się jedną z wakacyjnych atrakcji. Łącznie na drugą stronę jeziora Jamno przeprawiło się 13 tysięcy osób. Ostatnie rejsy przed przerwą do następnego sezonu turystycznego były darmowe, więc i chętnych nie brakowało. Ale żeby nie było tak nostalgicznie, jest też i dobra wiadomość: władze miasta zamierzają kupić drugą jednostkę. Statek ma mieć dwa pokłady: zamknięty i otwarty i przewozić więcej pasażerów niż Koszałek. Na razie problemem są, oczywiście pieniądze, a dojdzie jeszcze jeden: jak nazwać nowy statek. jb O Wydarzenia Wysprzątany Koszalin gólnopolska inauguracja akcji Sprzątania świata tym razem przypadła w udziale Koszalinowi. Rozpoczął ją happening na Rynku Staromiejskim z udziałem blisko tysiąca uczniów i przedszkolaków, którzy malowali, zbierali odpady, oglądali sprzęt Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej, służący do gruntownych porządków i odpowiadali na pytania związane z ekologią. Obecna na imprezie Mira Stanisławska-Meysztowicz, prezes Fundacji Nasza Ziemia, która zainaugurowała sprzątanie Polski 15 lat temu, pochwaliła Koszalin za czystość i energetyczność jego mieszkańców. kg FOTO: JAROSŁAW RYFUN FOTO: ARCHIWUM WŁASNE FOTO: ARCHIWUM WŁASNE W Kablówka w amfiteatrze ładze miasta starają się jak mogą, by nasz reprezentacyjny obiekt kulturalny, czyli amfiteatr, był częściej i lepiej wykorzystywany. Okazuje się, że recepta na wypełnienie amfiteatru siedmioma tysiącami koszalinian jest prosta: wystarczy zorganizować darmowy koncert gwiazdy i dodać pokaz sztucznych ogni. Sukces murowany. Tak też było 4 września podczas jubileuszowej gali Telewizji Kablowej Max, która z okazji swojego 15-lecia zafundowała mieszkańcom Koszalina (nie tylko swoim abonentom) doskonałą zabawę wraz z zespołem Golec uorkiestra, konkursami i niespodziankami. Telewizji Max życzymy kolejnych udanych imprez i szybkiego osiągnięcia wieku dojrzałego, a przynajmniej pełnoletniego. jb Bracia Golcowie na 15-lecie Tłumy chętnych do rejsowania Zielony to kolor Przyjaciół Ziemi Jak działa śmieciara WRZESIEŃ 2009 / PRESTIŻ / 7

8 Temat z okładki FOTO: TOMASZ PAWŁOWSKI Tańczący z dwoma fakultetami KUBA GRABSKI Poczuł, że taniec to jego żywioł, kiedy zatańczył na dyskotece i usłyszał, że robi to jak Michael Jackson. Był wtedy jeszcze w podstawówce i Polska była wiele lat przed wielkim tanecznym boomem. Kiedy był już w polskiej czołówce, dostał zaproszenie do Tańca z gwiazdami, gdzie przetańczył trzy sezony. Najbardziej dumny jest z wicemistrzostwa Anglii, kraju, który jest kolebką tańca towarzyskiego. Wytańczył je z Angielką Amy Bennett w zeszłym roku. 8 / PRESTIŻ / WRZESIEŃ 2009

9 K iedy mamy do czynienia z tzw. młodym talentem, który poświęca mnóstwo czasu, żeby się rozwijać, zdarza nam się myśleć: przecież to straszne, ten chłopak (czy dziewczyna) nie ma w ogóle dzieciństwa. Cały wolny czas poświęca na treningi czy ćwiczenia na skrzypcach. Ale kiedy porozmawia się z takimi dorosłymi już osobami, okazuje się, że one rzadko kiedy żałują, iż tak wyglądały ich młode lata. Łączy je chęć osiągnięcia postawionego sobie celu, pracowitość i konsekwencja. Nie inaczej było (i jest) z Robertem Rowińskim, chłopakiem z Koszalina, który dzięki swojej szalonej wręcz pracowitości stał się jednym z czołowych polskich tancerzy, choć znanym także w Europie, a ostatnio w Anglii. Wykuwanie talentu Robert i Amy jako modele FOTO: SEBASTIAN MAMAJ Ponieważ moja kariera była dla mnie najważniejsza, i to taneczna, nie medialna, trochę się obawiałem, że udział w Tańcu z gwiazdami ją zastopuje kich instruktorów i nauczycieli. Traf chciał, że potrzebował coraz lepszych opiekunów. W Szczecinku znalazł Igora Gutowskiego, do którego przez wiele miesięcy dojeżdżał trzy razy w tygodniu. Następnym