Tunezja? Nieprędko! bezpłatny tygodnik. TEMAT NUMERU: Rodzicu przeczytaj: dobre rady na wakacje

Transkrypt

1 bezpłatny tygodnik TYGODNIK ILUSTROWANY NR 24/ CZERWCA 2015 R. NAKŁAD: EGZ. REDAKTOR PROWADZĄCY: MAREK SZYPERSKI. TEMAT NUMERU: Rodzicu przeczytaj: dobre rady na wakacje Zjazd Piotrów przed pomnikiem Patrona Na słupach ogłoszeniowych w Ciechanowie pojawiły się groźnie brzmiące plakaty: Poszukiwany Prosimy wszystkich Piotrów o dobrowolne stawienie się, a rodziny i znajomych o doprowadzenie każdego Piotra na miejsce, 27 czerwca w samo południe przed pomnik św. Piotra. str. 10 Młoda Rada Na ostatniej przed wakacjami sesji Rady Miasta rajcy przyjęli dwie ważne uchwały: powołali Młodzieżową Radę Miasta i zatwierdzili możliwość zgłaszania projektów uchwał przez grupy co najmniej 200 mieszkańców miasta. Młodzieżowa Rada Miasta ma zacząć działać jesienią. Jej skład zostanie wybrany w gimnazjach i szkołach ponadgimnazjalnych spośród uczniów w wieku lat. Inicjatorami powołania Rady byli działacze stowarzyszenia Ziemia Ciechanowska i uczniowie ciechanowskich szkół na zdjęciu. MSz 525. nr Tygodnika str Fot. Marek Szyperski Fot. Marek Szyperski Tunezja? Nieprędko! Siedem razy, rok po roku ciechanowianka pani Marzena spędzała wraz z mężem urlop w Tunezji. Ostatni raz - kilka tygodni temu, po marcowym zamachu na zachodnich turystów i tuż przed ostatnim. Wypoczywali zawsze w tym samym hotelu w Soussie. - Na plaży w trzecim rzędzie leżaków mówi pani Marzena. - Nie baliśmy się jeździć, nawet po tym poprzednim zamachu w Tunezji mówi ciechanowianka. Nie można dać się zastraszyć terrorystom myślałam. Była oferta last minute, chwilę się tylko wahaliśmy. W hotelu widzieliśmy ostre środki bezpieczeństwa, legitymowanie, specjalne opaski na ręce, czuliśmy się bezpiecznie, zwłaszcza, że nie wychodziliśmy na miasto. Tylko hotel i plaża ta plaża. Teraz przechodzą mnie dreszcze, gdy pomyślę, że jeszcze niedawno tam się opalaliśmy i kąpaliśmy w morzu. - Lubiłam tam wypoczywać, ale teraz po tym co się tam stało wiem już na pewno ósmego wyjazdu do Tunezji nie będzie. Przypomnijmy: w ostatnim zamachu dokonanym przez terrorystę z tzw. Państwa Islamskiego w hotelu w Soussie zginęło 37 osób, w tym zachodni turyści. Tego samego dnia doszło także do zamachów we Francji i Kuwejcie. MSz reklama Fot. Marek Szyperski Fot. Marek Szyperski Znajdź nas na Jest nas już ponad Dziękujemy! Ulica Senator Janiny Fetlińskiej Ciechanowska Rada Miasta nadała imię Senator Janiny Fetlińskiej odcinkowi pętli miejskiej między ul. Wojska Polskiego, a ul. Pułtuską. W tym rejonie przed swą tragiczną śmiercią 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie smoleńskiej mieszkała Janina Fetlińska senator PiS dwóch kadencji, wcześniej radna powiatowa, współtwórczyni Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Ciechanowie, dr nauk medycznych w zakresie pielęgniarstwa. Ze stosownym wnioskiem wystąpiły do Rady władze PWSZ. Przy głosowaniu obecni byli m.in. mąż Włodzimierz Fetliński i syn Bartosz (na zdjęciu), który podziękował radnym z uhonorowanie Mamy, a także wicemarszałek Senatu Stanisław Karczewski. MSz Zadęli, huknęli i zagrali Mieszkańcy Opinogóry i goście Pikniku Opinogórskiego oklaskiwali w ostatnią niedzielę gminną orkiestrę dętą Trzy Pokolenia pod kierownictwem Jerzego Szpojankowskiego. więcej o festynie za tydzień

2 2 TEMAT NUMERU 30 czerwca TYGODNIK ILUSTROWANY Rodzicu przeczytaj: Policja radzi Niebawem wakacje. O czym warto pamiętać i co warto wiedzieć przed tym okresem? przypominają o tym instytucje biorące udział we wspólnej akcji Przed wakacjami co warto wiedzieć?. W działania po raz kolejny zaangażowana jest Policja. O czym warto pamiętać, wybierając się na urlop, przypominają instytucje biorące udział we wspólnej akcji Przed wakacjami co warto wiedzieć?. W działania po raz kolejny zaangażowana jest Policja. Funkcjonariusze apelują o zachowanie ostrożności w czasie podróży. Przypominają też o zasadach bezpiecznego wypoczynku nad wodą. Bezpieczne wyjazdy Dzieci i młodzież wyjadą niebawem na kolonie i obozy. Już teraz, jak to zwykle bywa pod koniec roku szkolnego, organizowane są wycieczki. Dobrym zwyczajem stało się kontrolowanie przez Policję oraz Inspekcję Transportu Drogowego autokarów, które wiozą dzieci i młodzież. Organizatorzy wyjazdów z wyprzedzeniem mogą zgłosić potrzebę sprawdzenia autokaru Policji lub Inspekcji Transportu. W wielu miastach Polski są wyznaczone stałe miejsca, w których policjanci przeprowadzają wcześniej zgłoszone kontrole. Jeśli nauczyciel, rodzic czy organizator wyjazdu będzie miał jakiekolwiek podejrzenia, dotyczące stanu technicznego autokaru lub stan trzeźwości kierowcy będzie budził wątpliwości, należy nie dopuścić do dalszej podróży, a swoje wątpliwości zgłosić policjantom. Należy pamiętać, reklama Fot. KPP Płońsk że każdy kierowca, wsiadając do pojazdu, odpowiada za życie wszystkich pasażerów. Osoby organizujące wypoczynek, powinny przykładać szczególną wagę do kwestii wynajęcia autokaru. Pewne informacje świadczące o należytym przygotowaniu pojazdu oraz kierowcy organizatorzy wyjazdu mogą uzyskać sami, np. prosząc o okazanie badania technicznego pojazdu, oglądając opony, ustalając z którego roku jest autobus i jaki ma przebieg. Pojazdy bardzo wyeksploatowane, nawet jeśli są przygotowane do drogi, stwarzają ryzyko awarii i komplikacji w czasie podróży. W trakcie jazdy autokarem dzieci nie powinny spacerować po wnętrzu pojazdu, wychylać się przez okna, stawać na siedzeniach, opierać się o drzwi. Takie zachowania, oprócz tego że są niebezpieczne, rozpraszają uwagę kierującego. Postoje autobusu należy organizować wyłącznie w miejscach do tego przeznaczonych, najlepiej na oznakowanych parkingach. Zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym na pojeździe przewożącym zorganizowaną grupę dzieci i młodzieży w wieku do 18 lat, umieszcza się z przodu i z tyłu tablice barwy żółtej z symbolem dzieci barwy czarnej. Kierujący takim pojazdem jest obowiązany włączać światła awaryjne podczas wsiadania lub wysiadania dzieci. Kierującemu autobusem w czasie przewożenia osób nie wolno palić tytoniu i spożywać pokarmów. Zabrania mu się także oddalania od pojazdu, gdy silnik jest włączony. Kierowca, od którego zależy bezpieczeństwo uczestników wyjazdu, powinien być wypoczęty i wyspany. Co zrobić żeby podróż autokarem była bezpieczna? 1. Przed wyjazdem dziecka autokarem sprawdź, kto jest organizatorem wycieczki i czy posiada właściwe kwalifikacje oraz pozytywną opinię. Najczęściej takie informację można znaleźć w Internecie ludzie chętnie się wymieniają spostrzeżeniami. Nie sugeruj się jedynie niższą ceną wynajęcia autokaru, bo to często nie idzie w parze z bezpieczeństwem. 2. Jeżeli masz uzasadnienie podejrzenia co do stanu trzeźwości kierowcy (bełkotliwa mowa, wyczuwalna woń alkoholu, nadmierne pobudzenie lub otępienie), nie pozwól mu wyruszyć w drogę i powiadom policjantów. Możesz wezwać też policjantów, jeśli stwierdzisz, że stan techniczny pojazdu ma wiele do życzenia (popękane szyby, opony ze zużytym bieżnikiem itp.) 3. Jeżeli kierowca autokaru czy przewoźnik nie chce zgodzić się na kontrolę, to może oznaczać, że chce ukryć istotne informacje, które mogą wpłynąć na poziom bezpieczeństwa podróży. 4. Jeśli autobus rusza w dłuższą trasę, pomyśl, aby w umowie wynajmu autokaru zawrzeć klauzulę, by w autobusie było dwóch kierowców, a autobus był poddany dodatkowym badaniom technicznym. Koszt badania technicznego wynosi ok. 200 zł. 5. Nad właściwym przebiegiem podróży powinni czuwać opiekunowie wycieczki. Miejsce przy drzwiach autobusu muszą zająć osoby dorosłe. Kierownik wycieczki zajmuje miejsce obok kierowcy. 6. Przejścia w autokarze muszą być wolne, co umożliwia szybkie opuszczenie pojazdu w razie ewakuacji (wszystkie bagaże powinny być ulokowane na półkach lub bagażniku autokaru). 7. W przejściach autobusu nie mogą znajdować się dodatkowe miejsca siedzące, a w czasie jazdy dzieci nie powinny spacerować po autobusie ani stać w przejściu. 8. Jeżeli autobus jest wyposażony w pasy bezpieczeństwa, przewożone w nim osoby muszą mieć je zapięte. 9. Należy pamiętać o przestrzeganiu norm czasu pracy kierowcy. W trakcie jazdy trzeba organizować przerwy na odpoczynek. Postoje te mogą odbywać się wyłącznie w miejscach do tego przeznaczonych, tj. na oznakowanych parkingach. 10. Należy pamiętać, że opiekunowie wycieczki są współodpowiedzialni za bezpieczeństwo przewożonych dzieci. W sytuacji gdy kierowca autokaru łamie zasady bezpieczeństwa (przekracza dozwoloną prędkość, rozmawia przez telefon komórkowy itp.), mają obowiązek zdecydowanie zwrócić mu uwagę. Jeżeli po podróży masz zastrzeżenia do zachowania kierowcy, koniecznie przekaż je przewoźnikowi. 11. Dojeżdżając do miejsca przeznaczenia, należy odpowiednio wcześniej poinformować dzieci o przygotowaniu się do wyjścia. Dzieci nie powinny wysiadać z autokaru od strony jezdni ani wchodzić na jezdnię spoza pojazdu. Bezpieczny wypoczynek nad wodą Wakacje sprzyjają spędzaniu wolnego czasu nad wodą. Pamiętajmy, że bezpieczeństwo nasze i naszych dzieci nad wodą zależy w dużej mierze od nas samych. Przestrzegajmy podstawowych zasad podczas wypoczynku nad wodą. Zasady bezpiecznej kąpieli: 1. Pływaj tylko w miejscach strzeżonych czyli tam, gdzie jest ratownik WOPR. 2. Przestrzegaj regulaminu kąpieliska, na którym przebywasz. Stosuj się do uwag i zaleceń ratownika. 3. Nie pływaj w czasie burzy, mgły oraz gdy wieje porywisty wiatr. 4. Nie pływaj w miejscach, gdzie jest dużo wodorostów lub wiesz, że występują zawirowania wody lub zimne prądy. Pływaj w miejscach dobrze znanych. 5. Nie skacz do wody w miejscach nieznanych. Może się to skończyć śmiercią lub kalectwem. Absolutnie zabronione są w takich miejscach skoki na główkę. 6. Nie baw się w przytapianie innych osób korzystających z wody oraz spychanie do wody z pomostów i materacy. 7. Pamiętaj, że materac dmuchany nie służy do wypływania na głęboką wodę, podobnie jak i nadmuchiwane koło. 8. Nigdy nie pływaj po spożyciu alkoholu. 9. Kąpiąc się na kąpieliskach zwracaj uwagę na osoby obok nas. Może się okazać, że ktoś będzie potrzebował pomocy. Jeżeli będziesz w stanie mu pomóc to uczyń to, ale w granicach swoich możliwości. Jeżeli nie będziesz się czuł na siłach, to zawiadom inne osoby. 10. Nie przeceniaj swoich umiejętności pływackich. Jeżeli chcesz wybrać się na dłuższą trasę pływacką, płyń asekurowany przez łódź lub przynajmniej w towarzystwie jeszcze jednej osoby. Na głowie powinieneś mieć założony czepek, abyś był widoczny dla innych w wodzie. Możesz do tego celu użyć bojki na szelkach. 11. Nie wypływaj za daleko od brzegu po zapadnięciu zmroku. Pływanie po zachodzie słońca jest niebezpieczne.

