Muzeum Polskich Formacji Granicznych

Transkrypt

1 Muzeum Polskich Formacji Granicznych , 23:20 Broń Nazwa własna: karabin SWT wz Charakterystyka przedmiotu: dane techniczne: kaliber - 7,62 mm, nabój 7,62 54 mm, magazynek - 10 naboi, długość mm, długość lufy mm, masa broni - 3,9 kg (bez magazynka), 4,51 kg (karabin załadowany), prędkość początkowa pocisku 840 m/s szybkostrzelność praktyczna ~25 strz./min, zasięg max m Karabin SWT-40 jest bronią samopowtarzalną. Automatyka broni działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych, tłok gazowy o długim skoku, zamek ryglowany przez przekoszenie. Broń strzela z zamka zamkniętego, mechanizm spustowy z możliwością strzelania ogniem pojedynczym. Przyrządy celownicze składają się z muszki i celownika krzywiznowego. Karabin samopowtarzalny konstrukcji Fiodora Tokariewa Został przyjęty do uzbrojenia w 1938 roku. Rok później serię karabinów oznaczono jako SWT-38. Użyto je po raz pierwszy podczas wojny radziecko fińskiej, a do produkcji weszły w 1940 roku w zmodernizowanej wersji, oznaczonej jako SWT Czas powstania: 1940 r. 4.Hasła przedmiotowe: Wojska Ochrony Pogranicza, uzbrojenie 5.Miejsce przechowywania/właściciel: Muzeum

2 1. Nazwa własna: karabinek Mosin wz Charakterystyka przedmiotu: dane techniczne: amunicja 7,62 x 54R, masa broni 4 kg, długość broni bez bagnetu 1020 mm, z bagnetem 1330 mm, długość lufy 508 mm, pojemność magazynka 4+1, szybkostrzelność praktyczna 10 strz./min., prędkość początkowa pocisku 816 m/s (nabój z pociskiem lekkim wz.1908). Broń systemu Mosina, która po kolejnych modyfikacjach doczekała się wersji wz. 44. Posiada charakterystyczny, stały, jednorzędowy magazynek z pudełkiem przynitowanym do kabłąka spustu. Bagnet zawiasowy, składany na prawą stronę lufy. Produkcję w ZSRR zakończono w 1948 roku. Kontynuowano ją na zasadach licencyjnych na Węgrzech, Rumunii i w Polsce, gdzie w Zakładach w Radomiu wyprodukowano łącznie egzemplarzy. 3. Czas powstania: 1944 r. 4. Hasła przedmiotowe: Wojska Ochrony 1. Nazwa własna: karabinek automatyczny StG Charakterystyka przedmiotu: dane techniczne: kaliber 7,92, nabój 7,92 x 33 mm Kurz, masa z amunicją 6 kg, masa bez amunicji 4,9 kg, długość broni 940 mm, długość lufy 419 mm, prędkość początkowa pocisku 690 m/s, szybkostrzelność praktyczna 100 strz./min, teoretyczna 470 strz./min, donośność skuteczna 400

3 600 m. Karabinek działa na zasadzie odprowadzenia gazów przez boczny otwór w ściance lufy. Komora gazowa typu zamkniętego ma stałą objętość. Celownik krzywkowy pozwala na prowadzenie ognia do 800 m. Zasilanie karabinka odbywa się z wymiennego magazynka łukowego o pojemności 30 naboi z dwurzędowym ułożeniem naboi. Jeden z pierwszych karabinków automatycznych na nabój pośredni, zaprojektowany przez Hugo Schmeissera, produkowany (wersje prototypowe 1942 r. produkcja seryjna od 1943 r.) przez zakłady zbrojeniowe C. G. Haenel (Niemcy). Na wyposażeniu służb granicznych CSRS, sporadycznie używany przez Wojska Ochrony Pogranicza i Milicję Obywatelską w pierwszych latach po wojnie. 3. Czas powstania: 1944 r. 4. Hasła przedmiotowe: Wojska Ochrony 1.Nazwa własna: pistolet TT wz 30/33 2.Charakterystyka przedmiotu: pistolet TT (zwany tetetką) wyprodukowane w ZSRR (Tuła) z samopowtarzalnym syst. Tokariew, stanowiły broń osobistą oficerów i podoficerów Wojsk Ochrony Pogranicza. Kaliber broni 7,62, długość broni 195 mm, masa broni bez magazynka 0,825 kg, rodzaj amunicji TT wz 30, prędkość początkowa pocisku 420 m/s, donośność broni 1000 m, skuteczny strzał 50 m, pojemność magazynka 8 naboi, Samoczynne działanie pistoletu TT wz 30/33 oparte na