etapem był większy Szczecinek, czyli Szczecin. I jak mówi, trzecią część tych lat spędził w rozjazdach. Owoce tego wysiłku pojawiły się szybko, startował w wielu turniejach, zdobywał klasy mistrzowskie i w końcu okazał się siódmym tancerzem w Polsce. Po wielu latach podróżowania zamieszkał w Warszawie, w miejscu gdzie na treningi wreszcie nie musi jeździć, bo jest oddalone o kilka minut marszu. Robert uważa, że wszystko, co do tej pory osiągnął, zawdzięcza głównie rodzicom, którzy postanowili, że jeśli ich dziecko będzie miało jakieś uzdolnienia, zrobią wszystko, żeby mogło je rozwijać. Więc poświęcali swój czas na wożenie syna niemal po całej Polsce na treningi i turnieje. Niemały wkład w jego sukcesy miała także siostra Wioleta. Partnerki Taniec towarzyski, jak sama nazwa wskazuje, to dwie osoby na parkiecie. Im lepiej się rozumieją, tym łatwiej zdobywają poklask. Kiedy ma się jeszcze nie -naście lat, mogłoby się wydawać, że nawiązanie kontaktu z dziewczyną może stanowić problem, młodzi chłopcy często wstydzą się poprosić rówieśnicę do tańca. Być może na szkolnej dys- Zaczynał w wieku siedmiu lat. Jakoś wiedziałem, że to takie trochę niemęskie zajęcie śmieje się ale tak szybko wsiąkłem w treningi i turnieje, że szybko zapomniałem o chłopięcym świecie samochodzików i łażenia po drzewach. Bo od samego początku taniec zajmował cały mój wolny czas. W Koszalinie, w którym się urodził, zaliczył chyba wszystkie możliwe szkoły, kluby i wszystkotece miałbym opory mówi Robert ale na treningu najczęściej było tak, że na kilku chłopaków przypadało kilkanaście albo i więcej dziewcząt i każda z nich zabiegała o partnera, więc nigdy nie miałem problemów ze wstydem, wręcz czułem się rozpieszczany. Podobno w życiu partnera wybierają kobiety, Rowiński na ogół sam decyduje, z którą panią chce tańczyć. Zapytany o to, jak wybiera partnerkę, mówi: Dziewczyna z którą tańczę musi mieć to coś. Jeśli tak jak na treningach mam do wyboru dużo pań, pierwszym kryterium jest uroda, ale ona oczywiście nie wystarczy. Taki wybór jest trochę podobny do wyboru żony śmieje się Robert. Między dobrymi partnerami musi być chemia, nie może być tajemnic i musi być przyjaźń. Doświadczony tancerz ma pewność że dobrze wybrał już po 10 minutach tańca. Na pewno kobiety były i są powodem mojego tańczenia mówi. Na swoją pierwszą ważną partnerkę czekał prawie rok i to było między innymi motorem, który ciągnął go do Szczecinka. No ale tu było jeszcze uczucie. Temat z okładki Jak dotąd Rowiński tańczył z pięcioma partnerkami a obecnie szuka kolejnej. Służę numerem telefonu śmieje się. Ale tak poważnie, to związki na parkiecie po jakimś czasie kończą się, podobnie jak w życiu. Ze swoją ostatnią partnerką, Angielką Amy Bennett, spędził bardzo blisko wiele miesięcy, na treningach, wyjazdach, para nawet mieszkała razem i zgodnie z definicją zaprzyjaźniła się i nie miała przed sobą tajemnic. Zaczęło się od małych problemów komunikacyjnych, bo okazało się, że uczenie po angielsku wymaga pewnej wprawy i nadążania za rytmem, ale z czasem to się zmieniło na lepsze i przyniosło im największy sukces w ich życiu, czyli wicemistrzostwo Anglii. Sukces to tym większy, że przydarzył im się w państwie, gdzie narodził się taniec towarzyski. Pytany o to, czy mógł zdobyć mistrzostwo, wicemistrz mówi, że nie było żadnej możliwości, żeby wygrać z Paulem Killickiem, absolutną ikoną brytyjskiego tańca towarzyskiego. Poprzednie cztery partnerki Roberta są dobrze znane w kręgu tanecznym, natomiast on sam stał się osobą rozpoznawalną WRZESIEŃ 2009 / PRESTIŻ / 9

