Z plecakiem przez INDOCHINY

Transkrypt

1

2 Anna Korzeniowska Z plecakiem przez INDOCHINY Wrażenia zmysłowej bekpakerki Poznań 2016

3 Redakcja i korekta Bartosz Kusztelski Projekt okładki Marcin Dolata Zdjęcia Anna Korzeniowska Opracowanie materiału ilustracyjnego i DTP Maciej Torz Copyright by Anna Korzeniowska, 2016 Wydanie 1, 2016 ISBN PRZYGOTOWANIE, DRUK I DYSTRYBUCJA DM Sorus Sp. z o.o. ul. Poplińskich 12A, Poznań tel. (61) sorus@sorus.pl księgarnia internetowa

4 WSTĘP Nigdy przez myśl mi nie przeszło, że kiedykolwiek wyruszę z plecakiem w odległe i egzotyczne strony, do krajów tak bardzo odmiennych kulturowo od Polski. Wprawdzie czasy się zmieniły, ale dla przeciętnego Polaka nadal szczytem urlo powych marzeń są Egipt i kraje europejskie. O Indochinach, owszem, chętnie się czyta, może nawet marzy, ale już podróż w te rejony wydaje się ofertą wyłącznie dla odważnych, zahartowanych i zarażonych bakcylem dalekiej przygody lub dla tych, którzy mając zasobne portfele, mogą sobie pozwolić na bezpieczną i wygodną formę dalekiej eskapady pod skrzydełkami biura podróży. Takie były moje do niedawna przekonania. Przypadki tworzą jednak rzeczywistość. Mój mąż niespodziewanie odnalazł na Facebooku swego kuzyna, o którym ślad zaginął. Okazało się, że mieszka w Bangkoku i właśnie ma zamiar przylecieć do Warszawy, aby wraz z rodzinką odwiedzić swoją mamę. W tej sytuacji zaaranżowanie spotkania i ponowne zacieśnienie rodzinnych więzów stało się oczywistą koniecznością. No i podczas wizyty tajsko-polskiej rodziny w naszym mieszkaniu padło z ich strony hasło: Zapraszamy. Początkowo nie traktowaliśmy tego zbyt poważnie. To miłe, że kuzyn zaprasza nas do Tajlandii pomyślałam, 5

5 WSTĘP brzmi nawet nieźle, ale jest kompletnie nierealne chociażby ze względu na astronomicznie wysokie ceny biletów lotniczych do Bangkoku. Mimo to co jakiś czas z ciekawości śledziliśmy stronę jednego z niemieckich biur podróży, na której pojawiały się oferty Super Last Minute. I pewnego dnia stało się coś nieoczekiwanego: upolowaliśmy lot za cenę w sam raz na naszą kieszeń. Bez większego zastanowienia postawiliśmy wszystko na jedną kartę: podjęliśmy decyzję o kupnie biletów. Na zaplanowanie miesięcznego pobytu w Indochinach mieliśmy tylko dwa tygodnie. Przedsięwzięcie było o tyle trudne, iż ubzdurało nam się, aby koniecznie zwiedzić w ciągu miesiąca aż cztery kraje: Tajlandię, Kambodżę, Wietnam i Laos. Nie mieliśmy jednak zielonego pojęcia od czego zacząć przygotowania. Na studiowanie przewodników czasu było zbyt mało, niespełna tydzień. Wpadliśmy za to w Internecie na opis trasy Tajlandia Kambodża Wietnam Laos. Był szczegółowy, gdyż zawierał dokładne dane dotyczące na przykład noclegów, nazwy hosteli i hoteli oraz ceny za jedną noc. To była jakaś wskazówka, ale nie chcieliśmy powielać czyichś pomysłów, postanowiliśmy jedynie wykorzystać praktyczne informacje, które i tak, jak się później już na miejscu okazało, stały się bezużyteczne. Choćby dlatego, że każda podróż jest inna i życie pisze różne scenariusze. Na tym etapie planowania przedsięwzięcia niezbędne było zakupienie map oraz repelentów, gdyż w tym okresie w rejonie Indochin panowała pora deszczowa, więc owadów mogło 6

