Słowo. Od Redakcji. Materiały kaznodziejskie oraz dla grup biblijnych. numer 52 kwiecień Drogi czytelniku,

Transkrypt

1 Słowo Materiały kaznodziejskie oraz dla grup biblijnych numer 52 kwiecień 2015 Adres wydawcy: Augustinus Skr. Pocztowa Zgorzelec 4 augustinus@irs.nu Autorzy: Tomasz Pieczko: ttjpieczko@gmail.com Pedro Snoeijer: psnoeijer@wp.pl Strony internetowe: Od Redakcji Drogi czytelniku, Otrzymałe kolejny numer naszego biuletynu zatytułowanego Słowo. Oczywi cie chodzi tu o odniesienie do Słowa Bo ego, którego głoszenie jest jednym z podstawowych zadań Ko cioła. W naszej pracy chcemy - na miarę naszych mo liwo ci - pomóc tym, którzy zajmują się głoszeniem Słowa (np. głoszą kazania), a tak e tym, którzy prowadzą studia czy spotkania biblijne. Chcemy tak e naszym biuletynem podać nieco informacji tym, którzy prowadzą własne refleksje biblijne. Chcemy ich zachęcić, a jednocze nie nieco ułatwić im ich poszukiwania. W biuletynie nie chcemy i celowo unikamy wykładu typowo akademickiego. Chcemy natomiast dostarczyć informacji (a tak e inspiracji) tym, którzy być mo e z ró nych powodów nie mogą udać się do biblioteki, nie mogą zbyt łatwo zdobyć poszukiwanych pozycji ksią kowych, lub po prostu muszą przygotować kazanie lub studium biblijne, mając czas nader ograniczony. Je li macie pytania, sugestie, zawsze jeste my otwarci na Wasz głos. Waszymi pytaniami, czy wskazówkami, związanymi z Waszymi oczekiwaniami, mo ecie współtworzyć z nami to skromne pisemko. Pragniemy jednak nade wszystko, aby Słowo Biblii, jedyne nieomylne, stało się tre cią ycia praktycznego tych, którzy zajmują się Jego głoszeniem, tych, którzy prowadzą zajęcia biblijne w Ko ciołach lokalnych - w zborach, tych, którzy poszukują ycia w prawdzie. Tego zatem Wam yczymy drodzy CzytelnicyŚ niech Wam błogosławi nasz Pan Wszechmogący i niech Was prowadzi w lekturze i rozwa aniu Jego Słowa, w Waszym yciu Słowu temu podporządkowanym. Redakcja. SŁOWO nr 52 1 kwiecień 2015

2 Studium Biblijne 1 Koryntian 12:12-31 Apostoł Paweł u ywa ró nych metafor (analogii) Ko ciołaś ko ciół, jako pole uprawne (3:5-9), budynek (3:9-15), a teraz jako ciało (12Ś12-31). Apostoł pisze o Ko ciele, jako ywym organizmie, co jest te metaforą znaną z filozofii i polityki greckiej. Metafora organizmu pokazuje, e podziały są mieszne i szkodliwe. aden chrze cijan nie mo e yć bez Ko ciołaś nie jest mo liwym być indywidualnym chrze cijaninem nie będąc członkiem lokalnego Ko cioła / zboru. Ciało nie jest przypadkowym zbiorem ró nych elementów, ale jest organizmem, składającym się z ró nych członków, które potrzebują siebie wzajemnie. Zbiór organów i członków jeszcze nie tworzy ciała. Aby ciało mogło funkcjonować potrzebna jest zarówno jedno ć jak i współpraca. Tekst ten nie zawiera systematycznego wykładu o Ko ciele, lecz reakcję Apostoła na konkretny problem, mianowicie nadmierne podkre lenie pewnych darów przez elity oraz lekcewa enie innych. Paweł potępia my l, e na podstawie posiadania jednego szczególnego daru mo na twierdzić, czy kto ma Ducha więtego czy nie. Chrze cijan mo e i powinien pragnąć darów, ale nigdy nie ma prawa na poszczególne dary. Struktura 12:12-14 ciało jest jedno, ale ma wiele członków 12:15-20 ró norodno ć członków wewnątrz ciała 12:21-26 wzajemna zale no ć członków ciała 12:27-31 ró ne funkcje wewnątrz ciała w Paweł ju wcze niej pisał, e Chrystus jest jednym CiałemŚ czy rozdzielony jest Chrystus? (1Ś13). Ko ciół nie jest zgromadzeniem chrze cijan, lecz jest Ciałem Chrystusa. Ko ciół nie