10 Temat z okładki dzięki tańczeniu z bardzo znanymi paniami: Anetą Kręglicką Miss World, Magdą Wójcik aktorką i Haliną Mlynkovą wokalistką zespołu Brathanki. Taniec na szkle Dzięki Tańcowi z gwiazdami spora część tzw. celebrytów poczuła parcie na szkło. Tak przynajmniej piszą o nich kolorowe tygodniki. Robert dostał propozycję udziału w programie TVN, kiedy był znany głównie w kręgu tanecznym (był wówczas siódmym tancerzem w Polsce). Któregoś razu odebrałem telefon wspomina Robert i usłyszałem damski głos, który zapraszał mnie do udziału w Tańcu z gwiazdami. Ponieważ nie krzyknąłem z radości, pani była bardzo zdziwiona, że się nie cieszę. A ja rzeczywiście miałem mieszane uczucia, bo zapraszano mnie do trzeciej edycji programu, więc miałem niejakie rozeznanie, czym on może dla mnie być. Ponieważ moja kariera była dla mnie najważniejsza, i to taneczna, nie medialna opowiada Rowiński trochę się obawiałem, że udział w tym programie ją zastopuje. Tak szybko wsiąkłem w treningi i turnieje, że szybko zapomniałem o chłopięcym świecie samochodzików i łażenia po drzewach. Jak łatwo się domyślić, nasz bohater trochę zmienił zdanie po udziale w pierwszej swojej edycji, bowiem wziął udział w dwóch następnych. Jednak ta pierwsza była dla niego najistotniejsza, nie dlatego nawet, że pojawił się na szklanym ekranie. Jak mówi, przełomowym momentem w jego życiu było spotkanie z Anetą Kręglicką. On uczył ją tańczyć, a ona jego, jak to określił, kindersztuby show-biznesu. Dzięki niej dowiedział się bardzo wielu cennych rzeczy o tym, jak się poruszać w tym trudnym świecie. To, że trafiłem na Anetę, uważam za szczęście mówi Robert. - Jest osobą niezwykle inteligentną i sympatyczną. I na dodatek zdolną uczenie jej było przyjemnością. To właśnie dzięki niej zdecydowałem się na studia, skończyłem socjologię i jestem w trakcie studiowania dziennikarstwa. Najwyżej oceniano jego tańce właśnie z Anetą Kręglicką i Haliną Mlynkovą, ale kontuzja tej ostatniej, jakiej nabawiła się w trakcie treningu, uniemożliwiła parze walkę o najwyższą lokatę, która zdaniem wielu była w jej zasięgu. Dość zabawna sytuacja przytrafiła się Robertowi po zakończeniu jego pierwszej, a w ogóle trzeciej edycji programu. Kiedy już wiedział, że wystąpi w następnej, starał się bardzo dowiedzieć, kto będzie jego kolejną partnerką. Ale było to owiane wielką tajemnicą, choć kolorowe dzienniki spekulowały, że jedną z gwiazd będzie córka prezydenta Lecha Wałęsy Maria Wiktoria. W którymś momencie nastąpił przeciek, ale tylko w postaci inicjałów. Robertowi dostały się literki MW, więc był pewien, że będzie tańczył z prezydentówną. Wszyscy tancerze pozazdrościli mu, że z taką partnerką na pewno daleko zajdzie. Kiedy rozpoczął pierwsze zajęcia, był przekonany, że ćwiczy z Marią Wałęsą, bo tak się złożyło, że nie znał twarzy swojej partnerki, którą była aktorka Magda Wójcik. Przez całe zajęcia rozmawiał z nią jak z prezydentówną, pytając o tatę i o szkołę baletową, którą Wójcik również ukończyła. Z błędu wyprowadziła Rowińskiego dopiero para numer pięć, czyli Aneta Piotrowska i Przemek Cypryański, którzy zdążyli już poznać prawdziwą córkę byłego prezydenta. Mam wiele pomysłów na siebie, ale to chyba normalne jak się ma 25 lat Po trzech przetańczonych edycjach, z pewnym dystansem, młody tancerz widzi i dobre, i złe strony programu TVN. Do tych złych zalicza bardzo cenny czas, który tu musiał poświęcić na uczenie pań, które z zawodowym tańcem nie mają nic wspólnego. Także to, że nie miał wpływu na wybór partnerki, a sam taniec nie wynikał z prawdziwej pasji, był raczej czymś w rodzaju występu w filmie reklamowym. Dobre strony to spowodowanie wielkiej mody na taniec w Polsce i oczywiście chwile bar- 10 / PRESTIŻ / WRZESIEŃ 2009

11 Temat z okładki Piotr Gąsowski i Katarzyna Skrzynecka żegnają kontuzjowaną Halinę Mlynkovą i Roberta Robert myślał, że będzie tańczył z prezydentówną, a tymczasem tańczy z premierówną Kasią Tusk WRZESIEŃ 2009 / PRESTIŻ / 11