3 TYGODNIK ILUSTROWANY 30 czerwca 2015 TEMAT NUMERU 3 dobre rady na wakacje Rzecznik Praw Dziecka radzi Nadszedł czas upragnionych wakacji. Gdziekolwiek odpoczywamy, powinniśmy to robić mądrze i rozważnie. Tygodnie wolne od nauki dni pozytywnie wpływają na pomysłowość dzieci i młodzieży. Jeśli jest wykorzystywana w sposób właściwy, nie stanowi zagrożenia. Niestety, bardzo często spontaniczna kreatywność, połączona z brakiem rozsądku, doprowadza wprost do tragedii. Rodzice zwykle uważają, że tylko zagwarantowanie dzieciom stałej opieki ustrzeże je od nieszczęścia. W dużej części mają rację. Często zapominają jednak, że dzieci należy uczyć rozwagi, samodzielności i odpowiedzialności, a wakacje są do tego idealnym czasem. Podczas dwóch miesięcy spędzanych w poczuciu wolności od szkolnego obowiązku na dzieci czyha wiele niebezpieczeństw. Nawet wspólny wyjazd z rodzicami, na kolonie, obozy, czy do rodziny może skutkować nieszczęśliwym wypadkiem. Zatem wypracowanie kompromisu, polegającego na połączeniu sporej dawki zaufania ze strony opiekunów z przestrzeganiem przez najmłodszych niezbędnych zasad bezpieczeństwa, pozwoli nauczyć się brania odpowiedzialności za swoje czyny. Chociaż rodzice wiedzą o zagrożeniach wakacyjnych, przypominamy jeszcze raz o tych, które według corocznych danych przedstawianych przez Państwową Inspekcję Pracy, Policję i inne służby publiczne, organizacje pozarządowe powtarzają się najczęściej. Są to: 1. Wypadki komunikacyjne 2. Bezpieczeństwo nad akwenami wodnymi utonięcia i kalectwo 3. Zatrucia pokarmowe, np. różnymi chemikaliami, grzybami, ale i nieświeżym jedzeniem 4. Cyberprzemoc łatwy dostęp do treści niebezpiecznych 5. Młodzieżowe grupy przestępcze 6. Zagrożenia, wynikające z braku zabezpieczeń podczas współżycia seksualnego (niechciane ciąże, HIV/ AIDS) 7. Nieprzestrzeganie zasad BHP i nieuczciwe warunki zatrudnienia podczas prac sezonowych i polowych na wsi 8. Handel ludźmi prostytucja, pornografia Kilka przestróg dla dzieci i młodzieży, aby czas wakacji upłynął im miło i BEZPIECZNIE! Dzieci Aby radośnie spędzić czas, wymyślacie samodzielnie lub z kolegami różne gry i zabawy. Niestety, czasami Fot. Marek Szyperski przesadzacie z fantastycznymi pomysłami, nie zdając sobie sprawy z tego, że możecie narazić siebie lub innych na niebezpieczeństwo, a nawet utratę życia. Nie zapominajcie zatem: 1. Zamiast zapałkami bawcie się zabawkami 2. Nie zaprzyjaźniajcie się z nieznajomymi, bo nie wiecie kim są i jakie mają zamiary 3. Woda jest rozkoszą w upał, ale korzystajcie z niej tylko w obecności rodziców lub opiekunów 4. Nie każdy skok do wody jest na miarę mistrza, czasami kończy się kalectwem lub utonięciem nie skaczcie do wody w akwenie, którego nie znacie! Zawsze kąpcie się pod opieką kogoś dorosłego 5. Rower jest najwspanialszym mustangiem świata, ale jezdnią trzeba się dzielić z innymi, przestrzegajcie więc zasad ruchu drogowego, a także kultury i odpowiedzialności 6. Wasze zainteresowania są nauką na miarę Einsteina, ale z różnymi doświadczeniami eksperymentujcie w laboratoriach pod kierunkiem specjalistów a nie w domu, czy na podwórku. Nie bawcie się chemikaliami, materiałami łatwopalnymi. Bez konsultacji z opiekunami nie zażywajcie żadnych leków. Zawsze uważajcie na elektryczność i gaz 7. Bądźcie odpowiedzialni. Starajcie się przewidzieć możliwe konsekwencje waszych zachowań Młodzież Czujecie się już na tyle dojrzali, że chcielibyście, aby rodzice i opiekunowie Wam zaufali. Wiecie co jest dobre, a co złe. Potraficie zadbać o siebie i swoje bezpieczeństwo. Mnie się nie może nic złego stać tak to tłumaczycie. Ale zagrożenie nie zawsze musi być fizyczne. Wykorzystanie, wciąganie do zła, szantażowanie może dotknąć każdego - zarówno dorosłego, jak i dziecko. Są sytuacje, które wydają się Wam bezpieczne, jednak zawsze powinniście zachowywać ostrożność. Zagrożeń jest sporo: 1. Adrenalina szybkość, wiatr we włosach, podziw innych lawirowanie rowerami, skuterami, motorami czy samochodami na jezdni. To może skończyć się, i zbyt często kończy wypadkiem 2. Internet pozwala mi zabić nudę, można obejrzeć fajne filmy, uzyskać ciekawe informacje ale nie wszystkie są prawdziwe i nie każdy poznany w sieci ma tyko czyste intencje 3. Spotkania w różnych miejscach z nowymi, młodymi, ciekawymi ludźmi, opowiadają takie fantastyczne historie, chciałoby się w nich uczestniczyć razem z nimi, być takim fajnym, jak oni... zastanów się to reklama może być sekta, albo naganiacze do handlu ludźmi. Dlatego też nie wyjeżdżaj nigdzie z przygodnie poznanymi ludźmi ani rówieśnikami, ani dorosłymi 4. Jestem prawie dorosła/y - mogę pić alkohol, przecież nie będę gorsza- /y od innych utrata świadomości powoduje, że nieoczekiwanie możesz stać się ofiarą innych - czy będzie to głupi, przykry dowcip, czy gwałt, kradzież albo pobicie 5. Zakochaliśmy się od pierwszego wejrzenia, to jest miłość na miarę Romea i Julii ale zawsze warto pomyśleć, czy na pewno chcesz rozpocząć życie seksualne, czy decydujesz się, by coś komuś udowodnić. Warto też zadbać o zabezpieczenie przed niechcianą ciążą i przykrymi w leczeniu chorobami, przenoszonymi drogą płciową (np. AIDS) 6. Narkotyki nic się nie stanie, ja tylko spróbuję Pamiętaj, niektóre narkotyki uzależniają już od pierwszego razu, bardzo szybko też powodują degenerację mózgu. Nie bądź głupi, nie daj się nabrać na branie! Pamiętaj! Jeśli pojawi się jakiś problem, lub stało się coś złego i nie masz komu o tym powiedzieć, zadzwoń! Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka: Zużycie paliwa oraz emisja CO 2 : Ford Fiesta MCA 1.25 Duratec 60 KM; 5,2 l/100 km, 122 g/km (zgodnie z rozporządzeniem WE 715/2007 z późniejszymi zmianami w WE 692/2008, cykl mieszany). Na zdjęciu samochód z wyposażeniem opcjonalnym. Oferta detaliczna ograniczona w czasie i ilości. * Dla Forda Fiesta Ambiente z pakietem Silver X 1.25 Duratec, 60 KM w promocyjnej cenie zł, okres kredytowania 48 miesięcy, oprocentowanie 6,25%, wpłata własna zł, miesięczna rata 330,76 zł brutto (47 rat oraz ostatnia 48-a rata równa gwarantowanej kwocie odkupu samochodu przez Dealera zł, przy rocznym przebiegu samochodu km), całkowita kwota kredytu zł. Całkowita kwota do zapłaty ,07 zł i RRSO 9,30% zawierają szacunkowy koszt ubezpieczenia AC. Wyliczenia stanowią przykład reprezentatywny i obowiązują dla konsumentów. Budmat Auto 2 Sp. z o.o., ul. Sońska 2, Ciechanów tel

4 4 30 czerwca TYGODNIK ILUSTROWANY W REGIONIE Miss Mazowsza dla Tygodnika Ilustrowanego Podejmuję wyzwania Anna Dąbrowska: Jakie wrażenia ze zgrupowania? Marta Bieniek: Wrażenia są bardzo pozytywne. Ogólnie jest bardzo dużo pracy, większą część dnia wypełniają próby choreograficzne, aby na gali wszystko wyszło jak najlepiej. Bardzo żałuję,że nie mam ze sobą żadnej koleżanki ze zgrupowania Miss Mazowsza. Na szczęście szybko udało mi się zaklimatyzować wśród dziewczyn z innych województw. Jak oceniasz swoje szanse? Jest to pytanie, które ostatnio słyszę dość często. Konkurencja na tym etapie jest już bardzo duża, w końcu to 48 pięknych dziewczyn z całej Polski. Myślę, że każda z nas gdzieś w głębi, ma nadzieję, że znajdzie się na finałowej liście. Ja również ją mam i na pewno zrobię wszystko, aby mieć swoje miejsce w Top 24. Liczę, że tym razem numer 6 przyniesie mi szczęście. Twoje samopoczucie przed półfinałem? Zostało już parę dni do półfinału. Im bliżej gali, tym stres jest coraz większy. Staram się na razie nie myśleć o tym co będzie w sobotę i skupić się na próbach, przymiarkach oraz na jak najlepszym przygotowaniu. Wydaje mi się, że najważniejsze w tym momencie to pozytywne myślenie, wiara w siebie i własne możliwości. Reszta przyjdzie już sama. Teraz już nie ma zabawy. Jak dajesz sobie radę? Wydaję mi się, że radzę sobie bardzo dobrze. Jestem otwartą i kontaktową osobą, więc szybko odnalazłam się na zgrupowaniu. Podczas prób też idzie mi całkiem nieźle, szybko się uczę i zapamiętuję choreografie. Relacje między uczestniczkami są pozytywne, panuje tu miła atmosfera i nie czuje się rywalizacji. Co zrobisz jeśli nie przejdziesz dalej, a co gdydostaniesz się do finału W każdym konkursie są wygrani i przegrani. Nic się nie stanie, jeśli nie uda mi się przejść dalej. Wrócę do codziennego życia. Jestem na ostatnim roku studiów magisterskich, więc przede mną pisanie pracy. Po wakacjach planuję rozpocząć pracę w zawodzie architekta wnętrz. Natomiast jeśli wejdę do finałowej 24, będzie to dla mnie wyróżnienie. Dalej będę godnie reprezentować województwo MŁAWA ODBLASKOWA SZKOŁA MISJA 2. WIELKI FINAŁ Znamy laureatów drugiej edycji konkursu Odblaskowa Szkoła czyli mali bohaterowie na odblaskowej misji 2. Tytuł i certyfikat Odblaskowej Szkoły należy do Szkoły Podstawowej nr 6 w Mławie oraz Szkoły Podstawowej w Bogurzynie. O ten zaszczytny tytuł walczyły 32 placówki oświatowe. Gdyby takie metody stosowali Hans Kloss albo James Bond nie byłoby w tym nic śmiesznego. Ale to robiła 61-latka z Mławy. Co robiła? Otóż gdy wyjeżdżała autem w miasto zakrywała tablice rejestracyjne. Fot. UM Mława Na uroczysty, odblaskowy finał, który odbył się w mławskiej Hali Sportowej, przybyły dzieci z całego powiatu mławskiego bohaterowie akcji Odblaskowa Szkoła. Organizatorzy przygotowali wiele niespodzianek, konkursów i nagród. A finał poprowadziła asp. Anna Gorczewska oraz dobrze znany już dzieciom, pluszowy Komisarz Mławiak. Dzieci obejrzały profesjonalny spektakl teatralny w wykonaniu swoich rówieśników z Katolickiej Szkoły Podstawowej w Mławie. Młodzi aktorzy udowodnili, że w nawet tak znanej bajce jak Brzydkie Kaczątko, bohaterowie noszą kamizelki odblaskowe. Odblaskowo było również podczas konkursu na najlepszy transparent, promujący zasady bezpieczeństwa. Niektóre z haseł śmiało mogą zostać wykorzystywane w ogólnopolskich kampaniach społecznych: Na rowerze jeżdżę w kasku i pamiętam o odblasku Mława Bez tablic i uprawnień Nie robiła jednak tego tak jak J 23, nie przeprawiała cyfr na tablicy przy pomocy kredy. Technologię miała już bardziej zbliżoną do metod agenta OO7. Ale po kolei. Wpadła 16 czerwca. Przy kontroli okazało się, że rok temu spowodowała wypadek, wyprzedzając inne auto w miejscu objętym zakazem i powodując zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. - Do zdarzenia doszło dokładnie 18 czerwca 2014 r. na skrzyżowaniu ulic PCK i Kopernika w Mławie przypomina mazowieckie. Każdy etap, który przechodzę kończy się sukcesem bądź porażką. Zawsze staram się wyciągać wnioski, które są dla mnie lekcją na przyszłość. Nieważne jakie będzie podsumowanie tej drogi, cieszę się, że podjęłam takie wyzwania. Z całą pewnością już w tym momencie mogę stwierdzić, ze jestem z siebie dumna. Pozdrawiam Marta Bieniek Wywiad z Martą Bieniek przeprowadziliśmy tuż przed półfinałowymi zmaganiami dziewczyn w konkursie Miss Polski Dziś już wiemy, że nasza Miss Mazowsza 2015 znalazła się w finale, który odbędzie sie w grudniu. Serdecznie gratulujemy. Szczególnie, że jak mówi Marta: - Wrażenia po gali są bardzo pozytywne! Mimo stresu i zmęczenia udało mi się przejść do finału. To dopiero top 24 Miss Polski, ale nie spocznę na laurach i obiecuję walczyć dalej :) Trzymamy kciuki!!! Zawsze miej swój odblask mały a do domu wrócisz cały. Błyśnij dla bezpieczeństwa Twórcy dwóch najlepszych transparentów otrzymali nagrody z rąk starosty oraz pluszowego Komisarza Mławiaka. Nagrody powędrowały również do uczestników odblaskowego turnieju tańca do teledysku Odblaskowy ruch drogowy i pieszy. Instruktorem tańca nowoczesnego był sam Komisarz Mławiak. Wspaniałą niespodziankę przygotowali również funkcjonariusze straży pożarnej w Mławie, którzy zaprosili dzieci na wyjątkowy pokaz ratownictwa z użyciem profesjonalnego, ciężkiego sprzętu. Najważniejszym jednak punktem finału było ogłoszenie długo wyczekiwanych wyników konkursu o tytuł Odblaskowej Szkoły. Po odczytaniu protokołu z posiedzenia komisji stało się jasne, że zwycięzcami 2 edycji Odblaskowej Szkoły są: Szkoła Podstawowa Nr 6 w Mławie w wynikiem 95, 46 procent oraz Szkoła Podstawowa w Bogurzynie z wynikiem 100 proc. Tytuły i certyfikaty wywalczyli dla rzeczniczka mławskiej policji Anna Gorczewska. - Mławianka, kierując samochodem golfem, zjechała na lewy pas ruchu, omijając wysepkę i uderzyła w skręcający w ul. PCK mercedes. Kobieta kierująca mercedesem, z obrażeniami ciała trafiła do szpitala. Po tym zdarzeniu, kierująca golfem straciła prawo jazdy. Wyrok swoje, kobieta swoje. Mimo, że zakaz sądowy obowiązuje ją do 15 listopada br. wciąż jeździła samochodem, w którym miała zamontowany swoich szkół odblaskowi uczniowie, którzy nigdy nie zapominali o noszeniu odblasków. Podczas odblaskowych misji kontrolnych wyróżniły się dwie, wspaniałe uczennice. Dziewczęta naprawdę świeciły przykładem. Dlatego komisja przyznała im tytuły Odblaskowy uczeń. To Julia Smoleńska, uczennica klasy III b ZPO Nr 2 w Mławie oraz Zuzanna Kępczyńska, uczennica klasy II a ZPO Nr 1 w Mławie. Szkołom które przegrały o włos a w zasadzie o odblask, komisja przyznała Wyróżnienia Odblaskowej Szkoły. Wyróżnienia te wywalczył Zespół Placówek Oświatowych nr 1 w Mławie z wynikiem 95,41 proc. oraz Szkoła Podstawowa w Starych Kosinach, która przegrała z Bogurzynem w dogrywce. Organizatorami Konkursu Odblaskowa Szkoła, promującego zasady bezpieczeństwa pieszych byli: Starosta Mławski, Burmistrza Miasta Mława oraz Komendant Powiatowy Policji w Mławie. Akcji patronował Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego w Ciechanowie. AG/Red specjalny mechanizm, umożliwiający w trakcie jazdy zakrycie tablic rejestracyjnych. Teraz policjanci zatrzymali dowód rejestracyjny auta, kierującej wlepili mandat. Zatrzymanakobieta odpowie także za przestępstwo nie stosowania się do orzeczonego zakazu sądowego. Trwają czynności policyjne. MSz Fot. archiwum Marty Bieniek