6 WSTĘP być zatrzęsienie. Nieodzownym okazał się też dla nas kontakt przez Skype a z kuzynem, bo jak wiadomo, staliśmy przed wielką niewiadomą. Uzyskaliśmy też bardzo ważną deklarację z jego strony, że odbierze nas z lotniska i będziemy mogli przenocować u niego jedną noc. Kolejnym niełatwym zadaniem było wykupienie wiz do czterech krajów. Udało nam się załatwić tylko dwie, wietnamską i tajską, ponieważ pozostałych, kambodżańskiej i laotańskiej, w tym czasie w Polsce nie dało się uzyskać. Wiedzieliśmy już, że wykupienie brakujących wiz na miejscu wiązać się może z pewnym ryzykiem, gdy trafi się na nieuczciwych pośredników, którzy załatwiają wizy za astronomiczne kwoty, mamiąc i strasząc turystów na różne sposoby. Wreszcie nastał ten wiekopomny dzień wylotu. Musieliśmy dotrzeć najpierw do Stuttgartu, a następnie arabskimi liniami Oman Air dostać się do Maskatu, stolicy Omanu. Tam czekała nas przesiadka do samego Bangkoku. Już na początku podróży zawiodła niestety polska kolej, pociąg bowiem spóźnił się prawie godzinę, ale na szczęście w Niemczech nadrobiliśmy stracony czas bardzo szybko. Lot liniami omańskimi okazał się lekiem na całe zło, zwłaszcza dla tych, którzy nie lubią latać. W Maskacie buchnęło już egzotyką i pustynnym powietrzem. Przebywaliśmy co prawda tylko na lotnisku, ale nietrudno było się domyślić, iż znakiem szczególnym tego kraju są bakalie i orzeszki ziemne, którymi już w samolocie nas częstowano. Omańczycy słyną na pewno z gościnności, gdyż 7

7 WSTĘP podczas lotu tak nas karmiono, jakbyśmy byli na przyjęciu u sułtana Omanu. Myślę, że europejskie linie lotnicze mogłyby wziąć sobie tę omańską gościnność do serca i za przykład, gdyż pasażer lubi być rozpieszczany, a nie zaskakiwany różnymi dopłatami.

8 TAJLANDIA Bangkok. Powitanie Indochin Podobno to najcieplejsze miasto na naszym globie. Podzielone na 50 dzielnic, stanowi dom dla około 10 milionów ludzi. Wszakże Bangkok, czyli Miasto Aniołów, jest przede wszystkim miejscem wielu świątyń i pełnych przepychu budowli pałacowych. To ogromna metropolia o niezwykłej orientalnej kulturze i egzotycznej przyrodzie. Aby podziwiać jej wspaniałości, najlepiej zacumować w Khao San, dzielnicy backpackersów, pamiętając przy tym, że odległości w tym mieście są tak olbrzymie, iż nie sposób pokonywać ich piechotą, pozostaje więc własny samochód, taksówka lub tuk-tuk. Nocowaliśmy u kuzyna na obrzeżach Bangkoku i tylko jedną noc, tak jak się umawialiśmy. Ugościł nas śniadaniem przyniesionym prosto z targu przez panią domu. A więc na stole znalazły się owoce charakterystyczne dla tego regionu, takie jak longan, rambutany czy owoce mangostanu, obowiązkowo sticky rice, dalej mięso na wykałaczkach oraz orzeźwiający napój z mlekiem i lodem. Po śniadaniu wyruszyliśmy do Nakhon Pathom oddalonego o 50 kilometrów od Bangkoku najstarszego miasta w Tajlandii, w którym mieści się ponad stuletni targ, a przede wszystkim najwyższa na świecie 9

