Dokument z posiedzenia PROJEKT REZOLUCJI

Transkrypt

1 Parlament Europejski Dokument z posiedzenia B8-0319/ PROJEKT REZOLUCJI złożony w następstwie oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu w sprawie sytuacji w Erytrei (2016/2568(RSP)) Victor Boştinaru, Linda McAvan, Norbert Neuser, Elena Valenciano, Ana Gomes, Maria Arena, Marita Ulvskog, Marlene Mizzi, Doru- Claudian Frunzulică, Enrique Guerrero Salom, Pier Antonio Panzeri, Richard Howitt w imieniu grupy S&D RE\ doc PE v01-00 Zjednoczona w różnorodności

2 B8-0319/2016 Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Erytrei (2016/2568(RSP)) Parlament Europejski, uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Erytrei, w tym rezolucję z dnia 15 września 2011 r. w sprawie Erytrei: przypadek Dawita Isaaka 1, uwzględniając krajowy program orientacyjny dla Erytrei z dnia 3 lutego 2016 r. w ramach 11. Europejskiego Funduszu Rozwoju, uwzględniając wnioski kontrolnej grupy roboczej A w Komisji Rozwoju Parlamentu Europejskiego z dnia 11 listopada 2015 r., uwzględniając oświadczenie w sprawie więźniów politycznych w Erytrei wydane przez rzecznika Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) w dniu 18 września 2014 r., uwzględniając sprawozdanie ESDZ z 2015 r. na temat partnerstwa między Erytreą a Unią Europejską, uwzględniając oświadczenie do mediów wydane przez Komisję Śledczą ONZ do spraw Praw Człowieka w Erytrei w dniu 8 czerwca 2015 r., uwzględniając krajowe sprawozdanie Jednostki Narodów Zjednoczonych ds. Równości Płci i Uwłasnowolnienia Kobiet na temat rządu Państwa Erytrea z czerwca 2014 r., uwzględniając Konwencję w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, uwzględniając Konwencję nr 29 Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) dotyczącą pracy przymusowej lub obowiązkowej, Konwencję nr 105 MOP dotyczącą zniesienia pracy przymusowej oraz Konwencję nr 87 MOP dotyczącą wolności związkowej i ochrony praw związkowych, uwzględniając zmienioną umowę z Kotonu, uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka, uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów, uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu, A. mając na uwadze, że osoby cywilne w Erytrei są arbitralnie zatrzymywane lub aresztowane na nieokreślony czas z wielu nieuzasadnionych powodów w tym za krytykę rządu, sprzeciwianie się rządowi, działalność dziennikarską, praktykowanie 1 Dz.U. C 51E z , s PE v /7 RE\ doc