5 TYGODNIK ILUSTROWANY 30 czerwca 2015 SPOŁECZEŃSTWO 5 Kręcą film o Żołnierzach Wyklętych bez pomocy państwa Piotr Cyrwus: Warto znać swoją historię Marek Szyperski: Czemu zaangażował się Pan w ten projekt? Piotr Cyrwus: Myślę, że jest to temat, który gdzieś został poukrywany, ale teraz coraz bardziej dochodzi do głosu i myślę, że warto znać swoją historię. Warto znać swoje korzenie. Warto wiedzieć skąd przybyliśmy, a myślę, że później możemy się zastanawiać dokąd zmierzamy. Kiedy premiera filmu Wyklęty? Tego nie wiem. To wie tylko producent. Czekam bez przerwy na zdjęcia. Jeszcze trochę można powiedzieć kasy brakuje, ale ostatnio widziałem się z producentem i już, już dopinają budżet. Myślę więc, że dalsze zdjęcia lada moment ruszą i może w przyszłym roku będzie premiera. Aktorzy grają za darmo? Tak. Zdarza się aktorom, że gramy za darmo. Przez wiele lat temat Żołnierzy Wyklętych był ukrywany, spychany pod dywan Akurat ja pochodzę z Waksmunda [na Podhalu red.] miejscowości, gdzie żywo pamiętamy i wojnę i do tej pory są różne niesnaski z tym związane. Myślę więc, że im więcej takich tematów, im więcej filmów, im więcej książek na ten temat tym bardziej poznamy naszą historię i może nie będziemy do nich pretensji. A jak Pan ocenia działalność Józefa Kurasia, ps. Ogień? Ja nie jestem od oceniania. Ja jestem od zadawania pytań i zawsze odpowiadam, że dla jednych był bohaterem, dla drugich zdrajcą, ale myślę, że pewien wkład historyczny w polskość ma ten bohater, a wiadomo był tylko człowiekiem. Kogo Pan gra w Wyklętym? Gram jednego z gospodarzy, który pomaga partyzantom i ginie zamordowany przez Urząd Bezpieczeństwa. Dziękuję za rozmowę. Z Piotrem Cyrwusem rozmawialiśmy w minioną sobotę przy okazji jego wizyty w Ciechanowie na I Ogólnopolskim Zjeździe Piotrów. Piotr Cyrwus Ur. 20 czerwca 1961 r. w Waksmundzie. Absolwent krakowskiej PWST. W latac występował w Teatrze Polskim w Warszawie. Następnie w latach grał w Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi, a w latach występował na deskach Teatru STU w Krakowie. Od 1992r. gra w krakowskim Teatrze Starym. W filmie zadebiutował w roku 1988 rolą nawigatora w Pomiędzy wilki. Choć grał w wielu produkcjach, np. w Panie Tadeuszu jako Maciej Konewka lub w Siostrach jako Zbysio, i tak największą popularność przyniosła mu rola Ryszarda Lubicza z Klanu. Prywatnie żonaty jest z aktorką Mają Barełkowską, z którą ma trójkę dzieci: Mateusza, Łukasza i Annę Marię. Na podstawie Fot. Marek Szyperski Fot. archiwum Fundacji Między Słowani Trwa produkcja filmu Wyklęty, którego scenariusz oparto na walce żołnierzy niepodległościowego, antykomunistycznego podziemia po 1944 r. reklama reklama reklama - Fundacja artystyczna Między Słowami założona przez aktora Marcina Kwaśnego i działająca na rynku od 2008 roku jest producentem filmu o polskim podziemiu antykomunistycznym pt. Wyklęty w reżyserii Konrada Łęckiego. Zdjęcia do filmu rozpoczęły się w 2014 roku, kolejne odbędąsię w roku Premiera filmu przewidziana jest na rok 2016 czytamy na stronie internetowej Fundacji. Oprócz Marcina Kwaśnego w filmie występują m.in.: Marek Siudym, Janusz Chabior, Piotr Cyrwus i Olgierd Łukaszewicz. Film jest realizowany bez wsparcia Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej dlatego autorzy apelują o wszelką możliwą pomoc. Kontakt: info@fundacjamiedzyslowami.pl MSz

6 6 OPINIE 30 czerwca TYGODNIK ILUSTROWANY Oddajemy staroście, czyli nowe regulacje dotyczące rzeczy znalezionych Znalezione nie kradzione Weszły w życie nowe przepisy o rzeczach znalezionych. Zguba od teraz może zmienić właściciela. Zgodnie z nowymi przepisami, gdy znajdziemy przedmiot bądź gotówkę, a nie zgłosi się po to właściciel, przejdzie ona na naszą własność, a nie jak dotychczas własność skarbu państwa. Grzech zaniechania prędzej, czy później się mści. Chyba, że maszerujemy w rytm pieśni Polacy, nic się nie stało w stronę wschodniego wybrzeża Oceanu Atlantyckiego, jak gorliwy wyznawca tego hasła. Do brzegu nie doszedł, zatrzymał się w Brukseli. Nielicznym przecież się udaje. Dziecko nieszczęścia! Sfera publiczna tak przesiąknięta jest interesem partyjnym i prywatą, że stała się dla społeczeństwa śmietniskiem, skąd od czasu do czasu wyrzucane są brudy i niedoprana bielizna, czyli nierozliczone afery w ilościach mnogich. I dziwne, że do rozliczeń nikt się zbytnio nie pali. Nie stanie się tak jednak od razu. Przywłaszczenie cudzej rzeczy nadal jest przestępstwem. Niemniej jednak jest to kluczowa zmiana w dotychczas obowiązujących regulacjach. Zgodnie z nowymi przepisami znalazca, w przypadku gdy nie jest mu znany właściciel odnalezionej rzeczy, powinien niezwłocznie zawiadomić o odnalezieniu rzeczy starostę. Wyjątkiem od tej reguły ma być sytuacja, gdy rzecz została znaleziona w budynku użyteczności publicznej, autobusie, pociągu, metrze. Wtedy zgubę oddać należy zarządcy budynku. A w przypadku transportu - przewoźnikowi. Przepisy nie dotyczą też sytuacji, gdy znajdziemy broń, amunicję czy też materiały wybuchowe. Wtedy niezwłocznie musi zostać zawiadomiona policja. Nadal znalazca może domagać się znaleźnego. 10 procent wartości znalezionej rzeczy przysługuje temu kto taką rzecz zwróci właścicielowi. Kto poniesie koszty przechowywania czy też poszukiwania właściciela? Oczywiście właściciel zagubionej rzeczy. Dotyczy to wszystkich kosztów. Zarówno tych poniesionych przez znalazcę, zarządcę lub właściwy organ administracji publicznej. Za wszystko teraz zapłaci zapominalski. Jeśli zguba nie zostanie w przewidzianych terminach odebrana przez osobę uprawnioną rzecz stanie się własnością znalazcy po roku. Tak będzie w przypadku nieodebrania rzeczy, mimo doręczenia właścicielowi wezwania do odbioru. Jeśli nie ma możliwości ustalenia kto jest pierwotnym Tak obrzydzić ludziom politykę, świat w którym zapadają kluczowe decyzje dla kraju, potrafią tylko aroganci, ignoranci i amatorzy, którzy widzą tylko siebie w tej odpowiedzialnej pracy dla społeczeństwa. O to chodzi. Ta karykatura demokracji przetrwała kilka kampanii wyborczych. Dlaczego? Niestety mimo upływu 25 lat niesiemy jeszcze garb tzw. socjalizmu. Nie chodzimy wszyscy na wybory, nieliczni interesują się kogo mamy wybrać i po co? Niewielu interesuje się, co wybraniec narodu czyni? Media mające swoje interesy, wręcz wskazują na kogo mamy zagłosować. Bzdety i farmazony klepią nawet konferansjerzy na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Leśne dziadki i inne dziadki do orzechów nie dają się odskrobać od stołków i mikrofonów. właścicielem znalezionej przez nas rzeczy, przejdzie ona na naszą własność po dwóch latach od znalezienia. Starosta ma też, zgodnie z nowymi regulacjami, obowiązek umieszczania ogłoszenia o odnalezionych rzeczach m.in. w Biuletynie Informacji Publicznej. Ogłoszenie o znalezieniu da do prasy lokalnej lub ogólnopolskiej jeśli wartość znalezionego przedmiotu będzie przekraczać zł. Nowością w ustawie jest określenie wartości minimalnej dla rzeczy przechowywanych przez starostę - na poziomie 100 zł. Starosta może odmówić przyjęcia na przechowanie rzeczy o mniejszej wartości. Kamienne Schodki (7) NO Czy nasza demokracja się obroni? Tak. Tylko kiedy i za jaką cenę? Jan Andrzej Kaluszkiewicz System do zmiany. Ile waży mieszkaniec przeliczeniowy? Dywersyfikacja źródeł dochodów samorządów, nowy sposób ustalania wpłat do budżetu państwa i subwencji - to najważniejsze kierunki zmian w systemie finansowania JST, przedstawione przez resort finansów. Zaproponowane przez Ministerstwo Finansów rozwiązania przewidują dywersyfikację źródeł dochodów jednostek samorządu terytorialnego. Według planów resortu, samorządy uzyskają udział w podatku VAT przy jednoczesnym zmniejszeniu udziału w CIT. Takie rozwiązanie ma zapewnić większą stabilizację dochodów oraz zmniejszyć wpływ cykli koniunkturalnych na dochody JST. Ministerstwo Finansów przedstawiło ponadto propozycje zmian w systemie korekcyjno-wyrównawczym JST, które obejmą gminy, powiaty i województwa. Plany resortu odnośnie janosikowego przewidują uwzględnienie zarówno potencjału dochodowego, jak i zróżnicowanych potrzeb samorządów po stronie wydatków. Do wyrównywania dochodów byłby przyjmowany potencjał dochodowy ustalany na tzw. mieszkańca przeliczeniowego. Projekt zmian systemu przewiduje, że faktyczna liczba mieszkańców będzie korygowana ze względu na wartość wag. System wag ma odzwierciedlać potrzeby wydatkowe. Analizy resortu potwierdziły zależności między wybranymi kryteriami a wysokością wydatków bieżących netto w wyodrębnionych obszarach. Np. im większa gęstość zaludnienia, tym wyższe wydatki gminy na transport publiczny. Dlatego wprowadzenie wagi dotyczącej kryterium gęstości zaludnienia zrekompensowałoby zwiększone wydatki związane z transportem. Wydatki bieżące netto to wydatki bieżące ogółem z pominięciem oświaty (części oświatowej subwencji ogólnej), projektów unijnych, obsługi długu i wpłat na system wyrównawczy, a także wydatków, na które przyznawane są dotacje z budżetu państwa. Z analiz ministerstwa wynika, że największą część wydatków bieżących netto gminy ponoszą m.in. w obszarach: administracja publiczna, gospodarka komunalna i ochrona środowiska, pomoc społeczna oraz transport i łączność. Obliczenia byłyby dokonywane według schematu: mieszkaniec przeliczeniowy = mieszkaniec faktyczny x (1 + suma wag potrzeb wydatkowych). Przykładowo: liczba mieszkańców faktycznie zamieszkujących gminę wynosi 9 112, natomiast na liczbę mieszkańców przeliczeniowych składają się: faktyczna liczba mieszkańców (9 112), waga wysokie koszty administracji (0,03) oraz waga gospodarka komunalna (0,15). Tak więc suma wag (0,18) podstawiona pod wzór daje równanie * (1 + 0,18) = Tyle wynosi w takim przypadku liczba mieszkańców przeliczeniowych. Wpłat do budżetu państwa miałyby dokonywać samorządy, których dochód podatkowy na jednego mieszkańca przeliczeniowego jest znacznie wyższy niż średnia krajowa. Ministerstwo proponuje też podniesienie progów, powyżej których dokonywane będą wpłaty. Resort chce wyeliminować tym samym sytuację, w której ta sama jednostka jest najpierw płatnikiem, a potem beneficjentem systemu korekcyjno-wyrównawczego. Zmiany miałyby też wykluczyć przypadki, kiedy jednostka wpłacająca po dokonaniu wpłat ma mniejszy dochód na mieszkańca niż jednostka będąca beneficjentem. MF planuje również wprowadzenie progu ostrożnościowego. Wysokości wpłat miałaby zostać ograniczona w odniesieniu do dochodów podatkowych we wszystkich rodzajach JST (np. do poziomu 35 proc. dochodów z podatków). Uwzględniana ma być ponadto bieżąca sytuacja finansowa jednostek samorządu terytorialnego dokonujących wpłat w okresie dekoniunktury przez możliwość obniżenia wpłat w trakcie roku budżetowego. /kic/serwis Samorządowy PAP

