LIST DO CHORYCH RODZINY MIŁOŚCI MIŁOSIERNEJ APOSTOLATU CHORYCH ARCHIDIECEZJI SZCZECIŃSKO - KAMIEŃSKIEJ MODLITWA RÓŻAŃCOWA

Transkrypt

1 LIST DO CHORYCH RODZINY MIŁOŚCI MIŁOSIERNEJ APOSTOLATU CHORYCH ARCHIDIECEZJI SZCZECIŃSKO - KAMIEŃSKIEJ Październik, 184/2007 MODLITWA RÓŻAŃCOWA Różaniec to modlitwa, którą bardzo ukochałem. Przedziwna modlitwa! Przedziwna w swej prostocie i głębi zarazem. W odmawianiu Różańca chodzi przede wszystkim nie tyle o powtarzanie formuł, co raczej o nawiązanie ufnej rozmowy z Maryją, o mówienie do Niej, o wypowiedzenie wobec Niej swoich nadziei i smutków, o otwarcie przed Nią serca, o wyznanie Jej gotowości przyjęcia planów Bożych, o przyrzeczenie Jej wierności w każdej sytuacji, a zwłaszcza w sytuacjach trudnych i bolesnych, z niezachwianą wiarą w Jej opiekę i z przekonaniem, że Ona wyprosi nam u Syna wszystkie potrzebne do zbawienia łaski. Jan Paweł II Kościół szczególnie zachęca do odmawiania Różańca w miesiącu październiku, który jest poświecony Matce Bożej Różańcowej. W modlitwie różańcowej rozważamy tajemnice z życia Pana Jezusa i Matki Najświętszej, przy równoczesnym odmawianiu modlitw: Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo i Chwała Ojcu. Obecnie mamy cztery tajemnice różańcowe: Radosne, Światła, Bolesne i Chwalebne. Ojciec Święty Jan Paweł II w roku Różańca Świętego dołączył Tajemnice Światła. Są to: Chrzest Pana Jezusa w Jordanie, Pierwszy cud Pana Jezusa na weselu w Kanie Galilejskiej, Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia, Przemienienie na górze Tabor i Ustanowienie Eucharystii. Modlitwa ta pomaga rozeznać wolę Bożą, uczy nas wierności w każdej sytuacji, a zwłaszcza w tych najtrudniejszych i bolesnych, prowadzi nas pewną drogą do domu Ojca Niebieskiego. MIŁOŚĆ NIE POLEGA NA SŁOWACH ANI NA UCZUCIACH ALE NA CZYNACH Kochani, tak jak w poprzednich latach, także i w tym roku odbyły się w dniach od 6 do 10 czerwca rekolekcje dla seniorów, a od 6 do15 sierpnia dla pozostałych 1

2 osób niepełnosprawnych. Rekolekcje dla Seniorów prowadził ks. Kazimierz Janas, opiekun Apostolatu Chorych. Codziennie w programie były: poranne modlitwy podczas których śpiewaliśmy Godzinki, Eucharystia, Adoracja Najświętszego Sakramentu. Braliśmy też udział w nabożeństwach czerwcowych odmawiając Litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Wspólna modlitwa, spacery, rozmowy dały początek bliskim znajomościom i przyjaźniom, które pragniemy utrzymywać przez cały rok. Takie duchowe więzi wzmacnia wzajemna modlitwa, rozmowy telefoniczne, wspólne spotkania czy wymiana listów. Czekamy zawsze z radością na spotkania całej Rodziny Miłości Miłosiernej takie jak Wigilia w Arcybiskupim Wyższym Seminarium Duchownym w Szczecinie czy Majowa Pielgrzymka Chorych. Wydajemy miesięcznik List do Chorych i kontaktujemy się również poprzez indywidualną korespondencję. Dlatego, też zachęcam do wspólnego apostolstwa, do dzielenia się swoimi doświadczeniami. Każdy jest potrzebny ze swoim darem radości, umiejętnością słuchania, rozmowy, czy też szczególnej wrażliwości na potrzeby innych. Każdy z nas jest wezwany do budowania jedności i pokoju. Rekolekcje są źródłem duchowej siły, nadziei, radości... na cały rok. Jedna z uczestniczek, poruszająca się na wózku, Zofia Ponicka powiedziała, że czas rekolekcji to ładowanie akumulatorów. Panu Bogu z serca dziękuję, że podarował mi ten czas, błogosławiony czas, w którym oddawaliśmy chwałę Bogu i pokłon Maryi. Już dziś proszę, aby Pan Bóg pozwolił mi przyjechać za rok na takie święte rekolekcje. Czas rekolekcji to czas łaski, czas zadumy nad sobą i sensem cierpienia, czas zamyślenia i refleksji, czas nawrócenia. Na czas rekolekcji przypadła Uroczystość Bożego Ciała, każdy z nas uczestniczył w procesji, na miejscu w kaplicy. To było wielkie przeżycie dla wielu z nas, zwłaszcza tych, którzy nie mają możliwości uczestniczenia w procesji, gdyż zdrowie im na to nie pozwala. Ojciec Kazimierz przypomniał nam prawdę o Bożej miłości, o tym, że Bóg kocha nas pomimo naszej grzeszności i że miłość nie polega ani na słowach ani na uczuciach ale na czynach. Dziękujemy Ojcu Kazimierzowi za trwanie z nami a zwłaszcza za Drogę Krzyżową i wieczór poezji z Adoracją Krzyża. Elżbieta KWIATY MIŁOŚCI Z bólu Z cierpienia Złożonego Pod Krzyżem Wyrastają kwiaty Bieli przeczystej Piękności niepojętnej Stanisława Leśków 2

