UROCZYSTOŚCI KLUBOWE YACHT KLUBU POLSKI

Transkrypt

1 A Otwarcie sezonu B Zamknięcie sezonu C Chrzest jachtu D Pogrzeby członków Klubu UROCZYSTOŚCI KLUBOWE YACHT KLUBU POLSKI A. OTWARCIE SEZONU Otwarciu sezonu żeglarskiego należy nadawać charakter stałej i szczególnie ważnej uroczystości. Spełnia ona dwa wielkie zadania: po pierwsze, jest to okazja do spotkania się członków klubu w atmosferze świąteczno-podniosłej, przerywnikiem w codziennych roboczych kontaktach i sprawdzianem zdolności organizacyjnych i recepcyjnych klubu, podobnie, jak przyjęcia z okazji imienin czy świąt w rodzinie. Po drugie, jest okazją do pokazania się wobec społeczeństwa, organizacji miejscowych i tzw. czynników. Dlatego, jak każdą uroczystość, należy ją bardzo starannie przygotować. Ustalić jej przebieg programem minutowym, tak jak scenariusz filmowy. Podzielić pomiędzy członków klubu zadania na ten dzień, ze ścisłą instrukcją sposobu ich wykonania. Program i scenariusz uroczystości, należy przygotować na piśmie i wyznaczyć zespół dwu- lub trzyosobowy, który będzie czuwał nad przebiegiem uroczystości, włączając się interwencyjnie, w razie potrzeby, w realizację opracowanego scenariusza. Ten zestaw czynności przedwstępnych kończymy rozesłaniem zaproszeń (w uzasadnionych wypadkach wysłaniem delegacji zapraszającej) i przećwiczeniem tych elementów realizacyjnych, które naszym zdaniem wymagają takiego treningu. W przebiegu uroczystości, w dniu jej realizacji, daje się wyróżnić 5 części. I. Część wstępna Składają się na nią: przybycie i indywidualne powitanie gości, wraz z wpisaniem się ich do księgi pamiątkowej klubu. W tym celu należy zawczasu wyznaczyć odpowiednią ilość członków klubu jako 1

2 gospodarzy uroczystości, którzy spotykają, zwłaszcza oficjalnych gości, przy wejściu na teren ośrodka, podprowadzają ich do wyłożonej księgi pamiątkowej, celem złożenia podpisu. Tutaj również winni powitać przybyłych komandor w towarzystwie członków zarządu. Wyznaczeni gospodarze są obowiązani opiekować się przybyłymi gośćmi przez cały czas uroczystości. II. Część przygotowawcza Na pięć minut przed zapowiedzianym terminem rozpoczęcia uroczystości, wyznaczony członek klubu wykonuje serię szybkich uderzeń w dzwon i zapowiada, najlepiej przez głośniki lub tubę akustyczną: Pięć minut przed czasem. Na ten sygnał członkowie klubu podążają szybko na plac pod masztem, gospodarze podprowadzają gości na wyznaczone zawczasu miejsca, a prowadzący uroczystość (dowodzący) przeprowadza zbiórkę następującymi komendami: 1. Członkowie Klubu która to komenda znaczy to samo co baczność i na którą zebrani reagują przyjęciem postawy zasadniczej i zwróceniem się w stronę dowodzącego, w miejscu, gdzie ich ta komenda zastała. 2. Na wyznaczonym miejscu w dwuszeregu zbiórka! członkowie klubu szybko formują dwuszereg, wg zawczasu wyznaczonego schematu, np. sekcjami lub w dowolnej kolejności. 3. Baczność! Równaj w prawo! pierwszy szereg, zgodnie z zasadami musztry, zwraca głowy w prawo i wyrównuje front. 4. Drugi szereg! drugi szereg z kolei zwraca głowy i wyrównuje do prawego. 5. Baczność! obydwa szeregi zwracają głowy na wprost. 6. Spocznij wszyscy wysuwają lewą stopę w lewo skos, rozluźniają mięśnie i pozostają w szyku, nie ruszając prawych stóp z miejsca. Z chwilą dojścia wyznaczonego czasu rozpoczęcia uroczystości wyznaczony do dzwonu żeglarz, wybija odpowiednią ilość szklanek (dlatego czas rozpoczęcia uroczystości najlepiej wyznaczać na pełną 2

