Konsultacje w sprawie rachunków bankowych

Transkrypt

1 Konsultacje w sprawie rachunków bankowych Odpowiedź na pytania zawarte w Dokumencie roboczym służb Komisji z Pytanie 1: a) Czy Państwa zdaniem informacje udostępniane przez banki na temat opłatzwiązanych z rachunkami bankowymi są prezentowane konsumentom w wystarczającoprzejrzysty sposób b) oraz czy można je łatwo porównać? c) Jakie dobre praktyki mogąpaństw wskazać w tym względzie? d) Jakie istnieją uporczywe uchybienia? e) Czy Państwazdaniem zmiana obowiązków w zakresie przejrzystości określonych w dyrektywie wsprawie usług płatniczych (2007/64/WE) pozwoliłaby wyeliminować te uchybienia? a) Wyczerpujące informacje są możliwe do uzyskania i prezentowane w sposób przejrzysty, ale jedynie na życzenie i wskutek zainteresowania i wysiłku klienta. Zawsze przed przystąpieniem do umowy i w trakcie jej trwania można uzyskać wyczerpującą informację na temat aktualnej tabeli opłat i prowizji (często także na stronie internetowej) oraz wyczerpujące wyjaśnienia od personelu w placówkach banku tudzież na infolinii. Jednakże w przypadku udania się do placówki i zainteresowania zawarciem umowy o nowy rachunek z reguły personel nie udziela sam z siebie informacji o kosztach, nie pomaga także prośba o podanie wszystkich możliwych kosztów, z reguły klient musi sam przygotować wyczerpującą listę pytań i wtedy otrzymuje odpowiedzi. Alternatywą jest studiowanie samodzielne pełnych tabel opłat i prowizji i regulaminów dotyczących z reguły kilku lub całej gamy produktów i wyszukiwanie w nich informacji o produkcie którym jest się zainteresowanym. Ponadto największym problem jeśli chodzi o przejrzystość jest częste zmienianie tabel opłat i prowizji przez banki, przy jednoczesnym braku bezpośredniej procedury informującej klienta o zmianach należy samemu śledzić aktualne tabele. Ponadto jeśli istnieje możliwość np. korzystania z internetowej usługi powiadamiania o zmianach w taryfie, klient będzie otrzymywał nową tabelę opłat i prowizji w pełnej wersji i przy każdej zmianie. Brak jest skróconych zestawień prezentujących jedynie informacje dotyczące posiadanego / pożądanego produktu. b) Porównywalność jest niewielka można porównywać koszty poszczególnych transakcji u różnych dostawców rachunku (np. koszt przelewu zewnętrznego w PLN, opłata za wypłaty z bankomatów innego banku), ale porównanie zbiorczego kosztu posiadania rachunku już jest niemal niemożliwe, gdyż często banki kompensują taniość niektórych usług wyższymi kosztami innych (np. wypłaty we wszystkich bankomatach także za granicą za darmo, ale każdy przelew oprócz pierwszego w miesiącu stosunkowo drogi). W sytuacji bardzo szerokiego zakresu dostępnych usług związanych z posiadaniem rachunku i różnicowaniem tych usług oraz ich cen przez poszczególne banki, trudno jest określić czy rachunek w Banku A i rachunek w Banku B to w ogóle takie same i porównywalne produkty. Jako konsument odnoszę w tym zakresie wrażenie, że wskutek wzrostu konkurencji banki dążą w tym zakresie celowo do takiego zróżnicowania oferty, aby produkty były niemal nieporównywalne (podobnie jak abonamenty w sieciach telefonii komórkowej). Ponadto porównywalność utrudnia różnicowanie przez bank kosztów w zależności od czasu posiadania rachunku i ilości transakcji (przykładowo pierwszy przelew zewnętrzny za darmo ale każdy kolejny płatny, pierwsze 3 przelewy w miesiącu w oddziale i realizowane internetowo za darmo ale 4 i kolejne w oddziale bardzo wysoko płatne, karta płatnicza darmowa ale pod warunkiem zrealizowania określonej ilości transakcji bezgotówkowych w miesiącu, konto za zero ale tylko przez pierwsze 6 miesięcy albo pod warunkiem przelewania na nie wynagrodzenia itd.).takie ustalanie i różnicowanie cennika usług czyni prosty produkt jakim jest rachunek bieżący zupełnie nieporównywalny nie tylko między bankami ale nawet w ramach oferty jednego banku. c) Dobrą praktyką jest zamieszczanie tabeli opłat i prowizji w Intrenecie d) Nie informowanie klienta w żaden sposób o zmianach w Tabeli opłat i prowizji e) Uważam za niezbędne:

2 1) przygotowywanie przez banki zestawień opłat i prowizji oraz wszelkich kosztów dotyczących danego produktu, tak aby móc prezentować je klientom zainteresowanym tym produktem jako oddzielny dokument, a nie w gąszczu pozostałych informacji w pełnej tabeli opłat i prowizji, 2) wprowadzenie nakazu informowania klienta o aktualnym koszcie danej usługi PRZED jej wykonaniem a nie po. Zdaję sobie sprawę ze wprowadzenie obowiązku informowania o każdej zmianie taryfy wszystkich klientów byłoby dużym obciążeniem dla banku (informowanie klientów nie korzystających z obsługi internetowej telefonicznie lub pocztowo byłoby pracochłonne i kosztowne). Alternatywą jest informowanie klienta każdorazowo przy wykonywaniu danej usługi o jej koszcie (informacja wyświetlająca się każdorazowo przed akceptacją transakcji wykonywanej w aplikacji internetowej obsługi rachunku; informacja obowiązkowo przekazywana ustnie przez pracownika oddziału przed wykonaniem przelewu, informacja na ekranie bankomatu przed akceptacją transakcji wypłaty). Taki wariant pozwoliłby uniknąć sytuacji dokonywania transakcji przez klientów w nieświadomości o zmianie stawek, co się zdarza bardzo często (po złożeniu dyspozycji transakcji klient dostaje do podpisu zlecenie na papierze, podpisuje, a następnie dostaje wyciąg obciążający go kwotą np. dwukrotnie wyższą niż przy ostatniej takiej transakcji ze względu na zmianęw tabeli opłat i prowizji, niekiedy wyższą niż sama kwota transakcji) 3) całkowity zakaz opłat za zamknięcie rachunku bieżącego (o ile umowa nie była zawarta na czas określony) w całej UE ze względu na niesymetryczność tego zapisu banki nie ponoszą opłat na rzecz klientów jeśli to one wypowiadają / zamykają rachunek np. w skutek zmiany portfela produktów, a poza tym opłaty takie karzą klientów którzy odstępują od umowy na skutek niekorzystnych zmian w tabeli opłat i prowizji. Pytanie 2: Czy Państwa zdaniem ustandaryzowanie terminologii związanej z opłatami z tytułu prowadzenia rachunków bankowych mogłoby pomóc zapewnić bardziejprzejrzyste i dające się porównać informacje na temat opłat? W przypadku standaryzacjiterminologii, czy standaryzacja powinna objąć wszystkie opłaty czy tylko niektóre znich? Jeżeli tylko niektóre z nich, w oparciu o jakie kryteria należy dokonać ich wyboru?czy terminologia powinna zostać ustandaryzowana na poziomie krajowym czy unijnym? Moim zdaniem brak przejrzystości wynika z różnorodności oferty produktowej i skomplikowanego kształtowania cennika, a nie z samej niespójnej terminologii. Jako klient wielu banków nie zetknęłam się z terminologią mylącą, niespójną lub wprowadzającą w błąd. Większość opłat i prowizji ma nazewnictwo bardzo opisowe i nie budzące wątpliwości (opłata za przelew zewnętrzny w PLN, opłata za przelew zewnętrzny walutowy, opłata za prowadzenie rachunku, opłata za wypłaty z bankomatów, opłata za wydanie drugiej i kolejnej karty do rachunku itp.). Banki nie stosują skrótów i nazw hasłowych. Wobec tego opracowywanie i wprowadzanie uniwersalnej terminologii czy to na poziomie krajów członkowskich, czy całej UE byłoby przerostem formy nad treścią. Byłby to proces bardzo czasochłonny, wymagający nieustannych aktualizacji w razie wprowadzania nowych produktów na rynku, konsultacji ze wszystkimi bankami dostawcami takiego produktu, a także kosztowny biorąc pod uwagę powoływanie specjalnych zespołów / komisji do spraw standaryzacji i monitoringu przestrzegania nowych regulacji. Jednocześnie tak duże nakłady nie wniosłyby wiele ponad to, co na dzień dzisiejszy wynika z praktyki rynkowej. Wypowiedź ta bazuje na stanie rzeczy w Polsce gdyż nie posiadam wiedzy co do stosowanej terminologii i praktyki w pozostałych językach i krajach UE. Z informacji pozyskanych od osób korzystających z usług bankowych za granicą wynika, że pierwsza reakcja dotycząca standaryzacji terminologii jest z reguły bardzo pozytywna, gdyż osoby te narzekają, że mimo dobrej lub biegłej znajomości języka obcego z trudnością poruszają się w terminach bankowych stosowanych za granicą. Jednak po zastanowieniu wynika to z nieznajomości słownictwa tej akurat branży, a nie z niespójnej praktyki podmiotów zagranicznych. Pytanie 3:Czy Państwa zdaniem słowniczki terminów oraz standaryzowane wykazyopłat bankowych ułatwiłyby porównywanie opłat? Jeśli tak, to jaka powinna być forma itreść tych informacji? Jakie organy/fora są Państwa zdaniem właściwe do opracowaniatakiego słowniczka/standaryzowanego wykazu opłat?