12 Temat z okładki dzo miłej popularności. W Warszawie właściwie nie było z nią problemu, ale już w mniejszych miejscowościach panie szybko orientowały się z kim mają do czynienia. Jak np. pewna Romka, która nie dała się zwieść językowi hiszpańskiemu, w którym przemówił do niej Robert, czy ekspedientka w sklepie, która powiadomiła ludzi w kolejce, kto robi u niej zakupy. No i jeszcze że obecność wśród tylu znanych osób dodaje skrzydeł. Robert dość szybko pozbył się swojej nieśmiałości i zaczął realizować nowe pomysły. Wśród nich stworzone ciężką pracą, razem z siostrą Wioletą, Studio Pasja. To miejsce w Koszalinie, w którym uczą się tańczyć i młodzi, i dorośli, a które mogło powstać także między innymi dzięki udziałowi w Tańcu z gwiazdami. Na pewno kobiety były i są powodem mojego tańczenia Moda na taniec Można powiedzieć, że dzięki globalizacji ludzie chcą uczyć się tańca na całym świecie. Taniec z gwiazdami czy You Can Dance są pokazywane nieomal we wszystkich telewizjach. Te programy spowodowały z jednej strony, że przestaliśmy być środowiskiem hermetycznie zamkniętym mówi Rowiński co niewątpliwie stało się pomocne w rozwoju naszej kariery. Z drugiej zaś ludzie zaczęli powoli rozumieć, jak istotną rzeczą może być taniec w ich normalnym życiu. Poprzez naukę partnerzy zbliżają się do siebie organizuje się nawet specjalne kursy dla nowożeńców. Jest to także świetny sposób na spędzanie wolnego czasu. Poznają się nowe osoby i trenując, dbają o swój wygląd i zdrowie przekonuje Robert. Coraz bardziej rozwijają się różne struktury, które pozwalają świeżo nauczonym tancerzom coś z tymi umiejętnościami zrobić, np. Akademia Tańca w Warszawie, choć nie tylko, organizuje wieczorki dla seniorów. Taniec, podobnie jak inne dziedziny aktywności człowieka, głęboko poznawany ujawnia swoje sensy filozoficzne i psychologiczne. Jeśli jest sensem życia, może stanowić atrakcyjny system wartości. Książki o tańcu współczesnym czyta się jak prace filozoficzne, które zawierają cenne drogowskazy dla każdego. A czym jest taniec dla naszego bohatera? Nie będę zapewne oryginalny stwierdza. Jest całym moim życiem. On mi narzucił to, jak żyję i pokazał wiele wartości, którymi kieruję się w życiu. Dzięki niemu stałem się pracowity i systematyczny a dzięki podróżom po całym niemal świecie nauczyłem się odkrywać nowe zjawiska. 12 / PRESTIŻ / WRZESIEŃ 2009

13 Temat z okładki Dwa fakultety i coś jeszcze Robert próbuje znaleźć czas także na naukę. Często zmuszony był uczyć się z laptopem w drodze, ale ma już na swoim koncie dyplom z socjologii, studiuje dziennikarstwo i, namawiany przez swoją promotorkę, myśli o obronie pracy doktorskiej. Jej tematem miałyby być różnice i konkurencja między telewizją publiczną i Dziewczyna z którą tańczę musi mieć to coś. Jeśli tak jak na treningach mam do wyboru dużo pań, pierwszym kryterium jest uroda, ale ona oczywiście nie wystarczy. stacjami komercyjnymi. Temat dość atrakcyjny i na czasie. A do tego, przez pracę w Tańcu z gwiazdami, trochę już znany, przynajmniej od jednej ze stron. Jak mawia moja siostra, jestem pracoholikiem mówi wicemistrz Anglii. Rzeczywiście, jak się za coś wezmę, muszę to doprowadzić do końca. Mam zresztą wiele pomysłów na siebie, ale to chyba normalne jak się ma 25 lat uśmiecha się. Mimo 15. miejsca w Europie i drugiego w Anglii, bardzo chciałby występować na zawodach w barwach Polski, choć na razie widzi dużo większe możliwości w tańcu za granicą. Ale z drugiej strony nie zniechęca go fakt, że jest tu jeszcze bardzo dużo do zrobienia, lubi wyzwania. Ostatnio na przykład wcielił się w rolę dziennikarza w koszalińskiej Telewizji Max. Robert Rowiński Zawodowy