oznaczaś jedno ć w ró norodno ci, leczś jedno ć stoi nad ró norodno cią, co oznacza, e ró norodno ć ma sens i jest konstruktywna. Wszyscy jeste my ochrzczeni w Duchu więtym, lub te mo na tłumaczyćś zanurzeni w Duchu to mocne do wiadczenie ka dego chrze cijanina przy nawróceniu się. Nie istnieje osobne do wiadczenie tzw. chrztu w Duchu więtym. Ka dy wierzący do wiadczył ju tego chrztu przy samym nawróceniu się. Oznacza to, e przez nawrócenie się, człowiek zmienia się całkowicie, stając się nowym stworzeniem (2 Kor. 5:17). Wszyscy zostali my napojeni Duchem więtym, lub te mo na tłumaczyćś polani Duchem (por. Gal. 3:26-28). U yty czasownik mo e znaczyćś dać wody, lać wodę, polewać. Pojęcie pić Ducha więtego jest obce w Nowym Testamencie. W Starym Testamencie znajdujemy proroctwo wylania Ducha więtego (np. Iz. 29Ś10ś źz. 36Ś25-27; Joel 2:28; por. Rz. 5:5). W Ewangelii wg Jana czytamy o wodzie jako symbolu Ducha więtego (Jan 4Ś10-14; 7:37-39). Wyraz chrzest w Duchu więtym, który znajdujemy w innych miejscach w Biblii, ma inną formę gramatyczną (Mat. 3Ś11ś Mk 1Ś8ś Łk 3Ś16ś Jan 1Ś33ś Dz. Ap. 1Ś5). Znaczenie nie jest całkiem jasne, ale niewątpliwym jest, e jest to do wiadczenie ka dego wierzącego. Chrzest włącza ludzi do Ko cioła. żrecki tekst podkre la, ze wszyscy chrze cijanie zostali ochrzczeni w jednym Duchu, co oznacza, e wszyscy chrze cijanie zostali ochrzczeni w jednym ciele. Chrzest wymywa te wszelkie podziały i ró nice. Chrzest wymyje wszelkie podziały społeczne. Podziały społeczne lub etniczne nie mają znaczenia w ko ciele, poniewa w Chrystusie nie ma ani yda, ani żreka (por. Gal. 3:28). w Noga nie powie, e chciałaby być ręką, lecz uwa a, e poniewa nie jest ręką, nie jest godna być członkiem ciała. Pewne członki czują się niegodnymi, aby być czę cią ciała, ale ka dy członek ma swoje własne miejsce w cieleś je li noga byłaby ręką, ciało byłoby niepełnosprawne. SŁOWO nr 52 2 kwiecień 2015

3 W Koryncie istniał problem elitaryzmuś pewni członkowie uwa ali, e otrzymali więcej od Ducha więtego, czuli się lepszymi i wydawało im się, e nie potrzebują innych. Dobrze funkcjonujące ciało potrzebuje wszystkich ró nych członków i ich działania. Je li jeden mały członek nie funkcjonuje lub go brakuje, człowiek jest chory lub niepełnosprawny. Wersety przedstawiają metaforę, a od wersetu 18 Paweł przedstawia sytuację rzeczywistą. aden członek nie mo e twierdzić, e jest najwa niejszym członkiem ciała. Podobnie jak nie ka dy członek ludzkiego ciała ma dar słuchania (jak ucho), tak nie ka dy członek Ko cioła ma dar prorokowania lub mówienia językami. w W ciele Chrystusa nie mo e być rozdwojenia (gr.: schizma), lecz powinno być widoczne przeciwieństwo rozdwojeniaś troska członków o siebie wzajemnie. Zachowanie Koryntian przy Wieczerzy Pańskiej pokazuje, e istniało rozdwojenie i brakowało wzajemnej troski (11Ś17-34). Bogaci my leli, e Ko ciół mo e te istnieć bez biednych członków. Jednak całe Ciało do wiadczało cierpienia z tego powodu. (11:30). Tak jak w przypadku naszego własnego ciała, troszczymy się o wszystkie jego czę ci, podobnie powinno być w Ko ciele. Okazuje się prawdą twierdzenie PlatonaŚ Je li boli cię palec, mówisz, e boli mnie palec. Nie tylko palec cierpi, ale cały człowiek cierpi. w Oko nie mo e powiedzieć, e nie potrzebuje ręki. To była dokładnie postawa niektórych Koryntian, którzy uwa ali, e nie potrzebują innych, w ich oczach mniej wa nych członków. Członki słabe, których nie widzimy, czyli wnętrzno ci, są bardzo istotne. Człowiek mo