4 zasadzie odrzutu lufy. Szybkostrzelność bojowa 8 strzałów w ciągu s. Pistolet składny, właściwie wyważony, pewny w działaniu 3. Czas powstania: 1930 r. 4. Hasła przedmiotowe: Wojska Ochrony Pogranicza, uzbrojenie 5. Miejsce przechowywania/właściciel: Muzeum 1.Nazwa własna: pistolet P Charakterystyka: kompaktowy pistolet samopowtarzalny działający na zasadzie wykorzystania energii odrzutu zamka swobodnego. Broń skonstruowana w ramach programu,,wanad, który rozpoczął się równocześnie z zakończeniem produkcji pistoletu P 64. Miał on na celu doprowadzić do powstania nowej broni bocznej dla służb mundurowych. Konstrukcja wzorowana na niemieckiej technologii tłoczenia blachy (Jägerpistolle, SIG P 220, Steyr GB, Volkspistolle), a mechanizmy skonstruowano na podstawie doświadczeń firmy Walther. W historii pistoletów samopowtarzalnych zapisał się jako model wytwarzany najdłużej (od 1984 do 2000 r., gdy zlikwidowano Zakłady Metalowe Łucznik w Radomiu). Kaliber 9 mm, nabój 9 mm x 18 Makarow, długość lufy 90 mm,

5 wysokość 125 mm, szerokość 30 mm, długość linii celowniczej 120 mm, masa broni bez amunicji 730 g, masa broni załadowanej 810 g, pojemność magazynka 8 naboi, prędkość początkowa pocisku 312 m/s. 3.Czas powstania: 1988 r. 4.Hasła przedmiotowe: Wojska Ochrony Pogranicza, Straż Graniczna, uzbrojenie 5.Miejsce przechowywania/właściciel: Komenda Główna Straży Granicznej w Warszawie 1. Nazwa własna: pistolet sygnałowy Leuchtpistole Charakterystyka przedmiotu: niemiecki pistolet sygnałowy Leuchtpistole 42. Wykonywany był techniką tłoczenia elementów stalowych oraz spawania. Lufa gładka, kalibru 27 mm, łamana do ładowania jak w myśliwskiej dubeltówce i blokowana prostym zamkiem. Jedynymi nie metalowymi elementami tej broni były plastikowe okładziny rękojeści. Pistolet ten produkowano w dużych ilościach m.in. w fabryce H. Schneider. Wykorzystywany w Wojskach Ochrony Pogranicza w latach Czas powstania: lata Hasła przedmiotowe: Wojska Ochrony Pogranicza, broń i amunicja 5. Miejsce przechowywania/właściciel: zbiory prywat 1. Nazwa własna: oliwiarka 2. Charakterystyka przedmiotu: dwukomorowy pojemnik (produkcji ZSRR) na substancje używane do czyszczenia i konserwacji broni 3. Czas powstania: lata Hasła przedmiotowe: Wojska

6 Ochrony Pogranicza, uzbrojenie 5. Miejsce przechowywania/właściciel: Muzeum 1. Nazwa własna: oliwiarka 2. Charakterystyka przedmiotu: dwukomorowy pojemnik (produkcji polskiej) na substancje używane do czyszczenia i konserwacji broni 3. Czas powstania: lata Hasła przedmiotowe: Wojska Ochrony 1. Nazwa własna: olejarka 2.

7 Charakterystyka przedmiotu: pojemnik do przechowywania oleju do konserwacji broni 3. Czas powstania: po 1945 r. 4. Hasła przedmiotowe: Wojska Ochrony