7 TYGODNIK ILUSTROWANY 30 czerwca 2015 EXTRA WYDARZENIA 7 EXTRA CIECHANÓW Tygodnik nr 525 rok XII 30 CZERWCA 2015 nakład egz. ISSN: Specjalne potrzeby edukacyjne na skandalicznie niskim poziomie W Ciechanowie za mało godzin nauczycieli wspomagających Podczas IX Sesji Rady Miasta radny Michał Jeziółkowski przypominał, że na komisji oświaty złożył wniosek, który został poparty jednogłośnie przez wszystkich członków Komisji. Poruszył on temat sytuacji dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Pojawiły się konkretne postulaty. Dotyczyły: 1. Zwiększenia ilości godzin dla nauczyciela wspomagającego w oddziałach integracyjnych, 2. Zwiększenia ilości godzin zajęć wyrównawczych dla dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, 3. Przeznaczenia dodatkowych środków finansowych dla Żłobka Miejskiego z przeznaczeniem na zajęcia z wykwalifikowanym terapeutą w celu wczesnego zdiagnozowania potencjalnych dysfunkcji u dzieci. Czas poświęcony dla dzieci wynosiłby co najmniej 1 godzinę w miesiącu. - Do Zespołu Szkół nr 2, przy ulicy Czarnieckiego w Ciechanowie uczęszcza obecnie 66 dzieci z orzeczeniami o niepełnosprawności i specjalnych potrzebach edukacyjnych. Pomijając definicje i regułki mówiące o tym kim jest nauczyciel wspomagający. W naszych szkołach i w naszych warunkach nauczyciel wspomagający ma tylko 10 godzin tygodniowo zajęć w oddziale integracyjnym - mówił na sesji radny Jeziółkowski. - Jesteśmy w tyle za innymi miastami. Olsztyn zapewnia 25 godzin. Częstochowa 18 godzin. Nawet sąsiedni Przasnysz 18 godzin. Malbork 25 godzin. Krosno 12,5 godziny. Krosno podaję specjalnie, bo jest to tylko 2,5 godziny więcej niż obecnie Ciechanów. Pani dyrektor z Krosna stwierdziła, że jest to skandalicznie niski poziom - ciągnął dalej radny. Na początku kwietnia obchodziliśmy Dni Świadomości Autyzmu. Ulicą Warszawską odbył się przemarsz. Przebrani na niebiesko szliśmy w ramach akcji Niebieski Ciechanów. Mówimy o inwestycjach, pamiętajmy o środowisku wykluczonych. pamiętajmy o codziennych dramatach, o ich codziennych problemach, mamy szansę pomóc więc jeśli tylko możemy powinniśmy pomóc. Dlaczego jest to takie ważne zapytaliśmy radnego już po sesji. - Coraz więcej mówi się o autyźmie. Coraz więcej mówi się o Zespole Aspergera. Głównie w kontekście środowiska osób wykluczonych, Zakończenie roku nauczania w Zespole Medycznych Szkół Policealnych Fot. BRJ TV Fot. ZMSP niepełnosprawnych. W naszym mieście funkcjonuje tylko jedna szkoła podstawowa z oddziałami integracyjnymi. A dzieci z dysfunkcjami będzie przybywać. Trzeba stwarzać tym dzieciom realne warunki rozwoju w taki sposób, aby gwarantować im wejście w dorosłe życie możliwie swobodne. A rodzice powinni mieć niemal gwarancję, że szkoła pomoże w edukacji takich dzieci. Nauczyciel wspomagający jest w oddziałach integracyjnych w naszym mieście. Zakres godzinowy przewiduje tylko 10 godzin tygodniowo w oddziale integracyjnym. Praktyka w innych miastach jest dużo lepsza. Zwykle jest to w granicach 25 godzin. Nawet przykład Krosna, który przytoczyłem na sesji, a w którym jest to i tak więcej niż u nas, pokazuje, że w Ciechanowie nie jest dobrze. Sama pani dyrektor placówki w Krośnie mówi, że jest to absolutnie skandaliczna ilość. A to według mnie się mija z celem. Większa ilość spowoduje to, że nie będzie marnowany kapitał wiedzy tych dzieci. Będzie większa troska o przyswajanie materiału przez dzieciaki. Dzieci z dysfunkcjami będą miały opiekę i gwarancję, że ktoś w każdej godzinie ich nauki zadba Podczas uroczystego zakończenia roku nauczania w Zespole Medycznych Szkół Policealnych w Ciechanowie obchodzono jednocześnie 10-lecie nauczania na kierunku technik masażysta. Dyrektor szkoły Izabela Kierska spośród akcji, w których brali udział słuchacze w ostatnim roku, wymieniła m.in.: udział w rejestrowaniu potencjalnych dawców szpiku, zbieranie żywności i udział w ogólnopolskim programie Góra grosza, uczestnictwo w ciechanowskiej akcji Pudełko życia, udział w festiwalu wolontariatu. Jako pierwsi świadectwo ukończenia szkoły otrzymali absolwenci kierunku technik masażysta, który to kierunek obchodzi właśnie 10-lecie. W ciągu tych lat kierunek ukończyło 240 osób. Warto wspomnieć, że dwoje spośród absolwentów po ukończeniu studiów powróciło do szkoły w roli nauczycieli. Najlepsze o to aby mogły rozwijać swoje zainteresowania z dziedzin przedmiotowych - mówił radny Jeziółkowski. Te 10 godzin przypada na wszystkie dzieci w grupie? - Tak. Ustawa gwarantuje to, że w oddziale integracyjnym może być do 5 dzieci z dysfunkcjami. Jeden nauczyciel wspomagający na pięcioro dzieci. I to nie na każdych zajęciach. Tutaj matematyka jest bezlitosna. Obecność nauczyciela wspomagającego to jest rzecz niezbędna. Temat jest godny uwagi, bo możemy pomóc. My jako samorząd musimy realizować też funkcje opiekuńcze. I to jak najlepiej - mówił. 2 kwietnia obchodziliśmy światowy dzień świadomości autyzmu. Ciechanów też włączył się w taką akcję. Budynki podświetlone były na niebiesko. Był przemarsz ubranych na niebiesko mieszkańców w ramach solidarności z osobami których dotknął autyzm. To są fajne akcje, to są szczytne rzeczy, ale ludzie szybko zapominają. Takie akcje są potrzebne. W jakiś sposób pobudzają świadomość ludzi w otoczeniu osób wykluczonych, ale należy też pamiętać, że następstwem powinno być realne działanie. Takimi realnymi działaniami mogą i powinny być decyzje na poziomie samorządowym. Myślę, że warto o to się starać. NO Rozmowa z radnym na brjtv.pl wyniki w roku 2014/2015 na kierunku tym uzyskała Aleksandra Turkowska. Na kierunku technik usług kosmetycznych najlepszymi okazały się: Kaja Zawadko, Grażyna Kołpaczewska, Ilona Konstanciak, Maria Pietrzak i Marzena Więckowska, a na kierunku opiekun medyczny wyróżniły się: Agnieszka Napiórkowska, Elżbieta Kęsicka, Sylwia Traczyk, Joanna Starecka i Ewa Sobolewska. Wręczono też wyróżnienia członkom samorządu uczniowskiego, członkom szkolnego koła wolontariatu za działalność pozalekcyjną PCK oraz za osiągnięcia w sporcie. W sumie na trzech kierunkach szkołę ukończyło w br. 71 osób. Zespół Medycznych Szkół Policealnych rozwija się, pozyskuje nowe sprzęty i pomoce naukowe, w br. rozpoczęto rekrutację na nowy kierunek higienistka stomatologiczna. TWo

8 8 REKLAMA 30 czerwca TYGODNIK ILUSTROWANY EXTRA FIRMA

9 TYGODNIK ILUSTROWANY 30 czerwca 2015 REKLAMA 9 EXTRA USŁUGI OGŁOSZENIA DROBNE BUDOWLANE Kierownik budowy, świadectwa energetyczne, kosztorysy, inwentaryzacje. Tel Kierownik budowy, projekty, kosztorysy. Tel Usługo dekarskie, remonty, docieplenia. tel NIERUCHOMOŚCI Sprzedam mieszkanie 39 m2, ul Sikorskiego. Tel KOMOROWSKI Biuro Pośrednictwa i Zarządzania Nieruchomościami Ciechanów, Pl. T. Kościuszki 13 (I piętro) tel , POLECAMY USŁUGI ZARZĄDZANIA I ADMINISTROWANIA WSPÓLNOT MIESZKANIOWYCH Na sprzedaż: - Dom w Władysławowie na działce 0,67 ha Dom Podzamcze tys. zł - Dom 150 mkw., os. Zachód Dom dwurodzinny na Podzamczu Budynek warsztatowo-mieszkalny w rejonie ul. Płońskiej Dom za pływalnią Dom przy Płońskiej Nowy dom k/gąsocina KAMIENICA w Pułtusku, - Dom w środku Ciechanowa Dom ze sklepem LUKSUSOWY NOWY DOM k/ciechanowa, - Dom z lokalami handlowymi, Gąsocin, - Dom126 m2, działka 1814 m Dwurodzinny dom Dom Szczurzynek tys. zł - Dom z lokalem na Kargoszynie Dom na działce 2042 m Dom + 3,5 ha Śródborze gm. Glinojeck tyś, zł, - Dom 250 m2 w Ciechanowie - świetna lokalizacja - Dom w Konopkach, - Dom stan surowy otwarty 16 km od Ciechanowa, 169 tyś., - Dom piętrowy z budynkiem mag-prod. i garażem w Mławie Mały dom + 0,84 ha na wsi PRZYCHODNIA Z APTEKĄ W KONOP- KACH, - NOWY dom na działce 0,87 ha, ładny staw, gm. Krasne, - Dom, stan surowy, Chruszczewo Dom w stanie surowym zamkniętym 2 km od Ciechanowa, - Dom drewniany, 13 km od C-nowa Dom wypoczynkowy na Mazurach Dom w Sinogórze tyś. zł, - Pawilon - Aleksandrówka Pawilon handlowy C-nów Centrum 95 - Pawilon handlowo - usługowy M-3/4 47mkw., III p. Pułtuska M-4 47 mkw., II p. Centrum M-4 92,6 mkw., I p. Sienkiewicza M-3 35,2 mkw. II p., ul. Ułanów M-3 32,3 mkw. po remoncie, winda M-4, 47 mkw. Aleksandrówka NOWE mieszkania w CENTRUM C-nowa, - M-4 65,0 m2 - Armii Krajowej, M-2, 37,0 mkw. I p. Przasnysz M-5, 73,1 mkw. II p. z windą 210 tys. zł, - M-3 przy ulicy Warszawskiej M-5 68,7 m2, Okrzei, parter tys. zł lub zamiana, - M-3, 44,2 mkw. I piętro M-4 62,3 m2, os. 40-lecia tys. zł, - M-5, 134,5 m2, ul. Sienkiewicza Kawalerka w Toruniu Działka z warunkami zabudowy Działka Rutki 2000 mkw tys. zł - Działki budowlane w Ciechanowie oraz wokół Ciechanowa, - Działka pod bud. wielorodzinne, - Działka ul. Wojska Polskiego Działka 0,8 ha, Pniewo-Czeruchy Działka z rozpoczętą budową domu, 9 km od Ciechanowa Działka C-ów ul. Kosynierów 822m Działka budowlana 760 m2, okolice Warszawy Działka 1,38 ha (z podziałem na 7 działek) ze stajnią i stawem, 5 km od Ciechanowa, - Działka 900 m2. Gąsocin Centrum Działka 5 km od Ciechanowa 1000m2-40 tyś. zł, - Działka w Gołotczyźnie, budowlana 3323 m2, - Działka rolno-leśna 1,58 ha gm. Glinojeck Działka pod budownictwo wielorodzinne 1,1 ha, - Grunty rolnicze 3,7 ha, Rydzewo, LAS 2,7 ha - 96 tys. zł - Siedlisko - dom, bud. gosp, Rydzewo Siedlisko, Komory k/sońska Gospodarstwo 3,2 ha, budynki, gm. Krasne, - DUŻE siedlisko 12 km od C-nowa tys. zł - Lokal użytkowy Armii Krajowej Baza magazynowo - produkcyjna Zakład magazynowo biurowy 1300 mkw Zakład produkcyjno-magazynowy tys. zł - Baza z dwoma budynkami w Unierzyżu tyś. zł, - Lokal handlowo-usług, Działdowo Lokal usługowy 65 mkw., Mława - 93 Do wynajęcia: - Magazyn wysokiego składowania, - Hale produkcyjne 7700 mkw., - Mieszkanie czteropokojowe 1480 zł/m-c, - Mieszkanie 73 mkw zł/m-c, - M-4 (dla firmy) 1100 zł/m-c, - Magazyn - hala produkcyjna - pow. 750 kw zł/m-c, - Magazyn 143 m2, Centrum, 2440 zł + VAT/m-c, - Mieszkania o pow. od 35 do 90 m2, - Zakład biurowo-magazynowy 1328 mkw. 8,5 tys. zł/m-c - Pomieszczenia handlowe i biurowe w Centrum Ciechanowa od 20 do 250 m2, cena: zł/m2 netto SPRZEDAM Sprzedam drewno kominkowe, więźbę dachowa, łaty, kontrłaty tel USŁUGI Najtańsze opłaty rachunków, pożyczki, kredyty, ubezpieczenia komnunikacyjne, majątkowe i na życie, nawet do 75% na OC/AC ZAPRASZAMY!!! ARIVA BMB Ciechanów, ul. Warszawska 68, tel Mława, ul. Spichrzowa 3, tel Usługi BHP i PPOŻ. Szkolenia, doradztwo, ocena ryzyka zawodowego. Tel Usługi koparką JCB 4 CX, kruszywa, żwir, czarnoziem. Ciechanów. Tel POŻYCZKA DLA KAŻDEGO OD RĘKI. Bez zaświadczeń, bez BIK. Zadzwoń: Pożyczki chwilówki od ręki. Ciechanów Mława Zmiękczacze wody sprzedaż, montaż. Mycie ciśnieniowe. Tel Dojazd do klienta! Pożyczka do zł! Tel PRACA Restauracja zatrudni kucharza. Tel MOTORYZACJA Nissan Primera 2003r., 1.8 benzyna zł tel Seicento 1998r zł tel Vito 1999r., 3 osoby zł tel Lanos 2005r., gaz zł tel Toyoty: Auris 1.4 diesel, 2008r. Aygo z gazem, 2011r. Tel ZDROWIE Medycyna naturalna, masaże, świecowanie uszu, wróżbiarstwo. Tel UWAGA! ogłoszenia drobne zamieścisz również na portalu