e yć bez ręki, ale nie mo e yć bez ołądka lub płuc. Członki mniej zacne (w. 23) mo na te tłumaczyć, jako członki wstydliwe, genitalia. Są to członki ciała, których nie pokazujemy, ale które są bardzo wa ne, aby prze yć. Tak samo członkowie Ko cioła, posiadający dary, które nie są widoczne dla innych, są bardzo wa ni dla funkcjonowania całego Ko cioła. Ko ciół jest i powinien być całkiem inny ni społeczeństwo. W społeczeństwie istnieją podziały na podstawie pieniędzy, statusu społecznego, siły i wpływu. W Ko ciele podziały na podstawie tego, kim kto jest lub co posiada (pieniądze lub dary Ducha więtego) nie mogą istnieć. To, e są ró ne członki ciała, ró ni członkowie ko cioła mający ró ne miejsce i funkcje jest Bo ym zamiarem. To, co jest słabsze i na ostatnim miejscu, okazuje się często wa ne i stoi na pierwszym miejscu w oczach Boga (por. 1:27; 4:10; 9:22). w Ko ciół jest jednym ciałem Chrystusa posiadającym wiele członków. To znaczy, e ka dy wierzący ma relacje z Chrystusem tak samo jak ze wszystkimi innymi wierzącymi. Apostoł wymienia kilka darów, ale bez hierarchii, choć niektóre dary są wa niejsze dla funkcjonowania Ko cioła. Nie mo na wnioskować na podstawie tych wersetów pewnego porządku, co do darów. W innych miejscach Paweł podaje inną kolejno ć (np.12:9-10). Wygląda na to, e Paweł zaprzecza samemu sobie, gdy poprzednio powiedział, e nie ma ró nicy. Ale w rozdz. 14 wyra a pogląd, e niektóre dary są wa niejsze ni inne dla poprawnego funkcjonowania Ko cioła. Dlatego na przykład prorokowanie jest wa niejsze ni mówienie językami. Kryterium jest u yteczno ć dla budowania Ko cioła (nauczania) oraz ewangelizacji. SŁOWO nr 52 3 kwiecień 2015

4 Apostołowie nie mają wy szego statusu w Ko ciele, lecz są (tylko) pierwszymi chronologicznie (są fundatorami ko ciołów). Nie, jako osoby są wa niejsi, lecz ich funkcja jest wa niejsza ze względu na sytuację, mianowicie, fundowanie Ko cioła. Nale y pamiętać, e Apostoł wymienia funkcje związane z darami, nie wymienia ludzi mających te dary i funkcje. Dar niesienia pomocy w Nowym Testamencie występuje tylko tu i oznacza wszelkiego rodzaju czyny pomocy lub te wsparcie. Mo e być związane z pomaganiem biednym i potrzebującym (por. Dz. Ap. 20:35; Rz. 12:8). W całej argumentacji Pawła nie znajdujemy nic dotyczącego autorytetu. Paweł nie okre la, kto ma autorytet, nad kim. Nie wspomina o autorytecie apostołów, proroków lub nauczycieli (o tym wspomina w innych miejscach, ale nie w tym tek cie), poniewa dary Ducha więtego nie są związane z autorytetem. w. 31 Ten werset sprawia problemy, mo na go interpretować na ró ne sposoby. Z pewno cią jest wersetem przej ciowym między 12Ś13-30 a 13:1-13. Dary Ducha w. nie działają automatycznie. Nie są zawsze aktywne, to zale y od nas. Dary nigdy nie są moją stałą własno cią, nie są moimi darami. Zdarza się, e wierzący gasi Ducha więtego i lekcewa y dary (1 Tes. 5:19). Czasami musimy na nowo rozpalić dar, który stał się nieaktywny (2 Tym. 1:6). Wierzący nie musi biernie czekać, a dary zaczyną automatycznie działać, lecz musi starać się aktywnie ich u ywać. Kierowania, dosł.ś czyny prowadzenia. Ten grecki wyraz u ywany jest, gdy mowa o sterowaniu i kierowaniu statku, szczególnie podczas sztormu (Dz. Ap. 27:11). Nie wskazuje po prostu na zdolno ci administracyjne, lecz na dar prowadzenia wspólnoty, jak przywódca. Kto, kto umie planować i formułować strategie dla przyszło ci ko cioła. Na końcu listu znajdujemy ró ne języki. Być mo e, poniewa jest najmniej wa nym lub dlatego, e wła nie ten dar będzie dalej szczegółowo omawiany. Większymi darami są te, które budują Ko ciół. Ale dary nie mają znaczenia, je li nie są u ywane w miło ci. Miło ć nie jest większym darem, ani nie jest czym, co wierzący ma mieć zamiast darów. Miło ć jest owocem ducha więtegoś ka dy wierzący powinien mieć miło ć, ale nie ka dy wierzący ma ka dy dar. Dalsze rozwa ania biblijne oraz inne artykuły teologiczne na blogu autora Pedro Snoeijer SŁOWO nr 52 4 kwiecień 2015