3 Analogicznie do pytania 2, uważam że zbędne jest opracowywanie słowniczka i nie zwiększy to porównywalności opłat. Pytanie 4: W celu dalszego zwiększenia przejrzystości i możliwości porównania opłatzwiązanych z rachunkami bankowymi, stosowanie którego z poniższych narzędzinależałoby rozważyć: i) porównywarki internetowe administrowane przez organy publiczne ii) standaryzowane symulacje kosztów udostępniane przez banki iii) standaryzowane reprezentatywne przykłady udostępniane przez banki iv) badania prowadzone przez organizacje konsumenckie/rzecznika konsumentów ds. usług finansowych v) wszelkie inne narzędzia, które uważają Państwo za istotne? Czy którekolwiek z nich powinno być obowiązkowe? Jaki byłby ich prawdopodobny koszt? Za najbardziej przydatną uważam przeglądarkę internetową, która w szybki, bezpłatny i bezpośredni sposób pozwala uzyskać szeroki zakres aktualnych informacji. Przeglądarka taka mogłaby działać w oparciu o obowiązkowe publikacje banków na stronach internetowych dotyczące ich aktualnych ofert (w ustandaryzowanym formacie). Takie rozwiązanie w niemalże zerowym stopniu obciąża kosztowo bank, a nie wymaga nadmiernie rozbudowanej administracji publicznej stworzonej do zbierania danych. Tym niemniej wadą takiego rozwiązania jest to, że nie będzie ono dostępne dla grupy klientów nie korzystających z Internetu (np. osób starszych). Można by jednak zobowiązać banki do udostępnienia w placówkach ulotek z najnowszymi wynikami porównań. Jeśli chodzi o pozostałe sugerowane rozwiązania to standaryzowane symulacje kosztów i reprezentatywne przykłady są o tyle niefunkcjonalne, że mają wartość informacyjną jedynie w momencie podejmowania przez klienta decyzji o założeniu rachunku, a nie dadzą mu możliwości porównania po zmianach tabeli opłat i prowizji. Ponadto uzyskanie aktualnej symulacji każdorazowo wymaga od klienta udania się do oddziału. Badania organizacji konsumenckich, aczkolwiek obiektywne i rzetelne, mają wadę w postaci przypuszczalnie długiego okresu pomiędzy cyklicznymi publikacjami i jednocześnie długim okresem zbierania i przetwarzania danych, co powoduje, że w momencie samej publikacji część informacji na temat szybko zmieniającej się oferty produktowej może już być nieaktualna. Pytanie 5: Jak szczegółowe powinny być informacje na temat faktycznie poniesionych opłat oraz jak często informacje te powinny być przekazywane posiadaczowi rachunku? Czy dostępność możliwych do porównania informacji na temat faktycznie poniesionych opłat przyczyniłaby się do zwiększenia mobilności konsumentów, w tym mobilności transgranicznej? Klienci obecnie mają możliwość otrzymywania wybraną przez siebie drogą wyciągów miesięcznych, które całkowicie wyczerpują zakres informacji niezbędnych do oceny ponoszonych kosztów, wobec czego nie uważam, aby istniała potrzeba generowania dodatkowych zestawień powtarzających te same dane. Jeśli dotychczasowe wyciągi nie skłaniają klientów do mobilności, to nie uczynią tego także dodatkowe podsumowania. W zakresie faktycznie poniesionych opłat informacja jest na wyciągniecie ręki i banki nie mają możliwości jej zaciemniania, fałszowania lub utrudniania do niej dostępu. Wobec tego klienci, którzy nie wiedzą ile i za co płacą znajdują się w takiej sytuacji ze względu na brak zainteresowania, a nie ze względu na niekonkurencyjne zachowania banków. Pytanie 6: Jakie inne środki/instrumenty należy rozważyć w celu zwiększenia poziomu przejrzystości i możliwości porównania opłat bankowych? Prosimy je opisać i wskazać, na jakim szczeblu (krajowym lub unijnym) Państwa zdaniem powinny one zostać podjęte. a) Obowiązkowa publikacja tabeli opłat i prowizji na stronach internetowych. b) Obowiązek informowania klienta o koszcie danej usługi (dotyczy modelu opłat transakcyjnych) w trakcie lub przed realizacją transakcji (akceptacja informacji o koszcie usługi jako jeden z etapów