10 10 EXTRA WYDARZENIA 30 czerwca TYGODNIK ILUSTROWANY Fot. Kazimierz Kosmala Santo subito (Święty natychmiast) to ytuł spektaklu poświęconego papieżowi Janowi Pawłowi II, który miał miejsce 26 czerwca w kościele pod wezwaniem św. Piotra w Ciechanowie. Dni Ciechanowa Spektakl Santo Subito w kościele św. Piotra Trójka młodych aktorów z Polskiego Teatru Historii z Mikołowa k. Katowic przedstawiła historię życia Jana Pawła II, począwszy od dzieciństwa, aż po wybór na papieża, a następnie 27 lat pontyfikatu, w tym pielgrzymek do Polski, zamachu na pl. św. Piotra w Rzymie, aż do kanonizacji. Spektakl w zamierzony sposób otrzymał bardzo skromną oprawę scenograficzną, stanowiły ją plansze ze zdjęciami z życia papieża. Najważniejsze bowiem Zjazd Piotrów przed pomnikiem św. Piotra były słowa. Aktorzy ubrani byli w proste białe stroje, jedynym wykorzystywanym rekwizytem była wstęga symboliczny kawałek błękitnego tiulu. I jeszcze pod koniec album ze zdjęciami z papieżem. Wykonawcy recytowali i śpiewali przy akompaniamencie sugestywnej muzyki. Obok poważnych sekwencji w spektaklu były też radosne, optymistyczne, pełne tańca. Na zakończenie aktorzy porwali szczelnie wypełniającą kościół publiczność i razem długo wykonywali pieśń Santo subito. W spektaklu wystąpili: Martyna Łaszczok, Agnieszka Wajs i Paweł Gwizdała, autorem tekstu i muzyki jest Jacek Sroka-Ritau. TWo OGŁOSZENIE WŁASNE WYDAWCY Na słupach ogłoszeniowych w Ciechanowie pojawiły się groźnie brzmiące plakaty: Poszukiwany Prosimy wszystkich Piotrów o dobrowolne stawienie się, a rodziny i znajomych o doprowadzenie każdego Piotra na miejsce, 27 czerwca w samo południe przed pomnik św. Piotra. Dopiero na końcu plakat wyjaśniał, że chodzi o... zabawę, mianowicie o Zjazd Piotrów, organizowany w przeddzień ich imienin. A wszystko to w ramach Dni Ciechanowa. Organizator zabawy - Ciechanowski Ośrodek Edukacji Kulturalnej Studio bardzo starannie, z inwencją przygotował wydarzenie. Od początku w okolicy pomnika św. Piotra przy ul. Warszawskiej kręcili się: św. Piotr (w tej roli przebrany Szymon Ostromecki) i trzej aniołowie (w jednej z ról sama dyrektor Studia Jolanta Grudzińska). Św. Piotr był zatroskany, bo zgubił klucz od bram miasta. Na miejscu pojawił się prezydent Ciechanowa Krzysztof Kosiński i... klucz odnalazł się. Prezydent powitał wszystkich zgromadzonych ciechanowian oraz przybyłych do Ciechanowa specjalnie na tę uroczystość dwóch Podczas Dni Ciechanowa 2015 mamy też do odnotowania tradycyjne, już XXIV Międzynarodowe Spotkania Folklorystyczne Kupalnocka. 27 czerwca wieczorem na Błoniach Zamkowych w galowym koncercie wystąpiły zespoły ludowe z Grecji, Litwy i Czarnogóry oraz gospodarze Ludowy Zespół Artystyczny Ciechanów. znanych aktorów: Piotra Pręgowskiego i Piotra Cyrwusa. Na pytanie organizatorów: czy są wśród publiczności Piotrowie, podniósł się las rąk. A potem z udziałem Piotrów odbywały się quizy o Ciechanowie, testy, zagadki itp., sprawnie i z dużym wdziękiem prowadzone przez anioła Magdę Jabłońską. Do zabawy raz po raz w dowcipny sposób włączali się przybyli aktorzy. W międzyczasie wokoło pojawiło się mnóstwo malutkich aniołków (dzieci z ośrodka Studio ). Na zakończenie całe towarzystwo w asyście tłumu ciechanowian udało się ze śpiewem na pl. Jana Pawła II, gdzie przez długie godziny trwały piotrowe gry i granie. Kupalnocka i wernisaż artystów polsko-greckich TWo Fot. Marek Szyperski Wcześniej w galerii Powiatowego Centrum Kultury i Sztuki odbyło się spotkanie delegacji wszystkich uczestniczących w Kupalnocce zespołów z władzami powiatu i miasta organizatorów folklorystycznego koncertu. Gości z naszym miastem zapoznał starosta ciechanowski Sławomir Morawski. Obecni byli m.in.: poseł Robert Kołakowski, wicestarosta Andrzej Pawłowski, przewodniczący Rady Miasta Leszek Goździewski, zastępca prezydenta Ciechanowa Krzysztof Kacprzak. Spotkaniu towarzyszył wernisaż malarstwa wybitnych artystów pochodzenia greckiego, którzy od lat mieszkają w Polsce lub związani są z naszym krajem. Swoje ciekawe prace zaprezentowali: Helena Zadrejko, Natalia Pilitsidis, Telemach Pilitsidis i Michał Hrisulidis. Z gmachu PCKiS folklorystyczne zespoły w barwnym pochodzie, z muzyką i śpiewami udały się m.in. ul. Warszawską na Błonia Zamkowe, gdzie o godz rozpoczął się wielogodzinny koncert galowy. Adres Redakcji Tygodnika Extra Ciechanów: Ciechanów, ul. Kilińskiego 8, tel Redaktor naczelny Marek Szyperski Wydawca Gambrynus Sp. z o.o. ul. Kilińskiego 5, Ciechanów TWo Fot. Marek Szyperski

11 TYGODNIK ILUSTROWANY 30 czerwca HISTORIA Kolejna miejscowość wchłonięta przez Ciechanów, o której bodaj żaden ze starych Ciechanowian już nie pamięta. Z tego względu najpierw trzeba wiedzieć gdzie Starczewizna w ogóle była. Najogólniej rzecz biorąc był to obszar od Łydyni na wschód (może aż do Sony), między mniej więcej obecnymi ulicami: początkiem Gruduskiej i Ukośną. Oczywiście tyczy to całej przestrzeni, natomiast zabudowa, o której wiemy, była zaraz na zachód od koszar, blisko ulicy Wojska Polskiego. Dzięki archeologom nadzorującym prace ziemne przy budowie wewnętrznej obwodnicy Ciechanowa natrafiono na coś godnego uwagi i badania (prowadzone w 2012 r. przez Małgorzatę Kiełbasińską) wykazały ślady osadnictwa bliżej rzeki datowane na XI-XII wiek. Najciekawszym znaleziskiem był tu grot oszczepu. Co do średniowiecznych losów interesującego nas obszaru istnieje poważne domniemanie iż to tu było Pisarzewo, którego najpewniej tyczył przekaz z roku Wówczas miała miejsce transakcja zbycia 2 włók między Ciechanowem i Opinogórą, w której brali udział Michał, pisarz ciechanowski, oraz dziedzice z Przedwojewa ( Jaczek z synem Mścisławem). Sądzić więc należy, że była to część Przedwojewa, granicząca z obszarem Ciechanowa. W 1436 r. mieszczanin ciechanowski Michał, najpewniej właśnie pisarz. miał dostać od księcia włókę chełmińską przy granicy Przedwojewa (sięgającą rzeki Sony), włókę będącą częścią obszaru Ciechanowa. W ten sposób jego ziemia tworzyła całość okraczającą granicę między miastem a sąsiednią wsią. W tym samym roku Michał dał swoje Pyssarzewo oraz włóki Przedwojewskie i Niestumskie synowi Janowi. Powyższa historia wyjaśnia nazwę miejscowości od pisarza oraz dawną nazwę dzisiejszej ul. Śląskiej, która niegdyś zwana była Pisarzewską czy Pisarską; prowadziła od Rynku właśnie w kierunku drogi do Pisarzewa. Na marginesie w średniowieczu pisarz był ważną osobistością w aparacie władzy, czy to miejskiej, czy państwowej (u nas książęcej). Początkowo najczęściej byli to duchowni, ale później i świeccy tak z mieszczaninem Michałem. Z czasem nazwa Pisarzewo zanika, za to pojawia się (w 1525 r.?) Starczewizna jako należąca do ciechanowskiej parafii. Wykaz z roku 1567 podaje, że przy mieście są 4 wolne włóki zwane role Starczewskie. O tym, że była tu zabudowa dowodzą wyniki wspomnianych wyżej badań z 2012 r. Tylko na stosunkowo wąskim obszarze badań zidentyfikowano pozostałości, zapewne dwóch, budynków; nie badano całego obszaru hipotetycznej miejscowości a tylko to co było narażone na zniszczenie przy Ciechanowskie historie STARCZEWIZNA budowie obwodnicy. Określenie role Starczewskie wskazują na właścicieli, to jest Starczewskich. Jak dotychczas nie udało się ustalić ich imion, ale chyba to tylko sprawa czasu bo są archiwalia z tego okresu, jeszcze nie przebadane. W każdym razie od nazwiska powstała nazwa miejscowości. W roku 1617 dziedziczył tu Wojciech Damięcki, zapewne tożsamy z podpiskiem (znów pisarz!) grodzkim ciechanowskim z 1611 r. i mającym wolną ziemię w Ciechanowie w 1616 r. Już w roku 1634 władać tu miał Bartłomiej Bieliński, chyba z rodu Junoszów. Znacznie później, bo w 1756 r., stwierdzono, że Starczewizna należała do Narzymskich. Ponownie nie znamy imienia właściciela, ale może był to Stanisław, podkomorzy ciechanowski. W roku 1775 wieś miała zostać podarowana przez Narzymskich klasztorowi Augustianów w Ciechanowie i jako ich własność została wymieniona w spisie własności około 1782 r. Być może działanie to związane było z dawną fundacją rodu Narzymskich, którzy w roku 1605 ufundowali placówkę naszych Augustianów w Białutach koło Działdowa (a więc w protestanckich Prusach), która to miejscowość należała właśnie do Narzymskich. Białucka placówka szybko upadła, albowiem fundatorzy nie wywiązywali się z obietnic i darowanie Starczewizna ok r. Starczewizny może było odkupieniem win przodków? Faktycznie chodziło nie o całkowite oddanie Starczewizny, a raczej o dochody z niej w lustracji z 1789 r. napisano wyraźnie, że właścicielem jest Narzymski, a Augustianie mają ją w posesji. Podano też, że są to 4 włóki, a co ważniejsze (i dziwne) że to w obszarze Ciechanowa. Na mapie z około 1800 r. przedstawiono Starczewiznę jako bardzo małą miejscowość, w której chyba była karczma. Zaznaczono ją po zachodniej stronie traktu do Przasnysza. W 1816 roku wymieniono jako właściciela zastawnego Franciszka Smolińskiego; też tak osiem lat później, a w 1827 r. jako dożywotniego dzierżawcę. O jego pewnej atrakcyjności majątkowej zdaje się świadczyć fakt, że najstarsza z córek Dom ul. Wojska Polskiego 93, chałupa mająca około sto lat Fot. archiwum Autora Generalnie jednak Starczewizny dziś nie ma warto by jakaś tutejsza uliczka (zapewne takie powstaną) otrzymała nazwę upamiętniającą zanikłą miejscowość. Może z tym być kłopot gdyż decyzja o nazwie wymagałaby szacunku dla przeszłości, o co w Ciechanowie raczej niełatwo. (Elżbieta) wyszła za sekretarza miasta, Jana Sadowskiego. Przekaz kościelny z 1817 r. podał iż w Starczewiźnie były 3 dymy z tylko 15 mieszkańcami. Jako zastawnika wymieniono Smolińskiego, ale jako właściciela Narzymskiego. Trzy lata później po raz pierwszy wymieniono tutejszego ogrodnika, co dowodzi iż sąsiedztwo miasta sprzyjało pewnej zmianie użytkowania ziemi. Wydany w 1827 r. spis wykazał, że w omawianej miejscowości istniały tylko dwa domy z 17 mieszkańcami. Nic zatem dziwnego, że na mapie z około r. zaznaczono maleńką Starczewiznę jako osadę, a nie wieś. W tym okresie (w 1835 r.) zmarł Franciszek Smoliński, ale nie jako władający w Starczewiźnie lecz jako podstrażnik dochodów tabacznych w Ciechanowie. W nieznanym jeszcze czasie i okolicznościach nastąpiła zmiana właściciela i w 1847 r. jako tutejszego dziedzica wymieniono Karola Petersa, który wcześniej (w 1823 r.) był właścicielem części wsi Szlasy Umiemy i tamtejszym wójtem. Być może do niego należało zaskakujące znalezisko archeologów (z badań w 2012 r.), to jest moneta egipska z około 1835 r. Nieco wcześniej wzmiankowano w Starczewiźnie młynarza chyba chodziło o wiatrak, który stał przez następne dziesięciolecia w widłach dzisiejszych ulic Gruduskiej i Przasnyskiej. Jak się zdaje Karol dopuścił do współwłasności syna Antoniego i nie wiemy, o którym z nich pisano (rok 1852) w sprawie pomysłu zlokalizowania w Starczewiźnie nowego cmentarza żydowskiego ciechanowskiego kahału; cmentarz powstał znacznie później i gdzie indziej. Od roku 1857 pojawiają się zapisy o karczmarzu. Tu dygresja przed kilkunastu lat zniesiony został drewniany budynek (szacowany na powstały około r.) bardzo przypominający mały dworek i było domniemanie iż tu mieszkali dawni dziedzice. Jednak po dokładnej analizie uznano, że rozkład pomieszczeń przypominał bardziej niedużą karczmę niż normalny dom. Petersowie zbyli Starczewiznę i w roku 1858 jako właściciela wymieniono Juliana Napiórkowskiego. W tym samym roku notowano tu kowala, a po roku też kołodzieja oba zawody oczywiste przy karczmie leżącej na ważnym trakcie, u wrót miasta. Znaczenie tej trasy podkreśla zamieszkanie tu (od 1866 r.) dróżnika, mającego dbać o stan drogi. Około 1882 r. dokonano dużej transakcji polegającej na zbyciu części Starczewizny pod budowę zespołu koszar dla carskiego pułku piechoty (23 Niżowski). Pod koniec 1887 r. zmarł Julian Napiórkowski i jako właściciel Starczewizny występuje jego zięć Paweł Majkowski. Odnotowanie tu w roku 1889, jako mieszkańców, dwóch murarzy sugeruje iż prace przy koszarach jeszcze nie były ukończone. Powstała w tym okresie mapa rejestruje tylko folwark (na zachód od szosy) oraz zespół koszarowy; był też znacznie oddalony wiatrak. Wydany w 1890 r. słownik informuje, że Starczewizna to folwark o 3 domach i 23 mieszkańcach, zajmujący 211 mórg. Rok później jako rządcę folwarku wymieniono Władysława Majkowskiego, brata Pawła i także zięcia Juliana Napiórkowskiego. Jeszcze w 1908 r. właścicielem (i innych gruntów pod Ciechanowem) był Paweł Majkowski, ale w 1912 r. folwark zostaje sprzedany przez Franciszka Mariana Zamojskiego i jego żonę Michalinę z Majkowskich, córkę Pawła. Wyraźnie folwark, albowiem niewątpliwie istniały już wydzielone chałupy oddzielnych gospodarzy faktycznie Starczewizna już nie była tylko folwarkiem, ale rozwijała się w wieś. Nabywcą był Stefan Olszewski, mający zaledwie 25 lat kawaler. Rychło nastąpiła katastrofa, albowiem w trakcie walk w 1915 r. folwark miał być całkowicie zniszczony. Nie wydaje się to być jednak prawdą, a na pewno nie zniszczono całej zabudowy Starczewizny. Wtedy już postępowało wchłanianie pmawianej miejscowości przez Ciechanów poprzez szybko wydłużaną od miasta zabudowę dzisiejszej ul.wojska Polskiego, też na terenie formalnie nie należącym do miasta. Zniszczenia przypuszczalnie były powodem do zbycia folwarku (już przestrzennie znacznie zredukowanego) i resztki nabyli Adolf i Leon Ciołkowscy. W 1928 jako właściciela już właściwie gospodarstwa podano tylko Adolfa. Nazwa Starczewizna wychodziła z użycia i około 1935 r. już jej nie notowano, ale przestrzeń była niewątpliwie częścią miasta, z główną ulicą Legionów, a potem marszałka Józefa Piłsudskiego. Obecnie z dawnej Starczewizny mamy tylko parę starych domów o charakterze wiejskim (w tym o znacznej wartości zabytkowej). Najbardziej godne uwagi są, oczywiście, koszary lecz należy mieć na uwadze też ładną w stylu narodowym dawną stację transformatorową. Powstała ona w czasie tworzenia sieci elektrycznej Ciechanowa, a służyć miała głównie zespołowi koszarowemu. Generalnie jednak Starczewizny dziś nie ma warto by jakaś tutejsza uliczka (zapewne takie powstaną) otrzymała nazwę upamiętniającą zanikłą miejscowość. Może z tym być kłopot gdyż decyzja o nazwie wymagałaby szacunku dla przeszłości, o co w Ciechanowie raczej niełatwo. Ryszard Małowiecki Na podstawie archiwum Autora