3 Z bólu I w bólu Rodzą się Kwiaty Miłości Do Boga I do bliźniego Wakacyjny turnus rekolekcji prowadził ks. Aleksander Krewski, którego wielu z nas pamięta z jego pierwszych rekolekcji sprzed dziesięciu lat. To czas przepełniony Bożym pokojem, miłością i wzajemną służbą. Nasze podziękowanie to modlitwy i cierpienia, które będziemy ofiarowywać Panu Bogu w Jego intencji przez wiele, wiele dni. A tak było na sierpniowych rekolekcjach: Piszę i pozdrawiam wszystkich a zarazem wywiązuję się z obietnicą napisania coś o rekolekcjach, na które jechałam z prawdziwą radością, ale i z... niepokojem. Radość wynikała z faktu spotkania ludzi bliskich mi i kochanych. Ogarniał mnie lęk i niepokój, czy podołam obowiązkom, czy wystarczy sił i zapału, by okazać szczery uśmiech, przytulić zwłaszcza gdy trudno i ciężko... Każdy z nas (a może nie każdy) żyje dość niecierpliwie pragnąc wiele. Mamy plany, różne pomysły; irytują nas trudności, przeszkody i nasza bezradność... nasze przeświadczenie, o tym, że dzień to po prostu nasz kolejny dzień życia zostaje nadszarpnięty i prowadzi do prawdy... tak niewiele od nas zależy... Rodzi się pragnienie wyciszenia pragnienie rekolekcji. Potrzebujemy ich, aby na nowo przybliżyć sobie prawdy, że wszystko nasze ciało, uczucia, lęki, rozdarcia, radości trzeba powierzyć Bogu. Obiecałam streszczenie głoszonych przez Ojca Aleksandra Krewskiego rozważań przykro mi nie uczynię tego. Nie mogę bowiem, zdałam sobie sprawę, że notowałam to, co dla mnie ważne, nowe i motywujące do przemyśleń i porządkowania w sobie. Trudno, bardzo trudno oddać dosłownie rekolekcyjne rozważania z całą atmosferą miejsca i sytuacji, jakie były nie tylko z moimi przeżyciami. Te rekolekcyjne dni to wspólny czas pełen zasłuchania, modlitwy, ale i codziennej krzątaniny związanej z codziennością. Bardzo jestem zadowolona tu doświadczam małej barwności określeń i słów z udziału i przeżycia tego czasu. Odkryłam na nowo pełnię, że rekolekcje to czas budowania, trzeźwej rzeczywistości prowadzącej do pewności, że wszystko co składa się na nasz dzień powszedni jest wydarzeniem Bożym. Doświadczyłam też na nowo i pełniej, że rekolekcje to CZAS ODPOCZNIENIA takie wyjście z czterech ścian pokoju gdzie samotność, ból fizyczny, pytania za co? dlaczego? jak długo? osączają, nie dając odpowiedzi... tłamszą... W Domu Pielgrzyma na osiedlu Słonecznym w Szczecinie przez rekolekcyjne dni byliśmy wspólnotą słuchającą, modlącą się, sprzątającą, służącą sobie wzajemnie i odkrywającą w sobie nową skalę wartości, dającą inne pełniejsze spojrzenie na przyjaźń z ludźmi i z Bogiem, który nas w tę wspólnotę włączył... DUSZA CHRYSTUSA W NAS rozważania każdego kolejnego dnia coraz 3