tancerz. Posiada klasę taneczną S (najwyższa klasa międzynarodowa) w stylu latynoamerykańskim i standardowym obecny wicemistrz Anglii Closed British Do największych osiągnięć zalicza II miejsce na największym turnieju świata The International of London w kategorii Rising Stars, IV miejsce w UK Championships i IV miejsce w Team Match, największym festiwalu świata Blackpool Anglia Czołowy tancerz Polski, finalista Mistrzostw Estonii Tegoroczny reprezentant Mistrzostw Europy Arhus Dania. Uczestnik trzech edycji show TVN Taniec z gwiazdami jako partner: Anety Kręglickiej, Magdaleny Wójcik, Halinki Młynkovej i w zastępstwie Katarzyny Tusk. Choreograf Tatiany Okupnik do występu w Opolu 2007 roku. Model najlepszej w Polsce agencji Orange, uczestnik wielu kampanii reklamowych: Plus GSM, RMF FM, Vistuli, pokazu mody Tomka Ossolińskiego. Kwalifikowany instruktor największych szkół tańca Augstina Egurroli oraz Showdance w Warszawie. Zwycięzca tureckiej edycji Tańca z gwiazdami dla firmy Thomas Cook oraz sędzia ukraińskiej edycji Tańca z gwiazdami. Magister socjologii Collegium Civitas, obecnie student dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Swoje doświadczenie taneczne wykorzystuje w koszalińskiej szkole tańca Pasja, której jest twórcą. WRZESIEŃ 2009 / PRESTIŻ / 13

14

15

16 Ludzie DJ-e ożywiają lata 70. KUBA GRABSKI Czy o Czerwonych Gitarach, zespole Breakout czy Zdzisławie Sośnickiej ktoś kiedyś odważył się powiedzieć, że to artyści funkowi? Udało się to koszalinianinowi Bartkowi Jankowskiemu, znanemu bardziej jako Burn Reynolds, który wydał wraz z kolegami już trzy składanki pod nazwą Polish Funk. Płyty zebrały bardzo dobre recenzje nie tylko w Polsce, ale także w Wielkiej Brytanii i USA. B ardzo wiele osób nie wie, jak zdefiniować muzykę, którą tworzą ich ulubieńcy. Nazwy stylów muzycznych są właściwie dla krytyków i właścicieli sklepów muzycznych. I tak naprawdę muzyka, którą możemy znaleźć na płytach Polish Funk, nie jest w całości funkowa, ale jak się okazało ten tytuł był strzalem w dziesiątkę i stworzył nową modę na polską muzykę lat 60. i 70. Sporo ludzi na świecie słucha muzyki, ale nie wszyscy mają w sobie pasję szukania zupełnie nowych dźwięków albo znajdowania nowych elementów w dźwiękach już istniejących. Burn-Bartek stworzył wraz z ko- legami projekt pod nazwą Soul Service i teraz po pierwsze robi to, co lubi, a po drugie ma dowody na to, że daje ludziom to, czego potrzebują. I jak mówi, jego wybór prezentowania muzyki niebanalnej czy na własnych wydawnictwach, czy podczas grania w klubach, jest wyborem świadomym. Poznawanie muzyki Początkowo, jeszcze w latach 90., był po prostu DJ-em, który grał różnego rodzaju sound systemy, aby z czasem rozpocząć przemyślaną promocję artystów niezwykle twórczych i wpływowych, ale w większości już zapomnianych. Bartek dość szybko zrozumiał, że jedno ludzkie życie nie daje szans, aby poznać wszystkich artystów tworzących na ziemi. Teraz na internetowych portalach muzycznych możemy sobie skakać od artysty do artysty dzięki funkcji podobny do. Dziesięć lat temu tę wiedzę zdobywało się ręcznie, słuchając setek płyt i rozmawiając z podobnymi sobie szaleńcami. Burn Reynolds muzyki słucha godzinami, ale też godzinami może o niej rozmawiać. Jako najważniejszy w niej element wskazuje autentyczność, co oznacza między innymi to, że powstała nie dla pieniędzy, ale z pasji i autentycznej potrzeby podzielenia się emocjami. Z tego też powodu, mimo iż gra bardzo dużo imprez w klubach w całym kraju, nie czuje się elementem kultury klubowej.dla niego liczy się przede wszystkim muzyka, a nie ubiór czy wystrój danego miejsca, co jest jego zdaniem dość powszechnym zjawiskiem wśród widowni. Z muzyką wszędzie Bartek nie tylko gra i wydaje płyty. Udzielał się także, jako dziennikarz muzyczny, na antenie warszawskiego Radia Jazz (niestety już nieistniejącego), gdzie prowadził audycję Fusion z bardzo eklektyczną muzyką, począwszy od muzyki funkowej, afrokubańskiej, jazzowej, po współczesne produk- 16 / PRESTIŻ / WRZESIEŃ 2009