12 12 SPOŁECZEŃSTWO 30 czerwca TYGODNIK ILUSTROWANY Janusz Zalewski Powroty poza Nadrzeczną (13) Powód mojej wizyty w kwiaciarni jest prosty, zamierzam kogoś odwiedzić, a ponieważ to kobieta, więc bez kwiatów wybrać się nie można. Jak sobie przypomnę szczenięce lata, to wszędzie w naszym otoczeniu były kwiaty, poczynając od domowych pelargonii w doniczkach na oknie, poprzez piwonie u babki w ogródku przed domem, gdzie wpadała mi piłka i dostawałem cięgi za poczynione zniszczenia, aż do ogrodu pełnego róż u drugiej babki, która je hodowała na sprzedaż i pilnie strzegła przed intruzami, nie mówiąc o bzach i akacjach rosnących na dziko w obu ogrodach, o chabrach i niezapominajkach na łąkach, liliach w rzece, makach na polach i konwaliach w lesie, do chryzantem na cmentarzu. A tulipany, goździki, gerbery, nasturcje i fiołki też gdzieś musiały rosnąć, skoro kupowało się je w kwiaciarni i przynosiło na jakąś uroczystość. Częściej, zresztą, kupowało się je u kwiaciarek, stojących na rogach ulic, przed kawiarniami, w przejściach podziemnych, przed dworcami autobusowymi i kolejowymi, wszędzie tam, gdzie był większy ruch i łatwiej było znaleźć klienta. W tamtych latach, nie było to męskie ani chłopięce zwracać uwagę na kwiaty, i jeśli było się chłopakiem, to nawet nie można było się przyznać, że lubi się kwiaty, bo narażało się co najmniej na kpiny, jeśli nie na ostracyzm otoczenia, więc w tej sytuacji nie okazywało się kwiatom specjalnego zainteresowania, mimo że to najbardziej naturalna metoda kształtowania wrażliwości na piękno ale kto o tym wtedy myślał? I po co komu wrażliwość na piękno? Wrażliwość wydawała się być w ogóle nie modna i kształtowało się ją jakby podskórnie, bez szczególnego eksponowania, głównie przez uczestnictwo w kulturze, przez literaturę, sztukę teatr i muzykę, oraz przez udział w sporcie. Tak zresztą dzieje się do dzisiaj. Tym niemniej, znaczenie kwiatów dostrzegaliśmy nie tylko od święta. Koleżanki z klasy zasuszały je w specjalnych zeszytach do rysunków, chyba jako projekty na zajęciach kółka biologicznego, głównie płatki kielichów, ale czasami pełne kwiaty, jak rumianek, a mniejsze kwiatki, jak stokrotki, nawet całe z łodygą. Oglądałem niekiedy te zeszyty, gdy mieszkające niedaleko dziewczyny wstępowały do ogrodu mojej babki, żeby zdobyć od niej jakieś nowe gatunki. Czasami przynosiłem im coś od babki do szkoły, ale zaganiany za piłką lub rowerem zwykle zapominałem o tym i kwiatki więdły, a znajdowałem je i wyrzucałem dopiero po powrocie do domu. Dziewczynie zakręciły się łzy w oczach i oznajmiła mi, że według starej legendy, po tym jak św. Jerzy rozprawił się ze smokiem, który więził niewinną księżniczkę, z krwi zabitego potwora wyrósł różany krzew z czerwonymi kwiatami, które rycerz ściął dla uratowanej niewiasty. Odtąd czerwone róże stały się symbolem miłości. Jako chłopaki używaliśmy kwiatów tylko do jednej rzeczy, do wróżenia. Znana jest nam wszystkim fraza używana najczęściej przy obrywaniu listków gałązki akacji, jeden listek na jedno słowo: Kocha, lubi, szanuje, nie chce, nie dba, żartuje itd. Liście akacji miały to do siebie, że ich liczba była zawsze nieparzysta, zawsze widoczna i łatwa do przewidzenia, więc jeden rzut oka wystarczył aby odkryć wróżbę. Zatem wykombinowaliśmy bardziej tajemniczy sposób wróżenia, z płatków róży, które nie były widoczne jak na dłoni, a ich liczba nie była nigdy tak oczywista, i przy obrywaniu płatków dawała większe poczucie przypadkowości i głębszej wiary we wróżbę. W kwiatach zawsze tkwiła pewna istotna symbolika. Jedną z najważniejszych historii o kwiatach, legendę św. Jerzego, opowiedziała mi za czasów akademickich pewna poznana w Niemczech studentka z Sewilli, która tak pięknie śpiewała i tańczyła flamenco, że przyniosłem jej pod namiot krwisto-czerwoną różę, zupełnie nie znając znaczenia tego aktu. Dziewczynie zakręciły się łzy w oczach i oznajmiła mi, że według starej legendy, po tym jak św. Jerzy rozprawił się ze smokiem, który więził niewinną księżniczkę, z krwi zabitego potwora wyrósł różany krzew z czerwonymi kwiatami, które rycerz ściął dla uratowanej niewiasty. Odtąd czerwone róże stały się symbolem miłości. Czy o tym wiedziałeś? zapytała sewillanka błyskając czarnymi oczami i wpinając sobie różę we włosy. Skłamałem, że tak, i wyjechaliśmy nocnym pociągiem do Berlina. Od tamtej pory, gdziekolwiek i kiedykolwiek mam okazję, to zawsze staram się pogłębić wiedzę o walce św. Jerzego ze smokiem, nie tyle historyczną, co mityczną, bo mit ma w sobie większy ładunek emocji niż na zimno skalkulowana historia. Jedną z najdziwniejszych i najciekawszych interpretacji tej legendy stworzyła moja znajoma, nieżyjąca już poetka amerykańska polskiego pochodzenia, Laura Ulewicz, w pięknym wierszu Jak św. Jerzy spotkał smoka, gdzie uczyniła ze smoka samicę, a więc smoczycę, pisząc: [...] oddała mu swoją noc Gdy on dał jej swą łagodność I pomiędzy sobą stworzyli Dwugłowe dziecię nazwane Wspólnością. Sama osoba Laury Ulewicz, która całe życie hodowała kwiaty i wiele mi o kwiatach opowiadała, gdy przesiedziałem z nią któregoś lata kilka wieczorów w jej ogródku w niewielkim miasteczku Delty Sacramento, w Kalifornii, chcąc z niej wyciągnąć szczegóły jej przygód z bitnikami a im bardziej uparcie drążyłem temat bitników, tym uparciej ona zmieniała temat na kwiaty warta jest oddzielnego poznania (por. artykuł w miesięczniku Odra nr 5/2014). Kwiaty, przez swoją rolę w łańcuchu rozrodczym roślin, zawsze były symbolem zmysłowości i namiętności, wyrażając uczucie, rozmiłowanie i pasję. Działają na zmysły i potęgującą je wyobraźnię przez piękno wyglądu i zapach, ale nigdy nie przypuszczałem, że mogą też działać przez dotyk, dokąd nie spotkałem kwiaciarek paryskich na Marché aux Fleurs, a później holenderskich na Bloemenmarkt w Amsterdamie. Były one tak sugestywne i przekonywające, ale nie natarczywe, w swojej perswazji, nie tyle co do zakupu, ile do wtopienia się w tę kwietność i kwiecistość, że nie udało mi się uniknąć poczucia fizycznej immersji w powódź wiązanek i bukietów, co dzieje się zupełnie niepostrzeżenie przy wejściu w głąb stoisk z kwiatami, gdzie nie wiadomo kiedy człowiek staje się ujarzmiony i ubezwłasnowolniony przez morze z kwiatów. Kwiatami wyrażamy nie tylko rodzaj sentymentu, ale też uznanie i szacunek, lecz tak jak nie ma róży bez kolców, kwiaty mogą stać się oznaką nieczułości i zadać ból. Zdarzyło mi się to raz w życiu, kiedy przyniosłem pewnej pani bukiet róż, a ona ich nie przyjęła, odwracając się ode mnie. Zabrałem róże i zaniosłem je do biura, wieszając na ścianie, kielichami do dołu, żeby się zasuszyły i towarzyszyły wspomnieniom. Kwiaty mogą stać się najprzedziwniejszą inspiracją. Wspomniana sewillanka była tak umuzykalniona, że uświadomiła mnie jak Carmen w operze Bizeta rzuca kwiat pod nogi Don José, aby go zdobyć, a on śpiewa jej arię La fleur que tu m avais jetée. Od tamtej pory zacząłem zwracać uwagę na muzyczne pokrewieństwa z kwiatami, szczególnie w muzyce poważnej, i odkryłem coś tak oryginalnego, jak Walc kwiatów z Dziadka do orzechów Piotra Czajkowskiego. Dzieląc się tymi spostrzeżeniami z kwiaciarką, czekam aż skończy układać wiązankę i wspominam kwitnące jabłonie u babki w ogrodzie a ona przypomina o kasztanach kwitnących wiosną przed kościołem. Przychodzą mi też na myśl niektóre dzieła literatury, nie tylko pełne namiętności, jak niedawno opublikowana powieść Zapach kwiatów kawy Any Veloso, czy moje ulubione, sensualne wiersze Bogdana Loebla, z tomików Kwiat odwrócony, Kwiaty rzeźne i Zaciśnięta pięść róży, ale też mroczne powieści Jean Geneta, Matka Boska Kwietna i Cud róży. Mimo że sam zaliczyłbym książki Geneta do prawdziwych osiągnięć powieściopisarstwa, nie radzę tego nikomu czytać, gdyż gloryfikują one przestępstwo, zbrodnię i zboczenie, tak że mroczność Dostojewskiego robi przy tym wysiadkę. Jeśli więc ktoś po to sięgnie, to proszę pamiętać, że ostrzegałem. W pamięci hołubię też przyjemniejsze momenty. Mieliśmy na studiach koleżankę, która przynosiła nam kwiaty do akademika, ile razy się pojawiła. Na imię miała Julia. Wychowana w Paryżu na placówce dyplomatycznej, jako nastolatka wróciła z rodzicami do Polski mówiliśmy na nią Paryżanka. Nawet po studiach, Julia żyła w nas przez lata w legendzie. Kiedy się pojawiała, rozsypywała nam płatki róży na poduszki i w łazience, jak w paryskich hotelikach w podejrzanej dzielnicy Fot. archiwum Autora