4 pełniej (nie bez trudu korygowania siebie) przybliżały wartości cierpienia, sens życia, uczyły słuchać Jezusa! wchodzić w modlitwę... Wyjaśniały czyniły bliską i budowały NADZIEJĘ, WIARĘ W TO, ŻE BÓG NIGDY NIE OPUSZCZA, ŻE NIE POZOSTAWIA W CIEMNOŚCIACH CHOROBY, SAMOTNOŚCI W KRZYŻU ALE ŻE SĄ TO DROGI CZŁOWIEKA DO SPOTKANIA Z BOGIEM. W szczęśliwe sierpniowe dni przeżywane w Domu na Słonecznym wszystko cieszyło, było bliskie sercu gwar na korytarzu, jadalnia pachnąca... jednakim, psująca się winda, warcząca stara pralka w łazience, pranie suszące się na poręczach, ludzie uśmiechający się do siebie i Kaplica z CISZĄ przeprowadzająca z rozgardiaszu i zabiegania w cichość obecności Pana Boga..., by nasłuchiwać, zgłębiać i... dotykać Krzyża Chrystusowego, przedzierać się przez mgłę (porannej) nieobecności Jezusa, by dzielić się z Nim tym co boli, co jest lękiem i słabością... Wiemy doskonale, że nigdy nie zrozumiemy tak na pewno i do końca wydarzeń, w których uczestniczymy lecz wystarcza maleńkie zatrzymanie, wyciszenie i proste chcę... by zrodziła się w nas potrzeba rozdania siebie, swych sił i umiejętności. Żyłam we wspólnocie Chorych i Aniołków to są wolontariusze serdeczni dla siebie każdego dnia ba! w każdej chwili dnia! i odbierałam ten fakt jako dowody!!!..., że Bóg w każdym Człowieku złożył wartości dla innych przydatne. Czerpiemy radość z trudu pochylania, z rozdania własnych rąk i serca, by drugim ułatwiać, umilać codzienność. Tu każdy uczestnik rekolekcji był jest WARTOŚCIĄ dla siebie nawzajem. Aniołki młode osoby, których oddanie w posługiwaniu jest świadectwem, że potrafią być bezinteresowni w dawaniu wartości podnoszących na duchu, że potrafią kochać ludzi, rezygnując z wygody i rozrywek wakacyjnych. Aniołki ofiarnie służyły swą osobą czasem bezradnie z poczuciem słabości i lęku, dając swą cenną obecność - troskliwą, uważną, piękną. Nasi Chorzy Skarby doświadczeni wielorakim cierpieniem i trudem pokonywania przeciwności każdego dnia, ale i radośni bliskością z Jezusem otwarci na drugiego człowieka, uśmiechali się i zamazywali dystans wiekowy, cementowali jedność wspólnoty. Nierozsądnym jest oczekiwanie, że zaraz!!! będzie w nas i między nami uporządkowanie, przyjęcie i poddanie Bogu. Wiemy, że rozwój człowieka, kształtowanie wiary dokonuje się na wielu płaszczyznach i pod wpływem czynników naturalnych i nadprzyrodzonych, które napotykamy w codzienności. Wiemy bardzo dobrze, że wymaga to od nas cierpliwości, wysiłku i dyscypliny, a także otwartości na ludzi i szarą codzienność z całym bogactwem wydarzeń i przeżyć. Cóż więcej mam powiedzieć?... Cóż dodać czy poprawić w tym pisaniu... chyba nic... a może nic, to na pewno są tylko moje odczucia i przeżycia i niech tak zostanie... B.B. List do Chorych redagują Elżbieta Palczak i Barbara Oskólska zastrzegamy sobie prawo do wprowadzania korekty i do skracania nadesłanych tekstów. Konsultacja teologiczna ks. dr Arkadiusz Wieczorek. Materiały i indywidualne listy prosimy przesyłać na adres: Rodzina Miłości Miłosiernej, ul. Metalowa 23/5, skr. poczt. 26, Szczecin. Zapraszamy na naszą stronę internetową: 4