4 dokonywania transakcji przez Internet, informacja o koszcie podawana przez pracownika banku w przypadku transakcji realizowanej osobiście w oddziale banku przed realizacją usługi, informacja podawana przez pracownika infolinii przed ostatecznym potwierdzeniem transakcji przez klienta). Niestety największy problem techniczny stanowiłoby wprowadzenie systemu informowania o kosztach transakcji w bankomatach. Taki wymóg oznaczałby konieczność zaczytywania do systemu informatycznego obsługującego bankomaty aktualnych tabel opłat i prowizji wszystkich banków krajowych, a i tak nie rozwiązuje to problemu informowania klientów np. o koszcie wypłaty waluty w bankomatach zagranicznych. c) W przypadku modelu stałych opłat okresowych i opłat warunkowych (np. za spadek salda na koncie poniżej kwoty minimalnej warunkującej bezpłatność rachunku) obowiązek każdorazowego informowania klienta (w odpowiednim określonym w umowie czasie) o zmianach w tabeli opłat i prowizji dokładnie na takiej samej zasadzie jak zmiana taryfy z umowy w każdej innej branży, pozwalając klientowi na odpowiedni czas do namysłu i wypowiedzenia umowy. d) Zniesienie arbitralności banków w decydowaniu jakiego typu przelewy mogą być realizowane przez posiadacza rachunku. W Polsce występuje sytuacja, że prawo nie zobowiązuje osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą do posiadania oddzielnego rachunku firmowego. W świetle prawa gospodarczego indywidualny przedsiębiorca mógłby korzystać ze swojego prywatnego rachunku także na potrzeby swojej działalności zarobkowej i tym samym nie ponosić dodatkowych kosztów związanych z prowadzeniem drugiego rachunku klasyfikowanego przez bank jako produkt dla sektora MSP i z reguły o wiele droższego od rachunków dla klientów detalicznych. Jednakże spora część banków nie dopuszcza do takiej sytuacji i szuka dodatkowych przychodów poprzez procedury uniemożliwiające dokonywanie przelewów rozliczeniowych z ZUS i Urzędem Skarbowym. Tym samym zmuszają osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą do otwierania drogich rachunków dla przedsiębiorstw. Pytanie 7: Czy banki w państwie członkowskim, w którym posiadają Państwo rachunekbankowy, oferują usługę przeniesienia rachunku? Jeżeli tak, czy jest ona zgodna zewspólnymi zasadami przenoszenia rachunków bankowych opisanymi powyżej? Czyinformacje o warunkach przeniesienia rachunku bankowego do innego banku sąprezentowane konsumentom w przyjaznej formie? Z 5 pierwszych skontaktowanych banków (w tym 2 największe banki na rynku) wszystkie oferują usługę przenoszenia rachunków osobistych, ale tylko 1 oferuje taką usługę dla przedsiębiorców. Pytanie 8: Jeżeli banki w państwie członkowskim, w którym posiadają Państworachunek bankowy, oferują usługę przeniesienia rachunku bankowego zgodną zewspólnymi zasadami, czy oznacza to wyeliminowanie wszystkich przeszkódutrudniających przeniesienie rachunku bankowego do innego banku? Jeżeli nie, jakieprzeszkody nadal istnieją? Prosimy podać przykłady napotkanych dobrych praktyk orazuporczywych problemów. W przypadku bankowości indywidualnej nie uważam aby istniały dodatkowe przeszkody i trudności w przenoszeniu rachunków. Niestety w przypadku rachunków dla przedsiębiorstw usługa jest z reguły w ogóle niedostępna, a