3 godzinę, np , 11 00, itp). Bezpośrednio po szklankach prowadzący podaje następujące komendy: 1. Baczność! Na prawo patrz! dwuszereg wykonuje komendę zgodnie z zasadami musztry, z tym że kierownicy sekcji w szeregu (przy ustawieniu klubu sekcjami) i członkowie klubu poza szykiem salutują. Komandor klubu udaje się przed front dwuszeregu, a prowadzący energicznym krokiem wychodzi mu naprzeciwko tak, aby do spotkania doszło mniej więcej na wysokości prawego skrzydła szyku. Na trzy kroki przed komandorem, prowadzący zatrzymuje się, salutuje i po osalutowaniu przez komandora melduje: Melduję Yacht Klub Polski, zebrany na uroczystość otwarcia sezonu. Komandor mówi: Dziękuję i salutuje, prowadzący salutuje. Komandor podchodzi do prowadzącego i podaje mu rękę, po czym maszeruje przed środek dwuszeregu, który cały czas prowadzi go oczyma. Prowadzący towarzyszy komandorowi, idąc o pół kroku w tyle i z boku na zewnątrz tzn. po przeciwnej stronie niż stoi dwuszereg. Komandor staje przed środkiem frontu, salutuje i mówi: Czołem koledzy. Zebrani w dwuszeregu odpowiadają skandując: Czołem Panie Komandorze. Teraz komandor zwraca się do prowadzącego (który przeszedł na jego lewą stronę) i mówi: Proszę dać spocząć. Prowadzący salutuje i podaje komendy: 1. Baczność! dwuszereg zwraca głowy na wprost. 2. Spocznij! dwuszereg wykonuje, jak było już podane wyżej. Komandor przechodzi na wybrane zawczasu miejsce obok masztu i wygłasza krótkie przemówienie okolicznościowe, które rozpoczyna od powitania przybyłych na uroczystość, a kończy poleceniem Proszę przeprowadzić ceremoniał podniesienia bandery. Prowadzący salutuje i mówi Jest przeprowadzić ceremoniał podniesienia bandery. Od tej chwili rozpoczyna się. 3

4 III. Ceremoniał podniesienia bandery Tę fazę prowadzący przeprowadza następującymi komendami: 1. Wachta flagowa na stanowiska manewrowe! wachta biegiem zajmuje stanowiska w sposób podany w zeszycie Maszt. Starszy żeglarz wachty melduje Wachta flagowa na stanowiskach, prowadzący wydaje komendę: 2. Banderę i galę flagową przygotować do podniesienia starszy żeglarz wachty odpowiada Jest! Banderę i galę flagową przygotować do podniesienia. Wachta przygotowuje i przejmuje flaglinki do rąk. Starszy żeglarz sprawdza i melduje Bandera i gala flagowa gotowe do podniesienia. Prowadzący w stronę dwuszeregu: 3. Baczność! Na prawo patrz! dwuszereg energicznie zwraca głowy w stronę bandery. Prowadzący robi zwrot frontem do bandery i podaje: 4. Banderę i galę flagową podnieść! wachta podnosi wszystkie flagi, tak aby osiągnęły najwyższe punkty jednocześnie. Sygnały dźwiękowe jak w zeszycie Regulamin flagowy. W czasie podnoszenia żeglarze poza szykiem salutują, cywilni zdejmują nakrycia głowy, siedzący podnoszą się (panie również). Kiedy podniesienie zostanie wykonane, wachta flagowa zostaje na swoich stanowiskach w postawie na baczność. Podnoszący banderę zakłada czapkę i stojąc frontem do bandery salutuje. Prowadzący robi zwrot frontem do dwuszeregu i komenderuje: 5. Baczność! dwuszereg patrzy na wprost, salutujący opuszczają ręce, wszyscy zostają jednak w postawie na baczność. Komandor głośno i powoli zapowiada: Sezon żeglarski...r. ogłaszam za otwarty. Prowadzący podaje komendę: 6. Spocznij! dwuszereg wykonuje, wszyscy zachowują się swobodnie. 4