17 Ludzie cje. Podjął współpracę z warszawskim Studiem Teatralnym Koło, gdzie zajmuje się muzyką (jej doborem i odtwarzaniem w trakcie spektaklu, m.in. Absolutnie Off Show ). Z teatrem był na kilku festiwalach w Polsce i za granicą. Przygotowywał również muzykę do spektaklu Daniiła Charms a Z niebywałej wysokości w Teatrze Narodowym w Warszawie. Otwierał kilka festiwali filmowych, m.in. Wysokie temperatury filmowe w Kazimierzu, Planete Doc Review w Warszawie. Te zdarzenia potwierdzają, że nasz bohater dba o wartość swojego przekazu do odbiorcy. Funkując po polsku Jak dotychczas najbardziej spektakularnym sukcesem Bartka i jego kolegów z Soul Service (Cpt. Sparky, Papa Zura i DJ Misty) były wspomniane już składanki. Wszystko zaczęło się od tego, że panowie mieli zgromadzoną sporą liczbę nagrań polskich wykonawców z lat 60. i 70., praktycznie nieznanych współczesnej publiczności. Wymyślili, że dadzą im szansę. Aż do roku 1989 w Polsce funkcjonował praktycznie jeden wydawca Polskie Nagrania. I to właśnie one były właścicielem praw autorskich do utworów, które miały się znaleźć na pierwszej płycie. Wtedy panowie nie zakładali, że z powodu zainteresowania wydadzą jeszcze trzy. Ostatnia, czwarta, pojawi się wkrótce na rynku. Pomysłem na te kompilacje było pokazanie znanych w owym czasie twórców, ale z nieco innej strony. Na płytach możemy znaleźć takich znanych artystów jak Andrzej Zaucha, Stan Borys, Zdzisława Sośnicka czy Czerwone Gitary (zaskakująco mocny rockowy utwór), ale także utwory Henryka Debicha, zespołów Klan, Novi Singers czy Jerzego Miliana. Dla młodych słuchaczy, którym nieobca jest funkująca muzyka z groovem (dominującym rytmem), odkrywanie polskich archwaliów jest sporym zaskoczeniem. W manchesterskim sklepie Piccadilly Records składanki Soul Service były płytą tygodnia, a wielki sklep muzyczny Dusty Groove z Chicago nazwał je wspaniałą kolekcją utworów z polskich płyt, które od wielu lat przykuwały naszą uwagę. Jak mówi Burn Reynolds, dla fanów spoza kraju polski funk ma pewien niepowtarzalny urok. Pociąga ich inny, słowiański język czy kompozycyjna naiwność. Polscy muzycy, którzy grali i nagrywali w latach 70., nie mieli właściwie dostępu do płyt amerykańskich, ich brzmienie więc jest takim odgadywaniem, jak funk brzmieć powinien. A przez to jest on oryginalny. Mix starego z nowym Ponieważ nasi autorzy mają świadomość, że zasoby Polskich Nagrań nie są nieskończone, już teraz myślą o kolejnej ich rewitalizacji. Chcą mianowicie zgromadzone utwory zremiksować, zapraszając do tej pracy także zagranicznych producentów, a w kolejnym kroku powołać do życia zespół złożony z młodych zdolnych polskich muzyków, którzy Polish Funk potraktowaliby w sposób autorski. Czy te plany uda się zrealizować, jeszcze nie wiadomo, ale pomysł traktują bardzo poważnie. A sam Bartek gra bardzo dużo imprez w różnych klubach, zarówno dla kilkudziesięciu (bywają i takie), jak i kilku tysięcy osób. Ma świadomość, że muzyka którą proponuje, znacznie różni się współczesnych produkcji i że jest dla mlodych klubowiczów po prostu za trudna. Ale nie zraża się, bo ma wiele pozytywnych reakcji na skutek swoich (czasem edukacyjnych) działań. Pytany o swoje ulubione polskie kluby, wymienia warszawskie Powiększenie, Balsam i Cafe Kulturalną. Oprócz tego Kamforę we Wrocławiu. I jeszcze Sattę w Wilnie. W Koszalinie bywa i grywa w Biurze Wystaw Artystycznych. FOTO: ARCHIWUM WŁASNE WRZESIEŃ 2009 / PRESTIŻ / 17