banki które ją oferują posiadają niekiedy ograniczenia związane z systemem informatycznym i możliwością automatycznego importu pewnego typu danych. Pytanie 9:Czy wspólne zasady powinny pozostać dobrowolne? Jakie są Państwazdaniem zalety lub wady wprowadzenia obowiązku ich stosowania na poziomie UE?Jaki byłby prawdopodobny koszt tego kroku? Wspólne zasady powinny stać się obowiązującym standardem w UE. Zaletą takiego rozwiązania byłaby: a) pewność klientów (zwłaszcza przedsiębiorców), że korzystając z takiej usługi i zawierzając bankowi nie pozostaną żadne niedopełnione formalności tylko dlatego, że banki różnią się w zakresie oferowanych usprawnień; b) porównywalność opłat za usługę przenoszenia rachunku banki mogłyby konkurować jedynie cenowo lub jakościowo w zakresie usług ponadstandardowych, podczas gdy cena zawsze powinna obejmować

5 ten sam podstawowy standard (unikając sytuacji, że dany bank reklamuje się jako najtańszy w tym zakresie, a okazuje się, że oferuje zaledwie połowę ułatwień niezbędnych do załatwienia przeniesienia rachunku i wobec tego cena takiego produktu jest nieporównywalna z produktem pełnego przeniesienia); c) zwiększenie mobilności klientów (i tym samym konkurencyjności na rynku) zwłaszcza w segmencie przedsiębiorców. Z reguły osoby prywatne nie posiadają na tyle rozbudowanej obsługi rachunku, aby samodzielnego jego przenoszenie stanowiło dla nich realny problem. Jednakże przedsiębiorcy (posiadający szereg stałych poleceń zapłaty, długie listy kontrahentów, usługi typu odnawialny kredyt w rachunku bieżącym, zlecenia na zakładanie lokat O/N i podobnych dla środków ponad określony limit, listę firmowych kart kredytowych itd.) odczuwają realną barierę przed zmianą dostawcy rachunku (z którym już mają ułożoną współpracę i produkt skrojony na miarę ), gdyby mieli wszystkich formalności dokonywać na własną rękę. Dlatego też w segmencie przedsiębiorstw najczęściej banki pozwalają sobie na praktyki sprzedaży powiązanych produktów i konkurują w zasadzie jedynie oprocentowaniem kredytów, podczas gdy powiązane z pożyczką rachunki bankowe są o wiele droższe niż dla klientów indywidualnych. Pytanie 10: Czy zasady/środki w zakresie przenoszenia rachunków bankowych powinny również obejmować przypadki przenoszenia rachunków bankowych z jednego państwado drugiego? Tak, aczkolwiek należy dopuścić możliwość większych opłat za usługę przenoszenia międzynarodowego ze względu na ewentualne konieczności dodatkowej dokumentacji, wymóg kompetencji pracowników banku w zakresie znajomości języków obcych i procedur zagranicznych np. Pytanie 11: Jak znaczące Państwa zdaniem jest ryzyko błędnego przekierowania wpłat, faktur i płatności w przypadku przeniesienia rachunku bankowego do innego banku? Jakie środki można by rozważyć, aby uczynić proces przeniesienia rachunku bankowego do innego banku bezpieczniejszym? Systemowe ryzyko błędów w realizacji transakcji jest niewielkie. Istnieje jedynie ryzyko błędów ludzkich związanych z nieprzekazaniem pełnej informacji o liście kontrahentów (np. stary bank nie miał możliwości przekazania informacji o kontrahencie, z którym klient w trakcie obsługi przez stary bank nie zawarł ani jednej transakcji i wobec tego nie znajdował się na liście, a nie został wymieniony dodatkowo przez klienta) lub z niewdrożeniem przez kontrahentów nowego numeru rachunku do swoich systemów rozliczeniowych pomimo uzyskania stosownej informacji. Jako środek zaradczy można by wdrożyć we wspólnych zasadach zapis o możliwości skorzystania przez klienta z usługi polegającej na zachowaniu półmartwego