5 IV. Działania towarzyszące Teraz przeprowadza się wszelkie działania towarzyszące, wzbogacające program. Mogą to być: rozdania nagród, wyróżnień, chrzest jednostek, regaty itd. Po zakończeniu komandor, lub wyznaczony kolega, zaprasza obecnych na część towarzyską. V. Część towarzyska Ta część może mieć bardzo różne formy, np. spotkania przy czarnej kawie, lampce wina, koktajlu itp. itp. aż do herbatki tańcującej włącznie. Pamiętać trzeba koniecznie o młodzieży, dla której można zorganizować jakąś lemoniadę czy herbatę i pączki, jakieś pokazy slajdów itp. Tu powinni uczestniczyć wyznaczeni seniorzy, nie tylko instruktorzy i działacze, na co dzień pracujący z młodzieżą. Gospodarze witający gości, opiekują się nimi nadal, aż do pożegnania i odprowadzenia do wyjścia. Goście ani przez moment nie powinni się czuć osamotnieni. B. ZAKOŃCZENIE SEZONU Wszystko co powiedzieliśmy o otwarciu, odnosi się również do zakończenia sezonu, a różnice sprowadzają się do następujących spraw: 1. Bandery nie będziemy podnosić, ale opuszczać. W tym celu maszt winien mieć postawioną banderę i całą galę flagową już od rana. 2. W komendach zamiast podnieś, będziemy podawali opuść. Opuszczenie odbywa się w identyczny sposób jak podnoszenie, tyle tylko, że w dół. 3. Ewentualne Działania towarzyszące należy wprowadzić pomiędzy raport i opuszczenie bandery, które kończy uroczystość pod masztem, oświadczeniem komandora Sezon żeglarski...r. ogłaszam za zamknięty. 4. Na otwarcie sezonu przychodzimy w letnich mundurach, obowiązkowe białe czapki i pożądane białe spodnie. Na zakończenie przychodzimy w stroju granatowym, od czapki po spodnie. 5

6 Uwaga: - Tradycje to nie tylko te stare, od wielu lat powtarzane formy działania. W żywym organizmie mogą i powinny się rodzić nowe zwyczaje, wzbogacające lub modyfikujące tradycję. Takim novum jest np. przekazywanie po zamknięciu sezonu bandery klubowej przez żeglarzy wodnych żeglarzom lodowym, a znowu na otwarcie sezonu, przez tych ostatnich kolegom letnim. Zwyczaj ten wprowadził YKP Warszawa, gdzie stał się stałym elementem obydwu uroczystości. Wprowadzenie tego zwyczaju jest uzasadnione tylko wówczas, gdy klub posiada sekcję bojerową. Wieloletnia praktyka wskazuje, że słusznym jest, aby wachtę flagową tworzyli młodzi juniorzy. Jest to dowód, że klub pracuje z młodzieżą, młodzież wkomponowuje się w życie klubowe, a w dodatku grupa młodzieży, obsługująca maszt, ubrana jednolicie na biało przy podnoszeniu bandery i na granatowo przy opuszczaniu, jest naprawdę bardzo dekoracyjna. C. CHRZEST JEDNOSTEK PŁYWAJĄCYCH Tradycja nakazuje odbywać ceremonię chrztu przy wodowaniu każdego obiektu pływającego, a więc nie tylko okrętu wojennego, pełnomorskiego statku towarowego czy rybackiego, ale i pogłębiarek, lodołamaczy, holowników, jachtów. (Cytat z książki Zwyczaje i ceremoniał morski. E. Koczorowski, J. Koziarski, R. Pluta). Nadawanie nazwy jednostkom pływającym jest tradycją o wiele starszą nie tylko od YKP ale całej naszej nowożytnej cywilizacji. Zawsze odbywało się to w sposób uroczysty, dostosowany do kultury i zwyczajów danego okresu. Obecnie u nas w Polsce nosi nazwę chrztu i jest połączone z wodowaniem jednostki po jej zbudowaniu. Ponieważ ze zrozumiałych względów wodowanie jachtów musi się odbywać inaczej aniżeli wodowanie okrętów, czy statków na 6