18 Podróże FOTO: ARCHIWUM WOJCIECH GRELA Rowerem wokół Bałtyku JOANNA BORUC Po niemal dwóch i pół miesiąca spędzonych na rowerze, na spotkanie, na którym miał opowiedzieć o podróży, przyjechał... rowerem. Choć były dni, kiedy pokonywał jednośladem nawet 120 km, ciągnąc ze sobą swój własny hotel i kuchnię, pedałowanie wciąż sprawia mu przyjemność. Koszalinianin Wojtek Grela wrócił właśnie z wyprawy wokół Bałtyku i jedno wie na pewno: na razie ma dość biwakowania. 18 / PRESTIŻ / WRZESIEŃ 2009

19 C elem wyprawy był Nordkapp, czyli Przylądek Północny. Trasa podróży wiodła przez Polskę, Litwę, Łotwę, Estonię, Finlandię do Norwegii i z powrotem przez Danię i Niemcy do Polski. Przez dwa miesiące pogoda była wymarzona do jazdy rowerem i biwakowania na łonie natury. Ostatnie dwa tygodnie dały Wojtkowi jednak mocno w kość, padało i było zimno, dlatego w Danii wsiadł ze swoim dwukołowym towarzyszem podróży w pociąg i 5 września wrócił do domu. Majtki tylko z Rygi Kiedy ma się świadomość, że każdą dodatkową rzecz zabraną do plecaka i sakwy odczujemy w nogach, liczba niezbędnych przedmiotów gwałtownie się kurczy. O ile bez garnituru można się na takiej wyprawie obejść, to brak bielizny stał się odczuwalny już na początku drogi. Bez obaw, koszalinianin nie podróżował jako rowerzystanaturysta, ale rowerowe spodenki z tzw. pieluchą (specjalnym wzmocnieniem w okolicach krocza, które łagodzi skutki długotrwałej jazdy rowerem) okazały się niewystarczające na tak długą podróż, stąd decyzja o zakupie normalnych majtek. Traf chciał, że Wojtek akurat był wtedy w Rydze. Na jednym z największych targów Europy bez problemów dogadał się po hiszpańsku z dziewczyną, która oferowała męską bieliznę, po czym ruszył w dalszą drogę w poczuciu komfortu. Oprócz tej jednej wpadki z majtkami Wojtek przyznaje, że dobrze się spakował. Użyłem prawie wszystkiego, co wziąłem ze sobą. Miałem np. dwa śpiwory, ale przez dwa miesiące spałem tylko w jednym. Pewnej nocy w drodze powrotnej w Danii tak mnie jednak przymroziło, że ten drugi śpiwór mnie uratował. Opłacało się więc go zabrać. Na obiad znowu to samo Podróż przez tyle krajów jest doskonałą okazją do poznania lokalnej kultury, np. spróbowania miejscowej kuchni. Pod warunkiem jednak, że ma się czas i pieniądze. O ile z tym pierwszym Wojtek nie miał problemów, to jego finansowe możliwości były ograniczone. Jedzenie kupowałem na trasie i sam sobie gotowałem mówi Wojtek. Nie było to nic wyszukanego. Założenie było takie, żeby posiłki były sycące i dawały energię na dalszą podróż. W codziennym jadłospisie nie brakowało więc marmolady i innych kalorycznych pyszności, które nie wymagały kulinarnego kunsztu. Kraby królewskie i tym podobne smakołyki zostawiam sobie na czas emerytury śmieje się Wojtek. Wtedy pojadę tam jeszcze raz kamperem z rodzinką i będę próbował tego wszystkiego, co teraz mnie ominęło. Ta wyprawa była po studencku, więc nie mogłem sobie pozwolić na egzotykę na talerzu. Trzeba przyznać, że opłacało się narzucić finansową dyscyplinę, tym bardziej że im dalej na północ, tym wszystko było droższe. Łącznie ponaddwumiesięczne wojaże wokół Bałtyku kosztowały ok. 5 tysięcy złotych, nie licząc wydatków na sprzęt. Jezioro Bałtyckie Mimo że trasa rowerowej podróży wiodła wokół Bałtyku, nie było zbyt wielu okazji do jego podziwiania. Spotkania z Bałtykiem Wojtek wylicza na palcach jednej ręki. Pierwsze było w Rydze, następne w Tallinie, trzecie w fińskim miasteczku Oulu, a potem dopiero w Danii. Trochę dziwny to był widok, bo wszędzie poza Polską Bałtyk wygląda jak jezioro przyznaje zdumiony. Nie ma plaż, nie ma fal. Czasami woda rozbija się o skały albo łagodnie wylewa się na trawiasty brzeg. Widok, na którym Wojtkowi najbardziej zależało, to fiordy. Zobaczyłem to, czego się spodziewałem. Fiordy są przepiękne i chyba tylko dla nich warto odwiedzić Norwegię. Przyroda jest tam ekstremalna, dzika i zachwycająca. Woda krystalicznie czysta, do tego wodo- Podróże Kraje skandynawskie są przyjazne nie tylko dla rowerzystów... WRZESIEŃ 2009 / PRESTIŻ / 19