3 nieoficjalnej religii, unikanie lub porzucenie obowiązkowej służby wojskowej, współpracę z podmiotami zagranicznymi, próby ucieczki z kraju lub pokrewieństwo z osobami, które uciekły z kraju bądź też bez wyraźnego uzasadnienia; mając na uwadze, że zatrzymanym odmawia się opieki medycznej; mając na uwadze, że zatrzymania dotyczą również dzieci, które są przetrzymywane w równie nieludzkich warunkach jak osoby dorosłe; mając na uwadze, że zatrzymane kobiety są często pilnowane przez strażników płci męskiej, co zwiększa ryzyko wystąpienia przemocy seksualnej i przemocy ze względu na płeć; B. mając na uwadze, że od czasu wojny z Etiopią w latach w Erytrei trwa stan wyjątkowy; mając na uwadze, że nie ma żadnej możliwości sprzeciwu lub zmiany, ponieważ w Erytrei obowiązuje zakaz opozycji politycznej; mając na uwadze, że osoby zadające pytania dotyczące zaginięć ludzi lub komentujące politykę rządu są napiętnowane jako zdrajcy i surowo karane; mając na uwadze, że od 1993 r. nie było żadnych wyborów krajowych; mając na uwadze, że do tej pory nie odbyły się wybory regionalne przewidziane na 2009 r.; mając na uwadze, że nawet przed rozwiązaniem Zgromadzenia Narodowego w 2002 r. prawo stanowiono za pomocą dekretów rządowych; C. mając na uwadze, że każdego miesiąca Erytrejczyków, czyli ogromna liczba obywateli, ucieka z kraju z powodu strachu i ucisku, stanowiąc trzecią co do wielkości grupę uchodźców zmierzających do Europy; uchodźcy ci są często ofiarami maltretowania, porwań i wykorzystywania przez grupy przestępcze w Erytrei i krajach sąsiadujących; mając na uwadze, że w okresie od 2012 r. do połowy 2015 r. o azyl w Europie ubiegało się prawie dwukrotnie więcej Erytrejczyków niż Syryjczyków; mając na uwadze, że w październiku 2014 r. w Sudanie i Etiopii przebywało ponad erytrejskich uchodźców; mając na uwadze, że, jak podaje Wysoki Komisarz Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców, ponad Erytrejczyków, tj. 9% całej populacji, uciekło z kraju; D. mając na uwadze, że we wrześniu 2001 r. jedenastu czołowych polityków, którzy wyrazili krytykę rządu, oraz dziesięciu niezależnych dziennikarzy, którzy informowali o tej krytyce a wśród nich posiadający szwedzkie obywatelstwo Erytrejczyk Dawit Isaak zostało zatrzymanych bez oskarżenia, procesu lub możliwości skorzystania z pomocy prawnej, a pomimo wielokrotnych apeli ze strony społeczności międzynarodowej osoby te są w dalszym ciągu przetrzymywane lub zmarły w więzieniu; mając na uwadze, że w Erytrei nie istnieje wolność prasy, ponieważ niezależne media są w tym kraju zakazane, a we wskaźniku wolności prasy publikowanym przez organizację Reporterzy bez Granic Erytrea przez osiem kolejnych lat zajmowała ostatnie miejsce pośród ocenianych krajów; mając na uwadze, że co najmniej szesnastu dziennikarzy jest obecnie przetrzymywanych, a dziesiątki innych musiało uciekać za granicę dla własnego bezpieczeństwa; mając na uwadze, że Komisja Śledcza ONZ do spraw Praw Człowieka w Erytrei bezskutecznie wzywała do uwolnienia zatrzymanych, w tym dziennikarzy; E. mając na uwadze, że władza wykonawcza kontroluje system sądownictwa, a przywódcy wojskowi, funkcjonariusze służb bezpieczeństwa i śledczy wydają się w rzeczywistości występować w roli sędziów; mając na uwadze, że informacje o procesach i wyrokach rzadko podaje się do publicznej wiadomości, a większość wyroków jest wydawana RE\ doc 3/7 PE v01-00

4 wyłącznie na podstawie sprawozdań z dochodzeń i oświadczeń uzyskanych za pomocą tortur; mając na uwadze, że niektórzy z oskarżonych nie są powiadamiani o ich procesach lub długości wyroku; mając na uwadze, że rząd często ingeruje w system wymiaru sprawiedliwości; mając na uwadze, że oskarżeni nie mają możliwości skorzystania z pomocy obrońcy; F. mając na uwadze, że służba wojskowa jest obowiązkowa dla wszystkich Erytrejczyków w wieku od 18 do 50 lat, bez prawa do odmowy działania sprzecznego z własnym sumieniem; mając na uwadze, że oficjalny 18-miesięczny okres służby jest często ignorowany, a czas, w jakim większość Erytrejczyków pełni służbę wojskową, jest przedłużany bez końca; mając na uwadze, że wielu poborowych wykorzystuje się do pracy przymusowej i że przydziela im się obowiązki cywilne; mając na uwadze, że miesięczny żołd poborowych wynosi nie więcej niż 30 USD, co nie wystarcza do utrzymania rodziny; mając na uwadze, że poborowi nie mogą szukać oficjalnego zatrudnienia ani podejmować studiów w szkołach wyższych; G. mając na uwadze, że w Erytrei nie ma odpowiedniej sfery publicznej, w której organizacje społeczeństwa obywatelskiego mogłyby swobodnie działać; mając na uwadze, że próby organizowania pokojowych demonstracji doprowadziły do aresztowań, zatrzymań, a nawet pozasądowych egzekucji; mając na uwadze, że niezależne związki zawodowe są zakazane; mając na uwadze, że, z wyjątkiem możliwości wstąpienia do partii rządzącej, nie ma żadnych innych możliwości angażowania się w sprawy publiczne ani ochrony warunków pracy; mając na uwadze, że grupy zajmujące się ochroną praw człowieka nie otrzymują zgody na wjazd do kraju i że polityka samowystarczalności prowadzona przez rząd Erytrei poważnie ogranicza możliwości międzynarodowej pomocy humanitarnej; H. mając na uwadze, że Erytrejczykom nie wolno opuszczać kraju bez pozwolenia władz, udzielanego w formie arbitralnie wystawianych wiz wyjazdowych; mając na uwadze, że ruch w kierunku obszarów przygranicznych jest ograniczony, a rząd Erytrei stosuje zasadę strzelać, aby zabić ; mając na uwadze, że Erytrejczyków mieszkających za granicą zmusza się do zapłaty 2-procentowego podatku dochodowego na rzecz naprawy gospodarczej i odbudowy (potocznie określanego jako podatek diaspory ); I. mając na uwadze, że państwa europejskie w większości przypadków odrzucają wnioski o azyl składane przez Erytrejczyków; J. mając na uwadze, że specjalna sprawozdawczyni ONZ Sheila Keetharuth nie otrzymała pozwolenia na wjazd do Erytrei, mimo że w sprawozdaniach dla ONZ przedstawiła szereg obaw i zaleceń; mając na uwadze, że w 2008 r. wydalono korespondentów zagranicznych; K. mając na uwadze, że grunty i zasoby naturalne stanowią wyłączną własność rządu Erytrei, co jest wykorzystywane przez rząd do stosowania systemu nagradzania i karania; mając na uwadze, że urzędnicy wojskowi i partyjni przejęli grunty, nieruchomości i działalność gospodarczą dla własnej korzyści; mając na uwadze, że kobietom częściej odmawia się dostępu do gruntów ze względu na mniejsze prawdopodobieństwo ukończenia przez nie służby wojskowej; L. mając na uwadze, że czynności homoseksualne są nielegalne w Erytrei, a rząd odmawia PE v /7 RE\ doc