9 TAJLANDIA stupa (Phra Pathom Chedi), czyli najprostsza forma buddyjskiej świątyni w kształcie spiczastego kopca. We wnętrzu stupy znajduje się figurka pozłacanego Buddy, a dookoła niego cztery figurki modlących się mnichów również pozłacanych. Stupy w Tajlandii są oazą spokoju. Przy każdej z nich można spotkać rozleniwione koty. Przed wejściem do świątyni pali się kadzidła, gdyż buddyści wierzą, że odstraszają one złe duchy. Jeżeli przez roztargnienie zostawisz coś w stupie, ot choćby wartościowy aparat, nie musisz się obawiać, że go utraciłeś, bo następnego dnia znajdziesz go na pewno w tym samym miejscu. Obok zwiedzanej przez nas świątyni znajdował się stół z trzydziestoma misami koloru złotego i srebrnego. Wrzucenie monety do każdej z mis podobno przynosi szczęście. Potem przemieściliśmy się na targ, który zafundował naszym zmysłom prawdziwą rozkosz. Bogactwo smaków, kolorów i zapachów przyprawiało o zawrót głowy. Jeśli brać pod uwagę same tylko owoce, to jedynym nam znanym był arbuz, cała zaś reszta okazała się zupełną egzotyką, zaczynając choćby od rambutanów, dżakfrutów (jackfruit), czapetek samarangijskich (wax apples) aż po duriany dla odważnych. Tenże durian ma opinię naszego czosnku, bo jego zapach wprost odstrasza, więc często można się spotkać z zakazem spożywania go w miejscach publicznych. Ale wróćmy do targowej oferty. Bakalie i różne smażone na ruszcie i na oczach klientów frykasy, serwowane przez uśmiechniętych sprzedawców, mogłyby zadowolić niejednego 10

10 TAJLANDIA wybrednego smakosza, goszczącego w wykwintnych restauracjach. Targi w Tajlandii to jednak nie tylko miejsce zakupowe, lecz przede wszystkim miejsce spotkań. Nikogo tam nie dziwi na przykład widok młodych ludzi śpiewających i tańczących na gołej ziemi, niepokrytej betonem. My, Europejczycy, najchętniej zabetonowalibyśmy cały świat, ale na szczęście są jeszcze miejsca na Ziemi, gdzie ludziom brak betonu nie przeszkadza. Nie wspomniałam dotąd ani słowem o walucie. Odpowiednikiem polskiego złotego jest tam baht, a 1 baht to równowartość 10 groszy polskich. Nasz złoty jest walutą niewymienialną w Tajlandii, dlatego najlepiej wziąć z sobą dolary amerykańskie lub euro. Należy jednak pamiętać o tym, aby nie brać z Polski starych nominałów dolarowych, gdyż Tajowie niechętnie je przyjmują. Jeśli już o pieniądzach mowa, to trzeba dodać, że dla przybyszów z Zachodu Tajlandia jest krajem stosunkowo tanim. Obiad można zjeść za 30 bahtów, czyli za 3 złote, nocleg da się znaleźć już za 120 bahtów, czyli za równowartość 12 złotych. Jak wiadomo, dalekie wyjazdy na własną rękę uznaje się za dobre dla szalonych, którzy zgubili gdzieś po drodze własny rozsądek. Bo jeśli nawet nie jest za daleko, to albo niebezpiecznie, albo za drogo. Nie bierze się jednak pod uwagę faktu, iż na przykład w krajach takich jak Indochiny, ale nie tylko tam, można sobie pozwolić finansowo na o wiele więcej niż we własnym kraju. Jedynym większym wydatkiem, który trzeba wziąć pod uwagę, to ceny biletów lotniczych i wiz. 11