7 pochylniach stoczniowych, przeto podam poniżej wzorcowy opis chrztu, praktykowanego w Yacht Klubie Polski. Opis zawiera wszystkie elementy przebiegu ceremonii chrztu jachtu, z tym że formy realizacyjne mogą ulegać pewnym modyfikacjom, nie naruszając oczywiście sensu istoty ceremonii. Yacht chrzcimy, po jego zbudowaniu, przy pierwszym spuszczeniu na wodę. W tym celu ustawiamy jacht na nabrzeżu, w sposób umożliwiający jego sprawne zwodowanie. A więc na slipie wózkowym, przy podnośniku pionowym, na zaimprowizowanych saniach itp. Jacht sytuujemy rufą w stronę wody. Jacht winien mieć wbudowaną obsadę, umożliwiającą wstawienie drzewca z banderą. Przygotowujemy również butelkę szampana, lub innego wina i odpowiedni kieliszek. W uroczystości, nie licząc zaproszonych gości, uczestniczą: armator gospodarz uroczystości, lub przedstawiciel armatora w wypadku, kiedy armatorem jest osoba prawna. Mistrz ceremonii, dyrygujący przebiegiem uroczystości. Chrzestni, przy czym może to być matka chrzestna, ojciec chrzestny lub para rodzice chrzestni. Najbardziej klasyczna forma to matka chrzestna, ale możliwe do stosowania i dwie pozostałe. I jeszcze żeglarz flagowy. Mistrz ceremonii rozmieszcza wyżej wymienionych w następujący sposób: matka chrzestna lub ojciec chrzestny przed dziobem jachtu, jeśli para, to również w tym miejscu, obok siebie. Żeglarz flagowy staje za rufą jachtu, przy obsadzie drzewca flagowego. Mistrz ceremonii, w wybranym przez siebie miejscu, które uzna za najwłaściwsze. Pozostali obecni rozmieszczają się wokół w sposób dowolny, ale tak, aby bezpośrednio działającym nie przeszkadzać i wyeksponować sam ceremoniał. Z chwilą, gdy rozstawienie jest już gotowe, mistrz ceremonii podchodzi do matki chrzestnej lub ojca chrzestnego, jeśli jest para to zawsze do matki i wręcza jej zawczasu przygotowaną kartę chrztu, na której jest wypisany następujący tekst: Nadaję Ci imię KUJAWIAK. Pływaj długo i szczęśliwie ku chwale bandery Yacht Klubu Polski i radości Twoich załóg. Matka chrzestna odczytuje ten tekst, robiąc przerwę po pierwszym zdaniu, w czasie której żeglarz wstawia banderę na drzewcu w obsadę na rufie. W tym 7

8 czasie, wszyscy będący w czapkach klubowych salutują, a mający cywilne nakrycia głowy, zdejmują je. Z chwilą, gdy bandera znajduje się na swoim miejscu, matka chrzestna odczytuje pozostałą część tekstu a po skończeniu, wylewa podany przez armatora kieliszek wina na dziób jachtu. Jeśli to możliwe, najlepiej od razu jacht zwodować, gdy to się uda bardzo zgrabnie, można manewr nagrodzić oklaskami. Wyznaczeni żeglarze zajmują się ustawieniem jachtu na wodzie, a obecni składają armatorowi gratulacje, chrzestni podpisują kartę chrztu i wręczają armatorowi, ten z kolei składa podziękowanie. Ceremoniał chrztu jest zakończony. Armator może na miejscu poczęstować obecnych lampką wina, czy zaprosić do klubu na jakiś skromny poczęstunek, po czym może nawet najbliższych zabrać na jakąś pierwszą kawę na jachcie. Jest to już część towarzyska i jej forma jest sprawą armatora. Oczywiście byłoby wskazane, aby uczestnicy ceremonii przybyli na uroczystość w strojach klubowych. Jeśli armator uważa za stosowne, można chrzest jednostki rozszerzyć o uroczystość poświęcenia jej przez księdza. Wydaje się najsłuszniejsze, aby uroczystość religijna wyprzedzała uroczystość tradycyjną. Szczegóły należy zawczasu omówić z księdzem. Załącznik: Karta Chrztu (wzór). Załącznik do części C Chrzest jednostek pływających. 8