5 wprowadzenia w życie ustawodawstwa o przeciwdziałaniu dyskryminacji w celu ochrony lesbijek, gejów, biseksualistów i osób transpłciowych; M. mając na uwadze, że Unia Europejska postanowiła wznowić pomoc rozwojową dla Erytrei, w szczególności w ramach krajowego programu orientacyjnego dla Erytrei w wysokości 200 mln EUR przedstawionego w dniu 26 października 2015 r.; N. mając na uwadze, że ze względu na skalę i powagę naruszeń praw człowieka popełnianych przez reżim panujący w Erytrei, wiele sygnałów wskazujących, że przywiązuje on niewielką wagę do dobrobytu obywateli, brak jego wiarygodności jako partnera we współpracy na rzecz rozwoju, wszechobecną korupcję i niemal całkowity brak przejrzystości zarządzania finansami publicznymi w kraju oraz ryzyko niewłaściwego wykorzystania środków Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR) na potrzeby zarządzania migracją, w dniu 11 listopada 2015 r. Parlament Europejski wezwał Komitet EFR, aby nie przyjmował projektu krajowego programu orientacyjnego do czasu przeprowadzenia dalszej dyskusji; O. mając na uwadze, że stanowisko Parlamentu zostało zignorowane przez Komisję i nie zostało przekazane Komitetowi EFR, a krajowy program orientacyjny wszedł w życie dnia 3 lutego 2016 r. po zatwierdzeniu przez Komitet EFR; 1. wzywa rząd Erytrei do zaprzestania przetrzymywania przedstawicieli opozycji i niewinnych osób cywilnych; apeluje o uczciwe procesy oskarżonych oraz zniesienie tortur i innych form poniżającego traktowania, takich jak ograniczenie dostępu do żywności, wody i opieki medycznej; przypomina rządowi Erytrei o jego obowiązku zachowania należytej staranności w dochodzeniach dotyczących egzekucji pozasądowych; 2. wyraża dezaprobatę z powodu wznowienia znaczącej pomocy UE dla Erytrei, a w szczególności z powodu zatwierdzenia krajowego programu orientacyjnego dla Erytrei w wysokości 200 mln EUR; wzywa Komisję do dokonania wspólnie z Parlamentem Europejskim przeglądu swoich zasad kontroli oraz do starannego rozważenia obaw i sugestii zgłoszonych przez Parlament Europejski i zapewnienia, że zostaną one przekazane Komitetowi EFR; 3. wyraża ubolewanie, że jego obawy przedstawione w dniu 11 listopada 2015 r. nie zostały wzięte pod uwagę, oraz zwraca się do Komisji, aby zapewniła pełną kontrolę wdrażania krajowego programu orientacyjnego i na bieżąco informowała Parlament w trakcie całego procesu; 4. zachęca rząd Erytrei do podjęcia pilnych reform, dotyczących m.in. zmniejszenia rygoru państwa jednopartyjnego oraz przywrócenia Zgromadzenia Narodowego i wyborów; wzywa rząd Erytrei do uznania apeli społeczności międzynarodowej i uwolnienia więźniów, którzy zostali bezpodstawnie skazani; 5. wzywa do ustanowienia w Erytrei trzech odrębnych ośrodków władzy posiadających wyraźnie określone kompetencje, z wykwalifikowanymi sędziami wyznaczanymi w toku uczciwych i przejrzystych wyborów; 6. przypomina rządowi Erytrei, że prawo do opuszczenia swojego kraju jest zapisane w RE\ doc 5/7 PE v01-00