11 TAJLANDIA Mowa tu oczywiście o podróżach na własną rękę i skromną kieszeń. Warto wyjść zatem poza utarte schematy myślowe, bo niekoniecznie musimy być zdani na krajowe biura podróży i na rodzimą linię lotniczą. Pora wracać jednak do Bangkoku. Tajowie kochają swego władcę Bhumibola Adulyadeja, króla Rama IX; w całej stolicy Tajlandii roi się od bilbordów, na których widnieje postać monarchy wraz z małżonką. Ale Tajowie dumni są także z narodowych skarbów, za jakie uważają pełne przepychu, barwne kompleksy świątyń z olbrzymimi posągami Buddy. To właśnie aspekt duchowy tych obiektów, ich piękno i malowniczość sprawiają, że Bangkok wydaje się miejscem magicznym, do którego się tęskni i wraca wspomnieniami. Rozstaliśmy się z kuzynem w dzielnicy Khao San i od tej pory zdani byliśmy wyłącznie na własną wyobraźnię i przedsiębiorczość. W Khao San czuje się atmosferę turystycznego raju i hipisowskiej wolności, dlatego tak ciężko opuszcza się to miejsce. I z tego też powodu postanowiliśmy tam wrócić jeszcze przed odlotem do Polski. Niepowtarzalny klimat tworzą młodzi ludzi z różnych zakątków globu, poszukujący tu wrażeń, a także uliczne stragany. Jeśli jesteś głodny czy spragniony, wychodzisz z pensjonatu i masz na ulicy wszystko, czego tylko dusza zapragnie, w dodatku o każdej porze, nawet w nocy. Świeże owoce mango, melona czy ananasa dostajesz, bracie, świeżo pokrojone w torebce od uśmiechniętych Tajów. Rozmaite napoje czy obiad najlepiej smakują z ulicznych tak zwanych garkuchni na kółkach. Sprzedawca prosi cię, abyś 12

12 TAJLANDIA kupił właśnie u niego, a jak to uczynisz, sprawisz mu radość, która się udzieli przechodniom. Jesteś zmęczony, wystarczy dać dwa kroki od straganów z jedzeniem i już znajdujesz fish spa lub masaż tajski. Nie masz się w co ubrać, tutaj pozbędziesz się problemu, bo również na ulicy znajdziesz stragany z podróbkami wszystkich światowych marek za grosze. Podróżując z plecakiem, najlepiej nie brać z kraju wielu rzeczy, ponieważ nie warto się przeciążać, skoro i tak wszystko można nabyć na miejscu. Bez problemu znaleźliśmy też nocleg w jednym z pensjonatów o wdzięcznej angielskiej nazwie Guesthouse i to właściwie bez zbędnych poszukiwań. Kiedy już mieliśmy to zagwarantowane, postanowiliśmy obejrzeć najatrakcyjniejsze miejsca w Bangkoku, a trzeba przyznać, że czasu mieliśmy mało, bo tylko dwa dni. Musieliśmy trzymać się planu, gdyż wizy traciły ważność po określonej ilości dni. Jak już wspomniałam, po Bangkoku najlepiej jeździć tuk-tukiem, aczkolwiek nie znając języka, łatwo wpaść w pułapkę zastawianą przez naciągaczy i już na początku podróży wydać wszystkie pieniądze. Zawsze znajdzie się tajemniczy osobnik, który mówi trochę lepiej po angielsku niż kierowca tuk-tuka i zaoferuje pomoc w zrobieniu dobrych interesów, nawet wtedy gdy człowiek tej pomocy nie potrzebuje. Z grzeczności można wysłuchać jego rad, niekoniecznie je realizując. Celem każdego turysty w Bangkoku są świątynie, ale sęk w tym, iż nie zawsze są otwarte, a wtedy trzeba jakoś wypełnić czas oczekiwania. Z tych chwil korzystają właśnie naganiacze, 13

13 Spis treści WSTĘP... 5 TAJLANDIA... 9 Bangkok. Powitanie Indochin... 9 Świątynie Buddy Pułapka na granicy z Kambodżą KAMBODŻA Siem Reap i Angkor W drodze do Phnom Penh Stolica Kambodży Czarna karta w historii Kambodży WIETNAM Mekongiem do Wietnamu Chau Doc Can Tho i wioska Czamów Ho Chi Minh City i Cu Chi Tunnels Nocny Sajgon Nha Thrang Hoi An Hue Hanoi i zatoka Ha Long Wyspa Cat Ba

14 SPIS TREŚCI LAOS W drodze do Laosu Vientiane Vang Vieng Luang Prabang masto Hmongów wodospady Kuang Si i jaskinia Pak Ou TAJLANDIA CIĄG DALSZY Chiang Mai i Tiger Kingdom Dwudniowy trekking i wioska długich szyi Bangkok. Powrót do Polski

15 Seria, którą możesz z nami tworzyć sorus.pl