9 KARTA CHRZTU YACHT KLUB POLSKI -... Nadaję Ci imię KUJAWIAK. Pływaj długo i bezpiecznie ku chwale bandery Yacht Klubu Polski i radości Twoich załóg...., dnia... Rodzice chrzestni

10 D. POGRZEBY CZŁONKÓW KLUBU Żeglarze niestety, podobnie jak wszyscy inni ludzie, są śmiertelni i w związku z tym, w klubie zdarzają się również takie smutne przypadki i na tę okoliczność musimy być przygotowani i musimy umieć zachować się we właściwy sposób. Klub, w którym zaistniała taka sytuacja, według dotychczasowej tradycji powinien: Zamieścić nekrolog najlepiej w miejscowej gazecie, a jeśli zmarły z jakichś powodów był człowiekiem znanym, również poza swoim regionem. W piśmie o zasięgu ogólnokrajowym. Zamówić wieniec od klubu i dostarczyć go na uroczystości pogrzebowe. Porozumieć się z rodziną, złożyć kondolencje, zaofiarować jeśli trzeba pomoc w zorganizowaniu pogrzebu i zgłosić ściśle określony udział w ceremonii pogrzebowej. W dniu pogrzebu należy od rana: Na maszcie klubowym Opuścić banderę do pół masztu, gdzie powinna pozostać aż do zachodu słońca. Wyznaczyć dwóch żeglarzy, którzy z banderą i czapką klubową udadzą się do kościoła lub domu żałoby, w wypadku pogrzebu świeckiego. Tam przed rozpoczęciem ceremonii okryją trumnę banderą i umieszczą na wierzchu czapkę. Następnie dopilnują, aby bandera i czapka pozostały na trumnie na czas przenoszenia lub przewozu trumny przez aleje cmentarne. W czasie modłów i przemówień nad grobem, bandera i czapka nadal pozostają na trumnie i dopiero bezpośrednio przed złożeniem zwłok do grobu, jedno i drugie zdejmuje się z trumny, co wykonują ci sami koledzy, którzy je tam umieścili. W czasie ceremonii pogrzebowej, zarówno w kościele jak i w domu żałoby, można wystawić Wartę honorową, dwu, cztero, lub sześcioosobową, z tym że w kościele, warta stoi twarzą do ołtarza, a w domu żałoby, w stronę uczestników pogrzebu. Wartę należy również wyznaczyć imiennie zawczasu i przewidzieć jej kierownika, który zadba o zmiany, gdyż należy pamiętać, że stanie bez ruchu jest bardzo męczące i zmiany należy stosować nie dłuższe niż 15 minutowe. 10

11 Komandor lub najbliższy przyjaciel zmarłego, czy inny wyznaczony członek klubu, powinien wygłosić nad grobem przemówienie pożegnalne. Pożądanym jest, aby możliwie dużo członków klubu, biorących udział w pogrzebie, było w mundurach klubowych, z tym że nawet w czasie upału obowiązują spodnie granatowe, czapka może być z białym pokrowcem. Jeśli organizator pogrzebu poprosi, należy wyznaczyć kolegów, którzy w kondukcie do grobu poniosą odznaczenia zmarłego. Na najbliższym zebraniu klubu, należy minutą ciszy uczcić pamięć zmarłego. Autor i redaktor opracowania kmdr Roman Bojarski 11