6 międzynarodowym prawie w zakresie praw człowieka; wzywa rząd do zapewnienia swobody przemieszczania się i zaprzestania pobierania podatku diaspory od Erytrejczyków mieszkających za granicą; 7. wzywa rząd Erytrei, aby przestrzegał oficjalnego okresu służby wojskowej, zaprzestał wykorzystywania obywateli jako pracowników przymusowych, przestał zezwalać przedsiębiorstwom zagranicznym na wykorzystywanie takich pracowników za opłatą, dopuścił możliwość sprzeciwu moralnego wobec służby wojskowej oraz zapewnił ochronę poborowych; 8. przypomina Erytrei o jej zobowiązaniach wynikających z konwencji MOP, ze szczególnym uwzględnieniem prawa organizacji społeczeństwa obywatelskiego i związków zawodowych do zrzeszania się, pokojowych demonstracji, udziału w sprawach publicznych oraz prowadzenia kampanii na rzecz poprawy praw pracowników; wzywa rząd Erytrei do odrzucenia polityki zakazującej działalności NGO, które mają na swoich kontach bankowych mniej niż 2 mln USD; 9. domaga się, aby państwa członkowskie UE przestrzegały zasady non-refoulement, i przypomina im, że powracające osoby ubiegające się o azyl prawdopodobnie będą arbitralnie zatrzymywane i torturowane z powodu podjęcia próby ucieczki; 10. potępia stosowaną przez rząd Erytrei praktykę arbitralnego pozbawiania obywatelstwa i domaga się sprawiedliwości równości wszystkich obywateli Erytrei wobec prawa; 11. wzywa rząd Erytrei do wypełniania swoich zobowiązań na mocy konwencji ONZ oraz innych podjętych międzynarodowych zobowiązań, w tym wynikających z Konwencji w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania; w tym kontekście apeluje o większą przejrzystość oraz większą współpracę z inspektorami ONZ i międzynarodowymi obserwatorami, tak aby mogli oni przeprowadzać w sposób konstruktywny i bez przeszkód kontrole ośrodków zatrzymania zgodnie z tą konwencją; 12. potępia fakt, że grunty i zasoby naturalne są wyłączną własnością rządu Erytrei, oraz domaga się zaprzestania przez rząd wykorzystywania zasobów jako sposobu kontrolowania działań ludności; 13. potępia odmowę zapewnienia przez rząd Erytrei ochrony lesbijek, gejów, biseksualistów i osób transpłciowych; 14. wyraża ubolewanie z powodu podwyższonego ryzyka przemocy seksualnej i domowej wobec kobiet, szczególnie wobec kobiet powołanych do wojska i zatrzymanych; potępia praktykę umieszczania kobiet razem z mężczyznami w obozach wojskowych, a także politykę zapewniania dostępu do gruntów ludziom, którzy ukończyli służbę wojskową, gdyż stawia to kobiety w nieproporcjonalnie niekorzystnej sytuacji; 15. potępia pośrednie zaangażowanie przedsiębiorstw zagranicznych w wykorzystywaniu pracy przymusowej w Erytrei i ich współudział w tym procederze oraz domaga się skuteczniejszego rozliczania i dokonywania ocen ich działalności w Erytrei w ramach wiążącego systemu należytej staranności i inicjatyw sprawozdawczych; PE v /7 RE\ doc

7 16. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Radzie i Wspólnemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu AKP-UE, sekretarzowi generalnemu ONZ i sekretarzowi generalnemu Unii Afrykańskiej oraz rządowi i parlamentowi Erytrei. RE\ doc 7/7 PE v01-00