13 TYGODNIK ILUSTROWANY 30 czerwca 2015 KULTURA 13 St. Denis. Libido wyskakiwało nam wtedy pod sufit. Julia nauczyła nas słuchać Edith Piaf i jej najcudowniejszej piosenki, powstałej w latach , jak mówiła o róży: La Vie en rose. Niedawno doznałem rzadkiego wzruszenia, kiedy obejrzałem film o Edith Piaf pod tym właśnie tytułem Życie na różowo. Bohaterka niczego nie żałuje ze swojej mizernej egzystencji i powtórzyłaby wszystko od początku, jak śpiewa w najpiękniejszym utworze Non, je ne regrette rien. A przy ostatniej frazie w L accordéoniste Arrêtez! Arrêtez la musique! po prostu dostaje się dreszczy. Gorąco polecam obejrzeć ten film albo wysłuchać piosenek na youtube. Jeśli ktoś potem mi powie, że łzy nie pociekły mu z oczu to będzie wierutnym kłamcą! W kontaktach z Julią wykształciliśmy swoisty rytuał, kiedy ja lub kumpel Czacha witaliśmy się z nią, przyciskając usta do jej policzka i wciągając w nozdrza zapach jej francuskich perfum we włosach, każdy z nas recytował: Julio, tak, to pachną wodorosty powłóczyste, twoje włosy, zmęczone kołysaniem fal, a oczy Julii robiły się mokre i zarzekała się: Przestańcie natychmiast, bo więcej do was nie przyjdę! Julia wiedziała, jak tragicznie ten wiersz się kończy. Przez długi czas myślałem, że napisał go Bogdan Loebl, bo wyrażony jest w typowej dla niego poetyce, ale on kiedyś osobiście temu zaprzeczył. Od pewnego czasu śpiewa to Katarzyna Groniec, lecz czy to jej własny wiersz, trudno mi powiedzieć. Historia osobista Julii też wyciska łzy. Umówiła się kiedyś z nami, że pojedziemy razem latem nad morze, ale gdy poszliśmy po nią w umówiony dzień, nie było jej w mieszkaniu. Czekaliśmy na nią przed domem, siedząc na krawężniku bocznej uliczki na Mokotowie i popijając piwo, potem wróciliśmy za godzinę i przyszliśmy po nią ponownie za następną godzinę i też jej nie było, więc zostawiłem jej wtedy na klamce najczerwieńszy hibiskus, jaki znalazłem w pobliskiej kwiaciarni, z krótką notką, która brzmiała dokładnie tak: Julio, już mnie dla Ciebie nie ma. Życzę radości, szczęścia i miłości, a tej najwięcej. Po powrocie znad morza, dowiedziałem się, że Julia podcięła sobie żyły. Teraz mam drzewko hibiskusa zasadzone przed domem. PS. Podobieństwo osób i zdarzeń do rzeczywistości jest całkowicie przypadkowe. Copyright 2015 by Janusz Zalewski Kontakt z autorem: ikswelaz@gmail.com Dwa spotkania o ciechanowianach W ostatnich dniach w ciechanowskich placówkach kulturalnych doszło do bardzo oryginalnego wydarzenia. 19 czerwca w Galerii Ciechanowskiego Ośrodka Edukacji Kulturalnej Studio Marek Zalewski zaprezentował swoją wystawę pt....ciechanowianie, na której przedstawił portrety znanych postaci z życia politycznego, kulturalnego, gospodarczego tego miasta. Dzień później w sali wystawowej Muzeum Szlachty Mazowieckiej Jan Andrzej Kaluszkiewicz zaprezentował swoją książkę pt. Zaczęło się w Ciechanowie, w której zamieścił wywiady ze znanymi postaciami z życia politycznego, kulturalnego, gospodarczego tego miasta. Zbieg okoliczności? Z pewnością. Niemniej rzecz godna odnotowania. Marek Zalewski -...Ciechanowianie Marek Zalewski (rocznik 1953) ukończył Liceum Plastyczne w Rzeszowie, a następnie w 1980 r. Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie wydział rzeźby, dyplom z wyróżnieniem rektorskim. Uprawia rzeźbę, malarstwo, grafikę, architekturę wnętrz. Prowadzi działalność pedagogiczną, m.in. w Akademii Humanistycznej w Pułtusku i w Wyższej Szkole Zawodowej w Ciechanowie, organizuje warsztaty malarskie i rzeźbiarskie w różnych miastach Polski i za granicą. Przez 20 lat prowadził sympozja rzeźbiarskie z młodzieżą w Polsce i w Niemczech, organizował plenery malarskie. Wystawiał swoje prace za granicą, najczęściej w Niemczech, a także m.in. w Skandynawii, Włoszech, Francji, Szwajcarii. Jest autorem pomników i rzeźb plenerowych w różnych miastach w Polsce i w Niemczech, np. ławeczka Bartołda w Ciechanowie, ławeczka Chojnackiego i pomnik Zimińskiej-Sygietyńskiej w Płocku, pomnik Piłsudskiego w Mławie. Jest twórcą nie istniejącej Jan Andrzej Kaluszkiewicz ciechanowianin z dziada pradziada. Absolwent Liceum im. Zygmunta Krasińskiego, matura 1969 r. Studiował w Warszawie i w Olsztynie. Jest przede wszystkim muzykiem (pianistą) i pedagogiem. Komponuje piosenki. Grał w całej Europie, od Skandynawii po Sycylię, w Afryce Północnej i na wyspach Atlantyku. Grał wszystko: od muzyki poważnej przez jazz, rock do popularnych standardów. Występował w knajpach, na statkach, na balach, weselach, ale i w salach koncertowych Frankfurtu, Amsterdamu, Antwerpii, Budapesztu i oczywiście Warszawy. Pracował m.in. w Państwowej Szkole Muzycznej, Państwowym Pomaturalnym Studium Animatorów Kultury i Bibliotekarzy, Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Ciechanowie i w liceach. - Największą satysfakcję daje mi praca z młodymi artystami, przynosi ona korzyści zarówno uczniom, jak i mnie mówi. Jan Andrzej Kaluszkiewicz - Zaczęło się w Ciechanowie Na promocji książki Jana Andrzeja Kaluszkiewicza w Muzeum Szlachty Mazowieckiej gości powitał zastępca dyrektora placówki Antoni Sobczak. Podkreślił wagę książki, w której udokumentowana została droga życiowa ludzi, którzy w Ciechanowie urodzili się lub przeżyli tu wiele lat. Autor zaprezentował wydaną w 2014 r. II część Zaczęło się w Ciechanowie (I część ukazała się w 2012 już Galerii Biura Wystaw Artystycznych w Ciechanowie, która przez lata póki ją nie zlikwidowano - była placówką liczącą się na mapie kulturalnej kraju. Witając gości dyrektor Ciechanowskiego Ośrodka Edukacji Kulturalnej Studio - Jolanta Grudzińska z ogromnym zadowoleniem zakomunikowała, że oto po niezbędnych pracach adaptacyjnych w placówce tej zostaje otwarta imponujących rozmiarów sala Galeria (na razie bez nazwy). Była też chyba zaskoczona liczbą przybyłych zwiedzających. Na swojej wystawie Marek Zalewski zaprezentował 148 (!) portretów, wykonanych techniką: rysunek ołówkiem. Znalazły się na nich nazwijmy to najogólniej osoby znane w Ciechanowie. Kogoż tu nie ma? Politycy, samorządowcy, lekarze, artyści, literaci, dziennikarze, urzędnicy, czy wreszcie przyjaciele i koledzy artysty. Na otwarcie wystawy przybył... tłum ludzi. Wystarczy policzyć: jeżeli co drugi z przedstawionych na planszach przyszedł z osobą towarzyszącą (a tak się działo) jakaż to wyjdzie liczba osób? No bo... któż nie chciałby zobaczyć swojej twarzy na takiej wystawie?! Przyglądano się swoim i znajomych portretom, zastanawiano się, kto bardziej, a kto mniej podobny. Co ja mówię? Podobni, i to bardzo, byli wszyscy, wszak Marek Zalewski to artysta najwyższej klasy, znakomicie oddał rysy każdej twarzy. Autor portretów zapytany jak to się zaczęło? Odpowiedział: - To stało się niespodziewanie. Zatelefonował znajomy z prośbą o wykonanie niedużego portreciku. Odpowiedziałem, że nie mam czasu, zwłaszcza, że chciał to mieć na jutro. Ale po paru godzinach siadłem i narysowałem. A potem już poszło. Wciągnęło mnie to. Mam dużo innej pracy, ale zawsze znajdę chwilę żeby wykonać czyjąś główkę. Marek Zalewski zapowiada, że... c.d.n. Już ustawia się kolejka. TWo r.). Zamieścił w niej wywiady z 19 osobami. Po przedstawieniu autora o krótkie wypowiedzi poproszeni zostali ci, z którymi Kaluszkiewicz przeprowadził wywiady. Zabrali kolejno głos: Danuta Kamińska, Bibiana Mossakowska, ks. Marian Konrad Klubiński, Stefan Żagiel, Jerzy Hieronim Olszewski, Wiesława Krawczyk, Robert Kuśmierski, Cezary Kosiński, Łukasz Nawotczyński, Krzysztof Zaręba. Poproszono też o wypowiedzi Zbigniewa Siemiątkowskiego i Piotra Czerwińskiego, z którymi wywiady zamieszczone zostały w I części Zaczęło się w Ciechanowie (znalazło się w niej 28 wywiadów). Dla porządku dodajmy, że w II części książki znalazły się również rozmowy z: Tomaszem Majewskim, Włodzimierzem Rymsem, Waldemarem Tkaczykiem, Eugeniuszem Sadowskim, ks. Ludomirem Kokosińskim, Ignacym Gogolewskim, Romanem Kuśmierskim, Dariuszem Węcławskim, Markiem Jakubiakiem. Spotkanie poprowadziły Zofia Czernicka dziennikarka i prezenterka TVP i Izabela Koba dziennikarka TC. W przerwach zagrali Paulina Kuśmierska (skrzypce) i Maciej Kuśmierski (akordeon). Należy docenić inwencję i ogromny wkład pracy Jana Andrzeja Kaluszkiewicza przy pisaniu obu części tej niezwykle cennej książki. Duże uznanie należy się też ciechanowskiej drukarni Sprint, a szczególnie jej szefom Robertowi Przybyszewskiemu i Krzysztofowi Kuźniewskiemu za znakomitą szatę graficzną obu książek. TWo