5 Rozważanie Ewangelii wg Jana 10, Ja jestem dobry pasterz. Dobry pasterz ycie swoje kładzie za owce. 12 Najemnik, który nie jest pasterzem, do którego owce nie nale ą, widząc wilka nadchodzącego, porzuca owce i ucieka, a wilk porywa je i rozprasza, 13 poniewa jest najemnikiem i nie zale y mu na owcach. 14 Ja jestem dobry pasterz i znam swoje owce, i moje mnie znają. 15 Jak Ojciec mnie zna i Ja znam Ojca, i ycie swoje kładę za owce. 16 Mam i inne owce, które nie są z tej owczarniś równie i te muszę przyprowadzić, i głosu mojego słuchać będą, i będzie jedna owczarnia i jeden pasterz. 17 Dlatego Ojciec miłuje mnie, i Ja kładę ycie swoje, aby je znowu wziąć. 18 Nikt mi go nie odbiera, ale Ja kładę je z własnej woli. Mam moc dać je i mam moc znowu je odzyskaćś taki rozkaz wziąłem od Ojca mego. Ja jestem dobry Pasterz, mówi Jezus. Izrael był ludem pasterskim. Nie jest zatem zaskakującym, e tak często jego refleksja krą yła wokół figury pasterza i owiec. Od początku historii biblijnej, jeden z synów Adama i źwy był pasterzemś nazywał się Abel. Abraham, przodek ludu Izraela, był pasterzem, a podobnie Jakub. Nie nale y zapominać, e nawet wtedy, kiedy lud wybrany był niewolnikiem w źgipcie, miał swoje stada owiec. I w chwili, kiedy Moj esz miał wizję krzewu gorejącego, która miała uczynić z niego wyzwoliciela ludu, był w trakcie strze enia owiec swojego te cia (2 Moj eszowa/wyj cia 3,1). I kiedy Samuel, na rozkaz Przedwiecznego, stawił się u Jessego, aby wybrać nowego króla, wybraniec, młody Dawid, był w trakcie pasienia stad swojego ojca (1 Samuela 16,11). Wyobra enie pasterza jest zastosowane tak e i w sposób naturalny do Boga, Psalm 23,2-4: (2) Na niwach zielonych pasie mnie. Nad wody spokojne prowadzi mnie. (3) Duszę moją pokrzepia. Wiedzie mnie cie kami sprawiedliwo ci Ze względu na imię swoje. (4) Choćbym nawet szedł ciemną doliną, Zła się nie ulęknę, bo Ty ze mną, Laska twoja i kij twój mnie pocieszają). Po wygnaniu do Babilonu, Bóg działa jak pasterz, mówi Izajasz 40,11: Jak pasterz będzie pasł swoją trzodę, do swojego naręcza zbierze jagnięta i na swoim łonie będzie je nosił, a kotne będzie prowadził ostro nie. Kiedy Bóg deleguje swoją odpowiedzialno ć pasterza ludziom, ci nie zawsze są wierni ich powołaniu i ciągają na siebie gniew Przedwiecznego. Ezechiela 34,8-10: (8) Jakom yw - mówi Wszechmocny Pan - poniewa moje owce stały się łupem i poniewa moje owce były erem dla wszelkiego zwierzęcia polnego, gdy nie było pasterza, a moi pasterze nie troszczyli się o moje owce, a sami się pa li pasterze, a moich owiec nie pa li, (9) dlatego wy, pasterze, słuchajcie słowa Pana! (10) Tak mówi Wszechmocny PanŚ Oto Ja wystąpię przeciwko pasterzom i za ądam od nich moich owiec, i usunę ich od pasienia moich owiec, i pasterze nie będą ju pa ć samych siebie. Wyrwę moje owce z ich paszczyś nie będą ju ich erem. Kiedy zatem Jezus mów o sobie, e jest dobrym pasterzem, jest solidnie osadzony w tradycji ydowskiej. I kiedy opowiada przypowie ć o zagubionej owcy (Łukasza 15,3-8), dokonuje