rachunku w starym banku przez jakiś okres (powiedzmy pół roku), z którego stary bank przelewałby wszystkie otrzymane po zamknięciu wpłaty na nowy rachunek plus informował zleceniodawcę o nowym numerze rachunku. Ewentualnie w tym zakresie można by wprowadzić rozwiązanie w bankowym systemie informatycznym, które polegałoby na podaniu w informacji o zwrocie środków z zamkniętego rachunku numer nowego rachunku klienta (o ile oczywiście klient wyrazi zgodę na takie postępowanie i zachowanie numeru nowego rachunku w systemie informatycznym starego banku). Pytanie 12: Jakie przeszkody (o ile istnieją) nadal utrudniają mniejszym dostawcom rachunków lub dostawcom rachunków z siedzibą w innym państwie członkowskim poszerzenie swojej bazy klientów lub wejście na nowe rynki? Czy są one związane z problemami z mechanizmem przenoszenia rachunku bankowego do innego banku? Uważam, że dla mniejszych dostawców i dostawców zagranicznych największym problemem nie jest mechanizm przenoszenia rachunków tylko brak rozbudowanej sieci placówek. Dla większości klientów detalicznych bliskość placówki i osobisty kontakt z personelem banku jest jednym z najważniejszych czynników decydujących o wyborze banku. W przypadku dostawców zagranicznych nie prowadzących bezpośredniej sieci sprzedaży w danym kraju problemem może być znajomość języka, a także brak zaufania dla marki, która nie jest rozpoznawalna na rynku.

6 Pytanie 13: Jaki inne środki należy rozważyć, aby usprawnić proces przenoszeniarachunków bankowych? Prosimy je opisać. Patrz pytanie 11. Pytanie 14: Czy znane są Państwu przypadki konsumentów, którzy mają trudności zdostępem do podstawowego rachunku bankowego? Jakiego rodzaju przeszkody wdostępie do podstawowego rachunku bankowego zgłaszają konsumenci? Nie znam takich przypadków. Większość podstawowych rachunków dla klientów detalicznych w Polsce jest opartych o model opłat transakcyjnych (samo prowadzenie rachunku jest często darmowe) i nie wymaga utrzymywania minimalnego salda oraz nie ma barier wiekowych dla klientów starszych. Wobec tego nie uważam, aby istniały bariery ze względu na wiek lub status majątkowy i społeczny. Jedyną barierą może być odległość miejsca zamieszkania od najbliższej placówki. Ze względu na zagrożenie praniem brudnych pieniędzy uważam za zasadne stosowanie przez banki wymogu podania odpowiedniego dokumentu tożsamości, nawet kosztem wykluczenia dostępu do rachunku dla osób które takiego dokumentu nie posiadają. Pytanie 15: Czy znane są Państwu jakiekolwiek środki podejmowane przez banki lubinne instytucje w państwie członkowskim, w którym posiadacie Państwo miejscezamieszkania lub siedzibę, w celu ułatwienia dostępu do podstawowego rachunkupłatniczego? Czy inicjatywy te są w skuteczny sposób egzekwowane? Jedynym zaobserwowanym działaniem były prowadzone od kilku lat szerokie kampanie reklamowe wielu banków dotyczące bezpłatnego prowadzenia rachunków, a obecnie bezpłatnych rachunków w Internecie. Pytanie 16: Czy wspomniane środki ułatwiają dostęp do podstawowego rachunkubankowego również nierezydentom? Nie Pytanie 17: Jeżeli konsumenci nadal doświadczają trudności z otwarciem rachunkubankowego, jakie są tego przyczyny? Nie spotkałam się z przypadkami trudności w otwarciu rachunku bankowego. Pytanie 18: Jeżeli potrzebne są dalsze działania, jakie dodatkowe środki należyprzewidzieć? Czy problemem tym należy się zająć na szczeblu krajowym czy unijnym? Nie uważam, aby w moim kraju były trudności w dostępie do podstawowego rachunku bankowego, więc nie widzę konieczności wdrażania dodatkowych środków.