14 14 HISTORIA 30 czerwca TYGODNIK ILUSTROWANY Dla kawalerii umiejętność forsowania rzek wpław była niezwykle przydatna. Europę przecina gęsta sieć rzeczna. Szacuje się, że w centralnej, zachodniej i północnej jej części, przemieszczające się wojsko napotyka przeszkody wodne o szerokości ponad 6 metrów średnio co 20 kilometrów. Co km napotyka na rzekę o szerokości do 100 m. Co km staje mu w poprzek rzeka o szerokości m. A co km wojsko to trafia na przeszkodę o szerokości ponad 300 m. Każdy z tych cieków wodnych jest wystarczający by powstrzymać marsz artylerii. Ta potrzebowała i wciąż potrzebuje mostów do przekraczania rzek. Temu samemu ograniczeniu podlegały wozy taborowe. Nieco, ale tylko nieco mniej wymagająca była piechota. Ale i ona zwykle potrzebowała mostów, łodzi, czy innych środków przeprawowych. Jedynie kawaleria i to też nie każda, potrafiła uporać się z przeszkodami wodnymi, forsując je wpław. Mistrzostwo w tej dziedzinie osiągnęli Tatarzy. Nawet herosi mają słabe strony Polscy szwoleżerowie gwardii cesarza Napoleona Bonaparte byli elitą kawalerii. To właśnie oni wsławili się pod Somosierrą, forsując niemożliwy do zdobycia wąwóz, którego broniło i 16 dział, i około sześćdziesiąt razy liczniejsza od szarżujących Polaków armia hiszpańską. Czynem tym zdobyli nieśmiertelna sławę. Wydawałoby się, że dla takiej kawalerii nie było zbyt trudnych zadań. A jednak i oni mieli swoje słabe strony. Choć uważali się za kontynuatorów tradycji siedemnastowiecznych lisowczyków, choć pod pewnymi względami ich przewyższali, nie doścignęli jednak swojego pierwowzoru w jednej, bardzo istotnej dla kawalerii umiejętności. Jakiej? Słabo pływali. Choć i polskim szwoleżerom gwardii Napoleona zdarzało się przepływać mniejsze rzeki, to jednak w obliczu poważniejszej przeszkody wodnej byli bezsilni. OGŁOSZENIE WŁASNE WYDAWCY Przez rzeki i morze, czyli jak kawaleria radziła sobie w wodzie Goniliśmy Tatarów bijąc po przeprawach, gdyż orda tak sromotnie uciekała, aż kulbaki spod siebie wyrzucali uciekając. Goniliśmy ich aż pod Skibińce, miasteczko nad Bohem leżące, bo przez Boh uciekali i my wpław za niemi... Europa pocięta rzekami Jeden taki przypadek opisał Józef Załuski, który w 1809 roku był porucznikiem 1 klasy owej kawalerii: Dnia 20 maja [1809 roku] przeszliśmy Dunaj, to jest dwa główne koryta, a stanęliśmy na wsławionej wyspie Lobau, którą oddziela od lewego brzegu koryto mniej więcej 60 sążni [niecałe Husarze (w górnej części obrazu) i kopijnicy polscy przeprawiający się przez Dniepr w bitwie pod Orszą 1514 roku. Fragment obrazu nieznanego artysty z około 1520 roku (Fot. Radosław Szleszyński). 120 metrów] szerokie. Cesarz stał nad nim, niecierpliwy przeprawy. Skoro się dowiedział o przybyciu oddziału polskich szwoleżerów, kazał sobie przedstawić szwadron świeżo z Polski przybyły. Było to jak już powiedziano sto koni wyborowych z pułków Księstwa Warszawskiego pod dowództwem kapitana Kozickiego i rozdzielonych pomiędzy osiem kompanii naszego pułku. Dano rozkaz, kapitan Kozicki uszykował swój oddział i poprowadził do Napoleona, stojącego nad brzegiem ostatniego koryta Dunaju. Napoleon kazał natychmiast temu szwadronowi przeprawić się wpław. Kozicki zabiera się do stosownej komendy, lecz nie wiem kto? może pułkownik Krasiński, zaufany w łasce, jaką miał u cesarza, ośmielił się przedstawić, że to być nie może! Jak to! zawołał Napoleon. Ja wiem dowodnie, że za Sobieskiego Tatarzy przebywali Dunaj wpław. Przedstawiono mu, że wówczas rynsztunek był całkiem inny, że Tatarzy nie mieli ciężkiego okulbaczenia, jak my teraz na wzór jazdy francuskiej, że ich konie były wprawne do przebywania rzek wpław itp. Te uwagi zdawały się Napoleonowi nie podobać, a obracając się do plutonu szaserów swoich w eskorcie będącego, zapytał, czy nie ma między nimi którego umiejącego dobrze pływać, co by podjął się to ramię Dunaju przebyć wpław na swoim koniu? Wyjeżdża z szeregu stary wiarus i rzuca się w Dunaj, lecz bystrość wody unosi jego konia i sam Napoleon woła na niego, żeby wrócił. Nie taką to prostą sprawą było sforsowanie szeroko rozlanej rzeki. Tymczasem w poprzednich wiekach Tatarzy robili to wielokrotnie. Tatarzy W XVI wieku nuncjusz papieski Juliusz Ruggieri pisał o Tatarach perekopskich: Pływają także doskonale, równie jak ich konie, tak iż wpław przebywają Dniepr, Dniestr i Dunaj, trzy bardzo szerokie rzeki. W jaki sposób to robili? W połowie XVII wieku opisał to francuski inżynier w służbie polskiego króla Władysława IV Wazy, Guillaume Beauplan: Powiedzmy teraz, jak Tatarzy przepływają tamtejsze rzeki, większe od największych w Europie. Wszystkie ich konie potrafią pływać, szczególnie dobrze dając sobie radę w tym zimnym kraju [ ] A oto co przedsiębiorą, gdy armia zamierza przekroczyć Borystenes [Dniepr], który jest największą rzeką w tym kraju. Szukają miejsc, gdzie brzegi są dostępne z obydwu stron, następnie każdy zaopatruje się w trzcinę, zależnie od tego, na jaką natrafi, czyniąc z niej małe wiązki, każda 3 stóp długości i 10 do 12 palców grubości. Oddalone jedne od drugich na jedną stopę spojone są trzema drążkami. Jeden koniec powroza przywiązują do tych wiązek, drugi do końskiego ogona. Wówczas na te tratewki kładzie Tatar siodło swego konia. Rozbiera się z ubrania, które kładzie na siodle, następnie następnie kładzie nań łuk, kołczan i szablę, i wszystko to dobrze przymocowawszy, nago z batem w ręku wchodzi do wody. Pogania swego konia z uzdą na szyi, trzymając się wszakże uzdy jedną ręką bądź też chwytając za grzywę, i tak popędzając konia każe mu płynąć. Sa, płynie tylko o jednej ręce, drugą trzymając za grzywę i uzdę, i tak oto prowadzi konia, nakłaniając do również biczem do rychlejszego posuwania się, gdy już przejdą rzekę. A gdy koń postawi już kopyto na drugim brzegu i woda sięga mu zaledwie do brzucha, Tatarzyn zatrzymuje się, odwiązuje wspomnianą tratewkę od końskiego ogona i kładzie ją na ziemi. W tym samym czasie i tym samym sposobem nadciągają pozostali, gdyż posuwają się oni z nurtem rzeki wzdłuż jednej linii, długości 1/2 mili. Podobnie też przeprawia się wszystkie zwierzęta. W podobny sposób można było przeprawić także pojmany na wyprawie jasyr. Świadczy o tym Marcin Paszkowski, który spisał wspomnienia Jakuba Kimikowskiego z tatarskiej i tureckiej niewoli: A kiedy się przez którą rzekę przeprawiają Z zdobyczą (bo tam inszych przewozów nie mają) Wnet na koniach dwa snopy trzciny uwiązawszy A głowy i ogony ich posworowawszy Z jednę stronę na trzcinę rzeczy swe przywiąże A z drugą niewiast dzieci nabranych nawiąże A sam jedną się ręką ogona trzymając A drugą zsforowane konie poganiając przeprawia się pohaniec do domu swojego. cd. za tydzień dr Radosław Sikora Kresy.pl OGŁOSZENIE WŁASNE WYDAWCY

15 TYGODNIK ILUSTROWANY 30 czerwca 2015 KULTURA 15 Gdy emocje już opadną, jak po wielkiej bitwie kurz Każdy doskonale zna te słowa Bogdana Olewicza, otwierające jeden z bardziej znanych przebojów grupy Perfect. Jak ulał pasują one do wydarzenia, które chciałbym opisać w tym tekście. W dniach czerwca br. na polach leżących w okolicach miasta Waterloo (obecnie są to już przedmieścia Brukseli) miała miejsce tegoroczna największa rekonstrukcja bitwy okresu wojen napoleońskich. Impreza ta miała po raz kolejny przypomnieć o wielkiej wiktorii wojsk angielsko pruskich nad Napoleonem I Bonaparte. Tryumf ten był pełnym, ostatecznym zwycięstwem nad potworem z Korsyki, jak określany był Cesarz Francuzów. Po tej klęsce udał się on na pokładzie fregaty HMS Northumberland, jako więzień na wyspę św. Heleny, gdzie zmarł w niewyjaśnionych po dziś dzień okolicznościach 5 maja 1821 roku. Artykuł ten nie będzie dotyczył Cesarza Bonaparte, a wydarzeń towarzyszących rocznicowej rekonstrukcji bitwy pod Waterloo. Tak, rocznicowej, gdyż w tym roku minęło dokładnie dwieście lat, od pokonania Bonaparte przez księcia Wellingtona (dowódca wojsk angielskich) wespół z feldmarszałkiem Blücherem (dowódca wojsk pruskich). Środowisko rekonstruktorów z całej Europy o tym wydarzeniu mówiło już od dawien dawna. Okazja do takiego świętowania powtórzy się co prawda za rok, ale to nie będzie już taka okrągła rocznica. Dodatkowo po raz pierwszy na belgijskiej ziemi dane było zobaczyć tak szeroki wachlarz wszystkich grup rekonstrukcyjnych zajmujących się okresem napoleońskim z całej Europy. Z dostępnych danych można było wyczytać, że prawie każdy kraj w mniejszym czy też większym stopniu zaangażowany w zmagania z początku XIX wieku wystawił, w tym roku swoich reprezentantów. Nic więc dziwnego, że internetowe fora i portale społecznościowe gotowały się od emocji i przekazywanych z minuty na minutę coraz więcej coraz bardziej hiobowych informacji, że nie wszyscy wejdą na pole bitwy, że trzeba mieć pozwolenia na przewóz broni przez granicę, że trzeba posiadać kody dostępu etc. Na koniec okazało się, że na pole bitwy mógł wejść zasadniczo każdy, w stroju przypominającym ubranie rekonstruktora. Na dodatek wszystko strasznie i biurokratycznie wyglądało tylko na papierze lub na stronie internetowej, na miejscu okazało się, że towarzystwo doskonale się zna i wszelkie problemy zniknęły. Jednak wraz ze zniknięciem problemów zniknął jeden bardzo ważny element. Była nim ta magiczna cząstka sprawiająca, że uczestniczący w tym wydarzeniu rekonstruktorzy mogli poczuć to coś chwilę przeniesienia się w tamte czasy, emocje związane z przebywaniem w centrum określonych wydarzeń. W dokładnie takim samym miejscu, gdzie toczone były krwawe zmagania prawdziwych żołnierzy, z użyciem prawdziwego prochu, ołowiu oraz żelaza. Kolejnym ważnym szczegółem psującym atmosferę były, według informacji podawanych przez naszych polskich kawalerzystów uczestniczących w tej bitwie, dostarczone im przez belgijskich hodowców wierzchowce. Pisanie, że były to konie przebrane już przez inne formacje kawaleryjskie jest chyba czymś zbytecznym, bo nawet już sam Napoleon mówił, że Polacy idą w bój jako pierwsi bądź ostatni. W tym wypadku, konie wybierali jako ostatni, jednak te, które pozostały według naszych doświadczonych jeźdźców, uznane zostały w większości jako niezdatne do podołania obowiązkom wierzchowca kawaleryjskiego. Stawały dęba widząc lance bądź też kitę na żołnierskim czaku, nie wspominając o płoszeniu się w obliczu wystrzału, bądź też wybuchu. Tak więc z szerokiej reprezentacji polskich formacji kawaleryjskich nasi rekonstruktorzy musieli zadowolić się okrojoną o połowę grupą, która co jakiś czas wymieniała się końmi i ożywiała swoimi popisami z lekka zmanierowane i schematyczne w swoich działaniach towarzystwo kawaleryjskie. Niestety, przebieg rekonstrukcji dane mi było śledzić na ekranie telewizora na jednym z bezpłatnych kanałów telewizji kablowej zajmujących się historią. Siedzący w studio trzej panowie historycy wraz z historykiem amatorem w postaci prowadzącego starali się w sposób nawet przystępny wprowadzić w temat pokazywanych wydarzeń. Komentarz tego ostatniego w kilku sprawach wprowadził jednak w popłoch ekspertów, bo jak odbierać zapytanie owego prowadzącego dotyczące zaszeregowania oddziałów Legii Nadwiślańskiej? Według pana prowadzącego ich mundur, predysponowałby ich do uczestnictwa w zmaganiach po stronie Prusaków. Dawno nie słyszałem takich rewolucyjnych pomysłów. Legia, chciałem tylko przypomnieć, od wyprawy 1812 roku była włączona do Gwardii Cesarskiej. Możemy więc śmiało przypuszczać, że w szeregach Gwardii, wśród przysłowiowych starych zrzędów elity, elit Gwardii, było kilku wiarusów z Legii. Nie wszyscy Polacy po pierwszej abdykacji Napoleona powrócili do Polski, najlepszym przykładem jest Paweł Jerzmanowski. On to na czele Szwadronu Elby (składającego się z samych Polaków) towarzyszył Bonapartemu podczas stu dni, tworząc awangardę armii, a także i podczas samej bitwy pod Waterloo będąc pierwszym honorowym polskim szwadronem w szeregach II Pułku Szwoleżerów Lansjerów Gwardii Cesarskiej. Ogólnie przekaz telewizyjny rozczarował mnie, nie tyle ustawicznym komentowaniem wszelkich ruchów na ekranie przez gości w studio, a dalekimi planami oraz brakiem zbliżeń na pokazywane wydarzenia. Dodatkowym minusem była idea podziału bitwy na dwa dni. Nie wiem, czy drugi dzień zmagań, też był pokazywany, gdyż oglądałem go już w bezpośredniej transmisji, poprzez stronę internetową przygotowaną specjalnie na to wydarzenie. Tam, oczywiście za wniesieniem odpowiedniej opłaty, można było śledzić wszystko bez problemów i zbędnego komentarza. Belgowie do organizacji samej bitwy przygotowali się znakomicie przygotowując trybuny dla widzów, obozowiska dla rekonstruktorów itd. Dodatkowo zarządzając płacenie naprawdę słonych jak na europejskie warunki kwot od 15 do 28 za możliwość oglądania zmagań rekonstruktorów. Biorąc pod uwagę, że wszelkie dodatkowe atrakcje, Rafał Wróblewski rdzenny ciechanowianin, obecnie Kierownik Działu Historii w Muzeum Romantyzmu w Opinogórze. Wcześniej prawie dekadę spędził w Trójmieście, tam studiował, smażył hamburgery i frytki, sprzedawał usługi bankowe, w końcu nadzorował funkcjonowanie pierwszego kompleksu kinowego w Gdyni. Po powrocie do Ciechanowa tułał się po różnych urzędach oraz firmach, w końcu osiadł w opinogórskim Muzeum. Pasjonat historii wojskowości, a szczególnie epoki napoleońskiej, malarstwa batalistycznego. W wolnym czasie lubi posłuchać ciężkich brzmień zabarwionych o folkową nutę. Gdy czas mu pozwoli lubi pojechać na koncert lub odwiedzić przyjaciół, nałogowo uzależniony od zwiedzania muzeów. też były płatne to uczestnictwo w tych wydarzeniach nie należało do najtańszych. Na szczęście oglądanie transmisji w internecie w tym wypadku zdecydowanie było tańsze. Na koniec ponownie będę się posiłkował jednym z wątków pochodzącym z forum internetowego dotyczącego Waterloo Jeden z rekonstruktorów, zwrócił uwagę, że wśród oficjeli uczestniczących w uroczystościach zabrakło reprezentantów Polski. Jego uwaga jak to bywa w internecie bardzo szybko została podchwycona przez pozostałych forumowiczów. Stwierdzili oni zgodnie, że ten bark był czymś bardzo dobrym, gdyż uniknęli oni przysłowiowego bicia piany przez naszych polityków, którzy dla zdobycia kilku kolejnych głosów dla swojego ugrupowania wypowiadaliby tysiąc nic nie znaczących słów oraz obiecywaliby złote góry, o których zaraz zapomnieliby po powrocie do kraju. Nie sposób jest mi się z tym zdaniem nie zgodzić, już nie jedną imprezę rekonstruktorską w naszym kraju politycy zabili. Rafał Wróblewski Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść zamieszczanych reklama ogłoszeń i zastrzega sobie prawo do skracania nadesłanych tekstów. Poglądy wyrażane w publikowanych materiałach są osobistymi opiniami ich autorów i niekoniecznie muszą odzwierciedlać poglądy Adres Redakcji Ciechanów, ul. Kilińskiego 8 (Browar Ciechan) redakcja@brjmedia.pl tel Redaktor naczelny Marek Szyperski Wydawca Gambrynus Sp. z o.o. ul. Kilińskiego 5, Ciechanów Redaktor graficzny Dorota Pogorzelska Biuro reklamy Anna Dąbrowska tel reklama@brjmedia.pl Redakcji i Wydawcy. Na podstawie art 25. ust. 1 pkt 1b prawa autorskiego Wydawca wyraźnie zastrzega, iż dalsze rozpowszechnianie materiałów opublikowanych w Tygodniku Ilustrowanym bez uzyskania zgody Wydawcy jest zabronione.

16 16 FOTOREPORTAŻ 30 czerwca TYGODNIK ILUSTROWANY Wakacje, nareszcie wakacje... Fot. Marek Szyperski reklama