bezpo redniego odniesienia do tekstu Ezechiela, który zacytowali my. Jego słuchacze nie mogli mieć najmniejszego problemu z rozumieniem tego, co chciał im powiedzieć Pan Jezus. Ale nie wystarczy zrozumieć język i jego znaczenie symboliczne, aby chcieć yć w wierno ci Panu. Dlatego te wła nie Jezus podkre la z mocą konflikt, którego jest obiektem. Konflikt ju zaanonsowany od początku czwartej Ewangelii: - Jana 1,5: A wiatło ć wieci w ciemno ci, lecz ciemno ć jej nie przemogła; - Jana 1,11: Do swej własno ci przyszedł, ale swoi go nie przyjęli. Ten konflikt Jezus charakteryzuje przez swoją opozycję do najemnikówś ci umykają SŁOWO nr 52 5 kwiecień 2015

6 przed zagro eniem ze strony wilkówś On, Jezus, oddaje swoje ycie za swe owce. Najemnicy nie przejmują się zanadto owcamiś On, zna je i Jego owce żo znają. Czwarta źwangelia zebrała z dbało cią słowa Jezusa, które zwiastują ten konflikt, gdy, w czasie, gdy źwangelia ta była pisana, ju rozpoczęły się prze ladowania przeciwko chrze cijanom. To dlatego Jezus będzie mógł powiedziećś Jana 15,18: Je li wiat was nienawidzi, wiedzcie, e mnie wpierw ni was znienawidził. Nie chodzi tutaj o złych pasterzy cywilnych, jakich było wielu w ciągu wieków. Nie chodzi o tych odpowiedzialnych za ró nego nieszczę cia ludu. Jezus mówi tutaj o odpowiedzialnych religijnych, o funkcjonariuszach wiątyni Jerozolimskiej, którzy uczynili z religii ich zawód. I którzy tak naprawdę nie troszczyli się o zbawienie mę czyzn i kobiet, którzy tworzyli ich lud. Mówi o tych, którzy widzieli w Jezusie intruza, którzy czuli się zagro eni przez Jego autorytet i którzy nie mieli innego pragnienia, jak - pozbyć się żo. Krzy wzniesiony na żolgocie ju wyłania się w tych słowach Jezusa. Jego mierć jest ju zaprogramowana. Jezus wie to, ale tak e i z wyprzedzeniem niejako - Jezus podaje znaczenie swojej mierciś Nikt mi go nie odbiera, ale Ja kładę je z własnej woli. Mam moc dać je i mam moc znowu je odzyskaćś taki rozkaz wziąłem od Ojca mego (Jana 10,18). Jan stre cił posługę Jezusa w tych słowach, które są jak serce źwangelii (Jana 3,16): Albowiem tak Bóg umiłował wiat, e Syna swego jednorodzonego dał, aby ka dy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał ywot wieczny. Pamiętajmy, e je eli Jezus zwiastuje swoją mierć, oferowaną dla zbawienia ludzko ci, zwiastuje tak e swoje zmartwychwstanie, Jana 10,18 Nikt mi go nie odbiera, ale Ja kładę je z własnej woli. Mam moc dać je i mam moc znowu je odzyskaćś taki rozkaz wziąłem od Ojca mego. Wobec tych, którzy są nieposłuszni Panu, którzy są niewierni ich powołaniu dzier ących ró nego rodzaju odpowiedzialno ć strukturalną, Jezus potwierdza swoją doskonałą zgodno ć z wolą Ojca. Ale tych słów Jezusa Jego przeciwnicy nie chcą usłyszećś nie bez racji opowiadanie to umieszczone jest bezpo rednio po tym, które relacjonuje uzdrowienie niewidomego od urodzeniaś ludzie pobo ni, faryzeusze, którzy byli wiadkami tego uzdrowienia, zamiast cieszyć się, czynili Jezusowi wyrzuty i wyrzucili Go na zewnątrz. Nie chcieli oni miłosierdzia Bo ego, ani dla nich samych, ani dla innych. Wyobra ali sobie, e oni sami mogli dokonać ich zbawienia, poprzez jako ć zało onego przez siebie do realizacji posłuszeństwa. Więcej - ich pyszna postawa prowadzi ich samych do surowego osądzania innych. Jezus nie przyszedł, aby sądzić i potępić, ale aby zbawić. Zatem Jezus chce nas wyzwolić z przymusu, który niektórzy chcą tak e dzisiaj narzucać w ich systemach religijnych. Dla ydów, cały dzień był poukładany przez reguły