20 Podróże spady, skały... Brak słów. Z całej wyprawy najbardziej w pamięci utkwił mu jeden moment, kiedy szukał noclegu, wracając już z Nordkappu. Jechałem brzegiem fiordu, droga się wspinała coraz bardziej w górę i przechodziła do następnego fiordu. W końcu znalazłem się na skalnej półce, która wydawała się idealna do rozbicia namiotu: bezwietrznie, piękny mech, wokół chrust na ognisko, a obok strumyk. Po drugiej stronie była skarpa, z której rozciągał się taki widok, że zapierało dech w piersiach. Nigdy tego nie zapomnę. Chciałem uchwycić to na zdjęciach, ale żadna fotografia tego nie oddaje. Zmieniałem kadry, ale wszystkie wydawały mi się zbyt płaskie w porównaniu z tym, co tam widziałem. Niepotrzebni ludzie Wojtek Grela lubi podróżować sam. Tak naprawdę towarzystwo podczas takich wypraw to dodatkowe obciążenie. Kiedy jest się zdanym tylko na siebie nie ma konfliktów, a decyzje podejmowane są szybko. Zdarzało się, że po drodze zaczepiali go inni, głównie Niemcy, którzy brali go za swojego. Cały mój rowerowy sprzęt jest niemiecki, to chyba dlatego przyznaje. Niemcy, kiedy mnie widzieli, zaczynali zagadywać, oczywiście po niemiecku. Ja akurat nie znam ani słowa w tym języku, kiedy więc prosiłem, żeby przejść na angielski, patrzyli na mnie z niedowierzaniem. Podejrzewali mnie, że specjalnie nie chcę się przyznać, że jestem Niemcem śmieje się Wojtek. Okazuje się, że czasami obecność innych ludzi tylko przeszkadza. Tak było np. na Nordkappie, gdzie rowerzysta z Koszalina dotarł 25 lipca, dokładnie miesiąc po wyruszeniu w drogę. Widok na spacerujące po horyzoncie słońce psuli turyści, którzy tworzyli atmosferę jak w sylwestra. To była jakaś szopka opowiada Wojtek. Ludzie otwierali Wojtek unikał miejsc obleganych przez turystów szampany i dziwnie się zachowywali. 10 kilo mniej obywatela W kultowym filmie Miś jest scena, kiedy celnicy ważą na lotnisku Polaków powracających z zagranicznych podróży. Jeden z podróżujących wrócił do kraju chudszy, co uznano za bardzo zły objaw, bo gdyby tak wszystkich Polaków wracało mniej do ojczyzny, to do czego by doszło? Wojtek Grela wyjechał już niezbyt dużych rozmiarów, a wrócił jeszcze mniejszy. Straciłem jakieś 10 kilogramów. Widzę to po ubraniach. Teraz spodnie mogę zdejmować bez rozpinania przyznaje z uśmiechem odchudzony koszalinianin. Nie da się ukryć, że taka podróż wyczerpuje fizycznie. Dziennie Wojtek pokonywał rowerem obciążonym 40 kilogramami bagażu ok. 100 km. W Norwegii, kiedy teren stał się bardziej górzysty, udawało się ujechać 80 km. Pierwszy kryzys miał dopiero po osiągnięciu celu, czyli na Przylądku Północnym. Wtedy pomyślałem: wreszcie wracam do domu opowiada. Mimo niedogodności Wojtek chwali sobie podróż na dwóch kółkach. Przyznaje, że miał dużo szczęścia. Niemal przez cały czas dopisywała mu pogoda, sprawdził się też rower, który wraz z nim przejechał 6 tysięcy kilometrów wokół Bałtyku i ani razu się nie zepsuł. Jazda rowerem wciąż sprawia mi przyjemność, szczególnie w Koszalinie przyznaje Wojtek. Po tej wyprawie mam za to dość na jakiś czas biwakowania. Znajomi właśnie zaproponowali mi wspólny wyjazd na spływ kajakowy i spontanicznie się zgodziłem. Teraz jednak jak pomyślę, że po ponad dwóch miesiącach znowu mam spać w namiocie, to mija mi ochota. Muszę się z tego jakoś wymigać... Aby dojechać do celu, na Nordkapp wystarczył miesiąc jazdy rowerem 20 / PRESTIŻ / WRZESIEŃ 2009