religijne, przez 613 nakazów i zakazów, które rabini wyłonili z ich lektury tekstów biblijnych. Stworzyli uregulowania, które miały ochronić to samo ć wybranego w momencie, gdy nie mógł się on chronić granicami naturalnymi; w chwili, gdy wygnanie babilońskie, a następnie rozproszenie po wiecie pogańskim stawiały ich w kontakcie ze wszystkimi rodzajami idolatrii obecnych w religiach pogańskich. Ale te reguły, które miały naznaczać kształt wolno ci, stały się przymusem, który zaczęto zachowywać dla niego samego. SŁOWO nr 52 6 kwiecień 2015

7 Jezus wyzwala nas z tych reguł, ustanawiając pomiędzy Nim i nami wię zaufania, wię miło ci. I je eli jeste my Mu posłuszni, to nie przez strach, ale dlatego, e żo kochamy. Jezus, akceptując swą mierć, podaje miarę swojej miło ci, która jest miło cią bez miary; miło cią, która nie jest proporcjonalna do naszego posłuszeństwa. Nie jest mierzalna adną z naszych zasług, ale jest nam ofiarowana z łaski. Zdefiniowawszy w ten sposób nowe relacje pomiędzy Nim, a ka dym z nas, Jezus poszerza swój zamysł. Jezus my li o Ko ciele, który będzie rezultatem Jego działania: Mam i inne owce, które nie są z tej owczarniś równie i te muszę przyprowadzić, i głosu mojego słuchać będą, i będzie jedna owczarnia i jeden pasterz - Jana 10,16. Jezus miał na my li owce pochodzące z ludów pogańskich. źwangelia Mateusza przynosi nam te słowa Chrystusa zmartwychwstałego - Mateusza 28,19: Id cie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha więtego. W tych wszystkich narodach znajdujemy tak e naszych przodków, tych, którzy przyjęli wiarę w Boga w Jezusie Chrystusie. Jezus wiedział z wyprzedzeniem, e On, ukrzy owany, odrzucony, będzie pewnego dnia kamieniem węgielnym zbawienia wiata. Jego wizja Ko cioła doprowadziła Apostołów do stania się misjonarzami, do miało ci zmierzenia się z wieloma przeszkodami, aby głosić Dobrą Nowinę zbawienia. Kiedy pomy limy o przeszkodach, które musieli przezwycię yć, mo emy powiedzieć, e nie mamy najmniejszego usprawiedliwienia dla nas, by utracić odwagę dla naszego powołania do wiadectwa Panu: pierwsi uczniowie Jezusa byli przecie tylko niewielką mniejszo cią, w wiecie wrogim im, ale byli o ywieni wielką wiarą. Jaki to dla nas przykład! Poniewa być owieczką Pana nie oznacza tworzenia stada beczącego ze zrezygnowaniem, ale lud w drodze, pod przewodnictwem dobrego Pasterza. Mamy dzisiaj nowe wyzwania do podniesienia, gdy wobec społeczeństw, które tracą swe warto ci, które wbrew pozorom nie mają ju istotnych punktów odniesienia chrze cijańskich, które zaczynają przypominać społeczeństwa antyczne, drą one zepsuciem, mamy przywilej posiadania Pana, który jest tak e naszym Zbawicielem. I który - pomimo mylących pozorów pozostaje Zbawicielem wiata. A zatem wyobra enie pasterza opisuje naszą relację z BogiemŚ naszą relacją jako jednostek, ale tak e naszą relację jako Ko cioła. Nie jest zadziwiającym, e najstarsza znana próba graficznego przedstawienia Jezusa, ukazuje Go jako pasterza, niosącego na barkach owieczkęś jest to rysunek z pierwszego wieku, oczywi cie niezgrabny, ale jak e znaczący. Jezus nas kocha i je eli to my oddalili my się z drogi, którą powinni my byli podą ać, i je eli to my oddalili my się od stada, to On sam nas szuka dopóty, dopóki nie znajdzie nas i nie doprowadzi na wła ciwą drogę, a tak e do stada i to na swoich barkach. Niech będzie Pan pochwalony za taką miło ć! Tomasz Pieczko Dalsze rozwa ania biblijne oraz inne artykuły teologiczne na blogu autora: SŁOWO nr 52 7 kwiecień 2015